Spatie December 2004

Spatie

Ruimte voor belevingRuimte voor beleving

Gedeputeerde Peters

KR-8: Corporaties in actie

Leren en verbeteren

Zozijn

Sint Martinusmolen

Gedeputeerde Peters

KR-8: Corporaties in actie

Leren en verbeteren

Zozijn

Sint Martinusmolen

7

J a a r g a n g 3 d e c e m b e r 2 0 0 4

16164016 Spatie december 21-12-2004 09:43 Pagina 1

E e n d o o r b r a a k v o o r D i d a m

De raad is akkoord gegaan met het

project Meulenvelden. Niet zonder

slag of stoot overigens, maar dat is

niet verwonderlijk bij een plan van

deze omvang. Een belangrijk deel

van Didam gaat op de schop en het

beeld van een deel van het centrum

van ons dorp zal ingrijpend veran-

deren.

Doorslaggevend in de afweging was

het belang van de mensen, die hier

in de toekomst gaan wonen. Didam

vergrijst en er is een groeiende

behoefte aan woningen die afge-

stemd zijn op de wensen van onze

senioren. Zij willen wonen in het

centrum van het dorp, dicht bij de

voorzieningen en midden in het

leven. Hun stem klinkt door in het

raadsbesluit.

Gedeputeerde Theo Peters heeft

zich volledig ingezet om ook dit

plan vlot te trekken. Zijn missie is

het de woningbouw in Gelderland

te versnellen. Hij wil ervoor zorgen

dat de juiste woningen worden

gebouwd, dus voor starters, jonge

gezinnen en ouderen. In het hoofd-

artikel leest u, hoe ook hij en de

Provincie hebben bijgedragen aan

deze tijdige doorbraak. Tijdig, want

het was nog mogelijk om belangrij-

ke bouwsubsidies binnen te halen,

die essentieel zijn voor het welsla-

gen van dit plan.

De grootste horde in het besluitvor-

mingstraject is genomen. Tijd om

verder te kijken. In de plannen voor

Meulenvelden is al direct gepraat

over een gezondheidscentrum. Het

ideaal was om huisarts, fysiothera-

peut, apotheek en andere zorgverle-

ners onder één dak te brengen.

Goed bereikbaar voor heel Didam

en dicht bij de mensen die vaker

een beroep op deze specialisten

moeten doen.

Er is daarbij gekeken naar de

Martinuskerk. Landelijk daalt het

aantal kerkgangers en de

Martinusparochie heeft daar zeker

ook onder te lijden. De Mariakerk

spreekt bovendien meer Didammers

aan. Een rondvraag in De Gelder-

lander bevestigt, dat meer mensen

twijfelen aan het bestaansrecht van

deze tweede kerk in Didam.

Een andere bestemming ligt dan

voor de hand en de plaats is zonder

meer ideaal voor een toekomstig

‘Gezondheidscentrum Meulenvelden’.

In goed overleg met parochie,

bisdom, gemeente en mogelijke

gebruikers wordt onderzocht of ook

dit plan haalbaar is. Het zou een

tweede en zeer belangrijke door-

braak zijn bij het verwerkelijken

van onze visie.

P a g i n a 4

Gedeputeerde PetersStimulator woningbouw

P a g i n a 8

Mooi spulVereniging voor behoud oude tractoren

P a g i n a 1 0

KR-8Corporaties in actie

P a g i n a 1 1

HemelwaterHoort niet in het riool

P a g i n a 1 2

Bloemenzaak HorstingBij alle gelegenheden

P a g i n a 1 4

Volop bouwplannenProject Meulenvelden en meer

P a g i n a 1 7

Kunstwerk in Didam

P a g i n a 1 8

Directeur VierwindAfscheid na 40 jaar Veluwezoom

P a g i n a 2 0

RenovatiesLeren en verbeteren

P a g i n a 2 2

Trends

P a g i n a 2 4

ZozijnZozijn breidt uit rond Lockhorst

P a g i n a 2 6

Sint MartinusmolenIn ere hersteld

P a g i n a 2 8

Over TokkiesEn andere probleemgevallen

P a g i n a 3 0

De Schakel

I n h o u d s o p g a v e

3 S p a t i e d e c e m b e r 2 0 0 4

Kiezen voor een bank doe je niet zomaar. Het

gaat tenslotte om je financiële zekerheid. Je wilt

zeker weten, dat je het beste van het beste krijgt.

De beste financiële dienstverlening. De beste

producten. En de beste medewerkers, die oog en

oor hebben voor de mening en de wensen van

de klant. Van jou dus. Omdat wij een betrokken

bank zijn, ondersteunen we initiatieven die een

bijdrage leveren aan de positieve ontwikkeling

van mensen en hun omgeving. Onze vier fondsen

stimuleren de agrarische sector, de leefgemeen-

schap, het midden- en kleinbedrijf en de detail-

handel in ons werkgebied. Als lid van de

Rabobank Didam kun je op veel verschillende

manieren je mening laten horen. Bijvoorbeeld

tijdens de algemene ledenvergadering in het

najaar of in een van onze ledenwerkgroepen,

voor particulieren, voor agrariërs, voor de han-

del, industrie & dienstverlening en de detailhan-

del en voor de jongeren onder onze leden. Zo

organiseren deze vier ledenwerkgroepen jaar-

lijks een workshop of themabijeenkomst speci-

aal voor onze leden. Lid zijn van onze bank bete-

kent ook dat je naast het landelijke ledenmaga-

zine U ook nog ons lokale ledenblad Uw

Banknieuws ontvangt. Boordevol informatie uit

Didam en omstreken. Ook dat is de Rabobank

Didam. Ook lid worden? Bel (0316) 29 77 77 of

kom eens bij ons langs in het nieuwe pand in

het centrum van Didam.

≤Wilhelminastraat 35, 6942 BJ Didam, telefoon (0316) 29 77 77, fax (0316 )29 77 88, e-mail [email protected]


5 S p a t i e d e c e m b e r 2 0 0 4

Peters is een man met een duidelijke mis-

sie: “Mijn persoonlijke motivatie is, dat te

veel mensen te lang moeten wachten op

een woning die voor hen geschikt is. Je

moet de woningbouw een impuls geven

en, nog belangrijker, ervoor zorgen dat de

juiste woningen gebouwd worden. Voor

starters, jonge gezinnen en ouderen, dus

in het segment goedkopere koop- en ook

duurdere, huurwoningen. Wij willen de

woningbouw die impuls geven.”

Meulenvelden is hét voorbeeld van wat

Peters bedoelt: “Dat zijn precies de wonin-

gen waar mensen op zitten te wachten.”

Op een bepaald moment constateert hij

dat dit project in de gevarenzone komt.

“De corporatie heeft veel geïnvesteerd en

bouwt op de goede plek, in het centrum

van het dorp, precies daar waar ouderen

graag wonen. Een goed woonaanbod is

hier ook nog eens gecombineerd met

zorgen welzijnsvoorzieningen. Echt een

plan dat door moet gaan. Dus daarom

hebben wij onze verantwoordelijkheid

genomen.”

S t e r k e a r g u m e n t e n

Na een gesprek met burgemeester Paul

Peters en Jan Peters van Laris schakelt de

gedeputeerde zijn ‘taskforce’ in. Dit zijn de

oud-gedeputeerden Bergamin en Feitsma

en voormalig wethouder en directeur van

een bouwen ontwikkelingsmaatschappij

Van der Steege. In gesprekken met de

burgemeester, wethouder Rasing en een

aantal fractievoorzitters proberen zij vol-

doende draagvlak te creëren voor een

akkoord. Tot een echte oplossing leidt dit

niet. “Ik kon me de weerstand goed voor-

stellen. De raad had een visie vastgesteld

voor het centrum van Didam en hoe men

wilde omgaan met bouwhoogtes. Een

knelpunt, dat niet op te lossen is door die-

per in de grond te gaan. Dat zou miljoe-

nen en miljoenen kosten en voor de cor-

poratie was er geen andere mogelijkheid

dan de bouwhoogte aanpassen.”

Op de vrijdagmiddag voorafgaand aan de

raadsvergadering waarin er een besluit zou

genomen worden over Meulenvelden,

heeft Peters alle partijen uitgenodigd.

“Corporatie, burgemeester, wethouder en

een aantal fractievoorzitters. In een open

gesprek is de omvang van het probleem

uitgelegd en het belang van dit project

afgezet tegen de bezwaren. Er zijn natuur-

lijk geen besluiten genomen, maar toen

was er wel volstrekte duidelijkheid. Dit

heeft er toe bijgedragen dat de raad een,

naar mijn mening, goed besluit heeft

genomen. Het gaat mij om de mensen.

Zij hebben recht op goede woningen voor

een goede prijs met een goed zorgaan-

bod.” De Provincie heeft geen directe

invloed, maar kan wel degelijk druk uitoe-

fenen om tot een besluit te komen, “Om

voor de bouwsubsidies in aanmerking te

komen, moet de bouw beginnen voor

1 januari. Verder uitstel zou het project in

gevaar brengen.” Belangrijker vindt de

gedeputeerde Peters heldere communica-

tie: “Wij hebben het gemeentebestuur een

steun in de rug gegeven en de partijen bij

elkaar gebracht. Dat gegeven alleen al

leidt vaak tot oplossingen.”

B o n d g e n o t e n

Peters koppelt belangen en belang-

hebbenden. “Gemeenten en corporaties

zijn natuurlijke bondgenoten. Samen kun-

nen zij voorzien in de vraag naar wonin-

gen voor starters en ouderen. Ook tussen

deze partijen loopt het niet altijd goed.

Om corporatie en gemeentebesturen meer

op één lijn te krijgen hebben wij een aan-

tal maanden geleden voor hen een bijeen-

komst georganiseerd. De insteek was hen

te laten zien wat zij voor elkaar kunnen

betekenen. Zij delen een aantal doelen en

om die te realiseren moeten zij dicht bij

elkaar staan.”

Het komt vaker voor dat geen of een

gebrekkige communicatie projecten ver-

traagt. “Een voorbeeld. Een bouwproject

voor 38 woningen ligt al twee jaar stil. De

gemeente wil dat de ontwikkelaar per

woning tienduizend euro bijdraagt aan

andere zaken die in de stad moeten

gebeuren. De projectontwikkelaar wil niet

verder gaan dan een bijdrage van driedui-

zend euro per woning. Twee jaar hebben

zij niet gepraat. In een gesprek hierover op

het gemeentehuis heb ik toen een bedrag

van 7500 euro genoemd. De gemeente

De provincie Gelderland

is dichterbij dan je denkt.

De gedeputeerde die

deze slagzin het meest

in praktijk brengt is

Theo Peters. Waar het

gaat over woningbouw,

wordt zijn naam al snel

genoemd.

Bij Meulenvelden is dat al

niet anders. Daarom een

gesprek met de man die

duidelijk zijn stempel zet

op bouwen in Gelderland.

Gedeputeerde Peters:

Stimulator woningbouw

Theo Peters


S p a t i e d e c e m b e r 2 0 0 47

kon hier mee akkoord gaan. Toen de tegen-

partij gebeld en die ging ook direct

akkoord. Het gaat om communicatie, met

elkaar in gesprek blijven en als bestuur de

drive hebben die woningen te bouwen. Dat

is in het belang van mensen en die zitten

niet te wachten op dit soort vertragingen.”

C o n t i n g e n t e n

De bouwproductie loopt achter op de

vraag. Contingentering is voor Peters niet

de werkelijke oorzaak van het probleem.

“Met name kleine gemeenten zaten wel in

een harnas. De stagnatie daarop terugbren-

gen is echter niet reëel. Wij zijn nu een jaar

bezig om de woningbouw te versnellen.

Er is een aanjaagteam en er is een taskforce.

In dat jaar zijn de plannen voor de bouw

van 6000 woningen vlotgetrokken. Er is

nog geen project geweest waar het vast zat

op contingenten.”

Bovendien: “In de tijd dat er nog contin-

genten waren, stelde je voor zo’n kleine

kern een bouwcontingent van 20 woningen

extra beschikbaar. Dan sprak je later leden

van bijvoorbeeld een dorpsraad en bleek,

dat er uitsluitend dure woningen gebouwd

waren. En dat betekent dus helemaal niets

voor de woningzoekenden uit het eigen

dorp. Met contingenten kun je niet sturen

op kwaliteit. Dat is de belangrijkste reden

dat we af moesten van dat contingentenbe-

leid.”

K w a l i t e i t

Peters en zijn aanjaagteam en taskforce

ontwikkelen zich van lieverlee tot de koppe-

laars in de bouwsector. Steeds meer partijen

kijken voor oplossingen naar de provincie.

“Wij horen van verschillende partijen waar

het vast zit en worden vaak ook recht-

streeks benaderd om het aanjaagteam of de

taskforce te sturen. Onze intentie is steeds

dezelfde. Wij willen projecten versnellen en

de productie opvoeren, maar kiezen niet

voor zomaar woningen. Wij hebben de slag

gemaakt van kwantiteit naar kwaliteit en

willen dat de juiste woningen gebouwd

worden. Huur en betaalbare koop voor

starters, jonge gezinnen en ouderen.”

Kwaliteit heeft vele aspecten. Een mooie

woonomgeving is natuurlijk van groot

belang. “Daar hoeven wij niet altijd wat van

te vinden, er zijn genoeg partijen die daar

een bijdrage aan leveren. Belangrijker vind

ik dat er bijvoorbeeld levensloopbestendig

gebouwd wordt. Dat er op de begane

grond een badkamer en een slaapkamer

kan komen, zodat ook ouderen in een der-

gelijke woning kunnen blijven. Dat mag niet

voorbehouden zijn aan duurdere woningen.

Dat kan, maar je moet het dan wel willen.

Als iedereen de neus dezelfde kant op heeft

staan lukt het wel. De marktpartij wil bou-

wen en geld verdienen, de gemeente wil

bouwen voor de burger. In goed overleg en

met de nodige creativiteit kom je samen tot

de beste oplossingen. Soms moet je dan

maar een beetje water bij de wijn doen.”

B e l e i d e n d u r e wo n i n g e n

Theo Peters is zeer kritisch over het vroege-

re volkshuisvestingsbeleid. “Alles wat we

deden, moest betaald worden met wonin-

gen. Een bedrijf verplaatsen, de aanleg van

een rondweg, het bouwen van een school

of zelfs het slopen moest betaald worden

met woningen. Dat betekent, dat er bijna

uitsluitend dure woningen gebouwd zijn.

Dan bouw je in een volstrekt verkeerd seg-

ment. Nu moeten wij eindelijk eens gaan

bouwen in het segment waar mensen op

zitten te wachten. Het gaat erom, dat wij

allemaal onze verantwoordelijkheid nemen,

als overheden, als corporaties en ook als

marktpartijen.”

Peters is dus zeer positief over het KR-8

manifest (zie artikel op pagina 10): “Slagen

de KR-8-corporaties erin de geplande

16.000 woningen te realiseren, dan heb je

echt iets gedaan. Dan is er zeker ook een

beter evenwicht in de markt.”

Dat betekent niet, dat Peters geen ruimte

biedt aan duurdere woningen en apparte-

menten. “Zeker in de grotere steden zul je

ook in het duurdere segment moeten blij-

ven bouwen. Je moet de trek uit de stad

voorkomen door het wonen in de stad ook

voor mensen die wat meer kunnen beste-

den aantrekkelijk te houden. In de steden

moet je blijven werken aan een goede

sociale balans en een solide basis voor het

handhaven van de voorzieningen.”

Conclusie: “Ons motto is de goede woning

op de goede plek op het juiste tijdstip.

Daar zet ik mij volledig voor in.”

Advertentie Rozijn

Theo Peters


Willem Masselink was tot voor kort secretaris van de

OTMV, afdeling Gelderland. “Wij zijn een van de drie

grote oude-tractorenverenigingen. Onze club telt ruim

5000 leden, van wie 1200 in deze provincie wonen. Veel

van die leden nemen actief deel aan toertochten,

demonstraties enzovoorts.” De stoere tractoren zijn niet

exclusief de hobby van de mannen. “Jaarlijks is er een

ladies-toertocht door de Liemers. Dit is een rondrit van

Didam over Groessen en weer

terug met dit keer de dames

achter het stuur.” Het uitzet-

ten van de rit en de nodige

maatregelen en manschappen

regelen om de verkeersveilig-

heid te verzekeren is een

behoorlijke klus. Willem moet

dus woekeren met z’n vrije

tijd: “Wij organiseren regel-

matig evenementen of

nemen deel aan manifestaties

van anderen. Dat vergt zoveel

van mijn tijd, dat ik mijn func-

tie als secretaris van de OTMV

heb moeten neerleggen.”

Tractoren zijn gebouwd op

duurzaamheid en betrouw-

baarheid. Toch vereist het rij-

dend houden van dit materieel

de nodige technische kennis

en vooral veel tijd. Jo van Keulen: “Je bent er het jaar

door iedere week mee bezig. Het is een liefhebberij die

verder niet te veel hoeft te kosten. Een aantal onderde-

len zijn vrij duur, maar op internet en diverse beurzen is

nog veel te krijgen voor een betaalbare prijs. En je moet

het niet vandaag klaar willen hebben, soms kan het

gewoon wat langer duren.” Ruimte om te stallen is wel

een voorwaarde en dat is de beperking waar Gerard

Hendriksen het meest mee te maken heeft: “Ik heb een

van mijn twee tractoren verkocht. Geen ruimte. Jammer,

maar hij is goed terecht gekomen.”

De prijzen van oude tractoren zijn de afgelopen jaren

flink gestegen. Er is een levendige handel en ook deze

drie bekostigen hun hobby voor een deel met in- en ver-

koop, gecombineerd met opknappen. Echt winstgevend

is dit echter niet. Willem “Stapje voor stapje knap je zo’n

machine op. Je koopt in dat proces wat vervangende

onderdelen of laat delen stralen, verzinken of op een

andere manier behandelen. Het gaat ons om het resul-

taat. Laatst heb ik wel een keer bijgehouden hoeveel

geld ik investeer en wat ik terugbeur. Je komt uit de kos-

ten, meer is het niet.” Het gaat dan ook niet zozeer om

de winst, wat telt is dat de tractoren in goede handen

komen. Om zich daarvan te verzekeren, ging Willem

langs bij de koper van een nog niet opgeknapt exem-

plaar: “Op het erf en in de schuur was niks te zien. Dus

ik vraag naar de tractor en hij wijst naar boven. Aan de

zoldering van de schuur hangt de hele tractor in onder-

delen. Klaar om

gestraald te wor-

den. Dat is pas

groot en goed

onderhoud.”

Mevrouw

Masselink serveert

de koffie en de

drie zakken

gemoedelijk

onderuit. Druk

met en voor hun

hobby, terwijl het

thuisfront de

meer praktische

zaken regelt.

Willem merkt

nog, half verdedi-

gend, op dat hij

voor zijn hobby

de hand niet op

hoeft te houden bij de vrouw des huizes. Toch kunnen

ook deze liefhebbers niet doorsleutelen zonder dat een

liefhebbende de kleren wast. Mannen: het blijft behel-

pen.

S p a t i e d e c e m b e r 2 0 0 49

Mooi spul

Ze zijn gemaakt om te werken, de schoonheid kwam pas met de jaren. Lanz Bulldog, Eicher Panther,

Ferguson, Bukh: de tractoren die Willem Masselink en zijn kameraden hebben opgesteld, blinken als

nieuw. Vanzelfsprekend zijn deze machines volledig gebruiksklaar, al kan het wat langer duren voor ze

starten. Niet omdat de apparatuur technisch niet tiptop zou zijn, verre van dat. Ze zijn gewoon niet uit-

gerust met accu en contactslot. Een Lanz start je bijvoorbeeld door hem voor te verwarmen met een

gasbrander en dat duurt wat langer.

Zoiets alleen al is natuurlijk een

heel spektakel voor de toeschou-

wers. Dat maakt deze landbouw-

machines bijzonder populair bij

veel kijkers. Organiseer een rit of

stel ze op bij een marktplaats en de

belangstellenden drommen samen.

Net als alle leden van de OTMV

(Oude Trekker en Motoren

Vereniging) heeft Willem daar

geen moeite mee. Zij zien zichzelf

graag als de beheerders van een

stukje mechanisch cultuurgoed.

Ook Willem en zijn buurlui Jo van

Keulen en Gerard Hendriksen delen

hun rijkdom met iedereen die hier

belangstelling voor heeft. “Wij

organiseren zelf veel toertochten

en werken graag mee aan manifes-

taties. Er is altijd geweldig veel

belangstelling en wanneer wij

140 tractoren sterk voorbij komen,

staan mensen graag even stil

om te kijken.”

Tussen al dat landbouwmaterieel staat ook een Peugeot 201

uit 1929. Een elegante en voor die tijd zeer luxe en complete

wagen. Een jeugdwens van Willem Masselink: “Zoiets heb ik

altijd al willen hebben. Ik hoorde van deze wagen en had toe-

vallig het geld ervoor. Er moesten ‘een paar kleine dingen’

aan gebeuren. Nou, op een gegeven moment kwam ik in de

verleiding om de motor er helemaal uit te halen en er een

Kadett-motortje in te bouwen. Wat een ellende. Uiteindelijk is

het toch gelukt en hij loopt nu als een zonnetje.” De Peugeot

is het troetelkindje en heeft een eigen (geconditioneerde!)

garagebox. Een luxepaardje dat soms uitgelaten wordt, bij-

voorbeeld om bevriende bruidsparen in stijl naar het altaar te

brengen.


De KR-8-corporaties bezitten en behe-

ren samen 80.000 woningen in het

gebied Arnhem –Nijmegen. Zij komen

elkaar regelmatig tegen. Soms als con-

currenten in projecten, vaak als part-

ners in overleg met provincie en zo

nu en dan ook bij de ontwikkeling en

realisatie van de KAN-Woonvisie. Deze

acht zelfstandig opererende organisa-

ties pakken nu samen een aantal aan

de volkshuisvesting gerelateerde

problemen aan:

■ Meer bouwen. Voor 2010 meer dan

16.000 woningen, daarvan minimaal

6.000 betaalbare woningen. Daarbij

is er aandacht voor een goede sprei-

ding tussen stad en dorp, starters en

senioren, huur en koop.

■ Het vernieuwen van steden en

dorpen. De kwaliteit van wonen en

leefbaarheid in oude wijken neemt in

een aantal gevallen af. Investeren in

ingrijpende renovatie of sloop en

herbouw is niet rendabel, wel nood-

zakelijk. Waar dit de draagkracht van

een corporatie te boven gaat, lossen

de KR-8-partners dit samen op.

■ Van lokaal naar regionaal.

Corporaties zijn lokaal zeer actief,

maar gaan nu samen regionale doel-

stellingen realiseren. Het is dus zaak

te voorkomen dat plaatselijke belan-

gen in de weg staan van boven-

lokale afspraken.

■ Oplossingen voor de echte onder-

kant. Verstandelijk- of geestelijk

gehandicapten, asielzoekers of

mishandelde echtgenotes, mensen

met schulden of een drugsprobleem:

er zijn veel kansarmen die recht

hebben op een passende woning.

Hier oplossingen voor vinden vraagt

om creativiteit en de solidariteit van

het dorp met de stad.

■ Voorbeeld en stimulans. KR-8 pakt

het aan en rekent erop dat anderen,

zoals organisaties uit de zorgen wel-

zijnssector, gemeentelijke diensten en

politie, zich aansluiten bij dit initiatief.

Zij vinden in KR-8 een proactieve

partner.

Dit manifest is ondertekend door de

directies van Portaal Arnhem/

Nijmegen, Stichting Volkshuisvesting

Arnhem, Woonservice IJsselland, Talis

Woondiensten, Vivare, Standvast

Wonen, Laris Wonen en diensten en

Oosterpoort Wooncombinatie. Om te

slagen zullen zij kunnen bouwen op

hun onderlinge samenwerking en de

positieve ondersteuning van KAN-

bestuur en Provincie om een aantal

hindernissen te nemen.

Het is een uitdaging voor doeners en

zij zullen bergen moeten verzetten

om hun beloftes gestand te doen.

Niet voor niets is hun devies:

“Tijd voor eindeloze discussies hebben

we niet, we moeten vaart maken.”

De aanleg van een gescheiden hemelwaterafvoer kost ook

geld, maar niet meer dan de aanleg van die bassins.

Bovendien betekent het wel een besparing op de zuiverings-

kosten. Gemeente Didam ziet dit dus als de betere en goed-

kopere oplossing voor haar burgers. Daarom is men met het

Waterschap overeengekomen dat in 2010 30% van het

hemelwater niet meer via de riolering wordt afgevoerd.

Komt de gemeente die afspraak na, dan ontkomt men aan

de anders verplichte aanleg van de dure bergbezinkbassins.

Het is nog een behoorlijke klus om die 30% te halen. Rob

Crop van de gemeente Didam is echter zeer optimistisch:

“Het onderhoud en de verbetering van het rioleringssys-

teem is een kostbare zaak. Die kosten zullen snel stijgen en

voor een deel ontkomen wij daar niet aan. Wat we wel kun-

nen bereiken is die stijging flink aftoppen. De gescheiden

hemelwaterafvoer is daaraan een blijvende bijdrage.

Natuurlijk moet je dan wel eerst investeren in zo’n systeem,

maar liefst niet meer dan nodig is. Wij gaan dus niet heel

Didam op de schop nemen om dit systeem aan te leggen.

Wanneer er een weg opengebroken wordt of er onderhoud

aan het rioleringssysteem nodig is, nemen we dit mee in de

uitvoering. Het kan ook samenvallen met bijvoorbeeld reno-

vatieprojecten van Laris. Is er een goede gelegenheid, dan

willen wij daar graag van profiteren.”

Regen valt op de straat, komt in de goot en verdwijnt onder

de grond. Het aanleggen van een hemelwaterafvoer voor de

regen die op uw dak valt is relatief eenvoudig: Rob Crop:

“Wij streven ernaar de regen die aan de straatzijde valt

gescheiden af te voeren. Waar het op neer komt is dat de

gewone regenpijp rechtstreeks afvoert op de afvoer voor de

straat. De regen aan de achterzijde verdwijnt nog gewoon in

het riool. Daar een gescheiden systeem aanleggen is te duur

en erg lastig voor de bewoners.”

Onder de grond komt het hemelwater in een rioleringssys-

teem dat zo lek is als een mandje: “Klopt in feite helemaal.

Het is praktisch schoon water en zal de grond niet vervuilen.

Didam is gebouwd op zandgrond, dus het water zinkt daar-

in makkelijk weg.”

De aanleg van zo’n gescheiden hemelwaterafvoer is aller-

eerst een keus van de bewoner. “Het is zeker geen verplich-

ting. Wij informeren de betrokkenen, zij zijn vrij in het

maken van hun keus.” Moeilijk is zo’n aanleg niet en de

kosten zijn zeer beperkt. “In dit project is er ruimte voor een

zeer belangrijke tegemoetkoming in de kosten. Meedoen is

goed voor het milieu, goed voor de portemonnee en het is

voor de bewoner een kleine moeite.” Wilt u meer weten

over dit onderwerp, dan zal de gemeente u graag van

dienst zijn.

S p a t i e d e c e m b e r 2 0 0 411

KR8KR-8: Corporaties in actie

In Nederland is er een woningtekort. Belangrijkste reden: er wordt te weinig gebouwd.

Overheidsmaatregelen, voorop de roemruchte contingentering en bezwaarschriftrijke procedures zijn

daar mede debet aan. Ook woningcorporaties zijn verantwoordelijk voor deze woningnood. Er zijn enkele

organisaties met veel vermogen en weinig bouwplannen. Daarentegen zijn er ook acht corporaties binnen

het KAN die constructief willen investeren in betaalbaar wonen en een goed leefklimaat. Een voornemen

dat is vastgelegd in een manifest én de keiharde belofte om samen voor 2010 meer dan 16.000 woningen

te bouwen. Ook Laris is een van deze acht KR-8-corporaties.

Hemelwater hoort niet in het riool

Het was een erg natte zomer. Alle Nederlandse campings hadden als gratis attractie het modderbad. De afvoer van al dat

regenwater is thuis gelukkig nooit een probleem. Van het dak, in de goot, door de pijp en in het riool: zo simpel is het.

Toch is dit niet het einde van het waterverhaal. In het rioleringssysteem wordt het hemelwater met het vervuilde water van

bijvoorbeeld toilet en wasmachine, afgevoerd naar de waterzuivering. Een flinke bui zorgt daar al snel voor een capaciteits-

probleem. Als oplossing daarvoor moesten er overal in het land opvangbakken, zogenaamde bergbezinkbassins komen.

Een oplossing die al snel in een kwade reuk komt te staan. De aanleg van die bassins is duur en uiteindelijk moet al het

vervuilde water alsnog gezuiverd worden. En dat terwijl de oplossing veel eenvoudiger kan zijn. Waarom het schone regen-

water eerst vervuilen en dan zuiveren? Het is zoveel beter om het hemelwater gewoon weg te voeren via de grond.


ganisatie ‘Packs & Flowers’. Mariël:

“Hiermee kan je bij ons de bloemen

uitkiezen die je de volgende dag op

een andere plek in Nederland laat

bezorgen. Je kunt er ook zelf het

kaartje bij schrijven. Wij maken de

bloemen verzendklaar, met een spe-

ciale plastic zak om de stelen en een

feestelijke doos om ze in te verstu-

ren. Een verzendservice zorgt ervoor

dat ze de volgende dag bezorgd

worden.”

De feestdagen betekenen altijd extra

drukte en veel bijzondere artikelen

voor de decembermaand. Ook dit

jaar zijn er weer prachtige kaarsen,

de nieuwste kleuren ballen en veel

ander materiaal om de donkere

dagen wat op te fleuren. Veronica:

“Wij hebben geen kerstspullen,

voordat de sint gereden heeft.

Daarna is de hele winkel in kerst-

sfeer.”

Het loopt storm in die tijd en de

kerststukken vliegen over de toon-

bank. Kom dus op tijd en neem

vooral de bon uit deze Spatie mee.

U krijgt dan € 2.50 korting op alle

kerststukken.

Met direct de feestmaanden voor de

boeg was er zeker sprake van een

vliegende start. Mariël: “Je wordt

gelijk in het diepe gegooid. Eerlijk,

de eerst maanden waren verschrik-

kelijk. Even hebben wij er spijt van

gehad, maar nu is het gewoon

geweldig.” Dat laatste zal zeker ook

te danken zijn aan de twee ervaren

krachten die bij de overname de

zaak trouw zijn gebleven.

Een klant loopt door de zaak om

ideeën op te doen. Bij de gekozen

plant wordt snel een passende pot

gevonden. “Bijna iedereen die hier

binnenkomt, vindt wel wat van zijn

of haar gading. En voor wie niet kan

kiezen, is er nog altijd de cadeau-

bon.”

In vergelijking met de vorige eige-

naars is veel gelijk gebleven, veel is

er ook veranderd. “De kwaliteit

houden we vast. Mijn man koopt

drie maal per week zelf op de veiling

verse bloemen in. Het assortiment is

nu nog groter, met voor elke porte-

monnee genoeg keus. Grafwerk

en bruidsboeketten zijn bij ons in

goede handen; Mariël heeft een

mbo-opleiding bloemschikken.

De belangrijkste verandering is mis-

schien dat we wat meer naar buiten

gaan. Letterlijk, want met planten en

bloemen voor de deur halen we veel

mensen naar binnen. Wanneer bij-

voorbeeld iemand een jubileum viert

of een zaak opent, nemen wij daar

soms vooraf contact mee op. Om te

overleggen wat hun voorkeur in

bloemen of vazen is. Komen dan

genodigden bij ons de bloemen

halen, dan kunnen wij deze mensen

goed adviseren.” Maar zelfs in

Didam is niet iedere gelegenheid

vooraf bekend: “Onze klanten zeg-

gen vaak waarvoor een dergelijk

bloemstuk is. Je hebt snel in de

gaten of er nog meer genodigden

zijn voor diezelfde gelegenheid.

Ook die krijgen dan vazen die gelijk

zijn qua stijl en kleur.”

Bij geboorte, huwelijk en dood is de

gang naar de bloemist even zeker

als de gang naar de kerk. Mariël zal

dan een prachtig bruidsboeket op

draad zetten of volledig naar wens

het grafstuk verzorgen. “Zeker bij

droevige gebeurtenissen nemen wij

vanzelfsprekend alle tijd om de wen-

sen door te spreken. Daarvoor heb-

ben we een aparte ruimte gereser-

veerd. Mensen kunnen daar in alle

rust kiezen uit de bloemstukken in

de voorbeeldboeken. Men stelt dat

op prijs, velen komen speciaal voor

hun grafwerk hier naar toe.”

Horsting neemt deel in de Fleurop-

organisatie. Nieuw is de verzendor-

Bloemenspeciaalzaak Horsting

Bij alle gelegenheden

Wie in Didam op zoek is naar een bijzonder cadeau, loopt al snel binnen bij Horsting. Naast bloemen en planten

vindt u daar een ruime keus aan interieurdecoratie en diverse leuke geschenken. Deze zaak is drie jaar geleden

overgegaan in handen van de familie Ter Heerdt. Dochter Mariël is de bloemiste, moeder Veronica had met haar

man een cadeaushop in de Spoorstraat. “Wij hebben beide zaken toen samengevoegd en zijn verder gegaan onder

de bestaande naam. Horsting is een goede, vertrouwde naam in Didam en dat is heel belangrijk.”

€ 2,50 kortingop alle kerststukken.Bloemenspeciaalzaak Horsting Didam.

Geldig tot en met 31 december 2004.

✁


15 S p a t i e d e c e m b e r 2 0 0 4

passend onderkomen voor de zorg-

dienstverleners. Bovendien bouwen

wij hier ook nog 25 huur- en koop-

woningen voor starters”

Zorg en wonen, huur en koop, win-

kels en zorgdienstverlening: de over-

eenkomst met Meulenvelden is niet

toevallig. Peters:”De doelstelling is

gelijk, het leefbaar houden van de

kern, ook voor ouderen en jonge-

ren.”Verschillen zijn er ook: “Qua

omvang is dit plan afgestemd op de

behoefte in Zeddam. Bovendien is

hier Sensire onze partner.”

L o i l e n N i e u w - D i j k

In deze kerkdorpen ontwikkelt Laris

een aantal kleinschalige projecten.

“Wij richten ons daarbij met name

op starters. In totaal gaat het hier

om ongeveer 25 woningen, het

merendeel betaalbare koopwonin-

gen.”

Met deze plannen wil Laris een bij-

drage leveren aan de leefbaarheid in

deze Didamse kerkdorpen.

“Jongeren zijn belangrijk voor een

dorp. Zij nemen deel in het vereni-

gingsleven, hun kinderen zorgen

ervoor dat de school blijft bestaan,

zij zorgen ook voor een economi-

sche versterking van deze kernen.

Daar gaat onze eerste aandacht naar

uit.”

Hier geen plannen voor seniorenwo-

ningen. “Klopt. In kerkdorpen doen

we niet alles wat we in de grotere

plaatsen doen. In onze visie is er niet

voldoende ruimte om overal goed

geoutilleerde zorgcentra te reali-

seren. Ook de senioren zelf kiezen

overigens in de regel ook voor een

omgeving waar voor hen meer te

doen is.”

Volop bouwplannen

A n g e r l o e n G i e s b e e k

In de huidige gemeente Angerlo wil

Laris op een zestal locaties in totaal

102 woningen realiseren. Dit aantal

is grofweg te verdelen in 60 wonin-

gen voor senioren, verdeeld over

twee zorgcomplexen in Angerlo en

in Giesbeek. De resterende 42

woningen zijn vooral woningen voor

starters, zowel in de koop als in de

sociale huursector. Deze verdeling is

in overeenstemming met de demo-

grafische ontwikkeling en sluit aan

bij het onderzoek van Diafaan, een

koepelorganisatie van een aantal

verzorgingshuizen in de Liemers.

Jan Peters: “Het zijn allemaal inbrei-

dingslocaties. In Giesbeek gaan we

in en achter de pastorie een zorg-

complex met ongeveer 40 woningen

realiseren. De pastorie blijft bestaan,

daarbinnen bouwen we enige

appartementen. Aan de achterzijde

bouwen wij een aantal zorgwonin-

gen op het nu braak liggende ter-

rein. De kerk blijft vrij en rond de

kerk komt een soort kloostertuin;

een groen wandelgebied.

In Giesbeek willen wij op het dorps-

plein de bestaande gebouwen

omvormen naar woningen. Daarbij

is het ons doel het plein een mooier

aanzicht geven. Een herinrichting

waardoor het plein een echt dorps

karakter gaat krijgen. Nieuwbouw is

hier niet overwogen, waarom zou je

wat goed is slopen. De bevolking zit

daar zeker niet op te wachten.

Na afronding van de voorbereidende

werkzaamheden bouwen wij op de

voormalige ABC-locatie in Angerlo

een aantal woningen voor starters

en een zorgcomplex voor senioren.

De exacte verdeling is nog onder-

werp van gesprek.” Voor Lathum

zijn er geen concrete plannen.

Z e d d a m

De fusie van de gemeentes Bergh en

Didam heeft ook gevolgen voor

Laris. Het werkgebied wordt groter

en de corporatie is nu actief in zowel

de Liemers als in de Achterhoek. Een

van de grotere plannen krijgt op dit

moment zijn beslag in Zeddam. Er is

een stedenbouwkundig plan in ont-

wikkeling, waar Laris ook in deel-

neemt. De eerste stappen zijn al

gezet: “In Zeddam hebben wij het

grote winkelcomplex aan het Gerrit

Varwijkplein aangekocht. Het betreft

hier een circa 8 jaar oud winkelcom-

plex met daarboven 22 apparte-

menten voor senioren. Wij hebben

dit in beheer genomen om hier een

woonzorgcentrum te gaan ontwik-

kelen. Daarvoor is ook een aangren-

zend terrein aangekocht. Daar is

ruimte voor de nieuwbouw van nog

eens 20 zorgappartementen en een-

Laris is een van de ondertekenaars van het KR-8-manifest

(zie artikel op pagina 10) en wil tot 2010 in totaal ongeveer

650 woningen bouwen in zijn werkgebied. Een groot deel van

die nieuwbouwplannen zijn al in ontwikkeling.

Het grootste project is Meulenvelden in Didam.

Ook op andere plaatsen is Laris al actief.

F u s i e

Zowel Angerlo als Didam zijn

onderdeel van een gemeente-

lijke herindeling. Dat heeft

vanzelfsprekend gevolgen

voor Laris. Peters: “Wij zijn nu

actief in een groter gebied en

ontwikkelen plannen samen

met een aantal nieuwe part-

ners. Ons werkgebied ligt

zowel in de Achterhoek als in

het Knooppunt Arnhem

Nijmegen (KAN). In die regio’s

kunnen de regels verschillen.

Duidelijk is dat bij de woon-

ruimteverdeling. Binnen het

KAN-gebied gelden er

bepaalde afspraken en daar

willen wij ons aan conforme-

ren. Natuurlijk gebeurt dit

altijd in goed overleg met de

nieuwe gemeente. Voor onze

huidige huurders voorzie ik

echter geen grote veranderin-

gen ten gevolge van deze

gemeentelijke herindeling.”

Jan Peters, directeur Laris Wonen & diensten


Kunst is mooi, alleen al omdat iedereen

er een mening over heeft. Dat geldt in het

bijzonder voor de kunst die van ons allemaal

is. Wanneer er op een rotonde of een plein

een kunstwerk verschijnt, is het commentaar

niet van de lucht.

Als altijd neemt de kritiek voorsprong.

Om, soms pas na jaren, ingehaald te worden

door de loftuitingen. De waardering groeit

met de jaren, omdat wij in die tijd zelf

gegroeid zijn. Wij hebben meer kunst

gezien, vaker gekeken naar vormen die

vraagtekens oproepen. Niet het kunstwerk,

maar onze mening verandert.

Wijzer geworden, kijken wij met andere

ogen naar ons openbaar kunstbezit en zien,

dat kunst mooi is.

Openbaar kunstbezit


39 jaar hebben wij dus 70% van alle

Didamse Laris-woningen gebouwd.

Op dit moment hebben wij 800

Laris-woningen onder handen

gehad voor groot onderhoud of

renovatie.” In die jaren is Laris zelf

een paar maal uit het eigen jasje

gegroeid “Wij werden het eerst

ingeschakeld om twee woonhuizen

aan de Polstraat te verbouwen tot

kantoor. Toen dat te klein werd,

hebben wij het pand aan de

Hoofdstraat verbouwd en aange-

past. En nu hebben wij ook weer

het kantoor aan de Kerkstraat uitge-

breid en verbouwd.”

De heer Vierwind heeft de laatste

jaren vooral gebouwd aan relaties.

Dat hij daarin zeer succesvol was,

blijkt uit de vele reacties op zijn

besluit afscheid te nemen. “Wat

voor mij heel veel betekent, is dat

zoveel mensen een goede en eerlij-

ke zakelijke relatie ook persoonlijk

waarderen.”

Een bouwer stopt niet zomaar.

Bertus Vierwind heeft zelfs zijn

afscheidsreceptie weten te gebrui-

ken voor een nieuwbouwproject.

Bij de uitnodiging is de genodigden

gevraagd hun steentje bij te dragen

aan een bouwproject van de

Moeder Teresa Stichting te Ulft.

“Zij willen in het Roemeense dorpje

Cetariu drie dubbele woonhuisjes

bouwen voor de allerarmsten.

Het zijn mensen die nu in krotten

wonen, zonder sanitair of andere

voorzieningen. Zij zijn zo vervuild,

dat je ze niet kunt wassen zonder

hun gezondheid in gevaar te bren-

gen.”

De verschillen tussen Roemenië en

Nederland zijn onvoorstelbaar

groot. Dat bleek ook, toen de heer

Vierwind dit verhaal vertelde aan

een bevriende keukenfabrikant.

Deze bood direct een aantal over-

complete keukens aan. Echter:

“Zo’n Nederlandse keuken zou het

hele huis vullen. Een keukenblok is

daar 60 centimeter; meer past niet.”

De eigen toekomstplannen begin-

nen met: “Vakantie. Een paar

maanden tot rust komen. Daarna

wil ik rustig om me heen kijken,

misschien wat kleinschalige projec-

ten ontwikkelen. Niets staat echt

vast. Zeker is alleen, dat ik me echt

loskoppel van het bedrijf. Ik ga mijn

opvolgers niet voor de voeten

lopen.” Over een jaar hoopt hij een

bezoek te brengen aan de mooiste

herinnering aan De Veluwezoom:

de nieuwbouw in Cetariu.

Daartussen ligt een lange en succes-

volle carrière in een bouwwereld die

sterk veranderd is. “Toen ik hier

begon, was de vraag naar woningen

enorm groot. Wij waren toen al een

vrij grote woningbouwer en wij

deden veel in bouwstromen. Dit zijn

projecten waarin je soortgelijke

woningen in grote series bouwt.

Eerst waren dat de Pé-Gé-wonin-

gen. Hier in Didam bouwden wij in

onze eerste opdracht voor de voor-

ganger van Laris 60 van die wonin-

gen aan de Leeuwerikstraat. Daarna

kwamen de Vaneg-woningen;

betonskeletbouw op nog grotere

schaal. In ons eerste Vaneg project

waren het al direct 1200 eenheden.

Laatst hebben wij een aantal van dit

type woningen aan de

Willibrordusweg gerenoveerd. Dan

ben je aan het bouwen in je eigen

verleden.”

Bij een dergelijke renovatie is goed

te zien hoe groot de verschillen zijn

tussen toen en nu. In de jaren zestig

ging het om aantallen. Kwaliteit

stond niet voorop. “Vaneg-wonin-

gen waren bij gemeenten en corpo-

raties extra gewild. Meedoen aan

zo’n arbeidstijdbesparende bouw-

stroom betekende voor hen, dat zij

extra woningen mochten

bouwen.Een Vaneg-woning is snel

te bouwen. Het is een betoncasco

met een enkelglasgevel. Aan isolatie

werd weinig gedaan; op de kopge-

vel 1.5 centimeter tempex en dat

was het dan wel. Tot de oliecrisis

half jaren zeventig was isolatie nau-

welijks van belang.”

De eerste 25 jaar was de Veluwe-

zoom bijna uitsluitend actief in de

woningbouw, daarna ook in renova-

tie, groot onderhoud en de laatste

tien jaar in de utiliteitsbouw.”Wij

zijn een gemengde bouwer. Dat

helpt je de conjuncturele schomme-

lingen op te heffen. De kantoren-

markt is voor bouwers op dit

moment slecht, de huizenmarkt

trekt weer aan. Wij bouwen in

sociale, midden en duurdere klasse

en zijn actief in de utiliteitsbouw.

Renovatie- en groot onderhoud

opdrachten vormen een belangrijk

onderdeel van dit pakket. Een prima

mix met het accent op woning-

bouw. Als onderdeel van de Volker

Wessels-groep kunnen wij meer

betekenen in de planontwikkeling

en nog flexibeler reageren op de

markt.”

De heer Vierwind waagt zich niet

aan voorspellingen over de toe-

komst van de bouw. Wel trekt hij

een paar conclusies: “De vraag naar

woningen voor starters is groot, net

als de belangstelling van senioren

voor passende woningen dicht bij

centrum en voorzieningen.” En over

de lage bouwproductie: “Die con-

tingentering en alle procedures rond

bouwaanvragen hebben de bouw

vertraagd. Nu is de visie van de

overheid weer anders en kan die

prop in de productie ook weer los-

geweekt worden. Over twee jaar

zullen we zeker bezig zijn met een

inhaalslag.”

Laris is voor de Veluwezoom “een

superopdrachtgever”. Waarom

super?: “Zij zijn een constante fac-

tor. Samen hebben wij sinds 1965

1128 woningen gebouwd, waarvan

182 als leerlingbouwplaats. In deze

18

Algemeen d i recteur V ier wind:

A f sche id van 40 jaar

Ve luwezoom

Na een paar jaar werkzaam geweest te z i jn a ls ambtenaar bi j

bouwen woningtoezicht en tekenaar op een architecten-

bureau begon Ber tus Vierwind op 1 november 1964 als werk-

voorbereider/tekenaar bij bouwonderneming De Veluwezoom.

Op 1 november 2004 nam hi j af scheid als a lgemeen directeur.

Bertus Vierwind


mee moeten houden. Als eersten

gingen bijvoorbeeld de slopers alle

panden af en zat je zonder badka-

mer. De bouwers kwamen daar ach-

teraan, maar die gingen lang niet zo

snel. Wij hebben drie weken niet

thuis kunnen douchen.”

Achteraf zeggen de dames dat in de

renovatie 90% goed is gegaan en

10% beter had gemoeten. Irma deelt

allereerst een compliment uit aan de

mensen die de gevels hebben ge-

plaatst: “Snel, zeer vakkundig en was

er een probleem, dan losten ze dat

zonder meer voor je op.” De slechte

isolatie is een bekend probleem bij

Vaneg-woningen. De geprefabriceer-

de gevels zijn toen bijvoorbeeld ge-

plaatst met enkel glas. Nu worden

deze woningen massaal verbeterd en

zijn er bedrijven die gespecialiseerd

zijn in het vervangen van deze

gevels. Die ervaring maakt zich

ook in dit project betaald.

Meer problemen waren er met de

werkzaamheden in huis. “Je wist

vaak niet precies wat er wanneer zou

gebeuren. Niet wanneer ze kwamen

slopen en evenmin wanneer keuken

of bad herplaatst zouden worden.

Soms gaf ik ’s morgens gewoon de

sleutel maar af, voor het geval dat.

En het is ook niet leuk, wanneer je

kinderen wakker worden door het

geluid van een boorhamer.”

Vooraf zijn er regels opgesteld, waar

de bouwvakkers zich aan te houden

hadden. De bewoners waren op de

hoogte van de afspraken en konden

de werkers daarop aanspreken. Irma:

“Op zich ging dat wel redelijk.

Er was niet de hele dag knalharde

muziek of zo. Aan de andere kant

bleven stof en spaanders wel eens

liggen. Op een bepaald moment heb

ik wat gezegd van alle peuken die ik

binnen en buiten vond. Dat heeft

wel gewerkt.”

Bij andere vragen en problemen was

het veel minder duidelijk, wie je

daarvoor moest aanspreken. Yvette:

“Wij hadden te maken met Ben

Jansen van De Veluwezoom, Ria

Tolhuisen van Laris, de architect,

opzichter Henk Sanders en nog

meer mensen.

Een tweede punt van kritiek is, dat

de bewoners meer betrokken had-

den willen zijn zijn bij dit project.

“Van de mensen uit De Hoevert

hoorde ik dat dit bij hen veel meer

gebeurde. In principe kregen wij

gewoon wat er in de Hoevert al was

gedaan. Onze bewonerscommissie

had maar beperkt inbreng. Hooguit

bij het kiezen van de plaats van de

achterdeur; die is van links naar

rechts gegaan, omdat de bewoners

hier links de zithoek hebben.”

Een betere communicatie en meer

inspraak hadden verschil kunnen

maken. Yvette: “Vooraf hebben wij

met de architect afspraken gemaakt.

Die zijn goed nagekomen. Tijdens

de bouw zijn wijzigingen bijna niet

meer mogelijk.”

“Een prima appeltaart, maar ze zijn

de krenten vergeten” is de conclusie

waar de dames zich goed in kunnen

vinden. En “Het kan altijd beter, ook

bij Laris. Zij zijn de eindverantwoor-

delijke, bij hen moet je antwoord

kunnen krijgen op je vragen.

Zij hebben geleerd van De Hoevert,

ik hoop dat ze ook bij ons wat

opgestoken hebben.”

21

Yvette de Ridder: “Onze woningen

waren echt wel toe aan een renova-

tie. Al vóór 2001 werd hierover

gesproken. De gevels waren zo

slecht, je waaide bij wijze van

spreken bijna van de bank af.”

Er waren plannen voor een ingrij-

pende renovatie van eenzelfde type

woningen in de wijk De Hoevert.

Irma de Ridder: “De Hoevert kreeg

voorrang. Achteraf waren wij daar

wel blij mee. Daar is in de winter

gebouwd, hier zijn ze begonnen in

het voorjaar. Bovendien zijn daar al

ervaringen opgedaan en daar hebben

wij van geprofiteerd.” Toch: “Het

heeft hier al met al te lang geduurd.

Voordat men begon met de renovatie

had ik al klachten en ben daarmee

naar de huurcommissie gestapt. Daar

ben ik in het gelijk gesteld. Die uit-

spraak en een handtekeningenactie

hebben de druk om wat aan deze

woningen te doen wel opgevoerd.”

Er waren problemen en vertragin-

gen bij de renovatie van De Hoevert.

De planning en coördinatie van de

werkzaamheden haperde in het

begin. “Wij zijn daarvan op de

hoogte gehouden door Sylvia

Kuster, een bewoonster van die

wijk. Van wat daar is gebeurd,

hebben niet alleen Laris en de

Veluwezoom geleerd, wij zijn er

ook wijzer van geworden.”

Dit bouwen leerproces in

De Hoevert heeft zichtbaar zijn

vruchten afgeworpen. “Hier in het

eerste blok is de verbouwing redelijk

volgens plan en snel uitgevoerd.

Overlast is er altijd, maar gelukkig

duurde het maar ongeveer de voor-

af aangekondigde zes weken.”

Anders was dat voor het laatste

blok, waar Yvette woont: “Hier

heeft het allemaal langer geduurd

dan verwacht. Dat had ook te

maken met ziekte, maar toch had-

den ze daar in de planning rekening

RenovatiesLeren en verbeteren

Kort voor de bouwvak zijn aan de

Willibrordusweg zestien grondig

gerenoveerde woonhuizen opge-

leverd. Deze Vaneg-woningen,

een type dat rond 1970 zeer

populair was, waren toe aan een

ingrijpende verbetering.

De gevels waren nauwelijks

geïsoleerd, de keukens hadden de

houdbaarheidsdatum bereikt en

het sanitair was aan een grondige

opfrisbeurt toe. Irma de Ridder en

Yvette Berendsen zijn beide

woordvoerder voor bewoners van

deze woningen.

S p a t i e d e c e m b e r 2 0 0 4


T r e n d s T r e n d s

Vrijheid-blijheid: de jaren zeventig

komen weer tot leven. Er is weer

plaats voor vintage-accessoires uit die

tijd, met sterke designaccenten en

weer degelijk hout. Het interieur heeft

zich wat betreft kleur laten inspireren

door de modewereld. Gitzwart, don-

kerbruin, avondoranje en smaragd-

groen zijn de hoofdkleuren, geaccen-

tueerd door bijna alle kleuren van de

regenboog.

Nog belangrijker dan kleuren zijn

kleurcombinaties. Denk daarbij aan

multicolourstrepen, veelkleurige prints

of gelaagde kleuren. Dit kleurenfesti-

val komt optimaal tot zijn recht op een

zwarte of donkerbruine achtergrond.

In het speelse vrijheid-blijheiddenken

past ook de combinatie van golvende

strepen op behang met strakke hori-

zontale lijnen op gordijnen.

Puur natuur: de natuur is een eindelo-

ze inspiratiebron. Verlevendig uw inte-

rieur bijvoorbeeld met bloemen of sil-

houetten van insecten als prints op

kussens of vazen. Deze natuurlijke

dessins zijn opnieuw populair en

inspelen op deze trend is niet duur.

Oost-West. In dit thema komt het

mooiste van vroeger en nu samen.

Nieuw klassiek, een strakke design-

bank, romantische gordijnen in combi-

natie met strakke houten jaloezieën:

de kunst is de combinatie. In deze

trend herleven koloniale tijden in een

mix van Europese en Aziatische meu-

bels in een hedendaagse toepassing.

Een Oost-Westinterieur maakt de win-

ter warm en sensueel door de nieuwe

trendkleuren koraalrood en kasteel-

groen te combineren. Daarbij ziet u

uni’s en dessin zij aan zij. De combina-

tie van koraalrood met roze-rood of

bordeaux is heel goed mogelijk en

zelfs paars past in dit kleurenspectrum.

Het diepe matzwart komt ook hier als

accent of als basiskleur terug.

Met dit warme wintergevoel gaat u

ontspannen over naar het nieuwe

voorjaar.

Hens Wolf

Bomen en planten groeien en tuinen

staan meestal bomvol. De eerste stap

is snoeien. Hebt u een haag, stap dan

eens af van de rechte vormen. Knip

hem glooiend of maak op een geschik-

te plek een door-

kijk. Maak hier en

bij uw verdere

snoeiwerk gebruik

van de achter-

grond; het groen

en de vrijheid die u

rondom uw tuin

vindt. Betrek de

omgeving in uw

tuin en u krijgt

voor uw gevoel veel meer ruimte.

Minder is meer geldt ook voor de varia-

tie in planten. Beperk het aantal soorten

en reserveer een grotere hoek voor

planten die u qua kleur op elkaar

afstemt. Nieuwe planten zijn in de regel

niet nodig wanneer u de pollen scheurt.

Minder is beter geldt ook voor de ver-

lichting. Vervang al die lantarentjes eens

door een of twee spotjes. Zo geeft u

uw tuin een prachtig sprookjesachtig

accent

Uitgekeken op de grindtegels? Draai ze

gewoon eens om en leg ze op voeg. De

onderkant is niet aangetast door weer

en wind en met bijvoorbeeld steentjes

in de voegen maakt u uw oude tegels

als nieuw. Een bestaand muurtje kunt u

prima beschilderen in een knalkleur en

daar dan wat planten tegenaan laten

groeien. Bekleden met zink of aftimme-

ren met hout geeft ook een bijzonder

effect. Zelf een natuurlijke afscheiding

maken kan heel makkelijk. Er zijn kant-

en-klaarhagen en nog leuker is het om

een muurtje te maken van zwerfkeien.

De tuin is van het hele gezin, laat dus

ook uw kinderen eens de handen uit de

mouwen steken. Maak op het terras

bijvoorbeeld een vierkant vrij, vul dat

met cement en leg hierin met de kinde-

ren een mozaïek van scherven en

steentjes. Op deze wijze maakt u uw

tuin een stuk persoonlijker en dat is

zeker een trend.

Nico Wissing

Hens WolfKleur in design

De winter is in aantocht.

Tijd voor een huis volouderwetse gezelligheid

In de wintermaanden kan ook uw interieur af en toe een oppepper gebruiken. De nieuwe woontrends geven udaarvoor alle ruimte. Na de jaren van strak en steriel is er weer volop ruimte voor fantasie, kleur en gezellig-heid. De belangrijkste thema’s voor dit jaar zijn Vrijheid Blijheid, - Puur Natuur en - Oost-West. Alle drietrends zijn zeker geen stijldictaat. Waar het vooral om draait, is het juiste evenwicht en de combinaties die jemaakt om de warme werking van deze woonmode te ervaren. U vindt in deze stromingen zeker voldoendeenergie en inspiratie om de koude wintermaanden actief te werken aan uw woonomgeving.

Uw tuin van oud naar nieuw

Nico WissingKleur in de tuin

Zin in een heel nieuwe tuin, zonder dat u uw portemonnee

hoeft te trekken? Dat kan prima. Met een spade, een heg-

genschaar en de nodige fantasie komt u al een heel eind.

22


gehandicapten kwam uit een ander potje dan de vergoeding

voor verpleeghuiszorg. De ‘ontschotting’ heeft ervoor gezorgd

dat die grenzen voor een belangrijk deel verdwenen zijn. Tom

Schooltink: “Als zorgverleners combineren wij een aantal taken.

Dat is efficiënter en maakt geld vrij om ons zorgaanbod te ver-

beteren.”

In Meulenvelden werken verschillende zorgaanbieders samen.

Daar zal die ontschotting ook op de werkvloer zichtbaar wor-

den. Jos Sanders: “Wij hadden eigen slaapdiensten. Nu krijg je

de mogelijkheid om samen een nachtdienst op te zetten.

Je deelt de kosten en bespaart, zonder dat dit ten koste

gaat van de zorg.”

Er is zeker verschil in de zorg voor lichamelijk of verstan-

delijk gehandicapten, bejaarden en ziekenhuispatiënten:

”Wanneer bijvoorbeeld iemand met een aan autisme

verwante klacht in het ziekenhuis opgenomen wordt,

dan sturen wij begeleiding mee. A-verpleegkundigen

hebben geen tijd, geen ervaring en geen opleiding om met

deze cliënten om te gaan. Ook in het ziekenhuis blijft het onze

verantwoordelijkheid dat zij goede zorg krijgen.”

Toch zijn er ook belangrijke overeenkomsten: “Bij ons zijn een

aantal ziekenverzorgenden in dienst. Zij zijn kundig en hebben

in veel praktische zorgtaken meer handigheid. Een goede mix

heeft duidelijk voordelen.” De Lockhorst krijgt een eigen zorg-

staf. Wel zullen zij gebruik maken van een aantal faciliteiten,

zoals de wasserij en de maaltijdvoorziening. Bovendien: “In de

plannen zijn wat winkels ingetekend. Daar zouden wij mis-

schien producten van de dagbesteding kunnen verkopen.”

In De Lockhorst is de Zozijn-visie Eigentijds Wonen zichtbaar.

“Beschermd wonen met voorzieningen op maat,

liefst in het hart van de gemeente en de gemeenschap.”

Daarom zijn wij bijzonder blij met ontwikkelingen als

Meulenvelden en het Lockhorstpark voor de mensen

uit Didam.

25 S p a t i e d e c e m b e r 2 0 0 4

I n d i v i d u e l e b e g e l e i d i n g

De zorgvraag en het eigen kunnen van de cliënten

van Zozijn is zeer verschillend. Tom Schooltink:

“Wij kiezen voor een zeer individuele aanpak.

Maatwerk waarbij de persoonlijk ondersteuner

(PO-er) een sleutelrol vervult. Iedere cliënt heeft een onaf-

hankelijke PO-er die hem of haar helpt bij het maken van

keuzes en het formuleren van de hulpvraag. Samen met

cliënt en familie schrijven zij een ondersteuningsplan. Daarin

worden afspraken gemaakt over woon-, werken zorgvoor-

zieningen. De PO-er is de belangenbehartiger die ervoor

zorgt dat afspraken worden nagekomen en de diensten

steeds worden aangepast aan de zorgvraag. Daarvoor is er,

samen met de cliënt en zijn PO-er, minimaal twee maal per

jaar een driehoeksgesprek.”

S a m e n e n a p a r t

Tot enkele jaren geleden waren er vrij scherpe grenzen tus-

sen de verschillende zorgaanbieders. Geld voor verstandelijk

B e g e l e i d e n t o c h z e l f s t a n d i g

Daarvoor heeft Zozijn, ontstaan uit de fusie van Festog-SPD

en De Lathmer, in Oost- Gelderland en Overijssel diverse

voorzieningen opgezet. Er zijn wooncentra waarin het voor-

zieningenniveau is afgestemd op de vraag van de bewoners.

In kindercentra worden kinderen en ouders begeleid bij het

leren omgaan met leerachterstanden of handicap.

Dagcentra en begeleid-werkvoorzieningen helpen mensen

met een lichamelijke of verstandelijke beperking hun dag

goed te besteden. “Wij ondersteunen, maar niet om men-

sen afhankelijk te maken van die hulp of hen te isoleren van

de buitenwereld. Wij streven ernaar, dat zij zoveel mogelijk

zelf richting en inhoud geven aan hun leven, en zoveel

mogelijk deel uit blijven maken van de samenleving.”

W o n e n o p m a a t

Jos Sanders is hoofd van het wooncentrum De Weeme in

Zeddam. Daarbij is hij de man die voor Zozijn het project

De Lockhorst begeleidt. “De voormalige boerderij

De Lockhorst in Didam is nu een dagactiviteitencentrum

van Zozijn. Wij zijn eigenaar van gebouw en grond. Op die

grond en in het aangrenzende plan Meulenvelden willen

wij een aantal woningen voor onze mensen bouwen.”

De directe aanleiding voor die plannen is de situatie in

Zeddam. “Ook bij onze bewoners van wooncentrum

De Weeme slaat de vergrijzing toe. Het gebouw is niet

ingericht op de verpleeghuiszorg die wij nu moeten bieden.

Bovendien vraagt de overheid ons meer kleinschalige voor-

zieningen te realiseren en daarvoor is in Didam nu een uit-

stekende gelegenheid. Vooral ook, omdat veel van onze

cliënten te kennen hebben gegeven graag in Didam te

willen wonen.”

In deze ontwikkeling werkt Zozijn samen met Laris.

Jos Sanders: “In totaal willen wij woonruimte realiseren voor

24 cliënten. Daarnaast bouwen we een aantal bungalows

om te beantwoorden aan de vraag naar passende woon-

ruimte voor onze doelgroep. Ook het dagactiviteitencen-

trum wordt aangepast.”

In Meulenvelden zijn vier verpleeghuisplaatsen en acht

appartementen gereserveerd. Bij de Lockhorst bouwt Laris

veertien bungalows: “Per bungalow kunnen een of twee

cliënten wonen. Dat is afhankelijk van hun voorkeur. Dan

blijven er een aantal over, waarvan zes plaatsen zijn gereser-

veerd voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel.

Wij bieden hier zorg op maat aan huurders met een indicatie

die begeleid zelfstandig willen wonen.”

Zozijn breidt uit

rond de LockhorstZo

zijn

Zozijn is een organisatie die mensen

met een handicap op verschillende

manier helpt meer te halen uit hun

leven. Daarvoor biedt deze organisatie

een heel pakket aan diensten. Van kin-

dercentrum tot verpleeghuiszorg is er

een passende en persoonlijke onder-

steuning.

Tom Schooltink, woordvoerder van

Zozijn: “Wonen, werken, leren, vrije

tijd: iedereen wil prettig leven en zich

goed voelen in deze wereld. Een ver-

standelijke handicap verandert daar

weinig aan; al heb je misschien wel

wat meer steun nodig. Zozijn levert de

diensten die je helpen jezelf te ont-

plooien.”

< T

om S

choo

ltink

Jos

Sand

ers

>


Sint Martinus molen in ere hersteld

Molens staan volop in de belangstelling. Heel veel enthousiaste mensen hebben zich geweldig inge-spannen deze prachtige ‘machines’ te behouden. Met succes, want op veel plaatsen draaien de wie-ken weer. De grootste bedreiging voor dit zo typisch Nederlandse beeld is op dit moment onze eigenoverheid. Daar heeft men geconstateerd, dat de molens niet voldoen aan de huidige arbo-eisen. Nietvreemd natuurlijk, voor bouwwerken van vaak honderden jaren oud. Met een boek vol voorschiftenin de hand trekken de regelridders nu ten strijde tegen wat zoveel vrijwilligers proberen te bescher-men. Onbuigzaam eisen zij dat de voorschriften worden nageleefd, ook al betekent dit dat ons cul-tuurgoed onherstelbaar wordt verminkt of totaal onbruikbaar wordt gemaakt. Deze hedendaagse DonQuichottes handelen even onzinnig als de legendarische edelman; zij hebben echter heel wat meer in

te brengen. Daarom hebben de Didamse molens nu, misschien meerdan ooit, vrienden nodig. Mensen die met zich geld, raad en

daad willen inzetten voor de Korenbloem en de SintMartinusmolen.

De Sint Martinusmolen, in Didam vaak beter bekend

als de Strijboschmolen, was een tweetal jaren lang

onderdeel van een vrij ingewikkelde financiële afwikke-

ling. Er was misschien wel een eigenaar, maar geen die

zich bekommerde om het onderhoud. De gemeente

Didam probeerde op verschillende manieren voor een

oplossing te zorgen.

Zo stimuleerden zij een aantal Didammers mee te denken

als ‘vrienden van de molen’. Jan Coenraads, Jan Faber,

Pieter van Roerkop, Harry van de Logt en Gerard Verheij

zijn de kern van deze club. Een gezelschap dat nog moet

groeien. Jan Faber: “Alle Didammers zijn vrienden van

de molen. Wij nodigen iedereen uit om mee te

doen en mee te denken.”

Na jaren van onduidelijkheid is Laris nu offi-

cieel de eigenaar van dit monument. De

corporatie neemt het technische deel van

restauratie en onderhoud onder haar

hoede. Daarvoor is er al contact met de

gemeente. Bij verschillende molenmakers

zijn offertes aangevraagd. Laris heeft met

projectmanager Jan Straver ook enige

expertise in huis. Hij komt uit een

Brabantse timmermansfamilie met veel

ervaring in molenbouw en molenrenovatie.

Op diverse terreinen zullen de vrienden en

Laris elkaar helpen. Jan Coenraads: “De res-

tauratie en het onderhoud zijn in handen van

Laris, wij richten ons op de exploitatie.”

Impressie

Er zal van alles moeten gebeuren om

de molen in oude glorie te herstellen.

Laris stelt zich garant voor deze opera-

tie, maar het geld wordt gezocht bij

verschillende partijen. Jan Coenraads:

“Bij landelijke en provinciale overheid,

bij onze eigen gemeente en bij spon-

soren. Daarom hebben wij Jan Willem

Campier van Nooten, de voorzitter van

de Stichting de Gelderse Molen, direct

betrokken in deze onderneming. Hij

weet de wegen om subsidie te verkrij-

gen.” Zo is er in 1996 in principe al

een subsidie verleend. Deze is niet

benut en nu wordt onderzocht of dit

gereserveerde geld nog beschikbaar is.

De vrienden van de molen hebben ein-

delijk houvast. Jan Faber: “Tot nu toe

konden wij niets doen, was het alle-

maal nog een beetje gebakken lucht.

Nu hebben wij in Laris een gespreks-

partner en weet je, dat er een toe-

komst is voor de molen. Er zijn allerlei

ideeën. Ons eerste doel is de molen

weer functionerend te krijgen. Met

draaiende wieken en malende molen-

stenen; operationeel, maar niet voor

productie, zoals in Oud-Zevenaar. Voor

ons is dat niet mogelijk. Wij werken

met vrijwilligers en zijn geen commer-

ciële organisatie.” Een mogelijke vrij-

williger is de Didamse molenaar Geert

Reuling: “Hij staat te trappelen om

weer in functie te kunnen treden.”

Jan Coenraads: “Het is de bedoeling

om de molen in werking te laten zien.

De arbo-wetgeving kan daar een stok-

je voor steken. De trappen in de molen

van het Openlucht Museum zijn bij-

voorbeeld op basis van die regels afge-

keurd. Wij zitten met strenge voor-

schriften, maar hopen dat een rondlei-

ding door de molenaar toch tot de

mogelijkheden blijft behoren.”

Aan de voet van de molen is een

binnenruimte van circa 200 m2 in een

cirkel rond de eigenlijke voet van de

molen. “Een prachtige ruimte voor

exposities, recepties of trouwpartijen.

Bovendien is deze ruimte, in combina-

tie met de eigenlijke molen, ook een

mooie bestemming voor excursies en

schoolbezoeken.” Er zijn verschillende

mogelijkheden, maar niets ligt nog

vast. Jan Faber: “Wij nodigen iedereen

uit om ideeën aan te dragen. Deze

molen is van iedereen.”

Ondertussen moeten de vrienden nog

een aantal praktisch zaken oplossen.

Hun club heeft nog geen officiële sta-

tus; is geen stichting of vereniging.

“Zoiets is wel nodig. Uiteindelijk willen

wij de exploitatie op ons kunnen

nemen. Daarvoor heb je een organisa-

tie nodig die verantwoordelijk is.”

Bovendien moet er geld komen en is er

een probleem met de toegankelijkheid

van de molen. Jan Coenraads: “De

molen is nu moeilijk bereikbaar. Wij

moeten de ingang verplaatsen van de

Wilhelminastraat naar de achterzijde,

aan de Windstraat. Tussen de straat en

de afscheiding van het terrein van de

molen is een stukje gemeente-

grond. Wij willen met de

gemeente in de slag om

van daaruit een toegang

te verkrijgen.

Dan beschikt

de molen boven-

dien over een par-

keergelegen-

heid.”

Er zijn veel

plannen en

er is nog

meer te

doen. De

Sint

Martinusmolen heeft zijn vrienden

hard nodig. Ook u bent van harte uit-

genodigd om als vriend uw steentje bij

te dragen.

27 S p a t i e d e c e m b e r 2 0 0 4

Jan Faber Jan Coenraads


K l a c h t : d e v o l l e

w o n i n g .

Klager: Dit zijn woningen voor een-

persoons huishoudens. De man

boven mij heeft nu een relatie en

daar woont nu een heel gezin met

twee lawaaiige kinderen. Dat mag

toch niet?

Corporatie: Wanneer dat duidelijk

blijkt, gaan wij met deze mensen

praten. Wij kunnen ze adviseren en

helpen bij het vinden van een meer

passende oplossing. Strikt genomen

kunnen wij niets afdwingen. In

onze regio is er zelfs een regel dat

er geen verband wordt gelegd tus-

sen de grootte van de woning en

het aantal inwoners. Wat betreft

geluidsoverlast; daar kun je de

Over Tokkiesen andereprobleemgevallen

De Tokkies; het zul len je

buren maar wezen. Of je

woont in Amsterdam Noord,

waar zo’n c lubje jongens

bewoners uit hun huis ver -

jaagt. Iedereen spreekt er

schande van en niemand die

er wat aan doet. En als er

wat moet gebeuren, dan

wordt in beide voorbeelden

gewezen naar de woning-

corporat ie en niet naar pol i -

t ie of pol it iek , zoals u en ik

zouden verwachten.

Wat kan en mag een corpo-

rat ie in probleemgeval len

doen? Aan de hand van een

paar concrete voorbeelden

verkennen wij hier de gren-

zen tussen macht en machte-

loosheid.

mensen op aanspreken. Zo nodig

betrek je daar de corporatie bij.

V r e e s : n i e u w e b u r e n .

Buurtbewoner: In de krant las ik dat

de Tokkies misschien in Didam gaan

wonen. Ik zie ze liever op de tv en

zeker niet als mijn nieuwe buren.

Wat kun je als huurder daar tegen

doen?

Corporatie: Je hoeft niet direct bang

te zijn voor de Tokkies. Zij zijn hier

niet ingeschreven en komen door-

dat zij uit een andere regio komen

niet in aanmerking voor een woning

van een corporatie in het KAN-

gebied. Bij particuliere verhuurders

ligt dat anders. Bekijk je het los van

dit concrete geval, dan is er maar

weinig wat wij als verhuurder of u

als buurtbewoner kunnen doen

tegen mogelijk vervelende buren.

Zijn zij ingeschreven en komen zij

op grond van de regels in aanmer-

king, dan maken zij aanspraak op

een woning. Je kunt alleen maar

hopen dat het meevalt. In de koop-

sector is het ook afwachten wie je

buren zijn.

P r o b l e e m :

b e t a l i n g s a c h t e r s t a n d .

Vragensteller: Na 21 jaar bij dezelf-

de baas ben ik buiten mijn schuld

werkeloos geworden. Dat is nu

twee jaar geleden. Het was daar-

voor al geen vetpot, nu redden wij

het gewoon niet meer. Wij hebben

schulden, waaronder ook een flinke

huurachterstand. Ze kunnen je toch

niet uit je woning zetten; een mens

heeft recht op een dak boven zijn

hoofd.

Corporatie: Wij doen er alles aan

om achterstand te voorkomen. Bij te

late betaling komen wij direct in

actie. Eerst met een betalingsherin-

nering, om te voorkomen dat de

schuld oploopt. Groeit desondanks

de schuld, dan willen wij in een

gesprek met de huurder samen zoe-

ken naar een oplossing. Enkelen wil-

len dat niet en dan gaat een derge-

lijke vordering naar de deurwaarder.

Deze probeert de vordering te innen

en kan uiteindelijk naar de rechter

gaan met een verzoek tot ontrui-

ming.

Wij proberen dat steeds te voorko-

men, proberen oplossingen te vin-

den door bijvoorbeeld een goed-

kopere woning aan te bieden. Wij

overleggen ook met betrokken

instanties of schuldhulpverleners en

bieden hulp of advies waar wij kun-

nen. Natuurlijk houden wij rekening

met de gezinssituatie en persoonlij-

ke omstandigheden, maar uiteinde-

lijk houdt ook dat op. Wij leveren

woonruimte waarvoor de huurder

betaalt. Dat is een overeenkomst die

beiden moeten naleven. Er zal dus

betaald moeten worden om te blij-

ven wonen.

V r a a g : d e o p l e v e r i n g .

Vertrekkende bewoner: Wij hebben

hier negen jaar met veel plezier

gewoond. Mijn werkgever verkast

en ik verhuis mee. Ik heb een paar

dingen verbouwd. Onder meer

twee muurtjes weggehaald en een

luxe bad gemonteerd. Nu moet ik

opleveren in ‘de originele staat’.

Waar moet ik rekening mee hou-

den?

Corporatie: De wet is wat dit betreft

veranderd in het voordeel van de

huurder. Alles wat aard- en nagel-

vast is, wordt geacht een verbete-

ring van de woning te zijn.

Voorwaarde daarbij is dat de ver-

bouwingen vakkundig zijn uitge-

voerd en dat de gebruikte materia-

len van goede kwaliteit zijn.

Veranderingen aan gas- en elektra

moet door bevoegde installateurs

verricht zijn. Is daaraan voldaan en

kan dat worden aangetoond, zijn

het echte verbete-

ringen, dan zullen

wij deze accepte-

ren. Wanneer het

duidelijk geen ver-

betering is, dan

moet de bewoner

het probleem

oplossen. Overleg

daarom voor u

aan een verbou-

wing begint, dat

voorkomt proble-

men. Wij kunnen

u dan ook advise-

ren over de tech-

nische aanpak en

de noodzakelijke

vergunningen.

K a n s :

j e e i g e n

h u u r -

w o n i n g

g o e d k o p e r

k o p e n .

Bewoner: Wij

wonen in een

gezellige buurt.

Het gerucht gaat

dat deze woningen te koop komen.

Hebben wij als huurders het eerste

recht van koop en geldt dan

voor ons een speciale prijs?

Corporatie: Bij opzegging zijn wij

vrij om een woning op de markt te

brengen. Een verhuurde woning

mogen wij aanbieden aan de huur-

der. Wanneer deze niet wenst te

kopen, dan verandert er niets aan

de situatie. Een lagere prijs is geen

regel. Wij streven naar de markt-

prijs. Een lagere prijs betekent kapi-

taal inleveren en dat is uiteindelijk

niet goed voor alle huurders.

29 S p a t i e d e c e m b e r 2 0 0 4


Tussen huurderen corporatieTussen huurderen corporatie

De Schakel

Huurdersvereniging De Schakel

heeft een nieuw bestuur. Het secre-

tariaat blijft in handen van de heer

B. Bolk. De nieuwe voorzitter en

vice-voorzitter zijn de heren Van der

Sluis en Schuringa, beide uit

Giesbeek. Bij hun aantreden hebben

zij zich een aantal taken gesteld.

“Ons belang is het huurdersbelang.

Dat willen wij heel concreet gaan

invullen, want er is veel te doen, ook

dicht bij de deur.”

Dat geldt zeker voor de bewoners

van de voormalige Bingart-wonin-

gen in de gemeente Angerlo. Van

der Sluis: “Deze rechtsvoorganger

van Laris ging nogal makkelijk om

met toezeggingen. Vele daarvan zijn

nooit op schrift gesteld en dat geeft

spanningen, Laris kan, wil of mag

vele van deze afspraken niet erken-

nen en wij staan dan voor de onmo-

gelijke taak om mondelinge toezeg-

gingen een vervolg te geven.”

Er zijn meer voorbeelden van vaak

kleine en soms grote problemen

waarmee huurders De Schakel bena-

deren. Het gaat vaak om het onder-

houd: “Een aantal objecten volgen

wij zeer kritisch. Kijk hier bijvoor-

beeld naar de tuin. Ik kan me een

mooier uitzicht voorstellen. Daar zijn

wij zelf ook debet aan, omdat we

niet tot elke prijs een schone tuin

wensen. Ook voor een redelijk

bedrag moet het beter kunnen. Of

kijk naar de ramen, die zijn al maan-

den niet gedaan. Hier moet dat met

een hoogwerker, dat staat in de

Arbowet. Dat mag tijdelijk tot een

vertraging leiden, maar nu duurt het

te lang. Het gebouw verkommert. Er

is wel overleg, maar dat heeft nog

niets opgelost. Te veel zaken worden

doorgeschoven naar een volgend

begrotingsjaar.”

Volgens de heren leidt dat tot vra-

gen bij de huurders: “Men vraagt

zich af welke koers Laris vaart.

Steeds nieuwe projecten, vaak ook

commerciële woningbouw. Gaat die

expansiedrift niet ten koste van de

primaire taak: het beheer van huur-

woningen. Die combinatie van

wonen en zorg: moet je daar wel

mee bezig zijn? De zorg is toch al

een sector waar maar weinig geld is.

Je daarmee bemoeien kan ons uit-

eindelijk geld kosten.”

Ook andere ontwikkelingen dragen

bij aan die ongerustheid. “De minis-

ter van Ruimtelijke Ordening praat

steeds over liberalisering van de

huur. Indien de huur verder stijgt en

niet meer onder het regiem van de

sociale woningbouw valt, wordt

wonen voor een groot deel van de

huurders, zeker voor veel ouderen,

onbetaalbaar.”

Het nieuwe bestuur stelt zich strijd-

baar op. “Ik ben een vriendelijk,

maar zeer kritisch mens. Natuurlijk

laat ik me graag overtuigen met

goede argumenten. Anderzijds con-

stateer ik ook dat er ruimte is tussen

wat de huurders wensen en Laris wil

bieden. Onze zorg gaat ook uit naar

de mensen en hun problemen. Er

zijn er genoeg die door het deels

wegvallen van de huursubsidie in de

problemen geraken. Gemeentelijke

lasten stijgen en doe je dan nog een

tientje bovenop de servicekosten,

dan is dat voor mensen die met

alleen een AOW moeten rondko-

men soms gewoon niet op te bren-

gen. Ik heb begrip dat Laris zegt, dat

de inkoop van de service duurder

wordt, maar zij zijn er in het belang

van de mensen. Van Laris verwach-

ten wij daarom een extra inspan-

ning. Een tevreden huurder is hen

ook wat waard.`

De heer Van der Sluis wil zeker niet

alleen maar klagen. `De Schakel is

blij met de ruimte in het

Loomanhuis, die door Laris ter

beschikking is gesteld. Ik zie niet

alles in mineur. Er is wel veel te

doen. Daarom willen wij iedereen,

ook in de gemeente Angerlo, oproe-

pen lid te worden van

De Schakel. Een sterke huurders-

vereniging is noodzakelijk.

Huurdersvereniging De Schakel

Postbus 207

6942 AC Didam

e-mail: [email protected]


C o l o f o n

Laris Wonen en diensten

Didam

Bezoekadres

Kerkstraat 47, 6941 AE Didam

Postadres

Postbus 66, 6940 BB Didam

Telefoon 0316 - 29 66 00

Fax 0316 - 29 66 29

E-mail [email protected]

Website www.laris.nl

S p a t i e

Redactie

Laris Wonen en diensten

Willem Riesmeijer - Aerdt

Concept en realisatie

Cator creatieve communicatie - Duiven

Fotografie

Paul Hoedemaekers - Velp

Geert Vreeman Fotografie - Didam

Drukwerk

Rozijn Repro - Didam


Spatie December 2004

Documents

Transcript of Spatie December 2004