Wanhopig loopt Cleo door haar kamer.

Heen en weer, heen en weer.

Gek wordt ze er van, of beter gezegd, gek van zichzelf.

Ze trekt een la van haar bureau open, zonder echt te beseffen waarom.

Daarom sluit ze hem weer en loopt weer terug.

Ze bijt op haar nagel en schopt tegen haar bureau stoel.

Die verschuift, waardoor ze bijna voorover valt.

Uiteindelijk laat ze zich met een zucht op haar bed vallen. Verliefd zijn is moeilijk, té moeilijk.

Het ene moment weet ze zeker dat ze gek is op Jeffrey, hoe hij

naar haar lacht, er elke dag weer opnieuw voor haar is.

En dan, dan komt ze op school, en ziet ze hem lopen. Pim.

Haar hart begint als een wilde te kloppen wanneer ze alleen

maar aan hem denkt, laat staan wanneer hij voor haar zit met

scheikunde. Wacht, hoe komt ze nu opeens bij scheikunde?

Ze grijpt naar haar hoofd en zucht. Ze bezorgd zichzelf koppijn.

Ze komt overeind en kijkt haar kamer rond.

Haar blik blijft hangen op haar laptop, maar ze heeft geen zin in

MSN.

Wat vrij raar is, want ze weet zeker dat Jeffrey online is.

Ze kijkt naar buiten, waar ze uitkijkt op het park.

Ze besluit vandaag, voor de verandering, is naar buiten te gaan

om een frisse neus te halen en haar gedachten te ordenen.

Haar ouders zijn werken, en dus pakt ze de huissleutel, zodat ze straks niet voor een dichte deur staat.

Even later ploft ze neer op een bankje in het park.

Ze ziet verder niemand, en staart naar het vijvertje tegenover

haar.

Hoe kon ze nou verliefd zijn op twee jongens?

En erger nog; Hoe kon ze ooit kiezen? Ze gaat wat verzitten en denkt na.

Misschien moest ze gewoon alle voor en nadelen op een rijtje

zetten, van beiden.

Ze zucht diep, waardoor een voorbijkomende jogger haar even aankijkt.

Ze wist heus wel dat Jeffreys leeftijd een nadeel was, maar hij

had aan de andere kant ook zoveel te bieden.

Ze zou bij hem kunnen intrekken, wanneer ze maar wou, en zo konden ze al vrij vroeg aan een serieuzere relatie beginnen.

Ze krijgt een lach op haar gezicht als ze daar over fantaseert.

Zij, kokend in Jeffreys appartement, wat dan ook van haar zou

zijn, terwijl hij van achter zijn armen om haar heen sloeg en in haar nek kuste.

Even zwijmelt ze weg in haar fantasie, tot ze ontwaakt wordt

door een plons.

Geschrokken kijkt ze op, maar ziet dan een eend die onderwater duikt.

Met schuin hoofd kijkt ze een tijdje toe hoe een stel van de

eenden vecht om een oude broodkorst.

Ze besluit maar terug te gaan naar huis, omdat ze hier ook niet

veel mee op schiet.

Ze staat op en kijkt nog even naar de eendjes, maar begint dan

weer richting huis te lopen.