NUMMER 106voorjaar 2019

Scènes spelen op filmsets met allerlei camera’s, lampen, mensen en geluiden om je heen. Net zoveel takes tot het een keer goed gaat. Zo niet, dan volgt de stok of de zweep. En als er even geen opnames zijn, dan ga je naar een kale, modderige ‘artiestenruimte’. Tot je weer op moet voor een volgende film, reclamespot of televisieserie... Dit was tot nu toe het leven van tijgers Indy, Diva en Patou. Zij waren ‘in dienst’ bij een Franse filmstudio.

voor haar ruggengraat, waardoor ze artrose had ontwikkeld. Daarnaast had ze twee flinke wonden in haar ellebogen, die zichtbaar heel veel pijn deden. En of dat allemaal nog niet genoeg was, zagen we ook dat haar nieren niet meer goed functi-oneerden. Dit tastte haar ogen aan, waardoor ze bijna niets meer kon zien. Ze zag alleen nog lichte en donkere vlekken. Door haar slecht-ziendheid bleef ze alleen maar stil in een hoekje zitten...

Arme Indy was helaas niet meer te genezen. Wij konden daarom niets anders besluiten dan haar uit haar lijden te verlossen. Ik kan u zeggen: zo’n beslissing gaat je niet in de koude kleren zitten, ook al weet je dat een dier beter af is door het te laten gaan. Gelukkig kan ik u ook beter nieuws melden: met Patou en Diva gaat het naar omstandig-heden goed. Zij verkennen rustig hun nieuwe verblijf. Ze proberen de platforms uit en we hebben ze ook al voorzichtig zien pootje baden.

Verleden in entertainment Ik zou willen dat geen enkel dier meer wordt ingezet om mensen te vermaken, maar helaas is het nog niet zover. Dat blijkt wel als je kijkt naar de achtergrond van de dieren in onze opvang. Velen hebben een verleden in de entertainmentindus-trie. Als ‘acteur’ in een filmstudio, als ‘acrobaat’ in een circus of als ‘foto-model’ in toeristische oorden. Dat lijkt misschien leuk en schattig, maar nog altijd beseffen veel mensen niet wat voor leed erachter schuilgaat. De dieren worden hardhandig getraind om ervoor te zorgen dat ze braaf hun kunstje doen. En dan heb ik het nog niet eens over de optredens zelf, met alle angst en spanningen van dien.

Gelukkig kiezen steeds meer lan-den in de Europese Unie voor een verbod op wilde dieren in circussen, maar daarmee zijn we er nog niet. Landen als Duitsland en Frankrijk hebben nog helemaal geen regelge-ving op dit gebied en met alleen een circusverbod zijn nog niet alle dieren geholpen. Wij strijden daarom verder voor betere wetten en regels, zodat andere dieren het lot van Indy, Diva en Patou bespaard kan blijven!

David van GennepDirecteur Stichting AAP

D e eigenaar van de filmstudio ging met pensioen en wilde van zijn bedrijf af. Al zijn andere dieren gaf hij weg of verkocht hij, maar hij bleef zitten met tijgers Indy, Diva en Patou. De dieren zaten in een kaal hok met modderplassen. Er was geen enkel klimtoestel of speelmateriaal voor ze. De hoogste tijd om in te grijpen en de dieren naar AAP Primadomus te brengen!

Niet meer te genezenToen onze dierenarts de dieren uit-voerig onderzocht, werd duidelijk dat ook aan de gezondheid en ver-zorging van de dieren weinig aan-dacht is besteed. Vooral Indy was er heel slecht aan toe: ze hoestte en als ze water dronk, kwam dat door haar neus terug naar buiten. Ook constateerde onze dierenarts een aantal slecht geheelde, oude breu-ken in haar ellebogen. Bewegen was daardoor enorm pijnlijk voor haar, al had ze toch een manier ge-vonden om vooruit te komen. Deze manier was alleen veel te belastend

Werk in uitvoering op de ApeneilandenOp de Apeneilanden wordt flink gewerkt! De eilanden krijgen nieuw hekwerk en worden ingericht met nieuwe klimtoestellen, touwen en struiken. Het is allemaal mogelijk dankzij de vele Air Miles die AAP vorig jaar mocht ontvangen.

“Het nieuwe hekwerk is er niet zomaar een”, vertelt Jan Beeke van de Technische Dienst. “Met dit hekwerk kunnen we met gemak alle apensoorten op de Apeneilanden plaatsen. Ook de soorten die goed kunnen zwemmen, zoals Japanse makaken of Java-apen. Het hek loopt namelijk door tot in het water. Het is een flink bouwwerk en daardoor ook een flinke uitdaging, maar dat maakt het juist leuk.”

Dagelijkse werk De Technische Dienst is nu bezig met alle voor-bereidingen, zoals de oude toestellen en hekken weghalen. Jan: “We zijn er flink druk mee, want het dagelijkse werk bij AAP gaat natuurlijk ook gewoon door. Vooral de chimpansees kunnen er wat van, die mollen van alles. Het is elke dag wel raak. De dieren houden ons van de straat! Maar we doen het uiteraard met liefde. Ik verheug me erop om straks de dieren op de vernieuwde Apeneilanden te zien.”

Tijgers Diva (foto) en Patou zijn nu in AAP Primadomus.

Eindelijk weer een toekomst voor tijgers uit Franse filmstudio

De Apeneilanden krijgen nieuw hekwerk.

Zoals de groei van kinderen wordt bijgehouden op het consultatiebureau, zo wordt ook het gewicht en de groei van dieren bij AAP nauw-keurig in de gaten gehouden. Als een dier aan de magere kant is dan wordt het bijgevoerd, als het te dik is dan gaat het op rantsoen. Zijn er grotere afwijkingen te zien? Dan gaan de alarmbellen rinkelen! Misschien is er sprake van een achterliggende ziekte of stoornis?

Toen het Japanse makaakje Parsifal in 2016 met zijn familie bij AAP kwam, was hij ruim 2 jaar oud en net zijn melkgebit aan het wisselen. Hij was een goed ontwikkeld, stevig jongetje van 5 kg (volwassen gewicht is 14 kg). Maar vergeleken bij zijn leeftijdsgenootjes bleef hij achter in groei, ondanks zijn goede eetlust. Parsifal werd daarom een tijdje apart van de groep gevoerd. Toen hij ook diarree ontwikkelde en nog maar 4 kg woog, werd het tijd voor uitgebreid onderzoek.

Een reeks ziekten, zoals parasieten en diabetes, kon-den we direct uitsluiten. Twee opties bleven over: glutenallergie (coeliakie) of een alvleesklierafwij-king. Bij deze aandoeningen verloopt de voedsel-vertering niet goed, wat resulteert in stagnerende groei en dunne, stinkende ontlasting. Een bloedtest bood duidelijkheid: Parsifal had geen glutenallergie, wel bleek zijn alvleesklier ontstoken.

Een gezonde alvleesklier produceert enzymen voor de afbraak van vetten, koolhydraten en eiwitten. Parsifal mistte deze enzymen, waardoor hij verma-gerde en flinke buikpijn had. Enkele weken werd hij apart van zijn groep vertroeteld door zijn verzorgers, die hem licht verteerbare voeding, pijnstilling en een supplement van verteringsenzymen voorschotelden. Wat waren we blij als er een hardgekookt ei inging! Al kon hij de volgende dag er ook weer zijn neus voor ophalen en de voorkeur geven aan een tomaat...

Intussen was er voor de makakengroep een prachtig verblijf klaargemaakt in het Italiaanse Napels, waar de groep binnen enkele weken naartoe kon. We stonden voor een dilemma: blijft Parsifal in Nederland voor verder herstel? Of laten we hem met zijn familie vertrekken, ook al was hij nog zwak? We kozen voor het laatste en wat zijn we daar achteraf blij mee! Een week voor vertrek woog Parsifal 5 kg en mocht hij terug naar de groep, waar hij met open armen ontvangen werd. De 17 makaken vertrokken naar Napels en we droegen de zorg over aan de dierenarts van het betreffende dierenpark. Hij liet ons weten dat Parsifal netjes zijn dagelijkse enzymen neemt en zich regelmatig laat wegen. Hij is nog smalletjes, maar zit gelukkig weer op de goede groeicurve!

Hester van BolhuisDierenarts

Veel dieren die bij AAP binnen-komen vertonen afwijkend gedrag door wat ze hebben meegemaakt. Bij sommige dieren is dat zo sterk aanwezig, dat ik mij afvraag of zij ooit nog goed kunnen samenleven met soortgenoten. Toch weten dieren ons elke keer weer te ver-rassen. Ze vinden dan hun eigen manier om zich aan te passen.

Z o ook Adao, een jongvolwas-

sen berberaap. Hij werd achtergelaten bij een dierenarts in het Portugese Lissabon en verbleef daarna in een dierentuin tot hij bij ons terechtkon. Eenmaal op de primatenafdeling reageerde hij nauwelijks op de berberapen in de verblijven naast hem. Of ze nou aardig tegen hem deden of kwaad tegen hem tekeer gingen, hij ver-blikte noch verbloosde. We konden daardoor niet goed inschatten wat hij zou gaan doen als er daadwer-kelijk een berberaap in zijn eigen verblijf zou komen.

Zolang het maar werkt We besloten het een kans te geven met Ndidi. We wisten dat zij niet snel de confrontatie op zou zoeken, maar dat ze zich prima zou kunnen verdedigen als het toch zover komt. Ndidi bleek een goede partner te zijn. De twee tolereerden elkaar en na een tijdje begon Ndidi Adao zelfs te vlooien!

Met een milde aanpak toch de baas zijn

Inmiddels is Adao de baas in een groepje met drie vrouwen. Dat is best bijzonder te noemen, want hij is voor een mannelijke berberaap nogal mild. Als de dames ruzie ma-ken, dan lost hij dat met een duwtje op, terwijl andere berberaap-mannen voor de hardere aanpak zouden gaan. Zij jagen de vrouwen dan flink op en bijten zelfs. Toch hebben de vrouwen respect voor

Adao en ze erkennen hem als leider van hun groep. Dat heeft hij toch maar goed voor elkaar! Voor ons is hij een mooi voorbeeld: soms gaat het er in een groep dieren anders aan toe dan wij hadden verwacht, maar dat maakt helemaal niet uit. Zolang het maar werkt!

Godelieve KranendonkGedragsbioloog

Berberaap Adao

Wat te doen met de kleine Parsifal?

Japanse makaak Parsifal

Hoe een wasbeer eruitziet, dat weten de meesten wel. Maar een wasbeerhónd? Een exotische hond… Goh, dat is een leuk huisdier! Veel wasbeerhonden zijn op die manier in huiskamers terechtgekomen, maar het zijn wilde dieren die flink kunnen bijten. Gelukkig mogen ze in-middels niet meer als huisdier gehouden worden.

wasbeerhonden Ted en Nukti?

Wasbeerhond Ted

W asbeerhond Ted werd door

een Nederlandse particulier afgestaan. Hetzelfde gebeurde bij Nukti, zij was toen nog een pup. Met vier broertjes en zusjes was ze naar een hondenkennel gebracht. Dat was natuurlijk geen geschikte verblijfplaats voor deze dieren. De dieren moesten daar dan ook snel weg. Zeker Nukti, want om de één of andere reden werd zij steeds door

Hoe gaat het met…

de anderen aangevallen. Eenmaal bij AAP, ging het goed met haar en het lukte ons om een mooi herplaatsadres voor haar te vinden. Helaas ging het toen weer mis. Ook in die groep werd Nukti het slachtoffer van agressie.

Match made in heavenNukti kwam daarom terug naar AAP. En toen was daar Ted, a match made in heaven. Als stelletje konden zij terecht in het Deense Dyrepark Sylkeborg. Een prachtig verblijf wachtte op hen, groot en groen. Nukti vond het daar meteen ge-weldig. Ted vertoonde daarentegen wat afwijkend gedrag. Hij rende steeds in kringetjes rond en Nukti blééf er maar naar kijken. Alsof ze dacht: “Wat doe jij nou?” Mette, een dierverzorger in opleiding, heeft zich over Ted ontfermd. Ze bedacht aller-lei vormen van verrijking om hem uit te dagen. Ook vult ze zijn eten aan met natuurlijke kruiden om hem wat meer te ontspannen. En het werkt! Ted geniet, samen met Nukti, van zijn nieuwe leventje in Denemarken.

Groene meerkat Takis uit Griekenland zat tien jaar lang helemaal alleen opgesloten in een klein hok op een schroothoop. De eigenaar had hem ooit gekocht en gaf aan “dat het nu niet leuk meer is om het dier te houden, omdat hij agressief is geworden”. Takis is nu bij AAP in Almere, waar hij liefdevol wordt verzorgd.

In Spanje is berberaapje Lita in beslag genomen. De eigenaren zeiden dat ze het diertje via een fokker in bezit hadden gekregen, maar het lijkt er meer op dat Lita uit Marokko gesmokkeld is.

AAP heeft acht bavianen uit Duitsland opgevangen. De groep leefde in een hok naast een restaurant. De eigenaar van de dieren is overleden en de andere familieleden konden niet voor de dieren zorgen.

Witbuikegel Cif werd door een vader cadeau gegeven aan zijn dochter. Hij had de egel op Marktplaats gekocht. Zijn dochter had namelijk gezegd dat ze wel “meer egels zou willen hebben”. De dochter doelde alleen op wilde egels in de tuin, niet als huisdier in een kooi…

We kunnen hier niet alle geredde dieren noemen, we hebben er daarom enkele voor u uitgelicht.

zijn, maar ook iets als zo’n nieuw buitenhuisje. Zo kunnen ze elke keer iets nieuws onderzoeken. Govani en Silas hebben al ont-dekt dat je er goed in kunt luie-ren en tijger Kyra is op het dak gekropen om er uitgebreid op te spelen. Omdat de huisjes bij de eerste dieren zo goed bevallen, krijgen álle tijgers en leeuwen er één. De huisjes worden gemaakt door twee timmermannen uit de omgeving die dat geheel vrijwil-lig doen. Aardig, hè?

Nieuw bij AAP

Bij AAP herstellen de dieren van hun verleden. Zo ook de leeuwen Govani en Silas in AAP Primadomus. Zoals u vast nog wel weet, hebben we deze dieren vorig jaar gered uit een extreem smerige circustrailer. Ze waren er ontzettend slecht aan toe en komen nu op krachten in onze Spaanse opvang. Gelukkig gaat het al stukken beter gaat met ze, maar nog steeds kijken we dage-lijks hoe we hun verdere herstel kunnen bevorderen. Zo besloten we om bij Govani, Silas en een aantal anderen dieren een hou-ten huisje in het buitenverblijf te plaatsen.

A ls het regent dan kunnen de dieren schuilen in hun binnenverblijf, maar sinds kort kunnen ze ook lekker naar hun eigen ‘buitenhut’ toe. Het voordeel daarvan is dat de dieren nóg vaker buiten kunnen zijn. Ze kunnen daardoor meer zonlicht, en dus meer vitamine D, tot zich nemen.

Deze vitamine is essentieel voor het herstel van huid en botten en dus heel belangrijk voor dieren zoals Govani en Silas.

BuitenlevenDe huisjes zijn niet alleen handig voor als het regent, maar zeker ook als de zon schijnt! De dieren kunnen dan de schaduw opzoeken of – als de zon goed staat – er heer-lijk in zonnebaden. Al hebben ze natuurlijk ook andere plekken in hun verblijf waar dat goed kan, ze hebben de keuze! Daarnaast zijn de huisjes een vorm van verrijking. Het is belangrijk om de dieren regelmatig nieuwe uitdagingen te geven. Dat kan een nieuwe bal

Govani en Silas liggen ontspannen in hun huisje.

Houten huisjes om te ontspannen en te herstellen

Java-aap Louna

Z oals elk dier, moest Louna eerst een aantal weken in quarantaine. Dat was wel even een overgang voor haar. Ze was immers een mensenleven gewend waarin ze tijdschriften doorbla-derde en tekeningen maakte. Om de overgang voor haar niet te groot te maken, gaven we haar in het begin ook wat tijdschriften en praatten we tegen haar. Dat deden we steeds wat minder, net zo lang tot ze gewend was aan de nieuwe situatie bij AAP.

KieskeurigOok het eten bij AAP is anders dan Louna normaal kreeg voorge-schoteld. Bij haar vorige eigenaar kreeg ze rijst en zeevruchten, bij AAP krijgt ze een veel gezonder en gevarieerder dieet. Maar denk maar niet dat dat er zo maar in gaat! Harde groenten eet ze pas op als we ze gekookt hebben, de apenbrokken - waar allerlei goede voedingstoffen in zitten - moeten

Vroeg of laat gaat het mis als je een aap als huisdier hebt. Dat blijkt ook uit het verhaal van Java-aap Louna. Zij werd vijftien jaar geleden vanuit Indonesië naar Frankrijk gesmokkeld. In de jaren die volgden, leefde Louna bij een gezin in huis. Het ging mis toen het gezin kleiner ging wonen in een appartement in Parijs. Louna had last van de verandering en dat uitte ze met agressie: ze viel de vrouw des huizes aan. De eigenaren zagen toen in dat een aap écht niet geschikt is als huisdier. Louna kwam naar AAP.

we eerst weken. Fruit kan ze overigens wel waarderen, voor-al kiwi’s en druiven. Daar smult ze van. Maar zelfs dan is ze nog kieskeurig: ze eet bij fruit alleen de binnenkant op, alle velletjes laat ze lekker liggen.

Samen met soortgenotenLouna heeft net de quarantaine verlaten en wordt geïntroduceerd aan soortgenoten Lutut en Pantai, die leven op de Apen-eilanden. We hebben Lounaeerst even in een verblijf naast de andere twee ge-plaatst, zodat de dieren elkaar rustig kunnen observeren. De eerste signalen zijn goed: Louna heeft de buren al ge-groet en ze is op haar gemakje eten aan het zoeken tussen de houtsnippers. We verwachten dat ze heel snel bij Lutut enPantai in de groep kan. Wat gunnen we haar een leven met soortgenoten!

Wetenschappelijke naam Macaca fascicularisUiterlijk Lange staart.Lengte 31-36 cm, de staart 31-71 cm.Gewicht Mannetjes 5-7 kilo, vrouwtjes 3-4 kilo.Leefgebied Zuidoost-Azië, in bossen langs rivieren en de kust.Leefwijze In grote groepen, soms wel van 100 apen. Voedsel Veel fruit, maar ook veel ander plantaardig endierlijk materiaal. In sommige gebieden zijn ze gespecia-liseerd in het vinden van krabben en andere schaaldieren.

Java-aap Louna

Java-aap Louna

even voorstellen...

Colofon:Colofon:Apenote is een uitgave van Stichting AAP, Postbus 50313, 1305 AH Almere. Telefoon 036 - 523 87 87, info@aap.nl, www.aap.nl. Apenote verschijnt 4 keer per jaar.Eindredactie: Irma Timmermans Aan dit nummer werkten mee: : Berta Alzaga, Hester van Bolhuis, David van Gennep, Carolien Hoogenhout, Godelieve Kranendonk, Melissa Snelleman.Fotografie: Marine Lemonnier, Paula Romero, Hedske Vochteloo e.a. Vormgeving en drukwerk: Mailtraffic, Zwolle

Wij worden gesteund door

AAPzet zich in voor een betere toekomst voor apen en andere exotische zoogdieren. We geven voorlichting en pleiten voor betere wetgeving in heel Europa. De dieren die dringend hulp nodig hebben, vangen we op. Ons team helpt ze gezond te worden en zoekt een permanent onderkomen voor ze. Zo ontstaat er weer plek voor andere dieren in nood.AAP is grotendeels afhankelijk van donaties. U kunt AAP op verschillende manieren helpen: middels een financiële bijdrage, maar ook door het doneren van Air Miles of het inzamelen van cartridges en mobiele telefoons. Kijk voor meer informatie op www.aap.nl

Het IBAN van AAP is NL64INGB0002777530. Dit nummer kunt u gebruiken bij betalingen.

Bedankt! Meneer Aykens, een van onze trouwe vrijwilligers, heeft op zijn bruiloft een mooi bedrag opgehaald voor nieuwe transportkisten.

Het echtpaar Stikkelbroeck was onlangs 50 jaar getrouwd en ontving van familieleden verschillende giften voor AAP.

Van Transportbedrijf TMS Schrijver uit Almere kregen wij dozen vol met dekens voor onze chimpansees.

Mevrouw Lakke bereikte de mooie leeftijd van 80 jaar en gaf haar verjaardagsgeld aan AAP.

Firma Stulz uit Amstelveen doneerde een nieuwe koelinstallatie voor onze serverruimte.

Energieleverancier NUON gaf deze keer geen kerstpakketten aan medewerkers, maar schonk in plaats daarvan een prachtig bedrag aan AAP.

Ter ere van haar 75e verjaardag gaf mevrouw Van den Magielsen een gift aan AAP.

Mevrouw Talsma had een bijzondere laatste wens: ze wilde dat er tijdens haar uitvaart donaties werden opgehaald voor AAP. Haar nabestaanden hebben deze wens waargemaakt en schonken een mooi bedrag.

Ook na het overlijden van meneer Brienne is een prachtig bedrag voor AAP ingezameld.

Helaas kunnen wij niet alle gulle gevers noemen, maar we zijn ontzettend blij met alle donaties. Dit betekent voor onze dieren een tweede kans!

Wist u dat u bij AAP een dier symbolisch kunt adopteren? Neem bijvoorbeeld leeuw Govani, chimpansee Marria of berberaap Lulú. Allemaal dieren met een vervelend verleden die bij AAP weer echt dier kunnen zijn. Miriam van Esveld (36) uit Arnhem is adoptieouder van twee dieren bij AAP.

Adoptieouder aan het woordMiriam: “Ik was 24 toen ik be-sloot een dier bij AAP te adopte-ren. Het was voor mij een logi-sche keuze, omdat ik van jongs af aan al een zwak heb voor apen. Het gaat me aan het hart wat er allemaal met ze gebeurt in de wereld. Berberaap Fanny was mijn eerste adoptiedier en ik betaalde de adoptie met het geld van mijn eerste baan. Fanny is in 2008 verhuisd naar een dierenpark in Groot-Brittannië.”

Op de voet volgen“Door de jaren heen heb ik verschillende adoptiedieren gehad”, vervolgt Miriam. “Je kunt een ander dier adopteren als je adoptiedier verhuist naar een herplaatsadres. Op dit moment ben ik adoptieouder van Lutut en voor mijn oudste dochter Vera (2) heb ik witoorpenseelaapje Brad geadopteerd. Het leuke vind ik

Adoptieouder Miriam van Esveld met haar dochter Vera tijdens een bezoek aan AAP.

dat AAP met leuke video’s en mooie fotokaarten laat weten hoe het met je dier gaat. Het is fijn om te horen als jouw dier een ontwikkeling heeft doorgemaakt of een nieuw maatje heeft gevonden. Ik volg mijn adoptiedieren op de voet. Ik kijk ook altijd of er iets over Lutut of Brad in de Apenote staat. En natuurlijk kom ik af en toe ook bij onze adoptiedieren op bezoek, want dan kan als je adoptieouder bent! Daardoor voel ik me nóg meer betrokken.”

Ook adopteren? Wilt u ook een dier adopteren of een adoptiedier cadeau doen? Dat kan!

Op www.aap.nl/adoptie kunt u zien welke dieren u kunt adop-teren en wat een adoptie precies inhoudt.

Namens de dieren: dank u wel!

V oor u zijn dit waarschijnlijk

bekende taferelen, maar is uw broer, buurvrouw of dochter al wel eens bij AAP geweest? Wij geven ook hen graag de moge-lijkheid om kennis te maken met AAP en de dieren! Daarom nodi-gen we u van harte uit om bij de dieren te komen kijken samen met iemand die nog nooit bij AAP is geweest. Kom gezellig langs voor een rondleiding en wie weet ziet u Mojo dan ook!

AanmeldenDe rondleidingen vinden plaats op vrijdag, zaterdag en zondag om 13.30 uur. Houdt u er rekening mee dat kinderen onder de twaalf jaar en honden helaas niet mee mogen. Aanmelden kan via www.aap.nl/rondleiding. Graag tot ziens in Almere!

Kijk onze chimpanseeman Mojo eens genieten van de warme zonnestralen! Hij is niet de enige bij AAP die het lenteweer wel kan waarderen: witoorpenseelaapjes Manilva en zijn kersverse vrouwtje Cali zijn de hele tijd buiten te vinden. Net als Java-aap Eugen en zijn groepsgenootjes die heerlijk spelen op de Apeneilanden.

Op bezoek bij AAP in Almere

Chimpansee Mojo

TOT SNEL?!

papier van verantwoorde herkomst

StichtingAAP

@stichting_aap

stichtingaap

StichtingAAP

Als u AAP steunt met een machtiging wordt het door u aangegeven bedrag automatisch van uw rekening afgeschreven. Dit is op uw (digitale) afschriften te herkennen aan het incassant ID NL72ZZZ412005530000 en een unieke code voor uw machtiging. Alle incasso’s (eenmalig, per maand, kwartaal, halfjaar of jaar) vinden plaats rond de laatste werkdag van de maand. Als u een jaarlijkse incasso heeft, dan vindt deze plaats in de maand waarin u donateur bent geworden.

Volgt uop social media?