nbr_44

bvb

Een selectie van gedachten en gedichten uit 43 nieuwsbrievenvoor het 10-jarig bestaan van de Beweging van Barmhartigheid

Barmhartigheid in verzen gebeiteld

2

Zien – Bew

ogen Worden – In B

eweging K

omen

bvb

2 3

Dit jaar viert onze Beweging van Barmhartigheid zijn tienjarig bestaan. Gedenkwaardig, als je terugziet hoe ongebruikelijk het een decennium geleden was om uit te komen voor het leven vanuit een spiritualiteit van compassie in onze verzakelijkte wereld.barmhartigheid valt op vele wijzen te typeren. Een duiding die ikzelf graag gebruik is: barmhartigheid, een zachte kracht… Paradoxaal lijkt dat, maar het kan: krachtig en toch zacht, in één beweging!

Paradoxen zijn het terrein van de poëzie. Misschien is het daarom, dat wat in proza moeilijk onder woorden te brengen is, vaak zo ontroerend verbeeld wordt in verzen. Daarom wordt het middenkatern van onze Nieuwsbrief al sinds jaar en dag gesierd door een grote variëteit aan aforismen en gedichten: ‘barmhartigheid, gedacht en gedicht…’.Bestuur en redactie vonden het een mooi idee om een bloemlezing uit deze prachtige teksten nog eens terug te laten komen in een speciale uitgave, als een hulde aan jullie inzet in gebed, woord en daad.Moge dit eenvoudige jubileumgeschenk jullie sterken op de weg die we allen tezamen zijn ingeslagen:om onze harde wereld zachter te maken en onze onderlinge liefde sterker. blijf zien, blijf bewogen worden en blijf in beweging komen, voor ieder medemens op ons pad die omarming en steun nodig heeft. Een tocht vol barmhartigheid gewenst!

Marius BuitingVoorzitter bestuur bvb

November 2008


4 5

Wij zijn geroepen om lief te hebben.Je zou het willen roepen in deze wereld:tegen de soldaat in de bulldozer,tegen het kind met de steen,tegen de moeder van de martelaar,tegen de terrorist met de bom op zijn lichaam,tegen de president op oorlogspad.

Maar zeg het vooral tegen jezelf:als je je ergert, als je boos bent,als je bang bent, als je niet geloofd wordt.Zeg het en deel ervan uit:deel rijkelijk uit van zijn liefdedie elke mens in zich draagt,gekregen van een God die zelf liefde is.

Een liefdevol nieuwjaar !

Felicia Dekkers

VOOR EEN LIEFDEVOL NIEUWJAAR

‘Barmhartigheid’, Marieke Koopmans

6 7

FCFCFCFC

Zou je de barmhartigheid, de gave om vanuit het hart mede te lijden, verliezen, dan zou je alles verliezen.

Laat je door de liefde in haar onvoorwaardelijkheid leiden:tot zevenenzeventig maal zeven keer – dat betekent: altijd vergiffenis schenken.

Met lichte pas zul je de ontdekking in de richting van de ander doen.

Wie zelf-vergeten leeft, zal zijn leven vervuld zien wordenvan onbezorgde schoonheid. Aan iedere vriendschap gaat innerlijke strijd vooraf. En soms brengt het kruis licht in de ondoorgrondelijke diepte van de liefde.

Laat je door welwillende goedheid overmeesterenin plaats van je wil door te drijven, doordat je anderen een slecht geweten bezorgt, of door af te glijden in ironie.

Erken in de zuiverheid van zo’n liefde zonder meer je eigen misstappen, en houd er mee op de splinter te zien, in het oog van je broeder.

Roger Schutz

DE BARMHARTIGHEIDWat is moeilijker dan de weg naar klare barmhartigheid?Zonder barmhartigheid kan niemand bestaan.Maar de hardheid van ons gemoed en ons eigenbelangzijn tegenkrachten, die maar moeizaam overwonnen worden.

De pelgrimsweg is voor deze dingen een werkelijke leerschool, want hij maakt ons tot armen in een vreemd land …

H. Andriessen

DE WEG NAAR KLARE BARMHARTIGHEID

8 9

‘Bloesem’, Hans van der Hulst

FCFCFCFC

Zoveel mensen hunkerend naar warme ogen die helen,naar handen die delen,naar een hart dat klopt.

Zoveel mensen gedeukt, gebroken,geen mens meer.Toon je gezicht, wees begaan met hen.

Kom, kom als geroepen.Ze zijn zo gediend met jou.

Caroline Kennis

ZOVEEL MENSEN

10 11Als er bitterheid is om het onrecht dat jou werd aangedaan,moge in jouw hart dan zachtheid komenen de wil om recht te doen.

Als er kwaadheid in je isom alles wat je moest ondergaanmoge in jouw hart dan mildheid groeienen de wil om goed te doen.

Als er haatgevoelens zijn om wat werd stukgemaakt,moge liefde dan je wonden helenen je pijn verzachten.

Als er angst is om het kwaad dat nooit leek op te houden,moge er dan vrede en rust komenen ruimte om te leven.

Als er wanhoop in je is om nooit eindigende kwetsingen,moge er dan hoop groeien in je hart,nu de toekomst er anders uitziet.

Als er onbegrip is voor het handelen van deze mensmoge barmhartigheid dan je hart verruimentot mededogen en aanvaarding.

Als er vele ‘waaroms’ blijven, waarop geen antwoord komt,moge jou dan wijsheid gegeven wordenom het verleden los te laten en verder te gaan. Mientje Luiken

DE ZACHTE KRACHTEN –Als ze als kind de warmtevan de zomer had gekendals ze die warmte in haarwinter nooit had verlorenals ze als kind de warmtevan een nest had gekendhad het haar leven lang niet zo gevroren.

Liselore Gerritsen

12 13

fr. Henri Boelaars o.s.b.

Mij is van vóór de bronhet leven toegevallen.Wetend dat ik breken konwon het geheim in mij.

Wat mij bezieling gafwas amper te bevroeden.De ervaring achterafgaf mij enig vermoeden.

Ik werd gezien, bewogendoor wie ik hoorde roepen.Ik werd gemaakt, gebogenaan wie ik aandacht schonk.

Zo weet ik hoe ik won:wadend in de levensstroomkon ik met schroom ontwarenhet geheim vóór de bron.

Paul Bruggeman

BEWOGEN

14 15

Een grootmoedig hartbekommert zich nietof er grenzen zijn,als het verder kan geraken,of het moet té moeilijk zijn;niets kan het tevredenstellen:zijn geloof toch stijgtzo hoog, dat het smaakteen ‘k weet het niet wat,dat slechtsgoed geluk doet vinden.

Johannes van het Kruis

EEN GROOTMOEDIG HART Is er een kracht die geneest?Als wij op de bodem van ons kunnen zijn,Als wij pijn hebben, ziek zijn,of eenzaam door de dagen gaan:is er een kracht die ons doet opstaan?

Kom mij niet aan met mooie woorden.Zeg niet dat lijden een zin heeft, een doel.Als de afgrond zich opent en nergens houvast is,troost mij dan niet met andermans pijn.Kom mij niet aan met schoonheid en zon.

Maar waak met mij in de grot van de smart.Begrijp de volle omvang van mijn klacht.Kleineer mij niet, laat mij mijn waardigheid.Wie weet … in de nacht tussen jou en mijroert zich een Kracht die geneest.

Catharina Visser

EEN KRACHT DIE GENEEST

16 17

‘Workshop: Barmharigheid verbeelden’, Fraters uit Kenya en Indonesië

Er stond een meisje met een heel klein handjekruimels te strooien voor een mus of wat,scherp oplettend wie al iets had gehad.En de haaibaaien gaf ze een standje.

Het was een langgerekte monoloog.De telkens weerkerende felle krijsvan soms een meeuw bracht haar niet van de wijs,ze had die rustverstoorder scherp in het oog.

In het heelal hield zij de zaken bij.Soms deed ze passen. De sneeuw kraakte.Met een schel stemmetje prees ze en laakte.En met dat kleine handje voerde zij. Han G. Hoekstra

EEN WINTERDAG

18 19

Ik hoorde het van een zeerwaarde en hoogbejaarde dominee:de Here wou met onze aardeniet één dag langer meer in zee.

Al zouden wij hem overstelpenmet eredienst en dankgebed,het zou geen ene moer meer helpen:er werd een punt achter gezet.

Maar zie: daar was diezelfde morgenzo’n rotjong in de grote stadeen doodziek duiffie aan ’t verzorgendat-ie op straat gevonden had.

‘Kristus, wat mot je dan? Wat wil je?Ja, kijk me maar es effe an.Godsallejeisis, beest wat tril je.Leg nou toch effe rustig, man.’

Toen heeft de Heer Zijn toorn bedwongen,want hij kreeg schik in het geval.Hij spaarde dus de kleine jongen zijn zieke duif en het heelal.

Willem Wilmink

GOD WOONT IN DE FOKKE SIMONSZSTRAAT

Amper klerenhongerige blikniet wetend wat de toekomst brengen zalhun morgen is wezenlijkhun avond nog een vraag ...

Onvoorstelbare verwoestingvan hun jeugd.Waar zijn hun vlinders?Waar zijn hun vleugels?Waar is hun spontane lach?

Hun jonge benenkunnen nauwelijks dragenhet gewichtvan de veel te zware last ...

Christianne van de Wal

AIDS-WEZEN

20 21

Als er maar één begint te keren

in de baaierd, de orde van verdeel en heers

waarbij de zwakken ondergaan,

waar er maar één begint te delen en te dienen,

daar groeit het wederzijdse

het delen in de zwakheid van de ander

en het elkaar dienen zó dat er geen zwakken

geen zwarten en geen blanken meer,

maar enkel mensen zijn Inge Lievaart

HET WEDERZIJDSE

‘Barmhartigheid’, uit een serie van Marieke Koopmans

FCFCFCFC

2322

Velen zijn zich bewust van het leed in de wereld:hun hart is vol mededogen. Zij weten wat er gedaan moet worden actief in de politiek, in de milieubeweging of op sociaal gebied om te proberen dingen te veranderen. Maar als ze de kracht missen om zo’n leven vol te houden kan het zijn dat ze ontmoedigd raken nadat ze zich een tijdlang intensief hebben ingezet. Werkelijke kracht ligt niet in de macht,noch in geld of wapens, maar in diepe innerlijke vrede.

Thich Nhat Hanh

INNERLIJKE VREDEHeer, maak mij een instrument van uw vrede.Waar haat is, laat mij liefde zaaienwaar onrecht is, vergiffeniswaar twijfel is, geloofwaar wanhoop is, hoopwaar duisternis is, lichtwaar droefheid is, vreugde.

O goddelijke Meester,geef dat ik niet zozeer zal zoeken,getroost te worden als te troostenbegrepen te worden als te begrijpenbemind te worden als te beminnen.

Want door te geven, ontvangen wijdoor te vergeven, worden wij vergevendoor te sterven (aan het zelf)ontvangen wij het eeuwige leven. Franciscus van Assisi

INSTRUMENT VAN UW VREDE

Zie mijn mensen, zie hun ogen,

kwetsbaar in hun onvermogen

om elkander aan te kijken

en hun harten te bereiken:

wees met mededogen om hen bewogen.

Zie mijn mensen, zie hun handen,

vol van het verlangen branden

om gemeenschap op te bouwen

maar hun harten niet vertrouwen:


Zie mijn mensen, hoor hun woorden,

die hun goede wil verwoorden

om zich aan elkaar te binden

maar het hart niet kunnen vinden:


Zie mijn mensen, hoor hun vragen,

naar geluk dat op zal dagen

als zij onbevreesd het wagen

naar elkanders naam te vragen:

eindeloos bewogen door mededogen.

ZIE MIJN MENSEN

Barmhartigheidslied van de Fraters van Tilburg

Bij gelegenheid van het 150-jarig bestaan van de Congregatie CMMgeschreven en gecomponeerd door Henk Jongerius – 1994

2524

26 27

Er is nog zomer genoegwat zou het loodzwaar tillen zijn wat een gezwoeg als iedereen niet iedereen terwille was als iedereen niet iedereenop handen droeg.

Judith Herzberg

ER IS NOG ZOMERMaar op een dag was er dat wonder,ik zag je spelen met een kind,je was zo blij en zo bereikbaarje stond te lachen in de wind.‘k Begreep dat je ‘de liefde’ kende,de warmte en de tederheid,bij ’n kind kon je je diepste-zelf zijn,bij ouderen was je door de tijdje houding en je woorden kwijt…

Margreet van Hoorn

MAAR OP EEN DAG

28 29

‘De verloren zoon’, Arcabas

Het achterlijke zoontje van de buren

houdt mij van mijn werk; hij gilt hard

van plezier of verdriet, het valt niet te horen

Nu ik hem op heb geschreven is dit gedicht

een stapje dichter gekomen tot wat wij leven

noemen, maar de mimesis is nog lang niet volmaakt

Want hij slaat hard op een trommel en

ik zit achter mijn oude bureau en tussen ons

hangt nog de was; ach de was, een symbool, bijna.

J. Bernlef

EEN SyMBOOL, BIJNA

30 31

Mild worden is de rijpste groei van de mens.Het is zacht worden in je woorden,in de klank van je stem en in heel je zijn.De blik uit je ogen wordt een warm aanvoelen,omdat je in de mensen om je heen jezelf herkent.Het heeft niets te maken met zwakheid,het zit veel dieper.Het is de kracht die je doet ontwaken en doet leven. Mensen, die van binnen mild worden, beseffen wie ze zelf zijn. Je oordeelt niet meer over anderen.Je bent niet langer hard.Je wilt je niet overal laten gelden ten koste van je medemensen.Je luistert omdat elke andere een voortdurend wonder is.Je geniet van zon en regen en van heel kleine dingen.

Dikwijls zie je die mildheid bij mensen die veel geleden hebben. Zij horen en zien alles anders.Wie mild wordt heeft zichzelf overwonnen.Een dankbare zucht van bevrijding welt uit je op:je houdt van de mensen, omdat je geleerd hebt van jezelf te houden. Niet zoals je zou willen zijn, maar gewoon zoals je bent.

Karel Staes

MILD WORDEN In verhouding tot de grote behoeften overal om ons heen,is wat wij als kleine gemeenschap kunnen doen, maar weinig.Daarom past ons allen bescheidenheid.Het besef van ontoereikendheid mag echter onze werkkracht niet verlammen.Wij zien het als onze opdrachtsamen met anderen te werkenaan een betere toekomst.We trachten een bijdrage te leverenom de wereld meer bewoonbaar te makenen in de samenleving meer menselijkheid te brengen. Uit de Leefregel van de Fraters van Tilburg

–

32 33

Hij tast de wereld met zijn handen af,de kleinste dingen vangt hij met zijn ogen.Ik ben verrast en vol van mededogen.

Hij wankelt bij het opstaan,zijn bewegen is sterk vertraagd,voorzichtig, haast verlegen komt hij nieuwsgierig op mij af.

De woorden zwijgen in zijn mond.Hij spreekt met heel zijn breekbaar wezen,een open boek voor wie wil lezen.

Zijn spiegelbeeld in mij begint te leven,wat heb ik meer dan hij om weg te geven,is er dan toch een oerverbond?

Jan Kruijssen

ONTMOETING MET DE MINDER BEGAAFDE MEDEMENS

‘Paula en Philippa’, Antoin Buissink

34 35

Mededogen is het mooiste en kostbaarste wat er is. Komen we over mededogen te spreken, dan lijkt het me bemoedigend op te merken dat de menselijke aard in de grond zacht en meedogend is.Ik denk dat de basisstructuur van ons lichaam meewerkt aan de ontwikkeling van een mededogende of zachte aard.Soms zeg ik zo’n beetje voor de grap, dat onze handen zó gemaakt zijn dat we er beter mee kunnen strelen dan slaan. Dalai Lama

MEDEDOGEN IS ONZE BASISSTRUCTUUR

Tijdens een oponthoud in Parijs ging Rilke elke namiddag wandelen met een gravin.Zij kwamen telkens voorbij een bedelares. Had iemand een geldstuk in haar hand gelegd dan liet zij dat muntstuk geruisloos in haar mantelzak glijden.Zij dankte nooit voor de gave.Zij keek nooit op naar de gever.Op een dag bleef Rilke bij de bedelares stilstaan. Hij legde in de hand van de oude vrouw één roos. Toen gebeurde er iets ongewoons: de bedelares richtte zich op, greep de hand van de dichter Rilke, kuste die en ging toen met die roos weg. Een week lang was de arme vrouw niet meer te zien. Toen zat ze daar weer als vroeger. Verwonderd vroeg de gravin aan Rilke:’Waarvan zou nu die vrouw de hele week geleefd hebben?’ Rilke zei: ‘Van de roos. Men moet aan haar hart iets geven,niet aan haar hand.’

Jos Lammers

RILKE EN DE BEDELARES

36 37

Waar is brood dat mij verzadigt?Zonder eten ga ik dood.Wie, wie geeft mij van zijn brood?Of heb ik genoeg voor velen,maar geen mens om mee te delen,geen die naast mij zit of staaten mijn brood mij breken laat?Mens is dorst en mens is honger,mens is leven van verlangen,wachtend op iemand die hem vindtdie zich geeft, die zich verbindt.Heb ik alles overdadig,ben, dan nog, ik onverzadigdtot ik er van delen magmet één die op iemand wacht. Huub Oosterhuis

WAAR STAAT EEN GEDEKTE TAFEL ?

Ad de Kok

38 39

Zo schoof je door de stadeen vreemdeling en tomeloos verlorenje mager lichaam in je slobberpakje voeten kwetsbaar en haaks op de sporenvan de voorbijgangers, je ogen zwarte gaten en je mond vol drab

Zo weerloos en van alleman verlatenhad je een adeldom als niemand in de straat en wilde ik je vragen: raak mij aan, mij zelfvoldaneen zegen mij met je verganeblik en maak mij arm enwijd als nooit tevoren Catharina Visser

VREEMDELING

Oorlog, een alledaags gezichtmeedogenloze strijdoveral, wereldwijd.

Dorpen platgebrand.Vlammende verbijsteringin deze duistere heksenkring.

Een kind wordt ingezetgedwongen om te doden.

Er wordt asiel gezochtin de lopen van gewerenEr wordt asiel gezochtin de ogen van een kind.

Mensen, gemarteld en verminkt verjaagd verdrevendoor een kindsoldaat.

Er wordt asiel gezochtin de lopen van gewerenEr wordt asiel gezochtin de ogen van een kind

Lees hier:Er wordt barmhartigheid gevraagd in de wapenindustrie.Er wordt mededogen gevraagd in kinderogen.Spiegels van de kinderziel.Een ziel die gedwongen werd om de oorlog in te gaan.Zal het kind ons kunnen vergeven, wij die dit lieten begaan,zal het kind zichzelf kunnen vergeven? Lisette Swanenberg

WAR-CHILD

40 41

Er zijn ogen die vuur schietener zijn ogen die uit het hoofd geschaamd wordener zijn ogen waar de schellen vanaf vallener zijn ogen waarin geen licht gegund wordter zijn ogen waar stront in ziter zijn ogen die verslindener zijn ogen van meesters die hun paarden vet makener zijn ogen van naaldener zijn ogen van cyclonener zijn ogen waar het groen en geel voor wordter zijn ogen die zich sluiten voor wat is

en godzijdank zijn er toevallig ook nog ogenals grote donkere ogenvan woordeloos mededogen Adri Bosch

WAT BEZIELT DE ZORG

Victor Sonna

42 43

Beluisterenliefdevol aanwezig zijner zijn met hart en zielhet gemis erkennen en herkennenniet minimaliserenniet afpakkenwachten en wakeneerbied hebbenhet verdriet durven aanrakenen weer loslatenlaten gebeurenin de onmacht durven staangeloven in het kunnenin de diepe levenskracht van de andertijd makensamen dingen doenzich met elkaar verbindentekens van verbondenheid gevenpijn laten zijnhet lijden samen dragennabijheid uitdrukkenmet of zonder woordentrouwe tochtgenoot zijnvoor elkaar zorgenhand en hart open houdenmeegaan in mededogentroosten.

Claire vanden Abbeele

LUISTERENZelfs de kortste dag in de wintervolgt op de nacht,zo onzeker is onze hoopdat alle levensduisterkan opgaan in het licht.

Toch houdt dat wankel weten,die vonk van licht uit lichtons op de been.

In ons ligt een lontte wachten op ontbrandingsoms tegen wens en weten in,door dat wat klein en kwetsbaargroter is dan wij.

Marijke de Bruijne

ZO ZEKER ALS DE DAG

44 45

Jij kunt een schouder zijnvoor de mens in verdriet en verlorenheid.Jij kunt een arm zijnom een mens heen in de kou.Jij kunt een licht zijnvoor een mens struikelend in donker.Jij kunt een vuur zijnvoor een mens verkild in het leven.

Kunnen we elkaar laten voelen:jij mag er zijnjij bent goedjij kunt een schouder zijnjij kunt een arm zijn.

Als we elkaar laten voelen:ik ben een schouder voor jouik ben een arm om je heeneen licht op je levenspad:er zal minder eenzaamheid zijn.

Marinus van den Berg

JIJ

‘Labyrinth’, Gerdien Wolthaus Paauw

46 47

Nu zal het verder tot de laatste faseover jou en mij moeten gaanjou die ik liefhebal was het mijn eigen bestaan. Nachten die zwart zijn ochtenden zonik de dichter jij die begonmij aan te kijken ernstigik die vergeten wasdat het allemaal nog kon. Liefde ik breng daar niets tegen inmoeilijk wordt simpelik in je in.

Remco Campert

–Met grote letters wil ik schrijven:‘Liefde is het hart van het heelal’.Onzin, iets voor Dante - liefde isbij elkaar zitten, zwijgen,willen zeggen wat je al langweet en toch niet zeggen kunt,zuchtend opstaan, heen en weer lopen,spelen met de voet van een glas.

Weten: ze heeft verdriet ener niets aan kunnen doen, angstzien, onrust, toch blijven waar je bent, uit het raam kijkeneen hand leggen op een knie,de klok horen tikken, gekraakop een vreemde plek in het huis,samen oprapen iets dat viel.

Denken aan leven, dromendvan een sterfbed met je handin dezelfde die je nu streelt,mijmerend lopen op een heidepaddie zelfde vogels weer, overalruimte, ademhalen, in groteogen kijken en voor altijd weten:liefde is het hart van het heelal. Gabriël Smit

MET GROTE LETTERS

48Colofon


Een selectie van gedachten en

gedichten uit 43 nieuwsbrieven

voor het 10-jarig bestaan van de

Beweging van Barmhartigheid

Uitgave


Ontwerp en Productie

LandofPlenty

Druk

drukkerij Mart.Spruijt BV

Verantwoording

Deze uitgave heeft geen commercieel

oogmerk.


Voorzitter

Marius Buiting

Secretaris

Tim van Oostrom

Fraters cmm Nederland

Jan Koppens

Secretariaat

Boxtelseweg 60, 5261 NE Vught

T 073-6577044

E [email protected]

Gironummer: BvB Vught 9148656

Redactie Nieuwsbrief

Rina van der Hulst

De Volmer 192,

7482 HC Haaksbergen

E [email protected]

Adri Bosch, Ad de Kok

Wim Maarse, Wim Verschuren

Website

www.barmhartigheid.nl

NIeU

WS

BR

IeF#

44

no

vem

ber 2008 | #

44 | frater

s cm

m

nbr_44

Documents

Transcript of nbr_44