Queeste naar de heilige schaal

1
03 2013 Lucide | 3 E r zijn wel zestig, zeventig zorg- aanbieders die me willen spre- ken over de langdurige zorg, de jeugdzorg en de geestelijke gezondheidszorg”, verzucht de wethouder. Om er retorisch aan toe te voegen: “Daar kan ik toch niet aan be- ginnen voordat we als gemeente onze eigen koers hebben bepaald?” “Dat aantal valt nog mee”, werpt de zorg- aanbieder aan gene zijde van de verga- dertafel tegen. Een nog diepere zucht: ”Als bestuurder in de langdurige zorg krijg ik - in plaats van met enkele zorg- kantoren - te maken met maar liefst 114 gemeenten. Hoe moeten we die in he- melsnaam belopen?” “Opknippen!”, repliceert de gemeente- bestuurder kordaat. Zo eenvoudig kan de oplossing voor het schaalprobleem in de langdurige zorg zijn. Als bestuurders en toezichthouders in zorg en welzijn hun organisaties sim- pelweg modelleren op de gemeentelijke maat, komt aan alle geworstel abrupt een eind. Of toch niet? We horen een echo uit de mond van minister Plasterk van Binnenlandse Zaken wegsterven: ge- meenten moeten rap opschalen naar een minimum van honderdduizend inwoners. Wie daarna nog weet welke maat zowel zorgorganisaties als gemeenten als ge- goten zit opdat de puzzelstukken naad- loos aan elkaar passen, mag het zeggen. Onderwijl houden colleges van B&W, zorgbestuurders en toezichthouders el- kaar in een verlammende wurggreep en komen ze amper tot zaken. Behalve tot happen naar adem leidt dat tot uitblij- vende aanbestedingen en preventieve massaontslagen. In ziekenhuisland gaat het er evenmin zachtzinnig aan toe. Officieel beleid van de Rijksoverheid is om ziekenhuisfusies te ontmoedigen. Terwijl voor- en tegen- standers van fusies elkaar te vuur en te zwaard bestrijden in het publieke debat, is de feitelijke trend dat we in dit land steeds minder maar wel veel grotere zie- kenhuisorganisaties overhouden. Fuse- ren is namelijk veel makkelijker dan op een andere manier samenwerken, be- vestigen door de wol geverfde bestuur- ders. Wie eenmaal achter een gezamen- lijke voordeur van een megabedrijf opereert, hoeft zich niet meer te verant- woorden voor marktverdeling of kartel- vorming. Zo heeft officieel beleid, dames en he- ren, wel eens onbedoelde of averechtse effecten. Vergezelt u Lucide in deze edi- tie op de spannende en verrassende Zoektocht naar De Heilige Schaal. Ruud Koolen hoofdredacteur Lucide QUEESTE NAAR DE HEILIGE SCHAAL VAN DE REDACTIE “’OPKNIPPEN!’, REPLICEERT DE GEMEENTE- BESTUURDER KORDAAT” FOTO: VINCENT BOON ‘‘

Transcript of Queeste naar de heilige schaal

Page 1: Queeste naar de heilige schaal

03 2013 Lucide | 3

Er zijn wel zestig, zeventig zorg-

aanbieders die me willen spre-

ken over de langdurige zorg,

de jeugdzorg en de geestelijke

gezondheidszorg”, verzucht de

wethouder. Om er retorisch aan toe te

voegen: “Daar kan ik toch niet aan be-

ginnen voordat we als gemeente onze

eigen koers hebben bepaald?”

“Dat aantal valt nog mee”, werpt de zorg-

aanbieder aan gene zijde van de verga-

dertafel tegen. Een nog diepere zucht:

”Als bestuurder in de langdurige zorg

krijg ik - in plaats van met enkele zorg-

kantoren - te maken met maar liefst 114

gemeenten. Hoe moeten we die in he-

melsnaam belopen?”

“Opknippen!”, repliceert de gemeente-

bestuurder kordaat.

Zo eenvoudig kan de oplossing voor het

schaalprobleem in de langdurige zorg

zijn. Als bestuurders en toezichthouders

in zorg en welzijn hun organisaties sim-

pelweg modelleren op de gemeentelijke

maat, komt aan alle geworstel abrupt

een eind. Of toch niet? We horen een

echo uit de mond van minister Plasterk

van Binnenlandse Zaken wegsterven: ge-

meenten moeten rap opschalen naar een

minimum van honderdduizend inwoners.

Wie daarna nog weet welke maat zowel

zorgorganisaties als gemeenten als ge-

goten zit opdat de puzzelstukken naad-

loos aan elkaar passen, mag het zeggen.

Onderwijl houden colleges van B&W,

zorgbestuurders en toezichthouders el-

kaar in een verlammende wurggreep en

komen ze amper tot zaken. Behalve tot

happen naar adem leidt dat tot uitblij-

vende aanbestedingen en preventieve

massaontslagen.

In ziekenhuisland gaat het er evenmin

zachtzinnig aan toe. Officieel beleid van

de Rijksoverheid is om ziekenhuisfusies

te ontmoedigen. Terwijl voor- en tegen-

standers van fusies elkaar te vuur en te

zwaard bestrijden in het publieke debat,

is de feitelijke trend dat we in dit land

steeds minder maar wel veel grotere zie-

kenhuisorganisaties overhouden. Fuse-

ren is namelijk veel makkelijker dan op

een andere manier samenwerken, be-

vestigen door de wol geverfde bestuur-

ders. Wie eenmaal achter een gezamen-

lijke voordeur van een megabedrijf

opereert, hoeft zich niet meer te verant-

woorden voor marktverdeling of kartel-

vorming.

Zo heeft officieel beleid, dames en he-

ren, wel eens onbedoelde of averechtse

effecten. Vergezelt u Lucide in deze edi-

tie op de spannende en verrassende

Zoektocht naar De Heilige Schaal.

Ruud Koolen

hoofdredacteur Lucide

Queeste naar De Heilige scHaal

van de redactie

❝“’Opknippen!’, repliceert de

gemeente­bestuurder

kOrdaat”

❞foto: vincent boon

‘‘