Synopsis

synopsis

CULTURELE VLUCHTDe donkere periode van Duitse film

BIG vs SMALLOp zoek naar budget

“ALS JE ALS REGISSEUR DE MINST GETALENTEERDE MENS OP DE SET BENT, ZIT JE GOED”Jonas Govaerts over zijn succes met ‘Welp’

€4,5

0Ja

arbl

ad -

1e ja

arga

ng29

mei

201

5N

R 21

Ik speelde ooit in een film Wel als figurant

Draaide in de bioscoopIn 1 of ander land

Ik speelde ooit in een filmDanny van Strien

SYNOPSIS

Edito 3

“Den draad hé, Harry, den draad”. De bekende quote komt van in de gloria, een erfgoed in televisiekijkend Vlaanderen. Ook onze draad loopt door het Vlaamse televisie –en filmlandschap. Wij proberen u, de lezer, wegwijs te maken in de wereld van regisseurs en acteurs. Via interviews en recensies laten we u kennis maken met nieuwe, unieke mensen en hun werk. Daarnaast gaan we ook dieper in op de problemen die specifiek zijn voor onze Vlaamse producten.

De bewogen Duitse 6 filmgeschiedenis

Filmhaus Berlijn 11

Interview met 19 Jonas Govaerts (Welp) l

22

Geen geld voor Vlaamse film,

34

Belgische film zoekt weg naar buitenland

41

“Als ik thuis film kijk eis ik absolute stilte”

Edito

ColofonHoofdredacteurs

Maxim Cleemput, Astrid Kempenaars, Thomas Wauters

Redactie


Vormgeving

Renaat Bogaert, Maxim Cleemput, Astrid Kempenaars, Annick De Pauw, Thomas Wauters

Werkten mee

Maxim Cleemput, Werner Goossens, Astrid Kempenaars, Erik Roossens, Luuk Sengers, Thomas Wauters

Foto’s en Coverbeeld


SYNOPSIS

4 Inhoud

INTERVIEWS19 JONAS GOVAERTS “Als je als regisseur de minst ge-

talenteerde mens op de set bent, zit je goed”

31 THOMAS EVERAERT "Ik waak over de

authenticiteit die Hotel Hungaria uitstraalt."

41 ROBIN MAES “Als ik thuis films kijk ,eis ik absolute stil-

te van mijn huisgenoten”

ONDERZOEKSREPORTAGES22 Geen geld voor Vlaamse films26 Vlaamse films breken nog steeds niet door in de VS35 Belgische film zoekt weg naar het buitenland

BERLIJNREPORTAGE6 De Bewogen Duitse Filmgeschiedenis11 Fotoreportage Filmhaus Berlijn

KORT21 Infografiek Vlaamse film bereikt recordaantal bezoekers

24 Recensie Bloed, zweet & tranen”

29 Infografiek Verschil kostprijs Amerikaanse & Belgische films

30 Kortje Mr. Nobody: duurste Belgische film ooit

34 Recensie Bowling Balls

38 Kortje Opnames nieuwe Kampioenen film gestart

39 Lijstje Vijf nieuwe Vlaamse series

43 Lijstje Vlaamse series uit de oude doos

46 Kortje ‘Thuis en ‘Familie’ nog steeds een succes

SYNOPSIS

5

“De nationaal-

socialistische staat gebruikt

de film doelbewust voor het

overbrengen van zijn ideologie.”

“Een goede film neemt je mee, simpel. Je raakt betrokken,vergeet dat de wereld romdom je verder gaat, je leeft mee.”

“Vlamingen zijn zeker goed in televisie maken. Zeker op gebied van lifestyle.”

“Er zal altijd wel een donker kantje zitten aan

de dingen die ik maak, maar

het hoeft daarom nog geen pure

horror te zijn.”

Creatievelingen zijn als vulkanen. Ze kunnen ontploffen van de creatieve ideeen,maar soms komt dat eruit in de slechte zin en soms in de goede.”

6 Reportage Berlijn

SYNOPSIS

De bewogen Duitse filmgeschiedenis

We beginnen ons verhaal in 1895. Een zekere Max Sklada-nowsky, een Duitse uitvinder, ligt aan de basis van de fil-mindustrie in Duitsland. Samen met zijn broer Emil zijn de Skladanowsky broers de uitvinders van de bioscoop. Daarvoor gebruikten ze een oude projector om bewegen-de beelden aan het volk te laten zien. Wat velen niet weten is dat dit duo net voor de gebroeders Lumière het concept van de bioscoop al gebruikten. Als ode aan de twee werd in 1995 een documentaire gemaakt: “Die Gebrüders Skla-danowsky”.

Bij ons in België kwam het eerste filmproject uit in 1896, in de Koningsgalerij in Brussel. Gemaakt door de eerst Belgische filmproducer, Hypolyte De Kempeneer.

Jaren later, in 1920, kwam er een revolutionaire film op de Duitse markt. “Das cabinet des Dr. Caligari” is een

stomme film onder regie van Robert Wiene. Deze expres-sionistische film wordt gezien als de eerste horrorfilm. De film werd vertoont in Berlijn, op dat moment de film-hoofstad van Europa. Duitsland was een grootmacht in de filmwereld.

Ook in België is er eind vorig jaar een echte horrorfilm uitgekomen. ‘Welp’ gaat over een groepje scouts die in aanraking komen met een weerwolfjongen. Deze ont-moeting blijft niet zonder gevolgen. (Zie Kader)

INVLOED VAN HITLERDuitsland kwam in het oog van grote regisseurs vanaf de jaren ‘30. Men zag de macht van Hitler toenemen in het land en wilde dit aanklagen. Het bekendste voorbeeld hiervan is de film ‘The great dictator’, met in de hoofdrol Charlie Chaplin. De film geeft op een slimme manier een

Hoe staat de Vlaamse film in verhouding met de Duitse? Hiervoor trokken we naar Berlijn om er eens een kijkje te nemen in het Filmmuseum. We kwamen heel wat te weten over de Duitse filmgeschiedenis. In dit artikel vergelijken we die met wat we weten over de Vlaamse filmcultuur. TEKST MAXIM CLEEMPUT & FOTO’S ASTRID KEMPENAARS EN MAXIM CLEEMPUT

BERLIJNREPORTAGE

Reportage Berlijn 7

SYNOPSIS

satirische kijk op Hitler en zijn bewind. Ook zijn Italiaan-se fascistische collega-dictator Mussolini komt aan de beurt in de film.

Vandaag de dag is de speelfilm wereldberoemd, omdat we nu weten wat Hitler allemaal heeft aangericht. In de periode zelf was de film opvallend omdat het de eerste keer was dat Chaplin sprak op het witte doek. Echt aan-slaan deed het verhaal pas in 1941 in Amerika. Toen wer-den zij betrokken bij de Tweede Wereldoorlog en werd de film gebruikt als propaganda.

De Duitse filmindustrie had het zelf ook moeilijk in het Nazitijdperk. Zo werd de Proletarische film gewoon ver-boden door het bewind. Deze filmbeweging probeerde de omstandigheden van de levens –en arbeidsomstandighe-den in Duitsland te tonen. Het waren politiek gevoelige prenten die aanzetten tot solidariteit met de arbeiders. Gesteund door linkse fracties in het land, maakte dit ge-nre een grote opmars eind jaren ‘20. Films als ‘krause’s

journey to happiness’ van Piet Jutzi waren een groot suc-ces bij het gewone volk.

Hitler zag deze films echter als een aanval op zijn ideo-logie. Hij verbood alle films die zijn gedachtegang niet volgden. Het tijdperk van de Proletarische film was snel voorbij.

Toen België in de handen van het Duitse rijk viel, werd ook bij ons de bioscoop sterk gewijzigd. De Vlaamse zalen toonden nog enkel propagandafilms, die Hitler als een groot leider afbeelden. Ook Vlaamse invloeden waren te zien in die Duitse films. Zo werd er het boek “De vlaschaard” van Stijn Streuvels verfilmd door Boleslaw Barlog. Deze Duitse regisseur maakte met medewerking van de schrijver de controver-siële prent “Wenn die sonne wieder scheint”. Die contro-verse ontstond omdat deze antisemitische film gemaakt werd in het door Nazi’s bezette België.

CULTURELE VLUCHTDe periode van de oorlog bracht ook enkele topactrices voort. Marlène Dietrich was de dochter van een Pruisi-sche officier. Al van jongs af aan was het duidelijk dat ze een schitterende stem had. Bekend werd ze dan ook voor haar muzikale films, die het Duitse volk verblijden in deze duistere tijden. Haar doorbraak kwam er als Lola in de film ‘Der blaue Engel’. In deze prent speelde ze een revue-zangeres. Nog steeds wordt deze film gezien als een van de meest tijdloze films ooit gemaakt. Het personage Lola is nog steeds het beeldje dat de winnaar van de German film Awards ontvangt, maar daarover later meer.

Tijdens de oorlog verhuist Dietrich naar Amerika, uit af-schuw voor Hitler en zijn politiek. Daar wordt ze enorm populair door haar vertolking van het lied ‘Lili Marleen’. Dit liedje gaat over een soldaat die mijmert over zijn vriendinnetje Marleen. Aangezien dat vele Amerikaanse soldaten zich kunnen spiegelen aan de soldaat van het liedje, slaagt het meteen aan.

Vlaamse horror: “Welp”Welp is een Vlaamse horrorfilm uit 2014 geregisseerd door Jonas Go-vaerts. De film ging in première op 10 september op het Internationaal filmfestival van Toronto. Een groep scouts (welpen) gaat op zomerkamp in de Ardennen. Voor het vertrek horen de jongens een verhaal over weerwolfjongen Kai

die in de bossen rond het kampeer-terrein zou wonen. Wanneer Sam in aanraking komt met Kai en het aan zijn leiders gaat vertellen geloven ze hem niet. Er blijkt een stroper in het bos te zitten die het gemunt heeft op mensen en die met de hulp van Kai mensen aan het vermoorden is. Wanneer Sam daarachter komt is

het al te laat en is bijna iedereen in het scoutskamp al vermoord, Alleen Jasmijn blijft nog over. Wanneer de stroper Sam en Jasmijn gevangen heeft staat Sam voor de keuze: of hij sterft zelf of Jasmijn sterft. Uitein-delijk besluit hij Jasmijn te doden en wordt hij de nieuwe helper van de stroper.

Ernst Lubitsch vertrok uit Duitsland toen Hitler aan de macht kwam.

8 Reportage Berlijn

SYNOPSIS

Ondanks haar verhuis naar de Verenigde Staten blijft ze ook in haar thuisland populair. Hitler is zelf zo onder de indruk dat hij Dietrich persoonlijk vraagt om terug te keren naar Duitsland. De actrice weigerde en steekt haar afkeur voor de Duitse dictator niet onder stoelen of banken. Ze nam zelfs de Amerikaanse nationaliteit aan en ging optreden in Europa om de geallieerde soldaten te ondersteunen.

In Duitsland keek men vol ongeloof naar de liefde voor de geallieerden van Dietrich. In 1960, lang na de oorlog, trad ze nog eens in Duitsland op. De frustratie zat echter diep, mensen beschouwden haar als een verraadster. Ze werd uitgejoeld door het publiek. Daarna besloot ze om nooit meer naar Duitsland terug te keren.

Dit verhaal is het beste voorbeeld dat de culturele wereld Europa in de jaren ‘30 massaal verliet. De filmmakers za-gen hoe de Proletarische film snel uitstierf, door toedoen van Hitler. De alternatieve filmwereld zag het niet zitten om naar de pijpen van de Duitse gezaghebbers te dansen. Hierdoor vluchten culturele artiesten naar Amerika, waar er een veel lossere politiek was. Dat Hollywood vandaag gezien wordt als de ‘place-to-be’ voor filmsterren, is een gevolg van de culturele vlucht tijdens de Tweede Wereld-oorlog.

SOVJETS TEGEN NAZI’SPropaganda was een zeer belangrijk middel om de me-nigte te beïnvloeden. Hiervoor werden posters, radio, kranten maar dus ook films gebruikt. De belangrijkste thema’s voor de Nazi’s waren democratie als negatief sys-teem weergeven, het antisemitisme en ook Bolsjewieken (Sovjets) werden voorgesteld als beesten. Zo werden in deze propagandafilms Joden met kromme neuzen afge-beeld die Duitse maagden verkrachten. Er werd dus een erg negatief beeld geschetst over alles en iedereen die een andere visie had dan de Nazi’s.

Het doel was om het “Groß Duitse rijk (Groot Duitsland) te herstellen. Iedereen die zich daar tegen verzette, of daarbij in de weg stond, werd gezien als een vijand.

Dat propaganda belangrijk was voor de Duitse macht-hebbers is zeer duidelijk te bewijzen. Ze zijn het enige land dat een ministerie voor propaganda had. Goebels wordt de minister van Volksvoorlichting en Propagan-da. Goebels zei daar ooit het volgende over: “Wij kennen geen beter medium dan de film voor de verspreiding van onze nationaal-socialistische ideologie – vooral voor onze jongste schoolkinderen. De nationaal-socialistische staat gebruikt de film doelbewust voor het overbrengen van zijn (Hitler) ideologie.”

Een bekende Nazipropagandafilms is ‘Triumph des Wil-lens’, geregisseerd door Leni Riefenstahl. Zij gebruikte nieuwe technieken om het beeld nog sterker te maken. Er werd gebruik gemaakt van bewegende camera’s en telelenzen. Zo kon ze het perspectief manipuleren, Hitler werd machtiger voorgesteld door het gebruik van kik-kerperspectief. Ook in het slimmer gebruik maken van muziek was ze geniaal. Ze zocht muziek bij haar beelden die de emoties nog versterkten. Bij de Olympische spelen van 1936 speelde Riefenstahl ook een grote rol, maar daar later meer over.

Ook de Russen maakten gebruik van propagandafilms in oorlogstijd. De media was in handen van het centrale ge-zag. Er was heel wat censuur, men liet enkel prenten zien die Stalin en co in een goed daglicht stelden. Het grote verschil met het Duitse volk, is dat er veel analfabeten zijn bij de Sovjetbevolking. Daardoor werden film (en radio) nog belangrijker voor het verspreiden van de boodschap. De technieken die de Sovjets toepasten voor het versprei-den van hun propaganda was vredelievender dan die van de Duitsers.

Militaire parades en strijdlustige toespraken waren veel voorkomend in Nazifilms. De Sovjets hadden andere technieken. Zo gingen ze de feiten verbloemen, zodat het leek zij niets fout deden en de rest van de wereld hen probeerde te dwarsbomen. Een goed voorbeeld hiervan is de inval van de Sovjet Unie in Finland. De rest van de we-reld weet dat dit een verklaring tot oorlog is. De SU sprak echter van een grenscorrectie om het vredelievende Rus-land tegen een aanval van de Westerse imperialistische oorlogsstokers te beschermen. De Sovjets wilden zo de gevoelens –en gedachtewereld van het volk beheersen.

OLYMPISCHE SPELENHet was niet allemaal kommer en kwel voor de Duitse en Europese filmindustrie. Hitler vond de filmindustrie na-melijk zeer belangrijk om de massa te bereiken. Er werd dus veel ingezet in deze sector. Nieuwe technieken wer-den tijdens deze periode gebruikt. Vooral de Olympische spelen van 1936 in Berlijn zijn hier een toonbeeld van. De overheid zag de Spelen als een uitgelezen mogelijkheid

“De nationaal-socialistische staat gebruikt de film doelbewust voor het overbrengen van zijn ideologie.”

Reportage Berlijn 9

SYNOPSIS

om haar nationaalso-cialistische ideologie uit te dragen. Leni Riefenstahl kreeg de opdracht om het eve-nement spectaculair in beeld te brengen. De cineaste moest de Duitse atleten voor-stellen als helden, die groter en sterker waren dan de andere naties.

Dit deed ze door film technische in-novaties. Zo was het voortbewegen van de camera op statief op een wagentje langs de hardlopers een ongeziene manier om sport in beeld te brengen. Olympische duikers werden dan weer gefilmd zonder vaste objecten, zoals de duikplank, in beeld. De technische perfectie tijdens de Spelen was opval-lend. Er werd ge-bruik gemaakt van slow-motions, onderwaterfotografie, montages, … Dit was zeer revolutionair voor de kijker, die zoiets nog nooit had gezien. Technisch gezien was ze dus een absolute vernieuwer in de filmwereld.

We mogen echter niet vergeten dat ze alles ook subjectief in beeld bracht. Duitse atleten werden dus beter in beeld gebracht. Er werd ook gebruikt gemaakt van suggestieve montages, de prestaties van andere landen werden zo veel mogelijk verwaarloosd.

NIEUW BEGINLang na de oorlog pas konden de Duitsers afstand nemen van hun zwarte verleden. Een symbolisch moment was de val van de muur in 1989. De val van de muur was een soort einde, gevoelsmatig, voor de Duitse bevolking. Ze konden de periode afsluiten. Ook het taboe rond Hitler en de Nazi’s werd min of meer doorbroken. Eindelijk voelden de Duitsers zich verlost van hun demonen van WO II.

Ook de filmindustrie sprong mee op de kar. Ze maakten films over de Naziperiode omdat ze voelde dat er een draagvlak was bij het Duitse (en ook andere) volk. Het is

natuurlijk een ideaal thema voor filmma-kers. Iedereen weet waarover het gaat, je kan er vanuit verschil-lende invalshoeken over vertellen en er zit enorm veel drama in. Ondanks dat het een zwarte pagina is in de Duitse geschiedenis is het toch belangrijk dat er aandacht aan wordt besteed. Al was het maar om te voor-komen dat dit nooit meer gebeurt.

Sinds de val van de muur kunnen mensen makkelijker (al is het nog steeds een zwaar onderwerp) praten over de vreselijke dingen van die oorlog. Je kan dus stellen dat naast het vallen van de letterlijke muur, ook de figuurlijke muur ,die rondt het taboe van Hitler werden opgetrok-

ken, stilaan afgebrokkeld is. De filmindustrie heeft een belangrijke rol hierin. Ze benoemen het drama, en laten beeldmatig de horrordaden zien.

Volgens Haeger Tilman, medewerker van het Berlijnse filmmuseum is dit een van de krachten van de Duitse films. “De Duitse films gaan vaak over onze geschiedenis, over het nazi regime en het Grote Duitse Rijk. Dit is een van de krachten van onze filmindustrie.”

“De Duitse films gaan vaak over onze geschiedenis, over het nazi regime en het Grote Duitse Rijk. Dit is een van de krachten van onze filmindustrie.”

De camera die gebruikt werd tijdens de Spelen van 1936 in Berlijn.

10 Reportage Berlijn

SYNOPSIS

DUITSERS IN DE FILMWERELDIn de huidige filmindustrie vind je enkele Duitse groothe-den. Hans Zimmer is een goed voorbeeld hiervan. De man, geboren in Frankfurt, is een componist en produ-cent van filmmuziek. Zimmer kwam in contact met films door een samenwerking met collega componist Stanley Myers. Het duo werkte samen in 1982 aan “Moonlighting”, een Britse productie over de vakbondenstrijd in Polen.

Zijn grote doorbraak kwam echter in 1988, toen hij de mu-ziek schreef voor de film ‘Rain Man’. Hij kreeg zelfs me-teen een Oscarnominatie. De toon voor zijn grote carrière was meteen gezet.

In de jaren ‘90 werkte de componist mee aan enkele films die iedereen kent. The Rock, Pearl Harbor, Gladiator, en The Lion King zijn slechts enkele meesterwerken waar-voor hij de muziek schreef. Vandaag de dag is hij nog steeds erg actief. Zijn laatste compositie maakte hij voor Interstellar, een film die eerder dit jaar in de zalen ver-scheen.

Ook Ken Adams is een bekende naam in de filmwereld. De in Duitsland geboren Brit is een production designer. Concreet maakt hij decors voor films. Zijn decors zijn doordacht en opvallend, waardoor ze veel succes hebben. Vooral in de jaren ‘60 en ‘70 was hij geliefd. Zijn grootste werken zijn de decors ontwerpen van verschillende James Bond films. Zijn bekendste decor is waarschijnlijk de War Room die hij creëerde voor de film Dr. Strangelove.

Prijzen bleven niet uit, hij won twee Oscars. Zijn grootste onderscheiding kreeg hij misschien wel in 2003. Adams werd toen voor zijn bijdragen aan de filmindustrie en de Anglo-Duitse relaties geridderd door koningin Elizabeth. Door zijn naambekendheid zorgde hij echter voor een ver-beterde relatie tussen Duitsers en Engelsen. Doordat hij een band met beide landen had, was hij de ideale man om als tussenpersoon te fungeren.

DUITSE FILMPRIJSDe Duitsers hebben ook hun eigen jaarlijkse filmprijs. ‘Der Duitsche Filmpreis’ is opgericht in 1951 en is de be-langrijkste cultuurprijs van Duitsland.

Oorspronkelijk werd de prijs uitgereikt door een jury, vanaf 2005 door de Duitse filmacademie. De winnaar krijgt maar liefst 3 miljoen euro. Daarnaast krijgt de lau-reaat ook nog een beeldje, de Lola. Die Lola is gebasseerd op de wereldberoemde Duitse actrice Marlène Dietrich voor haar rol in ‘Der blaue Engel’. Er zijn, net zoals bij de Oscars, verschillende categorieën. Onder meer beste do-cumentaire, beste kinderfilm en Beste acteur vallen er in de prijzen.

Ken Adams en James BondKen Adams maakte de decors voor zeven Bondfilms. Zijn debuut maakte hij met de allerseerste film over de Britse spion, ‘Dr. No’. Sean Connery beet de spits af als eerste Bondacteur.

De film zelf gaat over een mysterieuze ontvoering van een medespion. James Bond gaat op zoek naar zijn collega en ontdekt onderweg dat ook het Ame-rikaanse ruimteprogramma niet helemaal koosjer verloopt. Het brein achter al deze misdaad is “Dr.No”, een schurk die de wereld wil veroveren.

Daarna volgden ‘Goldfinger’, ‘Thunderball’ , ‘You Only Live Twice’ en ‘Diamonds Are Forever’. Voor de super-tanker, een gigantische boot, in The Spy Who Loved Me uit 1977 bouwde hij de grootste sound stage die de wereld tot dan had gezien. Zijn laatste Bondfilm was Moonraker in 1979.

Ken Adams werd meermaals bekroond in zijn carrière

SYNOPSIS

Fotoreportage Berlijn 11

Filmhaus Berlijn

Op onze reis doorheen Berlijn zijn we gaan graven in het verleden van de Duitse film. Zo kwamen we terecht in het Duitse filmmuseum op de Potsdamer Platz. Het museum was verrassend modern en trok heel wat bezoekers. Het stelt de rijke filmgeschiedenis van Duitsland tentoon aan de hand van een rijke collectie aan originele en authentieke stukken. TEKST ASTRID KEMPENAARS & FOTO’S ASTRID KEMPENAARS

FOTOREPORTAGE

SYNOPSIS

12 Fotoreportage Berlijn

De eerste zaal is een indrukwekkende combinatie van spiegels en televisieschermen waarop oude films worden ge-toond.

Een toegangsticketje voor het museum kost zo’n 7 euro. Maar als student krijg je toegang aan een voordeligere prijs en op bepaalde dagen zelfs gratis toegang tot een deel van de collectie.

SYNOPSIS


Het museum bevindt zich aan de Potsdamer Platz in hartje Berlijn.En is een echte trekpleister voor filmliefhebbers.

SYNOPSIS


Het kabinet van DR. Caligari (1920): In deze film kregen gruwelijke ervaringen uit WO I expressie. Het gaat om moord en hypnose, gebaseerd op een samenleving die schijnbaar uit gekte bestond. De film is een spel van misleiding op ver-schillende niveaus, zowel thematisch als stilistisch verwarrend. “Het beeld film moet grafisch worden”, formuleerde een van de betrokken architecten die deze maquette uit de collectie ontworpen heeft. De decoraties en schaduwen in deze maquette van de filmset benadrukken de horror die weergegeven werd in deze film.

SYNOPSIS


Film Metropolis van Fritz Lang (1927): De jonge Maria, een verlosser, ontmoet een robotmachine (zie hierboven) die kwaad bestrijdt zodat het goede overwint. “De bemiddelaar tussen de hersenen en het hand moet het hart zijn”, zegt het het script door Thea von Harbou. Fritz Lang zijn film combineert actuele maatschappelijke vraagstukken met een droombeeld van de Apocalyps. Onderaan zie je één van de eerste gewonnen Film Awards door Emil Jannings voor beste acteur in 1929.

SYNOPSIS


Een beeld van films die romantiek uitstralen. Toen acteurs en actrices nog vrij hun ding konden doen en konden groei-en in Duitsland.

SYNOPSIS


Documenten uit 1933-1945: In die periode vluchtten tal van kunstenaars naar Hollywood om Nazi- Duitsland en zijn strenge regels op de kunst te ontlopen. Maar daar stond hen vaak nog een donkerdere toekomst te wachten. Films ga-ven begin deze periode vaak een waarschuwing voor de dreigende dictatuur weer.

SYNOPSIS


Na een bezoekje aan het museum kan je nog even langs de Museumwinkel gaan. Daar vind je een uitgebreid assortiment aan film boeken, dvd’s, soundtracks en merchandising producten. Hier ontmoetten we Tilman

Haeger, een medewerker in de shop.

Museumshop

Tilman Haeger werkt als verkoper in de filmshop en is een filmliefhebber. “Maar eigenlijk ben ik geen fanatieke fan van de Duitse film.”, zegt hij. “Ik vind Duitse film te gelimiteerd. De meeste Duitse films gaan over humor of over de Duitse geschiedenis. Er moet stilgestaan worden bij de gruwelijke feiten die hier in de geschiedenis hebben plaatsgevonden. Maar we blijven er een beetje inhangen waardoor Duitse films tegenover andere landen minder variate in thema’s heb-ben. Dat brengt ook met zich mee dat ik vind dat Duitse films niet zo sterk onderbouwd zijn.”, vertelt hij. Maar de film Love Steaks is hier een uitzondering op. En daarom ook mijn favoriete film. Het is een spannende en grappige film, maar laat ook andere thema’s aan bod komen. En hij is bovendien gemaakt zonder financiering.”

SYNOPSIS

“Als je als regisseur de minst getalenteerde mens op de set bent, zit je goed”

Je bent een filmregisseur, hoe begin je aan het maken van een film?Het belangrijkste om het te maken als filmregisseur, is volhouden. Toen ik begon aan mijn studie regie aan de Sint Lukas Hogeschool in Brussel, bleek al snel dat naar de filmschool gaan niet automatisch betekent dat je later ook films kan maken! Dus ben ik na mijn opleiding kort-films, videoclips en televisieprogramma’s blijven regis-seren, om bezig te blijven en beter te worden in mijn vak. Ik heb ook van in het begin geprobeerd een leger om mij heen mij te verzamelen van betrouwbare, getalenteerde mensen: ik werk nog vaak samen met gasten waarmee ik op Sint Lukas heb gezeten, zoals graficus Isaac E. Gozin, monteur Joris Vanden Berk en cameraman Nicolas Kara-katsanis. Ik zoek een team om me heen die ik blindelings vertrouw. Altijd werken met dezelfde mensen zorgt er-

voor dat je een band opbouwt. Dit is belangrijk voor mij om goed te kunnen werken. Als je er als regisseur voor zorgt dat je zelf de minst getalenteerde mens op de set bent, zit je goed.

Je hebt met “Welp” een Vlaamse horrorfilm gemaakt, vrij uniek in Vlaanderen. Hoe ben je op dit idee gekomen?

Ik ben altijd al een hele grote horror fan geweest, dus ik wist dat als ik ooit te kans zou krijgen om een film te ma-ken, het absoluut een horrorfilm moest worden. Ik hoopte ook dat hij zou opvallen, net omdat er hier amper horror wordt gemaakt. Mijn grootste angst was dat ik geen steun zou krijgen van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF). Dit is een fonds dat, van de overheid uit, subsidies toebedeeld aan Vlaamse filmprojecten. Ik had schrik dat het VAF een Vlaamse horrorfilm niet zou steunen, net omdat het niet

Jonas Govaerts is een Vlaamse filmregisseur die met de film ‘Welp’ bekend werd bij het grote pu-bliek. Wat zo speciaal is aan ‘Welp’ , is dat het een horrorfilm is. Gewaagd concept om te proberen met een Vlaamse film. Wij gingen hem opzoeken voor een leuke babbel over zijn leven als regisseur.TEKST MAXIM CLEEMPUT & FOTO’S FLICKR

“Deze film (Welp) is de ideale manier om twee van mijn passies te combineren”

INTERVIEW

Interview 19

SYNOPSIS

20 Interview

vaak voorkomt. Gelukkig bleek die vrees on-gegrond. Ze hebben mij volledig mijn zin laten doen, en daar ben ik hen zeer dankbaar voor. Het idee voor Welp bestaat al vanuit mijn kindertijd: er is nog nooit een horrorfilm gemaakt die zich op een scoutskamp afspeelt, terwijl dat eigenlijk een perfecte arena is. Ik liep

al lang met ideeën rond voor de film, maar heb ze pas in een coherent geheel gegoten in 2011, samen met mijn co-scenarist Roel Mondelaers.

Hoe zou je de film (Welp) omschrijven?

Welp is een Vlaamse variant op de Amerikaanse slasher-film, een subgenre van horror dat ontstaan is eind jaren

zeventig/begin jaren tachtig, met als bekendste voor-beelden Black Christmas, Halloween en Friday The 13th. Tegelijk is het een ode aan mijn scoutstijd: ik koester heel goeie herinneringen aan mijn dagen als scout bij de 46ste Xaverius in Borgerhout, en wilde die periode op pellicule proberen vatten. Deze film is dus de ideale manier om twee van mijn passies te combineren: De jeugdbeweging en horrorfilms.

De film is mede-gerealiseerd via crowdfunding. Wat vind je van dit systeem?

Voor ons is crowdfunding een super positieve ervaring gebleken. Het zorgde niet alleen voor extra budget, maar

tevens voor f link wat media aandacht. vooral omdat het de eerste keer was dat een Vlaamse langspeelfilm mede tot stand kwam via crowdfunding, brengt het je dichterbij het publiek, wat altijd leuk is. Ik crowdfund ook af en toe projecten waar ik in geloof, zoals de Cabal Cut van Clive Barker. Cabel Cut is een soort remake van de horrorfilm “Nightbreed”.

Ben je van plan om in de toekomst nog horrorfilms te maken of wil je niet specifiëren binnen één thema?

Horror is mijn eerste en grootste liefde, maar dat bete-kent niet dat ik alleen naar horrorfilms kijk, of alleen horrorfilms wil maken. Er zal altijd wel een donker kantje zitten aan de dingen die ik maak en nog hoop te maken, maar het hoeft daarom nog geen pure horror te zijn. Ik wil in toekomst zeker ook andere genres uitproberen, maar geen melige liefdesfilms. Er moet altijd wel een duistere kant aan de hoofdpersonages zitten. In het echte leven is het ook zo, iedereen heeft wel een duistere karak-tertrek.

Ben je momenteel met een nieuw project bezig?

Ik ben net begonnen met een nieuw scenario, en dat is toevallig ook een horrorfilm, dit keer eentje die zich af-speelt in de muziekwereld. En ik regisseer binnenkort een paar afleveringen van Tabula Rasa, een nieuwe thriller-reeks met Veerle Baetens.

Wie zijn jouw grote voorbeelden?

Eigenlijk elke artiest die koppig zijn eigen ding blijft doen, en weigert compromissen te sluiten. Younes Faltakh van The Hickey Underworld. Stef Lernous van Abattoir Fermé. Bas Devos, die vorig jaar Violet regisseerde. Alle-maal sterke mensen, met een eigen karakter en visie. On-danks dat deze niet altijd overeenstemt met wat de grote massa wil, houden ze vast aan hun ideeën. Een regisseur die zijn project laat aanpassen door anderen, maakt niet langer zijn eigen film, denk ik.

Is Hollywood een droom voor jou?

Niet perse. Ik vind de meeste Amerikanen maar vreemde vogels. Onze Belgische cultuur is doordrongen van de Amerikaanse, waardoor we denken die mensen te ken-nen, maar hoe meer Amerikanen ik ontmoet, hoe minder ik ze begrijp, zeker wanneer het op films maken aankomt. Een film zoals Welp had ik in Amerika nooit kunnen ma-ken, besef ik nu. We hebben het hier als artiesten beter dan we soms beseffen. Natuurlijk zijn er in Hollywood grotere mogelijkheden, maar als dit ten koste gaat van de eigenheid van mijn product blijf ik er liever weg.

“Er zal altijd wel een donker kantje zitten aan de dingen die ik maak, maar het hoeft daarom nog geen pure horror te zijn”

Met ‘Welp’ werd Jonas Govaerts bekend

SYNOPSIS

Infografiek 21

Vlaamse film bereikt recordaantal bezoekers

Top 5 Vlaamse films die in 2014 het meest aantal bezoekers lokten

DE BEHANDELING139.757 bezoekers

K3 DIERENHOTEL264.157 bezoekers

of

= 5000 bezoekers

BOWLING BALLS122.865 bezoekers

THE LOFT97.193 bezoekers

ASTERIX EN DE ROMEINSE LUSTHOF104.462 bezoekers

SYNOPSIS

22 Onderzoeksreportage

Geen geld voor Vlaamse film

Om deze besparing op te vangen zou men meer naar sponsoring kunnen kijken. Een belangrijke sponsor in de Vlaamse filmindustrie is BNP Paribas. Zo ondersteunen zij onder meer verschillende filmfestivals zoals De Ensors of het Brusselse BE Film Festival.

Daarnaast richtte BNP Paribas ook Cinevox op. Dit is een informatiekanaal voor alles wat met Belgische films te maken heeft. Je krijgt er de laatste nieuwtjes, kan er ach-tergrondinformatie rond een film terugvinden en je kan er video’s bekijken. De meesten zullen de naam echter wel herkennen van in de bioscoopzaal. Cinevox brengt maan-delijks een magazine uit over de nieuwste gebeurtenissen in de Belgische filmwereld. Dit filmpje tonen ze in het voorprogramma van films in cinema’s over heel het land.

Deze initiatieven ondersteunen wel de Vlaamse (en Waal-se) filmsector, maar zorgen niet voor rechtstreekse finan-ciering. Ze zorgen er eerder voor dat films van eigen bo-dem belicht worden. Het doel is om zo meer publiek naar Belgische films te trekken, en de financiële slagkracht van de sector te vergroten.

Voor kleinere spelers, die weinig steun van de overheid krijgen, zijn de besparingen ook een kans. Zij zien hun concurrenten budgettair in de problemen komen. Ama-teurregisseurs zijn het echter gewoon om met zeer be-perkte middelen te werken en zien de kloof verkleinen.Ze krijgen het gevoel dat ze meer met gelijke middelen strijden tegenover hun professionele (overheidsgesteun-de) collega’s. Door deze boost zullen zij nog gedrevener te werk gaan en zo sterkere films maken. Ze zullen meer kunnen concurreren op de markt, doordat de verschil-len in budget verkleinen. Doordat het verschil in budget slinkt, komt het meer aan op pure kwaliteiten van de filmcrew. Wie rijker is, kan logischerwijze betere (duur-dere) acteurs, sets en materiaal gebruiken. Valt deze on-gelijkheid weg, dan komt het creatieve aspect centraal te staan. Zo kan je dus oordelen op creativiteit, in plaats van op budget.

“OUT OF THE BOX”Er zijn ook positieve zaken aan de besparingen. Zo wor-den professionele filmmakers gedwongen om creatiever met hun budget om te gaan. Ze moeten “out of the box” denken, waardoor ze nieuwe technieken zullen ontdek-ken. Ook moeten ze meer opletten hoe ze hun budget gaan verdelen. Door het verminderde budget moeten ze keuzes maken, waardoor ze moeten zoeken naar goed-kopere alternatieven. Het casten van minder bekende (en goedkopere) acteurs lijkt dan evident. Op die manier ko-men deze acteurs nadrukkelijker in beeld dan voorheen. Voor hun carrière is het positief dat ze in grotere films spelen, zodat ze naamsbekendheid kunnen vergaren.

We krijgen vanuit Europa richtlijnen dat we moeten besparen. Een sector waarop de overheid bespaart is die van de Cultuur, minder geld voor de filmindustrie in Vlaanderen is het gevolg. Zo is er in 2014 beslist door minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) dat er met 5% bespaart moet worden in deze sector. Dat wil zeggen dat Vlaamse regis-seurs bijna een tiende minder budget krijgen vanuit de overheid voor het produceren van hun werk.TEKST MAXIM CLEEMPUT & FOTO MAXIM CLEEMPUT

Filmmakers moeten door de besparingen meer “out of the box” durven denken

ONDERZOEKS-REPORTAGE

SYNOPSIS

Onderzoeksreportage 23

Negatieve aspecten zijn er jammer genoeg ook. Aangezien de filmmakers minder geld krijgen zullen ze het moeilijk krijgen om dezelfde standaard als voorheen te bekomen. Ze hebben minder middelen om mee te werken, minder slagkracht. Indrukwekkende sets en f litsende special- ef-fects kunnen een toegevoerde waarde zijn. Deze zaken kosten echter enorm veel geld. Het is dus logisch dat als het budget daalt, er in het gebruik van deze dure toepas-singen gesnoeid wordt. De afwezigheid van deze toepas-singen doet de kwaliteit van de films dalen waardoor de kloof met dure, Amerikaanse producties nog groter wordt.

Iedereen zal zich moeten aanpassen, om met de ver-nieuwde situatie om te gaan. Filmmakers moeten zich (nog) bewuster zijn van het budget waarmee ze werken.

Daarnaast kunnen ook veel problemen vermeden worden met voorbereidend plannen. Natuurlijk wordt bij het ma-ken van een film een businessplan gemaakt, en worden de kosten beraamd. In de toekomst zal dit toch nog gron-diger moeten. Filmmakers zullen zich hier nog strikter aan moeten houden.

CONCLUSIE Dat er bespaart zal moeten worden is evident. Wat min-der evident is, is hoe de Vlaamse filmwereld omgaat met die besparingen. Grote filmprojecten zullen een deel van hun slagkracht verliezen. Creatiever met het budget om-gaan lijkt dus nodig. Dure sets en prijzige special-effects lijken niet langer spek naar de bek voor onze Vlaamse filmmensen. De kloof tussen Amerikaanse en Vlaamse prenten zal nog vergroten in de toekomst. Om dit te com-penseren moeten we focussen op onze creativiteit. “Out of the box” denken is de manier om ons te laten gelden op de internationale markt. Met nieuwe, frisse ideeën kunnen de Vlaamse filmproducenten zich onderscheiden van de rest.

Ook moet het hele team rond een filmproductie bewuster omgaan met het budget. In het verleden werd het voorop-gestelde budget wel eens overschreden. Er moet op voor-hand beter nagedacht worden over de invulling van het aanwezige budget.

Voor de kleinere spelers zijn er positieve aspecten aan dit verhaal. Zij zien de kloof in budget verkleinen, en zijn dus minder benadeeld als voorheen. Ze leven al jaren met kleine budgetten en weten dus wat er nodig is om in zo’n klimaat films te maken. Minder bekende regisseurs zullen zich dus meer kunnen meten met de groten. Zo kunnen zij wat meer in de schijnwerpers komen als ze een topproductie afleveren. Niet langer zal er met onge-lijke (geld)middelen gestreden worden. Het zal er meer op aankomen wie, ondanks een beperkt budget, de beste film uitbrengt.

Snoeien in het budget: slecht ideeVanaf 2015 moet de culturele sector 5% inleveren. Omgerekend in euro’s moet de sector 32 miljoen euro be-sparen. Uit het budget van Kunsten en Erfgoed moet er bijvoorbeeld 12 miljoen geschrapt worden.

De overkoepelende kunstorganisa-tie Oko is van mening dat dit geen goede evolutie is. “De regering heeft misschien een begroting in even-wicht, maar zorgt voor een tekort in de cultuursector “.

Er wordt gevreesd binnen de sector dat deze tekorten zullen zorgen voor de ondergang van cultuurhui-zen over heel het land.

Contradictorisch is ook dat de Vlaamse films en acteurs aan een opmars bezig zijn, net nu de regering de schaar erin zet. “De Vlaamse Regering bewierookt onze cultuurmensen met internationale uitstraling enorm. Het is dus niet te begrijpen dat hun acties niet overeenstemmen met hun woor-den”, vinden ze bij Oko. De orga-nisatie vindt dan ook dat dit niet het moment is om de snijden in de cultuurwereld. “Net nu we interna-tionaal lijken door te breken met mensen als Schoenaerts (acteur) en Van Looy (regisseur), wordt er een rem gezet op onze verdere ontwik-keling”, klinkt het.

Minister Gatz (Open Vld) verdedig-de in september al zijn keuze tot besparen in het Vlaamse Parlement. Zijn keuzes zijn gericht op het ondersteunen van de jeugd en de moeilijkere kansengroepen, zij heb-ben, volgens hem, minder last van de besparingen. De grootste bespa-ringen zijn er in de ondersteunende diensten, zoals steunpunten en sectorinstellingen, op deze diensten wordt liefst 20% bespaart. De mi-nister merkte als laatste punt ook op dat er daarnaast ook geïnves-teerd zal worden. Vanaf 2015 wordt er 40 miljoen euro in het vernieu-wen van de culturele infrastructuur gepompt.

“Net nu we internationaal lijken door te breken, wordt er een rem gezet op onze verdere ontwikkeling”

SYNOPSIS

24 Recensie

Film in beeld: Bloed, Zweet & Tranen

Dat zijn carrière met bloed, zweet en tranen verlopen is kunnen we niet ontkennen. De zanger mag dan al tien jaar dood zijn, in de harten van zijn fans zal hij altijd voortleven. Dit wordt bevestigd door twee oudere dames die in de cinemazaal aan het scherm gekluisterd zitten. “Ik ben een rasechte fan van André en zal dat ook heel mijn leven nog blijven.”, vertelt Hazesfan Rita.

Acteur Martijn Fischer kruipt in de huid van Hazes. En samen met scenarist Frank Ketelaar en regisseur Diede-rick Koopal brengen ze het gevecht van Hazes met zich-zelf in beeld aan de hand van drie opvallende periodes uit zijn leven. Het was begin jaren zestig dat hij als jonge knaap door acteur en komiek Johnny Kraaijkamp ontdekt werd op straat. André zong in lokale cafés om een centje bij te verdienen om thuis zijn steentje bij te dragen. Met een agressieve alcoholist als vader en net genoeg geld om eten op tafel te brengen had André dan ook geen andere keuze.

Begin jaren tachtig kwam zijn grote doorbraak. Maar dat André tijdens zijn succes de kant van zijn vader op-ging als alcoholist wordt ook in de film al snel duidelijk. “Ik wist niet dat hij zo erg verslaafd was aan de drank!”, klinkt Frie vebaasd. En zo krijgen we een kijk op de laat-ste, snoeiharde fase van zijn leven, vol plankenkoorts, doofheid en drankmisbruik.

Maar hoe woelig zijn leven er ook aan toeging. Er was altijd één vaste waarde aanwezig die hem bleef steunen. En dat was Andrés grote liefde Rachel. Het was dankzij Rachel Dat André Hazes op het rechte pad bleef.

‘Raak me niet aan!’, roept André naar zijn vader. Maar er volgen enkele zware klappen. Er lopen drup-peltjes bloed langs zijn gezicht. En André huilt. Het is maar een fragment uit de film Bloed, Zweet en Tranen dat aantoont hoe zwaar het leven van de charmezanger André Hazes was.

TEKST ASTRID KEMPENAARS EN MAXIM CLEEMPUT & FOTO’S ASTRID KEMPENAARS EN MAXIM CLEEMPUT

“André was echt een zielige manneke in zijn jeugd, ik had echt medelijden met hem.”

RECENSIE

SYNOPSIS

Recensie 25

“Wat als ik het nou verkloot...’ zegt André Hazes in Bloed, zweet & tranen tegen zijn vrouw Rachel. Ze zitten samen op de tribune van de Amsterdam Arena en kijken naar de opbouw van het podium voor zijn laatste concert in 2004. ‘Kan toch niet,’ zegt zij. ‘Iedereen gelooft in jou.”

En dit soort tedere momenten bevat het werk van Diede-rick Koopal eigenlijk te weinig. De verfilming van Hazes’ leven suggereert dat deze bestond uit een onophouden-de serie aan conflicten. Conflicten met zichzelf en zijn onzekerheid, met zijn, met zijn platenmaatschappij, zijn gezin… Hoogstwaarschijnlijk was dit zoals de zanger ook leefde. Dit bevestigt de documentaire rond zijn persoon van John Appel . Maar voor de kijkers kan dit drama al snel vermoeiend worden.

Een ander kritiekpunt is de chemie tussen acteur Martijn Fischer en zijn tegenspelers. Het duurt lang vooraleer er iets gebeurd en de band met zijn gezin en de mensen rondom Hazes duidelijk wordt. Verder beheert de stem van Fischer wel de juiste technieken, maar niet de emoties die de stem van Hazes droeg. Maar ondanks dit gebrek aan emotie in de stem is Fischer een enorm sterke hoofd-rolspeler die de moed opbracht om alles nummers zelf in te zingen. De authenticiteit waarmee hij op het doek verschijnt maakt dat de gelijkenis met zijn personage treffend is.

Al bij al bewijst deze film dat Hazes’ zijn authenticiteit dan ook niet zo makkelijk te kopiëren valt. Zoals Hazes in de film zelf al zegt: “Ik ben geen product”. Maar het is wel een ijzersterk eerbetoon aan deze zanger met oneindig veel charme en een groot hart voor zijn fans en naasten. “Ja, ik ben een fan van Hazes!,’” vertelt Rita overtuigend. “De film is een mooi eerbetoon aan de zanger, ze schuwen zijn negatieve kanten niet. Ondanks dat is het een mooie film met een sterk verhaal.”

Bij het publiek scoort de film alvast goede punten. “Ik vond het een heel goede film en goed in beeld gebracht”, aldus Rita. “Ik vond de overgangen tussen de scènes vlot. Als een scène van een volwassen André vrolijk eindigt, zal het begin van de nieuwe scène met een jonge Andre ook vrolijk beginnen. Dit zorgt voor een leuke, natuurlijke overgang.” Vervolgt ze.

“Ondanks dat geen fan ben van hem, vond ik het toch een mooie film,” vindt Frie. “Wat mij opvalt aan de film is dat hij de controle helemaal verliest. Hij is succesvol, verdient goed de kost en is populair.

Rita (links) is een trouwe fan van André Hazes. Haar vriendin Frie vergezelde haar mee naar de film.

Het mysterie van zijn doodHoe André Hazes precies stierf is een raadsel. De meest voor de hand liggende reden is dat de drank en sigaretten hem fataal geworden zijn.

Een alternatieve theorie is dat de charmezanger stierf aan legionella. Deze bacterie zou in het lichaam van Hazes terecht zijn gekomen via de tuinsproeier. André’s schoon-vader beweert dat het water waarmee de tuin gesproeid werd, afkomstig was van vuil, stilstaand water waarin dode dieren zaten. Zo zou André ziek zijn geworden van de nevel afkomstig van het vuile water.

Naarmate zijn carrière vorderd komt hij meer en meer in de problemen door de drank en de stress. De film is een goed voorbeeld van hoe teveel succes een persoon kan slo-pen” eindigt Frie.

SYNOPSIS


Vlaamse films breken nog steeds niet door in de VS

Vlaamse films hebben het moeilijk om door te breken in de Verenigde Staten. Recent kreeg ook de Amerikaanse remake van “Loft” het zwaar te verduren. De redenen voor het niet slagen zijn heel uiteenlopend . Het ziet er dan ook niet naar uit dat er snel verandering in de situatie zal komen.TEKST THOMAS WAUTERS & FOTO FLOYD B. BARISCALE

Het grootste probleem ligt bij de budgetten van de Vlaamse films. Het gemiddelde budget van een Vlaamse film is 1.250.000 miljoen euro, terwijl het gemiddelde budget van een Amerikaanse film schommelt rond de 50 miljoen euro. De Vlaamse film met het grootste budget was “Mr. Nobody” met 33miljoen euro. Deze film zou in een lijst met de duurste Amerikaanse films nog niet in de top 200 staan. Hier kan je al aan zien dat het als Vlaamse regisseur heel moeilijk is om op te boksen tegen de ‘mon-sters’ uit de Verenigde Staten.

De meeste regisseurs hebben dan ook niet de ambitie om keer op keer hun film te lanceren in de VS. Voor velen is het een eenmalige ‘stunt’ en beschouwen ze het als

een ‘American Dream’. De ambitie moet zijn om in eigen land naam te maken. “ Het lanceren van ‘ The Loft’ kan je ook in de ‘American Dream’ strategie plaatsen, de hele crew keek er aar uit om in het Mekka van de filmwereld een film te gaan maken. Natuurlijk hoopten we dat de film een groter succes was geworden en zijn we ook wel teleurgesteld, maar het was toch ook een mooi en groot avontuur waar tot op de dag van vandaag niemand spijt van heeft. Bovendien zijn er nog de releases in China en Rusland , aldus een medewerker van de film. Op die manier kunnen we de tegenvallende inkomsten van in de Verenigde Staten toch nog compenseren”, aldus een me-dewerker van de film.

NIET AANTREKKELIJKZijn er dan geen mogelijkheden om het budget van de Vlaamse film te vergroten? Jawel, alleen is het niet zo simpel om dit op korte termijn te verwezenlijken. De meest logische manier om het budget te vergroten is op zoek gaan naar sponsors. Alleen staan bedrijven of rijke zakenmensen niet te springen om hun geld te steken in de Vlaamse filmindustrie. De filmwereld is niet de meest aantrekkelijke wereld om je geld in te steken. Mensen die naar de bioscoop gaan komen voor de film en niet voor de sponsors die er eventueel aan meewerken. “ De sport-wereld is een wereld waar bedrijven makkelijker hun geld zullen inpompen, wij als mensen van de filmindustrie worden vaak de deur gewezen als we op zoek gaan naar investeerders voor een nieuw project. De korte uitleg die we dan krijgen is dat de filmwereld niet interessant genoeg is en ze liever een voetbalclub of volleybalclub sponseren,” aldus regisseur Jonas Govaerts.

“ Het lanceren van ‘ The Loft’ kan je ook in de ‘American Dream’ strategie plaatsen, de hele crew keek er aar uit om in het Mekka van de filmwereld een film te gaan maken.”


SYNOPSIS


NIETS NIEUWEen ander groot probleem voor Vlaamse films is dat ze weinig nieuw te bieden hebben. Het assortiment aan ge-nres in de VS is zo ruim dat het voor Vlaamse films niet makkelijk is om iets nieuw te creëren. Want als het is om een film in Amerika te gaan lanceren waarvan ze er daar al twintig in dezelfde stijl hebben is het vrij zinloos om de stap te zetten, dat brengt alleen maar financiële risico’s met zich mee. Als er dan toch eens iets gevonden wordt dat in de VS nog niet echt aanwezig is- The Loft was een erotische thriller- wordt het meteen met de grond gelijk-gemaakt. “Het jammere is dat ze in de Verenigde Staten niet openstaan voor iets nieuw. En al zeker niet als ze het niet zelf gemaakt hebben”, zegt een filmrecensent.

GEEN INTERNATIONAAL AANZIENEen derde probleem is dat de Vlaamse filmindustrie geen internationaal aanzien heeft en de internationale pers heel kritisch is voor een Vlaam-se film. Een Vlaamse film moet al heel goed zijn om het te gaan maken in de VS tussen al deze kleppers. Het zou trouwens best wel kunnen dat een Vlaamse film zeker niet de slechtste is in de zalen, maar als een Amerikaan kan kiezen tussen een film van Erik Van Looy- die voor hen een nobele onbekende is- of een film van een Ame-rikaanse regisseur die ze wel kennen zal hun keuze snel gemaakt zijn. Een mogelijkheid om onze films internati-onaal meer aanzien te geven is een grote promotiecampagne starten vlak voor de release van de film.

Op die manier zorg je ervoor dat je ge-zien bent en dat de mensen het over jou hebben. Als die film dan een week later in de filmzalen komt kennen ze de film al en zullen ze sneller geneigd zijn om naar jouw film te gaan kijken. Nog een voordeel van een re-clamecampagne is dat je de pers al laat kennismaken met de film. Op die manier stem ze je misschien een beetje redelijker als ze nadien een recensie moeten maken. Het

affiche van ‘The Loft’

probleem van dit idee is dat een reclamecampagne in de Verenigde Staten niet goedkoop is en je dan weer met het gegeven zit dat je het met een kleiner budget moet doen dan de meeste films die daar in de zalen komen. De vraag is dus of een reclamecampagne financieel haalbaar is voor een Vlaamse film.

EIGEN FILMINDUSTRIE EERSTMoeten we ons dan zomaar neerleggen bij het feit dat we als kleine garnaal in de filmwereld niets te zoeken heb-

ben in het Mekka van de filmindustrie? Wel, ons erbij neerleggen is een grote uitspraak maar het mag niet de ambitie zijn om het te gaan maken in Hollywood. We focussen ons beter op het blijven verbeteren van onze eigen filmindustrie- iets waar de voorbije jaren toch een enorme vooruitgang is in gemaakt- en ontdekken van nieuwe talenten. In-

dien er een film goed genoeg is en de kans krijgt om tour in de VS te gaan maken mogen we dat natuurlijk niet la-ten liggen. ‘ The broken circle breakdown’ is het recentste voorbeeld dat we er toch ook in moeten blijven geloven. De film werd zelfs genomineerd voor een Oscar in de

categorie’ Beste Niet-Engelstalige film en won de Satellite Award(Amerikaanse filmen televisieprijzen die jaarlijks worden uitgereikt door de International Press Academy als Beste Buitenlandse Film.

FLINKE OPMARSWie denkt dat het alleen maar kommer en kwel is in de Vlaamse filmindustrie komt echter bedrogen uit. De laatste jaren is de Vlaamse filmindustrie aan een opmars bezig, contradictorisch genoeg is het ‘falen’ in de VS daar een oorzaak van. Zowel de regisseurs als de acteurs lijken door te hebben dat het moeilijk is om een carrière in de Verenigde Staten te ambiëren. Hierdoor zijn ze sneller

“Het jammere is dat ze in de Verenigde Staten niet openstaan voor iets nieuw. En al zeker niet als ze het niet zelf gemaakt hebben”

Het probleem met het idee van een reclamecampagne is dat dat niet goodkoop is in de VS. Dan moet je het met een kleiner budget moet doen dan andere films.

SYNOPSIS


Ook ‘The Loft’ kon de verwachtingen niet waarmaken. De Vlaamse films hebben het moeilijk om door te breken in de Verenigde Staten. De voorbije jaren is enkel ‘The broken circle breakdown’ van Felix Van Groeningen een succes geworden in de VS. Dit jaar lag de hoop van de natie op de Amerikaanse remake van ‘Loft’, maar ook deze film werd geen succes. Toch is Erik Van Looy tevreden over zijn Amerikaans avontuur. “ Het was als een droom die uitkwam”.

Hoewel de film met 300.000 bezoekers en een opbrengst van drie miljoen dollar geen totale f lop is hadden de makers er toch meer van verwacht. Erik Van Looy had vooraf gehoopt op een opbrengst van vijf miljoen dollar en dus bleef de film toch een stukje onder de verwachtingen. “ Vooraf wisten we wel dat het thema- vijf volwassen mannen die hun vrouwen bedriegen- wel eens in het verkeerde keelgat zou kunnen schieten bij de Amerikanen. Toch hadden we op meer gehoopt,” Aldus regisseur Erik Van Looy.

Daar waar het puur cijfermatig toch nog enigszins meeviel was de grootste ontgoocheling ongetwijfeld het feit dat de Amerikaanse pers de film met de grond gelijk maakte. “Something not quite worth the wait”, “Awful throwback to the trashy 90s”, “So bad it’s...just bad” zijn slechts enkele voorbeelden van wat ze er van vonden. Ook het feit dat de release van de film meerdere malen uitgesteld is kon op weinig begrip rekenen bij de lokale pers. “De recensies zijn zo over the top dat ik ze haast niet serieus kan nemen”, zei Van Looy daarover in de Vlaamse kranten.

De oorzaken van het min of meer falen van ‘The Loft’ lijken voor de hand te liggen. Eerst en vooral was er stevige con-currentie van de nieuwste film van topacteur Clint Eastwood. ‘American Sniper’ is een film vol actie en geweld en dat is nu eenmaal meer het genre waar de Amerikaanse bevolking van houdt. Een tweede reden is dat er geen persvisie georganiseerd werd, omdat het genre van een erotische thriller moeilijk ligt in het preutse Amerika. Achteraf bekeken hadden ze dit beter wel gedaan, omdat de pers de film daardoor nog harder aangepakt heeft. Wie na het openings-weekend nog niet naar de film gaan kijken was ging dat daarna- door de beenharde kritiek van de pers- ook zeker niet meer doen.

De film is intussen uit de Amerikaanse zalen en het is duidelijk dat de makers op meer gehoopt hadden. Toch is alles nog niet verloren voor ‘The Loft’. De film komt nog uit in China en Rusland en daar werd van op voorhand ook meer van verwacht dan de van release in de Verenigde staten. Hopelijk komt die voorspelling uit en kunnen China en Rus-land de teleurstellende resultaten van in de VS goedmaken. Ook de TV en DVD opbrengsten zijn uiteraard nog niet ge-kend. Verwacht wordt dat de Vlamingen storm zullen lopen als de film op DVD uitkomt en dat ook de TV-première een schot in de roos zal zijn. Er lijkt dan toch nog licht aan het einde van de tunnel te schijnen.

geneigd om zich in een Vlaams avontuur te storten en op die manier blijven de grote talenten langer in eigen land. Ook op die regel is er vanzelfsprekend een uitzondering, Matthias Schoenaerts. Na enkele rollen in Vlaamse films als ‘Loft’ en ‘Rundskop’ maakte Schoenaerts de overstap naar het Internationale toneel. Sindsdien gaat het snel voor Schoenaerts en moet hij zelfs rollen gaan weigeren omdat hij ze niet allemaal te samen kan spelen.

2015 heeft de Vlaamse filmliefhebber nog veel te bieden. Er zitten namelijk nog enkele films aan te komen die hoge verwachtingen torsen. Eentje daarvan is ‘Black’ van Adil el Arbi en Billal Fallah. ‘Slimste Mens ter Wereld’ Adil el Arbi en Bilall Fallah baseerden zich voor hun tweede film op de boeken ‘Black’ en ‘Back’ van jeugdauteur Dirk Bracke. Het vijftienjarig meisje Mavela, zwart en lid van de bende “Black Bronx”, wordt verliefd op een Marok-kaanse jongen uit de rivaliserende gang “1080”. Kiest ze voor de verboden liefde of voor loyaliteit aan haar jeugd-bende?

Matthias SchoenaertsMatthias Schoenaerts is een Vlaamse acteur die geboren is in Antwerpen. Hij is de zoon van de bekende acteur Julien Schoenaerts. Matthias Schoenaerts maakte zijn filmdebuut in 1993. Hij speelde toen mee in het Oscarge-nomineerde ‘Daens’ van regisseur Stijn Coninx. Nadien speelde Schoenaerts mee in enkele televisieseries.

Zijn tweede filmopdracht kwam er in 2003 toen hij mee-speelde in ‘any way the wind blows’ van Tom Barman.

De grote doorbraak van Schoenaerts kwam er echter pas in 2008. Hij was toen één van de vijf hoofdpersonages in ‘Loft’ van Erik Van Looy. De film kreeg wereldwijd lof en de carrière van Schoenaerts kwam in een stroomversnel-ling. Hij kreeg Internationale rollen aangeboden en schitter-de onder meer in ‘Blood Ties’, ‘A little Chaos’ en Suite Française’.

SYNOPSIS

29 Infografiek

Pirates of the Caribbean: At World’s End(2007) 225 miljoen euro

Spider-man 3 (2007)193 miljoen euro

The dark knight rises (2008)187 miljoen euro

Harry Potter and the halfblood Prince (2009)187 miljoen euro

Avatar (2009)178 miljoen euro

Verschil kostprijs Amerikaanse en Belgische films

L E G E N D E

1X 2 M I L J O E N

Mister Nobody (2009) 33 miljoen euro

Sammy’s adventure: The secret passage (2010)20 miljoen euro

Fly to the moon (2006)17 miljoen

The Hessen affair (2009)14 miljoen euro

Suske en Wiske: de Texas Rakkers9 miljoen euro

SYNOPSIS

Kort artikel 30

Mr. Nobody: duurste Belgische film ooit

Mr. Nobody is de prijzigste Belgische film aller-tijden, hij kostte liefst 33 miljoen euro. Hoe komt het dat net deze film onze duurste productie is? Wij ontdekten drie redenen die aan de basis liggen.TEKST MAXIM CLEEMPUT & FOTO MAXIM CLEEMPUT

De film dateert van 2009 en is geregisseerd door Jaco Van Dormael. Voor de regisseur was het zijn derde lang-speelfilm die hij maakte. De film werd opgenomen in drie verschillende landen. Zowel Duitsland, België als Canada dienden als locatie. Dit verklaart deels waarom de kost-prijs van de speelfilm zo hoog ligt. Het is logisch dat een hele filmcrew naar de andere kant van de wereld sturen, geen goedkope operatie is.

DERTIEN JAAR WACHTENDat Jaco Van Dormael een echt paradepaardje wilde maken van Mr. Nobody bewijst de lange wachttijd. Van Dormael werkte liefst dertien jaar aan de productie. De regisseur ging op zoek naar een nieuwe manier van ver-tellen en probeerde nieuwe technieken uit om zijn ideeën

in beeld te brengen. Deze drang naar vernieuwing zorgde ervoor dat Van Dormael erg kritisch was bij het schieten van de scènes. Elke scène moest bij wijze van spreken twintig keer opnieuw gedaan worden. Het aantal geplan-de draaidagen werd dan ook ruim overschreden. Alweer een rede waarom het kostenplaatje hoog opliep.

TOPACTEURSQua cast doet de film niet onder voor een doorsnee Holly-woodproductie. Sterren als Jared Leto en Sarah Polley zijn internationaal bekroond. Leto won in 2014 een Golden Globe én een Oscar voor zijn rol in de dramafilm ‘Dallas Buyers Club’. Daarnaast won hij ook meer dan twintig andere filmprijzen. Hij speelde mee in bekende films als: ‘Fight Club’ (1999), ‘Requiem for a Dream’ (2000) en ‘Ame-rican Pschyo’ (2010). Sarah Polley won ook tal van inter-nationale prijzen, waaronder een Academy Award. Je kon haar al bewonderen in kaskrakers als: ‘Dawn of the Dead’ (2004) en ‘Splice’ (2009).

Het spreekt voor zich dat het huren van grote namen ook een grote kost met zich meebrengt. Meteen de laatste re-den die verklaart waarom deze film de duurste Belgische ooit is.

KORTJE

SYNOPSIS

Interview 31

"Ik waak over de authenticiteit die Hotel Hungaria uitstraalt."

“Mijn job bij Hotel Hungaria is eigenlijk puur een hoofdre-dacteursfunctie met een beetje People management erbij. Dat zijn programma’s die besteld, gemaakt en afgeleverd worden aan de zender of zenders. De producten die we afleveren moeten een bepaalde Hotel Hungariastempel dragen. De naam moet er in zitten en de stijl die Hotel Hungaria beschrijft. En eigenlijk komt mijn taak er gro-tendeels op neer om erover te waken dat dit zo blijft.”

Hoe zou je de stijl van Hotel Hungaria omschrijven?

“De stijl van Hotel Hungaria is gebaseerd op een paar be-langrijke pijlers. Waaronder eerst en vooral authenticiteit. Wij gaan er prat op om het echt te brengen zoals het is en niet in ‘plastieken’ rollen te vervallen. De mensen die wij gebruiken, de presentatoren en de gezichten, die hebben een soort echtheid. Dus niet de presentatorrol- ver weg van iedereen- maar mensen als Jeroen Meus of Bartel Van Riet. Dat zijn gewone mensen, een gewone tuinman en een gewone chef kok die op een toffe manier iets kunnen overbrengen.

De tweede pijler is innovatief zijn met camera-materiaal. Het moet er mooi uitzien voor de kijker, niet enkel de in-houd moet sterk zijn. Je kan iets filmen met een Iphone en dan heb je het ook, maar je kan ook iets meer geld uitge-

Aan een tafeltje in een gezellige koffiebar in Antwerpen, nipt Thomas Everaert van zijn groe-ne thee. Zo meteen heeft hij een meeting voor zijn werk. Als zelfstandig regisseur zijn de dagen dan ook goed gevuld. Maar naast zijn functie als regisseur, is hij ook gewoon huisvader en een man met een nuchtere kijk op wat hij doet. “Ik heb thuis een kleine schelm rondlopen. Of ik nu moet op-staan voor het werk of niet, ik ben altijd vroeg uit de veren”, lacht hij. Thomas is zelfstandig regis-seur. Hij is actief als hoofd creative lifestyle bij het Belgisch productiehuis Hotel Hungaria en leidt daar als creatieve duizendpoot het project ‘content wonderland’. TEKST ASTRID KEMPENAARS & FOTO ASTRID KEMPENAARS

INTERVIEW

SYNOPSIS

Interview 32

ven aan een goede camera of lens om toch net dat ander beeld te krijgen.

Hoe ben je bij Hotel Hungaria terechtgekomen?

“Ongeveer tien jaar geleden ben ik begonnen als zelfstan-dig regisseur. Ik heb toen eerst een hele omweg gemaakt via studioregie naar reality televisie. Zo begon ik uitein-delijk met het regisseren van realityshows. Ik wou leuke verhalen zoeken en ze vertellen en delen.

Op die manier ben ik bij Hotel Hungaria binnengerold. Ik kreeg een opdracht als regisseur voor het programma ‘Viva Bomma’ en ik ben blijven plakken. ‘Viva Bomma’ was een programma waarin we elke aflevering een por-tret maakten van een ‘echte’ bomma. Hoe ze gerechtjes van vroeger klaarmaakt, de bomma die vertelt dat de wortelen in haar tijd veel goedkoper waren en dat de kindjes veel minder snel begonnen te kussen. Ik vond dat echt een heel tof programma. Zowel om te maken als de inhoud ervan. Intussen is dit alweer twee jaar geleden, maar het was een heel fijne ervaring.”

Vind je genoeg afwisseling in je job?

“Ja toch wel. Mijn job is creatief en lifestyle is bovendien een heel breed thema de dag van vandaag. We gaan van thema’s als het recycleren van oude meubeltjes, tot ma-ke-up tips, tot travel en citytrips. Dus dat maakt dat er meer dan genoeg afwisseling is. Je komt nergens hetzelf-de tegen in Televisie.”

Zijn er bepaalde thema’s binnen lifestyle die jou persoonlijk meer liggen?

“Er zijn altijd thema’s die je op interessevlak meer liggen. Bij mij persoonlijk is het eerder reizen. En dat is het fijne aan de job dat ik doe. Het maakt niet zoveel uit om welk onderwerp het gaat. Het is vooral be-langrijk dat je er je eigen ding mee kan doen.en over de manier waarop je dat doet, welke stijl je gebruikt en hoe je creatief je het aanpakt. Al gaat het dan over make-up tips of cupcakes bakken of reizen, ik probeer er steeds in te slagen om het mij eigen te maken.”

Zou je jezelf als een creatieve duizendpoot omschrijven?

“Absoluut. Dat is iets dat altijd al wel aanwezig is geweest, maar toch ook wel gegroeid is doorheen mijn werkerva-

ring. In de creatieve sector heb je twee soorten mensen. Mensen die heel creatief zijn en aan een tafeltje gaan zitten en met ideeën spuien. En die dat op een heel chao-tische manier doen en je hebt er die zeggen ‘we gaan dit eens doen’, maar die het niet zozeer in een kader kunnen plaatsen. Ikzelf kan creatief zijn, maar ik wil een leuk idee in het juiste kader kunnen plaatsen en daar een leuke sfeer rond bedenken. Maar ik ga niet met het wildste idee afkomen. Dus ik ben eerder creatief in de zin van het juis-te kader te bedenken en er het juiste etiket op te plaatsen.”

Wat is je voornaamste inspiratiebron?

“Voornamelijk internet, door de trends en entertainment te volgen. Zeker bij lifestyle is het de ogen goed openhou-den omdat er heel veel snel veranderd. Dat is geen zwaar huiswerk, maar gewoon gezonde interesse tonen in wat actueel is. Zo houd ik bepaalde sites en blogs wat in het oog waarna je moet afgaan op het buikgevoel van ‘dat kan wel iets tof worden, of dat is toch precies iets dat groter en groter wordt in België.’ Lifestyle is overal en iedereen is daar eigenlijk ook wel mee bezig.”

Vind je dat Vlamingen goed zijn in het maken van programma’s?

“Vlamingen zijn zeker goed in televisie maken. Zeker op gebied van lifestyle. Als productiehuis kijken we regelma-tig rond in Europa en zijn we zeker trendsettend op het gebied van hoe we televisie brengen. ‘Dagelijkse kost’ is daar een perfect voorbeeld van. Kookshows bestonden ei-genlijk al overal. Wij hebben geprobeerd daar een andere, authentiekere insteek. En dat werkt.

Het is iets typisch Vlaams, die andere insteek uitzoe-ken en geven. Vlaanderen is klein, waardoor we vaak

programma’s die al bestaan anders gaan moeten bekijken omdat we geen groot draag-vlak bezitten. Maar dat zorgt er net voor dat we het op een apartere, leukere manier brengen. Wat soms zelfs een trend kan zetten.”

Wat wil je graag nog in de toekomst bereiken?

“Hotel Hungaria heeft een lifestyletak waar ik nu hoofd van ben en dat noemt ‘Content Wonderland’. Content Wonderland bevat alles rond lifestyle en een klein stuk entertainment. Dit project staat nu anderhalf jaar in zijn kinderschoenen en het is absoluut mijn doel om ‘dat kind-je groot te maken’. Ik heb nu ‘een kindje’ gekregen met content wonderland. En het is een beetje de bedoeling om daar echt een ‘schone poot’ voor te maken. Dat als ik

Vlamingen zijn zeker goed in televisie maken. Zeker op gebied van lifestyle

SYNOPSIS

33 Interview

stop binnen enkele jaren of ik krijg bijvoorbeeld een an-dere aanbieding of mijn prioriteiten liggen anders, ik iets moois kan achterlaten. Dat is toch wel mijn ambitie. Iets te zetten dat er staat. Waardoor ik, als ik het ooit moet lossen, geen ‘kindje’ meer achterlaat, maar ‘een toffe pu-ber’. Dat ik dan kan zeggen ‘ahja dat bestaat nog, dat heb ik mee opgestart’. En dat het ook verder kan zonder mij.”

Hoe ben je in de televisiesector terechtgekomen?

“Ik ben begonnen in de sector in 2000. Toen was er van de fictiewereld en het Vlaamse medialandschap zoals ze nu is eigenlijk nog geen sprake. Ofwel ging je naar film ofwel ging je naar televisie. Ikzelf had redelijk snel de ambitie om naar televisie te gaan. En ik ben zelf ook altijd wel bezig geweest met zelf ideeën te schrijven en programma’s te schrijven of een klein kortfilmpje uit te schrijven. Soms deed ik er wat mee en soms niet. Maar ik ben wel altijd realistisch gebleven.

Er zijn er velen die afstuderen.en soms was er wat te veel het idee ‘oh ik ga ook een grote Jan Verheyen worden of een Erik Van Looy.’ Maar er zijn er weinigen die erin slagen dit ook echt te doen. En het is niet zo dat ik die ambitie niet wou nastreven, maar ik vond evenveel vreug-de en plezier in het gewone televisie maken. Dat was een veel toegankelijkere poort en ik had bovendien zeer snel ‘de goesting’ om me daarin te verdiepen in plaats van te mikken op dat ene shot richting film. Nu is dat wel veranderd. Nu is er meer fictie en film en zijn er daardoor meer kansen voor jonge mensen die afstude-ren.

Misschien zou ik daardoor nu de kaarten anders leg-gen. Maar toen heb ik een bewuste keuze gemaakt. Er zijn eigenlijk zaken waar je vaak zelfs meer voldoening uithaalt dan de illusie van die droomjob als journalist. Bij televisie moet je je strepen echt verdienen en vooral je rugzakje vullen met ervarin-gen die je opdoet. televisie is echt een stiel, dus je moet daar de kneepjes van kennen. Iets wat soms snel vergeten wordt

Hoe houden jullie rekening met de wensen van de televisiekijkers?

“Je werkt bijna altijd voor een zender. En één van de din-gen dat een zender als eerste doet vooraleer iets op anten-ne komt, is monitoren via een kijkcijfercontrole en zo na-gaan wanneer mensen afhaken of wanneer ze toehappen.

Er wordt daarnaast ook nagegaan welke doelgroep het meeste kijkt, welke leeftijden er kijken en wanneer. Zen-ders houden vervolgens steekproeven en kleine enquêtes onder de mensen. Over de resultaten worden dan meestal briefings gehouden. Wij vullen dan mee in de trends en proberen daar dan perfect op in te spelen. Het is een beet-je een vicieuze cirkel van geven en nemen. En afstemmen op wat nog werkt en wat niet. We zijn nu bijvoorbeeld be-zig aan ons zesde seizoen van dagelijkse kost met Jeroen Meus. We proberen uit te zoeken wat de mensen beu zijn en wat nog werkt. Zo hebben we in het laatste seizoen on-der andere de hond van Meus erin gestoken. Dat is maar iets heel klein. Maar het brengt sfeer en authenticiteit en dat wordt blijkbaar geapprecieerd. “Zijn er nadelen aan het werken voor de televisie en met creatieve zielen?

“Ik vergelijk de mensen waarmee ik werk met vulkanen.Ze kunnen ontploffen van de creatieve ideeën,maar soms komt dat eruit in de slechte zin en soms in de goede.En dan moet dat wat getemperd worden. Dat kan je enkel door samen te praten en de meningsverschillen eens op tafel te gooien en samen tot een beslissing te komen. Dat is een vertrouwen dat je opbouwt met elkaar om er tege-nin durven te gaan, een soort groeiproces. Een ander na-deel aan televisie is het budget waarmee je moet werken. Er is veel te weinig budget. Dat zorgt ervoor dat televisie

te vaak afhankelijk is van adverteerders.

En een laatste nadeel is vaak de technische onder-bouwdheid die ik ervaar als ik werk. Hoe klein het puzzelstukje ook is, het kan heel belangrijk zijn. Je kan topacteurs hebben, een top-locatie en een goede klank-man. Maar als je technisch niet onderbouwd bent met

de juiste vaardigheden en het juiste materiaal, dan levert het uiteindelijk helemaal niets op.”

Ben je bewust als freelance regisseur begonnen?

“Dat was een redelijk snelle en een bewuste keuze. Dat is de aard van het beestje denk ik. Ik zag het niet zitten om voor een bepaalde tijd aan een bepaalde job of program-ma vast te zitten.

Ik ben ooit begonnen als studioregisseur bij ‘spoed’. Dat was een studioprogramma en blijft dus lopen. Ik zag het niet zitten om dat jaren aan een stuk te doen. Ik wou de vrijheid om ook andere uitdagingen aan te kunnen gaan en een beetje van alles te kunnen proeven.

“Het zijn soms vulkanen. Ze kunnen ontploffen van de creatieve ideeën,maar soms komt dat eruit in de slechte zin en soms in de goede.”

SYNOPSIS

34 Recensie

Film in beeld: Bowling Balls

Bowling Balls werd eind 2014 aangekondigd als de komische film van de komende maanden. Een topcast met ronkende namen als Peter Van den Begin, Filip Peeters, Wim Opbrouck en Sven De Ridder en een verhaallijn die komische fragmenten in de hand werkt moesten van deze film een vol-treffer maken. De film kwam uit op 17 december. TEKST THOMAS WAUTERS & FOTO’S THOMAS WAUTERS

Het Verhaal: Ergens diep verscholen in de velden staat het clubhuis van motorbende de Bowling Balls. Voorzitter van de club is Mom Dewilde, een ex-belastingcontroleur gespeeld door Wim Opbrouck. De Bowling Balls willen overkomen als een echte stoere motorbende zoals de Hells Angels en de Outlaws, maar helaas zijn de jongens van Mom veel minder heldhaftig dan ze zelf denken. De Bow-ling Balls houden het dan ook bij de verkoop van gestolen auto’s, maar ze krijgen steeds meer tegenkanting van de rivaliserende motorbende, de Banana Knights.

Beide bendes komen meer en meer in elkaar vaarwater en de spanningen lopen steeds hoger op. Dit komt door dat de grootste afnemer van de gestolen auto’s- de Bulgaarse maffia- de bendes tegen elkaar opzet. De echte problemen beginnen pas wanneer Bowling Ball Gino- neef van Mom- een oogje heeft op Tina- de jongere zus van de voorzitter

van de Banana Knights- en die gevoelens ook wederzijds blijken te zijn. Dit is namelijk een probleem omdat in de regels van zowel de Bowling Balls als van de Banana Knights staat dat het verboden is om een relatie te hebben met een lid van het andere kamp. Het komt tot beenharde confrontaties waarbij de Bowlings Balls steeds het onder-spit moeten delven. Ze willen wraak nemen maar dat lijkt niet zo vanzelfsprekend als je minder sterk, talrijk en ook gewoon minder slim bent als de Banana Knights.

Ons verdict: Het jaar 2014 was niet meteen het beste jaar voor de Vlaamse film, er waren heel weinig releases en zelfs een fictiekanon als Witse kon het niet helemaal waarmaken. Dit is misschien wel de reden waarom we- ondanks de goede voorbeschouwingen van de film- met geen al te grote verwachtingen naar de bioscoop gingen. Het verhaal is nogal eenvoudig opgebouwd en het is geen film waarbij je moeite moet doen om te kunnen volgen. Het is allemaal nogal simpel. Ondanks dat is het wel een film die 90 minuten lang kan boeien Vanaf de eerste minuut zit de sfeer wel goed en je weet meteen waar je je het komende anderhalf uur aan kan verwachten. Ook de topcast maakt de film aangenamer. Al bij al is het een degelijke film waar je nog eens goed kan lachen, maar een absolute voltreffer is het nu ook weer niet.

Dat vond ook een bezoekster die we enkele vragen gesteld hebben. ”de film heeft mijn verwachtingen niet helemaal ingelost, ik heb wel enkele keren goed kunnen lachen maar vooral qua verhaal ben ik toch wel wat op mijn honger blijven zitten. Het is allemaal nogal wat simpel en kort door de bocht. Een middelmatige film zonder meer”, Aldus Laura Destryker.

Bezoekster Laura Destryker

RECENSIE

SYNOPSIS


Belgische film zoekt weg naar het buitenland

Meer en meer productiehuizen concentreren zich op het buitenland. Internationalisering werkt bevorderend voor de naam van het Vlaamse filmen televisielandschap. De Belgen houden steeds meer rekening met de wensen van het publiek op mondiaal vlak bij het maken van film en televisie-materiaal. Dit uit zich op termijn in internationale nominaties. In deze onderzoeksreportage wordt de lange weg die het televisielandschap aflegt richting international parcours en nominaties onder de loep genomen. TEKST Astrid Kempenaars & foto flickr

Ook Vlaamse kortfilms winnen prijzen in het buitenland Volgens een mededeling van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) zijn ook Vlaamse kortfilms populair in het buitenland. Een recordjaar voor de Vlaamse kortfilm was 2012. Toen werden er maar liefst zes prijzen gewonnen op verschillende internationale filmfestivals. De bekendste zijn Dood van een schaduw, met onder andere Matthias Schoenaerts, om ‘Rotkop’ van Jan en Raf Roosens, ‘Bad-pakje 46’ van Wannes Destoop en ‘Oh Willy…’ van Emma de Swaef en Marc James Roels.

Op de 50e editie van het Internationaal Filmfestival van Gijon, Spanje won ‘Rotkop’ van Jan en Raf Roosens zowel de Prijs voor Beste Regie als de Prijs voor Beste Scenario. Janis Vercaempst won er de Prijs voor Beste Actrice voor haar rol in ‘Badpakje 46’ van Wannes Destoop.

Oh Willy…’, de korte animatiefilm van Emma de Swaef en Marc James Roels, won de Grote Prijs voor Beste Korte Animatiefilm op het 32e Internationaal Filmfestival van Amiens. Maar ze kregen ook de prijs voor voor Beste Ani-matiefilm op het 38e Filmets Badalona Film Festival en de Premio Cine Club Fas op het 54e ZINEBI filmfestival in het Spaanse Bilbao.

In ‘Rotkop’ werd het scenario van Bert Van Dael en Sanne Nuyensbekroond. Rotkop won eerder ook de Grote Prijs van het Internationaal Filmfestival van Guanajuato.

Voor ‘Badpakje 46’ werd anis Vercaempst in Gijon verko-zen als Beste Actrice. Ook Wim Opbrouck, Lies Pauwels, Kenneth Vanbaeden en Johan Heldenbergh werden bekroond. De muziek is van Amatorski. ‘Badpakje 46′ was het eindwerk van regisseur Wannes Destoop aan de KASK filmschool in Gent. Hij won er o.a. de Prijs van de Jury mee op het Filmfestival van Cannes vorig jaar.

De aanleiding voor dit onderwerp zijn enkele internatio-nale prijzen die de Belgen al op hun naam hebben staan. Zo won Tim Van Aelst twee keer de Internationale Emmy Award voor beste komedie. De eerste Emmy sleepte hij binnen met zijn gekende komische programma ‘Benidorm Bastards’ over grappenmakende oudjes. En de tweede Emmy Award behaalde hij met zijn volgende komische reeks ‘Wat Als?’ Geoffrey Enthoven vult het lijstje aan met de film ‘Hasta la vista’. Deze film gaat over drie vrienden

met een beperking die samen een reis ondernemen om hun maagdelijkheid te verliezen.


SYNOPSIS


Geoffrey slaagde erin om met zijn sterk verhaal de pu-blieksprijs van de European Film Awards te winnen. Matthias Schoenaerts was dan weer de acteur die de in-ternationale aandacht op België kon vestigen. Hij won een César voor beste mannelijke belofte en trok zo heel wat internationale media aandacht.

STUDIO 100Meer geïnteresseerde internationale aanbieders van film en televisie waren er voor ons gekend studiobedrijf Stu-dio 100 van Gert Verhulst. Het won prijzen met ‘het huis Anubis’ en richt zich op het opstarten van dochteronder-mingen in het buitenland. Verder won ‘The Broken Circle Breakdown’ van Felix Van Groeningen een Franse César. Veerle Baetens won daarbij ook de Europese award voor beste actrice. De Belgische costumière Pascaline Chavan-ne slaagde er dan weer in een César te behalen voor haar indrukwekkende kostuums voor de film ‘Renoir’.

Ook “Allez, Eddy!” van Gert Embrechts behaalde diverse buitenlandse prijzen, net als “Marina” van Stijn Coninx, “Het Vijfde Seizoen” van Peter Brosens en Jessica Woodworth en “Dood van een schaduw”. Dood van een schaduw is een kortfilm van Tom Van Avermaet met Matthias Schoenaerts in de hoofdrol.

Het grootste aantal (149) van de prijzen werd gewonnen in Europa. Maar ook in Noord-Amerika en Azië scoorde de Vlaamse film goed.

2013: RECORDJAARDe goede resultaten van de afgelopen jaren zorgden voor een forse stijging in de rechtenverkoop van Belgische werken. Met wel 338 prijzen en vermeldingen op film-festivals in België en het buitenland werd vooral 2013 als een recordjaar bestempeld. Zo werden ‘Rundskop’ van Michaël Roskam, ‘Sammy’s Adventures 2’ van Ben Stassen en Vincent Kesteloot, ‘The Broken Circle Breakdown’ van Felix Groeningen en ‘Hasta la Vista’ van Geoffrey Entho-ven sinds 2011 tientallen keren aangekocht in het buitenland. Deze resultaten moeten nu ge-bruikt worden als middel om Belgische tele-visie nog meer op de kaart te zetten in het buitenland. Dit kunnen ze om te beginnen via de internationale media.

Buitenlandse filmbedrijven zijn niet zo zeer geïnteres-seerd in onze verhaallijnen. Maar tonen meer interesse in Belgische acteurs en actrices. Wie Vlaamse acteurs aan

het werk wil zien, moet steeds vaker buitenlandse films en series bekijken. Dit jaar alleen al zijn er zo’n vijftien films die niet Vlaams zijn, maar wel met Vlaamse ac-teurs of actrices werken. Zo acteert Vlaming Koen De Graeve in het Nederlandse Onder het hart. Geert Van Rampelberg schittert in Argentinië met ‘La tierra roja’, een film opgenomen in de Argentijnse jungle. Topacteur Johan Heldenbergh, die we kennen van ‘The Broken Cir-cle Breakdown’ speelt in de Franse film La résistance de l’air. En zijn trouwe medespeelster uit ‘The Broken Circle Breakdown’, Veerle Baetens, verschijnt dan weer op het scherm met de Franse film ‘Un début prometteur’. Tom Audenaert waagde zich aan een Brits- Franse uitdaging met ‘Moonwalkers’ en Sam Louwyck verscheen de laatste jaren in meer buitenlandse films dan Belgische. Of de populariteit van onze acteurs te wijten is aan hun talent wordt nog in vraag gesteld. Er is discussie rond de vraag of onze acteurs echt zo goed spelen, of dat het enkel maar een gevolg is van het tax shelter fenomeen? (Kaderstuk)

VLAANDEREN INTERNATIONALISERENHet televisielandschap moet nu van de gelegenheid gebruik maken om zich op de internationale media in te werken. Onder andere Matthias Schoenaerts, Veerle Baetens en Johan Heldenberg zijn al verscheidene keren uitgebreid in buitenlandse media verschenen.

Een bijkomende mogelijkheid is om adverteerders aan te trekken. Een mogelijk obstakel is het budget van onze televisiemaatschappijen. Thomas Everaert is freelance re-

gisseur bij Ho-tel Hungaria en ondervindt hier dagelijks de ge-volgen van. “Als er op budget bespaard moet worden is de televisiesector de eerste die

eraan moet geloven. Maar omdat de televisiesector op grootschalig vlak samenwerkt met adverteerders, valt dit te compenseren.”, zegt hij. Het nadeel voor de kijker is dat hij veel reclameadvertenties de revue ziet passeren. Een negatief gevolg hiervan is dat de kwaliteit van het televi-siekijken daalt.

Buitenlandse filmbedrijven zijn niet geïntereseerd in onze verhaallijnen, maar tonen meer interesse in Belgische acteurs en actrices

“Als er op budget bespaard moet worden is de televisiesector de eerste die eraan moet geloven.”

SYNOPSIS


“Om dit zoveel mogelijk te beperken wordt er met de wensen van de Belgische televisiekijker zo veel mogelijk rekening gehouden door middel van bevragingen, brie-fings en peilingen. Onder andere televisiezender VTM houdt wekelijks briefings.”, bevestigd Thomas. Aan de hand van deze antwoorden kan men nieuwe series en films afstemmen op de wensen van het publiek. Een tevreden kijker is prioriteit om door te breken tot het buitenland.

Dit wordt beaamt door Jo Daris. Jo werkt momenteel als Global Business Manager bij Fobic Films en verzorgt daar de nationale en internationale business relations. “Om resultaten te bereiken richten we ons eerst op nationale kijkers. Zij zijn de sleutel tot internationale relaties. Hoe groter de populariteit onder nationale kijkers, hoe sneller de media toehappen. En als de nationale media toehapt kan alles in een stroomversnelling gaan. Artikels worden gedeeld op sociale media en verspreiden zich over een groter gebied.”, laat Jo weten. “Internationale media pik-ken de informatie op bij trending nieuws. En zo wordt samenwerking toegankelijker.”

VELE NIEUWE SERIESVooral Vlamingen zijn momenteel heel intensief bezig met het inspelen op de televisiemarkt en met het afron-den van nieuwe series die dit jaar uitgezonden zullen

worden. Er wordt gespeculeerd dat 2015 een topjaar zou worden voor de Vlaamse series.

Een mogelijk negatief gevolg van deze seriegolf kan zijn dat er een overaanbod ontstaat. Kwantiteit is niet gelijk aan kwaliteit. Waardoor de kijker zijn interesse kan ver-liezen. Het is dus zeer belangrijk te focussen op sterke verhalen, die verschillend genoeg zijn. Thomas Everaert ziet ook in dat het aanbod vernieuwend moet blijven. “Korte series met verrassende onderwerpen doen het altijd goed. Daarbij is het belangrijk om als redacteur op de hoogte te zijn van de laatste, nieuwste trends. Maar ook komische series blijven het goed doen.”, zegt hij. “En soms is het zelfs beter om de kijker een tijdlang op zijn honger te laten zitten en hem op die manier te prikkelen, in plaats van hem te overladen met nieuw televisiemate-riaal.”

Ontsporingen in Tax Shelter systeem zetten kwaad bloedDoor ontsporingen in het tax shelter systeem worden er nog weinig tot geen investeerders gevonden voor de audio-visuele sector. Daarom roepen Belgische regisseurs, scenaristen en productiehuizen de federale regering op om het systeem te hervormen. Ze lieten een brief bezorgen aan Elio Di Rupo, minister van Financiën Koen Geens en de vice-premiers. In de brief stond te lezen dat “De Belgische audiovisuele sector momenteel een ware noodsituatie beleeft”,

WIE KOMT ER IN AANMERKING?Als producent komen in aanmerking alle Belgische vennootschappen of Belgische inrichtingen van niet-Belgische ven-nootschappen met als voornaamste doel de productie van audiovisuele werken. Zij mogen geen televisieomroep zijn en niet verbonden zijn met een omroep.

MISBRUIK VAN HET SYSTEEMHet taxsheltersysteem systeem werd opgericht om de audiovisuele industrie een duwtje in de rug te geven en te on-dersteunen. Maar de laatste jaren is dit niet meer aan de orde. In de plaats daarvan wordt het systeem misbruikt. Dit gebeurt via onrealistische gegarandeerde rendementen waardoor de productiehuizen nauwelijks nog voldoende in-vesteerders vinden voor hun films of tv-series. Dit komt door het feit dat hun rendementen voor de investeerders veel lager liggen, omdat ze het budget voor de film of tv-serie niet willen verlagen.

OPLOSSINGKoen Geens(CD&V) , Minister van Financiën , zal strengere controles laten uitvoeren door zijn administratie op de toe-passing van de tax shelter voor de audiovisuele sector. Hij is ook bereid om de wet te laten wijzigen zodat de tax shelter voldoende tegemoet komt aan de noden van filmindustrie. Geens heeft dit bevestigd na overleg met vertegenwoordi-gers van de sector.

Er wordt gespeculeerd dat 2015 een topjaar wordt voor de Vlaamse series. Mogelijk ontstaat er zo een overaanbod aan series.

SYNOPSIS

Kort artikel 38

Opnames nieuwe Kampioenen film gestart

Vorige week zijn de opnames voor de nieuwe film van F.C. De Kampioenen- Jubilee General- gestart. De eerste scènes worden ingeblikt in Thailand, waar Xavier( Johny Voners) en Marcske( Herman Verbruggen) op zoek gaan naar Oscar( Carry Goos-sens). Voor Oscar is het meteen zijn terugkeer in de reeks nadat hij eenentwintig jaar geleden opeens spoorloos verdween.

TEKST THOMAS WAUTERS & FOTO MEDIAWATCHERS

Xavier en Marcske gaan in het verre Thailand op zoek naar Oscar, de ex man van Pascale en ook een tijd lang de trainer van de ploeg geweest. Nadat Oscar spoorloos verdween wisten De Kampioenen twintig jaar lang niet waar hij naartoe was, nu zoveel jaar later zijn ze hem eindelijk op het spoor gekomen en zou Oscar zich bij een sekte in het Aziatische land bevinden.

De tweede Kampioenen-film staat niet alleen in het teken van de terugkeer van Oscar, ook Dimitri De Tremmerie( Jacques Vermeire) maakt opnieuw zijn opwachting. Voor DDT is het de tweede terugkeer bij De Kampioenen nadat hij zich in de voorlaatste reeks al eens wou wreken op de voetbalclub. Toen ontsnapte Dimitri uit de gevangenis tijdens een staking van de cipiers en kreeg hij nadien hulp van Fernand Costermans(Jaak Van Assche) om zich te wreken. Uiteindelijk konden ze beide ingerekend wor-den. Nu wordt DDT vrijgelaten en uiteraard is hij er op gebrand om De Kampioenen opnieuw het leven lastig te

maken. Zo worden onder meer voorzitter Boma en DDT’s oude secretaresse Doortje het slachtoffer van de garagist.

De titel van de film ‘Jubilee General’ zou dan verwijzen naar het 25-jarig bestaan van de voetbalclub in de film. Ook is het een verwijzing naar de legendarische uitspraak van voorzitter Balthasar Boma als hij een rondje geeft voor het hele café: Tournée Générale.

De makers willen met deze nieuwe film alle hoofdrolspe-lers die ooit de revue passeerden samenbrengen.

Enkel Pico Coppens- de man van Doortje in de eerste vier seizoenen- en Bernard Theofiel Waterslaeghers- De neef van Xavier en de kok die in seizoen negen en tien de buurman was van De Kampioenen ontbreken nog. Pico Coppens( Walter Michiels) is wegens privé problemen echter geen optie meer en met Bernard een derde slech-terik in het scenario steken zou wat te veel van het goede geweest zijn. Toch vinden de makers het jammer dat niet iedereen er bij kan zijn.

De release van de film was eerst voorzien op 16 december maar is verschoven vaan woensdag 28 oktober. Op die manier is de film de eerste kaskraker van het late najaar en ontloopt het in december een confrontatie met onder meer de ‘Safety First’- film die op 16 december in premiè-re gaat. “Wij willen met de nieuwe Kampioenenfilm weer een groot publiek bereiken en liefst de 720.000 bezoekers van ‘Kampioen Zijn Is Plezant’ verbeteren”, aldus filmver-deler Marc Punt.

KORTJE

SYNOPSIS

Lijstje 39

Vijf nieuwe Vlaamse series

Elk jaar komen er tal van nieuwe series uit op onze Vlaamse zenders, 2015 is geen uitzondering. Welke producties zullen ons dit jaar verwennen? Een overzicht.TEKST MAXIM CLEEMPUT & FOTO’S FLICKR

Opvallendste serie die dit jaar uitkomt is ongetwijfeld ‘Chaussee d’amour’. Het verhaal gaat om de passionele re-latie tussen twee geliefden. Zweepjes en handboeien zijn niet vreemd in het liefdesspel dat het koppel speelt. Ruth Becquart, die het hoofdpersonage speelt, maakt kennis met de wereld van SM nadat ze na haar scheiding een bar runt. Zo leert ze het milieu van het nachtleven kennen. De barvrouw leert een man kennen, die perfect past in de nieuwe omgeving waarin ze zit. Dit is het begin van een nieuwe, spannende relatie voor haar.

Naast het gedurfde thema van de serie is ook het bedrijf die de reeks uitbrengt opvallend. Niet Medialaan (VTM) of de Openbare Omroep (Eén, Canvas) zitten achter het idee. Wel kabeldistributeur Telenet is de draaiende kracht achter de productie. Het is de eerste keer dat zoiets gebeurt in België. Alleen daarom al is deze serie uniek. ‘Chaussée d’Amour’ zal in de loop van 2016 beschikbaar zijn voor klanten van Telenet. CEO John Porter belooft dat ‘Chaussée d’Amour’ “nog maar het begin is van investe-ringen die de operator in Vlaams drama wil gaan doen.

De reeks wil sterke vrouwen in het licht zetten die vechten voor elkaar en voor de liefde. deMENSEN is het produc-tiehuis die instaat voor de realisatie van het project. De regie is in handen van Pieter Van Hees en Frank Devos (bekend van “Wittekerke”). Naast Ruth Becquart speelt ook Frank Focketyn een hoofdrol.

NIEUW TEXAS“Nieuw Texas” wordt sinds 18 maart uitgezonden op Eén. Het verhaal gaat over vier broers: Jan, Fons, Peter en Stan.

Het viertal erft een villa na de plotse dood van hun vader. Er is echter één probleem: De jongens hebben al jaren ru-zie en in het testament staat dat de villa uit de erfenis ver-dwijnt als de broers niet overeen komen. Indien ze geen jaar vredevol samenleven, gaat het huis naar een vriend van de vader. De broers noemen de villa “nieuw Texas”, naar de wijk waar ze allemaal geboren zijn.

Jan, de oudste broer, is een simpele ambtenaar bij de ge-meente. Tweede in lijn, Fons, is een zakenman met een droom. Hij is altijd op zoek naar nieuwe investeringen die hem veel geld kunnen opleveren. Zonder succes tot nu toe. Peter is de derde zoon, hij is een handenarbeider. Hij werkt als mecanicien en verdient in het weekend wat ex-tra bij als dj. Ooit hoop hij het te maken als professionele dj. De jongste van het gezelschap is Stan. Hij is onzeker en weet niet goed wat hij wil in zijn leven. Voorbeeld hiervan is dat hij zijn vriendin Kato niet durft voorstellen aan de familie, uit vrees dat ze hem zal verlaten. Deze vier unieke karakters zijn gedoemd om de botsen, het zal dus een hele opgave worden voor de kerels om de vrede te bewaren. Komische taferelen zijn dan ook in overvloed te verwach-ten in deze reeks.

BEVERGEM‘Bevergem’ is een acht-delige fictiereeks die te bewonde-ren zal zijn op Canvas. Wanneer de serie precies op de buis zal verschijnen is nog niet bekend, ergens in het na-jaar van 2015 is de verwachting.

De reeks gaat over het reilen en zijlen van de groteske in-woners van het dorpje Bevergem. Het verhaal begint wan-neer stand-upcomedian Freddy De Vadder in het

“Chaussée d’Amour” is nog maar het begin van de investeringen die Telenet in Vlaamse drama wil gaan doen

John Porter bij voorstelling “Chaussée d’amour”

LIJSTJE

SYNOPSIS

40 Lijstje

dorp komt wonen. Het is een groot mysterie waarom de BV in een plattelandsdorpje als Bevergem komt wonen. Het contrast tussen Freddy en de rest van zijn nieuwe dorpsgenoten kan niet groter zijn, hij als wereldburger tegenover de conservatieve mensen die hun hele leven hebben gesleten onder de kerktoren. Dat er problemen komen tussen de twee is evident. Op het jaarlijkse dorps-feest stijgen de spanningen naar ongekende hoogtes.

Freddy De Vadder, die mee aan het script werkte, wil met deze serie komedie en fictie samen-brengen. Dit doet hij door per-sonages geduldig op de bouwen en de ontdekking naar hun karakters te laten verlopen via originele dialogen. Bevergem kiest voor een realistische aan-pak, al zoeken ze grens met het karikaturale ook wel op.

DE BUNKERVierde programma in ons lijstje is ‘De Bunker’, een fictie-reeks die op VTM zal verschijnen. Pas eind dit jaar zal de tiendelige actieserie te zien zijn. De opnames liepen tot in februari, waardoor het nog enkele maanden zal duren voor alles in elkaar gemonteerd zal zijn.

De Antwerpse cel van de Staatsveiligheid staat centraal in “De Bunker”. Het team van de cel krijgt te maken met ernstige dreigingen voor de veiligheid, zoals terrorisme of cybercriminaliteit. Er staat een enorme druk op de ploeg omdat hun verantwoordelijkheid zo groot is. Ze zijn vaak op elkaar aangewezen, omdat ze wat er op de werkvloer gebeurt enkel met elkaar mogen delen en niet aan hun familie. De band tussen de leden is hecht, maar de werkdruk zorgt soms voor spanningen. Alle operaties worden gecoördineerd vanuit een bunker, die dient als ondergronds hoofdkwartier. Elke aflevering behandeld een afzonderlijke case, met daar rond een verhaallijn die door het hele seizoen loopt. Hoofdrollen zijn weggelegd

voor onder meer Filip Peeters, Sven De Ridder en Hilde Van Mieghem.

Regisseur Jan Verheyen heeft de eerste aflevering onder handen genomen. De serie doet denken aan de Ameri-kaanse topreeks ‘Homeland’. Veel actie gebundeld in 50 minuten om de kijker te boeien, dat is het doel van de ma-kers. Via unieke inzichten in hoe de inlichtingendiensten

werken, bouwden de scenaris-ten het verhaal op. Ze proberen een zo realistisch mogelijk beeld te schetsen van hoe het er bij de cel van Staatsveiligheid aan toe gaat. De reeks wil de kijker meeslepen in het verhaal door sterke personages op te bouwen, die de typische ken-merken vertonen van mensen die onder enorme druk moeten werken

EIGEN KWEEKIedereen kent het populaire programma ‘Eigen Kweek’ wel. De op Eén uitgezonden fictiereeks kwam in 2013 op de televisie. De grappige reeks krijgt dit jaar een vervolg in een gloednieuw seizoen. De West-Vlaamse boerenfa-milie die “speciale” plantjes kweken, zullen opnieuw vol-tallig te zien zijn. De cast blijft immers dezelfde.

Het verhaal van de tweede reeks pikt de draad op ruim vier jaar na het einde van de eerste. De twee zwangere vrouwen, Julita en Chantal, zijn ondertussen bevallen en hebben hun handen vol met de opvoeding van hun kroost. De familie Welvaert zal ook nu weer op een hilarische manier geconfronteerd worden met de criminaliteit. Zo lopen ze bijvoorbeeld de broer van de Ollander tegen het lijf, de gangster uit het eerste seizoen. “Het is als terug thuiskomen op de set. Het nieuwe scenario is echt zot. Als ik ‘s avonds lees wat ik ‘s anderendaags moet doen, heb ik al de slappe lach. Ik geloof er 200 procent in”, zei hoofdac-teur Wim Willaert aan deredactie.be.

De serie(De Bunker) doet denken aan de Amerikaanse topreeks “Homeland”. Veel actie gebundeld in 50 minuten.

SYNOPSIS

Interview 41

“Als ik thuis films kijk ,eis ik absolute stilte van mijn huisgenoten”

Robin Maes is niet bekend bij het grote publiek, maar hij is wel de geschikte man voor een interes-sante babbel over de filmindustrie. Elke week is hij meerdere malen te vinden in de bioscoop. Zo ont-wikkelde hij een kritische blik en kijkt hij verder dan de meeste mensen doen. Hij laat zijn licht schijnen over wat een goede film moet hebben en heeft ook zijn mening klaar over de Vlaamse filmindustrie.TEKST THOMAS WAUTERS & FOTO THOMAS WAUTERS

Je hebt een enorme passie voor de film, van waar komt die? Ik vind het geweldig hoe films erin slagen om een verhaal passioneel over te brengen. Hoe je gedurende enkele uren je volledig kan inleven in een verhaal. Een film waarin je jezelf kan vastbijten. Een verhaal dat geweldig in elkaar zit, filmische prenten, acteerprestaties, … Het totaalbeeld van even een andere wereld te creëren en even alles te ver-geten, geweldig!

Als ik thuis films kijk eis ik heel wat van de huisgenoten. Ik wil stilte, niet gestoord worden, zeker niet pauzeren of een andere keer verder kijken… Ik bekijk films bijna “pro-fessioneel”. Ik kan ook perfect een film meermaals zien om de tweede keer specifiek te letten op acteerprestaties, de derde keer op de manier waarop het gefilmd werd, … Kaskrakers als “The Terminator” of “Die Hard” moet ik al zeker vier, vijf keer hebben gezien.

Je hebt al verschrikkelijk veel films gezien, springt er eentje uit?

Ik heb niet één specifieke film, ik heb er wel meerdere in gedachten. Films van Quentin Tarantino spreken me altijd zeer aan, het meeste denk ik dan “Reservoir Dogs”. Ook “Django Unchained” was een pareltje. Verder ben ik ook een grote fan van Martin Scorsese, met als absolute uitstekers “The Departed” en “Shutter Island”. Ik kan ook ongelofelijk genieten van een goede, recht toe recht aan over-the-top actiefilm.

Qua thema’s spreken oorlog en actieprenten me zeer aan, maar vooral de acteurs zorgen er wat mij betreft voor of een film al dan niet goed is.

Wat moet een goede film volgens jou zeker hebben?

Een goede film neemt je mee, simpel. Je raakt betrokken, vergeet dat de wereld rondom je verder gaat, je leeft mee. Natuurlijk moet de emotie van het scherm spatten. Daar-om zijn de individuele acteerprestaties zeer belangrijk. De casting moet er helemaal juist zitten: de juiste acteurs, de goede crew… George Clooney speelde ooit batman in de verschrikkelijke film “batman & robin”. Dat was om flatulentie van te krijgen.

“Een goede film neemt je mee, simpel. Je raakt betrokken,vergeet dat de wereld romdom je verder gaat, je leeft mee.”

INTERVIEW

SYNOPSIS

42 Interview

Filmisch zijn er zovele manieren om het te doen, elke re-gisseur heeft z’n specifieke doen en laten. Niet elke regis-seur kan ook hetzelfde. Iedereen heeft zijn specialiteiten en net dat maakt dat elke regisseur uniek is. Iets wat we zeker moeten behouden. De dag dat regisseurs elkaar gaan nadoen is het einde van de filmindustrie nabij. Er is één zaak dat een regisseur in de gaten moet houde: emo-ties. Emoties, that’s the key.

Wat typeert een goede acteur of actrice volgens jou? En wie is je favoriete acteur?

Hij moet zich natuurlijk kunnen inleven in zijn rol, er veel voor over hebben, … Leonardo DiCaprio is misschien wel de allergrootste voor mij. Welke film hij dan ook maakt, ik ga hem zien. In “The Departed”, “The Aviator”, “Blood Diamond”, “Catch Me If You Can”, … dat zijn prestaties van een andere planeet. Ook Tom Hanks kan het als geen ander, heel divers. Totaal andere prenten als “Cast Away”, “Forrest Gump”, “Saving Private Ryan”.

Mijn favoriete minder gekende acteur op het grote doek is misschien wel Giovanni Ribisi. Ribisi speelt mee in Saving Private ryan, gangster squad, avatar, ted, gone in 60 se-conds, … Allemaal stuk voor stuk goed gespeelde rollen.

Toch: er is maar één favoriete acteur voor mij. Er is er één die me zo hard doet lachen en rollen van het plezier. Eén wiens films ik quasi allemaal briljant vind voor misschien de foute redenen. Gewoon puur testosteron en actie, ac-tie, actie . Arnold Schwarzenegger is veruit m’n favoriete acteur, net voor DiCaprio. The terminator, Commando, Predator, Total recall, Escape plan, … briljant.

Zijn er ook films waar de regisseur de bal volledig misgeslagen heeft?

Michael Bay heeft de bal volledig misgeslagen bij de laat-ste “Transformers” en “Teenage Mutant Ninja Turtles” . Ook “Pain & Pain“ vond ik persoonlijk zeer slecht, al ben ik fan van Mark Wahlberg. De bal misgeslagen omdat de films een aaneenrijging zijn van actie -waar niks mis mee is- , maar ze proberen serieus over te komen met een veel te lang uitgesponnen verhaal ertussenin. Het voelt bij el-kaar gepropt.

Over naar de Vlaamse filmindustrie. Wat is je favoriete Vlaamse film? Vlaamse acteur?

De Vlaamse industrie is nogal beknopt. Het zijn ook niet meteen mijn favoriete films, maar als er een Vlaamse film uitkomt sta ik er wel op om deze in de bioscoop te gaan bekijken. “Welp” was zeer goed, “Loft” vond ik geweldig. Met de film van FC de Kampioenen heb ik me een breuk gelachen, maar ik weet niet meteen of dit als cinema van hoog niveau mag bestempeld worden. Een favoriete ac-teur heb ik niet echt meteen.

De Amerikaanse remake van Loft was in de VS niet meteen een groot succes. Wat is daar volgens jou de reden van?

De recensent Brett Easton Ellis zei al dat de film aanvoel-de als een relikwie uit de jaren ‘80 ,is het verhaal genoeg gescreend aan het Amerikaanse publiek? Voor 90 procent bleef de film zijn roots trouw, ik weet niet of dat de beste manier was om te gaan. ik vond de film zelf zeer sterk en Wentworth Miller speelt de rol fantastisch, maar ik denk dat hij filmisch te saai overkwam voor Amerika. De hoofdreden is denk ik de mindere marketing, je moet voet aan de grond krijgen in de VS en Erik Van Looy is daar niet meteen de grootste naam in de VS. Je moet klein be-ginnen om dan hogerop te klimmen, geef het wat tijd.

Wat kan er voor zorgen dat een Vlaamse film/regisseur in de toekomst wel met succes een film kan lanceren in de VS?

Een Oscar helpt soms een handje mee. Zorg dat je al ge-kend staat voor je film uitkomt, geef mensen redenen om te gaan kijken. Je naam moet al de ronde hebben gedaan. Wat persaandacht kan je krijgen door te choqueren, een grote mond open te trekken, … niet allemaal even fair maar misschien wel de regels van Hollywood?

Hoe ziet de toekomst van de Vlaamse film eruit volgens jou?

Ik ben steeds meer fan geweest van Vlaamse fictiereeksen op één (van vlees en bloed, eigen kweek, de ronde, mars-man, …) dan films. Ze zullen blijven bestaan en het goed doen met een bescheiden publiek, met af en toe een uit-schieter. Meer zit er de komende jaren helaas niet in.

Slotvraagje: Weet u iets interessant te vertellen over de Waalse filmindustrie?

De gebroeders Dardenne doen het al jaren goed, “deux jours, une nuit” bracht het internationaal vrij ver. Zij zijn een mooi Belgisch exportproduct in de filmindustrie. Misschien kunnen Vlaamse regisseurs de taalgrens eens oversteken om wat tips te vragen

“De gebroeders Dardenne zijn een mooi Belgisch exportproduct in de filmindustrie.”

SYNOPSIS

43 Lijstje

Vlaamse series uit de oude doos

Vlaamse series zijn opnieuw populair aan het worden. Door het succes van onder meer Spits-broers krijgen de Vlaamse series opnieuw meer aandacht. Een goed moment om eens te gaan kijken welke series vroeger furore maakten. Wij vonden tien series die ooit een ‘hype’ in Vlaanderen waren. TEKST THOMAS WAUTERS & FOTO’S THOMAS

WAUTERS

MEESTER, HIJ BEGINT WEER!Meester, hij begint weer was een Vlaamse comedy- en jeugdserie met Frank Dingenen die 1985-1987 op de zen-der BRT (nu Eén) liep.De reeks was voor Jacques Vermeire, Bart De Pauw en Danny Timmermans een belangrijk moment in hun car-rière omdat het voor een doorbraak zorgde bij het grote publiek.

De serie speelde zich grotendeels af in het klaslokaal van een secundair onderwijs, waar André Buys (Frank Dinge-nen) zo goed als alle vakken gaf. Elke aflevering was een verhaal apart met ook enkele losse sketches erbij. Voor Bart De Pauw- die toen net zeventien jaar geworden was- werd als figurant aangenomen, maar al heel snel schreef hij samen met Dingenen en Paul Pourveur mee aan de scenario’s. De scenario’s en moppen die De Pauw bedacht, maar die afgewezen werden omdat ze te absurd waren, zou hij in 1994 hergebruiken voor zijn eigen reeks Buiten De Zone, waarin behalve De Pauw ook Timmermans mee acteerde. Zo kan je dus stellen dat “Meester, hij begint weer”een voorloper was van “Buiten De Zone” ,omdat ook hier een ernstige, losse verhaallijn werd afgewisseld met absurde sketches.In 1993 kwam VTM met een reeks ‘Mees

ter’ die eigenlijk een soort verderzetting was van ‘Meester hij begint weer’.

HETERDAAD

Heterdaad was een Vlaamse politieserie over de lotgeval-len van de Brusselse BOB Rijkswacht.De reeks liep van 1996 tot 1999 . De scenario’s werden geschreven door Ward Hulselmans.John Nauwelaerts( Jo De Meyere) speelde een adjudant bij de Brusselse BOB. Nadien speelte hij hetzelfde personage in ‘Flikken. Heterdaad was een beetje het voorbeeld voor reeksen die later op het scherm verschenen zoals Flikken, Witse en vele andere.

Scenarist Ward Hulselmans haalde zijn inspiratie uit zijn jarenlange ervaring als gerechtsjournalist. Veel verhaallij-nen zijn dan ook gebaseerd op waargebeurde feiten. De reeks werd ook bekend omdat alle rollen vertolkt werden door gerenommeerde acteurs als Gilda De Bal, Ben Van Ostade, Jo De Meyere, Oswald Versyp, Dirk Tuypens en Kris Cuppens. De grondige research en de uitstekende samenwerking met de Brusselse Rijkswacht maakten van Heterdaad een waarheidsgetrouwe reeks.

De klemtoon ligt op de misdaad en de motieven van de-genen die een fatale daad stellen. De serie besteedt ook veel aandacht aan de manier waarop de gewone burger met criminaliteit in aanraking kan komen. Op die manier is Heterdaad heel leerrijk voor de kijker. Op Heterdaad gaat niet alleen over het oplossen van alledaagse crimi-nele feiten. De achtergrond en de persoonlijkheid van de verdachten zijn minstens zo belangrijk. Dit geldt ook voor het team dat de strijd aanbindt met de misdaad.

De klemtoon ligt op de misdaad en de motieven van degenen die een fatale daad stellen. Heterdaad besteedt ook veel aandacht aan de manier waarop de burger met criminaliteit in aanraking kan komen

LIJSTJE

SYNOPSIS

KAPITEIN ZEPPOS Kapitein Zeppos is een Vlaamse jeugdreeks die in 1964 op het scherm kwam. Zeppos was in de reeks eigenaar van een Amphicar, met als gevolg dat een dergelijke wagen soms nog steeds een “Zeppos” genoemd wordt. De op names van de serie vonden vooral plaats in de gemeente Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek in Vlaams-Brabant.

De reeks is gebaseerd op een enkele boeken die over het leven kan kapitein Zeppos gaan. De boeken werden geschreven door Louis De Groof. De boeken waren erg populair bij de jeugd en dat is dan ook de reden waarom men besloot er een televisieserie van te maken. Ook de reeks werd een enorm succes. Er werden in totaal drie reeksen van Kapitein Zeppos gemaakt en die reeksen krijgen elk hun eigen naam: Belderbos (1964), De Eglantier (1968) en Tweng (1968).

BELDERBOS

Een vreemde man komt te paard aan in het plaatsje Bel-der, hij stelt zich voor als ‘Kapitein Zeppos’. Dat zorgt meteen voor onrust en afgunst tegen deze vreemde man. Gelukkig is er een zekere Ben Kurrel- die wel van een avontuurtje houdt- die de vreemde man wat opvangt en af en toen eens langskomt. Al beseft Ben zelf dat hij ‘Ka-pitein Zeppos’ -ondanks het feit dat hij contact heeft met hem- niet echt kent. Al snel wordt duidelijk dat Zeppos niet zonder bedoeling naar Belder is gekomen: hij moet een mysterie oplossen. In het verre Griekenland heeft de kapitein van een onbekende man met een pukkel een bod gekregen op de grond die hij geërfd had van zijn overle-den oom Nico. Er blijkt een heel verhaal aan verbonden te zijn en de mysteries stapelen zich op. Gelukkig kan hij rekenen op Ben Kurrel en zijn vriendin Rita Mees om dat mysterie op te lossen. In het verhaal duiken ook nog de boswachter Nelis, Ariane Despinal, meesterschurk Baral en zijn medewerkers op.

DE EGLANTIERIn de Tweede reeks is Ariane Despinal ondertussen me-vrouw Zeppos geworden. Ben komt nog regelmatig langs. Op een dag gebeurt er iets vreemds in het dorpje Belder. Een stel mysterieuze jagers wordt verschillende malen gesignaleerd en Ariane ontmoet een geheimzinnige dame die op haar hoofd kan staan: ‘tante Cara’. Oude bekenden als Gust de postbode, Oma en Aster komen terug in het verhaal. Alles draait in de tweede reeks om kunstdiefstal in kerken en andere belangrijke plaatsen. Aan Zeppos om deze schurken onder controle te houden.

MERLINAMerlina is een Vlaamse jeugdreeks- in een regie van Gie Lavigne en geschreven door Dick Durver- die van 1983

tot 1988 te zien was op de toenmalige BRT (tegenwoordig VRT).

De reeks gaat over de avonturen van detectivebureau Merlina in het fictieve stadje Ravenburg. De hoofdperso-nages zijn (tante) Merlina zelf, een advocate, de oud-ma-troos Pol, Merlina’s nichtje Ann en de genie-uitvinder Napoleon. Ze willen graag iedereen helpen die de hulp inroepen van het detectivebureau en krijgen daarbij vaak te maken met het misdadige brein Sardonis.

Het programma was immens populair, ook in Neder-land. In het pre-VTM-tijdperk was het niet ongewoon dat anderhalf tot zelfs twee miljoen mensen naar Merlina keken.

DE COLLEGA’S De Collega’s is een Vlaamse komische reeks die werd uit-gezonden door de openbare omroep BRT. Jan Matterne schreef het scenario voor deze succesvolle reeks.

De reeks speelt zich af in de kantoren van een overheids-dienst. De ambtenaren die er werken zijn helemaal vol-gens het beeld dat iedereen van een ambtenaar heeft. Er wordt niet echt stevig gewerkt en er is ook veel plaats voor andere zaken zoals roddelen met de collega’s, gekibbel, getreiter en het lezen van de krant. Elke werknemer heeft ook zijn eigen karakter en manier van doen. Ook daar wordt gretig gebruik van gemaakt om elkaar te kleineren en uit te schelden. Dit zijn de redenen van het succes van deze reeks. Iedereen heeft een bepaald beeld van een ambtenaar en deze reeks werkt eraan mee om dat beeld te bevestigen.

Lijstje 44

De DVD van Het Eiland

SYNOPSIS

45 Lijstje

HET EILAND Het Eiland is een Vlaamse komische serie geregisseerd en geschreven door Jan Eelen en geproduceerd door Woes-tijnvis. De reeks draait rond het leven van een paar col-lega’s die samen op kantoor zitten en met elkaar moeten overleven. Zoals in elk bedrijf zijn er ook hier spanningen tussen de collega’s. Op die manier schetst het programma een goed beeld van de werkelijkheid.

De naam van de reeks verwijst naar het werkeiland waar de drie groepen werknemers bij elkaar zitten. De serie speelt zich af op het kantoor van het fictieve bedrijf Cy-nalco Medics. Deze firma staat in voor de ontwikkeling, productie en distributie van medische apparatuur en diensten.De reeks is vooral bekend geworden door het eerste eiland waar Frankie Loosveld( Wim Opbrouck), Michel Drets(-Dirk Van Dijck) en Alain ‘De Protput’ Vandam( Tom Van Dijck) zitten. Ook diensthoofd Guido pallemans(Frank Focketyn) is een personage dat de reeks mee groot heeft gemaakt.

Het programma won de prijs voor het beste Vlaamse te-levisieprogramma van 2004. Het Eiland won ook de HA! van Humo 2005 en Humo’s Prijs van de Kijker 2004 en 2005. De reeks was zowel publiek als kritisch een voltref-fer.

LILI EN MARLEEN Lili en Marleen is een komische televisieserie op VTM over het leven van de bewoners van café ‘De Lichttoren’ tijdens de Tweede Wereldoorlog tot het einde van de jaren 60. De serie is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Walter Van de Velde, dat voor het eerst werd opgevoerd door het Reizend Volkstheater in 1987.

Het verhaal begint aan het einde van de Tweede Wereld-oorlog (landing in Normandië, 6 juni 1944). Rik is net weduwnaar geworden en is de eigenaar van een café in Antwerpen. Hij brengt zijn tijd echter door als vodden-verkoper en is enorm gierig. Bovendien is hij een eeuwige zuurpruim die geen gevoelens blijkt te hebben. Hoewel hij zeer nors en hard is, gebeurt het wel vaker dat hij meer

gevoelens in zijn lijf heeft dan iedereen denkt. Met zijn vrouw Jet heeft hij één dochter, Nieke, die bij hem op de eerste verdieping woont. Zijn zus Lisa woont ook in het huis, op de tweede verdieping. Ze huurt het café De Licht-toren van Rik. Haar man (“mijne smalle”) is vergaan met een schip tijdens de oorlog. Jef en Ida treden regelmatig

in het café op als zangers en acteurs. Rik heeft hen niet graag en noemt hen “kluchtzangers”. Ida noemt Rik daar-door “apsjaar”. De Griek Stavros ontvluchtte de oorlog en komt in Antwerpen zijn kost verdienen als kapper. De sfeer onder de bewoners van het café is niet altijd goed-maar als het er echt op aankomt trekken ze wel altijd aan hetzelfde zeel.

WITTEKERKE

Wittekerke is een Vlaamse soapserie die van 1993 tot 2008 te zien was op VTM.Het verhaal speelt zich af in de gelijknamige fictieve kuststad. Oorspronkelijk was de reeks gebaseerd op het Australische E Street, maar door het enorme aantal af le-veringen ging Wittekerke zijn eigen koers varen.

Wittekerke kende een enorm verloop van personages en in het laatste seizoen waren er van de oorspronkelijke personages nog slechts drie over. Voor veel Vlaamse ac-teur was Wittekerke een belangrijke episode in hun car-rière. Onder meer Kurt Rogiers, Werner Smedt en Veerle Baetens zetten hun eerste passen in Wittekerke. In maart 2007 werd door VTM besloten om de serie stop te zetten, omdat ze teveel aan succes verloren had bij de commerciële doelgroep van de zender.

WINDKRACHT 10

Windkracht 10 is een televisiereeks die zich afspeelt op het 40e Smaldeel Heli van de Belgische Luchtmacht op de Basis Koksijde (B Koks). De belangrijkste taak is de redding verzekeren bij een ongeval in de burgerluchtvaart en bij een militair luchtvaartongeval boven Belgisch en Luxemburgs grondgebied. Maar de lijst nevenopdrachten is bijna eindeloos: drenkelingen opsporen en oppikken, patiënten met brandwonden vervoeren naar de verschil-lende van milieuvervuilers, vervoer van vips, enzovoort.

SPOED Spoed is een ziekenhuisserie op de Vlaamse commerciële televisiezender VTM, die later ook op de Nederlandse televisie door de TROS werd uitgezonden. De serie speelt zich af rond het beroeps- en privéleven van de dokters, verplegers en patiënten op de spoedafdeling van het alge-meen ziekenhuis in Antwerpen.

De reeks kende in de loop van de jaren een enorme evolu-tie. In de eerste seizoenen werd de nadruk vooral gelegd op de ongevallen en de belevenissen in het ziekenhuis zelf. De interventies die daarbij hoorden waren vaak erg spectaculair. Tijdens de laatste seizoenen werd het privé-leven van de personages steeds belangrijker. Ook kwamen er steeds meer conflicten tussen de werknemers zelf. Iets wat meer in overeenstemming is met de realiteit.

Wittekerke betekende de grote doorbraak van Kurt Rogiers

SYNOPSIS

46 Kortje

'Thuis' en 'Familie' nog steeds een succes

TEKST THOMAS WAUTERS & FOTO’S MAXIM CLEEMPUT EN ASTRID KEMPENAARS

Met een gemiddeld kijkcijfer van 1 200 000 doet ‘Thuis’ het beduidend beter dan de 700 000 kijkers die ‘Familie’ dagelijks volgen. Toch zijn ze ook bij ‘Familie’ meer dan tevreden over hun kijkcijfer, temeer omdat dit continu blijft groeien. Een uitleg om het verschil in kijkcijfers te verklaren is snel gevonden. Daar waar ‘Thuis’ zich meer richt op de 50-plussers, mikken ze bij ‘Familie’ toch meer op de jongeren. Ouderen hebben nu éénmaal meer nood aan stabiliteit en zouden alles doen om hun programma toch nog te kunnen volgen. Jongeren zijn daar minder mee bezig en zitten er veel minder mee in als ze eens een aflevering moeten missen.

KIJKGEDRAG OUDERS

“Wij richten ons bij familie ook niet meteen op de kijkcij-fers. Het is vanzelfsprekend dat kijkcijfers belangrijk zijn, maar in de eerste plaats richten we ons op het maken van een goede soap. Als de soap goed is dan zullen de kijkers automatisch volgen. We hebben liever 700 000 tevreden kijkers dan er een miljoen te hebben waarvan er 300 000 kijken omdat ze niets beters te doen hebben” , aldus een medewerker van het programma.

Wat ook een rol speelt in de kijkcijfers is het kijkgedrag van de ouders. Als de ouders naar ‘Thuis’ kijken zullen ook de kinderen van dat gezin automatisch mee naar thuis kijken, terwijl ze misschien zelf wel liever naar ‘Fa-milie’ zouden kijken.

POPULARITEITMaar genoeg over de kijkcijfers, beide soaps draaien on-dertussen al jaren mee en er lijkt maar geen einde aan

MEER DAN DE HELFT VAN DE VLAMINGEN KIJKEN DAGELIJKS NAAR ‘THUIS’ OF ‘FAMILIE. DE KIJKCIJFERS VAN BEIDE SOAPS ZIJN DE BESTE VAN DE AFGELOPEN VIJF JAAR EN AAN DAT SUCCES LIJKT GEEN EINDE TE KOMEN. MAAR WAT ZIJN NU JUIST DE VERSCHILLEN TUSSEN DE SOAPS EN WAT IS DE REDEN ACHTER HET SUCCES? EN WAAR KOMT HET GROTE VERSCHIL IN DE KIJKCIJFERS VANDAAN? UW MAGAZINE ZOCHT HET VOOR U UIT.

KORTJE

De ‘thuisdag’ was volledig uitverkocht. Ook ‘de familiepicknick’ voor 20 jaar familie was in trek..

“Beide soaps zijn een begrip geworden in Vlaanderen. Met een immense populariteit.”

SYNOPSIS

Kortje 47

dat succes te komen. “Beide soaps zijn met verloop van tijd een begrip geworden in Vlaanderen, de populariteit is immens en iedereen wil op de werkvloer of op school kunnen meepraten over ‘Thuis’ of ‘Familie”, zegt een fan die beide soaps volgt.

Dat zowel ‘Thuis’ als ‘Familie’ een hype zijn staat als een paal boven water, maar wij zien drie redenen die het suc-ces echt verklaren. Als eerste speelt het aanvangsuur een grote rol. Het is vanzelfsprekend dat een programma dat begint om acht uur ‘s avonds meer kijkers zal lokken dan een programma dat maar om tien uur ‘s avonds begint. Om acht uur is het namelijk ‘prime time’. Op dit moment zitten de meeste mensen voor hun TV.

Ten tweede staat het gezinsgebeuren centraal in dit suc-ces. ‘Thuis’ of ‘Familie’ is de ideale gelegenheid om met het hele gezien voor de buis te zitten. Voor de kids is het nog niet te laat en voor de ouders is het een goed begin van de avond nadat ze het hun huishoudelijke taken ge-daan hebben.

INLEVINGSVERMOGENAls derde en laatste reden danken de soaps het succes aan het feit dat de kijkers zich kunnen inleven in de per-sonages. De verhaallijnen zijn zo gemaakt dat elke kijker wel ergens iets ziet dat hij in het gewone leven ook mee-gemaakt heeft en op die manier dat zich in de plaats kan stellen van dat personage. Dat is de perfecte manier om de kijker aan te trekken, als ze verbondenheid voelen met één van de personages zullen ze sneller geneigd zijn om dagelijks naar de soap te kijken.

Na twintig jaar- voor ‘Familie’ al vierentwintigjaar- lijken de soaps dan ook nog niet meteen te zullen uitsterven. Mits de makers van beide soaps verhaallijnen blijven maken waarin de kijker zich kan vinden en die boeiend genoeg blijven om te volgen kunnen zowel ‘Thuis’ als ‘Fa-milie’ er zeker nog twintig jaar bij doen.

WEINIG ECHTE VERSCHILLENAls we dan eens gaan kijken naar de verschillen dan komen we tot de conclusie dat die niet zo groot zijn als gedacht. Beide soaps focussen zich zowel op het bedrijfs-leven als op het gezinsleven van de personages. Uiteraard gaat het in de soaps om verschillende bedrijven en ne-venactiviteiten, maar de verhaallijnen zijn min of meer overeenkomstig.

‘FAMILIE’ BEREIKT STILAAN ZIJN HOOGTEPUNTNog een maand en dan is het tijd voor de grote seizoens-finale van ‘Familie’.Elke verhaallijn bereikt stilaan zijn hoogtepunt. De kijkers zullen kunnen uitkijken naar een spannende seizoensfinale.

Delphine loopt opnieuw op vrije voeten nadat ze een jaar in een instelling gezeten heeft. Blijft ze dit keer wel op het rechte pad?

Thomas heeft van de dokter het nieuws gekregen dat zijn niertransplantatie niet kan doorgaan omdat zijn toestand te slecht is. Is Thomas ten dode opgeschreven of komt er toch nog een miraculeuze genezing?

June lijkt in haar missie om zich te wreken op Peter vast te zitten in het web van Veronique. Ze heeft Peter wel zo ver gekregen dat hij zich in het buitenland is gaan toeleg-gen op het productieproces van de kleding die ‘Fashion’ verkoopt. Maar voorlopig kan ze van het vrij spel geen gebruik maken om wraak te nemen. Welke plannen heeft June nog?

En dan is er nog Bert. De man die June maar al te graag zal helpen om wraak te nemen op Peter. Bert lijkt echter van de aardbol verdwenen en ook June kan hem niet meer bereiken. Schiet Bert June alsnog ter hulp of staat ze er alleen voor in haar strijd tegen Peter?

De verhaallijnen zijn zo gemaakt dat elke kijker wel

ergens iets ziet dat hij in het gewone leven ook meegemaakt heeft en op die manier zich in de plaats kan stellen van dat

personage

Nog een maand en dan is het tijd voor de grote seizoensfinale van ‘Familie’.Elke verhaallijn bereikt stilaan zijn hoogtepunt. De kijkers zullen kunnen uitkijken naar een spannende seizoensfinale.

SYNOPSIS

De signalen van het leven kunnen je een leidraad geven.

Ze zijn uit muziek te halenof via fantastische verhalen.

Zie de film als inspiratiebronnenof vreemden die zomaar een gesprek begonnen.

Lion

Synopsis

Documents

Transcript of Synopsis