Two for oneProletariër Uitdaging

Vanaf de volgende ochtend gaat er een nieuwe werkweek voor Arthur weer in. Omdat Amber en ik nog slapen, kan hij geen afscheid nemen en vertrekt rechtstreeks naar zijn carpool.

Ik ben nog steeds stik kapot van de zwangerschap. Toch moet ik me wakker kunnen houden voor Amber, die aandacht nodig heeft

en zeker als peuter.

Ik kan niet overal mijn hoofd bijhouden, zeker niet bij het eten die altijd aanbrandt.

Amber moet ook nog veel dingen leren: leren praten, leren lopen, zindelijk maken. Morgen gaat ze immers weer opgroeien en dan

heeft ze die dingen nog steeds niet gedaan. Maar met een speciale breinmelk helpt haar misschien sneller leren.

Arthur moet wat paar uurtjes overwerken, zo komt hij tegen het avondeten weer thuis. Hij hangt aan de telefoon met zijn

collega, terwijl ik het avondeten gereed moet maken.

Twintig minuten later staan er twee borden overheerlijke spaghetti op tafel. Deze keer is het niet aangebrand. “Lekker.” geniet Arthur, “weet je al meubels voor Amber?” Niet wetend

schud ik mijn hoofd. “Geen idee.”

“Is alles in orde?” maakt Arthur zich zorgen, wanneer hij me ziet dikwijls geeuwen en die wallen onder mijn ogen. “Ik ben gewoon

kapot en dan moet ik ook tegelijkertijd eten en voor Amber zorgen, terwijl je gaat werken.” klaag ik. Arthur wrijft mijn hand.

“Dat is gewoon de zwangerschap, Kelsey. Alles komt in orde.”

Op een moment houd ik het niet meer vol en val in slaap met mijn gezicht in de spaghetti. “Kelsey!” roept Arthur paniekerig, hij

zucht heel diep, “het gaat echt niet goed met je.”

Hij heeft me dan maar onder de lakens gestopt. Voor hij ook in bed gaat, stopt hij Amber even op haar potje.

Vervolgens kruipt hij ook onder de wol, klaarmaken voor de volgende dag.

Tegen de volgende ochtend ben ik uiteindelijk weer klaarwakker. Gelukkig heeft Arthur mijn avondeten in de koelkast bewaard en

kan ik weer verder eten. Lekker… spaghetti op een ochtend.

In de late middag ben ik weer in mijn bed gekropen, weer last van een zware vermoeidheid. Ineens word ik wakker door vreselijke pijnscheuten, ook even pijnlijk als mijn vorige zwangerschap…

Even later krijg ik een kerngezond zoontje in mijn armen, precies een kopie van Amber. Ik geef hem de naam ‘Siemen’.

Wegens de verbouwing van Amber haar nieuwe kamer – Siemen krijgt haar oude kamer – hebben we niet meer genoeg geld voor een taart dus groeit Amber zo maar op naar kind. Ze is zo te zien

zeer enthousiast.

Aan tafel tijdens het – late – avondeten bespreken we de zo nodige dingen. “Amber, ben je klaar voor school morgen?” vraag

ik, vol trots omdat mijn meisje zo snel groot is geworden. Of Amber écht klaar is voor school, dat moet je geen twee keer

vragen. “Helemaal, mama!” jubelt ze steeds vrolijk, “ik kan niet wachten tot ik vriendjes ga maken en kan rekenen en… en…” Ze

blijft haperen van de opwinding.

Arthur barst in het lachen uit. Niet om Amber uit te lachen, hij vindt het bijzonder grappig – en schattig – dat ze zo gelukkig is. “Rustig aan, meisje.” grinnikt hij, “en Kelsey, niemand van ons is

thuis morgen en Amber is op school. Wie let dan op Siemen? We kunnen geen kindermeisje betalen.”

“Ga jij morgen naar je werk bellen of je vrij kan krijgen.” stel ik voor, “morgen ga ik sowieso terug werken en de kans op een promotie zit er in, ik verdien tenslotte meer als jij.” Beledigd

staart Arthur naar zijn bord spaghetti. “Och zeg.” mompelt hij.

Na het avondeten houden Arthur en ik samen weer ‘een eigen nachtje’. “Ben je niet kwaad op mij van daarjuist?” vraag ik, wanneer hij romantisch begint te doen. “Alles vergeten en vergeven. Je had nog gelijk ook.” Er is een glimlach op mijn

gezicht getoverd.

Uitdagend kijk ik hem aan. “Denk jij wat ik denk?” grinnik ik en neem hem ook passioneel vast. Hij drukt een klein kusje op mijn

lippen. “Zeker, heel zeker.” prevelt hij en onze kusjes zijn ondertussen ‘weer passioneel’ geworden. Wat er daarna

volgt, spreekt al voor zich…

Midden in de nacht worden we weer wakker geschud door een luide hartenkreet van Siemen, die blijkt honger te hebben. “Waar is de tijd?” mompelt Arthur vermoeid, terwijl hij zijn zoontje de

papfles geeft en aan Amber haar babytijd denkt.

De volgende ochtend is het weer zover: mijn werkdag na zovele dagen. Ook de eerste schooldag voor Amber (hier heb ik geen

foto van).

Arthur blijft speciaal voor Siemen thuis om voor hem te zorgen. Dit noem ik echte liefde tussen vader en zoon!

Een paar aspiranten hebben besloten de middag vrij te nemen en de stad in te gaan. Ze hebben mij gevraagd om mee te gaan maar ik maak me zorgen over de functioneringsgesprekken die later op de dag gepland zijn. Ik kan binnenblijven en het politiehandboek besturen of mee uitgaan om de rest van de aspiranten beter te

leren kennen.

Terwijl de aspiranten – wij – de stad ingaan, zien we een groepje tuig dat duidelijk niet veel goeds van plan is. Wij besluiten de

vandalen aan te houden en te ondervragen maar dat pakt slecht uit en ik bereid me voor op een knoppartij.

Eén van de aspiranten maakt de hele tijd helikoptergeluiden, een ander doet alsof hij in een slecht nagesynchroniseerde karatefilm speelt en een derde springt op een motor, maar rijdt tegen een laadschans op en belandt in een stapel karton met verlepte sla. De echte agenten arriveren en redden de situatie maar ik kom

niet ongeschonden uit de strijd en ik verlies 1 punt voor lichaam.

“Wat een dag!” mopper ik wanneer ik uit de carpool stap. Geen promotie voor deze keer, dankzij die stomme situatie. Ik voel me

al de hele dag slecht, dat ik denk dat ik weer zwanger ben.

Amber daarentegen heeft een zeer leuke dag gehad op school. Ze heeft heel veel vriendjes gemaakt. Kortom: ze heeft gewoon

genoten! Alleen jammer van huiswerk die ze elke dag mee krijgt…

Tegen de late avond om acht uur kruipt Amber in haar bed, ze is heel erg moe van haar eerste schooldag én ze moet weer vroeg

op.

Weer worden we wakker gemaakt door een hartverscheurende kreet van Siemen, die een schone luier nodig heeft. “Natuurlijk, Siemen.” mompelt Arthur wanneer hij zijn zoontje ververst, “dat

vind jij fijn hè. Als je elke nacht verschoond moet worden.”

Nog één zaak waardoor we midden in de nacht wakker gemaakt worden: mijn buik die weer een sprong maakt. “Maar…” staat

Arthur er stom van, “ben je opnieuw zwanger?” Grinnikend schud ik mijn hoofd. In zo’n korte tijd drie zwangerschappen… je moet

het maar kunnen!

Terwijl ik van een heerlijke douche geniet, graaft Arthur weer schatten op om ze te verkopen voor geld. Het is bijna ochtend dus

het is niet echt de moeite om terug in ons bed te kruipen.

In de ochtend, wanneer Arthur al naar zijn werk is vertrokken en Amber naar haar school, zit Siemen te amuseren met zijn nieuwe

beugelboog.

Ondertussen hou ik de grote kuis in huis. Alhoewel de verschijnsels van een zwangerschap terug komen: zware

vermoeidheid, grote honger.

Na Amber haar schooluren amuseert ze zich… met haar huiswerk helaas.

Vandaag is de dag dat één van onze kinderen zelfstandiger wordt. Siemen als peuter… er worden vast even mooie momenten als bij

Amber toen ze nog een peuter was.

Ook Siemen moet vaardigheden leren voor de toekomst, zoals lopen en praten.

Op de laatste schooldag van deze week staat de schoolbus op Amber te wachten. Deze keer is er een nieuwe buschauffeur, de andere is op pensioen. “Hallo. Mijn naam is Amber Hooghoethmaar zeg maar Amber.” klinkt de buschauffeur vriendelijk. Er is

een big smile op Amber – het kind – getoverd. “Hey! Ik heet ook Amber!” lacht ze.

De laatste die verwacht wordt, is Arthur die zich heeft moeten haasten. Hij staat al in de douche op het moment dat zijn carpool voor de deur staat. Hij loopt naar de carpool toe. “Zeg, het duurt

zo lang.” moppert Celeste Rossi, de chauffeur. “Sorry.” zucht Arthur en stapt in.

Tegen de middag staan de ogen van Siemen op punt dicht te vallen. Ik heb hem gelukkig op tijd in zijn bedje gestopt.

“Slaapwel, mijn lieve schat.” Ik geef een zoentje op zijn voorhoofd en verlaat de kamer.

Paar uurtjes later komt Amber met een goed humeur thuis. De oorzaak van haar goed humeur is niet dat ze een knappe jongen

tegen is gekomen, wel dat er een 10 op haar rapport staat!

Een uur later komt Arthur ook met een goed humeur thuis. Er staat ook een 10 op zijn rapport, dat ervoor zorgt dat hij een

promotie heeft gekregen.

Midden in de nacht – of we zullen maar ‘in de ochtend’ zeggen –word ik weer wakker met pijnlijke scheuten in mijn buik…

Vijf minuten later zit ik met een kerngezond dochtertje in mijn armen.

Ondertussen is Arthur ook wakker geworden en ik geef het meisje door. “Hoe zullen we haar noemen?” kijkt Arthur trots naar zijn

dochtertje, ik daarentegen kijkt met een pijnlijke blik toe…

“Wat scheelt er?” maakt Arthur al direct zorgen. Ik voel nog steeds pijnlijke scheuten in mijn buik en zie dat mijn buik nog

altijd even dik is. “Nog één? Maar dat kan…” Verder kan ik mijn zin niet afmaken.

Dit is het resultaat: een dochtertje en dan een zoontje. Ik kan het niet geloven. In één korte tijd heb ik vier prachten van kinderen gekregen: twee dochters en twee zonen. “Het is een tweeling,

Arthur!” roep ik trots uit.

Luna & Luca.

Arthur en ik hebben gelukkig op zaterdag vrij. Toch hebben we steeds onze handen vol aan onze kinderen, vooral aan de kleinsten – Siemen, Luna en Luca – Wanneer ze die drie

‘gekalmeerd’ zijn, slapen we wat uit…

Arthur en Kelsey zullen wellicht wel denken ‘wat voor een gekkenhuis is het hier!’. Dan zijn zij niet de enigen, ik denk dat

ook. Vier kleine kinderen en dan moeten er nog twee bijkomen. Daarna álle zes kinderen gelukkig krijgen en dan is de uitdaging geslaagd, denk ik. Het gaat me heel wat worden, zeker als ik de

geliefde cheat ‘maxmotives’ niet mag gebruiken. Tijdens het spelen heb ik de neiging gehad om die cheat te gebruiken, toen

het even slecht ging. Het was al in de codebalk getypt maar gelukkig had ik niet op ‘enter’ geduwd en gewoon verder gegaan

met spelen. Alles was wel terug goed gekomen. Eerlijk gezegd baalde ik echt toen Kelsey beviel van een tweeling. Nu nog een

hoop last op hun schouder – en op de mijne want IK ben verantwoordelijk –

Binnenkort weer voor meer!

xxx Shirley

Dit was de 2de update!

Two for oneProletariër Uitdaging