Oostenrijkspecial

DE MOOISTE MOUNTAINBIKE-TOCHTEN IN· Knockbike Karinthië · Kitzbüheler Alpen· Montafon· Salzkammergut· Salzburger Almentour· Schladming-Dachstein· Zillertal

Oostenrijk Special

Deze speciale uitgave hoort bij BIKE & trekking #2 2011

OOSTENRIJK special-bt2 1OOSTENRIJK special-bt2 1 08-04-11 11:0908-04-11 11:09

Op dehoudtDachsFoto:

In

Gerlo


Oostenrijk Special BIKE & TREKKING 3

Op de cover: wie van ruige landschappen houdt, is op de biketrails in de Schladming-Dachstein regio helemaal in zijn element. Foto: Arthur Wieffering/www.on26.eu

Inhoud

Montafon

22

Zillertal Bike Challenge 4

KitzAlpBike10

Salzkammer-gut 16

Schladming-Dachstein 24

Ziller talArena

12

Salzburger Almentour

6 Nockbike

18

Oostenrijk Special

Uitleggen waarom BIKE & trekking de moeite doet om een Oostenrijk Special te maken is eigenlijk niet nodig, toch? Wie BIKE & trekking een beetje bijhoudt, weet dat we er regelmatig te gast zijn. En beslist niet met tegenzin! Eigenlijk zijn we er vaker geweest dan dat BIKE & trekking verschijnt. En dus hadden we een hoop verhalen en foto’s op de spreekwoordelijke plank liggen die we met jullie wilden delen, maar waarvoor we in de reguliere pagina’s van BIKE & trekking geen plek meer konden vrijmaken. En daarom hebben we de verhalenoogst van de afgelopen seizoenen gebundeld in deze special. Ondergetekende bereed met fotograaf Arthur Wieffering de schitterde trails van de Zillertal Arena. En was met dezelfde crew ook te gast in de Schladming-Dachstein regio en – aan de zuidkant van Oostenrijk – in de Karinthische Nockbergen. Fotograaf Erik Boschman en schrijver Coen de Jongh gingen helemáál los in het Salzburgerland, want dit duo reed de prachtige Salzburger Almentour. Hans Groen deed een event aan: de KitzAlpBike in de Kitzbüheler Alpen. En collega Timo de Boer reed mee met de Zillertal Bike Challenge. Wie niet into evenementen is: je kan natuurlijk ook lekker op eigen gelegenheid gaan toeren. Zoals verslaggeefster Barbara van der Keur, die relaxed rondreed in de Salzkammergut. Kortom: zó veel Oostenrijk hadden we nog nooit bij elkaar in één nummer. Enjoy. - Vincent Zeebregts

Intro

We don’t just write, we ride too. Maar niet de hele tijd! Want zo nu en dan moet je even lekker ontspannen, zoals hier B&t redacteur (die met bril) Vincent Zeebregts. Foto: Arthur Wieffering

Gerlos, Zillertal Arena


WGrdeDe Z1 toHoein vi

Je keen Moudan af, ade toalleeover

Ovekabede oJe kmoekan mobKingConwww

4 BIKE & TREKKING Oostenrijk Special

Steil, steiler, steilst. Met de Zillertal Bike Challenge van 2010 gaf de organisatie een helder signaal af: meedoen is afzien. Althans, als je de mountain-bikedriedaagse volle bak mee doet. B&t’s Timo de Boer was erbij.

King of the Mountain word je niet zomaar, daar moet je wel wat voor doen! In drie dagen moeten de deel-nemers aan de Zillertal Bike Challenge 200 kilo meter en bijna 10.000 hoogtemeters afleggen. Pas dan mag je jezelf koning van de bergen noemen. Een trede lager op de titulatuurladder staan de prinsen. Die leggen dezelfde route af, maar kunnen op sommige stukken gebruikmaken van de kabel baan. Dat scheelt in hoogtemeters bijna de helft!

Voor de start heerst er een gezonde spanning. Logisch, de profs strijden om een flinke prijzenpot en de recreanten hebben hun eigen zorgen. Heb ik wel genoeg getraind? Welke kleding trek ik aan? Dat laatste is een lastige keuze, want de regen komt met bakken naar beneden. Het zal boven toch niet sneeuwen? Als het startschot klinkt komt het lange lint van bikers in beweging en slingert het over asfalt- en steen slag paden omhoog naar Hochfügen. ‘Volgens mij moeten we bijna boven zijn’, zegt Ruud Onink uit Leersum als ik hem passeer. We zitten dan nog maar halverwege de twintig kilometer lange klim. Boven de boomgrens krijgen we uitzicht op de Ziller-taler Alpen, die deels verscholen liggen in de wolken. De profs raffelen de eerste etappe van 3.200 hoogtemeters in drie uur af. Ontzettend snel

natuur lijk, maar de route leent zich daar ook voor. Technisch gezien kent het parcours weinig uit-dagingen. En dat is wat in elk geval de Nederlandse deel nemers deze dag een beetje gemist hebben. De organi satie heeft hier bewust voor gekozen. Ieder-een moet kunnen meedoen, ook minder behendige bikers.

Boven de sneeuwgrensDe tweede etappe telt de meeste kilo- en hoogte-meters. We stijgen vandaag zelfs boven de sneeuw-grens uit! Net voordat we de Übergangsjoch bereiken dwingt een sneeuwveld iedereen tot afstappen. Aan de andere kant van de pas ligt nog meer sneeuw. We glibberen naar beneden. Lang duurt de afdaling niet, want opnieuw moet er geklom men worden, tot boven op de Krimml Alm. In fraaie haar speld bochten slingert het pad omlaag naar de Innertsalm. Vandaag zullen we hier nog een keer komen, maar eerst dalen we helemaal af naar Gerlos. Bij het dalstation van de Isskogelbahn stappen de deelnemers aan ‘Prince of the Mountain’ in de kabelbaan. Voor de anderen wacht een tien kilo meter lange klim. Af en toe rijden we onder de kabel baan door en kijk ik jaloers omhoog. Hoe ver zou het nog zijn? Misschien voorbij de volgende bocht? De hoogtemeter liegt helaas niet en er rest niets anders dan rustig door te trappen. Het wordt een lange zware dag en uitgeput rol ik één minuut voor de officiële sluiting van de finish over de eindstreep. Ik kan direct aanschuiven bij het riders dinner, dat elke dag na afloop wordt georganiseerd.

Mooiste maar steilsteDe organisatie heeft het mooiste maar ook het steilste tot de laatste dag bewaard. Vanuit Mayr hofen klimmen we omhoog naar de Penkenjoch. Het gaat niet sneller dan 5 km/u. Twee hardlopers die we onder aan de berg tegenkomen zijn eerder boven dan wij! Vanaf de Penkenjoch krijgen de benen in een afdaling even rust, waarna ze direct weer aan de bak moeten in de klim naar de Wangalm. Hierboven gaat er heel even een gevoel van euforie door me heen: nog ‘even’ naar beneden, dan een laatste klim en het zit erop. Niet realiserend dat dit de zwaarste klim van de week zal worden. Die is namelijk de overtreffende trap van steil. Het is vechten om in het zadel te blijven zitten. Zouden de profs, die al lang binnen zijn, wél alles hebben kunnen fietsen? We rijden – of beter: lopen – in een kale woestenij van stenen en aan weerszijden van de weg ligt nog een dik pak sneeuw. De finish is bovenaan, op 2.660 meter, in het zomerskigebied op de Hintertuxer Gletscher. Wanneer het hellingspercentage in de laatste bocht voor de finish het weer toelaat om op te stappen, kunnen we toch nog eervol, dat wil zeggen rijdend, over de eindstreep komen. De aankomst is haast surrealistisch. We worden omringd door snowboarders en skiërs! Terwijl zij in de stoeltjeslift stappen om de volgende afdaling te kunnen maken, stappen wij in de kabelbaan naar beneden om in Hintertux te proosten op een geslaagde Challenge.

Moe? Altijd blijven lachen!

Zillertal Bike Challenge

Niet voor watjes TEKST: TIMO DE BOERFOTO’S: TIMO DE BOER EN ZILLERTAL TOURISMUS



Functional sportswear for a perfect body climate.

Stony paths on the way up. Steep trails downhill. Whatever challenge you face, you’re wearing the ideal clothing – thanks to the new ODLO Bike col-lection. A range in which genuine innovations and high-tech materials come as standard. Such as the unique, patented Ultimate Protection 3D-support seat padding, a genuine world first that sets new standards in shock-absorption and breathability. Plus its absolutely seamless finish and anatomic-ally formed wings ensure unparalleled wearer comfort. From the very first second. From the very first metre. www.odlo.com/bike

ODLO Bike.Pure fascination.

(advertentie)

WINNEN!Gratis deelname aan de Zillertal Bike Challenge!De Zillertal Bike Challenge wordt in 2011 verreden van 1 tot en met 3 juli. En jij kunt daar geheel gratis bij zijn! Hoe? Stuur een e-mail naar bikeandtrekking.nl of schrijf je in via bikeandtrekking.nl.

Je kunt deelnemen in twee verschillende categorieën. Wie een goede conditie heeft, kiest voor de categorie King of the Mountain. Heb je minder hoogtemeters in de benen zitten, kies dan voor Prince of the Mountain. Hierin leg je hetzelfde parcours af, alleen maak je af en toe gebruik van de kabelbaan. Gedurende de tocht kun je switchen van categorie. De winnaar mag niet alleen kosteloos meedoen aan de ZBC, maar krijgt óók de overnachtingen aangeboden!

Overigens: wie niet wint en toch wil meedoen: deelname is inclusief kabelbaan, verzorgingsposten en maaltijden na de wedstrijd. En de organisatie kan je helpen bij het vinden van accommodatie. Je kan ze bereiken via de website. Die je overigens sowieso even moet bezoeken! Want die site heeft een paar toffe features. Zo kan je met een QR code de verschillende etappes uploaden op je mobiel. Deelname aan de ZBC kost €179.- voor de meerdaagse King/Queen en Price/Princess tocht, de eendaagse Conqueror/Conqueress of the Mountain komt op €29.-.www.zillertal-bikechallenge.com

Concentratie voor de start.

Genieten van het landschap.

De laatste loodjes: steil en koud.

en

en

ed

t

ar

en!



Geen tijd of zin in een Alpencross van bijna een week? En ook geen zin in een hoop logistiek gedoe? Dan is een driedaagse rondtocht met bagageservice een prima alternatief. Zoals de Salzburger Almentour, die de verwende biker in drie dagen langs de mooiste plekjes van het Salzburgerland voert.

Een van de onontdekte gebieden in Salzburg is het Lammertal. In dit dal rond het stadje Annaberg bevinden zich veel glooiende heuvels met de typische almen die karakteristiek zijn voor dit deel van Oostenrijk. In deze regio is een driedaagse tocht voor mountainbikers uitgepijld. Je kunt een arrangement boeken, waarbij je zelf met de fiets de routes rijdt, terwijl je bagage wordt vervoerd en je zelf geen hotel hoeft te zoeken. We namen drie dagen lang de proef op de som.

De tochtDe eerste etappe van de Almentour voert van Annaberg langs de rivier de Lammer naar Hintersee. De eerste kilometers gaan al freewheelend voorbij, bergaf namelijk, dat begint makkelijk! Met slechts twee beklimmingen op de

kaart en al snel tien kilometer asfalt lijkt het een makkie te worden. De eerste beklimming doet ons echter al terugschakelen naar de kleinste versnelling, maar trakteert ons daarna wel op mooie vergezichten over verlaten valleien. Halverwege kom je een meertje tegen waar je iets kunt eten en drinken bij een herberg. Daarna is het snel bergafwaarts (wederom over asfalt) tot aan de voet van de tweede klim en pas dan realiseren we ons de grootte van de berg waar we zojuist tegenaan gereden zijn. Een deel asfalt en een deel schotter (steenslag) voert ons van 700 meter naar 1.200 meter met bijzonder weinig mogelijkheden om even op adem te komen. De rechte stukken tussen de opeenvolgende bochten lijken eindeloos. Doorzetten is de enige remedie om de top te bereiken. Daarna kunnen we eindelijk aan de laatste afdaling van de dag beginnen, naar het eindpunt, maar niet zonder slag of stoot! De eerste kilometer afdaling is zelfs voor doorgewinterde mountainbikers een behoorlijke kluif! Technische singletracks liggen bezaaid met scherpe rotsen en het is echt opletten geblazen om nu niet op je gezicht te gaan. Snel daarna gaat het weer over op steenslag en is het remmen los tot in Hintersee, waar ons het mooiste hotel van het dorpje te wachten staat. >>

Salzburger Almentour

Driedaagse tocht voor liefhebbersTEKST: COEN DE JONGH FOTO’S: ERIK BOSCHMAN


e

de rg

m de

ke cht eer ste

>>


Niet zo heel gek, dat in dit gebied de Sound of Music is opgenomen.

Bijna bij het hotel. Je kan de Wienerschnitzel al ruiken...


OudDag een ook waauitzicvoorgangNadvolgpad regeHollaenigmet

WeeDe dAnnaeen naaroverhun weiddreigeen beslgeopgrinddonkbril vande


“Ehh, welke route volgen we ook alweer?”

Mooi ansichtkaart-motiefje...

Eve

Hanuit



Oud-Hollands stoempenDag twee bestaat uit een kortere tocht, ‘slechts’ 34 kilometers, maar wel met een klim naar 1.500 meter. Eenmaal boven aangekomen, ontdekken we dat je ook met de kabelbaan had kunnen komen. Die vertrekt echter vanuit het dal waar wij juist heen rijden, dus een echt alternatief was het niet geweest. Het uitzicht aan die kant van de berg is echter wel formidabel. Helaas zagen wij voornamelijk laaghangende bewolking en af en toe het uitzicht over de Wolf-gang see. Ook in Oostenrijk wil het hartje zomer nog wel eens slecht weer zijn. Nadat we eerst afgedaald zijn over de weg die we eerder beklommen hebben, volgen we een pad naar de eindbestemming van dag twee: Weissenbach. Het pad tot onder in het dal is wederom lekker stenig, wat het ons - versterkt door regen en zelfs onweer (!) - extra lastig maakt. Eenmaal beneden is het oud-Hollands stoempen om via een fietspad in Weissenbach uit te komen. In het enigszins excentrieke hotel schotelt de eigenaar ons ’s avonds een soort pasta met kaas voor met de woorden “Gut zum radfahren...”.

Weer terugDe derde dag fietsen we terug naar het beginpunt: Hotel Dolomitenhof in Anna berg. De dag begint met een beklimming van de Postalm berg, waar een asfaltweg zich via een hoop haarspeldbochten naar boven slingert. De rit naar de top van deze alm is ook voor racefietsers een uitdaging (niet gezien overigens), maar ook motorrijders (in ruime hoeveelheden gezien!) kunnen er hun lol op. Boven op de pas treffen we wederom een combinatie van Alpen-weiden met allerlei koeien aan. Veel tijd is er niet voor dit schouwspel, want de dreigende lucht doet ons besluiten om snel de afdaling in te zetten en niet op een open vlakte het naderende noodweer af te wachten. Of dat een verstandig besluit is... Op de stukken asfaltweg vormen zich – nadat de hemelpoort zich geopend heeft – kleine riviertjes. In combinatie met het losse rollsplitt (fijn grind) maak dat de afdaling in elk geval meer dan spannend! Tel daarbij op het donkere bos waardoor de weg zich naar beneden kronkelt en de natgeregende bril van ondergetekende, en je kunt je voorstellen dat op dat moment alle andere opties al snel aantrekkelijker klinken.

Eenmaal beneden komen we weer op de weg uit, waar we de eerste dag ook langs zijn gereden. Na een aantal kilometers buigt de route dan weer af richting de bergen, alwaar de laatste klim van die dag begint. Wij vinden het echter wel mooi geweest; compleet natgeregend en verkleumd lonken de Almdudler en het Radler bier bij het hotel meer dan het idee van nog een klim over een steenslagpad. En alsof de hemel, waaruit zojuist nog liters water was gevallen, ons gehoord heeft, trekt het open en worden we de laatste kilometers getrakteerd op een blauwe lucht en een stralende zon. Een mooie afsluiter voor een driedaagse tocht, door een haast onbewoond, maar o zo mooi stukje Oostenrijk!

I N F O

Route Tijdens deze driedaagse tocht overbrug je 4.170 hoogtemeters en 147 kilo-meter. De route staat ingetekend in de Lammertaler Mountainbikeführer. Je bestelt deze kaart voor €9,50 op de website van de Salzburger Almentour. www.almentour.com

ArrangementDe Salzburger Almentour kan je natuurlijk helemaal zelf samenstellen met behulp van een routekaart, praktischer is het, een arrangement te boeken. Dan wordt je bagage van hotel naar hotel gebracht. Zo’n verzorgde driedaagse tocht kost zo’n €190,-. Dat is inclusief ontbijt. Wil je ook het avondeten erbij, dan is de prijs zo’n €230,-. Je slaapt dan in driesterrenhotels en bagagevervoer is geregeld. Een routekaart krijg je er natuurlijk ook bij. www.almentour.com

Even een broodje eten.

Handig: rubber uit de automaat.

Pas op! Langzaam verkeer.



Als je als lezer van ons fietsblad met ons mee op reis gaat, vergeet dan niet om je fietsbenen mee te nemen. Nee, niet die je standaard hebt onder gebonden voor het dagelijkse ritje tussen woon en werk. We bedoelen eigen lijk die twee afgetrainde stalen drijfstangen die je klakkeloos over de hoogste berg toppen brengen en alleen vaart minderen onder dwang van de rem klauwen. B&t lezer Arie de Goede uit IJmuiden weet er inmiddels alles van. Gelukkig was hij zo slim om zijn woon-werkbenen thuis te laten. De Kitz Alp Bike is namelijk een festival van formaat. Pittiger dan Spaanse peper en uit dagender dan Mike Tyson in z’n goede tijd. Met deelnemers uit meer dan twintig landen weet de KitzAlpBike elk jaar meer dan 1.200 fietsliefhebbers op de been te brengen die zich komen meten met de bergen, de concurrentie maar bovenal met zichzelf.

FietsmekkaMountainbikelegende Kurt Exenberger, eigenaar van de Bike Academy en organisator van de KitzAlpBike, bewijst zich als gedreven fietsliefhebber als een waar organisatietalent. Gesteund door hoofdsponsor Ghost Bikes weet hij de dorpen Brixental, Westendorf, Kitzbühel en Kirchberg gedurende vijf dagen te trans formeren tot het fietsmekka van de Alpen. Dagelijks zetten deze dorpen zichzelf in de spotlight en worden de deelnemers en toeschouwers ver maakt met spektakel zoals de hillclimb, urban bike challenge, citycross, bike marathon, cross country marathon en kidsbike voor de allerkleinste fiets fanaatjes. Overnachtingen in goed uitgeruste bikehotels met zwembad en sauna, begeleide fietstours en techniektraining door de Bike Academy, eten, drinken, persoon lijke verzorging, fietsonderhoud, EHBO-posten en voedselpakketten voor onder weg: aan alles is gedacht. De KitzAlpBike behoort niet voor niets tot één van de mooiste, grootste en best georganiseerde fietsevenementen van de Alpen.

I N F O

De KitzAlpBike 2011 vindt plaats van 26 juni tot en met 3 augustus, met ook dit jaar weer verschillende activiteiten in verschillende plaatsen. Zo vindt in Brixen de hillclimb plaats en is Westendorf het toneel van de urban bike challenge. Voor een grote bike expo en modeshow kan je in Kitzbühel terecht. www.kitzalpbike.atwww.bikeacademy.atwww.kitzbuhel-alpen.com

KitzAlpBikeTEKST: HANS GROENFOTO’S: WENDY VAN GAMPELAERE/PHOTOGROOVE.NL

Heb jij ook zo genoten van de mooie fietszomer van 2010? Of had je er voor je gevoel nog wel meer uit kunnen halen? Zet dan de KitzAlpBike 2011 alvast in de agenda. Want ook volgende zomer gaat het fietsfeest in de Kitzbüheler Alpen weer vijf dagen los. B&t’s Hans Groen was er afgelopen zomer bij en sprak met de deelnemers.

DEEEdd

Hoemeevakavan paarhet Kheb mee

Hoede aBikewenbekldoenafdalosseen tomij gen oik ka

Wat De 4van

Mooier wordt het niet.

Hoois oniet

Even genieten van het uitzicht.



DEELNEMERS UIT DE LAGE LANDENEddy Govaert (53)

Hoe ben je op het idee gekomen om mee te doen? Elk jaar boek ik mijn vakantie in deze regio. In de brochure van Mountainbike Holidays las ik een paar jaar geleden voor het eerst over het KitzAlpBike evenement. Sindsdien heb ik altijd de wens gehad een keer mee te doen.

Hoe heb je je voorbereid? Ik ben de afgelopen twee dagen met de Bike Academy mee geweest om te wennen aan de omstandigheden. De beklimmingen zijn pittig maar goed te doen. Het venijn zit hem vooral in de afdalingen over technische paden met losse stenen en boomwortels, en af en toe een waterstroom. Ze hebben mij goed voorgelicht over de wedstrijd en over het parcours. Ik weet dus wat ik kan verwachten.

Wat was voor jou het hoogtepunt? De 45 km is voor mij het hoogtepunt van deze week.

Dominique Absil (51)

Hoe ben je op het idee gekomen om mee te doen? Het leek mij al jaren erg leuk om bij een festival aanwezig te zijn. Elke dag is er iets anders te beleven in één van de dorpen die meedoen.

Hoe heb je je voorbereid? Ik doe niet mee met de marathon, voor ons draait alles om het vakantiegevoel. We hebben eerst een paar dagen gewan-deld. De afgelopen dagen zijn we onder begeleiding van de Bike Aca-demy de bergen in geweest. Ik was altijd erg bang om af te dalen. Dank zij de instructies ben ik inmiddels zelf ver-zekerder geworden.

Wat was voor jou het hoogtepunt?De begeleide fietstocht eerder deze week onder leiding van een gids van de Bike Academy. Maar ook het openings feest met de hillclimb in Brixen was erg gezellig. Elke dag wordt er op fietsgebied iets leuks ge orga ni seerd. En overdag heb je genoeg tijd om je eigen schema in te delen.

Lisette Steens (21)

Hoe ben je op het idee gekomen om mee te doen? We hebben met de familie een jaarplaats op de camping in Schwarzsee en nu kwam mijn vader met het idee om een groepje te vormen om mee te doen. Als je naar Kitz gaat, weet je dat het goed geregeld is. Alleen de vriend van mijn zus, mijn vader en ik hebben ons uit einde lijk ingeschreven. De rest is afgehaakt!

Hoe heb je je voorbereid? We kennen de omgeving goed, dus we weten wat we kunnen verwachten. In Holland fietsen we meer over de weg en door het veld. Dit is toch wel even wat anders. Een volgende keer wil ik meer uren op de mountainbike hebben gemaakt, want de afdalingen vond ik soms zo eng dat ik stukken moest gaan lopen.

Wat was voor jou het hoogtepunt? Dat ik voor het eerst aan een moun-tain bikemarathon heb mee gedaan. Ook al was het maar 24 km.

Arie de Goede (57)

Hoe ben je op het idee gekomen om mee te doen? In BIKE & trekking las ik er voor het eerst over. Niet veel later heb ik besloten me in te schrijven voor de KitzAlpBike lezers reis. Een goede keuze, zo blijkt achteraf.

Hoe heb je je voorbereid? Wat kun je eraan voorbereiden? Misschien een beetje meer in Spaarnwoude oefenen. Maar eigenlijk kun je dit in Nederland niet leren.

Wat was voor jou het hoogtepunt? De marathon! Het was de dood of de gladiolen en als je hem uitgereden hebt geeft dat veel voldoening. Naar beneden toe zijn er veel technische stukken. En ik heb omhoog voor het eerst alle versnellingen gebruikt. Ook de start is een beleving op zich. Dat gaat met dik 35 km per uur. Ook de beklimmingen liegen er niet om. Het stijgingspercentage ligt bijna overal boven de 10%. Er zit zelfs een stuk tussen van 25%!

ordt Hoogtevrees is op dit pad niet handig.


Zi

BTEKSFOTO

GerlDat Hollfantde Ntrek

Hijgemeetwintfietsbikeis demet afgeis bewintin debike

“DowHet DuitsleventechcycleAnd


Boven het Durlaßboden stuwmeer liggen de mooiste trails.

De vanAlp



Zillertal Arena

Bikegenot in GerlosTEKST: VINCENT ZEEBREGTSFOTO’S: ARTHUR WIEFFERING/ON26.EU

Gerlos, dat is toch die ‘Nederlandse’ wintersportplaats in het Zillertal? Dat dat Tiroolse skidorp zich mag verheugen in de belangstelling van Hollandse skiërs en vooral après-skiërs weet iedereen. Maar dat je er ook fantastisch kunt mountainbiken is minder bekend. Dat moet anders, vindt de Nederlandse bikeguide Robert Roos, die daarom een team van BIKE & trekking zijn favoriete trails liet zien.

Hijgende mannen hangen voorover gebogen over hun sturen. De zon schijnt meedogenloos en houdt geen rekening met stijgingspercentages tegen de twintig procent die laaglanders naar adem doen snakken. Wij, fotograaf Arthur, fietsmaatje Dennis en ondergetekende, zijn onderweg met de Nederlandse bikegids Robert Roos en een paar van zijn hotelgasten. Onze bestemming is de 1983 meter hoge Salzachjoch. Op zich geen grote jongen, maar met een hematocrietwaarde goed voor zeeniveau wordt de adem al snel afgesneden. Onder ons ligt het plaatsje Königsleiten, van waaruit de tocht is begonnen en dat net als Gerlos deel uitmaakt van de Zillertal Arena. In de winter afgeladen met een onwaarschijnlijk hoog percentage Nederlanders (dat in de vakantieperiodes de 60% raakt!), ’s zomers nog relatief onbekend als bikebestemming.

“Downhill is quite fun”Het gezelschap bestaat vandaag, naast onze gidsen en het B&t team, uit de Duitser Andreas en de Brit David. Die laatste zit voor de tweede keer in zijn leven op de mountainbike, maar daar is weinig van te merken. Gebrek aan techniek compenseert hij met enthousiasme en wilskracht. “Pretty crazy to cycle uphill, but downhill is quite fun”, vindt hij. De andere gast, de Stuttgarter Andreas, heeft de afspraak met zijn vrouw gemaakt dat hij de hele week mag

fietsen en dus gaat deze 52-jarige lycraboy pittig van start. Aan het materiaal mag het niet liggen, getuige de fonkelnieuwe Cannondale Flash onder zijn achterste. Gids Robert – Bobby voor vrienden – is Nederlander, maar al vele jaren ’s winters werkzaam als snowboardleraar. Een aantal jaar geleden heeft Robert ook het biken ontdekt en sinds een paar jaar is hij ’s zomers bikegids voor Hotel Almhof. Het Tiroler Zillertal staat bekend om de vele mountainbikeroutes, maar die liggen volgens Robert helaas redelijk ver bij Gerlos vandaan. Reden voor Robert om samen met bikegids Jörg van de Gaspingerhof zélf op onderzoek uit te gaan naar de mooiste singletracks. Dat dit eenvoudiger lijkt dan het is, blijkt wel als we in gesprek raken over de problemen die het aaneenrijgen van losse paden tot mooie routes met zich meebrengt. Diverse partijen hebben namelijk iets te zeggen over het gebied. Met name een Oostenrijkse wet die landeigenaren verantwoordelijk stelt voor ongelukken die kunnen gebeuren op de wegen en paden die over hun terrein lopen is een flinke rem op de ontwikkeling. Het aansprakelijkheidsrisico brengt namelijk met zich mee, dat de landeigenaren verplicht zijn een dure verzekering af te sluiten om eventuele claims te kunnen afdekken. Het kan immers gebeuren dat een fietser of wandelaar die iets overkomt de landeigenaar aansprakelijk stelt. Je snapt, dat om die reden landeigenaren niet staan te springen om bikers toe te laten. En daarnaast mogen jagers ook nog eens hun zegje doen. En jagers, die fietsen niet graag.

Broodje BosnaTerug naar de klim. We zijn inmiddels op het hoogste punt van de Salzachjoch aangekomen, op de grens tussen Tirol en Salzburgerland. Het op één na mooiste van boven komen na een pittige klim is toch wel het uitzicht. >>

en ails.

De drieduizenders van de Zillertaler Alpen.



Maar na een kruisje geslagen te hebben voor het kapelletje, besluiten we te profiteren van het mooiste wat het bereiken van de top met zich meebrengt: de afdaling. Het eerste deel loopt over hetzelfde pad als de heenweg en nu pas valt op dat we over relatief egale steenslagpaden rijden. Dat moet anders kunnen! Als we Robert vragen of er ook wat meer uitdagende singletracks op het menu staan hoeft hij niet lang na te denken. Luttele minuten later opent Robert een hek, kijken we een koe in de mooie ogen, legt fotograaf en overtuigd vegetariër Arthur nog één keer uit dat je die toch écht niet kunt opeten en zeilen we over een spannend pad naar beneden. Tijdens de afdaling hebben we regelmatig zicht op de Durlaßboden, een stuwmeer dat de weide omgeving van elektriciteit voorziet. We eindigen de voormiddag op het terras van de Seestüberl, direct aan het meer. Daar zetten we onze tanden in een broodje Bosna, aangeraden door Jörg. Het lijkt in eerste instantie gewoon een broodje met bratwurst, maar vanwege de vele uien en een kruidige saus is het veel pittiger. Lekker! Nieuwsgierig als we zijn vragen we eigenaar Tony waar de naam Bosna vandaan komt, maar de uitbater van de Seestüberl blijft ons het antwoord schuldig.

Gerlos is een echt skidorp. Men is goed ingesteld op gezinnen en zéker op de wensen van Nederlandse gasten. Reden dat je vaak goed wegkomt met de Nederlandse taal, iets wat met name voor kinderen een fijne gedachte is. “Vaak zie je dat de vrouwen, als ze niet mee willen fietsen, gaan wandelen met een gids van het hotel of naar een thermaal bad gaan en dat de kinderen een van de vele kinderprogramma’s volgen. Dan kan pappa lekker de hele dag fietsen”, horen we van Erich Horrer, wandelgids van Gaspingerhof en eigenaar van een aanzienlijke Nederlandse woordenschat. Aangezien wij op pad zijn zonder vrouw en kinderen is overleg niet nodig en besluiten we voor de kick en het mooie uitzicht nog snel even de fietsen in te laden in een gondel van de Isskogelbahn. Ook hier is het enthousiasme van onze gidsen niet te stoppen. Ook wandelgids Erich, in zijn vrije tijd fervent fietser, heeft zijn fiets klaar staan, waardoor we met een grotere groep dan verwacht naar boven gaan. Om vervolgens zo snel mogelijk weer af te dalen naar het hotel. Hotel Gaspingerhof heeft een terras direct aan de straat en in het zonnetje genieten we met onze nieuw verworven vrienden van een verfrissing en nemen we nagenietend de heldendaden van die dag nog eens door.

SuperlatievendagDe volgende ochtend plegen we na het ontbijt nog wat noodzakelijk onderhoud aan de fietsen in de speciaal voor mountainbikers ingerichte ruimte bij het hotel. Vandaag gaan we fietsen bij de Krimmler Wasserfälle, met een gezamenlijke hoogte van 380 meter niet alleen de hoogste serie watervallen van Oostenrijk, maar ook van Europa. Dit keer gaat Jörg met ons mee en zorgt Robert ervoor dat de hotelgasten aan hun trekken komen. Jörg voert ons over verschillende mooie paden en de afdaling die hij ons voorschotelt is tech-nisch wellicht niet te moeilijk, maar sommige secties vergen toch het nodige van onze con-cen tratie en rijvaardigheid. We fietsen de hele ochtend door het nationale park Hohe Tauern, het grootste aan eengesloten natuurgebied van Oostenrijk. Het lijkt erop dat we deze dag ver-blijven in superlatieven. Als we even later op de grote parkeerplaats aangekomen zijn, tussen de busladingen toeristen die allemaal de waterval willen zien, maken we dat we wegkomen. Onder weg passeren we de Isskogelbahn en ja, de lokroep is te groot. We gaan nog één keer naar boven en sluiten ons verblijf in Gerlos af met een afdaling over de enige singletrack exclusief voor moun tain bikers die het gebied rijk is. En dat is een hele mooie bekroning van een heerlijk weekend.

I N F O

Routes Het bikegebied van de Zillertal Arena, met de plaatsen Gerlos, Wald, Königsleiten en Krimml, omvat 232 kilometer aan goed gedocumenteerde routes, waarbij de kleuren blauw, rood en zwart staan voor de verschillende moeilijkheidsgraden. Wie het Biketicket Zell-Gerlos aanschaft, kan van verschillende gondelbanen gebruikmaken om boven te komen. Mapjes met losbladig kaartenmateriaal zijn verkrijgbaar bij de verschillende VVV’s, wie digitaal is aangelegd kan bij die VVV’s ook een gps huren: (€12.- per dag) met daarin alle gangbare bikeroutes. De routes zijn ook terug te vinden op de website, waar een handig menu je gidst naar de route die bij jou past.www.zillertalarena.com

VerblijfWij verbleven in viersterren hotel Gaspingerhof, aangesloten bij Mountainbike Holidays (www.bike-holidays.com) en voorzien van een goed geoutillieerde fietskelder. Het hotel heeft eigen gidsen die dagelijks tochten organiseren in de omgeving. Ook aangesloten bij Mountainbike Holidays is Almhof Family Resort, waar de Nederlandse gids Robert Roos de scepter zwaait over de dagelijkse routes. Tussen beide hotels bestaat een goede samenwerking. Ook zijn er programma’s voor kinderen en partners die bijvoorbeeld een wandeling verkiezen boven een fietstocht.www.gaspingerhof.atwww.kinderhotel-almhof.at

Activcard Tussen mei en oktober kun je tegen een vriendelijk geprijsd tarief de Zillertal Activcard aanschaffen. Deze kaart biedt je toegang tot elf skiliften, gebruik van zwembaden, gebruik van openbaar vervoer en korting bij aangesloten partners in het Zillertal. (Prijs volwassene voor 6 dagen: €51.-)www.zillertalarena.com

NE

RLEC

20

Licht, stzijn optisnelheiddetailopop de ve

Ontworp

Meer info

Bikers only.

Schotterstraße naar boven.

Bij welke hut gaan we lunchen?

Zum wohl!


ver en. p

er

de

oon

er. t,

t

n”,

et n en.

met

je d

n

rgt

sief

ft,

e ook

bike

n

NEW

RTLECTOR

2011

Licht, stijf, snel – dat zijn de eisen die onze wedstrijdrijders stellen aan hun winnaarsbike. Onze RT-modellen zijn optisch en technisch volledig vernieuwd. Ze combineren de veerprestaties van een allmountain met de snelheid van een hardtail. We hebben onze high-end marathonbikes volgepakt met technische finesses en slimme detailoplossingen. Hierdoor hebben ze enorm veel tractie bergop gekregen, zonder negatieve aandrijvingsinvloeden op de vering. Zo brengen ze je ook ontspannen en snel bergaf.

Ontworpen voor racers maar ook voor jou. Net zo geschikt voor een Worldcup als voor een zondagochtendtoertje.

Meer info op: www.ghost-bikes.com

Officiële Toerismepartner


Sa

BTEKSFOTO

‘WatBarbhaaralleegeben OgemKort

Op ade emeteeen van van waalopegemnochvrolijneemrichttussen m

De nmooge kleblauwnatteachtaan bloebuigkrijgtbeteerg hinkomningrond

De bbabblageme hwijzedan De gande


De oudste huizen van Hallstatt aan het gelijknamige meer dateren uit de veertiende eeuw!



Salzkammergut

Biken en genietenTEKST: BARBARA VAN DER KEURFOTO’S: ATHUR WIEFFERING/ON26.EU

‘Wat is het hier mooi!’, roept B&t reisredactrice Barbara van der Keur keer op keer uit tijdens haar bezoek aan Salzkammergut. En dat niet alleen. Deze Oostenrijkse regio in het grens-gebied van de deelstaten Steiermark, Salz burg en Oberösterreich biedt méér dan 1.300 km gemarkeerde routes voor bikers van alle niveaus. Kortom, een perfecte vakantie bestemming.

Op advies van Andrea, onze gastvrouw, kiezen we de eerste dag voor een toer met niet te veel hoogte-meters. “Dan kun je er rustig inkomen”, zegt ze met een knipoog. Ze geeft ons een handige kaartenset van het Salzkammergut met zestien deelkaarten van het gebied. Rond het plaatsje Bad Goisern, waar ons hotel Landhotel Agathawirt gevestigd is, lopen verschillende routes. De routes zijn duidelijk gemarkeerd en ook op gps verkrijgbaar. Wij fietsen noch met kaart, noch met gps, maar met gids. Een vrolijke Oostenrijker met een gezellige bierbuik. Hij neemt ons mee langs de rand van het kleine dorpje richting de eerste berg. We kronkelen behendig tussen oude bomen door, over dikke boomwortels en met bladeren bedekte rotsen. Dat gaat lekker.

De natuur is nu, het is eind september, op haar mooist. De temperatuur is bijna zomers en de ge kleurde bladeren steken vurig af tegen de strak-blauwe hemel. Dit is heel wat anders dan de grauwe natte blubber bende die we in Nederland hebben achter gelaten! De bloembakken, die hier werkelijk aan elk kozijn of balkon hangen, zitten nog vol rood-bloeiende geraniums. Als we het dorp voorbij zijn buigen we af om aan de eerste klim te beginnen. Hier krijgt de term ‘er rustig inkomen’ een heel andere beteke nis. Bij deze route hoef je misschien niet erg hoog te klimmen, maar wel vrij steil. Het ‘rustig inkomen’ slaat op het tempo, maar niet op de in span-ning. Mijn hart slaat sneller dan dat mijn pedalen rondgaan. Ik begin Andrea’s knipoog te begrijpen.

De bierbuik van de gids blijkt ook misleidend. Vrolijk babbelend fietst hij probleemloos de berg op. Mijn lage tempo geeft me de gelegenheid rustig om me heen te kijken. Het valt me op hoeveel beweg-wijzering er te vinden is. Er zijn bomen waar meer dan vijf ver schillende routes op aangegeven staan. De gids heeft gelukkig adem genoeg om het een en ander toe te lichten. Zo leer ik al snel over de grote

tochten van Salzkammergut. Zo is er de Trans-Salz-kammer gut, een 294 km lange route die van zuid naar noord door het Salzkammergut loopt. Deze avontuurlijke tocht van 4 etappes loopt over 7.004 hoogte meters, waarbij je ook flinke stukken moet afleggen met de fiets in je nek. De Salzkammergut Trophy heeft hier ook bordjes hangen; de grootste mtb-marathon van Oostenrijk met meer dan 3.000 deel nemers en duizenden toeschouwers. Maar ook de Dachstein ronde loopt door dit gebied.

Alle routes leiden je langs de Ewige Wand en dat is te begrijpen. In die loodrechte bergwand is een smal pad uitgehakt. Het is een geweldige ervaring om daar te biken. De ware toerist in me steekt dan ook de kop op en ik stop om een foto van het indrukwekkende uitzicht te maken. Vanaf deze hoogte is goed te zien wat Salzkammergut zo bijzonder maakt. Brede dalen met veel water, besneeuwde bergtoppen en veel, heel veel natuur. Daar door heen lopen niet minder dan 1.300 km uitgepijlde mtb-routes en bergpaden. Ons oog valt direct op de Hallstättersee, het meer dat achter ons hotel ligt. We besluiten om erheen te fietsen. Natuur-lijk niet voordat we een heerlijke punt haus gemachte apfelstrudel eten in een berghut. Dit uitzicht willen we wel wat langer bewonderen. De mannen fietsen de stoere route. Recht naar boven over een glibberig rotspad om dan heerlijk af te dalen richting strudel. Ik kies voor het pad dat redelijk vlak en recht op het doel afgaat, want voor elke biker is er een geschikte trail te vinden in dit gebied.

Na een welverdiende pauze dalen we af langs gezellige dorpjes, door ongerepte stukken bos en over geweldige singletracks die je bloed sneller doen stromen. We rijden een rondje Hallstättersee, een relaxed stukje fietsen rond het meer dat zo vlak als een spiegel tussen de bergen ligt. “Je moet hier geweldig kunnen wakeboarden”, merkt Dennis op en ik zie dat hij er al zin in heeft. Deze toer is voor hem misschien te tam. Gelukkig is er genoeg te zien. Een flink stuk fietsen we over een soort balkon dat aan de rotsen is bevestigd. Zo fietsen we niet langs, maar over het opvallend heldere water.

We naderen het dorpje Hallstatt aan de voet van de Salzberg. Tot de 19e eeuw kon het stadje alleen bereikt worden via een bootverbinding. Dat

verklaart de vele botenhuisjes die we al van verre zien liggen. Het woord ‘salz’ uit Salzkammergut krijgt hier betekenis. Het dorp is dankzij het zout dat al 2800 jaar lang uit de Salzberg wordt gehakt tot bloei gekomen. Als je zin hebt kun je in het Heimatmuseum de vele vondsten uit de oudste zoutmijn bekijken. Of met de zweefbaan omhoog tegen de Dachstein Gruppe, waar je langs water-valletjes naar de ingang van een zoutmijn kunt wandelen en een rondleiding kunt krijgen. Wij blijven liever op de mountainbike, want het is een belevenis door Hallstatt te fietsen. De huizen staan erg dicht op elkaar en de oudste gebouwen dateren uit 1500. ’s Avonds in het hotel raken we tijdens ons drie-gangen menu niet uitgepraat over het prachtige Salz kammer gut. Bij het nagerecht bekijken we de foto’s die we vandaag gemaakt hebben en maken plannen voor de morgen. Hier zijn we voorlopig niet uitgefietst!

I N F O

AlgemeenFerienregio Dachstein-Salzkammergutwww.dachstein-salzkammergut.at

Ausseerland Salzkammergutwww.ausseerland.at

RoutesWe maakten gebruik van de Salzkammergut MTB-Führer, een kaartenpakket met alle routes, inclusief de Dachsteinronde en de Trans-Salzkammergut. Dit pakket is voor €16,- euro te bestellen op de website van Salzkammergut. www.dachstein-salzkammergut.at

Bikehotel tipsLandhotel Agathawirt, Bad Goisernwww.agathawirt.at

AlpenParks Hagan Lodge, Altausseewww.hagan-lodge.at

Gidsen en rijtechniekMountainbike-Zentrum Salzkammergutwww.bikezentrum-salzkammergut.at

n

de !

Een echte must do: het pad langs de ‘Ewige Wand’.

What goes up, must come down. Gelukkig!


Ba

RTEKSFOTO

Wie de oliggezuidtrekin deVinc

Het in BadorpKleinNatioeen dit gEn hverkwaregroogerebevogehoplanNoctoekhet gAls wnaarstraagedadooralpe


Geen scherpe bergtoppen. Daarom heten de Nockbergen zoals ze heten.

Eveknawete w



Bad Kleinkirchheim, Karinthië

Rocken in de NockbergeTEKST: VINCENT ZEEBREGTS FOTO’S: ARTHUR WIEFFERING/ON26.EU

Wie denkt dat je in Karinthië alleen maar aan de oevers van één van de vele meren kunt liggen, heeft het mis. Ook bikers komen in deze zuidelijke Oostenrijkse deelstaat serieus aan hun trekken. De zon zou er ook meer schijnen dan in de rest van Oostenrijk, maar daar heeft B&t’s Vincent Zeebregts helaas niets van gemerkt…

Het is al laat als we neerstrijken in Hotel Kärntnerhof in Bad Kleinkirchheim, een doorsnee Karintisch dorpje. Nou ja, helemaal doorsnee is het Bad Kleinkirchheim niet, want het ligt aan de voet van Nationalpark Nockberge, een natuurgebied met een omvang van 184,3 km2! Kenmerkend voor dit gebied zijn de zacht glooiende bergtoppen. En hiermee is tevens de naam van de bergen verklaard. Tegen het eind van de jaren zeventig waren er plannen om van het hele gebied één groot skigebied te maken. Dat die plannen niet gerealiseerd zijn is te danken aan de lokale bevolking. Bij een referendum dat in 1980 werd gehouden, was 94% van de bevolking tegen de plannen. En om het unieke landschap van de Nockberge te beschermen tegen de plannen van toekomstige projectontwikkelaars besloot men van het gebied een nationaal park te maken. Als we de volgende ochtend wakker worden en naar buiten kijken zien we de overkant van de straat niet meer. Bovendien is de temperatuur flink gedaald. Het uitzicht wordt volledig ontnomen door dichte mist en het regent pijpenstelen. De alpenzomer, die in 2010 gekenmerkt werd door heel

veel regen, is daar ook in september nog niet mee klaar. Helaas. Weer om binnen te blijven, vinden de wandelaars in ons hotel. Voor ons geen optie, want inmiddels hebben onze gidsen voor de komende twee dagen zich gemeld. Tijd om kennis te maken met de verpersoonlijking van álles wat in Bad Kleinkirchheim en omstreken met sport te maken heeft: Wolfgang Krainer. Wolfgang - Wolffie voor vrienden - bezit een eigen sportschool met aanpalende winkel, van waaruit hij cursussen en kampen aanbiedt op het gebied van tennis, zeilen, mountainbiken, kanoën, boogschieten en ga zo maar door. En dan hebben we het nog niet gehad over zijn winteraanbod. Top of the bill in zijn programma lijkt ons de Alpe Adria Bike, een alpendoorsteek van vier tot zes dagen over drie bergketens. Start in Salzburg, dan door Karinthië naar de Adriatische Zee, wat een totaal oplevert van maximaal zevenduizend hoogtemeters en voor de liefhebbers een frisse duik in zee.

Verlengde Land Rover DefenderWolffie wordt vandaag vergezeld door Claus, die de komende dagen onze gids zal zijn. Buiten staat een imposante combinatie te wachten: een verlengde Land Rover Defender met daarachter een ingenieus ontworpen biketrailer waarop maar liefst twintig bikes meegenomen kunnen worden. We rijden naar St. Oswald om vanaf daar de cabinelift omhoog te nemen naar de top van de Brunnach (1.900 m). Het plan is om ronde 14 uit het aanbod van Nockbike te gaan rijden, met als eindpunt de Klamerhütte, onze

overnachtingsplek. In de stromende regen halen we onze fietsen van de trailer. De lift draait niet. Want: wie wil met dit hondenweer naar boven? Nu blijkt dat Wolffie hier zo’n beetje the man is, want na een kort gesprek met het liftpersoneel zet het zware vliegwiel zich speciaal voor ons in beweging! Eenmaal boven aangekomen duikt Claus meteen een zeer technisch pad in, nog eens verzwaard door alle nattigheid. Het lijkt Claus niet te deren en hij geeft direct zijn visitekaartje af. Weer beseffen we dat fietsen met een gids zijn voordelen heeft, want ondanks dat er veel routes al in kaart zijn gebracht, komen we nu op plekken die we zelf nooit gevonden zouden hebben. Claus blijft ondertussen bezig om ons de mooiste singletracks te tonen die het gebied rijk is. Wat ook opvalt is dat hij continu een blik achterom werpt om te kijken of we wel kunnen volgen. Zou hij twijfelen aan ons kunnen of gewoonweg zijn eigen kwaliteiten op het juiste niveau in weten te schatten? Ik houd het op het laatste; Claus is de eerste gids sinds tijden die ons werkelijk zoek zou kunnen rijden.

Tijd om aan te sterkenNa een tijd ‘gespeeld’ te hebben op de mooie glooiende paden van dit deel van Nockberge is het tijd om aan te sterken. Dat doen we in de Aichholzer Hütte. De vrouw des huizes zegt de remedie te kennen tegen doorweekte fietsbroeken en klotsende fietsschoenen, want binnen brandt het vuur van de oven, waarin een heuse Reindling vorm krijgt. Reindling is een soort cakerol, gevuld >>

pe

en gen en.

Even lekker knallen om weer warm te worden.



met kleinde gvleesboerNadwe –handen vplenkarrede bkijkeals winmidweekomhet sKlamis beOok de hWat dagete mschuDaarmet we den mgerevan Mohgeleblijkbook

AlcoAls dafgeschn

De Nockbergen liggen vól met dit soort singletracks.

Nog een paar bochten, dan zit ’t er weer op.

Hütver

Niemasch



met noten en rozijnen. We beginnen rustig met een klein stukje, kopje thee erbij. Maar voor we het in de gaten hebben, staat de hele tafel vol! Kazen, vleeswaren, broden. Alles zelfgemaakt op de boerderij beneden in het dal. Nadat we opgewarmd en aangesterkt zijn, trekken we – heel fijn – onze doorweekte schoenen en hand schoenen weer aan, zetten de helmen op en vervolgen onze tocht richting Radenthein. Het plenst nog steeds. We rijden nu afwisselend over karren sporen en moerassige velden boven op de berg, waar koeien ons versuft staan aan te kijken. Ik bike graag, maar ben toch maar wát blij als we de Klamerhütte bereiken. Het is weliswaar inmiddels gestopt met regenen, maar zomers is het weer nog niet te noemen en we zijn allemaal vol-komen doorweekt en ijskoud. We blijken ondanks het slechte weer niet de enige gasten te zijn in de Klamerhütte. Een groep bankmanagers uit Salz burg is bezig met een tweedaagse cursus team building. Ook dat kan je dus in een berghut doen. ’s Winters is de hut een uitvalsbasis voor toer skiërs en -boarders. Wat de managers precies gaan doen de komende dagen komen we niet te weten – het zal vast iets te maken hebben met hun bonussen – want wij schuiven aan in de ruimte direct naast de keuken. Daar is de 18-jarige boeren zoon Johannes al bezig met het bereiden van de maaltijd. Wederom ervaren we de voor deze streek zo karakteristieke gastvrijheid en maken we kennis met streekgebonden gerechten. Eén ervan is Mohn butter, een mengsel van maanzaad, honing, hazel noten, rum en boter. Mohnbutter wordt normaal gesproken geserveerd bij gelegenheden als bruiloften en verjaardagen, maar blijkbaar mag je er door weekte en vermoeide gasten ook mee verwennen.

Alcohol stokenAls de magen gevuld zijn, worden de borden snel afgehaald, om plaats te maken voor een kleine schnaps brennerei. Op basis van appel en peer

gaan we onze eigen snaps, zeg maar jenever, maken. Tegen de tijd dat de eerste druppels alcohol in het glaasje vallen, heeft Johannes zijn werk in de keuken afgerond. In zijn handen een Steirische harmonica, waarmee hij onze toch al tamelijk Oostenrijkse avond verder muzikaal inkleurt. Nog even en het wordt een écht dolle boel, hier in de Klamerhütte! Maar we’re on a mission to bike, niet om helemaal laveloos te gaan op eigengestookte booze. En dus duiken we niet al te laat onder de wol in het slaapzaaltje van de Klamerhütte. Ook daar worden we overigens muzikaal verwend, door teammaatje Dennis, die heerlijk onbekommerd zijn huig luid laat ronken. Dennis kijkt de volgende ochtend wel wat verbaasd als hij een stapel kussens rond zijn bed aantreft, gegooid om hem – tevergeefs – uit zijn ritme te halen.

Na een goed ontbijt stappen we op de fiets om route nummer 8 te vervolgen. Gelukkig voor ons is het vandaag droog en is de thermometer weer wat opgeklommen. Omdat de Nockberge relatief laag zijn, fietsen we veel door het groen. Laag staat hier niet gelijk aan makkelijk! In de achttien jaar dat Wolfgang en zijn maten bezig zijn met mountainbiken hebben ze alle moeilijke singletracks in kaart gebracht. Hun streven is om per berg drie tracks aan te leggen en te documenteren. Toch rijden we vandaag relatief makkelijke paden en kunnen zo volop genieten van de natuur. We eindigen de rit rond de middag bij de sportschool van Wolffie. In de namiddag biedt Wolffie ons aan om gebruik te maken van de vele mogelijkheden die zijn sportschool biedt. Arthur en Dennis besluiten aan de kant te blijven, ik laat me begeleiden door instructrice Jenny in een open zeilbootje op de Feldsee. Er staat een stevige bries en dan is zo’n bootje ook best hard aanpoten. Na een halfuur meren we weer af. We praten nog wat bij met Wolffie en Claus, schudden handen en vertrekken naar het hotel voor een warme douche.

I N F O

Bad KleinkirchheimVeel toeristen komen naar Nockberge voor de rela-tief makkelijke bergen. Doordat ze niet hoog, steil en rotsig zijn, zijn ze uitermate geschikt voor wan delen en fietsen. Daarnaast biedt het meer veel mogelijk-heden tot watersport, zodat een afwisselende vakantie geboden kan worden. Waarschijnlijk de reden dat Landal een park heeft geopend in Bad Kleinkirchheim. Kijk dus niet vreemd op als je in de zomer in de Nockberge veel Nederlands hoort. www.badkleinkirchheim.at

RoutesWij hebben met lokale gidsen gefietst, maar er is ook volop kaartmateriaal beschikbaar. En ga ook even naar http://maps.nockbike.at. Dit prachtige, interactieve routeprogramma wijst je digitaal de weg over de hellingen van de Nockberge.http://maps.nockbike.at

Gidsen en techniektrainingenDit is het terrein van onze gids Wolfgang Krainer. Zijn sportschool is te vinden op: www.nockbike.at

VerblijfWij verbleven in Hotel Kärntnerhof. Dit sport- en familiehotel is lid van de organisaties Mountainbike Holidays en Roadbike Holidays. Dit betekent onder andere, dat bikers en racefietsers gebruik kunnen maken van het uitgebreide route-aanbod, indien gewenst met gids. www.harmonys.atwww.bike-holidays.comwww.roadbike-holidays.com

Algemeenwww.nockbike.atwww.karinthie.com

gen

t s.

aar dan eer

Hüttenwirt Johannes verzorgt de muziek.

Niet op een nuchtere maag: zelfgestookte schnaps.

Caloriebom: Kärntner Reindling.


M

BTEKSFOTO

Je bvia Bhet helede dheerbike

HeleZwitgletskalk salpetot dvan bouwgelevvan din MtotalAlholijk zregegroode reMaais erweezadecutieKreuis vate zi

Eveop van

’s Zhetop

Karrenspoor naar de top van de Bartolomeusberg.




Montafon, Vorarlberg

Biken tussen drieduizendersTEKST: FLORY KERNFOTO’S: TVB MONTAFON

Je bent er zo weer voorbij, als je met de auto via Bregenz op weg bent naar Tirol. We hebben het hier over het Montafon, het afgelegen dal helemaal aan de westgrens van Oostenrijk, in de deelstaat Vorarlberg. Het is daar namelijk heerlijk mountainbiken, zo ondervond mountain-bike journalist Flory Kern.

Helemaal in het westen van Oostenrijk, tegen de Zwit ser se grens aan, ligt het Montafon-dal. De ver-gletsjerde bergtoppen en ruige steenklompen van kalk steen staan in schril contrast met de lieflijke alpen weiden en almen. Tot 1900 behoorde Montafon tot de armste dalen van de Alpen, tot de opkomst van het berg toerisme en de daaruit resulterende bouw van wegen en berghutten. Van de toen geleverde inspanningen profiteren mountainbikers van daag de dag nog steeds. Immers: bikers treffen in Monta fon goed uitgepijlde toertochten met een totale omvang van 860 kilometer. Alhoewel Montafon bekend staat als een uitzonder-lijk zonnig dal, treffen wij het de eerste dag niet: regen. We nemen daarom in een café in Schruns, de grootste plaats van het dal, een bakkie en besteden de rest van de tijd aan het bestuderen van de kaart. Maar zelfs als we die helemaal uit ons hoofd kennen, is er geen enkele sprake van ver betering van de weers situatie. Niets aan te doen, we zullen in het zadel moeten. We krijgen nog even uitstel van exe-cutie, omdat we de gondel omhoog nemen naar de Kreuz joch. Door het beslagen venster van de gondel is vaag de witte laag op de takken van de bomen te zien: sneeuw! En dat midden in de zomer. De

twintig centimeter dikke sneeuw laag verandert ons biketochtje in een listige glijpartij. Het is vaak raden waar het pad precies ligt, de stenen zijn nat en glad en bij elke wortel wil het voor wiel precies de andere kant op als jijzelf. Uiterste concentratie dus, want ook bij droog weer zijn de trails die van de Kreuzjoch naar het Silbertal lopen al behoorlijk uitdagend.

FlowIn ‘het Zonnedal’, zoals de locals zelf zeggen, is het inderdaad gestopt met regenen. En tijdens een pauze op een terras op het marktplein krijgen onze kleren de kans op te drogen. Tijd voor de tweede ronde, de Bartolomeusberg op. Deze keer niet met hulp van een gondelbaan, maar op eigen kracht. Een goede conditie is dus geen overbodige luxe, maar de zon die de zuidhellingen verwarmt maakt veel goed. Bij Berggasthaus Rellseck op 1.500 meter hoogte gaat de vaart er al een beetje uit, maar we geven niet toe aan dorst en lekkere trek en rijden door zoals we gepland hebben; naar de Alpe Latons aan de andere kant van de berg. Niet voor niets! Op ruim 1.600 meter hoogte wordt daar Sura Kees gemaakt, een Montafoner kaasspecialiteit, geserveerd met een onvergetelijk uitzicht op het gebied waar de rivier de Lech ontspringt. Voor het zover is, moeten we nog tot iets meer dan 1.800 meter omhoog, dan dalen tot 1.640 meter voor een welverdiende pauze. Het volgende doel zijn de singletracks op de Itonskopf. Een prachtig pad slingert kilometers lang langs de helling en brengt ons uiteindelijk snel en vloeiend terug naar onze uitvalsbasis Schruns.

I N F O

AlgemeenHet Montafon is het meest zuidelijke deel van de Oostenrijkse deelstaat Vorarlberg. Het dal ligt ingeklemd tussen Zwitserland en Tirol.www.vorarlberg.travel +43 (0)5556-722530

RoutesHet padennetwerk van het Montafon is tot stand gekomen in samenwerking met Mountainbike Club Montafon. Oftewel: hier zijn liefhebbers aan het werk geweest. Net als bij skipistes zijn de paden op moeilijk-heids graad ingedeeld met de kleuren blauw, rood en zwart. Op de website zijn de verschillende routes te bekijken en kaarten en roadbooks te down loaden. En voor eigenaren van een gps: via de site kan je ook de gps-data van de routes gratis down loaden. www.montafon.at/nl

VerblijfDe organisatie Mountainbike Holidays (bike-holidays.com) heeft in het Montafon vier gespecialiseerde bikehotels. Lidmaatschap van Mountainbike Holidays garandeert dat het hotel speciale faciliteiten voor bikers heeft en dat route-informatie voorradig is. Ook kunnen deze hotels voorzien in gidsen en bike-instructie. www.spa-alpenrose.atwww.alpenhotel-bitschnau.atwww.montafonerhof.comwww.grandau.at

Tip: de Barto-lomeusberg.

De smalle weg naar de Tilisunahut.

Even bijkomen op het dorpsplein van Schruns.

’s Zomers is het Montafon op z’n mooist.

aar

erg.


XX BIKE & TREKKING Oostenrijk Special

Wie RadDaaligt Sbike

Als omooten tde cen devenpittigPreuslaphet O’s Ockomzijn, Waaeen snowaan

Sc

RTEKSFOTO


BernumDui

Goeaan

Neem de naam ‘Niedere Tauern’ niet letterlijk: een flink deel van de route ligt boven de boomgrens.



Wie vanuit de stad Salzburg naar het zuiden rijdt, kan bij het plaatsje Radstadt naar het oosten afbuigen, het opvallend groene Ennstal in. Daar, tussen het imposante Dachsteinmassief en de Niedere Tauern, ligt Schladming. Een perfecte uitvalsbasis voor een reeks prachtige biketochten, zo ondervond B&t’s Vincent Zeebregts.

Als ons team laat in de middag zijn intrek neemt in Hotel Schütterhof in Rohr-moos worden we enigszins argwanend bekeken. Wat wil je, het hotel herbergt ten tijde van ons bezoek - off season, eind september - vooral wandelaars uit de categorie babyboom. Maakt niet uit. Het eten smaakt er niet minder om en dat de serveerster in zo'n fijn traditioneel dirndljurkje rondloopt schaadt evenmin. We maken het niet laat, want er staat voor de volgende dag een pittige tocht op het programma, dwars door de Niedere Tauern. Eerst via het Preuneggtal omhoog naar de Giglachseehütte op bijna 2.000 meter, daar slapen en dan de volgende dag via een doorsteek door het hooggebergte via het Obertal weer terug naar Rohrmoos. ’s Ochtends aan de ontbijttafel maken we kennis met Birgit, onze gids voor de komende twee dagen. Jawel, Birgit is een dame. We zijn dus, ouderwets als we zijn, op onze hoede, zeker als ze vertelt dat ze moeder is van twee kinderen. Waarna we weer vertrouwen krijgen als we horen dat ze de scepter zwaait over een top sport familie. Haar man was lid van de Oostenrijkse skiselectie, haar snow boardende zoon traint op datzelfde moment op de Dachsteiner gletsjer aan de overkant van het dal, als lid van de Oostenrijkse Nationalmannschaft.

FamiliealmNatuurlijk worden we voor ons wantrouwen gestraft, want al tijdens de eerste hoogte meters blijkt dat deze sportieve Einheimische ons allemaal zoek kan fietsen, als ze zou willen. Birgit is bovendien een begenadigd gids en weet álles van de regio. Dat Birgit gewend is aan de hoogte wordt onderstreept door een niet af latende stroom verbale informatie die ze op me afvuurt. Het is niet netjes om alleen maar te knikken, maar na een tijdje word ik toch stil van mijn kant. Of ik raak buiten adem, dat is misschien een betere omschrijving. Dat blijft zo tot Birgit op een gegeven moment vraagt of we misschien geïnteresseerd zijn om de familiealm te bezoeken halver wege de klim. Instemmend knikken we en slaan een grindpad in, dat 200 meter verderop eindigt voor een poort, met daarachter een prachtig authen tieke almhut. De hut stamt uit de 17e eeuw, vertelt Birgit, en is al generaties in handen van haar familie. Op het bijbehorende land staat haar oom, een tanig gebruind mannetje, koeienpoep met een hark uit te spreiden. En voor ons ligt een vijver waarin dikke forellen loom rondzwemmen. Birgit vertelt trots dat ze als kind hier altijd met haar broers ging zwemmen Ze wijst vervolgens een adelaarsnest aan dat er al is zolang ze zich kan herinneren en vertelt ook nog over de kleine grot waar ze altijd naartoe klommen om de aanwezige mineralen te bewonderen. Mooie jeugd, lijkt me. We lopen even binnen, zorgen dat we ons hoofd niet stoten aan de lage deuropening en verbazen ons over het feit dat alles niet alleen eeuwenoud is, maar er ook zo uitziet. We vullen de bidons met heerlijk fris bronwater en stappen weer op om de tocht te vervolgen. We hebben immers een doel te bereiken: de Giglachseehütte. >>

Schladming-Dachstein, Steiermark

Rondje Niedere TauernTEKST: VINCENT ZEEBREGTS FOTO’S: ARTHUR WIEFFERING/ON26.EU

Bergmeer nummer tig: de Duisitzkarsee.

Goede route-aanduidingen. Niet uitglijden!

Zo veel bochten. Je wordt er duizelig van.

iet k ligt

ens.



PorsHet verraTurbop houdeoverinscTeruhaarte howande egepaUrspechtkeienaarHelaals jeBirgmet moenaarEvenbestmeeDie aintreluttemet enig

DenDe vaan deelWe richtmeede ogelaEenmwe -We rondrijkerafzie

Slapen in een berghut, heerlijk eten, sterrenhemel: de toer door de Niedere Tauern is een bikers dream.

Ja hnat



Porsche 911 TurboHet grind op het pad is inmiddels veranderd van fijn in grof. We zijn daarom flink verrast als we na enige tijd voorbij gereden worden door twee grommende 911 Turbo’s. Wat is hier aan de hand? Geen tijd om over na te denken, want bijna op hetzelfde moment gaat Birgit alweer uit het zadel. Reden: er zou hier een oude Romeinse weg liggen. En inderdaad, als we een stuk zompig moerasland overgestoken zijn staan we op een grote platte steen waarop nog vaag Latijnse inscripties te zien zijn! Terug op de fiets wordt de klim steeds pittiger, wat te zien is aan de venijnige haarspeldbochten die de verschillende hoogtemeters aan elkaar rijgen en te horen aan de enthousiaste reacties die we losmaken bij passerende wandelaars. Iets verderop ontwaren we een parkeerplaats en vinden we meteen de eindbestemming van de twee 911 Turbo’s. Gebroederlijk naast elkaar geparkeerd wachten ze tot hun baasjes uitgedronken zijn op het terras van de Ursprung Hütte op 1604 meter hoogte. Even na de Ursprung Alm is het toch echt gedaan voor laagliggende vierwielers; het grind maakt plaats voor serieuze keien en een stijgingspercentage dat de twintig procent ver overtreft. Ik verlang naar een bezienswaardigheid van Birgit die maakt dat we even kunnen stoppen. Helaas, de stop blijkt pas plaats te vinden bij de Giglachsee zelf. De voldoening als je boven op een berg aankomt is des te groter. Birgit loopt nog even mee naar binnen om een paar zaken te regelen, drinkt wat met ons op het zonneterras en daalt vervolgens snel af naar het dorp. Het eten moet klaar staan als pa en de kinderen thuiskomen en bovendien moet ze nog naar een ouderavond van school. Dat zet onze prestatie weer in perspectief! Even later liggen we dubbel van het lachen als Arthur een bord Kaiserslautern bestelt, doelend op Kaiserschmarrn, een Oostenrijkse specialiteit die nog het meest lijkt op een bord ontplofte poffertjes met veel poedersuiker en jam. Die avond genieten we van de stilte en zoeken we - voordat de avond echt intreedt - nog wat mooie plekjes op. We verbazen ons over de volle maan die in luttele seconden vanachter een berg tevoorschijn komt en besluiten de avond met een gesprek met een eenzame wandelaar uit Wenen. Hij is naast ons de enige gast, trekt elk jaar van hut naar hut en zit vol boeiende verhalen.

Dennis wordt gelanceerdDe volgende ochtend verschijnt Birgit weer boven. Dit keer met de auto tot aan de Ursprung Alm, de laatste 300 hoogtemeters op de fiets. Vandaag deel twee van de tocht, over diverse bergruggen en almen naar het Obertal. We passeren de Hoherer en Unterer Giglachsee, dalen een stukje af in de richting van de Landauer See en gaan dan weer steil omhoog naar alweer een meer: de Duisitzkarsee. Dat we op een bergplateau rijden is te merken aan de ondergrond; die is zó drassig, dat Dennis op een gegeven moment wordt gelanceerd terwijl zijn bike rechtop in de modder blijft steken! Eenmaal boven is het uitzicht wederom fenomenaal. Recht onder ons zien we - aan het water en tussen de halfwilde paarden - de Farlechhütte liggen. We besluiten aan te sterken op het terras, rijden ter afscheid nog een rondje rondom het meer en dalen dan af richting Rohrmoos, weer een unieke ervaring rijker. We weten het nu zeker. Deze regio is ideaal voor bikes die flink willen afzien, maar dat graag afwisselen met gezellige berghutten en rustieke almen.

Het prachtige natuurschoon krijg je er dan bij cadeau! Eenmaal aangekomen bij het hotel nemen we afscheid van Birgit, die snel door moet want vanavond staat ze in de bediening in ons hotel.

I N F O

AlgemeenDe beste tips voor een actieve vakantie in Steiermark, het groene hart van Oostenrijk, vind je op: www.steiermark.com/nl

RoutesHet bikegebied van Schladming-Dachstein omvat twintig goed gedocumenteerde routes. Via de website van Schladming-Dachstein is een handig, losbladig kaartenpakketje te koop (schaal 1:50.000). Uit dit routeaanbod hebben wij de Giglachsee route (#20, 1389 hoogtemeters) gereden in combinatie met de Rohrmoos route (#4) en een extra lus richting de Farlechhütte. Omdat een deel van deze route niet op de kaart staat is het verstanding een gids te huren. Een goede overzichtskaart met bikeroutes (schaal 1:60.000) is ook te koop via de website. www.schladming-dachstein.at

VerblijfWij verbleven in hotel Schutterhof. Dit hotel heeft weekprogramma’s voor zijn gasten met activiteiten zoals wandelen, fitness en een drie uur durende mountainbiketoer met gids Birgit. www.schuetterhof.com

HuttenovernachtingIn de regio zijn veel hutten aanwezig. Een flink aantal hutten beschikt over mogelijkheden tot overnachting. Absoluut een aanrader. Wat hoe luxe het hotel in het dal ook is, er gaat niets boven een nachtje slapen boven op de berg!www.schladming-dachstein.at

SommercardWie ’s zomers te gast is bij een aangesloten gelegenheid kan gebruikmaken van de Schladming-Dachstein Sommercard. Hiermee kan je onder andere gratis gebruikmaken van skiliften en heb je gratis toegang tot zwembaden, musea en tolwegen. www.sommercard.info

tbsite g

rogramma’

oten

en

en, er ern .

Ja hoor, natte voeten...

Mmm, Kaiserschmarrn. Proost!

Lekker hoor, die berglucht.


INSPANNING. UITPUTTING.

VOLDOENING.

www.zillertalarena.comA-6280 Zell im Zillertal, Tel. 0043/(0)5282/2281, [email protected]

Zillertal Arena - ideaal voor ambitieuze, sportieve bezoekers die op zoek zijn naar genot tijdens hun vakantie.

INSPANNING. UITPUTTING. VOLDOENING.FIETSEN ACTIEF · 7 dagen HP

VANAF 266,-


Oostenrijkspecial

Documents

Transcript of Oostenrijkspecial