PU; Huisje Boompje

Kindje

Het is al laat op de avond, maar Anna, Amy en Luke zijn nog wakker. Anna bestudeert haar nagels terwijl Luke zijn arm om Amy heen geslagen heeft en samen kijken ze naar een film.

Als de film afgelopen is kijkt Amy met een gelukkig gevoel naar de televisie. ‘Hopelijk loopt het met Noa ook zo goed afloopt als met haar.’ Zegt ze en wijst naar het scherm. Luke glimlacht en knijpt even in haar schouder. ‘Vast wel.’ Zegt hij. ‘Ze is een sterk meisje en ze heeft ons allemaal om haar te helpen.’

Amy grijnst en kijkt hem aan. ‘Ik denk dat ik maar eens naar bed ga, heb je zin om mee te gaan?’ vraagt ze veelbetekenend, maar Luke schudt zijn hoofd. ‘Ik kijk nog even naar het journaal. Ga jij maar vast en dan kom ik er zo aan.’ Zegt hij.

Amy knikt en loopt naar boven. Zodra hij boven de deur dicht hoort vallen, zet Luke de tv uit. Anna kijkt verbaasd naar hem op. ‘Ik dacht dat je het journaal wilde kijken.’ zegt ze achterdochtig.

Luke haalt zijn schouders op. ‘Er was eigenlijk iets belangrijkers wat ik wilde doen, maar dat hoeft Amy niet te weten.’ Zegt hij. ‘Ik moet iets met je bespreken.’

Anna haalt haar neus op. ‘Je blijft maar tegen haar liegen, is het niet? Denk je echt dat je haar zo nog lang bij je kan houden?’ vraagt ze en rolt met haar ogen.

Luke negeert haar opmerking. ‘Dat is precies waar ik het met je over wil hebben.’ Zegt hij. ‘Ik moet weten of je je mond houdt over het geld. Ik wil niet dat Amy gekwetst wordt en als je haar dit verteld gebeurt dat sowieso. Dus kan ik op je woord vertrouwen?’ vraagt hij.

‘Jij hebt wel lef, is het niet?’ vraagt Anna. ‘Je doet nu net alsof ik hier de boeman ben, maar jij bent toch echt degene die het geld heeft aangenomen en je kunt de schuld nu niet op mij af schuiven. Denk je echt dat het goed is voor Amy als jij al die tijd tegen haar liegt? Ik ben haar zus en ik hoor haar voor dit soort dingen te beschermen. Ik weet niet of ik nog wel wil liegen tegen haar.’

‘Ik wil ook niet tegen haar liegen, maar dat doen we ook niet. We verzwijgen iets, want als we haar dit vertellen dan zijn we haar allebei kwijt.’ Verdedigt Luke zich. ‘Oké, ik heb dat geld aangenomen en dat was stom, maar toen wist ik nog niet hoe geweldig Amy was. Ik ga haar ten huwelijk vragen en ik moet weten of jij je mond houdt.’

Anna kijkt hem even verbaasd en tegelijkertijd twijfelend aan. ‘Ik houd mijn mond.’ Zegt ze uiteindelijk en Luke haalt opgelucht adem. ‘Maar op één voorwaarde.’ Voegt Anna er snel aan toe. ‘Je moet me beloven dat je haar heel gelukkig maakt.’ Zegt ze.

Luke knikt goedkeurend en Anna staat op om naar boven te gaan. Luke blijft nog even zitten en volgt dan haar voorbeeld. ‘Dat duurde lang.’ Zegt Amy slaperig als Luke bij haar in bed kruipt. ‘Was er nog iets interessant op het journaal?’ vraagt ze. Luke schudt zijn hoofd. ‘Niet echt.’

De volgende ochtend zitten Anna, Amy en Luke samen aan de ontbijttafel en er hangt een stilte tussen hen in. Luke wiebelt zenuwachtig op zijn stoel en Anna heeft hem al een paar geïrriteerde blikken toegeworpen, maar Amy is nog te slaperig om het op te merken.

Nadat Anna voor de zoveelste keer een geërgerde blik op Luke heeft geworpen, legt ze haar vork neer. ‘Wilde jij Amy niet iets vragen, Luke?’ vraagt ze.

Amy kijkt verbaasd op van haar eten waar ze tot nu toe alleen wat in heeft zitten prikken. ‘Is dat waar?’ vraagt ze. Luke kijkt even kwaad naar Anna en knikt dan aarzelend. ‘Ik…’ begint hij. ‘Ik wilde het met je over Noa hebben. Kunnen we niet nog wat voor haar doen?’ vraagt hij.

Amy glimlacht. ‘Dat is heel lief van je.’ Zegt ze en pakt zijn hand vast. ‘Maar ik denk niet dat we haar nu nog meer kunnen helpen. Waarschijnlijk legt mijn moeder haar nu al helemaal in de watten en ze heeft nu waarschijnlijk al genoeg aan haarzelf, maar toch lief dat je zo bezorgd bent om mijn zusje.’

Anna staat abrupt op. ‘Ik ga naar college.’ Mompelt ze en op haar weg naar buiten gooit ze haar bord in de wasbak. Amy en Luke, die intussen wel gewend zijn aan het humeur van Anna, wassen samen af en gaan dan in de woonkamer zitten.

‘Eigenlijk is er nog iets waar ik het met je over wilde hebben.’ Begint Luke nog steeds een beetje nerveus. Amy kijkt hem vriendelijk aan. ‘Waar wilde je het over hebben?’ vraagt ze belangstellend.

Luke staat op. ‘Niet zo.’ Zegt hij. ‘Kom even staan.’ Amy doet netjes en een beetje giechelend wat haar gevraagd wordt. ‘Wat ben je van plan?’ vraagt ze als hij ook nog haar handen vast pakt.

Luke schraapt zijn keel. ‘We zijn nu al een hele tijd samen en ik geloof dat ik je vaak genoeg heb verteld hoe blij ik daarmee ben dus dat zal ik nu niet doen. In plaats daarvan wil ik je iets heel belangrijks vragen.’ Zegt hij.

Hij laat haar handen los en zakt langzaam door zijn knieën. ‘Ik heb hier de hele nacht over na liggen denken en ik had dé perfecte speech voorbereid, maar ik moet bekennen dat ik nu niet meer weet wat ik wilde zeggen.’ Zegt hij lachend.

‘En daarom denk ik dat ik het maar gewoon moet vragen. Lieve Amy van wie ik zielsveel houd, wil je alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft met me trouwen en de gelukkigste man op deze aarde van mij maken?’ vraagt hij terwijl hij het zwarte doosje uit zijn broekzak trekt.

Amy slaat een verrukt kreetje als Luke het doosje opent en de glanzende ring zichtbaar wordt. ‘Wat prachtig!’ roept ze uit. ‘Is die voor mij?’ vraagt ze, maar voor Luke kan antwoorden heeft ze het sieraad al uit het doosje gehaald.

‘Nou, als je met me trouwt wel.’ Zegt Luke terwijl hij toekijkt hoe Amy met een grote grijns op haar gezicht naar de ring om haar vinger kijkt. ‘Kan ik hieruit opmaken dat je ‘ja’ zegt?’ vraagt hij nog steeds op één knie.

Amy lacht en trekt hem overeind. ‘Natuurlijk trouw ik met je, sukkel. Hoe heb je daar ooit aan kunnen twijfelen?’ vraagt ze lachend terwijl ze hem om de hals valt.

Vanaf de stoep kijkt Anna toe hoe Amy met stralende ogen Luke los laat. Het liefst zou ze nu naar binnen lopen en Amy vertellen hoe het echt in elkaar steekt, maar de woorden van Thomas houden haar tegen. Ze zijn familie en ze moeten elkaar helpen. Als ze nu aan Amy de waarheid vertelt, breekt ze alleen maar haar hart.

‘Je hebt geen idee hoe blij je me hier mee maakt.’ Zegt Luke als Amy hem los heeft gelaten. Amy grijnst. ‘Je bent echt niet de enige die hier blij mee is.’ Zegt ze stralend. ‘En nu weet ik eindelijk waarom je zo zenuwachtig was vanochtend.’ Voegt ze er plagend aan toe.

‘Zo, wat is het hier gezellig.’ Zegt Anna op haar normale, sarcastische toon. ‘Hebben we soms iets te vieren?’ vraagt ze alsof ze van niets af weet, maar in werkelijk weet ze allang wat er aan de hand is.

‘Ik moet je echt iets vertellen.’ Zegt Amy enthousiast en Anna kijkt haar quasi-verbaasd aan. ‘Wat dan? Toch niets ernstigs, hoop ik?’ vraagt ze poeslief terwijl ze langs Luke loopt en hem uitdagend aankijkt.

‘Nou, vertel.’ Zegt ze terwijl ze voor Amy komt staan en ze kijkt haar zus weer vriendelijk aan. Amy knikt en klapt enthousiast in haar handen. ‘Luke heeft me ten huwelijk gevraagd.’ Zegt ze en wacht even om de spanning op te bouwen. ‘En ik heb ‘ja’ gezegd!’ vervolgt ze uitgelaten.

Anna doet haar best om een vrolijke lach en een verbaasde uitdrukking op haar gezicht te toveren. ‘Maar dat is geweldig! Wat een verrassing, zeg!’ zegt ze en kijkt even naar Luke. ‘Nou, gefeliciteerd dan maar.’

Amy knikt en valt haar zus om de hals. ‘Ik ben er zo blij mee.’ Zegt ze vrolijk en Anna knikt. ‘Ik ben ook heel blij voor jullie. Heel blij.’ Zegt ze en werpt een waarschuwende blik op Luke om hem aan hun afspraak te houden.

Tot de volgende Update!