REAL

THE IMAGINATION ABOUT ARCHITECTUREAND ARCHITECTURAL PRACTICE

REAL Masters program in Architecture invites you to explore actively your imagination about architecture and architectural practice and design your own individual or professional trajectory. REAL is about the future-oriented spaces of interaction for architects and designers wherein mutual actions and influences are searched in-between: real and virtual environments; the individual architect and the

eAD wil een omgeving vormen voor de bewuste student die van bij aanvang zijn eigen weg wenst uit te stippelen en zijn architectuurexperiment kan opzetten. Zowel een technisch gericht ontwerper als een kritische visionair vinden er hun plaats. Het experiment en de uitwerking kunnen zich dus zowel bevinden in het technisch domein als in het bedenken en het uitwerken van het visionaire. Of ook: het bedenken van het visionaire, dat vervolgens tot in het technisch domein wordt doorontwikkeld. Individuele eigenheid wordt hoog in het vaandel gedragen. De zoektocht met een traceerbaar spoor tot in het uitgewerkte resultaat is thema van de opdrachten: proces + product. (eAD Gent)

discipline; a minimal impact and a maximum strength; imagination and reality… to name some of the current issues and questions. Based on a collection of possible interactions and highly personal trajectories each of these future-oriented spaces forms an interface for the prospect of a post-Master practice.(REAL BXL)

OWNINDIVIDUALTRAJECTORY

REAL stands for reality. It is putting your imagination and potentials of building up new realities to the test. Skeptic about any preconceived idea of what architecture or an architectural practice is, all interpretations are welcomed. REAL calls for experiment and taking the liberty of developing alternative ways of operating in the practice of architecture; exchanging ideas, knowledge, skills…etc. with a mixed group of national and international students (and guest lecturers); developing your own final project or post-Master practice from day one; questioning critically a given context and given question; producing independently from ‘the given’…(REAL BXL)

eAD wil een vrijplaats zijn voor experiment. Experiment is nooit zonder verbintenis, het is ook geen flou artistique die de kern van een onderzoek verdoezelt. Experiment vergt precisie en engagement. Het traject ontwikkelt een meertaligheid (tekenen / schrijven / uitdrukken / verbeelden / ...) bij de student die zijn verworven competenties inzet in het kritisch beoefenen van de discipline. (eAD Gent)

REAL stands for reality. It is putting your imagination and potentials of building up new realities to the test. Skeptic about any preconceived idea of what architecture or an architectural practice is, all interpretations are welcomed. REAL calls for experiment and taking the liberty of developing alternative ways of operating in the practice of architecture; exchanging ideas, knowledge, skills…etc. with a mixed

eAD wil een vrijplaats zijn voor experiment. Experiment is nooit zonder verbintenis, het is ook geen flou artistique die de kern van een onderzoek verdoezelt. Experiment vergt precisie en engagement. Het traject ontwikkelt een meertaligheid (tekenen / schrijven / uitdrukken / verbeelden / ...) bij de student die zijn verworven competenties inzet in het kritisch beoefenen van de discipline. (eAD Gent)

group of national and international students (and guest lecturers); developing your own final project or post-Master practice from day one; questioning critically a given context and given question; producing independently from ‘the given’…(REAL BXL)

ARCHITECTURETO THE TEST

REAL is also the abbreviation for Research, Exploration, Architecture and Laboratory. Architectural Research, Architectural Exploration, Architectural design and Architectural Laboratory make up the 4 REAL semesters and represent together a conjuncture of lines of approaches; open lenses wherein creative impulses from the field of architecture can be searched, explored, produced, tested and reflected.

We spreken van ontwerpend onderzoek en niet van wetenschappelijk onderzoek omdat we geloven dat de intuïtie en het beschouwen meer inzicht en impact kunnen genereren, dan een op bewijsvoering gebaseerde cijferdiscipline. Het traject eAD wil dit bijzonder kenmerk van ontwerpend onderzoek maximaal bespelen met het verrijken van de discipline architectuur als doel. Meer dan het ‘hoe’ stelt eAD dan ook de vraag ‘waarom’. (eAD Gent)

They structure the REAL Masters program into free* spaces where individual trajectories get interrelated to enable you to deal with the openness of the discipline and to find and express your own specificity.(REAL BXL)

Tom Sachs, Artist’s Sketch, McBusier, 2002

ARCHITECTUREIN RESEARCH

Reflecting by design upon what opportunities and specificities being an architect brings about, helps you perceive the current field of architectural practice as a broad spectrum of architectural investigation, exploration, production and thinking in the light of ongoing changes and challenges. It helps you to better define or to redefine the field of architecture by relating it to other fields.

Architectuur is een medium. Het mooie aan de architectuur is dat ze voorbij haar eerste functie van (levens)noodzakelijke shelter en programma-van-eisen-vertalend instrument ook kan bouwen aan een maatschappij. Daarom werken we binnen de master eAD aan een sterk maatschappelijk geëngageerd discours, dat gebaseerd is op ‘ontwerpend’ onderzoek, om zo bij te dragen aan een algemene culturele vooruitgang. (eAD Gent)

Reflection is a possibility to create new insights. Your position will loose and win sometimes.(REAL BXL)

ARCHITECTUREAS MEDIUM

Basically we want you to learn to deal with architecture as expanding field, and to position yourself within this expanding field. The combination of architectural practice, architectural research, and different spatial art practices guarantees a break-open-approach whereby we encourage you to push and transgress the disciplinary boundaries. Therefore REAL proposes a platform carried by a jumble of architects, artists and designers with different spatial practices and professional

Een kunstenaar kan over de wereld spreken met een werk. Zo kan ook architectuur, zelfs in zijn meest bescheiden vorm, de wereld positief beïnvloeden. eAD wil de relatie tussen minimale impact en maximale slagkracht van de architectuur onderzoeken. Een ontwerp is in die zin altijd een model of denkfiguur. Een goed ontwerp is uniek en pluriform. In die zin niet exact maar wel precies en intelligent. (eAD Gent)

backgrounds. Moreover REAL is an open trajectory that encourages collaborations within and outside the Sint-Lucas School of Architecture. It is in this ongoing dialogue with others that architectural training, practice and research take place. By doing so REAL provides you with learning stages and platforms on which these dialogues can critically unfold.(REAL BXL)

THE EXPANDED FIELDOF ARCHITECTURE

Encounter and interaction being the basis of all learning, REAL is the place where you can do your experiment in proximity of other such experiments.You will be encouraged from day one to develop design hypotheses and to position your work in the dynamics of the surrounding landscape of other projects. REAL disclaims the pre-defined trajectory and counter proposes the creative meeting of widely differing individual trajectories.

Consequently, REAL is an interaction and research platform for reflective and proactive architectural practices.

http://www.realtrajectories.be

REALPLATFORM

REALarchitecture is designing and building buildings;

architecture is designing and building social spaces;architecture is designing and building topographies,

information systems, politics, mixed realities, objects, processes, potentials, collectivities...

the imagination about architecture and architectural practice

why wait?

ARCHITECTURE IN EXPLORATION

Exploration is the process of knowledge building that resides in the process of moving, further and further, or to and from. Knowledge about you, yourself,

the other, the territory you cross and everything on your path… This process of knowledge building is also a process of image building. Exploration is not neutral.

It creates, changes, names, invents, constructs… This studio explores how exploring can lead to unbridled architectural production. The exploration and extension of the

disciplinary field through designerly production.

Annelies De Smet / Mira Sanders / Pieterjan Ginckels and Thierry Lagrange:

ECHO: Itineraries of vanishing points

Urban exploration workshop with Laïa Sadurni (www.rotorrr.org), 2010-2011

STuDIO

Sophie Van Den Fonteyne, Filmstills ‘Nemo’, 2011-12

David Minton, ‘Instant Heterotopia’, 2011-12

ARCHITECTURE IN LABORATORY

A laboratory is a controlled space or environment designed for investigation. An investigation that starts with the designing of the laboratory itself… what is

needed for what purpose, what goes in and what comes out and what lab-activity is to be deployed? This laboratory is about detecting specificity in architectural

processes and production. It starts from ground material you are willing to share in a collaborative environment of open source. Designing patents, models, rules and

tools.

Arnaud Hendrickx / Wim Goossens / Pieterjan Ginckels and Marc Godts:

PATENTS and MuTATIONS OFFICE

Ines Verhaegen e.a., ‘Terugdenken, aanvoelen, herbeleven’, 2010-2011

STuDIO

Sam Dieltjens e.a., Intervening a Perec Mutation, 2010-2011

Ines Verhaegen, ‘Terugdenken, aanvoelen, herbeleven’, 2010-2011 (left) Francis Belaen, Pavillion for a biennale, 2010-2011(right)

ARCHITECTURE IN DESIGN

Architecture is commonly understood as the art of designing buildings. But architecture is first of all about human imagination in efforts to shape a new

discipline of designing, prepare designers/architects to work more effectively in contemporary circumstances and generate and realize the next ‘future cultures’. Architecture is a discipline of vision, both literally and metaphorically. For you to develop vision and take responsibility designing the discipline and building up

strategic, prospective projects by means of “what if” scenarios.

Carl De Smet / Dimitri Vangrunderbeek / Pieterjan Ginckels and Thierry Lagrange:

DESIGN FICTION

Saskia Olde Wolbers, Placebo, 2002

STuDIO

Jeroen Betens, ‘Terrafarming’, 2011-2012

Niklas Roy - My little piece of privacy,

als commentaar op onze afscherming

Web 2.0 laat onze interieurs

deelnemen aan het publieke debat

Een firewall beschermt ons

actief tegen publieke inslagen

Privaat ogende trams in Brussel

worden minder snel gesloopt

We blijven zoeken naar een identiteit die ons vertegenwoordigt

Angst

Plankenkoorts, agorafobie en andere sociale fobieën worden

erkend in de medische wereld

Fiets op slot?

Google Street View had, geloof ik, nooit zoveel commentaar

gekregen in een andere tijd

Hallo, ik ben Sam. Voor de opdracht Design Fiction heb ik nagedacht

over de hedendaagse houding tegenover de publieke ruimte. Er schoten mij verschillende beelden te binnen die ik het waard acht om binnen een architecturaal discours besproken te worden. De publieke ruimte is een omstreden gespreksonderwerp en het kost me de grootste moeite om er eenduidig over te zijn. Om kort te kunnen sluiten heb ik een aantal stellingen aangenomen:

- De publieke ruimte bestaat in alle culturen en is dus zeker geen vaag begrip;

- We beleven dezelfde plaatsen allemaal anders, ingegeven door verschillende paketten aan waarden en normen;

- Er is een vervaging gaande tussen wat we de private sfeer noemen en de publieke, wat maakt dat we ons in beide sferen niet helemaal weten te gedragen.

Uit deze stelling hoop ik te kunnen concluderen dat we allemaal een beetje vervreemden van de publieke ruimte. En zo van elkaar. De ander wordt vaak gezien als een vijand en niet als een

lotgenoot, als het op een confrontatie met de publieke ruimte aankomt.Op een uitgestippeld parcours wil ik aan het licht brengen dat we de publieke ruimte denken en ze dus allemaal anders benaderen.Als belangrijk checkpoint wil ik een taal ontwikkelen die ons toestaat om los van vooringenomenheden met elkaar te spreken over een bepaalde plaats. Een soort Esperanto voor de publieke ruimte, zoals u wilt. Het zou ons kunnen helpen de ander als een gelijke te zien, net door de verschillende standpunten met elkaar te vergelijken. Een eind zoeken wees uit dat de vraagvorm in onze taal de meeste antwoorden oplevert, dus ik besloot drie vragen te stellen. Drie vragen die ieder over een andere verhouding met een bepaalde plaats handelen. Ook besloot ik deze vragen in de onvoltooid verleden toekomende tijd te plaatsen. Deze tempus spreekt je aan in je fantasie en komt het fictieve karakter van het dromen over een plein alleen maar ten goede.Als laatste stap beantwoord ik de drie vragen en teken ik een ontwerp-consequentie uit. Dit zal ik doen voor het Liedtsplein, in de hoop hier met U over te kunnen spreken.

EEN TAAL TEGEN DE

VERVREEMDINGSAM DIELTJENS

DESIGN FICTIONrEAL SEM. 1 2011-12

DIMITRI VANGRUNDERBEEK& CARL DE SMET

Om welke nieuwe reden zou jij dit plein willen bezoeken?

Welk pad zou je dan willen volgen?

En wat zou je dan tegen de mensen willen zeggen?

Taal is het medium dat ik verkoos als communicatiemiddel, haar heb ik geoptimaliseerd om zo breed mogelijk over publieke plaatsen te kunnen spreken. Dit deed ik door drie vragen te ontwikkelen die over drie verschillende relaties binnen de publieke ruimte handelen. De antwoorden op deze vragen voorzien de sprekers van een fantasierijke gemeenplaats.

Als probleemstelling binnen Design Fiction wil ik de publieke ruimte verhandelen. Eenmaal geopend is dit onderwerp als een doos van Pandora, de ene situatie na de andere werpt zich op en duiden allemaal op een soort onbehagen. Soms proberen we ons onbeholpen af te schermen en soms gooien we ons privéleven te grabbel voor de publieke opinie. Het lijkt alsof we onze publiek-private grens de hele tijd moeten herdefiniëren in onze hoofden. Deze verwarring zou ik willen aanpakken door erover te leren spreken.

Om welke nieuwe reden zou jij dit plein willen bezoeken?Ik zou het zalig vinden moest het Liedtsplein een beetje meer ‘mijn’ cultuur vertegenwoordigen, dat er één supermarktje plaatsmaakt voor een café of - als het even mag - een klein kunstencentrum, zo zou ik me geen vreemde meer voelen. Het Liedtsplein voorziet vele structuren maar voor mij voelen ze allemaal onraakbaar aan.

Welk pad zou je dan willen volgen?Het pad dat ik nu volg is recht en streng. Ik zou me er graag zien slenteren, struikelen, zigzaggen en - wie weet - een dans plaatsen. Nu regeert het verkeer, het vervagen van de scherpe grenzen die ze trekt zou mij vrijer doen voelen, denk ik.

En wat zou je dan tegen de mensen willen zeggen?“Nu zien jullie mij niet meer lopen, ik ben deel van de cultuur van het plein geworden en dus deel van jullie. Kunnen we nu samen op zoek gaan naar een inwendig evenwicht en Angela bewijzen dat de multi-culti niet gefaald heeft?”

Mijn antwoorden concluderen een hang naar isoleren, in de hoop mensen samen te brengen. Hoewel dit als tegenspraak klinkt besloot ik in

mijn ontwerp net dat isoleren in beeld te brengen. Ook zou ik graag wat meer impact hebben, meer sporen willen nalaten om mezelf en anderen te doen inzien dat onze voetstappen allemaal dezelfde zijn. De mogelijkheid om het Liedtsplein traag te ontdekken en het te verkleinen door onder te verdelen, transformeert het tot een - door mij - bewerkbare schaal. Dat is mijn fantasie.

Niklas Roy - My little piece of privacy,

als commentaar op onze afscherming

Web 2.0 laat onze interieurs

deelnemen aan het publieke debat

Een firewall beschermt ons

actief tegen publieke inslagen

Privaat ogende trams in Brussel

worden minder snel gesloopt

We blijven zoeken naar een identiteit die ons vertegenwoordigt

Angst

Plankenkoorts, agorafobie en andere sociale fobieën worden

erkend in de medische wereld

Fiets op slot?

Google Street View had, geloof ik, nooit zoveel commentaar

gekregen in een andere tijd

Hallo, ik ben Sam. Voor de opdracht Design Fiction heb ik nagedacht

over de hedendaagse houding tegenover de publieke ruimte. Er schoten mij verschillende beelden te binnen die ik het waard acht om binnen een architecturaal discours besproken te worden. De publieke ruimte is een omstreden gespreksonderwerp en het kost me de grootste moeite om er eenduidig over te zijn. Om kort te kunnen sluiten heb ik een aantal stellingen aangenomen:

- De publieke ruimte bestaat in alle culturen en is dus zeker geen vaag begrip;

- We beleven dezelfde plaatsen allemaal anders, ingegeven door verschillende paketten aan waarden en normen;

- Er is een vervaging gaande tussen wat we de private sfeer noemen en de publieke, wat maakt dat we ons in beide sferen niet helemaal weten te gedragen.

Uit deze stelling hoop ik te kunnen concluderen dat we allemaal een beetje vervreemden van de publieke ruimte. En zo van elkaar. De ander wordt vaak gezien als een vijand en niet als een

lotgenoot, als het op een confrontatie met de publieke ruimte aankomt.Op een uitgestippeld parcours wil ik aan het licht brengen dat we de publieke ruimte denken en ze dus allemaal anders benaderen.Als belangrijk checkpoint wil ik een taal ontwikkelen die ons toestaat om los van vooringenomenheden met elkaar te spreken over een bepaalde plaats. Een soort Esperanto voor de publieke ruimte, zoals u wilt. Het zou ons kunnen helpen de ander als een gelijke te zien, net door de verschillende standpunten met elkaar te vergelijken. Een eind zoeken wees uit dat de vraagvorm in onze taal de meeste antwoorden oplevert, dus ik besloot drie vragen te stellen. Drie vragen die ieder over een andere verhouding met een bepaalde plaats handelen. Ook besloot ik deze vragen in de onvoltooid verleden toekomende tijd te plaatsen. Deze tempus spreekt je aan in je fantasie en komt het fictieve karakter van het dromen over een plein alleen maar ten goede.Als laatste stap beantwoord ik de drie vragen en teken ik een ontwerp-consequentie uit. Dit zal ik doen voor het Liedtsplein, in de hoop hier met U over te kunnen spreken.

EEN TAAL TEGEN DE

VERVREEMDINGSAM DIELTJENS

DESIGN FICTIONrEAL SEM. 1 2011-12

DIMITRI VANGRUNDERBEEK& CARL DE SMET

Om welke nieuwe reden zou jij dit plein willen bezoeken?

Welk pad zou je dan willen volgen?

En wat zou je dan tegen de mensen willen zeggen?

Taal is het medium dat ik verkoos als communicatiemiddel, haar heb ik geoptimaliseerd om zo breed mogelijk over publieke plaatsen te kunnen spreken. Dit deed ik door drie vragen te ontwikkelen die over drie verschillende relaties binnen de publieke ruimte handelen. De antwoorden op deze vragen voorzien de sprekers van een fantasierijke gemeenplaats.

Als probleemstelling binnen Design Fiction wil ik de publieke ruimte verhandelen. Eenmaal geopend is dit onderwerp als een doos van Pandora, de ene situatie na de andere werpt zich op en duiden allemaal op een soort onbehagen. Soms proberen we ons onbeholpen af te schermen en soms gooien we ons privéleven te grabbel voor de publieke opinie. Het lijkt alsof we onze publiek-private grens de hele tijd moeten herdefiniëren in onze hoofden. Deze verwarring zou ik willen aanpakken door erover te leren spreken.

Niklas Roy - My little piece of privacy,

als commentaar op onze afscherming

Web 2.0 laat onze interieurs

deelnemen aan het publieke debat

Een firewall beschermt ons

actief tegen publieke inslagen

Privaat ogende trams in Brussel

worden minder snel gesloopt

We blijven zoeken naar een identiteit die ons vertegenwoordigt

Angst

Plankenkoorts, agorafobie en andere sociale fobieën worden

erkend in de medische wereld

Fiets op slot?

Google Street View had, geloof ik, nooit zoveel commentaar

gekregen in een andere tijd

Hallo, ik ben Sam. Voor de opdracht Design Fiction heb ik nagedacht

over de hedendaagse houding tegenover de publieke ruimte. Er schoten mij verschillende beelden te binnen die ik het waard acht om binnen een architecturaal discours besproken te worden. De publieke ruimte is een omstreden gespreksonderwerp en het kost me de grootste moeite om er eenduidig over te zijn. Om kort te kunnen sluiten heb ik een aantal stellingen aangenomen:

- De publieke ruimte bestaat in alle culturen en is dus zeker geen vaag begrip;

- We beleven dezelfde plaatsen allemaal anders, ingegeven door verschillende paketten aan waarden en normen;

- Er is een vervaging gaande tussen wat we de private sfeer noemen en de publieke, wat maakt dat we ons in beide sferen niet helemaal weten te gedragen.

Uit deze stelling hoop ik te kunnen concluderen dat we allemaal een beetje vervreemden van de publieke ruimte. En zo van elkaar. De ander wordt vaak gezien als een vijand en niet als een

lotgenoot, als het op een confrontatie met de publieke ruimte aankomt.Op een uitgestippeld parcours wil ik aan het licht brengen dat we de publieke ruimte denken en ze dus allemaal anders benaderen.Als belangrijk checkpoint wil ik een taal ontwikkelen die ons toestaat om los van vooringenomenheden met elkaar te spreken over een bepaalde plaats. Een soort Esperanto voor de publieke ruimte, zoals u wilt. Het zou ons kunnen helpen de ander als een gelijke te zien, net door de verschillende standpunten met elkaar te vergelijken. Een eind zoeken wees uit dat de vraagvorm in onze taal de meeste antwoorden oplevert, dus ik besloot drie vragen te stellen. Drie vragen die ieder over een andere verhouding met een bepaalde plaats handelen. Ook besloot ik deze vragen in de onvoltooid verleden toekomende tijd te plaatsen. Deze tempus spreekt je aan in je fantasie en komt het fictieve karakter van het dromen over een plein alleen maar ten goede.Als laatste stap beantwoord ik de drie vragen en teken ik een ontwerp-consequentie uit. Dit zal ik doen voor het Liedtsplein, in de hoop hier met U over te kunnen spreken.

EEN TAAL TEGEN DE

VERVREEMDINGSAM DIELTJENS

DESIGN FICTIONrEAL SEM. 1 2011-12

DIMITRI VANGRUNDERBEEK& CARL DE SMET

Om welke nieuwe reden zou jij dit plein willen bezoeken?

Welk pad zou je dan willen volgen?

En wat zou je dan tegen de mensen willen zeggen?

Taal is het medium dat ik verkoos als communicatiemiddel, haar heb ik geoptimaliseerd om zo breed mogelijk over publieke plaatsen te kunnen spreken. Dit deed ik door drie vragen te ontwikkelen die over drie verschillende relaties binnen de publieke ruimte handelen. De antwoorden op deze vragen voorzien de sprekers van een fantasierijke gemeenplaats.

Als probleemstelling binnen Design Fiction wil ik de publieke ruimte verhandelen. Eenmaal geopend is dit onderwerp als een doos van Pandora, de ene situatie na de andere werpt zich op en duiden allemaal op een soort onbehagen. Soms proberen we ons onbeholpen af te schermen en soms gooien we ons privéleven te grabbel voor de publieke opinie. Het lijkt alsof we onze publiek-private grens de hele tijd moeten herdefiniëren in onze hoofden. Deze verwarring zou ik willen aanpakken door erover te leren spreken.

Sam Dieltjes, ‘Een taal tegen de vervreemding’, 2011-2012

ARCHITECTURE IN RESEARCH

No given assignment. You, as a designer, define for yourself what your graduate project will be. You are in power to design your own critical synthesis of what it is

you want to be as an architect. Through designing, projecting and reflecting you test and evaluate your own design hypothesis. The emphasis is on research by design,

on implementing your design qualities, your designerly thinking to investigate the architectural topic of your choice. We will ask you to be precise and articulate about the point you want to make, and we will ask you to do that by means of an architectural project. We will support you with the case/issue/method framework

as an aid to structure the research and design process. And we will offer you supervision tailored to each individual project in an environment of interaction and

debate. In short: a proactive, responsible way of meeting your master jury and more important, your post-master practice… the chance to express your vision on

contemporary architectural practice through a research-based project.

Thierry Lagrange / Nel Janssens / Pieterjan Ginckels and Marc Godts:

CALIBRATING

STuDIO

WE = SPACE TRANSLATORS FOR THE COMMuNITY

A design in architecture can never be finished. It needs to be constantly adapted to the changing context and community it is embedded in. This is why we design in ‘versions’, like software: we update the design while comprising the real-life experience. It’s a constant going back and forth from and to reality.

Met de architecturale praktijk n’imifi probeer ik aan te tonen dat een aantal speer- punten in de architectuurwereld kunnen samenlopen in één project: sociale economie, Brussel, werken op schaal 1:1, leegstand, tijdelijkheid, non-architectuur, zelfbouwende architecten en hergebruik. Elk van deze speerpunten worden niet zomaar aangehaald om zoveel mogelijk layers naast elkaar op te leveren, maar omdat het ontwerpproces aantoonde dat ze elkaar nodig hebben.

Ken De Cooman, Masterproef, 2009-2010 co-founder http://www.brusselscooperation.be

Wim Van Den Berghe, ‘N’imifi’, Laureate 2009-2010, Brussels Student Award ’10, http://nimifi.wordpress.com

Schetsen is voor mij gelijk aan ontwerpen en het schets- proces dat daarbij ontwikkeld wordt kan omschreven worden als een - door persoonlijke intuitie aangedreven - associatieve vorm van tekenen waaruit geleidelijk nieuwe vormen van ruimtelijkheid ontstaan.

Alysee Stevens, Masterproef: ‘Het associatief schetsen als vorm van ruimtelijk construeren: de ontwikkeling van een ruimtelijk vocabularium’, 2010-2011