07/08excurSEE

veNetië excursie 2008Direct na de tentamenweek is het voor 25 mensen tijd om hun tas-sen te pakken en zich op te maken voor vier prachtige dagen in het zonnige zuiden. Met dat zonnige zuiden wordt deze keer niet Eind-hoven bedoeld, zoals eerder dit jaar nog wel het geval was, maar het echte zonnige zuiden; Venetië. Als afsluiter van een drukbezet excursiejaar met wel acht excursies, is het nu tijd voor de klapper. In vier dagen tijd is kennisgemaakt met Venetië, de problemen waar deze stad mee kampt, haar rijke verleden, de lagune en na-tuurlijk de biënnale.

De vrijdag met de biënnale. Een hele dag manifesten van de meest uiteenlopende ‘starchitects’ lezen, werken bekijken, paviljoens be-zoeken, koffie drinken en genieten van het weer. Tijdens de lunch werd druk gediscussieerd over de bijdragen van de verschillende landen en architecten en werden de mustsee’s op de arsenale en giardini uitgewisseld. Op zaterdag zijn we de eilanden gaan bezoeken. Op het program-ma staan Cimitero, Murano, Burano en Torcello. Op elk eiland is de mogelijkheid eens rustig rond te kijken en voor de geïnteresseer-den heeft Hans van Dijk overal goede achtergrondinformatie over alles dat voorbijkomt.

Vervolgens is het natuurlijk tijd om het ‘uitgaansleven’ van Venetië te testen. Nou staat Venetië niet echt bekend als een stad met een bruisend nachtleven, maar gelukkig zijn de temperaturen aange-naam en is de universiteit weer begonnen. Waar studenten zijn, zijn feestjes, ook in Venetië, het is dan ook niet zo moeilijk om een ge-zellig plein of bar te vinden waar tot de vroege uurtjes gefeest kan worden. De zondag is rustdag. Tijd om alles te zien, dat nog niet gezien is. Ondanks de korte nacht van velen, zijn er toch nog aardig wat enthousiastelingen die met Hans van Dijk mee wandelen om een aantal recente woningbouwprojecten op Giudecca te bekijken. Ver-volgens gaat deze groep richting een museum dat is gerenoveerd door Carlo Scarpa en zeker de moeite waard. Inmiddels begint de tijd te dringen en worden met spoed de laatste souvenirs gekocht, voordat naar het hostel gegaan wordt om de spullen op te halen en weer huiswaarts te keren.

07/08excurSEE

arseNaleOUT THEREarchitecture beyond buildingThe 11th International Architecture Exhibition of La Biennale diVenezia explores an architecture beyond building. Concentratingin experiments, visions and concrete criticism, this Biennale resur-rects an architecture of the imagination out of the dead hulks of buildings. Although we usually think of architecture and buildings as being the same thing, they are not: buildings are buildings, archi-tecture is everything about buildings. It is how we understand, talk about or organize buildings; it is how buildings represent them-selves.

What then is an architecture beyond building? We look to architec-ture to provide shelter, but also to make us at home in the confu-sion of the modern world and to perhaps even offer concretealternatives to the structures we are forced to inhabit, but over which we have no control. It turns out that buildings these days are really the result of life and safety codes, the efficient management of resources, computer programs, financial considerations and pre-vailing tastes. We think they should be the product of a desire to create a clear relationship between ourselves, the world around usand our fellow human beings.

They should be criticism of the real world. In this Exhibition, archi-tects show us how we might be able to construct such relationshipsbefore, after, through, within or maybe even without buildings. In the Arsenale architects try to answer the question of how we can reveal, appropriate and domesticate those systems, mainly of a technological nature, that control our daily lives, in such a manner that we can feel at experiments, visions, architectures offer a spec-tacle of arcitecture liberated from buildings.

director Aaron Betsky

07/08excurSEE

de eilaNdeNOp zaterdag bezoeken we de eilanden in de lagune van Venetië. Op het programma staan Cimitero, Murano, Burano en Torcello.

Cimitero is de begraafplaats van Venetië. Hier heeft de Britse archi-tect Chipperfield een uitbreiding van de begraafplaats ontworpen. Het is een erg strak complex, maar volgens een aantal wel erg con-trasterend met de rest van de begraafplaats.

Vervolgens wordt verder gevaren naar Murano, het glaseiland. Op dit eiland zijn allerlei kleine glaswinkeltjes te vinden, en uiteraard de fabrieken waarin al dit glaswerk nog op grote schaal geblazen wordt. Tevens is hier een kopje koffie, een kerkje en een palazzo te vinden voor de liefhebbers.

Na Murano gaan we verder naar het meer afgelegen Burano. Een eiland waarvan werkelijk elk huis in een andere kleur is geschilderd. Burano is van oorsprong een vissersdorp. In die tijd werd de vis-sersboot nog in felle kleuren geverfd om de boot duidelijk van een ander te onderscheiden. De verf die overbleef, werd op de gevel gebruikt van de huizen. Zo ontstond een bonte verzameling van gekleurde gevels op dit eiland. Het eiland is ook bekend om detraditie dat de vrouwen (veelal buiten) kantklossen als de mannen

weg zijn om te vissen. Kant uit Burano is mede daardoor een zeer kostbaar en gewild handelsproduct geworden.Aan Burano verbonden met een brug ligt Mazzorbo, waar nog een tamelijk recent woningbouwproject bezichtigd kan worden.

Vanaf Burano wordt op overgestoken naar Torcello, ooit de belang-rijkste stad in de Lagune, waar enkel nog een interessante kerk van over is. Verder een zeer rustig eiland, een aangename afwisseling in het drukke schema.

Na Torcello begint het tijd te worden voor een restaurantje en zet men dus weer koers richting Venetië.

07/08excurSEE

NieuwBouw iN veNetiëGuideccaJe zou het niet verwachten bij zo’n oude, historische stad als Venetië, maar ook in deze stad worden nog nieuwe gebouwen ge-realiseerd.

Op het nabij gelegen eiland Guidecca, net aan de overkant van het water vanaf het San Marco plein, is een flinke woningbouwijk ver-rezen. Heel tactisch verscholen achter een rij historische panden die langs het water ligt. Een niets vermoedende toerist zal dit dus nooit zien vanaf de Vaporetto (de waterbus).

Dit nieuwbouwproject, toepasselijk het ‘Guidecca Project’ ge-noemd, is in 1995 door de gemeente van Venetië opgezet. In dit project van architect Cino Zucchi is rekening gehouden met de he-terogeniteit van het eiland: aan de ene zijde een heel fijnmazige structuur, en de op de lagune georiënteerde industrie aan de zuid-zijde. Het eindresultaat is heel afwisselend; een aantal nieuwe wo-ningbouwcomplexen, kleine aanpassingen op bestaande gebouwen en veranderingen aan de open ruimtes maken een spannend ge-heel.

Een nieuw kanaal en een nieuw stedelijk plein geven een lange zichtlijn naar het water en geeft zo een interesant beeld richting het zuiden en de lagune.

07/08excurSEE

de groePDeelnemersBahar AkbarianDaphne BakkerBart van den BroekMarjolein DekkerMartin FialaBram HardingMichiel van HennikBo HoogenberkJiaxuan HuangKarst KortekaasAndre KroeseMaaike OlthetenJasper SchaapJennita SchaaphokAnouk SweringaFerry in ‘t VeldAngela VergouwenNiek van der Zwaag

CommissieNina AalbersMarleen AartsTomas DirrixJarno KoenenRuben SmitRoderick TrompertMaaike Zwart

Begeleidend docentHans van Dijk

07/08excurSEE

NederlaNd PaviljoeNInspiratiedoos of gewoonweg inspiratieloos?De tentoonstelling in het Nederlandse paviljoen, ‘ArchiPhoenix - Faculties for Architecture’ staat geheel in het thema van de brand die plaatsvond op Bouwkunde.De boodschap is dat de brand de architectuur gemeenschap de mo-gelijkheid geeft opnieuw te definiëren hoe een faculteit bouwkun-de eruit moet zien, of misschien wel faculteiten in het algemeen.De uitkomst van een aantal workshops, en de lezingen die plaats hebben gevonden in de eerste week van de Biennale zijn terug te zien in het Nederlandse paviljoen.

Wie als Delftse student Bouwkunde in deze tentoonstelling een ode verwacht te vinden aan het oude gebouw, of inspirerende ideeën voor een nieuwe faculteit, komt bedrogen uit. De tentoon-stelling in het Nederlandse paviljoen is kaal, ongeïnspireerd en ronduit saai. De hele ruimte staat vol met gestapelde, half-trans-parante dozen. Wanneer je je weg baant door dit doolhof, kan je in een hoek een zestal boekjes doorbladeren, waarin de resultaten van de workshop uit de eerste week gepresenteerd worden. Ver-der zijn er verspreid door de ruimte een aantal miniscule video-schermpje te vinden, waarin alle lezingen uit de eerste week volle-dig te bekijken zijn (...alsof iemand daar zes uur voor gaat zitten).

Het ergste is dat de boodschap van de tentoonstelling aan een bui-tenstaander volledig voorbij gaat. Iemand die niet weet dat er een brand is geweest in bouwkunde, zal daar in dit paviljoen in ieder geval niet achterkomen. Zo’n persoon zal niet ontdekken dat er een ideeënprijsvraag is uitgeschreven en zal zijn of haar unieke blik op een nieuw bouwkunde delen met de wereld. Het enige beeld dat van het afgebrandde gebouw te vinden is in het paviljoen, is bij de ingang; zo’n 4m2 van aan-elkaar-geplakte A4 printjes, die inmiddels door vocht en wind zodanig kromgetrok-ken waren dat het er bijzonder armoedig uit ziet.Kortom: een gemiste kans!

Nina AalbersRoderick TrompertFerry in ‘t Veld

07/08excurSEE

duitslaNd PaviljoeNEen betere toekomst. Daar gaat het bij het paviljoen van Duitsland om, hier is de tentoonstelling Updating Germany/ projects for a better future te zien. Kan architectuur enigszins een bijdrage leve-ren aan een betere wereld? Als je langs het paviljoen van Duitsland loopt kan je er niet aan ontsnappen: op klaarlichte dag komt het enorm felle licht je tegemoet en verblindt je bijna. Waar is dit voor nodig denk ik? Is dit niet een té goed voorbeeld van verspilling van kostbare energie? De lampen- installatie genaamd “56 kW” voor de ingang is ontworpen door de Oostenrijkse lichtkunstenares Sie-grun Appelt. Het geheel bestaat uit achtentwintig schijnwerpers van elk 2.000 Watt, op deze opvallende manier wil de kunstena-res de besparingsmogelijkheden van licht en energie laten zien. De benodigde energie voor deze achtentwintig monsters wordt bespaard door verlichting in en aan gebouwen in Duitsland uit te schakelen. Een voorbeeld hiervan is dat het licht aan de Branden-burgse Poort deels is uitgeschakeld op deze manier wordt de ener-gie die voor het Duitse paviljoen wordt gebruikt gecompenseerd. Dit ontwerp laat ook goed zien dat een betere toekomst door be-wuster met energiebronnen om te gaan niet stopt bij landsgrenzen maar een wereldwijde kwestie is.

Eenmaal in het paviljoen zijn er verschillende projecten van archi-tecten, ingenieurs en designers met allemaal als hoofdthema een betere toekomt door ecologische en sociaal duurzame projecten. Het meest opvallende project zijn de geïnjecteerde appelbomen van Ton Motton. In twee kamers staan wel vijftig plantenpotten met allemaal een appelboom erin, (wederom) felle lamp er boven-hangend en het belangrijkst een infuus met groene vloeistof die rechtstreeks in verbinding staat met de potgrond. Motton laat zien dat zelf een simpele appelboom niet zonder menselijke hulp kan, voorzieningen en zorg moeten de plant worden aangeboden door mensen. De mens heeft overal ingegrepen op gebieden waar dat nodig was en op gebieden waar het niks te zoeken had. Nu is het aan ons om in te grijpen en te zorgen voor een verantwoorde ma-nier van leven, voor ons en voor de generaties na ons.

Bahar AkbarianMaaike Oltheten

07/08excurSEE

estlaNd gas PiPe iNstallatioNThe Estonian installation is inspired by the Nord Stream project, a gas pipe planned from Russia to Germany through the Baltic Sea. The new pipeline will be an important factor of energy security in Europe. It is a new channel for Russian natural gas exports and a major infrastructure project which sets a new benchmark in thecooperation between Russia and the European Union.

The Gas Pipe installation at the biennale is a literal translation of the proposed Nord Stream project, with a 63-metres long yellow gas pipe, connecting the German and the Russian pavilion. Al-though the Nord Stream gas pipe will have a significant effect on the Baltic Sea region, the installation does not posit solutions. It rather questions reality, posing and framing problems concerning mechanisms determining the contemporary physical environment. Highlighting the spatial dimension of politics and the political di-mension of architecture, it raises the question of architect’s posi-tion and role in the relation to power.

The installation also addresses the reality of contemporary land-scape being more and more defined by large-scale infrastructure and its impact on nature on a smaller scale. While the benefits of the project on the level of infrastructure and politics are addressed

to the European Union and Russia, the Baltic sea region gets inflict-ed with the side effects on a more ecological and geopolitical level.To respond to the ecological side effects, the initiators of the proj-ect already argued for natural gas as the most environmentally friendly fossil fuel with the lowest level of emission of CO2.In the end, all issues come down to one basic question that artists, architects, citizens, politicians, consumers and responsible compa-nies ask in chorus: How do we want to live? We want to see the final picture, but why don’t we want to see the network that lies behind it?

Length: 63 metresDiametre: 1200 mmThickness: 120 mmColour: yellow RAL 1018

Bart van den BroekMarjolein Dekker

07/08excurSEE

italië PaviljoeNAlles in deze 11e Architectuur Biënnale draaide om “Architecture Beyond Building”, waarmee hoofdcurator Aaron Betsky aan het publiek wou laten zien dat architectuur meer kan zijn dan alleen maar gebouwen en bouwwerken. Dit is echter moeilijk zichtbaar te maken, helemaal in een plaats als het Giardini, waar alle landen-paviljoens van de Biënnale staan, en het dus moeilijk is om door de gebouwde architectuur heen te kijken. Echter is het contrast tussen binnen en buiten, met een thema als dit, groter dan ooit. En dit geldt al helemaal voor het Italiaanse paviljoen.Dit paviljoen had namelijk als thema: experimentele architectuur, en was opgedeeld in drie verschillende subthema’s: Masters of the Experiment, Experimental Architecture en Upload City. Maar zelfs dit wetende, waren wij niet voorbereid op de enorme hoeveelheid verschillende projecten. In dit doolhof van kamers zijn zo’n 60 studio’s uitgenodigd om hun ideeën uit te beelden op ge-bieden als urbanism, duurzaamheid, wetenschap, sociologie, allen met betrekking tot wat architectuur daaraan kan bijdragen.Het beginpunt van dit doolhof begon bij de sectie van ‘Masters of the Experiment’. Deze groep van 6 studio’s (Frank O. Gehry, Herzog & de Meuron, Morphosis, Zaha Hadid, Coop Himmelb(l)au en Rem Koolhaas, die vertegewoordigd werd door Ila Bêka, Louise Lemoî-ne en de tekeningen van Madelon Vriesendorp) gelden volgens

Aaron Betsky als de meest invloedrijke op het gebied van experi-mentele architectuur in de afgelopen decennia.Verspreid over de rest van het paviljoen waren de 55 studio’s die onder ‘Experimental Architecture’ vielen. Hierin werd een enorm breed beeld gegeven van de mogelijkheden voor architectuur in de toekomst, met name in betrekking tot de hiervoor genoemde onderwerpen. Het einde was bijna in zicht bij ‘Upload City’. Hier werden video’s van YouTube afgespeeld om te laten zien hoe verschillende ge-meenschappen gebruik maken van hun veranderende omgeving, en hier dan ook vaak een geheel nieuwe betekenis aan geven.Het Italiaanse paviljoen was ver weg het grootste op het Giar-dini, en met zo’n enorme hoeveelheid aan kamers niets minder daan een groot doolhof. Het is daarom ook jammer dat, behalve de terugkomende muurversiering (“architecturebeyondbuilding” eindeloos herhaald achter elkaar gezet) er geen enkele samen-hang plaatsvind die het makkelijker maakt om het als een geheel te zien, helemaal met betrekking tot architectuur, die soms ver te zoeken was.

Martin FialaNiek van der Zwaag

07/08excurSEE

jaPaN PaviljoeNThe exhibition of the Japanese pavilion for this years’ architecture biennale 2008 in Venice was designed by Junya Ishigami. Because it was impossible to show actual buildings at the biennale, the ar-chitect showed his architecture ideal in various ways. Whilst appro-aching the pavilion one can see the various greenhouses Ishigami placed outside the building. They suggest the future possibilities of architecture whereas architecture is mixed with environmental ideals to react on environmental problems the world is facing. But there’s more to it. Upon entering the interior, the Japanese pavi-lion appears almost empty but hardly illuminated. On the first wall handwriting is found where Ishigami explains his intentions for the exhibition.

Architecture should not be a response to environmental problems, architecture and green should be mixed. On looking more closely you’ll notice the delicate pencil drawings traced on the cream walls of the pavilion. They illustrate an architecture entirely made of na-tural elements (trees, flowers, other plans, mountains, lakes etc.). It was Ishigami’s goal to consider both architecture and landscape on the same level, using plants to create an environment which is comparable in scale to that of the build environment. He has tried tot marry nature and architecture with each other to the point

where the two seem almost indistinguishable so that everything internally and externally exists simultaneously: there is no in- or outside. That’s why the doors of the pavilion are left open, to show no barrier, not even in the temperature difference. The furniture which one would expect to find inside a tea room are distributed in the garden around the pavilion. In it are the greenhouses which show us the other way around: buildings made for plants instead of men.

Jarno KoenenBram Harding

07/08excurSEE

NoorwegeN PaviljoeNPaviljoen op de biënnale in Venetië, sinds 1962. Het ontwerp is van de Noorse architect Sverre Fehn. Rond de jaren 50 besloot hij af te reizen naar Noord-Afrika, daar zag hij de relatie tussen gebouw en omgeving en ook herkende hij de kenmerken van zijn geboorteland. Na zijn terugkeer in Noorwegen ontwikkel-de hij dan ook een eigen versie op het modernisme. Hierbij heeft Fehn in zijn ontwerpen bijzondere aandacht voor licht, materialen en de natuur van zijn geboortestreek. Het werk van Fehn kan bestempeld worden als poëtisch. Ook in een gedicht moet evenwicht gevonden worden tussen de gedach-ten en de taal. Bij Fehn werkt het ook zo in de architectuur; een evenwicht tussen het idee en het bouwwerk. Zijn ontwerpen zijn beïnvloed door Le Corbusier, Mies van der Rohe en Frank Lloyd Wright.

In het ontwerp van het paviljoen zijn deze kenmerken duidelijk voelbaar. Het strakke bouwwerk straalt eenvoud uit. Dit wordt versterkt door de materialen; het lichte, melkachtige beton, waar haast geen schaduw op te vinden is, creëert een zachte indruk. Hij heeft hiervoor gekozen om het Noordse licht te verkrijgen in zijn paviljoen. Echter de zon in het zuiden is veel feller dan in het noor-den, vandaar dat hij in zijn ontwerp gekozen heeft om de lichtin-

val te breken. Dit doet hij door het dak te laten bestaan uit twee betonnen balklagen, welke zich haaks op elkaar bevinden.De relatie met de natuur komt in het gebouw tot uiting door de bomen op het terrein te integreren in het gebouw. Hierdoor ont-staat harmonie tussen de natuur en zijn architectuur.

Angela VergouwenAndre KroeseMarleen Aarts

07/08excurSEE

tsjechië PaviljoeNAugurken, Spek en Wodkadrie constanten in het Tsjechische paviljoen Nu de Winter samen met Mevrouw Recessie ook in Nederland weldra zullen aankloppen, ontstaat direct een verlangen naar au-gurken, spek en wodka. Dit is echter in een beschrijving van het Tsjechische paviljoen een vinger op de zere plek. Aangezien deze drie elementen, zo laat het paviljoen ons zien, bij elke tak van de bevolking een vaste plek in de koelkast hebben. De Tsjechen lijken doorgewinterde erbarmen, of is het toch meer een vastgeroeste nostalgie? City - Appartment house - 120 m2Owners - Permanent Residents - Researcher - ArchitectHigh-school student - Family - Designer18 44 45 years old3 inhabitants + one dog Wanneer dit de beschrijving is van de eigenaren van een koel-kast… Wat zit er dan in? In de Tsjechische variant dus standaard Augurken, Spek en Wodka. Maar naast deze standaard?

Zo stonden er 15 koelkasten met Tsjechische inhoud naast elkaar in een verder leeg paviljoen. De inhoud was direct gerelateerd aan een bestaand huishouden ergens in Tsjechië waar de ontwerpers hun koelkasten op baseerden. Maar wat zegt de inhoud van een koelkast over architectuur?Eigenlijk geeft een koelkast heel veel aan. De levensstandaard is eraan af te lezen, maar ook het aantal inwoners en hun levensstijl. Een koelkast boordevol bierflesjes zal niet behoren tot het omaatje in de flat. (Het kan natuurlijk altijd, maar logisch is anders). De in-houd van een koelkast kan dus direct gekoppeld worden aan hun woning.De bedoeling van de Tsjechen was om echt Beyond Architecture te gaan. Aan de hand van een rij koelkasten willen ze laten zien hoe de woningen zijn van de inwoners, en wat je als architect moeilijk kan beïnvloeden: het gebruik van ruimten.Naast deze overdenking, ontstond er door de rij koelkasten een soort gokspel. Wat eet een studentenhuis in Tsjechië? En een al-leenstaande vrijgezel? En een standaard gezinnetje?

Maaike ZwartThomas Dirrix

07/08excurSEE

vereNigde stateN PaviljoeNYes, they can!The US pavilion is hidden behind a curtain wall. The print on this curtain shows the Mexican-American border. Problems caused by (il-legal) immigration on both sides of the border show the impact on social live. Not only close to the border, but also further away, the border has a big impact on both communities. The conditions that are generated by these problems are having a major impact on ur-ban society and thus on the urban planning and architectural meth-ods of city planning and design.

The theme of the US pavilion is ‘Into the Open: Positioning Practice’.For the Biennale of 2008, the kind of pompous pavilion building is covered by a ‘border problem curtain’. This curtain tells us about several problems concerning immigration, waste production and sustainability, and how these problems affect one another.The pavilion building, built in a classical style in the twenties, looks like a symbol of power of the United States and built to display the wealth of the country. Now with the curtain, it seems as if it is ‘ashamed’ of its self indulg-ing image and wants to hide it behind this curtain like a swimmer on the beach changing clothes behind a towel. It is interesting to see that the American pavilion is so open-hearted

about its problems. As if it wants to say “we have to look for solu-tions, we need a change!”. We heard that before in the campaign of Obama, who only a few days earlier was elected the next presi-dent of the United States. So Obama’s ‘change’ was not just a slo-gan, it was already imminent and the American pavilion illustrates this.When one passes through the curtain, one runs into a multi-cultural vegetable garden in the small courtyard. It almost seems a symbol of the welfare and richness the American soil offers, for Americans, but also for immigrants. Although the vegetables don’t have beau-tiful flowers, it shows that America cares about environmental is-sues and public health.In the four rooms of the pavilion, the exhibition shows us the prob-lems and the possible solutions, designed by the participating archi-tects, artists and urban planners. In all of these solutions, sustain-ability seems to be the answer. On the biennale of 2008, America shows a growing awareness of their role in environmental issues and a promise of change.

Bo HoogenberkRuben SmitsMichiel van Hennik

07/08excurSEE

PoleN PaviljoeNHotel Polonia Aan het eind van de Giardini is nog een klein eilandje waar on-verwacht een paar mooie paviljoens zijn. Een daar van is Hotel Po-lonia ; een interieur met felrood tapijt en een hoog IKEA-gehalte gecombineerd met vitrage gordijnen en portretten.

Aan de wand hangen zes portretten van gebouwen ontworpen door Poolse architecten. In het ontwerp en samenstelling van de expositie van dit paviljoen is het thema ‘Beyond Architecture’ heel letterlijk opgevat. De portretten zijn namelijk fotomontages en proberen een antwoord te formuleren op de vraag, wat als een gebouw zijn functie verliest? ‘The afterlife of buildings,’ staat met de foto’s , synoniem voor het hotel. Dit omdat het hotel zelf ook in teken staat van tijdelijkheid, de plaats waar gasten komen en gaan.

De verschillende fotomontages geven aan hoe bestaande gebou-wen op bijzondere manieren hergebruikt kunnen worden. Een van de gebruikte functies is een kerk in de barokstijl. Naast de bestaande foto van het interieur hangt een fotomontage waarop de kerk de functie van zwembad herbergt. Deze surrealistische fotomontage daagt uit, mede door gebruik van

geluiden wordt de beleving van dit surrealisme nog groter.

Bijzonder aan het paviljoen was de minimalistische stijl van opzet en de kwaliteit van de fotomontages. Het paviljoen daagt uit en roept op tot discussie maar veel belangri-jker, het inspireert. Daar waar vele andere paviljoens slechts een inventarisatie van pro-jecten tonen, gaat dit verder en zijn de fotomontages gemaakt met een idealistische gedachte.

Hotel Polonia is een paviljoen die functieverandering voorop stelt. Ze laten zien dat saaie, standaard kantoren kunnen verbeteren door een nieuwe functie toe te voegen, ‘zoals een schoenendoos interessanter wordt als er foto’s in worden bewaard.’ Voor het ontwerp van dit paviljoen kreeg Polen de Gouden Leeuw.

Jasper SchaapAnouk Sweringa

Paviljoen Belgie: After the PartyO�ce: Kersten Geers David van Severenin situ installationGalvanised steel, confetti, chairsCourtesy the architects & de Singel Antwerp

Expositie Bienale

Jennita SchaaphokJiaxuan HuangKarst Kortekaas

November 2008

Entree Belgisch paviljoen - gebouwd 1907 Overgang tussen oud en nieuw - permanent en tijdelijk Entree expositie 2008 Detail gevel 2008

La Biennale di VeneziaBelgian pavilion: 1907... After the party

Onder de titel ‘1907... after the party’ maakt bureau Kersten Geers David Severen een eerbetoon aan het historische pavil-joen. Het project laat het paviljoen in zijn puurste vorm zien, namelijk als monument, leeg en gestript van al zijn secondaire toevoegingen. Dit wordt bereikt door middel van een 6 meter hoge stalen facade. Deze weerhoudt de bezoekers ervan om vanaf de promenade een blik op het paviljoen te werpen. Met deze facade wordt er een nieuwe setting gecreeërd, die als een nieuw paviljoen fungeert voor wat er tentoongesteld wordt, dit is het bestaande Belgische paviljoen. Er vindt een inversie plaats van binnen- en buitenruimte, wat eerst buitenruimte van het oude paviljoen was is nu het interieur van de expositie.

De monumentale vertoning vraagt niet alleen om een poli-tieke, sociale en ecologische discussie, maar toont ook het sen-timentele gevoel van een feest wat afgelopen is, namelijk de viering van het 100 jarige bestaan van het paviljoen in 2007, wat echter nooit heeft plaats gevonden.

In de principe schets hiernaast wordt het bestaande paviljoen met de nieuwe facade weergegeven. Het paviljoen heeft een klassiek plattegrond. Het is te zien aan de symetrie assen en de hiërarchie. De nieuwe facade is uit het grid van het paviljoen gepositioneerd. De stijgerachtige constructie toont de tijdelijk-heid van de expositie.

Paviljoen Belgie: After the PartyO�ce: Kersten Geers David van Severenin situ installationGalvanised steel, confetti, chairsCourtesy the architects & de Singel Antwerp

Expositie Bienale

Jennita SchaaphokJiaxuan HuangKarst Kortekaas

November 2008

Entree Belgisch paviljoen - gebouwd 1907 Overgang tussen oud en nieuw - permanent en tijdelijk Entree expositie 2008 Detail gevel 2008

La Biennale di VeneziaBelgian pavilion: 1907... After the party

Onder de titel ‘1907... after the party’ maakt bureau Kersten Geers David Severen een eerbetoon aan het historische pavil-joen. Het project laat het paviljoen in zijn puurste vorm zien, namelijk als monument, leeg en gestript van al zijn secondaire toevoegingen. Dit wordt bereikt door middel van een 6 meter hoge stalen facade. Deze weerhoudt de bezoekers ervan om vanaf de promenade een blik op het paviljoen te werpen. Met deze facade wordt er een nieuwe setting gecreeërd, die als een nieuw paviljoen fungeert voor wat er tentoongesteld wordt, dit is het bestaande Belgische paviljoen. Er vindt een inversie plaats van binnen- en buitenruimte, wat eerst buitenruimte van het oude paviljoen was is nu het interieur van de expositie.

De monumentale vertoning vraagt niet alleen om een poli-tieke, sociale en ecologische discussie, maar toont ook het sen-timentele gevoel van een feest wat afgelopen is, namelijk de viering van het 100 jarige bestaan van het paviljoen in 2007, wat echter nooit heeft plaats gevonden.

In de principe schets hiernaast wordt het bestaande paviljoen met de nieuwe facade weergegeven. Het paviljoen heeft een klassiek plattegrond. Het is te zien aan de symetrie assen en de hiërarchie. De nieuwe facade is uit het grid van het paviljoen gepositioneerd. De stijgerachtige constructie toont de tijdelijk-heid van de expositie.

07/08excurSEE

België PaviljoeNAfter the partyOnder de titel ‘1907... after the party’ maakt bureau Kersten Geers David Severen een eerbetoon aan het historische paviljoen. Het project laat het paviljoen in zijn puurste vorm zien, namelijk als monument, leeg en gestript van al zijn secondaire toevoegingen. Dit wordt bereikt door middel van een 6 meter hoge stalen facade. Deze weerhoudt de bezoekers ervan om vanaf de promenade een blik op het paviljoen te werpen. Met deze facade wordt er een nieuwe setting gecreeërd, die als een nieuw paviljoen fungeert voor wat er tentoongesteld wordt, dit is het bestaande Belgische paviljoen. Er vindt een inversie plaats van binnen- en buitenruimte, wat eerst buitenruimte van het oude paviljoen was is nu het interi-eur van de expositie. De monumentale vertoning vraagt niet alleen om een politieke, sociale en ecologische discussie, maar toont ook het sentimentele gevoel van een feest wat afgelopen is, namelijk de viering van het 100 jarige bestaan van het paviljoen in 2007, wat echter nooit heeft plaats gevonden. In de principe schets hiernaast

wordt het bestaande paviljoen met de nieuwe facade weergege-ven. Het paviljoen heeft een klassiek plattegrond. Het is te zien aan de symetrie assen en de hiërarchie. De nieuwe facade is uit het grid van het paviljoen gepositioneerd. De stijgerachtige constructie toont de tijdelijkheid van de expositie.

Paviljoen Belgie: After the PartyOffice: Kersten Geers David van Severenin situ installationGalvanised steel, confetti, chairsCourtesy the architects & de Singel Antwerp

Jennita SchaaphokJiaxuan HuangKarst Kortekaas

Paviljoen Belgie: After the PartyO�ce: Kersten Geers David van Severenin situ installationGalvanised steel, confetti, chairsCourtesy the architects & de Singel Antwerp

Expositie Bienale

Jennita SchaaphokJiaxuan HuangKarst Kortekaas

November 2008

Entree Belgisch paviljoen - gebouwd 1907 Overgang tussen oud en nieuw - permanent en tijdelijk Entree expositie 2008 Detail gevel 2008

La Biennale di VeneziaBelgian pavilion: 1907... After the party

Onder de titel ‘1907... after the party’ maakt bureau Kersten Geers David Severen een eerbetoon aan het historische pavil-joen. Het project laat het paviljoen in zijn puurste vorm zien, namelijk als monument, leeg en gestript van al zijn secondaire toevoegingen. Dit wordt bereikt door middel van een 6 meter hoge stalen facade. Deze weerhoudt de bezoekers ervan om vanaf de promenade een blik op het paviljoen te werpen. Met deze facade wordt er een nieuwe setting gecreeërd, die als een nieuw paviljoen fungeert voor wat er tentoongesteld wordt, dit is het bestaande Belgische paviljoen. Er vindt een inversie plaats van binnen- en buitenruimte, wat eerst buitenruimte van het oude paviljoen was is nu het interieur van de expositie.

De monumentale vertoning vraagt niet alleen om een poli-tieke, sociale en ecologische discussie, maar toont ook het sen-timentele gevoel van een feest wat afgelopen is, namelijk de viering van het 100 jarige bestaan van het paviljoen in 2007, wat echter nooit heeft plaats gevonden.

In de principe schets hiernaast wordt het bestaande paviljoen met de nieuwe facade weergegeven. Het paviljoen heeft een klassiek plattegrond. Het is te zien aan de symetrie assen en de hiërarchie. De nieuwe facade is uit het grid van het paviljoen gepositioneerd. De stijgerachtige constructie toont de tijdelijk-heid van de expositie.

Paviljoen Belgie: After the PartyO�ce: Kersten Geers David van Severenin situ installationGalvanised steel, confetti, chairsCourtesy the architects & de Singel Antwerp

Expositie Bienale

Jennita SchaaphokJiaxuan HuangKarst Kortekaas

November 2008

Entree Belgisch paviljoen - gebouwd 1907 Overgang tussen oud en nieuw - permanent en tijdelijk Entree expositie 2008 Detail gevel 2008

La Biennale di VeneziaBelgian pavilion: 1907... After the party

Onder de titel ‘1907... after the party’ maakt bureau Kersten Geers David Severen een eerbetoon aan het historische pavil-joen. Het project laat het paviljoen in zijn puurste vorm zien, namelijk als monument, leeg en gestript van al zijn secondaire toevoegingen. Dit wordt bereikt door middel van een 6 meter hoge stalen facade. Deze weerhoudt de bezoekers ervan om vanaf de promenade een blik op het paviljoen te werpen. Met deze facade wordt er een nieuwe setting gecreeërd, die als een nieuw paviljoen fungeert voor wat er tentoongesteld wordt, dit is het bestaande Belgische paviljoen. Er vindt een inversie plaats van binnen- en buitenruimte, wat eerst buitenruimte van het oude paviljoen was is nu het interieur van de expositie.

De monumentale vertoning vraagt niet alleen om een poli-tieke, sociale en ecologische discussie, maar toont ook het sen-timentele gevoel van een feest wat afgelopen is, namelijk de viering van het 100 jarige bestaan van het paviljoen in 2007, wat echter nooit heeft plaats gevonden.

In de principe schets hiernaast wordt het bestaande paviljoen met de nieuwe facade weergegeven. Het paviljoen heeft een klassiek plattegrond. Het is te zien aan de symetrie assen en de hiërarchie. De nieuwe facade is uit het grid van het paviljoen gepositioneerd. De stijgerachtige constructie toont de tijdelijk-heid van de expositie.