Suiker 10

3blz.

Liefde voor muziekHERENTALS – Frank Smolders is al zes jaar direc-teur van de Academie voor Muziek, Woord en Dans in Herentals. Hij genoot een klassieke opleiding als orga-nist, maar hokjesdenken is aan hem niet besteed. Vol-gend academiejaar laat hij in de muziekacademie een opleiding folk starten en hij kijkt al uit naar 2013. “Dan willen we dj- en beatboxop-leidingen inrichten”.

4blz.

AnjA en kAi-mookVraagje: ‘Het weegt 110 kg, heeft een slurfje en gans Vlaanderen plus een stuk van de wijde wereld zijn in zijn ban’. Neen, niet Bart De Wever maar het Ant-werpse olifantenjong Kai-Mook. De hype rond deze geslurfde hartenbreker -tot in Amerika worden er Kai-Mookknuffels verkocht- is het werk van de Molse marketeerster Anja Stas, de enige Belgische die ooit doordrong tot het commer-ciële hart van Coca-Cola. “Ik haal mijn inspiratie bij anarchisten en filosofen”, zegt ze.

25blz.

BArBier vAn de kempenGillette, bir adam alabilirsi-niz iyi! Vrij vertaald uit het Turks: ‘Gillette, the best a man can get’. Volgens King Camp Gillette, de uitvin-der van het verwisselbare scheermesje, een waarheid als een koe. Maar daar moet je niet mee aankomen bij Arif Tarcan, een Turks barbier die zweert bij een scherp lemmet, brandende alcohol en vuurtoortsen. Vanuit zijn salon in Mol doet hij een ruime cliënteel van jonge macho’s en oude Ottomaanse sultans de baard (en het oorhaar) af.

13blz.

feesten en festivALsHet is zomer. De hoogste tijd om er eens goed van te pro-fiteren. Veel heeft een mens daar niet voor nodig. Drank, muziek en een festivalwei kunnen volstaan. Je hoeft er niet voor naar Werch-ter, Dour of Gent. Onze re-gio bulkt van de feesten en de festivals. Suiker geeft een overzicht en kruidt dat met knotsgekke backstage-eisen van artiesten en met enkele straffe verhalen van Gust Spruyt: de man die ooit Dire Straits, The Cure en U2 liet optreden in de legendarische ‘Zaal Lux’ in Herenthout.

6blz.

nieuw theAterseizoenJuli en augustus. Alles is peis en vree in de cultuur-centra. Maar vergis je niet. Het is slechts stilte voor de storm. In september barst het geweld weer los, wordt er weer tegen honderd per uur getoeterd en gebeld en laaien de emoties weer hoog op. Cultuurcentrum de Werft en cultuurhuis de Warande zijn er al hele-maal klaar voor en hopen van u hetzelfde. Suiker stelt nieuwe theaterseizoenen voor en likt nu al duimen en vingers af.

22blz.

stAdsBeiAArdierKoen Van Assche maakt hemelse muziek en dat mag je gerust letterlijk interpre-teren. Hij is de stadsbeiaar-dier van Turnhout, Leuven en Herentals. De kans dat je hem ooit gehoord hebt, is duizend keer groter dan dat je hem ooit gezien hebt. Maar daar kan deze zomer verandering in komen, want Van Assche verlaat zijn hoge toren en parkeert een mobie-le beiaard op de Grote Markt van Herentals.

DE CULTUURKRANT VAN DE KEMPEN

NR.10 ~ JULI/AUgUsTUs 2010

gRATIswww.suikerkrant.be

2 — Juli / augustus 2010

Gelezen op teletekst. “Op tv is de verkie-zingsmarathon op 13 juni gevolgd door gemiddeld 778.000 kijkers, goed voor een marktaandeel van meer dan 50%. Tussen 19u en 22u waren er 1.196.000 kijkers. Het piekmoment lag om 20.15u met 1.414.000 kijkers (marktaandeel 61,3%). In totaal ke-ken 2.608.000 mensen (44,6%) minstens een kwartier naar de verkiezingsuitslag. Meer dan in 2006, 2007 en 2009.”

Laten we het bericht vooral niet te wis-kundig bekijken. Cijfers en procenten zijn aan mij niet besteed. Mij intrigeert vooral de laatste zin: “Meer dan in 2006, 2007 en 2009”. Zo ver hebben we het dus geschopt. Er zijn in ons land zo dikwijls verkiezingen dat we de kwaliteit van de verkiezingspro-gramma’s jaar per jaar kunnen opvolgen en evalueren. Alsof we de Belgische inzen-dingen voor het songfestival vergelijken: “Ik vond het dit jaar beter”.

De verkiezingsprogramma’s van de VRT vinden, zo blijkt, steeds beter de weg naar uw en mijn woonkamer. De jongste editie brak alle records. Er werd bijna evenveel naar gekeken als naar “Wij heren van Zi-chem” veertig jaar geleden. En voor alle duidelijkheid: toen was er van wegzappen nog geen sprake. ‘Brussel Vlaams’ was de enige post. Het was “Wij heren van Zichem’ of niks. Terwijl het jongste verkiezingspro-gramma de concurrentie moest dulden van het wereldkampioenschap voetbal.

Je voelt aan je tenen dat er iets aan de hand is met die verkiezingsprogramma’s en ik ben erachter gekomen wat. Geloof me: dat verkiezingsprogramma’s hoge kijk-cijfers halen, dat de VRT in geldnood zit en dat steeds meer journalisten de overstap maken naar de politiek: het heeft allemaal met mekaar te maken. Lees en huiver.

Dat de VRT het niet breed heeft, weten we al lang. Vooral in de zomer kunnen ze aan de Reyerslaan 52 niet verbergen dat het geld op is. De neerwaartse trend is al drie decennia aan de gang. Heel veel jaren geleden maakten ze in de zomer nog goeie

programma’s, nadien maakten ze slechte programma’s, nog wat later maakten ze geen programma’s meer en begonnen ze met herhalingen, tegenwoordig zenden ze herhalingen van herhalingen uit.

Met dat gegeven in het achterhoofd én met de wetenschap dat de kijker wel pap lust van een verkiezingsprogrammaatje op zijn tijd, moet je eens naar de datums van de jongste zes verkiezingen kijken. 18 mei 2003, 13 juni 2004, 8 oktober 2006, 10 juni 2007, 7 juni 2009 en 13 juni 2010. Valt het niet op dat alle verkiezingen -op die van 2006 na, oké- werden gehouden bij aan-vang van de zomer? Juist. Dat kan maar één ding betekenen. Het is telkens de VRT die rond april de regering verzoekt om er-mee te kappen en nieuwe verkiezingen uit te schrijven. De politici kunnen niet anders dan ingaan op die vraag. Als ze weigeren, mogen ze niet meer op tv komen. Stem-men ze toe, dan zitten ze wekenlang voor-aan in het nieuws. En dus komen er elk jaar nieuwe verkiezingen. In juni. Want dan begint het klassieke zomerverval bij de VRT. En uitgerekend dan is een kijkcij-ferkanon als een verkiezingsprogramma meer dan welkom.

Vindt u dat stiekeme gedoe van de VRT al verfoeilijk? Wat dan te denken van het VRT-journalistenkorps dat de stap naar de politiek heeft gezet? Dat loopt maar over alsof het niets is. De kijker die het niet van heel dichtbij volgt, weet tijdens een politiek debat niet meer wie de moderators zijn en wie de politici. De ex-journalisten laten het niet aan hun hart komen. Eerst aan de ene kant berichten over de val van de regering en daarna als wit konijn aan de andere kant een berg media-aandacht krijgen; da’s twee keer bingo. Heel wat gewezen politieke verslaggevers van de VRT deden er hun voordeel mee: Siegfried Bracke, Ivo Belet, Dirk Sterckx en Veli Yüksel.

Ach, ze mogen van mij allemaal diens laatste naam krijgen. Veel jeuksel. En een kort armpje.

Roel Sels

Veel jeuksel

NEEM NU EEN AboNNEMENT oPSuiker is gratis verkrijgbaar in de 27 gemeentes van het arrondissement Turnhout. Je vindt het in handelszaken, stations, ziekenhuizen, bibliotheken en cultuurcentra. Je kan er niet naast kijken. Of toch … want als je tegenslag hebt, is de stapel Suikers al weg voor je er passeert.Geen nood, je kan je abonneren! Voor het ronde bedrag van 20 euro krijg je Suiker een jaar lang (11 edities) in je brievenbus. Zo ben je zeker dat je je favoriete cultuurmagazine nooit zal missen.Schrijf 20 euro over op rekeningnummer 068-8890662-57 van GCV Procart, Otterstraat 8 bus 2, 2300 Turnhout, en je krijgt de volgende 11 Suikers toegestuurd. Vermeld duidelijk je naam en adres, zodat er bij de verzending niets kan misgaan.

sTEUN EN woRD LID VAN DE ‘CLUb VAN 100’Hebt u een hart voor cultuur? Wilt u uw bedrijf een cultureel imago aanmeten? Bent u geïnteresseerd in een aantal vrijkaarten voor culturele voorstellingen? Wilt u lokale artiesten een hart onder de riem steken? Vindt u het ook een verademing om tussen de tientallen reclameblaadjes eens een informatieve en reclamevrije krant aan te treffen?Dan hebt u een goede reden om Suiker te steunen en toe te treden tot de ‘Club van 100’. Voor alle info belt u naar Leen Verwaest (0495 53 54 80) of mailt u naar [email protected].

Cultuur en onderwijs hebben veel raak-vlakken en kunnen door samen te werken een win-winsituatie creëren.

sport- en CuLtuurmAnAgementHet departement Handelswetenschap-pen en Bedrijfskunde van de Katholieke Hogeschool Kempen start volgend acade-miejaar met een nieuwe opleiding: ‘Sport- en cultuurmanagement’. Studenten die voor deze specialisatie kiezen, kunnen in het onderwijs terechtkomen, in de non-profitsector of de social-profitsector. Een van hun taken bestaat in het opstellen van beleidsplannen in sport-, cultuur- of recreatiecentra.

Cultuurkrant Suiker ziet het belang hiervan in en wil wát graag samenwer-ken met de KHK. Zo zullen o.m. studenten van KHK projecten kunnen uitvoeren en stage kunnen lopen bij Suiker. Terwijl de studenten nuttige werkervaringen opdoen bij de cultuurkrant van de Kempen, krijgt Suiker een noodzakelijke en altijd welko-me input van nieuwe, jonge, frisse ideeën. Dat kan zelfs resulteren in een eigen jon-gerenbladzijde, voor en door de studenten.

zenitOok is er een samenwerkingsverband met Zenit, het vroegere KTA de Merodelei. “Ze-nit wil als school in de wereld staan, naar buiten komen en samenwerkingsverban-den aangaan,” zegt directeur Jef Vanhove. “We werken al samen met andere scholen en met de bedrijfswereld. We zijn blij dat we Suiker aan het lijstje kunnen toevoe-gen. Op het vlak van promotiemateriaal, ondersteuning van de website, redactie,

lay-outen, prepressen en drukken kunnen we Suiker behulpzaam zijn”. Suiker stelt van zijn kant zijn expertise en knowhow ter beschikking, zal scholieren begelei-den en juryleden afvaardigen om werken te beoordelen. “We zijn grote voorstander van dit soort werkplekleren”, zegt Jef Van-hove. “Als leerlingen gedurende een heel jaar contact blijven houden met hun op-drachtgever en voortdurend met hem in overleg staan, kweken ze vaardigheden aan die ze op een schoolbank nooit zouden aanleren. Ze oefenen zowel hun verbale als non-verbale presentatiecapaciteiten. Ze zijn bovendien extra gemotiveerd om-dat ze resultaat zien van hun werk. Ze zien dat de door hen vervaardigde mate-rialen effectief gebruikt worden en dat het niet zomaar een oefening is.”

KHK en Zenit werken samen met SuikerCultuurkrant Suiker

en onderwijs:een combinatie die beide sterker maakt

TURNHOUT - Cultuurkrant Suiker heeft de voorbije maand allianties gesloten met twee scholen: de Katholieke Hogeschool Kempen, afdeling cultuur- en sportmanagement, en Zenit, dat tot voor kort nog KTA de Merodelei heette.

Meer informatie over de nieuwe op-leiding ‘Sport- en cultuurmanage-ment’ krijg je bij het departement Handelswetenschappen en Be-drijfskunde van de KHK, campus Turnhout (voorlopig nog gevestigd in de Begijnendreef, maar de ver-huis naar Blairon is nakend). Bel 014 42 66 01, mail [email protected] of surf naar www.khk.be.

Inschrijven bij Zenit kan vanaf 16 au-gustus elke werkdag van 10 tot 16u en op donderdagen van 14 tot 20u. Info over de studierichtingen krijg je op het nummer 014 47 14 40, bij www.so-zenit.be of [email protected].

Suiker — 3

Frank Smolders staat zes jaar aan het hoofd van de academie. Als organist ge-noot hij een klassieke opleiding. Maar dat hij ook van een streep folk kan genieten, steekt hij niet onder stoelen of banken. Voor de opleiding wist hij grote kleppers in het Vlaamse genre aan te trekken als lesgevers: Philip Masure (Urban Trad), Marianne Wynen (Moragh), Elly Aerden (Eleonor) en Toon Van Mierlo (Narago-nia). – Waarom het initiatief?Als muziekacademie zijn we afhankelijk van de structuren van het ministerie van Onderwijs en werken we volgens een of-ficieel leerplan. De folkopleiding inrichten kan pas officieel sinds het schooljaar 2009-2010. Omdat dit laat bekend is gemaakt, starten we ermee vanaf volgend schooljaar, dus vanaf september. Een kans die we ze-ker grijpen. Er zijn heel wat verenigingen die heel goed werk verrichten en ook oplei-ding geven. Het verschil met de academie is dat de opleiding bij ons officieel en iets meer gestructureerd zal zijn.– De mogelijkheid om de opleiding in te richten, is één ding. Is er ook vraag naar?De filosofie van onze school bestaat erin zo breed mogelijk te gaan in onze opleidingen. Klassiek is onze stamrichting. Vijf jaar ge-leden zijn we met jazz en lichte muziek be-gonnen. Nu we de kans hebben om ook folk erbij te nemen, doen we dat zeker. Maar natuurlijk merken we dat er belangstelling voor is. Leerlingen in klassieke opleidingen die gitaar of viool spelen, vragen vaak of ze ook folkdingen kunnen doen. – Speelt de populariteit van folkfestivals hier een rol?Zeker. De Kempen is traditioneel een streek waar veel gebeurt rond folkmuziek. Denk maar aan doedelzakverenigingen,

aan Westelfolk en Na Fir Bolg. Maar je hebt de echte centra zoals Gooik, de heimat van de Vlaamse folk: er is een instrumen-tenmuseum, een partiturenbestand. Ook in West-Vlaanderen is er veel te doen. Dat heeft veel te maken met het Dranouterfes-tival, dat een serieuze uitstraling heeft. – Is folk een specifiek genre dat je graag of niet graag hoort?Ik weet niet of het zo specifiek is. Het is niet de bedoeling van de academie om en-kel te focussen op de Vlaamse volksmuziek. We zien het veel breder. We propageren het meer als folkmuziek. Ook Ierse folk en wereldmuziek in het algemeen zullen ze-ker een plaats krijgen. Dit past ook in onze brede filosofie: niet alleen veel verschillen-de dingen, maar ook verschillende menta-liteiten. Een folkmuzikant is geen jazz- of klassiek muzikant of andersom. Het is een boeiend gegeven dat dit alles kan samenko-men in de academie; dat iedereen zijn eigen visie kan meten met anderen en ervan kan leren. – Wat maakt folk voor jou als muzikant aantrekkelijk?De muzikanten zijn erg afgestemd op het

klinkende resultaat. Ik moet opletten voor wat ik nu zeg. (lacht) Goede folkmuzikan-ten zijn uiteraard technisch fantastisch. Maar leerlingen kunnen heel snel, zonder dat ze een grote technische bagage heb-ben, op een heel interessante manier met muziek bezig zijn. Vooral omdat het aspect muziek maken op het gehoor bij folk zo belangrijk is. Ik moet nog heel veel leren, maar bij de voorbereiding van ons start-concert folk heb ik veel gezien. Als klassiek muzikant leef je erg toe naar een bepaald concert: je besteedt veel tijd aan het instu-deren van stukken. Bij folk gaat dit bijzon-der snel. Zonder afbreuk aan de kwaliteit. Door dat gemeenschappelijke gevoel en re-pertoire komen folkmuzikanten heel snel tot goeie dingen. Je voelt dat ze afgestemd zijn op samenspel. – Kan iedereen de folkopleiding starten?Jongeren kunnen bij ons starten met no-tenleer vanaf het derde leerjaar. De volledi-ge opleiding met notenleer erbij duurt tien jaar. Jongeren vanaf 13 à 14 jaar en vol-wassenen kunnen direct starten met noten-leer én een instrument. Wat opvalt, is dat de leerlingen die de opleiding willen volgen,

echt gemotiveerd zijn. Doedelzak is geen toevallige keuze. Het is een gerichte keuze. Het is dan ook onze opdracht om deze folk-instrumenten meer zichtbaar te maken, zo-dat iedereen ze leert kennen.– Zelf interesse om folk te spelen?Absoluut! Ik kan genieten van folk. Als toetsenist ben ik niet de persoon om doedel-zak te spelen. Geen blazer of strijker voor mij. (lacht) Maar folkaccordeon zegt me wel wat. Misschien dat ik het instrument ooit nog wel vastpak. – Zitten er voor de academie nog nieuwig-heden in de kast?Het zou leuk zijn om ook dj- en beatbox-opleidingen te kunnen inrichten. Er is een hervorming op komst tegen 2013 (nieuw decreet deeltijds kunstonderwijs, nvdr). Ik hoop dat tegen dan nog meer mogelijk is.

Voor meer info over de folkopleiding kan je terecht bij de Stedelijke Academie voor Mu-ziek, Woord en Dans op 014-21.33.05 of op http://www.samwdherentals.be/.

Tekst: Caroline Haverans Foto: Bart Van der Moeren

Muziekacademie is into folk

toon vAn mierLo, Lesgever doedeLzAk en diAtonisChe ACCordeon: “pLezier BeLeven”“Het plezante aan folk is dat het geen moei-lijke muziek is. Iedereen kan het spelen, zonder vooropleiding. De techniek en de theorie zijn ondergeschikt aan het plezier dat je eraan beleeft. Doedelzak is een apart instrument met een aparte klank. Mensen denken dat het moeilijk is, maar dat valt goed mee.”

mAriAnne wynen, Lesgeefster foLkviooL: “speLen vAnuit je hArt”“De essentie van volksmuziek is dat je speelt van-uit je hart, los van het papier. Je hoeft niet per se virtuoos te kunnen spelen. Belangrijk is dat je een eenvoudig repertoire kan spelen op een goede manier; dat het goed klinkt. Leerlingen die bijvoor-beeld al een opleiding viool achter de rug hebben, kunnen via de folkopleiding hun spel verfijnen en plezier krijgen in datgene waarvoor ze al jaren zo hard gewerkt hebben.”

eLLy Aerden, Lesgeefster foLkzAng: “CreAtief zijn”“De folkopleiding is een fijne en snelle manier om samen akoestische muziek te maken. Met mooie, eenvoudige melodieën kan je al meteen samen musiceren. Ook is er de mogelijkheid om zelf creatief te zijn en eigen melodieën te ma-ken of zelf arrangementen uit te werken. Het interessante bij folkzang is dat er aandacht is voor de basis (stem- en zangtechniek) maar dat ook de ‘natuurstem’ wordt gestimuleerd.”

EnkElE lESgEvErS aan hEt woord

HERENTALS - Wil je doedelzak, diatonische

accordeon, folkviool of –gitaar leren? Of zin in folkzang?

Vanaf september kan je terecht in de Stedelijke Academie

voor Muziek, Woord en Dans in Herentals. De folkopleiding

aan de Academie is de enige officiële en gestructureerde in de Kempen. “En past in onze

‘brede’ filosofie“, zegt directeur Frank Smolders.

phiLip mAssure, Lesgever-foLkgitArist: “Leren op het gehoor”“Folk heeft een andere traditie dan klassieke muziek. Je leert meer op het gehoor. Zelf heb ik op het gehoor leren spelen. Pas later heb ik noten leren lezen. Het is belangrijk dat je mu-ziek leert op beide manieren. Volksmuziek ont-staat spontaan, je leert het nummer spelen van andere mensen. In muziek moet ik me kunnen uitleven. En precies dat wil ik doorgeven aan anderen.”


Anja Stas is een dochter van een Molse kinderarts die zoals de meeste van haar leeftijdsgenoten dagelijks de weg aflegde van huis naar school en terug. Met dat verschil dat telkens ‘in gedachten duizen-den jongens met haar meeliepen’. Na haar achttiende verdween ze uit het straatbeeld maar werden de verhalen over haar als succesvolle zakenvrouw alsmaar spectacu-lairder. Met als hoogtepunt: haar unieke prestatie om als enige in dit lage land door te dringen tot het hart van de moeder der multinationals: Coca-Cola in de VS. Bye Bye Anja. See you in another time or space, dachten de achterblijvers. Tot ze plotsklaps -als ware het een Mariaverschijning- een aantal jaren weer in het Molse straatbeeld opdook en zoals een gewone sterveling zon-

dags bij de bakker aanschoof voor pistolets. De verhalen verstomden -Anja was back to the ground- tot op die bewuste zeventiende mei 2009: de dag dat het olifantenjong Kai-Mook werd geboren in de Antwerpse zoo. Die geboorte kreeg de allure van een Bij-belse blijde boodschap. En parbleu: ze werd aan de bevolking kond gemaakt door de en-gel Anja Stas. Yes! Anja was back in busi-ness. En hoe! Sla er het internet maar op na en de bekroningen en prijzen voor haar Kai-Mookcampagne doen zelfs nu nog de oren van het jong flapperen. Toen we haar een uitnodiging mailden voor een interview dachten we op lange termijn te moeten plannen. Maar al een dag later was er een antwoord: ‘Voor de Kempen maak ik altijd tijd’, zo luidde het.

– Anja, je hebt al een flink deel van je le-ven in het buitenland gewoond en gewerkt. Nu woon je in Antwerpen. Heb je nog enige voeling met de Kempen? “Ik heb de Kempen nog nooit zo sterk ver-dedigd als sinds ik hier in ‘t stad woon. On-gelooflijk: de mensen van mijn team begin-nen al met hun ogen te rollen als ik over Mol begin. Te pas of te onpas laat ik horen: ‘Die is ook van Mol of dat ligt in Mol’. Het is zeer vreemd: toen ik in Atlanta woonde, was ik gewoon iemand uit Europa, the old country. Daarna woonde ik opnieuw twee jaar in Mol en ben ik naar Antwerpen ver-huisd. Nu ben ik plots weer iemand van Mol. Waar hebben we het in godsnaam over: naar Amerikaanse normen behoort Mol tot de suburbs van Antwerpen.

Ik neem het voor de Kempen op vanuit een plezante sportiviteit tegenover een Ant-werpenaar die, niet gehinderd door enige valse bescheidenheid, alles buiten de stad bestempelt als een parking. (lacht). Neen, ik heb nog een gezond Kempens gevoel. Ik denk dat we fier mogen zijn op de Kem-pen.” – Straf dat we dat telkens moeten horen van mensen die in het buitenland zitten. Ja, Vlamingen worden pas in het buiten-land fier op zichzelf en hun streek. Dat komt allicht omdat pas in het buitenland onze kwaliteiten naar boven komen. Neem bijvoorbeeld onze hoge opleidingsgraad. Dat we daar niet mee uitpakken, ligt aan ons sociaal-maatschappelijk model. “Doe maar normaal”, is hier de regel. Fier zijn,

“

Molse

Anja stas

veroorzaakt een marketingrevolutie

in de dierentuin

MOL - De Molse Anja Stas was het creatieve brein achter het

marketingevenement van deze weliswaar nog jonge eeuw: de

creatie van een zelden geziene hype rond de geboorte van Kai-Mook in de Antwerpse

Zoo. Het olifantenkalf werd in meerdere opzichten een

gouden kalf. Door duizenden op pleinen en honderdduizenden op het internet aanbeden als

de nieuwe messias. En ’t jong, ‘ook al draagt het een slurf, het

is en blijft een lelijke smurf’ bracht geld in de lade van de

zoo. Kassa-kassa? You bet! De reden waarom we die hele campagne hebben opgestart,

is inderdaad geld verdienen”, zo wond Anja er destijds geen

doekjes om. Een gesprek, of beter een monoloog, met een gedreven madam waar we amper een slurf konden

tussenkrijgen

Suiker — 5

“”

wordt afgestraft. Dat heeft ook zijn voorde-len: door die bescheidenheid liggen we soci-aal goed in de markt. Maar een Amerikaan kan lucht verpakken tot iets heel speciaals, terwijl wij heel veel kunnen, maar dat niet kunnen verpakken. We moeten ook geen schrik hebben ooit Amerikanen te worden. Dat zit gewoon niet in onze aard. Zelfs al nemen we hun manier van zakendoen over, het zit niet in onze genen. Toch denk ik dat een gezonde zelftrots, verpakt in een goede show, ons geen kwaad zou doen. – Moest je naar Amerika gaan om van je valse bescheidenheid verlost te geraken? Neen, ik ben geen typische Kempenaar in de zin van: iemand die schrik heeft om zijn gedacht te zeggen. De diepgewortelde Kem-penaar is nog gehinderd in het complimen-ten geven maar ook in het ontvangen er-van. De schuchterheid en de angst om naar buiten te treden en gewoon te zeggen waar het op staat: dat Kempense heb ik niet. Ik ben integendeel erg temperamentvol en assertief. Dat heeft zeker bijgedragen tot mijn beslissing om al op jonge leeftijd weg te trekken. De drang om de wereld te zien, zat er bij mij al heel vroeg in. Toen ik vijf jaar was, deelde ik mijn ouders al mee dat ik van plan was om naar Australië te emi-greren. Ik herinner me ook dat ik op mijn twaalfde al 16 internationale pennenvrien-dinnen had waarmee ik in het Engels cor-respondeerde. – Je bent niet onmiddellijk toegetreden tot de marketingwereld. Eerst heb je rechten gestudeerd. Vaak een studierichting voor

jongeren die nog niet weten wat ze met hun leven aanwillen? Ik ben nog steeds jaloers op jonge meisjes of jongens die al pertinent weten wat ze in hun leven gaan doen. “Ik wil dokter of le-raar worden.” Dat getuigt van een enorme maturiteit, zeker als die keuze verbonden is met een maatschappelijk engagement. Voor mij waren de eerste jaren een ontdek-kingsreis. Ik wilde een algemene vorming en zou dan wel verder zien welke richting ik zou inslaan. Mijn keuze voor rechten was inderdaad een absolute uitstelkeuze. Maar één ding stond wel als een paal bo-ven water: ik wilde reizen en veel mensen ontmoeten. Ik was goed in talen en zeer communicatief maar kon daar geen beroep op plaatsen. Pas vanaf het moment dat ik

afstudeerde aan de Vlerickschool wist ik dat ik de commerciële marketingrichting in wilde gaan. – Je eerste job was meteen niet de minste: een kantoor oprichten voor Janssen Phar-maceutica in Warschau. Ik was 27 en mocht alleen naar het buiten-land: een droom! Ik ben dan ook onmiddel-lijk vertrokken. Het was amper een paar jaar na het vallen van de Muur. Oost-Eu-ropa was een vreemde wereld voor iemand uit het comfortabele westen. Je moest er zeer streetwise zijn. Ik heb er op een be-paald moment een kalasjnikov tegen mijn hoofd gehad, mijn kantoor is een week be-legerd geworden door de Russische maffia en ik ben er bestolen geweest. Je kwam er zaken tegen die je normaal alleen thuis op tv ziet. Maar een zeer goede leerschool: ik heb er geleerd om als vrouw in de wereld te staan.– Je werd dan door een headhunter weg-gehaald en kreeg meteen een job bij Coca-Cola aangeboden. Ik had aan de Vlerickschool de speciale li-centie ‘marketing’ gedaan, een opleiding die heel merkgericht is. In die branche is Coca-Cola de Rolls-Royce: nog steeds het num-mer 1-merk in de wereld. Die job betekende de start van mijn pure marketingcarrière. Ik heb voor Coca-Cola vijf jaar in Neder-land gewerkt en nadien twee jaar in Ame-rika. Mijn belangrijkste verwezenlijking in Nederland was het herpositioneren van het merk ‘Fanta’. Het moest van een kin-derdrank uitgroeien tot een jongerendrank.

Die manier waarop ik dat heb aangepakt, heeft me mijn ticket naar Amerika opgele-verd. Ik ben in de leefwereld van de pubers doorgedrongen door middel van hun favo-riete tijdsbesteding: muziek. Een methode die absoluut geen garantie bood om zelfs maar één fanta meer te verkopen. Maar juist door buiten de lijntjes te kleuren, ken-de die campagne een fenomenaal succes. Het is een voorbeeld geweest van hoe je als product iets kan teruggeven aan je doelpu-bliek zonder dat ze het gevoel kregen dat het door hun strot werd geramd. – Not done bij Coca-Cola.Neen, vandaag zeg ik dan ook: “Amai, ik heb er mijn nek uitgestoken”. Maar op dat moment had ik er een onwaarschijnlijk ge-loof in dat die strategie de juiste was. Met

Kai-Mook is dat hetzelfde verhaal. Die campagne mag dan wel gestoeld zijn op marktonderzoek, ze is ook gebaseerd op erg veel intuïtie. Ik kies vaak niet voor de veilige weg: zo zit ik in elkaar. Uiteraard gaat dat ook gepaard met de nodige twij-fels en stress. Maar een van mijn favoriete quotes is die van Einstein: ‘Logic gets you van a to b. Imagination gets you anywhere.’ Als je de mensen wil verrassen, moet je trendsetter zijn. Dan kan je niet louter en alleen vertrekken van marktonderzoek. Je moet durven een eigen visie te ontwik-kelen. Dat heb ik vooral geleerd tijdens de twee jaren dat ik bij Coca-Cola in Atlanta zat. Het was de thinktank waar voor de we-reldmarkt nieuwe producten, strategieën, concepten en communicatiestrategieën werden ontwikkeld. Er werd niet anders gedaan dan buiten de lijnen gekleurd. Zo gek mogelijk! Mijn baas ging op de koffie bij prinses Diana, bezocht de modeshows van Milaan, volgde de architectuur en design. Hij was geïnteresseerd in alles wat avant-gardistisch was. Kunstenaars zijn vaak vijf stappen verder dan anderen. Ik word ook geïnspireerd door anarchisten, filosofen of compleet crazy designers. Ze leren je an-ders naar de wereld te kijken waardoor je nieuwe ideeën opdoet. Het is dan aan mij om die inzichten om te zetten in voorstellen die geld opbrengen. – Ik las ergens dat voor jou niet alleen het olifantje Kai-Mook een product is maar -godbetert- ook president Obama. Twee dingen: Kai-Mook en Obama zijn voor

mij inderdaad producten maar ik kan niet alle producten verkopen. Ik stel een aantal voorwaarden: het product moet een meer-waarde creëren voor de mensen. Het moet je als mens gelukkiger maken. Het product moet ook een niveau van beleving hebben en authentiek zijn. Daarom voel ik me hier in de zoo perfect thuis. De Antwerpse zoo is toch bij uitstek een ‘authentiek en soci-aal merk’. Wij voeden dagelijks het bruto nationaal geluk: 40% van onze bezoekers heeft geen kinderen en zoekt hier sociale contacten. Onze commerciële werking heeft ook een terugslag: alles wat hier verdiend wordt, wordt opnieuw geïnvesteerd in het welzijn van de dieren. Met een gedeelte van de meeropbrengsten van Kai-Mook onder-steunen we groene programma’s om de oli-

fantenpopulatie te redden. Die maatschap-pelijke relevantie is voor mij van groot belang. – Ik vermoed dat men in een instituut als de Antwerpse zoo niet gewend was aan ie-mand die zo commercieel dacht en de zoo als een product ging verkopen. Wees maar zeker: toen ik vier jaar geleden arriveerde, stonden ze hier met hun armen over elkaar en zag ik hen denken: “Kijk, daar heb je het Coca-Colameisje van Ame-rika. Ze gaat onze ziel verkopen.” Ik heb eerst het vertrouwen van iedereen moeten winnen: dat vergde jaren van missionering-werk. Ik heb hen ervan moeten overtuigen dat er ook goede marketing bestaat die meer beoogt dan alleen mensen het laat-ste geld uit hun zakken te kloppen. Goede ‘merkmarketing’ is juist je ziel behouden en je laten gloriëren. Ik heb hun vertrouwen weten te winnen door kleine successen te boeken. Mocht ik echter tijdens mijn eerste jaar gehoord hebben dat de eerste olifant in België zou geboren worden, dan was die campagne allemaal niet mogelijk geweest. Ik zou geen team hebben gehad en zeker nog niet het volste vertrouwen gekregen hebben van mijn collega’s. Eenmaal dat er was, kreeg ik onmiddellijk de steun voor het Kai-Mookverhaal. We hebben nu hier een synergie gevonden waarbij marketing een dienstfunctie krijgt. Of met andere woorden: iedereen is ervan overtuigd dat commercialisering nodig is opdat de Ant-werpse dierentuin kan overleven. Maar die marketing moet wel ten dienste staan van de inhoudelijke werking van de dierentuin.– Je hebt je met de Kai-Mookcampagne niet beperkt tot één evenement, maar een gans verhaal verteld. Hoe komt zo’n idee tot stand? Heel veel zaken beginnen bij mij ‘solitair’. Ik heb steeds een zwart boekje bij waarin ik voortdurend -bij de kapper of in de trein naar congressen- bladzijden volschrijf met plannen en strategieën. Omdat ik zeven jaar in Amerika ben geweest, ben ik vaak vijf jaar vooruit. Ik heb veel voeling met nieuwe trends.

We wilden met Kai-Mook een authen-tiek verhaal brengen met grote betrokken-heid van de mensen. Het basisconcept was voor mij snel duidelijk: ik wilde een paral-lel trekken met het menselijke leven, van conceptie tot de eerste verjaardag, en alles daartussen: zwangerschap, geboorte, het of-ficiële aangeven, het zenden van geboorte-kaartjes en het eten van verjaardagstaart.

Het meest tricky gegeven was het live brengen van de geboorte. Werken met een webcam lag erg gevoelig bij biologen en ver-zorgers. Stap voor stap heb ik die bezwaren moeten wegnemen. Ik heb samen met hen een erg uitgebreid scenario uitgeschreven waarin met het kleinste euvel rekening werd gehouden. Wat doen we als het mis-loopt bij de bevalling? Dan gaan we gewoon door met ons verhaal: rouwregister en of-ficiële afscheidsplechtigheid. Als de olifant zich vreemd gedroeg, kregen de mensen teksten te lezen die door de verzorgers wa-ren goedgekeurd. Op die manier waren ze gerustgesteld en voelden ze zich ook be-trokken. – Had je een dergelijke enorme respons verwacht? De intentie bestond erin een hype te cre-eren: de eerste Belgische olifant. België moest meevieren en op zijn achterste poten gaan staan. Het kalf moest beroemd zijn voor het geboren was. Maar het volume en de scoop van een campagne kan je vooraf niet inschatten. Ze hadden ons gezegd: ‘Als je 5.000 online-inloggers hebt, mag je blij zijn’. We hadden er 70.000! We hebben zo-veel gigabyte verbruikt waardoor de case bij ‘amazon.com’ op de aandelenvergadering is gekomen. “Kai-Mook Antwerp: can anybody tell me: what was that?” Ik heb zelf vaak

Ze vreesden dat het Coca-Colameisje uit Amerika hun ziel ging verkopen.

LEES VERDER OP PAGINA 12


Een mix van grote en minder grote namen, verspreid over alle genres en disciplines: dat is waar de Werft voor staat. Het cultuurcen-trum zag jaren geleden al -als een van de eerste cultuurcentra- dat comedy aansprak bij het publiek en haalde meteen de beste Belgische en de betere Britse komieken naar Geel. De aanpak loonde. De Werft is uitgegroeid tot een autoriteit op het gebied. De programmatie van het nieuwe seizoen 2010-2011 doet weer het beste verhopen. Een greep uit het aanbod.ComedyHet Yellow City Comedy Festival is nog maar aan zijn tweede editie toe, maar is nu al een vaste waarde. Aanwezig zijn enkele grapjurken van eigen bodem (Gorcha, Raf Coppens, Xander De Rycke), maar ook in-ternationale kleppers maken hun opwach-ting. Steve Rawlings en Wil Hodgson uit Engeland zijn top of the bill.Veel mag ook worden verwacht van het knotsgekke spektakel ‘The Dining Experi-ence’, dat gebracht wordt door ‘Faulty To-wers’ (sic), een Australisch gezelschap dat de hilarische avonturen van Basil Fawlty tot leven brengt. De voorstelling vindt plaats op locatie. De toeschouwers mogen aanschuiven aan tafel en worden bediend door Manuel, Basil en Sybil. Om nooit te vergeten.MuziekOp muzikaal vlak krijgt De Werft zowat het schoonste volk van België over de vloer: Meuris, Gabriel Rios (met Jef Neve en Kobe Proesmans), Axelle Red, Buurman, Johan Verminnen, Hannelore Bedert, ... Maar er komt ook een levende legende naar de barmhartige stede. Bluesmadam Rory Block houdt dit jaar haar afscheidstournee en de Werft is een van de stopplaatsen op haar reis.TheaterHet seizoen begint al met een schot in de roos: het prestigieuze ‘Midzomernachts-droom’ van Theater Froe Froe. De voorstel-ling wordt gespeeld op het domein van het Zilvermeer in Mol. Twintig mensen staan op de scène -in dit geval het Molse witte zand- onder wie acteurs, muzikanten, dansers en poppenspelers.

Heel bijzonder wordt ook ‘Sensorama’, een productie van AndWhatBeside(s)Death. In alle opzichten is dit een voorstelling ‘bui-ten categorie’. Verwacht je aan een mix van lijfelijke ervaringen en virtuele illusies. ‘Sensorama’ neemt de toeschouwer mee op een zintuiglijke exploratietocht.DansLiefhebbers van dans komen ook uitgebreid aan hun trekken. In The Farewell gaat de jonge Franse choreografe Claire Croizé een heus dansgevecht aan met de muziek van Gustav Mahler. En ook het Franse choreo-

grafenduo Hela Fattoumi en Eric Lamour-eux brengt zijn nieuwste voorstelling naar Geel: ‘Manta’. Fattoumi heeft Tunesische roots en in ‘Manta’ vertaalt ze de gevoelens van verstikking die islamitische, gesluierde vrouwen ondergaan.FamilievoorstellingenDe Werft denkt natuurlijk ook aan de kin-deren. HetPaleis brengt met ‘danske’ een dansvoorstelling voor kinderen vanaf 4 jaar. Chris Lomme geeft gestalte aan de aller-

laatste bewoonster van een appartementen-blok dat tegen de grond moet. D’ Irque & Fien brengen circustheater naar de Werft. En alsof er nog niet genoeg bijzondere voor-stellingen te zien zijn: ‘Heimzee’ van LAP! is een bijzonder merkwaardige show, waar-bij het publiek letterlijk met de voeten in het water zit.TentoonstellingenOp het vlak van beeldende kunsten heeft de Werft een reputatie hoog te houden. Dat

wordt bijvoorbeeld gedaan door de formule ‘Kunst, koffie en koeken’ te herhalen. Wat goed is, hoef je immers niet te veranderen. ‘Kunst, koffie en koeken’ brengt deelnemers aan een avondlijke wandeling tot bij oude en nieuwe kunstwerken die her en der in Geel te vinden zijn.Reclamefotograaf Hugo Minnen maakte naam en faam in binnen- en buitenland en stelt een selectie van zijn werken tentoon. Leo Aerts is op een heel ander vlak actief: hij rijgt de ene na de andere design award binnen. Hij toont zijn werk als interieurar-chitect. En Willem Vermandere is vanzelf-sprekend vooral bekend als volkszanger, maar dit jaar zal hij naar de Werft komen om zijn beeldhouwwerken tentoon te stel-len.Praktisch:De ticketverkoop is al begonnen. Voor alle info kan je terecht op het nummer 014 56 66 66 of op [email protected]. Online reser-veren (www.dewerft.be) is mogelijk vanaf 1 juli.

Cultuurcentrum de werft en cultuurhuis de warande stellen theaterseizoen 2010-2011 voorGEEL - Het Geelse

cultuurcentrum de Werft zet al jaren in op comedy en doet dat ook komend seizoen. Na

het overweldigende succes van het Yellow City Comedy Festival -bijna tweeduizend

bezoekers op vier dagen- mag dat festival verder groeien.

Daarnaast schiet de Werft nog een indrukwekkende reeks

hoofdvogels af. Het grootste prijsbeest is wellicht Rory

Block, die Geel aandoet op haar afscheidstournee.

de werft: van basil Fawlty tot Rory block

Suiker — 7

De Warande is het aan zijn stand verplicht om op regelmatige basis grote namen en publiekstrekkers naar Turnhout te halen, maar het cultuurhuis wil toch ook het ex-periment niet schuwen. Er moet niet alleen ingespeeld worden op bestaande behoeftes van het publiek, er moeten ook nieuwe be-hoeftes aangewakkerd worden. Met andere woorden: het publiek moet voldoende ‘ge-triggerd’ worden, zodat het de goesting blijft hebben om op culturele ontdekkingsreis te gaan in de Warande.

De Warande heeft een aantal program-matoren in huis met elk hun specialiteit Wij laten hun licht schijnen over het nieu-we theaterseizoen.Dans en theaterBert Heylen wordt nu al lyrisch als hij denkt aan ‘Technologic’ (foto), dat nog het best te omschrijven valt als een kunsten technolo-giefestival. In de hedendaagse kunstproduc-tie hebben technologie en nieuwe media het voorbije decennium aan belang gewonnen. ‘Technologic’ brengt artiesten uit binnen- en buitenland op het podium. Het festival is multidisciplinair (muziek, dans, theater, beeldende kunst ...). Erg voor de hand lig-gend is het niet en in die zin misschien ex-perimenteel, maar toch is het breed en laag-drempelig.

Toch liever iets bekendere namen en ge-zichten op het podium? Geen probleem. De Warande krijgt komend seizoen natuurlijk ook de grote en/of populaire theatergezel-schappen uit België en Nederland over de vloer: Olympique Dramatique, HetPaleis, TG Stan, Toneelhuis, Zuidpool, KVS, ...Muziek en comedyMuziek- en comedyprogrammator Tom Lan-deloos boekte onder anderen de muzikanten Admiral Freebee, het Jef Neve Trio, Arno, Daan, Bart Peeters, Soulsister, Toumani Diabaté, Meuris, Boudewijn & Marcel De Groot, Absynthe Minded en de komieken Wouter Deprez, Adriaan Van den Hoof, Kommil Foo, Herman Van Veen, Raf Cop-pens, Philippe Geubels en Bert Kruismans. Maar als we naar zijn top drie vragen, kiest Landeloos voor drie andere namen. “Het Dave Holland Quintet is geweldig. Dave Holland is een van de weinige jazzmeesters die al 25 jaar een muzikaal verhaal vertelt dat van begin tot eind kan boeien. Avon-tuurlijk maar geënt op traditie, experimen-teel maar steeds met het oog op melodie en schoonheid.”

“Op het wereldmuziekfestival Womex in Kopenhagen werd ik van de sokken gebla-zen door Kayhan Kalhor & Brooklyn Rider, die klassieke muziek perfect weten te kop-pelen aan Perzische muziek. Het resultaat van de samenwerking tussen het jonge strijkkwartet Brooklyn Rider uit New York en grootmeester Kayhan Kalhor is subtiel,

gevoelig, complex en intens. Het zal velen verbazen.”

“Mijn derde favoriet is Spok Frevo Or-questra. Dit achttienkoppige Braziliaanse orkest is werkelijk fenomenaal. De bandle-den spelen ‘frevo’: een snelle, bezeten soort carnavalsmuziek. Verbijsterend!”Voor de jongerenAn Joseph kent als programmator voor kin-deren en jongeren het klappen van de zweep. Met het kinderkunstenfestival ‘Storm op komst’ heeft ze elk jaar de handen vol. Maar kinderen hoeven daar niet op te wachten om de Warande onveilig te maken. Er zijn voorstellingen genoeg om van te genieten. An Joseph pikt er drie uit. “Ik verwacht veel van ‘Vliegen tot de hemel’ van ‘t Arsenaal en het Brussels Jazz Orchestra”. Jazz voor kin-deren: het kan, blijkbaar. An Joseph: “Abso-

luut. Dit is een voorstelling om je vingers bij af te likken. Straffe theateracteurs vertellen hun verhaal, jeugdauteur Gerda Dendooven illustreert live en het BJO maakt muziek. In totaal werken er 25 topartiesten aan mee. Ook prachtig wordt ‘Het oneindig verhaal’ van Het Laagland, een Nederlands gezel-schap. Het boek is avontuurlijk en span-nend. Regisseur Inez Derksen heeft er een magische, swingende voorstelling van ge-maakt. Als derde productie wil ik ‘Premiers pas sur la dune’ van Tof Théâtre voorstellen. Dit is woordloos objecttheater van de boven-ste plank, geschikt voor alle leeftijden, en typisch Belgisch surrealistisch. Bijzonder grappig bovendien. Kinderen zullen er on-getwijfeld van genieten, maar volwassenen ook, want voor hen zitten er veel knipogen en verborgen achtergronden in.”

De Warande geeft ook de jonge, belof-tevolle theatermaker Lucas De Man een forum. In ‘Bubble Boy’ van Het Lab wordt aan de hand van een waar gebeurd verhaal de waanzin van de geneeskunde aan de kaak gesteld.Tentoonstellingen:Voor de tentoonstellingen moet de Waran-de -omwille van verbouwingswerken- uit-wijken naar andere locaties. Verantwoor-delijke Annelies Nagels probeerde van de nood een deugd te maken en zocht de meest geschikte locaties voor tal van spraakma-kende exposities. “Raymond Minnen in het Jakob Smitsmuseum: dat zal zeker vonken geven. Net als Pol Matthé in het Stedelijk Museum in Hoogstraten. Maar het meest verwacht ik nog van Lieven Segers. Als je een expo wil bezoeken die je tegelijk aan het denken zet én doet lachen, moet je in mei het Taxandriamuseum in Turnhout bezoeken. Matthé zal er ongetwijfeld de confrontatie aangaan met voorwerpen uit dat erfgoedmuseum.”Praktisch:De ticketverkoop is al begonnen. Wie min-stens vijf voorstellingen kiest, krijgt een abonnementskorting. De gemakkelijkste manier om voorstellingen te reserveren is online (www.warande.be), maar je kan ook een formulier invullen en binnenbrengen of per post versturen.

TURNHOUT - Cultuurhuis de Warande is een begrip

in Vlaanderen. Met een gemiddelde van 1.500 bezoekers

en twintig activiteiten per dag is het een van de meest

dynamische cultuurcentra van Vlaanderen. Noblesse oblige.

Met zo’n status heb je een reputatie hoog te houden. Wat de programmatie betreft, lijkt

dat alvast geen probleem te zijn. Die is hoogstaand, gevarieerd,

toegankelijk, verrassend en origineel.

Cultuurcentrum de werft en cultuurhuis de warande stellen theaterseizoen 2010-2011 voor

de warande: grote namen brengen en toch het

experiment niet schuwen


De cultuurmarkt van Vlaanderen, die dit jaar georganiseerd wordt op 29 augustus van 11 tot 18u, is er voor iedereen. Alle sectoren en genres zijn vertegenwoordigd: zang, dans, theater, muziek, literatuur, comedy, circus en vorming.

infoMeer dan tweehonderd organisaties uit de Vlaamse kunsten cultuursector ge-ven informatie over wat er te beleven valt in het nieuwe cultuurseizoen 2010-2011. Om te voorkomen dat je door het bos de bomen niet meer ziet, zijn de verschil-lende organisaties per discipline gegroe-peerd. Zo vind je de dansscholen op de Veemarkt, literatuur en erfgoed op de Meir, theater op de Groenplaats, circus en vorming op het Steenplein en muziek op de Grote Markt.

De cultuurmarkt mag dan in Ant-werpen plaatsvinden, ze blijft lang niet beperkt tot Antwerpse organisaties. De cultuurcentra uit Brugge, Antwerpen,

Mechelen, Knokke-Heist en Turnhout zijn ook aanwezig.

Voor de kinderen werd een vliegpar-cours uitgetekend dat hen langs een hoop kraampjes brengt waar ze telkens een op-dracht moeten vervullen. Daarmee kun-nen ze een verrasing verdienen.

LiveInfo vergaren is leuk, maar in avant-première al stukjes bekijken of voorstel-lingen beluisteren die nog in de steigers staan, is nog veel spannender. Op acht-tien (!) binnen- en buitenlocaties van de stad vinden gratis optredens plaats. HetPaleis herbergt kinderen jeugd-theater, in podiumcafé Buster kan je terecht voor een comedymarathon. Ac-teurs en cabaretiers verzamelen in het Fakkeltheater.

Gedetailleerde info vind je op www.cultuurmarkt.be, bij Info Cultuur op de Grote Markt 13 in 2000 Antwerpen, of via [email protected] of 03 338 95 85.

Cultureelnieuws uit de provincie

Het doel van de museumnacht is sim-pel. Middels een opvallend en uit de band springend initiatief proberen de musea een nieuw publiek aan te boren, te bekoren én te behouden. Musea heb-ben nog al te vaak een stoffig imago en daar willen ze vanaf. Een initiatief als de museumnacht helpt daarbij. Dit jaar draait alles rond het thema reizen.

een greep uit het progrAmmAHet programma is zo uitgebreid dat we er op een drafje doorheen lopen en er lukraak enkele toffe initiatie-ven uitpikken. AmuseeVous plant een jongerentrip langs de musea. Jonge getalenteerde kunstenaars vallen mu-sea binnen en tonen hun werk. Je kan ook een bedevaartswandeling maken in het Diamantmuseum: wie veertien opdrachten goed vervult, maakt kans op een diamantje. In de Erfgoedbiblio-theek Hendrik Conscience word je een zeevaarder uit de zeventiende eeuw en leer je de historische atlassen van de broers Blaeu ontcijferen. In vakantie-stemming? Het FotoMuseum brengt een overzichtstentoonstelling van de op-komst van het kusttoerisme in de belle époque tot en met het massatoerisme met bijbehorende files. Je kan je ook zelf laten fotograferen: in vakantieoutfit en met een cocktail in de hand.

Kunstwerken reizen de wereld rond. In het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten mag je voor één keer afdalen in de bunker waar schilderijen reisklaar worden gemaakt. In het MHKA staat

de metamorfose centraal. De tentoon-stelling ‘Art kept me out of jail’ van Jan Fabre vormt de rode draad. Je kan er jonge kunstenaars aan het werk zien en je reist doorheen de uithoeken van de kunstwereld met muziek, dans, poëzie, film, theater en culinaire hoogstandjes. Het MoMu haalt reiskleding sinds de 19de eeuw uit zijn koffers. Een pelgrims-tocht kan vreemde, muzikale gevolgen hebben: dat ondervind je in het Maag-denhuismuseum. In Museum Mayer van den Bergh maak je kennis met de reisattributen van vroeger en in Mu-seum Plantin-Moretus|Prentenkabinet brengt een verhalenfluisteraar boeiende reisverhalen uit een ver verleden weer tot leven. Eens terug in de 21ste eeuw kan je er de tentoonstelling De Groet met tekeningen van Jan Vanriet bewon-deren.

prAktisChEn wat moet dat grapje kosten? Bijna niets. Voor 8 euro aan de kassa en 7 euro ( 1 euro voor wie nog geen 26 jaar is en 0 euro voor wie nog geen 12 is) in voorverkoop (www.museumnacht.be) bestel je je tickets (www.museumnacht.be). Als je dan nog 1,25 euro verzen-dingskosten per persoon bijbetaalt, krijgt je je polsbandje(s) toegestuurd. Zo’n polsbandje is goed voor de toegang tot zestien musea en voor het vervoer per shuttlebus. Liever per fiets? Dat kan ook. V-zit verhuurt de hele avond fietsen, in combinatie met een toegangs-ticket, aan verlaagde tarieven.

Proviciat!

KLAssIEKE MUZIEK IN hIsToRIsChE gEboUwENMECHELEN / KEMPEN - Het Festival van Vlaanderen organiseert al jaren hoogstaande klassieke concerten in historische en/of religieuze gebouwen over heel het land. Ook voor volgend seizoen is er weer een indrukwekkend programma samengesteld.

11 september, abdij van Averbode, ‘Mis in d’ (Antonin Dvorak), door het Vlaams Radio Koor•16 september, Ursulinenklooster O.L.V.-Waver, Jos Van Immerseel & Thomas Bauer•17 september, Begijnhofkerk Hoogstraten, Jos Van Immerseel & Thomas Bauer•18 september, St.-Waldetrudiskerk Herentals, Zefiro Torna, Traces & Amorroma•23 september, Begijnhofkerk Mechelen, Café Zimmermann & Roberta Invernizzi•24 september, Begijnhofkerk Turnhout, Café Zimermann & Roberta Invernizzi•25 september, abdij van Tongerlo, The Tallis Scholars•1 oktober, St.-Pieter en Pauwelkerk Mol, Estonian Philharmonic Chamber Choir•2 oktober, Begijnhofkerk Hoogstraten, Pjotr Anderszewski•7 oktober, Sint-Amandskerk Geel, Ensemble Dialogos•8 oktober, Abdij van Postel, Yossif Ivanov & Philippe Ivanov•9 oktober, Jezuïetenkerk Lier, 1ste pianoconcerto (Chopin), door Elisso Virsaladze & deFilmharmonie•24 oktober, Abdijkerk Bornem, Collegium Vocale Gent, Accademia Chigiana en I Solisti del Vento• Voor gedetailleerde informatie en tickets kan je terecht op www.festivalmechelen.

be, [email protected] of op het telefoonnummer 070 222 800.

De cultuurmarkt van VlaanderenANTWERPEN - De laatste zondag van augustus wordt in Antwerpen het nieuwe cultuurseizoen op gang geschoten. Culturo’s kijken -terecht- elk jaar ongeduldig uit naar dat evenement. Zoals autofreaks lyrisch worden tijdens het vakantiesalon of reislustigen al wegdromen op een vakantiesalon, zo komen de cultuurliefhebbers op de cultuurmarkt het nieuwe theaterseizoen al ‘voorproeven’.

MuseumnachtANTWERPEN - In de nacht van zaterdag 7 op zondag 8 augustus kan je ronddwalen in zestien Antwerpse musea, want dan vindt de jaarlijkse museumnacht plaats. De musea zijn dan uitzonderlijk open van 19 tot 1u. Maar dit initiatief heeft veel meer op het lijf dan abnormale of verlengde openingsuren. Overal worden leuke extra’s voorzien, gaande van vertellingen en concerten tot gezellige zomerbars.

Suiker — 9

All thatJAZZVerantwoordelijk uitgever:Procart GCV(Promotie van cultuur in het arrondissement Turnhout)

Redactieadres:Roel SelsOranjemolenstraat 35, 2300 [email protected]

Adres Procart:Otterstraat 8 bus 3, 2300 Turnhout

Oplage:20.000 exemplaren

Verspreidingsgebied:Arrondissement Turnhout (Arendonk, Baarle-Hertog, Balen, Beerse, Dessel, Geel, Grobbendonk, Herentals, Herenthout, Herselt, Hoogstraten, Hulshout, Kasterlee, Laakdal, Lille, Meerhout, Merks-plas, Mol, Olen, Oud-Turnhout, Ra-vels, Retie, Rijkevorsel, Turnhout, Vorselaar, Vosselaar, Westerlo).

Verdeelpunten:zie website

Redactie:Roel SelsStijn Janssen

Redactiemedewerkers:Floor DeckxToon HorstenCaroline Haverans

Vormgeving:Dimitri Paeleman

Advertenties:Leen Verwaest (0495 53 54 80)[email protected]

Drukkerij:DKZet (Hapert, NL)

Website:www.suikerkrant.be

KASTERLEE - Jazzclub Houtum Street wijkt op maandag 5 juli lichtjes af van het gekende concept en nodigt een blues- in plaats van een jazzgroep uit. Niemand die erom maalt, want blues en jazz liggen trou-wens toch al heel dicht bij mekaar.

Maxwell Street is bovendien niet de eer-ste de beste bluesband. De groep bestaat al bijna dertig jaar. In het begin van de jaren tachtig nam zanger en gitarist Marino Nop-pe het initiatief om met een bluesproject te beginnen. Noppe zélf schopte het ver in de blueswereld. Hij mocht grootmeesters als Louisiana Red, Joe Louis Walker, Magic Slim en Carrey Bell begeleiden. Bluesma-gazine ‘Back to the roots’ was zo onder de

druk van Noppes carrière dat het zelfs een special van zes bladzijden aan Marino Nop-pe wijdde. Noppe heeft een aparte speel-techniek, die mede ontwikkeld werd door een tragisch ongeval waarbij hij een vinger verloor. Zoals de illustere Django Reinhardt ook een eigen geluid ontwikkelde door zijn handicap, kreeg ook Marino Noppe een aparte speelstijl. Niet voor niks wordt hij de Django Reinhardt van de blues genoemd.

Maxwell Street bestaat verder uit Didier Feys (drums), René Stock (bas) en Peter Dael (gitaar, mondharmonica en zang).

Het concert begint om 21u. Kaarten kos-ten 8 euro. Jazzclub Houtum Street vind je in Houtum 58 in Kasterlee.

Maxwell Street

KASTERLEE - The Smoky Midnight Gang is een bende apart. Overdag wandelen de groepsleden braafjes door het leven als Hans Verhelle, Geert Polfliet, Rudy Reunes en Filip Verneert. ‘s Avonds en ‘s nachts ne-men zij de identiteit van hun alter ego aan en dienen ze te worden aangesproken met de namen Big Smile Tony, Jumpin’ Gerry, Hot Lips Rudy en Low Down Phil. Dan hangt er jazz, swing en boogiewoogie in de lucht.

The Smoky Midnight Gangsters laten zich inspireren door de jaren 30, 40 en 50 van de vorige eeuw. Het was de periode van de drooglegging. Duizenden Amerika-nen trokken regelmatig op drankvakantie naar Mexico om daar stevig in de alcohol te vliegen. In de Verenigde Staten was dat im-mers een verboden goedje. Maffiabazen als Al Capone werden schatrijk door de illegale handel in de verboden vrucht, die alcohol toen was. Wat verboden is, is nog dubbel zo aantrekkelijk. Alcoholische dranken namen bijna mythische proporties aan. In liedjes werd meer over whisky en gin en bier ge-zongen dan over de liefde. Alcholische dran-ken waren onbereikbaar; exotisch bijna.

Het is die sfeer die The Smoky Midnight Gang probeert op te roepen tijdens concer-ten, maar wees gerust: als je ernaar gaat luisteren, mag het bier en de sterkedrank rijkelijk vloeien. Graag zelfs, want de span-ning van de ruige, rokerige, nachtelijke clubs mag bijvoorbeeld ook in jazzclub Hou-tum Street heersen. Waarom ook niet?

Muzikaal brengt The Smoky Midnight Gang een ode aan de rock-’n-roll, aan de boogiewoogie en de swing van tijdens het interbellum en aan de rhythm-and-blues van vlak na de Tweede Wereldoorlog.

The Smoky Midnight Gang is niet zo-maar een hobbyprojectje. Het orkest speel-de al een mooi palmares bij mekaar, en toerde door België, Nederland, Duitsland, Frankrijk en Zweden. De ritmesectie be-staat uit drums, een contrabas, een piano en een vette gitaar. Daarbij komt nog een solide blazerssectie: twee saxen en een trompet. Da’s meer dan genoeg om het pu-bliek in vervoering te krijgen.

The Smoky Midnight Gang concerteert op maandag 2 augustus in jazzclub Hou-tum Street. Kaarten kosten 8 euro.

the Smoky Midnight gang

TURNHOUT - Café Wirwar, het eigentijdse café met een vleugje heimwee naar vroeger, heeft zoals gewoonlijk een uitgebreid ker-misprogramma in mekaar gebokst en mu-ziek neemt daarbij een belangrijke plaats in. Concerten, vrije podia, dj-sets, een quiz, ... : het aanbod is erg gevarieerd.

Op woensdag 11 augustus wordt in Wir-war een jazzjam georganiseerd. Wie zich

geroepen voelt om op het podium te kruipen en wat te jammen met enkele gelijkgestem-de muzikanten kan dat gratis doen. Benny Verheyen, contrabassist bij The Baboons, leidt het avondje in goeie banen.

Café Wirwar (Otterstraat 8) ligt in het centrum van Turnhout en op amper 30 meter van het kermisgebeuren op de Grote Markt.

JazzJaM


bonjour expo

TURNHOUT - Op donderdagen 15 juli en 26 augustus brengt Zomeratelier Kunst-forum Würth kinderen tussen 6 en 12 jaar in contact met kunst. De kinderen mogen -van 9 tot 13u- onder begeleiding van Leen Sauviller de geheimen ontrafe-len van het museum en van de kunstwer-ken die er hangen. Ze mogen ook zelf ex-

perimenteren met kleur en vorm. Het is wel ten zeerste aangeraden om kledij aan te trekken die vuil of beklad mag worden. Vooraf inschrijven is noodzakelijk: 014 44 55 57 of via [email protected].

De deelnameprijs bedraagt 12 euro. Een koek, een drankje en het lesmateri-aal is inbegrepen.

“ wErkEn iS goEd, biddEn bEtEr, doCh liJdEn bESt”

MOL - Tot einde juli stelt Hilde Keunen haar bronzen sculpturen tentoon in De Kunst-hoek, op het kruispunt van de Jakob Smit-

slaan en de Collegestraat. Hilde Keunen probeert in haar werken de blijheid te vatten en de dromen die mensen koesteren. Volgens de kunstenares zijn er immers al artiesten genoeg die de ellende en de gruwel van het dagelijkse leven als voornaamste inspiratie-bron hebben. Keunen toont daarom het beeld van de mens die gelukkig is met de dingen die hij gratis krijgt: de zon, de wolken, vo-gels, de natuur, geel, groen, rood en blauw.

Hilde Keunen studeerde aan de Konink-lijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen en werd er laureaat van het Na-tionaal Hoger Instituut. Volgend jaar zal ze ook tentoonstellen in cultuurcentrum ‘t Getouw in Mol.

Hilde Keunen in de KunstHoeK

VEERLE - Honderd jaar geleden, op 8 maart 1910 om precies te zijn, brandde de kerk van Veerle af. De oorzaak van de brand raakte nooit bekend. Het vuur ver-nietigde alles. Het rijke, houten interieur werd volledig vernield. De zoldering en de toren stortten in. Pas in 1921 werd de kerk heropgebouwd. Het koor werd steen na steen afgebroken en zeven meter verder heropgericht. Er werd een tijdelijke nood-kerk gebouwd waarin kerkdiensten konden worden gehouden. Veerle, deelgemeente van Laakdal, heeft de kerkbrand dit jaar al vaak herdacht en doet dat in de zomer-maanden nog eens met een tentoonstelling die in het voormalige OCMW-gebouw is in-gericht

Je ziet er beelden van belangrijke figu-ren uit die tijd, zoals de pastoor en de ba-ron. Zij sponsorden de heropbouw van de kerk. Je krijgt er tevens een goed beeld van hoe Veerle er honderd jaar geleden uitzag. Enkele oude, originele foto’s van de ramp, zijn in groot formaat opgehangen. De expo loopt tot Open Monumentendag, op 12 sep-tember.

speeLkAArten voor de 21ste eeuw

Vurig Veerle

TURNHOUT - Nog tot september kan je in het Nationaal Museum voor de Speekaart terecht voor een tentoonstelling over speel-kaarten in de 21ste eeuw. Hoe zien de huidige speelkaarten eruit? Wie ontwerpt ze en welke ontwerpen zijn populair? Het

speelkaartmuseum brengt een overzicht en geeft antwoorden.

Het museum ligt in de Druivenstraat 18 in Turnhout. Je kan er terecht van dinsdag tot en met zaterdag van 14 tot 17u en op zondag van 11 tot 17u.

zomerAteLiet kunstforum würth

MOL - Naast de collectie van het Jakob Smitsmuseum heeft de gemeente Mol in de loop der jaren nog een groot aantal schil-derijen, aquarellen, tekeningen, etsen en beelden verworven. De meeste, maar niet allemaal, zijn afkomstig van Molse kun-stenaars. Enkele hangen in de gangen van cultuurcentrum ’t Getouw, maar het merendeel bevindt zich in kantoren of ver-gaderzalen waar het publiek nooit komt.

Omdat al dat moois per slot van rekening eigendom is van álle Mollenaars, hebben de Vrienden van het Jakob Smitsmuseum een ruime en boeiende selectie gemaakt, die nu dus door de Mollenaars (en anderen) tijde-lijk wél te bekijken is. Je zal zien: het is de moeite waard. De tentoonstelling loopt tot 14 augustus.

Meer info over de deelnemende kunste-naars en openingsuren: www.jakobsmits.be.

Van BaKsteen tot Heden

Suiker — 11

TURNHOUT - We kunnen het ons nog nauwelijks voorstellen, maar er is een tijd geweest dat we de hemel op onze blo-ten knieën mochten danken als we on-geneeslijk ziek waren. “Is uw lijden een boete, dan is dat het werk van de barm-hartige God. Is uw lijden een beproeving, dan heeft God u lief boven veel anderen. En is uw lijden een roeping, dan zijt ge uitverkoren om het lijdenswerk van Christus verder te zetten: het verhe-venste apostolaat.” Dat zijn de woorden van pastoor Poppe, uit 1948. “Werken is goed, bidden beter, maar lijden best”,

voegde hij er nog aan toe. Dat is ook de titel van de tentoonstelling die nog tot 26 september te zien is in het Begijnhofmu-seum in Turnhout.

Tussen 1927 en 1979 werden er op het Turnhoutse begijnhof vierenveertig edi-ties van het ziekentriduüm ingericht. Een ziekentriduüm is een organisatie waarbij zieken die niet meer bij machte zijn om dagelijks/wekelijks naar de kerk te gaan, drie opeenvolgende dagen in en rond een kerk verzameld worden. Tijdens deze da-gen kunnen ze misvieringen bijwonen, biechten, handoplegging krijgen, zich

bezinnen, een processie volgen en samen zijn met lotgenoten.

“een zieke hoeft niet per se te genezen”Turnhout was in 1927 na Antwerpen de tweede Vlaamse stad die een dergelijk reli-gieus evenement organiseerde. In de hoog-dagen woonden bijna driehonderd zieken uit Turnhout en omstreken het ziekentri-duüm bij. In een ziekentriduüm stond het lijden centraal. Een zieke hoefde niet per se te genezen. Zijn lijden werd aanzien zoals ook het lijden van Jezus Christus

religieus bekeken werd: als een offer aan God. Het was dus geen negatief iets. Het was een kruis dat een zieke waardig kon dragen om dichter bij God te komen.

De eerste editie van het triduüm vond plaats op 2,3 en 4 augustus 1927 in het Begijnhof. Henriette Van Genechten gaf hiertoe de aanzet. Als gediplomeerd ver-pleegster en voorzitster van de Sint-Elisa-bethbond merkte ze bij vele zieke mensen een gemis omdat dat ze niet regelmatig de kerkdiensten konden volgen.

Honderden zieken werden naar en van het Begijnhof gevoerd. Sommigen geraak-ten er op eigen krachten, anderen deden een beroep op stadsgenoten. Ontelbare ver-pleegsters, gasthuiszusters, pastoors van de verschillende parochies, gelegenheidsbran-cardiers, scouts, handelaars en bewoners staken een handje toe om alle maaltijden, misvieringen (drie per dag), en medische hulp te verzekeren voor de zieken.

de tentoonsteLLingDe tentoonstelling “Werken is goed, bid-den beter, doch lijden best” zoomt in op de ziekentriduüms die in het Begijnhof hebben plaatsgevonden. Welke rol kregen de begijnen bij het triduüm? Wat was het verhaal van de miraculeuze genezing? Hoe ging men om met zieke kindjes? De tentoonstelling vertelt het met voorwer-pen, foto’s en documenten uit de eigen TRAM 41-collectie, aangevuld met stuk-ken uit privéverzamelingen en van de pa-rochies Sint-Pieter en Heilig Hart.

De museummedewerkers doen overigens een oproep aan bezoekers om personen op de foto’s te herkennen opdat de merkwaar-dige verhalen bewaard zouden blijven.

Voor de jonge bezoekertjes is een zoek-tocht voorzien om de expositie op een speelse manier te doorlopen.

Het Begijnhofmuseum ligt in het Be-gijnhof 56 in Turnhout. Je kan er van dins-dag tot en met zaterdag terecht van 14 tot 17u, en op zondag van 11 tot 17u. De toe-gang bedraagt 2,50 euro, maar tijdens de zomervakantie is het Begijnhofmuseum elke woensdag gratis toegankelijk.

TURNHOUT - Tom Liekens werd 33 jaar gele-den geboren in Bonheiden. Hij groeide op aan de rand van de Netevallei, zoals hij het zelf graag omschrijft, in Heist-op-den-Berg. Maar Liekens verlegde -letterlijk- zijn grenzen. Hij verliet de Kempen en trok al snel naar Ant-werpen en nog wat later naar Berlijn.

Misschien is het wel door zijn Kem-pense roots dat Liekens gefascineerd raakte door de natuur. “Ik ben geen stads-mens, al zou ik de stad niet meer kunnen missen. Maar toen ik in Antwerpen woon-de, bezocht ik regelmatig de zoo, de tropi-sche plantentuin en het natuurhistorisch

museum. En toch is de natuur niet de rode draad doorheen mijn werk. Hoewel die nochtans permanent aanwezig is, ben ik toch geen dier- of natuurschilder in de letterlijke zin van het woord. Mij maakt het niet uit of het dier dat ik geschilderd heb anatomisch correct is, of het land-schap echt bestaat.”

In de Antwerpse academie kreeg Lie-kens les van Bervoets. “Hij is belangrijk geweest voor mij. Ik heb van hem geleerd dat je een eigen houding moet durven heb-

ben. Wars van alle modes kan je een eigen richting kiezen, hoe radicaal die ook is. Als ik een werk af heb, denk ik nog vaak: “Wat zou Bervoets ervan vinden?”

De tentoonstelling ‘Menschen, Tiere, Sensationen’ van Tom Liekens is nog tot 1 augustus te zien in de exporuimte van de Warande. Het is trouwens de allerlaat-ste expo die daar te zien is, omwille van de asbestsanering én de verbouwingen die er aankomen. Een mooi einde van een ge-schiedenis die 38 jaar geduurd heeft.

Tom Liekens


Mijn fitnessmaatje en ik noemen haar voor het gemak Iron Lady. Ze ziet er name-lijk bijzonder afgetraind uit -pezige lange spieren, scherpe gezichtscontouren, plat-te boezem- en ze traint doorgaans min-stens een uur op de loopband. Vaak zelfs anderhalf uur; we hebben het voor de lol eens een keertje getimed. Haar gedreven-heid fascineert ons. Zelf zijn we namelijk niet zulke fervente lopers. Lopen, dat is bij uitstek een sport voor asceten. Het vergt volharding, concentratie en complete overgave. Echte lopers slaan geen training over. Ze blijven niet lekker warm binnen zitten, gezellig op de sofa omdat het bui-ten vriest dat het kraakt. Neen, ze trotse-ren de kou. Met opgeheven hoofd en de borst vooruit. Zo kwam Iron Lady tijdens de afgelopen winter vaak binnengewan-deld in de fitnessclub, in loopoutfit en met een gezonde blos op de wangen door de vrieslucht. En dan jas uit, loopband op, en gáán met die banaan.

Respect. Bewondering. Even hebben we ons door Iron Lady la-

ten inspireren om dat lopen dan toch maar eens een kans te geven. Vol goede moed volgden we de tips van Evi G. op. Start-to-run: iederéén doet het, dus zo moeilijk kon dat toch niet zijn? Helaas. Er kwam vries-kou en er viel sneeuw, en wij kregen het steeds moeilijker om lopen leuk te vinden. Dus keerden we maar terug naar onze vertrouwde fitnessclub, de rots in de bran-ding voor koukleumen met matige spor-tieve ambities. Sommigen zullen het zwak noemen, maar wij houden het er liever op dat we niet willen meedoen aan de hype. Dat Start-to-rungedoe waait wel over, zei-den we tegen elkaar. Lang leve de fiets en de elliptische crosstrainer!

In de fitnessclub bleven we Iron Lady regelmatig tegen het pezige lijf lopen. Tussen veertig en vijftig hadden we haar leeftijd geschat. (Al weet je nooit met die sportieve types. Die blaken soms zo van

gezondheid dat ze wel eeuwig jong lijken.) Intussen weet ik dat ze negenenveertig is. Onlangs vertrouwde ze me toe dat ze al negen jaar loopt, maar pas op haar veer-tigste is begonnen. We stonden naast el-kaar op de elliptische crosstrainer -zij voor een halfuur, ik voor een kwartiertje- toen iemand haar succes kwam toewensen “voor volgende week”. “Ha, ga je een ma-rathon lopen?”, vroeg ik, omdat me dat, gezien haar afgetrainde verschijning, heel logisch leek. Iron Lady, die loopt een mara-thon met de vingers in de neus, dacht ik. Wist ik veel dat wat ik te horen zou krijgen nog véél straffer was dan ik kon vermoe-den. Ze lachte: “Neen, geen marathon dit keer.” Ze was al een tijdje anders aan het trainen, vertelde ze. Ze stelde de loopband nu telkens in op een helling, en die voerde ze dan gaandeweg op tot 10 procent. De reden daarvoor was het nieuwe doel dat ze zich vooropgesteld had. “Die mara-thons begonnen me een beetje te verve-len. Daarom heb ik samen met enkele col-lega-lopers een andere uitdaging bedacht. Wij gaan de Mont Ventoux beklimmen. Al lopend.”

Zó straf was ze dus. Terwijl de halve wereld traint om Frankrijks beroemdste wielerberg per fiets te beklimmen (en dan nog het liefst twee keer), doet Iron Lady daar doodleuk nog een schepje bovenop. Gewoon op lopen, die berg! Eventjes een halve marathon al klimmend afwerken. “Wauw!” was zo’n beetje het enige dat ik nog kon uitbrengen.

Respect. Bewondering. Ze beseft het wellicht zelf niet, maar

volgens mij zou Iron Lady met dit concept wel eens een nieuwe hype kunnen ontke-tenen. Ja, pas maar op. Voor je het weet is Evi daar weer, met een nieuw boek: Start-to-run Mont-Ventoux. Kunnen we weer met z’n allen als gekken beginnen trainen. Op een helling deze keer. De Kabouterberg of zo.

Floor Deckx

Iron Lady

nachten voor de webcam gezeten en de re-acties zien binnenstromen uit alle hoeken van de wereld. De kracht van het internet is crazy. Al een uur na de geboorte stond er op ‘YouTube’ een volledig geredigeerd film-pje met muziek van Marco Borsato. – Kan je vandaag al aanduiden waarom deze campagne zo is aangeslagen?Ik denk dat de mensen vooral de manier hebben beloond waarop we de campagne hebben aangepakt. Die is gevoerd met zo’n grote ethiek en eerlijkheid, niks was gema-nipuleerd. Uiteraard is het ook te danken aan een fantastisch team. Pas op: nu ga ik soft worden! Mensen gooien hier hun hart mee in hun job, niet alleen de verzorgers en biologen maar ook de commerciële mensen. Doorheen de campagne voelde je hun enga-gement en emoties. Voeg daar nog een zeer doordacht strategisch marktonderzoek aan toe en je hebt grotendeels de verklaring van het succes. Kai-Mook was voor ons een ‘geloof, hoop en liefdeshow’. We hebben de mensen blij gemaakt. Het was crisis: ze waren de politieke debatten moe. En dan komt er een onschuldige geboorte, vlak bij huis! – Ik vermoed dat deze succesvolle cam-pagne je terug een ticket naar Amerika heeft bezorgd? De headhunters staan inderdaad voor mijn deur maar ik laat ze daar maar staan. Ik blijf voorlopig hier. Mijn werk is nog niet gedaan. Ik heb een fantastische job waarop ze allemaal jaloers zijn. Zeg nu zelf: waar krijg je als marketeer nog een kans om bij-na carte blanche te mogen werken met zo’n prachtig product. De kansen liggen hier nog voor het grijpen. – Waarom ben je eigenlijk destijds wegge-gaan uit Amerika?

Ik heb heel graag in Amerika gewoond. Maar als alleenstaande moeder met een jonge dochter onder de hoede word je ver-plicht een aantal keuzes te maken. Ik vind familie zeer belangrijk. Juist door die hech-te familie had ik geen schrik om zoveel te reizen. Ik wist overal ter wereld waar mijn wortels lagen. Ik wilde dat gevoel door-geven aan mijn dochter. Ik wil dat ze een wereldburger wordt maar ook dat ze haar roots kent. Ik wilde haar die geborgenheid van een grote hechte familie meegeven. Ik geef toe: op het vlak van carrièreplanning was het een stap terug. Maar ik koos voor mijn dochter en daardoor was het ook een makkelijke keuze. – Nog een laatste vraag: de Kempen wil zich ook meer en meer verkopen als pro-duct. Het opzet is een even grote naambe-kendheid krijgen als pakweg Toscane. Is dat realistisch?Ik zit in de raad van bestuur van Toeris-me Antwerpen en ken de plannen voor de Kempen. Ze zijn erg goed bezig. Je moet natuurlijk oppassen met dergelijke vergelij-kingen te maken. Om maar iets te zeggen: we hebben de Toscaanse zon niet. Mochten we die hier hebben, ik zou hier nooit meer weggaan. Maar de intentie is juist. Waarom beginnen Vlamingen pas positief te spreken over hun streek als ze in het buitenland zit-ten? Je ziet pas de goede kanten als je weg bent en je ze begint te missen.– Welke troeven zou je dan uitspelen? Zonder twijfel de meren, de natuur, de wandelpaden, de fietspaden, … Daar zitten fantastische verhalen aan vast. In Mol en omgeving is het fantastisch wonen. Ik ben ervan overtuigd dat het een hot bestem-ming gaat worden. – Bedankt voor het gesprek.

Tekst: Stijn Janssen Foto’s: Bart Van der Moeren

VERVOLG VAN PAGINA 5

Suiker — 13

vAn hALen: geen Bruine m&m’sHet wereldrecord ‘belachelijke backstage-eisen’ dateert van 1982. Rockband Van Halen ging toen op wereldtournee en de rider die daarvoor gebruikt werd, was 53 bladzijden dik. Dat alleen moet een record zijn.De meest ridicule eis die ooit werd genoteerd in de geschiedenis van de rockmuziek was terug te vinden op pagina 43. Bij het ge-wenste snoepgoed (chips met dipsausjes, nootjes, pretzels, ...) werd ook een pakje M&M’s vermeld, mét de waarschuwing: absoluut geen bruine!Begin ze er maar uit te vissen, meneer de organisator…

the pogues: drAnkWat had je gedacht? The Pogues hechten vooral veel belang aan de hoeveelheid drank. Frontman Shane MacGowan is niet echt een bierdrinker: 24 flessen kunnen volstaan. Daarnaast wil hij ook een fles gin, een fles wodka, een fles droge witte wijn, een fles martini, een fles brandy en een fles champagne in zijn buurt.In vergelijking met andere rockbands is dat niet eens buitenge-woon veel. Het verschil tussen The Pogues en alle andere bands is dat het bij The Pogues ook leeggedronken wordt.

eriC CLApton: pLAAts voor ‘het sjotterke’Het gebeurt wel dat nieuwe bands een speciale ruimte vragen voor hun playstation of x-box. Dat hebben ze dan wellicht afgekeken van Eric Clapton. Die sleurt altijd zijn eigen tafelvoetbalspel mee wanneer hij op tournee gaat. En daar wordt niet mee gelachen. Ta-felvoetbal is geen spel dat zomaar in een kleedkamer kan gespeeld worden. Clapton vraagt een aparte ruimte voor zijn ‘sjotterke’. De wedstrijden van Clapton en zijn band kunnen blijkbaar lang du-ren, want er moet genoeg drank in de ruimte zijn. En een badka-mer. Voor de rest is Clapton niet de moeilijkste

Denk twee keer na voor je een artiest met wereldfaam uitnodigt op je festival. De eisen die door het management worden gesteld, kunnen ronduit absurd en niet te verwezenlijken zijn. En dan gaat het niet eens over geld, maar over alle mogelijke en onmogelijke zaken waarover de ‘heren en dames artiesten’ backstage wensen te beschikken tijdens hun korte verblijf op je festival. Op www.smokinggun.com zijn de strafste riders (de ‘eisenpakketten’ met wat backstage voorhanden moet zijn) verzameld. Wij pikten er de meest opvallende uit. Lees en geniet.

SteRRen & StReKende onredelijke backstage-eisen van wereldsterren

De meest waanzinnige uit de geschiedenis:

mAriAh CArey: geen peerLAmpenWie Mariah Carey laat optreden, doet er goed aan meteen ook een tijdelijk contract te geven aan een binnenhuisarchitect. Carey heeft trouwens haar drinkgewoontes aangepast. Een aantal jaren geleden wilde ze een fles champagne in haar kleedkamer, maar tegenwoordig moet dat een cabernet sauvignon zijn in de prijsklasse van 200 dollar per fles. Nu ja, mits wat goede wil is daar wel aan te geraken.Moeilijker is het om op alle wensen in verband met accommodatie in te gaan. Madame Carey eist een woonkamer én een kleedkamer, met dichtgetrokken zwarte gordijnen. Er moet kamerbreed tapijt in liggen en de temperatuur moet 24°C zijn. Carey verdraagt geen peervormige lampen, wegens te lelijk. In de woonkamer wil ze twee zetels (een drie-zit en een tweezit). Die moeten een egale kleur hebben: zwart, grijs, crèmekleur of donkerroos zijn toegestaan. Tekeningen of motieven zijn uit den boze. Twee vazen met witte rozen en ‘acht grote planten met veel bladeren’ moeten voor de gezelligheid zorgen.

jennifer Lopez: ALLes in ‘t witJennifer Lopez houdt van wit. Ze vraagt een witte kamer met witte bloemen, witte tafels met witte tafelkleden, witte gordijnen, witte kaarsen, witte zetels, witte rozen en witte lelies. Of er dan helemaal geen kleur mag zijn in haar tijdelijke woonst, die minstens twaalf me-ter lang moet zijn? Jawel, hoor. Gele rozen met een rode tint. Die zijn ook toegelaten.

pAuL mCCArtney: groen en vegetArisCh“Paul McCartney is very fond of flowers” staat te lezen in zijn rider. Hij stelt voor een superster gebruikelijke -hoge- eisen aan de accom-modatie, maar daar voegt hij nog een ferm hoofdstuk aan toe voor de groenvoorzieningen: zes planten van twee meter hoog en twee van een goeie meter hoog. “Geen bomen!”, wordt -met uitroepteken- vermeld. Het moeten planten zijn die beneden even vol zijn als boven. En geen planten met zaadjes, want die kunnen irritaties veroorzaken. Bloemen zijn altijd welkom, bij voorkeur een boeket van witte Casablancalelies, een boeket van lichtroze en witte rozen en een boeket fresia’s.

jAmes Brown: twee vrouwen onder de 21Wijlen James Brown sliep alleen in de presidentiële suites van vijfster-renhotels als hij op tournee was. Alles en iedereen was ondergeschikt aan Brown. Zijn muzikanten en dansers moesten in viersterrenhotels worden ondergebracht. Verschil moet er zijn.James Brown was zelfs niet verlegen om openlijk in de rider te laten zetten dat er ook ‘two girls under the age of 21’ te zijner beschikking moesten staan.

tom petty: BArBeCue en fAstfood!Tom Petty is lang niet de vervelendste artiest die je op bezoek kan krijgen. Hij eet alles wat lekker is, maar je doet hem nog het groot-ste plezier als je voor hem en de bandleden gewoon een barbecue aan-steekt. Hamburgers, veggieburgers, worsten en een kieken kunnen niet ontbreken en minstens vier verschillende groenten zijn gewenst.Oh ja, en na de show mogen de tourbussen volgestouwd worden met fastfood.


FeeSten & FeStIVaLS nA fir BoLg vorseLAAr (foto per mAiL) Datum: vr 2, za 3 en zo 4 juli Plaats: Sassenhout, Vorselaar Programma: The Baboons, Mark Foggo, Klaver (2-7), The Levellers, Jamie

Clark’s Perfect, The Black Tartan Tartan Club (3-7), Jan De Wilde, Willem Vermandere, Steve Bailey, The Cluricauns (4-7).

Prijs: vr 10 euro, za 25 euro, zo 25 euro, combi 50 euro. Tot 50% korting voor inwoners van Vorselaar.

kAsteeLfeesten westerLo Datum: za 3 en zo 4 juli Plaats: kasteel van Merode, De Merodedreef Westerlo Programma: dag van de accordeonorkesten (3-7), fanfares en

brassbands (4-7). Luchtkastelen, waterfietsen, wandelingen, demonstraties, beurs, ...

Prijs: 7 euro

sjoCkfestivAL gierLe Datum: vr 9, za 10, zo 11 juli Plaats: Poeyelheide, Gierle Programma: The Swampy’s, Frenzy, The Meteors (9-7), Bobby King-

size, Nitrovolt, The Seatsniffers, The Barwires, The Le-gendary Shack Shakers (10-7), The Paranoiacs, Howlin Pelle’s, Antwerp Allstars, Moonshine Reunion (11-7)

Prijs: vrijdag 15 euro, zaterdag 25 euro, zondag 25 euro, combi 40 euro, camping 5 euro. Looiend kermis retie

Datum: za 10, zo 11 en ma 12 juli Plaats: Boogstraat (Looiend) Retie Programma: zaterdag zettersprijskamp, zondag Paul

Severs, X-Session en Marc Dex. Maan-dag Willy Sommers, Vader Abraham.

Prijs: 8 euro

roCk oLmen Datum: do 29 en vr 30 juli Plaats: Kerkplein Stotert Olmen. Programma: Thee Black Cat Bone Squad, The

Andrew Surfers (29-7), The Discipli-nes, Believo, Landfill, School Is Cool, Marble Sounds, Superlijm, Roadburg, Mintzkov, Merdan Taplak (30-7).

Prijs: donderdag gratis, vrijdag 15 euro. mon moL mArtre Datum: 31 juli en 1 augustus Plaats: van de Sint-Petrus en Pauwelkerk tot aan de

Bressersdijk. Programma: Creatieve kunsthappening in openlucht. Prijs: gratis

reggAe geeL Datum: vr 6 en za 7 augustus Plaats: Zandstraat, Geel. Programma: Bunny Wailer, Toots &

The Maytals, Israel Vibra-tion, Tarrus Riley, Groove Station, ...

Prijs: 25 euro per dag. Combi: 35 euro.

wisseLfeesten kAsterLee Datum: za 7 augustus Plaats: Geelsebaan, Kasterlee Programma: Fanfare De Kunstminnaars, The

Nursery Rhyme, Bert Gabriëls, Tiny Legs, Tim, Dubioza Kolektiv, Wil-liam Boeva. Voor de kinderen is er een kinderrommelmarkt.

Prijs: muziek gratis, comedy: 5 euro.

internAtionAAL foLkLorefeest westerLo Datum: za 7, zo 8 en ma 9 augustus Plaats: Boerenkrijglaan 61, Westerlo. Bij regenweer in zaal de Zoerla. Programma: volksdansen en volksmuziek uit alle windstreken van Europa Prijs: nog niet gekend

AntiLLiAAnse feesten hoogstrAten Datum: vr 13 en za 14 augustus Plaats: De Blauwbossen in Hoogstraten Programma: Los Ilegales, Jorge Celedon, Mr. Vegas, Willy Chirino (13-8),

Michel Batista, Calle 13, Toby Love, Wyclef Jean, ... Prijs: 45 euro per dag, combi 70 euro, camping 5 euro.

zomer op het pLein oud-turnhout Datum: za 14 augustus Plaats: Dorpsplein Oud-Turnhout Programma: Will Ferdy, Marc Dex, Ive Rénaarts, Danny

Brendo, Stilton Spoon, Prijs: gratis

moL feest! Datum: vr 27, za 28 en zo 29 augustus Plaats: Kerkplein Donk en centrum Mol Programma: Haystacks Rock, Matthieu

en Guillaume, De Romeo’s en Black (Donk, 27-8), Django Bells, Minor Sing op het Santo Tomasplein, Chimay Kleinkunst Terras met Jelle Cleymans en Barbara Dex (28-8). Rob De Nijs en Sylver (29-8). Kinderfestival Alles Kids (29-8) met VTM-K-Zoomband, De Sunsets, Lindsay.

Prijs: gratis

gevArenwinkeL herseLt Datum: vr 27 en za 28 augustus Plaats: Wolfsdonksesteenweg, Varenwinkel, Herselt Programma: Blues Conspirancy, Omar & The Howlers,

The Wildcards (27-8), Belgian Blues Le-gends, Watermelon Slim, Ganashake, Rick Estrin & The Nightcats (28-8).

Prijs: nog niet gekend

Akkerpop meer (hoogstrAten) Datum: za 28 augustus Plaats: Donckstraat, Meer. Programma: The Noisy Bastards, Hard Resistance, Elec-

tric Eel Shock, Bloodshot, ... Prijs: gratis

desseL swingt Datum: za 28 augustus Plaats: Meiplein Dessel Programma: Belle Perez, Meuris, Sergio

zingt Hazes, Danny Fabry, ... Prijs: gratis

skAtefest oLen Datum: za 4 september Plaats: Domein Teunenberg Olen Programma: the Ghost Of A Thousand, Hard resis-

tance, Your Demise, The Apers, ... Prijs: nog niet gekend

ziggypop merkspLAs Datum: za 18 september Plaats: JH Zigzag, Kloosterstraat 7, Merksplas Programma: Rise And Fall, The Casino Brawl, As

Enemies Arise, Ritual, ... Prijs: nog niet gekend

fiestA mundiAL (foto per mAiL) Datum: vr 24, za 25 en zo 26 september Plaats: Keiheuvel, Balen Programma: Pranzo di Ferragosto (24-9), Che Sudaka, Selector

Matanzas, Sergent Garcia, Might Pirates (25-9), Tony Allen, Ma Mala Vita, Pura Vida, ... (26-9)

Prijs: vr 4 euro, za 20 euro, zo 10 euro, combi 25 euro.

worstenfeesten Datum: 20, 21 en 22 augustus Plaats: Centrum Vlimmeren Programma: Andes, Christoff, Bart Kaëll, The

Vicious (vr), Kleinvelokeskoers voor kinderen, kinderprogramma, worstenbike, The Fools (za), klein-velokeskoers, Lasgo, Sylver (zo).

Prijs: gratis

Suiker — 15

geeL zomertIn Geel weten ze wat feesten is. Ze weten ook dat je daar goeie muziek voor nodig hebt. En dus bokste de toeristi-sche dienst een redelijk indrukwekkend muziekprogram-ma in mekaar. Elke vrijdag van juli en augustus vindt er een concert plaats in het parkje achter jeugdhuis De Bogaard. Zowel liefhebbers van dans en rock als smart-lap- en kleinkunstadepten komen aan hun trekken. Alle concerten beginnen op 20.30u, alleen het feestje op 16 juli begint al om 14u. Datum: Elke vrijdag van juli en augustus Plaats: Jeugdhuis De Bogaard, Diestseweg in Geel. Programma: Sons Of Queen (2-7), Guy Swinnen (9-7), Nicole & Hugo, Eddy Wally, Shifting Gear (16-7), Buurman (23-7), Maxi-mum Basie (30-7), Contrabando (6-8), Kandoris (13-8), The New Fools (20-8), Eddy et les Vedettes (27-8).Prijs: gratis

oLen zomertHet Olense zomerfeest rust op drie pijlers. ‘Ciné Lee-mans’ brengt elke donderdag van juli openluchtcine-ma in de tuin van Villa Leemans in Sint-Jozef-Olen. Aan de Buulmolen worden op 2 en 3 juli muziekfesti-vals georganiseerd. En op het Dorpsplein wordt regel-matig een volksfeestje gehouden.Ciné Leemans toont ‘De helaasheid der dingen’ (1-7), ‘Slumdog Millionaire’ (8-7), ‘Dossier K’ (15-7), ‘Meis-jes’ (22-7) en ‘The Hangover’ (29 juli). De films wor-den vertoond om 22u, maar je kan voordien al in het park terecht voor een hapje en een drankje. Je mag je eigen stoeltje meebrengen.Geen zomerfeest zonder festival. Aan de Buulmolen (Industrielaan in Olen) wordt op vrijdag 2 juli ‘Daar bij die molen’ georganiseerd: een ode aan het Vlaamse lied. Bobby Prins, Marc Dex, Bart Kaëll, Paul Severs en Yves Segers zorgen voor de ambiance. Het eerste optreden begint om 18u.Op hetzelfde terrein worden een dag later, vanaf 17u, een aantal rockbands op het publiek losgelaten: Fury Of The Wilde, Roomservice, The Lilacs en Storko.En dan zijn er nog de volksfeesten op het Dorpsplein in Olen-Centrum. Op zondag 11 juli staat salsa cen-traal tijdens het Fiesta Latina. Twee Cubaanse salsa-bands met Belgische wortels, Alma Latina en Ritmo Latino, zijn present. Op zondag 25 juli vindt er een kleinkunstfestival plaats met Bart Van den Bos-sche, Armand, Wigbert, Bart Herman, Barbara Dex en Jelle Cleymans. En op zondag 29 augustus mogen kinderen de zomervakantie afsluiten met een kinder-doe-feest.In september krijgt ook Onze-Lieve-Vrouw-Olen nog zijn feestje. Op zondag 5 september wordt op het ‘Boerkesplein’ het ‘Boerkesfeest’ gehouden, compleet mét straattheater en een retrokermis. Prijs: de toegang tot alle evenementen is gratis.

BeiAArdConCerten moLHet beiaardcomité Mol is toe aan zijn 56ste con-certjaar en organiseert op zaterdag beiaardconcer-ten in de Sint-Pieterstoren van de centrumkerk, in de abdijtoren van Postel en op het Rondplein.In de centrumkerk hoor je: The Bells Angels (3-7), Koen Cosaert (10-7), Geert D’ Hollander (17-7), Malgosia Fiebig (24-7), Eddy Mariën (31-7), Koen Van Assche (7-8), Charles Dairay (14-8), Bauke Reitsma (21-8) en Carl Van Eyndhoven (4-9). Deze laatste concerteert ook nog op zondag 15 augustus in Postel en op zaterdag 28 augustus op het Rond-plein in Mol.Prijs: gratis

turnhout zomertWellicht wordt het meest uitgebreide zomerfeest in Turnhout georganiseerd. ‘Turnhout zo-mert’ omvat onder andere ‘Turnhout Terrast’ (de formule van het terrastheater, maar dan uitgebreid met muziek, animatie en stand-upcomedy) op 4 juli en 29 augustus, en ‘Turnawt Daanst’ op 10 (tropicana), 17 (soul, disco) en 24 juli (rock-’n-roll). Op zondag 25 juli strijkt het kinderfeest VTM-K-Zoom Zomertour neer op de Grote Markt en op vrijdag 30 juli Vlaande-ren Muziekland, met onder anderen Roel Van der Stukken.De Grote Markt krijgt een Frans tintje wanneer er petanquebanen op worden aangelegd. Op 8 en 22 juli worden er petanque-initiaties gegeven, op 9, 10 en 11 juli is er een tornooi. Petan-queclub Technico leidt een en ander in goede banen.Van 6 tot 19 augustus vindt Turnhout Kermis plaats en naar goede gewoonte begint die in avant-première al op dinsdag 3 augustus met de ontvangst van de foorkramers.De festiviteiten beperken zich niet tot de Grote Markt alleen. ‘Theater in de wijk’ brengt de familievoorstelling ‘Theater Tót’ naar vijf Turnhoutse wijken en ook filmfestival Open Doek trekt de Turnhoutse wijken in. De buurtbewoners kiezen zelf de film die ze willen zien.Op 28 augustus worden skaters uitgenodigd om hun kunsten te komen tonen op de pas ge-asfalteerde Grote Markt. Op 23, 24 en 25 augustus wordt op datzelfde marktplein al een ‘powerplaysoccer’-tornooi georganiseerd.De feestzomer wordt beëindigd met klassieke evenementen, die al vele jaren hun deugdelijk-heid hebben bewezen: De Schakel op 29 augustus en de opening van het nieuwe cultuursei-zoen met een bijhorende cultuurmarkt op 11 en 12 september.

donderse dAgen herentALsAcht concerten en acht films: dat zet cc ‘t Schaliken deze zomer op het program-ma. Donderdag is er muziek, vrijdag film. Place to be is het buitenplein van het cultuurcentrum.Het muziekprogramma is erg gevarieerd: de stadsbeiaardier is enkele keren te gast. Hij trapt de zomerfestiviteiten af (1-7), gevolgd door Caren Meynen, Guy Van Sande, Joeri Franssen, Erik Goris, Wen Bellens, Véronique Flamand en Bart Buls (8-7), Vane en Jean Bosco Safari (15-7), Residentes In en Peter Schnei-der (22-7), Keith Dunn, Phil Clayton, Bill Medford en Lightnin’ Guy (5-8), Koen Van Assche (12-8), Koen Van Assche en Reveré y Casas (19-8), Koen Van Assche en Eliane Rodrigues (26-8).Filmliefhebbers kunnen in openlucht kijken naar ‘Into the wild’ (2-7), ‘De helaas-heid der dingen’ (9-7), ‘Little Miss Sunshine’ (16-7), ‘Ed Wood’ (23-7), ‘Full metal jacket’ (6-8), ‘Black cat, white cat’ (13-8), ‘Me and you and everyone we know’ (20), ‘Confessions of a dangerous mind’ (27-8).Plaats: cc ‘t Schaliken, Grote Markt 35 in HerentalsPrijs: gratis


Gust Spruyt had automechaniek gestu-deerd, schoolde zich nadien om tot bouw-vakker maar moest noodgedwongen na een arbeidsongeval aan de slag als bandwerker in de koekjesfabriek van Herentals. Op z’n twaalfde ging hij in communiekostuum naar een optreden van Creedence Clearwa-ter Revival, een paar jaar later zag hij voor het eerst de zee tijdens een overtocht naar Londen voor een concert van de Stones. Voor de rest was hij ‘happy cleaning win-dows’, zolang de kerktoren van zijn dorp maar niet uit de horizon verdween.

Tot die ontmoeting in een achterzaal-tje van een café in Mechelen zijn leven zou gaan bepalen. Daar liep hij tijdens een con-cert van Kevin Coyne -al zes jaar geleden overleden- de toen twintigjarige maar o zo ambitieuze Herman Schueremans tegen het lijf. Schueremans zag in zaal Lux zijn anten-ne in de Kempen en zou jarenlang groepen leveren aan Gust en zijn brothers in arms van het ‘MAF’, Music and Fun. Ze zouden ze ontvangen met de middelen die ze voorhan-

den hadden: een veredelde parochiezaal, kookpotten en een koffiezetapparaat.

Gust Spruyt bracht niet alleen een on-waarschijnlijk aantal internationale groe-pen naar the heart of darkness van de Kempen; tussendoor was hij Schueremans’ rechterhand bij het opstarten van Rock Werchter (toen nog Torhout-Werchter), richtte hij een platenlabel op en was hij on-der meer tourmanager van De Kreuners. Als bandwerker leefde hij een leven dat uit de band sprong. Dat zich afspeelde in don-kere zalen, smerige tourbussen en nachtca-fés. Hij zat op een mallemolen die alsmaar sneller draaide en niet tot stilstaan kon gebracht worden. Iedere dag moesten er wel weer duizend en één zaken geregeld worden. ‘Those were the days’: voor een eenvoudig telefoontje naar Amerika moest Gust een nacht slaap laten. Het is dan ook niemand gegeven om ongeschonden uit dit leven op de rand van de waanzin te komen. Ook Gust draagt er de sporen van: suiker-ziekte en hartproblemen.

Vandaag is Gust Spruyt 54 jaar. Het leven in constante overdrive heeft hij reso-luut de rug toegekeerd. Afgepeigerd. Afge-beuld. Afgelopen. Wie hem wil ontmoeten, moet letterlijk een overlevingstocht maken naar de laatste restanten van Kempense wildernissen. Gust Spruyt, I presume? Aan oevers van diep weggestoken vijvers brengt Gust vandaag zijn dagen door met het bak-ken van zijn eigen brood en het drinken van thee van zelfgekweekte kruiden. Alleen om zijn dochter te plezieren, werkt hij nog twee keer per jaar backstage mee tijdens Werch-ter en Pukkelpop. “Ik heb alles gehad. Alles gezien. Alles gehoord. Ik sta nu ’s morgens om vijf uur op en luister naar mijn muziek: de vogels.”

Suiker kwam zijn rust verstoren en ont-futselde hem zijn grote verhalen: vaak hila-risch, meermaals onwaarschijnlijk. Over de bandleden van The Police die ooit een pint dronken in een café op de Geelse markt, over Nina Hagen die de tienuurmis bij-woonde in de kerk van Herenthout of over de lichtman van The Cure die zijn vrouw vond in de keuken van de Lux. Al die ver-halen zijn te mooi om ze zo maar in Gusts geheugen te laten liggen. Suiker zal vanaf september elke maand een van de vele straffe verhalen van Gust vereeuwigen. Als aperitiefje serveren we er deze maand ook al eentje: “Hoe de ogen opengingen.”

“IK HAD NOG NOOIT DE ZEE GEZIEN.” “Mijn eerste optreden was ‘Creedence’ (Creedence Clearwater Revival) in het Sportpaleis, met Tony Joe White in het voorprogramma. Ik had mijn beste commu-niekostuum aan! Van mijn moeder mocht

ik anders niet buitenkomen. Na dat optre-den was het met mij naar de ‘kl …’. Rock-’n-‘roll! Ik was 12 jaar en nog nooit buiten Herenthout geweest. De zee had ik nog niet gezien.”

“Met een paar kameraden van het jeugd-huis de Selkit in Herenthout trokken we dan naar Jazz Bilzen. Dat moet in ‘75 of ‘76 geweest zijn. Onze ogen vielen open. In de plaatselijke filmzaal hebben we Woodstock gezien: die film is ook nog een echte eyeope-ner geweest.

Met de Louis, een maat, en de Johny van het Kroegske, een bekend figuur in die tijd, zijn we dan per autostop naar de zee getrokken. Mijn moeder dacht dat ik bij een vriend ging slapen. In Oostende stapten we de boot op naar Londen naar het concert van de Rolling Stones in Hydepark. Op die manier zag ik voor de eerste keer de zee en zat ik voor het eerst op een boot. Het was de legendarische show met ‘Lynyrd Sky-nyrd’ en ‘10 CC’. Het podium was toen voor de eerste keer in de vorm van die bekende rode ‘Stones-tong’.

Ik bestelde in die tijd mijn Nederlandse muziektijdschriften ‘Oor’ en ‘Music Ex-pres’ bij het krantenwinkeltje om de hoek. Humo was aan ons niet besteed: dat bracht in die tijd enkel wat nieuwtjes over Elvis. We gingen heel wat ‘shows’ bekijken maar naar Brussel of Antwerpen was vanuit He-renthout altijd een hele expeditie. Daar nam je boterhammen voor mee. Bovendien kostte dat handenvol geld. Toen is er het idee ont-staan om zelf concerten te organiseren.”

In het septembernummer van Suiker: ‘Blues op speed’

“I am the local asshole.” (goo goo g’ joob)

Vanaf nu maandelijks in Suiker: de verhalen van Gust Spruyt

HERENTHOUT - “I am the local asshole”. Zo verwelkomde concertorganisator Gust Spruyt 25 jaar lang beloftevolle groepjes zoals Dire Straits en U2 wanneer ze zaal Lux in Herenthout binnenstapten. “Waar in godsnaam zijn we terecht gekomen”, moet er door hun hoofd gegaan zijn. ‘Herenthout: it even wasn’t on the map!’ Maar met de geur van verse koffie en pruttelend stoofvlees kon Gust hen doen vergeten dat ze in een zaal beland waren waar de elektriciteit tijdens het concert nog moest worden aangesloten en ze zich na het optreden zouden moeten wassen in een ‘pompbak’. Zaal Lux was rock-‘n-roll op zijn Kempens. Kapsones moesten aan de kapstok worden gehangen.

Suiker — 17

U BENT

H I E R

oVER DE sChREEFPoPCoNCERTEN VLAK oVER DE gRENs

Adressen en contactgegevens: – Zaal 013 , Veemarktstraat 44 Tilburg, 0031 13 460 95 00, www.013.nl – effenaar , Dommelstraat 2 Eindhoven, 0031 40 239 36 66, www.effenaar.nl – Dynamo , Catharinaplein 21 Eindhoven, 0031 40 239 31 10, www.dynamo-eindhoven.nl – Mezz , Keizerstraat 101 Breda, 0031 76 515 66 77, www.mezz.nl – Chassé theater , Claudius Prin-senlaan 8, Breda, 0031 76 530 31 32, www.chasse.nl

Agenda

zo – 04-07-10 – 14:30 – Zaal 013 Tilburg Sprokkelrock FeSTiVal (bandS Van de popFacTory) € 2,5

zo – 04-07-10 – 16:30 – MeZZ breda rue royale € 0

wo – 07-07-10 – 21:00 – Zaal 013 Tilburg cypreSS Hill € 33

zo – 08-07-10 – 15:30 – Zaal 013 Tilburg TecH-9, all For noTHing, injury TiMe, 21 gun SaluTe € 15

do – 08-07-10 – 20:00 – Zaal 013 Tilburg good cHarloTTe € 20

vr – 09-07-10 – 20:15 – eFFenaar eindHoVen THe paladinS € 16

vr – 09-07-10 – 21:00 – Zaal 013 Tilburg THe low Frequency in STereo € 6

vr – 09-07-10 – 22:00 – dynaMo eindHoVen FuSed € 6

zo – 11-07-10 – 16:30 – MeZZ breda TiM VanTol € 0

ma – 12-07-10 – 21:00 – eFFenaar eindHoVen nada SurF € 15

do – 15-07-10 – 20:30 – dynaMo eindHoVen gaSMoney € 10

vr – 16-07-10 – 21:00 – Zaal 013 Tilburg STeVe Von Till / HarVeSTMan € 7

zo – 18-07-10 – 16:30 – MeZZ breda boSTon Tea parTy € 0

ma – 19-07-10 – 20:30 – dynaMo eindHoVen loudneSS € 18

vr – 23-07-10 – 20:30 – dynaMo eindHoVen anne clark € 20

zo – 25-07-10 – 16:30 – MeZZ breda STaMMer lee € 0

di – 27-07-10 – 21:30 – eFFenaar eindHoVen dj SHadow € 18

zo – 01-08-10 – 16:30 – MeZZ breda neeka € 0

ma – 02-08-10 – 20:00 – Zaal 013 Tilburg Slayer € 40

di – 03-08-10 – 20:00 – Zaal 013 Tilburg Slayer € 40

wo – 04-08-10 – 19:00 – Zaal 013 Tilburg papa roacH, liFe oF agony, ill niño € 30

zo – 08-08-10 – 16:30 – MeZZ breda Marlon penn € 0

zo – 15-08-10 – 15:00 – MeZZ breda STeFan ScHill & band € 0

zo – 22-08-10 – 16:30 – MeZZ breda Marlieke Van ScHaik € 0

wo – 25-08-10 – 20:45 – Zaal 013 Tilburg nine pound HaMMer € 15

gaS MonEyEINDHOVEN - Het optreden van Gas Mo-ney op donderdag 15 juli is het laatste in het kader van de voortreffelijke ‘Hillbilly Hellride’-concertreeks die bij Dynamo in Eindhoven werd georganiseerd. Het coun-try- en rootsfestival Hillbilly Hellride bracht maandelijks een getalenteerde, maar nog onbekende groep naar Nederland. En hoe-wel Gas Money perfect in dit plaatje past, onderscheidt de band zich toch van de an-dere groepen die het voorbije halfjaar al te gast waren bij Dynamo.

De muziek die Gas Money brengt, is niet de ‘old school’ country en honkytonk die al enkele keren te horen was in Dynamo. Gas Money vertrekt wel vanuit de liefde voor die muziek, maar steekt de songs in een moder-ner jasje. Het resultaat mag er zijn. De iet-wat klagerige zang, in combinatie met de country-achtergrond, herinnert ons aan het betere werk van The Replacements, Green On Red of Danny & Dusty. Het zijn vergelij-kingen die de band zelf heel graag hoort. “We zijn inderdaad fans van The Replacements. “We kijken op dezelfde manier naar country-muziek als zij. Er is zeker verwantschap.”

Gas Money draait al een tijdje mee. Dat ze in Europa nog geen naam hebben

gemaakt, is te verklaren door het simpele feit dat ze bijna uitsluitend in de buurt van Philadelphia optraden, hun ‘hometown’. Gas Money speelde er zijn eerste concert in 1994, in het voorprogramma van de il-lustere Dave Alvin (van The Blasters). De muzikale reis liep niet altijd over rozen. De band versleet 6 bassisten en 2 drummers. Dat ging soms gepaard met dramatische gebeurtenissen. Zo verdronk een van de drummers tijdens een onschuldig kano-tochtje in de July-rivier in Delaware.

Gas Money bleef vooral actief in en om Philadelphia. Heel ambitieus is de band nooit geweest. Op tournee gaan door Eu-ropa was nooit een prioriteit. “We houden van motorrijden, bier drinken, lol trappen en optreden.” In een strak tourschema lukt dat niet zo best. En dus bleven de rockende motards maar in de buurt van ‘hun’ Philly.

Maar uiteindelijk is het er dus toch van gekomen. Gas Money trekt door Europa en houdt halt in Dynamo in Eindhoven. Het concert vindt plaats op donderdag 15 juli. Kaarten kosten 10 euro.

EINDHOVEN - Nog even en Nada Surf viert zijn twintigste verjaardag. Je ver-stand staat erbij stil. Maar het is inderdaad al van 1992 geleden dat Matthew Caws (gitaar en zang) en Daniel Lorca (bas) be-sloten om samen muziek te gaan maken. Caws en Lorca hebben trouwens een deel van hun kindertijd in België doorgebracht. De op-en-top New Yorkse band heeft dus Belgische trekjes. Sinds 1995 is ook drum-mer Ira Elliot een vast bandlid.

Het nummer ‘Popular’ werd een minihit in 1996, maar de groep bleef altijd zwaar onderschat. Het album ‘The Proximity Ef-fect’ uit 1998 deed het in Europa redelijk goed in het alternatieve rockcircuit, maar in Amerika flopte het wegens niet hitgevoe-lig genoeg. Nada Surf werd meteen ontsla-gen door platenmaatschappij Elektra. De New Yorkers van Nada Surf hebben sinds-dien een boontje voor Europa en promoten hun nieuwe platen steevast eerst in Euro-pa voor ze ermee door Amerika trekken. ‘If I had a Hi-Fi’ is de titel van hun nieuwste album; het zesde ondertussen.

Nada Surf staat op maandag 12 juli op het podium van Effenaar in Eindhoven. Tickets kosten 15 euro.

nada Surf

BREDA - Concerttempel Mezz maakt het je gemakkelijk. In juli en augustus worden er, telkens op zondagnamiddag, een achttal concerten georganiseerd op het terras. Je hoeft niet eens geld mee te brengen. Alle optredens zijn gratis. Even niets omhanden? Breda is vlakbij!

In Mezz wordt creatief omgespron-gen met de beschikbare ruimte. De con-certzaal en het café worden tijdens het jaar al druk gebruikt, en in de zomerva-kantie gooit Mezz er nog een reeks ter-rasconcerten tegenaan. Slim bekeken.

De zaal krijgt zo even rust en tegelijk worden de kalmste concertmaanden van het jaar toch opgevangen en komt er wat volk over de vloer.

Mezz kiest voor kleinschalige, in-tieme concerten. Het zijn ambachtelijke liedjesschrijvers die het openluchtpo-dium zullen bevolken. De muziek die wordt gespeeld is akoestisch of semi-akoestisch. Ideaal voor op een zonnige zondagnamiddag.

Op 4 juli is Rue Royale te gast, een Brits-Amerikaans echtpaar dat de we-reld rondtrekt met een folkgitaar en een minidrumstel. Op 11 juli concer-teert Tim Vantol: een Amsterdams songschrijver die in Zweden een plaat ging opnemen. Een week later kan je luisteren naar Boston Tea Party: cat-chy rocknummers die enkel op gitaar en een houten stompbox worden gespeeld. Op 25 juli speelt het Nederlandse semi-akoestische kwartet Stammer Lee en op 1 augustus is België zelfs vertegen-woordigd in Mezz. Dan is Neeka (foto) te gast.

Ook de Nederlandse rockgroep Mar-lon Penn (8 augustus) heeft een Vla-ming in de rangen. Het terrasconcert van zondag 15 mei staat in het teken van een Harley Davidson-event in Bre-da. Het begint om 15u in plaats van 16.30u. Stefan Schill & Band moeten de motorliefhebbers vermaken. De terras-zomer in Mezz wordt stijlvol afgesloten met een ‘thuisconcert’ van de Bredase Marlieke van Schaijk.

gratiS tErraSConCErtEn


Boeken met titels als ‘Dali en ik’ of ‘Cruijff en ik’ hebben altijd al een beetje op onze zenuwen gewerkt. Wie zulke boeken begint te lezen, stelt meestal al gauw vast dat ze beter ‘Ik en Dali’ of ‘Ik en Cruijff’ als titel hadden gekregen. De schrijver vindt zich-zelf minstens even belangrijk als het on-derwerp van zijn bespiegelingen; hij waant zich meestal zelf een genie. Alsof hij of zij wil zeggen: ik ben minstens even geniaal als de man of vrouw met wie ik op de foto ben gegaan.

‘Leonard Baeken en ik’ van de Vosselaar-se schrijver Robert Baeken is de uitzonde-ring die de regel bevestigt. In dit boek haalt Robert Baeken herinneringen op aan zijn nonkel Leonard Baeken (1926-1994), een wat vergeten Turnhouts beeldhouwer. Niet meteen een naam die bij het grote publiek veel belletjes zal doen rinkelen. Wanneer een boek dan als titel meekrijgt ‘Leonard Baeken en ik’, lijkt dat dus niet meteen te gebeuren met de bedoeling een graantje van zijn populariteit mee te pikken. Wel in-tegendeel.

De beeldhouwer Leonard Baeken gaf in het zuiverste Turnhoutse dialect les aan de

Turnhoutse academie, aan wat toen nog de afdeling boetseerkunst heette. En in zijn atelier legde hij zich toe op het maken van portretten. Vaak naakten, maar ook fami-lieleden en vrienden werden gebeeldhouwd. Grote artistieke theorieën ontwikkelde Bae-ken niet, wat door Robert Baeken wordt sa-mengevat in misschien wel het mooiste zin-netje van het hele boek: “Hij had het beeld niet in zijn hoofd, maar in zijn handen.”

Leonard Baeken koos zijn eigen, soms wat eenzame weg. Hij volgde het pad van het vakmanschap, het metier, op een mo-ment dat de rest van de wereld dat net wat minder belangrijk ging vinden. “In een tijd waarin de musea naar de illustere voor-beelden van Marcel Duchamp, Andy War-hol, Joseph Beuys en Marcel Broodthaers werden volgestouwd met tot zogenaamd conceptuele kunst verheven, gewone ge-bruiksvoorwerpen en afkooksels van aller-lei andere modieuze trends, bleef Leonard hardnekkig vasthouden aan zijn eigen visie en persoonlijke stijl waarvoor niet eerst een naam of theorie diende te worden uit-gedokterd om het zo aan het publiek uit te leggen. Feit is dat hij aan geen enkele ei-

gentijdse kunststroming deelnam en als gevolg daarvan geheel alleen stond”, stelt Robert Baeken. “Niet dat hij zich ooit laat-dunkend over moderne kunst uitliet, inte-gendeel. Maar een spijker in de muur met een jas eraan, bleef voor hem gewoon een spijker in de muur met een jas eraan, zelfs al mocht Beuys die daar persoonlijk hebben gehangen. Al begreep hij de boodschap wel: er bestaan geen objectieve criteria om een kunstwerk als zodanig te definiëren.”

henry miLLerDaarnaast is dit boek, waarin Robert Bae-ken zijn artistieke roeping aan die van zijn oom spiegelt, ook een zelfportret van de schrijver. Omstandig vertelt hij hoe hij de liefde voor de kunsten, en die voor de litera-tuur in het bijzonder, opdeed bij zijn oom. “In de beginjaren was hij als het ware mijn geestelijke vader. Ik verafgoodde hem. Toen de essentie van de kunst mij nog ontsnapte, moedigde hij me aan, stelde hij alles in het werk om mij te helpen op eigen vleugels te vliegen door te vertrouwen op mijn persoon-lijk gevoel. Hij deed dit niet uitsluitend met woorden, maar vooral met daden: door zijn persoonlijk voorbeeld, door eerlijk werk af te leveren, wat ik zeer bewonderde.”

Maar de beïnvloeding werkte ook in de andere richting. Toen Robert Baeken zijn oom een boek van de Amerikaanse schrij-ver Henry Miller in handen stopte, was Leonard meteen verkocht. Het zou in uit-eindelijk vier gebeeldhouwde portretten van de schrijver resulteren. Wanneer eind 1965 een foto van het eerste portret naar de geportretteerde wordt gestuurd, reageert die meteen enthousiast: “I think he caught

me very well, since he could only have seen photo’s of me.” En hij voegde wat gesigneer-de foto’s voor zowel Robert als Leonard toe.

‘Leonard Baeken en ik’ is een helder en vooral erg eerlijk boek. Robert Baeken draait nergens om de hete brij heen, ook niet als het om periodes van drankmisbruik gaat en de impact die dat op het werk van zijn oom had. Dat het nu via printing on de-mand en in eigen beheer wordt uitgegeven, is geen toeval. Robert Baeken had in het verleden enkele ongelukkige ervaringen met uitgevers; zijn inspanningen om zijn werk gepubliceerd te krijgen zou hij voort-aan beperken, besliste hij toen. De techno-logische evolutie, die het vandaag mogelijk maakt om zelf hoogwaardige publicaties op de markt te brengen zonder dat je er met-een 1.000 moet laten drukken, is voor een schrijver als Baeken een godsgeschenk. Zoon Serge Baeken tekende voor de cover een mooi portret van de beeldhouwer, de producent van de boeken nam de boekver-zorging voor zijn rekening, de drukkwaliteit (ook van de talrijke foto’s) is voorbeeldig.

Een klein monumentje dus voor een Turnhouts beeldhouwer.

Tekst: Toon Horsten Archieffoto’s: Familie Baeken

VOSSELAAR, TURNHOUT - Robert Baeken schrijft al jaren. Vroeger bracht hij enkele boeken uit bij reguliere uitgevers, maar de laatste jaren doet hij vrijwel alles in eigen beheer. Terwijl omstreeks deze tijd ook zijn roman over de Turnhoutse papierstaking van honderd jaar geleden verschijnt bij de Historische Drukkerij, brengt hij zelf de biografische schets ‘Leonard Baeken en ik’ op de markt. Een levensbeschrijving van zijn oom-beeldhouwer Leonard Baeken, die tegelijkertijd ook een artistiek zelfportret is.

FOTO VAN DE AMERIKAANSE SCHRIJVER HENRY MILLER, DIE HIJ ZELF OPSTUURDE NAAR LEONARD BAEKEN ALS DANK VOOR HET VAN HEM GEMAAKTE PORTRET.

LEONARD BAEKEN AAN HET WERK IN ZIJN ATELIER. LEONARD EN ROBERT BAEKEN VOOR HET ATELIER VAN DE BEELDHOuWER, OP 16 MAART 1966.

‘Leonard Baeken en ik’ van Robert Baeken is te verkrijgen bij boekscout.nl. Je kan het voor 14,85 euro bestel-len op de site www.boekscout.nl, en het wordt je opgestuurd. Recht-streekse link: www.boekscout.nl/html/boek.asp?id=1399.

“ hij had het beeld niet in zijn hoofd, maar in zijn handen.”

Robert Baeken over zijn oom-beeldhouwer Leonard Baeken:

Suiker — 19

Nieuws uit de Kempense bibliotheken

bib bib hoera!

Innovatie is aan de orde van de dag in de bibliotheeksector. Maar de automa-tisering, herinrichting en vernieuwing zijn voor kleinere gemeenten een zware financiële last. De Provincie Antwerpen komt hen tegemoet met subsidies voor de installatie van onder meer moderne bibliotheektechnieken. Ook een aan-tal Kempense gemeenten maken daar dankbaar gebruik van.

Zo deden Balen en Hoogstraten een aanvraag voor de subsidiëring van een zelfuitleeninstallatie: een toe-stel waarmee de bibliotheekbezoeker zelf het uitlenen of het terugbrengen van de boeken kan registreren. Het

systeem heeft als voordeel dat de bi-bliotheekbezoeker niet hoeft aan te schuiven bij de balie van de bib en dat tevens het bibliotheekpersoneel tijd vrij krijgt om te helpen bij meer inhou-delijke vragen.

Geel heeft een project ingediend om mensen met een geestelijke beperking te laten gebruikmaken van een zelfuit-leeninstallatie.

De stad Turnhout bouwt verder aan de volledige digitalisering en persona-lisering van de bibliotheekdiensten op basis van de elektronische identiteits-kaart van de bibliotheekleden en een draadloos netwerk.

LILLE - Momenteel reist de tentoon-stelling ‘Getekend’ met een bloemlezing uit het veelzijdige en gevarieerde werk van West-Vlaamse topillustratoren door de provincie Antwerpen. Een bezoek er-aan is ook een verrassende botsing van stijlen, genres en ideeën. Sommigen on-der hen, zoals Klaas Verplancke, Gerda Dendooven en Carll Cneut, zijn abso-lute wereldtop. Voor kinderen zijn pret-tige interactiemomenten ingebouwd. De twaalf illustratoren die tekenden voor deze tentoonstelling zijn: Greet Bos-schaert, Sabien Clement, Carll Cneut, Gerda Dendooven, Johan Devrome, Goele Dewanckel, Pieter Gaudesaboos, Marjolein Pottie, Katrien Thant, Isa-belle Vandenabeele, Klaas Verplancke en Anne Westerduin.

De tentoonstelling staat in juli en au-gustus in de openbare bibliotheek van Lille, Kerkstraat 22B

uit de BiBBLogsOveral in al de Kempense bibliotheken • ligt de nieuwe editie van ‘Stripgids’. De bijzonder gevarieerde inhoud van het lijvige nummer samenvatten, is absoluut ondoenbaar. Het tijdschrift ligt glanzend, volumineus én gratis ter beschikking. Snel ophalen valt aan te bevelen: de stapels zijn weliswaar hoog, maar ze slinken razendsnel. De Turnhoutse bibliotheek, met dage-• lijks honderden passanten, wordt hoe langer hoe meer ontdekt als tentoon-stellingsruimte. Horito CVO exposeert dan ook niet voor de eerste keer de eindwerken van de fotografieafdeling doorheen de bib. “Passie” is het thema dat de laatstejaarsstudenten kregen voorgeschoteld, en dat leverde acht heel verschillende reeksen op. Snel zijn als je de expo nog wil zien. Ze loopt maar tot einde juni.

‘gETEKEND‘: ExPo VAN wEsT-VLAAMsE ToPILLUsTRAToREN’

VORSELAAR - De boeiende en interac-tieve tentoonstelling ‘Schitterend Gesle-pen’ over het Kempense diamantverle-den is de volgende maanden in tal van Kempense bibliotheken te bekijken. Aan de hand van unieke getuigenissen, foto’s en filmfragmenten wordt de geschiedenis van het ‘steentje’ in de kijker geplaatst. ‘Schitterend Geslepen’ besteedt vooral aandacht aan de mondelinge verhalen van voormalige Kempense diamantbe-werkers en hun familie. Wie was de eer-ste Kempense diamantbewerker? Wat is een naadtang? Hoe was de sfeer in de

ontelbare fabriekjes? Hoeveel verdien-den de diamantbewerkers? Hoe staat de Kempense diamantnijverheid er nu voor? In de tentoonstelling ‘Schitterend Geslepen’ vind je een antwoord op al je vragen.Van 1 juli tot en met 12 augustus in de openbare bibliotheek van Vorselaar, Nieuwstraat 15

Meer info: Erfgoedcel Kempens Ka-rakter, Fundatiehuis, Begijnhof 27, 2200 Herentals. Contact: 014 21 97 00, [email protected], of www.kempenskarakter.be.

‘sChITTEREND gEsLEPEN’: ExPo oVER hET KEMPENsE DIAMANTVERLEDEN

Tot 17 augustus loopt in 240 boekhan-dels en 74 Vlaamse openbare bibliothe-ken de ‘Zomer van het Spannende Boek’. Met 48 spannende boeken laat de Zomer van het Spannende Boek je acht weken lang op het puntje van je stoel balance-ren. Naast kleppers van eigen bodem (o.a. Pieter Aspe, Toni Coppers, Deflo en Stan Lauryssens) kan je kennisma-ken met het nieuwste werk van een rits internationale auteurs, zoals Roslund & Hellström, Patricia Cornwell, John

Grisham en Arnaldur Indridason. In de ‘Misdaadbijlage’ van het tijdschrift Humo -de hele zomer lang beschikbaar in de bibliotheken en boekhandels- vind je bij alle titels tekst en uitleg. Met de kortingsbonnen in de bijlage geniet je van 3 euro korting op ieder actieboek. Je kan ook deelnemen aan de wedstrijd van de ‘Zomer van het Spannende Boek’ en een BeBook Neo -de eerste wifi e-reader- met een pak spannende e-boeken win-nen.

ZoMER VAN hET sPANNENDE boEK

PRoVINCIAAL gELD VooR KEMPENsE bIbLIoThEEKINNoVATIE


Tweemaal had vader ons in het holst van de nacht uit bed gehaald. Een eerste maal op 21 juli 1969 voor twee slaapdronken mannen op de maan, een tweede maal op 30 okto-ber 1974 voor twee boksende mannen in Congo. Telkens werd ons bezworen dat die momenten geschiedenis zouden schrijven. Nooit meer zouden ze uit onze hoofden weg te denken zijn. En nochtans: voor ons jonge leven was 3 mei 1972 veel ingrijpender.

Het was een vrijdag met zachte tempe-raturen voor de tijd van het jaar. ‘s Avonds zouden we met het ganse gezin -twee vol-wassenen en vier kinderen, de haartjes nat en langer op- voor de buis gaan zitten om te kijken naar ‘Een van de acht’ met Mies Bouwman.

We werden die vrijdag zoals gewoonlijk van school afgehaald door moeder. Bij aan-komst thuis bleek tot onze verwondering dat vader al terug was van het werk. Hij nam de autosleutel in ontvangst en deelde moeder mee dat hij voor alle zekerheid toch nog naar het benzinestation zou rijden en nadien nog even langs de garage voor een laatste controle.

We reden met een Citroen 2CV -een ‘geit’- vervaardigd uit flinterdun staal. Een speelgoedje dat enkel bij windstilte zijn topsnelheid van 70 km per uur haalde. In een tijd waarin veiligheidsgordels enkel gebruikt werden door Spitfirepiloten bood deze wagen op de achterbank nog plaats aan vier passagiers. Wel op voorwaarde dat de kinderen beurtelings gingen zitten: twee met de rug tegen de achterzijde en twee op de ‘harde baar’.

Na de school hadden we van moeder onze jassen niet mogen uitdoen. Als vader terug was, zouden we onmiddellijk ver-trekken. “Vertrekken naar waar?” Moeder antwoordde: “Dat is nog een verrassing”. We hoorden vader buiten claxonneren en spoedden ons naar de auto. Hij deelde mee dat alles in orde was. “Zouden we er geen

twee achterlaten”, hoorden we moeder nog zeggen. Waar hadden we dat zinnetje nog gehoord. Nee toch! Zou dit onze versie van het familiale drama Hans en Grietje worden: alleen achtergelaten in het enge bos. Vader stelde haar gerust: “De motor kan het ge-wicht wel aan.”

Voorbereid op een lange rit stopten we tot onze verbazing al na enkele minuten. We waren nog niet eens het dorp uit, maar stonden geparkeerd aan het grootwaren-huis Grand Bazar. Het had destijds als eer-ste grootwarenhuis van de streek de status van een koninklijk paleis en heerste over het winkelgebeuren. De dag van de opening waren de fanfares uitgetrokken en ’s avonds was een vuurwerk afgeschoten. In het zelf-bedieningsrestaurant stond een koffieap-paraat van Faema. Als we er koffie dronken, leverden wij onze bijdrage aan het onverge-lijkbare palmares van Eddy Merckx.

Vader was bruusk gestopt en had de handrem opgetrokken. We stonden voor het eerst aan de voet van de hellende oprit naar de Grand Bazar. Boven op het dak van het gebouw was de parking: in die dagen was Amerika nooit zo dichtbij. De hellingsgraad van de smalle en donkere strook beton be-nam ons de adem, maakte onze buikspieren slap en onze kaakspieren hard. Vader keek moeder aan. Moeder wierp achterwaarts een blik op ons. Het gebeurde allemaal in slow motion, alsof we onder water zaten.

Vader keek weer voor zich. De weg naar boven moest geheel vrij zijn. Pas als de auto voor hem de top had bereikt, kon hij aanzet-ten. Deze helling moest van het begin tot het einde in eerste versnelling worden geno-men. Er was geen tijd maar ook geen den-ken aan om halfweg het hellende vlak naar een hogere versnelling te schakelen. Het zou de motor een fatale terugslag geven. De ‘geit’ zou -achterwaarts salto’s makend- stuiterend als een bal de helling afdonde-ren. Met krachtige voetstoten dreef vader

het toerental van de arme motor alsmaar hoger op. Tot ontploffingsgevaar dreigde. Dan liet hij het koppelpedaal los en schoot de ‘geit’ als een raket naar voor. De motor jankte als een eenzame wolfshond, al de ra-men in de omgeving gingen aan diggelen. In de auto schoot de temperatuur met een ruk naar het kookpunt. Het beige nepleer van de zetels smolt weg. Onze oren klapten dicht. De lucht werd zo ijl dat onze ogen uit hun kassen dreigden te springen. Moeder gilde. Vader duwde met krachtige stoten op het stuur om zo de wagen extra kracht te geven. En ondertussen beleefden wij voor de eerste maal in ons leven in een luttel moment vol-strekt tegenstrijdige gevoelens van angst, geluk, vrees en opwinding die je enkel in een gulp over je heen krijgt op een moment dat je sneller leeft dan je verstand toelaat.

Die dag bereikten we de top van de Grand Bazar. The eagle aan groundcontrole: “Houston, opdracht vervuld!”

Boven hikte de geit nog minutenlang na. Vader schakelde naar tweede en bracht het beest zo tot bedaren. We stapten uit. Moe-der gaf vader een hand. Boven op het dak gingen we op de betonnen balustrade zitten en keken we uit over de streek. Daar, ons huis! Daar, onze school! Daar, het Atomium! En hoewel we in een dorp woonden dat qua mooie plekjes nog moest onderdoen voor een stad in de voormalige Sovjetrepubliek, dan nog blijft de parking van de Grand Bazar tot op heden een van de mooiste plaatsen die we tijdens onze tochten op deze wereld hebben mogen aanschouwen.

Deze maand wordt hij zeven, onze jong-ste zoon. We hebben hem nog nimmer in het holst van de nacht kunnen wakker ma-ken. Er is geen landing op de maan meer in het vooruitzicht, geen rumble in de jungle. Il n’ y a plus d’Amérique. Maar de helling van de Grand Bazar is er nog steeds. Hij is er stilaan klaar voor. Dat de GB nog lang moge openblijven.

Stijn Janssen

Die dag bereikten we de top van de Grand Bazar

Negende editie van Muziek aan het kasteel

MALLE - Voor het negende jaar op rij kan je in juli en augustus in domein De Renesse genieten van muziek. Gedu-rende vijf weken vinden er, telkens op donderdagavond, twee concerten plaats. De toegang is gratis. Als extra evene-menten zijn er ook een seniorennamid-dag en een kidsdag gepland. Die vinden in de namiddag plaats.

De senioren krijgen een muzikaal feestje dat op hun maat geschreven is. Op donderdag 29 juli concerteren van-af 13u De Suspenders, Dirk Bauters, Vanessa Chinitor en Yves Seghers. De toegang is niet alleen gratis, je krijgt er nog een gebakje bovenop!

Een gelijkaardig initiatief, maar dan voor de jongsten, is er op donderdag 12 augustus. Dan is een kinderdisco te gast en treedt Clown Rocky op met zijn safa-rishow. En de organisatoren zorgen ook voor tal van verrassingen.

Het avondprogramma vangt telkens aan om 19.30u. De volgende artiesten en groepen maken hun opwachting: The Ladies en Geena Leesa met Festeyn (29 juli), She’s Electric en Catch up (5 au-gustus), Witness en Desperated Com-pany (12 augustus), Country Feedback Club en The Firm (19 augustus) en Ma-thieu & Guillaume en Ellektra & Dr. Fred feat. Xandee (26 augustus).

Er is niet alleen het adembenemend mooie park De Renesse, het prachtige kasteel en de zalige muziek. Voor het eerst heeft de organisatie ook een trap-pistencafé opgebouwd. Het kan de pret alleen maar verheugen; de paters zullen het beamen.

Suiker — 21

Toen op 15 juni 1991 zijn kist in een put in de aarde werd neergelaten, was het niet de eerste keer dat De Poerre rust zocht in een graf. Vijfendertig jaar voordien, tij-dens de zomer van 1966, had hij al eens op een zwoele nacht een koel bed gezocht in een vers gegraven graf op het kerkhof van Mol. Toen hij er ’s morgens uit kroop, be-zorgde hij een oud vrouwtje de schrik van haar leven. Dit voorval betekende ook het einde van Poerres zwerversbestaan. De politie was ten einde raad en bracht hem naar het aftandse bejaardentehuis van de zusters van het Heilig Hart. Vier nonnen waren nodig om hem uit zijn lorren te pel-len, een bad te geven en zijn baard te knip-pen. Daar in de mannenafdeling van het rusthuis zou hij voor het eerst in meer dan vijftig jaar s’ morgens weten waar hij ’s avonds zijn hoofd zou kunnen neerleggen.

Zijn echte naam was Theodoor Van Tongel, een naam die klinkt als die van een vooroorlogs burgemeester van Ant-werpen of van een Nederlands schrijver van naturalistische romans. Theodoor was de zoon van Jan Van Tongel en Celestina Raus. Hun overige vier kinderen stierven allen voor hun vijfenveertigste, het jongste in het kraambed. Theodoor zou uiteinde-lijk 94 jaar worden en iedereen overleven. Al op zijn veertigste was iedereen van zijn

familie gestorven en bleef hij achter, vol-strekt alleen op de wereld. Hebben zijn ouders hem ooit Theodoor genoemd? Be-staan er kinderfoto’s van hem, zorgeloos spelend in een zandbak? Heeft zijn moeder hem ooit op de schoot genomen? En vooral: op welk moment van zijn leven werd The-odoor Van Tongel, De Poerre, de laatste zwerver die de Kempen heeft gekend?

Zwerver, vagebond, de Wannes Raps van Ginderbroek: zo wordt De Poerre stee-vast omschreven. Het zijn omschrijvingen, ingegeven door valse romantiek en nostal-gie en die het harde leven van een eenzaat, verhangen aan de drank, verbloemen. Vanaf zijn dertigste zwierf De Poerre rond in de bossen van Mol, stroopte konijnen en hazen en kocht met de schaarse opbrengst steevast jenever van zijn huismerk Herte-kamp. Drank was zijn remedie tegen een leven bij de beesten af, tegen honger en kou. Vaak dronk hij zich laveloos in cafés en strompelde dan langs de gevels van huizen naar de bossen om er de nacht door te brengen in beestenstallen of kelders van ruïnes. Kon hij geen beschutting vinden, dan sliep hij buiten onder de blote hemel.

De Poerre werd meermaals veroordeeld voor stroperij en crepeerde dan bijna in Turnhoutse cellen waar hij verstoken bleef van alcohol en tabak. Zijn drang naar open

ruimte was dierlijk. Een paar maal werd hij wegens landloperij weggestoken in De Kolonie van Wortel. Daar vonden de be-wakers hem elk ochtend aan de deur van de slaapzaal, op van de zenuwen, als een hond wachtend op zijn baasje om uitge-laten te worden. De Poerre was onbena-derbaar, schichtig als een wild dier, keek omwille van een lodderoog iedereen ver-vaarlijk loensend aan. Er mag aan getwij-feld worden of de man ooit meer dan vijf woorden na mekaar heeft gezegd.

Er bestaan ontelbare hilarische verha-len over hem. Zoals de geschiedenis van die fiets die hij in bruikleen kreeg van een schapenboer. De eerste dag bracht hij het vehikel terug met een blauw geschil-derd wiel, de volgende dag waren de twee wielen al geschilderd. Uiteindelijk was de fiets helemaal van kleur veranderd en beschouwde De Poerre het rijwiel als zijn rechtmatige eigendom.

De Poerre heeft de Eerste en de Tweede Wereldoorlog meegemaakt en op de val-reep ook nog de eerste Amerikaanse inval in Irak. Hoewel hij dronk en rookte als een ketter en nooit een dokter van nabij heeft gezien, werd hij stokoud. De laatste vijf jaar van zijn leven kwam hij niet meer buiten en doolde hij door de gangen van een bejaardentehuis. Hij die geen mens op een meter afstand liet komen, bracht er zijn dagen door met het vasthouden van de hand van Anna, een demente vrouw. De foto’s die ervan bestaan, ontroeren tot op het bot.

Op het kerkhof van Mol-Heidehuizen heeft hij een mooi graf gekregen met een zerk die betaald werd door het OCMW.

Het Père-Lachaise van de Campine

EN DE bIbLIoThEEK: hET PERFECTE KoPPELSuiker is verkrijgbaar in alle gemeentes van het arrondissement Turnhout. En omdat élke gemeente een bibliotheek heeft, waar bovendien het cultureel geïnteresseerde lezerspubliek van Suiker over de vloer komt, zijn de bibliotheken de gedroomde de partners van Suiker.Suiker is ook verkrijgbaar in horecazaken, stations, ziekenhuizen en cultuurcentra. Maar de grootste kans om Suiker op de kop te tikken, heb je in de bibliotheek. Want daar worden de meeste Suikers verdeeld.Suiker is verkrijgbaar in élke bibliotheek van het arrondissement, dus ook in die van jouw gemeente of deelgemeente. De cultuurkrant verschijnt de laatste donderdag van de maand, behalve als die nog na de 27ste valt. In dat geval verschijnt Suiker op de voorlaatste donderdag. Wees er op tijd bij!

Er zijn graven en graven. Graven van veel te vroeg gestorvenen, graven van onbekende soldaten, graven van families en kindergraven... Er zijn praalgraven en massagraven. Graven van moordenaars en graven van helden. Op elke mens past wel een graf. Op Kempense kerkhoven liggen her en der graven waarvan de bewoners een seconde langer aan de onvermijdelijke vergetelheid ontsnappen. Het zijn de graven van jonge voetbalsterren, van schrijvers die nog zoveel beloofden, van werkmanshelden. Het Père Lachaise van de Campine.

Theodoor Van Tongel (1896-1991): de laatste zwerver van de Kempen

benefiet ten voordele van bednet vzwWESTERLO, LEUVEN - De Rotaryclub van Westerlo organiseert op zonderdag 8 juli een benefietavond ten voordele van de vzw Bednet. Bednet is een vereniging die ervoor zorgt dat kinderen die ziek of ge-kwetst zijn toch in hun eigen klas lessen kunnen volgen via het internet.

In het auditorium Sancta Maria (Tien-sestraat 78 in Leuven) zingt sopraan An-neke Luyten werken van César Franck en Charles Gounod. Ze wordt begeleid door Denis Roosen op het romantische ‘Pere-boom & Leijserorgel’ uit 1989. Kathy Lin-dekens, die voorzitter is van de vzw Bed-net, stelt de vereniging voor en politicus Frank Vandenbroucke houdt een voor-dracht over ‘Onderwijs en welvaart: welke keuzes maken voor een toekomstgericht sociaal beleid?”

Tickets kosten 25 euro. Reserveren kan via mailadres [email protected].

De Djoelen 2010-2011OUD-TURNHOUT - Gemeenschapscen-trum De Djoelen in Oud-Turnhout heeft onlangs zijn programma voor het nieuwe seizoen 2010-2011 voorgesteld. Er komen enkele bekende namen op bezoek, zoals Philippe Geubels, Jo Lemaire, Johan Ver-minnen, de Heideroosjes, Zjef Vanuytsel, Luc De Vos (solo), Jan de Wilde, Stan Van Samang en Jelle Cleymans.

Zeker de moeite waard zullen ook de ‘tri-butes’ zijn aan Wannes Van de Velde, aan Wim Decraene (die 20 jaar geleden over-leed) en aan Django Reinhardt (die 100 jaar geleden werd geboren). Jazz van eigen én tegelijkertijd Zuid-Afrikaanse bodem is er met Tutu Puoane en haar band.

Dit is slechts een greep uit de inhoud. Het volledige overzicht vind je op www.oudturnhout.be. De kaartverkoop voor het nieuwe seizoen in de Djoelen is al gestart.


“Ik kom uit een muzikale familie”, zegt Koen. “We waren thuis met vijf zonen; ik was de laatste worp van het nest. (lacht) Mijn vader speelde viool, mijn moeder pi-ano. Iedereen speelde muziek. Mijn keuze voor muziek was dus evident. Toen ik acht jaar was, ging ik naar de muziekacademie in Antwerpen, waar we vroeger woonden. Mijn eerste instrument was dwarsfluit. Een jaar later kwam ik in het kinderkoor van de Vlaamse opera in Antwerpen te-recht. Ik kwam dikwijls in de buurt van de kathedraal, waar ik de beiaard hoorde spe-len. Mijn ouders gingen vaak naar beiaard-concerten. Toen ik dertien was, kreeg ik het in mijn hoofd om ook beiaard te leren, wat niet evident was. Nu zijn er een aantal mu-ziekacademies waar je het instrument kan leren, maar toen kon je dat enkel in Me-chelen, in de eerste beiaardschool ter we-reld (Koninklijke Beiaardschool Jef Denyn, nvdr). Je moest er minstens achttien jaar voor zijn. Dankzij de nieuwe directeur kon ik toch beginnen, als snotneus van de hoop. Elke avond nam ik de trein naar Mechelen om te spelen op een oefenklavier. Dat ziet eruit als een torenklavier, maar -gelukkig voor de buren- zonder klokken. In 1986 stu-deerde ik af en een week later kon ik in He-rentals aan de slag als beiaardier.” – Wat spreekt jou precies aan in een bei-aard? Het gevoel dat je een instrument bespeelt dat iedereen hoort. Willens nillens. (lacht). Dit houdt ook in dat je je muziekrepertoire zo uitgebreid mogelijk moet maken. De bei-aard behoort tot de grootste instrumenten. De meeste mensen hebben het idee dat de beiaardier op het klavier ligt te rammen. Toch kan je het heel subtiel bespelen. Ook is er het aspect van de dynamiek die iets groter is in vergelijking met andere instru-menten: je kan van heel zacht naar heel hard gaan. En ook de klokkenklank is iets speciaals.– In Vlaanderen vieren we dit jaar 500 jaar beiaard. Is het instrument typisch Vlaams?Het is een instrument dat ontstaan is in de toenmalige zuidelijke Nederlanden en dat vooral in Vlaanderen en Nederland wordt bespeeld. De klok als dusdanig is een uit-vinding uit China. Toen de klok naar Eu-ropa kwam, werd ze vooral in abdijen en kloosters gebruikt voor tijdsaanduiding voor kerkelijke aangelegenheden zoals bij-voorbeeld de vespers. Er kwamen alsmaar meer klokken. Tot iemand een systeem be-dacht om ze automatisch te bespelen aan de hand van een uit de kluiten gewassen mu-ziekdoos. De eerste keer werd dit gebruikt in de Parkabdij in Leuven, op het einde van de 15de eeuw. Op een gegeven moment werden de klokken bespeeld door aan de touwen aan de klepels te trekken. Dit is beieren. En dan kwam het beiaardklavier. Het oudste document waarin sprake is van een beiaardklavier dateert van 1510 in Ou-denaarde. Het instrument is dus minstens 500 jaar oud en ouder dan de viool en de pi-ano in de vorm zoals we die nu kennen.– Over hoeveel beiaarden spreken we dan?Vlaanderen telt zo’n zestigtal beiaarden waarvan er vijftig regelmatig bespeeld worden. In Nederland zijn er veel meer, zo’n honderdvijftig. Vanaf het begin van de twintigste eeuw is het instrument vanuit Vlaanderen geëxporteerd naar Amerika. Daar heb je een 200-tal instrumenten. Zo-

als het de Amerikanen betaamt, gaat het om gigantische instrumenten. In Amerika heb je grote en indrukwekkende instrumen-ten, maar er is geen enkele beiaardschool. Als Vlaams beiaardier heb je het voordeel dat bij ons de scholing van hoog niveau is. De Amerikanen komen hier les volgen om het thuis aan anderen te doceren. In Vlaan-deren en Nederland doen we ook nieuwe dingen. Bijvoorbeeld samenspelen met an-dere instrumenten. Dat wordt nu ook door andere landen overgenomen.– Thuis heb jij, neem ik aan, geen beiaard-toren om in te spelen. Hoe oefen je?Thuis hebben we een elektronisch klavier met klokkenklank via de computer. En dat wordt goed gebruikt. Wie erop mag spelen, leidt vaak tot ambras. (lacht) Mijn dochter heeft net haar eindexamen piano achter de rug. Mijn zoon van 15 speelt klassieke ac-

cordeon en intussen ook vijf jaar beiaard. Mijn vrouw (Anna Maria Reverté, nvdr) is beiaardier van Barcelona, de enige beiaar-dier in Spanje. We ontmoetten elkaar 25 jaar geleden. We waren allebei uitgeno-digd op een festival in San Francisco. En in een romantische stad gebeurt er van alles. (lacht)– Zien jullie elkaar dan veel?Elk weekend zijn we samen. Ofwel reis ik naar Spanje ofwel komt zij naar hier. Daar komt wel enig organisatorisch talent aan te pas. Maar het gaat vlot. Ik heb hier een druk leven. En in het vliegtuig geniet ik van een rustig moment: een tas thee, de krant lezen. We spelen ook vaak samen. Volgende week vertrekken we naar Amerika voor een concert.– Als beiaardier zit je hoog in de toren. Nie-mand ziet jou. Is dat soms niet eenzaam?Iets visueels beleven boeit inderdaad ster-ker. Maar in de zomer zijn er bijvoorbeeld de concerten op de mobiele beiaard. Dan zit je wel tussen het publiek. Maar ook als je boven speelt, zijn er leuke aspecten. De mensen die in Herentals op een terrasje zitten, zien me naar beneden komen. Af en toe zijn er mensen die applaudisseren. Dat schept een band. Zo kreeg ik vorige week een mail van een vrouw die schreef dat ze steevast wacht met het ophangen van de was tot ik begin te spelen. Ik ben blij dat ik deel uitmaak van het wasproces van dat ge-zin. (lacht) Ooit stond er onder aan de toren

eens een man met een fles wijn klaar. Mijn filosofie is dat je als stadbeiaardier geslaagd bent als je niet als storend overkomt bij het publiek of de mensen uit de buurt. – Hoe kan de beiaard aan populariteit win-nen?We beseffen dat we veel meer moeten doen met het instrument dan enkel onze weke-lijkse oefenbeurten of concerten boven in de toren. We moeten echt wel speciale din-gen doen om het instrument dichter bij het publiek te krijgen. De samenspelconcerten met de mobiele beiaard hebben veel succes. Om het zo laagdrempelig mogelijk te hou-den, spelen we bekende licht klassieke mu-ziek. En dan stel je vast dat het publiek de beiaard leert erkennen als een volwaardig instrument: “Waw, we wisten niet dat de beiaard zo mooi kan klinken met de andere instrumenten.”Een interview en vier steile houten trappen later arriveren we in de nok van de beiaard-toren van de Lakenhal. Een duif fladdert rond het klavier en ontsnapt door het raam. Boven ons 49 klokken. Koen Van Assche trekt zijn schoenen uit en zet zich schrap: “Zonder schoenen heb je beter contact met het instrument”. En dan klinkt een streepje jazz uit de toren. Voor de mensen op de ter-rasjes is er in de verste verte geen beiaar-dier te bespeuren.

Tekst: Caroline Haverans Foto: Bart Van der Moeren

HERENTALS - Je hoort hem, maar ziet hem niet. Koen Van Assche (42) is stadsbeiaardier van Herentals, Turnhout en Leuven. Hij is een van de weinige professionele beiaardiers in Vlaanderen. Tijdens de Donderse Dagen in de zomermaanden in Herentals komt de muzikant uit zijn toren om op het buitenplein van ’t Schaliken het publiek te verrassen op de mobiele beiaard. Hoog tijd om kennis te maken met de man achter de vertrouwde klanken op en rondom de Grote Markt: een beiaardier met wereldfaam.

Als beiaardier ben je geslaagd als je niet storend overkomt

“”

Stadsbeiaardier Koen Van assche

overziCht BeiAArdConCerten in de kempen

•Maandag 28 juni – 20.15u Sint-Pieterskerk Turnhout, torenbeiaard en piano (Geert D’hollander)•Donderdag 1 juli – 20.30u Beiaard Lakenhal Herentals•Zaterdag 7 augustus – 20u Sint-Pieterskerk Mol•Donderdag 12 augustus – 20.30u Beiaard Lakenhal Herentals•Donderdag 19 augustus – 20.30u Buitenplein cc ’t Schaliken Herentals, mobiele beiaard en familiekwintet Reverté i Casas •Donderdag 26 augustus – 20.30u Buitenplein cc ’t Schaliken, mobiele beiaard en piano (Eliane Rodrigues)Info: www.koenvanassche.be

“een vrouw schreef me dat ze pas de was op-hangt als ze me hoort spelen”

Suiker — 23


Wie wil weten wat een goed boek tot een goed boek maakt, mag niet nalaten af en toe een slecht boek te lezen.

Bij slechte boeken is meestal duidelijk aan te geven waarom ze slecht zijn: de stijl is kreupel, de zinnen lopen stroef, er mangelt wat aan de plot, de structuur zit enigszins scheef in mekaar gevezen, de dialogen lijken onnatuurlijk... Makkelijk zat. Veel moeilijker wordt het wanneer je moet uitleggen waar-om een goed boek nu precies zo geweldig is. Een van de charmes van een goed boek is dat het op natuurlijke en organische wijze tot stand lijkt gekomen. Een goed boek over-stijgt begrippen als stijl, inhoud, taal, vorm of structuur, zoals ook een geslaagd beeld of schilderij de materie waarmee het gemaakt werd achter zich laat. Een goed boek is… een goed boek.

De Engelse reisschrijver Eric Newby (1919-2006) was een schrijver van goede tot heel goede boeken. Bijna zeventig jaar lang trok Newby de globe rond. Soms bleef hij dicht bij huis, op andere momenten zocht hij de binnenlanden van Borneo op of daalde hij in een gammele kano de -even de juiste spelling opzoeken- Wakwayowkastic-rivier af. Met scherp oog voor detail en een fikse dosis Brits flegma beschrijft Newby wat hij onderweg meemaakt. Newby is misschien wel het prototype van de reisschrijver als wit, onbeschreven blad, die zijn bagage thuislaat en met een stevige dosis argeloosheid en op-rechte interesse op de wereld afstapt die zich voor hem ontvouwt. Niet voor niets draagt een van zijn bundels reisverhalen als titel simpelweg ‘What the Traveller Saw’. Een be-tere omschrijving van zijn boeken valt amper te geven. Eric Newby laat de dingen gebeu-ren; hij schrijft zoals reisschrijvers zouden moeten schrijven.

Ook de Kempense pastoor-leraar-histori-cus Jozef Lauwerys (1896-1982) schreef reis-verhalen, die in 1934 gebundeld werden in een boek dat eenvoudig ‘Reisverhalen’ heet. Het is binnen ‘s mans oeuvre (het best te om-schrijven als plaatselijke geschiedschrijving met meer pretenties dan stijl) een beetje een vreemde eend in de bijt. Lauwerys genoot in de Kempen jarenlang grote faam als histori-cus; hij publiceerde vooral over Hoogstraten, waar hij eerst pastoor en later deken was. Hij was ook de man die na de Tweede Wereld-oorlog de Hoogstraatse Sint-Catharinakerk heropbouwde, die bij de terugtrekking van de troepen gedynamiteerd was door de Duit-sers. Het leverde hem een standbeeld vlak bij ‘zijn’ kerk op, naast twee ridderordes en de titel van officier in de orde van Leopold II.

Lauwerys zal maar wat blij geweest zijn met zijn onderscheidingen, want hij was in de eerste plaats geïnteresseerd in geschie-

denis met een hoge hoed. Zijn boeken weme-len van de leenheren, de graven, de hertogen en de geestelijken; de man in de straat is na-genoeg volledig afwezig. Geschiedenis blijkt een zaak van kerken en kastelen. Binnen die beperkingen heeft Lauwerys zijn verdienste: de hoeveelheid materiaal die hij heeft boven-gespit over de geschiedenis van Hoogstraten en omgeving is indrukwekkend.

Maar jammer genoeg wordt iemand van eretitels of standbeelden geen beter schrij-ver. Wanneer Lauwerys zich aan reisverhalen begeeft, blijkt dat vooral erg treurig proza op te leveren. De man neemt namelijk zijn hoge hoed mee. De bestemmingen van de verschil-lende reizen zijn niet bepaald exotisch (Cu-lemborg, Breda, Utrecht, Anholt, IJsselstein, Boxtel en -ver weg!- Dinant), en blijken vooral gekozen omdat er -meestal via een of andere adellijke familie- historische banden met de thuisbasis van Lauwerys blijken te zijn. De reisverhalen zijn niet meer dan aanleidingen voor de schrijver om breed uit te pakken met zijn historische kennis. Hoogstraten is voor Lauwerys (die onder de vlag ‘reisverhaal’ ook rapporteert over busreizen met Hoogstratens Oudheidkundige Kring) de navel van de we-reld.

Iets noemenswaardigs meemaken (buiten het bezoek aan tientallen kerken, kastelen en musea, een onderhoud met een nazaat van een of andere graaf van Hoogstraten, of het aanschouwen van een belangwek-kend schilderij) doet Lauwerys niet of nau-welijks. Levende mensen interesseren hem ook niet, tenzij familie van meneer de graaf. Als hij zich al eens op een ontboezeming laat betrappen, koppelt hij zijn waarneming meteen terug naar de thuisbasis: “Wanneer wij buitentreden ligt het woord op onze lip-pen om aan elken Vlaming te zeggen: ga naar Utrecht en bezoek den dom: dan zult gij zien en beseffen hoe rijk wij zijn met onze kerken en kathedralen en, al hebben ook wij de beeldstormers op ons erf gehad, toch zult gij den hemel danken, dat hij ons voor een grootsch-opgevatte beeldstormerij als die van Utrecht heeft bewaard.” Home is where the heart is.

Lauwerys schreef reisverhalen die met reizen niks te maken hebben. ‘What the Trav-eller Saw’ versus ‘What the Traveller Wanted to See’. Dat het vooral de eerste benadering is (die van Newby dus) die goeie reisboeken oplevert, moge duidelijk zijn. Al houdt de lec-tuur van een schrijver als Newby wel risico’s in: ze kan een onstuimige en ongetemperde vertezucht doen ontstaan.

En de lezer van Lauwerys? Die blijft wel thuis. Daar hangt namelijk ook een schilderij aan de muur -hoeft ie helemaal de deur niet voor uit.

toon Horsten

Vertezucht

www.sUIKERKRANT.bESuiker heeft een digitaal verlengstuk gekregen. Op www.suikerkrant.be kan je terecht voor alle info over de krant, over de mogelijkheden om lid te worden van ‘de Club van 100’ en over de verdeelpunten van Suiker. Je kunt er ook reageren op artikels. Surfen maar!

Uw EVENEMENT INDe redactie van Suiker doet zijn uiterste best om op de hoogte te blijven van alles wat er op cultureel gebied leeft en beweegt in de Kempen. We hebben onze kanalen om overal geïnformeerd te blijven, maar we zien en horen natuurlijk ook niet alles.Organiseert u een cultureel evenement of kent u verenigingen of personen die het verdienen om eens in de aandacht te komen, laat het ons dan weten. Suiker bereik je het snelst en eenvoudigst via mail: [email protected].

Dinamo knipoogt naar mensen met een lichte verstandelijke beperkingTURNHOUT - Vormingsdienst voor volwassenen Dinamo organiseert in juli en augustus geen activiteiten, maar wil in de toekomst wel starten met een ‘knipoogproject’. Het project laat mensen met een lichte verstan-delijke beperking deelnemen aan acti-viteiten waaraan ook mensen zonder handicap deelnemen. Deze manier van werken is voor iedereen verrij-kend. Mensen met een handicap vin-den het fijn om erbij te horen, de an-deren leren zich open te stellen voor andersvaliden.

In september organiseert Dinamo een infoavond die bestemd is voor even-tuele deelnemers (met of zonder ver-standelijke beperking), ouders, begelei-

ders, ... Je kan je meteen ook inschrijven voor de eerste knipoogactiviteiten. Die zijn gepland voor in de winter.

Alle info krijg je bij Lief Geudens op het nummer 014 47 21 61 of [email protected].

nieuwe Cursussen 2010-2011Begin augustus is de Dinamobrochure klaar met het nieuwe cursusaanbod voor 2010-2011. De info zal ook on-line worden gezet: www.warande.be/dinamo. Inschrijven voor de nieuwe cursussen kan vanaf maandag 23 au-gustus aan de Dinamobalie. Die is ge-opend elke werkdag van 9 tot 12u en van 13 tot 16u, en op maandagavond ook van 18 tot 20u.

Suiker — 25

Op reis doet een mens om God weet welke reden vaak zaken voor de eerste maal in zijn leven. ’s Morgens om zeven uur biefstuk met friet eten in een stationsbuffet in Boekarest bijvoorbeeld. Of zich laten natscheren in een lam dorp in de Griekse Peloponesus.

BesnijdenisOok al is het dertig jaar geleden, we kunnen ons het groezelige vertrek waar we voor de eerste maal natgeschoren zou worden nog tot in het kleinste detail voor de geest halen, en u meteen de beschrijving ervan besparen. Toen we rondom de spiegel de rij foto’s ont-waarden van jongentjes met wijd openge-sperde mond en doodsangst in de ogen, be-seften we dat de barbier ook de plaatselijke besnijder van dienst was. Te laat, want de

100-jarige had ons al gevangen in zijn web door zijn grijze cape over ons hoofd te gooien. Daar klonk al het wetten van het mes. Tien minuten later stonden we buiten met een babyface ‘avant Sam Goris’ en werden we door onze toenmalige vriendin voor adoptie vrijgegeven. Een week lang zou ons gezicht aanvoelen als de flanken van de Vesuvius in augustus 79, op het moment dat de lavast-room er van afdroop en de stad Pompei zou bereiken. Tussen barbier en barbaar: het is een maar een smalle, vlijmscherpe lijn.

BrAndende fAkkeLOm die reden waren we niet helemaal op ons gemak toen we op een zaterdagna-middag plaatsnamen in de scheerdersze-tel van Arif Tarcan, de naar verluidt nog

enige barbier van de Kempen. Maar gij die na mij komt, wees niet bevreesd: het werd een ontspannende, ja zelfs verwikkende ervaring. Zijn assistente bracht de warme scheerschuim, Tarcan zeepte ons in met geurige zeep en een zachte kwast, gemaakt van donshaartjes van babyzeehond. Hij liet met vaste hand zijn mes soepel langsheen onze kaken zweven, verwijderde handig alle baardgroei, zelfs de moeilijk bereikbare plukjes in de plooien van ons aangezicht en werkte het geheel af met enkele korte haal-tjes van de tondeuse. Om ten slotte verkoe-ling te brengen met wat druppels pittige af-tershave . Slechts op een moment trokken we verschrikt terug: toen de barbier onaan-gekondigd maar vliegensvlug met een bran-dend fakkeltje langs onze oren gleed en we

de haartjes uit onze gehoorbuis hoorden wegknisperen. Arif lacht: “Dat fakkeltje is mijn beste reclame: het trekt klanten aan. Als ze voorbij mijn zaak komen, kijken ze nieuwsgierig binnen. ‘Waw: jij scheert nog echt met de scheerkwast en het mes?’ Even later zitten ze in mijn zetel en heb ik ze als klant.”

kwetsenArif Tarcan is nog maar 25 jaar en woont en werkt in Beringen. Vandaag heeft hij al meer dan een jaar ook een tweede kapsalon aan de Voogdijstraat in Mol. Arif volgde een kappersopleiding in Hasselt. “Maar tijdens gans mijn opleiding heb ik maar twee uur-tjes les in scheren gehad”, vertelt hij. “Tja, wie vraagt vandaag aan zijn kapper nog om een scheerbeurt? Dat gebeurt niet meer. Maar ik scheerde mijn vader en zijn kame-raden al op mijn twaalfde. Later leerde ik de stiel van een kapper uit de Turkse stad Konya. Van die man heb ik al de kneepjes geleerd. Het is een moeilijk vak dat veel vaardigheid en oefening vereist. Een bar-bier die beweert nog nooit iemand te hebben gekwetst, moet je niet geloven. Al mijn ma-teriaal laat ik uit Turkije meebrengen: de mesjes, de zeep en de ontsmettingsproduc-ten. Hier vind je die authentieke producten niet meer.”

mAChogedrAg“Negentig procent van mijn klanten zijn Belgen”, beweert Arif. “Veel van hen heb-ben zich in Turkije als toerist laten scheren, want daar kost dat nauwelijks iets. Veelal zijn het mannen tussen dertig en vijftig jaar. Maar er zitten ook veel jonge kerels tussen die voor een speciale scheerbeurt komen,

meestal vlak voor ze uitgaan of naar een bruiloft moeten. Ik doe ook aan ‘modelsche-ren’. Ze mogen mij vragen wat ze willen. Vandaag zijn fijne, strakke baardlijntjes erg in. Ik teken het patroon even uit in mijn hoofd en begin er dan voorzichtig aan.

Als je je bij mij laat scheren, ben je ge-rust voor een week. Maar sommige man-nen komen 3 maal per week om zich echt te laten verwennen. Jazeker, een baard is een onderdeel van het machogedrag. Maar neem van me aan: vrouwen vallen niet voor een kunstwerk op het gezicht, maar elke vrouw wil wel een man met een verzorgde baard.”

Tekst: Stijn Janssen Foto: Bart Van der Moeren

“ geloof geen barbier die beweert nog nooit iemand te hebben gekwetst”

arif tarcan de barbier van

de Kempen

MOL - Het ging als een lopend vuurtje van man tot man: er

had zich opnieuw een barbier in het dorp gevestigd die baarden

scheerde met warme scheerzeep en een vlijmscherp authentiek scheermes. En het nieuws kon

nog beter: de natscheerder was een Turk en Turken staan

bekend als de Da Vinci’s in dit risicovolle segment van de scheerkunst. We spoedden er

ons heen. Met een bang hart, we geven het grif toe. Maar dat had

zo zijn reden.

Wie zijn baard volgens de regels wil ‘nat-scheren’, is wel even zoet voor de spiegel. Arif Tarcan zet de vijf vuistregels op een rij.

1. grondig inzepen“Je moet de baard zeer goed inzepen. Dat is meteen ook de belangrijkste stap in het scheren. Gebruik geen schuim maar nog echte scheerzeep. Inzepen maakt de haar-tjes soepel en doet ze rechtop staan. Veel mensen gaan na het scheren douchen.

Fout. Je moet het net andersom doen: eerst douchen en dan scheren. Douchen maakt de poriën in het gezicht open.”

2. steeds een nieuw mesje“Gebruik voor iedere nieuwe scheerbeurt een nieuw scheermesje. Dat moet om hygiënische redenen. Enkel in Turkse dorpjes zal je nog een barbier aantreffen met een authentiek scheermes dat hij voor elke beurt opnieuw wet. Ik gebruik

geen gillette maar een eenbladig scherp scheermesje.”

3. soepeL vAnuit de poLs“Bij het scheren moet je de huid strak-trekken en tegen de haren in gaan. Je mag niet op het mes duwen, anders scheer je te diep en krijgt de klant nadien een brandend gevoel. Het mes moet over de huid zweven. Een vaste hand is uiteraard een must, maar de echte soepele scheer-beweging vertrekt vanuit de pols.”

4. geen donshAren sCheren“Je moet er zeker op letten dat je niet scheert waar er geen baardgroei is. Je

scheert dan donsharen weg. Doe je dat een paar maal, dan worden die donshaar-tjes echte haren. Je kent toch die Turkse mannen met haar tot aan hun ogen. Dat is het gevolg ervan.”

5. goed ontsmetten“Na het scheren moet er ontsmet worden. Ik doe het meestal met aftershave. Maar voor mijn Turkse klanten gebruik ik al-cohol van 80%. Dat prikkelt even maar is zeer goed voor de huid en ontsmet uit-stekend. Voor wie dat wenst, leg ik ook warme kompressen. Die warme doekjes openen de poriën opnieuw. Ze helpen bo-vendien uitstekend tegen puisten.”

De vijf regels voor een gladde kin


juli/augustus

oPEN DoEK

dinsdag 6 juliun Ange A LA merLand: FrankrijkRegisseur: Fabián BielinskyDuur: 85 minutenJaar: 2009

In Sidi Ifni, een stadje in het zuiden van Marokko, leeft de 12-jarige Louis onbezorgd met zijn ouders en broer Quentin. Louis is een gelukkige, geestige knaap. Zoals alle jongens droomt hij ervan om later voetbal-ler te worden. Hij bewondert zijn broer en houdt van zijn ouders, de zee, lachen en ont-dekkingen. Alles ziet er rooskleurig uit. Tot zijn depressieve vader hem op een dag een schokkend geheim vertelt: hij zal, die nacht nog, een einde aan zijn leven maken. Uit-eindelijk voert de vader zijn plan niet uit. Die nacht niet en ook niet de dag daarop. Hij maakt geen einde aan zijn leven, maar wel aan Louis’ kindertijd.

dinsdag 13 juliLA siCiLiAnA riBeLLeLand: ItaliëRegisseur: Marco AmentaDuur: 113 minutenJaar: 2009

De Siciliaanse Rita Atria verliest op jonge leeftijd haar vader en haar broer door toe-doen van de cosa nostra. Het is gebruike-lijk in deze ‘criminele traditie’ dat de fami-lie hierover zwijgt: omerta, de wet van de stilte. De koppige zeventienjarige besluit hier niet aan mee te werken en klaagt op 5 november 1991 de gehele cosa nostra aan. Vanaf die dag zijn haar dagen geteld. Rita is niet meer veilig op het eiland en wordt gedwongen in Rome onder te duiken in een armetierig appartementje totdat de liefde haar uit haar schuilplaats lokt en haar tot mediahype verworden zaak voorkomt.

De film is op waargebeurde feiten geba-seerd, en een ode aan de enorme moed van Rita Atria.

dinsdag 20 juliyo tAmBienLand: SpanjeRegisseur: Alvaro Pastor en Antonio NaharroDuur: 103 minutenJaar: 2009

De 34-jarige Daniel uit Sevilla is de eerste Europese man met een universitair diplo-ma die aan het syndroom van Down lijdt. Als hij een baan bij de Social Service krijgt, ontmoet hij de vrijdenkende Laura. Snel ontstaat er een bijzondere vriendschap tus-sen de twee, wat stuit op afkeurende blik-ken van collega’s en vrienden. Wars van alle commentaar weten zij een vriendschap en liefde te beleven die uniek is.

Verrassend debuut van schrijf- en regie-duo Álvaro Pastor en Antonio Naharro. De film is scherpzinnig en humoristisch, ont-wapenend en vertederend. Volgens velen de meest ontroerende film van het jaar!

dinsdag 27 juliviLLA AmALiALand: FrankrijkRegisseur: Benoît JacquotDuur: 91 minutenJaar: 2009

De wereld van Ann stort in wanneer ze merkt dat haar man een andere vrouw heeft. Ze verkoopt haar auto en haar ap-partement, ze annuleert haar professionele afspraken, haalt haar bankrekening leeg en gooit haar gsm weg. Ze laat haar haren knippen en verandert haar kledingstijl. En ze besluit op reis te gaan naar Italië. Daar aangekomen nestelt ze zich in een oud huis: Villa Amalia.

De vertelling gebeurt in schokjes, met abrupte beeldovergangen. Geen makkelijke film, maar wel een film die imponeert en confronteert door zijn aparte stijl en sterke beeldintensiteit, en met een uitmuntende Isabelle Huppert in de hoofdrol.

dinsdag 3 augustusLA primA LineALand: ItaliëRegisseur: Rémi BezançonDuur: 100 minutenJaar: 2009

Italië, 1982. Sergio Segio en Susanna Ron-coni zijn niet enkel geliefden maar ook de leiders van de links-extremistische groe-pering La Prima Linea. Vergelijkbaar met de Rode Brigades schuwde deze groepering geen enkele vorm van geweld om de staat omver te werpen. Sergio raakt na verloop van tijd steeds verder verwijderd van de ex-treme inslag van de groep, maar wanneer Susanna gevangengenomen wordt, doet hij nog één keer een beroep op de militaire methoden om haar uit de gevangenis te bla-zen...

Strak geregisseerd drama, gebaseerd op ware gebeurtenissen.

dinsdag 10 augustusCosA vogLio di piuLand: ItaliëRegisseur: Rémi BezançonDuur: 129 minutenJaar: 2009

Anna is tevreden met het leven dat ze leidt, haar job, haar familie en haar vrienden. Ze woont samen met de sympathieke Alessio en beiden dromen van een baby. Maar op een dag ontmoet ze de viriele, iets oudere Domenico, een getrouwde man en vader van twee kinderen. Anna laat zich meeslepen in een passionele relatie, ontdekt begeerte, le-vert zich over aan hartstocht en geniet van spannende seks in een hotelkamer. Maar de minnaars worden ook geconfronteerd met de verleiding om hun clandestiene si-tuatie te ontvluchten.

dinsdag 17 augustusALzA LA testALand: ItaliëRegisseur: Alessandro AngeliniDuur: 146 minutenJaar: 2009

Mero, een getalenteerd scheepsbouwer, staat er alleen voor om zijn zoon Lorenzo op te voeden. Zijn zoon, voortkomend uit een relatie met een Albanese vrouw, is zijn enige reden van bestaan. Ex-amateur-bokser Mero droomt ervan hem als boks-kampioen te zien schitteren in de ring. Hij traint zijn zoon dagelijks en leert hem dag na dag hoe hij moet terugslaan en moet oppassen voor de uppercuts die het leven soms uitdeelt.

Maar Mero kan Lorenzo’s leven niet re-gisseren. Er gebeuren dingen die hij niet in de hand heeft.

dinsdag 31 augustusio sono L’Amore Land: ItaliëRegisseur: Luca GuadagninoDuur: 120 minutenJaar: 2009

Een aristocratische Italiaanse familie komt samen om de verjaardag van de pater fami-lias te vieren. Kleinzoon Eduardo stelt zijn nieuwe vriendin voor, zijn zus Elisabetta toont een schilderij dat ze gemaakt heeft van haar grootvader. Dan staat ineens de jongeman aan de deur die eerder op de dag de onoverwinbare Eduardo van zijn titel beroofde. Ten slotte kondigt de grootvader zijn opvolging aan... Door een reeks kleine, bijna onschuldige gebeurtenissen valt het perfecte leventje van de familie langzaam maar zeker uiteen.

Open Doek dankt zijn bekendheid aan het filmfestival dat eind april wordt georganiseerd. Maar het hele jaar door worden er films geprogrammeerd door Open Doek. Suiker houdt je elke maand op de hoogte van het programma. Tenzij anders vermeld worden de films vertoond in Utopolis (Graatakker in Turnhout) op dinsdagavond om 20u.

Suiker — 27

V.I.P.-PARTNER provinCie Antwerpen Adres: Kon. Elisabethlei 22, 2018 Antwerpen Tel: 03 240 50 11 Fax: 03 240 54 75 Mail: [email protected] Website: www.provant.be

PARTNER xxL w&w BouwserviCe Dak- & isolatiewerken Gyproc®-werken Totaalrenovatie Tel: 0474 08 33 05 Mail: [email protected] Website: www.ww-bouwservice.be PARTNERs xL de wArAnde Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout Ticketbalie: ma-vr 9-17u, za 9-14u Tel: 014 41 9494 (algemeen)

014 41 69 91 (ticketbalie) Website: www.warande.be

de kringwinkeL Adressen: goedkoop en origineel Mol (Sint-Appolonialaan, 014

32 61 63), Turnhout (Steenweg op Tielen 70), Retie (Sint-Mar-tinusstraat 50), Hoogstraten (Meerseweg 135, 014 44 20 40), Geel (Kollegestraat 104, Gas-straat 2a), Herentals (Lierse-weg 136), Kasterlee (Krokus-laan 10), Balen (Steenweg op Leopoldsburg 71/2), Herselt (Blaubergsteenweg 113), Heist-op-den-Berg (Noordstraat 25/1, 015 21 23 73).

PARTNERs L CuLtuurCAfé

wAArAnders Adres: Warandestraat 42,

2300 Turnhout Openingsuren: ma-za 11-1u, zo 7-24u Tel: 014 47 21 90 Website: www.warande.be

CC ‘t sChALiken Adres: Grote Markt 35,

2200 Herentals Openingsuren: ma 9-12u / 17-19.30u,

di, do, vr 9-12u / 13.30-16u, wo 9-12u.

Ticketbalie ook op wo 13.30-16u en za 10-14u.

Tel: 014 28 51 30 Fax: 014 22 28 56 Mail: [email protected] Website : www.schaliken.be

AdvoCAAt BussChAert Adres: Markt 50, 2400 Mol Openingsuren: Na afspraak Tel: 014 32 27 76 Fax: 014 32 27 77 Mail: [email protected] Website: www.advocaatbusschaert.be

CC de werft Adressen: Werft 32, Markt 1, 2440 Geel

(exporuimte de Halle) Centrumparking Nieuwstraat, 2440 Geel (exporuimte de Schrijnwerkerij)

Balie: ma 13.30-16.30u, di-vr 9-12u / 13.30-16.30u, za 10-12u

Tel: 014 56 66 60 (administratie) 014 56 66 66 (reserveringen)

Fax: 014 56 66 80 Mail: [email protected],

[email protected] Website: www.dewerft.be

trAm 41 (turnhoute route Archief en musea) Adressen: Stadsarchief (Stadhuis/Erf-

goedhuis, Grote Markt 1, 2300 Turnhout, 014 44 33 98) Nationaal Museum van de Speelkaart (Druivenstraat 18, 2300 Turnhout, 014 41 56 21) Taxandriamuseum (Begijnenstraat 28,

2300 Turnhout, 014 43 63 35) Begijnhofmuseum (Begijnhof 56, 2300 Turnhout, 014 42 12 48)

Openingsuren: musea: di-za 14-17u, zo 11-17u Stadsarchief: ma: alleen telefonisch of per mail, di-vr 9-12.30u / 13-16.30u

Mail: [email protected] Website: www.tram41.be

oogwenk optiek Carine Vermoesen brillen, contactlenzen, gratis

ogentest, hoorapparaten Adres: De Valken 16, 2370 Arendonk Openingsuren: di-vr 9-12u en 13-18u, do tot

18u, za 9-17u, ma afspraak Tel en fax: 014 67 24 35 Mail: [email protected]

CC ‘t getouw (schouwburg rex – zaal ‘t getouw)

Adres balie : Smallestraat 2, 2400 Mol Openingsuren: ma-vr : 9-12u / 13.30-16u,

za 10-12u / 13.30-16u / 1 uur voor elke podiumvoorstelling

Tel: 014 33 09 00 Fax: 014 33 08 90 Mail: [email protected] Website : www.getouw.be kunstforum würth Adres: Everdongenlaan 29,

2300 Turnhout Openingsuren: alle dagen: 10-17u Tel: 014 44 55 95 Fax: 014 44 56 62 Mail: kunstforum@würth.be Website: www.wurth.be

strip turnhout Adres: Warandestraat 42,

2300 Turnhout Tel: 014 47 23 43 Mail: [email protected] Website : www.stripturnhout.be

fiLmfestivAL open doek

Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout Tel: 014 41 94 94 Fax: 014 42 08 21 Mail: [email protected] Website: www.opendoek.b

ACAdemie Arendonk Adres: Wampenberg 26,

2370 Arendonk Tel: 014 44 20 61 Fax: 014 44 20 63 Mail: secretariaat@

academiearendonk.be Website: www.academiearendonk.be

BoeCkx piAno’s Stemmen, herstellen, verhuur,

verkoop nieuw en tweedehands Adres: Bergenstraat 94b, 2480 Dessel Tel: 0496 33 22 32 Website: www.boeckxpianos.be

BiBLiotheek turnhout Adres: Warandestraat 42,

2300 Turnhout Openingsuren: ma 14-20u, di t.e.m. do 11-20u,

vr 11-18u, za 10-17u Tel: 014 47 22 41 Fax: 014 41 61 41 Mail: [email protected] Website: www.turnhout.be/bib

de singer Adres: Bavelstraat 35, 2310 Rijkevorsel Website: www.desinger.be of www.ajazzexperience.be

dinAmo Adres: Warandestraat 42, 2300 Turnhout Openingsuren: educabalie ma-vr 9-12u en 13-16u, ma 18-20u Tel: 014 41 94 94 (algemeen), 014 47 21 64 (educabalie) Mail: [email protected] Website: www.warande.be (cursussen) Blog: www.warande.be/dinamo

vBk AAnnemingen Algemene grond- en afbraak-

werken, plaatsen containers, leveren van grond, grind, schors, ... machineverhuur met of zonder machinist, leggen van klinkers, plaatsen van omhei-ningen

Adres: Molenstraat 77, 2490 Balen Tel: 0496 61 88 66 Fax: 014 70 87 47 Mail: [email protected]

Brouwerij CorsendonCk Adres: Slachthuisstraat 27, 2300 Turnhout Tel: 014 45 33 11 Fax: 014 45 33 88 Mail: [email protected] Website: www.corsendonk.apluz.be

mezz Adres: Keizerstraat 101, 4811 HL Breda Tel: 0031 76 515 66 77 Fax: 0031 76 520 02 37 Mail: [email protected] Website: www.mezz.nl

dynAmo Adres: Catharinaplein 21, 5611 DE Eindhoven Tel: 0031 40 239 31 10 Mail: [email protected] Website: www.dynamo-eindhoven.nl erfgoedCeL noorderkempen Adres: Stadhuis/Erfgoedhuis, Grote

Markt 1, 2300 Turnhout Tel: 014 44 33 62 Mail: info@erfgoedcel

noorderkempen.be Website: www.erfgoedcel

noorderkempen.be

iok Intercommunale

Ontwikkelingsmaatschappij voor de Kempen

Adres: Antwerpseweg 1, 2440 Geel Tel: 014 58 09 91 Fax: 014 58 97 22 Mail: [email protected] Website: www.iok.be

rAdio noorderkempen 107.5fm

Adres: Steenweg op Sevendonk 82, 2360 Oud-Turnhout

Tel: 014 45 01 45 Fax: 014 45 30 48 Mail: radio@radionoorder

kempen.be Website: www.radionoorderkempen.be

kunst in huis Kunstuitleen vzw Adres: Gallaitstraat 78, 1030 Brussel Tel: 02 247 97 10 Fax: 02 242 83 11 Mail: [email protected] Website: www.kunstinhuis.be <http://

www.kunstinhuis.be> horeCA provinCie Antwerpen Afdelingen Noorderkempen en

Middenkempen Adres: Ieperstraat 4, 2300 Turnhout Tel: 0495 53 54 80

geeL zomert Adres: Markt 1, 2440 Geel Openingsuren: ma-za: 9-12u en ma-vr: 13-16u. Tel: 014 56 63 80 Fax: 014 56 63 99 Mail: [email protected] Website: www.dimpnadagen.be

oC de djoeLen Adres: Steenweg op Mol 3/2, 2360 Oud-Turnhout Openingsuren: di tot do: 8.30 - 12u di en wo: 12.30 - 16u di: 17 - 19.30u loket open 30 minuten voor

voorstelling Tel: 014 46 22 32 Fax: 014 46 22 58 Mail: [email protected] Website: www.oud-turnhout.be

effenAAr Adres: Dommelstraat 2, Eindhoven Tel: 0031 (0)40 239 36 66 Mail: [email protected] Website: www.effenaar.nl

turnhout 2012 Adres: Campus Blairon 714,

2300 Turnhout Openingsuren: ma-vr: 9-12.30u en

13.30-16.30u Tel: 014 71 11 32 Fax: 070 42 80 42 Mail: [email protected] Website: www.turnhout2012.be

pfL Sound, Light & Video Rental, Sales & Production Adres: Achterstenhoek 9, 2275 Lille Openingsuren: ma-vr: 10-18u za 10-14u. Tel: 014 44 08 70 Mail: [email protected] Website: www.pfl.be

simiLes Adres: Stationstraat 60/62 Tel: 014 41 56 60 Mail: [email protected] Website: www.similes.be

fiestA mundiAL 24, 25 en 26 september Adres: Keiheuvel Balen Mail: [email protected] Website: www.fiestamundial.be

kAthoLieke hogesChooL kempen Dep. Handelswetenschappen

en bedrijfskunde Cultuur- en sportmanagement Adres: Campus Blairon 800, 2300

Turnhout Tel: 014 42 66 01 Fax: 014 43 52 64 Mail: [email protected] Website: www.khk.be

phiLips innovAtive AppLiCAtions Adres: Steenweg op Gierle 417, 2300

Turnhout Tel: 014 40 12 11 Fax: 014 40 16 53 Website: www.philips.be

CC LeopoLdsBurg Adres: Kastanjedreef 1, 3970 Leo-

poldsburg Tel: 011 34 65 48 Fax: 011 34 72 66 Mail: [email protected] Website: www.ccleopoldsburg.be

seCundAir onderwijs zenit Adres: De Merodelei 220, 2300 Turn-

hout Inschrijvingen: vanaf 16 aug elke werkdag: 10-16u do: 14 - 20u. Tel: 014 47 14 40 Fax: 014 47 14 44 Mail: [email protected] Website: www.so-zenit.be

keizer kAreL Comite Adres: Dorp 1, 2250 Olen Mail: [email protected] Website: www.olen.be

oNZE PARTNERs

Suiker 10

Documents

Transcript of Suiker 10