Inhoud

Nieuwe website en LinkedIn

profiel

Social media for BW’ers.

BW – middag: Ik wil weg!

Een verslag van Erik Stroeken

Congres voor (ex-)bachelor

studenten

Student Research Conferentie

2013

Uit het dagboek van een

student

De week van: Jaap Mallens

Een dagje op het ORL

Het reilen en zeilen van 4

Bachelor studenten op het ORL

Stage in Maleisië

De ervaringen van Ingrid Romme

Stage in Australië

De ervaringen van Pleun

Hemelaar

Een oud-BW’er aan het

woord: Koen Pelgrim

Werken met topwielrenners

Agenda

Juli 2013 - oktober 2013

Nummer 6, juli 2013

Voor je ligt de zesde Nieuwsbrief Bewegingswetenschappen!

Het is deze keer een dubbeldik zomernummer geworden met

extra veel aandacht voor het buitenland. Zo stond de BW-

middag in het teken van het buitenland, doet Ingrid verslag

van haar communicatiestage in Maleisie en Pleun van haar

onderzoeksstage in Australië.

Wat doen bachelorstagiaires eigenlijk de hele dag? En, hoe

kom je als (oud-) BW-er tussen topwielrenners terecht? Je

leest het allemaal in deze uitgave!

Ik wens iedereen een fijne zomer en vergeet niet om even op

onze nieuwe website te kijken!

Esther Tanck

Studieleider Bewegingswetenschappen

Mocht je de nieuwsbrief niet meer willen ontvangen, dan kun je jezelf afmelden door

een mail te sturen naar bw.nijmegen@umcn.nl. De redactie van de nieuwsbrief voor

bewegingswetenschappen bestaat uit Thijs Eijsvogels en Esther Tanck.

Nieuwe website en LinkedIn profiel

Social media for BW’ers.

Sinds kort is de website www.bewegingswetenschappen-nijmegen.nl/

online! Daarop is info over de studie te vinden, zijn alle nieuwsbrieven

terug te lezen, en kunnen geïnteresseerde studenten lezen wat je

uiteindelijk met de studie bewegingswetenschappen kunt doen.

Verder bestaat er een speciale LinkedIn groep voor alle BW’ers uit

Nijmegen. "Clinical Human Movement Sciences – RU Nijmegen” is

opgericht voor en door bewegingswetenschappers en dient als

platform om de interactie tussen studenten, alumni en leading

professionals te vergroten. Lidmaatschap van deze groep zorgt ervoor

dat je op de hoogte bent van de meest recente ontwikkelingen in de

bewegingswetenschappen, vergroot je professionele netwerk en kan

het vinden van een baan vergemakkelijken. Kortom wordt direct lid

van deze groep zodat we op de hoogte kunnen blijven van elkaars ontwikkelingen en je jouw carrière

na een Master Bewegingswetenschappen met andere professionals kan delen.

Terug naar boven

BW – middag: Ik wil weg!

Een verslag van Erik Stroeken

Voor de mensen die het buitenland willen associëren met meer mogelijkheden dan zon, zee, zuipen en

luidruchtige Duitsers was er recentelijk het BW middagje buitenland. De middag was gevuld met

formele en informele verhalen over de oneindige mogelijkheden die een stage in het buitenland bieden.

Na een fijne cafeïne dosis kon de boodschap van het eerste verhaal geabsorbeerd worden. Met

sleutelpunten als gratis geld en benodigde papieren was onze coördinator buitenland zeer goed in staat

om het publiek in te pakken en voor te bereiden op de echte boodschap: ‘begin op tijd’.

Deze enigszins logische en toch zeer belangrijke mededeling werd in de volgende presentatie een

beetje afgezwakt. Jean die met brede grijns en de woorden ‘tja, op tijd beginnen’ zijn verhaal aftrapt,

verteld over leermomenten en collegiale gezelligheid om vervolgens terug te komen op foto’s van

voetballers en ander moois.

Tijdens zijn stage in Liverpool

heeft hij naast die stad ook

de rest van het land onveilig

gemaakt. Hij geeft dan ook

als tip mee hier tijd voor in te

plannen.

Als slotstuk vertelt Ingrid

over haar PhD in het

exotische Leuven. Ze is

hiervoor officieel

geëmigreerd naar onze

zuiderburen. Deze stap extra

maakte tot een interessant

verhaal waarbij veelvuldig

werd herhaald dat veel andere Nederlanders in België maar ook de Belgen zelf graag helpen en dat je

daar ook zeker van gebruik moet maken. Het mooiste stukje was echter dat als je mensen wil leren

kennen je ergens heen moet waar mensen zijn, dus ga volleyballen, bridgen of darten maar doe iets!

En alsof het publiek de verhalen had vertelt werd de leuke en informatieve middag afgesloten met een

aantal gezellige drankjes voor bij het nabespreken. De conclusie, begin op tijd of niet op tijd maar zorg

dat je voor een paar maanden je billen parkeert op een chair in plaats van een stoel. Of een sedia,

stuhl, chaise, silla, stol, ach je snapt het wel.

Terug naar boven

Congres voor (ex-)bachelor studenten

Student Research Conferentie 2013

Wel eens zien hoe het eraan toe gaat op een echte wetenschappelijke

conferentie? Heb je recentelijk je bacheloronderzoek afgerond, of verwacht je

deze voor 8 juli af te ronden? En wil jij de Student Research Award 2013, de prijs

voor het beste bacheloronderzoek van Nederland en Vlaanderen, winnen?

Schrijf je dan in voor de Student Research Conferentie 2013!

De Student Research Conference (SRC) is een conferentie exclusief voor bachelorstudenten van

Nederlandse en Vlaamse universiteiten en hogescholen. De SRC vindt dit jaar plaats op 20 november in

het Amsterdam University College. Wil jij jouw onderzoek presenteren tijdens een echte academische

conferentie én kans maken op de Award? Dien dan je onderzoek in voor 8 juli. Ga naar

www.vsnu.nl/src voor meer informatie over hoe je kan deelnemen.

Terug naar boven

Uit het dagboek van een student

De week van: Jaap Mallens

Er is weer een week voorbij gekropen op mijn bachelor-stage bij de fysiologie afdeling in het UMC St.

Radboud ziekenhuis en aangezien ik zo enthousiast ben over mijn stage leek het mij een goed idee een

stukje te schrijven. Mijn stage gaat (heel kort gezegd) over adaptaties in bloedvaten van ouderen bij

blootstelling aan een verhoogde wrijvingskracht van het bloed op de vaatwand. Ik zal een kleine

beschrijving geven van een doorsnee stage week.

Het is maandagochtend en ik arriveer rond de klok van 8:30 op de afdeling en natuurlijk spring ik

meteen achter de computer om aan de slag te gaan, ofja dat is de bedoeling. De maandag begint

meestal met een valse start, een bak koffie en een gezellig praatje met de medestagiairs. Tegen de tijd

dat de koffie op is hebben we het al over zeer uiteenlopende onderwerpen gehad. Vandaag bestaat een

groot deel van mijn dag uit een meting van een proefpersoon. Meestal maak ik eerst een gezellig

praatje voordat ik aan de slag ga. Na de meting ruim ik de meetkamer weer netjes op zodat mijn

collega-stagiair Erik meteen aan de slag kan. Vervolgens begin ik aan de analyses van de metingen en

ik maak een aantal mooie grafiekjes voor de bespreking van morgen. Om 17:15 zit de dag er alweer

op en ik ga recht vanuit stage lekker sporten met een paar vrienden en daarna gezellig een serietje

kijken.

De dinsdag ochtend start vandaag vroeg aangezien

ik mee doen aan een ander onderzoek waarvoor om

8:00 bloed geprikt moet worden. Na me een

speldenkussen gevoeld te hebben haast ik me naar

de fysiologie afdeling om mijn prachtige data vast

op de pc in de conferentie kamer te zetten. Eerst

luisteren we naar een korte oefenpresentatie voor

een congres van een andere student om deze

vervolgens met de gehele afdeling feedback te

geven. Na de presentatie is het tijd voor het

wekelijkse studentenoverleg. Tijdens dit overleg

word met alle studenten samen de voortgang

besproken en je kunt er feedback krijgen op je

werk(wat ik zelf als heel prettig ervaar). Nadat ik weer een hoop stof tot nadenken heb gekregen moet

ik weer door naar Bachelor Writing waar onze Engelse schrijf en spreek kunsten weer eens flink worden

bijgespijkerd. Dan is het lunchtijd en ik ga weer terug naar de conferentiekamer om daar gezellig te

eten. Na de lunch doe ik weinig spannends meer, analyseren, typen, af en toe een geintje maken op de

studentenkamer. En als er echt geen concentratie meer is even een spelletje spelen met de gehele

kamer. Tegen de klok van 17:30 vind ik het welletjes en ik fiets lekker naar een vriendin toe die al een

lekker maaltje voor me op tafel heeft staan.

Vandaag, woensdag, begint mijn dag met een meting, wat voor de proefpersoon heel prettig is

aangezien die 6 uur van tevoren niet mogen eten en drinken. Ik blijf het altijd fascinerend vinden met

wat voor goede zin die mensen zo vroeg aankomen. Maar na een bakje koffie en een gezellig praatje

met de proefpersoon moet ik weer aan de slag. Vandaag help ik een PhD student met het bellen van

proefpersonen (80+ ers) voor het 4 daagse onderzoek, wat ik best een grappige bezigheid vind. Je belt

namelijk mensen om wat uit te leggen maar de mensen hebben meer zin om zelf van alles te vertellen.

Na 15 mensen gebeld te hebben en al allerlei verhalen over de oorlog etc. gehoord te hebben vind ik

het weer tijd om mezelf focussen op mijn eigen onderzoek. Er moet namelijk weer een meting

geanalyseerd worden en er moeten meer proefpersonen gebeld worden om een afspraak te maken.

Tegen half 7 vind ik het wel weer voldoende en na een lange dag ga ik lekker ontspannen door een

rondje hard te lopen.

Deze donderdag is nogal een speciale donderdag aangezien ik vandaag maar 1,5 uur op de afdeling

ben. Er was een week eerder gevraagd wie er een week ov had omdat er een pakketje naar Rotterdam

gebracht moest worden. Aangezien ik de enige stagiair met een week ov was werd deze taak aan mij

toevertrouwd. Maar voordat ik vertrek heb ik eerst nog een controle meting met een proefpersoon.

Dan word het pakketje (vol plasmasamples op ijs) aan mij toevertrouwd en ik voel me meteen Jason

Statham (acteur uit de Transporter films) en ik ga zo snel mogelijk richting station. Na 2 uur en een

kwartier reizen kom ik eindelijk aan op het Erasmus MC en ik lever het pakketje af. Tijdens de

terugreis werk ik deze verslag nog eventjes bij omdat ik me anders ook maar verveel in de trein.

Het is vrijdag, en ik wil nog een dagje knallen op stage voordat het weekend begint en ik heb 2

metingen ingepland dus het beloofd een drukke dag te worden. Nadat ik mijn computer opstart en mijn

mail open is mijn humeur echter ineens tot het 0 punt gedaald aangezien ik lees dat er een

proefpersoon heeft afgezegd. Op dit soort momenten ben ik blij dat ik met een aantal toppers op de

studentenkamer zit die me met de nodige humor binnen 10 minuten weer helemaal opgevrolijkt

hebben. Maar zoals ze zeggen “elk nadeel heb zijn voordeel”, omdat de meting niet doorgaat ben ik

eerder klaar en kan ik dus eerder richting Friesland om lekker op zeilweekend te gaan met vrienden en

een hoop andere mensen van de MFVN.

Ik kan jullie nooit alles vertellen over mijn stage in een nieuwsbrief, maar hopelijk heb ik jullie wel een

beetje een beeld gegeven. Ik heb het heel erg naar mijn zin, ik word goed begeleid en de sfeer op de

afdeling is top!

Terug naar boven

Een dagje op het ORL

Het reilen en zeilen van 4 Bachelor studenten op het ORL

De dag van: Remco Doodkorte, Chantal Franken, Ellemiek Koenders en Willemien Zomers

Maandag 3 juni 2013, het begin van de 14e stageweek voor 4

Bachelor studenten. Lekker op je fietsje naar het UMCN, het is nog

steeds aardig frisjes ondanks deze tijd van het jaar. De fiets wordt

weer gedumpt bij de bezoekers fietsenstalling, en we gaan weer

voor een wandelingetje naar route 661. Nou ja, niet helemaal. Het

Orthopedisch Research Laboratorium kwam precies 4 plekken tekort

op de afdeling dus hebben wij een verdieping hoger ons eigen

kamertje gekregen. (Nu horen we alleen de taartbel niet altijd )

8:00, Remco zit al lekker achter zijn computer en rond 8:30 komt

Chantal binnen. Chantal:’ Goeie morge!’ Remco: ’Hee Chantalleke,

alles goed?’ Chantal: ’Jazekers, koffie?’ Remco: ‘Uiteraard!’ Als de

koffie er dan is begint de dag zoals elke andere, rustig opstarten en

rond een uur of 10 komt de laatste ook binnen en is iedereen weer

vol goede moed voor een productieve dag.

Na een uurtje, of twee, komt weer het eerste gezucht. ‘What’s the

problem?’, ‘Ja het lukt weer niet.’ Zo gaat dat op een afdeling waar

computersimulaties de boventoon voeren. Om de beurt worden de

begeleiders weer geraadpleegd want na al die weken zitten de resultaten er aan te komen. Maar

helaas, het wil nog niet echt vlotten hier. Nou moeten we natuurlijk eerlijk zijn, het uitzicht op het

studiecentrum en het grasveld daarvoor is ook niet echt bevorderlijk voor je humeur...

Gelukkig is de lunch altijd een leuk moment van de dag. Met zijn 4en weer de trap af naar de

lunchkamer/hokje. Elke dag weer een verse mik met z’n allen en de keuze uit pindakaas, speculoos of

chocoladepasta. Dit uitgezonderd de woensdag, want dan is het tostidag. De lunch is deze keer maar

met zijn 4en want de rest zit in vergadering. Anders was het weer in het Engels keuvelen over cultuur

verschillen, de zoveelste feestdag die er weer aan komt of gewoon helemaal nergens over.

Na de lunch wordt er altijd weer hard gewerkt, verder puzzelen op het

probleem van vanochtend of een stukje van het verslag typen. Als het

5u is maakt de eerste weer aanstalten om naar huis te gaan en rond 6

kan het slot weer op de deur. Weer een dag de op het ORL voorbij.

Er wordt hier aardig hard gewerkt en gelukkig zijn we elkaar niet

spuugzat op het einde van de dag. Deze keer staat er weer een

gezamenlijke activiteit op de planning: Sushi bij ShabuShabu met klein

afvaardiging collega studenten van de afdeling Fysiologie en Neurologie.

Een welverdiende ontspanning en daarnaast moet de innerlijke mens

natuurlijk ook verzorgd worden. Al met al gaat de stage niet altijd over

rozen maar hier op het ORL komen we er wel. Eén ding is zeker, op het

einde hebben we toch 4 leuke maanden gehad!

Terug naar boven

Stage in Maleisië

De ervaringen van Ingrid Romme

De afgelopen 3 maanden heb ingevuld met mijn communicatiestage. Ik wilde totaal iets anders dan ik

gewend was en via via hoorde ik dat het ook mogelijk is om een AIESEC stage in het buitenland (6

weken) te combineren met de communicatiestage. Deed leek me hartstikke leuk en een paar maanden

geleden heb ik dus al het regelwerk in gang gezet. Uiteindelijk ben ik bij het HOPE project in Maleisië

uitgekomen en heb ik een stagebegeleider gevonden bij het koninklijk instituut voor de tropen in

Amsterdam. Het HOPE project is een project dat zich inzet voor een betere bewustwording voor AIDS

en HIV onder jongeren. De eerste maand heb ik vooral literatuur onderzoek gedaan om mezelf in te

lezen over het project en de cultuur. Dit deed ik gewoon in Nederland 30 maart vertrok ik dan eindelijk

naar het mooie Maleisië. Mijn eerste indruk was warm (38 graden), chaotisch en erg mooi. Samen met

de leden van het HOPE project en twee andere stagiaires heb ik me gedurende 7 weken heb ik me hier

bezig gehouden met het organiseren van een hardloopwedstrijd en het geven van workshops op de

universiteit. Heel erg leerzaam en leuk om te doen! Wel moest ik wennen aan de Aziatische mentaliteit.

Alles gaat namelijk op een versnelling lager en afspraken worden er niet zo serieus genomen. Ook

wordt alles nog op een meer primitieve manier uitgevoerd. Geen printer, dus alles met pen en papier.

Tijdens de hardloopwedstrijd heb ik ook condoomdemonstraties gegeven (op komkommers). Ondanks

dat er normaal in Maleisië niet zo open over dit soort zaken wordt gepraat werd het gelukkig erg goed

De innerlijke mens wordt goed

verzorgt bij een avondmeeting met de

afdeling Fysiologie en Neurologie.

ontvangen. Veel deelnemers wilden oefenen, hadden vragen of gaven aan dat ze het super fijn vonden

dat er eens open over gepraat werd. Dit voelt dan ook als mijn kleine overwinning. Om van dit alles

een goed verslag te maken heb ik ook nog vragenlijsten uitgedeeld om te kijken of de kennis en

bewustwording hoger is na de workshops en hardloopwedstrijd dan ervoor. Gelukkig had ik naast deze

stage ook nog tijd om het land en de cultuur te leren kennen. Zo heb ik uitstapjes gemaakt naar de

jungle, cameron highlands (erg bekend om de thee plantages), 2 tropische eilanden, Kuala Lumpur en

Melakka. Ook bleken de andere stagiaires in Kuala Lumpur heel erg actief te zijn en heb ik veel feestjes

en dagjes weg met hun gedaan.

Kortom, de keuze om voor de communicatie stage naar het buitenland te gaan is super goed bevallen.

Ik heb niet alleen mijn communicatievaardigheden verbeterd, maar ook een totaal andere cultuur leren

kennen, veel mensen ontmoet en mooie plekken gezien. Nu mijn stageverslag in Nederland nog

afronden en dan zit de stage er alweer op.

Terug naar boven

Stage in Australië

De ervaringen van Pleun Hemelaar

Mijn masterstage volg ik aan de Medical Device

Research Institute (MDRI), Flinders University,

Australië, waar ik bij een project betrokken ben dat

zich bezig houdt met het verbeteren van

knieprotheses. Dit bevindt zich in de technische hoek

van de Bewegingswetenschappen, een extra uitdaging

voor een Biomedisch opgeleide student dus. Een heel

mooi aspect van de afdeling is dat ze een hexapod

robot gebouwd hebben die bewegingen in gewrichten

tot in de puntjes na kan bootsen en deze kan

overbrengen op kadaver materiaal. Deze robot zorgt ervoor dat het MDRI een grote voorsprong heeft

op experimenteel gebied. Het is een hele mooie kans om als

student in dit project betrokken te zijn en na twee en een halve

maand kan ik met zekerheid zeggen dat ze het hier niet verkeerd

hebben. Iedereen neemt de tijd om een praatje met je te maken in

de gang, af en toe worden er projecten gepresenteerd onder het

genot van een pizza-lunch, de werktijden lopen niet uit de hand en

het is nu “winter” maar ik heb nog geen warme jas aan hoeven

trekken.

Maar het was even wennen, wonen en werken aan de andere kant

van de wereld. Ik verwachtte mooi weer, wilde koala’s en

kangoeroes, dure biertjes en een laid-back cultuur. En het

merendeel kreeg ik. Mijn begeleider kwam me ophalen van het

vliegveld en nam me meteen mee naar het strand voor

een kop koffie. Het zand was wit, de zee was blauw en

ik zag veel mensen rondslenteren op hun slippers. Hier

kon ik wel aan wennen! Na me er van verzekerd te

hebben dat ik vooral veel moest ondernemen in de tijd

dat ik hier was (werken kon ik tenslotte ook in

Nederland) zette mijn begeleider me af bij het huis

waar ik nu woon. Het huis ligt aan de grens van de

universiteitscampus en mijn twee huisgenootjes (Kailee

en Adele) zijn opgegroeid in South Australia, locals

dus. Het huis is voor Nederlandse begrippen groot. We

hebben zelfs een ruime tuin, een garage en een echte huiskat. Mijn huisgenootjes waren verrast dat ik

goed Engels sprak, ze wisten niet precies wat ze konden verwachten en hadden zich al op de nodige

handgebaren voorbereid. Een hele opluchting dus. Dit betekent echter niet dat de taal niet af en toe

voor verwarring zorgt. Zo korten de Australiërs alles af: footy (football), netty (netball), Maccas

(McDonnalds), sunnies (sunglasses), barbie (bbq), brekkie (breakfast), Tassie (Tasmanië) enz. Het

meest verwarrende woord wat ik tot nu toe gehoord heb is “tea”. Kailee zei de eerste weken

regelmatig: “I’m going out for tea, you wanna join?”. Ik stond dan meestal net op het punt om te gaan

koken dus sloeg ik haar aanbod af. Ze kwam dan gemakkelijk 2 of 3 uur later thuis en ik dacht bij

mezelf, die Australiërs zullen door de Britse invloeden wel dol op thee zijn. Meer dan een week later

werd de verwarring pas opgehelderd: “tea” betekent hier ook “dinner”. Dat verklaarde een hoop.

Al met al heb ik het hier prima naar m’n zin en kan ik iedereen aanraden om op avontuur naar het

buitenland te gaan. Het is een mooie kans om een andere cultuur te leren kennen en eens te zien hoe

je het in je eentje aan de andere kant van de wereld redt. Daarbij komt dat de contacten die je op een

buitenlandse Universiteit op doet heel waardevol kunnen zijn voor je toekomst.

Cheers!

Een oud-BW’er aan het woord: Koen Pelgrim

Werken met topwielrenners

Toen ik zelf als 15 jarige begon met wielrennen werd ik gegrepen door de sport en alles wat er fysiek

gezien aan te pas komt. De optimale training, de optimale voeding was wat mij interesseerde. Met dit

in het achterhoofd ben ik dan begonnen met een studie Biomedische Wetenschappen. De keuze voor

een master in de Beweginswetenschappen was voor mij dan ook geen moeilijke, die stond al vast

vanaf het moment dat ik mijn eerste voet op de

universiteitsvloer zette. Mijn droom was dan ook

altijd om met deze studie later op het vlak van

de inspanningsfysiologie in het wielrennen aan

het werk zou kunnen, het liefst op een zo hoog

mogelijk niveau. En dat is dus wat ik momenteel

doe. Ik heb eerst 4 jaar als trainer gewerkt bij

een professionele wielerploeg die het doel had

om jonge talenten op te leiden voor de echte

grote ploegen. Nu is het ondertussen mijn 2e

seizoen als trainer bij de wielerploeg Omega

Pharma-Quickstep. Werken met toprenners als

Mark Cavendish, Tom Boonen, Tony Martin en

daarbij jonge gemotiveerde renners is voor mij

een droom die uit is gekomen.

Een biomedicus aan het werk in het wielrennen. Met de huidige aandacht voor alle doping problematiek

klinkt dat misschien iet wat dubieus. Zonder er al te ver op in te gaan is het feit dat mensen zoals ik

een plaats in wielerploegen krijgen juist een ontwikkeling die laat zien dat de sport de goede kant op

gaat. Men is meer en meer geïnteresseerd in enkele kleine procentjes winst die je kunt maken op het

gebied van training, voeding, materiaal. Dat is waar nu het verschil in kan worden gemaakt en hier

wordt door veel wielerploegen meer en meer in geïnvesteerd. Dat is ook wat ik moet doen binnen onze

ploeg: Het opmaken van trainingsschema’s, het analyseren van trainingsgegevens, inspanningstesten

afnemen, samenwerken met de diëtisten, jonge talenten vroeg opsporen en opleiden. Daarnaast zijn

we bezig met onderzoek naar het maken van nieuwe

koelende wielerkledij, aerodynamische testen naar

materiaal en positie. Hiervoor hebben we met de

wielerploeg een samenwerking met de Universiteit

van Leuven, waar veel kennis aanwezig is op het

vlak van inspanningsfysiologie, biomechanica en

met name hoe je dit toe kunt passen in de

(top)sport. Kortom, een schitterende kans om

steeds te blijven zoeken naar kleine procentjes die

bij elkaar opgeteld een groot verschil kunnen

maken.

Wat ik met name geleerd heb uit m’n opleiding is

dat je moet doen waar je hart ligt. Mij werd altijd

verteld dat er in de topsport weinig werk zou zijn,

zeker niet in het wielrennen. Wat dat betreft is het

echter net topsport: proberen je droom na te

streven, hard werken en zorgen dat je goed bent in

hetgeen dat je leuk vindt.

Terug naar boven

Agenda

Juli 2013 – oktober 2013

8 juli Deadline Student Research Conference

4 september Collegecyclus evolutiebiologie 2013 ‘Het brein: de ziel van het bewegen?’ Dr. Bert Keizer houdt een

lezing over Rehabiliteren van het begrip ziel? (www.han.nl/collegecyclus)

9 oktober VvBN studentendag (posterpresentaties van bachelorstages, podiumpresentaties van masterstages),

Amsterdam.

Deze nieuwsbrief is uitgegeven door Bewegingswetenschappen.

Voor vragen en opmerkingen kunt u contact opnemen met bw.nijmegen@umcn.nl.