Met haar hand ondersteunend onder haar kin luistert Cleo

maar half naar wat haar docent Nederlands te vertellen heeft. Ze onderdrukt een gaap, en wrijft in haar oog.

Onwillekeurig kijkt ze naar Pim, die de aantekening van het bord

overschrijft, en ondertussen met zijn vrienden kletst.

Ze kijkt in haar eigen schrift, dat er erg leeg uit ziet, en pakt haar pen op.

Het laatste wat ze wil is ook nog is onvoldoendes gaan halen, en

dus begint ze te schrijven.

Ze schrikt op als de bel gaat, die het einde van de les betekent.

Ze heeft pas de helft van de aantekening overgeschreven, maar

meneer Plaatte veegt het bord al uit.

Met een zucht pakt ze haar boeken bij elkaar en stopt ze in haar tas.

Nogmaals kijkt ze naar Pim, die met zijn rugzak over zijn

schouder het lokaal uit loopt.

Het klaslokaal is helemaal leeg als ze naar de deur loopt, maar meneer Plaatte roept haar terug.

‘Cleo, ik zag dat je wat afwezig was deze les.’ Begint hij met een

frons op zijn gezicht en zijn pen in zijn hand. ‘Is er misschien iets aan de hand?’

Even kijkt ze hem aan, valt haar gedrag dan zo op?

Snel herstelt ze zich. ‘Nee hoor, ik heb een beetje slecht geslapen vannacht.’ Verzint ze snel.

‘Oké, nou als er iets is, weet je me te vinden.’ Zegt hij met nog

steeds diezelfde frons.

‘Oké, dank u wel.’ Antwoord ze beleefd voor ze het lokaal uit

loopt.

Met een zucht ploft ze neer op één van de bankjes in de aula.

Snel haalt ze haar brood uit haar tas, en pakt haar wiskunde boek.

‘Shit.’ Ze bijt op haar lip als ze ziet dat ze nog zo’n zeven

opdrachten moet maken.

Dat kan ze onmogelijk redden voor het volgende lesuur, ze heeft maar twintig minuten pauze.

Kwaad stopt ze haar boek terug in haar tas, het frustreert haar

dat ze de oude Cleo niet meer is.

De oude Cleo, die altijd ruim op tijd haar huiswerk af had en

leerde voor toetsen.

En nu? Nu moest ze waarschijnlijk nog nablijven ook, omdat ze het helemaal niet had gemaakt.

Drie lesuren later slentert ze naar het biologie lokaal.

Ze had geluk gehad, meneer de Dooiier had nét vandaag niet

gecontroleerd.

Ze ziet dat ze één van de eerste is die bij het lokaal aankomt, en

gaat op de verwarming zitten.

Hoelang ze er al zit, weet ze niet, maar opeens merkt ze dat al

haar klasgenoten om haar heen staan te kletsen.

Meneer Wessels opent de deur, en langzaam stroomt iedereen

het lokaal in.

Verveeld pakt Cleo haar boeken erbij. Dit is het laatste lesuur, ze moet nu nog even volhouden.

Jammer genoeg denkt meneer Wessels daar anders over, en

begint één of andere saaie uitleg over een nieuw project, dat ze in groepjes van twee moeten gaan doen.

Waar het over gaat weet ze eigenlijk niet, ze moet toegeven dat

ze nauwelijks luistert.

Ze klikt wat met haar pen, tot dat meneer Wessels opeens een lijst tevoorschijn haalt.

Even kijkt Cleo om zich heen, maar iedereen kijkt

geconcentreerd naar de docent.

Ze neemt aan dat er iets belangrijks wordt aangekondigd, en dus wacht ze vol spanning af.

‘Jullie mogen niet zelf groepjes maken..’ Begint meneer

Wessels, waarop er al meteen tegenspraak vanuit de klas klinkt.

‘Hé! We weten allemaal dat dat veel te gezellig word.’ Zegt hij

met een strenge blik richting een aantal kinderen.

‘Dus, uit voorzorg heb ik groepjes gemaakt, en die zijn als volgt.’

Cleo zucht zachtjes, ze heeft er een hekel aan als er groepjes

worden gemaakt.

Dan doet ze projecten nog liever alleen.

Meneer Wessels begint met het opnoemen van de groepjes, iets

wat eeuwen lijkt te duren.

‘Sjoerd gaat met Annamarie, Pim gaat met Cleo, Menno gaat met Lori..’

Bij het horen van haar naam had ze even verbaasd opgekeken.

Er had gejoel uit de klas geklonken, maar eigenlijk had ze niet gehoord met wie ze nou moest.

‘En dan blijven er dus twee over, Bart en Patrick, jullie gaan ook

samen.’

Even kijkt ze om, om te zien hoe Bart en Patrick elkaar een

high-five geven.

Ze rolt met haar ogen, hoe kan Wessels nou zelf groepjes

maken en dan toch Bart en Patrick samen zetten?

Lang staat ze er niet bij stil, want de bel klinkt, en nog eerder als alle anderen heeft ze haar boeken in haar tas gestopt.

Weekend, eindelijk.

Snel loopt ze het lokaal uit, en gaat richting de kapstok.

Als ze snel was kon ze de drukte bij de fietsen misschien nog

voorkomen.

‘Cleo! Cleo wacht even!’ Hijgend komt Pim achter haar

aangerend. ‘Wat?’ Verbaasd kijkt ze hem aan.

‘Het project..?’ Zegt hij alsof dat alles duidelijk moet maken.

‘Hoe gaan we dat doen?’ Voegt hij er vragend aan toe als ze hem onbegrijpend aan blijft kijken.

Dan lijkt het kwartje te vallen, ze moest dus samen met Pim.

Fijn. ‘Ehm, ik..’ Begint ze hakkelend.

‘Nouja, het hoeft nog lang niet af, we bespreken maandag wel

verder.’ Zegt Pim snel als hij een paar klasgenoten

veelbetekenende blikken op hem en Cleo ziet werpen.

‘Is goed.’ Antwoord ze zachtjes als ze zijn blik volgt en merkt

dat hij zich voor haar schaamt. ‘Dan zie ik je maandag, fijn weekend Cleo!’

Voor ze hem hetzelfde kan wensen is hij de gang al uitgerend, achter zijn vrienden aan.