SOFIA en BOEKAREST 21 maart - 27 maart 2017

ONZE TWEELINGREIS 21 MAART 2017

Twee hoogst gelegen hoofdstad van Europa

Wat er achter deze tweelingreis schuilgaat zal je pas donderdagavond te weten komen. Tot

zolang laten we jullie meegenieten van onze trip naar… de tweede hoogst gelegen hoofdstad

van Europa, na Madrid , zo’n 550 meter boven de zeespiegel. We hebben het over de

hoofdstad van Bulgarije: Sofia.

In plaats van onze auto te parkeren voor de hele week in Charleroi, reserveren we een hotel in

Ransart op zo’n slordige vijf minuten van de luchthaven. We betalen 69 euro en daarvoor

krijgen we een gratis shuttledienst naar en van de luchthaven en kan onze auto de hele week

op de parking van het hotel staan.

Na een vlucht van twee uur en vijftien minuten landen we omstreeks 19.00 u plaatselijke tijd

in de schaduw van de bergketen Vitosja met zijn tweeduizenders. De toppen zijn nog bedekt

met sneeuw en dompelen de stad onder in een gegeerd onderwerp voor fotografen.

De metro voert ons vanop de luchthaven voor minder dan 1 euro per persoon naar het centrum

van de stad, op wandelafstand van ons hostel. De eerste indruk van Sofia in het donker is

alvast veelbelovend. De joodse buurt waar wij heen moeten ligt er verlaten bij. De

wandelafstand wordt een hele uitdaging daar de voetpaden in vaak zodanige staat liggen dat je

in het donker meer naar je voeten moet kijken dan dat je kan rondkijken.

Een klein half uur later vinden we ons hostel in een godvergeten buurt. Voor 20 euro per

nacht mag je natuurlijk niet onmiddellijk een paleis verwachten. De lakens zijn schoon, er is

wc en douche op de kamer en de wifi werkt af en toe.

Ontbijt met frieten

Kleine voetnoot bij ons vertrek: ik kamp al drie dagen met een soort van tourista waar

blijkbaar geen kruid tegen gewassen is. Ik kan geen voedsel binnenhouden en dit is natuurlijk

niet onder het ideale gesternte om een citytrip aan te vatten. Ik hoop dat deze voetnoot ook

niet meer wordt dan deze paragraaf.

Na een nogal onrustige nacht (de voetnoot wordt dus al iets langer) worden we vanmorgen

wakker bij een buitentemperatuur van vijf graden celsius. De voorspellingen zijn

veelbelovend en zouden de thermometers vandaag naar twintig graden moeten jagen.

Zonder ontbijt trekken we rond acht uur de deur van ons hostel achter ons dicht en zoeken op

deze maandagochtendspits naar een gelegenheid om de innerlijke mens te versterken. In een

café serveren ze niet het ontbijt zoals wij dat kennen maar taarten en volledige maaltijden zijn

er al wel te verkrijgen. Het cyrillisch is niet echt een hulp bij onze keuze. Zelfs een croque,

die het best aanleunt bij ons ontbijt wordt geserveerd met frietjes. Rond deze tijd met mijn

gevoelige darmen niet echt een optie.

Nazispullen

Na dit ontbijtje snijden we onmiddellijk de plat de résistance aan bij monde van de Orthodoxe

kathedraal Alexander Nevski. Hij laat zich gewillig fotograferen met een besneeuwde Zwarte

Piek van 2290 meter hoog als achtergrond.

Orthodoxe kathedraal Alexander Nevski

Recht tegenover de kathedraal is er een dagelijkse rommelmarkt waar nazi-wapens en

souvenirs te koop liggen. Fotograferen hebben ze blijkbaar liever niet. Ik laat mijn oog vallen

op een kompas dat tijdens de Olympische nazispelen van 1936 in Berlijn in beperkte oplage

werd uitgegeven. Ik kan afdingen tot € 75,- maar dat is naar mijn goesting nog iets te veel. Als

ik dit later op internet opzoek heb ik echter wel wat winst laten liggen. Ook Lugerpistolen zijn

hier vrij te koop. Geert en Nele, hier zouden jullie een en ander vinden voor jullie museum.

Nazi prullaria

De ene bezienswaardigheid lost de volgende naadloos af binnen wandelafstand. We maakten

op voorhand een plannetje met de te bezichtigen monumenten maar mijn laag energiegehalte

gooit roet in het eten. We schakelen een versnelling terug en verschuiven noodgedwongen

enkele verplichte nummertjes naar morgen.

’s Avonds vinden we een leuk restaurant vlak achter de hoek. Mijn appetijt is nog ver zoek,

maar de leuke locatie en het gezelschap behoeven geen eten.

TO TRAVEL IS TO DISCOVER THAT

EVERYONE IS WRONG ABOUT OTHER

COUNTRIES 22 MAART 2017

De titel is een citaat van Aldous Huxley.

To blog or not to blog?

Wij hebben lang getwijfeld of we deze reis wel zouden bloggen. Voor onszelf wilden we de

verhalen sowieso opschrijven. We zijn echter bang dat onze veelheid aan berichten de

aankondiging van de publicatie van ons tweede boek eind deze maand een beetje zou

overschaduwen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan zeker.

Zicht op het Vitosjagebergte vanop het Cultuurhuis

De nacht is al iets beter verlopen. Mijn darmen zijn nog niet volledig in orde maar mijn maag

roept mij tot de orde. We willen liefst niet in de clinch gaan met deze grootma(ag)(cht).

Onderweg kopen we enkele bananen die de spijsvertering wat zouden vertragen.

Al de bezienswaardigheden liggen zoals ik gisteren al vermeldde binnen wandelafstand. Al

moet gezegd dat mijn tellertje op het eind van de dag kort naar de dertigduizend stappen gaat

en met een lege batterij is dit geen sinecure.

Sofia is als een mooie ballon met veel potentieel

Wat men er zich ook mag van voorstellen of van zeggen: Sofia is meer dan een leuke stop. Er

is zoveel te zien en te beleven dat we zelfs de musea wegens tijdsgebrek aan ons laten voorbij

gaan. De leuke pleintjes, het levendige parkleven, de indrukwekkende monumenten, de

gezellige drukte, maken van deze hoofdstad een onverwachte parel die weliswaar nog veel

potentieel heeft om te groeien. Dan zal het vermoedelijk ten koste van zijn authenticiteit gaan

en vermoedelijk een stuk duurder worden. Laat het mij zo stellen: Sofia is een prachtige

ballon waar nog veel lucht in kan. Je voelt ook af en toe de onwennigheid (stroefheid) ten

overstaan van de losgelaten toeristen. Toch euro’s zullen dit euvel met de tijd met verve

nemen.

Sovjet Army monument

Dat duurder worden hangt hier zeker in de lucht nu de lagekost maatschappijen hun weg naar

hier hebben gevonden. Een uitgebreid etentje voor twee personen kost nu iets meer dan

twintig euro, wijn inbegrepen… Waar kan je dit dezer dagen nog vinden?

We sloffen vandaag naar het Cultuurhuis dat ligt te zonnen bij een drieëntwintig graden, met

de alomtegenwoordige Vitosjabergen in de achtergrond. Normaal heb je op de hoogste

verdieping van dit indrukwekkend gebouw een leuk zicht op de stad. Werkzaamheden gooien

roet in het eten. We moeten ons dus tevreden stellen met een terras op de tweede verdieping.

Als ik vraag aan een politieagent of hij een foto wil nemen, heb ik er zowaar een

facebookvriendje bij.

Cultuurhuis Sofia

De rest van de voormiddag kuieren we verder door de stad en maken een stop in de toeristinfo

waar we ondanks het tijdsgebrek een uitstap voor morgen reserveren naar de bergen.

Na een verkwikkende middagpauze laten we het ons welgevallen en verwennen we mijn

hervonden appetijt met Bulgaarse lekkernijen. We zullen door dit gastronomisch oponthoud

noodgedwongen moeten terugkomen om alle verborgen schatten te verkennen. Voor de

centen moet je het niet doen, als je een beetje uitkijkt kan je hier best rond de vijftig euro per

dag voor twee personen, vlucht, slapen en eten inbegrepen, rondkomen.

Gezelschapsspelen in het park

RILA MONESTRY 23 MAART 2017

Naar het klooster

Vandaag als herboren, opnieuw fit voor city discovering, vatten we onze dag vroeg aan. We

hebben immers 120 kilometer te overbruggen naar een van de fraaiste kloosters van Bulgarije:

Rila.

We hebben afspraak aan de Nevski Kathedraal met een busje dat ons naar Rila brengt. Een

klooster midden in de bergen met zowaar Nepalese charmes. In de kleine bus is het een

amalgaam van nationaliteiten waarmee we de rest van de dag zullen doorbrengen.

Bojana kerk

De eerste stop is aan een piepklein goed bewaard kerkje van Bojana uit de 11de eeuw, met

muurschilderingen van een uitstekende kwaliteit . Weerom maken we kennis, deze keer de

Bulgaarse versie, met een muurschildering van het laatste avondmaal. De taferelen uit de

bijbel krijgen sinds ons bezoek aan Jeruzalem een andere dimensie.

Rila klooster

Rila klooster, symbool voor de Slavische cultuur

Na dit interludium zetten we verder koers naar Rila. De besneeuwde bergtoppen vergezellen

ons tot op onze bestemming waar we tegen de middag arriveren. Het op 1200 meter gelegen

klooster in het Rilagebergte is van een orde die moeilijk te vatten is. Adembenemend,

betoverend. Onze Bulgaarse gids doet ongelofelijk zijn best en weet interessante zaken te

vertellen. Zijn accent is moeilijk te volgen. Het Vietnam-Engels-spook komt weer boven. We

komen tussen zijn onverstaanbaar gebrabbel een en ander te weten van de Bulgaarse koning

tijdens de tweede wereldoorlog. Of hoe een land tussen hamer en aambeeld, moegestreden

van al de oorlogen, het beste voor zijn bevolking weet te versieren.

In zijn recente geschiedenis rond de eeuwwisseling werd een premier verkozen die eigenlijk

een afstammeling is van de toenmalige dynastie. Hij zou eigenlijk koning geweest zijn. Dit is

natuurlijk meer dan een fait divers. Nee, ik ga hier geen projectie maken op ons koningshuis.

Rila klooster

Einde deel I

We vergapen ons alvast de rest van de middag en maken ons op voor de terugreis. Als de bus

terugkeert aan de Kathedraal is het na een kleine verfrissing tijd om de terugweg naar

Charleroi aan te vatten. De motoren van onze vlucht naar Charleroi staan warm te draaien.

Op de metro heb ik nog een bijzondere ontmoeting met een Bulgaarse schone van rond de

tachtig die mij haar hele levensverhaal cadeau doet zodra ik een plaatsje voor haar vrijmaak.

Ze stelt zich zelfs op als persoonlijke bewaker van onze bagage. Met deze persoonlijke

bodyguard in ons zog nemen we afscheid van het prachtige Sofia.

Op de luchthaven hebben we de tijd om onze blog aan te vullen. Als het vluchtklokje heeft

getikt schuiven we aan en weten zowaar niet meer of we op de trein, de tram, de bus of het

vliegtuig zitten. Onze vlucht naar Charleroi verloopt vlekkeloos tot een van de passagiers een

glycemische aanval krijgt. Heel het vliegtuig staat in rep en roer. Er volgt een oproep of er

zich een dokter in het vliegtuig bevindt. Ik ben al blij dat ze niet om een piloot vragen. Onze

landing op Charleroi is er een alsof ons vliegtuig begeleid wordt door het hele medische

team van Brussels South Airport. Het lijkt alsof er aan boord een ware epidemie is

uitgebroken en we met zijn allen door het oog van de naald zijn gekropen.

Bloggen in Sofia

De taxi van het hotel in Ransart, waar we een kamer hebben geboekt voor vannacht, is op de

afgesproken plaats in Charleroi. Onze lev zijn ingewisseld voor euro en klaar om morgen nog

een andere koers te varen, maar dat is het verhaal voor morgen van onze tweelingreis.

DANNY HUWÉ 24 MAART 2017

Tussenstop

We worden vanmorgen wakker in Ransart een klein dorpje in de buurt van zijn grote broer

Charleroi. Heel de regio snoept hier mee van het succes van de lagekost

luchtvaartmaatschappij.

We hebben een reservekoffer bij in onze wagen met wat proper gerief. Die mocht kosteloos

op de parking van ons hotel blijven staan. We wisselen onze Bulgaarse kledij voor een nieuw

plunje. Zonder ontbijt brengt de chauffeur van het hotelletje ons weerom naar de luchthaven

waar ons een nieuwe vlucht wacht.

Gedenksteen revolutie 1989, waarbij Danny Huwé om het leven kwam

En dit is natuurlijk waar we op doelden met onze tweelingreis. We zetten vandaag koers naar

Boekarest in Roemenië. Ook deze keer zit het vliegtuig afgeladen vol. Ik moet toegeven dat

we stiekem een beetje hoopten op een niet al te volle vlucht. De tijd dat de mensen dachten

dat goedkope vluchten gebeurden in vliegtuigen aaneengenaaid met kippendraad en papier

maché, behoort definitief tot het verleden. Ryanair, om ze met naam te noemen, is

ondertussen een van de grootste luchtvaartmaatschappijen van Europa. Als je het mij vraagt

zal hun gooi naar Transatlantische vluchten hun evenmin windeieren leggen. Wij zijn fan.

Bejaardenhulp tegen wil en dank

We zitten vandaag op de laatste rij en zowel links als rechts zitten hoogbejaarde mensen. We

worden vandaag zowaar hulpsteward(es)/bejaardenhulp van dienst.

De splinternieuwe Boeing overbrugt bijna dezelfde afstand van gisteren van Sofia naar

Charleroi. Het onderweg zijn is voor ons, zoals jullie weten, bijna even heilig als de

bestemming zelf. Het Cyrillisch van Bulgarije maakt plaats voor ons ouwe getrouwe alfabet.

Het Roemeens is een Romaanse taal. Met onze kennis van het koeterwaals van onze

zuiderburen en de verbastering van het Italiaans, kunnen we zowaar meerdere Roemeense

woorden verstaan.

Boekarest

Little Dublin

In 1989 ten tijde van de grote revolutie in Boekarest zaten wij in Kortenberg met een

theaterproductie onder leiding van Ludo Busschots. Fragmenten die nodig waren van een

nieuwslezer werden voor ons toen ingelezen door Danny Huwé. Hij kwam tijdens zijn

journalistieke werk in Boekarest op kerstdag jammerlijk om het leven door een verdwaalde

kogel. Het nieuws sloeg in België in als een bom. Voor mij en de andere productieleden zal

Danny Huwé meer dan een oorlogsjournalist blijven.

Wij kregen trouwens gisterenavond onze nieuwe studiobaas op whatsapp. Na wat over en

weer gepalaver stond hij erop om ons gratis op de luchthaven te komen oppikken.

Aanvankelijk voor twintig euro maar dat was zonder ons gerekend. Ik vermoed dat hij te

nieuwsgierig was naar zijn nieuwe bewoners. Uiteindelijk kregen we zelfs heel wat

interessante tips mee. We slapen in een nogal oud communistisch aandoend

appartementsblok, toch de studio zelf valt best mee.

Little Dublin

Er rest ons vandaag niet meer dan de verkenning of oriëntatiewandeling zoals we onze eerste

verkenning meestal noemen. Onze eerste indruk langs de grote boulevard lost zijn

verwachtingen alleszins in. Als we de oude stad inwandelen is het alsof we little-Dublin

bezoeken. Of eigenlijk moet ik zeggen BIG-Dublin want Temple bar in Dublin heeft maar

half zoveel Irish pubs als Boekarest. Het hoeft geen betoog dat ik mijn hart hier onmiddellijk

verlies.

HET PALEIS 24 MAART 2017

Het Roemeense Pentagon

In de voetsporen van Ceausescu.

Ook in deze stad genieten we voorlopig van een zalige 22°C in de schaduw. De

vooruitzichten voor het weekend zijn misschien iets minder want dan ziet het er naar uit dat

ze die 22 °C gaan verdelen over de voormiddag en de namiddag. Tot nu mogen we zeker niet

klagen en met het oog op onze boekcorrecties die ondertussen zijn toegekomen is dat

misschien minder erg.

Paleis van het Parlement, nederige woonst van Ceausescu

Inderdaad, ze hebben ons weeral liggen. De correcties van boek 1 hebben we in Tel Aviv

moeten doorworstelen en nu zullen we een groot deel van onze verlofdagen in Boekarest

moeten opofferen aan de correcties van boek 2. Op zich natuurlijk niet erg maar daarboven

komt natuurlijk ook nog de blogberichten en de foto’s van Boekarest. Er zijn erger dingen in

het leven zeker.

We laten het vandaag alvast niet aan ons hart komen en steken vanmorgen onmiddellijk van

wal met het Paleis van het Parlement. Het voormalige paleis van Ceausescu die je best in het

rijtje schelmen van de vorige eeuw mag laten postvatten. Het paleis werd ook wel eens het

huis van het volk genoemd omdat alles van voor en door het volk werd verwezenlijkt. Ik vrees

dat pejoratief in deze context op zijn plaats is. De toegang kost € 6,- p/p, wil je echter je

fototoestel gebruiken komt daar nog eens zoveel bij. Met je gsm mag je dan weer wel foto’s

nemen.

Paleis van het Parlement

Enfin, het blijkt na het Pentagon in Amerika het tweede grootste gebouw ter wereld te zijn.

De ene marmeren zaal lost de andere naadloos af en de tapijten en kroonluchters zijn hier met

de kilo geleverd. Dat menig Roemeen hier zich de naad uit het lijf heeft gewerkt zal die

dictator worst geweest zijn. De sukkelaar heeft slechts 60% van zijn paleis gerealiseerd

gezien. De rest is na zijn executie in 1989 afgewerkt.

Antimklooster

Het huis van de Patriarch

De voormiddag is gewisseld tegen de tijd dat we hier

buitenkomen. Het Antimklooster en de berg van de Patriarch die

in de schaduw van het paleis liggen zijn als bij wonder ontsnapt

aan de afbraakwoede van mister C. en leveren bijzonder leuke

foto’s op. De kerken zijn hier versierd met veel blingbling, wat

maakt dat ze natuurlijk een zeer rijkelijke indruk geven.

Kathedraal van de Patriarch

BIER HER, BIER HER 26 MAART 2017

Bierhal van formaat

De bierhal van Boekarest zou een van de grootste van Europa zijn, genoeg reden om die aan

een deskundig onderzoek te onderwerpen. Ze zijn indrukwekkend en er wordt al volop

gerepeteerd en gesoundchecked voor deze middag. De hallen liggen er, de diensters en

garçons niet te na gesproken, nog verlaten bij.

Beraria, bierhal

Een dienster komt op ons afgelopen en vraagt of we wel gereserveerd hebben. Ik kijk eens

rond… euh, is er niet genoeg plaatst? Ze haalt er haar plannetje bij en na wat over en weer

geroep en gediscussieer, krijgen we een plaatsje toegewezen. Niet vooraleer ze zich ervan

verzekert dat we slechts met twee personen zijn. We houden eventjes het over en weer geloop

van de diensters in het oog maar we gaan die lieve mensen hun zenuwen niet verder op de

proef stellen en laten de verlaten hal voor wat ze is.

Parijs, Bokrijk of Boekarest?

De stad laat zich niet verkennen zoals een andere grootstad. Toch beetje bij beetje geeft ze

zich gewonnen en krijgen we meer en meer vat op haar bezienswaardigheden.

Arc de Triomphe

We passeren ook nog de Roemeense Arc de Triomf waar onze appartementeigenaar nogal

lacherig over deed. Wij vinden het al bij al nog zo geen slechte reproductie.

We lopen de weg vanaf het Vrijheidsplein helemaal terug tot aan de Plaza Romana (waar ons

appartement is) en genieten van deze wandeling langsheen de groene long van Boekarest.

Hierbij passeren we het Bokrijk van Roemenië en twijfelen eventjes of we de rest van de

voormiddag oude woningen en ambachten van Roemenen gaan bekijken. Toch niets voor ons.

We laten dit pretpark links liggen en verkennen de stad verder te voet.

Eens artiest, altijd artiest

Een optocht met

stakers voor… we

vermoeden betere

arbeidsvoorwaarden…

komt ons voorbij maar

zo’n optochten zijn in

België vaak iets

grimmiger.

In de namiddag

trekken we naar het

Plein van de Revolutie

waar Ceausescu met de

helikopter trachtte te

ontsnappen. Het

Ateneul Roman, een

indrukwekkende

concertzaal, roept meer

Ateneul Roman

om onze aandacht. Als we ons vergissen van trap komt er een wachter ons nagelopen om te

zeggen dat dit de ingang is voor de artiesten. Wanneer hij mij bekijkt zie ik twijfel in zijn

ogen. Als ik hem dan nog vertel dat ik een artiest ben, zou hij ons zowaar nog laten gaan ook.

Hilde kan haar lach niet inhouden en bijna opgelucht troont hij ons mee naar de ingang voor

het publiek.

De zaal is van een schoonheid zoals ik er nog maar weinig gezien heb. Vanavond is er een

concert met muziek van Beethoven en Chopin. Onze reisportefeuille spartelt tegen.

Via de toeristinfo, waar we een leuke uitstap voor morgen plannen, sluiten we de rest van de

dag af in het Kunstmuseum waar we ons twee uur onderdompelen in de kleurenpaletten van

Italiaanse, Vlaamse, Franse en Duitse meesters.

De vier seizoenen van Pieter Brueghel (De Jonge)

Onze avond bezegelen we in een typisch Roemeens restaurant waar we ons tegoed doen aan

hun overheerlijke polenta en goulash van lam.

OP BEZOEK BIJ GRAAF DRACULA IN

KASTEEL BRAN 27 MAART 2017

Graaf Dracula

Een dagtrip naar het kasteel Bran van de bloeddorstige graaf Dracula. Bram Stoker wist van

deze Roemeense aristocraat uit Transsylvanië ’s werelds beroemdste vampier te maken. Een

veel te duur uitstapje, maar zo dichtbij. Je kan bijna het bloed ruiken, dus wagen we het er op.

Peles Royal Castle

Kasteel Peles

We houden halt in de Karpaten. Het koninklijk kasteel van Peles ligt erbij alsof we in een

sprookje van Walt Disney zijn aanbeland. Onze gids, die de hele twee uur durende reis zijn

microfoon niet van zijn bek verwijderde, leidt ons rond. Zijn startzinnetje: Ladies en Gents

begin danig op mijn heupen te werken. Vriendelijke jongen, maar onze aversie voor

groepsreizen wordt nog eens bevestigd.

Binnenin het kasteel moet je negen euro extra betalen wil je van het interieur foto’s nemen.

Overigens prachtig bewaard kasteel, toch uit ervaring weten we dat foto’s van de binnenkant

van een kasteel parels voor de zwijnen zijn en we laten deze dure kelk aan ons voorbij gaan.

Sneeuwstorm in Bran

Sneeuwstorm bij graaf Dracula

Als we verder de Karpaten intrekken naar Transsylvanië begint de regen over te gaan in

sneeuw. Je mag zelfs gerust van een sneeuwstorm spreken. Eergisteren nog 24° C, nu gaan

we zowaar naar het vriespunt. Dracula zal het worst wezen zolang er maar vers bloed wordt

aangevoerd. Hier worden we gelukkig losgelaten en kunnen op eigen houtje de slachtkamers

van Dracula bewonderen.

Kasteel van Graaf Dracula in Bran

Brasov, een Duits ogend stadje

Als toetje krijgen we een stop in Brasov. Een leuk stadje dat zomaar ergens in Duitsland zou

kunnen liggen. Volgens onze gids een kopie van Regensburg. De sneeuwbui ruimt plaats voor

de zon en na dit leuk oponthoud vatten we de drie uur durende terugreis aan.

Brasov

De gids krijgt af en toe nog een lichte spraakwateraanval maar laat ons gelukkig af en toe wat

rustig genieten.

Kamvuuravond

Onze kampvuuravond in Boekarest slijten we in een Ierse pub met de leuke naam Trinity bar.

De laatste dag vullen we met een bezoek aan het indrukwekkende Bellukerkhof (niet datgene

waar Ceausescu en zijn madame begraven liggen.) We maken nog een wandeling in het

Siqmigiu park en sluiten ons Boekarest-avontuur af in het museum van kunstcollecties.

Bellukerkhof

We vertrekken vroeg naar de luchthaven omdat we nog een heleboel werk hebben aan ons

script en hopen hier nog zoveel mogelijk te kunnen afwerken.

Onze tweelingreis zit er hiermee op. We zijn het er beiden over eens dat Sofia toch net dat

streepje meer krijgt, alhoewel er in Boekarest misschien net iets meer te zien en te avonturen

valt.