SpraakwaterHet magazine van de Capelse JeugdRaad Voorjaar 2011

Interviews o.a. met:RADIO 538 ’s

Kimberlyvan de Berkt Capels talent Fleur VielvoyeWethouder jeugdAns Hartnagel

VEILIGHEID

TASJESROOFin Capellede KinderrechterCrime Reporters

en nog veel meer

Pagina 1

Weer een editie van de Spraakwater! Deze keer heeft het iets langer geduurd…, maar nu is hij netjes bezorgd bij jou en kun je weer van de nieuwe Spraak-water genieten. Deze Spraakwater staat vol met leuke weetjes, tips en nog genoeg andere geweldige dingen. Veel personen hebben hier hard aan geschre-ven, dingen verzonnen en hun best gedaan.

We hebben in deze Spraakwater een stuk over crimina-liteit en kunnen weer kennis maken met nieuw Capels talent! Ook hebben we wethouder Ans Hartnagel geïnterviewd en kun je bij ‘FF voorstellen!!’ en ‘HEEL FF voorstellen’ kennis maken met de nieuwe leden van de jeugdraad en mij.

Verder in onze Spraakwater een exclusief interview met Kimberly van de Berkt van Radio538.We hebben een stukje over Pre-Party: Winter Edition en ook de horoscoop, film & boek aanraders staan er weer in. Zo is de Spraakwater gevuld met interessante, maar vooral ook leuke artikelen!

De website van de Capelse Jeugdraad is vernieuwd, dus als je nog even tijd hebt, kijk dan op www.capelsejeugdraad.nl. Verder hebben wij ook een hyve en twitter!! Tenslotte wil ik jullie laten weten dat wij voor de CJR nog steeds nieuwe leden zoeken en jongeren die willen meeschrij-ven met de volgende Spraakwater. Dus meld je aan op onze site: www.capelsejeugdraad.nl!

Veel leesplezier !!

Syandika Kalpoe

Wie zitten er nu eigenlijk in de jeugdraad van Capelle aan den IJssel? Waar houden ze zich binnen en buiten de CJR mee bezig? Je leest het in deze rubriek! Dit keer heb ik een interview gehouden met Syandika!

Wie is Syandika?Ik ben Syandika Kalpoe, 17 jaar en ik zit al 4 jaar bij de CJR. Ik doe nu al voor het tweede jaar de opleiding Juridisch Medewerker Openbaar bestuur & Zakelijke Dienstverle-ning. In mijn vrije tijd houd ik ervan om te zingen, dansen, acteren, lezen, shoppen, film kijken (vooral thrillers), chillen met vrienden en leuke dingen doen met mijn familie.

Wat doe je in de jeugdraad?Ik zit in de wijkgroep Middelwatering en voor de rest in de werkgroep PR & Communicatie en in de projectgroep Spraakwater. Ik vorm samen met Vicky en Hendrik de hoofdredactie van dit blad. Wij nemen alle stukken door en kijken wat er wel en niet in de Spraakwater komt. Ook gaan we naar een grafisch ont-werper om te bespreken hoe de Spraakwater er uit moet zien. Daarbij schrijf ik zelf ook stukjes.In de jaren dat ik bij de CJR zit ben ik voorzit-ter geweest van onder andere de werkgroep Onderwijs, Cultuur & Gezondheid. Ook heb ik meegewerkt aan een filmpje over de Capelse wijken en Work Out.

Waar kun je jou ‘s nachts voor wakker maken?Je kunt mij ‘s nachts wakker maken voor van alles! Bijvoorbeeld voor een goede film of een goed boek, een onverwachte vakantie,

een feestje, mijn moeders chocolade cake!!, nieuwe kleren of om gezellig te kletsen.

Wat is je raarste uitspraak?Iemand vroeg een keer voor een vergadering of ik iets te drinken wilde hebben. Ik zag het blikje niet goed en toen diegene dat voor me meenam, zei ik: “Nee dank je, want daar zit alcohol in.” Die persoon keek mij heel raar aan, want natuurlijk zit er geen alcohol in een blikje Royal Club en ze geven al helemaal geen alcohol aan je vóór een vergadering! Wat is je motto?Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!

ClayWat is je eerste reactie als je een toets niet gehaald hebt? Dat moet die leraar fout hebben gedaan...Wat is jouw ergste blunder ooit? Ik heb wel eens een hatelijk sms’je per onge-luk naar degene gestuurd over wie het ging. Diegene zat naast me…Wat zou je doen met een miljoen?Heel snel opmaken.

AshleyOp welke muziek ga jij nou echt los? Dat maakt voor mij niet echt uit. Ik ben opge-groeid met veel verschillende muziekstijlen, maar wat ik van kinds af aan al helemaal geweldig vind is 70’s, 80’s en 90’s muziek, lek-ker uit mijn dak gaan bij een schreeuwnum-mer van The Police, heel fout dansen op de nummers van 2unlimited en meeblèren met de Rolling Stones.Waar kan je jou ’s nachts voor wakker maken? Roti en ‘mamaflappen’ (een naam die we had-den bedacht voor iets wat mijn moeder wel eens maakt: witlof, ham en kaas in blader-deeg)Waar gaan je haren recht van overeind staan? Het geluid van nagels over een krijtbord, of over canvas, dat doet het ‘m ook.

MarloesWaar kan je jou ‘s nachts voor wakker maken?McDonald’s.Wie is je held?L (Death Note).Wat zou je meenemen naar een onbe-woond eiland?m’n vrienden en heel veel alcohol.

EvaWat is het eerste dat je doet als de wekker gaat? De wekker uit doen en weer gaan slapen.Waar gaan je haren van recht overeind staan?KWALLEN!!Waar kan je jou ’s nachts voor wakker maken?Ben & Jerry’s.

DaniaOp welke muziek kan jij helemaal los gaan? Ik ga op bijna alle muziek los.Waar gaan je haren van recht overeind staan? Mijn examen!Wie is je held?Boeddha.

KayleighWat is je eerste reactie als je een toets niet gehaald hebt? Als ik thuis kom maak ik chocolademelk, zakt het cijfer onder de 4 dan komt er ook nog een reep chocola bij.Waar gaan je haren van recht overeind staan? Van onrecht, ik kan er echt niet tegen.Wat zou je meenemen naar een onbe-woond eiland? Een leuke jongen :p (tenminste als hij iets weet over het eiland)

Angelo Wat zou je doen met een miljoen?Naar Suriname emigreren, haha.Waar kan je jou ‘s nachts voor wakker maken?Voor een lekker stuk chocolade taart.Op welke muziek kan jij helemaal los gaan?Op house muziek.

FF voorstellen!!Van de Redactie... Syandika Kalpoe

Sinds het uitkomen van de vorige Spraakwater hebben wij weer nieuwe leden gekregen. Een aantal van hen stelt zich voor.

Van de Redactie...

Sharon

Clay

Ashley

Marloes

Eva

Kayleigh

Angelo

Pagina 2 Pagina 3

Onderzoek

A-team

Op zaterdag 8 januari 2011 stonden we klaar

op het Stadsplein. We wilden bezoekers van

de Koperwiek een kans geven de held uit te

hangen. Met z´n drieën (Hendrik, Kayleigh en

Syandika) zetten we een tasjesroof in scène.

Hendrik was de eerste dief en Kayleigh het slachtoffer dat gewillig ging zitten met de tas naast haar als lokker. Hendrik kwam nonchalant en stoer aanlopen, griste de tas weg en ging er vandoor.Kayleigh riep om hulp en verwachtte natuurlijk dat iemand Hendrik zou tegenhouden. Niets was minder waar. Terwijl ze achter Hendrik aan rende, haalden de mensen op straat hun wenk-brauwen lichtelijk op en keken rond wat er aan de hand was. Hendrik en Kayleigh renden allebei de benen uit hun lijf om de roof zo echt mogelijk te laten lijken. Je zou denken dat een beetje ac-tie de mensen wel wakker zou schudden, maar dat viel vies tegen. Na een paar rondjes rennen kwamen Kayleigh en Hendrik hijgend en piepend tot de conclusie dat ze hun Ventolin (astma medicijnen) mee hadden moeten nemen. Ons eerste resultaat was dus twee keer een benauwdheidaanval en gene-geerd worden, wat leidde tot een ontzettende lachstuip. Dat de bewoners van Capelle niet zo

behulpzaam waren als gedacht, was nu wel dui-delijk. We wilden iedereen nog een kans geven en begonnen met frisse moed aan een tweede poging. Helaas, hetzelfde resultaat. We wisselden van rol en deze keer was Syandika het slachtoffer en Hendrik opnieuw de dief. Het resultaat bleef hetzelfde. Niemand schoot Syandika te hulp. De hele middag hebben we in steeds wisselende combinaties van personen en op steeds andere plekken getest wie zich geroepen voelde een tasjesdief tegen te houden. Aan het eind van de middag waren we een illusie armer. Niemand sprong in actie. Hierop besloten we mensen aan te spreken en te vragen waarom ze niets deden. Er volgde een reeks slappe en bizarre excuses:

“Er poepte een vogel op mijn hoofd en daarom deed ik niets” Eh…….?????? Het erge van dit excuus was dat het nog waar was ook.

“Normaal zou ik wel iets doen, maar nu heb ik hakken aan” “Mijn man is hardloper en die zou er wel achter-aan gegaan zijn.”

“Ik had de politie wel willen bellen, maar die komt toch pas tien minuten later en dan is de dief al weg.”

Allemaal redenen waarom er helemaal niets gebeurde. Het is ons duidelijk dat een tasjesdief zomaar vrij spel kan hebben. Ons advies: let goed op en geef niemand de kans je tas te stelen. Ondanks het gebrek aan hulp-vaardige mensen hebben we een heel leuke middag gehad waarbij we vooral om onszelf gelachen hebben.

“Mijn man is hardloper en die zou er wel achteraan gegaan zijn” Hoe

gemakkelijk kun je in Capelle een tasje roven?

hellup...!!!!

mijn portemonnee...!!!!

Syandika, Hendrik en Kayleigh

Capelse dichter voor jongeren

Wij van de Jeugdraad hebben voor-malig Wethouder Jeugd, Aart-Jan Moerkerke uitgeroepen tot Capelse dichter voor jongeren. Hier volgt zijn eerste bijdrage aan de Spraakwater.

Pesten

Ik vorm mijn woordenTot een zwaardBen niet bezwaardOm onschuld te vermoorden

Mijn intimidatieWeeg ik nietIk wil je verdrietJe deformatie

Jouw biggelende traanIs mijn plezierIk geef geen zierBen niet begaan

Ik ben, ik benZo goed, zo stoerIk ben, ik benZo dom, een boerIk ben, ik benZonder gevoelIk overspoelMezelf met pijnIk ben, ik benEen zwijn

Pagina 4 Pagina 5

(Syandika)

19.00 uur : Ik meldde me bij het politiebureau aan de Slotlaan (zoals afgesproken) en werd opgehaald door een agente. We liepen naar een ruimte waar ik kennis maakte met haar collega’s en de agent met wie ik mee zou lopen.

19.30 uur: Er werd besproken wie waar naar toe ging en we gingen we op pad. We reden als eerste naar CapsLoc om te kijken hoe de sfeer was en vervolgens naar Schollevaar. Bij Winkelcentrum De Scholver liepen we een rondje langs de hangplekken. Het was heel rustig. Ook maakten de agenten een praatje met de manager van de Albert Heijn en een medewerker van de snackbar.

20.00 uur: We stapten weer in de auto en gingen naar jeugdhonk Stip. Daar was het ook heel rustig. De reden hiervan zou kunnen zijn dat de jongeren naar een feest in CapsLoc waren. Nadat we een praatje hadden gemaakt met de jongerenwerker gingen we verder naar de wijk Oostgaarde.

20.10 uur: We reden langs Winkelcentrum De Terp, de hangplekken daar en gingen voor een melding over parkeeroverlast de woonwijk in.

20.30 uur: We gingen richting het Paradijsselpark

en reden langs de parkeerplaats voor vrachtwagens aan de Couwenhoekse-weg. Daarna langs café Vogelaar waar het ook lekker rustig was.

20.55 uur: We reden door Capelle West en ‘s Graveland. Bij Winkelcentrum Puc-cini Passage kwamen we een groepje jongeren tegen dat buiten stond te drinken. We stapten even uit en de agenten vroegen de jongeren wat ze daar deden. De jongeren vertelden dat ze net klaar waren met werken en wat aan het drinken waren. De agenten vroegen of ze alles wilden opruimen als ze weg gingen (dit werd gevraagd, omdat de bewoners wel eens geklaagd hadden over de rommel die werd achtergelaten). De jongeren zeiden dat ze alles netjes achter zouden laten en dat ze van plan waren naar café Voge-laar te gaan. We stapten de auto in en reden terug richting het bureau.

21.15 uur: Bij de Shell (Abraham van Rijckevor-selweg) zagen we een man die achter het hek stond. We stapten uit en de agenten vroegen wat hij daar deed en of hij zijn legitimatiebewijs kon laten zien. Het bleek dat deze meneer net beltegoed had gekocht en onderweg was naar huis.

21.20 uur: Daarna stapten we weer in en zat mijn avond er bijna op. Dat dacht ik ten minste … Net toen we binnen waren, kregen we een melding over een paar

verdachte personen bij een auto bij de Alkenoord.

21.40 uur: We gingen gelijk weer weg. Ter plekke kwamen we drie jongeren tegen die op weg waren naar het feest in CapsLoc. Er werd naar hun legitimatie-bewijs gevraagd en daarna gingen we weer naar het politiebureau.

21.55 uur: Ik kreeg nog een korte rondleiding (cellen, advocatenkamers en verhoor-ruimtes) en mijn avond zat erop.

Mijn mening: Het is niet altijd druk voor de politie en niet alle overlast word veroorzaakt door jongeren. Natuurlijk heb je groepjes die het voor de rest verpesten, maar over het algemeen waren de jongeren aanspreek-baar, werkten ze gewoon mee, toonden respect en waren verder ook niet lastig.

(Hendrik)

23:00 uur: Ik kwam aan bij het politiebureau en had geen idee wat me te wachten stond, ik belde aan en de deur werd voor me open gedaan. Ik liep mee naar boven en maakte even een praatje met een aantal politiemensen. Net zoals op ieders werk, werd er gewoon gepraat over pumps en uggs.

23:10 uur: We kregen een belletje dat een nogal verwarde man was aangehouden en we er met de Dräger (=blaasapparaat) op af moesten. Hij bleek geen of weinig alcohol op te hebben en mocht dus met zijn auto gewoon verder rijden. Aansluitend hieraan maakten we een ritje door de wijk en ook hier was alles rustig.

23:40 uur: We reden richting de Terp om ook daar even te kijken, want daar zijn op vrijdagavond nog wel eens problemen. Onderweg kwamen we een auto tegen die nogal onvoorzichtig reed en zelfs stopte. Bij een busstation werd de auto stil gehouden en we lieten blazen. Ook deze bestuurster had niets op, maar had als verklaring dat ze stopte omdat er een dier over de weg rende; oké dus, naar de Terp.

24:00 uur: Bij de Terp troffen we vier meiden aan die we aanspraken omdat ze onder het winkelcentrum zaten en daar de omwonenden stoorden door rond te hangen; we spraken ze aan en ze gingen er rustig, zonder tegenspreken, vandoor.

00:20 uur: We reden vanaf de Terp door de wijk Oostgaarde. Het was rustig. Omdat daar nogal wat overlast is van jongeren de laatste tijd gingen we, via de Groe-nendijk, richting het Tennispark. Toen we daar aankwamen, zagen we niets

behalve bij de tafeltennistafel naast het park, een vreselijke bende: lege bierblikjes, Mac doosjes, Chipszakken en een kapotte prullenbak.

00:45 uur: Deze avond was er in Capsloc een feest, altijd gezellig natuurlijk. Ook hier even langs om te kijken of alles verliep zoals het hoorde. We hadden een gezellig praatje met de uitsmijters en keken even om de hoek naar de gezelligheid binnen.

01:00 uur: We reden richting ’s Gravenland. Daar aangekomen bezochten we wat plekjes waar het de laatste tijd wel eens hommeles is. Eigenlijk was er niet veel bijzonders aan de hand. Na een kwartier door de wijk gereden te hebben, reden we richting het Cruijff Court; niet veel bij-zonders, een aantal jongens - met ieder een biertje in de hand - liep rustig langs.

01:15 uur: Opeens zagen we drie jongens wegren-nen. Als een gek gingen we er met de politieauto achteraan. We zagen twee jongens een bepaalde straat in rennen. Ze stopten al snel toen we naast ze reden. De twee jongens werden aange-houden en ze hielden een verhaal wat ík niet echt geloofde. Uiteindelijk werd hun naam opgeschreven en mochten ze vrijuit gaan.

01:30 uur: Café Vogelaar was aan de beurt. We lie-pen even naar de uitsmijter en vroegen

of het rustig was. Dat was gelukkig zo. We spraken nog een paar jongens aan, die op de weg liepen.

01:45 uur: Bij het Stadsplein maakten we een praatje met een eigenaar van een hore-cagelegenheid. Ook hij bevestigde dat het een rustige avond was.

02:00 uur: Door de portofoon kregen we een boodschap dat er ergens in Capelle een vrouw liep die nogal verdacht over-kwam. We gingen er rustig op af, maar kwamen niets tegen. Aangezien het bijna tijd was, gingen we richting huis en gelukkig werd ik netjes thuis voor de deur afgezet.

Mijn mening: Wat ik deze avond gezien heb viel mij erg mee. Ik had het eigenlijk iets erger verwacht. Maar gelukkig was het rustig. Ik vind het fijn om te zien dat er onder de jongeren best wel veel respect is voor de politie. Hopelijk is dit een afspiegeling voor de toekomst, dan ziet het er voor de gemeente Capelle goed uit!!

Op 26 november kregen twee van onze leden de kans om mee te lopen met de politie en te kijken wat ze zoal doen op een vrijdagavond.

Verslag ‘Crime Reporters’

Pagina 6 Pagina 7

Dat jongeren in Capelle veel verschillende talenten hebben is niet altijd bekend. In deze Spraakwater willen we Fleur Vielvoye onder de aandacht brengen. Zij schreef het boek : What’s Happend.

1. Hoe ben je begonnen met schrijven?Ik ben eigenlijk uit het niets begonnen met schrijven. Ik heb altijd toen ik klein was veel verhaaltjes voor mezelf geschreven. Ik vond het leuk om dingen te verzinnen en op papier te zetten. Toen ik 14 was, had ik eigenlijk wel zoiets van; Ik wil graag proberen om het uit te laten geven.

2. Wat is je inspiratie voor het boek?Mijn inspiratie komt gewoon van alledaagse dingen. Verhalen die je op school hoort, in je vriendenkring of die je om je heen ziet gebeuren.

3. Hoe heb je het boek uitgegeven?Ik heb het geschreven en opgestuurd naar een uitgever. Via internet heb ik de uitgeverij gezocht en toen heb ik een mail gestuurd om te vragen of ze ook met 14 jarigen wilden werken. Daarop kreeg ik een nette brief, dat ik wel toestemming van m’n ouders nodig had.

4. Heb jij hulp gekregen van anderen, hebben zij het proef gelezen of zo?Ja, ik had toen een vriendengroep die het allemaal heel interessant vond en het graag voor me wilde lezen. Die hebben mij ook tips gegeven en geholpen.

5. Schrijf je nog andere boeken?Momenteel ben ik bezig aan een nieuw boek dat binnen twee weken af zal zijn.

6. Wat zijn je toekomstaspiraties?Mijn toekomst zit hem niet in het schrijven. Ik ben nog bezig met mijn school en ik ben voorlopig ook niet van plan om te stoppen met leren.Ik wil namelijk heel graag psychiater worden. Daarvoor heb ik nog een lange weg te gaan. Maar mijn inspiratie naar de mens toe en hoe de mens denkt en handelt, komt wel terug in mijn boeken.

7. Heeft het verhaal ook stukken uit je eigen leven?Nee, het heeft gelukkig niets met mijn eigen leven te maken, maar wel om mij heen.

8. Ben je gedurende de week veel bezig met schrijven?Ja, de ene keer wat meer dan de andere keer. Maar ik probeer het zoveel mogelijk. Nu ben ik de afgelopen week veel ziek geweest en heb ik

er weinig tijd voor gehad.

Als je ‘s avonds op straat loopt zie je heel vaak jongeren buiten op straat staan. Daar is helemaal niks mis mee en natuurlijk super gezellig ! Totdat het fout gaat. Jongeren veroorzaken vaak veel overlast. Uit onderzoek blijkt dat in Nederland gemiddeld 10% van de bevolking last heeft van dit soort overlast. Dat kan klein beginnen, zoals harde muziek, maar soms loopt het uit de hand. Mensen worden in elkaar geslagen en/of mishandeld. Veel mensen voelen zich dan ook niet meer veilig.

Waarom doen jongeren dit?Veel jongeren hebben dit gedrag om ‘erbij te horen’. Als je vrienden tegen je zeggen “doe even dit” en je doet het vervolgens niet ben je een pussy en een mietje. Vaak is alcohol een grote probleemveroorzaker. Wat drankjes drinken is niet erg en die zullen ook niemand kwaad doen, maar dronken jongeren doen vaak rare dingen zonder dat ze het zelf door hebben. Het kan zelfs zo zijn dat ze het de volgende dag niet meer weten. Ook blijkt uit onderzoek dat jeugdcrimi-naliteit veroorzaakt kan worden door:

• de puberteit, daarin zoeken jongeren de grenzen op.• racistisch geweld• criminaliteit, zoals drugshandel of stelen. Som-

mige jongeren willen dure kleding kunnen kopen en de nieuwste Blackberry of IPhone in hun zak hebben.

Wat zijn de gevolgen?Bij kleine dingen kan het vaak opgelost worden door middel van een proces verbaal. Bij grotere dingen ga je eerst naar bureau HALT. Daar kun je een taakstraf uitvoeren, zodat je geen strafblad krijgt voor later. De dingen die je daarna nog pleegt worden serieuzer. Jongeren die vaker bij Justitie moeten verschijnen, kunnen zelfs in een jeugdinrichting worden geplaatst. Het ministerie van Veiligheid en Justitie heeft samen met de politie, het Openbaar Ministerie en de Raad voor de Kinderbescherming het cliënt-volgsysteem jeugdcriminaliteit (CVS-JC) ontwikkeld. Dat is een systeem waarin bij jongeren tot 18 jaar een soort aantekening wordt gemaakt, waarvoor hij/zij een waarschuwing heeft gehad. Dit om te voor-komen dat jongeren keer op keer waarschuwin-gen krijgen en de gevolgen nooit te zien krijgen. Ook wordt daarbij de familie ingelicht.

De gevolgen van een strafbladMensen die op jongere leeftijd al een strafblad opbouwen, hebben vaak een lastig leven. Met een strafblad is het heel lastig om aan een baan te komen. Zelfs bij banen waar je geen opleiding voor nodig hebt, willen ze je niet aannemen. Daardoor gaan mensen andere manieren zoeken om aan geld te komen, waardoor ze nog meer in de problemen komen.

Tegenwoordig zie je dat veel jongeren crimineel bezig zijn, zonder dat ze een idee heb-ben van de gevolgen. Soms kom je met een simpele boete weg, maar dat is niet altijd het geval…Wat kunnen de gevolgen zijn en hoe heeft dat effect op je toekomst?

Capels talent

Rare jongensAutomatisme. Je stapt in en weer uit. Iedere dag, onderweg naar school, zit ik een tijdje in de metro. Op een morgen was het niet zo erg druk en lette ik eens goed op het gedrag van de mensen om me heen. Verbazingwekkend! De metro was half vol en er waren nog tientallen plekken leeg. Toch bleef iedere persoon die instapte in het gangpad staan. Is dit jou ook wel eens opgevallen? Dat is nu zo’n typisch Hollandse gewoonte. Al die mensen hadden met gemak kunnen gaan zitten, maar dan wel vlak naast iemand anders. Met je goede fatsoen doe je dat natuurlijk niet. Het is iemand die je niet kent, die volstrekt vreemd voor je is. En zo dicht naast iemand zorgt voor (bijna) lijfelijk contact, dat is eng en ongepast! Dus blijf je maar staan… Nog een voorbeeld: de meeste mensen zitten met een uitzichtloze blik voor zich uit te staren. Als je het zo bekijkt, zou je verwachten dat iedereen in een nogal sombere stemming is. Als je ze te lang aankijkt, beginnen ze zich ongemakkelijk te voelen of krijg je zo’n arrogante ‘kijk-lekker-naar-jezelf’ blik toegeworpen. Een vriendelijke glimlach is zeldzaam, laat staan dat je iemand spreekt.Dit zijn van die gewoontes waar we ongemerkt allemaal aan mee doen. En als ik er goed over na denk, kom ik tot de conclusie: wat zijn dat toch rare jongens, die Nederlanders. Schenk de mensen om je heen ook eens een gulle glimlach of bied eens je plaatsje aan ouderen. Om hun dag daarmee op te vrolijken en een simpel metroritje tot een feest te maken.

Hendrik

column

Eva

deKinderrechter Fleur VielvoyeWhat’s Happend

Vicky Hendrik

Pagina 8 Pagina 9

Pagina 13

Kimberly van de Berkt

een beetje steun. Ik ben bij Plan terecht geko-men via een sponsor kindje.Verder steun ik KWF (kanker bestrijding), het IFAW en het Reumafonds. Eind maart hebben we ook een week lang een grote actie met 538 voor War Child.

Waar kunnen we je ’s nacht voor wakker ma-ken?Je kunt me snel wakker maken ’s nachts, ik ben sowieso niet zo’n boze ’s nachts.Ik zou wel koffie meenemen, als je het doet. Voor goed nieuws, als je in de stress zit, voor chocola, voor ijs. In principe voor alles wat zoet is!!

Wat is jouw favoriete plekje in Nederland?Mijn huis. Ik woon midden in de stad. Maar ik heb aan de achterkant een heerlijk balkonnetje. Daar zit ik in de zomer geregeld in de zon.

Een van je ambities was een roman schrijven. Is dit nog steeds een grote ambitie van jou?Het is nog steeds een grote ambitie, maar daar moet je voor stil kunnen zitten en dat kan nu niet. Ik heb schrijven altijd al leuk gevonden en zodra ik de tijd heb ga ik het zeker doen. Dat komt nog wel! Wat is het leukste wat je tot nu toe hebt meege-maakt? Ik heb iedere nacht de slappe lach, de leuke verhalen en de gezelligheid met Martijn. Maar wat ik heel bijzonder vond, was dat er een keer tijdens de uitzending een koerier voor de deur stond met 29 rode rozen voor mijn uiteraard 29e verjaardag. Dat is een gebaar waaruit blijkt dat je een band hebt met je luisteraar en dat vond ik een waanzinnig mooi compliment!

Wat is vervelendste wat je tot nu toe hebt mee-gemaakt? De bellers in de uitzending zijn altijd heel gezel-lig, maar af en toe heb je er eentje tussen zitten die opeens begint met uitschelden. Dan sta ik toch echt even met mijn mond vol tanden. Ik kan goed tegen kritiek en je hoeft me niet aardig of grappig te vinden, maar laatst was er een beller die ging roepen dat hij me echt heel lelijk vindt. Dat vond ik heel vervelend, ik wist ook echt niet hoe ik moest reageren. En het is radio, wat maakt het uit! Bedenk gewoon iets leuks bij de stem!

Welke tips heb je voor anderen die later ook bij de radio willen gaan werken?Ga het gewoon doen! Vraag bij een lokale zender of je mag meelopen en leer op die manier gaan-deweg het vak. Eerst produceren, dan misschien een programma maken en wie weet kom je uiteindelijk op Radio 538 terecht!

Wat vind je leuk aan radio maken?Het gaat heel snel. Dagelijks komen heel veel nieuwsberichten voorbij. Dat waren berichten zoals Peter R. de Vries heeft Joran weer gevonden en 5 minuten later heb je Peter R. de Vries aan de telefoon. Je kunt meteen reageren en je zit er dan bovenop, terwijl het journaal ermee moet wachten. Dat is heel erg bijzonder.Het heeft ook een bepaalde vrijheid, want je kunt van alles roepen en de mensen weten niet wie je bent. ’s Nachts komen mensen met hun verhalen, de een is heel erg blij of verliefd en de ander komt met iets heftigs. Er was een keer iemand die belde dat zijn baas hem geslagen had die middag en dat hij niet wist wat hij moest doen. Wij zeiden dat hij dat misschien moest melden bij personeelszaken en de volgende dag belde die persoon terug om te vertellen hoe het was afgelopen. Veel mensen willen even hun verhaal kwijt en dat is bijzonder.Ik vind het erg leuk om zulke gesprekken te voeren en te weten te komen waar mensen zich mee bezig houden.

Hoe ben je bij radio 538 terecht gekomen?Ik deed de opleiding HBO Communicatie en toen liep ik stage op de internetafdeling van Radio538.

En hoe ben je op de radio terecht gekomen?We gingen een keer naar een seminar van Valerie Geller (een Amerikaanse radiogoeroe). Zij vond dat mijn stem het wel goed zou doen op de radio en een week later zat ik achter de microfoon.Ik heb wel gewoon mijn opleiding afgemaakt, dus na 2 jaar werd dit pas een vaste baan.In het begin heb ik samen met Rick van Velthuij-sen het weekendprogramma gemaakt, dat is nu alweer 10 jaar geleden.

Bij welke radio stations heb je gewerkt?Radio 538, Noordzee FM. Nu ben ik weer terug bij Radio 538 en presenteer ik ’s nachts samen met Martijn Muijs de ‘53N8CLUB’.

Je bent het nichtje van Linda en Johnny de Mol. Heb je ook al kunnen meekijken in de show-bizzwereld? Ja, daar groei je mee op en het heeft een voor-deel. Je raakt eraan gewend en ze kunnen je advies geven, maar het is natuurlijk ook gewoon een heel leuke familie.

Hoe was het om met Gordon te werken?Ik heb 2 jaar lang met Gordon een ochtendpro-gramma gemaakt op Noordzee FM. Toen moest ik om 4 uur opstaan, nu ga ik 4 uur naar bed, dat vind ik toch leuker!

Wat is jouw favoriete muziek en op welke mu-ziek ga jij helemaal los?Dat draaien we dan weer niet zo vaak. Ik hou heel erg van Engelse gitaarbandjes, zoals The Kooks, de Kaizer Chiefs en Hard-Fi.

Hoe was het om mee te werken aan Barry’s Sundate?Dat was heel erg gezellig. Barry is zo’n een leuke collega, hij is namelijk altijd blij. Of je hem nou ’s morgens of ’s nachts tegen komt, hij is echt altijd blij. Het is erg leuk om met hem samen te werken en we zijn nu ook goede vrienden. Dat programma is ontstaan uit een oud concept. Er was een tv programma ‘Op goed geluk’ en dan gingen twee mensen daten en mochten ze een week later vertellen hoe het was. Wat je dan vaak kreeg was dat de een het helemaal geweldig vond en de ander er geen goed woord voor over

had. Daar hadden we wel lol in. In drie jaar tijd hebben we één stelletje bij elkaar gekregen dat het één week samen heeft uitgehouden. Maar het was super om te doen!

Hoe is het om nu je eigen programma te heb-ben?Leuk, en ik leer er heel veel van! Want ik heb een hoop verschillende soorten programma’s gemaakt en nu heb je een stukje verantwoorde-lijkheid en mag je het zelf invullen.

Je hebt in 2009 een Radiobitch Award gekregen voor Beste Backstage Bitch, hoe voelde dat?Ja, super! Het is echt heel erg leuk om van je col-lega’s en de luisteraars zo’n erkenning te krijgen.

Hoe was het om genomineerd te zijn voor de Single & Fabulous award?Daar heb ik dan toch weer iets minder mee. Ik vond dit ook wel leuk, maar het blijft toch een lijst van vrijgezelle vrouwen.

Je bent vrijwilliger voor ‘Because I’m A Girl’, steun je nog meer goede doelen? En wat vind jij zo goed aan Because I’m A Girl?Ik wilde graag vrijwilligerswerk doen en daar heb ik ook de tijd voor. Dan kom je al snel bij mensen in nood en dan vooral kinderen, waar Plan Nederland voor klaar staat. Plan Nederland is de overkoepelende organisatie van Because I’m A Girl. Because I’m A Girl is specifiek voor meisjes, om-dat die op dit moment een grotere achterstand hebben dan jongens. Van alle kinderen die niet naar school kunnen is 2/3 een meisje. Daar heb ik meer feeling bij. Ik steun Because I’m A Girl, maar ook Plan Nederland, zodat ik de jongens toch

GEWOON, OMDAT HET KAN !!

Elke Spraakwater proberen we een

interview te houden met een BN-er.

Deze keer moesten we veel moeite doen

om iemand bereid te vinden. Gelukkig vond

Kimberly van de Berkt van Radio 538

het hartstikke leuk om ons

te woord te staan.

Oproep: ken jij een BN-er die mee wil werken aan een interview voor de volgende Spraakwater?mail ons dan via capelsejeugdraad@capelleaandenijssel.nl

Vicky Syandika

Pagina 10 Pagina 11

Pagina 14

Hoi allemaal,Afgelopen herfstvakantie zijn wij op uitwisseling naar Engeland (Braintree)

geweest.Braintree is een dorpje vlakbij London, en wij gingen erheen om kennis te maken

met de jongeren die wonen in een begeleid wonen project (The Foyer). Dit in

verband met onze betrokkenheid bij Aïda, eenzelfde soort project in Capelle aan

den IJssel.Na een korte, maar vermoeiende reis (we moesten al om 6 uur bij het

gemeentehuis staan) konden we eindelijk kennis maken met de jongeren. We

kregen een echte Engelse lunch, bestaande uit ei dat niet helemaal goed gaar was,

worstjes en brood. Iedereen was heel erg moe, dus zijn we rond vier uur naar het

hotel gegaan. Daar hebben we ingecheckt en zijn een uurtje gaan liggen. ‘s Avonds

zijn we naar de kermis bij Southend-on-Sea geweest, een soort Scheveningen.

Er was een heel grote pier, een kermis met super grote achtbanen en heel veel

game hallen met dance spellen en coin dozers. Iedereen liep met elkaar, Engels

en Nederlands gemixt en het was enorm gezellig. We zijn die avond best naar

elkaar toegegroeid, en waren ook helemaal kapot van het druk doen. We hebben

fish & chips gegeten en zijn om 11 uur met de bus naar het hotel gegaan. Er was

een heel groot vuurwerk, dat was echt heel erg mooi. De volgende dag zijn we

naar London gegaan, om alle bezienswaardigheden te zien en iets te leren over de

stad. Natuurlijk was het hoofddoel nog interactiever met de jongeren te kunnen

communiceren, en we leerden ze beetje bij beetje steeds beter kennen. We hebben

gegeten bij een Chinees en zijn gelijk terug naar het hotel gegaan. De dag erna

hebben we in de foyer een training gehad zoals de Engelse jongeren die ook krijgen,

over tienerzwangerschappen, safe sex en meerdere preventie programma’s.

‘s Avonds hebben we Indiase Curry gegeten, gemaakt door de Engelse jongeren

zelf. Daarna ging de ene helft van de Capelse Jeugdraad naar de Jeugdraad van

Harlow en de andere helft bleef in The Foyer voor de Rock School. In Rock School

leren de jongeren op een speciale manier met problemen om te gaan: door middel

van muziek. Zo was er een jongen die heel erg stotterde, niks durfde te zeggen

en ontzettend verlegen was, wel helemaal los stond te gaan op het podium. Een

jongen van onze groep, Jonathan was MC die avond en ik heb nog gedrumd, al was

het hoogtepunt dat Revano Use Somebody ging zingen. Ze lieten ons allemaal ons

gang gaan en respecteerden heel erg wat we allemaal deden, en dat was heel fijn.

Verder zijn we nog naar een outlet gegaan en hebben met zijn allen niet alleen een

super tijd gehad, maar hebben ook geleerd hoe het is om met jongeren die een nare

jeugd hebben gehad om te gaan en hen te leren begrijpen, al is dat soms nog zo

moeilijk . Het was wat de CJR betreft een uitwisseling om nooit te vergeten!

Groetjes, Femke

bezoek aan Braintree

Tennis Ik speel al sinds mijn negende tennis en heb dit altijd met veel plezier gedaan…

Ik begon in een klein klasje vol jonge meisjes elke zater-dag ochtend. Het was altijd erg gezellig en er werd in het begin meer gekletst dan dat er echt tennis gespeeld werd, maar ik begon het zo leuk te vinden dat ik had besloten het naar een hoger niveau te liften. Zeven jaar hierna speelde ik al in de selectie en mocht meedoen aan de grote toernooien van de club.Bij ons zit tennis spelen eigenlijk wel in het bloed en slaat iedereen van de familie wel eens “een balletje”. Ik heb zelfs een neef in Amerika die daar jeugdkampioen is geweest en nu lesgeeft in Californië. Als we in The States op bezoek zijn, zijn we altijd wel op en rond de baan te vinden. Ik had verder nooit echt grote ambities om verder te gaan met deze sport, maar ben het er wel bij blijven doen om-dat ik nooit stil kon blijven zitten.

Aparte hobbyIk ben ieder weekend op het voetbalveld te vinden. Op zich niet zo heel opvallend, dat hebben er wel meer. Maar waar de meeste het veld op gaan om een lekker potje te voetballen, doe ik dat niet. Ik ben scheidsrechter en probeer iedere week weer een wed-strijd tussen 22 spelers in goede banen te leiden.

En dus heb ik op menig feestje wat uit te leggen. Scheids-rechter? Wat is daar nou leuk aan? Veel mensen hebben een negatief beeld over het werk van een scheidsrechter. Je wordt door iedereen uitgescholden en maakt je door je beslissingen vaak niet echt populair. Waarom zou je dat willen?Dat zal ik proberen uit te leggen. Zo vervelend is de taak van een scheidsrechter helemaal niet. In tegendeel, het is erg leuk. Het is een enorme uitdaging om 22 spelers die allemaal een ander belang hebben te ‘managen’. Het is leuk om met elkaar om te gaan en daarom probeer ik als scheidsrechter ook tussen de spelers in te staan. Maar als het moet zal ik ingrijpen en sta ik niet meer naast, maar boven de spelers.Als scheidsrechter moet je rechtvaardig zijn. Als je allebei de ploegen op dezelfde manier behandelt, zul je al snel respect winnen. En natuurlijk, bij een beslissing in het nadeel van een team zullen ze je geen bloemetje komen brengen. Maar daar moet je als scheidsrechter mee leven. Dat besef je als je met fluiten begint. Als ik populair had willen zijn, had ik mee moeten doen aan Popstars…

Ashley

Jongeren in hun

Wat doen jongeren zoal in hun vrije tijd? In deze rubriek beschrijven twee van onze leden hun bezig-heden. Zo speelt Ashley graag tennis en is Clay in zijn vrije tijd scheidsrechter.

vrije tijd

Clay

Pagina 12 Pagina 13

Na een gezellig kopje Cappuccino, thee of een glaasje Cola en te midden van een hele snoepwinkel beginnen we te kletsen. Een klap op de tafel en er begint een heks in het raamkozijn te lachen. ‘Ja, Aart-Jan (de partner van Ans) had deze heks al op zijn kamer staan toen hij hier nog wethouder was, en nu staat zij hier nog,’ De al wat op leeftijd gekomen, maar toch nog jong aandoende Wethouder Jeugd van Capelle, Ans Hartnagel, kan er wel om lachen, ‘zolang ik me maar jong mag voelen, dan gaat alles goed.’

‘Toen Aart-Jan nog wethouder was hebben we twee bekers voor jeugdbeleid gewonnen, een 3e en een 2e prijs. Nu gaan we voor de 1e prijs, en die gaan we winnen ook. We zijn gewoon de beste. We hebben sinds kort zelfs een kindercollege. We doen een kort voorstelrondje en Ans vertelt dat het nu weer redelijk gaat met haar pols, die ze de vorige winter verbrijzeld heeft. ‘Hij staat alleen een beetje scheef, maar dat ziet niemand.’ Na nog wat praten over en weer beginnen we met het interview; de ‘shoot’ zoals Ans het noemt.

Heb je in het achterliggende halfjaar al veel met jongeren gepraat, en ze opgezocht?‘Ja, Ja, Ja! Vooral in Capelle West en in ’s Gravenland heb ik al veel met jongeren gepraat. Vanuit die wijken zijn heel veel klachten. Neem nou bijvoorbeeld het Cruyff Court. Er is al drie jaar overlast daar, door jongeren. Dat moeten we gewoon niet hebben. We hebben met de jongeren gepraat en een oplossing gevonden; elke avond om 10 uur komt er een meneertje die het op slot doet, om 8 uur ’s-ochtends doet

hetzelfde meneertje hem weer open. Ik heb ook het gevoel - sinds ik met ze gepraat heb - dat er veel minder overlast is. We hebben met hen naar een oplossing gezocht en die gevonden, dát werkt!’‘Trouwens, overlast door jongeren speelt al jaren. Dat zal ook wel zo blijven, maar we hebben alles om dat tegen te gaan: een prachtig jongerencentrum, een jeugdraad die perfect is, leuke feesten en twee bekers voor goed jeugdbeleid. We vergeten vaak de jongeren die het moeilijk hebben. Het is niet ‘Cool’ om over die mensen te praten maar wel belangrijk. Ik zou graag, maar dat gaat nog lang duren in Capelle, één veilige plek willen creëren waar iedereen naar toe kan met problemen of gewoon voor de gezelligheid. Wij zijn er voor iedereen en werken ook aan problemen, dat moeten de lezers van Spraakwater weten!!’

Die OK-punten die u heeft ingesteld, werkt dat een beetje en heeft u er al positieve reacties op gehad?Nee, helemaal niks. Maar we gaan er nog meer maken, dus wie weet.

Vind je jezelf een goede opvolger van Aart-Jan?‘Nee, van Aart-Jan was er maar ééntje. Zoals hij dat deed, dat kan ik niet, maar ik moet het op mijn eigen manier doen. Ik heb wel zijn dingetjes overgenomen, omdat ik jarenlang aan de zijlijn heb gestaan en het ook een geweldige portefeuille vind.’

Gaat u net zo populair worden als Aart-Jan?‘Zullen we dat over drie jaar bekijken? Dat mogen jullie dan bepalen! Maar ik probeer

me wel met jullie bezig te houden en me zoveel mogelijk bij de jongeren betrokken te voelen. We gaan ook ergens in maart/april een dag houden over jeugdbeleid. Dat doen we in Capsloc, een hele dag en alle jongeren van Capelle mogen daar binnenlopen en meebeslissen. Dus die mogen zeggen: ‘Hé, waar jullie nou mee bezig zijn, dat is zó geen 2011!’ Dat is iets nieuws. Net zoals die avonden met stellingen van de CJR, dat is super. Ik snap ook niet dat er partijen zijn die de CJR de subsidie niet gunden. Ik weet nog dat ik de blaren op mijn tong heb moeten lullen om het erdoor te krijgen, dat vind ik echt heel erg. Dat partijen dat tegen willen houden, dat zou wettelijk verboden moeten zijn. Die partijen moeten zichzelf afschaffen.

De afgelopen jaren kreeg de Capelse Jeugdraad extra budget voor activiteiten vanuit de jeugdagenda. Er moet natuurlijk bezuinigd worden, hebben jullie bij het vaststellen van het jeugdbeleid over 2011 de CJR in gedachten gehouden?De jeugd is er gelukkig erg goed vanaf gekomen, nee van jullie blijven we af.

Wat heeft u nou persoonlijk met Capelle?Ik heb niks persoonlijks met Capelle, Ik hou gewoon van Capelle! Je doet het vanuit een gevoel, dat politieke hoort erbij. Maar je voelt je heel erg verbonden met Capelle. Een paar jaar geleden was er een meisje vermoord hier in Capelle, dat vind ik echt verschrikkelijk, in ons Capelle, dat zoiets vreselijks in Capelle gebeurt dat is echt heel erg. Een poosje geleden waren hier een paar knullen bezig om de boel te slopen, ze kwamen uit Krimpen. Laat ze

daar lekker mee stoppen, hier in Capelle. Er komen trouwens ook nog drie graffitiborden bij; eentje bij Sportpark Schenkel, één bij het gemeentehuis, bij de Skatebaan en één bij Capelsebrug.

Wat is uw favoriete plek in Capelle?‘Ehm… Ja, de IJssel, absoluut! En dan eigenlijk het terras van Fuiks.’

Waar kunnen wij u ’s nachts voor wakker maken?Als ik nou seks zeg? Nee hoor, het zou wel leuk zijn toch? Nee, voor goede muziek kun je mij altijd wakker maken! Als er een nieuwe plaat is draai ik hem gerust twintig keer achter elkaar in de auto. Ik kan niet zonder muziek en ik kan niet zonder auto. Ik ben de enige op het gemeentehuis met een radio op mijn werkkamer. Ik heb zelfs in mijn badkamer een radio aan staan. Ik heb het echt overal!

Hoe vond u het om zelf jong te zijn?Dat is een goede vraag. Ik weet het niet meer zo goed hoe het was, in ieder geval minder leuk. Nu is jong-zijn veel leuker. Je hebt nu veel meer kansen. En weet je wat zo raar is? Je hersens blijven zo jong.

Maar hoe keken volwassenen dan tegen jongeren aan?Hetzelfde. Ik ben heel streng opgevoed. Dat was niet leuk want ik had een jonge vader en die was heel erg streng. Maar we deden verder wel hetzelfde, een beetje hangen. Maar als ik naar mijn eigen kinderen kijk, dat vind ik heel erg leuk!

Rood of BlauwPVDA of CDARutte of BalkenendeGemeenteraad of JeugdraadCentrum of Oostgaarde (woonwijk Ans)Rotterdam of AmsterdamNederland of AntillenBloemkool of PastaTrein of AutoZomer of WinterBellen of MailenPolitie of HandhavingCelstraf of Taakstraf

Woordassociatie, reageren met één woord op de volgende woorden:

Jeugd... “Leuk”Jong... “Kwetsbaar”Bezuinigingen... “Dat mot je”Wethouder... “Druk”Preparty... “Geweldig”Jeugdraad... “Toppertjes”Jongerenprestaties... “Trots”Trots... “Op Capelle”

Hartnagel Top 13 van Ans

AnsWethouder jeugd

Pagina 14 Pagina 15

Harry Potter relieken van de dood

Haar naam was Sarah T A T I A N A D E R O S N A Y

Elle s’appelait Sarah’Wat is nu mooier...

Aanraders In deze rubriek geven we een samenvatting van een boek en een DVD-recensiecolumn

Elle s’appelait Sarah’ (‘Haar naam was Sarah’) is gebaseerd op de bestseller van Tatiana de Rosnay. De tienjarige Sarah wordt in de nacht van 16 juli 1942 samen met haar ouders opge-pakt en naar het Vélodrome d’Hiver in Parijs gebracht, waar duizenden joden worden verzameld voor deportatie. Niemand heeft echter gezien dat Sarah haar kleine broertje Michel in een kast opsloot, net voordat de politie het appartement binnendrong. Zestig jaar later krijgt Julia Jarmond, een Amerikaan-se journaliste in Parijs, de opdracht een artikel te schrijven over deze razzia, een inktzwarte bladzijde in de Franse geschiedenis. Ze gaat op zoek in archieven, en via het dossier van Sarah ontdekt ze een goed verborgen geheim van haar eigen schoonfamilie. Haar echtge-noot probeert haar ervan te weerhouden zich met deze geschiedenis te bemoeien, maar Julia besluit desondanks het spoor van Sarah te volgen.

Sarah Starzinski is een joods meisje dat met haar broertje en ouders in Parijs woont ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Plotseling wordt er ’s nachts op de deur geklopt: de Franse politie staat voor de deur en wil hen meenemen. De familie snapt niet wat er aan de hand is, maar gaat mee, behalve het broertje van Sarah, Michel. Deze kruipt in een geheime kast en Sarah doet de deur op slot. De sleutel van de deur houdt ze bij zich, met het plan haar broertje zo snel mogelijk weer te bevrijden. Maar de familie wordt opgesloten in het Velodrome d’Hiver, een grote wielrenbaan in Parijs. Samen met 12.000 andere joden worden ze hier dagenlang vastgehouden zonder eten of drinken, zonder medische hulp. Het is midden juli en warm buiten. Door het glazen dak van

het gebouw waar ze in opgesloten zitten, wordt het alleen maar warmer. Veel mensen overlijden al in dit stadion, de overlevenden worden na een aantal dagen overgebracht naar de interne-ringskampen Drancy en Beaune de la Rolande, die beide even buiten Parijs liggen. Sarah en haar ouders worden naar Beaune de la Rolande gebracht, en meteen bij aankomst worden mannen van vrouwen gescheiden. Een paar dagen later worden ook de vrouwen en kinderen gescheiden, en Sarah voelt zich nu verantwoor-delijk voor de kleine kinderen. Ze ontmoet een leeftijdsgenootje, Rachel, en besluit samen met Rachel te ontsnappen. Tijdens deze ontsnapping komt Sarah een politieagent tegen die in haar wijk dienst had, deze wil hen eerst tegenhouden, maar helpt hen uiteindelijk toch met ontsnap-pen. Rachel en Sarah rennen door de bossen en schuilen uiteindelijk op de boerderij van Jules en Genevieve. Rachel wordt ziek en een arts komt langs, Sarah moet zich verstoppen. Maar goed ook, want de arts verraadt Rachel en een paar dagen later wordt Rachel opgepakt door de Franse politie. Sarah wil terug naar Parijs om haar broertje te bevrijden, maar Jules en zijn vrouw zijn tegen. Uiteindelijk haalt ze hen over, en wanneer ze bij Sarah´s oude huis aankomen, blijkt dat er al nieuwe bewoners ingetrokken zijn. Sarah rent toch het huis in en opent de kast, haar broertje is al overleden.

De zoon van de nieuwe eigenaar trouwt met de Amerikaanse journaliste Julia Jarmond. Julia en haar man weten beide niet van Sarah en haar broertje af. Julia krijgt de opdracht een artikel te schrijven over het Vel d´Hiv, en komt hierbij te weten dat Sarah in het huis van haar schoonou-ders heeft gewoond. Nu Julia en haar man in dit

huis gaan wonen, wil ze meer over Sarah weten, of ze nog leeft, wat ze heeft meegemaakt en hoe het is afgelopen. Tijdens haar zoektocht komt ze in contact met de zoons van Jules en Genevieve, en via hen krijgt ze te weten dat Sarah naar New York is vertrokken. De zoons hebben al twintig jaar geen contact meer met Sarah gehad. Toch gaat Julia naar New York om Sarah te zoeken, en komt er zo achter dat Sarah al dood is. De zoon van Sarah, William, woont in Italiё, en halsover-kop besluit Julia die zoon te gaan zoeken. William blijkt niets van Sarah´s verleden af te weten, en is niet blij met de komst van Julia. Hij wil geen contact meer met Julia en teleurgesteld gaat Ju-lia terug naar huis. Een paar jaar later heeft Julia een dochter, die ze Sarah heeft genoemd, en is ze gescheiden van haar man. Plotseling staat William weer voor haar deur. Hij heeft besloten dat hij toch wil weten wat er met zijn moeder is gebeurd, en Julia vertelt hem dit openhartig.

Lang heeft iedereen op de film moeten wach-ten: “Harry Potter and the Deathly Hallows”. Het zevende en laatste avontuur van Harry Potter. Het laatste deel van Harry Potter zal verschijnen in twee delen. In Part 1 beginnen Harry, Ron en Hermelien aan hun meest ge-vaarlijke en riskante opdracht ooit. Ze moeten het geheim van de onsterfelijkheid en kracht van Voldemort vinden en vernietigen: de Hor-cruxes. Helemaal alleen, zonder de begelei-ding van hun professoren en de bescherming van Professor Perkamentus. De vrienden zijn meer dan ooit van elkaar afhankelijk, maar de donkere krachten dreigen hen uit elkaar te drijven… De tovenaarswereld is een gevaarlijke plaats geworden voor alle vijanden van Voldemort. De lang gevreesde oorlog is begonnen en Volde-mort’s vrienden dreigen de controle te nemen over het Ministry of Magic en zelfs op Zweinstein. Ze terroriseren en arresteren hierbij iedereen die hen in de weg staat. Ze willen niets liever dan Harry levend naar Voldemort brengen. Harry’s enige hoop is het vinden van de Horcruxes voor-dat Voldemort hém vindt. Tijdens zijn zoektocht ontdekt hij een oud en bijna vergeten verhaal: The legend of the Deathly Hallow. Als deze le-gende waar is, kan Voldemort de ultieme kracht krijgen waar hij zo naar verlangt. Harry komt steeds dichter bij waar we allemaal op wachten: het ultieme gevecht met Voldemort!

De 7e film van Harry Potter is weer een fantas-tische en spannende verfilming van het boek van J.K. Rowling. Niet alleen wordt het verhaal goed verfilmd, het decor is ook een plaatje. Wat een fantasie is er weer in verwerkt! Helaas wordt het verhaal wel in 2 delen gesplitst, iets waar de grootste fans van Harry Potter niet blij mee zijn…Heb jij de film nog niet gezien? Ga gauw de DVD bekijken, het is absoluut de moeite waard!

Laura

Het is een vroege avond, ik ben net terug van een prachtig gala van een man-nendispuut aan het studentencorps. De afgelopen twee dagen in het buitenland zijn omgevlogen. Wat is nu mooier dan met 35 mannen met ieder een date of vriendin op stap gaan en lol trappen? Ik kan het even zo snel niet bedenken! Inmiddels weer terug in de mooie stad waar ik woon, lid ben, werk en bovendien studeer. En vergeet vooral het studeren niet… Het is maandagavond, onze vaste borrelavond en een goed begin van de week. Ruim 350 man staat op de borrel-vloer met elkaar te praten onder het genot van een biertje, twee biertjes, drie biertjes en ga zo maar door. Het wordt een lange avond! Ik schrik wakker, de wekker gaat af. Zal ik naar college gaan of blijven liggen? Uiteindelijk sta ik op want ’s avonds een vrouw, ’s ochtends een vrouw. Maar wat doe ik aan, een jurkje of een spijkerbroek? Spijkerbroek, makkelijk en comfortabel in de collegebanken. Smeer ik nog een boterham of haal ik iets bij de snackbar? Ik heb echt geen tijd meer over, dus ik haal onderweg wel iets. Fiets of tram? Buienra-dar geeft mij de informatie en ik besluit de tram te nemen. Ga ik na dit jaar nog een master volgen? Hup, ik moet naar mijn sollicitatie. Meteen de tram pakken en te vroeg komen of nog een bakkie doen met mijn studiegenoten? Ik kies voor de tram. Aangekomen bij het bedrijf en ik heb mijn stage in the pocket. Dus borrelen met mijn huis of studiematen? In de kroeg of op de vereniging? Dat is makkelijk, de sociëteit gaat voor. Vroeg naar huis of nemen we er toch nog ééntje…Lopen of de taxi? Paracetamol of lukt het morgen wel? De wekker gaat.

Laura

Wie de film nog niet gezien

heeft, kan nu de DVD kopen

Ashley

Pagina 16 Pagina 17

hard als hij rennen kon, probeerde hij de metro te halen. Als twee teleurgestelde kaken die hun prooi misgelopen waren, schoven de metrodeuren sissend tegen elkaar. Agnivesh was al laat uit de bioscoop, te laat om op tijd thuis te zijn. Hij zou thuis zeker problemen krijgen, maar het was een geslaagde dag geweest. Zijn vrienden en hij hadden enorm gelachen en nog steeds had hij buikpijn van het lachen. De metro kwam langzaam in beweging. Nog negen haltes en dan was hij thuis. Diep in gedachten verzonken zat hij in de metro. De plaatsen tegenover hem waren leeg. Plot-seling werd de rust wreed verstoord. Een groep jongeren kwam luidruchtig de metro in. De muziek van hun iPod schalde al voor hen uit. De gezichten van de mensen ver-strakten, een oudere vrouw schoof haar tas dichter tegen zich aan, een moeder trok haar dochtertje op schoot. Dit waren dus de jongeren die in de metro vaker mensen lastig vielen, hen soms bespuugden en beroofden. In de plaatselijke krant stond er vaak wat over deze jongeren geschreven. Ze waren moeilijk te pakken, omdat ze nooit “gezien” werden als ze iets uitspookten. Natuurlijk , als er ie-mand tegen ze durfde te getuigen, dan kon er zomaar een steen in hun woonkamer binnenzeilen. Ja, dat waren zij. Ze werden steeds luidruchtiger, en gooiden met grote proppen papier die ze van de overal liggende gratis kranten maakten. De papieren projectielen gooiden ze naar elkaar, maar het ging vaak mis. Een oudere man werd geraakt, hij deed alsof het geen pijn deed en glimlachte een beetje geforceerd. Bij de volgende halte stapte bijna iedereen uit, niet omdat ze hun bestemming bereikt had-den, maar gewoon uit angst.Agnivesh voelde een soort boosheid. Hij was ook ge-spannen, maar die boosheid werd sterker. Hij wist dat hij eigenlijk ook uit had moeten stappen, maar hij bleef zitten. Hij voelde zijn hart bonzen. In gedachten telde hij de haltes af. Hij bleef naar buiten kijken, heel nonchalant, heel onopvallend, althans dat dacht hij.“Jongen, heb je sigaretten?” De stem klonk dicht bij zijn

oor. Aan de manier waarop de woorden uitgesproken werden, leek het geen vraag maar een bevel. “Nee, sorry.” zei Agnivesh. Het leek alsof hij zich moest verontschul-digen, dat maakte Agnivesh eigenlijk kwaad op zichzelf, maar lang duurde dat niet. De stem kwam nog dichterbij en klonk nog dwingender: “OK, heb je geld?” De jongen die dat vroeg, had een rode lap op zijn hoofd. Agnivesh zag uit zijn ooghoek de samengeknepen ogen. “Nee, ik heb geen geld”. De rode lap werd plotseling woedend: ”Jongen, kankerzooi, kom niet tegen me liegen”. De woorden waren niet eens tot Agnivesh doorgedrongen, toen hij de eerste vuistslag tegen zijn wang aanvoelde. De tweede volgde onmiddellijk erna. Bij de derde stoot probeerde Agnivesh zich te verweren. Dat was een teken voor de hele groep om zich op hem te storten. Als een groep hongerige wol-ven die elk een deel van de prooi willen, vielen ze hem van alle kanten aan. Slaan, schoppen, trekken, duwen… alles in een paar seconden tijd. Agnivesh voelde na de eerste klappen geen pijn meer, daar verbaasde hij zich over. Het leek alsof hij weer in de bioscoop zat en naar een film zat te kijken. “Dit gebeurt niet echt”, dacht hij nog. De metro rolde het volgende station binnen. Agnivesh zag, bijna verdoofd, hoe zijn mobieltje en zijn portemonnee uit zijn jaszak werden gehaald door twee van de kleinste jongens uit de groep. De metro kwam eindelijk tot stilstand en de hele groep sprintte weg. Agnivesh keek omlaag en zag hoe er bloeddruppels uit zijn neus op zijn spijkerbroek vielen. “Ik moet nog twee haltes en dan ben ik thuis….. bij pa en ma”, dacht hij. Die gedachte maakte hem onrustig.Thuis ging het precies zoals hij gedacht had dat het zou gaan; zijn moeder was eerst panisch, later kwamen de verwijten: waarom had hij dan zo laat de metro genomen, waarom was hij niet uitgestapt? Had hij die jongens niet uitgedaagd door ze aan te kijken? Het was afgelopen om alleen op stap te gaan, vond ze. Pa had eerst heel lang gezwegen, hem alleen maar aangekeken. Zijn blik ver-raadde meer over zijn gevoelens. Hij was boos op de jon-gens die dit hadden gedaan, maar ook boos op zijn zoon,

die zichzelf niet verdedigd had. Zijn zoon die hij vol trots Agnivesh had genoemd: de kracht van het vuur. Agnivesh had de verhalen over zijn vader al vaak gehoord; Hoe hij op de basisschool al vocht met de grootste jongens , hoe hij de grootste vechtersbazen aandurfde. “Heb je niet te-ruggeslagen, je zit toch op Taekwondo, Agni.” klonk het. “We kunnen je nooit alleen laten, altijd kom je in de problemen”De reactie van zijn ouders deed hem pijn, maar hij had het verwacht. Zo ging het altijd. Zijn ouders gaven hem altijd het gevoel dat hij nooit goed genoeg was. Waarom eigenlijk? Alles wat hij deed kon altijd beter, nooit waren ze tevreden. “We doen alles voor je, we steken zoveel energie in je… en wat doe jij? Jij bezorgt ons nog meer problemen, al vijftien jaar lang.” Dat waren woorden die in zijn oren bleven galmen. Soms spraken zijn ouders in zijn bijzijn met andere mensen over hem alsof hij er niet bij was. “ Ja, het overkomt hem altijd. Als hij meer van zich af zou bijten zou hij lang niet zoveel problemen krijgen”. Het politie onderzoek leverde zoals verwacht niets op. Hij moest blij zijn dat hij er zo goed vanaf was gekomen, werd hem nog gezegd. De maanden erna hadden iets grauws, net alsof hij midden in een zwart wit film was aanbeland. Dat kwam niet alleen door de ingevallen winter, maar niets boeide hem, hij mocht ook niks. Hij ging elke dag meteen van school naar huis, zijn vrienden fietsten steeds minder met hem mee. Hij wist dat hij er een beetje uit lag, omdat hij nergens mee naar toe kon. Hij hoorde ze praten over hun belevenissen in Alcazar, de discotheek waarlangs hij op weg naar school moest fietsen. Nee, Agnivesh, bracht de meeste tijd door op zijn kamer. Daar voelde hij zich veilig, daar zagen zijn ouders hem ook het liefst. Het enige wat hij nog bleef doen was Taekwondo.

De Taekwondo meester, Kanji, wist niet wat Agni was over-komen, maar hij zag dat er iets aan de hand was. De leerling die altijd slapjes meedeed en alleen naar de training kwam omdat het moest, had nu iets verbetens over zich. Tijdens het sparren vooral, leek hij soms verlamd, dan weer wanho-pig verwerend en onbeheerst om zich heen meppend met vuur in de ogen. Wat was er toch? Meester Kanji was een 4e dan Taekwondo leraar uit Korea die zich veel bezig hield met de geestelijke kant van de vechtsport. De eerste keer dat de leraar Agnivesh aansprak ontkende hij nog dat er iets was gebeurd. Maar op de een of andere manier kon Agni dat niet volhouden. Hij vertelde Kanji wat er was gebeurd en over de situatie thuis.

De weken daarna trainde Kanji extra veel met Agnivesh, die met sprongen vooruit ging. Hij sprak heel veel met hem, gaf hem ook veel advies. “Als je niet tevreden bent met je situatie, dan moet je zelf de situatie veranderen en niet wachten tot anderen dat voor je doen. Net zoals vuur lucht nodig heeft om te kunnen branden, heeft de mens vrijheid nodig om zich te kunnen ontwikkelen.” Deze les was voor iemand die zelf naar het vuur vernoemd was, op het lijf geschreven. Maar het in de praktijk brengen ervan, was veel lastiger.

Op een avond moest Agni met zijn moeder mee naar de supermarkt voor een laatste boodschap. Agni bleef in de auto op de parkeerplaats en luisterde naar muziek. Door de geblindeerde ramen van zijn moeders kleine Peugeot 206, kon hij naar buiten kijken zonder zelf gezien te wor-den. Plotseling zag hij een paar auto’s verder vier jongens voorover gebogen ergens naar kijken. Zij zagen Agni niet, ze hadden alleen oog voor die oude mevrouw die met een iets te zware tas langzaam de parkeerplaats overstak richting het bejaardentehuis aan de overkant. Agni ’s ogen gingen heen en weer tussen de jongens en de oude vrouw. Hij verlamde, het waren jongens van de groep in de metro. Hij herkende de lap op het hoofd van een van hen. Plots renden de jongens naar de vrouw, trokken de tas uit haar hand, maar de vrouw bleef met al haar kracht de tas vasthouden. Ze struikelde en viel, maar de tas bleef ze vastklampen. De jongens sjorden en sloegen op haar in. Agni, hoorde niets, hij kreeg het benauwd. Hij kon niet langer in de cocon van de auto blijven. “Agni, je hebt lucht nodig.” ging er door zijn hoofd. Hij gooide de portier open en sprong uit de auto.

Een week later zat Agni met zijn ouders aan de eettafel. De journalist van de lokale krant wilde hem interviewen naar aanleiding van de medaille voor moedig gedrag die hij van de burgemeester had gekregen. “Vind je het zelf niet bijzonder dat je het in je eentje hebt opgenomen tegen vier van die kerels.” vroeg de journalist. “Hij was altijd al een bij-zondere jongen” begon zijn vader. Agni, onderbrak hem: “Pa, zal ik die vraag maar zelf beantwoorden”. Het werd even stil. Het gezicht van zijn vader verstrakte. Vader en zoon keken elkaar in de ogen aan, en plotseling verscheen een glimlach op het gezicht van zijn vader. Alsof hij altijd gewacht had op dit moment. “Natuurlijk, jij bent onze held.” klonk het trots.

Vorig jaar kreeg Capels

jeugdraadslid Jay Adjodha

een prijs, ‘De Nieuwe Pen’,

voor zijn verhaal ‘De kracht

van vuur’. Speciaal voor onze

Spraakwaterlezers

het verhaal van Jay.

De kracht van hetJay Adjodha

Zo

Pagina 18 Pagina 19

Aan deze Spraakwater hebben gewerkt: Angelo van Maren, Ashley Ruis, Clay Ruperti, Dania Awin, Eva Oskam, Femke Schouten, Jay Adjodha, Johan van Wingerden, Kayleigh Mayers, Laura van den Heuvel, Marloes Gabeler en Sharon den Outer.

Graag willen wij de volgende personen bedanken: Ans Hartnagel, Aart Jan Moerkerke, Kimberly van de Berkt, Maren Veltmeijer, Fleur Vielvoye en de Politie Capelle aan den IJssel.

Hoofdredactie: Hendrik Verhoef, Syandika Kalpoe en Vicky Teeuwisse.

COLOFON

Ram (21 maart t/m 20 april)Je bent helemaal gefocust op je nieuwe plannen die je graag volgend jaar wil uitvoeren, vergeet niet dat dit jaar nog niet voorbij is. Neem geen grote stappen, want de kans dat je strui-kelt is erg groot. Onthoud: geduld is een schone zaak.

Stier (21 april t/m 21 mei)Bij jou is het altijd rennen of stilstaan. Op dit moment heb je absoluut geen tijd om stil te staan. Denk er wel aan dat je niet alleen bent, er zijn nog meer mensen om je heen die graag willen helpen. Normaal gesproken help jij ze, nu is het tijd om ff rustig aan te doen en ook een deel van het werk door iemand anders te laten doen.

Tweeling (22 mei t/m 21 juni)Als we het hebben over goede ideeën, ja dan moeten we echt bij jou zijn!! Je bent weer in een crea-mood .. dus ga er maar vanuit dat je deze periode weer helemaal los kunt gaan.

Kreeft (22 juni t/m 22 juli)Verandering, dat is wat je nodig hebt. Nieuwe mensen die je tegenkomt op je werk, via vrienden of op school zorgen bij jou voor nieuwe ideeën en nieuwe vrienden. Denk er wel aan, niet iedereen is te vertrouwen.

Leeuw (23 juli t/m 23 augustus)Het wordt nu eens tijd om minder te zeuren en meer te doen. Je moet nog ff doorbijten. Er is geen tijd meer om achterover te liggen, onderschat het dus niet!!

Maagd (24 augustus t/m 22 september)Blijft niet thuis zitten, daar word je somber van. Als je uitgeno-digd wordt voor een feestje, ga er dan ook naar toe. Ja, het is echt zo … It’s Party Time !!

Weegschaal ( 23 september t/m 22 oktober)Let een beetje op je uitgaven, geld uitgeven is goed voor eco-nomie, maar te veel is ook weer niet goed voor jezelf. Spaar een beetje, want waarschijnlijk ga je binnenkort weer op vakantie.

Schorpioen (23 oktober t/m 21 november)Als je iets echt wilt, dan ga je ervoor. Niet iedereen is zoals jij, dus bemoeit je niet te veel met anderen en blijf gefocust.

Boogschutter (22 november t/m 21 december)Denk goed na voordat je iets zegt, anders worden sommige vrienden vijanden. En dat zullen de mensen zijn die je het meest nodig zult hebben.

Steenbok (22 december t/m 20 januari)Sommige vrienden van je hebben advies nodig en komen naar jou toe. Als je het echt niet weet, zeg het dan. Je kunt ook niet alles weten, ze moeten uiteindelijk zelf de beslissing nemen.

Waterman (21 januari t/m 19 februari)Je bent altijd op zoek naar de waarheid. Je kunt er niet tegen als iemand tegen je liegt of als er iets gebeurt waarvan jij vindt dat het oneerlijk is gegaan. Dat je voor jezelf en anderen opkomt is een goede eigenschap van je, maar let je er wel op dat je niet van een mug een olifant maakt?

Vissen (20 februari t/m 20 maart)Iedereen om je heen vertelt je wat je moet doen. Wakker wor-den !! Je hebt ook een eigen mening. Zeg dan wat jij van iets vind, anders ben je straks een gebakken visje!!

Het is lente .. dus tijd voor de lente horoscoop. Wil jij weten wat de sterren over jou zeggen … Lees dan snel verder!!

Horoscoop