Een getuige, de sterren en theologie Lubomir Urbancok, derdejaars student theologie aan de Pauselijke Universiteit vertelt van de Slowaakse kardinaal Korec en de invloed op zijn leven.

Nog niet zo lang geleden, het was oktober 2015, vierden wij in mijn land de begrafenis van een van de belangrijk-ste figuren in de Slowaakse Kerk, Ján Chryzostom kardi-naal Korec. Hij was werkelijk een vader van onze natie. Twaalf jaar lang zat hij opgesloten in de gevangenis en al die jaren legde hij getuigenis af van zijn geloof. Door de Goddelijke Voorzienigheid zijn wij op dezelfde dag jarig, en lange tijd werd mijn geloof gevoed door zijn dagboe-ken en andere geschriften van hem.

Na de val van het communisme zit mijn land in dezelfde dubbelhartige situatie waarin alle westerse landen zich tegenwoordig bevinden. We leven in een wankel even-wicht tussen traditioneel geloof en secularisatie. Maar als wij de geschriften van onze geliefde kardinaal opnieuw lezen en zien hoe moeilijk het was vanuit het geloof te leven tijdens de jaren van dictatuur, dan beseffen wij dat, als onze Kerk vandaag nog leeft, dat te danken is aan mensen die een hoge prijs hebben betaald en voor hun liefde tot God onder een heftige vervolging hebben gele-den.

Ik was zo gegrepen door de figuur van kardinaal Korec dat ik als jongen al begon na te denken of ik niet net als hij jezuïet wilde worden. Als kind was ik al verliefd op de liturgie van de Kerk en in kardinaal Korec vond ik een uitzonderlijk voorbeeld om na te volgen.

Maar de “Ignatische weg” neemt de studie van theologie heel serieus, en dus, vanwege mijn voorliefde voor de studie van de sterrenkunde, nam ik tijdelijk afstand van mijn roepingsbesluit. Ik bracht uren op de sterrenwacht door en begon met de studie van natuurkunde. Met het bestuderen en waarnemen van de hemel was ik op zoek naar een antwoord dat nooit kwam.

Op een gegeven moment, terwijl ik bezig was met het

waarnemen van de sterren, vroeg ik mijzelf af: waar dient dit alles voor? Want de natuurkunde en de sterrenkunde gaven mij niet de antwoorden waar ik naar op zoek was.

En hier studeer ik dan theologie. Voor mij is het nog steeds heel vreemd: ik deel een huis met jongens uit alle delen van de wereld en uit verschillende culturen, maar persoonlijk was dit een heel rijke ervaring. Als ik naar mijn studie kijk dan zie ik dat mijn rationalistische vor-ming mij ertoe aanzet om op zoek te gaan naar exacte antwoorden, maar theologie werkt zo niet. Het is een we-tenschap met zijn eigen methode die heel andersoortige oplossingen geeft. En op die manier vertrouw ik mijzelf toe aan het Mysterie, blijf ik bezig met onderzoeken, in het bijzonder de diepten van mijzelf.

Mijn roeping en mijn familie Edicson René Acosta Mejia, uit Venezuela, is tweede-jaars student filosofie aan de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis. Hij vertelt hoe hij via omwegen zijn roeping heeft gevonden.

Venezuela is een land met een sterke devotie en een intens doorleefd volksgeloof, en mijn bisdom, San Cristo-bal, heeft het grootste aantal roepingen van het hele land. Mijn familie daarentegen was nooit echt gelovig. En God is ook nooit langsgekomen om aan onze deur te kloppen. Maar alles veranderde met de bekering van mijn zus en haar consequente leven binnen de Kerk. Van het begin af aan ging ze mij en mijn broer betrekken bij parochie-activiteiten, catechismuslessen, de bijeenkom-sten georganiseerd door de katholieke jongeren van mijn stad. Op zekere dag nam mijn zus mij en mijn broer mee naar de lunch in het seminarie van het bisdom, waar een goede vriend van haar woonde en studeerde. Dat was een beslissende ontmoeting; van het eerste ogenblik had ik bewondering voor hem en vond ik het heel natuurlijk dat ik net als hem wilde worden. Met deze hartenwens begon ik mijn studie aan de universiteit en door vaak even langs te gaan bij de kapelaan van de faculteit kwam ik tot een verdieping van mijn geloof en van mijn kennis

Nieuwsbrief, jaar V, nr. 7 – november 2016

van de Heilige Schrift, en begon ik mij af te vragen wat mijn roeping zou kunnen zijn.

Het was maar een kleine stap die ik moest zetten. Ik hield op met mijn ingenieursopleiding en ging naar het seminarie. Maar misschien was het toch een te haastige stap; de verleiding om het niet te doen won het van mijn eerdere besluit, en omdat ik mijzelf ongeschikt vond, dacht ik dat het priesterschap voor mij geen roeping was maar alleen een stomme fout. Ik pakte mijn studie met succes weer op, ik was dol op de universiteit, en toch voelde ik dat er iets ontbrak. God bleef mij roepen, elke keer weer sterker. Op zekere dag woonden mijn broer en ik een bijeenkomst op het seminarie bij, waar een video werd vertoond. Het was het getuigenis van een priester die net als ik diezelfde rusteloosheid en verleidingen had doorgemaakt. Mijn tweelingbroer stuurde mij toen een berichtje: “Ik weet wat je nu voelt!” Het was een nieuw begin. Vanaf die dag begon ik intenser te bidden en vroeg God mijn hart duidelijkheid te geven. Ik rondde mijn studie aan de universiteit af en besloot terug te gaan naar het seminarie. Echter, een nieuwe angst bekroop mij: de reactie van mijn ouders, want ik wist heel goed dat zij daar niet gelukkig mee zouden zijn. Ik schrok er-voor terug hen van mijn besluit op de hoogte te stellen. En toch voelde ik dat mijn moeder wist wat ik doormaak-te, ik merkte dat zij heel erg betrokken was bij mijn ruste-loosheid. Ik sprak mijzelf moed in en, aan tafel bij de lunch vertelde ik hen dat ik weer naar het seminarie zou gaan. Ik had mij niet vergist, mijn moeder had al begre-pen wat er schuil ging in mijn hart; en mijn vader, toen hij dit nieuws hoorde, barstte hij in tranen uit.

Nu zit ik in Rome en het lijkt niet alleen maar zo, maar ik ben er veel zekerder van. Het is niet alleen mijn roeping, maar de roeping van mijn hele familie. Vanaf het moment dat ik aan deze reis begon, riep God ook hen en wekte in hen een geloof dat een beetje in slaap was gesust. Mijn familie is nu heel gelukkig en zelfs mijn vader is veran-derd: van de afstandelijke man die hij ooit was, is hij een liefdevolle vader geworden die mij elke keer weer om-helst en overlaadt met blijken van tederheid. Als God ons roept, roept hij niet alleen ons, maar alle mensen van wie wij houden en die van ons houden. Door mij te roepen tot het priesterschap heeft Jezus mijn familie omgevormd tot een huiskerk.

Dag van welkom Op woensdag 5 oktober was er aan de Pauselijke Uni-versiteit een speciale dag van welkom voor de nieuwe studenten uit 50 verschillende landen. De onderstaande foto geeft een indruk van de introductie in de Álvaro del Portillo-zaal.

Hulpfonds Pauselijke Universiteit Het Hulpfonds van de Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis ondersteunt seminaristen en priesterstu-denten die hun studie volgen aan de Pauselijke Uni-versiteit van het Heilig Kruis te Rome.

De meesten van de studenten komen uit landen waar hun eigen bisschoppen niet over de middelen beschikken om de studie in het hart van de Wereldkerk te bekosti-gen. Er wordt ook financiële steun geboden aan de uni-versiteit zelf om deze in staat te stellen toekomstige lei-ders voor de Kerk op te leiden.

startpagina van de blog van het hulpfonds: www.hulpfonds.blogspot.nl

Het hulpfonds maakt deel uit van Stich-ting De Oude Gracht, een zogenoemde ANBI, een algemeen nut beogende in-stelling. Dit betekent dat uw gift onder bepaalde voorwaarden geheel aftrek-baar is van de belasting.

Fiscaal bijzonder aantrekkelijk (zonder drempel) is het als u ons uw gift in de vorm van een periodieke schenking voor minimaal 5 jaar laat toekomen. Indien wenselijk kun-nen wij u hierover nader informeren en hulp bieden bij het opstellen van een eenvoudige schriftelijke overeen-komst.

U kunt uw (periodieke) gift storten op rekening: IBAN: NL09 INGB 0006 3642 22

(BIC: INGBNL2A)

t.n.v. Hulpfonds Pauselijke Universiteit van het Heilig Kruis

Voor vragen en eventueel een afspraak kunt u terecht bij: René Guldenmund, secretaris

tel: 070 - 4277018

Contact Stichting De Oude Gracht, Hulpfonds Pauselijke Universiteit Jan Luijkenstraat 52, 1071 CS Amsterdam, tel: 020-6732342, e-mail: SDOG.hulpfonds@gmail.com, KvK-nummer: 41208834 Web: http://www.deoudegracht.nl/

Wat kost de studie in Rome?

van september t/m juni Collegegeld € 2.600

Levensonderhoud € 9.500

Verzekering/boeken € 1.400

Andere kosten € 1.000

Totaal € 14.500