Ik ga het niet ontkennen. Nu het einde van dit jaar nadert,verschijnen er overal lijstjes. De beste dit, de slechtste dat.Ik kan dat soort lijstjes meestal wel waarderen, maar opdeze plek zal ik jullie er nu niet mee lastig vallen. Ditartikel wil ik gebruiken om terug teblikken op het ontstaan van het#SportAm­magazine en de toekomstervan.Een jaar geleden lagen de plannen voordit magazine er al. Tijdens één van devele vergaderingen met Geert JanDarwinkel (beter bekend bij jullie als@Darch), ontstond het idee om eendigitaal magazine als Sports Illustratedop de markt te brengen.We zijn een jaar verder en ik kan nietanders stellen dat we tevreden mogen terugblikken. Na eenspetterende lancering, waarin GeenStijl ons een enormgroot compliment gaf, zagen we door het jaar heen hetaantal lezers enorm toenemen.Na elke editie ontvingen wij talloze lovende mails, tweets enFacebookberichten. Natuurlijk goed voor ons ego, maar wijwaren nog meer gebaat bij de lezers die ons suggesties stuur­den waardoor wij het magazine nog beter konden maken.Een veel voorkomende opmerking was dat het magazine te‘dik’ was om online te lezen. Een tip die we zeker ter hartehebben genomen. Hoe? Simpel, we gaan vanaf 1 januariover op een wekelijkse editie van rond de 50 pagina’s.Ja, jullie horen het goed: elke week zal ‘Sport Amerika:The Magazine’ nu op jullie digitale deurmat vallen. Gratis,uiteraard. Hierdoor zitten wij nog dichter op de actualiteiten hoef je niks meer te missen over je favorieteAmerikaanse sporten.In deze laatste editie in de oude formule blikken we terugop een memorabel #SportAm­jaar. Met de feestdagen voorde deur wil ik jullie heel veel plezier wensen en natuurlijkalvast veel geluk, gezondheid en sportiviteit voor 2013,

HOOFDREDACTIENeal PetersenEINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper DijkREDACTIESaman AlzahawiLennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenPaul KlompAizo LijcklamaIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsJeroen VeenstraSeb VisserRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu Digital PublishingScribus DesktopPublishingSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ookworden gekopieerd zonderuitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

LeBron Raymone James. Held vanberoep. Hij werd op zijn zeventiende albestempeld als de nieuwe legende, de mandie de NBA zou gaan beheersen. Hetduurde echter nog negen jaar voordat hijeindelijk de sleutel tot de troon vond.Koning was hij al, maar de kroon had hijnog niet op zijn hoofd. Die tijd is nuvoorbij. LBJ heeft in 2012 hetalleenheerserschap opgeëist.Het jaar dat alles samenkwam. Na velepijnlijke ervaringen opgedaan tijdens denederlagen in de finales van 2007 en 2011en door alle commotie die hij veroorzaaktedoor zijn overstap van Cleveland naarMiami. James was van jongsafaanvoorbestemd voor iets groots, maar moesteerst volledig door het stof. Zowel sportiefals privé. In 2012 slaagde hij erin de velepuzzelstukjes in elkaar te passen.De nieuwe James kwam met z’n derdeMVP­award op zak tot volledige bloei in deplay­offserie tegen de Boston Celtics. Deonverzettelijkheid, de kracht, de drang, dewil. Er was niets of niemand die James kontegenhouden. Geen weergaloze RajonRondo, geen Paul Pierce (zoals jaren eerderhet geval was geweest), zelfs niet eenkrampaanval. Als een echte leider wees hijzijn teamgenoten de weg naar deuiteindelijke titel.Zonder twijfel behoorde het afgelopen jaartoe aan LeBron. Lang genieten zit er echterniet in. Een nieuwe uitdaging wacht. Na hetbereiken van de top volgt de strijd ombehoudt van die positie. “Beter dan ditwordt het niet meer”, aldus James. Datwordt inderdaad lastig, het kan eigenlijkalleen maar slechter. Los van wat James inde toekomst nog gaat bereiken, of juist niet,dit jaar neemt niemand hem meer af.Zonder twijfel was LeBron demeest invloedrijke en succesvollesporter ter wereld. De terechteSportAmerika Sportman van hetJaar 2012.Jan Willem Zeldenrust.*top 5 per stemmer, 7­5­3­2­1 punten

*

In 2012 heeft LeBron James een vaste plekop het lijstje grootste sporters aller tijdenveroverd. James te zien basketballen is alsMessi zien voetballen, Bolt zien rennen enFederer zien tennissen. Het zou op debucketlist van iedere zichzelf respecterendesportliefhebber moeten staan. Zo ook op demijne. Afgevinkt in augustus van dit jaar.Ik was één van de gelukkigen met eenkaartje voor de Olympischebasketballwedstrijd tussen Team USA enNigeria. De Amerikanen braken zo’nbeetje ieder Olympisch record: hoogstescore, meeste punten door een speler vanTeam USA (Anthony), grootste verschil inscore en de meeste driepunters in deOlympische historie. We keken ademloosnaar buitenaards goed basketball. Het waseen avond waarvan je achteraf denkt:“Was dit echt?!”.James was niet de grote ster, die avond inLonden. Hij speelde elf minuten enscoorde slechts zes punten. James werdook geen topscorer van het Olympischebasketballtoernooi. En toch was LeBron degrote man van Team USA in Londen. Hetwas zíjn Team USA. Hij was deontegenzeggelijke leider en hij was op zijnbest op de belangrijkste momenten. In definale was het James die zijn team dewinst op Spanje bezorgde, door in delaatste drie minuten vijf cruciale punten tescoren.Na LeBron’s succesvolle NBA­seizoen, metde Finals als hoogtepunt, was de goudenOlympische medaille de kers op zijn taart.Die gouden plak maakt hem de tweedespeler ooit die de NBA titel, de MVPAward én Olympisch goud wint in éénkalenderjaar. De Olympische titel maaktevan 2012 écht het jaar van King James.LeBron James is de beste basketballer terwereld. Als je hem nog nooit in actie hebtgezien, dan zou ik dat nu heel sneltoevoegen aan je bucketlist voor 2013.Eva Gerritse.

Als karma een bitch is, kun je haar betermaar omarmen. Zwier samen over dedansvloer en win haar voor je. Zoiets werdin juni 2011 ergens op een hermetischgesloten werkkamer in Miami besloten.Een kleine twee weken lang nam een grootstuk chagrijn plaats in een stoel, legde devoeten op tafel en wreef geërgerd dagelijksdoor z’n steeds groter wordende baard.En ineens was het gedaan met het zelfmede­lijden, de eigen verwijten, de vuilstort aankritiek van de buitenwereld en de rancunevan een zielige ex­baas. Als je de beste wiltzijn, dan moet je degene zijn die het hardstwerkt. Hard work pays off zeggen ze in theStates. Dat kon dankzij de lockout in het2011­offseason lekker lang. Aan alle facettenvan z’n game werkte hij, met als doel nu daneindelijk zijn grote droom te verwezenlijken.The King wilde z’n ring. Dat was intrinsiekemotivatie. Als kleine jongen droomde hij daaral van ­ ooit een belangrijk onderdeel zijn vaneen kampioensploeg. Wellicht speeldeinmiddels ook wel het concept van sportievewraak mee. Het gevoel iedereen van repliekte willen dienen, kan je tot grote hoogtenstuwen.En dat was precies wat gebeurde in 2012.Midas had z’n touch een jaartje uitgeleendaan de nr. 6 van Miami Heat. Allesveranderde (soms letterlijk) in goud. Deze(Le)bron was allesbehalve opgedroogd.LeBron van kracht – vraag dat eens aanJohn Lucas die James als een Boeing 747over zich heen zag komen.LeBron van leiderschap – zie Game 6 inEastern Conference Finals tegen de Celtics.LeBron van succes – de eerste NBA­titel,opnieuw Olympisch goud en voor de derdekeer MVP van het reguliere seizoen en debeste van de NBA Finals.Had er iemand nog wat? Zo maak je duseen punt duidelijk.Ingmar Meijer.

LeBron James springt, zijn handen op demaat in de lucht bewegend. Misschienspringt hij op N*ggas in Paris, misschienniet. Hij springt, maar niet zoals hij dunkt.Het is geen belachelijk hoge, immensexplosieve of ongelooflijk atletischesprong. Eerder klein, makkelijk en integer.Hij hupt op en neer in een vloeiendebeweging, als in een trance. Het is eerderalsof hij wil zweven, met nog iets meer daneen minuut te gaan in Game 5 van de NBAFinals.Zweven probeerde hij al wel vaker. Vanafdat hij jong was wilde hij zweven, gewoonloskomen van al die critici. Dat lukte hemnooit echt. Hij kwam soms er wel dichtbij,bijvoorbeeld toen hij als eerste werdgedraft in 2003. Hij zweefde ook bijna inde Conference Finals van 2007. In Game 5tegen de Detroit Pistons wist hij 29 van delaatste 30 punten te scoren voor deCleveland Cavaliers, om vervolgens deseries te pakken na een 0­2 achterstand inwedstrijden.Maar altijd, net als hij bijna wist tezweven, werd hij weer naar de grondgetrokken. Soms door fans, soms door demedia, en soms door zichzelf.Met nog drie minuten te spelen haaltErik Spoelstra hem al naar de kant op dezedag, de 21ste juni 2012. Het maakt tochniets meer uit. LeBron begraaft zijn gezichtin de borst van Chris Bosh.Met nog anderhalve minuut te gaan, meteen gelukzalige lach probeert LeBron tezweven aan de kant van het veld waar hijzich het minst graag bevindt. Hij probeertte zweven bij de reservebank van de Heat.Nog een minuut, en gaat het eindelijkgebeuren. Eindelijk zal ook dieverachtelijke plek hem niet meer kunnentegenhouden. Eindelijk mag ook LeBronJames zweven.Pieter Horstman.

LeBron James was na de verloren Finalsvan 2011 de meest bekritiseerde atleet opdeze planeet. 2012 bracht voor de King degrote ommekeer en hij nam zijn rechtmatigeplaats in als de beste basketbalspeler van dewereld.De aftocht na de verrassende nederlaag tegende Dallas Mavericks was waarschijnlijk hetultieme dieptepunt in de carrière van LeBronJames. Daar stond hij, in zijn tweede Finals,klaar om eindelijk die felbegeerde titel teveroveren. Maar opnieuw bezweek hij onderde druk. Twijfels over zijn winnaarsmen­taliteit en inzet staken opnieuw de kop op.Een jaar later zijn de meningen overJames helemaal anders. Vandaag bestaat ergeen twijfel over wie de King of Basketballis. Vaarwel Kobe, hallo LeBron. James pakteop zijn 27ste zijn eerste titel, net als MichaelJordan. Zijn prestatie in de Finals wassubliem. Hij tekende voor gemiddeld 29punten, tien rebounds, zeven assists enbijna twee steals met een schotpercentagevan 47. Enkel Larry Bird, Magic Johnson enMichael Jordan komen in de buurt intermen van complete dominantie.LeBron viel tegen de OKC Thunder debasket aan als een maniak, in tegenstellingtot zijn vele jump shots tegen de Mave­ricks. Thabo Sefolosha, nochtans eentopverdediger, kon niets beginnentegen dit ontketende beest. Na drie wed­strijden van dertig punten of meerprobeerden de Thunder een dubbelemandekking op James. Die reageerde met25 assists in Game 4 en 5 samen.De King verliet bovendien het toneel meteen signature moment. James kreeg tijdenshet vierde kwart van Game 4 last vankramp. Toch maakte hij een lay­up endaarop een verre driepunter, die de Heatop koers zetten voor de winst. LeBronJames versloeg zo in één minuut alzijn demonen.

Vincent Van Genechten.

Geen held. Geen superatleet. Hij verrichtgeen wonderen. Hij doet je niet in ongeloofnaar het scherm staren door een zoveelsteonmogelijke play. Verwacht geen rushingtouchdowns of een onmogelijke scramble.Niets van dat alles. Eli Manning doetgewoon zijn werk. Hij speelt quarterbackzoals dat ooit bedoeld was, als lid van eenuitstervend ras van pocket passers in eenleague die langzaam overspoeld wordt doorsuperatleten ‘under center’. Eenquarterback die zijn vak tot in de perfectiebeheerst. Voor de duivel niet bang. Eenleider in het lichaam van een jongen.Het duurde vorig seizoen tot diep indecember voordat Eli de New York Giants­machine aan de praat kreeg. Hortend enstotend rommelden de G­Men de playoffsin. Zoals head coach Tom Coughlin dat hetliefste ziet. Favoriet van niemand,onderschat door de hele wereld. Underdogtegen nota bene de Falcons. Ritueel offeraan Aaron Rodgers’ altaar te LambeauField. Dood en begraven in de regen enwind van Candlestick Park, San Francisco.Kansloos tegenover de wraak voor 2008van Tom Brady en Bill Belichick.Totdat Manning The New Meadlowlandslaat ontploffen met een schitterende 27­yard touchdown pass naar Mario Manning­ham, rechtstreeks uit het boekje. Totdat hij‘The house that Vince Lombardi built’ hetzwijgen oplegt met een wonderschonehail mary naar Hakeem Nicks, zes sacksvan de monsterlijke 49ers front sevenoverleeft voor 316 passing yards en tweetouchdowns, en, als klap op de vuurpijl,de New England Patriots velt met een 38­yard pass naar de linkerzijkant van hetveld, in een ‘window’ dat nooit bestond,recht in de handen van Manningham.

Vertel Eli Manning over zijn lichaamstaal.Zijn wisselvalligheid. Zijn bestaan in deschaduw van broer Peyton. Hij zalminzaam lachen. Twee ringen, bij degratie van zijn talent.Paul Klomp.

In 2007 besloten de Portland TrailBlazers om van Greg Oden hun eerstepick te maken. De toenmalige SeattleSupersonics sprongen een gat in de luchten selecteerden de toen achttienjarigeKevin Durant. Het bleek een schot in deroos want KD leidde zijn team, inmiddelsOklahoma City Thunder geheten, in 2012naar de NBA Finals.Kevin Durant is al een tijdje eensuperster in de beste basketbalcompetitieter wereld. Hij won al twee keer op rij descoring title en ook in 2011/2012 scoordehij de meeste punten per wedstrijd, 28om precies te zijn. De jaren ervoor wonhij met 30 en opnieuw 28 points pergame. Dat de Durantula eenpuntenmachine is, weten we al langer.De Kevin Durant van 2012 is echter eenverbeterde versie van die van 2011 en2010. Durant is nog altijd maar 24 jaaren blijft zich ontwikkelen in nagenoegalle aspecten van zijn spel. Zo toonde hijmeer leiderschap, (nog) meer clutch,(nog) meer efficiëntie, werd hij eenbetere rebounder, kreeg hij meer oogvoor zijn teamgenoten, maakte hijverdedigend een slag, enzovoort. LeBronJames mag dan veruit de meest completebasketballer op aarde zijn, Kevin Durantkomt stilaan aan de enkels van de King.De OKC Thunder raasden door deplayoffs, met KD op kop. Hij deed allesom zijn team te laten winnen, zoals eenechte superster dat moet doen. In deFinals speelde hij als een dolle (31punten, zes rebounds, 55 procent FG, 39procent 3P) maar spijtig genoeg wasLeBron nog doller. Niet getreurd, die titelkomt wel. De grootste overwinning vanDurant was die op zichzelf. De bravechristelijke jongen uit Maryland is eenballer geworden en vooral een echteleider voor zijn team.Vincent Van Genechten.

De eerste baseballspeler in deze lijst derlijsten is niemand minder dan Mike Trout.En hiermee maakt SportAmerika eenstatement ­ de American League MVPrunner­up staat een plekje hoger dan MVPMiguel Cabrera.Trout is de enige rookie in deze lijst en winthiermee indirect SportAmerika Rookie ofthe Year Award. En dat is meer dan terecht.De 21­jarige outfielder van de Los AngelesAngels bestormde de Major Leagues metgeweldige defense, baserunning skills enslagkwaliteiten. Trout is de personificatievan een 'five tool player' en zette MVP­statsneer in een jaar waarin hij de eerste maandin de Minor Leagues doorbracht.Trout was naast Rookie of the Year ookactief in de All­Star Game en winnaar vaneen Silver Slugger Award. Hij leidde deMajors met 129 runs en 49 gestolenhonken, hij sloeg dertig homeruns en hadeen .399 on base percentage. De Gold GloveAward voor beste verdediger ging op één ofandere manier aan hem voorbij ter faveurevan Adam Jones van de Baltimore Orioles.De 25ste pick van de 2009 MLB Draft issamen met National League Rookie of theYear Bryce Harper de toekomst van deMLB en we kunnen als het goed is nog langvan hun sensationele spel genieten.Wat Trout met de Angels deed wasongekend. Fans zaten op het puntje vanhun stoel als hij aan slag was, op de honkenstond, of center field bemande. De kans dater iets spectaculairs stond te gebeuren wasconstant groot. Zoek op zijn naam bij devideo­afdeling op MLB.com en je vindtalleen maar hoogstaande homerun robbingcatches, doubles en gestolen honken. Zijntalent op elk gebied is groot en datgekoppeld aan zijn inzet maakthem terecht de nummer vier indeze lijst.

Lennart Beishuizen.

Miggy, Miggy, Miggy can’t you seeSometimes your bat just hitnotize meAnd I just love your bball waysGuess that’s why you smoke and you’re sogreatOp het moment dat Notorious BIG zijneerste single Hypnotize schreef van het LifeAfter Death­album, was Miguel Cabreradertien jaar. Naar alle waarschijnlijkheidstond de tiener in 1996 in de tuin inMaracay aan z’n swing te werken. Daarheeft hij vast en zeker de basis gelegd voorzijn kwaliteiten in het slagperk.Anno 2012 is de derde honkman de schrikvan iedere pitcher in The Big Show. Oké,misschien gaat deze stelling niet zo op voorlefties. Want hoewel Cabrera in hetreguliere seizoen maar liefst 205 hits lietnoteren, heerste hij vooral tegenrechtshandige pitchers. Laten we dat,samen met de smadelijke nederlaag in deWorld Series, wegzetten als eenaantekening op een verder briljant rapport.Miggy sloeg alles aan gort, getuige zijnslaggemiddelde van .330, de 44 homerunsen de 139 binnengeslagen punten in 161reguliere games. Niemand in de MLB konin deze categorieën aan de Detroit Tigertippen. Triple Crown, baby! Een prestatiedie al 45 jaar niet meer was neergezet ophet hoogste mondiale honkbalniveau.Hiermee schaarde de Venezolaan zich bijde allergrootsten uit de sport.De zevenvoudig All Star werd uitgeroepentot MVP van de American League. Luid­ruchtig was de kritiek dat hij slechts de bestewas volgens de klassieke baseballstatistieken.Dit past echter precies in het plaatje van desport. Honkbal is traditioneler dan friggin’Kerstmis. Nog altijd stretchen we in hetmidden van de zevende inning en zingen weeen liedje dat meer dan een eeuw geledengeschreven is. Ik bedoel maar.De kroon is voor Miggy. Geheel terecht.Niemand was meer hitnotize dan hij!

Ingmar Meijer.

Eli Manning mag dan in februari de SuperBowl gewonnen hebben, maar de enigeManning die het hele jaar de headlinesdomineerde was broer Peyton. Eerst eenlangverwacht afscheid van de IndianapolisColts, daarna weken van speculatie over zijnnieuwe team. Over Manning’s toekomst navier nekoperaties had elke expert wel eenmening, maar Broncos­legende John Elwaytwijfelde niet, en kon na enkele weken zijnnieuwe quarterback verwelkomen.Natuurlijk gaat het in de zoektocht naar de‘sportman van het jaar’ niet om headlines.Prestaties op het veld staan centraal, endaarin verbaasde Manning vriend en vijand.Vanaf minuut één in zijn nieuwe uniformmaakte Peyton Manning duidelijk dat hijondanks zijn blessures nog altijd tot de bestequarterbacks in de NFL gerekend dient teworden. Geen andere speler kon de naamTim Tebow zo snel doen vergeten in Denver.Desondanks waren er kleine smetjes ophet seizoen. De drie intercepties in heteerste kwart tegen Atlanta zullen Peytonongetwijfeld nog lang dwarszitten, maar nade verloren wedstrijden tegen de Falcons,Patriots en Texans nam Peyton deBroncos bij de hand op weg naar tienopeenvolgende overwinningen.

Een playoffticket is inmiddels verzekerd,maar de resultaten in januari zullen geeninvloed hebben over hoe Peyton’s 2012 deboeken ingaat. Niet alleen resultaten alsde overwinning in San Diego, waar deBroncos een 0­24 achterstand bij rustomzetten in een 35­24 overwinning,maar in het algemeen de uiterst succes­volle terugkomst van een zorgwekkendenekblessure maakt 2012 het jaar vanPeyton Manning.De chemie tussen de toekomstige Hall­of­Famer en zijn receivers verbetertwekelijks, en onder zijn leiderschap ishet hele team gefocust op het ultiemedoel: de Super Bowl in New Orleans.Bert Jan Brands.

Deze week een jaar geleden scheurdeMinnesota Vikings­running back Adrian‘All Day’ Peterson de kruisbanden in zijnlinkerknie. Zo’n zware blessure had heteinde kunnen betekenen voor zijn carrière,maar Peterson herstelde na zijn operatie insneltreinvaart en bleek op tijd fit om hetbeste NFL­seizoen uit zijn loopbaan neer tezetten. Slechts acht maanden na zijnblessure stond hij aan de kickoff, in deopeningsweek van het huidige seizoentegen de Atlanta Falcons. Hij rushte voor84 yards en scoorde twee touchdowns.Inmiddels voert hij de league aan inrushing yards, ligt hij op koers om de2000­yards barrière te doorbreken en kanhij nog het all­time single season rushingrecord scherper stellen.Peterson, door zijn fans liefkozend ‘PurpleJesus’ genoemd, werd in 2007 als zevendeoverall opgepikt door de MinnesotaVikings. Als rookie verbrak hij al enkelerecords. Zo rende hij in zijn debuutseizoenal eens 296 yards in één enkele wedstrijd,een record dat nog steeds staat. Ook was ernog nooit eerder een speler met meer200+ yard wedstrijden in zijndebuutseizoen.De Minnesota Vikings zijn nog steedsverwikkeld in de strijd om een wildcardvoor deelname aan de playoffs en dathebben ze grotendeels aan dekwaliteiten van Adrian Peterson tedanken. Het team heeft weliswaarmet Percy Harvin een uitstekendereceiver in huis, maar zonder deproductiviteit van Peterson (zowelwat terreinwinst als touchdownsbetreft) is de aanval vleugellam.Zijn bijdrage aan het team wordtdan ook steevast beloond met eentrip naar Hawaii. Peterson is name­lijk sinds zijn debuut steevast iederjaar uitverkozen voor de Pro Bowl. Voor deVikings valt te hopen dat Purple Jesus nogeen aantal goede jaren in zijn tank heeftzitten. Voor de toeschouwers trouwens ook.Pieter Brouwers.

R.A. Dickey. Het ging lange tijd meerover zijn verhaal dan over zijn pitching.Hij groeide uit tot een ster op deuniversiteit van Tennessee en werd gedraftdoor de Texas Rangers. Alleen kwam bij degebruikelijke medische keuring aan hetlicht dat Dickey een gewrichtsband in zijnelleboog miste, al vanaf zijn geboorte. Dathad invloed op zijn pitches en hij kwammet het idee om een knuckleball te gaangooien.Zijn start voor de Rangers in 2006 zal hijniet snel vergeten. Dickey kreeg zeshomeruns om zijn oren en het duurdevervolgens twee jaar voordat hijterugkeerde in de Majors. Avonturen bij deSeattle Mariners en de Minnesota Twinsmislukten, of je moet waarde hechten aanhet record van vier wild pitches in ééninning. Dickey en zijn knuckleball vondenhun plek bij de New York Mets. Hij gooidegoed in 2011, maar haalde het nieuws doorhet beklimmen van de Kilimanjaro en hetpubliceren van zijn autobiografie waarinnaar voren kwam dat hij als kind seksueelwas misbruikt.En toen kwam het seizoen 2012. Dickeygooide tus­ sen 22 mei en 18 juni inzes starts 48.2 innings met 63strikeouts en kreegdaarin slechts 21honkslagen en tweeruns tegen. Het waséén van de meest dominantemaanden ooit voor een startende werper.Dickey eindigde het seizoen met 230strikeouts in 234 innings en een 2.73 ERA.Als kroon op zijn werk veroverde hij de CyYoung Award.Eindelijk gaat het over Dickey's pitching.De Toronto Blue Jays geloven in hem entrokken hem weg uit New York. Nu krijgthij de kans om te gooien voor een teamdat kans maakt op het winnen van deWorld Series.Marco Post.

In 2010, toen de Giants voor het eerstsinds in San Francisco de MLB­titelpakten, was er voor Pablo Sandoval geengrote rol weggelegd. Een jaar eerder washij nog kandidaat voor de NL MVP Award,maar 2010 was absoluut niet zijn jaar.Hij sloeg de helft van het aantal home runsdat hij een jaar eerder sloeg en zijnslaggemiddelde zakte met ruim zestigpunten. De Giants wisten echter waar hetaan lag: ‘Kung Fu Panda’ was te dik.San Francisco stond na het winnen vande titel in het teken van “OperationPanda”, waarin Sandoval geholpen moestworden om gewicht te verliezen en zijnoude niveau terug te vinden. Hij verloorbijna 15 kilo en de echte vruchten werdenhier dit seizoen van geplukt. Nadat hijdoor een blessure een aantal wedstrijdenin het reguliere seizoen miste, sloeg hij inde playoffs in zestien wedstrijden 24honkslagen, waarvan er zes over de hekkenvlogen.Zijn drie belangrijkste home runs sloeg hijin Game 1 van de World Series. De DetroitTigers waren huizenhoog favoriet enkonden openen met ace Justin Verlander.Het was Kung Fu Panda die met tweehome runs een vervroegd einde maakteaan de avond van Verlander. Later voegdehij er op het werpen van een reliever nogeen solo shot aan toe. In de World Series,die de Giants sweepten, sloeg Sandoval.500, met drie home runs en vier RBIs.Met zijn drie home runs voegde hij zichin het illustere rijtje van Babe Ruth, ReggieJackson en Albert Pujols ­ supersterren diein één World Series­wedstrijd drie homeruns produceerden.Zijn regular season was niet sterk genoegvoor Sportman van het Jaar. Zijn piek ophet juiste moment maakt hem echter opzijn minst Sportman van Oktober.Seb Visser.

Hij moest de Vezina Trophy voor bestegoalie dan wel aan Henrik Lundqvistlaten, maar uiteindelijk is het de StanleyCup die telt. Het aandeel van JonathanQuick in de titel van de Los Angeles Kingswas enorm. Hij won daarom wel de ConnSmythe Trophy als play­off MVP.Nooit eerder won een team lagergeklasseerd dan de vijfde plek in deConference het kampioenschap in deNHL. Los Angeles leek als achtste in deWestern Conference dus al bij voorbaatkansloos, maar de ploeg kwam precies optijd op stoom en ontdeed zich metogenschijnlijk gemak van iedere ploeg dieop hun pad kwam.Snelle Johnny was, samen met centerAnze Kopitar en captain Dustin Brown,één van de absolute leiders van de ploeg.De 26­jarige Amerikaan speelde alletwintig playoffwedstrijden voor zijn ploegen won er daarvan zestien. Nietverwonderlijk, als je gemiddeld slechts1,41 doelpunten per wedstrijd toestaat,drie shut­outs neerzet en dat alles met eenreddingspercentage van 94,6.Cijfers om mee thuis te komen, zeker als jebeseft dat Quick pas sinds 2009 destarting goalie van de Kings is en weet datzijn back­up Jonathan Bernier nog altijdaast op zijn plekje. De twee jaar jongereBernier was namelijk de elfde pick overallin 2006 en werd lang als het superieuretalent van de twee gezien. Nogal een luxevoor de Koninklijke kampioen uitHollywood.Mocht er nog een NHL­seizoen komendan is Quick een uitstekende kanshebberom ook dit keer weer mee te dingen naarde prijzen. De lockout duurt inmiddels zolang dat hij ruimschoots in de AHL heeftkunnen revalideren van een rugoperatiedeze zomer. Hij bleek na het lange seizoenen ondanks zijn bovenmenselijke saves,toch geen robot.Jules Zane.

Het doet pijn om Marco van Basten te zien lijden als coach van SC Heeren­veen. Vlak voor de winterstop zat het weer niet mee. Na een adembenemendestrafschoppenserie vlogen de Friezen uit het bekertoernooi tegen Feyenoord.Een held uit je eigen jeugd als trainer zien worstelen. Ik heb het er moeilijk mee.Van Basten was dertig toen hij officieel afscheid nam als actief speler, maar delaatste jaren kunnen nauwelijks worden meegerekend. In de tweeënhalf jaarvoordat hij definitief een punt zette, speelde de spits geen wedstrijd meer. Eentreurig einde voor één van de beste voetballers die de wereld ooit heeft gezien.Waar de mythe van Van Basten alleen nog maar groter is geworden omdat hijzo vroeg moest stoppen, gaat dat ook op voor een speler uit het verleden van deNFL. Of eigenlijk van de MLB.Bo Jackson werd geboren als Vincent Edward Jackson in Alabama. Detoen nog kleine Bo stotterde en werd gepest. Hij beet van zich af enbekogelde de pesters met appels en soms stenen, dagenlang, urenlang. Alvroeg ontstond op die manier de enorme kracht in de rechterarm van Bo.Jackson bleek gezegend met een fantastisch atletisch lichaam enontwikkelde zich als een soort superheld. Zijn honkbalcoach op college zagBo over een Volkswagen springen, andere vertellen dat Bo een footballhoger gooide dan ooit voor mogelijk gehouden. Bo Jackson verbaasde zijnhele omgeving. De eerste hoofdstukken van zijn mythe.Hij werd als 1985 Heisman Trophy­winnaar als eerste gedraft door deTampa Bay Buccaneers. Tot ieders verbazing koos Bo echter voor honkbalen vertrok naar de Kansas City Royals, waar hij direct indruk maakte. In1987 volgde alsnog een leven in de NFL, bij de LA Raiders. Maar Bo wasaltijd duidelijk: “Als het honkbalseizoen over is, heb ik tijd voor mijnhobby: spelen voor de LA Raiders.” In Los Angeles was Bo Jackson eenabsolute sensatie. Niet onaardig voor een hobbyist.In 1991 sloeg het noodlot toe. Bij een play­off wedstrijd van de Raiderstegen de Bengals was Bo op volle snelheid en bij een tackle kwam er zoveelkracht vrij om los te komen dat Jackson zijn heup ernstig beschadigde. Ineerste instantie leek het mee te vallen, maar later bleek de heup zelfs uit dekom te zijn geweest. Zijn heup moest operatief worden vervangen. Jacksonkwam als honkballer zowaar nog terug en bij zijn eerste slagbeurt na eenslopende revalidatie sloeg hij natuurlijk een home run. In 1994 was het tochalsnog einde loopbaan.Voor veel Amerikanen in Bo Jackson is een held, de beste sportman die zeooit hebben gezien. Blessureleed stond een volle prijzenkast in de weg. Watwas er gebeurd als Bo nog jaren had kunnen spelen? Het is een vraag die ikmijzelf ook wel eens stel. Wat als Marco van Basten was meegegaan naarhet WK van 1998 en samen met Kluivert spits van Oranje was geweest? Hetblijft bij een droom. Kijk naar ESPN documentaire ‘You don’t know Bo’ enlaat je verbazen. Bo Knows. •

Bo knows

En daar was­ie dan, de Ringvoor de King. Het was eengrind, want zowel tegen dePacers als de Celtics stond deHeat een aantal keren aan deverkeerde kant van hetmomentum. In de Finalstegen de Thunder lietenLeBron & Co er echter geentwijfel over bestaan: Miamiwas dit seizoen absoluut desterkste.

Hoe ze 't doen, doen ze het.Net als vier jaar eerder, warende New York Giants via deachterdeur de playoffsbinnengeslopen, en gafniemand een cent voor ze. Enevenals vier jaar eerder,begonnen ze de Super Bowlals kansloze underdog tegende mighty Patriots. Maarevenals vier jaar eerderflikten Tom Coughlin en EliManning het onmogelijke:The Lombardy Trophymeenemen naar de NewMeadowlands.

Ook al zo'n dark horse, diedekselse LA Kings. Op hetnippertje de post seasonbinnendrongen, maareenmaal daar lieten deKings er geen twijfelover bestaan wieer dit jaar debeste was in deNHL. Toegege­ven: 'n topgoalieals JonathanQuick hielpwel...

In het reguliere seizoen washet Buster Posey, in deplayoffs was het PabloSandoval aka Kung Fu Pandadie de Giants de beslissendpush gaf. Detroit had geenschijn van kans, en de Tigerswerden vakkundig gesweept:voor de tweede keer in driejaar mocht San Francisco zichde baseball­hoofdstad van dewereld noemen.

Wat?! De USA paktbasketball­goud op deOlympische Spelen? Stop depersen! Nee, verrassend washet natuurlijk niet, de goldrush van Team USA inLonden, maar de spelvreugdestraalde er deze keer in iedergeval vanaf, en dat was in hetverleden wel eens andersgeweest.

Evenmin verrassingen hier:Nick Saban en z'n AlabamaCrimson Tide werdenuiteraard de eerste kampioenvan 2012 (door LSU teverslaan), en ook AnthonyDavis en zijn KentuckyWildcats lieten zich driemaanden later niet verrassendoor Kansas.

En de Los Angeles Galaxy diede titel van de MLS voor zichopeist, is dat dan eensurprise? Niet echt,natuurlijk. Wel leuk voorDavid Beckham dat­ieafscheid kon nemen met eenkampioenschap.

Voor verrassingen moestenwe dit keer buiten deklassieke top 4 kijken: Checkdan dat voldane gezicht vanEuropa­captain Jose MariaOlazabal, nadat zijn ploeg inMedinah tegen de USA vooreen schier onmogelijkecomeback in de Ryder Cuphad gezorgd!Wie z'n geld vooraf op BradKeselowski als winnaar vanNascar's Sprint Cup hadgezet, was evenzeer binnen­gelopen. En wat te denken vande titel van Ryan Hunter­Reayin de Indy Car: tot en met delaatste race leek Will Powerde gedoodverfde kampioen,maar dat pakte even andersuit.

Philip Humber. Matt Cain.Felix Hernandez. JohanSantana. Homer Bailey. JeredWeaver. En zelfs eencombinatie van de SeattleMariners pitching staff. Deno­hitters en perfect gameswaren dit jaar niet aan teslepen. Ja, we kunnen rustigstellen dat 2012 het jaar vande pitchers was.

Of het nog iets met topsportte maken had is vers twee,maar leuk, indrukwekkend enspraakmakend was hetnatuurlijk wel, de oorwassing(156­73) die Team USA voorhet arme Nigeria in petto had.Dat het een Olympisch recordbetrof, ach, het zou wat. Watvooral opviel was dat deverslagen Afrikanen na afloopvan de wedstrijd ophandtekeningjacht gingen.

Wie beweerde ook al weerdat 2012 het jaar van depitchers was?! Daar dachtTigers' Miguel Cabrera duseven helemaal anders over.Voor het eerst sinds 1967 waser weer iemand die de TripleCrown mee naar huis mochtnemen, en Miggy deed hetmet indrukwekkende cijfers:44 homeruns, 139 binnen­geslagen punten, en eenslaggemiddelde van .330.

Records zijn er om verbro­ken te worden, ook al zijn zein handen van legendes. DrewBrees nam het record vantouchdowns gegooid inopeenvolgende wedstrijdenover van Johnny Unitas (nu54), terwijl Calvin Johnsonniemand minder dan JerryRice van z'n troon stootte: hijstelde het single seasonreceiving record op 1892yards.Of Kobe Bryant ooit hetpuntenrecord van KareemAbdul­Jabbar overneemt isnog maar de vraag, maar hijpasseerde dit jaar in iedergeval de 30.000 punten grens.

Zware blessures (bijsterspelers) kunnen hetseizoen van een franchisedanig vergallen. Vraag datmaar aan Derrick Rose, RickyRubio, de Chicago Bulls en deMinnesota Timberwolves.

Nee, het zat ook de New YorkYankees niet altijd even mee.De Bronx Bombers raakten alvroeg closer Mariano Riverakwijt (door een blessureopgelopen tijdens de warmingup, nota bene), en tijdenscrunch time in oktobervervoegde ook Derek Jeterzich nog eens in de ziekeboeg.Maar wanhoopt niet, Yankees­fans: beiden hebben met dehand op hun hart belooft er op1 april weer te zullen staan.

Kerry Wood, David Beckhamen Ivan Pudge Rodriguezbesloten dat het mooi genoegwas geweest. En Phil Jackson?Had hij geen gouden bergengeeist, had hij de omgekeerdeweg bewandeld, en had hij nuop de bank (barkruk) van deLakers gezeten.

Over de doden niets dangoeds? Over het heengaan vanArt Modell (in Cleveland), JoePaterno (buiten Pennsylvania)en Jovan Belcher was nietiedereen even rouwig.Algehele rouw echter over dedood van Junior Seau. RIP.

NEW YORK – Amerika’s beste sportvrouw ging tegenover me zitten.Misschien is ze wel ‘s werelds dominanste atlete.Over het voorhoofd waarmee ze zonder enige genade ballen het netinjaagt schoof ze een pet. Achterstevoren. Over de voeten waarmee zemet zoveel gevoel de voetbal beroert waren teenslippers geschoven.Met één meter 80, zeker 70 kilo en geen grammetje vet was ze eigenlijkbest intimiderend. Maar haar helblauwe ogen hadden dan weer ietszachts en vriendelijks.Abby Wambach was klaar voor ons interview.We waren net in Rochester, New York geweest, de industriestad inhet noordwestelijke puntje van de staat New York, tegen Canada enLake Ontario aan. Daar groeide ze op in een arbeidersfamilie. Ze wasde jongste van zeven kinderen die in een tijdsbestek van slechts 11 jaargeboren waren. Toen ze vier was ging ze voetballen. Ze scoorde in haareerste drie wedstrijden 27 keer en haar lot was beslecht. Nu is ze inhaar thuisstad een superster. Dagenlang had de hele stad het over hunAbby. Het gegil van de kleine meisjes toen ze het veld betrad voor eenoefeninterland tegen Costa Rica was oorverdovend.Dit jaar scoorde Wambach voor Amerika 27 keer. Ze leidde haar teamvoor de derde keer op rij naar Olympisch goud, een jaar na ze naar deWK­finale gekopt te hebben met een reeks doelpunten in blessuretijd.Ze heeft inmiddels 152 keer voor haar land gescoord. Meer dan welkeman ook. Meer dan elke vrouw, op Mia Hamm na. Hamm had er 158,maar speelde 77 wedstrijden meer dan Wambach. En Wambach is pas32.Het record van Hamm zal ze verpulveren.Wambach heeft het nooit over zichzelf. Ook tijdens dit interviewniet. Ze kent geen valse gêne of bescheidenheid zoals je die van eensporter kunt verwachten. Aan zelfbevlekking doet ze niet. Ze maaktzich zorgen over hoe de Amerikaanse vrouwen het na haar tijd zullengaan doen. Het dominantste voetbalteam ter wereld – ze wonnen ditjaar 28 keer, speelden drie keer gelijk en verloren maar eenmaal – zaleen nieuwe leider nodig hebben. Daarom leidt Wambach Alex Morganop om haar op te volgen. Morgan, 23, scoorde dit jaar 28 keer. Abbyhoopt dat zij ooit haar record zal verbreken.Wambach hoopt het team beter achter te laten dan dat ze het aantrof.Als kind van een kroost van zeven denk je na over wat je achterlaat.Daarom is Abby Wambach mijn sportvrouw van het jaar. •

Almachtige Abby

Al is de leugen nog zo snel, dewaarheid achterhaalt haar wel.Het had in het geval van LanceArmstrong wel even wat voetenen een complete heksenjacht inaarde, maar uiteindelijkdonderde de Texaan dan tochkeihard van zijn troon: gestriptvan zijn zeven Tour­titels, en uithet bestuur van Livestronggezet.

Melky Cabrera: ster van deAll Star Game, waarin hij zijnGiants thuisvoordeel in deWorld Series bezorgde, maaruiteindelijk gepakt wegenssnoepen van verboden fruit.Geen nood: de schorsing mochtnauwelijks naam hebben, en deBlue Jays boden hem intusseneen nieuwe kans.

Het goede nieuws: PennState­kinderneuker JerrySandusky is deze Kerstiemands bitch en zal nooitmeer vrijkomen.Slechts op bezoek, maardaarom niet minder triest:Chad Johnson (voorheenOchocinco) gaf zijn kersversebruid Evelyn Lozada eenkopstoot. Het kostte hem nietalleen zijn huwelijk, maarbovendien zijn baan als widereceiver bij de Miami Dolphins,en wellicht zijn football­carriere.En dan waren er natuurlijkde talloze DUIs die menigfootballer voor 'n nachtjeachter de tralies dedenbelanden. Foei.

Ah, de Usual Suspects...Metta World Peace bleek hetnog niet verleerd, en vloerdeOKC's James Harden middelseen welgemikte en snoeihardeelleboog in prime time en opNational TV. En onze notoirerecidivist Ndamukong Suh zal't wel nooit leren. Hij schopteTexans' Matt Schaub in hetkruis. 'n Kleine boete en eennooit meer doen was zijn deel.Dat zal 'm leren. Not.

Weer wat geleerd: premiesuitloven voor het expresblesseren van tegenstandersmag dus niet. Bountygatekostte coach Sean Payton eenjaar schorsing en zijn NewOrleans Saints een seizoen omsnel te vergeten.Bokser Floyd Mayweather Jrmaakte het nog bonter, enmocht drie maanden brommenwegens huiselijke geweld.Huiselijk geweld staat ookcentraal in de relatie tussenvoormalig Seahawk JeramyStevens en US soccer goalieHope Solo. Hopelijk komt Solotijdig bij zinnen, en overleeft zedeze gevaarlijke gek.

De lockout van een jaareerder was de NFL kennelijkzo goed bevallen, dat zebesloten nu maar 'ns dereferees buiten te sluiten. Dereplacement refs warenwekelijks het lachertje van hetsportweekeinde, maar ermoest een wedstrijd­beslissende blunder aan te paskomen om Roger Goodellbakzeil te laten halen. GreenBay (tegen Seattle) werd hetslachtoffer, maar de Packershebben zich intussen geplaatstvoor de playoffs, ergo: eindgoed, al goed.

Blunders op het veldspringen natuurlijk in hetoog, maar staan vaak in geenverhouding tot flatersgemaakt door leiding­gevenden. Wat te denkenbijvoorbeeld van hetlumineuze idee van de NewYork Jets om Tim Tebow aante trekken? Of het briljanteplan van de WashingtonNationals om hun AceStephen Strasburg na 160gepitchte innings hoe dan ookop de bank te zetten? Of hetinterview van Ozzie Guillen,waarin hij meldde die FidelCastro eigenlijk best wel eentoffe peer te vinden?Come on, man!

Maar er is natuurlijk altijdbaas boven baas, quaenormiteit van blunders. Juistop het moment dat de NHL eengroei doormaakte en langzaammaar zeker richting de top 3krabbelde, besloot de leagueonder leiding van GaryBettman tot een lockout.Gevolg: geen hockey, en louterverliezers.Louter verliezers? Da's niethelemaal waar, natuurlijk.Dankzij Bettman en z'nlockout, kunnen fans zich heren der in Europa vergapen aanNHL­sterren. Zoals aanCanuck Dale Weise in Tilburg.

Goed, helemaal perfect wasde aangooi van z'n quarter­back natuurlijk niet, maar alsWes Welker die bal in deslotseconden van de SuperBowl nou gewoon hadgevangen, dan hadden TomBrady en Bill Belichick zondertwijfel die vierde ring om hunvingers kunnen schuiven.Realiseerde Welker zichzelfkennelijk ook...

Nog meer fatale gamechangers: Kyle Williams diefumblet in OT van de NFC titlegame, en die daardoor de NewYork Giants naar de SuperBowl leidt. En Billy Cundiff dieeen field goal mist, en diedaarmee verzuimt zijnBaltimore Ravens eenverlenging te bezorgen in deAFCCG.

It's part of the job. Ze wetenhet zelf maar al te goed. Goed,de ene situatie is natuurlijk deandere niet. Zo was BobbyValentine in way over his headin de slangenkuil die FenwayPark heet. Niet te benijden, almaakte hij er zelf ook 'n potjevan.Nee, dan Ozzie Guillen enMike Brown. Kregen inrespectievelijk Miami en LAde sterren in de schootgeworpen, maar kregen hetgeheel niet aan de praat.Guillen kreeg een heelseizoen, Brown slechts eenhandjevol wedstrijden, maarhet resultaat was hetzelfde:oprotten!

In de NFL weten ze inmiddelsdat het niet zo veel zin heeftom de head coach gedurendehet seizoen buiten teschoppen. Maar sta niet raarte kijken als het straks opoudjaarsavond ontslagenregent. Een voorzichtigeschatting leert ons dat nietminder dan 'n dozijn NFL­coaches na het seizoen hunbiezen kunnen pakken.Zekerheidjes: Eagles' AndyReid, Chargers' Norv Turner,en Bears' Lovie Smith ­ indienChicago de playoffs misloopt.

Major League Baseball reikt jaarlijks deGIBBYs uit, de Greatest in Baseball YearlyAwards. In deze laatste uitgave van 2012lijkt mij het passend om het honkbaljaarkort samen te vatten, en wel door middelvan de SEBBY Awards.2012 SEBBY Award winnersMLB MVP Mike TroutHitter of the Year Miguel CabreraStarting Pitcher of the Year R.A. DickeyRookie of the Year Mike TroutCloser of the Year Fernando RodneySetup Man of the Year Vinnie PestanoDefensive Player of the Year Brendan RyanBreakout Hitter of the YearEdwin EncarnaciónBreakout Pitcher of the Year Kris MedlenComeback Player of the Year Adam DunnManager of the Year Buck ShowalterExecutive of the Year Billy BeanePostseason MVP Pablo SandovalPlay of the Year Roger BernadinaStoryline of the Year Miguel Cabrera TripleCrownHitting Performance of the Year JoshHamilton (4 HR game)Pitching Performance of the Year MattCain perfect game (14 K’s)Oddity of the YearMichael Morse do­over HRWalk­off of the Year ChipperJones final career HRCut4 Topic of the Year ArmyDad verrast zoon in stadionPostseason Moment PabloSandoval’s 3­HR Game 1 in WSOké, eerlijk is eerlijk. Bernadina hadmisschien niet de allermooiste play. Ikkon gewoon niet kiezen uit de catches vanTrout, Snider, Davis en Castro of de divingplay van Simmons, of de pump­fake vanMachado. Op naar een schitterend 2013! •

SEBBYs

Seb Visser

Het jaar is zo goed als voorbij entraditioneel vliegen dan de terugblikken jeom de oren. Ik ga die aloude traditie dit jaarniet verbreken. Dus als je een hekel hebtaan achteruitkijken…In januari startten we met eenNBA­seizoen dat nog maar netwas begonnen. Het seizoen wasdoor de lockout nog maar eenweek oud, maar de All­Starsvoor februari waren desondanksal bijna bekend. Het jaar kabbelde van #Lin­sanity, naar de Matige Mavs, van Dwight­mare tot LeBron ‘1­to­5’ James. LeChokewerd definitief begraven en de man verover­de als MVP en Finals MVP zijn plek tussende grootste basketballers in de historie.De zomer was relatief rustig. Oh ja, James& Team USA veroverden het olympischgoud (natuurlijk). Ineens was het echtervoorbij met alle rust toen D12 naar La LaLand werd verscheept en Philadelphia nuopgescheept zit met een geblesseerd kindvan 2.13 (Andrew Bynum), Denver met eenspeler die een schim is van zichzelf (AndreIguodala) en Orlando dit seizoen toch nietzo slecht is als gedacht.De klap op de vuurpijl kwam vanuitOklahoma City. De Thunder wilden vlakvoor de start van het seizoen niet tot hetuiterste gaan voor supersub James Hardenen stuurden hem zonder pardon naarHouston. Bedankt voor alles, succes met jebasisplaats, wij gaan verder voor de titel.Het mooiste moment? De afscheidsaankon­diging van commissioner David Stern. Eenman die coach Pop met $250K beboetomdat die er voor kiest zijn beste spelerseen duel rust te geven, ben je natuurlijkliever kwijt dan rijk. •

Amerika. Het voelt altijd weer als thuis­komen. De afgelopen weken werd het echterweer eens pijnlijk duidelijk dat niet alleskoek en ei is aan de andere kant van de plas.De tragedie op de Sandy Hook ElementarySchool in Newtown, Connecticut benadruktede harde realiteit van de geweldsspiraal enuit de hand gelopen wapengekte in de VS.Het benadrukte echter ook de diepgewor­telde betekenis van sport in dit land.Teams openden hun gameday met indruk­wekkende momenten van stilte. Spelers ga­ven blijk van hun persoonlijke betrokken­heid bij het verwerkingsproces. BijvoorbeeldNew York Giants­sterspeler Victor Cruz, diehoorde dat het zesjarige slachtoffertje JackPinto begraven zou worden in zijn jersey. Hijnam contact op met de familie en schreefJack’s naam op zijn schoenen.De Amerikaanse sportbeleving is zo intensdat je het amper nog aanstekelijk kuntnoemen. Het is bijna viraal. Zoek je eenmetafoor? Sport. Zoek je een vergelijking?Sport. Een overeenkomst? Sport.Het heeft mij, als buitenlander met eenAmerican Dream, altijd dekans geboden met iemand ingesprek te komen. Sportverbindt Amerikanen meerdan wat dan ook. En wat is ersoms fijner dan lachen oversport? Na twee uur in dichtemist wachten op delandingsbaan, suggereerde mijn buurmanmaandag knipogend dat het misschien heteinde der tijden was. Een mysterieuzeHollywood­horrormist die alles verandert.Eenmaal in de terminal viel onze blik opde eerste televisie. Titans 14 – Jets 10.“Nope. Nothing changed,” verzuchtte hij. •

2012 #zwaaizwaai Sport­ en wapengekte

Jan Willem Zeldenrust Jules Zane

Waar er twee ruilen, moet ereen huilen. Ray Allen wilde nogwel een Ring, en besloot dat dekans daarop in Miami aanmerke­lijk groter is dan in Boston. Ietswaar Kevin Garnett met z'nverstand nog altijd niet bij kan.LeBron was blij met de komstvan Allen, zoals hij ook blij wasmet het gedrag van DwightHoward ­ die uiteindelijk in LAterechtkwam. Howardgatemaakte van de center/PF opslag de meest gehate speler inde NBA.James Harden was z'n reser­verol in OKC zat. Of was hettoch het enorme contract dat ervoor 'm klaar lag bij de Rockets?Hoe dan ook: The Beard is denieuwe leading man in Houston.

In Indy stonden ze voor dekeuze: of de onzekerheid overde gezondheid van PeytonManning, of de toekomst vanAndrew Luck. In Denver kendeJohn Elway geen twijfels: #18zou zijn Broncos naar groterehoogten brengen. 'n Overgangmet vooralsnog alleen maarwinnaars.De (financieel gezien)grootste transfer vond plaatsin LA. Nee, niet de komst vanJosh Hamilton naar de Angels,maar de verkoop van deDodgers aan Magic Johnson enz'n vriendjes. Dik twee miljarddollar dienden ze op tehoesten, maar dat lijkt ­ gezienhet enorme tv­contract dat defranchise ten deel viel ­eenvoudig terug te verdienen.

Andrew Luck en RobertGriffin III waren nummer eenen twee in de draft, en zowel inIndianapolis als Washingtonwas de hype enorm. Beidejonge QBs losten hun beloftetot dusverre echter meer danin: zowel de Colts als Redskinszijn nog volop in de race om deplayoffs.

Positieve verrassingen:Russell Wilson in Seattle enColin Kaepernick in San Fran.Van beiden (Wilson werdgedraft in de derde ronde enzou achter de dikbetaalde MattFlynn plaatsnemen, tweede­jaars Kaepernick startteachter Alex Smith) werd ditseizoen nog niks verwacht,maar allebei zouden ze hunploeg wel 'ns naar de playoffs(en meer) kunnen leiden.

Nascar kreeg dan eindelijk'ns een kampioen die nietluisterde naar de naamJohnson, Stewart, Busch ofEarnhardt. Beter nog: dieBrad Keselowski bleekbovendien een heerlijkspontaan joch.Jeremy Lin was tweemaanden lang living thedream. Breakout player en denieuwe ster aan hetfirmament. Dankzij ESPN ende opportunistische NewYork­media was er zelfssprake van een heuse hype(Linsanity!), maar intussen isde rust weder gekeerd. Lin iseen degelijke guard inHouston, niet meer en nietminder. Zoals de kenners aldirect hadden voorspeld.

Vooraf leek Bryce Harper thenew kid on the block waarmeeduchtig rekening diende teworden gehouden, maaruiteindelijk was het MikeTrout die vriend en vijandverbaasde. 'n Op en top fivetool player, die niet misselijkecijfers kon overleggen in zijnrookie year: eenslaggemiddelde van .306, 35homeruns, 99 binnengeslagenpunten, 209 hits, 53 gestolenhonken en 149 runs. Wauw.

De Fighting Irish are back,en dat betekent dat de helftvan de natie in extase is, en deandere helft de tering in heeft.Verpersoonlijking van dieterugkeer: linebacker MantiTe'o, die het in de strijd om deHeisman trophy moestafleggen tegen A&Mquarterback Johnny FootballManziel. Saillant: Manziel isde eerste freshman in degeschiedenis die deze eer tebeurt viel. •

December is een tijd van reflectie. Wathebben we dit jaar, in dit geval op sport­gebied, allemaal meegemaakt? Ik maak ergeen geheim van dat ik root voor de ploeguit Boston. Deze eeuw is tot nu toe gewel­dig voor mij, met minstens één titel in allevier de grote sporten.2012 was echt een jaar met upsen downs. Ik begon met een 'up'toen de New England Patriots deBaltimore Ravens versloegen inde AFC en zo een ticket naar deSuper Bowl verdienden. Daarnakwam ook meteen de grootste down:freakin’ Eli flikte het weer en versloeg deBrady bunch op het grootste podium.Daarna was het de beurt aan de oudeBoston Celtics. De C's maakten er eengeweldig gevecht van in de ConferenceFinals tegen de Miami Heat. De Celticswaren afgeschreven nadat de eerste tweewedstrijden waren verloren, maar haddenzelfs twee keer de kans om LeBron Jamesvervroegd op vakantie te sturen. Dat lukte,dankzij diezelfde James, niet.De volgende teleurstelling: de Boston RedSox. Met de nieuwe manager BobbyValentine was het eigenlijk vanaf dag één aleen gebed zonder eind. De Red Sox lietenhet hele jaar niets zien, behalve eenheartbreaking loss tegen de Yankees hier endaar. Als klap op de vuurpijl werden debeste spelers naar de Dodgers gestuurd. Eensalary dump door één van de rijkste ploegenin Amerika. Een teken aan de wand.Het leven van een sportfan heeft ups endowns. Dat hoort erbij. Gelukkig ben ik geenChicago fan, zoals die kerel hiernaast, dieweek in, week uit een geweldig magazine inelkaar zet. Fijne jaarwisseling allemaal! •

Ja, die gozer hiernaast heeft makkelijkpraten, met z'n Boston. Altijd wel eenfranchise die aan het begin lijkt te staanvan een dynastie, of dan tenminste tothet bittere einde aan toe meedoet om defelbegeerde titel.Nee, dan Chicago. Teren op het verleden,dromen van vervlogen tijd tijden, hopentegen beter weten in. 2012 was in datopzicht meer dan typisch, en eensportjaar als alle andere.'n Stelletje teasers, zijn 't. Neem deWhite Sox. Verrassend goed seizoen, metindrukwekkende bounce back years vanAdam Dunn en Alex Rios, en eenfantastische Chris Sale, die geheel tenonrechte een SEBBY misliep. Hoop deedleven, maar uiteindelijk werd er gestrandin het zicht van de haven. Doh.Dan de Bulls. Leken ­ na opnieuw hetbeste record in het reguliere seizoen ­hard op weg om LeBron en z'n Heat hetvuur aan de schenen te leggen. TotdatDerrick Rose al in de eerste wedstrijdvan het naseizoen z'n knie aan gortsprong. Weg hoop, weg aspiraties.En de Bears? Met een 7­1 record leek erhalverwege geen vuiltje aan de lucht.Playoffs, here we come! Noggeen twee maanden later zijnde Monsters hard op weg ompas het tweede team in degeschiedenis van de moderneNFL te worden die de playoffsgaan missen na een 7­1 record.Chapeau.Gelukkig zijn er altijd nog de Cubs. Daarkun je teminste op bouwen. Was niks, isniks, wordt niks. •

Geert Jan Darwinkel Lennart Beishuizen

Teasers Ups & Downs