Koffiecorner FG

Het ging om cultuur en Wijlen Buigweerdt moest dat maar eens gaan regelen. Dit was waar

hij goed in was: een lastig, maar tegelijkertijd ook moeilijk te doorgronden probleem.

Wijlen schoof alle onderzoeksrapporten en beleidsnotities terzijde en ging aan de slag,

gadegeslagen door Bert, zijn nieuwe collega.

Bert gaf wekelijks, als de dienst het toeliet, in koffiecorner FG een dansperformance voor

collega’s plus, indien aangemeld bij de portier van Ingang Oost B, hun introducees.

Een ‘zeg maar gewoon meerklank’, dat probeerde Bert te zijn. Het liefst stond hij op

een groot podium, maar krappere ruimtes als een directiekamer, een garderobe of zelfs een

koffiecorner waren ‘pas de problème’ en ‘prima de luxe’.

De performances van Bert werden voldoende tot ruim voldoende beoordeeld door een

trouwe schaar; geoefende kijkers zagen evenwel dat Bert slechts gebruikmaakte van een

beperkt aantal patronen die hij eindeloos herhaalde: dan weer snel, dan weer langzaam, dan

weer ertussenin – eigenlijk was Bert ook meer een nachtbraker of een borderline-achtig

persoon die in een koffiecorner eigenlijk niets te zoeken had, denk ik nu.

Na vier dansperformances stak Bert Wijlen neer… sorry, Wijlen stak Bert: dat gefladder de

hele tijd, elke keer als hij koffie wilde halen om weer snel verder te kunnen denken. Wie

Wijlen een beetje kende zag het tafereel voor zich.

Medewerkers huilden, sommigen zelfs urenlang. De afdeling communicatie annuleerde

het Broodje Directie, dat uitgerekend vandaag opnieuw gelanceerd zou worden; de posters

‘Brood-je Mee?’ werden aan het zicht onttrokken.

Olga Polskin

© 2011 Olga Polskin / Tanker Boot