Spiderama95

KWARTAALBLAD ALFA ROMEO SPIDER REGISTERKWARTAALBLAD

95

09-2

015

TEUTOTOURVREEMDE EEND IN DE BIJT

NIEUWE DEMPERS 939

HET OOR WIL OOK WAT

MUSEO STORICOLA STORIA D’UN INCONTRO MOLTO SPECIALE

Elk klassiek Alfa onderdeelbinnen 1 dag bij u thuis!

CLASSIC ALFA PARTS.COMCLASSIC ALFA PARTS.COMPRINS BREDEVOORT

Elk klassiek Alfa onderdeelbinnen 1 dag bij u thuis!

Van der Heijdenstraat 127102 JA Winterswijk

TFM

EI

OpeningstijdenMa. t/m Vrij. 08.30 – 18.00 uurZat. Op afspraak

Prins Bredevoort is dé leverancier van onderdelen voor klassieke Alfa Romeo’s. Al sinds 1989 levert deze gerenommeerde Alfa-specialist onderdelen van verschillende klassiekers, zoals de 105 serie, Alfa 75, 101/750 serie en 102/106 serie. Daarnaast leveren wij ook race- en revisieonderdelen. Door de jarenlange ervaring en eigen liefhebberij voor de Alfa Romeo’s kan Prins Bredevoort u over alle specifieke technische aspecten voorlichten.

Via onze webshop www.classicalalfaparts.com bestelt u op eenvoudige wijze de specifieke onderdelen waarnaar u op zoek bent. Vanuit ons magazijn met meer dan 4000 onderdelen kunnen wij deze direct naar het door u opgegeven adres sturen. De gemiddelde levertijd bedraagt 1 dag. Mochten wij een specifiek onderdeel onverhoopt toch niet in huis hebben, dan laten wij u dat uiteraard onmiddellijk weten. Via ons netwerk gaan wij dan op zoek naar gereviseerde of gereproduceerde onderdelen.

www.classicalfaparts.com

+31 (0) 543 - 451906+31 (0) 543 - 452008+31 (0) 6 55765825

[email protected]

01Spiderama 95 september 2015

Inhoud

Spiderama 95 september 2015

34

66

Sterren en zwijnenHet is iets dat je nooit meer vergeet, je eerste keer! Je

kan het je nog herinneren als de dag van gisteren, de dag

van de zonnewende in juni 2015! Na een heerlijk diner in

een charmant hotel reed je met z’n tweetjes in de ultieme

cabriolet, een Alfa Romeo Spider, het donker in met slechts

een zaklantaarn en een kaart. Jullie doolden over de

Veluwe, zagen wilde dieren en sterren om daarna terug

te keren naar het hotel om daar moe maar voldaan het

mandje in te duiken. Onvergetelijk, die eerste keer!

Italia rivisitatoLees het verhaal van een ietwat welgedane kalende Drees-

trekker en zijn vrouw die hun vroegere reisjes per Alfa

Romeo naar Italië een vervolg geven. Ging het vroeger

met een Alfasud en waarschijnlijk een wegenkaart, nu

ging het met de Spider en werden routes gemaakt die via

Streetview nog visueel gechecked konden worden. Deze

gpx-files werden in Basecamp geïmporteerd vanwege

het omzetten van viapoints in zachte waypoints en voor

controle op exacte plaatsing van waypoints op de wegen in

de Garminkaart en de juistheid van de routeovername door

Basecamp vanuit de Googlemapskaarten in TyreTo-Travel.

Uh, sorry maar ik ben inmiddels de weg kwijt.

En verder in deze SpideramaVan de voorzitter

Evenementenkalender 2015/2016

Nieuwe leden. Welkom in de club!

4C Spider in Assen

Vacature penningmeester

Vacature bestuurslid clubartikelen

Nieuwjaarswensen

Aankondiging Zeelandweekend (25 t/m 27 sept.)

Aankondiging Relatierit (11 oktober 2015)

Normandie c’est fantastique!

Iconen

Sallandrit, 14 juni 2015

Drempelvrees

Uit den Ouden Doosch

Een cabrio om van te smullen!

La storia d’un incontro molto speciale

La bomba - introductie nieuwe Giulia QV

Het oor wil ook wat!

Teutotour, vreemde eend in de bijt

Taxatie van een Lady

Miniatura - 50 jaar NAMAC - Spettacolo Sportivo

Not amused! British Autojumble Waalwijk

Clubartikelen

Duetto Elettrico

Spinrag

Donne & Spiders

Alfa Romeo een Nederlands automerk!

Colofon

03050505070707080911192530373840475056626365707176777980

02 Spiderama 95 september 2015

CCABRIOABRIO CCAREAREWij zorgen voor uw Alfa Spider!

Cabrioletkappen Perfecte kwaliteitverschillende stopsoorten

Winddeflectors Comfortabel open rijdenvanaf € 205,-!

Hardtops Ook voor de nieuweAlfa Spider

Accessoires Afdekhoezen, bagagerekjes,tapijtsets, houtfineerdashboardpanelen

Cabrio Care, Energiestraat 28, 1411 AT NaardenTel. 035 694 00 94, fax 035 694 3838

Bel voor informatie:

035 694 00 94Of kijk op:

www.cabriocare.nl

Zo midden in de zomer zit ik dit voorwoord te schrijven en denk aan

de activiteiten die reeds zijn geweest dit jaar en de activiteiten die nog

gaan komen. Dit jaar kon ik door een slechte planning van mijn zijde

niet op alle evenementen zijn maar heb ik wel alles proberen te volgen

via onze website natuurlijk en onze facebookpagina. Daar zijn toch wel

een paar opvallende dingen over te melden.

Allereerst verbaas ik me over de activiteiten binnen de club. Ik ken geen

andere merkenclub die zoveel ritten organiseert als Alfaspider.com om

ons digitale handelsmerk maar eens te gebruiken. Dat betekent niet al-

leen een zeer actieve evenementencommissie maar ook actieve leden

die mooie ritten bedenken en er iets bijzonders van willen maken. De

verscheidenheid aan ritten is dan ook bijzonder groot, een vaste opzet

met altijd wel iets speciaals, een bijzondere lunch, locatie, diner, bbq,

bezichtiging of nachtactiviteit. Niet alleen leuk om te zien maar ook

geweldig om mee te maken. De reacties van de deelnemers zijn altijd

overweldigend positief en dat geeft de organisatoren dan ook de vol-

doening, want een rit uitzetten en er iets aparts van maken is niet in

een achternamiddag gedaan. Ik kan dat volledig beamen daar ik nog

midden in de voorbereidingen zit van de laatste rit van het jaar. Daarbij

trek ik alle registers open om een rit te organiseren die in de buurt kan

komen van hetgeen andere leden hebben gepresteerd dit jaar. De lat

ligt erg hoog en ik wil uiteraard niet achterblijven. Wat het resultaat zal

zijn, mogen jullie 11 oktober komen beoordelen.

Ook de opkomst bij de al gereden evenementen mag zeker als

uitstekend worden betiteld. Menigmaal zijn er tegen of over de 35

Spiders aanwezig en dat betekent al snel een groep van 70 mannen en

vrouwen. Prachtig om te zien zo’n hele groep Spiders bij elkaar maar

ook een gezellige drukte. Dit jaar zien we weer meer nieuwe leden of

leden die al een tijdje lid zijn en actief gaan deelnemen aan de ritten.

Leuk om elke keer weer nieuwe gezichten te zien. En dan zijn we niet

eens aan het eind van dit seizoen, er komen nog een aantal leuke en

bijzondere ritten aan.

Kijk dus snel even op de site Alfaspider.com en rij gezellig mee. We zijn

er voor de club en zien jullie graag met je mooie, snelle, bijzondere,

sexy, luxe, ratlook of glimmende Alfa Romeo Spider.

Dat het de club goed gaat blijkt ook uit het groeiende aantal nieuwe

leden, alleen dit jaar al mogen we ons verheugen op inmiddels al 30

nieuwe leden en het jaar is nog lang niet voorbij. Hopelijk zet die trend

zich door en kunnen we mooie ritten en evenementen blijven organise-

ren met steeds weer nieuwe ideeën en verrassingen, maar vooral met

heel veel plezier en gezelligheid want dat is waar wij voor willen staan.

Gezelligheid voor iedereen!


van devoorzitter

Door

Ron

ald

Sol (

voor

zitt

er)


Evenementenkalender 2015/2016 *

25

11

28

10

t/m 27 september

Zeelandweekend Meer informatie op pagina 08 van deze Spiderama.

oktober

Relatierit (West-Brabant) Meer informatie op pagina 09 van deze Spiderama.

en 29 mei 2016

Lustrumweekend, 25 jaar ARSR Meer informatie? Houdt u de website in de gaten.

t/m 17 september 2016

Buitenlandevenement Meer informatie volgt op de website.

* Wijzigingen zijn altijd mogelijk; kijk voor de meest actuele informatie altijd op www.alfaspider.com onder Clubkalender. Meer informatie over de afzonderlijke evenementen is verkrijgbaar via [email protected].

Nieuwe ledenLidnummer: 2555

J.C.W. Vermeulen

ZEEWOLDE

916

2004, zwart

Lidnummer: 2557

W.A. Lageman

STADSKANAAL

Aerodynamica

1984, groen

Lidnummer: 2558

C. van der Heyden

KNOKKE (BE)

Serie IV

1991, groen

Lidnummer: 2560

A. Bossemeyer

DOETINCHEM

916

1999, zwart

Lidnummer: 2561

J. Kleingeld

ROTTERDAM

916

1999, geel

Lidnummer: 2562

M.J. Brugman

BERGEN OP ZOOM

916

1999, blauw

Lidnummer: 2563

S. Vandermeulen

RAVENSTEIN

916

1995, groen

Welkom in

de club!

4C SPIDER IN ASSENFer Akkermans van onze onvolprezen column Miniatura spotte een metallic rode 4C Spider op het Spettacolo Sportiva in Assen.

Een primeur, want de enige pers-Spider op Italiaans kenteken. De SCARB mocht hem speciaal voor dit evenement even ‘lenen’.

05


De nieuwe Alfa Spider zet de traditie voort van de legendarische open Alfa Romeo’s uit het verleden. De eigentijdse interpre-tatie van de pure, ongekunstelde vorm van de open sportauto heeft geresulteerd in een harmonieuze en evenwichtige styling die stoer en elegant is. Met zijn uitgelezen mix van sportiviteit en raffinement maakt de Alfa Spider iedere reis tot een onvergetelijke belevenis. U bent van harte welkom om bij ons de Alfa Spider in het echt te ontmoeten en zelf te ervaren.

Alfa Spider v.a. 3 44.990,- incl. BTW/BPM excl. kosten rijklaar maken. Leaseprijs v.a. 3 910,- per mnd. excl. BTW, 48 mnd./20.000 km per jaar via Alfa Romeo Lease.

Brandstofverbruik: gemiddeld 9,4 – 11,5 L/100 km (8,7 – 10,6 km/L); CO2-emissie 221 – 273 g/km.

Wij presenteren de nieuwe Alfa Spider

* Direct ingespoten benzinemotoren 2.2. JTS en 3.2 JTS V6 met vermogens van 136 tot 191 kW (185 tot 260 pk)

* Topmodel voorzien van permanente Q4 vierwielaandrijving

* Multilink achterwielophanging en voorwielophanging met vierpuntsgeleiding

* Volledig elektrisch bediende stoffen cabrioletkap met glazen achterruit

EEN LEGENDE HERLEEFT.

HET AUTOHUIS Showroom: Breedweer 42-44. Werkplaats: Anemoonstraat 2, KOOG A/D ZAAN. Tel. 075-6164130.


www.alfaspider.com

De nieuwe Alfa Spider zet de traditie voort van de legendarische open Alfa Romeo’s uit het verleden. De eigentijdse interpre-tatie van de pure, ongekunstelde vorm van de open sportauto heeft geresulteerd in een harmonieuze en evenwichtige styling die stoer en elegant is. Met zijn uitgelezen mix van sportiviteit en raffinement maakt de Alfa Spider iedere reis tot een onvergetelijke belevenis. U bent van harte welkom om bij ons de Alfa Spider in het echt te ontmoeten en zelf te ervaren.

Alfa Spider v.a. 3 44.990,- incl. BTW/BPM excl. kosten rijklaar maken. Leaseprijs v.a. 3 910,- per mnd. excl. BTW, 48 mnd./20.000 km per jaar via Alfa Romeo Lease.

Brandstofverbruik: gemiddeld 9,4 – 11,5 L/100 km (8,7 – 10,6 km/L); CO2-emissie 221 – 273 g/km.

Wij presenteren de nieuwe Alfa Spider

* Direct ingespoten benzinemotoren 2.2. JTS en 3.2 JTS V6 met vermogens van 136 tot 191 kW (185 tot 260 pk)

* Topmodel voorzien van permanente Q4 vierwielaandrijving

* Multilink achterwielophanging en voorwielophanging met vierpuntsgeleiding

* Volledig elektrisch bediende stoffen cabrioletkap met glazen achterruit

EEN LEGENDE HERLEEFT.

HET AUTOHUIS Showroom: Breedweer 42-44. Werkplaats: Anemoonstraat 2, KOOG A/D ZAAN. Tel. 075-6164130.


www.alfaspider.com07Spiderama 95 september 2015

VACATURE BESTUURSLID

CLUBARTIKELENNa 6 jaar en twee seizoenen met veel plezier de clubartikelen

van het Alfa Romeo Spider Register gedaan te hebben, wil

ik nu graag het stokje doorgeven aan een ander enthousiast

lid, die verdere vernieuwing van het assortiment door wil

voeren.

WAT WORDT ER VAN JE VERWACHT!

● Je bent lid van het bestuur.

● Het bezoeken van de Algemene Ledenvergadering.

● Het bezoeken van zes bestuursvergaderingen per

jaar in het midden van het land.

● Liefst bij zoveel mogelijk ritten aanwezig zijn met mede-

neming van een tas met clubartikelen. Deze artikelen

ter plekke uitstallen zodat de leden ze kunnen bekijken.

Het stimuleren van de verkoop en na verkoop dit

registeren in het kasboek.

● Bestellingen via de website komen terecht in de

mailbox van clubartikelen. Deze wekelijks inzien en de

bestelling per mail beantwoorden. De artikelen verzenden

en de financiën verwerken in het kasboek.

● De artikelen op de website up-to-date houden (namen,

maten, kleuren, foto’s, prijzen, omschrijvingen).

● Inkoop kleding, zorgen voor een afwisselend assorti-

ment, kwaliteit en diversiteit.

● Kasboek bijhouden.

● Geldzaken registreren en afstorten kasgeld.

● Voorraadbeheer.

● Voorraadbestand in Excel invullen en dit jaarlijks mailen

naar de penningmeester.

● Jaarlijks de clubartikelenpagina in de Spiderama voorzien

van eventueel nieuwe prijzen/artikelen/foto’s.

Deze functie is vanaf maart 2016 beschikbaar, maar kan/

mag ook eerder. Ik zal je vanzelfsprekend inwerken en

helpen waar nodig.

Ben je enthousiast geworden maar heb je nog vragen over

deze leuke job, bel (06 464 00 625) mij dan of mail mij via

[email protected].

Miranda Toussaint

VACATURE

PENNINGMEESTERBinnen het bestuur van het Alfa Romeo Spider Register is de

functie van penningmeester sinds kort vacant. Heeft u wat

met getallen en lijkt het u leuk om zitting te nemen in het

achtkoppige bestuur van onze actieve vereniging, schroom

dan niet en maak uw interesse in deze verantwoordelijke

functie kenbaar bij het bestuur via [email protected].

DE TAKEN VAN DE PENNINGMEESTER ZIJN:

● Voeren financiële administratie

● Versturen en innen nota’s contributie

● Versturen en innen nota’s sponsoren

● Bewaken financiën

● Verstrekken financiële info aan het bestuur

● Opstellen van de begroting en de jaarrekening

● Bijwonen vergaderingen bestuur (gemiddeld eens

in de twee maanden).

De piek van de werkzaamheden ligt in de eerste drie

maanden van het jaar.

Het bestuur

NIEUWJAARSWENSENHoewel het nog maar september is als deze Spiderama

op uw deurmat valt, denkt uw hoofdredacteur al aan het

decembernummer (En het is nog maar juli als ik dit schrijf...).

In dat nummer lijkt het mij wel een aardig idee om uw kerst-

en/of nieuwjaarswensen voor al onze leden te plaatsen in

ons fraaie clubblad. Dus, heeft u een, liefst originele, (Spider)-

wens voor het nieuwe jaar, maak er dan digitaal een fraaie,

niet al te grote, boodschap van. Voorzie het geheel van

een foto of illustratie en stuur het voor 21-11--2015 op aan

[email protected].

Wij hopen dan van deze nieuwjaarsboodschappen één of

meerdere mooie pagina’s te kunnen samenstellen. Alvast

bedankt en veel succes met uw creatieve uitbarstingen!

Wim Mastenbroek


ZEELANDWEEKEND

In het weekeinde van 25 t/m 27 september a.s gaan wij ‘Zeeland ontdekken’. Kenners van Zeeland hebben voor ons diverse

mooie routes uitgezocht voor zowel de zaterdag als de zondag. Het weekeindverblijf is voor ons geregeld in Hotel De Zeeuwse

Stromen in Renesse. Op vrijdagmiddag vanaf drie uur kunnen wij inchecken, daarna relaxen in de bar of even een strandwande-

ling maken als je dat wilt. Daarna volgt een weekend van lekker eten, een mooie rit ‘tegen elkaar in’, een barbecue op het strand

en dineren in het restaurant.

Zondag een afsluitende rit gecombineerd met een museumbezoek.

Leo in het hotel en Jeanette op het strand zullen er voor zorgen dat het jullie aan niets ontbreekt.

Inschrijven voor dit weekend is verplicht en wacht daar niet te lang mee want er is nu al veel belangstelling voor dit weekend.

De kosten bedragen € 195 p.p. voor het gehele weekend, dit is inclusief twee overnachtingen met ontbijt, twee keer diner/bar-

becue, twee keer lunch en koffi e. De overige consumpties zijn voor eigen rekening. Inschrijven voor dit evenement uitsluitend

via [email protected] .

Hotel de Zeeuwse Stromen

Duinwekken 5, 4325 GL Renesse

0111 46 20 40

[email protected]

25 t/m 27 september 2015

een heerlijk weekend rijden, eten, drinken en genieten in het heerlijke... Zeeland

09

zondag 11 oktober 2015 Op zondag 11 oktober gaan we als club de uitdaging aan om uit te

zoeken wie een goede relatie heeft en wie dus equipe van het jaar

gaat worden. Dit betekent dat we een uitdagende rit gaan uitzetten

waar we op een leuke locatie gaan verzamelen en na de gebruike-

lijke koffi e met iets erbij aan de slag gaan.

Er zal op tijd wordt gestart, wat inhoudt dat je individueel gaat weg-

rijden met je routeboek. Je bijrijder/navigator zal de taak hebben

om je langs de juiste wegen te leiden en zelf zal je moeten opletten

en je omgeving goed in de gaten moeten houden.

Naast de normale routebeschrijving zal er een klein gedeelte via

een eenvoudige bol/pijl worden verreden, en een stukje via een

detailkaart. Onderweg zullen diverse vragen beantwoord moeten

worden, bordjes teruggezocht worden en de antwoordkaart zo goed

mogelijk ingevuld worden.

Kortom drukte in de auto...wie oh wie zal dit tot een goed einde

weten te brengen? Wie stapt vrolijk uit en bij wie lezen we de stress

af van het gezicht. Voor de beste equipe zal er een aangename ver-

rassing zijn en waar nodig zullen we mediation aanbieden. Dit alles

zullen we gaan verrijden in de mooie en soms zeer verrassende

omgeving van de Brabantse Wal en Tholen.

Gezien het karakter van de rit zullen de afstanden wat lager liggen

dan gebruikelijk, dus geen belasting voor de auto. Uiteraard zullen

we aan het einde van de dag weer verzamelen en tijdens de borrel

de uitslag bekend maken.

RELATIERIT

Welke rijder en navigator mogen zich equipe van het jaar 2015 noemen?


Bent u de trotse bezitter van een Alfa Spider? Of van een andere Alfa Romeo of Lancia? Geef dan uw auto in onderhoud bij Auto Roméo in Nootdorp. De specialist met meer dan zestig jaar Alfa-ervaring.

• Onderhoud & reparatie • In- en verkoop • Nieuwe en gebruikte Italiaanse auto’s

Auto Roméo: voor Alfa Romeo, Lancia en soms een Fiat!

Gildeweg 10, 2632 BA Nootdorp

Telefoon 015 310 66 57

Mobiel 06 5316 29 30

Fax 015 310 52 98

De ervaren Alfa-specialist

Advertentie Auto Romeo.pdf 10-3-2006 9:22:29

Dé specialist in het effectief stoppen van roest!

Anti-Roest Center van AalstTelefoon: 0172-416475 Fax: 0172-416477

Ondernemingsweg 17 2404 HM Alphen aan den Rijnwww.sjaakvanaalst.nl

DE LAATSTEN ZULLEN DE EERSTEN ZIJNdoor Elly en Hugo Wahlen

We waren weer te laat. Vorig jaar bij de Italië-rit waren we

ook al te laat, maar toen hadden we een geldig excuus, we

konden niet eerder dan de zondag afreizen. Maar deze keer

was er eigenlijk geen excuus. Gewoon fout, te laat op de

eerste bijeenkomst op de zaterdag. Gert en Ellis waren net

met hun welkomstwoord begonnen toen we binnenkwamen

en we hoopten zachtjes en onopgemerkt binnen te sluipen,

maar dan hadden we toch buiten Gert en Ellis gerekend.

Als eregasten werden we binnengeloodst en voorgesteld.

Beduusd namen we die honneurs dan maar gedwee in

ontvangst, voordeel was dat iedereen nu wel wist wie wij

waren, maar nadeel dat wij de anderen nog niet kenden,

tenminste, een deel ervan.

En als laatsten werden we nu de eersten die het ‘Roadbook’

en welkomstpresentje mochten ontvangen en daarbij op de

foto van de eerste uitreiking van het Roadbook.

Het Dormy House in Etretat is een geweldige locatie met

uitzicht op de falaises (steile rotskusten) zoals Monet ze

schilderde. Je vraagt je af, als je vanaf de Autoroute het

binnenland inrijdt, richting Etretat, hoe de impressionisten

deze plek hebben weten te ontdekken om ze te vereeuwigen

op hun schilderijen.

Rustig toerend op de zondag, door het landschap, van dorpje

naar dorpje en je als het ware onderdompelend in harmonie

met de omgeving, doet je echt de sfeer van dat land beleven.

Natuurlijk wilden wij stoppen in zulk een dorpje en een

aangegeven restaurant aandoen. Echter dat restaurant was al

een jaar gesloten. Dan maar naar een ‘établissement’ waar

de lokale bevolking ook heen gaat. Een menukaart hebben

ze daar niet. Bestellen gaat gelukkig voorspoedig, want voor

de ‘Normands’ is het duidelijk dat ze deze onbekenden in de

Nationale taal te woord moeten staan.

Ja en zo waren we wéér te laat, deze keer in Fécamp voor de

excursie naar ‘Palais Bénédictine’.

Het was voor ons een gedeeltelijke herbeleving. We waren

vroeger ook al in Deauville, Trouville en Honfleur geweest.

Toen was het er niet zo druk als op deze ook voor de Fransen

vrije dag.

Het was ook weer even wennen om te constateren dat de

‘Normands’ stug in de omgang zijn, op het onvriendelijke af.

Maar zo bedoelen ze het niet, het is hun manier van doen.

De tocht naar Honfleur voerde ons opnieuw door de mooie

omgeving. Jammer dat het die voormiddag bewolkt was. Dat

er op de geplande koffiestop ‘Vieux-Port’ geen koffie was,

wisten we, maar de Seine zou zoveel mooier geweest zijn

als de zon had geschenen.


NORMANDIEC’EST FANTASTIQUE!

Op de pont over de Seine


La Falaise d’Amont gezien vanaf het terras van het Dormy House hotel in Etretat

Het echtpaar Toussaint op weg naar... Toussaint

In de distilleerderij van het Palais Bénédictine,waar een likeur wordt vervaardigd

A votre santé Niek!


Na de koffiestop in Bourneville wilde ik tanken, maar de

enige pomp in dat dorp was op deze Pinkstermaandag als

‘jour ferié’ gesloten. Dan maar doorrijden door mooie dorpjes,

waar we werden toegejuicht, zelfs door Japanse bezoekers

en vastgelegd op hun immer gereed zijnde camera’s.

Ondertussen begon mijn tank aardig leeg te geraken. Dan

maar ergens vragen waar een pomp te vinden was. Bij een

oversteekplaats stak een voetganger zijn stok omhoog, die

bij naderbij komen een wat lang uitgevallen stokbrood bleek

te zijn. Dus wij stopten. Hij wilde ons zeggen dat het autootje

“une belle forme” had, na dank je wel zeggen kon ik vragen

of er ergens een benzinepomp was. Nee dus, daarvoor

moest ik toch eerst in Honfleur geraken. Het rode lampje

lichtte al op, dus dat functioneerde, maar ondertussen begon

ik het wel warm te krijgen en dat niet alleen van de nu

tevoorschijn komende zon.

Honfleur is een lief stadje, maar door de drukte op deze voor

de Fransen vrije dag kon men dat niet echt beleven. We

vonden een kleine rustige bistro in de buurt van de houten

kerk Sainte-Catherine.

De rit naar Port-en-Bessin bracht ons door Trouville en

Deauville. Vooral in Deauville hebben we even door de

straten getoerd, langs de beroemde hotels ‘Le Normandy’

en ‘Royal’.

In Port-en-Bessin was het onze foute dag. We hebben de

Spider een rustdag gegund. We hadden de landingsstranden

vroeger al gedaan en zijn gaan wandelen door het stadje

en over de falaises bij Port-en Bessin, een stukje richting

Arromanches. Van boven op de falaises heeft men een

prachtig vergezicht over de stranden en kon men richting

Arromanches de pontons van de invasie zelfs nog zien.

In het restaurant ‘s avonds beleefden we de rest van de

foute dag. Naast Robby en Els schoven Han en Rob bij ons

aan tafel aan. En inderdaad wij mochten hun (gezellige)

gesteggel mee beleven, moet je nagaan, vertelden ze

gewoon, dit gaat zo de hele dag door in hun auto. In ieder

geval hadden ze me aardig tuk want toen ik trots vertelde

dat ik na revisie twee jaar geleden nog steeds geen olie had

hoeven bijvullen, kreeg ik als antwoord dat dit niet kon want

een Alfa gebruikt gewoon olie anders is het geen Alfa. Zegt

hij er ook nog bij, zo heb ik hem een slapeloze nacht bezorgd.

Maar ik mag nu toevoegen, zelfs na thuiskomst hoefde ik

nog niet bij te vullen en het is wel een Alfa. Het mocht dan

wat fout zijn met dat restaurant, de sfeer en gezelligheid

was onbetaalbaar.

Van Port-en-Bessin via Granville, waar we ‘Maison Dior’ en

de oude stad aandeden, met de ‘Mur de l’Atlantique’ en

uitzicht over de baai door naar Avranches. Opnieuw genoten

van het landschap en de weggetjes en al zicht op de Mont

Saint-Michel.

Met de laatste mail voor vertrek van huis werd ons nog

even medegedeeld dat er een foute avond gehouden

werd. Wat moesten we daarmee? We proberen altijd fouten

te vermijden en nou moesten we zonodig in de fout. We

laten het gewoon op ons afkomen. Bij binnengaan in het

restaurant zagen we een stel bezig aan een tafeltje en ze

vroegen of we ze herkenden. We gaven een fout antwoord,

zeiden Ja, maar bedoelden Nee! Zwarte Ellis-Lolita en zwarte

ragebol Gert-O-Charly aan de Bingotafel. Ze kregen de boel

goed aan de gang. Aan de Bingo en fanatiek ook. Spel om de

bejaarden bezig te houden? Helemaal niet, men was gewoon

teleurgesteld als een ander zijn rijtje eerder vol had.

Na de vrijdag-route naar St. Malo, met zijn allen aan het

laatste avondmaal. Netjes gekleed aan tafel werd de

organisatoren en hun ondersteuners een ‘welverdiend dank

je wel’ toegezegd. Voor de inspanningen om het geheel

georganiseerd te krijgen. Het is altijd een hele klus om het

goed op de rit te krijgen en te begeleiden.

We hebben een heerlijke ‘Tour de Normandie’ beleefd. We

zeggen dank je wel aan de organisatoren.

CHATEAUX D’EAUdoor Helma van Reenen

Over de rit van maandag 25 mei moet ik een stukje schrijven,

omdat ik de vraag van de dag goed had. We gingen

richting Honfleur. Een mooie rit langs smalle heuvelachtige

weggetjes. Met mooie huisjes langs de route met op het dak

heel veel mos en daar groeide een mooi soort orchideeën.

Een minpuntje was het industriegebied maar daar was geen

ontkomen aan, daar moest je echt langs om met de pont

over de Seine naar de andere kant te komen.

Onderweg een koffiestop gemaakt en daarna weer verder

gereden naar Honfleur. Honfleur is een mooi plaatsje met

een haven en heel veel restaurantjes en winkeltjes. Nu

hebben de vrouwen de naam dat ze gek zijn op winkelen

maar ik weet ook een man, ik noem geen namen (rijdt in

een rode 2600!!), die het ook leuk vindt om te winkelen.

Deze man heeft nog een leuk wit overhemd gekocht, en de

vrouwen die de naam hebben kochten niks.


De pont over de Seine van Lillebonne naar Quillebeuf-sur-Seine

Bij het uitzichtspunt langs de D103 bij Marais-Vernier

We naderen de Pont de Normandie

De oude haven van Honfleur


Heerlijk geluncht in één van de vele restaurantjes die er in

Honfleur zijn. Na heerlijk door het plaatsje geslenterd te

hebben weer richting het hotel gereden. In het routeboek

stond aan het eind de vraag van de dag hoeveel Tours de

l‘eau’s (watertorens) heb je onderweg gezien. Natuurlijk wel

heel leuk om dat aan het einde van de rit te vragen als je

al een hele rit achter de rug hebt. Ik had geen flauw idee

hoeveel het er waren dus heb ik briefjes ingeleverd van 1 tot

en met 12. Na het diner werd de winnaar bekend gemaakt

en wat was nu het leuke, ze wisten zelf ook niet hoeveel

het er waren. Ik was wel meteen de pineut om een stukje

te schrijven na het inleveren van zoveel briefjes. Het was

een superleuke dag en we hebben er weer van genoten.

Wil verder nog wel even melden dat het een erg leuke week

geweest is, perfect georganiseerd door Ellis, Bert, Gert en

Chantal. Nogmaals bedankt.

CALVADOS EN ALFA-VLAGGETJEdoor Grégor en Karina Hustin

We vertrekken na een heerlijk ontbijt in het zonnetje, uit

Etretat richting Port-en-Bessin. Er is weer een prachtige

route uitgezet en soms wanen we ons in Engeland met zijn

pittoreske huizen. De eerste koffiestop is in Trouville en menig

ober werd wat nerveus van al die Alfisten die tegelijkertijd

koffie wilden bestellen.

De reis werd vervolgd langs prachtige stranden met

nostalgische strandvilla’s. En ja hoor bij het stenen bruggetje

waar we de avond ervoor al voor gewaarschuwd waren,reden

Grégor en ik voorbij, tot grote hilariteit van Chantal en Gert,

die bij het bewuste bruggetje stonden te kijken of iedereen

deze afslag in een keer nam. We keren en rijden alsnog het

bruggetje over om de weg te vervolgen. Om deze reden

mochten wij over deze dag een stukje schrijven. Wat we

overigens graag doen.

De volgende stop is bij Calvados Pierre Huet, in Cambremer.

Hier aangekomen stond er een heerlijke viergangen-

lunch voor ons klaar. Hierbij dronken we natuurlijk de zelf

gebottelde appelcider en Jus de Pommes. Tonnetje rond

naar de rondleiding voor de uitleg over de Pommeau en de

Calvados. De rondleiding werd verzorgd door een lieftallige

Française die van Gert het Alfa-vlaggetje kreeg aangereikt,

tot grote hilariteit van de groep. Ze wist ook niet goed wat

ze er mee aan moest, maar hield het vlaggetje omhoog

en wij volgden. Na de rondleiding kregen we de Calvados-

proeverij, hierbij kregen we de Pommeau-likeur en een 8

jaar oude Calvados aangeboden. De Calvados was aan mij

niet besteed, maar de Pommeau-likeur vond ik wel lekker.

Bij Grégor was dit net andersom en met twee flessen in onze

achterbak vervolgden wij de rit.

Deze liep door prachtige landerijen en met het zonnetje op

ons hoofd genoten we van de rit. Wij moesten even tanken

en meestal kwamen we wel ergens een tankstation tegen.

Deze keer reden we zo landelijk dat dit niet het geval was.

Het rode lampje begon te branden en we werden toch een

klein beetje nerveus. We reden met drie andere koppels en

stopten om te overleggen wat te doen. Gelukkig had Miel

een reservetankje van 5 liter bij zich.

Opgelucht konden we weer verder en in de volgende grote

plaats konden we tanken, hier zagen we dat zonder de

benzine van Miel we waarschijnlijk de eindbestemming in

Port-en-Bessin niet gehaald hadden.

Het Ibishotel zat al gauw vol met Alfisten en deze avond

gingen we gezamenlijk op pad om te gaan dineren. De

afgelopen dagen waren we erg verwend met lekker eten,

en nu was het wat minder goed. De kok en het personeel

deden erg hun best, maar hadden moeite om voor onze

grote groep het eten tegelijkertijd en warm geserveerd te

krijgen. Na het diner nog een drankje en een ieder ging na

weer een prachtige dag de kamer opzoeken om de volgende

dag weer fris en fruitig in de Spider te stappen.

INVASIE VAN DE BEACHESdoor Klaas Hofland en Jan Helmendach

Vandaag staan onder andere de stranden van de invasie

op het programma. Na een overheerlijk ontbijt op weg.

Aangezien Klaas en ik hier al menigmaal zijn geweest willen

we toch een paar top-momenten van deze dag niet missen.

Op het programma stond het niet aangegeven dus wisten

we niet of we er overheen zouden komen. Steeds dichter

kwamen we erbij, tot we uiteindelijk ons doel in het zicht

kregen. De Pegasusbrug. Op 6 juni 1944 om 00:18 uur zijn

hier 3 gliders met 120 commando’s geland om de brug

veilig te stellen. Na een kort gevecht lukte het om de

Vakwerk in Beuvron en Auge

De D104 loopt langs de Duitse batterijen uit de Tweede Wereldoorlog bij Longues-sur-Mer

4-gangen lunch bij Pierre Huet, producent van o.a. cider

Langs de vredige stranden van Normandië Met de Spider door Beuvron en Auge “Geef m’n zwembroek terug!”

brug in handen te krijgen en te bezetten tot de volgende

morgen. Naast de brug stond en staat een café. Het café

van de fam. Grondré. Dit was het eerste bevrijde huis in

Frankrijk. De dochter van de familie, toen 4 jaar oud, is nu de

eigenaresse van het café. Klaas en ondergetekende hebben

hier de nodige pilsen gedronken in het verleden, de mooiste

verhalen van de glidermannen persoonlijk mogen horen en

prachtige en emotionele momenten meegemaakt. Nu met

de spiderclub over de brug. Biertje gedronken, ook al was

het nog vroeg. Een aantal clubleden bezochten het museum

dat er vlak bij staat.

Maar door naar het volgende item. Het 360 graden beeld-

en geluidsevenement in Arromanches. Een bioscoop waar je

staand een beeld krijgt voorgeschoteld op schermen rondom.

Oorlog en het heden samengevat in een mooie film.

Arromanches was de eerste niet natuurlijke haven,

aangelegd met pontons, weggespoeld na een week en weer

opgebouwd. Een knap stukje werk en dat alles in het diepste

geheim voorbereid.

Een aantal pontons ligt nog in een halve cirkel in zee rond

het dorp. Vanaf de uitkijk goed te zien.

Door naar Omaha Beach en de Amerikaanse begraafplaats.

Prachtig aangelegd net op het duin achter het strand. Groot,

strak en indrukwekkend. Dit moet je gezien hebben. De

Amerikaanse begraafplaats is de grootste. Strakke rijen met

kruisen en een indrukwekkend museum. Er zijn ook nog

andere begraafplaatsen waaronder drie Canadese. Verspreid

in het iets achterliggende landschap. Bij Sainte-Mère-Eglise

een heel groot Duits kerkhof. Moet je eigenlijk ook zien.

De dag vliegt voorbij en we zijn alweer onderweg naar Port-

en-Bessin. Bijzonder aan dit dorp is de pijplijn die hier na de

invasie aan land kwam. Een pijplijn voor brandstof. Mooie

naam: PLUTO staat voor Pipe Line Under The Ocean. Je moet

het maar bedenken. Dagelijks kwamen hier miljoenen liters

brandstof uit Engeland aan om alles wat reed van peut te

voorzien. Met grote opslagplaatsen in het achterland. Verder

is het dorp saai en de barkeepers niet echt gastvrij. Maar

gelukkig verkopen ze bier en hebben we een mooie dag

achter de rug en weer veel gezien. Het weer was trouwens

geweldig en we konden weer open rijden. Houd het stuur

recht.

EEN RUSTPUNT IN ROERIGE TOERISTENTIJDENdoor Maria Roodvoets

Als Gert ‘s avonds bij het diner vraagt of je een stukje wilt

schrijven over je belevenissen van de dag, dan heb je of

iets buitenissigs of iets heel fouts gedaan. In welke categorie

Aart en ik vallen, mogen jullie na lezing van dit verhaaltje

zelf uitmaken.

‘s Morgens dus zéér tijdig vertrokken voor het bezoek aan

Le Mont Saint-Michel en het was kkkkk.... nee! Koud! Enkele

optimisten hadden bij het naar buiten kijken geconstateerd

dat de zon scheen en het dus wel tropisch warm moest zijn.

Kwamen dus in korte broek en blote benen tevoorschijn alsof

de mussen van het dak vielen. Onder het motto: Anders

krijgen wij nooit bruine benen.

Na een korte doch zeer mooie rit doemde de in de Atlantische

Oceaan gelegen berg in de verte op als een geheimzinnige,

met nevelsluiers omgeven zeetuin. Een plaats voor elfen,

kobolden, feeën en kabouters. Maar naarmate we dichterbij

kwamen, rees de rots majestueus op uit zijn sluiers en kwam

als het ware op je toe als een schip over land.


Het door de Tweede Wereldoorlog getekende landschap bij Pointe du Hoc

Monument bijVierville-sur-Mer

Op de parkeerplaats aangekomen werden alle beschikbare

sjaals en petten in stelling gebracht, want het was echt

koud. Eenmaal in de pendelbus kwam je steeds meer

onder de indruk van het geheel. Temidden van lacherige

en schreeuwende scholieren werden nog een aantal

Spanjaarden fijngeplet, want wel even doorlopen, want

iedereen kan er echt (niet) in.

En dan sta je ineens onder de poort en loop je verder en

kom je echt onder de bekoring van het immense doolhof

van middeleeuwse gangetjes en trappetjes en verborgen

nissen en doorkijkjes en nog veel meer. In het begin denk je

dat het omhooglopen wel meevalt. Nou... nee dus. Het gaat

ineens stijl omhoog en toch wel enigszins moeilijk lopend

krijg je het in een keer voor je kiezen. Eerst maar eens

een lekker bakje troost, neergekwakt door een volstrekt

ongeïnteresseerd vrouwmens. Daarna weer door, steeds

opnieuw fotograferend, want het is overweldigend mooi en

charmant en sfeervol, en ja, ook een gigantische toeristenval,

maar ook dat is een onderdeel van de charme. Je koopt toch

een kleinigheidje voor je buurman die de post en de plantjes

doet. Je vindt alweer een aardig Frans kookboekje, dat mag

ook mee naar huis. En je loopt weer verder en je lijf begint

te sputteren, want je loopt nog steeds moeilijk.

Weet je wat, daar staat een kerk, daar kunnen we even

binnengaan en wat rusten. Zo gezegd zo gedaan. Breeduit

gezeten op de eerste bank, fototoestel in de aanslag, heerlijk

rondkijken. Tot er een héél oud patertje wankelend over het

priesterkoor schuifelt en het altaar begint klaar te maken

voor de mis. Vervolgens jaagt hij met vriendelijke doch

vastberaden stem alle mensen, die niet voor de mis komen

de kerk uit, doet de deur op slot en de enige weg eruit is

over het kerkhof, maar we vonden het zo grappig, dat we

zijn blijven zitten en de mis hebben bijgewoond. We werden

welkom geheten in een voor ons volstrekt onbegrijpelijk

Frans. En hoewel het alweer enige tijd geleden is, pak je

de routine toch wel op. Alleen dat Frans....! Rare jongens

die Fransen. Na de mis kwam het patertje naar ons toe en

wilde precies weten waar we vandaan kwamen, welk geloof

we hadden en we mochten gerust nog eens komen. Het

was, ondanks mijn badinerende toon, een heel mooie en

betekenisvolle belevenis. We zijn inderdaad via het kerkhof

naar buiten gegaan, alwaar een man in een groot blauw

schort een graf stond schoon te boenen, want onder de

meeuwenpoep, geen ongewoon verschijnsel in Normandië.

Dit tot grote woede van een meeuw, die voortdurend

duikvluchten uitvoerde boven zijn hoofd, waarop de blauwe

man met gieters en emmers begon te gooien tot groot

vermaak van ons en verder van ieder die daar aanwezig

was.

Na nog eens naar boven gekeken te hebben besloten Aart

en ik rustig aan terug te gaan naar Avranches en daar

lekker te gaan lunchen. Een heerlijke lamshachee werd ons

deel en de rest is geschiedenis. Saint Malo hebben we dus

overgeslagen.

Het was een mooie reis. Ik was vergeten hoe mooi

Normandië is. Lang geleden ben ik er ooit met mijn ouders

geweest. Het is een aanrader voor iedereen. Goed gekozen

van het organiserend comité, schitterende ritten uitgezet,

schone en goede hotels. Ibis was vooral praktisch, maar je

doet ‘s nachts toch je ogen dicht. Hartelijk dank aan ieder die

ons zo’n prachtige reis bezorgd hebben. Jullie waren goede

gastheren en gastvrouwen en hebben er een onvergetelijke

gebeurtenis van gemaakt. Tot de reünie.


Op de achtergrond de Mont Saint-Michel

Uitzicht vanaf de Mont Saint-Michel

Gert en Ellis, de helft van deorganisatie

Foto

’s: H

anny

en

Edw

in d

e Bo

er, B

ert v

an G

erw

en e

n Ro

n va

n Re

enen


De eerste auto die we tegenkomen in de uiteindelijke lijst,

gesorteerd op jaar van introductie, is de Benz Motorwagen

uit 1885, het jaar waarin de A.N.W.B. (Algemene Nederland-

sche Wielrijders-Bond) ontstond uit de Nederlansche Véloci-

pèdisten-Bond, een in 1883 opgerichte club van gebruikers

van de vélocipède. Of de Benz de allereerste auto is valt

moeilijk te bewijzen, maar Carl Benz was zeker één van de

vroegste pioniers op het gebied van gemotoriseerde ver-

voermiddelen.

In 1903 werd het tweede ‘Kampioen-icoon’ op de markt

gebracht, de Oldsmobile Curved Dash, een veredelde

gemotoriseerde koets. Deze Curved Dash geldt als eerste

in serieproductie gebouwde auto waarvan de onderdelen

uitwisselbaar waren met andere modellen.

In 1904 werd de lay-out van de aandrijving min of meer

vastgesteld. De Fransman Alexandre Darracq bracht toen

een auto, de 12CV Genevieve, op de markt met de motor in

de lengte voorin geplaatst, gevolgd door de versnellingsbak,

achterwielaandrijving met cardan, een rond stuur en

fuseebesturing. Darracq Italia vormde overigens de basis

voor A.L.F.A., later Alfa Romeo.

In 1907 kwam de Rolls-Royce 40/50HP Silver Ghost op

de markt. Deze wagen was van zo’n goede kwaliteit dat er

gemakkelijk 15.000 mijlen non-stop mee gereden konden

worden. De Silver Ghost kreeg hierdoor de titel ‘Best Car in

the World’.

Van een heel andere orde van grootte is de Amerikaanse

Ford T, in 1909 geïntroduceerd. Sinds 1913 werd deze wagen

aan de lopende band gebouwd. Dat was zo effi ciënt dat de

prijs van de T omlaag kon en de lonen werden verhoogd. In

14 jaar tijd zijn er ruim 15 miljoen van geproduceerd.

In 1934 deed de aerodynamica zijn intrede, Chrysler presen-

teerde de Airfl ow. Geen kaskraker, maar het bracht andere

automerken wel op een idee.

Tien jaar later (1944) verscheen de Jeep, een handzame

auto voor allerlei doeleinden, ontworpen voor het Ameri-

kaanse leger. Het was de eerste in groten getale gebouwde

terreinwagen. De Jeep werd hét symbool van de bevrijding

van West-Europa in de Tweede Wereldoorlog.

IN HET VERENIGINGSBLAD KAMPIOEN,

NUMMER 7/8 - JULI 2015, VAN DE ANWB STOND

EEN ARTIKEL OVER ‘AUTO-ICONEN’,

AUTO’S DIE DE GESCHIEDENIS VERANDERD HEBBEN.

OP DE REDACTIE VAN HET BLAD WAS

EINDELOOS GEDISCUSSIEERD OVER WELKE

25 AUTO’S IN DIE EREGALERIJ

EEN PLEKJE MOESTEN KRIJGEN

VOLGENS DE STELLING:

“WELKE AUTO’S HEBBEN,

DOOR HUN INNOVATIEVE TECHNIEK,

DESIGN OF SLIMME PRODUCTIEPROCES,

DE GESCHIEDENIS VERANDERD?”

20

De volgende auto, de Volkswagen Kever, had ook te ma-

ken met de Tweede Wereldoorlog. Adolf Hitler gaf Ferdinand

Porsche de opdracht om een auto te ontwikkelen voor het

volk. In 1945 werden de eerste exemplaren door Engelse

militairen in elkaar gezet. De Kever is tot nu toe de meest

geproduceerde auto met ruim 21 miljoen exemplaren.

Een ware cult-auto kwam uit in 1948, maar deze was al voor

de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld, de Citroën 2CV. Een

eenvoudige auto voor het vervoer van 4 personen, met een

uitstekend veercomfort voor op de slechte Franse wegen.

In 1950 bracht Lancia een nieuw model uit, de Aurelia. Dit

was de eerste van een V6-motor voorziene auto die boven-

dien de primeur had om de eerste auto te zijn die voorzien

was van radiaalbanden, rondom onafhankelijke wielophan-

ging en de plaatsing van de versnellingsbak tussen de ach-

terwielen, wat zorgde voor een ongekend fijn weggedrag.

De Chevrolet Corvette uit 1953 is het volgende auto-icoon.

Het bodywork van deze Amerikaanse sportwagen was ver-

vaardigd van kunststof (GRP), waardoor de wagen licht was

en het koetswerk niet kon roesten.

Weer een Citroën in de lijst, de DS19 uit 1955. Zijn ge-

stroomlijnde koetswerk en de hydropneumatische bediening

van de vering, de remmen en de stuurbekrachtiging leveren

deze Franse Godin een plek op in de top 25.

In 1957 verscheen de ultieme stadsauto, de FIAT 500 op de

automarkt. Eenvoudige techniek, een lage aanschafwaarde

en lage onderhoudskosten zorgden er voor dat het autobezit

voor iedereen toegankelijk werd, zelfs voor mensen met een

kleine portemonnee.

Onze Nederlandse trots mag ook niet ontbreken. De DAF 600

verscheen in 1958 met een Variomatic automaat. Het ‘pien-

tere pookje’ leidde tot de CVT-automaat die anno nu nog

steeds door vele merken wordt toegepast.

Alec Issigonis kwam op het idee om de motor een kwartslag

te draaien om zo de voorwielen aan te kunnen drijven.

Resultaten van dit idee waren een uitstekende benutting

van de ruimte en een fabelachtig weggedrag van zijn

Austin/Morris Mini, uitgebracht in 1959.

In datzelfde jaar kwam de Mercedes-Benz ‘Heckflosse’ op

de markt. De eerste in serieproductie gebouwde auto met

een veiligheidskooi en kreukelzones.

Benz Motorwagen (1885)

Ford T (1909)

Chrysler Airflow (1934)

Volkswagen Kever (1945)

Citroën 2CV (1948)

Met de introductie van de Jaguar E-Type (1961) maakte de

Britse autobouwer het voor de rijke middenklasse mogelijk

een sportwagen van formaat te kunnen bezitten. De E-Type

scoorde met zijn wulpse vormgeving vooral op de Ameri-

kaanse markt.

De Porsche 911 (1963) is de volgende in de lijst van de

Kampioen-redactie. Zijn vele sportieve successen en de vele

varianten waarin de 911 verscheen, maakten de wagen tot

een icoon dat 50 jaar na de introductie nog steeds enorm

populair is.

Had u de Autobianchi Primula (1964) in deze top 25

verwacht? Nee, toch staat deze Italiaanse wagen er in.

Moederbedrijf FIAT perfectioneerde het concept van de Mini

door de versnellingsbak naast de dwars voorin geplaatste

motor te plaatsen. Vanwege de ruimtebesparing, de

lagere productiekosten en een verbeterd weggedrag

wordt dit concept heden ten dage unaniem gebruikt in

voorwielaangedreven auto’s.

Aan de overkant van de grote plas bedacht Lee Iacocca de

Ford Mustang (1964). Lee zag in de jongeren van de naoor-

logse ‘babyboom’ een nieuwe doelgroep. De Mustang werd

aangeboden met een enorm aanbod aan accessoires, waar-

door elke koper zijn eigen Mustang kon samenstellen.

In 1965 kwam de Renault 16 op de markt, de eerste echte

hatchback met 5 deuren. Nu is een 3- of 5-deurs auto

gemeengoed. Verder had de 16 nog een aantal primeurs,

zoals een verschuifbare achterbank en een elektrisch

gestuurde koelventilator.

Ook een auto die zijn tijd ver vooruit was, was de NSU Ro80

uit 1967. In de gestroomlijnde vloeiende carrosserie was een

wankelmotor geplaatst. Deze door Felix Wankel ontwikkelde

motor heeft nooit echt kunnen doorbreken, alleen Mazda

voorzag enkele modellen van deze krachtbronnen.

In 1989 werd een auto geïntroduceerd die het roadster-

gevoel weer nieuw leven inblies. Hier had eigenlijk een Alfa

Romeo moeten staan, een merk dat in de historie altijd al

betaalbare, fraai vormgegeven cabriolets met een portie

rijplezier in hun modellengamma had. Maar helaas, de eer

gaat naat Mazda met hun MX-5. Een roadster die binnenkort

de mijlpaal van 1 miljoen geproduceerde exemplaren gaat

bereiken.

21

Lancia Aurelia Coupé (1950)

Chevrolet Corvette (1953)

Citroën DS19 (1955)

DAF 600 (1958)

Austin/Morris Mini (1959)

Wederom een Japans merk dat iets durfde in de auto-

industrie. Toyota bracht in 1999 de Prius op de markt. De

eerste hybride-auto voorzien van een verbrandingsmotor

en daarnaast ter ondersteuning een elektromotor. Het

concept was er al eerder, maar Toyota durfde het aan in

serieproductie.

De Kampioenlijst wordt afgesloten door de BMW i3 uit

2013. Een vooruitstrevende compleet elektrische auto

met de modernste technieken. Een chassis vervaardigd uit

aluminium, een carrosserie van koolstofvezel en kunststof,

alles extreem licht en duurzaam. Een auto die kan leiden tot

een revolutie in de autobouw.

Alfa Romeo ontbreekt in de lijst van de Kampioen, maar dat

betekent nog niet dat Alfa Romeo, in hun 105-jarige bestaan,

geen iconen heeft voortgebracht. Dat jubileum werd op

24 juni gevierd met de introductie van een nieuw model

(icoon?), de Giulia, en in Nederland met de verkiezing van

‘de meest iconische Alfa Romeo aller tijden’.

Uit een door Alfa Romeo Nederland gemaakte selectie van

50 auto’s kon je via internet tussen 1 en 23 juni stemmen op

jouw drie favoriete Alfa Romeo’s van de eerste, de 24 HP, tot

aan de laatste, de 4C Spider.

Daar zaten fantastische auto’s tussen zoals de Alfetta Tipo

159, de Disco Volante, de Giulia TZ1/2, de 33 Stradale, de

Montreal, enz. Natuurlijk ook vele van de door ons zo geliefde

Spiders, zoals de Giulietta Spider, de Duetto, de 916 Spider,

de 939 Spider en de 4C Spider. Ruim 20.000 Nederlandse

stemmers leverden hun lijstje in en de winnaar van deze

verkiezing werd de 8C Competizione/8C Spider!

22

Mercedes-Benz W111 ‘Heckfl osse’ (1959)

Autobianchi Primula (1961)

Ford Mustang (1964)

NSU RO80 (1967)

Mazda MX-5 (1989)

2 - 4C/4C Spider 3 - Giulia GTA(m) 4 - Giulia Sprint GT

5 - Giulia 6 - 75 7 - 33 Stradale

8 - 155 DTM 9 - Duetto 10 - Giulietta

‘WAT IS DE MEEST ICONISCHE ALFA ROMEO ALLER TIJDEN?’

1. 8C Competizione/8C Spider 2109

2. 4C/4C Spider 1451

3. Giulia GTA(m) 1242

4. Giulia Sprint GT 1089

5. Giulia 1033

6. 75 872

7. 33 Stradale 860

8. 155 DTM 835

9. Duetto 826

10. Giulietta (huidige model) 776

UITSLAG

2 - 4C/4C Spider 3 - Giulia GTA(m) 4 - Giulia Sprint GT

5 - Giulia 6 - 75 7 - 33 Stradale

8 - 155 DTM 9 - Duetto 10 - Giulietta

1 - 8C/8C Spider

OKÉ, OKÉ... 3X RADEN WAAROM IK DIT STUKJE SCHRIJF!!.

JUIST JA!! MAAR LAAT IK BIJ HET BEGIN BEGINNEN. DEZE RIT

HADDEN WE (SJORS EN ONDERGETEKENDE) AL EEN POOSJE OP

DE KALENDER STAAN. EERSTE RIT VAN MIJ OOIT IN EEN SPIDER

(EERSTE RIT VAN HET SEIZOEN) WAS METEEN EEN VUURDOOP.

KOUD!!!. DUS ZOU IK VOL GOEDE EN OPTIMISTISCHE MOED

BEGINNEN AAN MIJN TWEEDE SPIDERRIT.

Ellis en consorten moesten op zaterdag nog vergaderen

in Postiljon Deventer en er dus een weekend van maken.

Dat leek mij ook een prima idee (behalve dat vergaderen

uiteraard). Dus op zaterdag fris en fruitig de Spider in op weg

naar het Charles Dickensachtige Deventer. Kap (uiteraard)

hermetisch afgesloten dicht want het regende.

In Deventer aangekomen brak de hemel open en het regende

toen letterlijk zonnestralen. Helaas was er kermis op maar

liefst 3 plaatsen in de stad, máár dat mocht de pret niet

drukken. Des te meer mensen konden we bekijken vanaf

het terras. (Even onder ons...: Denk dat we alle terrassen

wel zo`n beetje gehad hebben, want overal moesten we

natuurlijk het Deventerse vocht uitproberen.) Verdere details

zal ik jullie besparen. Na een heerlijke zonovergoten middag

en avond zag ik het helemaal zitten om van start te gaan

met de Sallandrit. Maar eerst even met de EVC en meerdere

mensen die al op zaterdag gearriveerd waren een borrel in

de hotelbar. Proosten op het verschrikkelijke rotleven dat we

eigenlijk hebben.

En toen... werd het zondag... ik keek door de gordijntjes

en dacht: “Waar is de zon?” (tenslotte had weeronline een

cijfer 7 bedacht voor vandaag). Maar goed, zo optimistisch

en positief als ik ingesteld ben dacht ik; “mwah... net als

gisteren, dit gaat helemaal goed komen!”

10 uur Ontvangst. Mensen zagen elkaar weer na lange tijd

of pas voor de eerste keer. Er werd lekker gekeuveld onder

het genot van een bakkie en een gebakkie. Clubartikelen

werden aan de man gebracht (althans dat werd getracht

met de supergoede verkooppraatjes van Miranda Toussaint).

Melden (en betalen) bij Ellis en Marga. Enkele heren stonden

buiten als zogenaamd welkomstcomité, maar ondertussen

hadden ze alleen oog voor de Spiders...

Iets voor elven nam Trinette het woord en zouden we (op

zijn Overijssels gezegd) ‘los kunnen’. Ellis had nog een paar

mededelingen over de route (waarin ze even vergat te

melden dat de route al begint met een omleiding!!), toen er

iemand gilde: “het regent, dus misschien moeten sommigen

even hun kap dicht doen!!” En ik dacht: ”NEE HE!”. Her en der

vertrokken er mensen. Anderen dachten we wachten nog

even tot het droog is. Ik dacht: “Snel achter iemand aan, dan

hoef ik niet de route te lezen”. (Even weer een noot van de

auteur, Ik kan als de beste kaartlezen, ik kom vaak verder

dan de TomTom aangeeft, ik rij de ANWB-routeplanner er

vaak uit. MAAR EEN TEKST LEZEN EN DAN OP DIE MANIER DE

ROUTE VOLGEN, tja da’s andere koek).

Het aantal Spiderliefhebbers die we zouden kunnen gaan

volgen dunde aanzienlijk uit, dus de moed zonk mij helemaal

in de schoenen toen ik naar buiten liep. Precies!! Jullie

raden het al. Ik zeg dicht dat ding!! Een ieder die nog op


SALLANDRIT

zondag 14 juni 2015

de parkeerplaats stond te wachten op de familie Toussaint,

want die moesten nog even op het laatste moment hun

olie peilen, en men wilde hen volgen aangezien zij allerlei

cursussen hadden gevolgd voor het lezen van dit soort

routebeschrijvingen, riep alleen maar dat ik het stukje zou

moeten gaan schrijven. Ik dacht: whahaha, dat vind ik geen

straf, en ik zit in ieder geval lekker droog. En... ik speelde het

eerlijk. Beste Ron van Reenen had zijn kap naar beneden...

MAAR... paraplu op!! Ja, zo kan ik het ook!

Maar goed, uiteindelijk konden wij, met inmiddels de kap

naar beneden, ook van start. Dus ‘off we go...’, terug naar

de verkeerslichten en linksaf. Dat lukte de familie Toussaint

nog wel. Ja, die redde ik ook nog. Bocht naar rechts

aanhouden. Niks hoor de familie Toussaint ging rechtdoor

(?? en die had ik goed). En wat doen alle volgers? Precies!!

Vooral blijven volgen!! Bij de volgende verkeerslichten

waren de Toussaintjes een beetje van de rel, want tja,

deze verkeerslichten stonden niet in de routebeschrijving.



Gelukkig kwam daar de reddende engel, niemand minder

dan Niek, die heeft de leiding maar even overgenomen. Hij

had de route in zijn TomTom staan. (Duh..., meer hoef ik zeker

niet te zeggen). Al snel reden, ik herstel, vlogen we Deventer

uit. Niek dacht hoogstwaarschijnlijk dat hij meedeed aan

de Dakar Rally in plaats van de Sallandrit en genieten van

het natuurschoon in eigen land. Gelukkig reed er op een

gegeven moment wel een zondagsrijder voor Niek op de

dijk, dus konden we toch even genieten van de prachtige

omgeving, helaas alleen nog steeds zonder zon.

En toen kwamen we aan bij het pontje dat ons over de IJssel

zou moeten helpen. De beste pontvaarder wist niet wat hem

overkwam. De Spiders vond hij nog wel grappig denk ik. Maar

hij schrok een beetje van de chauffeurs. De bestuurders aan

de kant riepen naar hun collega`s op de pont dat hij toch

wel erg diep lag met hen erop. Bijna zinken.

Ron van Reenen belt in alle paniek naar

Ellis dat hij geen zwemdiploma heeft.

Dus wat nu?


Anti roest en preventie behandelingen

Re - conditioneren van het in- en exterieur

Reinigen van motorruimtes

Behandeling van steenslag schade

Restauratie, deelrestauratie en laswerk

Lakverzegeling

Glasbehandeling

Auto Cosmetics Drachten Janssenlaan 14A9207 JD DrachtenE-mail: [email protected] voor een afspraak: 06 46 42 77 69Bezoek onze website op: www.autocosmeticsdrachten.nl

AUTOSERVICE

Gelukkig zijn we allemaal netjes aan de overkant in Wijhe

afgezet. Daar vervolgen we onze route door een prachtig

stukje Nederland tot we in Hellendoorn aankomen bij

Italiaans restaurant Bacco waar ons een heerlijke lunch staat

te wachten. Onder het genot van een lekker watertje, en

voor enkelen een watertje met een beetje alcohol (er moet

tenslotte nog gereden worden), genieten we van lekkere

pasta`s en salades. Buiten staan alle Spiders netjes op een rij

te wachten op hun eigenaars.

Na de lunch proberen we het maar eens om achter Vincent

Lamet en Lisa Seignette aan te rijden. Na de eerste afslag was

ik de route alweer kwijt. Vincent had er lekker de vaart in (iets

rustiger dan Niek), totdat we een vreemde zondagsrijdende

scooterclub tegen het lijf reden. Tja... toen kon Vincent niet

meer effe lekker optrekken want dan zou hij zijn mooie

Spider in een scooter parkeren. (Eén Alfa total loss rijden is

al één teveel). Gelukkig ging de hele meute scootermuizen

bij de verkeerslichten linksaf en wij moesten rechtdoor. Die

waren we mooi kwijt. Totdat we ergens reden wat beslist

NIET in de route vermeld stond. Conclusie: we hadden ook

linksaf moeten gaan waar alle scooters afsloegen. Dus terug

maar. We zijn de hele scootergang niet meer tegengekomen

(zij reden de route hoogstwaarschijnlijk wel goed).

Na de lunch zou de rit nog ongeveer een uurtje duren.

Tenminste dat was de planning. Wij deden er ietsjepietsje

langer over. Maar dat moet ik nageven, Vincent en Lisa

hebben ons een prachtig stukje industrieterrein in Raalte

laten zien!! (die miste ik ook even in de routebeschrijving).

Na uiteindelijk nog vier rotondes (stond er echt maar één in

de routebeschrijving) verkeerd genomen te hebben en 3x

de verkeerde straat in gereden te zijn, kwamen we dan toch

echt aan bij West Cord hotel Salland. Men zat daar al aan

een drankje met een hapje met smart op ons te wachten. Zo

hadden we in ieder geval ons eigen ontvangstcomité.

Enkelen zijn nog even het Harley Davidson museum

ingedoken en hebben daar nog wat Amerikaanse cultuur

gesnoven. Heerlijk buiten (helaas nog geen zon) in de

loungeset wat na zitten klessebessen met dees en geen. Tot

ieder zijn eigen weg weer richting het thuisfront opzocht.

Velen gingen met de kap naar beneden al toeterend richting

snelweg. En ja hoor... Uiteraard reden wij al toeterend weg

met... de kap DICHT!!

Ik heb afgelopen weekend genoten en ik kan niet wachten

tot de volgende rit, zou ik dan toch ook een beetje besmet

zijn?? Spiderachtige groetjes.


Teks

t: Is

abel

le v

an H

amer

svel

d


DREMPELVREESVERKEERSDREMPELS ZIJN ER OM DE VERKEERSVEILIGHEID TE

BEVORDEREN. DAT IS OP ZICH PRIMA, WARE HET NIET DAT

ER NOGAL EEN WILDGROEI IS ONTSTAAN. NIET ELKE DREMPEL

IS, MET DE TER PLEKKE TOEGESTANE MAXIMUMSNELHEID, TE

NEMEN ZONDER DAT DE ONDERKANT VAN DE AUTO DE STRAAT

RAAKT. ALFA ROMEO SPIDERS ZIJN DAAR BIJZONDER GEVOELIG

VOOR. GELUKKIG ZIJN ER MIDDELEN OM DE SPIDER WAT

DREMPELVRIENDELIJKER TE MAKEN.

Lange tijd vermeed ik bepaalde trajecten met veel

verkeersdrempels. Ik was het een beetje zat om elke drempel

op hoogte en aanloophoek in te schatten. Je netjes aan de

maximumsnelheid houden is zeker geen garantie voor een

geluidloze passage. De drempelmakers lijken er af en toe in

het geheel niet bij stil te staan dat gewone personenauto’s

een bodemvrijheid hebben die varieert tussen de 12 en 15

centimeter.

De enige manier om hoge of verkeerd aangelegde drempels

te nemen, is remmen en vervolgens weer optrekken. In

sommige gevallen kun je drempels schuin aansnijden, maar

daar moet je dan wel de ruimte voor hebben. Het afremmen

en optrekken is niet alleen weinig comfortabel, maar ook

niet bepaald goed voor het milieu. Tijdens remmen ontstaat

remstof (fijnstof) en bij het accelereren wordt extra CO2

uitgestoten.

NIET ALLEEN DE VOORKANT

De schade aan de voorkant kan zich beperken tot een krasje

onderin de bumper of een vernielde spoiler. Erger wordt

het als je het oliecarter stuk rijdt. Merk je dat te laat, dan

kun je het lagerwerk van de motor wel afschrijven. Een

carterbeschermer kan dat leed voorkomen. Nadeel, je auto

wordt er nog lager door.

Maar het is niet alleen de voorkant die problemen oplevert.

Volgens een zegsman van verenfabrikant Carsupport zijn er

aan de achterkant nog veel meer problemen. Dan hebben ze

het overigens niet over de Spider. Bij auto’s met een trekhaak

worden met regelmaat stekkerdozen kapot gereden, laten

steunwielen van aanhangers het leven en zijn er problemen

met onderbouw gastanks.

Als automobilist valt er aan de drempels niets te veranderen.

Dat is een schone taak van de overheid. Maar aan de auto is

veelal wel wat te doen. We zetten een paar mogelijkheden

op een rijtje, te beginnen met de dingen die je (met een

beetje technische kennis) zelf kunt doen.

Ten eerste kun je andere schokdempers monteren. Ik heb

gekozen voor ‘rode’ Koni’s. Als je een wat sportievere

(stuggere) demping wilt, kun je voor de ‘gele’ sportdempers

kiezen. Aan de voorkant zijn ze makkelijk zelf te monteren.

Achter heb je wat meer werk. De dempers zitten in de

schroefveer en je kunt ze alleen monteren als je een deel

van de binnenbekleding losmaakt. Daarachter zitten luikjes

waardoor je de dempers naar boven toe kunt verwijderen,

dan wel van bovenaf monteren.

Het is wel zaak zowel voor als achter hetzelfde type demper

te monteren, anders loop je het risico dat de Spider een

minder goed voorspelbaar wegen veergedrag krijgt.

Een tweede mogelijkheid is de montage van kunststof ringen

van Levelplus (zie verder). Zij dragen over de hele winding

en maken de veer stijver. Monteer je ze in de bovenste of

onderste winding, dan zorgen ze tevens voor een verhoging

van de bodemvrijheid. Ze kosten € 39,- per set (2 ringen).

Gele Koni’s hebben een wat sportievere afstemming dan de rode.

MIDDELEN OM JE SPIDER DREMPELVRIENDELIJKER TE MAKEN

Alfa Romeo Spiders hebben bijzonderveel last van drempelvrees

Met rode Koni’s rijdt de Spider strakker, zonder dat je op het veercomfort

moet inleveren

De Gopren blokjes moeten op de juiste plaatstussen de veerwindingen wordengeplaatst. Dat kun je het best latendoen door een specialist

Het is goed te zien dat de Levelplus ring de vorm van de veerwinding volgt

In mijn Spiderzit de kunststof ring in de laagstmogelijke veerwinding

De linker veerschotel is minder diep dan de rechter

De vulringen zijn in twee diktes te koop. Voordeel van de dikkere (kunststof) versie is dat hij niet roest!

De vulringen moet je in de onderste veerschotel leggen

Vanaf de kofferruimte is de kopvan de achterdemper goed zichtbaar.Het zwarte luikje erachter moetvan binnenuit worden losgemaaktom de demper te kunnen (de)monteren

SPECIALISTENWERK

Dan zijn er de Gopren blokjes. Dat zijn stukjes kunststof die

met tiewraps worden vastgezet om de veerwindingen. Ze

gaan pas werken als de auto sterk inveert en maken de veer

dan wat stugger. Ze belasten de veer echter gelijkmatig.

De Gopren blokjes hebben geen verhoging van de auto tot

gevolg.

Volgens de leverancier is het niet te adviseren de blokjes

zelf aan te brengen. Niet dat de montage op zich zo moeilijk

is, maar je moet per veer de juiste positie van de blokjes

bepalen. Dat is specialistenwerk. Prijs inclusief montage

€ 119,- (voor twee veren). Zowel Gopren als Levelplus zijn

bereid om, leden van het Alfa Romeo Spider Register, een

korting van 15% te geven. Bij Levelplus stuur je daarvoor een

pdf van je lidmaatschapskaart op bij de bestelling. Gopren

zorgt via ‘[email protected]’ voor een voucher.

Aanbod is geldig tot 30-6-2016.

Voor alles dat je aan de veren zelf wilt doen, heb je een

goede veerspanner nodig. De veren zijn ontzettend stijf en

als ze wegschieten weet je niet waar ze belanden. Onder

mijn Spider zitten Eibach veren die nog net iets stijver zijn

dan origineel.

Mijn ‘hofleverancier’ Goos van Pelt in Veen (NB) heeft

vulringen in zijn magazijn liggen. Met de kunststofvariant

(€ 27,25 per stuk) verhoog je de voorkant met 10 millimeter.

De metalen versie (€ 30,30 per stuk) heeft een verhoging

van 4 millimeter tot gevolg. Staar je niet blind op het aantal

millimeters, want in beide gevallen verhoog je ook de

voorspanning van de veer een beetje. De ring (maximaal 1)

leg je in de onderste veerschotel.

Mocht je ooit een ‘scheve’ Spider tegenkomen, dan bestaat de

kans dat een ooit gemonteerde metalen ring is weggeroest.

Vaak is dan ook de veerschotel aan vervanging toe. Wordt

dan in de werkplaats alléén de veerschotel vervangen

(omdat niet meer herkenbaar was dat er ook een ring in lag)

dan zal de auto scheef staan. Nog iets om bij stil te staan,

de Spider heeft links een minder diepe veerschotel (dus

meer veerspanning) dan rechts. De filosofie daarachter is

dat de Spider links (bestuurder en brandstoftank) in principe

zwaarder wordt belast dan rechts.

METEN IS WETEN

De werkzaamheden aan mijn Spider heb ik gefaseerd

uitgevoerd. De Koni schokdempers heb ik er op de dag van

aanschaf al ondergezet. Ik wist al van te voren dat de Spider

wat onderstel modificaties nodig had. In een vergelijkende

test met de Mazda 5 schreef ik in 1990 in Autokampioen

(waar ik verantwoordelijk was voor de autotests): ‘Boven

de 100 km/h wordt de besturing, waarschijnlijk mede

veroorzaakt door de zachte vering/demping, wat vaag’.

Dat vage is, mede door montage van stijvere Montreal

rubbers in de achterwielophanging, verbeterd. Omdat het

drempelleed daarmee niet was verholpen Eibach veren

vóór gemonteerd. Dat gaf een lichte verbetering, maar niet

voldoende naar mijn smaak.

Ik besloot te gaan experimenteren met de ringen van

Levelplus (www.niveauplus.nl). Dat kan een beetje handige

doe-het-zelver ook. Auto opkrikken tot de veren helemaal

ontspannen zijn, wielen demonteren en dan de vulstukken

tussen de veer bevestigen met tiewraps.

Veert de veer niet helemaal uit, of zitten de windingen dicht

op elkaar, dan is montage een stuk moeilijker. De ringen een

tijd in kokendheet water zetten helpt, want dan worden ze

soepeler en handzamer.

Onder de Alfa monteer ik 1,5 ring per kant. Een hele onder

en een halve boven. Daarmee blijkt de Spider ruim 1,5

centimeter aan bodemvrijheid te hebben gewonnen. Als je

geen verhoging wilt, kun je de rubbers ook wat verder in de

winding monteren. Dan werken ze pas bij inveren.

Omdat ik de Alfa vóór en na montage van de ringen op

de testbank bij Koni heb gezet, kon ik objectief het effect

meten. De grafiek liet duidelijk zien dat de veren stijver zijn

geworden.

De ringen zitten er inmiddels 5 jaar onder en sinds de montage

zijn redelijk aangelegde drempels geen oncomfortabele

hindernis meer. Maar het blijft oppassen...

Teks

t: W

im R

uber

g en

foto

’s: W

im R

uber

g/Ko

ni/G

opre

n

33


MEN ZEGT DAT JE DE EERSTE KEER NOOIT MEER ZAL VERGETEN.

WIJ KUNNEN DIT ZEKER BEVESTIGEN. ONDANKS DE DONKERE

WEGEN VAN DE VELUWE HEBBEN WIJ GEDURENDE DE LANGSTE

DAG VAN HET JAAR GENOEG KUNNEN ZIEN. WIJ HEBBEN ZELFS

EVERZWIJNEN GEZIEN.

20 juni jongstleden, het was eindelijk zover. Wij gingen voor

de eerste keer mee met de Spiderclub. Onze net aangeschafte

Spider nog gepoetst, voordat wij vertrokken naar de Veluwe.

Onze Spider was spic en span. In de namiddag ontmoetten

wij onze metgezellen en gelukkig wij waren niet het enige

‘nieuwe’ stel.

Nadat wij uitgebreid kennis hadden gemaakt, dineerden

wij met onze Alfa Spider-collega’s in het Charme Hotel

Oranjeoord. Het diner was zeer goed verzorgd. De ‘BOB-en’

hadden wat moeite om de heerlijke wijn te laten staan,

maar moesten het alcohol-percentage na de nachtrit maar

op peil brengen.

Daar reden wij tussen de Alfa Spiders uit diverse decennia.

De route en de zaklantaarn in de hand op weg naar de

Volkssterrenwacht Bussloo om uitleg over de zonnewende

te krijgen.

Voordat wij les kregen van de sterrenwacht was onze

aandacht eerst gevestigd op een groep everzwijnen met

een aantal kleintjes in het midden. Dat er op de Veluwe

wilde everzwijnen lopen is ons bekend, maar niet dat wij

de everzwijnen daadwerkelijk in actie konden zien. Prachtig!

Nog nagenietend van het everzwijntafereel, kwamen wij

aan bij de sterrenwacht.

Daar de spreker niet meer precies wist wanneer de Stichting

was opgericht, hebben wij hierna even in het kort een en

ander voor u uiteengezet.

STERREN ENZWIJNEN

- VERSLAG ZOMERNACHTRIT, 20 JUNI 2015 -


De ‘Stichting Volkssterrewacht Bussloo’ (zonder n) werd op

21 december 1973 opgericht en op 4 april 1974 ingeschreven

bij de Kamer van Koophandel te Zutphen. De officiële opening

van de Volkssterrenwacht Bussloo (VSB) vond plaats op 18

november 1975 tijdens de totale maansverduistering van die

avond. Op het moment dat in de kijker de eerste aanraking

van de aardschaduw met de maan plaatsvond, verklaarde

de heer J.B. Thate uit Klein Dochteren, toenmalig voorzitter

van ‘Jean Jacques Raimond’, de Volkssterrenwacht officieel

voor geopend.

De uitleg over de zonnewende was zeer verrassend en

hiervan geleerd dat de stand van de zon ten opzichte van

de aarde veel invloed heeft op lange en korte dagen en

afhankelijk is, van waar men zich op dat moment bevindt

op de aarde. Aldus voldoende stof om verder over te praten

tijdens het tweede gedeelte van de nachtrit.

Terug naar het hotel waarna wij na de gezellige borrel moe

en voldaan naar ons mandje gingen. De ochtend daarop

heerlijk ontbeten en afscheid genomen van de ontzettend

leuke ARSR groep. Heerlijk terug gereden in onze inmiddels

oude vertrouwde Alfa Spider.

ARSR bedankt voor deze toprit!

Tekst: Geoffry van Vugt en Marie-Louise den Otter

Foto’s: René Theeuwen


Bewonderaars genoeg...

Alfa Romeo Spider Cabrio wordt door

velen bewonderd, mede door zijn

Pininfarina styling. Nog steeds is het een

aandachtstrekker die menig oogje doet

laten volgen.

Wij zijn liefhebbers die ook weten welke

fantastische techniek er onder de kap

zit. Wij zijn niet voor niets al 30 jaar

gespecialiseerd in het onderhoud,

APK, reparatie, (deel)restauratie en

schadeherstel van klassiekers. Wij kunnen

uw klassieker overal in Nederland ophalen

met onze haal- en brengservice met

oplegger (� 75,- ex.).

Dan wordt uw Spider met zorg en

liefde nagekeken waarna u een heldere

prijsopgaaf ontvangt. Daarbij is het ook

mogelijk om een “meer jarenplan” op te

stellen, waardoor u zelf kunt bepalen wat

er gaat gebeuren en wanneer.

Want uiteindelijk gaat het maar om 1 ding:

het genieten van het rijden in uw Alfa

Spider!

AAlfa Romeo Spider Cabrio wordt door AAlfa Romeo Spider Cabrio wordt door

velen bewonderd, mede door zijn Avelen bewonderd, mede door zijn

��

De Huchtstraat 3, 1327 EA Almere, Tel. 036 - 534 23 43, www.jave.nl

��

En nog steeds zijn er liefhebbers die hem graag met zorg onderhouden en repareren

JaVe 210x297 fc Alfa Spider.indd1 1 17-07-2009 08:33:21

Het jaar 1997 is alweer aan de beurt in deze “Uit den

Ouden Doosch”. In deze beginjaren werd ons geliefde blad

Spiderama nog in zwart/wit gedrukt en dat verhoogt het

nostalgische gehalte uiteraard behoorlijk. Ik blader door de

eerste uitgave van 1997 en mijn oog blijft steken bij een foto

van wat wrakken, snel scan ik het bijbehorende artikel en

het blijken foto’s te zijn van autosloperijen rond Pisa. Daar

stond dus een 2000 Touring gestript en met voorschade....

daar zou je nu gelijk geld voor geven. Ook een Giulietta in

gestripte uitvoering, een Alfetta Berline en een Alfetta GTV

zijn zichtbaar. Pareltjes van de 70er jaren.

Iets verder staat een erg interessant artikel over wat

bijzondere concepten van Alfa Romeo uit die tijd. Wat dacht

je van een Protéo coupé en spider, Alfa Nuvola coupé en

uiteraard mag de Zagato Alfa RZ in dat rijtje niet ontbreken

of de eigenzinnige Issima roadster van Sbarro. Bijna allemaal

uitvoeringen die voor mij onbekend waren.

Wisten jullie dat we ook leden hebben die nogal ver weg

wonen, in dit geval op Curaçao. Wel lastig omdat er natuurlijk

geen onderdelen of een fatsoenlijk servicepunt te vinden is

daar, maar Sijmen, zo heet het bewuste lid, heeft een hoge

mate van zelfwerkzaamheid en doet zoveel als mogelijk zelf

met hulp via vragen aan de spiderclub.

Op de voorlaatste pagina zie ik een aanbieding staan voor

een carterbescherming en dat doet mij terugdenken aan

diezelfde periode toen ik nog een zwarte Coda Tronca had.

Deze had ik gekocht bij een garage in de omgeving van Geleen

en hij was in uitstekende staat, wel een import modelletje

maar met bordeauxrood leer erin een plaatje om te zien. Ik

woonde destijd in een buitenwijk van Rotterdam en reeds op

de eerste dag dat ik over het dijkweggetje reed waar mijn

huis stond en niet lette op het putdeksel dat iets verhoogd

boven het wegdek uitstond. Een klap, en het gevolg was

een lekke carterpan, een deuk in de motorkap, een gedeukt

ego en een woeste vriendin. Schade ruim 1000 gulden. Het

eerste wat ik deed toen de auto weer gerepareerd was, je

raadt het al, een carterbeschermer kopen. Een Spider kan

gewoonweg niet zonder.

In het juli-nummer lees ik een artikel over een rit samen met

het FIAT 124 Sport Spider Register. Een leuke combinatie daar

Pininfarina beide Spiders (Alfa Romeo Duetto Spider en FIAT

124 Sport Spider) heeft ontworpen. Een leuke maar naar het

schijnt frisse rit waarbij Alfi sti vaker open reden en een wat

hoger tempo erop nahielden. Hoe zou dat vandaag de dag

zijn? Misschien is er een lid binnen ons register die banden

heeft met het FIAT 124 Sport Spider Register en volgend jaar

een herhaling zou kunnen regelen.

Een stukje verder staat een zeer herkenbaar artikel van

Fiona Steenbeek over hun maidentrip met het ARSR en met

name herkenbaar vanwege de automatische rolverdeling

en de daarbij behorende verwachtingen van de functie van

copiloot. Veel dames zullen zich hierin herkennen.

In het oktobernummer wordt met terechte trots aangekondigd

dat de club inmiddels de 250 leden is gepasseerd. Wie ooit

twijfelde aan de levensvatbaarheid van de club... een knappe

prestatie in zo’n relatief korte tijd. Ook vinden we hier de

eerste kenmerken terug van Dirk Bos, nu zullen velen van

u zich afvragen wie is Dirk Bos dan wel. Welnu dat is dus

de man die sinds oktober 1997 zich meer en meer heeft

ingezet voor de Spiderama en vandaag de dag nog steeds de

man is die ervoor zorgt dat u 4 x per jaar zo’n mooi gedrukt

exemplaar in de bus krijgt. Dat is nog eens wat je noemt

loyaliteit, Dirk geweldig bedankt!

Op pagina 9 staat een artikel over een Progetto Cinque

met een foto. Een kitcar spider op basis van een Alfa 75.

Daarnaar kijkende herinner ik me dat we vorig jaar tijdens het

technische evenement in Amersfoort een dergelijke auto in

levende lijve hebben gezien. Het was een zeer potente spider

die vlotjes met het verkeer mee kon om het eufemistisch te

zeggen. Wellicht eens leuk om te achterhalen van wie die

auto is en hem vragen er een artikel over te schrijven.


Wel eens gehoord van een claxonconcert? Het ARSR in

ieder geval wel, want in juli van dat jaar heeft er een heus

claxonconcert met zo’n 20 Alfa Spiders plaatsgevonden in

het immer mondaine Rotterdam. Compleet met lokale radio,

tv, ‘Hart van Nederland’ en SBS6. Jammer alleen dat het

nooit is uitgezonden...

Het laatste nummer van dit jaar geeft de ware aard van een

Alfa Spider bloot. In het artikel van Howard Warren, our man

in the USA, wordt duidelijk dat de Alfa Spider internationaal

bekend staat als Baby Ferrari. Dat zullen velen van u kunnen

waarderen.

Ook in dit nummer weer een nieuw model tegengekomen,

een Diva Spider welke op het eerste oog sterk lijkt op een

Giulia Spider maar dan met een 3.0 V6 Alfamotor, echter wel

van Duitse makelij...

Als laatste een artikel over een Coda Tronca met een V6,

nog steeds iets wat ik graag een keer zou rijden, 185 pk op

de achterwielen en laat maar komen die bochten....je moet

altijd blijven dromen!

Ronald Sol

EEN CABRIO OMVAN TE SMULLEN!van uw buitenlandcorrespondent

Op zomervakantie naar Frankrijk was mijn voornemen

om alle Spiders die ik in die drie weken zou spotten

te turven en daar dan een mooi artikel aan te wijden

in uw lijfblad. Het resultaat is helaas bedroevend:

een zeer vermoeide zilvergrijze 916 en een witte 939

(wellicht die van Ries of René?) vormen het totaal

aan gespotte Spiders in de Ardèche en in de Loire-

streek.

In Vals-les-Bains bezocht ik nog een oldtimer-

bijeenkomst, maar daar was geen Spider, zelfs geen

enkele Alfa Romeo of andere Italiaanse auto in het

overigens prachtige park te bezichtigen.

Hoewel het geen Alfa betreft, heb ik toch wel een

heel bijzondere auto gezien... In Bracieux, vlakbij het

schitterende Chateau Chambord, stond in de winkel

bij de fabriek van meesterpatissier/chocolatier Max

Vauché een op ware grootte (!) nagebouwde Amilcar

van chocolade!

In 260 uur hebben de werknemers met maar liefst

250 kg chocolade deze auto op een houten subframe

nagebouwd. Behalve de wielen en de ophanging

was alles van echte chocolade, tot en met de stoelen,

het stuurwiel en het dashboard aan toe.

Proeven van de auto was niet toegestaan. Mocht

iemand soms voor het 25-jarig jubileum van ons

register zijn Spider na willen bouwen van chocolade

of marsepein dan horen wij dat natuurlijk graag.

Guillaume Mâtpantalon

Dat onze buitenlandcorrespondent Guil-

laume Mâtpantalon in Vals-les-Bains Spi-

ders miste is maar goed ook. Het betrof

namelijk een evenement voor verdwenen

automerken, het 7ème Rassemblement

de Vehicules Marques Disparues.., en ons

geliefde automerk is gelukkig nog steeds

springlevend!

Teks

t en

foto

’s: G

uilla

ume

Mât

pant

alon


40

LA STORIAD’UN INCONTRO MOLTO SPECIALETEGEN HALF JULI VERTROKKEN ELS EN IK VOOR EEN WEEKJE NAAR MILAAN. TOCH NOG ÉVEN ER TUSSENUIT VOORDAT WE DIT NAJAAR

PAS ÉCHT ONZE VAKANTIE ZOUDEN GAAN VIEREN IN EEN ANDER WERELDDEEL. BIJ UITZONDERING GINGEN WE DEZE KEER MET ONZE

BRERA EN NIET MET DE SPIDER, OMDAT WE “IETS” VLOTTER (....) ZOUDEN KUNNEN REIZEN EN IÉTS MINDER KRAP EN PRECIES HOEFDEN

IN TE PAKKEN MET BAGAGE EN KAMPEERSPULLEN.

OP HET PROGRAMMA STONDEN, BEHALVE EEN BEZOEK AAN HARTJE MILAAN, OOK EEN DAG NAAR DE EXPO EN, VOORDAT WE EEN PAAR

DAGEN AAN HET LAGO MAGGIORE ZOUDEN GAAN KAMPEREN, IN ELK GEVAL EEN BEZOEK AAN HET SPLINTERNIEUWE, PAS HEROPENDE

MUSEO STORICO ALFA ROMEO IN ARESE. EN DAT ZOU “LA STORIA D’UN INCONTRO MOLTO SPECIALE” OPLEVEREN....


Eerst even wat jaren terug in de tijd: In de zomer van 2007

bracht ik met mijn “Alfa Romeo-amico” Thomas in Aosta een

prachtige zomervakantie door. Hij groeide daar een deel van

zijn jeugd op en kent de stad en de omgeving op zijn duim-

pje. Dat leverde onvergetelijke, prachtige herinneringen op,

die me op slag “verliefd” hebben gemaakt op Italië. In die

weken hebben we samen ook een bezoek gebracht aan het

Alfa Romeo Museum, dat niet heel lang daarna haar deuren

voor een reeks van jaren sloot. Ik herinner me de inrich-

ting van het Museum nog goed. De rijke historie van ons

merk kon je ruiken, maar er zat een beetje ‘n muf luchtje

aan. Personeel hebben we tijdens dat bezoek helemaal niet

gezien en een kaartje kopen om binnen te mogen gaan?

Niets van dat alles.... De vele prachtige modellen werden

er niet gepresenteerd, maar stonden meer “opgesteld” in

een duidelijk verouderd, wat grauw blokkendoosgebouw dat

te midden van de vervallen resten van de eens zo indruk-

wekkende Alfa Romeofabrieken nog iéts van de oude glorie

overeind trachtte te houden.


Ik herinner me nog een meewarig klinkend gesprekje met de

beveiligingsmedewerkers aan de inmiddels wat onverzorgd

ogende toegangspoort, waar ooit – zo lieten we ons vertellen-

elke 8 uur zo’n 7.500 Alfa Romeo-fabrieksarbeiders door naar

binnen kwamen en waardoor tegelijkertijd hetzelfde aantal

na een ‘shift’ hard werken huiswaarts keerde. We konden

ons op dat moment zo’n indrukwekkende arbeidersstroom

maar nauwelijks voorstellen.

Tijdens de zomervakantie met Els in 2013 reden we met de

Spider naar de Viale Alfa Romeo in Arese. Het doel was om

foto’s te maken van de Spider, op het terrein van de fabrieken

waar ze in januari 1987 van de productieband was gerold.

De cirkel was daarmee rond. De eens zo glimmende hoge

zuil met het Alfa Romeo-logo bovenin, aan het begin van

de toegangsweg tot het complex, stond er wat verbleekt en

verloren bij. Een ‘kunstenaar’ had er zijn ‘handtekening’ met

een spuitbus op achtergelaten. We troffen een verwaarloosde,

verlaten toegangspoort aan met scheefhangende luxaflex

achter de vervuilde vensters van de werkruimte van de

verdwenen beveiligingsmedewerkers. Een afgebladderd en

verkleurd vaalrood bordje met de tekst ‘Museo Storico Alfa

Romeo’ hing nog altijd aan de gesloten hekken, waar wat

zwerfvuil en hoopjes afgevallen blad zachtjes door de warme

zomeravondwind rondgeblazen werden. Een troosteloze en

tegelijkertijd toch ook weer indrukwekkende aanblik.

Foto’s van de Spider in ons vakantiealbum, poserend voor

een loodgrijze muur van het afgetakelde fabriekscomplex,

volgespoten met fresco’s van de moderne tijd – lees: graffiti

– herinneren me aan dat bezoek. Niéts wees er toen ook

maar in de verste verten op dat deze poort op 24 juni 2015

er met wijd geopende hekken weer fris bij zou staan om

bezoekers van het compleet gerenoveerde en prachtig

opnieuw gestileerde Museo Storico uit te nodigen om over

de inktzwarte, splinternieuw geasfalteerde weg naar het

Museumgebouw te wandelen.

Terug naar 15 juli 2015. Na twee heerlijke dagen Milaan

(ik weet nu ook waar onze Brera haar naam aan te danken

heeft: aan de gezellige gelijknamige uitgaanswijk die tegen

‘Milano-centro’ aanschurkt) pakten we op woensdagmorgen

vroeg en vlot de spullen in en reden zo’n 15 minuten van de

camping bij Milaan naar Arese. Vanaf de Autostrada maakte

het museumgebouw met de enorme helderrode merknaam

er bovenop al indruk. Een paar minuten later reden we de

parkeerplaats voor de toegangspoort op.

Voorafgaand aan onze vakantie had ik het nieuws in

traditionele media en via social media over de 105e

verjaardag van Alfa Romeo, de presentatie van de nieuwe

Giulia en de gelijktijdige feestelijke heropening van het

Museo Storico op de voet gevolgd. Nu stonden we er zelf

voor de deur! Ik was razend benieuwd en kon niet wachten

42

om het Museum binnen te gaan. Ik was nieuwsgierig naar

wat de renovatie had opgeleverd, maar de nieuwe Giulia

met eigen ogen zien zou natuurlijk ook geweldig zijn. We

hadden op dat moment nog geen idee wat ons die dag in

het museum allemaal nog te wachten stond...

De entree van het Museo Storico was onherkenbaar stijlvol

veranderd in een strak gestileerde ruime, lichte en open foyer.

We kochten een alles-behalve-ordinair-toegangskaartje (een

fraaie print met foto van ‘n Alfa Romeo-model, op ieder

kaartje een ander, dus een alleraardigste herinnering) bij

een keurig geklede gastvrouw. We volgden – zoals ons was

uitgelegd – ‘la linea rossa’: een rode, doorlopende, op het

oog ‘zwevende’ constructie langs het plafond die ons de

weg wees. Die rode lijn voert je overigens al van buiten het

museumgebouw naar binnen. De belofte van de gastvrouw

dat we aan het einde van de museumroute de nieuwe Giulia

vanzelf zouden vinden maakte het op dat moment een

beetje lastig om geduld op te brengen om eerst te genieten

van al het andere Alfa Romeo erfgoed.

Bij het betreden van de eerste zaal kreeg ik al meteen

een vette glimlach op mijn gezicht en ik kon een gevoel

van plaatsvervangende trots als Alfist niet onderdrukken,

toen ik zag hoe schitterend het museum nu was ingericht:

geraffineerd – écht onmiskenbaar verfijnd Italiaans ontwerp

– was gebruik gemaakt van verlichting, materialen, kleuren,

spiegelingen, van doorkijkjes, van enorme videowanden

over de volle lengte van zalen met historisch beeldmateriaal

als decor, maar ook van de ruimte om de fraaiste Alfa

Romeo’s subliem tot hun recht te laten komen. Tot in de

kleinste details ademde het museum wat je van een

Italiaans automerk met zo’n indrukwekkende historie

mag verwachten. De verdiepingen en zalen gingen

gevoelsmatig naadloos in elkaar over. We werden in enkele

tussengelegen ruimten met videoschermen nog getrakteerd

op geschiedenisfragmenten en tijdens onze rondgang door

het museum werden we door vriendelijk personeel nog

uitgenodigd om in een onverwachte, fraaie bioscoopzaal

van respectabele afmetingen plaats te nemen voor een

enerverende belevenis. Die houd ik even voor me, om de

pret daarvan voor andere toekomstige bezoekers onder de

lezers niet te bederven...


Met volle teugen genoten we van onze wandeling door de

merkhistorie. Het was betrekkelijk rustig, op een groep van

zo’n 30 á 40 (hoofdzakelijk) mannen na, die – kennelijk -

onder leiding van een gids een museumbezoek brachten.

Zonder uitzondering zagen de heren er keurig op z’n

Italiaans in het pak gestoken uit, waarbij ik in een T-shirtje

met korte spijkerbroek en slippers op z’n zachtst gezegd

nogal schril afstak. Er bekroop me een ‘kat-in-een-vreemd-

pakhuis’-gevoel, dat nog versterkt werd door de gestileerde

museumomgeving.Niet veel later zou dat gevoel nog

eventjes véél sterker worden...

Na zo’n anderhalf uur waren we zo’n beetje op de bovenste

verdieping en tussen de jongste generatie Alfa Romeo’s

aanbeland. Het kon niet missen dat we geleid werden naar

het einde van de route door het museum en al snel oog in

oog zouden staan met de jongste telg van de familie: de

Giulia. Na enkele bewonderende rondjes gedraaid te hebben

om een sprankelend mooie 4C liepen we al kletsend een

laatste hoekje om en bevonden ons ineens onverwacht

in een prachtige, ruime, brede en langwerpige en vrijwel

verlaten ‘salon’, waar – onmiskenbaar - de Giulia voor onze

neus stond. Maar dan wel onder een zijde-achtige rode

mantel... Links zat een netjes geklede jongedame achter

een desk, rechts van ons zat een lange man met flinke

haardos en een wat vlassig baardje in spijkerbroek en losjes

overhemd gekleed – zo leek het - een beetje verveeld op een

bureaustoel naar een computerscherm te staren. We stonden

een moment een beetje te dralen, ons afvragend wat we nou

aan moesten met die Giulia die daar absoluut stond, maar

dus niet te bewonderen was met die mantel eroverheen...

De man bleef bij het bureau met computerscherm zitten

ondanks dat hij onze aanwezigheid opmerkte. Hij keek ons

– voor ons gevoel - nét iets té lang en doordringend aan

zonder iets te zeggen, waardoor we het sterke gevoel kregen

absoluut op het verkeerde moment op de verkeerde plaats

te zijn aanbeland: Een beetje als een zwerver die plotseling

midden in een koninklijk galabal dat op het punt staat te

beginnen, wordt neergezet.

Aarzelend informeerde ik bij de dame achter de desk of we

de Giulia nog zouden kunnen zien. De tijd begon namelijk

voor ons inmiddels toch wel een beetje te dringen. Het

antwoord was dat over ongeveer een uur de onthulling van

de Giulia zou plaatsvinden. We overlegden wat we zouden

doen en bespraken het dilemma van de tijd die we hadden

en de optie om te wachten op de onthulling. We besloten om

naar het spiksplinternieuwe museumrestaurant op dezelfde

verdieping te gaan voor een kop koffie om de onthulling toch

af te wachten. In het sjieke restaurant werden we overvallen

door rijen strak gedekte tafels en we deinsden ervoor terug

om daar op ons gemak een cappuccino te bestellen.

Het gevoel van de kat in het vreemde pakhuis groeide...

Wat nu te doen? We schuifelden weer terug naar de ‘Giulia-

salon’ waar we besluiteloos nog wat stonden te draaien. De

man zat er nog steeds naar een computerbeeldscherm bij

een bureau te staren. Plotseling merkte hij opnieuw onze

aanwezigheid op, stond meteen op en liep kaarsrecht op ons

af. We verwachtten direct het niet mis te verstane verzoek

te krijgen om toch maar zo onopvallend mogelijk en liefst

direct de salon te verlaten. Niets was minder waar. De man

stak meteen zijn hand uit en stelde zich heel vriendelijk

in het Engels voor: “My name is Alessandro Maccolini, and

I am the chief exterior designer of the Alfa Romeo Giulia.

Welcome to the museum.”

We verstonden het uitstekend, maar voordat goed en wel

tot ons doordrong wat hij zei en wie hij was, en voordat wij

ons netjes wisten voor te stellen, vervolgde hij: “In about 15

minutes, I will give a presentation to a group of Alfa Romeo

collegues from several places in Italy about the new Giulia. It

will be in Italian, so you might not be able to understand what

I will tell them about the design of the Giulia. If you wait till

after that presentation, I will be glad to give you a personal

presentation in English afterwards.” Vol ongeloof keek ik

Els aan en ik moet iets gestameld hebben van: “Thank you

very much! We are very pleased and we will meet you after

the presentation.” Enkele momenten later kwam de grote

groep piekfijn geklede – naar we nu wisten - Alfa Romeo-

medewerkers de salon binnengewandeld en het duurde

niet lang voordat Alessandro Maccolini, de ‘kunstenaar’ van

Centro Stile Alfa Romeo die dus verantwoordelijk was voor

het ontwerp van de Giulia, het woord nam om de Giulia aan

zijn collega’s te presenteren. De groep schaarde zich om de

nog bedekte Giulia heen en je voelde de spanning tijdens de

uitleg van haar geestelijk vader stijgen. Na enkele minuten

trok Maccolini het doek onder luid applaus van de Giulia af

en vervolgde zijn overduidelijk gepassioneerde verhaal over

talloze ontwerpdetails.

Na een kwartier rondde Maccolini zijn presentatie af en

konden zijn aanwezige collega’s zich gaan verdringen om

de nieuwste Alfa Romeo. Maccolini stapte meteen op ons

af en trakteerde ons een kwartier lang op een persoonlijke

presentatie in het Engels, waarin hij trots en zo mogelijk

met nog meer passie vertelde over gebruikte materialen,

toegepaste techniek, ontwerpdetails en de keuzes die

– vaak op basis van Alfa Romeo’s designhistorie - gemaakt

waren bij de ontwikkeling van de Giulia. We hingen aan zijn

lippen en voelden ons enorm vereerd door de toegankelijke

en vriendelijke manier waarop hij uitgebreid de tijd nam

om zijn ‘kunstwerk’ aan ons te presenteren. Hij lichtte toe

waarom gekozen was voor een lange wielbasis, die een wat

korte ‘neus’ voorbij de voorwielen tot gevolg had, waarin


ze toch Alfa Romeo-stijlkenmerken hadden verwerkt om

een langere, scherpere, ‘agressieve’ neus te suggereren. Hij

legde uit hoe een actieve spoiler in de neus werkte om bij

hogere snelheden genoeg ‘downforce’ te creëren en vertelde

onder andere dat bij het ontwerpen van de diffuser aan de

achterzijde geen enkele concessie was gedaan ten faveure

van design, maar 100% gekozen was voor aerodynamica.

Een van de mooiste onderdelen, zo zei Maccolini, zat verstopt

onder de carrosserie: de aandrijflijn van koolstofvezel. We

grapten nog dat het een optie zou zijn om een venster in

de bodemplaat te maken... Mijn quasi-serieuze opmerking

om héél ondeugend de V6 ook nog even te laten brullen

beantwoordde hij met pretogen en het antwoord dat hij dat

maar beter niet kon doen omdat hij bang was dat dan de

sprinklerinstallatie in werking zou treden, wat ten koste zou

gaan van de stijlvolle maatpakken van zijn collega’s. Zelf kon

het hem niet schelen, want hij liep er een stuk sjofeler bij.

Gelukkig dacht ik er nog op tijd aan om Els te vragen dat

moment nog even met de camera vast te leggen.

Natuurlijk, het is zo dat Maccolini ook een gewone sterveling

is net als wij allemaal. Toch voelde het heel speciaal om met

een ontwerper van hele fraaie Alfa Romeo’s in gesprek te

mogen zijn geweest. Het is uiteraard niet hetzelfde als met

Rembrandt ontspannen te hebben kunnen keuvelen over zijn

Nachtwacht, maar het komt een klein beetje in de buurt!

Maccolini vertelde terloops dat hij ook de ontwerper was

geweest van de 4C (Ik had toen nog geen idee.) en dus ook –

en dat is voor ons Spider Register natuurlijk weer van belang

- van de 4C Spider die ook nog maar net het levenslicht heeft

mogen zien. Maccolini verwees ook meermalen naar stijl-

en ontwerpdetails die het Alfa Romeo-DNA zo sterk hebben

bepaald en steeds terugkomen. Die zijn bij z’n ontwerpen

van de 4C en de Giulia ook van grote invloed geweest, zo

vertelde hij. Voor de liefhebbers: er is op Youtube eenvoudig

een filmpje van enkele minuten te vinden, waarin Maccolini

boeiend vertelt over het ontwerpproces van de 4C. Even de

zoektermen Maccolini en Alfa Romeo 4C intikken!

En ik kan de lezer verzekeren: in het echt vind ik de Giulia

nóg fraaier dan op de gaafste foto’s en in de geliktste promo-

tiefilmpjes, waarbij ik tegelijkertijd vér wens te blijven

van zinloze smaak-twisten over – naar de overtuiging van

sommigen – wat teleurstellende en te sterke gelijkenissen

met ontwerpen van automobielen van concurrerende makelij

uit hetzelfde marktsegment. Voor mij is de Giulia een échte

Alfa Romeo. Basta!

Toen Els en ik nog een beetje bij stonden te komen van

de belevenis met de presentatie van de Giulia door haar

ontwerper, stapte plotseling een andere voorbijlopende

man ineens recht op me af en stak me zijn hand toe. Toen

herkende ik hem als Stefano Agazzi, de directeur van het

Museo Storico die ik in 2013 bij gelegenheid van het Italia

a Zandvoort-evenement op het circuit al eens persoonlijk

had mogen ontmoeten. Hij had me nu in het voorbijlopen

herkend en schudde me heel vriendelijk even de hand en

heette me welkom. Ik heb er niet op gelet, maar ik sluit

niet uit dat Maccolini dat met enige verbazing heeft zien

gebeuren en zich afvroeg hoe het nou zat dat de directeur

van het Museo Storico me spontaan even persoonlijk de

hand kwam schudden...

Een beetje zwevend van plezier verlieten Els en ik niet lang

daarna, druk napratend over wat ons was overkomen met de

ontmoeting met Maccolini en Agazzi, het museumgebouw.

We hadden zojuist een hele, hele bijzondere ontmoeting en

een uniek, speciaal bezoek aan het Museo Storico beleefd.

Toen we buiten de toegangspoort weer bij onze Brera

terugwaren, besloot ik in een opwelling ons geluk nog een

keer te tarten door met de Brera brutaalweg terug naar de

toegangspoort te rijden en de beveiligingsmedewerker te

vragen of ik even snel door mocht rijden, om van de Brera

voor het museumgebouw een foto te kunnen maken. Met

een glimlach en een knipoog wenkte hij me door te poort te

gaan. Met nóg een prachtige (digitale) extra herinnering aan

een geweldig museumbezoek als resultaat...


Teks

t: W

illem

Koo

ijman

en

foto

’s: W

illem

Koo

ijman

en

Ronn

y Ca

rpen

tier

BIJ DE VIERING VAN HET 105-JARIG BESTAAN VAN ALFA ROMEO

OP 24 JUNI JL. WERD OOK DE LANG VERWACHTE GIULIA

GEPRESENTEERD. DE OPDRACHT AAN DE ONTWERPERS WAS EEN

AUTO MET DE FOCUS OP ULTIEM RIJPLEZIER. DAAROM KREEG DE

NIEUWE GIULIA NA EEN PERIODE VAN VOORWIELAANDRIJVING

VOOR DE 155, 156 EN DE 159 WEER ACHTERWIELAANDRIJVING

(OF VIERWIELAANDRIJVING).

Alfa Romeo presenteerde, in Arese, in eerste instantie alleen

de topversie, de Quadrifoglio Verde (oftewel het groene

klavertje vier). Nadat, onder begeleiding van de zangkunsten

van tenor Andrea Bocelli, de rode Giulia QV op het podium

werd gereden, introduceerde FIAT Chrysler Automobiles CEO

Sergio Marchionne, voor een select gezelschap, de nieuwe

troef van Alfa Romeo.

Marchionne: “De laatste 30 jaar heeft Alfa geleden onder het

feit dat het merk moest concurreren met merken die leven

van massaproductie. Door deze concurrentie aan te gaan was

het merk genoodzaakt de historische waarden van het merk

zelf te laten vervagen. Nu is het tijd om Alfa Romeo weer in

oude glorie op de kaart te zetten, dat is voor ons een morele

verplichting. Alfa Romeo is een icoon dat meer verdient.

De laatste twee jaar heeft Alfa Romeo daarom een omslag

gemaakt, van een ijsprinses op eeuwige zoektocht naar een

overwinnaar met kunst en passie. Vandaag is de eerste dag

van een nieuw tijdperk voor Alfa Romeo. Het merk staat

op de drempel van het herpakken van een marktpositie

waar het recht op heeft. Alfa Romeo zal weer een krachtig

symbool zijn van Italiaanse engineering en vooruitstrevend

Italiaans design.”

Over de invloed van Chrysler, waarmee FIAT in 2014

samenging in de in Nederland gevestigde FIAT Chrysler

Automobiles N.V., zei Marchionne het volgende: “De fusie

met Chrysler was van levensbelang voor de toekomst van

Alfa Romeo. Moederbedrijf FIAT beschikte niet over de

basisvereisten om de nieuwe weg van Alfa Romeo mogelijk

te maken. Het ontbrak aan de benodigde financiën, we

misten een wereldwijd distributienetwerk en de technische

knowhow was ook niet toereikend. Door de fusie met

Chrysler beschikken we nu wel over al die elementen.”

FCA’s CEO over het nieuwe topmodel van de Giulia: “Deze

Giulia Quadrifoglio Verde is weer puur en authentiek. Het

is het ultieme voorbeeld van wat de mensen van een

prestigieus merk als Alfa Romeo verwachten.”

Deze Quadrifoglio Verde heeft een mede door Ferrari

ontwikkelde 3,0 liter V6 Bi-turbo onder de kap, waarmee

hij maar liefst 503 pk vermogen levert. Overigens heeft

Alfa Romeo bij deze motor voor het eerst de beschikking

over een systeem dat 3 van de 6 cilinders uitschakelt als

ze niet nodig zijn. De doelstelling was naast een 50:50

gewichtsverdeling voor een sublieme wegligging de beste

pk/gewichtsverhouding binnen het segment te leveren,

namelijk van 3 kilogram per pk. Om die reden heeft Alfa

Romeo aluminium gebruikt voor de motor, de ophanging

en de portieren en koolstofvezel voor de cardanas, de

motorkap, het dak en het frame voor de sportstoelen. Voor

de achterste draagbalk combineerden de technici aluminium,

composiet en kunststof. De QV heeft zelfs carbon keramische

remschijven. Door het lage gewicht sprint de snelste Giulia


LA BOMBAINTRODUCTIE NIEUWE GIULIA QUADRIFOGLIO VERDE


in 3,9 seconden naar 100 km/uur, extreem snel, sneller dan

de meeste Maserati’s. De topsnelheid is nog niet bekend.

De bekende DNA-knop kent bij deze snelste Giulia nog een

extra stand: RACE.

Het koetswerk kenmerkt zich door een korte overhang,

zowel voor als achter, daarmee krijgt de Giulia de langste

wielbasis in zijn klasse en is het passagierscompartiment

haast op de achterwielen geplaatst. De carrosserie heeft een

duidelijke Alfa-look met simpele lijnen en weinig overbodige

knikken, vouwen en groeven. Langwerpige koplampen en

achterlichten zorgen voor een gestrekte lijn en de brede

heupen accentueren dat het om een achterwiel-aangedreven

auto gaat.

In het interieur wordt de materialenmix doorgetrokken met

het gebruik van hout, koolstofvezel en andere hoogwaardige

bekledingssoorten.

ANDERE BENADERING VAN HET PROJECT

In 2012 heeft Marchionne persoonlijk een eerder ontwerp

voor de nieuwe Giulia verworpen en er toen voor gekozen

een andere benadering voor het project de hanteren. Niet

de geijkte manier van een 4 à 5 jaar lang project gebaseerd

op het evolueren van bestaande modellen maar met een

blanco vel beginnen. Marchionne benaderde hoofdingenieur

Philippe Krief, bij Ferrari mede verantwoordelijk voor de

458 Speciale, in april 2013 telefonisch met de volgende

boodschap: “Je moet komen, het betreft de nieuwe Alfa

Romeo, we moeten totaal iets anders doen. Dus neem een

stel specialisten mee, ga ergens zitten en iets bedenken.

Je hebt 2 jaar en 2 maanden de tijd!” Een team van zo’n

10 specialisten installeerde zich ergens in de buurt van de

Maserati-fabriek in Modena, ver weg van de Research &

Development afdeling om aan het geheime project ‘952’ te

werken. Zo’n project dat in afzondering op een geheime plek

wordt ontwikkeld, wordt ook wel ‘Skunk Works’ genoemd. Die

benaming is afkomstig van de Amerikaanse vliegtuigbouwer

Lockheed Martin, waarbij het de officieuze naam was

voor de ontwikkelafdeling. Aan het einde van de Tweede

Wereldoorlog werd zo’n geheim project door de Amerikanen

uitgevoerd. In een circustent op de parkeerplaats van het

vliegveld van Burbank in Californië ontstond in slechts 143

dagen de eerste operationele straaljager van de Amerikaanse

luchtmacht, de P-80 Shooting Star.

Marchionne over de geheime operatie: “Deze benadering

maakte het mogelijk om de ontwikkeling van de ‘952’ te

verkorten. Alle kennis werd op één plek verzameld. Maar

er was nog een diepere gedachte; om tot een revolutionair

resultaat te komen hadden we een team nodig dat,

ongehinderd door bestaande regels en structuren, met een

schoon vel papier kon beginnen. En die schone lei gold voor

alle onderdelen van de nieuwe Giulia. Daardoor creëerden

we een compleet nieuwe benadering voor het maken van

een automodel. Dit was volgens ons de enige manier om

Sergio Marchionne tijdens de presentatie van de Giulia Quadrifoglio Verde


de wederopstanding van het legendarische merk Alfa Romeo

gestalte te geven.”

En de toekomst, wat zijn daarvoor de plannen? Marchionne:

“We zijn van plan 5 miljard euro te investeren in een agressief

productontwikkelingsplan, de Giulia is nog maar het begin!

Alfa Romeo gaat zich profileren als premium autobouwer

waarbij sportiviteit hoog in het vaandel staat. Alfa Romeo

positioneert zich onder Maserati en gaat de concurrentie aan

met BMW (3-serie), Mercedes-Benz (C-Klasse), Audi (A4),

Volvo (S60) en Jaguar (XE). In de komende 3 jaar volgen er

nog zeven nieuwe modellen. Onze doelstelling is 400.000

auto’s te verkopen in 2018, een verzevenvoudiging van onze

huidige wereldwijde verkoop. Het lijkt een onmogelijke

opgave, maar wij geloven in de kracht van het merk Alfa

Romeo. Ook voor mij persoonlijk is Alfa Romeo een uitdaging

waar ik emotioneel en operationeel zeer bij betrokken

ben. Alfa Romeo is een uniek merk met een prachtige

geschiedenis, dus geloven wij in een succesvolle toekomst!”

HEAD SKUNK PHILIPPE KRIEF OVER DE NIEUWE GIULIA QV.

“We hadden een aantal doelen, waaronder de gewicht/

vermogensverhouding. Het streefgewicht voor de Quadri-

foglio Verde was 1500 kilogram. Om gewicht te sparen

moesten constant afwegingen gemaakt worden wat de

gewichtsbesparing zou zijn en of dat meer geld zou gaan

kosten. Bij bijvoorbeeld deurpanelen kan men efficiënt

gewicht besparen vanwege het grote vlak, maar op andere

vlakken was de gewichtsbesparing zo gering dat dat vanwege

de hogere kosten achterwege werd gelaten. Bij de QV zijn

de motoren, de deuren, de spatborden en de draagarmen

– zowel voor als achter – van aluminium. Koolstofvezel is

gebruikt voor de motorkap, het kofferbakdeksel, het dak, de

aandrijfas en de schalen van de sportstoelen. Door de, mede

door Ferrari ontwikkelde, V6 Bi-turbo wordt 503 pk geleverd

wat de gewicht/vermogensverhouding brengt op een fraaie

2,99.”

Over het rijgedrag van de nieuwe Giulia Quadrifoglio Verde is

Kieft ook zeer enthousiast. “Bij Ferrari werkte ik aan de 458

Speciale. Bij Ferrari heeft men het voordeel dat de wagens

al achterwielaandrijving hebben iets wat we bij de nieuwe

Giulia ook wilden implementeren.

We wilden het maximum van alles, de beste motor, een

50:50 gewichtsverdeling, een fantastisch onderstel en een

optimale aerodynamica. We wilden downforce creëren om

de wegligging en de prestaties te verbeteren. Hiervoor

ontwikkelden we technische hulpmiddelen om de downforce

in de bochten te verhogen waaronder een elektrisch

aangedreven beweegbare splitter - kleine horizontale

spoiler aan de voorkant van de auto. Een splitter splijt de

lucht in tweeën, namelijk de hogedruk-zone en de sneller

bewegende lucht met een lagedruk die zich onder de auto

beweegt. Deze splitter staat constant in contact met de

ECU (Engine Control Unit) die meet of je in een bocht zit of

rechtdoor rijdt, of je onderstuur of overstuur hebt, de ECU

stuurt signalen naar de splitter die de aerodynamica per

situatie beïnvloedt, waardoor de downforce geoptimaliseerd

wordt. Mede door het gebruik van de kennis bij Ferrari rijdt de

Giulia QV fantastisch, de wagen stuurt precies, nauwkeurig,

is zeer wendbaar en bovenal zeer stabiel.”

Op de Internationale Automobil Ausstellung in Frankfurt (van

17 t/m 27 september a.s.) zullen de andere Giulia’s onthuld

worden. Bij de voorstelling van de QV werd met geen woord

gerept over de motorisering van de andere nieuwe modellen.

Naar verwachting komen er 7 andere krachtbronnen ter

beschikking waaronder 4-cilinder benzinemotoren (180, 245

en 325 pk) en 4- en 6-cilinder dieselmotoren. De nieuwe

Giulia is de eerste in een serie geheel nieuwe Alfa Romeo’s.

Om dit kracht bij te zetten heeft het Italiaanse merk ook

het logo veranderd. Later zullen ook een nieuwe Giulietta-

opvolger, een nieuwe Spider en een nieuwe SUV worden

geïntroduceerd. De MiTo zal waarschijnlijk niet worden

vervangen. Rond de jaarwisseling wordt de nieuwe Giulia bij

de dealers verwacht.

Teks

t: W

im M

aste

nbro

ek/D

irk B

os e

n fo

to’s:

div

erse

bro

nnen

Andrea Bocelli zingt bij de introductie


Het begon allemaal met onze allereerste rit als nieuw lid

bij de nieuwkomersrit. Vele mooie Spiders stonden al

geparkeerd bij aankomst bij het Planken Wambuis in Ede. Na

de heerlijke koffi e met appeltaart, het welkomstpraatje en

de uitleg gingen de eerste Spiders van start. Ik ging tussen

twee wat oudere Spiders van start die al ervaring hadden

bij dit soort ritten. Zij waren geen nieuwkomers meer, maar

alle leden van de club mochten meedoen. Wat mij direct al

opviel was dat specifi eke prachtige Alfa-geluid van de Alfa’s

die voor en achter mij reden..

Een schitterende toertocht bracht ons lang mooie rustige

plekjes. Leuke idyllische oude stadjes, dan weer langs

dijkweggetjes en mooie vergezichten over weilanden en

rivieren. Complimenten voor het uitzetten en organiseren

van deze rit. Maar ook genoot ik net zo hard van de prachtige

Spidersound die ik voor me, maar ook achter me, hoorde.

Ik ben heel erg tevreden over mijn Spider, maar het geluid

van onze witte Tbi 939 is bedroevend; hoe kunnen de

Italianen hem zo afl everen...

Natuurlijk, het is allemaal de schuld van de emissie-eisen

voor schadelijke uitlaatgassen, milieu, enz.,enz. Maar het

geluid is en blijft drie keer niks.

Na deze prachtige rit met schitterend weer besloot ik ook dat

voordat ik met de Spider op vakantie naar Italië zou gaan ik

in ieder geval wat aan het geluid zou laten doen. Mijn Spider

klonk als een Japanse eco-hybride en dat vind ik er absoluut

niet bijpassen.

Na wat speuren via internet naar bedrijven die gespecialiseerd

zijn in uitlaatsystemen, had ik na het vergelijken van een

aantal sites direct een voorkeur voor PM Performance, een

bedrijf in Swifterbant. Leuke site met goede tekst en uitleg

wat de mogelijkheden zijn en er wordt goed geluisterd naar

de wensen van de klant. Er staan ook verschillende foto’s

van Alfa’s op de site van Performance die door hen voorzien

zijn van nieuwe einddempers. Dit gaf voor mij helemaal

de doorslag om daar een afspraak te maken. Ook stond er

informatie over een aantal auto’s die van voor naar achteren

een keurig op maat compleet uitlaatsysteem hadden

HET OOR WIL OOK

WAT!



Op de lastige plekken de elektrische ijzerzaag erbij

en de hydraulische steun helpt een handje.

Twee soorten roestvrijstalen dempers uit het rek gehaald.

De oude demper wordt er met een haakse slijper

onderuit gezaagd.

Alleen nog even de eindstukken er af slijpen en

op de hoop met die demper.

Spider gaat weer met z’n beentjes op de grond

en naar buiten voor een luisterrit.

Het eindstuk word met een paar puntjes vastgezet

zodat je het nog een beetje op maat kan buigen.

Motor loopt, even wat gas geven en luistern maar. Eindstukken worden met de haakse slijper van

de oude demper geslepen.

Andere dempers worden gemonteerd en dat alles keer twee.

De grootste einddemper was als éérste aan de beurt

om van zich te laten horen.

Alles er weer af voor een set andere dempers.



gekregen. Voor de echte liefhebbers zelfs met katalysator

vervangers, die er bij de keuring even snel onderuit kunnen

worden gehaald. Maar dat gaat mij persoonlijk wel wat te

ver.

Eerst maar eens telefonisch uitleggen wat voor een geluid

en hoe hard ik dat geluid graag zou willen hebben. De hele

operatie zou toch wel ruim vier uur in beslag nemen. Dus

daar ging ik vol verwachting op naar Swifterbant. De laatste

rit met mijn hybride-eco geluid!

Besloten werd om eerst alleen met andere einddempers aan

de slag te gaan. Twee verschillende einddempers werden uit

het rek gehaald en klaar gelegd om te worden gemonteerd.

De Spider werd op de brug gereden en werd op de juiste

werkhoogte gebracht. Twee hydraulische steunen werden

onder de uitlaatbochten geplaatst, zodat die bij het doorzagen

van de dempers niet op de grond zouden vallen.

Een haakse slijper en een elektrische zaag werden gebruikt

om de oude dempers - waar overigens helemaal niets aan

mankeerde - er af te zagen. De uiteinden van de pijpen

werden netjes vlak gemaakt en de bramen er af geschuurd,

zodat alles weer mooi in elkaar zou passen.

Als eerste werd de qua omvang grootste demper gemonteerd.

Deze demper produceert het minst harde geluid ten opzichte

van de andere dempers die nog in het schap lagen. Na de

montage aan beide kanten kon de motor gestart worden.

Even met een trappetje omhoog, dan kan alles blijven staan

en kun je makkelijk op de startknop drukken. Er werd een

paar keer flink gas gegeven en goed geluisterd.

Brug naar beneden en we begonnen met de eerste proefrit

om tijdens het rijden ook eens goed te luisteren en of

deze demper wel de gewenste decibellen zou geven die

ik graag wilde horen. Mwhaa, er klonk in de verte wel iets

sportiefs, maar hier schoot ik niet erg veel mee op. Toch iets

te braaf voor een Spider. Terug en weer de brug op. Alles

er onderuitgehaald en de andere RVS dempers gemonteerd.

Ook die werden weer even provisorisch vastgezet, maar wel

zo dat je er mee kunt rijden om naar dit andere uitlaatgeluid

te luisteren. Direct al bij het starten op de brug hoorde ik een

hele andere, diepe sound. De Spider werd op de grond gezet

om weer een stukje proef te rijden. Zó, dit klonk meteen

heel wat beter en bij het gas loslaten, hoorde ik ook de

bekende Alfaroffel. Ik hoefde dus niet lang na te denken,

deze dempers moesten het gaan worden.

Eindstuk wordt weer als nieuw met de polijstmachine.

Deze kunnen zo weer in de showroom.

Dit is de eerste, nu nog één voor de andere kant.

Kunst met een grote K.

Wie gaat dat betalen?

Een verstandige Spiderrijder heeft zijn Spider bij REVO verzekerd. Een betere garantie dat uw waardevolle Spider weer snel op de wegkomt na een ‘deukje’ is er niet. Neem het zekere voor het onzekere.

Zowel voor WA als WA Casco verzekeringen.Bel voor meer informatie met René Vos.

Telefoon (0578) 621 648 of 06 55 32 55 77 Fax (0578) 615 813REVO Assurantiën,

Postbus 17, 8160 AA EpeBezoekadres: Zuukerweg 29 te Epe


Absoluut geen asociaal geluid van het type foute Golf of

ander Japans gebakje. Een heel mooie beschaafde Italiaanse

sound wat prima bij een Spider past.

Ik moest nu nog andere eindstukken uit gaan zoeken wat ik

heel jammer vond. De originele zijn juist zo mooi van vorm en

lopen strak mee in de lijn van de achterkant van de auto en

dat maakt het helemaal af. Gelukkig had de monteur al snel

door dat de originele eindstukken ook van roestvrijstaal zijn.

Het was wel veel meer werk, maar de eindstukken werden

van de originele fabrieksdempers afgezaagd en weer netjes

op de nieuwe dempers gelast. Ik was de koning te rijk!

Het monteren en lassen nam uiteraard best wel even tijd

in beslag. Het moest er weer zo onder hangen dat je geen

verschil zou zien, net of er gewoon standaard uitlaten

onder hingen. Ook werden er nieuwe uitlaatsteunen op

de dempers gelast om alles weer precies op de juiste

ophangpunten te kunnen krijgen. Er werd zeer kritisch van

alle kanten gekeken en gemeten. De einddempers moesten

weer mooi gecentreerd midden in de opening hangen.

Regelmatig kwam er weer een laddertje bij om van alle

kanten te bekijken of alles wel mooi in lijn gemonteerd was.

Toen dat het geval was, werd alles defi nitief vast gelast. De

originele eindstukken werden nog even als nieuw gemaakt

met een polijstmachine. Nog wat extra poetsmiddel op de

borstels voor de laatste hardnekkige aanslag. De vier oude

eindstukken zijn weer als nieuw en glimmen je tegemoet.

Aan de buitenkant is niet te zien dat er iets veranderd is aan

de Spider, maar zodra de knop “start” ingedrukt wordt, komt

er automatisch een glimlach op je gezicht. Het is nu echt een

feest om mee te rijden en de muziek kun je nu rustig uitlaten

met zo’n sound. Uitlaatgeroffel dat is wat je hoort, maar dan

op een beschaafde, nette manier wat bij een Spider past.

Het oor wil ook wat en dat is prima gelukt! Met dank aan

PM Performance.


Even nog een laatste lasje en klaar voor gebruik.

Past precies en wordt weer in het oude rubber gehangen.

Defi nitief wordt alles dichtgelast.

Teks

t en

foto

’s: R

ené

Brom


TEUTOTOURVREEMDE EEND IN DE BIJT

VERSLAG TEUTOTOUR, ZATERDAG 18 JULI 2015

De ochtend na de Teutotour haalde ik de rolluiken omhoog

en werd verrast door het regenachtige weer. Wat hebben wij

met deze tour een schitterende zomerdag gehad!

Aanvankelijk zouden wij meerijden in de Alfa Spider 2000

– bouwjaar 1976, doch door een aantal reparaties, die niet

waren voorzien, hadden wij het geluk om met onze andere

oldtimer, een Borgward Isabella Coupé uit 1959,deze rit mee

te rijden. We hebben toestemming gevraagd en gekregen

maar kennelijk viel dit niet echt goed want Arie de Bruin

‘veroordeelde’ ons direct tot het schrijven van een verslag

over deze tourrit. Overigens met genoegen, hoor Arie!

Bea en ik kwamen als eersten aan in het Hof Gehring te

Hörstel-Riessenbeck. Een omgebouwd boerenbedrijf met

een mogelijkheid om zowel indoor als outdoor in een tipi te

verblijven. Omdat wij zo vroeg waren, hebben wij zo’n tipi

van binnen bekeken en stonden versteld van de ruimte die

zo’n tent heeft.

De Alfi sten druppelden binnen. Dan zie je je eigen auto

regelmatig voorbij schuiven en dat doet toch een beetje

pijn. Heerlijk om in zo’n cabrio te rijden met dit uitgelezen

zonnige weer! Je maakt kennis met mensen die net zo’n

Spider hebben als jij en iedere keer opnieuw leer je weer.


De ochtend na de Teutotour haalde ik de rolluiken omhoog Bea en ik kwamen als eersten aan in het Hof Gehring te

De Kaffee mit Kuchen liet iedereen zich goed smaken en na

een welkomstwoord door Arie deelden René en Wendy de

routebeschrijving uit. Groepsgewijs begonnen wij tegen 11

uur aan de eerste rit naar Bad Iburg; ongeveer 55 km.

Dit gebied in Duitsland staat bekend als het gebied waar

de Varusschlacht zich heeft afgespeeld. De quotes in de

routebeschrijving memoreerden dat. De Romeinse generaal

Varus verloor in deze slag tegen de Germanen van Arminius,

zeker 40.000 soldaten. Met een slimme list hadden de

Germanen de Romeinen in een hinderlaag gelokt waar ze

genadeloos werden afgeslacht. Het schijnt dat keizer Augustus

regelmatig, zelfs in zijn slaap, riep: “Varus, Varus, geef mij

mijn legioenen weer”. En dan rijd je met je Italiaanse wagen

door een gebied waar zoveel Italianen het leven lieten.

Op een gegeven moment passeerden wij de Dörenther

Klippen; een rotsformatie van 140 miljoen jaar geleden

(quote René en Wendy). Daar rij je dan en dan besef je wat

de factor tijd betekent... het is een relatief begrip.

Wij naderden een T-splitsing richting Tecklenburg; hier

ontstond grote verwarring. De wagens voor ons draaiden

allemaal om en dat deden wij dan ook maar, je wilt niet

eigenwijs zijn. (Over kuddegedrag gesproken). Na 200 meter

reden wij Arie en zijn vrouw tegemoet in de richting die

wij aanvankelijk reden: punt 23. We zaten dus toch goed

en keerden om waarna wij probleemloos op de juiste weg

kwamen..., we bemerkten toen dat wij slechts 50 meter voor

die weg omgedraaid waren - in de verkeerde richting! Na

deze splitsing reden wij verder door lieflijke dorpjes, prachtig

natuurschoon richting Bad Iburg. En tot onze verrassing

komen wij geen enkele Alfa meer tegen... de route die wij

keurig volgden, klopte! Als wij bij Waldhotel Felsenkeller in

Bad Iburg aankomen, schijnen de mensen al “urenlang” op

het terras te zitten... rara, hoe kan dit?

Na de soep en broodmaaltijd op een zonovergoten terras

met leuke gesprekken over en weer vertrekken wij weer

groepsgewijs voor de middagrit van ongeveer 60 km. Voor

het hotel stond echter een enorme file de kant op waar wij

naar toe moesten. René en Wendy reden ons voor, zodat

iedereen wist hoe uit de file te komen doch zij reden dermate

snel dat wij hen uit het oog verloren. Een van de Alfisten

vroeg de weg aan een bewoner in een van de straten van

Bad Iburg en zo reden wij allen terug naar het punt waar

de file stond. Er ontstond een vrij lange rij met draaiende

motoren. Mijn temperatuurmeter klom naar een bedenkelijk

niveau. Ik zei tegen Bea: “Dit gaat niet goed. Ik heb geen zin

om met een kokende radiator te staan.” We maakten ons los

uit de wachtende rij Alfa’s en sloegen een andere weg in. De

temperatuurmeter ging langzaam de goede kant op.

Een kwartier later passeerden wij het vertrekpunt... de file

was opgelost. Wij schieten n.a.v. de routebeschrijving weer

door bos, weide, landweggetjes, langs Fachwerkhuizen en

wederom..., we zien geen enkele Alfa! Maar we genieten

van ook deze prachtige rit. Als wij uiteindelijk na deze

middagrit bij het Akzent Hotel Saltenhof in Hörstel Bevergern

komen, behoren wij alweer bij een van de laatsten. De

Alfisten schijnen hier al lang te zitten op het terras in de

namiddagzon te genieten bij bier en wijn. Het uitzicht op

de Alfa’s is uniek; alle auto’s staan geparkeerd aan de zoom

van het grasveld aan de achterkant van het hotel waar ook

het terras zich bevindt. Maar wat ons bezig houdt, wat is het

geheim van deze Alfisten? Wil men niet in de buurt van de

Borgward rijden of heeft men de navigatie aangezet? Wie

weet lost dit raadsel zich nog eens op.

Enige Alfisten rijden al zwaaiend huiswaarts, maar de

meesten van de grote groep worden even na 6 uur door

René uitgenodigd plaats te nemen in het restaurant voor een

zeer goed verzorgd diner. Arie zwaaide, namens ons allen,

René en Wendy alle lof toe voor de uitstekend verzorgde

dag!

Wij vertrokken iets eerder in opperbeste stemming na een

heerlijke memorabele dag. Ik rekende af bij de kelner voor

de drankjes en vroeg hem: “Heissen Sie Johannes?” ”Nein”,

antwoordde de hevig transpirerende kelner “Ich heisse

Hannes”. What ‘s in a name.

Wij hopen dat onze Alfa binnenkort weer op de weg verschijnt.

Hulde aan René en Wendy en de verdere organisatie. We

hebben een enthousiaste groep mensen ontmoet; een mooi

begin van hopelijk vele toerritten.

P.S. Arie nog bedankt voor het adres van de Alfa-garage in

de buurt van Almelo.

Naar aanleiding van deze Teutotour verscheen er een artikel

in de regionale Ibbenbürener Volkszeitung van maandag 20

juli. In dat artikel kwam ook de organisator van deze rit, René

Theeuwen, aan het woord. Zie het artikel op pagina 60.


Teks

t: B

ea e

n M

artin

Nie

uwen

huis

-Hou

thof

f en

foto

’s: B

ea e

n M

artin

Nie

uwen

huis

-Hou

thof

f, Pa

ul v

an N

oort

, Ren

é Th

eeuw

en e

n M

arce

l Wal

lenb

urg


Italienische Cabrios und westfälische Hügel

Niederländischer Alfa-Spider-Club auf Rundreise durch die Region

Von Jens Keblat

BEVERGERN. Sie mögen die Berge des Teutos und lieben italienische Cabriolets: ein nie-derländischer Alfa Romeo Spi-der-Club bereiste vergangenen Wochenende den Teutoburger Wald und steuerte am Samstag zur Übernachtung auch Bever-gern an. Sechs Generationen Alfa Spider sind seit 1966 entstan-den, auf eine siebte Generation warten die Fans diese kultigen Automobils bereits seit über fünf Jahren.Mit jeder Generation hat sich der Roadster bislang immer wieder optisch von seinen Vor-gängermodellen abgesetzt. Im Alfa Romeo Spider Register in Beuningen in den Niederlanden sind sie alle vertreten, die klei-nen italienischen Vehikel. Die Niederländer lieben diesen Fahr- zeugtyp – egal ob als jungen Gebrauchtwagen oder Oldtimer – sagt Autofan René Theeuwen aus Neuenhaus bei Nordhorn: “Wir lieben dieses italienische Fahrgefühl, das offenen Fahren. Das Besondere sind das Gefühl, der Sound und das Design. Das ist etwas anderes, als ein durch-schnittliches Cabriolet. Weil: Davon gibt es auch hier in Deut-schland genug. Aber der Spi-der ist nicht zu vergleichen mit BMW, einem Mercedes oder einem Golf.” Jetzt hat sich das Spider-Register auf den Weg

gemacht und den Teutoburger Wald alleine am Samstag auf einer 100 Kilometer langen Rundreise erkundet.Theeuwen: “Wir haben eine Tour für unsere Mitglieder or-ganisiert und heute sind etwa 70 Mitglieder und 34 Spider hier.”Durch Tecklenburg sind sie ge-fahren, Bad Iburg und vorbei an Holperdorp, zwischen Fach-werkhäusern, grüner Idylle und westfälisches Gastfreundschaft. Das Fazit: Dast ist so nah an der Grenze und ein total ande-res Deutschland. Das hat unsere Mitglieder heute begeistert. Selber kennen die das Flachland oder das flache Emsland mit den Moorlandschaften”, so der Au-tofan weiter.

Bis von der Küste im Westen und aus dem Süden der Nieder-lande ware sie angereist, einige Niederländer zählten am Ende des Wochenendes mehr als 500 Kilometer auf dem Tacho. Drie Tage lang waren sie unterwegs.Die Sehnsucht nach den Erhe-bungen, den Hügeln und Ber-gen, sie führte am Samstag-nachmittag schliesslich zu einer längeren Pause in Bevergern. Am Saltenhof liessen sich die Spider-Fans kulinarisch ver-wöhnen, und auch übernachtet haben die Fahrer und Beifahrer von insgesamt 22 de Wagen in Bevergern. Am Sonntag dann endete die Teuto-Rallye.

Rund 70 Niederländer eines Alfa-Spider-Clubs, machten am Wochenende unter andere am Saltenhof in Bevergern Station.

Foto: Jens Keblat


Afgelopen maand was het weer zover, de driejaarlijkse taxatie

om de waarde en de staat van de auto te bepalen voor de

verzekering en natuurlijk zijn we dan zelf ook nieuwsgierig

naar wat ons trotse bezit nu zou opbrengen. Op zich is dat

raar want als ik hem morgen zou moeten verkopen zou ik

dat zeker niet doen. Maar toch....we willen het weten, gaan

de prijzen nu omhoog of omlaag voor klassieke auto’s en zo

ja voor welke en hoort die van mij daar dan bij? Allemaal

vragen die we hebben als we een taxatie laten doen.

Al jaren is Gratama & Luxwolda Classic Car Taxaties een

trouwe adverteerder bij ons in de Spiderama, dus Peter

Luxwolda gevraagd of hij mijn auto wilde taxeren. Een

bijkomend voordeel daarbij is dat je als lid van het ARSR

een leuke korting krijgt op de taxatie, wat uiteraard altijd

meegenomen is. We zouden de taxatie bij mij thuis doen en

Peter was er al eerder dan ikzelf.

Ondanks dat velen wel eens een taxatie hebben meegemaakt

vroeg ik Peter wat nu eigenlijk van invloed is op de hoogte

van de waarde, met andere woorden wat kan je nu als

bezitter doen om je auto zo goed mogelijk te presenteren

en wat voor invloed heeft dat dan? Peter is daar heel helder

in. Een goede onderhoudshistorie, kennis van het verleden

van je auto en zorg ervoor dat ‘ie er netjes bij staat. Een

poetsbeurt op zich hoeft niet, maar haal wel even de grote

klodders modder eronder vandaan, zorg voor een schone en

nette motorruimte en reinig je interieur. Hoe een auto eruit

ziet zegt vaak ook veel over hoe de eigenaar ermee omgaat.

Allemaal simpele dingen die vertellen of je aandacht hebt

voor je klassieker.

Tijdens de koffi e stelde Peter volop vragen over de historie

van de auto, het onderhoud van de laatste jaren en de grote

dingen die eraan waren gedaan in de afgelopen drie jaar.

Al met al bleek ik stiekem er toch best veel in geïnvesteerd

te hebben. Dan maar hopen dat het dat ook waard is

geweest. Dus naar buiten en de auto van nabij bekeken.

Peter kijkt gelijk naar de lijnen van de deuren, de motorkap

en de kofferbak. De laatste twee waren niet perfect, de

motorkap ligt net iets lager, een kwestie van het steunrubber

vervangen en het kofferdeksel ligt niet in het midden, een

puntje van aandacht dus. Vervolgens gaat de motorkap

open en Peter ziet met zijn oog voor detail gelijk dat er een

onzuivere modifi catie heeft plaatsgevonden in de vorm van

de olievuldop. Peter Luxwolda sprak mij licht bestraffend

toe over de van een Volkswagen afkomstige olievuldop, die

noodgedwongen op mijn Alfa Romeo Spider 2000 Touring zit

gemonteerd. Verder weinig commentaar en de auto wordt

als netjes gekwalifi ceerd.

We gaan weer naar binnen voor het moment suprême. Op

basis van zijn waarnemingen rondom de auto, het interieur,

de motorruimte en de onderkant van de auto komt Peter met

zijn taxatiebedrag met een verklaring hoe hij daarbij komt.

De conclusie van zijn rapport zal ik jullie niet onthouden: Deze

Alfa Romeo Spider 2000 Touring is een fraai gerestaureerd

exemplaar, dat zich in een uitstekende staat bevindt. Er is

veel zorg en aandacht besteed aan uiterlijk en techniek. De

auto wordt zeer goed onderhouden. U snapt dat ik daarover

uitermate content ben. En by the way, de inspanningen zijn

het waard geweest, de Lady blijft voor mij als een mooie

vrouw, begerenswaardig, kostbaar doch elke cent waard.

Met dank aan Peter voor zijn medewerking en uitleg.

TAXATIE VAN EEN LADY

Peter LuxwoldaRegister Taxateur TMV en VRT 14-398-MHobéon SKO Certificaat Nr. 029662Zeelandstraat 60-11082 BZ AMSTERDAM06 537 20 405

[email protected]

Gratama & Luxwolda Classic Car Taxaties

Teks

t en

foto

: Ron

ald

Sol


FER AKKERMANS DIE ALTIJD DEZE RUBRIEK VERZORGT IS ZO

DRUK BEZIG GEWEEST MET DE NAMAC-TENTOONSTELLING VAN

ZIJN ALFA ROMEO-MINIATUREN IN HET LOUWMANMUSEUM

DAT HIJ GEEN TIJD HEEFT GEHAD OM ONS IN DIT NUMMER VAN

SPIDERAMA OP DE HOOGTE TE BRENGEN VAN ALLE NIEUWTJES

IN MINIATUURLAND.DAAROM BRENGT UW HOOFDREDACTEUR

U EVEN OP DE HOOGTE WAT HIJ VAN FER VERNAM.

Dit jaar vierde de miniaturenvereniging NAMAC haar

vijftigjarig bestaan met een enorme miniaturenexpositie

van 1 juli tot en met 9 augustus in het Louwmanmuseum

in Den Haag. Jonkheer Gijs van Lennep opende onder grote

belangstelling de tentoonstelling met het plaatsen van een

exclusief schaalmodel van de Porsche 917 in een vitrine

waarin dit miniatuur nog ontbrak. Het 1:18 schaalmodel

was natuurlijk de Porsche 917 waarmee hij in 1971 de 24

uursrace van Le Mans won.

De jubileumtentoonstelling omvatte maar liefst 112

vitrines. Elke vitrine was ingericht door een NAMAC-lid en

Fer Akkermans verzorgde een vitrine met 105 Stijliconen

Alfa Romeo concepten showautomobielen. Iedereen was

verbaasd over zo’n groot aantal eenmalige Alfa carrosserieën

van de designhuizen Pininfarina, Bertone, Ghia, Michelotti,

Italdesign, Touring, Sbarro, Fioravanti en Zagato.

In die zes weken heeft Louwman 14.000 bezoekers

getrokken, flink meer dan normaal. Fer is daar een aantal

dagen gastheer geweest en verzorgde een “koffieklets” met

Alfamodelverzamelaars. Op 10 augustus moest alles in het

Louwmanmuseum weer worden opgeruimd.

Daarna stond Fer weer met zeven vitrines met daarin 198

modellen op het Spettacolo Sportivo op het zonnige TT-

circuit in Assen. Hier was het thema 30 jaar Alfa 75 en

65 jaar Alfa 1900. Ook hier veel bezoekers. Coureurs als

Cajani van Scuderia del Portello (Alfa Romeo 1900 Carrera

PanAmericana-Mexico) bezochten Fers miniatuenpitbox.

Als volgend jaar de Duetto 50 jaar bestaat, zou Fer er zomaar

weer kunnen staan!

Teks

t: W

im M

aste

nbro

ek e

n fo

to’s:

o.a

. Fer

Akk

erm

ans

MINIATURA50 JAAR NAMAC - SPETTACOLO SPORTIVO

Omdat geen klassieker gelijk is

verzekeren wij op maat

Verzekerd volgens FEHAC normen

JA❑ Stuur mij een offerte voor mijn klassieker

❑ Bel mij voor nadere informatie

Merk en type:

Bouwjaar: Rijdt u meer dan 5.000 km per jaar? ❑ ja ❑ nee

Taxatiewaarde of geschatte waarde:

Naam:

Adres:

Postcode: Woonplaats:

Tel.prive: Tel.zaak:

Beroep:

U kunt deze coupon in een ongefrankeerde envelop sturen naar:

KUIPER VERZEKERINGEN

ANTWOORDNUMMER 51

8440 VB HEERENVEEN

c o u p o nik wil meer weten over uwklassiekerverzekering● Scherpe tarieven

● Duidelijke polisvoorwaarden,speciaal gemaakt voor klassiekers

● Dekking op basis van de getaxeerde waarde● Eerste taxatie kan gratis zijn● Keuze uit verschillende dekkingsmogelijkheden● Snelle en correcte afhandeling van schade● Adequate hulpverlening, ook bij pech onderweg

Telefoon: (0513) 61 44 44

Bezoekadres: Breedpad 21, HeerenveenPostadres: Postbus 116, 8440 AC Heerenveen

Fax: (0513) 62 37 [email protected]

€



De MG-club organiseerde op zondag 28 juni het jaarlijkse

British Autojumble in het Lido-park in Waalwijk. Meer dan

1100 (!) Engelse oldtimers van merkenclubs en particulieren,

voornamelijk MG’s, Triumphs, Jaguars, Austins, Morrisjes,

maar ook Rolls-Royces, Bentleys, Jensens en Lotussen (lastig,

al die automerken in het meervoud...) werden daar letterlijk

in het zonnetje gezet.

Aangezien nogal wat leden van ons eilandelijke autoclubje

Carwei zo’n Engelse klassieker bezitten togen wij die dag,

deels binnendoor, naar dit evenement.

Voor de niet-Engelse autobezitter was er wat achteraf, achter

de bosschages, een speciaal parkeerterrein beschikbaar.

Achter wat MG-B’s en een Triumph TR4A reden ook ik met

mijn Alfa Spider en een medelid met zijn FIAT 124 Spider het

festivalterrein op. Toch enigszins gegeneerd over het gras

hobbelend keken wij elkaar aan. “Wij zijn echt wel de enigen

hier met een Italiaanse auto, hè?”zei mijn FIAT-maat. “Zie

het maar als ontwikkelingswerk”, zei ik nog vol bravoure.

Daar kwam plots een van de organisatoren van de meeting

voorzien van een bolhoed met een lint met daarop de Union

Jack eromheen gewikkeld op ons afgestoven. Vuurrood van

ontzetting stamelde hij: “Een FIAT! Een Alfa! Weg! Weg! Weg!

Van dit terrein af!”

Mijn FIAT-maat die tot zijn grote vreugde bij de ingang

zelfs een MG-badge uitgereikt had gekregen (zeker een

zeldzame, vrij onbekende MG...) en ik deden nog een poging

om onze mooie rode Spiders in een hoekje van het terrein

te stallen, maar ook dat ging de organisatie te ver. Meerdere

troepen werden opgeroepen om ons het park af te dirigeren.

De enige toegangsweg was bezet door arriverende Britse

automobielen, dus moest een vooruitgeschoven post de

rest tegenhouden om ons in tegengestelde richting het

veld te doen verlaten. Met tegenzin parkeerden wij tussen

de Toyota’s en Kia’s, hoewel daar ook Porsches, een Citroën

SM e.d. tussen stonden. Nog lachend van de pret bekeken

we vervolgens in het fraaie park de vele prachtige Engelse

klassiekers. Maar onze Italiaanse waren die dag ook

spraakmakend!

NOT AMUSED!BRITISH AUTOJUMBLE WAALWIJK

Teks

t: W

im M

aste

nbro

ek

Omdat geen klassieker gelijk is

verzekeren wij op maat

Verzekerd volgens FEHAC normen

JA❑ Stuur mij een offerte voor mijn klassieker

❑ Bel mij voor nadere informatie

Merk en type:

Bouwjaar: Rijdt u meer dan 5.000 km per jaar? ❑ ja ❑ nee

Taxatiewaarde of geschatte waarde:

Naam:

Adres:

Postcode: Woonplaats:

Tel.prive: Tel.zaak:

Beroep:

U kunt deze coupon in een ongefrankeerde envelop sturen naar:

KUIPER VERZEKERINGEN

ANTWOORDNUMMER 51

8440 VB HEERENVEEN

c o u p o nik wil meer weten over uwklassiekerverzekering● Scherpe tarieven

● Duidelijke polisvoorwaarden,speciaal gemaakt voor klassiekers

● Dekking op basis van de getaxeerde waarde● Eerste taxatie kan gratis zijn● Keuze uit verschillende dekkingsmogelijkheden● Snelle en correcte afhandeling van schade● Adequate hulpverlening, ook bij pech onderweg

Telefoon: (0513) 61 44 44

Bezoekadres: Breedpad 21, HeerenveenPostadres: Postbus 116, 8440 AC Heerenveen

Fax: (0513) 62 37 [email protected]

€



NA DE TWEE VERHALEN OVER VAKANTIE IN ITALIË IN HET SPIDERAMA 2015 JUNINUMMER WORDT DIT

AL HET DERDE ITALIËVERHAAL! HANGT ER ITALIË ‘IN DE LUCHT’? NOMEN EST OMEN...: DE KOMST VAN

DE GIULIA, OF IETS HEEL ANDERS? WAT ER DAN OOK IN HET VERSCHIET MAG LIGGEN, IN DIT VERHAAL

GA IK IETS VAN ONZE ERVARINGEN VERTELLEN MET ONZE SPIDER NAAR ITALIË IN VOORJAAR 2015. NIET

UITGEBREID, WANT ECHTE SPIDERISTI KENNEN ITALIË, NIETWAAR? DUS MEER PLAATJES DAN PRAATJES.

ITALIARIVISITATO


De hoogvlakte bij Castelluccio in de Monti Sibillini


Vorig jaar waren we van plan om, na deelname aan het

Mille Miglia e 5 Laghi buitenlandevenement, langer in Italië

te blijven. We wilden toen naar Toscane en Umbrië om die

streken op te zoeken waar we decennia geleden regelmatig

naar toegingen, toen nog met een Alfasud. Met de Alfasud(s)

hadden we indertijd het grootste deel van Italië bezocht,

totdat Italië zich door hoge horecatarieven uit de markt

prijsde. Daarna stapten we over op Giulietta’s, indertijd de

rode stier onder de heilige koeien, en vervolgens de 75, 155,

156 en GT. Causaliteit tussen hoge horecatarieven en overstap

naar ander types dan de Alfasud is slechts ogenschijnlijk.

Door Lidy’s hernia moesten we ons in 2014 beperken tot het

Miglia e 5 Laghi buitenlandevenement. En, brak Lidy op de

terugreis ook nog haar pink (Spiderama 93, pagina 48). Dus

dan maar een herkansing in 2015.

Aanvankelijk was het plan om, na een overnachting in de

buurt van Basel, naar de eerste korte stop in Italië aan het

Lago Maggiore te rijden via de oude Gotthardpasweg, de

Tremoloroute. Niet via de tunnel, want daar hadden we in

2014 al lang genoeg in de fi le gestaan. Bovendien is de

Tremoloroute met al zijn tornantes veel leuker.

Ik bezocht dus regelmatig http://www.gotthard-strassen-

tunnel.ch/Mitteilungen.35.0.html om de vorderingen te

volgen bij het sneeuwvrijmaken van de pasweg.

Sneeuwvrijmaken leek vlot te gaan: één week voor ons

vertrek werd de pas geopend voor verkeer. Maar, door slecht

weer viel er weer veel sneeuw op de pasweg en werd de

pas weer gesloten. Ronald en Marguerithe Sol namen in

2015 de tunnel met regen; Jack en Hanny Vermeulen namen

op de heenweg in 2014 de weg via de pas, met ernstige

mist, helaas, en op de terugweg de tunnel wegens slecht

weer (zie Spiderama 94). Gaat het nog iemand lukken om

wel de pasweg met uitzicht te nemen?

Wij planden de route dus dan maar via de San Bernar-

dinopasweg, ook leuk, die bleef wel open.

Een ander onderdeel van de voorbereidingen, buiten het

selecteren en boeken van hotels, was het maken van

ongeveer 15 routes voor in mijn Garmin Zumo. Deze routes

waren zowel voor de heen- en terugreis als voor trips ter

plaatse. De routes maakte ik met TyreToTravel, want dan

kan je via Streetview zaken nog visueel checken (zie ook

Spiderama 93, pagina 30). De gpx-fi les werden in Garmin

Basecamp geïmporteerd voor zowel het omzetten van

viapoints in zachte waypoints als voor controle op exacte

plaatsing van waypoints op de wegen in de Garminkaart en

op juistheid van de routeovername door Basecamp vanuit

de Googlemapskaarten in TyreToTravel. De Zumo werd vanuit

Basecamp geladen met routes (ik zal daarover later nog een

apart verhaal maken). Mijn Macbook met Basecamp, en de

daarin geïmporteerde routes, ging mee op reis om onderweg

nog routecorrecties te kunnen aanbrengen.


Oude en jonge kunst in Castellina in Chianti Spiderwegen zonder Spiders helaas


Na een voorspoedig verlopen eerste reisdag en overnachting

nabij Basel gingen we op weg naar het Lago Maggiore.

Onderweg hoorden we al via de verkeersinformatie, voor

zover het grappig klinkende Schwiizerdütsch te verstaan

was, over lange wachttijden bij de Gotthardtunnel. Wij blij

dat we voor de San Bernardinoroute gekozen hadden, want

lange wachttijden voor de tunnel betekent vaak ook lange

wachttijden voor de afslag naar de pasweg. Maar, even later

kwam een melding van langzaam rijdend verkeer richting

San Bernardinotunnel, te beginnen al ergens in de buurt van

Chur. Tja, toen pas bedachten we dat het de zaterdag voor

Pinksteren was. Waren we even vergeten bij de planning. De

langzaam rijdende fi le tot aan de San Bernardinotunnel was

dus lang niet mals, uren vertraging. Eenmaal in de buurt van

de tunnelingang was het erg regenachtig met laaghangende

bewolking. Grote kans dus dat we op de pasweg in de wolken

en/of regen zouden rijden. Dat is niet leuk open rijden.

Dus in arren moede toch maar voor de tunnel gekozen om

eindelijk eens op te kunnen schieten. Aan de Italiaanse kant

van de pas klaarde het gelukkig snel op en bereikten we

zonder verdere vertraging ons verblijf in Ranco aan het Lago

Maggiore.

Bij de ritjes rond het Lago Maggiore viel het ons op dat het niet

meeviel parkeerplaatsen te vinden. Jack en Hanny Vermeulen

hadden in 2014 aan de Amalfi kust hetzelfde probleem. In

onze herinnering was parkeren decennia geleden minder

problematisch. Dan karden we gewoon met de Sud richting

centro en vonden daar dan een parkeerplaats. Tja, vroeger

was alles beter. Nu waren we weliswaar met Pinksteren

aan het Lago Maggiore, dan is iedereen vrij. Maar later, op

ander plaatsen in Italië, hadden we dezelfde ervaring: lastig

parkeren behalve in parkeergarages.

Na twee nachten aan het Lago Maggiore trokken we verder

naar San Gimignano. Daar had ik een hotel geselecteerd

mede vanwege het prettige uitzicht op het Toscaanse

landschap. In San Gimignano kan je op de meeste plekken

prima eten. Die noem ik dus hier niet. Maar, ééntje springt er

uit: Trattoria Rigoletto aan de Via Roma is grappig piepklein

met zeer attente bediening en serveert goed bereide

Toscaanse gerechten. Vanuit San Gimignano verscheidene

tochten gemaakt door het fraaie landschap en naar leuke

plaatsen zoals Greve in Chianti, Volterra en Castellina in

Chianti waarbij het opviel dat Italianen toch wat minder dan

vroeger de neiging hebben om, ondanks tegenliggers, over

de middenstreep te passeren. In Volterra konden we net als

vroeger direct naast het centrum parkeren, maar dan nu in

een ondergrondse parkeergarage. Misschien toch wel wat

beter dan vroeger.

Na een kleine week in San Gimignano vertrokken we naar

de laatste pleisterplaats: Gualdo Cattaneo. Daar hadden we

een appartement gehuurd bij Anthony Lommerse. Anthony

kende ik van de middelbare school: we deden samen de

laatste twee klassen van de H.B.S.b en deden exact een halve

eeuw geleden samen eindexamen. Daarna scheidden onze

wegen: ik ging scheikunde studeren, hij biologie. Hij woont

sinds ongeveer 10 jaar min of meer permanent in Italië en

verhuurt (http://casainumbria.net/) de benedenverdieping

van zijn huis op een helling met schitterend uitzicht op


Lidy op het balkon, met uitzicht op het Lago Maggiore

Uitzicht vanuit de hotelkamer in San Gimignano Koffi estop in Castellina in Chianti


Teks

t en

foto

’s: P

aul e

n Li

dy v

an N

oort

de heuvels van Umbrië. Ik zou hem wel moeten kunnen

herkennen want hij staat op zijn website op een foto voor

zijn pizzaoven als pizzaiolo Antonio. Het omgekeerde was

nog maar de vraag na mijn transformatie van aetherisch-

leptosome fl apoor op de H.B.S.b naar een ietwat welgedane

kalende Drees-trekker.

Voor Lidy was een prettige bijkomstigheid van de ligging

van het appartement dat er geen restaurants in de directe

omgeving waren. Dat betekende zelf koken, zodat ze

haar hebberigheid voor Italiaanse spijsjes in plaatselijke

supermarkten kon uitleven. Het voordeel van een verblijf bij

een in Italië ingeburgerde Nederlander is dat deze goed op

de hoogte is van lokale activiteiten en bezienswaardigheden.

We gingen, bijvoorbeeld, samen met Anthony en Marjan

naar een uitgebreide pranzo in het kasteel van Titignano

(www.titignano.com). Op zondag kan je daar eten voor € 25

all in. Het kasteel kan ca. 250 eters opnemen, maar je moet

wel op tijd reserveren. Anthony probeerde nog om ons in

de schitterende hoofdzaal te krijgen, maar die was helaas

al gereserveerd voor eters i.v.m. een communiefeest. Dan

zit je daar vanaf 1 uur tussen uitsluitend Italianen en trekt

urenlang een keur van gangen langs. Dus, beheerst op laten

scheppen en rustig aan met drinken anders haal je het einde

na 4 uur tafelen niet. Het diner kan je daarna uiteraard rustig

overslaan.

Ook in Umbrië was het weer heerlijk open rondrijden in

de schitterende heuvels rond Assisi, Bevagna, Montefalco

en Spoleto en in de Monti Sibillini, zo nodig voorzien van

handige tips door Anthony. Al viel dat open rijden de laatste

dagen niet mee bij 35 graden en volle zon. Daar kwam bij

dat rijwind niet echt gevangen kon worden vanwege de

deplorabele staat van veel wegen: hobbels en kuilen. Dan kan

je niet vlot doorrijden, ook al omdat vaak op buitenwegen

een maximumsnelheid van 50 km/u gold. In Toscane waren

soms wegen niet al te best, maar Umbrië spande echt de

kroon. Op één weg, die wel gewoon op de Garminkaart

stond moesten we zelfs noodgedwongen achteruit weer

terug. Weg was erg ‘brutta’ zeiden daar bezige ‘localo’s’:

leek ons zelfs voor een 4WD een hele klus.

Erg prettig is dat je tegenwoordig in plaatsen zoals Assisi

en Spoleto prima overdekt kan parkeren nabij het centrum

en dat roltrappen of rolbanen je van daar naar boven

naar het centrum brengen. Ook veel plezier gehad van de

routebegeleiding door de Garmin Zumo. Alleen, de Garmin

kaarten gaven bij twee routes een traject via een (niet meer)

bestaande spoorwegovergang in de bebouwde kom, ondanks

zogenaamde life-time kaart updates. In dat geval was het

even uitzoomen op de Garmin om te zien waar we wel weer

aansluiting op de route konden vinden. Tja, en dan ben je

weliswaar in het moederland der Spiders, maar we hebben

daar welgeteld slechts één Spider gezien. Op de terugweg

maar weer voor de San Bernardino pasweg gekozen. Dit

keer ook echt gereden, en met schitterend weer: een feest!

Dus, onze hernieuwde kennismaking met Italië is uitstekend

bevallen. En, we ontdekten dat verblijf bij een ingeburgerde

Nederlander met lokale kennis zo zijn voordelen heeft. Dus,

wat let je om weer eens naar Italië te gaan?


Teks

t en

foto

’s: P

aul e

n Li

dy v

an N

oort

De skyline van San Gimignano Piazza Potano in Cerreto di Spoleto

Uitzicht vanaf het zwembad in Gualdo Cattaneo


52,50

20,-

CLUBartikelenNaast de diverse evenementen, meetings en rondritten

laat onze club ook promotiemateriaal maken, welke voor

zowel leden als niet-leden te koop aangeboden worden.

Het assortiment clubartikelen is divers, en er is dan ook voor

iedereen wat wils! Nieuwe ideeën zijn echter altijd welkom!

Vragen? Neem dan contact op met

Miranda Toussaint via 06 46 400 625 of stuur een e-mail naar:

[email protected].

80,-

42,50

12,50

A - Pique vest

B - Poloshirt

E - Portefeuille

D - Bodywarmer

A - Pique vest met contrasterende piping op de boord, kraag, rits en mouw in de kleur rood met witte biezen.

B - Poloshirt Fruit of the Loom unisex poloshirt in een super kwaliteit (meer polyester). Materiaal: 65% polyester 35% katoen, door het gebruik van polyester is deze polo minder gevoelig voor kreuken dan bij 100% katoen. Voorzijde gebor-duurd met Alfa Romeo Spider Register Kleuren: zwart, rood, wit.

C - Softshell jack in de kleur Blauw.Voor-zien van refl ecterende piping, afstelbare velcro manchetten steekzakken met ritsen aan voorzijde en een binnenzak met rits.Voorzijde geborduurd met Alfa Romeo Spider Register Logo. Zeer waterbestendig en ademend kwaliteit 96% polyester en 4% spandex, voering 100% microfl eece polyester.

D - Bodywarmer. Warme bodywarmer met twee binnenzakken en 2 steekzakken met rits. Rits en drukknopen aan de voor-

zijde. Hoge kraag aan de achterzijde voor een warme nek, is goed te combineren met het rode vest en de zwarte polo.Voorzijde geborduurd met Alfa Romeo Spider Register Logo.

E - Portefeuille Zwart lederen portefeuille met clublogo.

F - Pet Witte pet met rode klep in een klassiek design.

F - Pet

C - Softshell jack

zijde. Hoge kraag aan de achterzijde voor

12,-


VOOR DE ZOMERVAKANTIE VAN 1995 STOND, NET ALS WE IN

1994 HADDEN GEDAAN, EEN RIT DOOR FRANKRIJK MET ONZE

SPIDER OP DE AGENDA. HET PLAN WAS OM VAN 2 JULI TOT EN

MET 28 JULI MET DE SPIDER RICHTING HET ZUIDEN VAN FRANKRIJK

TE TREKKEN, TE BEGINNEN AAN DE OOSTZIJDE, ELZAS EN DE

ALPEN EN DAN VIA DE PROVENCE RICHTING DE ATLANTISCHE

KUST TE GAAN OM VAN DAARUIT VIA NORMANDIË WEER NAAR

NEDERLAND TE RIJDEN. IN JUNI ONZE 2000 VELOCE NOG EVEN

EEN GROTE ONDERHOUDSBEURT LATEN GEVEN, DE TENT VAN

ZOLDER GEHAALD EN ONS THUIS AL VERDIEPT IN DE ROUTE

DIE WE WILDEN AFLEGGEN. HET CREDO WAS ZOVEEL MOGELIJK

SNELWEGEN VERMIJDEN, GROENE ROUTES RIJDEN WAARLANGS

WAT TE ZIEN WAS, HETZIJ NATUUR OF ARCHITECTUUR.

Op zondag 2 juli stonden we gereed voor vertrek. De

achterbak minutieus ingepakt met alle benodigdheden voor

de reis. Op de achterbank de nodige proviand en andere

spullen voor onderweg. Het bagagerekje op de kofferbak

met daarop de oude plunjebaal met daarin de tent, goed

vastgesjord met spanbanden. Dit jaar gingen we voor het

eerst met onze eigen, tweepersoons, tent. Het jaar ervoor

hadden we een tent geleend, om te kijken of het kamperen

ons beviel.

Uit Warnsveld vertrokken was ons eerste doel Epen in Zuid-

Limburg. Traditiegetrouw overnachtten we daar de eerste

vakantiedag in Hotel Herberg De Smidse, gelegen tegen de

Belgische grens aan. Na een goede nachtrust en een ontbijt

in dit bergschoen- en rugzakvriendelijke hotel de Spider in en

bij Slenaken de grens over. De eerste overnachting in onze

nieuwe tent vond plaats in het Luxemburgse Lintgen waar

het de hele nacht regende, de tent lekte in eerste instantie,

maar dat hoort bij een nieuwe tent, die moet zich eerst

zetten. De volgende stop was in de Franse Elzas waar we

vanwege de hevige regen toch maar voor een overnachting

een hotel kozen.


De dag erna via de ‘Route des Crêtes’, een route over de

verschillende toppen van de Elzas waaronder de 1366 meter

hoge Hohneck, naar ons volgende adres gereden, een

camping in La Bresse. De tocht naar het zuiden ging verder

via Ronchamp, waar we de moderne kerk, Notre-Dame-du-

Haut, van architect Le Corbusier bezochten, Pontarlier met

het imposante middeleeuwse Chateau de Joux, en het Lac

d’Annecy, waar we per waterfi ets een tocht maakten. Daarna

ging de reis richting Chamonix. In Les Houches, aan de voet

van de 4807 meter hoge Mont Blanc, kampeerden we met

een prachtig uitzicht op de bergen. Vanuit Chamonix gingen

we per trein naar Montenvers waar we de gletsjer ‘La Mer de

Glace’ bezochten. De volgende dag hebben we de, dik één

uur en een kwartier durende, klim naar de waterval van de

Diosaz gemaakt.

Op 10 juli trokken we verder, over de Col de La Madeleine

(2000 meter), de Col du Lautaret en de Col du Galibier naar

Briançon. De volgende dag was het reisdoel Tallard, dit

bereikten we door een route die het stuwmeer ‘Lac de Serre

Poncon’, kruiste. We bezochten Tallard omdat we op onze

bruiloft, in 1994, een schilderij van deze plaats, geschilderd

door de Brabantse schilder Frans Manders, hadden gekregen.

We wilden het ook graag live zien.

De dag erna ging het via de ‘Route Napoléon’, langs Castellane

en Grasse naar Saint-Paul-de-Vence, onze standplaats voor

een paar dagen. Vanaf hier deden we Monaco en Nice

aan en bezochten we de parfumfabriek van Molinard in

Grasse. Op de terugweg van Monaco of Nice zagen we een

reclamebord voor een automobielmuseum in Mougins, het

Musée de l’Automobiliste met de collectie van galeriehouder

Adrien Maeght en Bugatti-kenner en verzamelaar Antoine

Raffaelli. Natuurlijk moesten we daar naar toe. In de collectie

bevond zich ook een aantal Alfa Romeo’s, zo stond er een

6C 1750 Gran Sport met een Zagato koetswerk uit 1930, een

Tipo 33/2 waarmee Ignazio Giunti (I) en Nanni Galli (I) in

1968 in de 24-uurs race op Le Mans vierde werden en een

Formule-1 Alfa Romeo, type 179 waarin Vittorio Brambilla

(I) en Patrick Depailler (F) hadden gereden. Er stond echter

nog een andere Alfa Romeo die onze aandacht trok, een

donkergroene mini Duetto.

door de Brabantse schilder Frans Manders, hadden gekregen.

De dag erna ging het via de ‘Route Napoléon’, langs Castellane

en Grasse naar Saint-Paul-de-Vence, onze standplaats voor

een paar dagen. Vanaf hier deden we Monaco en Nice

6C 1750 Gran Sport (1930)

Tipo 33/2 (1968)

Formule 1 wagens:Lola-Ford THL2 (1986)

Alfa Romeo 179 (1979)Renault RE30B (1983)

mini Duetto Elettrico

GESLOTENHet Musée de l’Automobiliste in Mougins heeft in december

2008 defi nitief zijn deuren gesloten. Collectioneur Adrien

Maeght hield het, mede door zijn hoge leeftijd, voor gezien.

25 Jaar lang hebben de autoliefhebbers een circa 100 auto’s

omvattende collectie kunnen bewonderen. Maeght heeft het

merendeel van zijn auto’s uit de collectie verkocht.


Wij dachten dat het misschien een eigen fabrikaat trapauto

was. Het bleek echter een door het bedrijf C.E.A.D.A. uit

Solaro, een plaats ten noorden van Milaan, gebouwde

elektrische mini Spider te zijn die gebruikt was in 1969 bij

een door Alfa Romeo en de plaatselijke VVV georganiseerd

kinderevenement in de Italiaanse badplaats Rimini.

In het Parco dell’Indipendenza, dat werd omgetoverd tot

Riminapolis, konden kinderen, van 6 tot en met 12 jaar, in

de maand augustus van 1969, met deze mini Duetto’s een

parcours afl eggen tijdens een zogenaamde minigimkana.

Een minigimkana is een soort behendigheidsproef in

competitieverband.

Alfa Romeo had vier fraai vormgegeven en uit glasfi ber

vervaardigde mini Duetto’s beschikbaar gesteld voor dit

grootse evenement in Rimini. Het betrof 2 meter lange en

een kleine meter brede mini cabriolets op sportvelgen, die

werden aangedreven door een elektrische motor die 0,33

pk leverde en de wagens in staat stelde een topsnelheid

van 15 km/uur te behalen. De natuurgetrouwe kopie van de

Duetto bood plaats aan 2 persoontjes. De rijder kon sturen,

remmen, gas geven, schakelen en de lampen en de toeter

gebruiken. Niet alleen de kinderen waren gefascineerd door

de wagentjes, menig ouder en grootouder stond zich te

vergapen aan de mini Duetto’s die allen een verschillende

kleur hadden (groen, wit, rood en babyblauw).

Ruim tienduizend kinderen, waaronder veel Italiaanse,

Duitse en Zweedse vakantiegangertjes namen in augustus

1969 deel aan dit evenement. Eigenlijk was de minigimkana

een soort van kinder-autorijschool. De dag werd opgedeeld

in twee gedeeltes. In de ochtend leerden de kinderen om

om te gaan met de mini Duetto’s. Daarbij werd op het

parcours volgens de geldende verkeersregels gehandeld.

Het circuit was voorzien van o.a. verkeerslichten, stopborden,

parkeerplaatsen en éénrichtingsverkeerwegen, zoals ze

in elke Italiaanse plaats voorkwamen. Wanneer het kind

de wagenbeheersing en de verkeersregels onder de knie

had, kreeg het een diploma. Tussen de middag mochten de

kinderen naar huis, de camping of naar het hotel om te eten,

om zich daarna weer te melden op Riminapolis, voor deel 2.

In dit tweede gedeelte moesten de kinderen hun opgedane

kennis in de praktijk brengen. Ze slaagden alleen als ze alles

goed hadden afgerond. De besten kwamen in de fi nale.

In deze fi nale werden de Duetto’s bemand door 2 kinderen,

die het parcours met zo min mogelijk fouten moesten

afl eggen. Handicap daarbij was dat er ook nog spelletjes

onderweg moesten worden gedaan, zoals bijvoorbeeld

basketbal. Degene die het circuit met de minste fouten en

het snelst afl egde was de winnaar van de minigimkana.


Winnaar in 1969 werd Hans Kruppen, een 11-jarige jongen

uit het Duitse Hamburg, die in Rimini op vakantie was. Na

afl oop vertelde de blonde jongen dat de Argentijnse oud-

wereldkampioen Formule 1, Juan Manuel Fangio, zijn idool

was en dat wanneer hij groot zou zijn en echt ging autoracen

hij net zo goed zou zijn als Fangio. Hans ‘Fangio’ Kruppen

beweerde na afl oop dat zijn tegenstanders van vandaag

beter konden gaan fi etsen omdat hij toch de beste met het

autorijden was.

Nadat we de Duetto Elettrico, in het Musée l’Automobiliste,

op de foto hadden gezet verlieten we het moderne pand in

Mougins weer en gingen richting de camping in Saint-Paul-

de-Vence. Na deze dagen genieten in het zuidelijkste puntje

van onze reis werd de volgende dag koers gezet richting het

westen. De Provence, met zijn lavendelvelden was het doel.

Bij stralend weer reden we door de machtige Grand Canyon

du Verdon en bij Moustiers-Ste-Marie kruisten we de door de

algen en fl uor groenkleurige rivier. Constant werd er gestopt

om weer een prachtige foto te schieten. Na weer de nodige

uurtjes genavigeerd en gestuurd te hebben belandden we in

Bonnieux, een dorp gelegen op een rotspartij. Nabij het dorp

lag een camping waar we een plaats voor de nacht wilden

boeken. Helaas was de camping ‘complet’ en vervolgden

wij onze weg. We naderden Salon-de-Provence. Vlakbij

de plaats begon de Spider in te houden en niet veel later

stonden we aan de kant van de weg. Terwijl we uit de auto

stapten ontdekten we dat onze fotocamera met tas en volle

fotorolletjes, zeker 10 rolletjes van 36 opnamen, verdwenen

waren. Waarschijnlijk van de achterbank weggegrist op het

moment dat wij op de camping in Bonnieux een plek gingen

zoeken. Balen, het toestel boeide ons niet, maar de 360

foto’s van de reis tot nu toe dat vonden we het ergst.

Nadat we een tijdje langs de weg hadden gestaan probeerde

ik de Spider weer tot leven te wekken en dat lukte. Gauw

weer ingestapt en de volgende afrit van de weg genomen.

Daar begon de auto weer in te houden en we strandden op

de parkeerplaats van het Ibis Hotel in Salon-de-Provence.

Binnen gevraagd of we even een garage mochten bellen. De

garagehouder gaf aan die dag, zondag 16 juli, niet open te

zijn en dat hij pas de volgende dag kon komen kijken. Wij

boekten inmiddels een kamer in het hotel en zijn daarna naar

de Gendarmerie gegaan om aangifte te doen van de diefstal

van ons fotomateriaal. ’s Middags maar wat gezwommen in

het zwembad van het hotel.

De volgende morgen kwam de monteur van Garage Chastelas

de Spider onderzoeken. Starten deed onze 2000 Veloce gelijk

maar uit voorzorg wilde hij de wagen toch meenemen naar

de garage. ‘Murphy’ werd op auto-ambulance geladen.

’s Middags werd de patiënt weer teruggebracht. De

rekening ad 655 Ffr werd voldaan en de Spider liep weer

als een zonnetje. Wij besloten inmiddels om, in plaats

van verder te reizen, dezelfde route terug te rijden en alle

bezienswaardigheden nogmaals te bezoeken. In Salon

hadden we, nadat we aangifte hadden gedaan, een nieuwe

fotocamera gekocht om alles nog een keer op de gevoelige

plaat vast te leggen. Zo gezegd zo gedaan.

We reden weer door de Gorges du Verdon, we snoven weer

parfum in Grasse, aten een Salade Niçoise in Monaco, zagen

in Saint-Jean-Cap-Ferrat fi lmster Dustin Hoffman en bezochten

het graf van Marc Chagall in Saint-Paul-de-Vence.

We reden naar La Turbie om Monaco van boven te fotograferen

en gingen weer auto’s kijken in het museum in Mougins. Via

de Route Napoléon bereikten we weer ons schilderij in Tallard

en staken we weer het Lac de Serre Poncon over richting het

noorden. De Spider liep de hele tijd als een Zwitsers uurwerk

tot vlakbij Prelles, onder Briançon. We haalden net heuvelop

een met rotsblokken gevulde vrachtwagen in toen de auto

weer begon in te houden. De vrachtwagen haalde ons


Op de camping in Saint-Paul-de-Vence

‘Murphy’ op de auto-ambulancevan Garage Chastelas in Salon-de-Provence


daarna weer in en bovenaan de klim kwam ‘Murphy’ weer

tot stilstand. Het was er werkelijk snikheet en Els besloot op

zoek te gaan naar iemand die ons kon vertellen of er ergens

een garage in de buurt was.

Een paar honderd meter verderop zat Garage Giraud, een

Toyota-dealer. Even later arriveerden monteur Giraud en

Els in een Toyota Landcruiser bij onze gestrande Spider. Na

de eerste diagnose werden we richting garage gesleept.

Volgens de ‘garagist’ was het de brandstofpomp die defect

was. Hij noteerde de autogegevens – type en bouwjaar - en

liet iemand anders naar een Alfa Romeo dealer in Briançon

rijden om een nieuwe pomp te halen. Bij terugkomst

bleek echter dat het een verkeerde brandstofpomp was.

Giraud legde uit dat de membraam van de brandstofpomp

door de hitte open bleef staan en de pomp daardoor lucht

aanzoog. Hij bond een doek om de pomp en goot er koud

water overheen. Hij raadde ons aan om bij deze hitte af en

toe te pauzeren en de doek met koel water nat te houden,

dan zouden we thuis wellicht een nieuwe brandstofpomp

kunnen monteren.

Zo gezegd zo gedaan, na 250 Ffr afgetikt te hebben gingen

we op weg richting de Alpen. In de hitte en tijdens de

bergritten zijn we wat vaker gestopt om de pomp te koelen

en dat hielp. Na de eerste beproevingen, de Lautaret en de

Galibier, overnachtten we in een hotel in Valloire, ons hoofd

stond even niet naar kamperen.

De volgende dag reden we weer over de Col de la Madeleine,

waarvandaan de Mont Blanc helaas niet te zien was, zoals

wel het geval was bij de eerste keer. Vrijdag 21 juli stonden

we weer in Les Houches. Vanuit Les Houches deden we weer

de klim naar de Cascade de Diosaz, in Chamonix weer de

trein in naar de ‘Mer de Glace’ bij Montenvers. We genoten

wederom twee dagen van het panorama van de bergen.

Op de terugweg sloegen we het meer van Annecy en de

waterfi etstocht over en reden een fl ink stuk door richting

het noorden. Chateaux de Joux bij Pontarlier lieten we rechts

liggen om pas weer bij Ronchamp te stoppen. We vonden

onderdak bij Hotel ‘A la Pomme d’Or’ en bezochten nogmaals

de kerk van Le Corbusier.

De volgende ochtend weer vroeg in de Spider, het was

inmiddels 24 juli. In één ruk reden we door de Elzas, over de

Route des Crêtes en stopten even bij het Lac Noir en het Lac

Blanc. Bij Schirmeck, aan de noordzijde van de Route des Crêtes

bezochten we Le Struthof, een concentratiekamp midden in

een vredig bebost gebied. Best wel indrukwekkend. Na een

lekkere Salade Vosgiennes gegeten te hebben op een terras,

beklommen we Le Donon waar we de Romeinse tempel

op de foto konden zetten. Na dit bliksembezoek zetten we

weer koers richting het noorden. ’s Middags deden we een

museum van de Maginot Ligne aan, Fort Hackenberg, om

vervolgens door te rijden tot Sierck-les-Bains waar we een

kamer regelden in Hotel Central. Dit hotel gelegen aan de

Moselle ademde de sfeer uit van de jaren ’60, met oranje en

bruine accenten.

‘s Morgens reden we in alle vroegte weg. Bij Schengen

de grens over, Luxemburg in. Op de weg van Remich naar

Luxemburg stad, gingen we wat te enthousiast over een

slechte overweg. De carterbeschermer sloeg vast tegen de

carterpan, wat een vervelend geluid gaf, maar de beschermer

had wel zijn dienst bewezen. Het was de bedoeling om

in Luxemburg of België nog een overnachting te doen,

maar na het overweg-incident besloten we door te rijden

tot in Nederland. De Smidse in Epen werd onze volgende

slaapplaats. Heerlijk geslapen na al die vakantiestress, konden

we ’s ochtends na het ontbijt weer rustig naar huis. Twee

dagen eerder dan gepland kwamen we thuis met een tas vol

fotorolletjes en mooie en minder mooie herinneringen. De

brandstofpomp heeft sinds die bewuste dag in Prelles tot en

met vandaag nog één keer dienst geweigerd wat met een

oude poetsdoek en wat water werd opgelost.

Voor de tweede maal gestrand. Nu in Prelles bij Garage Giraud

Teks

t: D

irk e

n El

s Bo

s en

foto

’s: D

irk e

n El

s Bo

s en

Aut

ospr

int


ZOMER

De zomer is het ultieme seizoen voor een Spider. Natuurlijk

zijn er leden die dit niet met mij eens zijn. Zij zijn de zoge-

noemde allseason rijders. De diehards. Zij smelten niet van

een buitje. Die categorie spiderleden vindt mij maar een

watje. Maar ja, ik word graag bruin op de kruin. En deze

zomer word ik op mijn wenken bediend.

Als we dan een tochtje maken in onze Spider en we zien

een terrasje dan parkeren we onze type 4 bij voorkeur fout,

en zo dicht mogelijk bij voornoemd terras, om vervolgens te

genieten van een alcoholische versnapering. Uiteraard voor

slechts één van ons. Er moet straks worden verder gereden

en er moet in ieder geval één van ons nuchter blijven.

Laatst zaten we op een terrasje in Beusichem. Als je vanuit

Wijk bij Duurstede de dijk neemt richting Culemborg moet

je de afslag Beusichem nemen. Je moet dan met het pontje

over (denk aan je bumper). Dat deden wij ook, om vervolgens

tot de ontdekking te komen dat we geen kleingeld hadden.

“Precies gepast!”, riep de man vrolijk bij het zien van mijn 50

euro biljet. Na de bel geluid te hebben kwamen wij aan de

overkant alwaar zich een uitspanning bevindt, het Veerhuis

genaamd. Met handenvol kleingeld streken wij op het terras

neer. Naast ons zat een gezinnetje met twee kinderen, twee

meisjes. Vader en moeder zaten uit alle macht te genieten,

hetgeen niet gezegd kon worden van de twee meisjes, die

zich stierlijk verveelden. Om dit soort situaties voor te zijn

waren kleurboeken meegenomen. Om echter optimaal

te kunnen genieten van zo’n kleurboek zijn kleurpotloden

noodzakelijk. Helaas waren die niet meegekomen, vandaar

de landerige houding van de twee.

Bovendien was de meisjes door hun moeder in niet mis te

verstane bewoordingen duidelijk gemaakt dat ze op hun

stoel moesten blijven zitten. Om toch onder deze regel uit

te komen sprak één van de meisjes: “Ik moet plassen.”

“Altijd als je hoort dat er iemand moet plassen moet jij ook”,

antwoordde de moeder op snibbige toon. Het andere meisje

realiseerde zich dat ze met de mededeling van haar zus

niet van haar plek zou komen, en besloot zwaarder geschut

in te zetten: “Ik moet poepen...” De reactie van haar moeder

hebben wij helaas gemist omdat wij juist op dat moment

onder de tafel lagen van het lachen.

Zoiets zal ons niet overkomen, daar het interieur van een

Spider slechts ingericht is voor maximaal twee inzittenden.

Eventuele (klein) kinderen kunnen helaas niet mee. Trouwens

die hebben wij helemaal niet. Het schijnt overigens erg

leuk te zijn, kleinkinderen. Het grootouderschap stelt je

namelijk in staat om je kleinkinderen op een schandalige

manier te verwennen, zonder de nadelige gevolgen ervan

te ondervinden.

Een goede kennis bekende mij dan ook eens:”Kleinkinderen

zijn zo leuk! Als ik geweten had dat ze zo leuk waren, had ik

die eerst genomen.”

Bij nader inzien hou ik toch mijn andere Alfa aan. Om onze

kleinkinderen te vervoeren naar pretpark of dierentuin. En

als ze plassen moeten? Nou, laat ze lekker gaan!

Door

Jaap

van

Dol

ewee

rd W

ebsi

tew

ww

.jaap

vand

olew

eerd

.nl

ROMMEL OF RIJKDOM, OF: HOE WORD IK EEN ‘PETROLHEAD’

Het eerste deel van de titel boven dit stukje is van een TV-

programma, waarbij de inhoud van opslagboxen verkocht

wordt omdat de huurder de huur niet betaalt, of niet meer

kan betalen. Meestal is het rommel, maar soms wordt er ook

iets waardevols gevonden.

Dat is met oldtimers ook zo. Als het goedkoop is kan je geluk

hebben en een flinke winst opstrijken.

Zo had ik, toen ik nog studeerde het plan opgevat, om,

samen met een studiegenoot, een oude auto te kopen, die

op te knappen, om deze vervolgens te verkopen met een

flinke winst, na er eerst mee op vakantie te zijn geweest.

Onze aandacht werd getrokken door een NSU Prinz 4, die

volgens de verkoper prima liep. Hij vertelde er niet bij dat

dat lopen door onszelf moest worden gedaan, want het

orgel was met geen mogelijkheid aan de praat te krijgen.

Voor ons een reden om maar eens stevig af te dingen.

Voor 200 gulden werd de deal gesloten, een klein vermogen

voor twee studenten, maar wij zagen de mogelijkheden van

de auto. Ons budget was 500 gulden, verdiend met het

schilderen van het huis van onze overburen, (zouden die

drieletterwoorden nog op de nok van het dak staan? Handig

voor de sportvliegerij: “Bij k.t linksaf!”) dus er was nog geld

voor de aanschaf van een set nieuwe banden.

We kregen het ding aan de praat en waanden ons al in het

verre Spanje op vakantie.

Eerst maar even de banden vervangen, maar hoe doe je dat

zonder krik? Geen nood, op een verlaten bouwterrein in de

omgeving vonden wij een cementton. Het plan was om de

auto op z’n zij te leggen, de cementton er onder te schuiven,

om vervolgens de auto terug te kantelen waardoor de 4

wielen in één keer allemaal van de grond zouden zijn. Een

briljante vondst. De actie verliep probleemloos en tevreden

deden wij een paar stappen terug om het resultaat te aan-

schouwen.

Tot onze verbijstering stonden de 4 wielen nog steeds op de

grond. De cementton bevond zich echter voor een groot deel

ìn de auto. Onze conclusie was dat dit duidelijkheid verschaf-

te omtrent de kwaliteit van de bodemplaat.

Toen we de auto terugrolden bleek dezelfde bodemplaat

zich in een soort van poedervorm voor een groot deel in de

cementton te bevinden. Spanje bleek verder weg dan ooit.

Toch lieten wij ons hierdoor niet uit het veld slaan, want de

bodem werd gerepareerd met planken. Alleen de portieren

konden niet meer dicht, maar ook daar bracht een aan beide

deurkrukken bevestigd touw uitkomst. Dat vervolgens de

ramen niet meer dicht konden namen we voor lief. De proef-

rit kon worden gemaakt.

Alles verliep probleemloos, het ding reed als een zonnetje

en haalde met gemak 60 km/u op de dijk tussen Ameron-

gen en Wijk bij Duurstede.

Een witte Volkswagen Kever kon harder en wilde dat blijk-

baar ook. De VW passeerde ons, en remde vervolgens. Heel

flauw, ware het niet dat op het dak van de VW in rode let-

ters het woord; ‘stop’ zichtbaar werd.

Ik zal u de conversatie met de dienstdoende Bromsnor, die

in de ‘wij’-vorm plaatshad (“waar denken wij dat wij naar

toe gaan?”) besparen, behalve dan dat wij blijkbaar de ver-

keerde antwoorden gaven, gelet op het feit dat niet alleen

de auto zich uiteindelijk op het politiebureau bevond, maar

wij ook.

Een duur autootje. De vakantie hebben we doorgebracht in

de plaatselijke kroeg.

(wordt vervolgd)

50 Spiderama 93 maart 2015

Door

Jaap

van

Dol

ewee

rd W

ebsi

te w

ww

.jaap

vand

olew

eerd

.nl


Door

Jaap

van

Dol

ewee

rd W

ebsi

tew

ww

.jaap

vand

olew

eerd

.nl

ROMMEL OF RIJKDOM, OF: HOE WORD IK EEN ‘PETROLHEAD’

Het eerste deel van de titel boven dit stukje is van een TV-

programma, waarbij de inhoud van opslagboxen verkocht

wordt omdat de huurder de huur niet betaalt, of niet meer

kan betalen. Meestal is het rommel, maar soms wordt er ook

iets waardevols gevonden.

Dat is met oldtimers ook zo. Als het goedkoop is kan je geluk

hebben en een flinke winst opstrijken.

Zo had ik, toen ik nog studeerde het plan opgevat, om,

samen met een studiegenoot, een oude auto te kopen, die

op te knappen, om deze vervolgens te verkopen met een

flinke winst, na er eerst mee op vakantie te zijn geweest.

Onze aandacht werd getrokken door een NSU Prinz 4, die

volgens de verkoper prima liep. Hij vertelde er niet bij dat

dat lopen door onszelf moest worden gedaan, want het

orgel was met geen mogelijkheid aan de praat te krijgen.

Voor ons een reden om maar eens stevig af te dingen.

Voor 200 gulden werd de deal gesloten, een klein vermogen

voor twee studenten, maar wij zagen de mogelijkheden van

de auto. Ons budget was 500 gulden, verdiend met het

schilderen van het huis van onze overburen, (zouden die

drieletterwoorden nog op de nok van het dak staan? Handig

voor de sportvliegerij: “Bij k.t linksaf!”) dus er was nog geld

voor de aanschaf van een set nieuwe banden.

We kregen het ding aan de praat en waanden ons al in het

verre Spanje op vakantie.

Eerst maar even de banden vervangen, maar hoe doe je dat

zonder krik? Geen nood, op een verlaten bouwterrein in de

omgeving vonden wij een cementton. Het plan was om de

auto op z’n zij te leggen, de cementton er onder te schuiven,

om vervolgens de auto terug te kantelen waardoor de 4

wielen in één keer allemaal van de grond zouden zijn. Een

briljante vondst. De actie verliep probleemloos en tevreden

deden wij een paar stappen terug om het resultaat te aan-

schouwen.

Tot onze verbijstering stonden de 4 wielen nog steeds op de

grond. De cementton bevond zich echter voor een groot deel

ìn de auto. Onze conclusie was dat dit duidelijkheid verschaf-

te omtrent de kwaliteit van de bodemplaat.

Toen we de auto terugrolden bleek dezelfde bodemplaat

zich in een soort van poedervorm voor een groot deel in de

cementton te bevinden. Spanje bleek verder weg dan ooit.

Toch lieten wij ons hierdoor niet uit het veld slaan, want de

bodem werd gerepareerd met planken. Alleen de portieren

konden niet meer dicht, maar ook daar bracht een aan beide

deurkrukken bevestigd touw uitkomst. Dat vervolgens de

ramen niet meer dicht konden namen we voor lief. De proef-

rit kon worden gemaakt.

Alles verliep probleemloos, het ding reed als een zonnetje

en haalde met gemak 60 km/u op de dijk tussen Ameron-

gen en Wijk bij Duurstede.

Een witte Volkswagen Kever kon harder en wilde dat blijk-

baar ook. De VW passeerde ons, en remde vervolgens. Heel

flauw, ware het niet dat op het dak van de VW in rode let-

ters het woord; ‘stop’ zichtbaar werd.

Ik zal u de conversatie met de dienstdoende Bromsnor, die

in de ‘wij’-vorm plaatshad (“waar denken wij dat wij naar

toe gaan?”) besparen, behalve dan dat wij blijkbaar de ver-

keerde antwoorden gaven, gelet op het feit dat niet alleen

de auto zich uiteindelijk op het politiebureau bevond, maar

wij ook.

Een duur autootje. De vakantie hebben we doorgebracht in

de plaatselijke kroeg.

(wordt vervolgd)

50 Spiderama 93 maart 2015

ROSA RAGNO

ISABELLE VAN HAMERSVELD IS 42 ZOMERS JONG, MOEDER

VAN EEN PUBERZOON JENEAY (14) EN EEN PRÉPUBERENDE

DOCHTER VÉNICE (11). ZE WOONT IN ENKHUIZEN EN HEEFT EEN

LATRELATIE MET SJORS (51). ELK KWARTAAL SCHRIJFT ZIJ EEN

COLUMN OVER HET FANTASTISCHE ROTLEVEN WAT ZIJ LEIDT.

Onderweg met de kids in de Alfa Romeo GT (tja....) roept

Jeneay: ‘een Alfa’. Oké zeg ik... ik zie het. Twee tellen later,

Vénice: ‘nog een Alfa’. Ook bij haar beaam ik even dat ik

hem gezien heb. MAM!!... Roept Vénice weer... (ik schrik me

rot) ‘nog een Alfa’. Oké, oké, reageer ik rustig. ‘Je roept toch

ook niet bij alle andere automerken dat er eentje van rijdt?”

Nee maar ma-aaam..., wij rijden in een Alfa. En die zie je

eigenlijk niet zo heel veel. Als ik aan Sjors vertel dat mijn

guppen bij elke Alfa die ze zien gaan, roepen zegt hij rustig:

”Tja, ‘t is een virus hè!”

Paar weken later. Dé rit in Noord-Holland. Sjors en Vincent

(Lamet) gaan de route uitzetten. Ik (met mijn liefde voor

koken) bied spontaan aan om de lunch en barbecue

te regelen. Dat durf ik wel op mij te nemen, er zullen

hoogstwaarschijnlijk niet zoveel aanmeldingen komen (het

is tenslotte nog vakantie). Vincent en Lisa zetten een stuk rit

uit en zo doen Sjors en ondergetekende dat ook voor dat wij

zelf op vakantie gaan.

Tijdens de vakantie nog wat heen en weer ge-appt en ge-

smst over hoe en wat.

En dan komen we thuis... Nog 2 weken in het verschiet. En

dan zijn er toch wel wat aanmeldingen... (leuk). Ik had al

leuke en lekkere ideeën, dus dat ga ik redden! De zondag

vóór de tocht der tochten. Ron en Helma (van Reenen)

komen onze rit narijden.

En wat een mooi weer. Als we dit weer volgende week

ook maar... (inmiddels weten jullie het antwoord). Dan nog

1 week in het verschiet. De aanmeldingen stromen lekker

binnen (nog leuker).

Woensdag. Stress begint een beetje te komen. Donderdag.

Heel veel aanmeldingen. (OOPS!!) Oké, Isabelle blijf rustig.

Dit ga jij redden. Dit kun je. (Ken je dat gevoel? Als je jezelf

maar voor de gek blijft houden komt het vanzelf allemaal

goed!). Boodschappen doen, slager regelen, drank regelen.

enz. enz. Vrijdag staat de teller op 69 personen voor de hele

dag en 49 personen voor de bbq.

Oh, en dan kreeg ik nog een sms van Bruce (de pup van

Addy en Sandra) of hij alsjeblieft ook mee mag (tuurlijk,

we hebben 4 kids in de hulptroepen zitten dus oppas is

geregeld). DUS nog meer boodschappen doen.

Zaterdag. Zoveel mogelijk voorsnijden is mijn idee (pfffeww).

Dan gaat het zeker goed komen zondag.

ZONDAG 6 uur, de wekker. Ik vraag mezelf af waarom ik dit

eigenlijk doe. Mijn laatste vakantiedag. Euh... Sjors, schatje

patatje... als ik ooit weer zoiets geks roep!!, HOU ME DAN

TEGEN!

Hup Ies..., (zo noemt men mij vaak), je kunt het!! Gewoon

even 154 ciabatta`s (we blijven natuurlijk wel in Italiaanse

stijl) afbakken. Lichtelijke paniek nu... Broodjes moeten klaar,

dus de kids uit bed getrommeld. Eén snijden, één smeren,

één beleggen, één in servet en weg leggen. YES!! Gered.

Volgende ‘obstakel’, Sam van Dalen, Italië in de polder.

Wat een ontzettend leuk startpunt en wat waren Sam en

zijn lieftallige wederhelft topgastvrouw en -gastheer.

Hun lieftallige bloedjes stonden bij de poort iedereen op

de wachten. Onze eigen bloedjes stonden bij de ingang

iedereen welkom te heten met de presentie-/aftekenlijst.

MAAAAAAAAAMMMMMMMMM, deze meneer staat er niet

op. MAAAAA-AAAAM, deze mevrouw staat niet op de lijst!!

&Donne Spiders


(slik). Gezellig, wat ontzettend leuk dat jullie er zijn (en op-

recht hoor!). Uiteindelijk waren er 84 personen voor de lunch

en 59 personen voor de barbecue. Hmmmm tranquillo Isa-

belle. Alles nog onder controle.

Dus na vertrek, ik maar weer boodschappen doen! Thuis de

hulptroepen weer ingeschakeld en dan is het oprecht: vele

handen maken licht werk. Sta ik klaar om alle kussens en

kleedjes (roze uiteraard) neer te leggen... NEEEEEEEE, regen!!

Gelukkig hadden we de megapartytent (dank je wel Ellis en

Bert) opgezet. Dus alles maar verplaatsen (of dat qua tijd er

nog even bij kan!!).

Vanaf nu ongeveer nog een uurtje. Maar door de regen (je

moet je tenslotte niet druk maken om dingen die je toch

niet kunt veranderen) druppelden de eerste mensen al

binnen. Ontvangst met een glaasje prosecco (aangeboden door

wijnwagentje.nl) en een broodje caprese. We blijven nog

steeds in Italiaanse sferen, ondanks het oer-Hollandse weer.

Op aanraden (en lichte dwang) van Helma en Ellis heb ik één

en ander los kunnen laten. En kon ik veel ontzettend leuke

nieuwe mensen ontmoeten.

Dapper dat ze hun droom volgen, maar helaas hebben we

ook afscheid moeten nemen van Cees & Annelies. Hopelijk

blijft deze (jullie laatste) rit jullie nog lang bij. Ennuh... wij

komen zeker een keer bed&breakfasten bij jullie.

Langzaamaan ging ook ieder weer zijn eigen weg richting

huis (EN!! Ik heb even opgelet... met dak dicht!! Ahum!!)

Al met al een drukke en enerverende dag. Maar ik heb

genoten. Dank jullie wel voor alle lieve appjes, smsjes en

mailtjes. Euh, Sjors, l.p.h.d. (liefje, piefje, hartendiefje).

als ik ooit weer zoiets geks roep!! DAN KUN JE ME NIET

TEGENHOUDEN!

Dus om even terug te komen op mijn inleiding... Alfa Romeo

een virus??? OOWHH JEEE, ik denk dat ik ook besmet ben (zou

ik Sjors dan ook kunnen besmetten met mijn roze virus?).

Pssstttt!!

Hij bestaat gewoon....

Zo lieve mede ( besmette ) Alfa-liefhebbers. Hier mijn eerste

(iets te lange) column. Ik daag alle dames (natuurlijk óók

de heren die zich geroepen voelen) uit om een prachtig

verhaal te sturen. Ik kan de leukste, mooiste, ontroerendste,

78


verrassendste brief (net als in de Libelle) niet belonen met

een gouden Libelle. Dus degene die de leukste, mooiste,

ontroerendste, verrassendste brief schrijft of mailt verdient

de enige echte orignele... (precies IL ROSA RAGNO)

Ook voor vragen (vraag het Isabelle) en/of opmerkingen

(ditjes en datjes, weetjes enzovoorts) kun je terecht op het

nieuwe gedeelte van de Spiderama: Donne e Spiders.

En tot slot, zoals ik beloofd heb, dé notensalade. Niet

Italiaans, maar errug lekker!

Recept voor een heerlijke

Insalata di NociNotensalade

Ingrediënten en bereidingswijze

2 appels(citroensap voor het verkleuren)

2 theelepels kaneel

7 stengels bleekselderij

1 blikje mandarijnen(uitgelekt)

250 gr gedroogde vijgen(in stukjes gesneden)

200 gr studentenhaver

50 gr cashewnoten(ongezouten)

Door alles een paar lepels crème fraîche.

Zorg dat het niet te nat wordt.

Als je de ingrediënten gaat verdubbelen, dan iets minder bleekselderij.

ALFA ROMEONEDERLANDSAUTOMERK!Alfa Romeo zal volgend jaar samen met Ferrari, Maserati

en Jeep worden afgesplitst van de FIAT-Chryslergroep en

deze merken zullen dan de Ferrarigroep gaan vormen.

Donderdag 23 juli maakte Ferrari dit bekend tegelijk met

de aanvraag voor een beursnotering op de New York

Exchange.

In eerste instantie zal FIAT-Chrysler 10 procent van de

aandelen op de markt brengen, nadat de dochter in een

eigen naamloze vennootschap is omgevormd. Daarna

zal 80 procent van de aandelen worden overgedragen

aan de aandeelhouders van FIAT-Chrysler. Die kunnen

dan zelf besluiten of ze die willen houden of verkopen.

Piero Ferrari, de zoon van oprichter Enzo Ferrari, zal zijn

belang van de overige 10 procent in de autofabrikant

behouden.

De totale beurswaarde wordt volgens bestuursvoorzitter

Sergio Marchionne geschat op 10 miljard euro. Via

emissies wil hij 5 miljard bijeen sprokkelen om te

investeren in nieuwe modellen van die automerken.

(o.a. de nieuwe Alfa Romeo Spider!) en het aflossen van

schulden.

De beursgang was al enige malen aangekondigd, maar

werd steeds uitgesteld. Als reden voor het uitstel werden

de Italiaanse belastingregels genoemd. Via de nieuwe

constructie met een Nederlandse houdstermaatschappij

in Nederland (!) wordt daar een mouw aan gepast. De

NV Ferrari, met Alfa Romeo onder haar vleugels, wordt

dus een Nederlandse NV! Daarmee is ons eigen Alfa

Romeo ook een beetje Nederlands geworden.


80 Spiderama 95 september 2015 w w w . v r e d e s t e i n . n l

Uitstraling van toen, techniek van nu

De Sprint Classic is speciaal ontwikkeld voor liefhebbers met oog voor detail en design. Onder dit klassieke uiterlijk gaan de meest geavanceerde technieken schuil.

ADV FORMAT-CLASSIC-A4-STAAND.indd 5 16-11-12 09:10

ColofonSpiderama verschijnt 4 keer per jaar als officieel orgaan van de vereniging ‘Alfa Romeo Spider Register’. Het wordt gratis toegezonden aan leden. Het lidmaatschap van de vereniging kost € 45,00 per kalenderjaar en kan op elk moment ingaan. Het inschrijfgeld bedraagt eenmalig € 15,00. Beëindiging van het lidmaatschap kan door schriftelijke opzegging en wel uiterlijk op 30 november van het lopende jaar.

Bestuurs-/commissie-/redactieleden

Voorzitter: Ronald Sol [email protected]: Arie de Bruin [email protected]: vacature [email protected]: Trinette Mur [email protected] zaken: Ries van de Pouw Kraan [email protected]: Miranda Toussaint [email protected] Relations: Wilbert Coenen [email protected] a.i.: Bert van Gerwen [email protected]

Ereleden: Cobi Overeem, José Groeneveld en Hans de Kok

Redactie Spiderama: Dirk Bos (vormgever) Klaas Gorter (eindredacteur) Wim Mastenbroek (hoofdredacteur) Lonneke Goedhart (redacteur) [email protected]

Evenementencommissie: Ellis van Aken, Dirk Douwen, Marga Edelschaap, Bert van Gerwen, Cees Mur, Trinette Mur, Helma van Reenen, Ron van Reenen en Gert Schut. [email protected]

www.alfaspider.com

Aan deze Spiderama werkten naast de bestuurs-, commissie- en redactieleden mee: Fer Akkermans, Hanny en Edwin de Boer, Els Bos, René Brom, Ronny Carpentier, Isabelle van Hamersveld, Grégor en Karina Hustin, Jan Helmendach, Klaas Hofland, Willem Kooijman, Bea en Martin Nieuwenhuis-Houthoff, Guillaume Mâtpantalon, Paul en Lidy van Noort, Marie-Louise den Otter, Maria Roodvoets, Wim Ruberg, René Theeuwen, Geoffry van Vugt, Elly en Hugo Wahlen en Marcel Wallenburg

Het Alfa Romeo Spider Register is ingeschreven als vereniging bij de Kamer van Koophandel in Tiel onder nummer V40157387. Het rekeningnummer van de vereniging is NL10 INGB 0007 5829 12.

Het Alfa Romeo Spider Register is lid van de FEHAC.

Het overnemen van artikelen is slechts toegestaan na schriftelijke toestemming van het bestuur.

Telefoon 0341- 36 11 [email protected] www.tutipassi.eu

Wij hebben geen showroom of een glaspui

van 15 m hoog en 20 meter breed en er ligt

geen hoogpolig tapijt in de garage. Maar,

we zijn er vaak ‘s avonds nog. De koffie is

erg goed, net als de motivatie. De baas

heeft geen kantoor, hij werkt in de garage.

Dat is zijn lust en zijn leven.

Belangrijk, want een Alfa heeft niet meer

onderhoud nodig, maar wel beter. Een Alfa

spreekt geen Italiaans, maar laat wel van

zich horen en wij zeggen niet zoveel, maar

kunnen goed luisteren. Een Alfa geeft terug

wat hij ontvangt en wij hebben veel te

bieden.

Een Alfa dealer is niet hetzelfde als een

Alfa specialist. Dat zijn wij wèl, dat durven

wij in alle bescheidenheid te beweren.

Een specialist met veel ervaring (ook in de

racewereld) scherpe prijzen, harde garanties

en héél veel passie.

‘n Alfa loopt op passie, net zoals wij.

Buon Giorno Alfisti!

echte auto’s, echte mensen

www.tutipassi.eu

adv_200x 140 mm.indd 1 16-02-11 11:21

Deadline Spiderama 9621 november 2015

w w w . v r e d e s t e i n . n l

Uitstraling van toen, techniek van nu

De Sprint Classic is speciaal ontwikkeld voor liefhebbers met oog voor detail en design. Onder dit klassieke uiterlijk gaan de meest geavanceerde technieken schuil.

ADV FORMAT-CLASSIC-A4-STAAND.indd 5 16-11-12 09:10

Privé bezit: Mijn Spider!

Renovatie van Klassieke AutomobielenJan Steutel, Provincialeweg Zuid 13, 4286 LJ ALMKERK (Nederland)

Telefoon (0183) 401 066 - Mobiel 06 53 150 [email protected] - www.steutel.nl

GEVRAAGD:Gebruiksvriendelijkseizoens-, weekend- en vakantievervoer!

GEBODEN:Kennis, ervaring enpassie in technieken koetswerk!

INFORMATIE:Kijk opwww.steutel.nl

Spiderama95

Documents

Transcript of Spiderama95