TED60Op maandag 21 december werd in de theaterzaal van de Openbare Bibliotheek Amsterdam (OBA) de zestigste verjaardag gevierd van Ted van Lieshout tijdens een verrassingsfeest! Foto’s: Gerlinde de Geus

Al in de zomer was Philip Hopman in het diepste geheim begonnen met organiseren. Hij presenteert het feest ook en zingt het Ronnie Toberlied: Ik vind je geweldig! In één woord geweldig!

Huisband Jula, bestaande uit Mirjam Oldenhave, Dominique Romeny, Irene Schepers en Roos de Wijs, begeleidt Philip en brengt gedurende de avond tal van liedjes, die grif door het publiek werden meegezongen.

Philip vertelt over het onstaan van Boer Boris, de serie die wij samen ma-ken. Hij stelt Boris voor, aan wie hij ongeveer vier jaar geleden vroeg wat hij wilde worden. Boris mag het nog een keer zeggen: ‘Boer!’‘Daar zou ik wel een boek over willen maken,’ zei Philips destijds. Ik bedacht een verhaal. Het was het begin van een serie; in 2016 komt alweer deel 7!

Ik luister toe, gezeten tussen mijn moeder aan mijn rechterzijde en halfzus Tineke aan mijn linkerkant.

Rick Schellinkhout en Lidion Zierikzee van theatergroep Heer Otto geven een voorproefje van de voorstelling over Boer Boris die ze in maart 2016 gaan spelen; ze hebben het stukje geestig bewerkt om te laten aan-sluiten bij de gelegenheid.

Met de klok mee: Quilla van Lieshout, ik en mijn moeder, Gerry van Lieshout.

Zus Carla van Lieshout overhandigt namens de familie een cadeau, maar niet voor mij alleen! Philip en ik zoeken al tijden naar rode laarzen voor onze Boer Boris-tour, maar konden die niet vinden in onze maten. Carla vond ze in Finland.

Moeder Gerry zegt dat ze ook van me gehouden zou hebben als ik ingeni-eur of minister-president was geworden. Haar piepkleine steekwoorden-lijstje laat ze achter.

Neef Jan Pieter van Lieshout kruipt in de rol van zijn opa (mijn vader), en brengt een bewogen monoloog.

Sjoerd Kuyper, met wie ik enkele jaren corres-pondeerde, houdt een wonderschoon betoog.

Lottie Hellingman, begeleid door leden van het theaterorkest Max Tak, zingt mijn Willem Wilminkprijs-winnende lied Onberispelijk uit de voorstelling Ik en de koningin.

Sabien Bosman van lunchroom Staal te Haarlem zorgt voor bonbons met mijn beeltenis als twaalfjarig jongetje erop. Het portret staat ook op mijn boek Hou van mij en duikt aan de lopende band in het publiek op!

Boris deelt de bonbons uit. Zus Carla kijkt in het hoekje toe. Moeder Gerry: ‘Lul, je eet hem toch niet op?!’

Schoonzus Anke Bolwijn vertaalde een gedicht van mij in het Frans en leest het voor. Haar neefje Menno beeldt de kleine Ted uit die op vakantie meestal bij de tent bleef zitten.

Vriend Fred van der Drift van vereniging Genius, waar ik lid van ben, geeft aan dat soepelheid is be-tracht toen ik lid wilde worden, omdat je eigenlijk een IQ van 160 moet hebben of meer dan 25 prijzen.

Toin Duijx van Literatuur Zonder Leeftijd presenteert het nieuwste exemplaar van LZL, waarvoor ik al vijf jaar de omslagen ontwerp. Deze LZL is geheel aan mij gewijd! En het is nog het dikste nummer ooit ook!

Op de onderste rij (foto beneden) mijn halfzussen Tineke Bach en Gied Vugts, daarnaast de echtgenoot van Tineke, Hans, en in de hoek de man van Gied, Gerard. - Met excuses aan allen wier naam ik hier niet noem en die ik toch duidelijk in het publiek zie zitten!

Vriend Jacques Dohmen, van mijn herenlunchclubje, leest het ontroe-rende stuk voor dat hij voor Literatuur Zonder Leeftijd heeft geschreven. Hij houdt het niet droog en ik ook niet. De andere twee vrienden van het

clubje, Rindert Kromhout en Dolf Verroen (zie volgende pagina’s), laten zich niet onbetuigd. Rindert probeert een lied over mijn gretigheid naar prijzen en Dolf geeft een standje omdat ik kritiek had op zijn nieuwe huis.

Hun cadeau, een doos vol heerlijks uit Italië, is een duidelijke hint dat ik aan de beurt ben om te koken.

Ton Meijer leest het gedicht voor dat ik over Sieb Posthuma heb geschre-ven voor de bundeling van de boeken die Sieb en ik samen maakten.

De kinderen van mijn broer Albert geven me, namens de hele familie, een bijzonder cadeau: portretten van zichzelf waarop ze een boektitel van mij uitbeelden. Béla beeldt Ik ben een held uit. Quilla verbeeldt Van verdriet kun je grappige hoedjes vouwen. Abel stelt Weggedaantje Stippelmuis

voor en Anne verbeeldt Mijn botjes zijn bekleed met deftig vel. Anne, van Amie Styling, deed de styling van alle portretten, die werden ge-maakt door Mark Groeneveld.

Het programmaonderdeel Right said Ted wordt verzorgd door presentator Philip en - niet iedereen herkent hem - vriend Daan Remmerts de Vries. Ik kijk trots en vertederd toe.

Nichtje Abel, bekend van de Middag van het Kinderboek, presenteert de quiz Tedje op, Tedje af, waarbij bijzonder moeilijke vragen leiden naar één winnaar: Gerard Hemmes.

Broer Albert van Lieshout moet mij, fungerend als jury, soms even helpen bij het juiste antwoord op de kennisquiz over mij.

Onherkenbaar door een te ruim zittende regencape komt Ria Turkenburg van uitgeverij Leopold op de fiets een pakketje brengen. Het is het nieuwe boek, Rond vierkant vierkant rond!

Broer Albert spoorde voormalig klasgenote Ine Chatrou op, die bij wijze van verrassing het gedicht Ine voorleest dat ik over haar heb geschreven.

Pjotr van Len-teren vertelt hoe hij door mij fel bekritiseerd werd vanwege op-merkingen over collega’s die hij in recensies voor De Volkskrant schreef. Het is goedgekomen tussen ons...

...Pjotr reikt de Gouden Tong-prijs voor kri-tiek op kritiek aan mij uit.

Het programma is afgelopen en ik probeer uit het blote hoofd iedereen die heeft meegewerkt te bedanken. Ik zweet peentjes omdat ik bang ben dat ik iemand ver-geet. Het publiek, bijvoorbeeld!

Ik kreeg van verschillende kanten zo veel bestekzegels (waarmee je bij een supermarkt messen met korting kunt krijgen), dat ik op slag de hele serie bij elkaar heb. Sommigen gaven me losse zegels die ikzelf inplakte

(links), anderen kwamen met kant en klare formulieren (rechts)! Hartelijk dank!

Bij dezen wil ik iedereen die op welke manier dan ook aan het programma heeft meegewerkt heel hartelijk bedanken. Mijn erkentelijkheid gaat uit naar Marijke Troelstra, de technici en de andere medewerkers van de OBA, de uitge-verijen Gottmer en Leopold en de Stichting Lezen, het Nederlands Letterenfonds en de CPNB die de avond mede mogelijk hebben gemaakt. Verder wil ik iedereen die zo lief was om te komen of, als komen niet kon, een berichtje te sturen, van ganser harte bedanken voor het mede mogelijk maken van deze feeste-lijke en voor mij onvergetelijke dag!Tot slot wil ik Gerlinde de Geus dankzeggen, die nota bene op haar eigen verjaardag kwam fotograferen, Patrick Bus die kwam filmen, en last but by no means least: Toin Duijx en initiatiefnemer Philip Hopman! Ted

Niet iedereen kon het stukje dat twee dagen later in Het Pa-rool verscheen waarderen, vooral niet omdat de sfeer en de drankjes & hapjes juist prima werden gevonden.Ik heb er zelf wel om moeten lachen.