Elba (golfo della Biodola) -

Fumicino (porto Romano)

5

Week 5, 29 juli - 4 augustus 2012

Waar eindigt dit feestje! Er is me al gevraagd wat voor moois er alle-maal nog zal volgen. Wij zijn pas vijf weken onderweg. Eerlijk, ik weet het niet.

Kan het mooier? Er is hier zoveel fantastische ongerepte natuur en er is zo ongelofelijk veel geschiedenis. Het is overweldigend. We hebben tijd tekort. Er is te veel te zien en we hebben het zo goed naar ons zin in Italië dat we hier graag langer willen blijven!

Het is dat we zo graag Columbus achterna gaan, want anders…..

Deze week zijn we begonnen met de natuur en Keizer Napoleon op El-ba. We eindigen met Ceasar in het verbluffende Rome. We vervolgen onze reis naar het mooie eiland Ponza dat bekend staat om zijn schoonheid en uitzichten.

Elba—Fiumcino

Zondag 29 juli; Snorkelen

We liggen heerlijk in een baai op Elba.

Vannacht begonnen we bij gebrek aan

wind te rollen op de deining. In de mor-

gen bij het ontwaken was het weer rus-

tig. De meiden maakten ons om half ne-

gen pas wakker. Fijn om een keer uit te

slapen. We hadden het idee om vroeg

op te staan en eens lekker de hele och-

tend te gaan lopen.

Voordat we ontbeten hebben en in de rubberboot zitten is het al tien

uur. We moeten naar de kant roeien, want je mag hier de buitenboord-

motor niet gebruiken vanwege het natuurgebied waar we in liggen te

drijven. De boot was nergens aan vast te leggen en aangezien we nog-

al een tijdje weg zijn, lijkt het ons niet netjes de rubberboot op het te

kleine strandje te trekken. Ik roei dus weer terug naar de boot en kom

zwemmend weer naar het strandje. Na het afdrogen gaan we op pad.

Steile weggetjes gaan we omhoog. We zien wat hagedissen. De kin-

deren vinden ze heel gaaf en we lopen in de warmte op het gemakje de

berg op. De kinderen krijgen trekjes van hun ouders, want ze zoeken

liever kleine weggetjes op in plaats van dat ze gebaande paden bewan-

delen.

De kinderen vinden het wel erg warm

om met dit weer te lopen en roepen

dat ze naar een strandje willen. Vervol-

gens verbied ik ze om nog een keer

het S woord te gebruiken waarna Fre-

derique het gaat spellen S T R A N D.

Goed dus, daar gaat mijn ouderlijk

overwicht.

Om een uur of een gaan we lekker piz-

za’s eten. Dat was echt smullen. De

meiden eten dat het een lust is. Wij ge-

nieten van een heerlijke prosecco.

Daarna geen we lekker naar het

strand. Marieke zwemt nu naar de boot

om het hele arsenaal aan strandver-

maak te gaan halen en de bijboot.

Frederique en Kathelijn zijn niet uit het water te krijgen. Wat een water-

ratjes zijn het toch. Liedewij speelt graag aan de rand van het water

met zand en schepjes. Wanneer Marieke terug is komen de snorkels te

pas. Op dit moment zijn de meiden er heel gelukkig mee. Frederique

lijkt wel Jaqueline Yvette Cousteau, die komt bijna niet meer boven ten-

zij ze een grote vondst heeft gedaan. Kathelijn vindt het nog wat span-

nender met al die visjes om haar heen. Dus met Frederique naast me

en Kathelijn op mijn rug snorkelen we

hier langs de rotsen.

Weer: strak blauwe lucht.

Temperatuur: 30 C

Wind: 5 knopen

Op het moment dat Kathelijn

haar bril vol is of haar snorkel uit

haar mond laat vallen, merk ik

dat meteen. Mijn snorkel gaat

dan onder water, want ze hangt

dan echt aan mijn nek. Het is

voor het meisje ook wel erg han-

dig zo’n zwemmend drijflichaam.

Wat helemaal geweldig is, is dat

die meiden zo enthousiast zijn.

Nadat we Marieke en Liedewij

op de boot hebben afgezet en ik

in diepe gedachten een snorkel-

parcours heb uitgezet gaan we

met zijn drieën terug om te snor-

kelen maar dan met zwemvlie-

zen aan. Terug op de boot vallen

ze na het eten heerlijk in slaap!

De boot heeft er al vroeg zin in. Het gaat al de hele nacht van voor naar achter van links naar rechts, van voor naar achter van links … en zo verder! Bas en ik slapen waardeloos. Gelukkig hebben de mei-den er geen last van gehad en die slapen als prinsesjes.

Om 6.30u halen we het anker op en zetten we koers richting de hoofdstad van Elba, Porteferraio. De kustlijn is prachtig, overal kijk je naar groene heuvels, rotspartijen en paradijselijke strandjes.

Nog voordat we de golf indraaien zien we al twee hele imposante for-ten op de rotsen staan. Als ik aan hoofdstad denk, dan denk ik aan groot, drukte en veel verkeer. Niets van dat alles is hier te vinden.

Maandag 30 juli; Portoferraio en de zuidkant van Elba

De huizen zijn allemaal rood en geel en ze heb-ben allemaal luiken. Overal zie je de was buiten hangen. Het lijkt wel een plaatje uit een boek.

We leggen de boot in de baai ten anker en Bas gaat vervolgens brood halen met de meiden.

Kathelijn heeft gisteren aan opa en oma ge-vraagd of ze vers brood uit Nederland willen meebrengen. Het brood hier vindt ze niet lekker. De baguettes in Frankrijk hebben een harde korst en ook hier in Italië is het brood hard. Dat is na-tuurlijk moeilijk eten als je je melkgebit aan het wisselen bent.

Het brood is ook vaak ongezouten en daar hou-den we allemaal niet van. We hebben een paar keer voorverpakt brood geprobeerd. Dat is mini-maal twee weken houdbaar, maar proeft zo, tja zo E311 of iets dergelijks!

Alhoewel het brood dat Bas meebrengt heerlijk is (en de meiden dat ook vinden) is het een mooi excuus om zelf binnenkort eens lekker een broodje te gaan bakken. Kunnen we vast goed oefenen.

Na het ontbijt gaan we met de bijboot naar de ha-ven en leggen daar onze bootje vast. We slente-ren wat door de oude straatjes en halen een fles water voor onderweg. We lopen naar het fort en hebben daar een prachtig uitzicht over de baai.

Vanaf hier zie je het vastenland van Italië liggen. Er waait boven een lekker windje dus die zorgt voor de nodige verkoeling. Napoleon heeft een jaar in ballingschap geleefd. Hoeze straf!

Weer: stralend blauw Temperatuur: 34 C Wind: 4 Beaufort

We lopen door naar het buitenhuis van Napoleon dat helaas helemaal in de steigers staat om gerenoveerd te worden. Het is helaas gesloten.

Er zijn allemaal kleine smalle straatjes die omhoog lopen. We lo-pen veel trappen en Bas helpt zelfs een gehandicapte man in een rol-stoel zijn huis binnen. Het is dus mooi om te zien, maar erg ongemak-kelijk.

Na onze lekkere wandeling gaan we terug naar de boot. We hebben be-sloten om vanmiddag naar het zui-den te varen, naar Golfo di Stella.

We varen weg met tegenwind. Rond de bocht kunnen we de zeilen zetten en lopen we voor de wind weg! Wat is het fijn. De watermaker maakt wa-ter, de zonnepanelen en windgene-rator maken energie. Hoe mooi kan het zijn. Rond half zeven ligt ons an-ker weer stevig in de bodem.

Het eerste wat we gaan doen als we liggen is een plons in het water ne-men. Het water is heerlijk. Na het zwemmen nemen we een heerlijke douche. Daarna is het tijd voor pan-nenkoeken, een toetje en op tijd naar bed.

Weer: strak blauw. Tempera-

tuur: 30C Wind: lekker windje

Dinsdag 31 juli; zuinigheid met vlijt

Ik ben gisterenavond al vroeg gaan sla-pen. Heel fijn om ’s morgens uitgerust wakker te worden! Ons brood is op, dus besluit ik op zoek te gaan naar vers. He-laas is dat niet zo eenvoudig. Als ik na een paar km vraag waar de supermarkt is, dan zegt de dame me heel vriendelijk dat er alleen in Portoferraio een super-

markt is en verder helemaal geen op het eiland! Op zich helemaal niet vervelend, want ik heb een lekkere wandeling gemaakt. Het landschap is hier zo mooi. Ik snuif de geuren op. Frederique vindt het naar vanille ruiken en af en toe komt er inderdaad een vleugje voorbij. Ik had na-tuurlijk al wel bedacht dat ze op een van de vele campings die ik gepas-seerd ben ook vast een Market zouden hebben, maar dan ik vind een echte Italiaanse winkel toch net even iets idyllischer!

Bas heeft mij een marifoon meegegeven en als ik terug ben bij de baai, roep ik hem op. Hij moet nog even iets afmaken en dan komt hij me met het bootje halen. Ondertussen geniet ik van een lekkere echte cappuc-cino op een terras aan de baai.

We blijven vandaag op en rond de boot. We zwemmen wat en racen met de boot. Althans racen. Als we net wegvaren vraagt Kathelijn aan mij: “mama, ben je zuinig op de benzine?” “Hoezo?” “nou je vaart zo langzaam”. Het zal je maar gezegd worden door je vijfjarige dochter.

Dat kan ik natuurlijk niet laten gebeu-ren en zo hard als ik kan racen we naar de rotspartijen. We schateren het uit!

Na de lunch hangt bas de touwladder buiten de boot. Wat een feest.

De meiden klimmen en klauteren in de touwladder en laten zich vervolgens in het water vallen.

Bas laat soms ook de val los waar-door de ladder een paar meter zakt. Liedewij staat heel trots te kij-ken.

We willen ‘s avond nog met de kin-deren gaan wandelen, dus eten we een gezonde salade. We hebben een gemixte salade. Als ik bij Lie-dewij sla op haar bord schep zegt Kathelijn tegen haar: “geef de plantjes maar aan mij als jij ze niet lust”. Plantjes, plantjes…. Ze be-doelt hiermee de veldsla.

Na het eten lopen we nog een stukje en genieten Bas en ik van een cappuccino en de kinderen van een welverdiend ijsje.

Woensdag 1augustus; via Isola del Giglio

naar Porto Ercole

Vandaag staat Isola del Giglio op het programma. Het is vanaf Elba 36 NM varen, dus willen we op tijd vertrekken zodat we nog een middag overhou-den. Om zes uur gaat het anker op! Bas laat al zijn meiden lekker slapen.

Als ik om zeven uur buiten kom, dan ruik ik heerlij-ke koffie, aan mij niet besteed al we varen, en zie ik een vers brood dat ligt te rijzen, heerlijke kerel!

We zeilen fantastisch. Met 7 knopen zeilen we de goede kant op! Wat is het dan fijn op de boot. Frederique, zegt niet eens goedemorgen, maar gaat achter lekker Suske en Wiske lezen. Liedewij en Kathelijn tekenen eerst bij ons in de kuip en vervolgens maken ze geweldige verhalen met hun knuffels.

We naderen Giglio snel. Je kunt hier maar in twee baaien ankeren en deze liggen alle twee aan de oostkant. We betwijfelen of we met deze wind be-schut liggen, maar we gaan toch even kijken.

Op een gegeven moment vraagt Bas zich hardop af wat daar aan de waterkant in het water ligt. Voordat ik kan kijken, heeft hij zelf het antwoord al gegeven. Daar ligt de Costa Concordia!

De wat, de Costa Concordia! Dat is dat cruise-schip dat in het voorjaar hier is vergaan. Er be-kruipt ons een naar, onrustig gevoel. We voelen ons erg klein. Er zijn 35 mensen bij deze ramp omgekomen!

Weer: de hele dag een strak blauwe lucht Temperatuur: 30 C Wind: 15 knopen

We varen op slechts 100m (of 200m, ieder geval dichtbij) langs het schip. Wat is hij groot zeg. Het is erg imposant om hem zo te zien lig-gen. Ze zijn hem nu nog aan het bergen. Ook zien we de rots waar waartegen hij aangevaren is en schipbreuk heeft geleden. Het is een heftig gezicht zo vanaf ons bootje! We zijn er stil van.

De baai is inderdaad helemaal open. We zetten daarom koers naar het vastenland van Italië. We gaan richting Porto Ercole. Het is druk in de baai als we aankomen, maar nu (’s avonds) hebben we de baai heerlijk voor onszelf alleen! Hopelijk kunnen we dadelijk sterren kijken!

Donderdag 2 augustus; Porto Ercole

Het is er gisteren niet van gekomen om samen sterren te kijken. Twee kleine meisjes konden niet slapen en wilden even bij ons zitten. Even lekker kletsen. Vooruit dan maar. Ze kruipen dan dicht tegen je aan en vinden het heerlijk om vertroeteld te worden en wij vinden het fijn om dat te doen!

Liedje gaat als eerste naar bed. Frederique heeft veel jeuk. Ze drinkt te weinig en blijft nog even op. Wat is ze gelukkig. Ze doet net alsof ze slaapt op de bank in de kuip, maar als we dan de juiste opmerking make moet ze lachen. Het is gezellig!

We worden in de ochtend lekker op tijd wakker. Het an-keralarm geeft aan buiten de ingestelde cirkel te zijn ge-komen en begint herrie te schoppen.

Weer: de hele dag een strak blauwe lucht Temperatuur: 30 C Wind: 5 knopen

Ik zit eerst in mijn eentje lekker naar de omgeving te kijken en te luisteren, maar even later zijn we alle vijf op en gaan we met zijn allen even zwemmen.

Daarna gaan we anker op en varen een stukje verder om dichterbij het dorp te gaan liggen. We hebben nog wat boodschappen nodig en we willen ook het dorpje zien. Na het ontbijt maken we alles klaar en varen we met de rubberboot het dorpje in. Het dorp, Porto Ercole, ziet er mooi uit, maar echt veel te beleven is er niet. We kopen nog meer visspullen en doen onze boodschappen. Daarna hebben de meiden een ijsje verdiend en Marieke en ik een heerlijke cappuccino. Al met al zijn we weer langer weg dan verwacht, dus we lunchen wat laat en daarna chillen we even. Marieke is druk bezig met de flessenpost voor de mei-den en ik blink uit in diepe overpeinzingen.

Nadat ik uitgedacht ben ga ik verder met waar ik gisteren mee bezig was, de

blauwe banden poetsen. Na een tijdje zien ze er weer mooi uit en spelen we met

de meiden in het water. Het is weer dik boven de 30 graden en dus weer bloed-

heet. We ruimen met z’n allen de boot lekker op zodat we vannacht kunnen gaan

varen naar Fumicino waar we een ligplaats hebben geboekt. Vanuit hier gaan we

Rome verkennen. Nadat iedereen in bed ligt kan ik de slaap niet vatten en om

half twaalf trekken Marieke en ik het anker eruit en zetten koers naar Porto Ro-

mano, Fumicino

Vrijdag 3 augustus: Fumicino

Bas kon vannacht echt niet slapen, want ik word pas op 7 uur wakker. Als ik boven ben, gaat hij voor lekker liggen slapen en houd ik de wacht. De meiden slapen nog en ik kijk wat om me heen.

Als de meiden wakker worden ontbijten we met z’n viertjes lekker in de kuip en vervolgens gaan zij gezellig met de barbies spelen en blijf ik boven. Ik Skype even met mijn broer om hem een fijne vakantie te wensen en ik werk ons Scheepsjournaal even bij.

Als Bas boven komt drinken we samen een kopje koffie, kletsen iets en hopen dat er nu toch eindelijk eens een visje gaat happen. Er moet hier vis genoeg zitten, want overal zien we vissersboten.

We moeten de rivier opvaren om bij de haven te komen. Aan weers-zijde staan bouwvallige, armoedige huisjes aan de kade. Alle huisjes, als je ze zo kunt noemen, hebben grote kranen met visnetten. Ze vis-sen dus vanuit de “achtertuin”. Over rijkdom (of armoede) gesproken.

Als we de haven binnenlopen staan we perplex door alle luxe en schoonheid. Het is een private marina met een heuse Yacht Club en swimmingpool. De meiden zijn helemaal in hun nopjes en niet te houden.

We besluiten dat Bas lekker met de meiden naar het zwembad gaat en dat ik, op een fiets van de marina, boodschappen ga doen. Vol-gens mij kom ik er in deze slecht vanaf…..

Onderweg komen we ook langs een groep grote dolfijnen

Het is 4 km fietsen naar de supermarkt. Op een krakkemikkige mountainbike, met half platte banden ga ik op pad.

De routebeschrijving van de haven kun je op meerdere manieren uitleggen. Als er op het kaartje staat dat ik de derde weg rechts moet, dan doe ik dat. Ik rijd dan ene Via Maria in die doodlopend is en nu?

Ik besluit om maar verder rechtdoor te fietsen en kom langs een allegaartje van winkeltjes en restaurantjes.

Voor me zie ik 3 stoplichten. Ik fiets tot de derde en ga daar rechtsaf. Zou dit dan de derde weg zijn? Aan het einde van de weg ga ik weer rechtsaf en dan zie ik gelukkig de supermarkt.

Ik laad de hele kar vol en ben erg opti-mistisch over wat ik allemaal kan mee-nemen op de fiets. Bij de kassa reali-seer ik mijzelf dat de kar net zo vol is als mijn weekboodschappen bij de Ap-pie. Hmmm moet maar zien hoe dat past!

We hebben achterop de fiets een krat vastgemaakt. Voorop maak ik een heel volle rugzak vast en zowel rechts als links heb ik een grote shopper hangen. Ik voel me net een pakezel.

Remmen is zo goed als onmogelijk en als ik het parkeerterrein af waggel heb ik bijna een aanrijding. Dan toch maar lopen. Ik bedenk me nog een keer, want dan ben ik pas tegen het donker thuis en waag een nieuwe poging .

Een shopper hang ik om mijn schouders. Zo gaat het beter. Ik kom in ieder geval fietsend vooruit. Stiekem moet ik lachen om mezelf en hoe ik eruit moet zien. Ik geniet ervan, want dit hoort wel een beetje bij het reizen!

Met een slakkengangetje haal ik de haven. Mijn workout voor van-daag heb ik in ieder geval gehad. Klein detail is dat er hier sprake is van een heuse hittegolf.

Bas en de meiden hebben ondertussen de tijd van hun leven gehad in het zwembad. De meiden zijn niet uit het water te krijgen en gaan helemaal op in hun eigen spel. Ik besluit om even bij ze te gaan lig-gen relaxen en om af te koelen.

Terug op de boot ga ik even douchen en eten we een lekkere pasta. Kathelijn en Liedewij smullen van de overheerlijke originele Pa-razaanse kaas. Erg stoer van onze meiden.

Wij ruimen de boel op en leggen alvast de spullen voor Rome klaar. Daarna naar bed, want voor het eerst in vijf weken staat de wekker en wel om 6.30u!

Weer: strak blauwe lucht.

Temperatuur: 36 C

Wind: 4 knopen

Zaterdag 4 augustus: Rome

De wekker gaat gewoon netjes op tijd

af. We staan samen op ons gemak op

en drinken lekker onze koffie. We vin-

den het alle twee wel lekker om zo

vroeg op te staan. Het is nu in ieder ge-

val nog niet zo heel warm.

Terwijl wij aan het rommelen zijn worden

de meisjes wakker en komen lekker bij

ons kletsten. Er wacht weer een drukke

en spannende dag en dat is aan ieder-

een te merken. We zijn mooi op tijd op

dus we hebben tijd voor een goed ont-

bijt. Nog een koffie voor ons en koude

chocomel voor de meisjes. Frederique

die gewoon melk wil, vindt de melk echt

vies en weigert verder te drinken. Het is

verse melk, geen longlife en hij is ook

nog niet over de datum. Hoezo vies?

Om te weten of ze niet flauw loopt te doen proef ik de melk, gatver-

damme! Hartstikke zuur. Liedewij had al een halve beker op en gaf

geen krimp, niet te filmen. We hadden dit pak opengemaakt voor het

varen. Met de bewegingen van het schip is de melk dus zuur gewor-

den. Herinneringen aan vroeger bij

ons op de boot doemen op. Volgende

keer beter op letten of toch maar

houdbare melk kopen.

Weer: strak blauwe lucht.

Temperatuur: 38 C Wind: 6 knopen

We hebben tijd over, dus aan alle wensen qua haren van de kin-

deren wordt tegemoet gekomen. De bestelde taxi is ruim op tijd, dus

al voor acht uur zitten we in de taxi naar het station. De temperatuur

is dan al 25C.Op een werkelijk antiek station pakken we de metro

richting Rome. In de metro worden druk alle stops geteld. Op het ne-

gende station moeten we overstappen. Wat hebben we een bekijks

met die blonde grieten.

De verbinding is heel goed en binnen een half uur tijd zitten we in

hartje Rome. Voordat we de stad inlopen gaan we kijken hoe we

vanavond terug moeten. Als we de metro uitlopen kijken we onze

ogen al uit. Overal lopen al mensen en is er bedrijvigheid.

Op Termini kopen we twee kaartjes om met een toeristische bus de

stad te doorkruisen. Normaal gesproken zouden we dit niet doen en

zouden we alles lopend en/of met het openbaar vervoer gaan be-

wonderen.

Nu er een hittegolf is en we veel willen zien in één dag besluiten we

een om het zo te doen. Het is een dubbeldekker. De meiden willen bo-

ven zitten. Wij vinden dat je de sfeer van de stad op deze manier niet

proeft en dus weten we wel weer hoe we de volgende keer reizen! Je

zit niet echt in de stad, maar voor de kinderen is het zeker beter zo.

Het geeft ons wel de gelegenheid om een goed beeld van Rome te krij-

gen, het is schitterend.

Er is zoveel te zien in Rome. We moeten echt selecteren wat we willen

zien omdat als we alles willen zien, we van alles niets zien.

De meisjes vinden het leuk in de bus en bij het Colosseum stappen

we uit. Dit is ook de eerste stop. De rij is nog niet zo lang, dus we

wagen het erop en gaan in de rij staan. Ondanks allerlei aanbiedin-

gen van gidsen die ons langs de ‘indrukwekkende’ rijen willen lood-

sen”, slechts voor een kleine 90 euro inclusief entree en gidskosten,

staan we na een kwartiertje in de rij bij de kassa.

Daar willen ze eerst de kinderen niet binnenlaten met de gebruikelij-

ke kinderkorting. Deze is namelijk alleen geldig voor inwoners uit de

EU. Heeft u uw paspoort bij zich? Euhh nee. Rijbewijs? Ook niet.

Wel heb ik een Nederlandse Capitool reisgids, kijk maar is in het Ne-

derlands geschreven. De dame achter de kassa lacht en kijkt nog

eens naar de gouden haartjes van Kathelijn. Ze gelooft het wel en al

snel staan we voor 24 euro binnen en we vergapen ons aan al deze

historie. Het is echt indrukwekkend.

We hebben toch al veel oude steden gezien in Europa, maar dit is toch

echt wel om stil van te worden. Ook omdat er hier van die wrede spe-

len werden gehouden.

Na het Colosseum gaan we lopend verder. Dit is geen succes. Liedewij is heel moe en heeft het heel warm. Hierdoor is ze erg hangerig en wil alleen maar opgetild worden. Dan toch maar de bus in naar het Vati-caan. Onderweg in de bus valt Liedewij in slaap en Marieke doet een extra ronde met Liedje door de stad. Zij maakt dus optimaal gebruik van haar ticket.

Ik ga met Frederique en Kathelijn langs het Vaticaan en we lopen naar de achterliggende straatjes. Je bent dan meteen het toerisme kwijt en dat voelt fijn, want wat is het druk! Overal mensen, heel veel mensen. Het valt me op, en stoort me, dat ik overal aangesproken word of ik een tourtje wil, een gids nodig heb, ergens iets wil eten of dat ik een hoedje of brilletje wil. Jammer!

Marieke en Liedewij hebben ongeveer een uur en een kwartier nodig om rond te rijden. Nadat we herenigd zijn gaan we verder. Welopen de stad door op zoek naar het Piazza d-Éspagna. De meiden moeten dringend plassen en we zoeken een McDonalds op.

Er zijn namelijk nergens openbare toiletten en nergens hebben ze een toilet, zeggen ze! Meteen maar even eten want het moraal was behoorlijk ingezakt.

Het is fijn om even in de airco te zitten. Zo komen we allemaal even op temperatuur. Het is echt warm buiten. We hebben vandaag al 9 liter water gedronken. Na een Happy Meal kunnen we weer verder. Als we buiten komen krijgen een figuurlij-ke klap in ons gezicht, want het lijkt nog warmer te zijn geworden.

We kopen onderweg nog nieuwe loopschoenen voor de meisjes, want die wij bij ons hebben zijn toch niet zo fijn als dat ze lijken. Met de nieuwe schoenen aan komen we bij de fontein van Trevi. Deze is verstopt op een klein pleintje en door alle mensen, echt heel veel, is het niet makkelijk om een glimp van de fontein op te vangen.

We lopen naar beneden en al snel hebben we een heel mooi plekje aan de fontein. We zoeken iemand die een foto van ons kan maken. Iemand biedt zich vrijwillig aan en uit de losse pols, ter hoogte van zijn buik, maakt hij zo vier foto’s. Dat kan toch niet goed zijn! Dan vraagt hij of hij een foto van ons mag maken. Hij heeft een grote polaroidcamera om zijn nek die we nog niet gezien hadden. Hmmmm Bijna voelen we ons verplicht, maar we doen het toch niet. De foto’s die hij heeft gemaakt zijn wel heel leukl

Gezien het tijdstip wordt het dringend om de bus weer op te zoeken. We pakken de trein weer terug naar Lido Centro. Het water op de boot is bijna op en aangezien het lastig is om dat per fiets te vervoeren, doen we snel nog wat boodschappen bij de supermarkt aan het station. Goed moment om ook onze drankvoorraad aan te vullen. De taxi brengt ons vervolgens naar de boot. Op het terrein worden we door een ormegia-torri (hulp havenmeester uit Bulgarije) geholpen om alle boodschappen bij de boot te krijgen. Met zijn X5 brengt hij de boodschappen naar de boot. Na twee pizza’s wordt het al snel stil op de boot. Iedereen is heel moe maar erg voldaan.

• Startpunt: Elba • Eindpunt: Fiumcino • Aantal NM: 100

Overal waar we komen, werkelijk waar in iedere plaats waar we tot nu toe zijn geweest, weet Lijntje veren, groot of klein, te vinden. Zo trots en zo expressief als ze is toont ze ons iedere keer opnieuw de veren!

Tot slot