8/10/2019 Monologen Maf

1/2

DE INGEBEELDE ZIEKE van MOLIERE

Toinette:

Ik ben rondreizend arts.

Ik ga van stad tot stad, van provincie tot provincie, van koninkrijk tot koninkrijk- steeds op zoek naar

waardevol materiaal voor mijn talenten, steeds speurend naar zieken die het waard zijn dat ik me met

ze bemoei, gevallen waarop ik de grandioze en schone geheimen die ik in de gesneeskunst heb ontdekt

met enige zin kan toepassen.Ik acht het diep beneden mij om mijn tijd te verspillen met die hele santekraam van amusante

kwaaltjes, zoals daar zijn allerhande snertverkoudheidjes en reumatiekjes, koortsaandoeninkjes,

migraines en opvlieginkjes.

Wat ik wil zijn ziektes van belang.

Zwiepende, lang aanhoudende koortsen met opvliegingen van jewelste, roodpurperen superkoortsen,

een beetje behoorlijke pestaanvallen, waterzuchten in vergevorderde staat, flinke pleurissen met eenbenauwdheid waar je nagenoeg in blijft: dat zijn de gevallen die me plezier doen en waarbij ik kan

laten zien wat ik waard ben.

Het liefst zag ik, monsieur, dat u in het bezit was van alle ziektes die ik daarnet opsomde, dat u door

alle dokters voorgoed was opgegeven en in een wanhopige doodstrijd lag gwikkeld- dan kon ik u de

voortreffelijkheid van mijn behandeling demonstreren en u laten zien hoe gebrand ik erop ben u van

dienst te kunnen zijn.

NIET HELEMAAL GOED van Youp van t Hek

Toen was meneer de Vries dus dood en ik was niet helemaal goed.

Dus ik wist niet zo goed wat dood was.

Ik wist wel dat het niet helemaal goed was.

Ik dacht: beter niet helemaal goed dan dood.En dat was helemaal goed.

Steeds hoorde ik ze praten op de fabriek over dood, maar ik wist dus niet wat dat was.

Ik hoorde ze steeds over afscheid nemen en over niet meer terugkomen en over begrafenis en kerkhof

en toen dacht ik: als meneer De Vries niet meer terugkomt dan zal de fabriek wel een dagje dicht gaan.

Maar ik ben echt niet helemaal goed.

Toen kwam de directeur naar me toe en zei: Ga jij maar, jij loopt hier anders toch maar in de weg.

Dat vond ik wel leuk want ik was nog nooit op een kerkhof geweest.

Dus vond ik dat wel heavy.

Ik was heel vroeg gegaan.

Ik dacht: Laat ik maar vroeg gaan.Als ik te laat ben en drstaat er n achter de deur en die roept: boe, dan ga ik misschien weer huilen

en dat staat zo stom op een kerkhof.

Toen stond ik daar en moest ik steeds zo denken aan meneer De Vries en op een gegeven momentkwamen al die hele grote zwarte autos.

Ik dacht eerst: H, de directie.

Maar in de voorste auto stond die kist.Toen ik dat zag, begreep ik gewoon in n keer wat dood was.

Toen begreep ik in n keer dat dat meneer De Vries was en dat was gewoon mn enige vriend en het is

hardstikke moeilijk als je niet helemaal goed bent om aan een vriend te komen.

Als je helemaal goed bent is het al moeilijk, of niet?

Ze zetten die kist daar neer en toen dacht ik: weet je wat ik doe?

Ik ga even naar die kist.

Dan zeg ik even: Bedankt. Ook namensde jongens/ meisjes die niet helemaal goed zijn. Gewoon

hardstikke bedankt!

8/10/2019 Monologen Maf

2/2

ROMEO & JULIA van William Shakespeare

Ned. vertaling: Gerrit Komrij

Julia:

Vaarwel.

Kom, flesje.Wat als dit drankje helemaal niet werkt?

Zal ik dan morgenvroeg toch moeten trouwen?Nee! Nee! Daar zorgt dit voor. Hier blijf je liggen.

Wat als het een vergif is, door de frater arglistig toebereid om me te doden,

Uit angst dat hem de blaam treft dat hij al mijn huwelijk met Romeo voltrok?

O, vast en zeker! Nee, nee toch maar niet.

Hij is altijd een heilig man geweest.

Maar wat wanneer ik, in het graf gelegd, ontwaak voordat mij Romeo komt redden? Niet voor testellen, zo afschuwelijk.

Zal ik dan niet verstikken in die tombe, die rotte mond die nooit eens frisse lucht inademt- en gesmoord

zijn voor hij komt?

Of, als ik leef, zal het dan niet zo zijn dat mij het schrikvisioen van dood en nacht juist op een zo

afgrijselijke plek, daar in die tombe, die verzamelplaats waar al van oudsher, eeuwen-, eeuwenlang debotten werden opgestapeld van al mijn familieleden, waar Tebaldo, in bloed gedrenkt, als een kersverskadaver in zijn lijkwade ligt te stinken, waar het s nachts, zo gaan verhalen rond, soms spookt-

Wee, wee!

Zal ik niet gaan jongleren, zinneloos, met de gewrichten van mijn grootvader, de toegetakelde Tebaldo

uit zijn lijkwa losrukken en mijn eigen, dolle hersens in mijn bezetenheid te pletter slaan met het

gebeente van een achteroudoom, als met een knuppel?

Kijk toch, kijk- het is of ik Tebaldos geest zie- o, hij komt mijn Romeo opzoeken, die zijn lichaam zo

deerlijk heeft doorspietst!

Tebaldo, stop!

Romeo, Romeo, Romeo, dorst!

Ik drink op je!

RIJGDRAAD van Judith Herzberg

Zwart:

Ik vraag me namelijk al jaren af wanneer jullie eens wakker worden.

Dat je beseft wat een voorrecht het is om iemand zo te kunnen begraven.

Dat jullie niet in het zwart zijn, dat is tot daar aan toe, maar dat jullie niet janken!Dat je janken kan! Dat dat mag!

Op de dag zelf!

Ik zal jullie vertellen wat ik het allerergste vind.

Het allerergste vind ik dat van die nepzeep.

Zij was niet mooi, maar ze was ontzettend lekker.

Ze had van dat ongezeggelijke haar, dat zo plukte.

Zo hier een pluk en daar.

En zon heel zacht vel, dat hebbenvrouwen met roodachtig haar.En die moest worden afgemaakt.

En Ada die kon dat niet verwerken.

Gek h.Want die wist dat ook, van die zeep.

Dat er ergens in de wereld mensen zitten die stukjes steen in een wikkel doen waar zeep op staat!

De organisatie die daar achter zit!

Dat ze ze allemaal af wilden maken dat weten we.

Dat gas daarvoor de beste manier was, dat weten we ook.

Dat ze zogenaamd ging douchen en zo- dat is bekend.Dat is overbekend. Maar het allerergste, dat ze, voor ze die douche in gingen, dat ze toen een stukje

zeep kregen en dat was geen zeep, dat was heel netjes als zeep verpakte steen. Wie dat bedacht heeft!

Wie al die steentjes hebben ingepakt!

Dat mijn Lise nog een stukje steen heeft gekregen!Wanneer heeft ze gemerkt dat het geen zeep was? Toen ze al gas rook?