Aws Swadi (29) vluchtte vier jaar geleden halsoverkop uit Irak naar Nederland. Als arts was hij een direct doelwit van terreurgroepen die het op medici gemunt hadden. Na een lange tijd van onzekerheid weet de veelbelovende jonge arts nu eindelijk dat hij hier kan blijven.

Aws was al arts toen hij naar Nederland

kwam. Hij pakte de draad snel op, leerde

Nederlands en bereidde zich voor op het

assessment, de pittige beroepstoets die

buitenlandse artsen hier moeten

afleggen. Een half jaar geleden is hij, met

uitzonderlijk goede resultaten en binnen

een korte tijd, geslaagd voor de toets.

Meestal moeten medici uit het

buitenland na het assessment hun

kennis nog flink bijspijkeren. Ook de

Nederlandse taal heeft hij verbijsterend

goed onder de knie gekregen; hij

beheerst de taal tot in de details. Alleen:

zijn asielaanvraag werd geweigerd. Als

afgestudeerde zonder verblijfsvergunning

was hij illegaal en liep hij kans het land

uitgezet te worden.

Hij was ten einde raad. ‘Aan de moge-

lijkheid dat ik naar Irak zou worden

teruggestuurd, wilde ik niet eens denken.

Dat was mijn einde geweest’, zegt hij

terugkijkend. ‘Wat er toen in mij omging,

Het UAF is

trots dat de

organisatie

opnieuw hoog staat genoteerd in

de Trouw Goede Doelen Top-50.

Het UAF behaalde de derde plaats

in de categorie cultuur & welzijn.

Lees verder op pagina 2

Meer dan 200 vluchtelingen afgestudeerd

Nalaten voor de toekomst van vluchtelingstudenten

Foto

: Ven

us

Veld

hoen

Bijna het land uitgezet

‘Ik wil mijn roeping volgen’

AwsMomentopname nr. 192, 56e jaargang, december 2012 Kwartaalblad voor donateurs

2 | Momentopname nr. 192, december 2012

UAF-directeur Kees Bleichrodt overleden

Kort voor het ter perse gaan van dit nummer bereikte

ons het trieste bericht van het overlijden van Kees

Bleichrodt, sinds 1989 directeur van het UAF. Zijn

dood dwingt het UAF tot een zeer voortijdig afscheid

van een bevlogen, inspirerende en gepassioneerde

pleitbezorger voor mensenrechten. Mede door zijn

inzet konden duizenden vluchtelingen in Nederland

een nieuw bestaan opbouwen. Kees Bleichrodt is

zestig jaar geworden. In het volgende nummer van Momentopname blikken wij terug

op wat Kees voor het UAF en voor vluchtelingen betekend heeft. Kijk voor meer infor-

matie op www.uaf.nl/inmemoriam.

Foto

: Ven

us V

eldh

oen

had ik nog nooit meegemaakt. Het was heel erg om uit Irak te moeten vluchten,

maar dat was overmacht. Nu had ik me drie, vier jaar extreem ingespannen voor

het assessment en de Nederlandse taal. Opeens leek dat allemaal voor niets te zijn

geweest. Ik had letterlijk geen toekomst. Dit was het moment waarop ik het echt niet

meer zag zitten.’ Het UAF had Aws al begeleid bij het assessment en nu kwam de

praktische en mentale steun van de stichting opnieuw van pas. ‘Mijn studentenbege-

leider heeft alle mogelijkheden op een rij gezet. Ik kon een zogeheten zoekjaar voor

kennismigranten starten. Dat zou me een jaar de tijd geven om een baan te vinden.

Tegelijkertijd ben ik de asielprocedure opnieuw ingegaan. Zonder veel hoop, moet ik

zeggen.’ De uitkomst van de procedure kwam snel. Aws kreeg een verblijfsver-

gunning. Daarmee was zijn grootste zorg weggenomen. Kort daarna had hij ook

succes met zijn sollicitaties en kon hij kiezen uit drie banen.

Hij nam de baan met het meeste perspectief, op de afdeling Intensive Care van een

ziekenhuis in Helmond. Nu maakt Aws plannen om zich te specialiseren. ‘Ik wil de

opleiding Anesthesiologie volgen. Het vak vraagt om stressbestendigheid en flexibi-

liteit. Je werkt vooral in de operatiekamer, samen met andere specialisten. De patiënten

zijn heel erg ziek, jouw werk is van cruciaal belang. Dat spreekt me aan.’ Arts worden

was al vroeg zijn roeping. Als kind bezocht hij vaak het ziekenhuis waar zijn vader als

chirurg werkte. ‘De sfeer was altijd collegiaal, medisch specialisten ondersteunden

elkaar, de omgang met patiënten was goed. Ik was negen jaar en besloot later ook arts

te worden.’ Niemand had toen kunnen vermoeden dat er een jaar of vijftien later in Irak

een ware klopjacht op artsen gaande zou zijn. Aws heeft er maar een jaar als medicus

kunnen werken, voordat hij moest vluchten. Nu hij ver weg van thuis weer in een witte

jas loopt, is hij meer vastberaden dan ooit om werk te maken van zijn roeping.

Wat heeft hem op de been gehouden door alle onzekerheid en zelfs wanhoop heen?

‘Mijn vriendin. Omdat ik uitgeprocedeerd was, moest ik het azc verlaten. Ik had geen

inkomen, geen huis, geen papieren... Het zou goed komen, verzekerde mijn vriendin

me steeds. Zij dwong me actief te blijven. Een tweede grote steun was het UAF. Ik

ben nooit weggestuurd zonder een concreet antwoord. Wat me ook erg heeft

geholpen, is dat mijn begeleider af en toe zomaar belde, om te horen hoe het met me

ging. Die steun heeft onbeschrijflijk veel voor me betekend. Zodra het mogelijk is, wil

ik donateur van het UAF worden. Ik wil iets terugdoen en op mijn beurt andere

gevluchte studenten helpen. Het werk van het UAF is ook belangrijk voor de Neder-

landse samenleving, want het talent van hoogopgeleide vluchtelingen is hier nodig.’

Trots, opgelucht en dankbaar stonden

ze op het podium. Ruim tweehonderd

vluchtelingen zijn, mede dankzij

trouwe donateurs, afgestudeerd. Het

UAF-afstudeerfeest is het sluitstuk

van een weergaloze prestatie en

tegelijk een jaarlijkse verantwoording

die een papieren jaarverslag over-

bodig maakt. Op zo’n dag zien dona-

teurs dat hun bijdrage daadwerkelijk

ertoe doet. Juist nu de verzorgings-

staat zich wegens bezuinigingen

steeds meer uit het sociale domein

terugtrekt, is de noodzaak van

actieve solidariteit groot. Alleen door

duurzame donaties kan het voortbe-

staan van de oudste Nederlandse

vluchtelingenorganisatie gewaar-

borgd blijven. De immuniteit voor

economisch mindere tijden is nodig

omdat de begunstigden het zonder

meer verdienen. Zo kunnen vluchte-

lingstudenten ondanks een pijnlijk en

turbulent verleden een eigen plaats in

hun nieuwe land verwerven. Hiermee

bevestigen de donateurs de meer-

waarde van deze talentvolle vluchte-

lingen voor onze pluriforme samen-

leving. Het UAF is met bijna 65 jaar

ervaring de solide organisatie bij

uitstek, die de middelen zorgvuldig

kan inzetten voor de gedeelde

idealen. Dit stukje, geschreven door

een dankbare UAF-alumnus, kunt u

beschouwen als een blijk van enorme

waardering voor uw betrokkenheid,

vertrouwen en vrijgevigheid van toen

en nu.

Sepehr Joussefi studeerde Perzische taal

en cultuur met steun van het UAF. Hij

is als actieve alumnus verbonden aan

onze organisatie.

Joussefi

Vervolg van pagina 1

Foto: Yasmin Sham

aily

3 | Momentopname nr. 192, december 2012

Bij het UAF kijken we met trots en dankbaarheid terug op ons

verleden. Het is een geschiedenis die we samen met u en alle

andere donateurs hebben geschreven. Tegelijk wil het UAF

vooruitkijken. Want ook nieuwe generaties vluchtelingen

verdienen de kans om alles uit hun talenten te halen.

We hopen dat u nog jaren deel uitmaakt van de toekomst.

Misschien zelfs wel als u er niet meer bent. Bestel nu gratis het

boekje Cum Laude. Daarin vindt u belangrijke informatie over

nalaten aan het UAF.

‘Een prestatie van formaat’Applaus voor afgestudeerden

Bestel de gratis publicatie op

www.uaf.nl/cumlaude of bel:

030 - 25 20 889.

Hongaarse vluchtelingstudenten in Bloemendaal, 1959.

Afgestudeerde vluchtelingstudenten en voorzitter Ruud Lubbers.

Foto

: Ven

us V

eldh

oen

‘Het is goed nieuws dat we Nederland vandaag kunnen melden

dat er weer meer dan tweehonderd mensen zijn afgestudeerd’,

zei voorzitter Ruud Lubbers op het UAF-afstudeerfeest op

6 oktober in de Rode Hoed in Amsterdam. ‘Het is ook goed

nieuws dat het UAF zijn steun in de loop van de jaren heeft

kunnen uitbreiden, van eerst enige honderden studenten naar

nu 3.200 studenten. Dat zijn geweldige

aantallen.’ Verder deed Lubbers een

oproep aan het nieuwe kabinet om

studiefinanciering ook na het dertigste

levensjaar te verstrekken. ‘Benut talent,

laat het niet verloren gaan!’

Gastspreker en oud-burgemeester van

Amsterdam Job Cohen riep de

toehoorders op zich voor elkaar open te

stellen. ‘Het vreemde vinden wij vreemd.

Door kennismaking met elkaar wordt dit

land minder vreemd voor u. Stel u open

voor Nederland! Dit land heeft een

enorme vrijheid waar wij trots op zijn.

U bent deel van de geschiedenis - wordt u ook deel van de toekomst?

‘Ik ken geen organisatie die zo veel heeft gedaan voor

jonge, veelbelovende mensen. Ik denk dat elke donatie –

en zeker een nalatenschap – buitengewoon goed besteed

geld is’, zegt oud-staatssecretaris Dszingsz Gabor.

Hij vluchtte uit Hongarije en studeerde met steun van

het UAF.

Maar vrijheid is pas écht vrijheid als iedereen kan zeggen wat

hij of zij wil.’ Ook complimenteerde Cohen de afstudeerders

met hun doorzettingsvermogen. ‘U hebt eerst Nederlands

geleerd. Hierna bent u met behulp van het onvolprezen UAF

gaan studeren en nu bent u afgestudeerd. Dat is een prestatie

van formaat, niet alleen voor uzelf, maar ook voor Nederland.’

4 | Momentopname nr. 192, december 2012

Vele gezichten, vele verhalenZij zijn gedreven, vastberaden en getalenteerd. Doorzetters. Op onze website leest u de verhalen van

Irma, Olivier, Guity en vele andere huidige en voormalige vluchtelingstudenten.

De Turkse straf-

rechtadvocate

Sevil Dalkilic

vluchtte vier jaar

geleden naar

Nederland. Dit

jaar behaalde ze

haar masterdiploma in rechten. Haar

doel staat vast: weer advocaat worden.

En wel zo snel mogelijk. Ze weet dat rust

en afwachten niet bij haar passen.

‘Iedereen heeft een mening. Luister,

maar kijk vooral naar wat jíj wilt.

Niemand kent jou zo goed als jij jezelf.’

www.uaf.nl/sevil

‘s Morgens om

zeven uur gaat

haar mobiele

telefoon aan en

pas na negenen ’s

avonds wordt het

weer rustig, vertelt

Guity Mohebbi. Als directeur Relatie-

beheer van ProRail maakt zij lange werk-

dagen. De Nederlandse van Iraanse

afkomst is een gedreven en innemende

verschijning die elke dag haar droom

nastreeft: ‘Mezelf overstijgen en mezelf

blijven ontwikkelen door bewust te leven.’

www.uaf.nl/guity

‘Ik richt me op de toekomst’

‘Nederland is nu mijn land’

‘Ik reed met mijn

rug naar de

toekomst en met

elke meter die het

busje aflegde,

verdween Iran

steeds verder uit

het zicht. Het was de laatste keer dat ik

mijn land zag’, vertelt Sepehr Joussefi. In

1988 vlucht hij voor de oorlog tussen

Iran en Irak en belandt hij uiteindelijk in

Nederland. ‘Dankzij het UAF heb ik

kunnen studeren. Het UAF heeft

perspectief aan mijn leven gegeven.’

www.uaf.nl/sepehr

‘Het UAF is mijn kompas’

De Albaanse oud-

UAF-studente

Irma Mooi-Reçi is

assistent-hoog-

leraar Sociologie

aan de Vrije

Universiteit in

Amsterdam. Een mooie baan die ze na

vele tegenslagen heeft gevonden.

‘Hoezeer het ook tegenzit, blijf positief.

Achteraf zul je zien dat er een goede

reden voor je tegenslagen was, dat het

zo heeft moeten zijn.’

www.uaf.nl/irma

‘Je moet altijd blijven knokken’

Hij noemt het de

grootste stap in

zijn leven. Ruim

elf jaar geleden

vluchtte Gaby Abdalla als net

afgestudeerde

student bouwkunde noodgedwongen uit

Syrië. In Nederland probeerde hij een

nieuw bestaan op te bouwen. En met

succes. Want hoewel hij bijna opnieuw

zijn studie moest doorlopen, is hij dit

jaar gepromoveerd op duurzame

woningbouw.

www.uaf.nl/gaby

‘Ik ben geen stilzitter’

De Rwandese

UAF-alumnus

Olivier Nyirubugara werkt

als docent Nieuwe

Media en Online

Journalistiek aan

de Erasmus Universiteit Rotterdam.

Daarnaast is hij landencoördinator

Burkina Faso bij het IICD. ‘Deze combi-

natie maakt me heel gelukkig. Ik doe

iets academisch en iets praktisch.

Wat de toekomst betreft, ben ik heel

optimistisch.’

www.uaf.nl/olivier

‘Als kind al was ik veelzijdig’

Donateurenadministratie: donateuren@uaf.nl | www.uaf.nlT 030 252 08 89 | rekening 76300

Stichting voor Vluchteling-Studenten UAFWilhelminapark 38 / Postbus 14300, 3508 SK UtrechtT 030 252 08 35 / info@uaf.nl / www.uaf.nlontwerp Tangerine design, Rotterdamopmaak Piraña grafisch ontwerp, Utrechtdruk De LekStroom Griffioen