Met knikkende knieën staat Cleo tegenover het

appartementencomplex waar Jeffrey woont.

Ze heeft besloten hem te melden dat ze niet langer verliefd op

hem is. Dat ze dat wel op Pim is, zal ze er maar niet bij zeggen.

Ze hoopt dat hij thuis is, of misschien hoopt ze juist van niet,

zodat ze het kan uitstellen.

Ze ademt nog even diep in en opent dan de deur.

Ze moet slechts twee trappen op, maar het lijken er voor haar

gevoel wel twintig.

Uiteindelijk blijft ze stil staan voor zijn deur.

Ze was hier pas een paar keer geweest en telkens maar heel

even omdat Jeffrey altijd liever ergens anders afsprak.

Haar vinger gaat trillend naar de deurbel en zo zachtjes

mogelijk drukt ze hem in, in de hoop dat Jeffrey hem niet zal horen.

Dat lijkt inderdaad het geval niet te zijn, maar opeens herinnert

ze zich de sleutel onder zijn deurmat.

“Voor noodgevallen,” had hij gezegd, maar ze wist op het moment niet zeker of dit een noodgeval was.

Toch heeft ze niet veel later de sleutel in het slot gestoken en

draait hem voorzichtig om.

In haar hoofd herhaalt ze wat ze tegen hem gaat zeggen, en

stapt dan het appartement binnen.

„Jeffrey?‟ vraagt ze zachtjes, bijna fluisterend, bang dat iemand

anders haal zal horen.

Het is doodstil, en ze besluit dat hij misschien wel ergens heen

is.

Ze wil net de deur weer uit glippen, als er een deur open gaat.

„Cleo?‟ klinkt de verbaasde stem van Jeffrey, die in zijn

ondergoed in de woonkamer staat.

„Ehm, hoi.‟ mompelt ze met een rood hoofd.

„Is er iets?‟ vraagt hij terwijl hij naar de keuken loopt en een

biertje uit de koelkast haalt. Ze schudt haar hoofd, maar bedenkt zich dan.

„Nou, ik..‟ begint ze vertwijfeld.

„Zeg, kan het misschien een andere keer? Ik ben uhm..‟ Even

kijkt hij naar zijn slaapkamer deur. „Bezig.‟ maakt hij zijn zin dan af.

„Ow,‟ teleurgesteld laat ze haar hoofd zakken, en ze wil zich net weer omdraaien als de slaapkamerdeur opnieuw open gaat.

Een vrouw, ook in ondergoed, kijkt even verbaasd naar Cleo,

maar richt zich dan op Jeffrey.

„Schattig meisje,‟ mompelt ze even afkeurend. „Je ging net weg,

zie ik?‟ vraagt ze dan met een hardere stem aan Cleo, alsof ze vijf jaar oud is.

Maar het boeit Cleo niet hoe ze tegen haar praat, ze kan alleen

maar met open mond naar Jeffrey kijken.

„Kijk, Cleo..‟ mompelt die ongemakkelijk.

De vrouw lijkt door te hebben waar het over gaat, en slaat

zelfvoldaan haar armen om Jeffrey heen.

„Je dacht toch niet dat hij iemand voor jou was, huhm?‟ vraagt

ze dan met een slinkse ondertoon.

„Nou, terwijl jij haar wegwerkt, ga ik weer naar de slaapkamer.‟

zegt ze dan met een speels lachje tegen Jeffrey, voor ze in de slaapkamer verdwijnt.

„Het was nooit iets geworden, Cleo.‟ grijnst hij dan terwijl hij

haar naar de deur leid.

„Waarom begon je er dan mee?‟ weet ze nog net te vragen voor

hij de deur kan dichtgooien.

Hij haalt alleen zijn schouders op, en knalt de deur dicht.