Op café met Felix van Groeningen - Vertigo · production designer op de set van Isra en het...

Gratis filmmagazinenieuws interviews artikels recensies

Een duizelingwekkende dosis cinema

maart 2016#20

BelgicaOp café met Felix van Groeningen

ANOMALISA RUPERT GRINTOFFSCREENBATMAN V SUPERMANDE VERTIGO AWARDS

BOZAR, BRUSSELS 29/03 � 10/04/201634th

© B

IFFF

/ Ysl

aire

BIFFF .NET

34TH

BRU

SSEL

S IN

TERN

ATIO

NAL

FANT

ASY,

FANT

ASTI

C, T

HRIL

LER

AND

SCIE

NCE

FICT

ION

FILM

FES

TIVA

L

BOZAR, BRUSSELS 29/03 � 10/04/2016

AVEC LE SOUTIEN DE LA

Abstracte kunst uit België. Een selectie.

Curator: Luc Tuymans30.01→29.05.16

M HKA is een initiatief van de Vlaamse Gemeenschap en wordt gesteund door Stad Antwerpen, Klara, H ART, Bank Degroof, De Olifant en Allen & Overy

In samenwerking met Studio Luc Tuymans en Parasol unit, London / Beeld: Timothy Segers, Utop a5, 2015, Courtesy of the artist and Parasol unit foundation for contemporary art, Photo: Jack Hems

Museum van Hedendaagse Kunst AntwerpenLeuvenstraat 32, 2000 Antwerpenwww.muhka.be – [email protected]

MadsMikkelsen

ELIAS

GREGOR

6 /4

van de makers van ADAM’S APPLES

een fi lm van ANDERS THOMAS JENSEN

NikolajLie Kass

www.facebook.com/MenAndChicken.be

Ad MenAndChicken Vertigo_98x245.indd 1 24/02/16 14:16

S ren Malling

FRANZ

6 /4

www.facebook.com/MenAndChicken.be

van de makers van ADAM’S APPLES

een fi lm van ANDERS THOMAS JENSEN

Chicken

Ad MenAndChicken Vertigo_98x245.indd 2 24/02/16 14:16

Wakker worden

Voel je het ook? De winter loopt stilaan op zijn eind, de dagen worden langer, opstaan gaat weer net iets makkelijker en diep vanbinnen

komen de eerste lentekriebels op. Het kan dan ook geen toeval zijn dat het bioscoopaanbod van deze maand een duidelijke rode draad heeft, namelijk ontwaken.

Met dat thema kunnen regisseurs alle kanten uit. Zo laat Vlaams topcineast Felix van Groeningen in Belgica twee broers in een droom(-café) vol drugs, alcohol en seks belanden, om hen er langzaam maar zeker weer uit te rukken. Batman v Superman: Dawn of Justice van blockbus-terkoning Zack Snyder draait dan weer rond twee bekende superhelden die in de waan leven dat ze elkaars vijand zijn. En in het in België gedraaide Moonwalkers komt Harry Potter-ster Rupert Grint tot het besef dat hij ’s werelds slechtste bandma-nager is, en helpt dan maar om samen met een fake Stanley Kubrick de maanlanding in scène te zetten.

Aan de andere kant zijn er ook filmmakers die in de eerste plaats hun publiek willen wakker schudden. Belg Pieter-Jan De Pue werpt in zijn bekroonde documentaire The Land of the Enlightened een opzienbarende blik op het dage-lijkse leven in Afghanistan. En de Spaanse cineast Fernando de León de Aranoa toont in het don-ker-komische A Perfect Day dat hulporganisaties in oorlogsgebieden vaak de meest absurde dingen meemaken.

Als er echter één ding is waaruit ik niet wil ont-waken, is het wel de roes van onze eerste Vertigo Awards-show. Benieuwd naar de winnaars? Neem dan snel een kijkje op pagina 38 en verder!

STEVEN TUFFINhoofdredacteur

@Waanzinema

44

24

20

12

23 MAART IN DE BIOSCOOPOOK IN 3D

FOX BTMNvSPRMN ad Vertigo.indd 1 25/02/16 09:56

23 MAART IN DE BIOSCOOPOOK IN 3D

FOX BTMNvSPRMN ad Vertigo.indd 2 25/02/16 09:56

FLASHFORWARDciné select 08

achter de schermen Isra en het magische boek 09

filmfan 10

CLOSE-UPbelgica 12

batman v superman: dawn of justice 18

anomalisa 20

des nouvelles de la planete mars 22

moonwalkers 24

a perfect day 28

keeper 30

the land of the enlightened 32

spectrum Offscreen Film Festival 36

de vertigo awards 38

POINT OF VIEWrecensies 44Room, London Has Fallen, Concussion, El clan, Reis naar het noorden

beste.film.ooit. Boogie Nights 46

VERTIGOPostbus 10009, 2000 [email protected]

hoofdredacteur / bladmanager Steven Tuffin — [email protected] Pieter-Jan Vinckx — [email protected] Ruben Nollet, Freya Langendries, Jimmy Van der Velde, Ewoud Ceulemans, Ben Van Alboom, Jonas Govaerts, Tom Rouvrois, Britt Valkenborghs, Anke Wauters, Niels Putman, Eline Van Hooydonck, Dominic Zehnder, Chris Craps, Dennis Van Dessel, Karolien Van Schil, Maren Moreauwebmaster Hans verschooten webredactie Jimmy Van der Veldeeindredactie Stefaan Werbroucklayout Ties Goos | www.tiesgoos.becover illustratie Mario Debaenevertigo awards illustraties Tok | [email protected] Greetje Van Buggenhoutreclameregie [email protected] verantwoordelijke uitgever Marc Boonen, Postbus 10009, 2000 Antwerpen druk Drukkerij Moderna

"Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, scan of op enige andere wijze, zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de uitgever."

L www.twitter.com/VERTIGObe F www.facebook.com/VERTIGObe

06maa

09maa

11maa

11maa

PORTO EN DE MODERNITEIT

Cinematek Brussel (tot 29/05)Maak een reis door de geschiedenis van de Portugese cinema met werk van bekende en minder bekende cineasten, onder wie de legendarische Manoel de Oliveira.

MARTHON DEN ELFDE VAN DEN ELFDE

De Roma AntwerpenDe Eén-reeks over de zoektocht naar een nieuwe Prins Carnaval in het gehucht Kerke gemist? Bekĳk dan de zeven afleveringen in één marathonzitting, inclusief een hapje!

FILM IN ZICHT

Sphinx Gent Acteur Gilles De Schrĳver stelt The Great Dictator voor, de hilarische klassieker waarin Charlie Chaplin flink de draak steekt met Adolf Hitler.

AVANT-PREMIERE A BIGGER SPLASH

KinepolisEen broeierige thriller met Matthias Schoenaerts, Tilda Swinton, Dakota Johnson en Ralph Fiennes: die moet je toch zo snel mogelĳk zien, niet?

AFRIKA FILMFESTIVAL 2016

Provincie Vlaams-Brabant (tot 26/03)Naar jaarlĳkse gewoonte wordt de Afrikaanse cinema in de schĳnwerpers gezet via vertoningen, gasten, awards en nog veel meer.

04maa

Je moet altijd proberen te kijken met de ogen van het publiek”, legt Jamal Boujouh uit. Als production designer op de set van

Isra en het magische boek voelt hij zich ver-antwoordelijk voor alles wat op het scherm te zien zal zijn: “In de eerste plaats de decors en de locaties. Die moeten op elkaar afgestemd zijn en perfect overeenkomen met de sfeer en de look van de film.”

In het dagelijkse leven is Boujouh onder-nemer, maar af en toe stort hij zich op een filmavontuur. Zo’n tien jaar terug draaide hij samen met regisseur R. Kan Albay en acteur Sven De Ridder The Flemish Vampire, nu maakt het trio een avontuurlijke familie film. Er wordt onder meer gedraaid in het Letterenhuis, een Antwerps museum dat dienst doet als de bibliotheek waarin het jonge titelpersonage (Isra Dela) op een betoverd boek stoot en zo in het Snoepkasteel belandt.

Dat Snoepkasteel heeft Boujouh deels zelf in elkaar geknutseld. “Ik wil zoveel mogelijk zelf doen”, legt hij uit. “Dat lijkt me logisch voor een film waarin fantasie en creativiteit centraal staan. Als ik met de rest van de crew zit te brainstormen, zeg ik vaak dat we de oplossing niet te ver hoeven te zoeken. Je kan al heel wat in elkaar steken met dingen die je op een rommel-markt vindt.”

LATER DIT JAAR IN DE BIOSCOOP

@Ewoud51

ACHTER DE SCHERMEN

Isra en hetmagische

boekProduction designer Jamal Boujouh knutselt

decors in elkaartekst EWOUD CEULEMANS

foto GREETJE VAN BUGGENHOUT

vertigoweb.be 98 vertigoweb.be

FILMFAN

Eline De MunckOp 11 maart gaat Muerto in première, een musical over kindsoldaten in Colombia. Opvallende naam in de cast:

televisie-presentatrice Eline De Munck, die niet alleen dol is op musicals en tv, maar ook op cinema. Dat blijkt uit het gesprek

dat we met haar hadden. Klaar? Actie!

tekst EWOUD CEULEMANS foto GREETJE VAN BUGGENHOUT

Wat is je allereerste film- herinnering?eline de munck: “Sneeuwwitje. Die kreeg ik met Kerstmis toen ik een jaar of zes was, op zo’n dikke VHS-cassette. Ik heb 'm minstens een keer of zeventig bekeken. Ik ben altijd een grote Disneyfan gebleven. Van de ‘echte’ tekenfilms toch, niet van de computergeani-meerde. Als je ziek bent, is er niets beters dan een Disneyfilm. Ik denk dat iedereen het daarover eens is. Films moeten je laten ontsnappen aan de werkelijkheid.”

En wat is de laatste film die je hebt bekeken?

“Onlangs heb ik D’Ardennen gezien. Top. Maar ik werd er wel een beetje zenuwachtig van: de miserie van die personages, alle foute beslissingen die ze nemen… Je denkt voortdurend ‘Nee, niet doen!’, maar je weet dat het fout gaat lopen. In dat opzicht is het een beetje de cinefiel verantwoorde versie van F.C. De Kampioenen.”

Welke film kan je opnieuw blijven bekijken?

“Ik doe dat niet zo vaak, dat haalt de schoonheid weg. Toen ik jong was, heb ik The Butterfly Effect, met Ashton Kutcher, in de cinema gezien. Ik vond dat toen een

heel goeie film, maar toen ik die terugzag op tv, wist ik helemaal niet meer waarom. Zo slecht! Alleen Disneyfilms kan ik blijven herbekijken. (lacht) Of chick flicks. Als ik liefdesverdriet heb, grijp ik snel terug naar dingen als P.S. I Love You of The Notebook. Als je al weet wat er gaat gebeuren, moet je niet meer te veel op het verhaal letten en kun je gewoon je tranen de vrije loop laten. Ook al huil je dan eerder om jezelf dan om wat er in de film gebeurt.”

Met welk filmgenre kunnen we je absoluut geen plezier doen?

“Ik hou absoluut niet van horror. Dat zet ik gewoon af. I don’t like it.”

En waarvoor trek je wel steevast naar de bioscoop?

“Ik heb geen voorliefde voor een specifiek genre, maar er zijn wel films die je absoluut in de cinema moet zien, zoals The Martian: je hebt dan een veel mooiere totaalervaring. Al moet dat absoluut niet in 3D voor mij. Daar ben ik helemaal geen fan van. Supervervelend als je een bril hebt, trouwens. Daar moeten ze dringend iets op vinden.”

Wat hoort er dan wel bij die totaalervaring?

“Popcorn! Of iets anders om te

OFFSCREEN

Kunstencentrum BUDA Kortrijk Ontdek de vreemde horrorwestern Bone Tomahawk, met Kurt Russell die het in het wilde westen opneemt tegen hongerige kannibalen.

THE BEST OF IDFA ON TOUR

Cinema Zuid AntwerpenEen dag gevuld met de beste documentaires van het afgelopen International Documentary Film Festival Amsterdam en gesprekken met gasten.

ROYAL OPERA HOUSE: BORIS GODUNOV

Utopolis Mechelen en TurnhoutGrootse opera waarin een tsaar aan de macht komt door een negenjarige jongen te vermoorden en een jonge monnik hem van de troon probeert te stoten.

5 JAAR KASKCINEMA

KASKCinema GentHet Gentse filmhuis viert vĳf jaar publieke vertoningen met een micro-cinema, een foto-expo en een double bill in het teken van David Bowie.

GOYA: VISIONS OF FLESH & BLOOD

Utopolis (ook op 29/03) en Kinepolis (17/3 en 20/3)Ontdek het dramatische leven, het buitengewone talent en het werk van de getalenteerde Spaanse schilder Goya op het witte doek.

BALLET LIVE: GISELLE

KinepolisRomantische klassieker waarin een onschuldig boerenmeisje wordt misleid door de liefde, maar zich ontpopt tot een vergevingsgezinde vrouw.

19maat

19maa

21maa

25maa

24maa

06apr

snoepen. Naar de cinema gaan is een echte uitstap, een activiteit. Het is veel meer dan ‘zomaar een filmpje zien’. Het is iets speciaals: vroeger moesten we de auto wassen of in de tuin werken om ’s avonds met onze ouders naar de bioscoop te mogen. Een zeer mooie beloning.”

Voor welk filmpersonage zou jij de ideale actrice zijn?

“Ik vind mezelf helemaal niet zo’n geweldige actrice, hoor. (lacht) Ik speel heel graag, maar liever een kleine rol. Ik verkies films kijken boven in films spelen.”

En als we de vraag omdraaien: wie is de ideale actrice om Eline De Munck te vertolken?(denkt na) “Scarlett Johansson. Die vind ik echt cool, die mag mij wel spelen.”

En wie mag die film dan regisseren?“Wes Anderson. Ik ben geen grote filmkenner, maar ik hou van een mooi kader, en daar is hij een meester in. Je ziet dat hij aan elk shot lang heeft gewerkt. Ik kijk graag naar visueel uitgekiende films.”

@Ewoud51

Muerto

Vanaf 11 maart in Theater Elckerlyc

NAAR DE CINEMA GAAN IS IETSSPECIAALS

10 vertigoweb.be vertigoweb.be 11

de ark van Fucking felix

BELGICA

Familie en vriendschap zijn – naast seks, drugs en rock-‘n-techno – de hoofdingrediënten van Belgica, de heftige film van Felix van Groeningen over twee

broers en hun alsmaar populairdere café. Maar ook in zijn eigen leven draagt de Broken Circle Breakdown-regisseur verbondenheid hoog in het vaandel. Daarom:

van Groeningen over zijn strijdmakkers!

tekst STEVEN TUFFIN


Dirk Impensproductie

“Dirk is er al het langst bij. Ik ont-moette hem voor het eerst toen ik film studeerde aan het KASK. Hij was altijd heel bemoedigend. 'Je moet een langspeelfilm maken', zei hij dan. Later ontmoette Dirk mijn vader in Portugal en raakte ik in contact met zijn neef Ruben, die mijn vaste cameraman werd. Het leek wel meant to be.

Toen we in 2003 samen mijn debuut Steve + Sky draaiden, klikte het volledig om twee redenen: Dirk geeft nooit op én neemt geen blad voor de mond. Nadien is hij altijd in mij blijven inves-teren, waardoor ik me puur op film kon concentreren.

Belgica was misschien wel onze moeilijkste samenwerking. Volgens mij door Dirks aversie voor alles wat met uitgaan te maken heeft, maar hij ont-kent dat. Tijdens de montage waren we het vaak oneens, toch ben ik heel blij dat hij altijd zijn gedacht heeft gezegd. Dat heeft het eindresultaat alleen maar straffer gemaakt.”

Soulwaxmuziek

“Ik leerde Stephen en David Dewaele eind jaren negentig kennen toen ik samen met Jonas Boel en Pol Heyvaert bezig was met ons theatercollectief Kung Fu. Toen we daarmee op toer gingen, draaiden zij plaatjes en wij hielpen hen als wederdienst met hun videoclips. Tijdens mijn studiejaren ging ik dan weer vaak te rade bij Stephen, die toen voor Kanaal2 het tv-programma Rock Rapport maakte en dus enige ervaring had met filmen.

Door die constante wisselwerking was het logisch dat zij in 2000 de muziek zouden maken voor mijn kortfilm 50CC. Nadien schreven ze ook de soundtrack van Steve + Sky, maar hadden toen niet de tijd om er echt 100 procent voor te gaan. Het resultaat was goed, maar we hadden tegelijk ook allemaal het gevoel dat het een gemiste kans was.

Dat hebben ze nu met Belgica dubbel en dik goed gemaakt. Toen ik met het project op de proppen kwam, zag ik hen vooral als music supervisors die bestaande nummers zouden kiezen om in de film te verwerken. Gaandeweg werd het echter duidelijk dat zij het overgrote deel van de muziek op zich wilden nemen. Resultaat: songs voor maar liefst zestien fictieve bands.”

Ruben Impens fotografie

“Ruben is er al bij sinds 50CC. Hij is echt een fantastische kerel. Elke samen-werking verloopt nog aangenamer dan de vorige. Eigenlijk hebben we ondertussen amper woorden nodig om te communiceren. Da’s mooi meegenomen omdat we allebei geen grote babbelaars zijn. (lacht) Als we iets zeggen, is het altijd heel constructief. We vertrouwen elkaar blindelings.

Onze manier van samenwerken is heel organisch. Hij leest het scenario en komt met een paar visuele ideeën op de proppen. Daarna begin ik te repeteren met de acteurs en komt hij na een tijdje filmen. Zo zijn we de hele tijd aan het pingpongen.

Voor Belgica kwamen we op het idee

om met twee camera’s te filmen, een aanpak die je zelden ziet bij het soort films die ik maak. Het leek ons echter de perfecte manier om het live-aspect van de concerten in de verf te zetten. In The Broken Circle Breakdown werden de nummers geplaybackt, waardoor we alles met één camera konden filmen. Ditmaal wilden we wilder, minder afgeborsteld te werk gaan.”

Nico Leunen montage

“Met Nico werk ik al samen sinds Steve + Sky. Uit tijdgebrek heb ik het bij The Broken Circle Breakdown zonder hem geprobeerd, maar dat ging gewoon niet. Voor Belgica was hij al aan het monteren tijdens de opnames. We wisten dat we ongelooflijk veel materiaal zouden schieten en mikten op een release in oktober vorig jaar. Hij kon er dan ook maar beter zo snel mogelijk aan beginnen.

Na de opnames bleek dat we drie uur bruikbaar materiaal hadden, wat natuurlijk veel te veel is. Vaak zijn er scènes die je makkelijk kunt laten vallen omdat ze niet zo geslaagd zijn, maar dat was ditmaal niet het geval. We moesten dus op zoek naar een andere

manier om het geheel in te korten. Op een bepaald moment was ik het

beu en gaf ik Nico de opdracht tegen de volgende dag een versie te maken die drie kwartier korter was. Die cut was verre van af, maar we wisten toen wel waar we heen moesten. Zo sneuvelden er een paar verhaallijnen die bij nader inzien overbodig waren.

Dat we uiteindelijk toch een paar extra maanden nodig hadden, komt doordat we de vorm in de montage moesten zoeken. We wilden koste wat het kost vertelling, muziek en al het andere perfect in balans krijgen.”

Arne Sierens scenario

“Naar Arne heb ik altijd enorm opge-keken. De stukken die hij in de jaren

negentig met theaterhuis Victoria maakte, vond ik verpletterend. Ik liet hem in het begin dan ook altijd mijn scenario’s lezen en ik raadpleegde hem tijdens de montage van Steve + Sky. Daarna schreven we samen aan het scenario van Dagen zonder lief. Alleen duurde dat langer dan verwacht, waardoor hij aan de laatste versie niet meer kon meewerken en het gevoel ontstond dat we ooit nog eens moesten samenwerken.

Toen ik hem vertelde over mijn idee om iets te doen rond het verhaal van de Charlatan, het Gentse café dat als inspiratiebron diende voor Belgica, was hij meteen geïntrigeerd. Aanvankelijk lieten we in het midden hoe we het juist gingen aanpakken. We wisten gewoon dat we een aantal betrokken individuen wilden interviewen. Al snel bleek echter dat de energie tussen ons zo goed zat dat we wel samen verder moesten.

Bij mijn twee vorige films, De helaasheid der dingen en The Broken Circle Breakdown, was ik de wildebras die door zijn coscenarist in toom moest worden gehouden. Ditmaal was het net andersom. Dankzij zijn speelsheid kan Arne situaties bedenken waarin de personages echt tot leven komen. Zonder zijn inbreng waren de dialogen nooit zo levensecht geweest.”

Jan Deca geluid

Seppe van Groeningen assistent-geluid

“Mijn broer Seppe heeft het geluid gedaan van Steve + Sky, maar daarna zijn we elk onze eigen weg gegaan. Sindsdien werk ik met Jan samen. Hij

Seppe van Groeningen, Felix van Groeningen, Ruben Impens


1 FILM + 16 FICTIONAL BANDS =

BELGICAWIN JOUW EXEMPLAAR VAN DE BELGICA SOUNDTRACK OP VERTIGOWEB.BE

SOULWAXAN ORIGINAL SOUNDTRACK BY

ALBUM AVAILABLE NOW

“A great Soulwax soundtrack! They punctuate the action with brilliant nuggets of psychobilly,

electroclash and disco.”**** THE GUARDIAN

Van Groeningen had het tijdens ons ge-sprek ook uitgebreid over zijn grote lief-de Charlotte Vandemeersch, die mee-speelt in Belgica. Op Vertigoweb.be lees je wat hij over haar te zeggen had.

» LAST BUT NOT LEAST

VANAF 2 MAART IN DE BIOSCOOP

@Waanzinema

wou ditmaal Seppe erbij halen, omdat die als geen ander de microfoon kan hanteren. Het zijn twee perfectionisten die graag alle geluiden tot in de kleinste details registreren.

Het was ongelooflijk fijn om na al die jaren nog eens met mijn broer op de set te staan. Het viel me op dat hij altijd alles in de mot had. Als er iets niet klopte, was hij de eerste om dat te melden. Jan ging op zijn beurt telkens op zoek naar de manier om een film zo goed mogelijk te laten klinken. Zo was het zijn idee om in Belgica alle concerten live op te nemen.”

Kurt Rigolledecor

Ann Lauweryskostuum

Diana Dreesenmake-up & haar

“Drie mensen die misschien niet op de voorgrond treden, maar wel ontzettend belangrijk zijn. Hun passie vind ik superschoon. Soms komen ze met van

die kleine dingen af waar ze ongelooflijk trots op zijn: dat ontroert me enorm. Tegelijk staan ze altijd open voor suggesties.

Ook niet onbelangrijk: ze zijn alle drie heel professioneel. Als iets klaar moet zijn, zal het klaar zijn – ook al is dat dan soms heel nipt. (lacht) Vertrouwen is opnieuw een sleutel-woord. Het doet deugd om met mensen samen te werken van wie je weet dat ze fantastisch werk zullen leveren.”

Sofie Tusschans regie-assistentie

“Sofie en ik werken al samen sinds Steve + Sky. Zij was toen net als ik een groentje. Haar werk verbaast me keer op keer. Ze weet mijn scenario’s perfect te vertalen naar een haalbare planning. Dat is geen sinecure, want ze moet met 1001 dingen rekening houden, zoals de beschikbaarheid van de cast. Ze heeft ontzettend veel respect voor wat ik wil doen, maar kan tegelijk heel pertinente vragen stellen en erg goede suggesties maken.

Op de set kan ze als geen ander

de juiste sfeer creëren. Zo stelde ze bij Dagen zonder lief voor om al mijn vrienden uit te nodigen en dat werkte wonderwel. Ditmaal moest ze vooral de figuranten aanmoedigen. Op de wrap party toonden we een compilatie van haar vele ‘Komaan mensen, toon jullie beste moves!’ (lacht)

Dat ze altijd de juiste balans tussen humor en ernst weet te bewaren, is een van haar belangrijkste talenten. Langs de ene kant vrolijkt ze mensen met een kwinkslag op, langs de andere kant moet ze streng zijn als de sfeer op de set te los is en er kostbare minuten verloren gaan.”

16 vertigoweb.be

Batman v Superman: Dawn of Justice

Het idee dat De Vleerman en De Rode Cape het tegen elkaar opnemen is zo oud als de straat. Of toch zo oud als The Dark Knight Returns, Frank Millers subversieve comicreeks uit 1986 waarin Superman een verbitterde Batman moet intomen. Op het witte doek hadden we in 2003 bijna een versie gezien waarin beide superhelden vooral met liefdes verdriet kampen. Wedden dat Man of Steel-regisseur Zack Snyder en hoofdacteurs Ben Affleck en Henry Cavill de iets minder emotionele toer zullen opgaan?


AVP: Alien vs. Predator (2004)

Toen comicverfilmingen nog niet zo ingeburgerd waren als nu, regisseerde ‘de andere’ Paul Anderson deze bewerking van een populaire stripreeks, waarin de buitenaardse moordmachines elkaar brutaliseren terwijl de men-selijke personages vooral machteloos toekijken. Het brein achter de Resident Evil-franchise stak zijn film niet alleen vol met referenties naar de Azteekse mythologie en Erich von Dänikens pseudowetenschappelijke schrijfsels, hij jatte ook naar hartenlust uit Jurassic Park en The Matrix.

Freddy vs. Jason (2003)

Na zeven A Nightmare on Elm Street-afleveringen en tien Friday the 13th-episodes was de tijd rijp voor deze cross-over, waarin de legendarische griezels elkaar naar het leven staan. Het project stond maar liefst zestien jaar in de steigers. Onderweg passeerden de wildste ideeën de revue: dat Freddy een kampleider was geweest die de jonge Jason had misbruikt, bijvoorbeeld. Op een bepaald moment was het zelfs de bedoeling dat Hellraiser-sadist Pinhead zou opduiken in de ultieme showdown.

In Batman v Superman: Dawn of Justice nemen de twee populaire superhelden het tegen elkaar op. Maar het is niet de eerste keer – en zeker ook niet de laatste – dat filmiconen met bovenmenselijke krachten in duel gaan met elkaar. Een ontzagwekkend overzicht!

tekst STEVEN TUFFIN

Clash der Titanen

BATMAN V SUPERMAN

King Kong vs. Godzilla (1962)

De prehistorische reuzenaap en de radioactieve kaiju gaan elkaar meermaals te lijf in deze Japanse productie, die zijn oorsprong vond in een misschien nog absurder idee. King Kong-effectengoochelaar Willis O’Brien wou Kong het namelijk laten opnemen tegen het monster van Frankenstein. Toho, het productiehuis achter all things Godzilla, bemachtigde echter de rechten op het idee, hees twee stunt-mannen in bedenkelijke kostuums en liet hen worstelen. Een update staat in de steigers!


kruipt in de huid van alle andere per sonages. Hun toneelervaring was cruciaal voor de aanpak die Kaufman in gedachten had. Normaal gezien worden voor een animatiefilm de dialogen beetje bij beetje opgenomen, maar ditmaal mocht de cast de scènes in één ruk spelen in de studio.

“We wilden het realisme van hun vertolking overnemen”, legt Kaufman uit. “Dus lieten we de acteurs eerst hun ding doen, met overlappende zinnetjes en kleine zuchtjes en kuchjes. Dat hebben we vervolgens allemaal geanimeerd in stop-motion. Het is niet de handigste manier om te werken: je hebt er heel veel moeite, geduld en inventiviteit voor nodig.”

Emotionele tolHet resultaat is echter uniek. Een grappige, trieste en aandoenlijke anima-tiefilm die je doet vergeten dat je naar poppen zit te kijken. Eraan werken eiste

trouwens ook op emotioneel vlak zijn tol. “Een van onze animatoren kon het na een tijdje meer aan”, aldus Kaufman. “Hij moest de scène animeren waarin Michael in zijn grijze hotelkamer een pijnlijk telefoongesprek voert, en uiteindelijk werd het hem te veel.” Gelukkig bood Starburns Industries zelf een oplossing, voegt hij er grinnikend aan toe: “Hij mocht gaan werken aan een vrolijk project, een tekenfilm voor kinderen.”

Kaufman heeft in ieder geval de smaak weer te pakken. Anomalisa oogstte veel succes op festivals als Toronto en Venetië (waar hij de Grote Prijs van de Jury kreeg) en belandde bij talloze critici op hun favorietenlijstje. Of de film daarom ook succes heeft aan de kassa valt nog af te wachten, maar Kaufman zou het liefst doorgaan met stop-motion. “Alleen kruipt daar enorm veel tijd in en is het dus erg duur. Als Anomalisa het goed doet,

heeft volwassen stop-motion-animatie misschien een toekomst. Dat is ook de enige soort die mij interesseert. Ik heb geen zin om poppenfilms te maken voor kinderen. Het moet aansluiten bij de cinema die ik sowieso maak.”


@RubenNollet

ANOMALISA

Het brein van Charlie Kaufman werkt op een volstrekt unieke golflengte. Op Vertigoweb.be geven we je een paar staaltjes van zijn kunnen.

» KAUFMAN-KLASSIEKERS

POP-CULTUUR

Zegt de naam Charlie Kaufman je nog iets? Begin deze eeuw was de Amerikaanse scenarist hotter

dan hot, dankzij onder meer Being John Malkovich, Adaptation. en Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Toen zijn even ambitieuze als raadselachtige regiedebuut Synecdoche, New York echter een financiële flop werd, taande zijn ster aanzienlijk. Kaufman bleef wel schrijven en projecten indienen, maar als het erop aankwam geldschieters te vinden, ving hij overal bot.

Tot hij in 2011 telefoon kreeg van Dino Stamatopoulos, een van de oprich-ters van de animatiestudio Starburns Industries. Diens voorstel: Anomalisa, een theaterstuk dat Kaufman vijf jaar eerder geschreven en opgevoerd had, ombouwen tot een speelfilm. Maar dan wel met poppen. Kaufman was tegelijk gevleid en verrast, want Anomalisa was een hoorspel. “Het zou nooit bij me

opgekomen zijn om er een film van te maken. Dat de toeschouwers niet zagen wat er aan de hand was, speelde een grote rol.”

Being Michael StoneHet verhaal klinkt zo bizar als je mag verwachten van de man die ooit een scenario schreef over een gang naar het hoofd van John Malkovich. Michael Stone, een succesvolle Britse schrijver van zelfhulpboeken, is in Cincinatti voor een lezing. Hij maakt echter een schrijnende emotionele crisis door, met als gevolg dat alle mensen er voor hem exact hetzelfde uitzien en met exact dezelfde stem spreken. Maar dan ontmoet hij tot zijn grote verbazing Lisa, een jonge vrouw bij wie dat niet het geval is.

Kaufman deed een beroep op de drie acteurs die in 2005 het hoorspel brach-ten: David Thewlis is Stone, Jennifer Jason Leigh speelt Lisa en Tom Noonan

Een depressieve schrijver ziet zijn medemens als één grote grijze massa. Nee, Anomalisa is geen poppenfilm van dertien in een dozijn. Maar wat had je verwacht van Being John Malkovich-brein Charlie Kaufman? “Een van onze animatoren kon het na een tijdje niet meer aan.”

tekst RUBEN NOLLET


“Alfred Hitchcock kon ook grappig uit de hoek komen”, stelt Dominik Moll. Op Vertigoweb.be vissen we uit wat hij daar-mee precies bedoelt.

» LACHEN MET HITCHCOCK

Marchand had een anekdote ver-zonnen over een gorilla die compleet ver kommert in zijn kooi, en Veerle wees ons erop dat die aap echt bestaan heeft. Hij heette Gust en was een grote attractie in de zoo van Antwerpen. Ze stuurde ons hartverscheurend beeld-materiaal waarop je ziet hoe de jonge Gust zich vastklampt aan zijn ver zorger wanneer die hem terug in zijn kooi wil zetten. Vreselijk om te zien. En een heel mysterieus toeval.”

(Geen) koerswijzigingDes nouvelles de la planète Mars is een komedie en dat lijkt een koerswij-ziging voor de regisseur die in 2000 doorbrak met de psychologische

thriller Harry, un ami qui vous veut du bien, en sindsdien ook nog spannende dingen maakte als Lemming, Le moine en de eerste twee afleveringen van The Tunnel, de Frans-Britse remake van The Bridge.

Maar Moll ziet dat zelf anders: “Het klopt dat mijn nieuwe film meer de kaart van de humor trekt. Maar in mijn vorige films – Le moine – uit gezonderd, zaten er ook al veel geestige situaties. Alleen had ik toen meer zin in iets donkers. Het is ook niet alsof Des nouvelles de la planète Mars een billenkletser is: het gaat meer om situaties waar je je ongemakkelijk bij voelt, die je doen lachen omdat je jezelf of andere mensen erin herkent.

Spanning en humor liggen dichter bij elkaar dan je denkt. Hitchcock heeft tenslotte ook komedies gemaakt.”


@RubenNollet

Philippe Mars (de Brusselse acteur François Damiens) is een doodgewone man die zijn uiterste best doet om

niemand voor het hoofd te stoten en zo minzaam mogelijk in het leven te staan. Niet dat die houding hem al ver heeft gebracht, want zijn huwelijk is op de klippen gelopen, de relatie met zijn kinderen verloopt stroef en hij wordt uitgebuit door zijn baas, zijn ex én zijn zus. Philippes probleem is eigenlijk dat iedereen misbruik maakt van zijn vriendelijkheid.

“Philippe gaat ervan uit dat de wereld er veel beter zou uitzien als iedereen lief was voor elkaar”, zegt regisseur Dominik Moll. “Hij heeft

gelijk, maar jammer genoeg zit de realiteit anders in elkaar. Hij wordt versleten voor een naïeve ziel. Maar ik vind hem niet naïef of zwak. Hij probeert gewoon redelijk en gematigd te zijn. Daarin staat hij echter alleen. Daarom is het belangrijk dat je op een bepaald moment kan zeggen dat het genoeg is geweest.”

Lelijke Veerle Dat moment komt er wanneer Philippes grijze bestaan overhoop wordt gehaald door de bizarre en wispelturige Jérôme en zijn al even labiele vriendin Chloé. “Ze is een beetje lelijk”, zegt Jérôme over Chloé, een uitspraak die ietwat eigenaardig overkomt als je vervolgens

merkt dat ze gespeeld wordt door Veerle Baetens.

“Voor alle duidelijkheid: ik vind Veerle een heel mooie vrouw", lacht Moll. “Al hebben we haar voor de gelegenheid een vreemd kapsel aan-gemeten. Ik had haar in The Broken Circle Breakdown gezien en toen we een screentest met haar deden, klikte het meteen. Ze straalt een mix van broosheid en kracht uit die perfect is voor dit personage. Veerle is een ware kameleon. Ze kan zichzelf voor elke rol transformeren, zowel fysiek als psychologisch.”

Baetens heeft bovendien een kleine inbreng gehad in het scenario, verklapt Moll: “Mijn coscenarist Gilles

Een Jan Modaal met issues, een vruchtbare samenwerking met Veerle Baetens en een verschuiving op vlak van genres… Aan

gespreksonderwerpen absoluut geen gebrek met Dominik Moll, de Franse filmmaker die met Des nouvelles de la planète Mars een droogkomisch pareltje aflevert. “Je moet kunnen zeggen dat het

genoeg is geweest.”

tekst RUBEN NOLLET

DES NOUVELLES DE LA PLANÈTE MARS

BUITEN-AARDS


MOONWALKERS

an complottheorieën over Stanley Kubrick en zijn oeuvre geen gebrek. De meester-cineast zou

in zijn films geheime boodschappen over alles van aliens (2001: A Space Odyssey) over economie (The Shining) tot sektes (Eyes Wide Shut) hebben verwerkt. Volgens sommigen heeft hij zijn grootste meesterwerk zelfs niet gemaakt voor de bioscoop, maar voor de journaals: hij zou immers in 1969 geholpen hebben om de maanlanding van de Apollo 11 in scène te zetten en de beelden van Neil Armstrong en co. hebben gedraaid.

Geschift of niet, dat idee is het uitgangspunt van Moonwalkers, een komedie waarin Harry Potter-ster Rupert Grint de mislukte bandmanager Jonny speelt die in het Londen van de jaren zestig aangezien wordt voor Kubricks agent. Samen met zijn huisgenoot – die

van heel ver een beetje op de gevierde regisseur lijkt – en een brutale CIA-agent (Ron ‘Hellboy’ Perlman) belandt hij in een villa waar de eigenzinnige filmmaker Renatus, gespeeld door Tom Audenaert, ‘kunst’ creëert.

Het Belgische aandeel in deze film gaat trouwens verder dan de casting van de Hasta la vista- en Brabançonne-acteur: Moonwalkers werd volledig in België gedraaid. Een locatie waar Grint duidelijk geen graten in zag: “Ik was al in jullie landje op vakantie geweest en man, wat hou ik van jullie bier! Duvel, Kriek en Delirium Tremens zijn mijn favorieten. Lekker maar ook heel gevaarlijk. Zeker als je de dag erna op een set moet staan.”

Dat brengt ons bij een toepas-selijke openingsvraag: hoe gek wordt het op de set van een film over een gekke filmset?

rupert grint: “Best wel gek. Moonwalkers was de eerste langspeel-film van regisseur Antoine Bardou-Jacquet en hij stond enorm open voor ieders input. Dat zorgde voor een heel vrije sfeer. Er werd veel geïmprovi-seerd. We kregen de kans om verschil-lende dingen uit te proberen en daar maakten ik en mijn co-acteurs gretig gebruik van. Dat het scenario op zich al hilarisch was, hielp natuurlijk ook.”

Liep het soms uit de hand?“Bij momenten werd de grens tussen feit en fictie wel heel erg dun. In de film zie je hoe het huis van Renatus bevolkt wordt door bevallige dames die amper iets aan hebben. Als je van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in zo’n omgeving moet werken, durft je hoofd wel eens rare dingen met je te doen. En nee, meer ga ik niet vertellen. ( lacht)”

Voor velen zal Rupert Grint altijd ‘de rosse maat van Harry Potter’ blijven, maar de Britse acteur bouwt naarstig verder aan zijn carrière. Deze maand

speelt hij mee in Moonwalkers, een geflipte komedie over Stanley Kubrick en de maanlanding die helemaal in België werd gedraaid.

“Man, wat hou ik van jullie bier!”

tekst STEVEN TUFFIN


De rest van het interview kan je op Vertigoweb.be lezen. De praatgrage ac-teur heeft het onder meer over enkele hardnekkige geruchten over zijn Harry Potter-verleden…

» RUPERT RATELT

het geduld om door te zetten. Best jammer, want in een groepje spelen is nog steeds een droom van me. Maar goed, ondertussen heb ik wel al de kans gekregen om Cheetah Chrome (de gitarist van de legendarische Amerikaanse punkband The Dead Boys, nvdr.) te spelen in CBGB.

Nu we toch de nostalgische toer opgaan: hoe kijk je na vijf Potter-loze jaren terug op de franchise?“Niet dat ik de films actief opzoek, maar als ze passeren op tv, blijf ik altijd even hangen. Vooral de eerste delen raken me omdat we nog zo jong waren. Ik herinner me dat het ongelooflijk spannende tijden waren. Alles was zo nieuw voor ons. Bovendien mag je niet vergeten dat mijn casting compleet onverwacht kwam. Het enige materiaal dat men van me had was een video-opname waarop ik enthousiast rapte over de mogelijkheid om Ron te spelen. Elke dag opnieuw besef ik dat ik alles te danken heb aan de Potter-franchise.”

Hoe sta je tegenover de Potter-gerelateerde zaken die op til staan?“Ik ben waarschijnlijk even benieuwd als de gemiddelde fan. J.K. Rowling blijft verrassen. Daarom kijk ik enorm uit naar Fantastic Beasts and Where to Find Them, de prequel die in november in de bioscoop uitkomt en ook het toneelstuk Harry Potter and the Cursed Child ziet er veelbelovend uit.”

Hoe reageerde jij op het nieuws dat Hermione in het stuk door een zwarte actrice gespeeld zal worden?“In ieder geval niet zoals tal van idioten die zichzelf com-pleet belachelijk maakten op Twitter en Facebook. Het castingnieuws is het ultieme bewijs van wat ik daarnet zei, namelijk dat J.K. blijft verrassen. Op deze manier gaat het stuk op zichzelf staan en is het niet louter een verderzet-ting van wat voorafging. Een ware meesterzet met andere woorden!”


@Waanzinema

Het verschil met de Harry Potter-machine moet gigantisch geweest zijn. “Dat kun je wel zeggen. Toen ik mijn eerste niet-Potter-films draaide, had ik het daar best moeilijk mee. Mettertijd heb ik echter beide soorten producties leren appreciëren. Het klopt dat je bij kleinere films niet op een luxebehandeling moet rekenen en veel minder takes krijgt, maar de vrijheid die daar tegenover staat, zal je nooit op de set van een blockbuster genieten.”

Word je ooit nog zenuwachtig op een set? Of kun je na je Potter-ervaring alles aan?“Laten we eerlijk zijn: iemand van het kaliber van Ron Perlman ontmoeten, is en blijft intimiderend – we hebben het immers over fucking Hellboy. (lacht) Gelukkig bleek hij de vriendelijkste man op aarde. En zo grappig! Ik heb zelden zo hard gelachen tijdens een shoot. Ook jullie Tom zat daarvoor iets tussen. Ik heb me kostelijk geamuseerd met hem.”

Had jij al eerder gehoord van de complottheorie waarop de film gebaseerd is?“Complottheorieën hebben me altijd al geïntrigeerd en Stanley Kubrick is een van mijn favoriete regisseurs. Dus van deze was ik al een tijdje op de hoogte. Voor de shoot geloofde ik er geen snars van, maar tijdens het draaien ben ik beginnen twijfelen. Als wij met ons beperkt budget de maanlanding er al min of meer geloofwaardig kunnen doen uitzien, wat dan met instanties die over honderden miljoenen dollars beschikken?”

Welke andere complottheorieën vind je fascinerend?“Hoe gekker, hoe interessanter! (lacht) Eentje zegt dat de maan een gigantisch reptielenei is dat ooit zal uitkomen. Geef toe:

dat zou een spektakel opleveren waar geen enkele blockbuster tegenop kan. Daarnaast vind ik ook de theorieën rond de dood van prinses Diana en de aanslagen van 9/11 uitermate boeiend. Ze zijn misschien wel van de pot gerukt, maar ze doen je der-gelijke gebeurtenissen vanuit een ander perspectief bekijken.”

Je noemde jezelf net een grote Kubrick-fan. Wat vind je zo goed aan zijn oeuvre?“Beter gezegd: wat is er slecht aan? Al zijn films zijn uniek op hun manier. Geen enkele andere regisseur was of is zijn tijd zo ver vooruit. Wat hij van onze film zou denken, is dan weer iets helemaal anders. (lacht)”

Moonwalkers speelt zich af in de sixties, een tijd-perk dat velen tot de verbeelding spreekt. Jou ook? “Natuurlijk. Londen tijdens de swinging sixties: wie had daar nu niet willen zijn? Dag in, dag uit seks, drugs en rock-‘n-roll, meer kun je toch niet vragen? ( lacht) De mode, de films, noem maar op: werkelijk alles ademde avontuur en fun uit. Onze film vergroot vooral dat laatste aspect enorm. Daarom heeft hij ook iets van een live action-animatieprent.”

Hou je van de muziek uit dat tijdperk of is je smaak iets moderner? “Ik hou van allerlei soorten muziek, maar wie is er nu geen fan van The Beatles, The Rolling Stones en The Kinks? Ik herhaal: het moet een zalige tijdperk geweest zijn om in te leven. En om in een band te spelen, natuurlijk.”

Heb je jezelf ooit aan een instrument gewaagd?“Ik heb wel eens op een gitaar getokkeld, maar ik had niet

26 vertigoweb.be

B osnië anno 1995. Hier heeft net de ergste genocide in Europa sinds WOII plaats-gevonden. Een onmense-

lijke omgeving, waarin hulpverleners Mambru (Benicio Del Toro), B (Tim Robbins), Katya (Olga Kurylenko) en Sophie (Mélanie Thierry) zo goed en zo kwaad als het kan de nood proberen te lenigen.

Om overeind te blijven te midden van zoveel wreedheid hebben ze hun humor het liefst zo zwart mogelijk. Als een dode koe de weg verspert, laat de cynische chauffeur B bijvoorbeeld een zeer persoonlijke redenering op zijn medereizigers los: “Vaak zit er een bom in zo’n koe. De bommenleggers weten echter dat ik dat weet, dus hebben ze de bom misschien links van het kadaver verborgen. Of is het rechts? Uitwijken is met andere woorden even gevaarlijk, dus kunnen we maar beter de gulden middenweg nemen.”

Uit de bandRegisseur-scenarist Fernando Léon de Aranoa heeft situaties als deze niet uit zijn duim gezogen. Hij baseerde zich op de getuigenissen van Paula Farias, voorzitster van de Spaanse tak van Artsen zonder Grenzen, die haar ervaringen in de roman Dejarse Llover (Laat het regenen, nvdr.) optekende. “Daarnaast zijn heel wat elementen in

de film gebaseerd op mijn eigen ervarin-gen”, vertelt de cineast. “Het boek van Paula was uiteraard belangrijk, maar ik heb zelf vier keer dienst gedaan als hulpverlener voor humanitaire NGO’s. In Bosnië in 1995, later in Oeganda en andere landen.”

Het doel voor Léon de Aranoa was van bij het begin duidelijk: A Perfect Day moest een oorlogsfilm worden die uit de band springt. “Geen film over epische gebeurtenissen, maar over het dagelijkse leven van de hulpverleners. Hoe ze kleine situaties recht proberen te trekken. Ik wou me focussen op de stille oorlog, de periode waarin de vrede uitgeroepen is terwijl de strijders daar zelf nog niet mee hebben ingestemd. De oorlog is gedaan, maar eigenlijk niet. Die situatie is minstens even waanzin-nig. Men legt boobytraps in huizen, vervuilt waterputten door er lijken in te gooien en weigert mee te werken.”

Integere BenicioDe regisseur is ook niet vies van kritiek op de bureaucratie van de VN, die eigenlijk het werk van de hulpverleners saboteert. “Als ik met deze film al iets wil bewijzen, is het wel dat alles aan oorlog absurd is. Het eerste slachtof-fer is het gezond verstand, waar de hulpverleners symbool voor staan. De hele film lang proberen ze een simpel probleem op te lossen – een lijk uit een

waterput halen – maar dat blijkt bijna onmogelijk. Een wirwar van procedures bemoeilijkt alles. Eenvoudige oplossin-gen lijken niet meer te bestaan.”

Dat Del Toro de hoofdrol wou spelen, was een enorme meevaller voor de regisseur. “Ik was heel blij toen hij toezegde, enerzijds omdat hij een uitste-kend acteur is, anderzijds omdat hij een enorme integriteit uitstraalt. Mambru is het centrale personage van de groep, diegene die de kalmte bewaart. Daarnaast heb je met Benicio een zeer creatieve medewerker aan boord. Ik weet dat hij grote films heeft gedaan, maar hij heeft geen enkel probleem met een kleinere productie zoals de onze. Als hij van zijn personage of het script houdt, dan gaat hij er helemaal voor.”


@ChrisCraps

Genocide, zinloos geweld, hulpverlening in vreselijke omstandigheden… A Perfect Day had alles om een bloedernstige film te worden. Maar de Spaanse regisseur Fernando

Léon de Aranoa slaat een heel andere weg in. Een grappige. “Het eerste slachtoffer tijdens een oorlog is altijd het gezond verstand.”

tekst CHRIS CRAPS

A Perfect Day is niet bepaald de eer-ste film die oorlog van een komische kant bekijkt. Op Vertigoweb.be vind je een overzicht van enkele sarcastische soortgenoten.

» OORLOG & HUMOR

A PERFECT DAY

EERSTE HULP BIJ OORLOG


scène ging en dan mochten ze zelf invullen wat hun personages zouden zeggen. Ik denk dat het eindresultaat zo erg spontaan is geworden.”

Vechten tegen conventiesSenez houdt ervan om buiten de lijntjes te kleuren en op zoek te gaan naar originele invalshoeken. Terwijl veel films over tienerzwangerschap-pen gaan over de aanstaande moeder, concentreert hij zich bijvoorbeeld op de tienervader Max. Ook scènes die in andere films rond hetzelfde thema breed uitgesmeerd worden, zoals het moment waarop de tieners aan hun ouders vertellen wat er aan de hand is, laat hij bewust weg. “Ik wil vechten tegen alle conventies”, vat Senez zijn

visie samen. “Het is te voorspelbaar om net dat personage te volgen dat alle emotie naar zich toetrekt. En als je de scènes die de kijker verwacht net niet doet, kunnen andere scènes emo-tioneler worden. Zoals het moment waarop Max plots in elkaar stort in de armen van zijn moeder.”

De regisseur is trouwens nog niet klaar met het onderwerp vaderschap. “Ik bereid momenteel een nieuw project voor, Nos batailles, waarin ik het wil hebben over de verantwoor-delijkheden die je als vader krijgt. Het hoofdpersonage wordt een 37-jarige vakbondsleider die zijn gezin ver-waarloost omdat hij te veel met zijn werk bezig is en daarvoor de rekening gepresenteerd krijgt. Blijkbaar is dat

het dilemma waar ik momenteel mee worstel. (lacht)”


@RubenNollet

De titel Keeper verwijst zowel naar Max' babyvraagstuk als naar zijn passie voor voetbal. Hoe belangrijk het populaire spelletje is voor de film, legt Senez uit op Vertigoweb.be.

» KONING VOETBAL

De 37-jarige Guillaume Senez gebruikt in zijn films graag elementen uit zijn eigen leven. Zijn eerste kortfilm,

La quadrature du cercle (2006), ging over een tiener die met zelfmoord-gedachten rondloopt, een idee dat Senez kreeg toen een medeleerling van de filmschool zichzelf een kogel door het hoofd joeg. Opvolger Dans nos veines (2009) vloeide dan weer voort uit zijn nakende vaderschap, met een verhaal over een tiener die bang is dat hij het gewelddadige karakter van zijn vader zal erven.

Ondertussen heeft Senez twee kinderen, en zijn rol als vader vormt nu ook de kern van zijn langspeel-debuut Keeper. Die film gaat over het

schattige koppel Max en Mélanie, twee tieners die op een roze wolk leven tot Mélanie ontdekt dat ze zwanger is. “Zowel Dans nos veines als Keeper weer-spiegelen mijn gevoelens tegenover het vaderschap”, geeft Senez toe. “In de eerste liet ik zien hoe bang ik was om vader te worden, terwijl ik bij Keeper al wat meer afstand kon nemen. Dans nos veines gaat over wat je doorgeeft aan je kinderen, bewust maar zeker ook onbewust. Deze keer wou ik het hebben over de frustraties die je als vader kan voelen, ook al heb je de beste bedoelingen.”

Zonder scenarioDat Keeper, net zoals Dans nos veines, gaat over tieners van ongeveer

vijftien jaar heeft ook een autobio-grafische reden. “Ik heb heel mooie en levendige herinneringen aan mijn tienerjaren”, zegt Senez. “Je voelt de dingen heel sterk als je die leeftijd hebt.”

Toen hij de eerste versie van Keeper schreef, was Senez wel al dertig jaar, dus om er zeker van te zijn dat zijn verhaal zou aansluiten bij de jongeren-cultuur van vandaag ontwikkelde hij een bijzondere werkmethode. “Ik wist hoe ik de film wou opbouwen en wat er in elke scène moest gebeuren”, legt hij uit. “Maar ik wist ook dat de dialogen de grootste uitdaging zouden vormen. Vandaar dat ik mijn acteurs nooit een uitgeschreven scenario gaf. Ik zei hen telkens kort waarover de

Een tienermeisje raakt zwanger. So far, so Juno. Maar de Belgische regisseur Guillaume Senez houdt zijn langspeeldebuut verrassend door te focussen op Max, de jongen uit het verliefde koppel. “Vader worden kan frustrerend zijn, ook al heb je de beste bedoelingen.”

tekst RUBEN NOLLET

KEEPER

VADERTJE SPELEN


Zeven jaar werkte Belg Pieter-Jan De Pue aan zijn Afghanistan-docu The Land of The Enlightened. Hij en zijn crew moesten filmen in de barste omstandigheden. Toch is

het resultaat vooral een ode aan de schoonheid van het land. “Afghanistan is veel meer dan oorlog en miserie.”

tekst ANKE WAUTERS

THE LAND OF THE ENLIGHTENED

In de banvan Afghanistan

We zullen nooit toestaan dat jullie ons voorschrijven hoe we ons land moeten besturen, en wie dat moet doen. Misschien blijft

Afghanistan dan wel arm, maar we zijn tenminste vrij om te doen wat we zelf het beste vinden.” Aldus voormalig president van Afghanistan Daoud Khan, wiens woorden de levenshouding van veel Afghanen samenvatten, zo blijkt in The Land of The Enlightened.

De Belgische regisseur Pieter-Jan De Pue trekt in deze documentaire door het land om na te gaan hoe de burgers – en dan vooral de kinderen – omgaan met het geweld, de armoede en de jarenlange aanwezigheid van de Amerikaanse troepen. De stemming van de bevolking blijkt vaak samen te vatten in één woord: wantrouwen. Na de inval door de Sovjet-Unie in de jaren 80 en die van de Verenigde Staten na

9/11 staan veel inwoners argwanend tegenover elke vorm van internationale inmenging.

“Je moet het vertrouwen van de bevolking winnen”, zegt De Pue. “En daar gaan heel wat koppen thee over. (lacht) Je moet veel tijd doorbrengen tussen de mensen, om te laten zien dat je geen militair bent én om de taal te leren. Vooral dat laatste helpt: als je de taal spreekt en de cultuur respecteert, opent dat deuren.”

Je hebt enorm veel tijd in deze docu gestoken: hoe komt dat? pieter-jan de pue: “Aanvankelijk hadden we drie jaar uitgetrokken, maar toen we begonnen te draaien, bleek al snel dat alles veel ingewik-kelder in elkaar zat dan gedacht. Met een grote Europese crew werken was bijvoorbeeld verkeerd. Ons team was

te groot en te zichtbaar. In 2013, na de eerste opnames, zijn we overvallen in een dorp dat contact had met de Taliban. Al ons materiaal werd vernietigd en onze auto’s werden gesloopt. Veel mensen raakten ernstig gewond. Het was duidelijk dat ze onze crew wilden ontvoeren voor losgeld. Uiteindelijk zijn we allemaal terug naar België geëvacueerd. Dat was een keerpunt voor mij.”

Dacht je toen aan stoppen?“Nee, dat niet. Natuurlijk ben je bang als mensen op je schieten. Maar ik wilde de film koste wat het kost afwerken. Blijven draaien in risicogebieden – opiumvelden, edelsteenmijnen, aan de frontlinie bij de Taliban – bleef een voorwaarde voor het verhaal. Ik had ondertussen mijn les wel geleerd. Ik wist dat kleinschaliger werken de enigeoptie was. We zijn dus


PRESENTEERT

een avant-première van deze zwoele thriller op 11

maart in Kinepolis Antwerpen.Meer info op Vertigoweb.be

Misschien komt Matthias Schoenaerts ook wel…

a bigger splash.indd 1 27/02/16 19:09

Een docu over Afghanistan is één ding, maar hoe ziet de filmgeschiedenis van het land eruit? Op Vertigoweb.be vind je het antwoord op die vraag.

» CINÉ AFGHANISTAN

zeer low profile gaan denken: één wagen en één camera, enkel een lokale crew. We hebben zelf een Afghaanse ploeg opgeleid, met allemaal studenten filmwetenschappen aan de universiteit van Kabul. Jonge gasten met veel energie die er niet om maal-den om maanden weg van huis te zijn.”

In de film neem je geen duidelijk standpunt in. Waarom niet?“Ik heb inderdaad nooit partij gekozen of geprobeerd om de Amerikanen te portretteren als bezetters. En ik wilde zeker geen oordeel vellen over de Afghanen zelf. Afghanistan is meer dan oorlog en miserie. De twee partijen, de Amerikanen en de Afghaanse kinderen, heb ik tegenover elkaar geplaatst omdat er zoveel onbegrip is tussen die twee. Allebei hebben ze een bepaald idee over hoe de wereld van de ander eruit zou moeten zien. Dat is een belangrijk element in de film.”

De Afghaanse kinderen worden verplicht pijlsnel op te groeien.“Inderdaad. Een kind van dertien in Afghanistan handelt als een persoon van dertig bij ons. Ze zijn gericht op overleven en moeten een deel van het inkomen binnenbrengen. Op die

manier worden ze snel zelfstandig en geven ze hun kindertijd op. Voor mij zijn zij een beetje helden: ze weten perfect hoe ze met hun realiteit moeten omgaan en toch hebben ze ergens nog een droom voor zichzelf. Dat heeft mij van bij het begin overtuigd dat ik deze film moest maken.”

The Land of The Enlightened ging in wereldpremière op het Sundance Film Festival, hét festival van de onafhankelijke film in de Verenigde Staten. Hoe reageerde het Amerikaanse publiek?“De aanwezigheid van Amerika in Afghanistan is uiteraard een erg gevoelig onderwerp, wat het onthaal zeer interessant maakte. Natuurlijk moet je er wel rekening mee houden dat de Sundance-bezoekers geen doorsnee Amerikaans bioscooppubliek zijn. Het is een heel kritische en intelligente groep met een open blik. In dat opzicht was het een dankbare ervaring, maar niet noodzakelijk een goede weergave van wat de gemiddelde Amerikaan zou denken.”

Hoe dachten ze over de inval van de VS in Afghanistan?“Ze waren terughoudend. Ze weten wel dat er fouten gemaakt zijn, maar laten zich er niet expliciet over uit. De reactie in

een boerengat ergens in het hartje van Texas zou hele-maal anders zijn, denk ik. Ik herinner mij vooral dat het publiek in de war was. Een vrouw zei me: ‘Jouw film heeft mij omvergeblazen, maar maakte mij ook heel boos.’ Ze had het gevoel dat ik haar in het ootje nam. Ze zocht naar antwoorden en die geef ik niet.

Afghanistan was in de jaren zestig en zeventig ook erg populair bij hippies. Mensen die het land toen bezocht hadden, zeiden mij dat de film voor hen een déjà-vu was. Sommigen gaven dan weer toe dat ze het land voor het eerst vanuit een ander perspectief zagen. Zij kenden Afghanistan enkel uit items in het journaal, en die draaien altijd rond wat de Amerikaanse soldaten daar moeten doorstaan. Ze hadden nooit stilgestaan bij de andere kant. Ik heb ook gesproken met een voormalige kapitein die tijdens zijn dienst in Afghanistan twaalf van zijn soldaten heeft zien sneuvelen. Hij was zeer emotio-neel en kwam niet uit zijn woorden. Uiteindelijk hebben we elkaar gewoon een knuffel gegeven.”

Hecht je als filmmaker veel belang aan dergelijke conversaties?“Ik vind die enorm belangrijk. Uiteindelijk maak je films om contact te leggen met anderen. Ik ben blij dat mensen die vragen hebben die daadwerkelijk aan me stellen. Het boeit mij ook om te zien hoe verschillende mensen dezelfde scène op een andere manier interpreteren. Het publiek ziet een film nooit zoals jij hem zelf bedoeld hebt. Dat is heel waardevol.”

Als je zoveel tijd doorbrengt in een conflict-gebied, wordt de grens tussen filmmaker en activist dan wat minder duidelijk? “Ik wil in de eerste plaats verhalen vertellen en mensen iets bijbrengen. Ik schuw mijn rol in het debat zeker niet, maar zal mij niet engageren tot meer dan dat. Ik wil iets artistieks maken dat schoonheid brengt. Ik ga zeker niet met spandoeken op de barricades staan. De toekomst van Afghanistan is aan de Afghanen zelf.”


@ANK2D2

34 vertigoweb.be

Po

sses

ion

Leav

e H

er t

o H

eave

n

Tro

ub

le E

very

Day

VROUWENOP DE

RANDFilms over vrouwen die ze niet allemaal op een rijtje hebben: je kan ze onmogelijk over één kam scheren. Dat maakt Driving Miss Crazy, een gevarieerde sectie op het Brusselse Offscreen

Film Festival, des te duidelijker. Gevoelige zielen gelieve zich te onthouden!

tekst CHRISTOPHE VERBIEST

“Goede horror moet me eerder aan het huilen brengen dan doen gruwelen”, schrijft Kier-La Janisse in haar boek House of Psychotic Women. “Ik zoek films die me zo door elkaar schudden dat ik achteraf languit op de stoep voor de bioscoop wil gaan liggen.”

De politie van Brussel is bij deze gewaarschuwd: de kans bestaat dat ze binnenkort op het trottoir mensen met een verkrampte mond en zweet op het voorhoofd aantreft. House of Psychotic Women vormt immers de basis voor Driving Miss Crazy, een onderdeel van het Offscreen Film Festival gevuld met films die draaien rond angstige, neurotische en/of psychotische vrouwen.

Bloeddorstige BéatriceJanisse, die tijdens het eerste week-end van het cultfilmfestival enkele ver toningen komt inleiden, stond weliswaar niet in voor de selectie, maar veel van de titels waarover ze het heeft in haar boek staan wel op het programma. Zoals de film waarmee het voor haar allemaal begon: Possession, de hyp notiserende echtscheidingsnacht-merrie van de vorige maand overleden Poolse regisseur Andrzej Zuławski. Op dezelfde avond wordt ook Trouble Every Day vertoond, de film waarmee Claire Denis ruim een decennium geleden het vampiergenre nieuw leven inblies, met de hulp van een demonisch heerlijke Béatrice Dalle.

Volgens Janisse zijn kunstenaars al sinds het 19e-eeuwse fin de siècle ge fascineerd door vrouwen met neuroses. Niet verwonderlijk dus dat het thema al tijdens de periode van de stomme film op het witte doek opdook. Driving Miss Crazy gaat echter niet zo ver terug. Met uitzondering van Leave Her to Heaven, een nog altijd ondergewaardeerde klassieker uit de jaren veertig, dateren alle films van na 1958. Vandaar dat zo weinig melodrama’s – nochtans een genre waarin hysterie welig tiert – de selectie gehaald hebben. De klemtoon ligt op horror, giallo en thrillers.

Femmes fatalesSommige titels, zoals Le journal intime

d’une nymphomane van Jess Franco of Toys Are Not for Children van de vergeten Stanley H. Brassloff, zijn onversneden exploitation. Andere, denk aan 3 Women van Robert Altman of Safe van Todd Haynes, zijn een stuk serieuzer van opzet. Absolute klassiekers zoals Robert Aldrich's What Ever Happened to Baby Jane? en Roman Polanski’s Repulsion staan schouder aan schouder met obscure titels als Der Fan van Eckhart Schmidt. In die Duitse film neemt een vrouw wraak op een man omdat ze méér wil dan de onenightstand die hij voldoende acht. Dat was ook het

onderwerp van Fatal Attraction, een van de grootste kaskrakers van de jaren tachtig die maar liefst zes Oscarnominaties binnenrijfde.

Passeren nog de revue: een kleptomane met psycho seksuele problemen (Hitchcocks Marnie), een onder-wijzeres die haar vandalen-streken in de nek probeert te schuiven van de man op wie ze verliefd is (Tony Richardsons Mademoiselle, met een Jeanne Moreau zoals je haar zelden zag) en de moordzuchtige, van elkaar gescheiden Siamese tweelingzusjes van Brian De Palma’s Sisters. Maar voor je denkt dat al deze films uitingen zijn van man-nelijke angst voor maanzieke dames: naast Trouble Every Day is ook The Mafu Cage door een

vrouw gemaakt. In dit curiosum van regisseuse Karen Arthur wonen twee zussen in een landhuis, samen met een aap die eigendom was van wijlen hun vader. Crazy, right?

Offscreen Film Festival loopt van 2 tot 25 maart in Cinema Nova, Cinematek, Bozar en Cinema RITCS in Brussel


BESTE ACTEUR

BEST

E ACT

RICE Leonardo

DiCaprio

Tom Hardy

Johnny Depp

Oscar Isaac

Meryl Streep

Charlize Theron Emily Blunt Alicia Vikander

Philip Seymour Hoffman

Daniel Day-Lewis

Cate BlanchettKate Winslet

Tegen de tijd dat je dit leest, ben je de Oscar-uitslagen al lang weer vergeten. En geef toe: al die andere filmprijzen hebben er nooit echt toe gedaan. Richt daarom je aandacht op de winnaars en runner-ups van onze allereerste Vertigo Awards. Volledig bepaald door onze lezers!

tekst STEVEN TUFFIN illustraties TOK

DE VERTIGO AWARDS


BESTE FILM

BESTE VLAAMSE FILM

Run

dsk

op

DaensDe zaak Alzheimer D’Ardennen

Paradise Trips Black Café Derby

BESTE REGISSEUR

Stanley Kubrick Quentin Tarantino Alejandro GonzálezIñárritu

Steven Spielberg

George Miller

Mad Max: Fury Road

Pulp Fiction Inside Out

Eternal Sunshine of the Spotless Mind

Star Wars: The Force Awakens

The Godfather

J.J. Abrams


Lumière feliciteert

Felix van Groeningen met zijn Vertigo’s Beste Ooit Award

Beschikbaar op www.lumiereshop.be

Heeft u ze allemaal al gez ien?

VERTIGO'S BESTE OOIT AWARD

Felix van Groeningen

Bij elke awardshow hoort een ereprijs. Tijdens de eerste editie van de Vertigo Awards ging de onze, de Beste Ooit Award, naar Felix van Groeningen. Nu hij met Belgica zijn vijfde film op twaalf korte jaren aflevert, is het duizelingwekkend duidelijk dat hij een unieke stempel op het Vlaamse filmlandschap

heeft gezet. Met films die steevast balanceren tussen kunst en commercie, een lach en een traan, en vertellen en tonen, kunnen we niet anders dan vol ontzag terugkijken op zijn verleden en ademloos afwachten wat de toekomst brengen zal. Dank u, Felix! @Waanzinema

42 vertigoweb.be

London Has FallenRegie Babak Najafi Cast Gerard Butler, Aaron Eckhart, Morgan Freeman Speelduur 1u39Vanaf 2 maart in de bioscoop

Het decor oogt misschien anders, maar Gerard Butler toont zich in dit vervolg op Olympus Has Fallen andermaal van zijn agressiefste kant als bodyguard van de Amerikaanse president. Een intense actiefilm met een hoog testosterongehalte.

@KarolienVanSchi

ConcussionRegie Peter Landesman Cast Will Smith, Albert Brooks, Alec Baldwin Speelduur 2u02 Vanaf 9 maart in de bioscoop

Een Hollywoodiaans heldenepos over een wetenschapper die vecht voor de waarheid. Will Smith is opnieuw held van dienst, al zal u hem op deze manier nog niet gezien hebben. Een dramatische thriller voor fans van grootse (waargebeurde) verhalen à la The Imitation Game.

@MarenMoreau

El clanRegie Pablo Trapero Cast Guillermo Francella, Peter Lanzani, Lili Popovich Speelduur 1u50 Vanaf 23 maart in de bioscoop

Argentijns regisseur Pablo Trapero delft een beruchte zaak uit de jaren tachtig op, waarbij een ogenschijnlijk dood-normale familie brutale ontvoeringen pleegde. Een ijzingwekkende mix van drama en thriller die doet denken aan de Australische parel Animal Kingdom.

@RubenNollet

Reis naar het noordenRegie Rémi ChayéCast Sanne Bosman, Erik van der Horst, Simon ZwiersSpeelduur 1u18Vanaf 30 maart in de bioscoop

Het verhaal van de jonge Sasha die in het Rusland van 1892 haar grootvader terug probeert te vinden, doet Frozen-achtig aan. Maar deze avontuurlijke animatie-prent vindt een eigen identiteit in de abstracte tekenstijl van Rémi Chayé, die eerder meewerkte aan The Secret of Kells.

@Elinevanhooydon

RoomRegie Lenny AbrahamsonCast Brie Larson, Jason Tremblay, Joan AllenSpeelduur 1u58Vanaf 2 maart in de bioscoop

Brie Larson bewijst na haar krachttoer in Short Term 12 dat zij als geen ander indiemateriaal naar een hoger niveau kan tillen. In deze boekbewerking over een moeder en haar zoontje die in gevangenschap leven, wordt ze krachtig bijgestaan door de jonge ontdekking Jason Tremblay.

@Waanzinema

Online vind je uitgebreide recensies en nog veel meer » neem een kijkje opwww.vertigoweb.be

Innemende familiekroniek van de Japanse grootmeester

Michael Caine en Harvey Keitel op rust in de Alpen

Romantische Sci Fi met Joaquin Phoenix en Scarlett Johansson

Gelauwerde Roemeens-Vlaamse topdocu die nazindert

UniversCine is het Belgische video on demand platform met een passie voor fi lms, documentaires, cult en classics.

Ontdek nu meer dan 2000 fi lms online en bekijk ze waar en wanneer je maar wil.

Een andere kijk op fi lm

D’ArdennenRegie Robin ProntCast Kevin Janssens, Veerle Baetens, Jeroen PercevalSpeelduur 1u33Jaar 2015

De meer dan terechte winnaar van de Vertigo Award voor Beste Vlaamse Film – 2015 is een langspeeldebuut zoals je dat maar zelden tegenkomt. Robin Pront doet een Roskam met deze duistere thriller over twee Johnny’s die allebei voor dezelfde Marina vallen. Met memorabele dialogen, adembenemende acteerprestaties en topfotografi e!

TOP 5 VAN MAART NU ONLINE

VANAF 8/3 VANAF 16/3

NU ONLINE

Prettig gestoorde cult met een ongeziene Colin Farell

SELECTEERT

NU ONLINE

44 vertigoweb.be

IJzige IJslandse misdaadserieEen ingesloten IJslands dorp. Een losgeslagen moordenaar.

Kort nadat een ferry de haven van een IJslandse dorpje binnenvaart, spoelt een lijk aan. De politie vermoedt dat

de dader aan boord is. Een sneeuwstorm zorgt ervoor dat niemand het dorp nog in of uit komt – ook de moordenaar niet.

Iedereen is ineens verdacht, maar ook in gevaar.

Van de regisseur van EVEREST, Balthasar Kormakur.

VANAF 15 APRIL VERKRIJGBAAR OP DVD ÉN BLU-RAY

FRANÇOISDAMIENS

VINCENTMACAIGNE

EEN FILM VANDOMINIK MOLL

VEERLEBAETENS DES

NOUVELLES DE LA PLANÈTE MARS

09/03 IN DE BIOSCOOP

Regisseurs zijn zo’n beetje de diskjockeys van de film-wereld: de besten slepen hun publiek moeiteloos

mee van de ene stemming naar de andere en voelen exact aan wanneer de party zijn hoogtepunt heeft bereikt. Paul Thomas Anderson is zo’n superstar DJ en van alle feestjes waarop hij ons ooit heeft uitgenodigd, blijft Boogie Nights toch het meest legendarische.

Zelf omschrijft PTA zijn tweede film als “Singin’ in the Rain mocht die zich in het pornomilieu van de jaren zeventig afspelen.” Maar Boogie Nights laat zich even goed lezen als een familiedrama: alleen doet de zoon (Mark Wahlberg) het in dit vrolijk gestoorde surrogaatgezin met de moeder (Julianne Moore), terwijl de vader (Burt Reynolds) goedkeurend toekijkt van achter de camera.

Anderson puurde de inspiratie voor zijn seks-, coke- en snorrenepos niet alleen uit een Rolling Stone-artikel over pornolegende John ‘30 centimeter’ Holmes, maar ook uit zijn eigen jeugd-jaren in San Fernando Valley, waar 90

procent van de Amerikaanse XXX-films wordt geproduceerd: “Porno was er alomtegenwoordig. Mijn grootmoeder woonde tegenover een villa met een zwartgemaakt erkerraam. Toen ik de dirty movie-collectie van m’n pa had ontdekt, zag ik die erker telkens opnieuw opduiken.”

Om een verhaal over non-stop neukende feestbeesten meer dan tweeënhalfuur interessant te houden, bestudeerde Anderson nauwgezet de meesterwerken van zijn twee grootste helden: Nashville van Robert Altman en Goodfellas van Martin Scorsese. Van de eerste leerde hij dat zelfs een mislukte take soms goud oplevert. Wie goed luistert, hoort William H. Macy op een gegeven moment “My fucking wife has an ass up her cock in the driveway!” vloeken. En van de tweede pikte hij de virtuoze, hypernerveuze beeldtaal: het lijkt wel alsof de camera zélf aan de coke zit.

Net als John Holmes in zijn hoogdagen blijft Boogie Nights opvallend goed overeind: 19 jaar na zijn release krijg je als kijker nog steeds het gevoel

rechtstreeks naar Californië in het pre-aids-tijdperk getransporteerd te worden. De stereo staat op z’n luidst, de badkamer is permanent bezet en de gastheer gebaart schalks naar een bevallige blondine op rolschaatsen:

“You wanna do it?” Beste. Feestje. Ooit.

@Jonas_Govaerts

Boogie NightsRegie Paul Thomas Anderson | Cast Mark Wahlberg, Julianne Moore, Burt Reynolds | Speelduur 2u35 | Jaar 1997

BESTE. FILM. OOIT.

» KLAP

De scène waarin een voormalige porno-acteur een hifi-installatie tracht te ver patsen, bevat een ietwat bizarre film referentie. Hij heeft het over het model TK-421, tevens het stamnummer van een door Han Solo in de val gelok-te Stormtrooper in Star Wars: A New Hope. Alleen al de fantasie dat Luke Skywalker en Dirk Diggler in een toe-komstige Star Wars-sequel de degens kruisen maakt van Boogie Nights deze maand de Beste Film Ooit.

46 vertigoweb.be

Wekelijks gegarandeerd vertrek in MEI, JUNI, JULI, AUGUSTUS & SEPTEMBER 2016

NL-TALIGE HOSTESS AAN BOORD (elke dag fi jne excursie inbegrepen)

HALFPENSION (= ontbĳ t & lunch inbegrepen)

We hebben het hele schip afgehuurd, op die manier kan u genieten van bijzonder scherpe voorwaarden !

SUPERACTIE!Vermeld VERTIGO bĳ boeking & ontvang per persoon een gratis fi lmticket voor een fi lm naar keuze in Cine Cameo, de hipste bioscoop van het land!

Bijzonder charmante manier van reizenKROATIË-CRUISE!

R E I S F A M I L I E C A R L I E R | L U I K E R S T E E N W E G 6 2 | S I N T-T R U I D E N | 0 1 1 7 0 5 5 0 0

BIJZONDER LEUKE SFEER AAN BOORD!

vliegreis met Brussels Airlines inbegrepen

8 DAGEN GENIETEN VANAF ¤1.099

Op café met Felix van Groeningen - Vertigo · production designer op de set van Isra en het...

Documents

Transcript of Op café met Felix van Groeningen - Vertigo · production designer op de set van Isra en het...