Ongemakkelijk gaat ze op haar bed zitten, en slaat haar armen

over elkaar.

Ze kijkt afwachtend naar Pim, die onzeker de kamer door kijkt.

‘Hé, je hebt uitzicht op het park.’ zegt hij al wijzend op haar

raam, al is het alleen maar om íets te zeggen.

Ze lacht even nerveus, en pakt dan snel haar boeken er bij.

‘Zullen we dan maar aan dat project te beginnen?’

‘Ow, ja,’ snel gaat hij naast haar zitten, en ze voelt dat ze rood

wordt als ze zijn lichaam tegen dat van haar voelt.

Pim begint vrolijk te praten over wat ze allemaal wel niet in hun

werkstuk kunnen doen, en wat ze voor extra opdracht kunnen

maken, maar echt geconcentreerd is ze er niet op.

Het enige waar ze oog voor heeft is zijn lach als hij iets leuks

heeft bedacht, en de twinkeling in zijn ogen als hij even naar

haar kijkt om te weten wat zij er van vind.

Die middag lijkt in een waas voorbij te gaan. Een waas waarin

ze nauwelijks doorheeft hoe goed ze zich voelt met Pim naast zich, druk pratend tegen haar. Zelfs al gaat het over biologie.

Voor ze het weet zijn er al twee uur om, en ze begint te merken

dat Pim minder praat.

‘Is er iets?’ vraagt ze daarom zachtjes.

‘Huhm, nee..’ Even kijkt hij haar aan en lijkt hij iets te willen

zeggen.

Het is duidelijk dat hij zich bedenkt en zegt; ‘Maar, eigenlijk

hebben we wel een pauze verdient, denk je niet?’

Ze lacht en knikt, en gaat snel naar beneden om wat te drinken

te halen.

Pim volgt haar echter naar de keuken en pakt het pak drinken

uit haar handen, voor ze heeft kunnen inschenken.

‘Wat?’ Verbaasd kijkt ze hem aan. ‘Laat mij als echte heer maar

inschenken,’ zegt hij breed grijnzend terwijl hij met een gracieuze boog de ijsthee in twee glazen giet.

Vervolgens gaan ze niet terug naar boven, maar ploffen op de

bank neer.

Zijn blik valt op de stapel DVD’s en met grote ogen kijkt hij haar

aan.

‘Zeg, Cleo, DVD’s kijken valt toch zeker onder studeren?’ vraagt

hij met nog steeds die grote ogen en een knipoog.

Met opgetrokken wenkbrauw kijkt ze hem aan, maar lijkt dan te begrijpen wat hij bedoelt.

‘Jazeker, zolang het onderwerp maar interessant is.’ antwoord

ze hem voor ze haar glas op tafel neerzet en de stapel DVD’s voor hem neerzet.

Een halfuur later zitten ze allebei al helemaal in het verhaal van

Pirates of the Caribean.

‘Weetje, dit is eigenlijk helemaal niet leerzaam.’ grijnst Cleo als

er even een saai stukje is.

Lachend haalt Pim zijn schouders op. ‘Niemand komt het te

weten, het zal ons geheim zijn.’

Hij kijkt haar aan, en haar maag lijkt zich om te draaien. Was

het nou verbeelding of was hij ietsje opgeschoven?

‘Wil je nog wat drinken?’ flapt ze er zenuwachtig uit. ‘Ow, ja, doe

maar.’ antwoord hij snel.

Ze wil de afstandsbediening pakken, die tussen hen in ligt, om de film op pauze te zetten.

Echter, wanneer ze hem vast heeft, voelt ze niet het harde

plastic van de afstandsbediening, maar de zachte hand van

Pim.

‘Ow,’ met een rood hoofd trekt ze haar hand terug. ‘Zet jij hem

op pauze?’ vraagt ze terwijl ze snel op staat om drinken in te gaan schenken.

Ze kan zichzelf wel voor het hoofd slaan terwijl ze de glazen

weer vult en ze Pim ongemakkelijk op de bank hoort schuiven.

Misschien was het tijd om Jeffrey uit haar hoofd te zetten en te kiezen voor wat voor haar neus stond.

Met hernieuwde moed loopt ze weer naar de bank en zet de

glazen op tafel neer.

‘Ijsthee alla Cleo,’ zegt ze vrolijk terwijl ze weer gaat zitten.

‘Als dat niet speciaal is,’ grinnikt hij terwijl hij de film weer

start.

Ze houdt telkens haar adem in als ze denkt dat Pim weer een

‘move’ zal maken, tot ze tot haar schrik voelt dat zijn hand tegen die van haar aan stoot.

Zonder iets te zeggen en met een rood hoofd, strengelen haar

vingers zich om die van hem, en in een fijne stilte kijken ze

verder.

Ze kan het niet helpen met een grijns naar het beeldscherm te staren, zelfs als de ene na de andere piraat wordt afgeslacht.

Ze voelt zich opgelaten tegen het einde van de film en kijkt

telkens vanuit haar ooghoeken naar Pim.

Wanneer de aftiteling in beeld verschijnt, heeft ze niet eens

door dat het afgelopen is, tot ze merkt dat Pim de film stop zet.

Even blijven ze zo zitten, tot Pim als eerste zijn keel schraapt

en nog iets dichterbij komt.

Verwachtingsvol kijkt ze hem aan, en wanneer hij naar haar

lacht, lacht ze breed terug.

Ze merkt hoe haar hart wild klopt, als Pim’s hoofd langzaam

steeds dichterbij komt.

Ze slikt even en sluit haar ogen vast, als er plots een klik klinkt

en ze allebei verstoord opkijken.

Haar moeder komt met rode wangen van het fietsen en beladen

met boodschappen de kamer binnen.

Meteen verandert de sfeer in ongemakkelijk, hoewel haar moeder dat niet door heeft.

‘Zo, willen jullie daar een koekje bij?’ vrolijk houdt haar moeder

een pak chocolat chip cookies omhoog, en legt die op het

aanrecht voor ze de rest van de boodschappen begint uit te pakken.

‘Uhm, we nemen het pak wel mee naar boven.’ antwoord Cleo

snel, ze kijkt naar Pim, die knikt.

Eenmaal op haar kamer valt er een gespannen stilte, als Pim

zijn blik plotseling op zijn horloge valt.

‘Fack! Ik moet gaan,’ verontschuldigend kijkt hij haar aan.

‘Tot morgen dan maar.’