Musk4 4

VRIJHEID

NR

4

2013

€ 6,

95 VRIJHEID ERVAREN IN SCHOTLANDOntbering en avontuur, dat zijn de codewoorden

TEAM 179 ‘Lange tijd ging ik alleen naar

de kerk als ik beamerdienst had’

#KWUSA13Karakterkraker in Kentucky

MUSKETIERMARATHON 2013120 mannen brachten 1,2 miljoen naar Oeganda en kwamen rijker terug

97

89

08

20

87

70

3

ISBN

978

-90-

8208

77-0

-3

BIJNA BLINDE ALBERT LIEP ULTRA-LOOP IN OEGANDA‘Mijn scheiding hakte er dieper in dan mijn visuele handicap’Christus staat centraal | via lokale kerken | voor kinderen in armoede |

NU

MM

ER

4 | 2013

BILL HYBELSGrondlegger en

senior pastor,

Willow Creek

Community Church

DR. BRENÉ BROWNOnderzoeks-

professor,

Universiteit van

Houston; Auteur

DR. HENRY CLOUDKlinisch psycholoog;

Leiderschaps-

consultant;

Bestsellerauteur

LIZ WISEMANExecutive consultant

op het gebied van

strategie en

leiderschap

ANDY STANLEYGrondlegger en

senior pastor,

North Point

Ministries

2013LEAD WHERE YOU ARE

GROEIEN IN GEZOND LEIDERSCHAP

MET O

NDER

ANDE

RE

KERK | BEDRIJFSLEVEN | OVERHEID | ONDERWIJS | ORGANISATIES | GEZIN

15 & 16 NOVEMBEREDE

22 & 23 NOVEMBERDRACHTEN

MEER INFO: WWW.GLSWILLOWCREEK.NL

JOSEPH GRENNYMedeoprichter

VitalSmarts;

Bestsellerauteur

managementboeken

Meerwaarde voor uw voeten!

Diezerkade 4 • Zwolle • www.wietenschoencomfort.nl

Goed schoeisel behoort tot de basisuitrusting van iedere loper. Natuurlijk om het lang vol te houden maar ook om blaren en blessures te voorkomen. Wieten Schoencomfort biedt Meindl wandelschoenen. Stabiel en comfortabel. Waterdicht en ook geschikt in woest terrein!

Wieten is specialist op het gebied van schoenen én voeten. Bij ons is de klant nog écht koning! Naast wandelschoenen van Meindl hebben wij herenschoenen van bekende merken, zoals (Floris) van Bommel, Harris, Finn Comfort en Dubarry.

Bij Wieten wordt u gastvrij ontvangen en u heeft alle gelegenheid om mooie, geschikte schoenen te kiezen. Komt u gerust eens langs en laat u verrassen door onze mooie collectie.

Comfortabele schoenen voor elk terrein van Meindl (bij Wieten)

adv musk4 juni-2013.indd 1 24-05-13 16:58

03 MUSK

O veral om me heen zie ik nieuwe, krachtige leiders opstaan. Mannen en vrouwen weten zich geroepen voor doelen, groter dan zichzelf, en storten

zich met volledige overgave in avonturen die hun voorstellingsvermogen te boven gaan. De kern van inspirerend leiderschap heeft alles te maken met het vinden van vrede met God en jezelf. Durven dromen, meters maken en vooruit vallen; het zijn allemaal leiderschapskwaliteiten die ontluiken vanuit onbevangenheid.Leiderschap vereist een fundamentele vrijheid. Mensen die vastzitten aan structureel ongezonde levenspatronen, gebukt gaan onder geheimen of geleid worden door angst kunnen druk uitoefenen, maar zijn niet in staat tot inspirerend leiderschap.

Bij De 4e Musketier bevinden we ons in een fase van vermenigvuldiging van leiderschap. De beweging internationaliseert en groeit zo hard dat er voortdurend mannen nodig zijn die verantwoordelijkheid nemen en moedig leiderschap tonen. Mannen als Wim Hoddenbagh en Jaap Boersema zijn nieuwe geestelijke leiders binnen de beweging en hebben in Schotland bewezen hun teams door weer en wind richting het kruis van Jezus Christus te kunnen loodsen. Karakterweekenden vallen onder de verantwoordelijkheid van kerels als René van Kleef, John Volk of Sjoerd Schiebaan. Onze leiders zijn stuk voor stuk beresterk, evenwichtig en geestelijk volwassen. Het zijn mannen waarmee ik met het volste vertrouwen de extremiteit van de Schotse Hooglanden of de Afrikaanse hitte in trek.

Binnen De 4e Musketier koppelen we steeds nieuwe aan ervaren leiders, zodat het leiderschaps-DNA van de beweging maximaal kan worden doorgegeven. Ik vind het een voorrecht om zoveel kracht en durf te zien ontluiken. Tegelijk denk ik: ‘Het is de hoogste tijd dat een nieuwe generatie kerels opstaat met een “schiet mij maar lek”-mentaliteit. Nederland heeft leiders nodig. Mannen die bereid zijn om hun hoofd boven het maaiveld uit te steken!’ Persoonlijk lees ik de laatste jaren weinig boeken over leiderschap. Niet omdat ik het niet wil, maar omdat ik volledig word opgeslokt door de praktijk van het leidinggeven. Er is één vaste investering die ik de afgelopen zeven jaar steevast in mijn leiderschap doe, en dat is het volgen van sessies van de Leadership Summit. De ervaringen en inzichten die topleiders en onderzoekers van leiderschap daar delen bemoedigen mij en bouwen mij op. De inspiratie die ik daar opdoe is voldoende om weer een jaar mee verder te kunnen.

In dit nummer van MUSK4 lees je vooral persoonlijke verhalen van kerels die door een Karakterweekend of de MusketierMarathon bevrijd zijn om te worden wie ze ten diepste zijn. Hun nieuwe ‘ik’ is aanstekelijk voor hun omgeving en zal mensen richting Jezus leiden. Ook lees je over de meest inspirerende leider die ik de afgelopen jaren heb ontmoet: pastor Joseph, een tengere, bescheiden zwarte man die zijn leven spendeert aan het welzijn van zijn gemeenschap in Adwari, Oeganda. Ik wens je veel leesplezier toe met dit nummer en hoop dat de inhoud je ruimte zal geven in je hart en je gedachten en je zal stimuleren om grote dingen te verwachten van een grote God.

Henk Stoorvogel

VRIJ OM TE LEIDEN

Henk Stoorvogel @henkstoorvogel


senior pastor,

Willow Creek

Community Church


professor,

Universiteit van

Houston; Auteur


Leiderschaps-

consultant;

Bestsellerauteur


op het gebied van

strategie en

leiderschap


senior pastor,

North Point

Ministries



MET O

NDER

ANDE

RE


15 & 16 NOVEMBEREDE




VitalSmarts;

Bestsellerauteur

managementboeken

MUSK 04

4M BLIKT TERUGVrijheid ervaren in Schotland 08Karakterkraker in Kentucky 58Toeleven naar de reis van Thijs 24Musketiermarathon 2013 28Quotes MusketierMarathon 2013 39De lessen van team 179 64

4M IN ACTIE3-LUIK #3 44Zij gaan ervoor 48Rudo geeft zijn L.I.F.E. 68

4M IN PRAKTIJKVrij om te leiden 03Zo is het leven soms 07Mijn MusketierMarathon 36Op avontuur met je curator 42Verbonden door verlies 46Het Grote 4M Onderzoek naar Vrijheid 70 God is nog niet klaar met Joop 72

inhOUD4M LEERTVrijheid voor een vertrapte mensheid 207 stappen naar vrijheid 54De waarheid maakt je vrij 61

4M ONTSPANTZo vieren onze Musketiers vakantie 184BOOKS&MEN 22MUSKHAVES 27MUSKMAN 77 Music&Books 57MUSKin-out 57TIPS4SURVIVAL 62

4M BEWEEGT4News 56

4M BIEDT AANAbonnement 05

28

72

58

05 MUSK

MUSK4 // NR4 // 2013

UitgeverDe 4e Musketier

hoofdredactieHenk StoorvogelRuth Stoorvogel-Bergman

art-director / vormgevingJonathan Reining

MedewerkersWim Hoddenbagh, Theo vanden Heuvel, Harmieke van Eijk, Cris van Dusseldorp, Johannes Hoefnagel, Corné Houwaard, Thijs Jansen, Geert Plender, Eugène Poppe, Tobias Sijll, Pieter Cnossen, Sandra van Tongeren

fotografi eEljee Bergwerf, Daniël Hartog, Mark Schippers,Gert Jan Bouma, Peter Esmeijer, Jan Pieter Meijer, Leo Broersma

advertentieverkoopRudo Baksteen, Gideon in ’t Veld,Johannes Westerink

tekstcorrectieTekstbureau Ieder woord

DrukkerijZalsman BV Zwolle

Oplage 10.000

DistributieUitgeverij W&S Scholten

Oplage 10.000

iSbn 978-90-820877-0-3

redactieadresDe 4e MusketierCapitool 427521 PL Enschede

[email protected]

MUSK4 is een inspirerend magazine voor mannen die verlangen naar avontuur in dienst van de Koning. MUSK4 verschijnt driemaal per jaar. Voor abonnementen: www.musk4.nl

72

56

58

08

fervent buitensporter of beginnend wandelaar, solist of teamspeler, diep gelovig of eerlijk zoekend. hoe je ook in het leven staat, mannen lezen één magazine: MUSK4!

3 NUMMERS VOOR MAAR 18 EURO!

MANNEN LEZEN MUSK4

MUSK4, hét blad vol levensverhalen, avonturen en events. neem zelf een abonnement of geef er één cadeau! ga nu naar www.MUSK4.NL of stuur de ANTwOORDKAART retour.

STRIJDVAARDIG!N

R 2

2012 € 4,

95

KARAKTERWEEKEND nr. 9

16 pagina’s avontuur in de Belgische Ardennen

TWEE BANJERS

op de bank.

Henk Stoorvogel

interviewt

Anne van der Bijl

JOUW KICKSTART

4M EVENT 2013

met meer dan

7.000 mannen

MUSK4_2_VS2_80p.indd 1

23-10-12 02:16STRIJDVAARDIG!

KARAKTERWEEKEND

16 pagina’s avontuur in de Belgische Ardennen

1 MUSK

GROEI

NR

3

2013

€ 4,

95 OLYMPISCH

MARATHONKAMPIOEN

STEPHEN KIPROTICH:

‘Toen ik jullie uitnodiging kreeg,

hoorde ik een stem die zei: Ga, ga, ga!’

TEAM 169‘En dan kun je niet mee in de bus.

We voelden ons zo verslagen.’

TERUGBLIK ENKA 13

Wees een PALM van een vent!

ALS HET HOOFD HET

HART VERTROUWT

Frank Kodden: ‘Ik was pisnijdig.

Op God en op mijn vrouw.’

GROEI

MARATHONKAMPIOEN

STEPHEN KIPROTICH:

‘Toen ik jullie uitnodiging kreeg,

hoorde ik een stem die zei: Ga, ga, ga!’

TEAM 169‘En dan kun je niet mee in de bus.

We voelden ons zo verslagen.’

1 MUSK

VRIJHEID

NR

4

2013

€ 6,

95 VRIJHEID ERVAREN IN SCHOTLANDOntbering en avontuur, dat zijn de codewoorden.

TEAM 179 “Lange tijd ging ik alleen naarde kerk als ik beamerdienst had”



97

89

08

20

87

70

3

ISBN

978

-90-

8208

77-0

-3

BIJNA BLINDE ALBERT LIEP ULTRA-LOOP IN OEGANDA “Mijn scheiding hakte er dieper in dan mijn visuele handicap”

3X=

€18

betrouwbaar, betrokken, verantwoord

De MusketierMarathon 2013 in Oeganda is een indrukwekkende ervaring geworden voor alle deelnemers. Jij kunt je ook inzetten voor Compassion en Open Doors in 2014 wanneer de Muskathlons plaatsvinden in Israël, Ethiopië en Oeganda. Het thema van volgend jaar zal Vrijheid zijn.

Het Raptim Team staat klaar om de organisatie van De 4e Musketier ook in 2014 weer te assisteren met de uitvoering van de reizen en hoopt dat ze ook jou mogen uitzwaaien als jij de ultieme uitdaging aangaat.

Betrokkenheid en deskundigheid zijn de fundamentele waarden van Raptim Travel. Deskundig in het organiseren van reizen en betrokken bij hen die zich sterk maken voor onze medemens.

Wij hebben een uitstekende reputatie opgebouwd in het verzorgen van sponsorreizen, projectreizen en zendingsreizen van Christelijke organisaties. Raptim zet zich jaarlijks voor de volle honderd procent in om de reizen voor onder andere Compassion, Open Doors en Tear tot een groot succes te maken.

Bent u geïnteresseerd in een vrijblijvende offerte neemt u dan contact op met Olga Ansems op nummer 013-5323104 of per mail: [email protected]

www.raptim.nl

07 MUSK

ZO IS HET LEVEN SOMSHet gebeurde in een fl its. We fi etsten gemoedelijk de stad uit richting huis. Ik herinner me nog dat ik mezelf hoorde opmerken: ‘Die heeft nog wel heel veel snelheid…’ en het volgende moment lagen we beiden plots op straat met fi ets en al. Harmke – dertig weken zwanger –en ik. Beduusd krabbelden we overeind. Trillend op onze benen constateerden we opgelucht dat we het er ongeschonden vanaf hadden gebracht. Het had er heel anders uit kunnen zien. Gelukkig fi etste ik aan de binnenkant (wat slechts sporadisch gebeurt, omdat ik daar een hekel aan heb: een man fi etst aan de buitenkant, niet aan die ongemakkelijke binnenkant), maar vandaag was ik er dankbaar voor. De grootste klap had ik mogen opvangen. De automobilist had ons niet gezien en was pardoes op mijn voorwiel ingereden. En in mijn val had ik Harmke meegenomen. Bijkomend van de schrik wisselden we gegevens uit met de dame (!) achter het stuur en vervolgden we onze weg, terwijl ik mijn uiterste best deed om Harmke slingerend bij te houden op mijn zwaar gehavende fi ets…

Een week na dit incident bracht ik mijn kinderen met de auto naar school. Ik weet nog steeds niet waarom, maar ik zag de fi etser pas op het laatste moment en maakte een abrupte noodstop. Gelukkig had de man mij wel gezien en op voorhand al een paar meter speelruimte gepakt. Het liep goed af. Ik concludeerde: ‘Het moet niet gekker worden.’ Doorgaans beweeg ik mij soepel door het verkeer, maar dit was mij het weekje wel.

Later bedacht ik: zo is het leven soms. Je fi etst argeloos door het bestaan en plotseling rijdt er iemand op je in. Met woorden die je kwetsen, beslissingen die je raken of (on)bewuste daden die je schaden. Je had het niet zien aankomen en beduusd krabbel je overeind. Soms kom je er ongeschonden doorheen, maar soms zijn er wonden geslagen die zorg, aandacht en genezing nodig hebben. Bovendien kunnen er intensieve processen uit voortvloeien, zoals omgaan met boosheid of de worsteling met het schenken van vergeving aan de bestuurder. Tegelijk, wij zijn niet alleen maar fi etser, ook de bestuurder zit in ons. Ook wij rijden soms in op anderen, met onze woorden, ons gedrag of onze keuzes. En ook bestuurders komen er vaak niet ongeschonden vanaf. Gevoelens van spijt of schaamte kunnen nog lang blijven sudderen als we er niet gezond mee omgaan…

Iedere keer weer geniet ik met volle teugen van de 4M Karakter-weekenden. Wat mij diep ontroert, is hoe God raad weet met ons. Hoe God iets kán met fi etsers en bestuurders die knielen aan de voet van het kruis. Talloze mannen trokken in april zwaar bepakt de Schotse Hooglanden in. En ze kwamen lichter weer thuis.

God maakt vrij.

Theo van den Heuvel

MUSK 08

vrijheidERVAREN IN SCHOTLAND

#KWSCHOT13-2

09 MUSK

ERVAREN IN SCHOTLAND

MUSK 10

#KWSCHOT13-1 IN BEELD

11 MUSK

MUSK 12

De staf van De 4e Musketier besluit na koortsachtig overleg een extra weekend in te plannen. Het aantal aanmeldingen stijgt snel verder, uiteindelijk

tot 620 deelnemers. En dan is het maximum bereikt: KWSCOT13, voor het eerst in de geschiedenis twee weekenden achter elkaar, kan van start gaan!

CaingOrMS natiOnal ParKEen Karakterweekend van De 4e Musketier is geen gewoon wandelweekend. Het is een reis waarin je geestelijk en fysiek wordt uitgedaagd. Ontbering en avontuur, dat zijn de codewoorden. De warme douche thuis wordt ingeruild voor een ijskoude bergrivier, het bord met driekwart aardappelen, snijboontjes en een gehaktbal voor expedition food en de flatscreen voor een uitzicht dat weidser is dan je ogen kunnen bevatten. Caingorms National Park, een arctisch bergmassief dat bekendstaat als een van de meest grimmige plekken in Groot-Brittannië, is met zijn 55 toppen drie lange dagen het decor van een harde strijd tegen de elementen. Kolossale bergwanden met door de wind geslepen

rotsen omklemmen diep uitgescheurde ravijnen. De wind giert om de toppen en sleurt de wolken kolkend over de bergruggen heen. Grauwe mist wisselt een gure hagelbui af, maar wordt al snel weer weggevaagd door harde rukwinden. De as van dit gebied wordt gevormd door de Lairig Ghru, een legendarische bergpas die van Aviemore via het oeroude Rothiemurchuswoud en de zalmrijke Pools of Dee langs Devil’s Point naar Braemar voert. Precies een jaar eerder werden in deze kloof de 350 deelnemers van het Karakterweekend 2012 verrast door een sneeuwstorm. Door een bijzondere uitredding konden de ingesloten mannen alsnog veilig door de heupdiepe sneeuw worden weggeleid, een Mozaïsche gebeurtenis die in het collectieve geheugen van De 4e Musketier is opgeslagen als ‘de wonderlijke doortocht door de Lairig Ghru’.

WinDStOtenSchotland, Gods land. De plek waar de God van de elementen niet langer wordt aangesproken met afgemeten, vlakke woorden, maar met een schreeuw om

Wim Hoddenbagh

1 november 2012, klokslag 0.00 uur. De website van De 4e Musketier geeft aan: Je kunt je aanmelden voor het Karakterweekend 2013 in Schotland! Overal in het land zijn aanmeldingsfeestjes gestart. teams voeren gezamenlijk hun gegevens in. Met één druk op de knop geven mannen zich juichend over aan het avontuur – en binnen vierentwintig uur is het weekend volgeboekt.

De wind giert om de toppen en sleurt de wolken kolkend over de bergruggen heen

13 MUSK

hulp, om bijstand, om nabijheid. Een deelnemer vertelt: ‘Je voelt je gekleineerd door de rotsmassieven naast je. Je loopt en loopt en hebt voor je gevoel al kilometers afgelegd, maar na een uur zie je nog altijd diezelfde berg vlak naast je. Wat voel ik me klein! En dan de tocht zelf: mijn benen waren al na een halve dag zo vermoeid dat ik moest bidden bij elke stap die ik zette. Ik smeekte God om Zijn opstandingskracht, stap voor stap voor stap. En op een gegeven moment besef je dat God je erdoorheen helpt, dwars door het eindeloze ravijn! Dat is een ervaring die ik nooit zal vergeten.’ De deelnemers zijn tijdens de twee weekenden opgedeeld in ruim zestig teams van acht tot tien mannen. De teams doorkruisen in vier verschillende routes elk een deel van het gebied, dat in totaal enkele honderden vierkante kilometers beslaat. Langs elke route worden overdenkingen gegeven over het leven van Mozes. Tijdens de prescout voorafgaand aan de weekenden heeft de organisatie besloten om dit jaar de hoogste toppen te mijden; op de Ben MacDui, de hoogste berg in dit deel van de Cairngorms, zijn windstoten tot 120 kilometer per uur gemeten. Het blijkt een goede beslissing. Vanuit het middengebergte zien de deelnemers later in het weekend dat helikopters overuren moeten maken om gestrande, ervaren alpinisten te bevrijden.

KOPje OnDerAls de deelnemers donderdagavond na een lange bustocht bij het startpunt van de route aankomen is de spanning op de gezichten te zien. De mannen ontvangen

Wim Hoddenbagh

De skinnydip markeert het begin

van de eindeloze dag die Karakter-

weekend heet

een voedselpakket met instructies om fit te blijven tijdens het weekend. Telefoons worden uitgeschakeld en in plastic geseald, de backpacks gaan op de rug en te voet gaat de tocht verder. Dieper de Schotse bossen in, verder van de bewoonde wereld. Het is donkerder, zaklampen mogen niet aan. Dat is ook helemaal niet nodig: de volle maan verlicht de groep van voren en na een zwenking in de weg van achteren, zodat de weg verbazingwekkend goed te zien is. Na een stille mars van enkele kilometers doemt tussen de bomen een prachtig bergmeer op. Het kristalheldere water weerspiegelt de donkere rotswanden. De deelnemers staan stil. Kou kruipt omhoog vanuit de rotsgrond, honderden mannenstemmen zingen – God wordt geëerd. Bijgelicht door fakkels vertelt een spreker het verhaal van Mozes. Zijn leven bestond uit drie periodes van elk veertig jaar. De eerste veertig jaar was hij groot in de ogen van mensen, vorst van een wereldrijk zonder weerga. Maar diep in hem knaagt de weemoed naar een God die groter is dan zijn eigen carrière. Hij ontvlucht Egypte; zijn leven krijgt een noodlottige wending wanneer hij een Egyptische slavendrijver vermoordt. Tussen zijn veertigste en tachtigste levensjaar zwerft hij door verlaten landstreken. Mozes, doler, nobody, voelt zich klein en minderwaardig. Maar dan klinkt vanuit een brandende braamstruik Gods roepende stem. Mozes, tachtig jaar oud, neemt een besluit dat verstrekkende gevolgen zal hebben

voor de wending van de geschiedenis: hij gehoorzaamt. De vorst die vluchtte wordt de bevrijder van Israël. De mannen krijgen een heilige opdracht mee: ‘Wat is jouw verlangen? Wil je groot zijn in de ogen van mensen, voel je je juist minderwaardig, of… wil je groot worden in de ogen van God?’ De deelnemers gaan in gebed. Geknield, sommigen hardop fluisterend. En dan, als de ogen weer opengaan, staren de mannen naar het water. De naam van Mozes heeft een betekenis: ‘Uit het water getrokken.’ Sommigen voelen al nattigheid. Gaan we echt skinnydippen? Nu, met deze ijzige kou? Maar de eerste rent het water al in. En dan kleedt iedereen zich uit; alle deelnemers, sprekers en routeleiders gaan kopje onder. De skinnydip markeert het begin van de eindeloze dag die Karakterweekend heet. Klappertandend en rillend van de kou worden de thermoshirts en broeken weer aangetrokken en wordt de weg naar het basiskamp ingezet.

KOUDefrOntVrijdag. Boven in de bergen kabbelt het water tussen het mos. Nu en dan scheurt er een gat in het wolkendek waardoor je de zon kunt zien. Een prachtige duifachtige vogel vlucht luid kakelend weg. Scharrelend tussen de

MUSK 14

ONTBERING EN AVONTUUR, DAT ZIJN DE CODEWOORDEN

15 MUSK

rotsen lijkt deze Ptarmigan op een wat onhandige kip, maar als hij op de vleugels gaat speelt hij met de wind rond de bergtoppen. Tijdens het eerste weekend zal de zon die vrijdag uitbundig schijnen. Deelnemers beklagen zich er zelfs grappend over dat zonnebrandolie niet op de paklijst stond. Maar in het tweede weekend breekt op vrijdag juist een koudefront door, met temperaturen die overdag nauwelijks boven het vriespunt uitkomen. De deelnemers volgen de ridge, moeizaam omhoog klauterend over de ruwe granieten rotsen. Op plekken waar de zon een week eerder nog uitbundig straalde, prikt nu een bui bevroren motregen in de gezichten. Een van de teams raakt de weg kwijt. Een teamlid vertelt: ‘Het werd koud en er stond extreem veel wind. De kilometers leken niet voorbij te willen gaan en de storm leek niet te luwen. In mijn hoofd begon het te spoken. Waarom had God mij hier gebracht? Waarom zo’n tocht? Waarom de pijn in mijn kuiten die steeds erger werd? Ik heb momenten gehad dat ik dacht dat ik nooit meer uit de vallei zou komen. Maar net op het moment dat ik niet meer verder kon was God daar. Als het lijkt alsof alles weg is, je alles op wilt geven en de vallei niet meer uit denkt te komen, mag je God ontmoeten. Hoe diep is Jezus voor mij gegaan, dat Hij er zelfs niet meer menselijk uitzag op het moment van Zijn lijden! En dat allemaal omdat Hij van ons houdt.’

DrentSe branieSChOPPerSDe steile rotswanden worden steeds imposanter naarmate de teams verder het gebied in trekken. Een kudde herten vlucht, nieuwsgierig achterom kijkend, telkens een stukje voor de groep uit. De hikes voeren door oerbossen, over brede en smalle paadjes, tot deze opgeslokt worden door eindeloze kilometers sneeuw en bushcraften de enige mogelijkheid is om vooruit te komen. Een team van Drentse branieschoppers is vastbesloten geen centimeter om te lopen en banjert rechtuit dwars door rivieren, puin en zompige drassigheid heen. Een beer van een vent werpt een aarzelende medewerker achteloos over zijn schouder en draagt hem met rugzak en al door een woeste bergstroom. Eén man heeft zijn schoenen uitgedaan en wil het ijswater blootsvoets trotseren. Zijn schoenen gooit hij naar de overkant, maar één schoen belandt midden in de rivier. Pijlsnel verdwijnt de schoen uit het zicht. Een teamgenoot aan de overkant van de rivier snelt op blote voeten door de sneeuw achter het schoeisel aan, springt de rivier in en vist het noodzakelijke wandeltuig uit de stroom. Dankbaar neemt zijn teammaat zijn schoen weer aan, terwijl hij opmerkt: ‘Ach, anders had ik de tocht gewoon op één schoen uitgelopen.’

Rondom is alles wit en hierboven is het blauw. Dit is hemelse heerlijkheid. Dit is een glimp van Gods glorie

JE BENT ZO STERK ALS JE EERLIJKHEID.

MUSK 16

De heMel breeKt OPenHet avondmaal wordt gevierd op een berg. Mannen slepen loodzware keien naar boven, ondertussen nadenkend over het offer dat Jezus voor hen bracht. Sommige mannen wankelen onder hun zondelast, lopen drie, vier meter en laten hun gewicht dan uitgeput vallen. Teamgenoten snellen toe, helpen een man zijn steen weer op te pakken en zijn weg te gaan, elke stap een smeekbede om verlossing van kwaad, geworteld op plekken waar geen mens komen kan. De stenen worden neergegooid aan de voet van een kruis, gemaakt van wandelstokken. Er is vergeving, een omhelzing, een nieuwe start. Op één van de routes breekt precies op het moment van de uitnodiging - ‘Het is volbracht, ook voor jou!’ – de hemel open. Daar staan de mannen, badend in een stralende zon. Niemand kan eromheen. Iedereen weet het. Want rondom is alles wit en hierboven is het blauw. Dit is hemelse heerlijkheid. Dit is een glimp van Gods glorie.

heerlijKheiDSStrijDZaterdag is de dag van de heerlijkheidsstrijd. Een spreker neemt de mannen mee naar een bijzonder moment in het leven van Mozes. Als het volk Israël het gouden kalf aanbidt, is God zo boos op het volk dat Hij tegen Mozes zegt: ‘Gaan jullie maar naar het beloofde land, Ik stuur wel een engel met je mee. Zelf zal Ik niet mee optrekken.’ Mozes reageert ontsteld: ‘Wij willen niet weg zonder U, als U blijft, dan blijven wij ook. Wat stellen we nou voor

als volk zonder U? U maakt ons bijzonder!’ Uiteindelijk besluit God naar hem te luisteren en bij het volk te blijven. Dan gaat Mozes meteen een stap verder. Hij stelt God een brutale vraag: ‘Laat mij toch Uw heerlijkheid zien!’ En God staat het toe: vanuit een hoekje mag Mozes een glimp opvangen van de Eeuwige. In de heerlijkheidsstrijd worden de mannen uitgedaagd: hoe sterk verlang jij naar Gods heerlijkheid? De werkvorm is ongekend zwaar: bestorm een berg of leg rennend een afstand af, en blijf dat herhalen totdat je happend naar adem snakt. ‘Als jij net zo verlangt naar Jezus als je nu naar adem snakt, zul je Hem in al zijn volheid leren kennen!’ De mannen geven alles wat ze hebben met maar één smeekbede

in gedachten: ‘Heer, laat mij Uw heerlijkheid zien! Zoals ik nu naar adem snak, zo snak ik naar U.’ Een van de deelnemers rent door (en door en door, eindeloos…) zonder vermoeid te raken, totdat hij zijn veters moet strikken – en huilend voor Gods aangezicht neervalt. Boven het noordelijke bergmeer Loch an Eilein verschijnt precies op dat moment een regenboog. Mannen zingen, bidden, strekken hun handen uit naar de hemel. Net als bij Mozes toont God Zijn heerlijkheid. Deze heerlijkheidsstrijd is triomftijd.

MUSK 16

‘IK SMEEKTE GOD OM ZIJN OPSTANDINGSKRACHT, STAP VOOR STAP VOOR STAP’

17 MUSK

Als jij net zo verlangt naar Jezus als je nu naar adem snakt, zul je Hem in al Zijn volheid leren kennen!

eUfOriSChe terUgKeerZondag en maandag reizen de mannen naar huis. Voor iedereen is er wel iets, een woord, een aanraking, een ervaring die diep gaat, losweekt of vastberaden maakt. ‘Zoals regen en sneeuw neerdaalt uit de hemel en daarheen niet terugkeert zonder de aarde te doordrenken, zo geldt dit ook voor het woord dat voortkomt uit Mijn mond: het keert niet zonder vrucht naar Mij terug.’ Sommige deelnemers weten meteen welke les zij meenemen vanuit Schotland. Sommigen hebben antwoord gekregen op de vraag waarmee zij aan de start verschenen. Anderen hebben antwoorden gekregen op vragen waarvan zij het bestaan niet eens wisten. Maar iedere man gaat naar huis met de zegen, gehuld in de rode polo. Trots, als Musketier. n

IEDERE MAN GAAT NAAR HUIS MET DE ZEGEN, GEHULD IN DE RODE POLO. TROTS, ALS MUSKETIER

MUSK 18

MuSK4 vroeg aan verschillende leiders van de beweging hoe hun favoriete vakantie eruitziet. Met verrassende resultaten! Wist je bijvoorbeeld dat ‘mister outdoor’ Johannes Hoefnagel tijdens zijn vakantie in een luxeresort aan een cocktail lurkt? en dat je nooit nectarines moet kopen als je bij het gezin van Jan Stoorvogel op de camping staat?

ZO VIEREN ONZE Musketiers VAKANTIE!

Ruben en Jessica Achter de Molen, Zara (5) en Ezra (3)‘Wij beleven met ons gezin onze eigen Karakter-weekenden. Het liefst gaan we kamperen en wisselen we de activiteiten zoveel mogelijk af. Het ene moment vind je ons aan het strand en het volgende moment bezoeken we een stadje. De foto is genomen in Noorwegen, waar we van huisje naar huisje trokken en het land verkenden. Met de kinderen in de draagzak hebben we lange wandeltochten ondernomen en een paar bergen beklommen. Dat was een prachtige ervaring. Ik hoop dat we de komende jaren ook in Noorwegen Karakterweekenden gaan organiseren.’

‘MET DE KINDEREN IN DE DRAAGZAK HEBBEN WE LANGE WANDELTOCHTEN ONDERNOMEN EN EEN PAAR BERGEN BEKLOMMEN’

Johannes en Carola Hoefnagel en Isabelle (9)‘Wij kiezen meestal voor een volledig verzorgde strandvakantie aan de Middellandse Zee. In de vakantie plannen we niets, maar bekijken van dag tot dag wat we gaan doen. Dat betekent vooral veel luieren aan het strand en in het zwembad, lezen, eten, drinken, shoppen en toeren. Ik doe zelf altijd veel strandsporten en pak regelmatig een outdoordagje met contacten die ik ter plaatse heb gelegd. Mijn dames vermaken zich dan prima bij het water.

‘BIJ HET INPAKKEN KWAM IK ER OM NEGEN UUR ’S AVONDS ACHTER DAT MIJN PASPOORT WAS VERLOPEN’

We regelen onze vakanties altijd op het laatste moment. Soms gaat dat bijna mis. Een paar jaar geleden boekten Carola en ik onze vakantie pas de avond voor vertrek. Bij het inpakken kwam ik er om negen uur ’s avonds achter dat mijn paspoort was verlopen. Natuurlijk hadden we op deze korte termijn geen annuleringsverzekering afgesloten. Gelukkig kon ik op Schiphol een tijdelijk reisdocument krijgen, maar het was wel spannend!Vakantie is echt vader-dochtertijd. Isabelle gaat al vanaf haar achtste maand mee in het vliegtuig en heeft daar nooit problemen mee gehad. Ze is inmiddels een echte globetrotter. Als het vliegtuig opstijgt, houdt ze Carola’s hand vast en zegt dat mama niet bang hoeft te zijn. Op onze verlanglijst staat Indonesië, Java. Daar liggen Carola’s roots. Omdat Isabelle dit jaar tien wordt, willen we daar volgend jaar graag een paar weken naartoe gaan en familie bezoeken.’

[1]

[2]

19 MUSK19 MUSK

Jan en Esther Stoorvogel, Lucas (7), Jesse (4) en Thom (2)‘Wij trekken er met de tent op uit, het liefst naar Zuid-Frankrijk. We houden van mooi weer. In twee dagen rijden we naar onze vakantiebestemming. Onderweg slapen we in een hotel en in de auto houden we de jongens bezig met spelletjes en kleine cadeautjes die ze mogen uitpakken. Eenmaal op de camping nemen we een om-de-dag ritme aan: de ene dag zitten we bij het zwembad en doen we een middagdutje, de volgende dag trekken we eropuit.

‘VAN ELKE NECTARINE DIE HIJ VOND NAM JESSE EEN PAAR HAPPEN’

Twee jaar geleden hebben we onze beruchte “Duivelsbrugwandeling” gemaakt. We liepen urenlang en trokken langs diepe afgronden. De jongens hielden het zonder klagen vol. We beklommen de “koningsladder”, een in de berg uitgehouwen trap met zulke hoge treden dat Lucas en Jesse elke trede moesten beklimmen. Ze lieten toen al zien dat ze echte Musketiers zijn. De traktatie van de pannenkoeken maakte het feest compleet.Toen Jesse één was struinde hij de hele camping over, op zoek naar nectarines. Van elke nectarine die hij in een tent vond nam hij een paar happen. Hij was zo dol op nectarines dat hij in de winkel uit de wagen viel omdat hij zich te ver uitstrekte om er één te pakken. De laatste dag van de vakantie regende het terwijl wij de tent aan het inpakken waren. Jesse kroop in zijn witte rompertje door alle plassen. Nadat we de tent hadden ingepakt en Esther Jesse verschoonde vond ze een dikke haring, in zijn luier.’ n

Wim en Gea Hoddenbagh, Merle (6), Lente (4) en Tije (7 maanden)‘Vakantie betekent voor ons: samen zijn, rust nemen, genieten van elkaar en van de mensen om ons heen, ons laten verrassen door het onverwachte. Omdat we jonge kinderen hebben zijn we de afgelopen jaren vaak samen met bevriende gezinnen op vakantie geweest. Gea en ik nemen stapels boeken mee. Onze favoriete dagen noemen we lees- en rommeldagen. De kinderen spelen in een beekje, wij zitten er met een lekkere bak koffi e en een goed boek in een stoel naast en spelen af en toe mee. De kinderen houden net als wij erg van wandelen en kunnen helemaal opgaan in de natuur. Ze zijn tevreden met weinig, wij zelf ook trouwens. In de eenvoud ontmoet je pas echt de grootheid van God. Een mooie vakantieherinnering is bijvoorbeeld dat we in alle vroegte een wandeling-met-ontbijt maakten door de glooiende heuvels van Luxemburg. Terwijl wij op een picknickkleed broodjes klaarmaakten, renden Merle en Lente door het hoge groene gras, rolden over elkaar heen en schaterlachten van plezier.

‘MET DE KINDERBIJBEL IN DE HAND ZIJN WE OP ONTDEKKINGSTOCHT GEGAAN NAAR DE PLEKJES WAAR WEINIG MENSEN KWAMEN’

Een bijzondere vakantie was onze reis naar Israël, ruim twee jaar geleden. Merle was drie, Lente een jaar. De eerste week zaten we in een hotel in Jeruzalem, vlak bij het Joodse kwartier in het oude stadshart. We waren er samen met vrienden en pasten af en toe op elkaars kinderen. Daardoor konden we avonden lang met z’n tweeën door Jeruzalem slenteren en helemaal opgaan in het lome ritme van de stad. Het was Pesach en de straten en pleinen waren tot diep in de nacht vol leven, ontmoeting en feest. Na Jeruzalem hebben we een tijd in een luxe kibboets gezeten bij het meer van Tiberias, met een weergaloos uitzicht over het water en de Golanhoogten. We hebben de hotspots vermeden en zijn – met de kinderbijbel in de hand – op ontdekkingstocht gegaan naar plekjes waar weinig mensen kwamen, maar die vol verrassingen bleken te zitten.’

[3]

[4]

MUSK 20

het is januari 1856. Eduard Douwes Dekker is net aangenomen in Lebak, een straatarme streek in West-Java. Bij eerste kennismaking valt hem al snel

op dat de bevolking meedogenloos wordt uitgebuit door de Javaanse regent en zijn familie. Hij leest de ambtelijke berichten van de man die hiervoor zijn functie bekleedde, met daarin kritische vragen over de misstanden. Tot zijn ontsteltenis komt hij erachter dat zijn voorganger door vergiftiging om het leven is gebracht. Douwes Dekker laat het er niet bij zitten. Hij rapporteert zijn bevindingen aan de gouverneur-generaal, de hoogste bestuurder van Nederlands-Indië. Die besluit tot onmiddellijke overplaatsing van de kritische ambtenaar. Maar Eduard houdt de eer aan zichzelf en schrijft een ontslagbrief – een brief die de geschiedenis voorgoed zal veranderen.

Het stuk is één lange aanklacht tegen het eeuwenlange Nederlandse wangedrag dat volgens Douwes Dekker ‘wordt gekenmerkt door lafheid, geweld, laagheid, hebzucht en trouwbreuk.’ Eduard ziet het vanaf nu als zijn roeping hier een einde aan te maken. ‘Ik wil de miljoenen mensen die gebukt gaan onder uitzuiging, afpersing, knevelarij, roof en moord, daarvan verlossen. Ik vraag vrijheid voor een vertrapte mensheid. En dat zal ik blijven vragen zolang ik adem heb. Ik zal het uitroepen op de hoeken van de straat. Ik zal het de koning zeggen terwijl ik hem wijs op de juwelen in zijn kroon. Ik zal het Holland zeggen als ik het wijs op zijn kapitalen: uw juwelen zijn gestolen, uw kapitaal is geroofd, uw welvaart is diefstal…

precies honderdvijftig jaar geleden, op 1 juli 1863, werd de slavernij in het Koninkrijk der nederlanden afgeschaft. in totaal kregen ruim 45.000 slaven in Suriname en op de nederlandse antillen hun vrijheid terug, een vrijheid die ze nooit eerder hadden gekend. Het begon allemaal met een heldhaftige ambtenaar en een gepeperde brief.

U bent een boom die zijn wortels heeft in het moeras van ongerechtigheid! En als het niet baat? Dan zal ik alle talen van Europa leren om het in versvorm te brengen, zodat de moeders het voorzingen voor hun kinderen: “Daar ligt een roofstaat aan zee, tussen Oost-Friesland en de Schelde – Het Koninkrijk der Nederlanden.”’

De gouverneur zou de brief nooit ontvangen, maar drie jaar later werd de tekst door Douwes Dekker zelf verwerkt tot het slot van Max Havelaar. Toen hij het boek schreef, onder de schuilnaam Multatuli, was hij berooid. Kleumend van de kou pende hij het ruim driehonderd pagina’s lange manuscript in zeventien dagen neer. De roman maakte diepe indruk, kenterde de politieke verhoudingen en verbrak de banden van tienduizenden slaven. Het luidde de gedenkwaardige dag in van 1 juli 1863. Keti koti – ‘de ketens verbroken’.

Honderdvijftig jaar later blikt de Surinamer Eddy Caffé in het boek Meerstemmig verleden terug op het slavernijverleden van Nederland. Zijn moeders vader is (en daar is hij heel trots op) geboren op de dag van de afschaffi ng van de slavernij. Zijn overgrootouders werden als slaven van Trinidad naar Suriname vervoerd en op de slavenmarkt gekocht door de Evangelische Broedergemeente. ‘Zo ging dat in die tijd: wilde je als predikant iemand hebben die voor je werkte, dan moest je een slaaf kopen.’ De vroedvrouw van het gezin waarin Eddy later opgroeide was zelf een slavenkind. De gesprekken die hij in zijn jeugd met haar had maakten grote indruk op hem. ‘De wijze waarop zij iedereen tegemoetkwam was heel bijzonder. Zij straalde respect en vergeving uit.’ Door deze bijzondere vrouw, die leefde met een opgeheven hoofd, leerde Eddy wat het betekent om bevrijding te ervaren. ‘Ik lees veel in de Bijbel. De teksten die daarin staan zijn leidraad voor mijn leven. Er staat bijvoorbeeld in dat je elkaar moet vergeven. Ik wil het verleden niet goedkeuren, maar vergeving is sterker. Niet voor niets belijden we dat Jezus Christus voor onze zonden aan het kruis is gestorven.’ Eddy viert 2013 als een jubeljaar. ‘Ik vind dat we niet moeten blijven hangen in hoe ze ons vroeger hebben behandeld – we moeten ons richten op het heden en de toekomst.’

Vrijheid voor een vertrapte mensheid

EDUARD DOUWES DEKKER: ‘IK WIL DE MILJOENEN MENSEN DIE GEBUKT GAAN ONDER UITZUIGING, AFPERSING, KNEVELARIJ, ROOF EN MOORD, DAARVAN VERLOSSEN.’

21 MUSK

Het jubeljaar was een bijzonder jaar voor het volk Israël. Elk zevende jaar was een sabbatsjaar, bedoeld om het land te laten herstellen van de oogst. Maar na zeven opeenvolgende sabbatsjaren – 49 jaar in totaal –volgde dat speciale moment: het vijftigste jaar was een genadejaar. Een jaar van gejuich, van gejubel. Dan bleef niet alleen het land een extra jaar braak liggen, maar werden ook alle slaven in vrijheid gesteld en de schulden kwijtgescholden. Onder massaal gejuich droeg de hogepriester in de tempel de zonden van het volk over op een bok. Die zondebok werd vervolgens de woestijn in gestuurd en van een berg geduwd. Gruwelijk voor de bok – maar des te groter was de genade voor het volk. Het vijftigste jaar was een tijd van pure vreugde, van uitzinnige blijdschap, van vrijheid.

Toch was er een schaduwrand. Want het volk wist dat die mekkerende zondebok nooit voorgoed hun schuld zou wegnemen. De vrijheid werd nooit defi nitief veiliggesteld. En daarom werd het genadejaar elke vijftig jaar opnieuw gevierd.

Totdat. Totdat de dag aanbrak dat Jezus de synagoge van Nazareth in liep.

Hij ging zitten.Hij keek rond.Hij stond weer op.Hij pakte een boekrol.Ademloze stilte. Geritsel van papier. De profeet Jesaja.

Weer stilte. En toen… Jezus keek de gemeente aan, en met een stem vol warmte en kracht klonken daar Zijn woorden:‘De Geest van de Heer rust op mij, want hij heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te makenen aan blinden het herstel van hun zicht, om onderdrukten hun vrijheid te geven,om het genadejaar van de Heer uit te roepen.’

Hij rolde de boekrol op, gaf hem terug aan de synagogedienaar en ging weer zitten. Alle ogen waren op Hem gericht. En Hij vervolgde: ‘Op deze dag zijn de woorden die u zojuist hebt gehoord, in vervulling gegaan.’

Keti koti – de ketens verbroken. Het genadejaar was aangebroken. Niet tijdelijk, maar voor altijd. Jezus kwam als zondebok. Zijn komst markeerde het eeuwige genadejaar. Veertig dagen had Hij in de woestijn rondgezworven. De duivel zag meteen de symboliek en had nog geprobeerd Hem in de afgrond te laten springen, kort voordat Hij de synagoge in zou lopen. Sommigen van de aanwezigen in de synagoge probeerden na Zijn prediking hetzelfde te doen: ‘Ze sprongen op en dreven hem de stad uit, naar de rand van de berg waarop hun stad gebouwd was, om hem in de afgrond te storten. Maar hij liep midden tussen hen door en vertrok.’

Niets kon Hem meer tegenhouden. Tegenstand, overmacht, boosheid – Jezus loopt er dwars doorheen. En achter Hem aan komt een stoet van bevrijde slaven. Juichend, springend. Mannen en vrouwen, de blauwe plekken van de ketens nog zichtbaar op hun lichaam. Gerechtigheid voor een vertrapte mensheid. De ketens zijn verbroken, in Jezus’ naam. De kleinerende woorden die jou vastgebonden hielden. De verslaving die jou als een slavendrijver in z’n greep hield. De diepgewortelde boosheid die je telkens opnieuw de adem benam. De ketens van ontrouw. Van liefdeloosheid. Van lafheid. Jezus sprak ons en alle generaties vrij van alle schuld en slavernij. ‘Op deze dag zijn de woorden die je zojuist hebt gehoord, in vervulling gegaan. De Geest van de Heer rust op mij, want hij heeft mij gezalfd, hij heeft mij gezonden, om het genadejaar van de Heer uit te roepen...’ In de boekrol van Jesaja stond achter deze zin een komma, met daarachter de donkere woorden: ‘… en een dag van wraak voor onze God.’ Maar Jezus hield in de synagoge van Nazareth halverwege de zin Zijn adem in, om vervolgens de boekrol defi nitief dicht te rollen. Want Hij wist dat die laatste donkere woorden van Jesaja niet zouden gelden voor de lange stoet van bevrijde slaven die met opgeheven hoofd achter hem aan zou lopen. Geen wraak, maar genade. Bevrijde slaven, op weg naar de oneindige vrijheid. Voor altijd keti koti. Want Gods genadejaar duurt eeuwig. n

THE MESSAGE Wim Hoddenbagh

TEGENSTAND, OVERMACHT, BOOSHEID – JEZUS LOOPT ER DWARS DOORHEEN. EN ACHTER HEM AAN KOMT EEN STOET VAN BEVRIJDE SLAVEN

ADEMLOZE STILTE. GERITSEL VAN PAPIER. EN TOEN KLONK DE STEM VAN JEZUS VOL WARMTE EN KRACHT

MUSK 22

‘Op mijn nachtkastje ligt altijd een stapel boeken,’ zegt Peter Kruijt (31), binnenvaartschipper op de Gratias, een modern schip van 86 meter lang. Via een Youtube-fi lmpje kwam hij in aanraking met John Piper, een bekende baptistenpredikant, theoloog en schrijver in Amerika. Geloven was voor Peter in die periode een last geworden, iets dat ‘moet’. John Piper verraste hem met de volgende uitspraak: ‘Het hoogste doel van de mens is: God verheerlijken door van Hem te genieten.’ Peter zag in dat hij weliswaar hard rende, maar dat hij niet echt van God kon genieten. Omdat hij de combinatie God en genieten wat ongepast vond, begon hij uit nieuwsgierigheid aan verlangen naar god; meditaties van een christenhedonist. Dat boek sloeg bij hem in als een bom. ‘Er is geen ander boek geweest buiten de Bijbel dat mij meer heeft veranderd of geraakt. Piper geeft aan dat in ons leven een leegte is geschapen waardoor we continu op zoek zijn naar vreugde, voldoening of genot. Vaak vullen we die leegte door te rommelen met de dingen die de wereld ons biedt: geld, seks, macht. Maar uiteindelijk is er niets meer vullend dan Degene die ons gemaakt heeft. Wanneer we genieten van Zijn goedheid, genade, liefde en kracht, genieten we van Hem.’ Sinds het lezen van dit boek is Peter zelf ook een ‘christenhedonist’ geworden. ‘Ik probeer de weg te bewandelen die mij het dichtst bij deze hoogste vorm van genot brengt. Het doel van mijn relatie met God is niet langer discipline of zelfopoffering, maar genieten van Jezus Christus.’

Onlangs las Peter groeien als een palm van Henk Stoorvogel en Eugène Poppe. ‘Mijn vrouw was een paar dagen met haar zus weggeweest en daarom kreeg ik het Palmboek. Ruilhandel noemen we dat. Ik heb het gelezen in een behoorlijk drukke periode waarin we met ons binnenvaartschip op de werf lagen. Het was heerlijk om voor het slapengaan mijn gedachten te ordenen door lessen te trekken uit de eigenschappen van de palmboom. Het boek is mooi en heel vlot geschreven, ook vanwege de combinatie met anekdotes uit het leven en uit de Bijbel. Het is een echt mannenboek, omdat het zo makkelijk leest.’

En dan is er nog een boekje van dominee Van Campen met volgens Peter ‘een prachtige inhoud, maar helaas een verschrikkelijke titel’: De gereedschapskist van de Heilige geest. Wat hem het boekje deed lezen was zijn nieuwsgierigheid naar de visie van een dominee uit de reformatorische traditie op het onderwerp geestesgaven. ‘Meestal zijn predikanten uit deze hoek niet vies van een stevig standpunt; daar houd ik van. Zeker als het over een onderwerp gaat dat een beetje buiten hun erf lijkt te liggen kun je dat verwachten. Ik begon het boekje dus te lezen als een soort ramptoerist. Maar in tegenstelling tot wat ik verwachtte kreeg ik een heldere, Bijbelse uiteenzetting over de geestesgaven die elke pinksterbroeder volgens mij met luid geklap, gejuich en vlaggengezwaai zou kunnen verwelkomen.’ n

4bOOKS&MEN

Het lievelingsboek van lezer Peter Kruijt

Wim Hoddenbagh

Peter nam in 2012 deel aan het Karakterweekend in Schotland. tijdens dit weekend ontstond bij hem het idee om vrienden uit te nodigen voor de volgende weekenden. inmiddels is een grote groep binnenvaartschippers mee geweest. Peter heeft alweer een nieuwe intekenlijst klaarliggen; de eerste geïnteresseerden voor Schotland 2014 staan er al op. ‘als binnenvaartschippers staan we er vaak alleen voor. juist voor ons is het de uitdaging om god te leren betrekken in alles wat we doen. De Karakterweekenden helpen je om dit te beseffen. Door samen in een team op te trekken kun je genieten van vriendschap en broederschap die je niet zo snel ervaart als je alleen aan boord zit.’

23 MUSK 23 MUSK

4bOOKS&MENVERLANGEN NAAR GOD

Een ‘christenhedonist’ is volgens John Piper een christen die op zoek is naar geluk in God. Piper laat in zijn boek zien hoe wij allemaal een diep verlangen hebben om gelukkig te zijn, maar dat diep en blijvend geluk alleen in God te vinden is. Hij maakt een reis langs allerlei onderwerpen die onderdeel zijn van het christelijke leven en plaatst ze in het licht van het genieten van God. De calvinistische achtergrond van John Piper komt op verschillende manieren terug in dit boek, evenals zijn bewondering voor geloofshelden als Jonathan Edwards en C.S. Lewis. Piper leert je wat het betekent om te ‘vechten voor vreugde’ en dat door die strijd het grootste geluk in God binnen handbereik ligt. Misschien niet het makkelijkste boek, maar zeker de moeite van het lezen waard!

ISBN 9789051944068

GROEIEN ALS EEN PALM

De palm is de machtigste boom van het Midden-Oosten. Als je in de woestijn een palm ziet, dan weet je: op die plek is water, hoop en leven. Bovendien is het zo dat onder een palm allerlei dingen groeien. De palmboom is een symbool van leven. Henk Stoorvogel en Eugène Poppe geven in het vlot geschreven boek aan dat je als man een PALM van een vent zou moeten zijn; dan ben je een plek voor andere mensen waar ze geestelijk water, hoop en leven vinden en cultiveer je de omgeving om je heen. De palmboom is niet zomaar een boom. Het is zelfs helemaal geen boom, maar een gras. Een bijzondere grassoort met eigenschappen die in dit boek model staan voor karaktereigenschappen die wij nodig hebben, of waar we ons bewust van moeten worden. Prettig leesbare, praktische lessen worden ondersteund met anekdotes en bijzondere levensverhalen. Groeien als een palm is geschreven voor een breed publiek en helpt je om God beter te leren kennen en vrucht te dragen voor Hem.

ISBN 9789029710749 / ISBN 9789029710756 (e-book)

DE GEREEDSCHAPSKIST VAN DE HEILIGE GEEST

Dit boekje over de gaven van de Geest komt uit de reformatorische hoek en dat is goed te merken. Degelijke Bijbelse onderbouwing, hier en daar ondersteund met wijsheden van een grote naam uit het verleden (zoals Spurgeon en Luther) maken dit tot een herkenbaar boekje voor degenen die hun huis hebben in deze gezindte. Het boekje valt op door zijn helderheid en beknoptheid. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met een aantal vragen waardoor je de inhoud van dat hoofdstuk kunt doordenken in het licht van je eigen leven. Aan te raden voor iedereen die vragen heeft over het werk van de Heilige Geest in je leven!

ISBN 9789088970122

23 23 23 MUSKMUSKMUSK

MUSK 24

Toeleven naar ‘de reis van Thijs’

Noord-Oeganda, waar hem de uitdaging van zijn leven wacht. Gelukkig weet hij zich gesteund door het thuisfront. Al een jaar lang kijken zijn vrouw en kinderen met hem uit naar die negen dagen op de kalender waarbinnen het straks écht gaat gebeuren.

vrOUWenlOgiCaHet avontuur begon op Opwekking 2012, waar Alinda een toespraak hoorde van Tiemen Westerduin. ‘Die was toen nog maar net terug uit Rwanda, waar hij een marathon had gelopen voor Compassion. Zijn eerlijke

verhaal raakte mij enorm: wat doe jij concreet aan het onrecht in de wereld?’ In de eerste editie van MUSK4 die dat weekend wordt uitgedeeld, leest ze de oproep om het jaar erop mee te gaan. ‘Dat is iets voor Thijs!’

paspoort verlengen, malariapillen halen, nog snel een afritsbroek aanschaffen of niet – het is druk in huize van ’t Hul. na bijna een jaar van voorbereiden komt ‘oeganda’ nu ineens wel heel dichtbij. ‘De marathon spookt voortdurend door mijn hoofd,’ bekent loper thijs (40), in het dagelijks leven leraar wiskunde. ‘op een onverwacht moment denk ik zomaar: stel dat mijn koffer zoekraakt. zal ik mijn hardloopschoenen dan toch maar in mijn handbagage stoppen?’

‘Jullie Van ’t Huls kunnen nooit iets normaal doen,’ werpt Thijs’ vrouw Alinda hem nog wel eens voor

de voeten. Zelf geeft hij het meteen toe; hij komt uit een fanatiek nest. ‘Iets doen’ staat gelijk aan ‘je er met hart en ziel in storten’. Bij hem uit deze gedrevenheid zich in de sport. ‘Van mezelf ben ik al een drukke jongen – tel daar vier zoons en een dynamische baan bij op en je begrijpt dat ik een uitlaatklep nodig heb. Rennen helpt om het hoofd koel te houden. Daarbij kan het me inderdaad niet gek genoeg zijn. Er kan altijd nog wel een kilometer bij.’ Over drie weken kan hij zijn lol op: dan verruilt hij het bosrijke ’t Harde voor de snikhete open vlakten van

Sandra van Tongeren

‘ALS JE DAN TOCH ZO FANATIEK MOET DOEN, DOE HET DAN VOOR EEN GOED DOEL. DAN HEBBEN WE ER ALLEMAAL IETS AAN’

‘GERECHTIGHEID SPEELT NU

EEN GROTERE ROL IN ONS GEZIN’

25 MUSK

schiet het door haar heen. Eenmaal thuis laat ze hem het artikel zien. ‘Als je dan toch zo fanatiek moet doen, doe het dan voor een goed doel,’ kan ze niet nalaten te zeggen. ‘Dan hebben we er allemaal iets aan.’ Tegen zoveel vrouwenlogica is Thijs niet opgewassen, en al lezend begint zijn lopershart sneller te kloppen. Vooral de combinatie van uitdagingen is een schot in de roos. ‘Ik zag drie kansen tegelijk: om bij te dragen aan een goed doel, een bezoek te brengen aan een land in extreme omstandigheden én mijn fysieke grenzen te verleggen.’ De 4e Musketier kent hij op dat moment alleen nog van horen zeggen. ‘Ik ben weleens meegevraagd naar een Karakterweekend of een 4MEvent, maar ik ben niet zo van het massale. Ook praat ik uit mezelf al makkelijk over persoonlijke dingen, zonder eerst met een bende kerels door de modder te ploegen. Maar het kan goed zijn dat ik na Oeganda mijn woorden terugneem,’ lacht hij erbij. ‘Het groepsgevoel komt vast vanzelf zodra ik op Schiphol sta en zelf ook die rode polo over mijn hoofd trek.’ Bij de marathon gaat het niet om je eigen groei, maar om een betere toekomst voor je naaste. Precies dat maakt dat Thijs zich aangesproken voelt, weet Alinda. ‘Hij heeft een heel sterk rechtvaardigheidsgevoel. Wanneer hij merkt dat iemand onrecht wordt aangedaan, komt hij in actie.’

rOnD De SChOOlAl bij zijn aanmelding blijkt dat Thijs de lat graag hoog legt. Heel hoog. Hij besluit maar liefst anderhalve marathon

te lopen en beschouwt de verplichte tienduizend euro sponsorgeld als slechts een beginnetje. ‘Het startbedrag wilde ik zelf bij elkaar sprokkelen. Voor alles daarboven hoopte ik de duizend leerlingen van mijn school in beweging te krijgen.’ En dat lukt. De 24-uursestafetteloop die hij voor ogen heeft, ontpopt zich tot een sponsoractie die zijn weerga niet kent. Met stralende ogen vertelt Thijs over het etmaal waarin het stokje letterlijk rond de school ging. ‘Vooral de vrijwillige deelname ’s avonds en ’s nachts bleek een wereldidee. Heel veel leerlingen wilden de nacht op school doorbrengen. Daar hebben we maximaal op ingespeeld door een selectie van groepjes met de hoogste sponsorbedragen toe te laten.’ Lachend voegt hij eraan toe: ‘Iedereen was bang om buiten de boot te vallen, dus de teller bleef maar oplopen.’ Het mag duidelijk zijn dat Thijs zijn carrière ooit begon als verkoper. Toch heeft hij volgens Alinda ook een heel gevoelige kant. ‘Van te voren mocht hij bij de Paasviering iets over Oeganda vertellen. Nadat hij een filmpje van Compassion had laten zien, schoot hij zo vol dat hij niet meer uit zijn woorden kwam. Later gaven collega’s aan dat juist dit veel indruk had gemaakt op de leerlingen.’ Ook Alinda weet de basisschool waar zij werkzaam is enthousiast te maken voor Oeganda. Het zendingsgeld gaat naar het project en in de Kinderboekenweek maken kinderen ‘leeskilometers’ voor Compassion. Door de inzet van al deze leerlingen verspreidt de actie zich als een olievlek over de Veluwe en schiet de teller zelfs tot over de 23.000 euro. >

‘VOOR HETZELFDE GELD ZEGT HIJ STRAKS: KOM MEE, WE GAAN DAAR ONS STEENTJE BIJDRAGEN. LESGEVEN KAN OOK IN AFRIKA’

MUSK 26

we gaan daar ons steentje bijdragen. Lesgeven kan ook in Afrika.”’ Er breekt een trotse glimlach door. ‘Hij heeft een enorm bedrag opgehaald. Gaaf toch dat je dat persoonlijk naar de plek mag brengen waar het goed zal worden besteed.’

reM van bOvenOndanks Thijs’ winnersmentaliteit ziet hij het kapitaal dat hij naar Oeganda meeneemt niet als zijn verdienste. ‘Ik heb nu eenmaal het voordeel dat ik op een school werk en dus relatief makkelijk veel mensen kan bereiken. Wel geloof ik dat het erop aankomt om kansen te grijpen zodra die zich voordoen. Ik heb me vaak afgevraagd wat Gods plan is met mijn leven. Na een overstap uit het bedrijfsleven heb ik in het onderwijs mijn plek gevonden, maar het spookt altijd door mijn hoofd: hoe kan ik nu nog méér doen? Het afgelopen jaar is het antwoord op die vraag heel concreet geworden.’ Nog voor Thijs ook maar één voet op Afrikaanse bodem heeft gezet, prijst hij zich dus als deelnemer al gelukkig. ‘Zeg nou zelf. Binnen de kortste keren had ik sponsors gevonden voor acht Compassionkinderen. Mijn werkgever verleende me zonder problemen zes dagen verlof, de actie op school brak alle records en als klap op de vuurpijl komt er op de dag voor mijn vertrek ook nog een Oegandees kinderkoor zingen. Op mijn nooit-geschoten-is-altijd-mis-mailtje naar sponsorbedrijven als 5fingers.nl en optiek Van Veen werd meteen serieus gereageerd.’ Grote blessures heeft hij niet gehad, lichte pijntjes noemt hij een ‘rem van boven’ om te voorkomen dat hij iets forceert. ‘Van begin af aan heb ik alleen maar voorspoed ervaren; voor mij een bevestiging dat het een goede keuze is geweest.’ Ook Alinda heeft er geen spijt van dat ze Thijs ooit op dit idee heeft gebracht. ‘God heeft bijzondere dingen gedaan in ons leven. Ons samen inzetten voor dit ene doel heeft ons gezin echt een boost bezorgd en dat effect zal nog wel een tijdje doorwerken. Als echtgenote en moeder kan ik daar alleen maar heel erg dankbaar om zijn.’ n

verlanglijStjeHoeveel hectiek de praktische voorbereiding ook met zich meebrengt, Thijs en Alinda zien hun gezinsleven positief veranderen. Zo speelt het thema gerechtigheid een steeds grotere rol. ‘Thijs en ik komen uit heel nuchtere gezinnen met “wie-bakt-er-een-taart-bruiloften”, maar net als ieder ander zijn we geneigd om te kijken naar wat we niet hebben. Een nieuwe keuken bijvoorbeeld staat al jaren op het verlanglijstje. Sinds we dagelijks met Oeganda bezig zijn, vragen we ons wel hardop af: zolang we een kraan hebben waar water uit komt, hoe nodig is het dan echt? Zo krijgen ook onze kinderen mee dat we bewust willen omgaan met ons geld en bezit.’ De situatie in het gebied waar Thijs gaat lopen, heeft voor het gezin een gezicht gekregen sinds Compassion hun een sponsorkind uit Lira toewees. Alinda wijst naar de foto van deze achtjarige Petra op de kast in de huiskamer. ‘Dit meisje brengt Noord-Oeganda heel dichtbij. Dat Thijs

haar in haar eigen omgeving zal bezoeken en daar meteen verschil gaat maken, vinden onze jongens heel bijzonder. We willen hem een paar cadeautjes voor haar meegeven, zoals een foto van ons gezin en een kwartetspel, want daar schijnt ze gek op te zijn.’

Steentje bijDragenOmdat ze niet precies weten hoeveel contact ze tijdens de reis zullen hebben, neemt het stel zich voor allebei een dagboek bij te houden. ‘Thijs is nog niet eerder zo lang van huis geweest,’ vertelt Alinda. ‘Hij wil straks ook weten wat hij hier heeft gemist.’ Hoe de dag van de marathon in ’t Harde zal verlopen, daar heeft ze nog nauwelijks over nagedacht. ‘Natuurlijk zullen we op 30 mei wel extra aan Thijs denken en voor hem bidden, maar het leven gaat hier ook gewoon door. De oudste jongens moeten naar school en de kleintjes beseffen nog niet wat er gebeurt.’ Hoe nuchter dit ook mag klinken, Alinda is wel razend benieuwd hoe haar man uit Afrika zal terugkeren. ‘De heftige context waarin hij terechtkomt zal hem zeker niet koud laten. Voor hetzelfde geld zegt hij straks: “Kom mee,

‘BINNEN DIT HELE PROJECT HEB IK ALLEEN MAAR VOORSPOED ERVAREN; VOOR MIJ EEN BEVESTIGING DAT HET EEN GOEDE KEUZE IS GEWEEST’

‘ONZE MAATSCHAPPIJ IS OP HOL GESLAGEN. WE WORDEN OVERLADEN MET KEUZES. NEEM ALLEEN AL HET SOKKENAANBOD IN EEN HARDLOOPWINKEL – JE WEET NIET WAAR JE KIJKEN MOET. MET DEZE SCHOENEN WIL IK BACK TO BASICS. DE DUNNE ZOOL DWINGT JE AUTOMATISCH OM TE LOPEN OP DE MANIER WAAROP HET IS BEDOELD. TERUG NAAR HET ECHTE VOETENWERK.’ (ZIE VOOR MEER INFO: WWW.5FINGERS.NL)

‘ZOLANG WE EEN KRAAN HEBBEN WAAR WATER UIT KOMT, HOE NODIG IS DIE NIEUWE KEUKEN DAN ECHT?’

27 MUSK

MUSKHAVES

01] Tijdens 4M-activiteiten is het vaak koud en moet je veel met je handen doen. Deze Petzl cordex handschoenen voldoen aan de meest praktische eisen. € 35,55 (www.petzlshop.nl) 02] De White box Stove is een ultralichte alcoholbrander. Deze brander wordt veel gebruikt tijdens de Karakterweekenden in Schotland, maar is ook zeer geschikt voor wandelaars die een dagtrip maken. € 22,95 (ex.BTW) (www.hetbuiten.nu) 03] De Solar Chronograaf is Musketierproof: robuust, stoer en multifunctioneel. Hij staat zowel bij een net pak als bij een rode polo, heeft een mooie bruinleren band en straalt klasse uit. Het horloge is duurzaam: de batterij hoeft nooit vervangen te worden. Het extra harde mineraalglas en de edelstalen kast overleven een stoeipartij of vallende steen moeiteloos. De Solar Chronograaf kost € 299,- en is verkrijgbaar bij Juwelier Daniels (www.juwelier-daniels.nl) 04] Deze vuurvork is stevig te bevestigen op vrijwel elke tak of stok, door de klem simpelweg in te drukken en over de stok te schuiven. En je neemt hem zo mee in je achterzak. Gegarandeerd succes bij elk vuurtje! € 3,60 (www.urbansandindians.com) 05] Pinksteren is de titel van de nieuwe thema-cd van zanger Gerald Troost. Enkele bekende liedjes zoals het oude gezang Geest van hierboven en Welkom, Heilige Geest van God zijn voorzien van een prachtig nieuw arrangement. Er is weinig materiaal beschikbaar rondom dit thema en dat maakt deze cd uniek. € 9,90 (www.geraldtroost.nl)

01 02

03

04

05

01 02

05

MUSK 28

MUSKetierMARATHON2013

29 MUSK

MUSKetierMARATHON2013

5.55 uur (4.55 uur NL tijd) noord-Oeganda

project 538 - AdwariStart (halve) marathon

MUSK 30

BEVRIJD VAN DE VLOEK: ‘Adwari, Adwari!’

ik hijs me uit de bus en probeer me in het donker te oriënteren. Ik ken Adwari nu inmiddels een klein beetje,

ben er deze week twee keer eerder geweest. Maar de parkeerplaats van de bussen komt me onbekend voor. In de verte hoor ik een hoog klakkend gezang. ‘Dat zal vast voor ons zijn,’ stel ik vast. Met mijn tas over mijn schouder loop ik richting het geluid. Ja hoor, in de verte zie ik het grote rode startdoek en de kerk van pastor Joseph. Ik zit goed.

vliegen alS een arenDDe zingende vrouwen hebben een erehaag gevormd en wuiven enthousiast met bladertakken in de lucht terwijl ze uit volle borst zingen. Ik groet de dames en loop naar de start. Lopers na mij krijgen met de boomtak een bemoedigende tik op hun hoofd. Uit een box schalt muziek: ‘O happy day!’ Ik pak mijn Bijbel en test de stevigheid van de tafel die zo meteen dienst zal doen als kansel. Voor de start mag ik de ruim tweehonderd lopers bemoedigen met Jesaja 40:27-31: ‘Maar wie de Here verwachten putten nieuwe kracht. Zij varen op met arendsvleugels, zij lopen maar worden niet moe, zij wandelen, maar worden niet mat.’

Mannen van De hele WegIk klim op de tafel en kijk toe hoe 110 muzungu’s (blanken) zich opgewonden achter de startlijn opstellen. Tien wandelaars zijn vier uur geleden al gestart. Zij lopen nu ergens tussen

Het is half zes ’s ochtends als de bussen adwari eindelijk bereiken. naarmate de reis vorderde zijn de atleten steeds stiller geworden. vandaag moet de bekroning worden van een jaar hard werken. verreweg de meeste lopers beginnen over dertig minuten met de eerste halve of hele marathon van hun leven. zullen de benen sterk genoeg zijn? Hebben ze voldoende getraind? zullen ze het thuisfront niet teleurstellen? De gedachten buitelen over elkaar heen. vandaag, 30 mei 2013 is het moment van de waarheid.

Lira en Adwari, vergezeld door achttien agenten, een arts en begeleidend personeel in een truck en op twee motoren. Om kwart voor twee vannacht sprak ik de wandelaars toe en moedigde hen aan om hun ultieme uitdaging aan te grijpen om God tot hun hart te laten spreken. ‘Leef als deelnemer, niet als toeschouwer. Wees de strijder in de arena en niet de fan op de tribune. Ga niet voor de lange weg, maar voor de hele weg.’ Nadat de wandelaars in het duister waren verdwenen schreef ik een blog, nuttigde een ontbijt van rijst, bonen en brood, greep mijn spullen bij elkaar en sprong net op tijd in één van de gereedstaande bussen. En nu sta ik hier, in Adwari, op een tafel, enkele minuten voor de start van de MusketierMarathon 2013.

hOnDerD trainingSKilOMeterS Per DagNaast de blanken nemen ook bijna honderd Oegandezen deel, waaronder een aantal lokale toppers. Waarschijnlijk is dit de eerste marathon die in Noord-Oeganda georganiseerd wordt. Sommige Oegandese deelnemers hebben geen fl auw idee wat zij zich bij een marathon voor moeten stellen. Ik vroeg een Oegandees of hij voor de marathon had getraind. Stralend keek hij me aan en antwoordde: ‘Jazeker! Elke ochtend liep ik vijfentwintig rondjes hard rondom onze universiteit.’ Ik vroeg hem hoe lang de rondjes waren. ‘Twee kilometer,’ antwoordde de loper. ‘Misschien vier.’ Juist. Vijftig trainingskilometers per dag. Of misschien waren het

Henk Stoorvogel

31 MUSK

BEVRIJD VAN DE VLOEK: ‘Adwari, Adwari!’

er wel honderd. Dat klinkt indrukwekkend. ‘Hoe lang kostte het je om die vijfentwintig rondjes af te leggen?’ vroeg ik. ‘Twee uurtjes,’ klonk het. Natuurlijk.

lUiPaarDenNadat iedereen zich heeft gemeld, spreek ik de lopers toe en bidden we samen het Onze Vader. Het is een indrukwekkend gezicht om blank en zwart hand in hand geknield te zien bidden, ieder in zijn eigen taal. Pastor Joseph, de voorganger van de kerk en het Compassionproject in Adwari, geeft het startsein, er klinkt gejuich en de loopkaravaan zet zich in beweging. De voorste atleten snellen weg, als luipaarden op jacht naar een prooi. De meeste lopers beginnen echter voorzichtig en begeven zich met een gangetje van tien kilometer op weg.

Wat iS hier aan De hanD?Met mijn bijbel in de hand kijk ik de lopers na. Dan realiseer ik me opeens dat ik zelf ook een marathon te lopen heb. Ik kijk om me heen en zie louter staf en organiserend personeel. Snel loop ik naar mijn tas om mijn bijbel weg te brengen, ik strik mijn veters goed vast, bevestig mijn gelletjes in de band van mijn broekje, bedank een aantal mensen en ga van start. De achterste lopers zijn uit het zicht verdwenen. Waar moet ik heen? Ik sla een bocht om en zie in de verte nog net een paar rode shirts weglopen. Rustig

probeer ik mijn ritme te vinden en merk tot mijn tevredenheid dat ik me fi t voel. Daar loop ik dan, helemaal alleen in het overweldigende Afrikaanse landschap dat langzaamaan wordt verlicht door een schitterend ochtendgloren. Ik ben ontroerd. Hoe bestaat het toch dat ik hier nu loop, met tweehonderd kerels voor me? Wat is hier aan de hand?

PaStOr jOSePhToen mijn vrouw, Ruth, twee jaar geleden met enkele dames uit onze gemeente, de Vrije Evangelisatie Zwolle, Adwari bezocht, maakte zij kennis met pastor Joseph. Eenmaal weer thuis vertelde ze over het lijden van Noord-Oeganda, de visie en het geloof van pastor Joseph en de schoonheid van het land. Toen we in 2012 met de MusketierMarathon begonnen was het ons als leidersteam van De 4e Musketier al snel duidelijk dat we de tweede editie van dit evenement in Adwari wilden organiseren. Tijdens de Kony-terreur sloeg honderd procent van de inwoners op de vlucht, veel kinderen werden ontvoerd, vaak nadat ze eerst gedwongen waren om hun vader of moeder te vermoorden. In 2005 keerde de rust in Adwari weer. Pastor Joseph, zelf hier geboren, stichtte een kerk en hielp zijn gemeenschap bij de wederopbouw van hun dorp. De gevolgen van de oorlog zijn echter voelbaar tot op de dag van vandaag. Zestig procent van de inwoners van Adwari lijdt aan hiv/aids, regelmatig sterven er mensen van de honger en nachtmerries en trauma’s achtervolgen mensen nog altijd.

MiX van geven en OntvangenVoor de honderdtwintig Nederlandse deelnemers aan de MusketierMarathon stonden de afgelopen negen maanden in het teken van training en fondsenwerving. Iedereen

‘Maar wie de Here verwachten putten nieuwe kracht. Zij varen op met arendsvleugels, zij lopen maar worden niet

moe, zij wandelen, maar worden niet mat – Jesaja 40:31’

‘MET MIJN BIJBEL IN DE HAND KIJK IK DE LOPERS NA. DAN REALISEER IK ME OPEENS DAT IK ZELF OOK EEN MARATHON TE LOPEN HEB’

pastor Joseph

MUSK 32

maakte zich sterk om tienduizend euro te werven en zich voor te bereiden op een geweldige fysieke inspanning op een extreme locatie. De werkzaamheden kostten de mannen en hun gezinnen veel, maar leverden nog veel meer op. Kerels verloren overtollige kilo’s, werden fitter en groeiden in geloof. Ruim 1,2 miljoen euro zamelden we in voor de allerarmsten en vervolgde christenen. Vanaf het begin was de MusketierMarathon een wonderlijke mix van geven en ontvangen. En tijdens die eerste kilometers van de marathon voelde ik dat onze aanwezigheid door God georkestreerd was. Wij móesten hier zijn. Maar waarom?

alS jezUSErgens had onze aanwezigheid in Adwari alles te maken met de persoon van pastor Joseph. Ik ken niemand op planeet aarde die Jezus voller en intenser representeert dan hij. Zo op het eerste gezicht is pastor Joseph een verlegen en tengere man. Maar in zijn binnenste brandt een heilig vuur. Tijdens het Kony-regime preekte hij jarenlang het evangelie, behind enemy lines. Terwijl hij samen met zijn gezin gevlucht was en in een provisorisch onderkomen verbleef, klopten 27 gezinnen bij hem aan. Hij stuurde niemand weg, al stond hij zelf ook met lege handen. Eenmaal per week kon pastor Joseph de vluchtelingen een maaltijd voorzetten. Elke dag vraagt hij God om één ziel. En elke dag leidt hij iemand tot Jezus. Nadat Ruth hem had ontmoet, heb ik twee jaar lang vrijwel dagelijks voor pastor Joseph gebeden. Af en toe schreven we elkaar een brief. Enkele dagen voor de vorige marathon sprak ik hem voor het eerst. Hij vertelde me dat hij zijn gemeenschap voor zijn sterven nog één ding wilde geven: een tractor. ‘Wij hebben land, maar kunnen het nauwelijks bewerken. Er zijn vele wezen en weduwen. Een tractor zal ons helpen iedereen van eten te voorzien.’ Ruim een jaar al bad pastor Joseph voor een tractor. Een bizar gebed in een land waar je al rijk bent wanneer je beschikt over een os met een ploeg. De meesten moeten het stellen met een schoffel en een schep.

vertrOUWenWanneer pastor Joseph bidt, dan verwacht hij ook dat God zal geven. Tien maanden geleden nam hij dan ook met vier dorpsgenoten deel aan een training van John Deere, zodat zijn dorp vijf ervaren bestuurders zou hebben voor de tractor waarin God zou voorzien. ‘Ik weet dat God ons een tractor zal geven,’ zei hij. ‘Ik weet alleen niet wanneer.’ Ik beloofde met hem mee te bidden en deelde het verhaal met ons leidersteam. We besloten de stoute schoenen aan te trekken en bovenop de 1,2 miljoen euro de handen ineen te slaan voor de visie van pastor ‘tractor’ Joseph. De lopers en de achterban in Nederland gaven gul en na de marathon mocht ik het dorp op de hoogte brengen van het cadeau dat ze zouden krijgen.

De vlOeKDe tractor is niet het enige visionaire wapenfeit van pastor Joseph. De marathon zelf was er ook één. Toen pastor Joseph zijn dorpsgenoten een jaar geleden vertelde dat een groep muzungu’s een marathon zou gaan lopen in Adwari lachten ze hem hartelijk uit. Muzungu’s in Adwari? Wie kwam er nu naar Adwari? Adwari, Adwari, sinds mensenheugenis

33 MUSK

speelbal van veedieven, rovers en rebellen. Golf na golf van geweld, vernieling en terreur daalde op het dorpje neer. Zozeer van bloed doordrenkt is het rode zand dat hun ellende spreekwoordelijk werd. Noord-Oeganda leerde Adwari kennen als het dorp van de dood, het ongeluk en de pijn. Brandde ergens een huis af, brak iemand een been, mislukte de zoveelste oogst, dan hieven de mensen hun handen ten hemel en riepen ‘Adwari, Adwari!’ Adwari, synoniem voor tragedie. Adwari, als vloek. De inwoners van het dorp zelf gingen in de vloek geloven. ‘Wat stellen wij voor? Wie bekommert zich om ons? Natuurlijk zal hier nooit een marathon georganiseerd worden.’ Maar pastor Joseph wist wel beter. Hij diende een God die tractors kon geven en meer dan honderd muzungu’s kon bewegen naar zijn gebroken gemeenschap te komen. Zijn dorpsgenoten verklaarden hem echter voor gek.

leger van engelenDrie dagen voor de marathon schrokken de inwoners van Adwari echter op uit hun middagslaap. Grote stofwolken verraadden de komst van onze stoet busjes. Honderdtwintig lange, blanke lijven wurmden zich wat strammig uit de gammele voertuigen en liepen naar het kerkje van pastor Joseph. Onder een tentdoek nam iedereen plaats. Groot was de ontsteltenis en opwinding in het dorp. Mensen fluisterden elkaar toe: ‘Een leger van engelen is in ons dorp neergedaald!’ Onze groep maakte kennis met pastor Joseph. De mannen hoorden zijn naam, zagen zijn ranke gestalte en begonnen te applaudisseren. Het geklap was hard, intens, vanuit het hart. Het duurde voort en zwol aan. Mannen gingen staan, de één na de ander, tot niemand meer zat. Minutenlang golfde het eerbetoon over pastor Joseph heen, honderdtwintig monden scandeerden zijn naam. Menigeen pinkte een traantje weg. Geroerd gingen we eindelijk zitten. Een mens wordt stil wanneer hij God ontmoet. Pastor Joseph heette ons welkom. Drie voormalige kindsoldaten vertelden hun verhaal. Terwijl onze busjes een uur later weer wegreden, was pastor Joseph met de drie in gesprek en leidde hen tot Jezus.

helDenDe gedachten buitelen over elkaar heen terwijl ik over de langzaam stijgende roodlemen weg loop. Het parcours

bestaat uit twee rondes in de vorm van een acht. In het middelpunt staat de kerk van pastor Joseph. Daar zal het dorp zich zo meteen verzamelen en zich opmaken voor een groot feest. De dorpsoudsten hebben van ons carte blanche gekregen. Dit is de dag van Adwari. Iedereen mag komen, gratis eten en vieren dat wonderen bestaan. Voor duizend man is eten ingekocht. Dat moet toch meer dan genoeg zijn? Om de vijfhonderd meter staat een EHBO’er of medewerker van de marathon. Om de drie kilometer bevindt zich een waterpost, met ijskoude sponzen, water, sportdrank en bananen. Ik doe het rustig aan. ‘Drinken, veel drinken,’ hou ik mezelf voor. ‘Vooral sportdrank en overal een banaantje.’ Ons marathonteam heeft alles tot in de puntjes geregeld. Kilometerbordjes, ambulances, camerateams, beveiliging; aan alles is gedacht. Terwijl ik de rondjes van mijn achtjes draai worden helden geboren. Mannen die tot voor een jaar nog geen vijfhonderd meter konden lopen, volbrengen nu hun eerste halve marathon. De lokale loopkanonnen gaan er met de winst op de hele en de halve marathon vandoor. Vier mannen presteren het om de ultraloop te voltooien.

verlOren generatieDe laatste kilometers doen me pijn. Vooral de hitte speelt me parten. Maar vandaag mag niets de pret drukken. Samen met Matthijs van Berkel passer ik de finish. We spreiden onze armen, als teken dat we gevlogen hebben als arenden, gedragen op Gods wind. Vanuit de finish belanden we middenin het grootste dorpsfeest dat Adwari ooit heeft gekend. De marathon heeft jong en oud op de been gebracht. Kinderen hangen over een muurtje en bestuderen de uitgebluste lopers. Dorpsoudsten en voorname gasten zitten op plastic stoeltjes en kijken rustig toe. Niemand heeft haast, iedereen lijkt stilletjes te genieten. Er is één leeftijdscategorie die ik mis. Ik zie kinderen, tot een jaar of veertien, vijftien. Dan jongvolwassenen en ouderen. Waar zijn de jongeren van achttien, negentien jaar? Met een schok besef ik wat ik zie. Ik mis de verloren generatie, geroofd door het leger van Kony.

‘IK MIS DE VERLOREN GENERATIE, GEROOFD DOOR HET LEGER VAN KONY’

MUSK 34

vijf brODen en tWee viSSenIemand van de organisatie loopt op me toe en zegt: ‘Henk, we hebben te weinig eten. Bid maar dat God een wonder doet, als met de broden en de vissen.’ Oei! Dat is me wat. Op een dag als deze kan het toch niet zo zijn dat we mensen met een lege maag naar huis moeten sturen? Ik bid en leg de situatie in Gods hand. Terwijl de laatste lopers binnenkomen, gaat het feest van start. Hoogwaardigheidsbekleders bedanken iedereen uitvoerig, kinderen zingen en dansen, een groep dansers op plastic laarzen voert een indrukwekkend schouwspel op. De meeste lopers krijgen weinig van de festiviteiten mee. De inspanning heeft zijn tol geëist. Nadat iedereen zijn bijdrage heeft geleverd, vangt de maaltijd aan. Mensen staan in lange rijen en beginnen aan hun koningsmaal. Hoe krijgt nu iedereen genoeg? Onze lopers eten niet. De gelletjes hebben ons misselijk gemaakt en de magen zitten op slot. Ook onze lunchpakketten raken we niet aan. Onze lunchpakketten! Een teamlid haalt de dozen met de verpakte broodjes, bananen en chips tevoorschijn en serveert ze uit. De ene na de andere wachtende ontvangt het voedsel en gaat blij naar zijn stoel. Iedereen eet tot verzadiging toe. Het wonder is op de een of andere wijze werkelijkheid geworden en de dorpsbewoners zijn geraakt. Ze zeggen: ‘Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Normaal gesproken eten de blanken ons beste voedsel op. Nu eten

zij niets en krijgen wij een feestmaal!’ Het feest duurt ons te lang. Stijfjes lopen we naar onze bussen en hobbelen terug naar ons hotel. Tevreden kijken we terug op een dag waarop alles vlekkeloos verliep. Maar wat was er nu eigenlijk gebeurd?

bevrijD van De vlOeKDe dag na de marathon rij ik samen met pastor Joseph en zijn rechterhand naar Kampala, op zoek naar een John Deere. Tijdens de zes uur durende rit vertelt de pastor over de betekenis van het feest voor Adwari. ‘De mensen bleven tot ver na middernacht. Dit was de grootste dag van hun leven. Wanneer iemand de kinderen later vraagt hoe oud ze zijn, zullen ze zeggen: “Ik was jong toen de muzungu’s de marathon kwamen lopen.” Zijn medepastor vult aan: ‘Wij konden niet geloven dat jullie echt zouden komen. “Adwari, Adwari”, wie denkt er aan ons? Maar jullie waren er en liepen in ons dorp de marathon. Wij geloven nu dat wij belangrijk zijn, omdat jullie bij ons kwamen. Heel Noord-Oeganda praat over ons. Niet langer zijn wij “Adwari, Adwari”, het dorp van de vloek. Wij zijn nu “Adwari, Adwari”, het dorp van de marathon. De bezitters van een tractor. Iedereen weet nu dat wonderen gebeuren. Bevrijd van de vloek trekken wij op naar een nieuwe toekomst, samen, onder leiding van pastor Joseph en onze God.’ n

‘WANNEER IEMAND DE KINDEREN LATER VRAAGT HOE OUD ZE ZIJN, ZULLEN ZE ZEGGEN: “IK WAS JONG TOEN DE MUZUNGU’S DE MARATHON KWAMEN LOPEN”’

De Musketiermarathon is een ultieme uitdaging op een extreme locatie waarbij je een signifi cante bijdrage levert aan bestrijding van armoede en onrecht.

Deelname aan de Musketiermarathon is een levensveranderende ervaring, voor jou en je thuisfront. het is geen actie van liefdadigheid, maar van gerechtigheid. je maakt een reis die niet alleen levens in afrika en het Midden-Oosten zal redden, maar ook jouw leven beslissend zal beïnvloeden.

elke Muskatleet betaalt zijn/haar eigen reissom en neemt minimaal 10.000 euro sponsorgeld mee.

WWW.MUSKATHLON.NL

Muskathlon 201410-18 mei

PA

RT

NE

RS

Israël & Palestijnse gebieden Oeganda • Ethiopië

VOOR MANNEN ÉN VROUWEN

inSChrijving iS geOPenD vanaf 22 jUni 2013.

wANDELEN // LOPEN // fIETSEN

MUSKATHLON

vier Keer heMelSe WijSheiD, Uit De MOnD van PaStOr jOSePh:• vertrouw de Heer, voor een John Deere.• Maak eerst anderen rijk, dan zul je het zelf ook worden.• geef ons geen voedsel of huizen. geef ons gereedschap, zodat wij ons land kunnen bewerken.• Dagelijks word ik met hulpvragen benaderd, door mensen in nood. ik stuur nooit iemand met lege handen weg.

DE TRACTORWaarom bad pastor Joseph voor een tractor?De mensen in Adwari hebben voldoende land, alleen niet de middelen om het goed te bewerken. Een boer kan met de hand twee hectare per jaar ploegen en verbouwen. Met een tractor twee hectare per dag. Weduwen krijgen stukjes land van de gemeenschap en training in landbouw. De opbrengsten van het land zijn voor de weduwen en hun kinderen.

Waarom volstaat een os en een ploeg niet?De grond in noord Oeganda heeft decennia lang braak gelegen vanwege aanhoudende oorlogen. Voor de eerste drie ploegrondes is een span ossen met een ploeg te licht. De ploeg komt niet diep genoeg, de aarde is te weerbarstig.

Waarom leent pastor Joseph geen tractor?Al het geld dat hij had heeft hij gestoken in de huur van tractoren. Voor een boer is timing van levensbelang. Regelmatig kwam de gehuurde tractor een maand te laat, dan is je kans verkeken.

Hoe kan pastor Joseph de tractor onderhouden?Door de tractor aan omliggende dorpen te verhuren kan pastor Joseph diesel en reserve-onderdelen kopen. Door de tractor kun je de tractor onderhouden.

Wie is eigenaar van de tractor?De tractor is eigendom van de gemeenschap van Adwari, met pastor Joseph als beheerder. Er is een contract opgesteld dat door de dorpsraad en pastor Joseph is ondertekend.

Lees ook de boeiende blogs die zijn geschreven tijdens het verblijf van de marathonlopers in Oeganda: www.de4emusketier.nl/marathon/blog

MUSK 36

MIJN MusketierMarathon

#28 rob van Woudenberg (45)‘Tijdens de marathonweek heb ik nauwelijks geslapen. Op de grote dag zelf was ik daarom erg moe. Ik zag als een berg op tegen de marathon. Toen las ik in de Bijbel: “Mijn genade is u genoeg. Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.” Ik had getraind voor een halve marathon, maar tijdens de loop ervoer ik Gods kracht. Hij gaf mij een dubbele portie van Zijn zegen, waarmee ik anderen mocht bemoedigen. Ik voltooide mijn halve marathon en liep warempel vijftien kilometer extra. Bij het fondsenwerven heb ik hetzelfde ervaren. Ik ging voor tienduizend euro, maar God gaf me er zevenduizend extra bij. Tijdens het lopen en met de fondsen mocht ik anderen ondersteunen en dat raakte mij diep. God wil mij gebruiken.’

#115 arnout Pool (33)‘Al vijfentwintig jaar lang woedt er een storm in mij. Als jongetje van negen wilde ik liever spelen dan leren. Mijn onbevangenheid bracht me in de problemen. Toen duidelijk werd dat mijn instelling niet overeenkwam met de heersende norm, knapte er iets. Ik werd een presteerder. Een perfectionist. Van buiten leek het alsof mij niets mankeerde, maar ik pleegde roofbouw. Op mezelf. En later op mijn vrouw. De MusketierMarathon was voor mij een vrijbrief om helemaal los te gaan en me op looptraining en fondsenwerving te storten. Ik verwaarloosde mijn vrouw. In Oeganda besloot ik dat ik wil breken met mijn oude patronen en wil geloven als een kind. Bij het 31-kilometerpunt zat ik stuk en dacht eraan te stoppen, toen ik plotseling voetstappen hoorde. Vier jongens van acht, negen jaar liepen lachend met me mee, twee kilometer lang. Tijdens de marathon kon ik het kind in mij weer omarmen. Ik voel me weer heel.’

‘VIER JONGENS VAN ACHT, NEGEN JAAR LIEPEN LACHEND MET ME MEE, TWEE KILOMETER LANG. TIJDENS DE MARATHON KON IK HET KIND IN MIJ WEER OMARMEN’

Theo van den Heuvel en Henk Stoorvogel

‘IK ZAG ALS EEN BERG OP TEGEN DE MARATHON. TOEN LAS IK IN DE BIJBEL: “MIJN GENADE IS U GENOEG. MIJN KRACHT WORDT IN ZWAKHEID VOLBRACHT.”’

ZEVEN LOPERS VERTELLEN OVER GODS INGRIJPEN IN HUN LEVEN TIJDENS DE MUSKETIERMARATHON 2013

#140 noah van buuren (31)‘Ik kom uit een echt lopersgezin en hardlopen was mijn lust en mijn leven. Tot ik erachter kwam dat ik “bejaarde knieën” had. De dokter zei dat ik nooit meer lange afstanden zou kunnen afleggen. Ik kon niet verder trainen dan een halve marathon, maar liep uiteindelijk de hele. Ik besef dat dit waarschijnlijk de laatste keer is dat ik een lange duurloop heb kunnen doen, maar dat heb ik voor lief genomen. Dit wilde ik doen. Voor mijn Koning. Enkele dagen voor ons vertrek kreeg ik een profetie in de mannengroep van onze gemeente. Er werd gezegd dat ik het laatste deel van de marathon gedragen zou worden. Mijn broer, Marcus, was ook mee en liep de halve marathon. Toen ik toe was aan mijn laatste rondje van acht kilometer besloot hij met me mee te lopen. Ik had het zwaar, maar mijn broer bemoedigde me de hele tijd en bad voor me. Zijn aanwezigheid droeg mij het laatste stuk van de marathon. Op één kilometer van de meet kon ik zelfs nog versnellen. Mijn broer ging door zijn knie en moest afhaken. Hij riep: “Ga! Ga!” Ik liep door en kwam huilend over de finish. Mijn broer heeft zich opgeofferd voor mij.’

37 MUSK

#155 alexander Westerbroek (38)‘Vorig jaar nam ik deel aan de MusketierMarathon in Rwanda. Toen ging ik na 28 kilometer onderuit. Ik zat helemaal stuk en dacht: “Laat mij hier maar liggen.” Andere lopers hielpen mij en op de een of andere manier bereikte ik de finish. Dit jaar wilde ik graag opnieuw meedoen, maar de reissom was voor ons financieel onhaalbaar. We hebben een gezin met vier kinderen en de middelen ontbraken eenvoudigweg. Ik vroeg God of Hij mij de helft van de reissom wilde geven. Een paar dagen later stelde een vriend voor om mijn reis voor de helft te betalen. Wat was ik blij! De fondsenwerving en de training verliepen ontspannen. Na 42 kilometer voelde ik me zo goed dat ik vroeg of ik nog een rondje mocht lopen. Zo voltooide ik nu zomaar de 63 kilometer!’

‘NA 42 KILOMETER VOELDE IK ME ZO GOED DAT IK VROEG OF IK NOG EEN RONDJE MOCHT LOPEN’

‘HUILEND KWAM IK OVER DE FINISH. MIJN BROER HEEFT ZICH OPGEOFFERD VOOR MIJ’

MUSK 38

‘DE FINISH VAN DE MARATHON IN ADWARI WERD DE START VAN EEN NIEUW BEGIN MET GOD’

#101 jan van asselt (37) en #167 andré rebel (34) ‘De MusketierMarathon heeft ons veel gebracht. We kwamen elkaar ’s zondags zo nu en dan tegen in de gemeente, maar kenden elkaar niet. Natuurlijk groetten we elkaar wel beleefd, maar veel meer was het nooit geworden. Totdat we op een goede dag aan de praat raakten over de MusketierMarathon. Het vuur ontbrandde om de reis samen te gaan maken. Het werd het begin van een bijzondere vriendschap. De vele urenlange trainingsrondjes voedden niet alleen onze vriendschap met elkaar, maar ook met God. Op de momenten dat het zwaar was in de training leerden we bidden als nooit tevoren. En weet je wat onze ervaring is geworden? God geeft zoveel meer dan we vragen. We hebben de marathon samen uitgelopen. Wat een zegen dat we dit met ons tweeën mochten doen. Nu koesteren we de enorme vriendschap die is ontstaan en houden elkaar scherp: we willen niet terugvallen in het slaap-christendom, maar wakkere kerels blijven!’

#124 rob timmerman (38)‘Op de dag van de marathon had ik superbenen. Ik liep samen Theo en Tiemen en ervoer diepe verbondenheid en kameraadschap. Na 34 kilometer zei Tiemen tegen me: “Rob, ik heb je nodig. Ik red het niet alleen.” Het maakte iets in mij los. Waarom stelde ik die vraag niet aan God? Ik besefte dat ik het leven alleen had gedaan. Al jarenlang. Ik had een weerstand opgebouwd tegen religie en organisatie, tegen onhaalbare geloofsnormen en het grote moeten. Maar diep vanbinnen ervoer ik: “Wat heb ik een behoefte aan het vaderhart van God.” Bij de finish van de marathon kwam alles samen: de diepe indrukken van de verhalen over armoede en vervolging eerder die week, de bijzondere verbondenheid met het loperstrio, de extremiteit van de marathon. En dwars door alle weerstand heen wilde iets in mij weer een eerste stap zetten richting God. “Ik hoef het leven niet alleen te doen.” Theo stelde mij de vraag: “Zullen we samen bidden?” Ik wist: “Waarom langer wachten?” En zo werd de finish van de marathon in Adwari de start van een nieuw begin met God.’

‘DE VELE URENLANGE TRAININGSRONDJES VOEDDEN

NIET ALLEEN ONZE VRIENDSCHAP MET ELKAAR, MAAR OOK MET GOD’

QUOTES MusketierMarathon 2013Theo van den Heuvel

Na een preek over de armoede van het teveel: ‘Ik heb een pens

van teveel. Ik lijk wel een varken.’

bij aankomst van de bus bij het hotel: ‘ik ben blij dat ik er ben, ik schijt bijna in

mijn broek.’

‘Jezus stierf voor ons allemaal, maar Hij leefde voor de armen

die we nu gaan ontmoeten.’

‘niet het kwaad zal mij dringen, niet de verhalen

van gebrokenheid, maar het wonder van gods liefde.’

Verkeer in Kampala: ‘Hier kan geen pretpark tegenop.’

‘vrijdag ga ik weer verder nadenken over mijn leven.

eerst donderdag.’

‘Ik ben 40 en single. Dus ik val op alles wat beweegt.’

‘ik hoop dat het donderdag mooi weer is.’

De dag na de marathon hebben de mannen weer praatjes.

Man merkt op: ‘Dit is de “day after bravoure”. Gelukkig hebben

we de videobeelden.’

‘Kramp is een ramp.’

‘Moeheid is een emotie. En emotie kun je uitschakelen.’

‘je moet de marathon ook niet te snel willen lopen,

want de sponsors moeten ook een beetje kunnen genieten van hun geld.’

Op safari: ‘Kijk, kijk antilopen!’ Man droogjes: ‘Sinds gisteren

ben ik ook anti lopen...’

‘We won’t be the men of the long way, we will be the men of all the way.’

‘Bizar dat zoveel mannen geen klachten hadden, waar ze wel

klachten hadden moeten hebben.’

‘ik had kippenvel tot in mijn kruin.’

‘Omdat jij de hele marathon hebt gelopen en ik de halve, mag jij

straks als eerste douchen, oké?’

‘heer, wilt U alstublieft stoppen met geven?

ik kan niet meer.’

‘Ik wist van tevoren zeker dat dit mijn enige MusketierMarathon zou

zijn, maar ik twijfel nu toch.’

‘het was elke training, elke blessurefrustratie en elke

euro zo ongelofelijk waard.’

‘We doen het nog bijna iedere dag. Maandag bijna. Dinsdag bijna.

Woensdag bijna…’

julius acon: ‘i am re-tired. not tired.’

Albert: ‘Henk, wat fijn om je weer te zien.’

Wim: ‘Ja, maar je kunt hem toch helemaal niet zien?’

Albert: ‘Ja, wat moet ik dan zeggen? Wat fijn je weer te voelen?

Dat zeg jij toch ook niet tegen je vrouw?’

Wim: ‘Nou, als je het niet erg vindt, zeg ik dat zondag wel tegen

mijn vrouw.’

Pastor jospeh: ‘i knew god would give me a tractor. but

i just didn’t know when.’

‘Pastor Joseph krijgt een tractor met open doors...’

het traininkje van Klaas: ‘iedere man weet weer waar

zijn hamstringetje zit.’

‘Rijkdom is: armoede van teveel ontmoet armoede van niet genoeg.’

Man, bij het zien van een vissersbootje op het meer: ‘laat ze hun netten aan de

andere kant uitwerpen!’ Waarop een ander roept:

‘henk, loop er anders even heen!’

Vrouw van marathonloper: ‘Ik heb denk ik een hogere

hartslag gehad dan jij.’

‘als je snel wilt, dan moet je alleen gaan. als je ver wilt, dan moet je samen gaan.’

‘Vanaf nu ben ik een palm – zacht van binnen, hard van buiten.’

‘ik hou van mannen. Maar dan moeten het wel Musketiers zijn.’

‘Een paar jaar geleden had ik niks met goede doelen. Dan kocht ik

liever een zakje snoep.’

zoon jonathan tegen papa gamaliël: ‘ik ben je eerste sponsor, hier heb

je twee euro.’

‘Ik heb me vaak afgevraagd: waar is het lef van toen?’

‘ik wil niet één van de 3000 zijn, maar één van de 12. geen spectator,

maar partaker.’

‘We zijn hier niet om te slapen.’

‘Wat voor soort tranen zijn dit?’

Vrouw: ‘God heeft je gezegend met een knieblessure, zodat je nooit zou kunnen zeggen dat je

het zelf hebt gedaan.’

‘Soms had ik het idee dat ik in de dierentuin was, alleen

was ik dit keer de aap.’

39 MUSK

De zuiverheid waarvan wij nooit ophouden te dromen, de ontelbare dingen waarvan wij onverzadigbaar houden,

het visioen van het goede waarvoor wij hetzij sterven hetzij levend omkomen – kan door geen rede worden begrensd.

Abraham Joshua Heschel

MUSK 42

Stefan van den Berg runde samen met zijn vader een rozenkwekerij. Door de financiële crisis sloeg het noodlot toe: het bedrijf ging in 2008 failliet. Wim van der Kolk werd door de rechtbank aangesteld als curator. Hij verkocht de laatste bezittingen van het bedrijf en verdeelde de opbrengst onder de schuldeisers. De MusketierMarathon veroordeelt Wim en Stefan opnieuw tot elkaar.

OP avOntUUr MET JE CURATOR

WaaroM HeBBen Jullie BeSloten Mee te Doen Met De MaratHon?Wim: ‘Ik ben geïnspireerd geraakt om in beweging te komen en iets te gaan doen. Je bent zo bezig met je eigen leventje, je geeft je giften en je sponsort een paar kinderen. Maar het kost ons eigenlijk niet zo veel. In mijn werk ben ik heel veel bezig met recht, maar toen ik Jesaja 58 las en de film 58 zag, besefte ik dat dit een andere dimensie is van recht en gerechtigheid. Daar wilde ik aan meedoen.’ Stefan: ‘Ik deed mee om een persoonlijke situatie af te sluiten. Ik had al wel eens van de marathon gehoord, maar hield mezelf voor dat ik er geen tijd voor had. Tot ik besefte dat ik gewoon eens een keer daad bij het woord moest voegen.’

Hoe iS De MaratHon verlopen?Wim: ‘Een dag tevoren was ik nog ziek. Ik was misselijk en aan de diaree. Ook heb ik niet kunnen eten. Onder anderen Stefan heeft voor me gebeden en het ging prima. Ik liep ergens achteraan en voor me zag ik een rood lint van Musketiers door de dorpjes lopen. Dit was precies de golf van gerechtigheid die door dat gebied gaat, waar ik een klein beetje aan heb mogen bijdragen. Het was een geweldig moment.’

Stefan, JouW BeDriJf ging een paar Jaar geleDen failliet. Hoe WaS Dat?Stefan: ‘De rozenkwekerij was een echt familiebedrijf; mijn vader zat al vijfendertig jaar in het vak. Dan gaat zo’n faillissement extra diep. Je hebt zo’n dertig man personeel waar je eerste zorg naar uitgaat. Je moet het slechte nieuws brengen en vervolgens wil je zorgen dat iedereen weer aan het werk komt. Dat viel me heel zwaar. ’s Nachts heb ik er wakker van gelegen.’

WiM, JiJ WaS ziJn curator. Hoe WaS Dat?Wim: ‘Een curator wordt door de rechtbank aangesteld wanneer een bedrijf niet meer aan de verplichtingen kan voldoen. Ik werd curator in het faillissement van het rozenbedrijf van Stefan. Dan is het je taak om de spullen die er nog zijn te verkopen. De opbrengst van de verkoop van in dit geval machines en rozen verzamel je dan en verdeel je over de schuldeisers. In die tijd had ik contact met Stefan en zijn vader.’

Tobias Sijll

#25Stefan van Den Berg (33)

43 MUSK

alleS Wat Je nog HeBt, WorDt verKocHt. een piJnliJKe zaaK.Stefan: ‘Zo heb ik het gelukkig niet ervaren. Het maakt ook een verschil dat wij privé niet werden gekort, want dan ga je misschien andere gesprekken voeren.’ Wim: ‘Over het algemeen is de komst van een curator zeer ingrijpend. Je hebt je jarenlang met bloed, zweet en tranen ingezet voor een bedrijf en dan komt iemand alles zomaar verkopen. Dingen worden onder je neus vandaan weggehaald. Soms komt er een concurrent die alles wil hebben en dan moet je met lede ogen aanzien dat je concurrent met jouw spullen aan de haal gaat. Dat is soms heel zuur, zeker voor een familiebedrijf.’

toen Je Stefan tegenKWaM BiJ De voorBereiDingen van De MaratHon, HerKenDe Je HeM toen nog?Wim: ‘Jazeker. We hebben door de jaren heen steeds wel wat contact gehad, maar dat bleef altijd zakelijk. Tot Stefan op een informatieavond in februari ineens voor mijn neus stond en me begroette. Ik kon hem totaal niet plaatsen in de wereld van De 4e Musketier en de marathon. Toen bleek hij ook nog in mijn groep te zitten en waren we bij elkaar op de kamer ingedeeld. In 2008 had ik nooit gedacht dat ik ooit nog eens met Stefan op een klein hotelkamertje in Oeganda zou slapen. Nu deelden we een douche en zagen we elkaar in onderbroek door de kamer lopen.’

Je HeBt De Belangen van StefanS ScHulDeiSerS BeHartigD. WaS Het niet SpannenD oM ineenS zo intenSief Met HeM op te treKKen?Wim: ‘Tijdens de bijeenkomst in februari heb ik er een paar seconden over nagedacht of dit wel goed was. Ik heb Stefan die vraag nog even voorgelegd. Want je wilt natuurlijk niet

dat je op enig moment tegenstrijdige belangen krijgt of iets dergelijks. Maar daar zagen we allebei geen problemen in en dat is ook helemaal niet aan de orde geweest.’ Stefan: ‘Ik heb ook totaal geen zin gehad om over zaken te praten. Alleen gisteren hebben we het er toevallig kort even over gehad.’

en JiJ, Stefan? Hoe vonD JiJ Het oM Met WiM op een KaMer te Slapen?Stefan: ‘Ik vond het eigenlijk wel superbijzonder. Wim heb ik vanaf het eerste moment ervaren als een goede vent. Ik heb er eigenlijk geen moment over nagedacht of het wel oké was. Ik vond het juist wel mooi dat dit kan.’Wim: ‘In het faillissement speelden ook geen gevoeligheden naar Stefan waardoor je vraagtekens zou moeten zetten bij bepaalde zaken. Het voelde gewoon heel goed om het zo samen te doen.’

Dat Jullie elKaar zo plotSeling tegenKoMen, ervaren Jullie Dat alS toeval of iS Dat leiDing?Stefan: ‘Ik denk eigenlijk wel dat het zo heeft moeten zijn. We hebben heel goede gesprekken gehad en dingen gedeeld die je normaal gesproken echt niet met je curator zou delen. Je gaat in één keer heel diep met elkaar. Toont elkaar zelfs de zwakke kanten die je liever niet laat zien. Het wordt heel persoonlijk. Ik geloof wel dat dit gestuurd is.’Wim: ‘Je hebt het over wat er in je leven speelt. Je versterkt elkaar daarin en steunt elkaar. Dat was totaal niet aan de orde geweest als we elkaar deze week niet hadden getroffen. De avond voorafgaand aan de marathon was ik nog steeds niet fit en toen hebben we samen gebeden. Het heeft echt gewerkt. Ik heb echt ervaren dat er kracht uitgaat van gebed. Tijdens het lopen heb ik helemaal geen last gehad van de misselijkheid en mijn darmen.’

Stefan, Heeft Deze tiJD Met WiM BiJgeDragen aan De verWerKing van De perioDe ronD Het failliSSeMent?Stefan: ‘Ik heb er misschien wel eens te makkelijk over gedacht. Ik was echt zo iemand die niet wilde zeuren. Ik dacht: “Moet je eens kijken wat hier in Afrika allemaal gebeurt. Er zijn toch ergere dingen?” Dat is natuurlijk ook zo en dat moet je ook onder ogen zien. Maar je hoeft je eigen verdriet niet weg te stoppen. En je moet ook je eigen fouten kunnen inzien. Onbewust is dit wel een stukje verwerking en afsluiting, ja.’

BliJven Jullie BiJ elKaar BetroKKen?Wim: ‘We zijn nog niet uitgebeden. Stefan heeft persoonlijke dingen gedeeld waar hij mee te maken heeft gekregen. Dat zijn geen kleinigheden die je op eigen kracht wel even achter je laat, daar is gebed voor nodig. Mij doet deze ontmoeting weer eens beseffen wat een impact een faillissement kan hebben. Als curator doe je je werk soms met routine, maar de zaak rondom Stefans rozenkwekerij is voor mij nu wel een heel bijzondere geworden. Ik ben vrienden geworden met de eigenaar van het bedrijf en dat zal zo blijven.’ n

Tobias Sijll

#35WiM van Der KolK (45)

MUSK 44

Wie zijn toch al die mannen die de uitdaging aangaan om kilometers door ongerepte gebieden in oeganda te lopen? MuSK4 volgde vier lopers in de aanloop naar en tijdens de MusketierMarathon. Hier volgt het derde en laatste deel van hun avonturen.

‘Afgelopen april nam ik deel aan het Karakterweekend in Schotland. Ik kwam terug met het gevoel: ik wil iets groots gaan doen. Het moet iets zijn dat indruk maakt op mijzelf en verschil maakt in mensenlevens. Met dit idee ben ik naar Oeganda afgereisd: iets groots doen. Binnen één dag na aankomst in Kampala wilde ik alweer terug naar huis. Ik wilde iets groots doen, maar voelde me nietig en klein. Wat deed ik hier? Wat een land, wat een chaos, wat een nood. Ik concludeerde: “Hier is niets aan te doen.” Dit gevoel bleef maar sudderen tot het moment dat ik Mark ontmoette, ons sponsorkindje. Plotseling zag ik in dat ik iets kleins mag doen om iets groots in beweging te zetten. Ik realiseerde me dat God hier bezig is en Hij werkt aan iets dat mijn persoonlijke doelen overstijgt. Ik ben onder de indruk geraakt van Compassion. Zij gaan door waar anderen stoppen. Ze hebben mijn hart vergroot. Met dit nieuwe inzicht ben ik aan de ultraloop begonnen. De eerste vijftig kilometer gingen geweldig. Zeker de eerste veertig kilometer leek het of we op adelaarsvleugels werden gedragen. Toen werd het heet, heel erg heet. En de benen werden zwaar, heel zwaar. Blaren dienden zich aan en begonnen pijnlijk te zeuren. Ik zei tegen mijn loopmaatje: “Maar we gaan door. We gaan voor de vijfenzestig kilometer. We gaan tot het uiterste.” Het finishmoment was groots. De intense ervaring van broederschap, van samen optrekken met vrienden in een avontuur dat groter is dan ikzelf, het heeft mijn leven veranderd.’

MUSKETIERMARATHON 2013OEGANDA

Theo van den Heuvel

‘Voordat je aan de MusketierMarathon begint, weet je echt niet wat je te wachten staat. Al die trainingsrondjes, al dat geld bij elkaar verzamelen, het was een flinke klus. Het heeft me veel aandacht, energie en tijd gekost. Ik had nog nooit een marathon gelopen en moest vanaf nul beginnen. En laat ik nu ook nog eens geen marathonbouw hebben. Bovendien bleken veel bedrijven minder vrijgevig dan ik had gehoopt. Maar ik ben ervoor gegaan en heb mijn doelen gehaald. De marathon was slopend. De langste duurloop die ik had gelopen was dertig kilometer. En precies op dertig kilometer kwam nu de man met de hamer voorbij om een flinke tik uit te delen. Rennen lukte me gewoon echt niet meer. Heel mijn lijf protesteerde. Ik had geen andere keuze dan te gaan wandelen. Na kilometers ploeteren was ik helemaal kapot en volkomen leeg. Maar niets in mij wilde opgeven. Steeds dacht ik: “Ik ga door, hoe dan ook!” In de laatste paar kilometers heb ik al mijn reserves aangesproken om al rennend te kunnen finishen. Uiteindelijk ben ik kruipend over de finish gekomen. Zoveel kracht had het me gekost. Maar ook wilde ik uitbeelden dat dit een gebedsreis was geweest. Ik liep voor Open Doors en ben diep onder de indruk geraakt van de getuigenissen van de vervolgde christenen die we deze week hebben ontmoet. Niet ik, maar zij zijn de helden!’

Woonplaats: hattem

beroep: boomverzorger (teammanager)

afstand: Ultraloop (63 km) wandelen

gelopen voor: Compassion

Woonplaats: Urkberoep: zelfstandig ondernemer en mede-eigenaar van een (groot)handelsbedrijf en een toeleverings- en productiebedrijf voor visserijschepen en maritieme sectorafstand: Marathongelopen voor: Open Doors

3-LUIK#3

Hein Bakker (28)

Gerke Tempelman (34)

45 MUSK

‘In de voorbereiding heb ik veel bemoedigende opmerkingen voor mijn kiezen gekregen. “Een marathon in Oeganda is pure waanzin! Weet je wel hoeveel tienduizend euro is? Waarom Oeganda? Bespaar je de moeite en stuur ze toch gewoon wat geld.” Ik heb ervoor gekozen om tegen de stroom in te roeien, om uit te komen bij de bron. En het is gelukt. Ik heb bijna twaalfduizend euro aan sponsorgelden geworven en de marathon gehaald. Het was een overweldigende ervaring. Dan sta je daar om zes uur ’s ochtends aan de start met maar één gedachte: “Ik ga er vol in.” Hier had ik een jaar lang naar toegeleefd. Toen Pastor Joseph het startschot gaf, kwam de ontlading. Alle vreugde, alle spanning, alle pijn van blessures en vertwijfeling in de voorbereiding, alles komt er dan uit. En dan loop je daar voor gerechtigheid. Rennend in de schemering, genietend van een langzaam opkomende zon. Ik besefte: “Zo is Gods liefde. Hoe duister het ook kan zijn, Gods liefde komt altijd weer op en wint altijd.” Maar o, wat ben ik stukgegaan. Ik ging echt wel drie keer dood, maar het maakte me niet uit. Mijn lopersknie brak me na achtentwintig kilometer alweer op, de zon brandde in mijn nek en uiteindelijk sleepte ik mijzelf van waterpost naar waterpost. Op een gegeven moment rook ik de finish en toen wist ik: “Dit ga ik halen. Ik loop de overwinning tegemoet.” In mijn omgeving had ik veel mensen horen zeggen: “Wat je gaat doen is maar een druppel op een gloeiende plaat hoor, waarom zou je?” Ik zeg: “Je zal als kind maar net onder die druppel zitten.” Bij de finish ging maar één ding door mij heen: “Dit was voor de Koning. En voor al die kinderen!”’

Woonplaats: assenberoep: inkoopadviseur bij Waterschap hunze en aa’safstand: Marathongelopen voor: Compassion

Woonplaats: rijnsburg

beroep : accountmanager bij alfa automatisering

afstand: Ultraloop (63 km) wandelen

gelopen voor: Compassion

‘Het werven van sponsorgelden is me wisselend bevallen. Sommige mensen deden wonderen. Anderen van wie je het wel had verwacht, deden niets. Ik liep voor één student, tien kinderen en tienduizend euro. Dat was mijn doel. Ik ben blijven steken op achttienduizend euro aan sponsorgelden. Maar ik ben dankbaar. Dit betekent liefde, aandacht en zorg voor zeven kinderen in armoede en nog eens elfduizend euro aan extra fondsen. Het wandelen van die zestig kilometer is een bijzondere ervaring geworden. We startten in het donker. Het enige wat we hoorden was het ronken van de truck vol politieagenten die over onze veiligheid waakten en het lawaai van krekels. Na vijftien kilometer stevig doorlopen stapte ik in een kuil en ging onderuit. De schade viel gelukkig mee. Na 52 kilometer besloot ik mijn wandelschoenen in te ruilen voor sportschoenen om de laatste acht kilometer al rennend te voltooien. Het hardlopen ging duizend meter goed. Toen was het feestje over. Ik had de benen vol met yoghurtpap. Einde verhaal. Dit had ik met mijn eigenwijze kop niet moeten doen. Ik had een jaar lang al niet meer hardgelopen. Waarom moest dit eigenlijk van mezelf? Al zwalkend besefte ik dat ik dit niet moest doen. Als ik zo doorging, zou ik nog drie uur nodig hebben voor de laatste zeven kilometer. De hitte brandde op mijn lichaam en ik besloot om de kortste weg naar de finish te pakken. Na 56 kilometer kwam ik dankbaar over de finish met het lied van psalm 42 in mijn hart: “Als een hert smacht ik naar U!” Wat een superdag. Weet je wat ik mijn vrienden ga vertellen als ik thuiskom? Alles. De eerste zeven verjaardagen zit ik hier vol van. Als een waterval zal ik al mijn ervaringen over hen uitstorten. Laat ze zich maar bergen.’

Jan Zwaan (53)

Joost de Vries (40)

MUSK 46

a lbert: ‘Ik wist dat ik in Oeganda iemand nodig zou hebben om mij te begeleiden. Tijdens onze eerste

teambijeenkomst leerde ik Wim kennen. Hij deelde zijn verhaal en ik besefte dat we veel gemeen hebben. Beiden weten we wat het is om iets kostbaars te verliezen. Ook is Wim niet op zijn mondje gevallen. Hij zegt wat hij denkt. En dat is in zo’n marathonvoorbereiding belangrijk.’

aDaMSKOStUUMWim en Albert liepen als voorbereiding een 32-kilometerloop en een halve marathon. De 21,1 kilometer werden met een gang van meer dan dertien kilometer per uur afgelegd. Wim: ‘Na acht kilometer kroop er iemand tussen mij en Albert in. “Dat kan niet,” riep ik naar de loper. “Hij kan niets zien!” Toen had de loper pas door dat Albert blind was.’ De twee mannen hebben veel plezier met elkaar. Wim: ‘In Oeganda deelden we een kamer. Ik vond dat wel fijn, kon ik lekker in mijn adamskostuum naar m’n koffer lopen. Albert kon me toch niet zien. Als Albert naar de wc ging, liet hij de badkamerdeur echter openstaan. Dan riep ik gekscherend naar hem: ‘Hé joh, het feit dat jij mij niet kan zien, betekent nog niet dat ik jou niet kan zien!’

hevige StrijDBeide mannen hebben de afgelopen jaren veel meegemaakt. Albert verloor zijn zicht en raakte gescheiden van zijn vrouw. ‘Mensen focussen vaak op mijn handicap, maar mijn scheiding heeft er nog veel dieper ingehakt. Ik raakte tijdens onze verkering blind, maar we zijn wel

getrouwd. Uiteindelijk hebben we het niet gered. In die tijd stormde het hevig in mijn leven. Ik heb het toen uitgeschreeuwd naar Jezus en mijn relatie met Hem werd tot leven gewekt. De littekens zijn echter gebleven. En die herkende ik in Wim.’ Drie jaar geleden verloor Wim zijn oudste dochter, Eva, aan kanker. ‘Wat was ze mooi,’ vertelt hij. ‘Ze hield zoveel van de natuur. Ik ken geen grotere dierenvriend dan Eva. Ze genoot zelfs van torren, spinnen en kevers.’ Toen Wim en zijn vrouw, Mirjam, hoorden dat hun dochter aan kanker leed, begon een hevige strijd. ‘Tien maanden lang hebben we voor haar leven gevochten. Het klinkt raar, maar die tijd was ook heel mooi. Onze relatie werd zo intens, dat maak je normaal gesproken

VERBONDEN door verlies Henk Stoorvogel

‘let op, een lichte oneffenheid in het pad. We vervolgen deze weg nu nog driehonderd meter. zometeen gaan we linksaf; drie, twee, één… en nu!’ Wim van Beuzekom coacht albert nap door de MusketierMarathon in adwari heen. acht jaar geleden begon alberts zicht te verminderen. een mutatie in zijn Dna zorgde ervoor dat zijn oogzenuwen niet meer functioneerden. albert werd zo goed als blind. in nederland beweegt hij zich voort met een blindengeleidehond en een stok. in oeganda loopt hij zelfstandig een ultraloop, in nauwe samenwerking met zijn buddy Wim.

‘MENSEN FOCUSSEN VAAK OP MIJN HANDICAP, MAAR MIJN SCHEIDING HEEFT ER NOG VEEL DIEPER INGEHAKT’

47 MUSK

nooit mee. Om de dag brachten we vierentwintig uur samen door. Dan loste mijn vrouw mij af, tot ik haar een etmaal later weer zag. We moesten samen in quarantaine, kregen de Mexicaanse griep. Ze onderging vier zware en zes lichte chemokuren en werd intensief bestraald. Maar

na tien maanden was ze niet meer te redden. Een dokter deelde me mee dat ik mijn dochter moest vertellen dat ze nog maar enkele dagen te leven had.’ Wim is even stil. Zachtjes vervolgt hij: ‘Dat is het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Het was op een woensdag. Ik zei: “Lieverd, je gaat sterven.” “Wanneer papa,” vroeg ze. “Snel, lieverd,” antwoordde ik haar. Twee dagen leefde ze nog. En het waren twee wonderlijk mooie dagen. “Papa, het lijkt wel alsof het mijn verjaardag is,” zei ze donderdag tegen me. Vrijdagochtend ging ze hard achteruit. En terwijl wij haar handen vasthielden en voor haar baden kwam God de kamer in en nam haar mee. Ze was zo weg, thuisgehaald door haar hemelse Vader.’

UitlaatKlePDe periode die volgt op het overlijden van Eva is uitzonderlijk zwaar. ‘Ik had mijn vrouw tien maanden niet gezien,’ gaat Wim verder. ‘Ik had mijn andere twee kinderen verwaarloosd en mijn bedrijf was een chaos.’ Op de scherven van zijn bestaan knokt Wim voor wat hij waard is. Hardlopen wordt zijn uitlaatklep. Hij volbrengt verscheidene marathons, tot hij wordt uitgenodigd voor de MusketierMarathon. Hij besluit deel te nemen, in de hoop na drie jaar enige verlichting te krijgen van het verdriet over zijn overleden dochter. Albert en Wim trekken in Oeganda nauw met elkaar op en groeien dicht naar elkaar toe. ‘Elke morgen geef ik hem een zoen,’ grapt Wim. Albert vult aan: ‘We zijn vrienden geworden. Vriendschap moet je gegeven worden, maar je moet er ook voor openstaan om het te ontvangen.’

OP naar iSraëlNa 42.195 meter coachen bereikt Wim het einde van zijn titanenstrijd. Hij valt op zijn knieën en met een oerschreeuw brult hij het uit: ‘Voor Eva!’ Niemand die erbij staat en beseft wat hier gebeurt houdt het droog. Snikkend ligt hij op de grond. Hij wordt overeind geholpen en ontvangt gebed. Enkele minuten later stapt Wim op de mountainbike om Albert zijn laatste kilometers door te loodsen. Na vijftig kilometer bereikt Albert zijn finish, om juichend de felicitaties van tientallen nieuwe vrienden in ontvangst te nemen. Albert straalt: ‘En nu op naar Israel!’ Van binnen is er veel gebeurd bij Wim, tijdens de marathonweek. ‘Vroeger liep ik voor mijn eer, maar nu loop ik voor de Heer,’ besluit hij. n

‘We zijn vrienden geworden.

Vriendschap moet je gegeven worden,

maar je moet er ook voor openstaan om

het te ontvangen’

MET EEN OERSCHREEUW BRULT HIJ HET UIT: ‘VOOR EVA!’

‘EEN DOKTER DEELDE ME MEE DAT IK MIJN DOCHTER MOEST VERTELLEN DAT ZE NOG MAAR ENKELE DAGEN TE LEVEN HAD’

‘MET EENOERSCHREEUW BRULT HIJ HET UIT: ‘VOOR EVA!’

MUSK 48

‘M ijn motivatie om mee te doen aan de Muskathlon is dat ik graag iets wil doen voor mensen die mijn steun hard nodig hebben.

Matteüs 25 vers 35 spreekt me aan: ‘Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken.’ Als ik in de spiegel kijk, besef ik dat ik veel heb goed te maken. De afgelopen jaren heb ik keihard gewerkt, zeventig, tachtig uur per week gemaakt. De winst die ik maakte is door de crisis sneller verdampt dan dat het geld binnenkwam. Dat breekt je, maar het was ook een harde les. Mijn vrouw en kinderen hebben me in die moeilijke periode veel steun gegeven. Dat is een wonder, want ze hebben me vaak moeten missen. Ik ben God zo dankbaar voor hen!

Een half jaar geleden is een nichtje van mij een tijd in Oeganda geweest voor EO Metterdaad. Haar verhalen raakten me. In dezelfde periode kwam ik Klaas Oudman tegen, die de MusketierMarathon in 2013 coördineert. Hij maakte me enthousiast voor deelname aan de Muskathlon in 2014. Ik heb me opgegeven voor de ultraloop (wandelen), maar als het trainen goed gaat wordt het misschien alsnog de halve marathon. Ik vind het heerlijk dat ik nu een concreet trainingsdoel heb. Samen met mijn oudste zoon en dochter zijn we ingeloot voor de Nijmeegse Vierdaagse. Dat wordt voor mij de eerste mijlpaal in het trainingsprogramma. Ik vaar een groot deel van mijn tijd op de internationale binnenvaart. Als je volgeladen bent gaat dat vierentwintig uur per dag door.

zij gaan ervOOr!Muskathlon 2014

Wim Hoddenbagh

‘Heerlijk dat ik nu een concreet trainingsdoel heb’

Wim blonk (38)Woonplaats: Krimpen aan den ijsselberoep: binnenvaartondernemerland en afstand: Oeganda, ultraloop (60 km wandelen)

Met de Muskathlon 2014 in het vooruitzicht volgen we drie sporters die zich een jaar voorbereiden op het grote avontuur in oeganda, ethiopië of israël en de palestijnse gebieden. Wat drijft hen? en krijgen ze vrienden, familie en kennissen mee in hun enthousiasme?

in Deze eDitie lees je over de eerste mijlpaal in het trainingsprogramma van Wim, de geestelijke drive van Bianca en het ondernemersnetwerk van arjen.

WANDELEN

49 MUSK

Wanneer we aan wal liggen train ik drie keer in de week, maar als we varen kom ik vaak niet verder dan één keer per week.

De ontmoeting met de Oegandese olympisch marathon-kampioen Stephen Kiprotich in het voorjaar gaf me de inspiratie om er helemaal voor te gaan. Voor het bijeenbrengen van het sponsorbedrag van tienduizend euro zal ik mijn zakelijke netwerk moeten aanspreken. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan, hoe vrijgevig ze zullen zijn. Als ik vooruitkijk naar de Muskathlon heb ik hoge verwachtingen van de tijd in Oeganda. Het is voor mij een volgende stap in een intensief geloofsproces dat een tijdje geleden in het leven van mijn vrouw en mij is ingezet. Ik hoop dat ik bij terugkomst in staat zal zijn om mijn gezin en omgeving te laten delen in wat ik heb mogen beleven!’ n

‘Ik word gewoon chagrijnig als ik een keer moet overslaan’

bianca huibers (52)Woonplaats: broek op langedijkberoep: frontoffice medewerkster bij politie alkmaarland en afstand: israël en de Palestijnse gebieden, halve marathon

‘Wanneer ik enthousiaste verhalen hoorde over de Karakterweekenden van De 4e Musketier vroeg ik me altijd af waarom er niet zoiets

voor vrouwen werd georganiseerd. Mijn man Johan is een aantal keer als spreker mee geweest naar Schotland en de Ardennen. Ik zei dan: “Doe mij ook maar zo’n weekend, weer eens wat anders dan eindeloos koffiedrinken met vrouwen in één of ander duf conferentiecentrum.” Komt Johan op een dag thuis met een grijns van oor tot oor… “Bianca, je raadt het nooit: je mag mee met De 4e Musketier!” Ik moest hardop lachen en zag mezelf al met een opgeplakte snor en stekeltjeshaar door de bushbush lopen. Bleek het om de Muskathlon 2014 te gaan!

Zonder een seconde te aarzelen heb ik me aangemeld voor de halve marathon in Israël. Hardlopen is mijn grote passie. Op mijn vijftiende zat ik al op atletiek en sinds jaar en dag loop ik twee keer per week tien tot elf kilometer.

Ik word gewoon chagrijnig als ik een keer moet overslaan. Het is voor mij de ideale manier om even helemaal ‘leeg’ te worden. Geestelijk geeft het me een positieve drive. Lopen is natuurlijk bij uitstek een individuele sport, gezellig een praatje maken is er niet bij. Terwijl juist dat kenmerkend is voor de Karakterweekenden van De 4e Musketier – broederschap, je leven delen, praten van hart tot hart. Ik ben daarom benieuwd hoe ze dat in het programma gaan verwerken, want ik wil na al die verhalen natuurlijk graag iets ervaren van de ‘4M-bite’.

Ik vind het bijzonder om een halve marathon te mogen lopen in Israël. We lopen van Jeruzalem naar de Dode Zee. Ik bedacht laatst wel: betekent dat niet dat je veel bergaf loopt? Ik ben heel benieuwd hoe het is om in dat gebied te lopen. Maar als ik eerlijk ben: mijn hart ligt in Ethiopië. Stel dat de Muskathlon daar in 2015 georganiseerd zou worden, dan ben ik de eerste om me opnieuw aan te melden.’ n

HARDLOPEN

MUSKATHLON

WWW.MUSKATHLON.NL

MELD JE NU OOK AAN!

‘veel mensen om me heen zijn in Israël geweest, ik zelf nog niet. Het lijkt me prachtig om het land vanaf de mountainbike te ervaren – te zien,

proeven, ruiken. Fietsen is sinds een jaar mijn hobby, maar 100 kilometer door bergachtig woestijngebied is natuurlijk een stuk extremer dan mijn normale 30 kilometer over het vlakke Goeree-Overfl akkee. Op momenten dat ik ertegenop zie bedenk ik maar dat ik het Karakterweekend in Schotland ook heb overleefd zonder al te veel training. En ik heb natuurlijk nog een jaar de tijd om me voor te bereiden. Op dit moment train ik wekelijks, dat ga ik langzaam opvoeren.

Mijn vrouw reageerde meteen enthousiast toen ik vertelde dat ik me wilde aanmelden voor de Muskathlon in 2014. Ze vindt het heel gaaf, het liefst stapt ze met me mee het vliegtuig in. Om me te supporten dan, want voor haar is een half uurtje spinnen al uitdaging genoeg. Toen ik het aan mijn buurman vertelde was hij meteen geïnteresseerd

om mee te gaan. Hij is politieman en rijdt veel op de mountainbike, dus ik hoop dat hij meedoet en dat ik hem kan bijhouden. Bram Markus, een vriend van me die eerder al deelnam aan de MusketierMarathon in Rwanda in 2012, heeft zich nu ook opgegeven als geïnteresseerde. We willen een groepje maken om gezamenlijk sponsorgeld bij elkaar te krijgen. Mensen geven denk ik graag voor gerechtigheid, zeker wanneer je je ervoor in het zweet rijdt. De reacties zijn tot nu toe heel positief. Ik heb een behoorlijk ondernemersnetwerk om me heen, bedrijven vinden het altijd wel leuk om je te ondersteunen.

We gaan met onze mountainbikes strijden voor gerechtigheid. Zo zie ik dat. En het is natuurlijk heel mooi om dat te mogen doen in het land waarvan de Bijbel aangeeft dat het Gods land is. Onveilig zal ik me niet zo snel voelen in Israël. Het is Gods volk, Zijn gebied en ik geloof dat Zijn bewarende hand daar misschien nog wel beter voelbaar is dan hier op mijn eigen mooie eiland.’ n

MUSK 50

‘We gaan met onze mountainbikes strijden voor gerechtigheid’

arjen bevelander (30)Woonplaats: nieuwe-tongeberoep: Mede-eigenaar groenten- en kruidenteeltbedrijfland en afstand: israël en de Palestijnse gebieden, mountainbike (>100 km)

MOUNTAINBIKE

www.youroute.nl Zuiderzeestraatweg 7188094 AW Hattemerbroek

06-2001 [email protected]

Je Eigen Route

Partner van De 4e Musketier

Wil jij verschil maken?Herken jij het gevoel dat er meer in zit dan dat er uit komt? Wil je graag ontdekken waar jouw roeping ligt? Vind jij het moeilijk om daarmee aan de slag te gaan of weet je niet waar je moet beginnen? YouRoute helpt je graag op weg.

Jaap Boersema...… is coach en trainer bij YouRoute - en zelf ook musketier. Hij kan jou coachen om je verlangens en unieke talenten om te zetten in praktische en haalbare doelen. Zodat jij je roeping kunt ontdekken en vormgeven. Coaching kan op verschillende manieren, afhankelijk van wat het beste bij jou past.

YouRoute...… biedt coachingstrajecten die erop gericht zijn te ontdekken hoe jij als man verschil kunt maken. Thuis, op je werk en in de samenleving. Leven in dienst van De Koning!

Met een duidelijke visie op wie je bent, op je geloof, je relaties en je werk.

www.youroute.nl Zuiderzeestraatweg 7188094 AW Hattemerbroek

06-2001 [email protected]

Je Eigen Route

Partner van De 4e Musketier

Wil jij verschil maken?Herken jij het gevoel dat er meer in zit dan dat er uit komt? Wil je graag ontdekken waar jouw roeping ligt? Vind jij het moeilijk om daarmee aan de slag te gaan of weet je niet waar je moet beginnen? YouRoute helpt je graag op weg.

Jaap Boersema...… is coach en trainer bij YouRoute - en zelf ook musketier. Hij kan jou coachen om je verlangens en unieke talenten om te zetten in praktische en haalbare doelen. Zodat jij je roeping kunt ontdekken en vormgeven. Coaching kan op verschillende manieren, afhankelijk van wat het beste bij jou past.

YouRoute...… biedt coachingstrajecten die erop gericht zijn te ontdekken hoe jij als man verschil kunt maken. Thuis, op je werk en in de samenleving. Leven in dienst van De Koning!

Met een duidelijke visie op wie je bent, op je geloof, je relaties en je werk.

MUSK 52

Eva is het grootste christelijke vrouwenmagazine met elke maand inspirerende interviews en artikelen over psychologie, relaties, wonen, mode en maatschappij.

Neem nu een abonnement op Eva en ontvang 40% korting of kies een prachtig cadeau! Ga nu naar www.eo-acties.nl/eva

zij maakt verschil


ISBN 978-906

9341002

9 789069341002

EO-VROUWENMAGAZINE / NUMMER 4 / 2013

€ 4,50

zij maakt verschil

Waarom willen

we ‘erbij horen’?

Een plekje voor

jou alleen

Mijn kind wordt

gepest

Alles móetLeven met Tourette

‘De autist bestaat niet’

adv Eva MUSK4 1.1 -2013.indd 1 22-03-13 09:43

WWW.DE4EMUSKETIER.NL

72 UURblOeDZWEETtranen


Neem nu een abonnement op Eva en ontvang 40% korting of kies een prachtig cadeau! Ga nu naar www.eo-acties.nl/eva

zij maakt verschil


ISBN 978-906

9341002

9 789069341002

EO-VROUWENMAGAZINE / NUMMER 4 / 2013

€ 4,50

zij maakt verschil

Waarom willen

we ‘erbij horen’?

Een plekje voor

jou alleen

Mijn kind wordt

gepest

Alles móetLeven met Tourette

‘De autist bestaat niet’

adv Eva MUSK4 1.1 -2013.indd 1 22-03-13 09:43



4E MUSKETIER KARAKTERWEEKENDENKosten: € 299,- exclusief de reis naar de verzamelplek in het land van bestemming.

NAJAAR 2013

OKLAHOMA USA// 17 - 20 oktober

BELGISCHE ARDENNEN// 3 - 6 oktober// 10 - 13 oktober// 31 oktober - 3 november

VOLGEBOEKT!

DUITSTALIG WEEKEND

AANMELDEN KAN NOG

INSPIRATIE VOOR IEDER MANNENHART EN GOLVEN VAN GERECHTIGHEID, WERELDWIJD

MUSK 54

Wij zijn geroepen om vrij te zijn! vrijheid heeft alles te maken met bevrijding. Wij mogen worden bevrijd van overheersing, van zonde en van schadelijke patronen. Maar vrijheid betekent ook dat je je mag gaan inzetten naar je eigen vermogen. vrijheid heeft dan te maken met de mogelijkheid om te kiezen en je eigen leven in te richten.

Jezus zegt in Johannes 8:36: ‘Dus wanneer de Zoon u vrij zal maken, zult u werkelijk vrij zijn.’ Paulus schrijft naar aanleiding van de woorden van Jezus in Galaten 5:1: ‘Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven.’ En in Galaten 5:13: ‘Broeders, u bent geroepen om vrij te zijn.’ God wil dat we leven als bevrijde mensen. Maar hoe gaat dit in zijn werk? Graag neem ik je mee in 7 cruciale stappen, waarbij je zult zien dat er geen vrijheid mogelijk is zonder het kruis.

1] verbrOKen Mannen vallen aan de voet van het kruis. Verbroken mannen zijn hongerig en dorstig naar datgene dat werkelijk leven geeft. Zij zijn stukgelopen op zichzelf en durven zich eindelijk over te geven aan de Man onder de mannen, Jezus Christus. Hij werd verbroken zodat Hij jou weer heel kon maken. Als je wilt dat Jezus Heer wordt van je hart, dan moet je Hem wel alle stukjes geven.

2] verOOtMOeDigDe Mannen belijden de noodzaak van het kruis.Verootmoedigde mannen zijn nederig van hart. Ze zijn dapper genoeg om zich niet als macho te gedragen en zij hebben het lef om de 45 centimeter tussen hoofd en hart af te leggen. Echte mannen durven te erkennen dat ze God en anderen nodig hebben om werkelijk vrij te zijn.

3] verantWOOrDelijKe Mannen nemen hun eigen kruis op zich.Verantwoordelijke mannen nemen in de eerste plaats de verantwoording voor hun persoonlijk welzijn; voor hun geestelijke, emotionele en gedachteleven én hun lichaam. Ook thuis zullen ze hun verantwoordelijkheid nemen, want wat binnen is, is buiten. Voor vrouwen is er niets stoerder en sexyer dan een man die doorpakt en een plan ten uitvoer weet te brengen.

7 stappen naar vrijheid

‘ECHTE MANNEN DURVEN TE ERKENNEN DAT ZE GOD EN ANDEREN NODIG HEBBEN OM WERKELIJK VRIJ TE ZIJN’

Cris van Dusseldorp

55 MUSK

7 stappen naar vrijheid

4] vergeven Mannen leven de boodschap van het kruis.Aan het kruis zei Jezus: ‘Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.’ Vrije mannen weten dat Jezus hun zonden heeft vergeven. Wij zijn vrij van de macht van de zonde en daarmee vrij van veroordeling. Wij zijn met God verzoend en Hem dus niets meer schuldig. Er staat niets meer tussen God en ons in. Wij mogen leven als zonen. Zoals we vergeven zijn, mogen we ook anderen vergeven. Misschien ligt er voor jou de uitnodiging en uitdaging om je aardse vader vergeving te schenken voor zijn tekortkomingen of handelingen naar jou.

5] verbOnDen Mannen waarborgen de vier ver-bindingsrichtingen van het kruis. Allereerst hebben wij de verbinding naar boven, met God, door de Heilige Geest. Verbonden mannen staan ook in verbinding met zichzelf en kunnen met mildheid en genade met zichzelf omgaan. Daarnaast staan verbonden mannen in verbinding met hun naaste omgeving. Zij zijn in staat om hun geliefden een veilig thuis te bieden en werkelijk emotioneel verbonden te zijn. Ten slotte kunnen wij ons ook verbinden met mensen die Jezus nog niet kennen en Gods liefde en genade uitdelen.

6] vervUlDe Mannen zijn vol van de realiteit van het kruis.Vrije mannen hebben geleerd om te leunen op de Heilige Geest en vol van Hem te zijn. Laat je leiden door de Geest, Hij leert je om Jezus te kennen en in Hem te blijven.

7] vrijMOeDige Mannen getuigen van het kruis.Bevrijde mannen leven hun geloof uit, thuis, in hun omgeving, op hun werk, op het sportveld en waar ze verder ook maar gaan. Jouw verhaal is het waard om verteld te worden. Jouw verhaal is uniek, want jij bent een unieke expressie van God. Deel daarom vanuit je eigen leven en je zult zien dat God je gebruikt. n

CRIS VAN DUSSELDORP (49) is voorganger van de Oase Arnhem, Rafaëlgemeenschap.

4neWS

MUSKATHLON 4her‘Golven van gerechtigheid, wereldwijd’ is een missie waaraan natuurlijk niet alleen mannen hun steentje kunnen bijdragen. Daarom zal de Muskathlon 2014 ook toegankelijk zijn voor vrouwen. Tijdens de reizen zullen mannen en vrouwen in gescheiden teams opereren. Plenaire groepssessies en de Muskathlon zelf zijn gemengd. Opgave kan vanaf 22 juni 2013 via www.muskathlon.nl.

4M SprekerskorpsDe 4e Musketier gelooft van harte in de kracht van het gesproken en geschreven woord en investeert daarom in sprekers. Musketiers met een verlangen om het woord van God te delen kunnen zich als trainee aanmelden voor het 4M Sprekerskorps, onder leiding van Eugène Poppe. Na een intensieve training krijgen nieuwe sprekers tijdens Karakterweekenden de gelegenheid om Gods Woord te delen. Het meeste onderwijs vindt plaats per team, zodat sprekers één boodschap acht tot tien keer kunnen geven: een ideale stageplek. De 4e Musketier verlangt ernaar om een nieuwe generatie geestelijke leiders te zien opstaan die Gods Woord krachtig en zonder schroom communiceren.

MEI 2014 4M vader-tienerkarakterweekend De 4e Musketier droomt van generaties mannen die niet weten wat een ‘vaderwond’ is, omdat hun relatie met hun vader intens, stimulerend en diep was. Daarom organiseert de beweging begin mei 2014 haar eerste vader-tienerkarakterweekend in de Ardennen. Specialisten op het gebied van tieners en vaderschap worden betrokken bij de vormgeving van het Karakterweekend. De inschrijving opent 1 november 2013, om 00.00 uur.

MUSK 56

4M ZWITSERLANDVijf Zwitsers namen deel aan het Karakterweekend in Schotland. Een van de deelnemers heeft zich bereid verklaard De 4e Musketier in Zwitserland te starten. De komende maanden zal er een intensief begeleidingstraject met hem worden opgestart. Het eerste Zwitserse weekend wordt in het voorjaar van 2014 verwacht.

Duitse editie De vierde MusketierIn het najaar van 2013 presenteert uitgever Gerth Medien Der 4te Musketier; dein Leben für den König, de Duitse versie van het standaardwerk van de beweging. Bij de lancering zal er veel media-aandacht zijn, wat de voortgang van de beweging in Duitsland ten goede zal komen.

nieUW

57 MUSK

tOPUitjeS Lekker eropuit met zoon, of dochter? Check hier onze selectie voor de leukste uitjes in deze tijd van het jaar.

KlimbosKlimbos Veluwe is een unieke en enerverende beleving voor jong en oud. Verleg grenzen en voel de adrenaline stromen. Je legt zelf een route af tussen de bomen. www.klimbosveluwe.nl

race experienceBleekemolens Race Planet laat jongensdromen uitkomen met een Race Experience. Want waar is het nou mogelijk om op één dag zelf te rijden in een Ferrari F430, een Aston Martin Vantage, een Lamborghini Gallardo en een Porsche 911? www.rsz.nl en www.certainty.nl

Paardrijden met je dochter (of zoon)Wil je de vrijheid ervaren van het paardrijden? Heerlijk op het strand of in een bosrijk gebied? Jij kunt deze workshop volgen op een manege of in een natuurgebied waarbij onderweg gestopt kan worden voor een heerlijke picknick.www.workshopland.nl/paardrijclinic.html

ark van noachBezoek de ark van Noach nu hij nog in Nederland ligt. Je weet niet wat je ziet.www.arkvannoach.com

bevertochten in de biesboschBezoek het ruigste Nationale Park van Nederland en verken ‘s ochtends vroeg of ‘s avonds de beverburchten.www.biesbosch.org

n MUSIC top 2alicia Keys, girl on fireIk kan echt genieten van haar stem in combinatie met haar pianospel. Een schitterend album. Met name het nummer Brand new me spreekt mij enorm aan. ‘My heart is open, I found a brand new kind of free.’ Dat is ook waar ik ieder Karakterweekend weer voor ga. Dat mannen weer een open hart krijgen met een nieuwe vrijheid! Michael W. Smith, WonderEen ‘ander’ album van Michael W. Smith. Aan het nummer Take me over heb ik dierbare herinneringen. ‘Jesus, take me over now, I surrender.’ Volledige overgave aan Koning Jezus.

n BOOKS top 2leven na de genadeklap, arie de roverEen spreekbeurt van Arie over genade is het begin geweest van een ommekeer in mijn leven. Kort geleden heeft Arie (eindelijk) zijn verhaal op papier gezet in een heel mooi boek. Het gaat over genade en volledige overgave aan God en de moeite die dat kost. ‘Genade is dodelijk voor je ego, voor je zekerheden die je hier op aarde dacht te hebben opgebouwd en voor je rechtvaardigheidsgevoel.’ niets dan de waarheid, David BaldacciDeze thriller gaat over een wapenfabrikant die door middel van perceptiemanagement een nieuwe wereldoorlog wil ontketenen. Een geheim agent wordt ingezet om de wereldvrede te bewaren. Echt een boek voor ‘grote jongens’.

De MUzieK en De bOeKen van jan van hartenIn april 2013 maakte Jan als medewerker beide Karakter-weekenden mee in Schotland.

MUSiC&bOOKS // MUSKIN-OUT

MUSK 58

Donderdagavond verzamelen de Amerikanen zich op een christelijke highschool, anderhalf uur rijden van de Red River Gorge, het adembenemend

mooie natuurgebied waar ons avontuur zal plaatsvinden. Het is fascinerend om de kerels de sporthal te zien binnenstappen. Sommigen dragen reusachtig grote rugtassen, zo breed en zo hoog dat ze nauwelijks door een deur passen. Anderen hebben juist ieniemienietasjes bij zich, alsof ze een uurtje naar de sportschool gaan. Weer anderen hebben blijkbaar net een tussenstop bij de Walmart gemaakt en halen hun gloednieuwe rugzak nog snel even uit de verpakking. Zodra ze al hun spulletjes aan hun lichaam bevestigd hebben lijken het net marskramers, met potten, pannen, tenten, slaapzakken en kleren her en der over hun lijf gedrapeerd.

Henk Stoorvogel

verDWaalDIn een grote, gele schoolbus rijden we naar de Red River Gorge, in de Appalachian Mountainrange. Het ruige natuurgebied strekt zich eindeloos uit, wordt doorsneden door riviertjes en kent vele prachtige rotspartijen. Zwarte beren, slangen en reusachtige adelaars bevolken het gebied. De nachtelijke wandeling die ons naar de eerste

KARAKTERKRAKER IN KENTUCKY

Half april organiseerde De 4e Musketier het eerste Karakterweekend in de Red River Gorge in Kentucky. Vier Amerikaanse teams gaven alles wat ze hadden en kwamen rijker terug dan ooit. Over verdwalen, roggebrood en veel te kleine rugzakken.

ZODRA ZE AL HUN SPULLETJES AAN HUN LICHAAM BEVESTIGD HEBBEN LIJKEN HET NET MARSKRAMERS, MET POTTEN, PANNEN, TENTEN, SLAAPZAKKEN EN KLEREN HER EN DER OVER HUN LIJF GEDRAPEERD

59 MUSK

bivakplek moet leiden, leek op de kaart zo makkelijk dat we het terrein niet van tevoren hebben verkend. Hoe moeilijk kan het zijn om in het donker, met gps en kaart, je weg te vinden? Na anderhalve kilometer zijn we verdwaald. Nergens kunnen we het pad terugvinden. Ik baal als een stekker. Sowieso hou ik al niet van verdwalen, maar veertig Amerikanen in hun eigen land laten verdwalen is helemaal geen pretje. Terwijl de mannen geduldig wachten en het zweet van hun lijven wissen, zoekt ons Nederlandse team koortsachtig naar het pad. We beklimmen steile hellingen, doorzoeken droge beekjes, vinden af en toe iets dat op een pad lijkt en leiden de Amerikanen weer verder, om even later midden in het woud opnieuw tot een onafwendbare stop te komen.

aMeriKaanS POSitiviSMeMeer dan een uur dwalen we rond. Tot we uiteindelijk aan de overkant van de rivier het pad terugvinden. In de volgende kilometers moeten we zes keer een rivier oversteken, zonder brug. Springend van steen naar steen probeert iedereen droog over te komen. Een enkeling lukt dat. Maar eigenlijk maakt dat niets uit, want het begint keihard te regenen. Na vier uur lopen bereiken we volledig doorweekt ons bivak. Geen van de Amerikanen uit een wanklank. Eentje bedankt me dat we hem een mooi plekje op een berg hebben laten zien, in het pikkedonker, op een doodlopend paadje. Hij had het niet willen missen… De tentjes worden rap opgezet en de mannen verzamelen zich in de stromende regen bij de rivier. Het is tijd voor de initiatierite tot het Musketierweekend: een skinnydip in de

KARAKTERKRAKER IN KENTUCKY

PLOETEREND, GLIJDEND EN ZWEMMEND TEGEN DE STROOM IN BEREIKEN WE AAN HET EIND VAN ONS LATIJN DE FINISH, OM ERACHTER TE KOMEN DAT JUIST OP DIE MOMENTEN GOD HEEL DICHTBIJ IS

MUSK 60

ijskoude rivier. Na een kort praatje ontdoet iedereen zich van zijn kleding en gaat rillend, proestend en schreeuwend kopje onder in de rivier.

het rODe etenSzaKjeNa drie uur slapen worden de mannen gewekt. Vandaag staat in het teken van het slechten van onze reuzen. We zullen een lange wandeltocht maken, een paar mooie rotspartijen beklimmen en uiteindelijk diep in het woud een bivakplek maken. Het wordt een schitterende dag. De praatjes vallen goed, de mannen zijn geraakt en iedereen geniet van de natuur. Voor onze Amerikaanse vrienden is het alleen ver. Heel erg ver. Sommigen schuifelen vooruit. Kreten van pijn en ontzetting schallen door de verlaten

valleien, de mannen zien af. En het moet maar door en door en door… Voedsel blijkt een belangrijk thema te zijn. Aan het begin van het weekend moest iedereen zijn eigen etenswaren inruilen voor een tasje met onder andere roggebrood, crackers en noodles. Op vrijdagochtend sjokt een van de mannen vrolijk smakkend over de bospaden. De ene na de andere lekkernij uit zijn rode zakje laat hij naar binnen glijden. Wanneer zijn tasje half leeg is spreekt een van zijn teammaten hem aan: ‘Hey dude, this is for the whole weekend!’ De vrolijke eter stopt pardoes met kauwen en kijkt de ander verbijsterd aan. Hij dacht dat het zakje zijn ontbijt bevatte.

‘rOggebreaD’Volkomen uitgeput bereiken de deelnemers de bivakplek. We skippen enkele programmaonderdelen omdat de mannen simpelweg niet meer kunnen. De volgende dag

willen we de Jabbokworsteling en de Golgothaloop in ieder geval meemaken, daar zetten we al onze kaarten op. De mannen staan redelijk fit weer op en helpen elkaar andermaal door rivieren en over ruige paadjes. De toespraken slaan in als een bom. Veel deelnemers komen uit een gebroken situatie. Een man vertelt me dat zijn vrouw hem drie weken geleden heeft verlaten. Mannen huilen en zoeken troost bij elkaar. Eenmaal weer aan de wandel blijft eten een terugkerend gespreksonderwerp. Vooral het ‘roggebread’ moet het ontgelden. De mannen sterven nog liever van de honger dan zich daaraan te wagen.

De eerSte ‘4th MUSKeteerS’Na een ochtend doorlopen bereiken we de rivier waar we de Jabbokworsteling zullen doormaken. De rivier heeft hier en daar watervalletjes, stroomt af en toe stevig door en is regelmatig te diep om in te staan. Met de Bijbel in onze hand betreden we het water, vastbesloten de rivier niet te verlaten voordat God ons heeft gezegend. De worsteling is heftig. Ploeterend, glijdend en zwemmend tegen de stroom in bereiken we aan het eind van ons Latijn de finish, om erachter te komen dat juist op die momenten God heel dichtbij is. De Golgothaloop is precies raak! De mannen bereiken het kruis, vallen snikkend op hun knieën en danken Jezus voor het offer dat Hij voor hen heeft gebracht. Rillend van de kou vieren we het heilig avondmaal en anderhalf uur later ontvangen de eerste Amerikanen hun rode polo. Het ontroert me om te zien hoe blij ze ermee zijn. Hier hebben ze voor geknokt! Hier hebben ze voor geleden! Ze hebben karakter getoond en horen nu bij de Musketiers, de dienaren van de Koning. Vol ontzag bespreken ze hoe het voelt om Musketier te zijn. Een van onze Amerikaanse medewerkers zegt met tranen in zijn ogen: ‘This movement is the salvation for American men.’

De beer iS lOS!Op zondagochtend komen de verhalen los. Een man vertelt dat hij nooit iets heeft gepresteerd in zijn leven en zich altijd overal makkelijk vanaf probeerde te maken. Dit weekend heeft hij voor het eerst gevochten om iets te bereiken en het heeft hem zo goed gedaan. Hij voelt zich meer man en wil zijn gevonden wilskracht inzetten om Jezus beter te leren kennen. Een ander vertelt hoe hij niet meer in zijn huwelijk investeerde en zich volkomen op zijn werk stortte. Door de Jabbokworsteling heeft God zijn ogen geopend – hij wil weer vechten voor zijn vrouw. Een derde vertelt dat zijn vader, een hoge militair, altijd hoge eisen stelde aan zijn gezin, met als gevolg dat hij, de zoon, zich groothield, hoe zwak hij zich ook voelde. Dit weekend heeft God zijn hart gebroken en heeft hij geleerd om genade te ontvangen. Er wordt veel en hard gelachen, er vloeien tranen en er wordt vurig gebeden. De meeste deelnemers melden zich aan als medewerker voor toekomstige Karakterweekenden in Amerika. 4M USA is los! Het bruggenhoofd is geslagen. We zijn benieuwd welke hoofdstukken God aan dit verhaal zal toevoegen! n

DE VROLIJKE ETER STOPT PARDOES MET KAUWEN EN KIJKT DE MAN VERBIJSTERD AAN. HIJ DACHT DAT HET ZAKJE ZIJN ONTBIJT BEVATTE

z aterdagmorgen, zes uur. Veertig nog niet echt uitgeslapen gezichten keken me aan. We waren samen

onderweg tijdens het eerste Karakterweekend in de VS. Henk Stoorvogel had me uitgedaagd om mee te gaan als spreker. In eerste instantie was ik niet echt enthousiast. Want diep in mijn hart was ik bang. Ik ben dyslectisch en me uitdrukken in een andere taal valt voor mij niet mee. Met het steenkolenengels dat ik heb geleerd toen ik een tijdje in Amerika woonde red ik me wel, maar dat is nog niet hetzelfde als gedreven en dynamisch spreken. Daarom had ik de afgelopen veertig jaar steeds de boot afgehouden wanneer iemand me vroeg voor een preek in die taal. Dat was me altijd gelukt. Tot nu toe. Maar uiteindelijk besloot ik om toch in te gaan op Henks verzoek.

Tijdens mijn voorbereiding werd ik regelmatig gecon-fronteerd met de Bijbeltekst die zegt dat de waarheid ons zal vrijmaken (Johannes 8:32). Ik realiseerde me dat het tegenovergestelde ook waar was, namelijk dat de leugen ons zou binden. Terwijl ik naar mijn eigen situatie keek, merkte ik dat ik door de jaren heen in een leugen was gaan geloven. Een leugen die me vertelde dat ik alleen in een andere taal kon preken als ik die tot in de puntjes beheerste. En diep in mijn hart ontdekte ik nog iets. Ik was bang om af te gaan. Om niet goed genoeg bevonden te worden.

In de aanloop naar de reis heb ik die leugen bij het kruis moeten brengen en de waarheid over mijn leven moeten uitspreken. Die waarheid was dat God mijn beperkte Engelse woordenschat kon gebruiken om mannen in een

DE wAARHEID MAAKT JE VRIJ

ander land en andere cultuur te helpen om Jezus te volgen. Zelfs wanneer ik vanwege het tekort aan slaap vermoeid het woord zou nemen, moest ik vertrouwen dat Hij mij zou herinneren aan wat ik tijdens mijn voorbereiding had gelezen en overdacht. En dat is precies wat er gebeurde. God gaf me de woorden en het vermogen om mijn gevoelens en gedachten met deze mannen te delen.

De dag ervoor gingen de korte overdenkingen in het Karakterweekend over het verslaan van reuzen. Die morgen, ergens aan de rand van een beek in Red River George, versloeg ik mijn reus. Opnieuw besefte ik wat reuzen met je doen. Ze imponeren je, ze laten je klein van jezelf denken en maken je angstig. Maar het drong ook tot me door dat reuzen aan ons gegeven worden om ze met Gods kracht te verslaan. Even verder in Johannes 8 staan die bemoedigende woorden: Wanneer de Zoon je vrijgemaakt heeft, zul jij werkelijk vrij zijn (vers 36). Toen ik deze ervaring afgelopen weekend deelde met de jongeren in mijn Bijbelstudiegroep zei één van hen: ‘Ik realiseer me opeens dat ik ook jarenlang in een leugen heb geloofd. Ik dacht dat ik minder bruikbaar voor God zou zijn omdat ik anders geloof dan mijn broers en zussen. En dat is een leugen.’

Hoe staat het met de leugens in jouw leven? Door welke gebeurtenissen heb je – onbewust – bepaalde leugens over jezelf omarmd die jou tot op de dag van vandaag beïnvloeden? Leg ze bij het kruis neer en spreek de waarheid uit over je leven! n

Eugène Poppe

61 MUSK

SChOenen – een inveStering WaarDTijdens een trektocht spelen je voeten een hoofdrol. Goed schoeisel is dus essentieel. Het type schoen dat je nodig hebt is afhankelijk van het type tocht dat je gaat maken. Je inventariseert eerst wat je gaat doen. Denk daarbij niet alleen aan afstand en tijd, maar ook aan hoogte, temperatuur, klimaat, bepakking en terrein. Deze veelheid van factoren zorgt dat er vier hoofdtypes schoenen bestaan: A, B, C en D, waarbij de A de lichtste schoen is en D de zwaarste variant.

Bij de activiteiten van De 4e Musketier waarbij ik volle bepakking draag, gebruik ik meestal een B/C-schoen; de Meindl Island Pro (soms valt deze onder de categorie C). Het is een multifunctionele schoen. Er passen stijgijzers onder en de (vervangbare) zool is van Vibram. Het grote voordeel vind ik de hoge schacht, zodat mijn enkels goed beschermd zijn

tegen rotsblokken, netels, dorens en slangen. De schoen is gemaakt van Gore-Tex, wat inhoudt dat hij waterdicht is en snel droogt. Let op dat Gore-Tex een speciale behandeling nodig heeft; gewone wax kan de ademende werking van het materiaal tegenhouden.

Als ik een diepe beek moet oversteken, verwijder ik de inlegzool en loop met blote voeten in de schoenen om te voorkomen dat ik mijn voeten beschadig. Eenmaal aan de overkant gaan de zooltjes er weer in en de sokken weer aan en binnen een half uur heb ik de schoen droog gelopen. Met zware bepakking loop je een verhoogd risico op verzwikte enkels. Ik strik dan de bovenkant, bij de schacht, wat strakker om mijn enkels extra steun te geven. Let wel op een goede doorbloeding, en bij ernstige verzwikking moet je de enkel wel verbinden.

Bij dagactiviteiten van De 4e Musketier waarbij mijn bepakking maximaal tien kilo weegt en de temperatuur boven de 15 graden komt, gebruik ik een veel lichtere schoen, een type A. Ik heb de Adidas AX 1 Mid GTX, een waterdichte (Gore-Tex) schoen, halfhoog om mijn enkels te beschermen en met een goede zool met veel grip. Vorige maand liep ik meer dan twee uur in de stromende regen en de schoen bleef van binnen droog (totdat het water via mijn doorweekte broekspijpen naar binnen liep).

Tip: Gebruik gamaschen of gaiters, deze onderbeen-beschermers vallen over je schoen en voorkomen dat er allerlei steentjes of takjes in je schoen komen. Bij regen loopt het water over je schoen in plaats van erin.

veterStriKManageMentVoor het gemak verdeel ik de schoen in twee delen; de voet en de enkel. Neem een outdoorschoen altijd een halve maat groter dan je normale, dagelijkse schoenen – in de loop van de wandeltocht wordt je voet dikker en heeft dus meer ruimte nodig. Dit houdt in dat je aan het begin, met ‘koude’ voeten, je veters strakker strikt (maar voorkom knellen). Zodra je voeten fl ink opwarmen worden ze dikker en doe je de veters bij de wreef wat losser. Je houdt de enkels wel ingebonden, omdat je ze door vermoeidheid

Johannes Hoefnagel

TIPS4SURVIVAL

MUSK 62

• Je voet bestaat uit maar liefst 26 botten, 33 gewrichten, 107 banden en 10 spieren of pezen.

• Twee voeten hebben samen ongeveer 250.000 zweetkliertjes die ruim een kwart liter vocht per dag afscheiden.

• De grootste man ter wereld meet 2,55 meter en heeft schoenmaat 62. Zijn voeten zijn 43 centimeter lang.

• Zweet is op zich reukloos. Je gaat het pas ruiken als micro-organismen het zweet gaan afbreken. De doordringende geur komt van de afvalstoffen die ze daarbij achterlaten.

• Mensen hebben een gemiddelde wandelsnelheid van vijf kilometer per uur.

• Zo’n 6,5 miljoen Nederlanders wandelen regelmatig, zo blijkt uit de Nationale Wandelmonitor. 55% van dat aantal is vrouw, 45% man. 65% wandelt 1 tot 5 uur per week.

• De Canadees Jean Béliveau besloot tijdens een midlifecrisis een voettocht te maken waarin hij alle werelddelen aan zou doen. Hij gaf zijn wandeltocht het thema ‘vrede voor kinderen’ mee en verbond zich aan Unicef. Toen hij na elf jaar terugkeerde in zijn woonplaats Montreal had hij 75.000 kilometer gelopen door 64 landen.

CIJFERS ENZO

sneller kunt verzwikken. Zorg dat het middendeel goed kan buigen zodat je voet goed kan afwikkelen tijdens het lopen. Experimenteer hier wat mee.

Ik begin de dag met strakke voeten en lossere enkels, dit draai ik in de loop van de dag om. Zodra ik pauze neem doe ik de veters los, maar houd mijn schoenen aan. Zorg dat je voeten een goede doorbloeding houden. Neem ook altijd een reservepaar veters mee.

verzOrging en OntSPanningRegel nummer 1: draag goede sokken. Dit wordt bepaald door luchtvoorziening voor warmte of verkoeling en vochtafvoer. Als je meerdere dagen op pad bent, moet je iedere dag schone sokken aantrekken – laat je vuile sokken aan de buitenkant van je rugzak luchten of leg ze boven in je hoofdcompartiment. Ik gebruik talkpoeder voor lekker droge voeten. Als je veel transpireert, kun je dit meerdere malen per dag doen.

Voorkom blote voeten, ook in het kamp. Na een hele dag in schoenen te hebben gezeten zijn je voeten zacht en extra kwetsbaar. Op blote voeten loop je dus meer kans op infectie, zeker wanneer je wondjes of blaren hebt. Het is wel goed om je voeten te laten luchten, daarom heb ik altijd een paar Teva-slippers bij me. Handig voor in het kamp wanneer je bijvoorbeeld ‘s nachts je tent uit moet. Vermijd teenslippers, want daar kun je geen sokken bij aan wanneer het koud is. Ook bij een rivieroversteek kunnen Teva-slippers van pas komen, maar kijk uit voor scherpe rotsen.

Blaren horen erbij, maar het komt erop aan ze goed te verzorgen. Negeer ze in geen geval. Hoe vervelend ze ook voelen als ze nog niet geknapt zijn, het is beter om ze heel te laten. Dit voorkomt infectie. Een blaar die open is, moet je altijd verzorgen. Eerst ontsmetten door uit te spoelen of te behandelen met ontsmettingsmiddel, daarna verbinden met een steriel gaasje. Probeer de voet schoon te houden tijdens je tocht. Verschoon je verband na een tocht, je voet is de hele dag in een vochtige omgeving geweest. n

VIER CategOrieën SChOenen

Type A is een lichte wandelschoen die op hardloop-schoenen lijkt, maar een steviger zool heeft die voor extra grip in het terrein zorgt. Deze schoen is prima voor een hike door de bossen met een lichte of dagrugzak van ongeveer tien kilo. Je kunt hier zelfs op hardlopen (denk aan survivalruns of Tough Mudder).

Type B is een lichte wandelschoen met het model van een bergschoen. Vanwege de steun bij je enkels en de stevige zolen zijn deze schoenen geschikt voor bergtochten met een lichte bepakking. Ze zijn meestal gemaakt van waterdicht en goed ademend materiaal zoals Gore-Tex. Zelfs wanneer je onverhoopt toch natte voeten krijgt, lopen deze schoenen snel droog. Ideaal wanneer je een net te diep beekje moet oversteken.

Type C is een echte bergwandelschoen. Je kunt hier meerdaagse hikes op maken met een bepakking van twintig tot veertig kilo. De schoen heeft stevige zolen die veel grip hebben in ruw terrein. Een veelgebruikte zool is die van het merk Vibram, die vervangen kan worden wanneer je nog geen afscheid wilt nemen van je ingelopen schoenen maar je zool al wel versleten is. De schoenen bieden veel steun bij de enkels en hebben een goede demping, zodat het gewicht van je rugzak opgevangen wordt. Dit voorkomt slijtage en overbelasting van je rug. Dit type schoenen, dat je eerst moet inlopen, is stevig en zwaar: ze wegen ongeveer een kilo per stuk (maat 42). Veel type C-schoenen zijn geschikt voor stijgijzers.

Type D is een alpine schoen. Deze worden gebruikt om de top van bergen van 2500 meter te bereiken en zijn alleen aan te bevelen bij uitdagende beklimmingen. Van comfort is namelijk geen sprake: de schoen is heel stug, waardoor je voet recht onder je been blijft en je voeten en tenen geen kant op kunnen. Bij kou kan dit sneller bevriezing van tenen veroorzaken. Wel hebben deze schoenen een goede bevestiging voor stijgijzers.

TIPS4SURVIVAL

63 MUSK

MUSK 64

een vrachtwagenchauffeur, een student met zijn vader, een metaalbewerker, een boer en jawel, een dominee. team 179, dat afgelopen voorjaar de Schotse Hooglanden trotseerde, kon eigenlijk helemaal niet.

We houden een kleine reünie in Ommen, in een behaaglijke voorjaarszon. Ommen ligt centraal tussen Dwingeloo en

Enschede, waar de mannen vandaan komen. Twee mannen komen op de motor en dragen hun rode shirt met trots. Ze zien elkaar ook weer voor het eerst. Eerst een sigaar. Met vier mannen van team 179 blikken we terug op drie dagen afzien in Schotland. Ronald van de Struik is er, met zijn zoon Daan. De eerste heeft een kantoorbaan bij een vervoersmaatschappij, de tweede studeert commerciële economie. David Boerhof is de metaalbewerker. Niet kapot te krijgen, zoals later zal blijken. En de nog jonge Chris Rijswou wilde graag vroeg in de avond afspreken. Zijn wekker gaat om half vijf morgenvroeg. Een vrachtje wegbrengen met zijn truck.

vOOrOOrDelenHet zijn allemaal compleet verschillende karakters. Eigenlijk een onmogelijke groep om de uitdaging mee aan te gaan in de sneeuw, snijdende kou en brullende wind van Schotland, waar eenheid onmisbaar is. ‘Iemand van de leiding zag het met ons dan ook helemaal niet zitten,’ zegt Ronald. ‘Hij dacht dat we een ouwehoergroep waren. En dat klopte ook wel. Veel werd weggelachen.’ Ook Ronald zelf was doodsbenauwd voor het avontuur. ‘Ik vroeg me af waarom sommigen van ons eigenlijk meededen.’ Hij wijst naar Chris, aan de overkant van de tafel. ‘Tijdens een voorbereidingsweekend waren we de hei op gegaan met zijn allen. Chris vertelde dat hij helemaal niet van kamperen hield en altijd in een appartement op vakantie ging, in Duitsland. Een appartement! In Duitsland! Wat wil je dan in Schotland?’ Zelf is hij van het ruigere werk, al is zijn voorkomen keurig. Als jeugdleider in de kerk organiseert hij met regelmaat ‘bagger- en ellendetochten’. ‘We trekken dan de natuur in. Als we voor een beekje staan en we zien een brug, banjeren we alsnog door het water. We tijgeren onder het prikkeldraad door. Ik vind dat geweldig.’ De 52-jarige Ronald is, met andere woorden, de typische Musketier.

‘niet Mijn tYPe’‘De broer van Chris was in mijn ogen nog erger,’ vervolgt hij. ‘We hadden in de Bijbel gelezen en trokken daarna verder de hei op. Op een gegeven moment zei ik dat we ons even stil moesten houden. “Waarom?” vroeg hij. We naderden de boswachter en waren op verboden gebied. Hij vroeg zich af of het niet hypocriet was om eerst in de Bijbel te lezen en daarna de wet te overtreden. Och man, niet mijn type.’ De groep die eigenlijk niet kon trekt toch door de Schotse valleien en over bergtoppen. Jonge gasten, oudere kerels. Kantoormannen en handenarbeiders. Introvert en extravert. De meesten zijn onbekenden van elkaar. ‘Maar al snel bleek dat onze vooroordelen niet klopten,’ zegt Chris. ‘We leerden van elkaar. Hoe we ook zijn, wat onze achtergrond ook is, God brengt ons bij elkaar.’ Tijdens het afzien in de sneeuw, waarin de voeten steeds centimeters wegzakken (de lijvige metaalbewerker David: ‘en die van mij een halve meter’), lopen de irritaties wel eens op. ‘Dan waren we even boos op elkaar, maar kregen we ook weer rust en leerden we elkaar accepteren.’ Daan: ‘Dat dit team werkte, is een wonder geweest.’ Dat moet ook de leiding erkennen, met name de man die zich in eerste instantie over deze groep had opgewonden. Ronald: ‘Op zondag, toen alles achter de rug was en we midden op een veld een dienst hielden, kwam hij naar ons toe en bood hij zijn verontschuldigingen aan. Hij had zich op ons verkeken. We kregen een knuffel en hij vroeg vergeving.’ Het team moest even op elkaar ingespeeld raken, maar beleefde daarna als groep een goede fysieke en geestelijke reis.

bij het KrUiSOp donderavond begint het avontuur in Schotland. De mannen lopen met een steen naar het kruis bovenop een heuvel. De steen symboliseert een zonde waarmee ze willen afrekenen, of een verlangen waarmee ze aan de slag willen. Voor Chris een bijzonder moment, hij wordt geraakt door de muziek die bij het kruis wordt gespeeld en het gebed dat daar wordt uitgesproken. David spreekt het verlangen uit weer meer met zijn vrouw te praten. Over échte dingen. Gedurende het hele weekend bidt hij veel. ‘We liepen de eerste dag alleen maar achter elkaar aan,

TEAM 179

Geert Plender

DE GROEP DIE HELEMAAL NIET KON

65 MUSK

over de smalle besneeuwde paadjes. Van praten kwam niet veel. Of je praatte tegen iemand die zo hard hijgde dat hij niets terug kon zeggen.’ Hij wijst naar zichzelf. David was de stormram, maar alleen als hij exact 4,6 kilometer per uur liep. De mannen lachen. David was ook de leider en een geboren avonturier. GPS in de zak, een groot zakmes (‘Hoe heb je dat slachtmes meegekregen in het vliegtuig!’) en op alles voorbereid. Terwijl ze als een bedevaartsstoet achter elkaar de valleien doortrekken, besluit hij al biddend dat hij meer van God wil laten zien aan zijn vrouw en twee kinderen. Sinds het Karakterweekend lezen ze weer de Bijbel, brengt hij de kinderen weer naar bed om te bidden en een verhaal te lezen. En hij gaat weer met passie naar de kerk. ‘Lange tijd ging ik alleen als ik beamerdienst had.’ Hij ontpopt zich als held van het weekend als hij een EHBO’er met uitrusting en al op de schouders neemt een beek door. De hulpverlener stond wat vertwijfeld te kijken hoe hij ongeschonden met al zijn hulpmiddelen dat water door moest komen. David twijfelt geen moment. Hij was eigenlijk net door het water getrokken, vergat even dat hij al droge sokken had aangedaan. Droge sokken zijn goud waard, maar die van David waren nu allemaal nat.

Waar iK zWaK ben...David was de sterke, Ronald de zwakke. ‘Ik was bang dat ik last van mijn rug zou krijgen. En mijn uithoudingsvermogen? Dat zat wel goed. Ik zou de groep wel meeslepen als het zwaar zou worden. Het was precies andersom, een knipoog van God. “Jij denkt dat je het allemaal wel aankunt? En je maakt je zorgen over je rug? Dan laat Ik wel wat anders zien.” Ronald heet vanaf dat moment opa. Opa heeft de laatste jaren een flink proces meegemaakt. Zoon Daan zegde het geloof vaarwel. ‘Mijn schuld,’ weet Ronald. ‘Ik kom uit een gereformeerd nest en drong mijn kinderen allerlei regels en wetjes op.’ Het stootte Daan af, die het geloof als een sprookje zag. ‘Ik vond het sneu om te zien dat zoveel mensen in het sprookje geloofden.’ Oudsten uit de gemeente dringen er bij vader Ronald op aan los te laten. Een moeilijk proces, waarin hij ervaart dat God hem accepteert zoals hij is. Met al zijn gevoel voor avontuur. ‘Ik dacht wel eens dat ik wat volwassener moest worden.

Dat het tijd was om serieuze dingen te doen, in plaats van bagger- en ellendetochten te organiseren voor de jeugd. Ik zag het stukje van de Jezusfilm waarin Jezus kliert en grapt met zijn discipelen. Het was alsof God tegen mij zei: “Ik wil je gebruiken zoals je nu bent.” Tijdens het Karakterweekend leert Ronald dat hij zijn gevoel moet volgen. Een van de teamleden knakt, gaat door de knieën en huilt met God. ‘Ik moet een arm op zijn schouder leggen, voelde ik. Maar toen dacht ik: wie zit daar nu op te wachten? Later vertelde hij dat hij Gods arm had gevoeld op zijn schouder, een arm die hij zo gemist had in zijn jonge jaren.’ Ronald volgt zijn hart steeds vaker. Bidt nu hardop met mensen in zijn kerk. ‘Dat durfde ik eerder nooit.’

geeStelijK bUiten De KerKMUrenTegelijkertijd ontdekt Daan, als hij door een vriend wordt meegesleept naar een project van Athletes in Action in Afrika, dat er meer moet zijn tussen hemel en aarde. ‘Dat mensen zo fanatiek tijd, geld en energie in zo’n project konden steken, dat raakte me. Er sloop een gevoel in dat er misschien toch wel “iets” is.’ Zijn 4e Musketieravontuur wordt een schakeltje in het proces. ‘Ik kwam terug uit de dansende kerk van Afrika en belandde weer in de strakke kerkbankjes. Ik had moeite om dat enthousiasme vast te houden. De 4e Musketier is “geestelijk”, maar wel buiten de kerkmuren. Dat was goed voor me.’ Het is precies dat wat een van de andere mannen in de groep ook zo aangrijpt. Eerst lijkt hij de grapjurk van het stel, niet snel daarna wordt hij geraakt door het feit dat het helemaal niet op een zuipen uitdraait, zoals hij gewend is met kerels te doen. Honderd mannen zingen hartstochtelijk voor de Koning, voeren diepe gesprekken, laten hun kwetsbaarheid zien. Dan is er nog de dominee in het team. “De priester” is zijn bijnaam dat weekend. Over vooroordelen gesproken: de priester laat, net als alle andere honderd verwilderde mannen in de natuur, boeren en scheten. ‘Hij is ook gewoon mens,’ zegt Chris serieus, terwijl de rest moet lachen. Tijd om naar huis te gaan. Chris mag nog een paar uurtjes slapen voordat het voor hem alweer dag wordt. ‘Maar grote dagen beginnen vroeg.’ Ze nemen afscheid en geven elkaar een mannelijke knuffel. Het geronk van de motor. ‘We spreken snel weer af hè!’ n

‘IK MOET EEN ARM OP ZIJN SCHOUDER LEGGEN, VOELDE IK. MAAR TOEN DACHT IK: WIE ZIT DAAR NU OP TE WACHTEN?

(zuinige auto’s) weer aangescherpt. Er zijn dus nog wel modellen die aanmerking komen voor vrijstellingen en kortingen, maar het aantal slinkt. Belangrijk is dus na te gaan of voor de auto die u op het oog hebt ook na 1 januari 2014 dezelfde voordelen gelden als daarvoor. Voor auto’s die voor 1 januari 2014 op kenteken worden gezet blijven de oude CO-2 grenzen vijf jaar geldig.

Tip: verzeker uzelf van het bijtellingstarief en neem in het koopcontract een ontbindende voorwaarde op voor de uiterlijke leveringsdatum van de auto.

Wilt u meer van dit soort verrassende en frisse adviezen? Neem contact met ons op.

KRC Accountants & AdviseursRondweg 138091 XA WezepT. 038 – 444 62 44E. [email protected]. www.krcaccountants.nl

VOORAANKONDIGING

De grootste christelijke reisorganisatie

Met onze voordelige vakanties in eigen sfeer bent ú Beter-uit!

Bijbelse reizen • Vliegreizen • Busreizen • Vaarreizen

0172 48 48 48 • www.beter-uit.nl

Al vanaf295,-

ZATERDAG 18 JANUARI 2014

4M EVENT

NOTEER ‘M VAST!

MEER INfORMATIE VOLGT LATER! HOU DE wEbSITE IN DE GATEN.


VOORAANKONDIGING

MUSK 68

in 2006 koos hij ervoor om samen met een goede vriend een assurantiekantoor te beginnen. Baksteen en pul uit epe telt nu vijftien medewerkers. naast zijn onderneming maakt rudo Baksteen (47) graag tijd vrij voor De 4e Musketier. Sinds kort zit hij in het management van de organisatie. rudo is ook één van de initiatiefnemers van life, het ondernemersnetwerk van de mannenbeweging.

in 2008 deed Rudo mee aan het eerste Karakterweekend in de Ardennen. ‘Het was voor mij toen vooral een fysieke uitdaging. De geestelijke ommekeer had ik dat

jaar daarvoor al gehad.’ Rudo, gelukkig getrouwd met Corine en vader van twee dochters (18 en 19) en een zoon (14), vertelt met terughoudendheid over zijn oude leven. ‘Laat ik het zo zeggen: ik had twee gezichten. Ik was christelijk opgevoed en deed wat er van mij verwacht werd. Met het hoofd, maar niet met het hart.’

in De KlaDDenDes te meer herkent Rudo zich in de worsteling waar veel mannen bij De 4e Musketier mee te maken krijgen. ‘Gelukkig heeft God mij uiteindelijk in de kladden gegrepen,’ vertelt hij. ‘Ik had inmiddels zoveel eelt op mijn ziel dat ik er vanuit mezelf nooit mee naar buiten was gekomen. Ik was ook niet gewend om over bepaalde dingen te praten.’ Na zijn radicale ommekeer besloot hij om iets terug te doen. ‘Als ik iets ga doen, dan is het

RUDO GEEfT ZIJN LIfECorné Houwaard

iets met mannen,’ nam hij zich voor. Samen met zijn compagnon bezocht hij begin 2012 het 4MEvent in Ambt-Delden. ‘Dat hebben we als heel bijzonder ervaren. We hebben gehuild en voor elkaar gebeden. Dat was gewoon top!’ Die avond gebeurde er nog iets bij Rudo. ‘Ik vond het zo mooi om te zien dat mannen zich durfden open te stellen. Je zag ze veranderen.’ Na afloop liep hij naar Henk Stoorvogel toe. ‘“Je hebt het vast allemaal goed geregeld,” zei ik tegen hem. “Maar als het zo is dat je hulp kunt gebruiken, dan meld ik mij hierbij aan.”’

alle rUiMte‘Binnen een sterk groeiende organisatie zoals De 4e Musketier heb je initiatiefnemers nodig die een taak oppakken en daarmee zelfstandig aan de gang kunnen gaan,’ vindt Rudo. ‘Er zijn veel mensen met vakkennis en die kunnen we enorm goed gebruiken. Ik zou graag zien dat er mannen gaan opstaan die zeggen: dit vind ik fantastisch, dit ga ik doen!’ Van zijn compagnon krijgt hij gelukkig alle ruimte om tussen het werk door ook voor De 4e Musketier bezig te zijn. ‘We hebben allebei onze dingetjes. Dat moet ook gewoon kunnen. Maar ik moet het wel kunnen scheiden. Het moet niet zo zijn dat mijn hele werkkamer straks rood kleurt.’

Meer informatie over LIFE-partnerschap? Neem contact op met Rudo Baksteen ([email protected]) of stuur de antwoordkaart in dit magazine op. n

MUSK 68

lifepartners

life PartnerS n Albert Knigge // Houthoff Buruma // www.houthoff.comn Frank Bouman // Inaday Merken en Patenten // www.inaday.eun Rik van Kempen // Zeeschelp Bruinisse n Wim Blonk // Blonk Maritiem B.V. n Jan-Bort Werkman // Werkman Advies // www.werkmanadvies.nln Piet Warbout // Dagevos Shipping VOF en ECO Tank // www.dagevosshipping.nln Henk van Putten // H. Van Putten Akkerbouw n Martin Wessels // Zorgboerderij de Koningshoeve // www.zorgboerderijdekoningshoeve.nln Christiaan Pruis // Formido Bouwmarkt // www.formido.nl/vestigingen/hattemn Gerhard den Boon // Den Boon Group B.V. // www.ggdenboon.nln Jaap Boersema // Youroute // www.youroute.nln Gerben Bredewold // Bredewold // www.bredewold.nln Jannes Huisman // Cultivice // www.cultivice.nln Peter de Jong // KRC Accountants & Adviseurs // www.krcaccountants.nln Stephan Leuvenink // ‘t Web Bedrijfsopleidingen // www.tweb.nln Klaas Oudman // Oudman Adviesgroep // www.oudman-adviesgroep.nln Marten Beeftink // Eduvitalis // www.eduvitalis.nln Arend Donker // Noordelijk Akoestisch Adviesbureau B.V. // www.naabv.nln Pieter Struik // Websites Nederland B.V. // www.websitesnederland.nln Martijn Wentzel // Wentzo Wireless // www.wentzo.comn Rudo Baksteen // Baksteen & Pul Financiele Dienst- verleners // www.baksteenpul.nln Corne Houwaard // Howcom // www.howcom.nln Arthur Scheffer // Adsenys // www.adsensys.nln Robbert Wilts // Butterfl y AV // www.butterfl yav.nln Peter Kruijt // Kruijt-Snoek V.O.F. // www.gratias.nln Evert Koops // KO-BUS B.V. // www.ko-bus.netn Reinier Westerduin // Westerduin Personeel // www.westerduinpersoneel.nln Hans Meerveld // Lubberdink&Co, accountants en belastingadviseurs // www.lubberink.nln Jaap Bijl // Groei-cooperatie UA // www.groei-cooperatie.nln Pieter Plas // PBA Innovate B.V. n Ard-Jan Hobbel // Flakkee Verhuizers // www.fl akkeeverhuizers.nln Henri Vogel // SOSV Opleidingen // www.sosv.nln Robert de Jong // DJ Ontwikkeling B.V. // www.djontwikkeling.nln Hil Herwijer // Linde Notarissen, kantoor Herweijer // www.lindenotarissen.nln Jan van Asselt // Systra Automatisering B.V. // www.systra.nl n Martin van Beelen // Lansigt Accountants en belastingadviseurs // www.lansigt.nln Johannes Dijkhof // Fietsje // www.fi etsje.nun Hong Kie The n Ron Feith

MUSK 70

M annen beleven vrijheid anders dan vrouwen, zo blijkt uit een onderzoek van De 4e Musketier.

Hieraan deden zo’n honderdvijftig bezoekers van de website mee. Over de defi nitie van vrijheid zijn beide geslachten het nog wel eens: de meest geselecteerde opties uit een lijst met tien defi nities zijn bij mannen en vrouwen vrijwel gelijk. ‘Mezelf kunnen zijn’ wordt door 25% van de mannen en 23% van de vrouwen het hoogst gewaardeerd. Vervolgens ‘mij veilig voelen’ (17% en 22%) en ‘alles kunnen delen met mijn partner’ (17% en 13%). Bij vrouwen scoort ‘naar de kerk gaan’ ook hoog (12%), net als ‘niets moeten’.

In een landelijk onderzoek dat rond Bevrijdingsdag onder de Nederlandse bevolking werd gedaan, kwamen antwoorden als ‘mezelf zijn’ en ‘mij veilig voelen’ ook relatief vaak voor. De hoogste score in dat onderzoek was echter ‘mijn eigen leven kunnen inrichten zoals ik het wil’. Opvallend is dat de deelnemers van het Musketieronderzoek deze mogelijke defi nitie van vrijheid helemaal links lieten liggen. Wellicht een te onchristelijke categorie?

gat tUSSen belang en belevingDe deelnemers gaven op een schaal van 1 tot 5 aan hoeveel belang zij per situatie aan hun vrijheid

OVER HET WEEKENDPROBLEEM, DE VAKANTIE, SCHOONOUDERS EN JE AUTO

hechten. Vervolgens konden zij aanduiden in hoeverre zij die gewenste vrijheid ook daadwerkelijk beleven.

Het gat tussen de behoefte aan vrijheid en het echt ervaren van vrijheid is in de kerk het grootst. Mannen en vrouwen beleven het weekend elk op een andere manier. Mannen blijken in het weekend realisten: ze hebben niet al te hoge verwachtingen van hun wekelijkse vrije dagen, en inderdaad constateren ze steevast elke zondagavond dat het opnieuw niet tegenviel. Vrouwen hechten veel belang aan hun vrijheid in het weekend, maar hun beleving ervan valt nogal tegen. Een goede remedie is dan om even een stukje te gaan rijden: zowel mannen als vrouwen voelen zich in hun auto helemaal vrij, terwijl ze daaraan (als je het ze op de man af vraagt) niet eens zoveel belang hechten – een cadeautje dus. Curieus is dat mannen meer belang hechten aan hun schoonfamilie dan aan de vrijheid van een eigen auto. In de praktijk voelen ze zich echter niet écht vrij tijdens een bezoekje aan hun schoonouders, vrouwen nog minder trouwens. Het ultieme vrijheidsgevoel wordt het meest ervaren bij vrienden (of gewoon ‘bij jezelf’) en op vakantie. De laatste zomervakantie krijgt gemiddeld zelfs een 8 als rapportcijfer!

WeeKenDPrObleMen‘Ervaar jij het weekend als twee vrije dagen?’ Het merendeel van de mannen antwoordt daar ‘ja’ op (58%). Het merendeel van de vrouwen antwoordt echter ‘nee’ (52%). Een verschil van 11%! Hebben we hier dan toch een ‘battle of the sexes’ te pakken? De oorzaak hiervan lijkt te liggen in de invulling van het weekend. Vrouwen zouden het liefst willen lezen

HET GROTE 4MONDERZOEK

vrijheid (de; v; meervoud: vrijheden)

1 het vrij-zijn; onafhankelijkheid

2 daad die de gewone grenzen overschrijdt:

zich vrijheden veroorloven

Van Dale

71 MUSK

en uitslapen. Maar ja, dat laten de agenda of het gezin nu eenmaal vaak niet toe, met teleurstelling tot gevolg. Ook het afl eggen van bezoekjes en winkelen scoren hoog bij de dames. Nu willen mannen in hun vrije weekend best een keer mee op bezoek, maar nuttige dingen als klussen of bezig zijn met het werk in de kerk scoren hoger. In de grafi eken tekent zich dan ook een goede ruil af: de vrouwen gaan winkelen, de mannen klussen – iedereen blij. Mannen zouden volgens de statistiek trouwens ook kunnen klussen terwijl vrouwlief uitslaapt of in een boek gedoken zit, maar onze inschatting is dat boren en slopen op zo’n moment minder gewaardeerd wordt.

iDeale vaKantieVakantie betekent ultieme vrijheid. Hoe vult de Musketier zijn vakantie het liefst in?• ‘Lekker luieren aan het strand met een boek en

warme temperaturen.’• ‘Al kamperend genieten van mijn vrouw, kinderen

en de omgeving. Tijd hebben om te lezen en kokkerellen.’

• ‘Los zijn van werk en verplichtingen. Genieten van alles wat ik van God heb gekregen. Verwonderen, genieten en uitrusten!’

• ‘Met het gezin. Maakt niet uit waarheen. Geweldig om met z’n allen op pad te zijn. Genieten!’

• ‘Wildkamperen in een dunbevolkt gebied waarbij je zo min mogelijk mensen tegenkomt en zo veel mogelijk kunt genieten van rust en natuur.’

• ‘Een cruise met mijn intieme vrienden, af en toe hangen achter de bar.’

• ‘Rust. Samen. Bergen. Wandelen. Zon. Gesprek. God. Natuur. Buiten. Tafelen. Wijn.’ n

OVER HET WEEKENDPROBLEEM, DE VAKANTIE, SCHOONOUDERS EN JE AUTO

vrijheidHET GROTE 4MONDERZOEK NAAR

Mannen hechten meer

belang aan hun schoonfamilie

dan aan de vrijheid van

een eigen auto

MUSK 72

Hij is net vijftig geworden. Er waren tachtig man op zijn verjaardag. Het was één groot feest. Dat was vijftien jaar geleden wel anders. ‘Toen zat ik in m’n eentje in de woonkamer met een pistool in de hand, klaar om zelfmoord te plegen.’ Het was 3 mei 1998. ‘Ik had m’n vriendin niet meer, ik mocht m’n kind niet meer zien, ik had geen perspectief meer. Ik zei tegen mezelf: “Joop, het is goed geweest. Je hebt alles gehad, veel gezien op de wereld, maar nu heb je niets meer. Je hebt verloren.”’

‘lang zal-ie leven’Op die bewuste dag pakt hij om negen uur zijn pistool om zich door het hoofd te schieten. Maar dan gaat de bel. ‘Daar stonden de jongens die ik die morgen om half elf boksles zou geven. Ze waren anderhalf uur te vroeg. “Lang zal-ie leven,” zongen ze. Ze hadden een cadeau voor me gekocht. Ik moest die jongens natuurlijk binnenlaten, dat cadeau openmaken en hun te drinken geven. Daarna gaf ik hun boksles, bizar, alsof er niks was gebeurd.’ Achteraf ziet hij hun onverwachte komst als een rechtstreeks ingrijpen vanuit de hemel. ‘Het was alsof God zei: “Nu is Joop eraan toe om voor Mijn koninkrijk te gaan werken.”’ Heeft hij die jongens die destijds zijn leven redden ooit bedankt? ‘Nee, maar dat is eigenlijk best een goed idee. Kan ik ze meteen een exemplaar van mijn boek geven. Tenzij het engelen waren natuurlijk, dan wordt het lastiger. Zou grappig zijn trouwens. Dat Gottmers boksles heeft gegeven aan engelen…’

genezingSPrOCeSJoop is blij met zijn biografi e, die Henk Stoorvogel in 2010 met hem schreef. ‘Ik herinner me nog dat ik voor het eerst het manuscript doorlas. Ik zag mijn leven als een fi lm aan me voorbijtrekken. Mijn levensverhaal had jarenlang in honderden fragmenten in mijn hoofd gezeten, dat gaf veel onrust. Door het schrijven en vertellen kwamen er dingen in mij boven die ik al die tijd had weggedrukt. Het was een confronterend en pijnlijk genezingsproces. Pas toen het boek geschreven was, begon ik echt de grootheid van God te zien in mijn leven. Ik zag voor het eerst de grote lijn, Zijn trouw en genade. In Psalm 139 staat dat God mij in de moederschoot heeft geweven. Toen ik de laatste

Joop gottmers is een wandelende legende. zijn verschijning is die van een vechter: spierbundels van staal, een gehavend gezicht, priemende ogen. Joops biografi e Knock out, geschreven in een directe ik-stijl, leest als een actiethriller: rauw, heftig en schokkend. Jaren vol geweld hebben diepe sporen gekerfd in het lichaam van de voormalige kickbokser en drugscrimineel. Maar als hij vertelt over degene die hem een nieuw leven gaf – Joop spreekt altijd eerbiedig over ‘de Here Jezus’ – wordt zijn stem zacht. Bijna fl uisterend.

bladzijde van het boek had omgeslagen, dankte ik God dat Hij daarmee is doorgegaan tot op de dag van vandaag.’

in het eChtHoe was het voor zijn vrouw om Knock out te lezen? Joop: ‘Martine leest heel veel, ze vond het meteen een mooi boek. Maar het ging wel over haar man… Het eerste deel was heel moeilijk voor haar, ze vond het echt vervelend om al die ellende te moeten lezen. Natuurlijk herkende ze verhalen die ik eerder had verteld, ze kende mijn getuigenis en mijn bekeringsverhaal. Maar nu zat ze er tijdens het lezen van het boek plotseling middenin. Dat was schokkend.’ Heeft het schrijven en lezen van het boek hun relatie verdiept? ‘Nee, de jaren erna zeker niet. Om eerlijk te zijn: juist door het boek is ons huwelijk enorm onder druk komen te staan. Mijn eigen leven stond plotseling op z’n kop, het was Knock out voor en na. Eerst reisde het boek achter mij aan bij mijn spreekbeurten, maar op een gegeven moment verkocht het zo goed dat het voor me uit reisde. Binnen veertien dagen was de eerste oplage uitverkocht, tweeduizend stuks. Inmiddels zitten we bij de elfde oplage, moet je je voorstellen. Iedereen wilde die Joop wel eens in het echt zien. Ik gaf honderden lezingen per jaar, zat in tv-shows. Mensen kwamen naar me toe en begonnen me te herkennen; dat deed iets met me. Ik begon me trots te voelen als ik na een indrukwekkend getuigenis applaus kreeg. Mijn vrouw stond niet meer op nummer één, maar Knock out. Martine was ik kwijtgeraakt.’

harDe leSWerd het delen van zijn verhaal een nieuwe verslaving voor Joop? ‘Ja, ik denk het wel. Natuurlijk, ik deed het voor God, daarom voelde het in het begin goed. Ik was fanatiek. Ben ik nog steeds trouwens, God kan dat gebruiken. Maar de keerzijde van een fanatiek karakter is dat je altijd eerst hard op je bek moet gaan voordat je dingen leert. Mijn eerste harde les leerde ik toen ik een aantal jaar geleden plotseling heel erg ziek werd. Mijn spieren waren helemaal verkrampt. Ik lag maanden in bed en probeerde alles wat in de Bijbel stond om maar weer beter te worden. Maar dat gebeurde niet. Ik vroeg aan God: “Wat wilt U van

MUSK 72

GOD IS NOG NIET KLAAR MET

Wim Hoddenbagh

‘Het sneeuwde en hagelde en ik schreeuwde het uit naar de hemel: “Here God, waarom

moest ik naar dit godvergeten oord gaan?”’>

73 MUSK 73 MUSK

Joop‘Het sneeuwde en hagelde en ik schreeuwde

het uit naar de hemel: “Here God, waarom moest ik naar dit godvergeten oord gaan?”’

mij? U laat toch alle dingen meewerken ten goede?” Toen ontdekte ik dat ik superegoïstisch bezig was geweest. Ik was overal de getapte jongen, maar ondertussen zat mijn lieve vrouw doodongelukkig thuis. Knock out eindigt verschrikkelijk mooi, pais en vree: mijn dochter mocht weer bij ons komen wonen! Maar Martine kreeg plotseling de verantwoordelijkheid voor een emotioneel zwaarbeschadigd pubermeisje, terwijl pa-lief 75 uur per week rondtourde om het evangelie te verkondigen.’

liefDeStaal‘Martine heeft er erg onder geleden. Mijn eigen liefdestaal is samen zijn. Als ik maar een paar minuten samen was met haar, was bij mij de batterij alweer opgeladen. Tien minuten samen wandelen, even de hond uitlaten, dan genoot ik me al helemaal te pletter. En dan moesten we alsjeblieft niet samen praten, want dat deed ik de hele dag al. Praten is mijn werk! Maar mijn vrouw had heel andere behoeften, haar liefdestaal is communiceren. Die twee talen pasten niet goed bij elkaar, dat moest ergens fout gaan. En man, wat heb ik gefaald. De manier waarop ik met Martine omging – dat is een hele les voor me geweest. Ik had een heftige ziekteperiode nodig om te leren afrekenen met het egoïsme dat zo diep in mij

geworteld zat. Met mijn hoogmoed. Pas daarna begon het genezingsproces. Mocht ooit deel twee van Knock out uitkomen, dan wordt dit zeker een belangrijk deel van het boek. Nu doe ik het rustiger aan. Ik vraag Martine altijd eerst toestemming voor het afspreken van lezingen en het houden van interviews.’

heleMaal KaPOtEen tweede les leerde Joop tijdens het Karakterweekend van De 4e Musketier in Schotland. ‘De eerste keer dat ik meeging was in 2010, in de Ardennen. Daar moest ik ’s nachts mijn getuigenis geven. De mannen lagen net in hun tenten. Helemaal kapot werden ze uit bed getrommeld om naar mijn verhaal te luisteren, een uur lang. Dat maakte veel los bij hen. Maar voor mijzelf was het weekend helemaal niet zwaar. Ik werd als special guest behandeld. In een BMW reden ze me van de ene naar de andere plek, en ik weet nog dat ik dacht: dat moet ik vaker doen, lekker een weekendje buiten spelen! Dus toen ik werd gebeld om in Schotland te spreken, hoefde ik niet lang na te denken. Ik ging ervan uit dat ik dat tweede weekend

minimaal in een Bentley rondgereden zou worden, met een kolonne doedelzakblazers in vol tenue voor me uit. Maar anderhalve maand van tevoren hadden we als sprekers een briefi ng, en ik vroeg: “Jongens, vraagje: hebben jullie er al over nagedacht hoe ik van A naar B kom?” “Jazeker,” was het antwoord, “lopend!” Ik schrok me te pletter. Lopen is totaal niet mijn ding, dus ik moest gaan trainen. Toen we aankwamen in Schotland startten we met een mars van een paar kilometer, eindigend bij de skinny dip. Tot mijn verbijstering was ik aan het einde van dat uur helemaal gebroken! Ik was daarna zo onzeker dat ik mijn schoenen met brute kracht dicht veterde, zo snoeihard dat de ijzers mijn voeten binnendrongen. Het was een paniekreactie. Ik had mijn rugtas niet goed ingepakt en er kwam ook nog eens een mud aardappelen bovenop – zo ging dat toen in Schotland. Bij elke meter zakte de loodzware tas verder af. Ik kwam helemaal kapot aan bij Devil’s Point. Het sneeuwde en hagelde en ik schreeuwde het uit naar de hemel: “Here God, waarom moest ik naar dit godvergeten oord gaan?” Ik moest afhaken! Ik baalde, ik schaamde me, was boos en beledigd. Achteraf weet ik dat dit de Schotlandles was die ik nodig had. Nog nooit had ik opgegeven, want een Gottmers zet dóór. Maar God zei: ‘Jij doet helemaal niets, want zonder Mij kun je niets doen. Elke ademteug die je van Mij krijgt is genade.’ Schotland heeft zoveel indruk op mij gemaakt! Op Schiphol werd ik opgewacht door mijn vrouw en ik kon geen woord uitbrengen zonder te huilen. Zo aangeraakt, zo diep gegaan, zoveel – God!’

DiKKer Dan De bijbel‘Wat ik prachtig vind aan de Karakterweekenden van De 4e Musketier is dat geen man zonder dit soort ervaringen terugkomt. Je komt God tegen, maar ook jezelf. En je leert zien hoe bijzonder het is dat de Here Jezus jouw leven bestuurt. Weet je, eigenlijk zou iedereen zijn eigen levensverhaal eens op papier moeten zetten. Als je de tijd neemt om terug te kijken zul je verrast zijn over Gods werk in en voor jou! Wij zijn zo kostbaar in Gods ogen dat Hij Zijn enige Zoon naar deze aarde stuurde om die verschrikkelijke weg te gaan van lijden, pijn, vernedering en geseling. Hij werd als een vervloekte aan het kruis geslagen. Ik kwam erachter dat er een macht ronddwaalt op aarde die ernaar op zoek is ons kapot te maken. Die strijd heb ik in mijn lijf ervaren. Maar daardoor ging ik ook beseffen hoe groot Gods genade is. Moet je je voorstellen, mijn strafblad was vijftien jaar geleden dikker dan de Bijbel, hè! En al die pagina’s, woord voor woord, getuigden tegen mij. Maar God vergaf me. De rust en de vrede die ik van Hem ontving waren zo overweldigend dat ik ervan overtuigd ben dat Hij ook vandaag nog met me door zal gaan. Ik zie uit naar wat God mij nog meer gaat leren. Want Hij is nog niet klaar met Joop!’ n

MUSK 74

‘OP SCHIPHOL WERD IK OPGEWACHT DOOR MIJN VROUW EN IK KON GEEN WOORD UITBRENGEN ZONDER TE HUILEN. ZO AANGERAAKT, ZO DIEP GEGAAN, ZOVEEL – GOD!’

‘IK BEGON ME TROTS TE VOELEN ALS IK NA EEN INDRUKWEKKEND GETUIGENIS APPLAUS KREEG’





4E MUSKETIER KARAKTERWEEKENDENInschrijving voor de voorjaarsweekenden opent op 1 november 2013 om 00.00 uur.

Kosten: € 299,- exclusief de reis naar de verzamelplek in het land van bestemming.

VOORJAAR 2014

USA KENTUCKY // 10 - 13 aprilSCHOTLAND // 10 - 13 april en 24 - 27 aprilBELGISCHE ARDENNEN // 1 - 4 mei > VADER - TIENERZOON/

DOCHTER WEEKEND

INSPIRATIE VOOR IEDER MANNENHART EN GOLVEN VAN GERECHTIGHEID, WERELDWIJD

De grootste christelijke reisorganisatie

5-daags huwelijksseminar op een luxe cruise!

0172 48 48 48 • www.beter-uit.nl/celebrate-love

Celebrate Love!Vernieuwing en verdieping in je huwelijk

God zet hoog in met de relatie tussen man en vrouw. Het is een geheim dat de liefde van Jezus voor de gemeente weerspiegelt (Ef. 5). Hoe doe je dat in de dagelijkse realiteit? Tijdens dit varende huwelijksseminar gaan we met verschillende werkvormen aan de slag. Iedere dag draait om een speci ek

thema waarbinnen dieper wordt ingegaan op verschillende prak-tische en interessante onderwerpen. Dit huwelijksseminar staat onder leiding van het echtpaar Bernhard en Heleen Reitsma. Daarnaast verlenen ook gastsprekers Henk Stoorvogel en Ronald Koops hun medewerking! Tussen de workshops door, leggen we aan bij diverse leuke stadjes en is er genoeg tijd om deze op eigen gelegenheid te gaan ontdekken.

• 5-daags huwelijksseminar• Vertrekdatum op 7 november 2013• 4 overnachtingen in 2-persoons-

voordeelhut op het hoofddek• Volpension• Diverse workshops ‘Celebrate Love’ • Vanaf 399,-

Met o.a.Henk Stoorvogel en Ronald Koops

MUSK4 02 BUR Huwelijksconferentie v01.indd 1 13-05-13 16:13

Steinfurtstraat 1 | Postbus 1025 | 8001 BA Zwolle | T 038 467 0070 | [email protected] | www.zalsman.nl | Twitter @zalsman

1P2P3P4PSuccesvol ondernemen met aandacht voor People, Planet en Profit, dat zijn de termen waarmee een onderneming zich kan onderscheiden als maatschappelijk verantwoord. Bij Zalsman voegen we daar graag nog een vierde P aan toe. Bijvoorbeeld de P die staat voor Persoonlijk. Of voor Prosperity.

Zo kunnen we nog wel even doorgaan: Pers, Papier, Print, Professioneel, Perfectie, Prophecy, Pride... En zo komen we bij de P van Pauw.Omdat wij zo trots als een pauw zijn dat Zalsman het magazine voor musketiers MUSK4 drukt.

www.opendoors.nl/musketier

Mannen bedankt!MusketierMarathon Oeganda 2013

En hartelijk dank aan alle partners, vrienden, familie en natuurlijk de sponsoren!


senior pastor,

Willow Creek

Community Church


professor,

Universiteit van

Houston; Auteur


Leiderschaps-

consultant;

Bestsellerauteur


op het gebied van

strategie en

leiderschap


senior pastor,

North Point

Ministries



MET O

NDER

ANDE

RE


15 & 16 NOVEMBEREDE




VitalSmarts;

Bestsellerauteur

managementboeken

Meerwaarde voor uw voeten!

Diezerkade 4 • Zwolle • www.wietenschoencomfort.nl

Goed schoeisel behoort tot de basisuitrusting van iedere loper. Natuurlijk om het lang vol te houden maar ook om blaren en blessures te voorkomen. Wieten Schoencomfort biedt Meindl wandelschoenen. Stabiel en comfortabel. Waterdicht en ook geschikt in woest terrein!

Wieten is specialist op het gebied van schoenen én voeten. Bij ons is de klant nog écht koning! Naast wandelschoenen van Meindl hebben wij herenschoenen van bekende merken, zoals (Floris) van Bommel, Harris, Finn Comfort en Dubarry.

Bij Wieten wordt u gastvrij ontvangen en u heeft alle gelegenheid om mooie, geschikte schoenen te kiezen. Komt u gerust eens langs en laat u verrassen door onze mooie collectie.

Comfortabele schoenen voor elk terrein van Meindl (bij Wieten)

adv musk4 juni-2013.indd 1 24-05-13 16:58

VRIJHEIDN

R 4

2013

€ 6,

95 VRIJHEID ERVAREN IN SCHOTLANDOntbering en avontuur, dat zijn de codewoorden

TEAM 179 ‘Lange tijd ging ik alleen naar

de kerk als ik beamerdienst had’



97

89

08

20

87

70

3

ISBN

978

-90-

8208

77-0

-3

BIJNA BLINDE ALBERT LIEP ULTRA-LOOP IN OEGANDA‘Mijn scheiding hakte er dieper in dan mijn visuele handicap’Christus staat centraal | via lokale kerken | voor kinderen in armoede |

NU

MM

ER

4 | 2013

Musk4 4

Documents

Transcript of Musk4 4