mijn

spor

t

FRANÇOIS GABART Een superskipper vertelt zijn verhaal

TOR DES GÉANTS Een XXL trail?

COLORADO IN EEN BOOTJEMet de Grand Canyon als hoogtepunt

VAN RUGBY TOT DE IJSKAPAntarctica door de ogen van Richard Parks

mijnsportmagazine.be

3,95€

De wiNNaaRs

DE STAD LEREN KENNENAL JOGGEND

Londen, New York, Rome, Parijs, Brussel,...

#45/ 2014

mijnsport

Het naseizoen is een bijzondere tijd, die heel wat beloften inhoudt.We pikten het werkritme weer op, we trachten de goede voornemens die we tijdens devakantie maakten waar te maken, we willen zo graag dat hij blijft duren die zomer … diewe niet hebben gehad! We willen ook dat het plezier blijft duren. En gelijk hebben we!Sporten is zeker DE beste manier om die conditie te behouden die we na de zomerserust hadden. Het is ook altijd zo fijn om er even uit te zijn. Dat is een must om onze geestzuurstof te geven. Maar het moet ook haalbaar zijn natuurlijk, anders blijft het bij dromen.Het is niet nodig om naar het andere eind van de wereld te reizen om de gedachten teverzetten. De aangename wandeling om de spijsvertering te bevorderen, de landelijketrail, het fietsuitstapje langs het jaagpad, de bosjogging of het kajaktochtje op het rivier-tje ernaast… momenten van geluk, met boeiende ontdekkingen als extraatje. Wie de tijdneemt om het landschap in zich op te nemen, om de ogen de kost te geven, wordt bijnaonbewust meegevoerd naar andere horizonten en krijgt een verkwikkende energie-boost. Dat is onze boodschap voor dit nieuwe werkjaar: sluit je niet op in je dagelijkseroutine. Beweeg, maar beweeg vooral goed. Haal er dat uit wat je wil. Wil je een pres-tatie leveren of wil je gewoon je longen met verse lucht vullen? Wat je aanpak ook is,doe het zoals het moet. Vergis je niet van tempo, vergis je niet van inspanning. En maakje uitstap met de ‘juiste mensen’. Het is echt geen detail: lopen of trappen met iemand diede dingen anders aanvoelt dan jij, vergalt het plezier van allebei.

Duik nu in de pagina’s van dit goedgevoelde nummer 45. Het zet voor u nog eens alleweldaden van het water op een rijtje, loodst u mee op de routes van de Tour en vanAnjou. Het nodigt u uit voor een kijk in de ingewanden van de aarde, en last but notleast, om de laureaten van onze fotowedstrijd te feliciteren.

Veel leesplezier! Denis Asselberghs Hoofdredacteur

TOT DE AVOND VALT

3Editoriaal

mijnsport 5InhoudINHOUD

RVerantwoordelijk uitgeverDirecteur van de publicatie Denis Asselberghs

denis@rushmore.be

Hoofdredacteur Denis Asselberghs

Artdirector & layoutEmeric de Baréemeric@chello.be

Medewerkers Maxime Aubertin, Auriana Beauté, Louise Biron,

Paul Chance, Mark De Geest, DSDB Translations,

Laurence Dubois, Sébastien Duval, Raphaël Godet,

Nolwenn Patrigeon, Jacqueline Reul,

Grégory Rohart, Eric Verschueren

Foto’sShutterstock, Grégory Rohart, Ivan Nastic,

Rafael Domeyko, Phil Bence, Jo Franssen,

Vincent Delepeleire, Kevin Robert, Auriana Beauté,

Maxime Asselberghs, Raphaël Godet,

Red Bull Content Pool

+ Fotobanken : Anjou Vélo Vintage (B. Bechard, L. de Serres, F. Berry) - J. Bernard (FWT)

Tor des Géants (P. Celesia, E. Romanzi)

L’Odyssée du Flocon à la Vague (P. Tolhier,

L. Masurel) - CDT Aveyron & Lozère

Surfing Girls (Daher, Poullenot, Conlogue, Dupont)

+ Archieven : Macif - Antoine Albeau Syndiely Wade - Richard Parks (Antarctic Logistics

& Expeditions + Rob Taylor)

Trophée Mer Montagne - Média Vendée Globe

Cover © Shutterstock

Advertenties (België & internationaal)Maxime AsselberghsBig Bang Agency+32 (0)498 20 71 95maxime@bigbang-agency.be

Verdeling & administratieinfo@mijnsportmagazine.be

mijnsport is een uitgave van Rushmore CommunicationTentoonstellingslaan 424 – b 20B - 1090 Brussel Belgique +32 2 307 51 56info@rushmore.be

mijnsport mijngezondheid #44MIJN NIEUWS

06PORTFOLIO

Mannen, vrouwen enuitdagingen

10AGENDA

De winter in het vizier

DOSSIER H2O

12FRANÇOIS GABART

Als een vis in het water?

16SURFING GIRLS

Sportvrouwen, geen poppetjes

19SURFRIDER FOUNDATION

Facebook, stem van de oceanen

20ANTOINE ALBEAU100 km op funboard!

22YANNICK AGNEL

Het Amerikaanse avontuur van een Franse zwemmer

26DU FLOCON À LA VAGUE

Een educatieve tocht

29TROPHÉE MER MONTAGNE

De ontmoeting tussen twee werelden

PIXPAGES

30PHOTOAWARDS

Zij hebben gewonnen!

ON THE MOVE

34DE ETAPE DU TOUR

Bittere ernst

39ANJOU VÉLO VINTAGE

Eén groot feest!

42EEN GROENTJE GETUIGTMijn heel eigen Anjou…

44DODTOUR

De zeshoek rond, op eigen kracht

47MILLET EXPEDITION PROJECTDe magische oversteek van vier vrienden

48TOR DES GÉANTSBlijven gaan

52JOGGINGTips voor city trips

54SYNDIELY WADEHoger die lat…

57SHOPPINGAl het nodige om buiten te komen

60SPELEOWelkom bij Barnabé

64RICHARD PARKSEen Welshman op (glad?) ijs

MIJN GEZONDHEID

68TRANSPLANTSZoete wraak

70HUISGEMAAKT De koekjes van Auriana

MIJN BESTEMMINGEN

72GRAND CANYONPas op voor de Lava rapid…

76AVEYRON & LOZÈRE Just for fun, maar welke fun!

79ZWITSERSE KAZEN Twee ‘sportieve’ recepten

80GEEN GONDEL VOOR MIJ!Venetië in kajak

85ZOMER EN WINTER… Op droomcruise

12

16

22

60

64

39

72

76

6 mijnsport

Het standbeeldvan hardloperPaavo Nurmi (9olympische titelstussen 1920 en1928) was eenmust voor deeindfoto. Op deachtergrond, hetstadion vanHelsinki.

Twee getuigenissen. Twee persoonlijkheden. Laura en Lonnie. Een ongeval heefthun fysieke mogelijkheden beperkt, maar ze werden er nog sterker door. Zelegden zich niet neer bij hun lot en verlegden de grenzen van hun gehavendlichaam. Zij zien presteren niet enkel als een weerwraak op dat lot, het is eenniet te stuiten drang om 100% te leven. Het is de sport die hun dromen waarmaakt en hun moed een boost geeft.

2.500 km fietsen, vijf weken trappen tussen Verbier enHelsinki… daar draaien fervente fietsers hun hand nietvoor om. Maar voor deze 29-jarige Finse ontwerpsterdie nu in Wallis woont, lag dat helemaal niet voor dehand. Ze onderging zes operaties aan de knie en haarrechterbeen is deels verlamd. Dat avontuur was dus eenhuzarenstukje voor Laura. Op haar tocht nam ze 35 kilobagage mee. Het gaat niet elke dag even vlot, maar zebereikt haar doel. Onderweg verzamelt ze middelenvoor de Keep A Breast Foundation Europe (KABE) diemet artistieke evenementen en educatieve programma’sjongeren wil sensibiliseren voor borstkankerpreventie.

Laura Laakso

Als het hoofd meewil, zit alles mee!

7Mijn Hartendieven

Deze Canadees van 51 raakte in 2004 verlamd na een mislukte sprong, maar basejumpendoet hij nog altijd… in een rolstoel! Hij heeft nog net genoeg gevoel in de rechterarm omzijn parachute te doen werken. Zijn naam is geregeld terug te vinden op deelnemerslijstenvan internationale wedstrijden. Zo sprong hij in de Chinese provincie Hunan 330 meterhoog van de indrukwekkende hangbrug van Aizhai. Sensatie verzekerd!

Lonnie Bissonnette

Thomas de Dorlodot

8 mijnsport

Er is bemoedigend nieuws voor de Belgische paraglider* die op 26 juli lelijk ten valkwam tijdens de Adriatic Circle, een extreme uitdaging die hij samen met zijn team-genoot Paul Guschlbauer aanging. Het liep bijna rampzalig af voor Thomas tijdenszijn landing in Zwitserland. Door een sterke turbulentie zakte zijn zeil in elkaar ter-wijl hij nog 25 meter hoog zweefde. Een heuse nachtmerrie was het. Hij hing te laagom zijn parachute te openen, maar wel hoog genoeg om ernstige kwetsuren op telopen. Het werden uiteindelijk een drievoudige breuk van het heiligbeen, een geplet-te wervel, drie gekneusde ribben en een beschadigde rechterheup. Onze man trofhet uiteindelijk nog. Hij is gemotiveerder dan ooit en herstelt zienderogen. Hij liettrouwens al weten dat hij aan de start zal zijn van de X-Alps 2015!

(*) Thomas, die we tot onze trots tot de zes professionele sporters van onze jury van de mijnsport Photo Awards mogen rekenen.

Weer startklaar!

In ons blad komen de ‘onderaardse’ sporten zelden aan bod,maar dat halen we nu in. Op pagina 60 zoomen we in op despeleologie en die toch wel vreemde triatlon in de Grottenvan Han (Zuid-België). Red Bull was de peter van het hele eve-nement. We zijn nu een jaar later en het zal waarschijnlijk nietherhaald worden. Het bestond uit een tijdrit met de mountain-bike (350 m), running (250 m) en kajakken (250 m). Hetspeelde zich allemaal af in de halve duisternis en op verrader-lijk terrein. Kers op de taart was een adembenemende deathride naar de rivier. Om een toptijd te halen, was explosiviteitonmisbaar. Even op adem komen tussen de drie proeven, waser niet bij. Het vergde ook veel controle, techniek en dus feillo-ze concentratie om het hele parcours in sneltempo af te leg-gen. De zege ging naar Maxime Richard, een Olympischkajakker, gevolgd door Bart Stienen, ook een kajakspecialist,en Jérôme Richard, de broer van Maxime.

Red Bull Cavemen

9Mijn Hartendieven

Meer indoor kan niet!

10 mijnsport

JULBO TRAIL SESSION: IN HAWAII MET TWEE PROFSTwee keer per jaar organiseert Julbo een zeer exclu-sieve wedstrijd die naar een droombestemming leidt.De winnaar vordert in zijn favoriete discipline, bijge-staan door een professional. Dat is het principe van

de Julbo Trail Sessions. De volgende vindt plaats inHawaii, van 22 november tot 3 december. Dit keer wordt

de laureaat omkaderd door niet één, maar twee coachesvan formaat! Het gaat om de Fransman Julien Chorier en de

Amerikaan Jason Schlarb, die een trail trip door het eiland zullenbegeleiden. En wat een trip: 223 km van zuid naar noord (“fromsea to sea”) met een positief hoogteverschil van 8.500 m, driebivakken en de beklimming van twee vulkanen, de Mona Loa(4.100 m) en de Mona Kea (4.100 m). Tot zover het menu! Hetwordt een hele hap. Best te begrijpen dus dat enkel de deelnemersaan een race van de UTMB 2014 zich kandidaat mochten stellen.Dit keer ben je er niet bij. Maar waag gerust je kans voor een vol-gende Julbo Trail Session, die er zeker komt. Je gaat gewoon naarwww.julbo-eyewear.com/fr/10/session-channel.html, en duimenmaar… Intussen moet je wel in vorm blijven, kwestie van er helemaalklaar voor te zijn als je uitverkoren wordt!

EEN CONCEPT DAT BOOMT Eco-Trails zijn duidelijk in trek. Hun palet van afstanden en ritmesspreekt een zeer divers publiek aan. Er wordt stilaan bezeten op hetrugnummer gejaagd. Het is vroeg opstaan geblazen! We radendus aan om snel in te schrijven voor de Parijse trail van 21 en 22maart. Dan volgt Oslo op 23 mei en dat is nieuw. En tot slot, Brusselop 13 september. Meer info op www.ecotrail-events.com

WINGS FOR LIFE WORLD RUN KOMT TERUGHet was natuurlijk geen one shot. Het wereldwijde evenement datRed Bull opzette, krijgt een tweede editie op 3 mei 2015. Het prin-cipe blijft hetzelfde: op dezelfde dag leggen joggers in een dertig-tal steden op de vijf continenten, gelijktijdig een proef af… zonderde afstand te kennen. Een bezemwagen vertrekt een half uur na destart van het peloton en rijdt tegen 15 kilometer per uur, om onder-weg de deelnemers eruit te halen die hij voorbij steekt. Dit jaar waser toch wat tijd nodig om de Ethiopiër Lemawork Ketama in te halendie in het Oostenrijkse Sankt Polen zomaar eventjes 78,57 kmaflegde. Het doel is middelen te verzamelen voor een verenigingdie aan medisch onderzoek doet. De promotoren hopen op eenmaximaal aantal inschrijvingen (ongeveer 40.000 in mei). Wegeven u de lijst van landen die aan de operatie deelnemen.Opgepast, ze is lang… België (Ieper), Frankrijk (Rouen), Duitsland(Darmstadt en Munchen), Zwitserland (Olten), Nederland (Breda),Groot-Brittannië (Silverstone), Ierland (Dublin), Italië (Verona),Oostenrijk (stad nog te bepalen), Noorwegen (Stavanger),Denemarken (Aarhus), Zweden (Oeland), Portugal (Porto),Spanje (Aranjuez-Madrid), Kroatië (Adriatika), Georgië (Kakheti),Polen (Poznan), Roemenië (Boekarest), Rusland (Kolomna-

EEN AGENDA

in wit en groenA

GEN

DA

EEN AGENDA

11Mijn AfsprakenMoskou), Slowakije (Bratislava), Slovenië (Ljubljana), deVerenigde Staten (Sunrise, FL en Santa Clarita, CA), Canada (nogte bevestigen), Brazilië (Brasilia), Chili (Santiago), Peru (Lima),Australië (Melbourne), India (Sonipat), Japan (Takashima), Taiwan(nog te bevestigen), Zuid-Afrika (Capetown), Turkije (Alanya) en deVerenigde Arabische Emiraten (Dubai).

FWT, VRAAG NAAR HET PROGRAMMA!We weten het zeker en skiërs zoals wij kijken er al erg naar uit:de sneeuw zal vallen en de Freeride World Tour gaat voor deachtste keer weer los. Dit seizoen vliegen de koningen van defree ride van de waanzinnigste toppen in vijf gebergtes en vijflanden. De kalender loopt over drie maanden: • Chamonix Mont-Blanc (Frankrijk), 24 januari• Kitzbühel (Oostenrijk), 31 januari• Vallnord Arcalis (Andorra), 14 februari• Alaska (USA), site nog te bepalen, 14 maart • Verbier (Zwitserland), 28 maart

FIS, DE HOOGTEPUNTENDe Internationale Ski Federatie (FIS) staat ook in de startblokkenvoor alle disciplines die onder haar gezag staan. Alpineskiënkomt als eerste voor het voetlicht. Na de opening van de WorldCup die traditioneel beslecht wordt op de gletsjer van Sölden inOostenrijk vanaf 25-26 oktober, gaan de meisjes op 15 en 16november slalommen in het Finse Levi. Daarna steekt het witte cir-

cus de Atlantische Oceaan over, op naar Colorado. De damesnemen het tegen elkaar op in Aspen (USA) en Lake Louise(CAN). In Lake Louise komen ook de mannen aan zet, om daar-na naar Beaver Creek, bij Vail, te trekken. Dit is een belangrijkeen leerrijke etappe, want de Wereldkampioenschappen van 2tot 15 februari vinden op die zelfde pistes plaats. Maar laten weniet te ver vooruit lopen. Al wie in aanmerking komt voor deWereldbeker komt eerst nog naar Europa. Frankrijk geeft deaftrap van deze continentale toer met de mannen in Val d’Isèreen de vrouwen in Courchevel (tijdens hetzelfde weekend). Degrote finale van de World Cup wordt trouwens ook in de Savoiegestreden, namelijk van 16 tot 22 maart in Meribel. Voor deandere data van de Cup, één adres: www.fis-ski.com.

SKI IN PRIME TIME Alpineskiën is sterk verankerd in onze cultuur, maar haalt daar-om niet de hoogste kijkcijfers. In de noordelijke landen en zelfsin Duitsland, scoort de biathlon stukken beter. Voor de langlau-fers-schutters begint de winter in Östersund, Zweden, op 30november (tot 7 december). Nog een niet te missen supershowis de ‘Tournée des 4 Tremplins’, die altijd veel kijkers trekt tijdensde feesten. Het gebeurt allemaal op schansen in Duitsland enOostenrijk, eerst in Oberstdorf op 27-28 december, dan inGarmich op 31 december en 1 januari, om dan de grens overte steken naar Innsbruck op 3 en 4 januari en te eindigen inBischofshofen op 5-6 januari.

FRANÇOIS GABART

Solo rond de wereld zeilen, zonder assistentie en zonder halte onderweg. Zelden was het woord krachttoer zo goed op zijn plaats. Want dat was ook wat François Gabart eind januari 2013 presteerde, toen hij de zevendeeditie van de Vendée Globe won. Hij wilde er best met ons over praten. Over racen op de weidse zee, over zijn verlangens, zijn toekomst… Een gesprek.

Vreemd genoeg kan ik niet zo goed zwemmen

François Gabart, het interview 12Surfing girls, afdekken die ogen 16Antoine Albeau, erg fun, erg board 20Yannick Agnel, tussen twee continenten 22Van vlok naar golf, van de zee naar de bergen 26

Van water, dromen en overwinnen

12 mijnsport

Drie maanden lang heb ik niet losgelaten.Dat heeft me zelf verrast. Ik dacht niet

dat ik zoveel energie had.

<< <<Raphaël GODET

13Dossier H2O

De aankomst in Les Sables d’Olonne ligt aleen tijd achter hem. Het leven gaat weer zijngangetje. Maar toch, hoe voelt een skipperzich die een dergelijke topprestatie neerzette? Ik heb wat tijd nodig gehad om weer in vorm tekomen en helemaal in orde te zijn. Dat heefttoch enkele weken geduurd. Ik was dan ookhelemaal leeg. Dat is ook logisch want deVendée Globe duurt lang en vraagt heel veelvan een mens.

Je weet toch nog welke tijd je noteerde?Euh… 78 dagen, 2 uren en nog wat…

16 minuten en 40 seconden om precies te zijn. Dat is het!

En het duel met Armel Le Cléach?…Dat was geweldig! De strijd is begonnen op deIndische Oceaan, daarna werd het pure wedij-ver. Drie maanden lang heb ik niet losgelaten.Dat heeft me zelf verrast. Ik dacht niet dat ikzoveel energie had. Dat ik in staat was om datallemaal te verdragen. Je denkt elke dag dat jehet ergste wel gehad hebt en dat je dit of dat nietmeer wil meemaken. Maar de volgende daggebeurt het weer, en nog eens en nog eens…

Tot de grote bevrijding, aan de aankomstlijn.Ik was natuurlijk erg opgelucht. De druk is dehele wedstrijd ook erg zwaar. Het houdt nooitop. Ik bleef voor ogen houden dat ik dieVendée Globe door een bagatel kon verlie-zen. Even iets stoms doen en het is afgelopen… Geloof mij, dat tast je geest en je zenuwenerg aan.

Op welk moment wist je dat je gewonnen had? Aan de aankomst.

Niet eerder?Nee, niet eerder.

Hoe was je eerste nacht aan wal? Ik heb zes uur achtereen geslapen! En goedgeslapen. Het was super.

Heel anders dan slapen tijdens de race… Dat kan je wel zeggen. Op zee dommelde ikaf en toe in, tien minuten soms en dan nogeens veertig minuten. Hoogstens drie uur naelkaar… maar dat was zeldzaam omdat deboot nooit moe is.

En het lawaai aan boord? Het zeil klappert luid. De hele tijd in feite. Hetis nooit helemaal stil. Maar daar wen je aan.Je moet trouwens ook goed kunnen luisteren.Als er iets niet klopt, een stuk kapot zal gaan,dan is dat altijd te horen. Daarom moet je ookaltijd de oren spitsen.

Eerlijk, weer een normaal leven leiden na een dergelijk avontuur, dat moet toch niet gemakkelijk zijn? Ik heb soms gelezen dat ik me beter op mijngemak voelde op zee dan aan land. Maardat is echt niet waar. Ik mag dan een zeemanzijn, ik ben op de eerste plaats gemaakt omaan wal te leven. Het avontuur van deVendée Globe was net zo mooi omdat hetmaar een tijdje duurt. Het is aangenaam ommet hoogtechnologische boten te varen,

maar voor mij gaat niets boven het comfortvan een leven aan land (lacht). De familie, devrienden, het bed, een lekkere schotel… Zo zitik ineen.

Vind je dat de mensen nu andersnaar jou kijken? Sinds mijn zege? Ik denk van wel. Het publiekwas verrast dat een jonge kerel deze mythi-sche race won (hij was amper 29 – red.).Soms word ik inderdaad herkend, sprekenmensen mij aan op straat, groeten mij en datoverkwam me vroeger nooit.

Verbaast je dat?Laten we zeggen dat ik er niet echt opvoorbereid was, maar het stoort mij ookniet. Het is erg positief. En het brengt trou-wens de zeilwereld weer onder de aan-dacht van de media.

Het is aangenaam om met hoogtechnologische boten te varen,maar voor mij gaat niets boven het comfort van een leven aan land

FRANÇOIS GABART IN 10 DATAGeboren op 23 maart 19831997 > Kampioen van Franced'Optimist2004 > Kampioen van Le Monde Jeune (Tornado)2007 > Studeert af als ingenieur (INSA Rennes)2009 > Winnaar van de Skipper Macif selectie2010 > 2e in de FigaroAugustus 2011 > Winnaar van de Transat B to B 10 november 2012 > Vertrek van deVendée Globe27 januari 2013 > Winnaar van deVendée Globe13 augustus 2013 > Winnaar van deRolex Fastnet Race met MichelDesjoyeaux (klasse IMOCA 60)

Digest

14 mijnsport

De Vendée Globe winnen terwijl je noggeen dertig bent, dat is toch klasse, niet? Ik heb dat echt niet zo berekend. Als je klaarbent, moet je ervoor gaan. Wachten haaltniets uit. Dat is mijn filosofie.

Toen je over de lijn kwam, heb je gezegddat je zo je waanzinnigste droom waar-maakte. Waar droom je dan nu nog van? Ik zit nog vol plannen. Je zal wel zien…

Heb je dingen over jezelf geleerd tijdens aldie weken dat je rond de wereld reisde? Natuurlijk. Op zee denk je om te begin-nen al veel na, je stelt jezelf in vraag.Waar sta ik nu? Heb ik er goed of slechtaan gedaan?

En op de boot kan je alleen op jezelf rekenen … Dat is duidelijk. Als je in de miserie zit,moet je het alleen redden. Je kan niet opanderen rekenen en van je telefoon moet

je ook niet veel verwachten, want de ont-vangst is altijd belabberd als het slechtuitkomt (lacht)!

Wat heb je na de race gedaan? Meteen daarna is een andere racebegon, de mediamarathon. Dat is ook

De aankomst in Les Sables d’Olonne na 78 dagen, 2 uren, 16 minuten en 40 seconden.

Meteen daarna is een andere race begon, de mediamarathon. Dat was ook erg vermoeiend.

15Dossier H2O

erg vermoeiend. Ik ben zoveel mogelijkop de aanvragen ingegaan. Daarnaheb ik enkele dagen vakantie genomenmet mijn familie. Dat heeft ons veeldeugd gedaan.

Je leek op je gemak met de pers.Waarschijnlijk omdat ik graag over mijn avon-turen vertel. Zeilen is een discipline die je moetuitleggen aan het grote publiek. Door de din-gen eenvoudig te vertellen mensen doen dro-

men, dat levert vaak goede resultaten op.Vandaag is communicatie onmisbaar in deberoepssport. Het is belangrijk om dingenmet anderen te delen, bijvoorbeeld met film-pjes, foto’s …

Je lijkt inderdaad wel dol op de sociale media. Ik ‘like’ en post geregeld op Facebook…Ja, ja, dat vind ik leuk! 

En dan Twitter…Dat gebruik ik om anekdotes aan mijn volgerste vertellen (hij heeft er zowat 10.000! – red.)en om mijn zeilmaten wat uit te dagen. Dat

deed ik bijvoorbeeld met Armel (Le Cleach).Ik stuurde hem tweets van op volle zee.

Het is een echt communicatiemiddel? Zeker weten. Ik ga elke dag op Twitter.

En dus zelfs op zee?Zelfs op zee … Het is erg praktisch om te vol-gen wat er gezegd wordt, wat er gebeurt.

Maar François, moet je eigenlijk kunnen

zwemmen om de Vendée Globe te winnen?Zeer goede vraag! Ik zou ja zeggen ennochtans wordt van de skippers die zich voorde Vendée Globe inschrijven geen zwem-brevet gevraagd.

Echt? Nee, het is geen basisvoorwaarde, maar hetis wel aanbevolen!

Kan jij zwemmen in feite? Vreemd genoeg kan ik niet zo goedzwemmen. Ik zwem even goed als degemiddelde man van de straat, dit wilzeggen eerder gebrekkig. Maar mijn

conditie is wel beter dan gemiddeld endat helpt!

Behoorde zwemmen niet tot je lichamelijke voorbereiding? Niet echt. In Bretagne, waar ik train (Port-la-Forêt), is er een zwembad met eencoach die onze zwemtechniek moet ver-beteren. Ik vorder dus beetje bij beetje,maar het is geen must in het werk aan mijnconditie.

De lezers zullen het wel vreemd vinden dat de winnaar van de Vendée Globe niet echt kan zwemmen… Integendeel, zo krijgen mensen die ook nietzo goed kunnen zwemmen misschien zin omzich ook aan de Vendée Globe te wagen(lacht)!

Als je in de miserie zit, moet je hetalleen redden. Je kan niet op anderen rekenen en van je telefoonmoet je ook niet veel verwachten,want de ontvangst is altijd belabberd als het slecht uitkomt!

SURFING

In de winter plagen ze de zuidelijke golven vanverre oceanen. In de zomer komen ze op onzestranden in het schuim bijten. Deze meisjes wetenwat ze willen. Surfen is tegelijk hun taal, hun passieen hun levenskunst, 52 weken per jaar.

Nolwenn PATRIGEON

Wanneer de beste surfsterster wereld zich de mooistebeach breaks veroorloven.

girls

16 mijnsport

Je hebt ze misschien bewonderd aan deLandes-kust, in Seignosse-Hossegor waarde vijfde Surf Swatch Girl Pro werdbetwist. Dat is een ASP 6-Star wedstrijd,die in aanmerking komt voor de wereld-kampioenschappen. Maar wie zijn dietopsportsters van wie het grote talent vaakachter wervende beelden wordt verbor-gen? Vindt de pers het dan moeilijk om zeau sérieux te nemen? Om dit onrechtgoed te maken, maakten wij voor u eenreeks portretten zonder glamour en glitter.

BIKINI EN SEXY CLICHÉS De vrouwelijke surfsport heeft het nu een-maal moeilijk om geloofwaardig te lijkennaast de mannelijke surfers. Tijdensgemengde evenementen komen de man-nen op de voorpagina en krijgen ze somszelfs betere voorwaarden. Daar komt nogbij dat de vrouwen meestal twee keer min-der verdienen tijdens internationale wedstrij-den, ook al ligt hun niveau alsmaar hoger enis hun voorbereiding erg zwaar. In die disci-pline is er ook altijd die dubbelzinnigheid.

Om media-aandacht en sponsors te krijgen,moeten die meisjes blijkbaar niet alleenpresteren maar ook nog sexy ogen. De biki-ni en de clichés van de aanlokkelijke surfsterhebben de neiging om te overheersen.Gelukkig brengen ontmoetingen zoals deSwatch Girls Pro de vrouwelijke surfsport

Maar wie zijn die topsportstersvan wie het grote talent vaakachter wervende beeldenwordt verborgen?

girls

17Dossier H2O

Courtney Conlogue

Coco Ho

Justine Dupont Johanne Defay

18 mijnsport

positief in de schijnwerpers. Het schouwspelis top en krijgt dus ook een mooie zichtbaar-heid. Vier dagen lang meten meer dan hon-derd deelneemsters zich verwoed metelkaar. Ze worden beoordeeld op de kwa-liteit van hun bewegingen en de moeilijk-heidsgraad, evenals op hun snelheid en hunkracht. Met een aardige geldprijs als lokker-tje, wat altijd meegenomen is.

DE HOOFDROLSPEELSTERS Het is onmogelijk om alle namen te noe-men van zij die in de hoogste sferen verke-ren. Ze worden alsmaar talrijker, waar-schijnlijk gedreven door dat streven om deerkenning te krijgen die ze verdienen. Webeperken ons tot vier sterke persoonlijkhe-den, met bijzonder veel talent en strijdlust …

Courtney Conlogue (22) : een fantas-tische Californische. Deze jonge vrouwis tweevoudig kampioene en titelhoud-ster. Aan land oogt ze op en top ont-spannen, maar eens op het water krijgtze een feilloze verbetenheid. Ze heefteen grote lichaamskracht en heel atleti-sche stijl en legt een indrukwekkendebeheersing aan de dag. Courtney houdtvan moeilijke omstandigheden op zee.

Coco Ho (23 ans) : zij isHawaiiaanse. De jongste vertegenwoor-digster van de legendarische dynastiewerd opgeleid door haar vaderMichael, die ooit de Triple Crown won,

en haar oom Derek, WereldkampioenASP. Coco is niet meer weg te denken uitde huidige surfwereld. Ze staat bekendvoor haar aanstekelijk enthousiasme.Ook sociale media zijn haar ding (meerdan 58.000 followers op Twitter!).Onlangs eindigde ze als eerste in dezeer gegeerde Open Las Cabos inMexico.

Justine Dupont (23) : de ranke enblonde Française staat in de top 20 vande WQS-rangschikking (WorldQualification Series). Haar specialiteitzijn de grote golven. Ze slaagde er dan

ook als eerste in om de Belharra tebedwingen, een golf van meer dan 15meter, die gevormd wordt in de baai vanSaint-Jean-de-Luz. Respect, Justine!

Johanne Defay (20) : dit meisje uit LaRéunion vordert sinds drie seizoenen metgrote sprongen. Enkele weken geledenwist ze zich te plaatsen voor de kwartfi-nales van de Fiji Women’s Pro. Haarfabrieksmerk: vertrouwen, zij die com-plexloos verklaart: “Ik heb de indruk datik als de golven goed zijn, gelijk welkesurfster van de Tour kan uitdagen”. Bestetegenstreefsters, knoop het in de oren!

Dossier H2O

www.swatchgirlspro.com

Gelukkig brengen ontmoetingen zoals de Swatch Girls Pro de vrouwelijke surfsport positiever in de schijnwerpers, met meer aandacht voor het atletische dan voor het modieuze.

SURFRIDER FOUNDATION

Ja, echt ieders zaak, niet alleen van politiekers … die liever de borst niet nat maken! Maar zij werden wel verkozen om te doen wat wij vragen. Het milieu moet dus een topprioriteit zijn, met de klemtoon

op de bescherming van onze wateren. Tenslotte moeten die politici waken over ons welzijn (daar kregen ze in ieder geval onze stem voor).

De oceaan is ieders zaak!

Daarom verdient het werk van de ngoSurfrider Foundation alle aandacht. Dezestichting zette op de vooravond van deEuropese verkiezingen van 2014 immerseen fantastische campagne op onder deslogan: “Vote for the ocean”. Concreet kon

iedereen via een platform dat met de socia-le media verbonden was, de kandidatenvragen stellen over de grote uitdagingendie de bescherming van de kusten en vande zee in het algemeen stelt. Kwestie van zoeen beter idee te krijgen van de mannen envrouwen die een stem verdienden… of niet!

ZES GROTE UITDAGINGENDit concept is vlot toe te passen, wat trou-wens vaker zou moeten gebeuren. Dat isechte democratie, deze die vragen stelten duidelijke antwoorden wil VOOR erdaden worden gesteld. In dit geval legdede Surfrider Foundation zich toe op zes

belangrijke milieukwesties: 1° de circulai-re economie, 2° de waterkwaliteit en degezondheid, 3° het maritiem transport4° de klimaatswijzigingen, 5° het vrijwil-ligerswerk en burgerschap en 6° de edu-catie voor duurzame ontwikkeling.

STOREND EN NIET ERG RENDABEL De Europese verkiezingen leenden zich uit-stekend voor de oefening. Het is immerseen verbluffende vaststelling dat 80% (!)van ons dagelijks leven geregeld wordtdoor wetten, richtlijnen en regels die inBrussel vastgelegd worden. Dit principevan vooraf vragen stellen aan de besluitvor-mers verdient dus toepassing voor anderenationale, regionale en zelfs gemeentelijkeonderwerpen. Het kan over alle thema’sgaan. Maar vooral die dossiers waar poli-tici niet zo dol op zijn, omdat ze storen enweinig (of zelfs helemaal niet) rendabelzijn, zouden op tafel moeten komen. Dat

wil zeggen, alles wat verband houdt methet behoud van de planeet …en in de half-ronden waar onze leiders zetelen vrolijk inde onderste schuif wordt gelegd.

HUN AFLEIDINGSMANOEUVRES SPOTTEN Dit schrijven en hardop zeggen heeft niets temaken met goedkoop militantisme. We wil-len gewoon wijzen op een mogelijkheid omiets meer controle uit te oefenen op onzepolitici, nog vóór ze handelen, zodat we huneventuele afleidingsmanoeuvres kunnenspotten. En God weet dat ze daar sterk inzijn! Dus, bravo en dank u aan de SurfriderFoundation voor dit schitterend idee.

Denis ASSELBERGHS

Via een platform dat met de sociale media verbonden was, koniedereen de kandidaten vragen stellen over de grote uitdagingen diede bescherming van de kusten en van de zee in het algemeen stelt.

19Dossier H2O

Antoine, een jaar geleden behaalde je je 21ste wereldtitel funboarden in het Duitse Sylt. Wat betekent dezezoveelste bekroning voor jou? Het is er nog eentje bij, maar zeker niet delaatste!

Winnen is blijkbaar je levensdoel. Dat zeg jij, maar ik win inderdaad vaak.

Je bent duidelijk één van de meestbekroonde Franse sporters… maar daarom ben je nog niet erg bekend.Dat is toch jammer, niet? Het is nu eenmaal zo. Sinds ik surf (hij begonop zijn vijfde op het Ile de Ré), heb ik begre-pen hoe het werkt. Mijn discipline komt wei-

nig in het nieuws. Dat betreur ik, ja, want datgeeft me het gevoel dat ik minder verdien-stelijk ben omdat ik minder in de schijnwer-pers sta.

Maar door jou kreeg het windsurfen toch meer media-aandacht? De dingen zijn zeker al wat veranderd. Wekomen iets vaker aan bod. Dat doet plezier.Momenteel kan ik van mijn passie leven enzo vanzelfsprekend is dat niet.

Daar is je look zeker niet vreemd aan … Lang blond haar, baggy broek, altijd een mooi bruin kleurtje … Zo zie ik er altijd uit! Wie mij kent, zal je ver-tellen dat ik geen rolletje speel. Ik ben zo inhet echte leven. Ik ben een overjaarse tienervan 40 en dat vind ik super!

Maar hoe lang wil je zo nog verder doen? Aan pensioen denk ik nog niet. Ik geef menog twee seizoenen, laten we zeggen.Soms wijst mijn lichaam er wel op dat ikgeen twintig meer ben (glimlacht).

Je sport is dan ook nogal brutaal … Je hebt gelijk. Het maakt indruk als je ons optv ziet golfrijden of slalommen, maar jelichaam ziet erg af. De rug, de schouders,de knieën, het hoofd… krijgen veel te verdu-ren.

En al dat reizen moet toch ook vermoeiend zijn. Dat hoort erbij. Er zijn overal ter wereldwedstrijden. Jetlags, ik weet er alles van.Maar ik klaag niet. Ik herhaal het nogeens, ik bof erg dat ik van mijn passie kanleven. De rest…

Vraagt funboarden veel voorbereiding? Je brengt niet alleen veel uren door op hetwater, je traint ook hard aan land. Fietsen,mountainbiken, spieroefeningen… Alleenzo kan je de plank rechthouden bij een der-gelijke snelheid…

Van snelheid gesproken, Antoine. Vertelons eens over dat record dat je in 2012 opje naam zette in Namibië… (valt in de rede) Ja, dat was toch een fantas-tische prestatie! 50 knopen en een klets …

52,05 knopen meer bepaald!Dat klopt, 52,05 knopen. Een piek van 96km/uur! Dat was nogal een sterk staaltje.Waanzinnig gewoon en ik ben er trots op!

96 km/uur op een stuk plank … Wat voel je dan? Dat is heel eenvoudig. Je stapt in je auto, jetrekt op tot 90 kilometer per uur en steektdan meer dan 20 seconden lang je hoofduit het raam terwijl je rijdt. Kies de vlaksteweg en je zal zien… het trilt en maakt eenhels lawaai. Dat geeft je al een vrij goedidee! (gelach)

20 mijnsport

ANTOINE ALBEAU

21 keer was hij al wereldkampioen funboarden. De Bretoen AntoineAlbeau is dus veruit de beste windsurfer van de hele planeet. Hij is 42,maar van pensioen wil hij niet horen. Nu toch nog niet. Een gesprek.

Raphaël GODET

“Ik ben een overjaarse tiener van 40”

Het maakt indruk als je ons op tv ziet golfrijden of slalommen,maar je lichaam ziet erg af.

Zo zie ik er altijd uit! Wie mij kent, zal je vertellen dat ik geen rolletje speel. Ik ben zo in het echte leven.

21Dossier H2OIs dat record een kroon op je carrière?Ik zou zeggen van wel. Ik heb inderdaadalles gewonnen in mijn discipline. Numoet ik dat record alleen nog verbeteren.Ik ben dan wel 42, maar snelheid zit mij inhet bloed.

Kan het dan nog sneller?Maar natuurlijk!

Aan hoeveel denk je dan?100 kilometer per uur, zou ik zeggen.

Dit record moet dus wel gebroken worden? Zeer zeker. Dat is zelfs geruststellend. Ikbesef dat heel goed en het is des te betervoor de surfsport. Een record dat sneuvelt,bewijst telkens dat de technologie in degoede richting evolueert.

Je hebt de lat wel erg hoog gelegd. Misschien, maar met beter weer zou je nogenkele kilometers per uur kunnen winnen.Maar dat wil ook zeggen meer risico’snemen en jezelf in gevaar brengen.

Stelt je dat gerust dat je nog bang bent op zee? Absoluut. Ik ben een mens. Een mens die zijnmachine bijna volledig beheerst. Maar hetwater, dat is een ander paar mouwen…

Wanneer zal je ophouden? Surfen is één van de weinige sporten waar-in een veertiger een jonge dertiger kan klop-pen. Daarom doe ik het nog altijd. Maar ikmoet toegeven dat mijn leeftijd me tochdwingt om voorzichtiger te zijn. De hersensvolgen goed, maar het lichaam soms watminder. Maar zolang ik kan, doe ik voort.Wat zou ik trouwens anders doen?

YANNICK AGNEL

Deze getuigenis is in feite een terugblik. Toen we Yannick Agnel ontmoetten, was hij nog volop bezig met zijn Amerikaanse avontuur in Baltimore. Sindsdien kampte de zwemmer uit Nîmes met een rendementsverlies en presteerde hij onder zijn niveau. Teleurgesteld besloot de man met twee gouden olympische medailles en drie wereldkampioentitels om naar huis terug te gaan. Maar toen onze verslaggever Raphaël Godet met hem sprak, was Yannick nog overtuigd

dat hij dankzij de fighting spirit van Uncle Sam nog sterker en groter (en hij is al 2,02 meter lang!) zou worden dan ooit. Er zijn van die hardnekkige mythes!

opgetekend doorRaphaël GODET

“Ik mis Frankrijk”Getuigenis

Yannick, we willen nu echt graag wetenwat voor iemand Bob Bowman is. (lacht) Het loopt gesmeerd met hem! Ikben nu gewend aan zijn methodes, zijnopvattingen. Het is een coach met eensterk temperament en dat heb ik graag.

Waar werken jullie precies aan? We werken aan de waterposities, hoe jebijvoorbeeld best je hoofd houdt. Ik moetnog vorderen op dat vlak.

Hoe zien je dagen eruit? Ik sta elke dag om zes uur op. Ik heb eeneerste training van 7 tot 9 uur. Daarna gaik naar huis en doe ik een lekker dutje.Soms slaap ik twee uur lang, kwestie vante overleven (lacht). Dan is het weer tijdvoor een volgende sessie in het water, van14 tot 16 uur. Van 16 tot 17 uur doe ik spier-oefeningen.

En dat gaat zo elke dag? Ja, elke dag.

Hoeveel kilometers in het water is dat? Iets minder dan tien (rekent)… ik zou zeg-gen tussen zeven en acht kilometer.

Hoe zijn de installaties ginder inBaltimore?Praktisch, zou ik zeggen. Je hebt alles bijde hand. Dat ze ook ‘trendy’ zijn zoals deAmerikanen zeggen, maakt ons nietzoveel uit.

mijnsport22

Het voordeel is dat je te voet naar je werk kan … Klopt, ik ben in welgeteld vier minuten aanhet zwembad. Dat is handig. En eerlijkgezegd, het is meegenomen dat je ’s och-tends zo lang mogelijk kan blijven liggen.Dat is pas een verkoopsargument! (lacht)

Michael Phelps bracht zijn hele carrièredoor in Baltimore, met Bob Bowman aanzijn zijde. Kom je hem soms tegen? Ja, we zien elkaar soms. Maar als hij naarhet zwembad komt, is dat om te ontspan-nen, gewoon wat baantjes trekken. Hij wilin vorm blijven. Soms nodigt hij mij ook bijhem thuis uit.

Baltimore, dat is zwemmen, maar ook deRavens, het NFL-team (National FootballLeague). Ga je naar de wedstrijden? Nee, nog altijd niet. Ik zal op het volgen-de seizoen moeten wachten. Sinds ik in deVS ben is het zwembad, zwembad ennog eens zwembad!

Je doet inderdaad niets anders dan leng-tes afleggen. Word je dat nooit moe?

Ik moet toegeven dat ik me somsafvraag waarom ik dat doe. Dat is men-selijk. Zwemmen is vrij eentonig. Dus hebik soms twijfels, zoals iedereen. Maardat gaat snel voorbij omdat ik weet wathet doel is. Dus blijf je zwoegen, maar jemoet volhouden. Op de Spelen of dewereldkampioenschappen zwemmen

besef je dat al die uren training en al dieoffers de moeite loonden. Daar ben ikecht van overtuigd!

‘

Zoveel uren lengtes afleggen…en dan winnen!

Gouden medaille op de OS van Londen, op de 200 m vrije slag en de 4 x100 m.

Ik moet toegeven dat ik me soms afvraag waarom ik

dat doe. Dat is menselijk.Zwemmen is vrij eentonig. Dus heb ik soms twijfels,

zoals iedereen.

Dossier H2O 23

24 mijnsport

Je komt terug naar een Frans zwembadvoor de nationale kampioenschappen.Sta je te springen? Een beetje wel. Dat zal vreemd zijn. Ik gageregeld naar huis, maar enkel om mijnouders en vrienden te zien. Dit keer zal hetvoor een wedstrijd zijn.

Ben je er klaar voor?Ja, geen probleem! Ik heb me goed voor-bereid.

En in augustus volgen dan de Europesekampioenschappen in Berlijn. Waar mikje op? Toch wel een stuk of zes medailles. Maaralles zal afhangen van de kampioen-

schappen van Frankrijk en van de kwalifi-caties.

Nu je hier bijna een jaar bent, wat is vol-gens jou het grootste verschil tussenFrankrijk en de Verenigde Staten? De mentaliteit, de denkwijze van de men-sen … (denkt na). En het eten ook!

Wat bedoel je? Schandalig vind ik het. Als Fransman houik van lekker eten, maar hier is het een culi-naire ramp. Ik meen het.

Wat doe je dan? Gelukkig is er vlak naast het zwembadeen supermarkt die bioproducten ver-

koopt. Daar doe ik dagelijks mijn inkopen.

Wat eet je om vol te houden? Veel roereieren voor de eiwitten, bacon,worsten. Ik eet zeer veel vruchtenslaatjesOok heel wat muffins, daar ben ik dol op.Maar schrijf dat niet op, want als Bowmandat leest, ga ik eraan! (lacht).

Kook je zelf ook? Nee, niet echt. In die biowinkel zijn er veelkant-en-klare gerechten. Dat is echt praktisch.

Als je aan Frankrijk denkt, wat mis je dan het meest? Mijn familie en mijn vrienden. Er iseen tijdsverschil van zes uur, datmaakt de communicatie soms moei-lijk. Maar het lukt wel, met Skype ende sociale media.

Volg je wat er in je thuisland gebeurt? Natuurlijk. Sinds enkele jaren heb ik degewoonte om elke ochtend de kranten telezen. Als ik dus aan het zwembad aan-kom, heb ik alle info al. Ik weet dus meest-al hoe het zit in Frankrijk. Ik heb het danniet alleen over de sport, ook de politiekinteresseert mij erg.

Dossier H2O

In goede handen voor een (duidelijk ontspannende)massage, tijdens de Austin Grand Prix in Texas.

Vandaag is Bowman vanhet toneel verdwenen.

Het grote verschil tussenFrankrijk en de VerenigdeStaten? De mentaliteit, de denkwijze van de mensen…En het eten ook!

Haast je naar onze nieuwe websiteWWW.MIJNSPORTMAGAZINE.BE

Schrijf je in op onze newsletter…en volg ons op de sociale media

facebook.com/monsportmagazinetwitter.com/monsportmag

instagram.com/monsportmagazine#

IK BEN WATER RESPONSABLE! …

26 mijnsport

LANGS HET WATER… Het idee kwam van Bernard Crépel,vroeger lid van het Franse bultski-team, enAlbert Delègue, het intussen overledenFranse topmodel. Allebei zijn ze bezetenvan bergen en oceanen. En dus beden-ken ze een event om de sport – en de

sporters – meer in de media te brengen,maar met de bescherming van het waterals rode draad. Zo ontstaat in 2009 ookde eerste ‘Odyssée du Flocon à laVague’, in het hart van de Pyreneeën. Hetprincipe: de genodigde atleten volgende weg die een waterdruppel aflegt. De

route vertrekt in de besneeuwde bergen,volgt de loop van de rivieren, tot in dezee. Onderweg wachten zeer diverseproeven, van een tochtje met eenPolynesische prauw tot een nachtelijkeoriëntatieloop, langs stand-up-paddle ofeen via ferrata.

Nolwenn PATRIGEON

In deze 21ste eeuw kunnen we het niet langer negeren, water is een levensmiddel dat beschermdmoet worden. Sinds 2009 maakt de vereniging ‘Du Flocon à la Vague’ er haar stokpaardje van.

Elke dag levert ze strijd om daar ieder van ons bewust van te maken, zodat wij ons waterverbruikzouden verminderen. Het is een pedagogische en milieuroeping, maar zonder het moraliserende

vingertje dat kan afschrikken. Hier is de aanpak ‘think positive’, gebaseerd op sport en pret. Speel het spel dus mee en word ook Water Responsable!

En jij?

27Dossier H2OEEN WATERBRIGADE ALS GEEN ANDER Van meet af aan sluiten grote namen uitde sport zich aan bij het doel van de ver-eniging. Zij zetten hun bekendheidgraag in voor het project. MathieuCrépel (wereldkampioen snowboar-den) en Bixente Lizarazu (wereldkampi-oen voetbal in 1998 en tussendoor uit-stekend surfer) waren de eerste.Vandaag nemen er heel wat deel aandeze ‘Odyssée’ die symbool staat voorde organisatie. Huidige ambassadeurszijn onder meer Tony Estanguet, MarcLièvremont, Raphaël Ibanes, Paul HenriDelerue, Ophélie David, Guy Forget,Luc Alphand… en nog veel andere meteen indrukwekkende staat van dienst!Deze toppers voelen zich duidelijk aan-gesproken door de zaak, want denatuur en de natuurelementen horenmeestal onlosmakelijk bij de disciplinesdie ze beoefenen. Ze nemen hun rol

trouwens allemaal erg ter harte. Zetekenden het Water ResponsableCharter, berekenden hun eigen H2O-afdruk en communiceren het hele jaardoor over dit thema aan het grotepubliek. Soms gaan ze naar scholen, ofnaar bedrijven. De ‘Odyssée du Floconà la Vague’ is dan wel een sportgebeu-ren, maar wil vooral ook informeren.

OM DE TOEKOMSTIGE GENERATIES BEWUST TE MAKEN In de steden waar de tocht vertrekt enaankomt, is telkens een gratis animatie-dorp ingericht. Daar kan iedereenterecht voor ludieke en didactischeworkshops. Maar er worden vooralgrote middelen ingezet om de jongerenin de scholen te sensibiliseren. Er is eenonderwijsluik uitgewerkt om uit te leg-gen waar en hoe minder water kangebruikt worden. En natuurlijk ook hoe

minder vervuilen. In het schooljaar2013-2014 trok de vereniging naar der-tig klassen van het basisonderwijs, tiencollege- en tien lyceumklassen. Datkomt neer op meer dan 2000 scholie-ren die zo voor het thema werdengesensibiliseerd. Ze werkt ook in bedrij-ven, om opleidingen aan te bieden omde relatie met water te verbeteren en deH2O-balans op te maken. Deze is trou-wens ook beschikbaar voor particulie-ren op internet en er is zelfs een appvoor smartphone.

REËEL EN VIRTUEEL WATER Hoe Water Responsable worden? Heelmoeilijk is het niet. Eerst is het zaak om tebeseffen dat er zoiets als een ‘verborgenwatercyclus’ bestaat. Deze cyclus is niette zien, maar wel nodig voor de produc-tie van voedingsmiddelen, textiel, multi-mediaproducten, … Momenteel wordt

De genodigde atleten volgen de weg die een waterdruppel aflegt. De route vertrekt in de besneeuwde bergen, volgt de loop van de rivieren, tot in de zee.

28 mijnsport

De middelen die de Odysséeopbrengt, maken mogelijk om driedoelen te steunen: • de financiering van de pedagogi-sche acties van de vereniging in hetkader van het Water Responsableprogramma (ongeveer 1.000€/jaarvoor een klas);• zuiverende jerricans kopen voorAfrikaanse gezinnen die geen toe-gang hebben tot drinkbaar water; • steun verlenen aan de slachtof-fers van de overstromingen in dePyreneeën in juni 2013 (een actiedie moet geactualiseerd worden nade vreselijke zomer 2014!). www.dufloconalavague.org

Laat je hart spreken

Emmanuelle Joly (surf) op de tokkelbaan.

Mathieu Crépel (snowboard), één van deeerste die zich voor de vereniging inzette.

Thomas Lievremont (rugby) en de kinderen.

Een gemotiveerde zanger tussen de sporters: Christophe Willem.

het dagelijks reëel waterverbruik van éénpersoon in Frankrijk of België op 150 litergeraamd (om te koken, te wassen, hethuis schoon te maken, enz.). Voor het ‘vir-tueel’ water is dat 4000 liter. Een gids vande vereniging (er is ook een digitale ver-sie) geeft tips om beide hoeveelheden teverminderen. Enkele voorbeelden: tweekeer minder vlees eten zou het virtueelwaterverbruik met 45% verminderen, hetgebruik van debietregelaars in eenwoning verlaagt het rechtstreekse ver-

bruik met 55%. Wie dit concept van reëelen virtueel waterverbruik onder de knieheeft, kan het makkelijk dagelijks toepas-sen. Bereken eerst je waterverbruik op desite www.empreinteh2o.com of downlo-ad de smartphone-app om je H2O-afdruk te bepalen. Dat is een goedbegin. Dan moet je alleen nog volhou-den, de boodschap overbrengen bij jevrienden, familie, collega’s… en je zalzeer zeker een Water Responsable bur-ger worden!

Deze toppers voelen zich duidelijk aangesproken door de zaak,want de natuur en de natuurelementen horen meestal

onlosmakelijk bij de disciplines die ze beoefenen.

29Dossier H2O 29

TROPHÉE MER MONTAGNE

Het idee is van de beroemde zeiler EricLoizeau, vroeger teamgenoot van Tabarly. Hijroept in 1994 deze informele wedstrijd in hetleven. Zijn hoofddoel is heuse legendes uittwee werelden bij elkaar brengen. Tijdens devier dagen van de ‘Tropheé’ moeten de geno-digde ‘sterren’ een reeks proeven afleggen diehun sportief instinct zal prikkelen. Nog een vastgegeven van de edities is dat elk team telkenseen M/V van de zee en van de bergen telt. Bijdit duo hoort sinds tien jaar een kind van hetorganiserende station, kwestie van de lokalebevolking aan te spreken en te motiveren omde deelnemers te komen aanmoedigen.

LE CORBIER ALS THUISHAVENSinds 2014, het jaar van de 20ste verjaardag,onthaalt Le Corbier de vrolijke bende van deTrophée Mer Montagne. Deze dynamischestad met haar vele infrastructuren ligt in het op

drie na grootste gebied met verbonden skipis-tes van Frankrijk, Les Sybelles. Dit telt 310 kmpistes van 1.150 tot 2.620 meter hoog. Dezewinter is een grote nationale trots peter van hethele gebeuren: Jean-Noël Augert, wereldkam-pioen slalom in 1970 en houder van drie kris-tallen globes (1969-71-72). Deze grote zeilfanpast helemaal bij de geest van de Trophée.

ALLEEN MAAR MOOI VOLK Een greep uit de aangekondigde deelnemersvoor 2015: skippers Eliès, Gabart en LeBlevec, de mooie Clémentine Lucine, die vijfkeer bekroond werd in waterski, mountainbi-ker Damien Spagnolo, skiër Jean-Pierre Vidalen olympische medaillewinnaar dubbelkajakFranck Adisson. En natuurlijk ook de veelzijdi-ge Luc Alphand en Aurélien Ducroz. Nadatde eerste de wereldbeker alpineskiën op zijnnaam schreef, won hij ook de Paris-Dakar met

het fabrieksteam Mitsubishi. Aurélien was nogniet tevreden toen hij twee keer de FreerideWorld Tour won en schittert nu ook in zee-racen. Op 3 november staat hij aan het ver-trek van de 11de non-stop zeilwedstrijdTransat Jacques Vabre met een Class40 en inde kleuren van de Race For Water, een orga-nisatie die zich inzet voor het behoud van hetwater en de oceanen.

EEN ZEER VOORDELIG ARRANGEMENTNu nog het belangrijkste: de data van de TrophéeMer Montagne 2015. De wedstrijd loopt vanzondag 25 tot woensdag 28 januari. Voor degelegenheid biedt Le Corbier een zeer voorde-lig pakket aan met een forfait van zes dagen,overnachting en VP-toegang. Info en reserve-ren op www.le-corbier.com en surf natuurlijkook eens op www.trophee-mer-montagne.comvoor de volledige deelnemerslijst.

Ze hebben niet dezelfde filosofie en ook niet hetzelfde doel, maar de ‘Trophée Mer Montagne’ en de ‘Odyssée du Flocon à la Vague’ willen allebei atleten samenbrengen die zowel uitblinken op het water als in de bergen. Eric Loizeau

Tijdens de vier dagen van de Tropheé moeten de genodigde sterren een reeks proeven afleggen die hun sportief ‘instinct’ volop zal prikkelen.

Enige gelijkenis...

Enkele weken geleden onthulden wij op onze website de foto’s die de redactie selecteerde om voor te leggen aan de jury. Hier zijn nu de resultaten van deze wedstrijd, waarvoor we

meer dan 300 foto’s kregen, soms van zeer hoge kwaliteit.

30 mijnsport

De winnende foto’s

Ophélie Anna Aurélien

Thomas Cédric Nicolas

Eerst en vooral, de zes atleten waaruitonze topjury bestond:

Ophélie David (skicross, Frankrijk)

Anna Frost (trail, Nieuw-Zeeland)

Aurélien Ducroz (freeride ski en zeilen, Frankrijk)

Cédric Dumont (basejump en wingsuit, België)

Thomas de Dorlodot (paragliding, België)Nicolas Favresse

(bergbeklimmen, België)

FOTO 1

31PixPages

De winnende foto’s DE TOP-15 VAN DE JURYDe juryleden moesten aan elke foto uit onze selectie een score op 20 geven, volgens hun eigen criteria, om zo tot een totaal op 120 te komen (elementair, mijn beste Albert, 6 x 20 = 120)…

De top-15 van de jury, na samentelling van de scores:foto 1 H 1e Sylvain Cochard (104/120)foto 2 H 2e Vincent Rocher (96/120)1

foto 3 H 3e Sylvain Cochard (95/120)2

foto 4 H 3e ex æquo Sam Quintelier (95/120)foto 5 H 5e Albane Eichenberger (91/120)foto 6 H 6e Jean-Pierre Baralo (90/120)foto 7 H 7e Vincent Rocher (87/120)foto 8 H 8ste Clément Berchet (84/120)foto 9 H 9e Aurèle Nicolet (83/120) foto 10 H 10e Sylvain Cochard (82/120)foto 11 H 10e ex æquo Yves-Alain Enndewell (82/120)foto 12 H 12e Marie-Anne Bols (79/120)foto 13 H 12e ex æquo Nicolas Arkipoff (79/120)foto 14 H 14e Vincent Rocher (78/120)foto 15 H 15e Cyril Heurtault (71/120)

DE FACEBOOK TOP-6 Tegelijk konden onze lezers hun favoriete beelden kiezen via Facebook. De rangschikking volgens deze stemming verschilde wel wat van het klassement van onze sterrenjury. Dit is de online top-6.

foto 2 H 1e Vincent Rocher (850 likes)foto 16 H 2e Yves-Alain Enndewell (346 likes)foto 17 H 3e Bastien Perez (340 likes)foto 3 H 4e Sylvain Cochard (176 likes)foto 18 H 5e Jeroen Simoens (115 likes)foto 19 H 6e Florian Colley (71 likes)

(1) Omdat Vincent Rocher de Facebook-stemming won, laat hij dusde tweede plaats van de jurystemming over aan Sam Quintelier.(2) Sylvain Cochard laat de derde plaats van de jurystemmingover aan Albane Eichenberger, omdat hij al in dezelfde rangschikking stond met een andere foto. Erg knap, Sylvain!

FOTO 2

FOTO 4

FOTO 17

FOTO 5

FOTO 16

32 mijnsport

FOTO 3

FOTO 6

FOTO 7

FOTO 8

FOTO 10

FOTO 9 FOTO 11

FOTO 12

FOTO 13

FOTO 15

FOTO 19

FOTO 14

FOTO 18

33PixPages

EERSTE PRIJSSylvain Cochard en Vincent Rocher • Een verblijf van een week voor 4personen in een tweekamerappar-tement voor 4/5 personen of ineen studio voor 4 personen in deRésidence of de Village Club Pierre& Vacances, naar eigen keuze• Een Sony Xperia Z1 smartphone• Een zonnebril naar keuze uit hetJulbo gamma.

TWEEDE PRIJSSam Quintelier en Yves-Alain Enndewell • Een zonnebril naar keuze uit hetJulbo gamma • Salomon bagage (een MountainLife trolley en een Revo rugzak voorde ene, een XL sporttas en een tas metwaterdichte neopreentype bekledingvoor de ander).

DERDE PRIJSAlbane Eichenberger en Bastien Perez • Een zonnebril naar keuze uit hetgamma Julbo.

See you next year !Wij werken nu al aan de voorbereiding van de mijnsportPhoto Awards 2.0, met nogmeer geschenken, nog meerwinnaars … Maar ssst … Meerdaarover tegen eind dit jaar.

Wie wint wat?

34 mijnsport

TUSSEN PAU EN HAUTACAM…

Nog vóór de profs trappen op het parcours van de Ronde van de Frankrijk, in zowat dezelfde omstandigheden … daar droomt elke sportrenner toch van. Ja, maar op de weg tussen droom en

werkelijkheid wachten enkele reuzen – Tourmalet en consoorten – die zich niet zomaar gewonnen geven.Zonder voorbereiding is het een hopeloze zaak of toch een heel karwei. Eens te meer zullen zowat

2000 dromers het bijltje erbij neer moeten leggen!

Paul CHANCE

(*) Leuke woordspelin-gen die ontleend zijnaan de kronieken diewielerjournalist AntoineBlondin tussen 1954en 1982 publiceerde.

De reuzen van de aftocht*

De ‘Etape du Tour’ 34Review Anjou Vélo Vintage 39De DOD van Daudet 44Millet Expedition Project 47De ‘Tor des Géants’ 48 Running in the City 52Portret van Syndiély Wade 54Najaarshopping 57Speleologie met Barnabé Fourgous 60Richard Parks heeft het nooit koud! 64

Blijven gaan!

35On the MoveOnze correspondent wilde zich wel eens aandie zeer gegeerde ‘Etape du Tour’ wagen (datis gewoon de gedeponeerde naam). Dit bra-vourestukje is enkel weggelegd voor de gepa-tenteerde liefhebbers. De grote voorwaarde iswel een serieuze training vooraf. Want dezeeditie 2014 deed de reputatie van de 21 vori-ge alle eer aan. En dat wil wat zeggen!

MET DE BLOEM IN HET GEWEERHet was een flink uitgedunde bende* diede eindstreep haalde op de hoogtes vanHautacam. Ze vertrokken met meer dan11.000, ze kwamen met 8.453 aan.Minder dan vijf uren voor de eerste: ouderotten of neoprofs met flukse benen. Meerdan elf uren voor de laatste, met iets

zwaardere benen. De eerste helft is(bijna) vlak en (omzeggens) droog.Daarna gaan de hemelsluizen open*boven het peloton. Van aan de voet vande Tourmalet zijn buien, kou en mist hetdeel van de stoere klimmers op dezeroute die er altijd bijhoort, al 79 keer sindsde wedstrijd in 1903 in het leven geroe-pen werd. Dit jaar was de challenge vanformaat: hoe onder bakken water vaneen comfortabele 20 graden overgaannaar amper zes graden, op zomaareventjes 2.115 meter hoog? “Wie fietst,moet zich aan het weer kunnen aanpas-sen. Dat is een kwestie van ervaring. Ikheb mensen gezien die de Tourmalet

afreden in korte mouwen” betreurt Jean-Baptiste Wiroth, die actief is in het net-werk van de WTS-The CoachingCompany. “In dergelijke omstandighe-den smeer je best geen verwarmendeolie op je benen, draag je een helmonder je helm, een jasje tegen de regen,lange mouwen of overmouwen. De

meeste goed voorbereide deelnemershaalden de finish van de etappe, maarveel andere moesten het erbij laten, dooreen gebrek aan fysieke conditie of tech-niek.”

HET STALEN ROS HEEFT ZO ZIJN WILLETJE 148 kilometer aanpakken, waarvan meerdan 30 km met een hoogteverschil vanmeer dan 7%? Dan wordt het debutanten-bal een requiem voor het peloton*. Meteen gemiddelde fiets moet je op 3 tot 4 uurrekenen. Grapjassen blijven dus beterweg. ”Met minstens twee zeer doelgerich-te trainingen per week is het haalbaar: een

22ste editie, zondag 20 juli• 148 km tussen Pau en Hautacam• Twee grote moeilijkheden: de colvan de Tourmalet (17,1 km met eengemiddeld hoogteverschil van 7,3% -hoogte 2.115 meter) en de eindklimnaar Hautacam (13,6 km met eengemiddeld hoogteverschil van 7,8%) • 13.000 ingeschreven deelnemers,meer dan 11.000 vertrekkers en 8.453 finishers• Gemiddelde leeftijd: 45 • 94 nationaliteiten, 40% buitenlanders• Etappe die het peloton van beroeps-renners aflegt op donderdag 24 juli

De ‘Etape du Tour’, versie 2014

Met een gemiddelde fiets moet je op 3 tot 4 uur rekenen. Grapjassen blijven dus beter weg!

36 mijnsport

korte sessie in de week die bestaat uit inter-valtraining, en een sessie in het weekenddie alsmaar langer wordt naarmate de rennadert.” Als de technische basis niet veelvoorstelt, is een stage altijd nuttig. Kwestievan beter te leren sturen, de versnellingen tegebruiken, een afdaling onder de knie tekrijgen en zelfs te eten… Dat is het receptvan Jean-Baptiste Wiroth die het voorbeeldzou geven door te eindigen op een zeereervolle 1.491ste plaats.

EEN WIJZE BESLISSING 2.115 meter hoog op de Tourmalet zagensommigen de col niet meer zitten*. Ze staptenliever af dan de afdaling te wagen. Het waseen wijze beslissing. Het aantal vallen was nietmeer te tellen op deze vochtige glijbaan.Remmen, draaien, in het wiel hangen… dat leerje niet in een handomdraai. Wie echter in de24 uur vóór de rit nog eens extra oefende, ver-mijdt teleurstellingen. Zo weet je lichaam ookwelke inspanningen het wachten. En de laatste

(inspanning) was niet de minste: de klim die welkorter maar nog steiler gaat, naar Hautacam.

Alvorens kennis te nemen van het tracé vande ‘Etape du Tour 2015’ in oktober moetende veertigers – de hoofdmoot van het pelo-ton - zich goed voorhouden dat het niet vol-staat om het hoofd te buigen om er als eenechte renner uit te zien. Om de kelk van deoverwinning te smaken* moet aan heel watmeer eisen voldaan worden!…

37

“Het zwaarste was de Tourmalet, 17 km aan een stuk in de regen, mist en kou. Deafdaling was verschrikkelijk! We verloren minstens 10 minuten om dan nog naarHautacam te klimmen. Hoe ik mij heb voorbereid? Ik heb 6000 kilometer op deteller staan sinds het begin van het jaar, met 4 tot 5 sessies per week, waaronderuitstappen met nuchtere maag, maar ook met spieroefeningen en zaaltrainingen.”Pascal Billot (Nice), eindigde 2.549e

“Ik doe de ‘Etape du Tour’ mee als training voor de triatlon van de Alpen, die ein-digt met de beklimming van Alpe d’Huez. Ik heb opgegeven aan de voet vanHautacam, omdat ik mezelf liever wilde sparen voor mijn ander doel. Ik schaafmijn lichaamsconditie bij in cycli van drie intensieve weken, gevolgd door eenweek waarin ik actief op krachten kom.”Joseph - Joe - Ghazal (Parijs), niet gerangschikt

“De ‘Etape du Tour’ is al drie jaar mijn jaarlijks doel. Ik begin met mijn training injanuari. Ik rijd 3 tot 4 keer per week uit, wat maakt dat ik aan de start kon komen met3600 kilometer in de benen. Maar toch denk ik niet dat ik een bergetappe van 180tot 200 km zou aankunnen. Dat is waarschijnlijk letterlijk te hoog gegrepen voor mij.” Bernard Livet (Nice), eindigde 5.729e

“Ik krijg tien maanden per jaar begeleiding van een coach. Voor de hoogtever-schillen die we niet hebben in het noorden, werk ik vooral aan mijn kracht en snel-heid. Om mij aan de bergen aan te passen, heb ik midden mei een stage gedaanin de Ventoux, en een week vóór het evenement nog één in de Cévennes.” Patrice Sanso (Rijsel), eindigde 7.210e

Zij waren erbij…

De meeste goed voorbereidedeelnemers haalden de finishvan de etappe, maar veelandere moesten het erbijlaten, door een gebrek aanfysieke conditie of techniek

On the Move

Wordt Saumur stilaan een pelgrimsoordvoor fietsers? Het is als snuffelen in dedoos met fietsherinneringen van opa. DeAnjou Vélo Vintage herinnert ons aanenkele heilige principes. Dat het stalenros onsterfelijk en universeel is bijvoor-beeld.

HIPHOP, ZEI U? Om deze uitgave 2014 nog specialer temaken, werden drie extra vondsten toe-gevoegd aan de intussen bekende toch-ten, retrobeurs, animatie en andere festi-viteiten in plunjes van toen: de criteriums,de battles en een raid van 150 km. Deeerste zijn een remake van de vroegere

dorpskoersen in lus, om de trui goed telaten zien (de ‘draaimolens’ zoals ze inhet fietsjargon heten). Het regent pijpen-stelen, maar toch gaan enkele getrou-wen de strijd aan om een jeroboamBouvet Ladubet te winnen en een kus vanMiss Maine et Loire te krijgen… wat tochniet niks is! De battles zijn op de confron-

39On the Move

De Anjou Vélo Vintage brengt ons hoofd op hol! Tegen een achtergrond van jazz en java fietst de vierdeeditie een ander tijdperk in, op een ander ritme. Deze ‘retro’ afspraak maakt komaf met het hokjesdenkenin de wielersport en voegt er alle gezichten van samen “als een puzzel”: van de aarzelende beginner totde geroutineerde sporter, via de verzamelaar en de aanhanger van de fixie, zonder de ‘gewone’ wieler-toerist te vergeten. Zo krijg je wat volk bijeen, dit jaar waren er 3500 deelnemers. We hebben ze geteld!

Paul CHANCE

ANJOU VÉLO VINTAGE

Spiegel van de wielersport

Het gegroepeerd vertrek van de drie tochten: een peloton van 3.400 deelnemersdat zich meer dan 15 minuten lang zal uitrekken!

mijnsport

taties tussen hiphoppers geschoeid. Datworden hier duels tussen fietsers ophometrainers, een nieuwe trend in destad. En er werd vrolijk op los getrapt opde vooravond van de wedstrijd in hetcentrum van buurstad Angers. Een derdenieuwigheid is een lange fietsraid van150 km, waar een kleine honderdrasechte sportievelingen aan deelna-men. Zij kropen in de huid van de eerstevelocemen uit de jaren 1870, die wildenbewijzen hoe sterk hun machines welwaren door heel wat kilometers te vre-ten. ”De meeste mensen die niet met hetrijwiel rijden, denken dat dit een zeer ver-moeiende oefening is (…). Er moet aan-getoond worden dat er met de tweewie-ler aanzienlijke afstanden kunnen afge-legd werden die veel minder vermoeiendan voettochten, en in veel korteretijd.”,stond te lezen in ‘Le VélocipèdeIllustré’, een wielertijdschrift uit 1889. Datgeldt trouwens vandaag nog.

RÉTRO MA NON TROPPO !“Hier komen alle soorten fietsen aan bod,niet enkel racefietsen”, horen we van eenenthousiaste Paul Baruzzo die zelf met eenmuseumstuk rijdt: een Jean-Baptiste Louvetuit 1927. Aan de start van de retrorit van150 km wordt hij aangemoedigd dooreen gekostumeerde familie die twee uurlater de 30 km zal afleggen op één van de

Deze broze machine kent zijn gelijke niet om terug te gaan in de tijd! Ze doet ons altijd terugdenken

aan ons eerste getrap, toen we kind waren.

40 mijnsport

De Rollapaluza: sprints van500 meter op vaste fietsen.Ze deden het stadscentrumvan Angers volop bruisen. Ook fan van de Grand-Bi?

Eerst dit: 3.500, het aantal deelne-mers aan één van de vier parcours(2.049 voor de ‘Découverte’ van 30km, 1.101 voor de ‘Balade’ van 55km, 260 voor de ‘Rando’ van 90 kmen 90 voor de ‘Rétro’ van 150 km).79: het aantal vertegenwoordigdedepartementen, waaronder Île de laRéunion.17: het aantal nationaliteiten in hetzadel, waaronder Japan.56: het aantal gemeentes dat bijhet hele gebeuren betrokken was.450: het aantal personen dat voorde organisatie werd ingezet.

Enkele cijfers…

De jonge fixies zijn ookvan de partij. Er

werd een criterium voor hen voor-

behouden.

“Op een Grand-Bi kan ik hellin-gen tot 6% aan! De afmetingenvan de wielen? Net als de fietsfra-mes verschillen ze naargelang degrootte van de gebruiker, van 48tot 57 inch diameter”, verteltMarco met een guitige blik terwijlhij zijn reus door enkele avontu-riers laat uitproberen. De voor-wielen met een diameter van 1,20m tot 1,54 m geven een idee vanhet broze evenwicht waardoor ditvreemde rijwiel maar een kortbestaan beschoren was in de wie-lergeschiedenis. De ‘Grand-Bi’zou geboren zijn in Engeland, nade oorlog van 1870. Iets meerdan tien jaar later zou de bekendetweewieler hem vervangen.Replica’s van deze nog altijdopzienbarende machines wordengefabriceerd door ambachtslie-den en bereden door ferventeaanhangers zoals Marco, die nietaarzelt om aan te schuiven naasttegenstrevers met gloednieuweop en top koolstof tuigen. Vancontrast gesproken!

Een les Grand Bi legt de lat hoog...

600 fietsen van vóór 1987, die de organi-sator restaureerde en ter beschikking stelt.Wat verder bouwt Louis Rustin, achterklein-zoon van Louis-Désiré Auguste Rustin – uit-vinder van de beroemde Rustine – zijnstand op, naast deze van de Brookszadels, van Solex en van de Pashley fiet-sen… Of hoe deze bijeenkomst op de vre-dige oevers van de Loire nieuw aan oudkoppelt. En dat spreekt ook jongeren aan!Dit jaar sloot de onstuimige ‘fixie’ gemeen-schap zich aan bij de gezinnen, toeristen,verzamelaars en andere aficionado’s vanhet rijwiel. Ligt de toekomst van de fiets inzijn verleden? Dat is een pertinente vraag!Veel organisatoren van fietswedstrijdenhebben het moeilijk om hun schaapjes bij-een te krijgen, terwijl de Anjou VéloVintage verschillende gemeenschappenbij elkaar brengt en vernieuwt door te put-ten uit zijn geschiedenis. ”Het is een (retro-)ontdekking van de fiets, anders dananders”, besluit Thierry Gintrand, directeurcommunicatie bij de ‘Conseil général’ enGO van de Anjou Vélo Vintage.

Ja, ja, die geliefde fiets doet ons altijdterugdenken aan ons eerste getrap, toenwe kind waren. Fietsen in het spoor vankampioenen met de eigen droom in hethoofd, zondagse uitstappen met het helegezin, al peddelend ongekende schattenvan ons erfgoed ontdekken … Dezebroze machine kent zijn gelijke niet omterug te gaan in de tijd!

De Anjou Vélo Vintageherinnert ons aan enkele heilige principes. Dat het stalen ros onsterfelijk en universeel is bijvoorbeeld.

41On the Move

“Is het een PX10?” werpt een Engelse wielrenner me toe van op een caféterras.Over enkele minuten start het kampioenencriterium waaraan ik deelneem, naastoude glories van het peloton. Die Britten weten echt alles over het stalen ros. Hetis daar dan ook een koninklijke traditie. De Peugeot PX10 is en blijft een referen-tie in de wielerwereld! Hij werd in de jaren ’60 en ’70 gebruikt door de PeugeotBP ploeg en heel wat grote namen zaten op zijn zadel: Eddy Merckx, WalterGodefroot, Bernard Thévenet, Tony Bracke, Roger Pingeon, om maar enkele tenoemen. Maar als we de tweewieler van dichterbij bekijken is de PX10 die speci-aal voor dit evenement uit het museum gehaald werd, in feite de PY10 CP uit 1978.De wedstrijddienst van Peugeot maakte dit model speciaal voor de beroeps ofparticulieren die een topfiets op maat zochten. Helaas volstaat een kampioenen-fiets niet om van een anonieme fietser een galasprinter te maken. Tussen de wolk-breuken door zet mijn PY10 alles op alles om derde te eindigen achter twee niette kloppen Bianchi’s. Ik moet wel vermelden dat David Moncoutié, die zich nogmaar pas terugtrok uit het peloton, zo elegant was om zich niet in de strijd te gooi-en. Régis Delépine, winnaar van Bordeaux-Parijs in 1974 en van enkele touretap-pes in 1977, en Roland Berland, tweevoudig kampioen van Frankrijk (1968-1980),hadden “vandaag geen goede benen”, zoals de vroegere commentator van TF1,Daniel Pautrat, zou gezegd hebben. En dus kan ik met de bronzen medaille naarhuis, met wat hulp van de omstandigheden… en van mijn Peugeot!

Dit is de kampioen!

De PY10 uit het Peugeot-museum:Reynolds 531 stangen,middenoptrekremmen van Mafac, trapstel vanStronglight, Simplex derailleurs…

42 mijnsport

Net als iedereen heb ik de doortrappers de voorbije jaren een nieuwelook zien krijgen. Ze zijn nu echt trendy geworden. Voor mij was datniet meer dan mode. Tot ik hoorde vertellen over de Anjou VéloVintage en me liet meetronen voor deze fantastische reis… in de tijd.

Maxime AUBERTIN

MIJN EERSTE

Anjou Velo Vintage‘

EEN ANDERE TIJDZondag 29 juni. Ik bied me aan voor detocht van 30 km. In mijn hoofd klinkt nog hetvrolijke ‘Mr. Sandman’ dat de zangeressenvan Cherry Swing zo engelachtig vertolkten

op de dansavond gisteren. Hier sta ik dan,omringd door dubbelgangers van Poulidor,Anquetil, Merckx, Hinault en Fignon. Ik galetterlijk enkele tientallen jaren terug in detijd. En dat bevalt me prima, zeker met de

charmante wielrensters die zich verkleed-den in Mistinguett of in pin-up uit de zestigerjaren … Kortom, hier speelt iedereen het spelmee, groot en klein, jong en minder jong.Het effect is verbluffend. De sfeer ook!

Wie meedoet aan de Anjou Vélo Vintageontmoet ook toffe mensen.

43On the Move

EEN LEKKER PARCOURSIn mijn plunje voor de gelegenheid stort ikme op de 30 kilometer. Dat wordt een dikuur trappen. Althans, dat denk ik. Want in

zijn ‘light’ versie lijkt de Anjou VéloVintage erg op een tocht vol leuke verras-singen. Van kastelen tot tussendoortjes,van wijngaarden tot kelders van lokaleproducenten, … iedereen vordert op heteigen ritme, houdt onderweg al eens haltvoor een mooie foto of een glaasje rooden enkele versnaperingen. Dit is gewooneen magische belevenis.

FIJNE ONTMOETINGENWie meedoet aan de Anjou VéloVintage ontmoet ook toffe mensen. Zoalsdat jonge stel met wie ik lunchte op deprachtige site van het kasteel van Brézé.Of die dame ‘van een zekere leeftijd’met wie ik een handvol kilometers langkletste, nadat we haar echtgenoot opeen grand-bi (met ongelijke wielen) kruis-ten. Of al die mensen die erg geïnteres-seerd leken in het fraaie rijwiel dat AnjouVélo Vintage me voor de gelegenheidhad uitgeleend. Zowel op het parcoursals tijdens de vele haltes die de organisa-tie had ingelast, had iedereen zin om deanderen deelgenoot te maken van zijn ofhaar geluk, passie, nieuwsgierigheid.Met hulp van wat wijn kan het feest ergfolkloristisch worden voor wie dat wil. Zohoorde ik mezelf plots “Allez Robert,allez Marcel… “ meezingen met eenbende jonge dertigers, verwijzend naar

‘Robert & Marcel’, de wijnbouwers bijwie we ons net hadden bevoorraad. Omnooit te vergeten!

Zeker weten, dit was niet mijn laatsteAnjou Vélo Vintage!

Hier speelt iedereen het spel mee, klein en groot,

jong en minder jong.Het effect is verbluffend.

De sfeer ook!

“Het verhaal van een ventje dat langs de grens

en de kuststreek liep, maar het was vooral

een gezamenlijk avontuur dat mij deed beseffen

dat Frankrijk een fantastisch land is.”

44 mijnsport

DE RONDE VAN FRANKRIJK

Precies twee jaar geleden voltooide de Franse beklimmer Lionel Daudet zijn heel eigen Ronde vanFrankrijk, de ‘Dodtour’. Bijna 10.000 kilometer legde hij af langs de grenslijn. Vijftien maanden lang trek-ken, zonder enig gemotoriseerd hulpmiddel: te voet, op de fiets, met de kajak, onder de grond, op zee ennatuurlijk, hoog in de bergen… Het ging uiteraard om de sport, maar ook om ontmoetingen en uitwisselin-

gen. Het hele verhaal legde hij vast in een boek en in vier tv-documentaires.

Eric VERSCHUEREN

in 465 dagen

Je neemt een kaart, je legt de vinger opFrankrijk en dan volg je met de ogen dehele omtrek van het land, langs Spanje,Italië, Zwitserland, Duitsland, Luxemburgen België … In zijn jeugd heeft LionelDaudet, één van de beste Franse berg-beklimmers van zijn generatie (2 keer‘Piolet d’or’ een soort van ‘goudenschoen’ voor bergbeklimmers), dat zekerzo vaak gedaan. Zo zetten kinderen dedromenkooi open en scherpen ze hundrang naar avontuur. Maar bij dit kind

bleef het idee kiemen. En wat moestgebeuren, gebeurde. Hij stortte er zichin. Eerst alleen, met de logistieke hulp vanzijn vrouw. Daarna kreeg hij soms hetgezelschap van enkele boezemvrien-den of stapte al eens een vreemde methem op. Vertrek op de Mont Blanc op 11augustus 2011, aankomst op hetzelfdesymbolische punt op 15 november 2012.De lus is rond. Tussen de twee liggen465 dagen ‘Dag Frankrijk’. Meer dan300 intensief actieve dagen, de rest

gevuld met de voorbereiding van wathem de volgende uren wachtte.

“BELGIË? HEERLIJK!”Het lijkt een spelletje, maar is dat hoege-naamd niet. Lionel Daudet wilde langsdeze omzeggens ongerepte kamlijnentrekken die vaak worden aangeduid alsgrenzen tussen twee landen die een zelf-de bergmassief delen. Hij wilde mensenontmoeten, zijn land beter leren kennen.De ideeën van gelijkheid, vrijheid en

45On the Move

Te voet, op de fiets, met de kajak, onder de grond, op zeeen natuurlijk op de toppen van de bergen.

46 mijnsport

broederlijkheid weer in de praktijk bren-gen, die volgens hem ”te veel mensenverwaarlozen of vergeten”. Proeven vande natuur en haar bewoners. ”DeDodtour was het verhaal van een ventjedat langs de grens en de kuststreek liep,maar het was vooral een gezamenlijkavontuur dat mij deed beseffen datFrankrijk een fantastisch land is.” Dat ver-klaarde Lionel Daudet bij zijn aankomst.

Het gaat in die trant verder als hij naarzijn mening over de Frans-Belgischegrens wordt gevraagd: “Het is erg afwis-selend, heerlijk gewoon. De Fransen ken-nen het uiteindelijk niet goed. Dat is jam-mer! Ik heb echt wondere plekken ont-dekt. De landschappen zijn mooi diversen ademen vaak geschiedenis. Op hetstuk dat ik aflegde met de MTB, te voet ofzelfs met een opblaasbare kajak heb ikprachtige groene kaders gezien en daar-naast nog heel fraaie getuigen van indus-trieel weefsel.”

GETROFFEN DOOR DE BLIKSEM Veel rusten was er uiteraard niet bij op detocht. Op de hoogste stukken, zoals in de

Pyreneeën, was het op de tanden bijten. Erkwam al eens minder schot in. Hij ontsnap-te zelfs ternauwernood aan een echtschot, toen jagers in de Ardennen hemvoor een doelwit aanzagen. En dan waser die knallende donder die de Dodtourrampzalig had kunnen doen aflopen. Toenhij in de Alpen zijn Graal dicht naderde,werd Lionel Daudet onrechtstreeks doorde bliksem getroffen. De schicht sloeg in

zijn rug in en verliet zijn lichaam langs zijnvoet. Zijn windjekker werd verkoold en hijhield er een brandwonde van twee centi-meter op de rug aan over.

EEN MAAND OM WEER MET DE VOETEN OP DE GROND TE KOMENHij geeft zelf toe dat hij vrij bruusk zijngewone leven weer moest opnemen. Hijkreeg de tijd niet om geleidelijk weer tewennen tussen zijn aankomst op de MontBlanc en zijn terugkeer naar huis. Hij werdonmiddellijk in de dagelijkse gang vanzaken geworpen. “Ik heb ruim een maandnodig gehad om te beseffen dat het voor-bij was,” vertelt de bergbeklimmer.“Daarna had ik niet echt heimwee meer

naar alles wat ik had beleefd tijdens diegrenstocht. Ik werd snel in beslag geno-men door mijn boek dat begin februari2014 moest verschijnen bij Stock, als hetbeknopte geografische, menselijke ensportieve relaas van mijn belevenissen.”Verder nog projecten? “Nog niet echt,hoewel ik niet denk dat ik ooit nog aan der-gelijk groots project als de Dod Tour begin.Ik zou deze winter graag weer naar deAlpen trekken, om mooie toppen aan tedoen. Maar dat zal korter zijn. En niet tesnel. De huidige mode van snelle beklim-mingen spreekt mij inderdaad niet aan.”

Een tocht van 66 weken, soms samen met boezemvrienden,soms met een metgezel van een dag.

Lionel Daudet, 45, kende in zijnleven als alpinist een pijnlijkeperiode die hem fataal had kun-nen zijn. Het gebeurde in 2002.Dod (zoals zijn bijnaam luidt)bleef negen dagen vastzitten ineen kloof op de noordkant vande Eiger. Negen dagen langopgerold in zijn slaapzak. Weerbeneden moeten de artsen achttenen amputeren. Ze warenhelemaal bevroren. Deze perio-de maakte een kras op de zielvan de klimmer. Hij bekijkt hetbergbeklimmen vanaf dananders. Gewaagde solotochtenzijn voortaan uit den boze. Zoalshij zelf zegt, “ik had mijn eigeninnerlijke berg bereikt”. Hijhoeft niet meer hoger te gaan.Hij wordt nu avonturier-verken-ner. Samen met Isabelle Autissierzet hij koers naar Antarctica, opontdekking van de poolbergen.Op al zijn tochten probeert hijzijn milieu-afdruk zo klein moge-lijk te houden en kiest hij voorde minst vervuilende toegangs-wijzen. Deze ingenieur vanopleiding die later ‘sporter-filo-soof’ werd, gaat zelfs schrijven.Het boek over de Dodtour is zijnderde. Als om de nieuwe koersin zijn leven duidelijk te maken,heette het eerste ‘Montagne inté-rieure’ (Innerlijke Berg)…

De man met de acht geamputeerde tenen

On the Move 47

MILLET EXPEDITION PROJECT

En de winnaars zijn...

Belangrijk is dat het MXP (van ‘MilletExpedition Project’) voor het eerst zijn gren-zen openstelde. Op de zestig inschrijvers ditjaar kwam ruim de helft uit Frankrijk. Dat is nor-maal, want daar staat ook de wieg van dezewedstrijd. De rest kwam uit zowat de helewereld. Op de eretabel staan dusSpanjaarden, Iraniërs en kijk… een Belgischteam.

DE LAUREATEN Handi Cap au Large: vier maten – onderwie paraplegiepatiënt Vincent – willen deAlpenboog oversteken. Ze zijn allemaal

bezeten door paragliding en natuursportenen zullen van de Oostenrijkse Alpen naar deMiddellandse Zee trekken. Hoe? Met zeil-schermen en handbikes. Vertrek in Liezen,aankomst in Monaco.

Eerste beklimming van de Nanga Parbat:deze Pakistaanse bergtop staat bekend alséén van de zwaarste van het clubje8.000’ers. Hij werd nooit eerder in de win-ter beklommen. Drie zeer ervaren Iraniërsgaan de uitdaging aan.

Across Antarctica: twee Parijse advocatendie beslagen zijn in ultratrail en witte woestij-nen, wagen zich aan de oversteek vanAntarctica, over de Zuidpool. Dat wil zeggen18.000 km op de ski’s, zonder assistentie.

Bestemming Tian Shan: twee jonge Françaiseswillen te voet, te paard en met speedflying vanAlmaty, in Kazachstan naar Issyk Kul, in hetnoorden van Kirgizistan, reizen.

Van Tanger naar de Kaap: weer reizen zoalsreizen moet, dat is zowel de droom als hetdoel van een Franse journaliste die Afrika te

voet zal doorkruisen langs de westkust. Eentocht die zes tot acht maanden zal duren.

Op naar de piek… zonder naam: het is alleenbekend dat hij 6.738 meter hoog is en ergensin Nepal ligt… Twee Spanjaarden, een jon-gen en een meisje, gaan ervoor. Ook dit zaleen (naamloze?) primeur zijn.

Chadar Frozen River: de Belg Patrick de Smetzal samen met drie boezemvrienden die hij allang kent (allemaal multisporters en vertrouwdmet lange trektochten) de ijsrivier Chadar vol-gen tot Zanskar, in de Himalayavallei. In tweetot drie weken tijd zullen ze in totaal 240 kmmoeten afleggen. Onze vier gezworen kame-raden zijn van plan om contacten te leggenmet de Zanskari die de hele lange winter doorvolledig afgesneden zijn van de wereld: achtmaanden sneeuw, kou en mist.

Voor alle details overdeze projecten, en ookde verhalen over demooiste expedities:

www.millet-expedition-project.com

In zeven jaar tijd werdenzowat vijftig expeditiedromenwaar dankzij een beurs vanMillet en zijn partners. De lich-ting van 2014 is nu ookbekend. De vakjury vangebergteprofessionals en hetpubliek (via Facebook) hebbenhun keuze gemaakt: op de elfdossiers van de preselectie kre-gen er zeven het licht opgroen. De voorkeur ging voor-al naar ‘Handi Cap au Large’.België is voor het eerst bij degelukkigen en kreeg meteenveel lof.

Vincent en zijn drie kameraden klaar voor een fantastische oversteekvan de Alpen.

Welkom in Zanskar, een uitstekende remedie tegen de ijdele drukte in

onze overbevolkte landen …

48 mijnsport

DE TRANEN

De ‘Tor des Géants’ is één van de zwaarste trails ter wereld. De route van deze sportieve uitdaging is 336 kilome-ter lang en loopt door de Italiaanse bergen, met vertrek en aankomst in Courmayeur. Deze trekking spoort op entop met de huidige trend in running. Het moet altijd maar langer, waanzinniger. En dit keer liep het slecht af. Tijdens

de vierde editie, in september 2013, was de dood op de afspraak. Gelukkig komt dit maar heel zelden voor.

Eric VERSCHUEREN

van de reuzen

In de eerste nacht kwam Yuan Yang, éénvan de 706 deelnemers, ongelukkig tenval tijdens de doorregende afdaling vande Col Crosatie. Door de klap tegen derotsen liep hij een zwaar hersenletsel op.

De hulpdiensten waren er snel bij, maarde 43-jarige Chinees overleed ten plaat-se. Dat was uiteraard een grote schok.Zoiets verwacht niemand die aan de startvan een ultratrail komt. De discipline is

lichamelijk zwaar, maar meestal hebbende organisatoren alle risicofactoren goedin de hand. Als het tegenslaat (zoals voorYuan Yang), kunnen ze echter weinig ofniets beginnen. Net zomin als tegen de

49On the Move

lichtzinnigheid van sommigen die over degrenzen willen gaan, alleen maar om perse enkele minuten te winnen of om kostewat kost te eindigen…

REGEN, HAGEL, SNEEUW…Daar doet Cédric Hérin niet aan mee.Deze Corsicaan van 38 heeft een goedniveau en is lid van het Team +WattEndurance Shop. Hij nam deel aan dezegedenkwaardige editie. In 2012 had hijde wedstrijd voltooid met peesontstekin-gen, hoewel hij goed startte. Een jaarlater was hij vol optimisme terug inCourmayeur, gesterkt door de vorigeervaring. Maar dit keer ging het hele-maal mis. Na 65 km en 15 uur moest hijde handdoek in de ring gooien, hoewelhij toen nog in de top-40 stond. “We lie-

pen van aan de start in de regen, dehagel en de sneeuw” legt hij uit. “Ik wasbevroren en ik werd bang.” Basta, Cédricgeeft het op. “Rondom mij in de opvangzaten andere trekkers die er nog ergeraan toe waren dan ik. We wisten dat zijdie daarbuiten verder gingen, het bijzon-der zwaar hadden, maar we beseften niethoe ernstig de situatie was. Pas de volgen-de dag, toen we afdaalden naar debevoorradingspost (*), hoorde ik dat eenrenner was gestorven, dat er veel haddenopgegeven of onderkoeld waren.”

UITERSTE TIJD… 150 URENHet aantal opgevers was vrij hoog tijdensdeze race die in één keer moet afgelegdworden (de chronometer loopt door tot150 uren, de uiterste tijd die het reglementbepaalt). Het gaat om bijna de helft vande vertrekkers, want er werden in 2013maar 383 finishers genoteerd. Hoe datkomt? Vaak zijn de spieren niet voldoen-de getraind of duiken ontstekingen op.De gewrichten, vooral de knieën, krijgenhet zwaar te verduren. Vooral tijdens deafdalingen …

HET DRAMA VAN DE MERCANTOUR De trailsport moest nog een grotereopdoffer verwerken. Hoewel deze disci-pline zware inspanningen vergt en zichin een ruw natuurlijk kader afspeelt, zijnen blijven ernstige incidenten een uitzon-dering. De organisatoren investeren heel

Enkele cijfers‘

Meestal hebben de organisa-toren alle risicofactoren goedin de hand. Als het tegenslaat(zoals voor Yuan Yang), kunnen ze echter weinig ofniets beginnen.

Zeer geconcentreerd enzichzelf sparend in elkefase van de race: de toe-komstige winnaar van2013, Iker Karrera.

Quelques chiffres• 336 kilometers in één stuk • 24.000 m positief hoogteverschil • 25 cols van meer dan 2000 m• Hoogste top op 3300 m• 706 deelnemers in 2013 (waar-onder 38 vrouwen) uit 42 landen• 338 ‘finishers’• Winnaar: Iker Karrera (Spanje) in70 uur en 4 minuten

50 mijnsport

wat in een efficiënte omkadering. Er wor-den medische attesten gevraagd. Op decontroleposten langs de route is vaakeen medische hulpdienst ingericht. Defysieke voorbereiding van de renners ende kennis van de omgeving verbeterenjaar na jaar. Toch kan het noodlot somshard toeslaan. Pure pech. Zoals middenjuni 2009 tijdens de ‘Grand Raid duMercantour’, een ultratrail door de ber-gen van 82 kilometer. Die nacht overle-den drie deelnemers aan onderkoeling.Ze werden verrast door een hagelstormin de mist. Hun lichamen werden pas devolgende dag in de vroege namiddaggevonden, op een tiental kilometers vande aankomst. De rechtbank achtte deorganiserende club niet strafrechtelijk

aansprakelijk, maar deze moest de fami-lie van de slachtoffers wel vergoeden. Nog een race die twee keer een dodelijkeafloop kende, is de ‘Grand Raid de laRéunion’ (170 km met een positief hoogte-verschil van bijna 11.000 meter). Drie deel-nemers vonden de dood, twee in 2002 enéén in 2012. De ene kreeg een hartaanval,de andere twee maakten een val. We kun-nen deze zwarte lijst afsluiten met deberoemde Australiër Bryan Smith die ziekwerd en vervolgens stierf tijdens deTransaustralia 2001, een ultratrail van 65dagen tussen Perth en Canberra.

“HET IS EEN DRUG”De beoefenaars van deze sport zijnmeestal goed op de hoogte van deze

dodelijke ongevallen. Dat maakt deeluit van een sport met ‘berekende risi-co’s’. Maar zoals onze deelnemer aande Tor des Géants 2013 zegt, werktdergelijke wedstrijd net als een drug.”Dit valt buiten alle normen, maar het isfantastisch. Je hebt pijn, maar ook ple-zier, je huilt, maar voelt je ook erggelukkig. Er is een dode gevallen.Maar ik kom terug…”

(*) De route van de Tor des Géants teltzeven bevoorradingsposten. Op elkepost kunnen de renners zich omkleden,eten, enkele uren slapen. Er zijn ook42 punten voor een snelle hap, vaak inopvangplaatsen. Deze zijn op de meestegrote trails wereldwijd te vinden.

“Dit valt buiten alle normen, maar het is fantastisch. Je hebt pijn, maar ook plezier, je huilt, maar voelt je ook erg gelukkig.

Er is een dode gevallen. Maar ik kom terug…”

On the Move

52 mijnsport

NEW YORKCentral Park, natuurlijk! Uitgestrekt enperfect om volop te ademen. Maaropgelet dat je niet duizelig wordt wanthet draait er nogal. En het ziet er vaakvlakker uit dan het is. Hou even halt aanStrawberry Fields, het monument ternagedachtenis van John Lennon engenoemd naar de beroemde Beatles-song. Nog een tip is een tochtje naarConey Island voor een verkwikkende

run op het strand langs de pier vanBrighton. Wie wel van de stad houdt,kan naar de oevers van de East Rivertussen Brooklyn en Manhattan bridge,waar Dustin Hoffman zijn footing deedin “Marathon Man”, de angstaanja-gende film van Schlesinger.

LONDENHyde Park leent zich heel goed voor deoefening, met een lus van 5 tot 6 kmlangs Serpentine Gallery, KensingtonGardens en Bayswater Road. Nogbeter is Primrose Hill in het Camden dis-trict. Het is er zeer rustig, vrij weids en hetuitzicht op de hoofdstad van HareMajesteit is adembenemend. Het gaatwel nogal steil. Te steil? Dan is er nogaltijd het gastvrijer reliëf van Regent’sPark. Aan de andere kant van deThames, in de zuidoostelijke voorstad,ligt Greenwich. Niet te missen. Dit is eenideale spot met de tuinen van hetMarinemuseum, het Koninklijk Parkonder het observatorium en op de hoog-

tes van deze fraaie borough, een gigan-tische esplanade met een very britishgrasveld!

ROMEEr is natuurlijk de hele sector rond de VillaMedici en de Borghese tuinen. Maar mijnhart - en mijn benen – gaan vooral uit naarhet Gianicolo Park, op de top van deJaniculum, die de inwoners van de

RUNNING in the cityHet is een oude gewoonte. Opreis zit mijn joggingoutfit altijd in mijn koffers. Lopen is de bestemanier om een sfeer op te snuiven, een omgeving te lerenkennen. Dat geldt zelfs voor ste-den waar het niet zo ‘verstandig’zou zijn om te rennen, omdat hetverkeer zo druk is en er zo weiniggroen is. Fout! Wie zoekt, vindtaltijd een stukje paradijs. Dat bewijst dit lijstje, dat niet eens volledig is…

Denis ASSELBERGHS

53On the Move

Eeuwige Stad hun ‘achtste heuvel’ noemen.Deze mooie omgeving vol parasoldennenkijkt uit over het Vaticaan en de zeer oudeTrastevere-wijk. De grootste troef is de groterust en kalmte, vergeleken met de rest vande stad. Er zijn zeer weinig auto’s en je kaner genieten van een bijzonder mooi uitzichtop het historisch centrum. Onderweg komje langs het fraaie standbeeld vanGaribaldi en de indrukwekkende Fontanadell’Acqua Paola.

VALENCIAMadrid, Barcelona en Sevilla zijnprima locaties om te lopen, maarValencia heeft extra charme voor dejogger, namelijk de fantastische tuinenvan de Turia. Stel je een soort verkeers-vrije randzone voor, die aangelegd is inde drooggelegde rivierbedding. Oftien kilometer gras, waterpartijen, palm-bomen, rozelaars, geurplanten, roller-pistes, minifootvelden, bruggen en brug-getjes. Overal zijn wegen die uitsluitendvoorbehouden zijn voor wandelaars,lopers en fietsers… Er is altijd wel iets tebeleven. Op elk uur van de dag ensoms tot laat op de avond (er is verlich-ting), heerst hier een buitengewoon sti-mulerende sfeer. Echt top!

BERLIJNHet is natuurlijk een hele ervaring om langsde Muur te lopen, maar erg comfortabel ishet niet. Er is veel verkeer en dus ook vervui-ling en het houdt risico’s in voor de kwets-bare lopers die we zijn. Een betere keuzeis de Hallesches Ufer op de oevers vaneen klein kanaal. Ook de randen van deSchlachtensee zijn een aanrader.

AMSTERDAMTwee mogelijkheden. De eerste ligt centraal,maar is beperkter: het prachtige Vondelpark(waar de marathon door komt). De tweedeligt iets verder, maar is wel landelijker en rust-gevender: de groene strook langs de Amstel.

PARIJSKeuze zat hier. Een voorbeeld. De Jardin duLuxembourg, het hart van het 14eArrondissement met zijn 22 hectare groen.De Jardin des Plantes is minder uitgestrektmaar even charmant. Of de zes kilometerSeinekaaien aan de kant van de NationaleBibliotheek. Ook niet mis is het Champ deMars, in het verlengde van de Eiffeltoren enhet Bois de Boulogne dat nog altijd onmis-kenbare troeven heeft, ook al is er te veel volknaar mijn smaak. Wil je het wat groter, luchti-ger en verder, kies dan voor Vincennes in hetoosten. Je kijkt hier uit over de Lichtstad, in eenmajestueus landschap tussen kasteel, paar-denrenbaan, Cartoucherie, zoo en Lac desMinimes. Het gaat hier op wieltjes, ook tevoet. De garantie van een zeer (zeer!) aan-genaam uitje.

BRUSSELOok Brussel heeft veel te bieden. Eerst iser het Warandepark, tegenover hetkoninklijk paleis. Het is niet erg groot,maar ligt wel midden in het centrum. In debovenstad lonkt het meer uitgestrekte TerKamerenbos. Dat ligt bovendien in hetverlengde van het wondermooieZoniënwoud. Hou je van klimmen endalen, dan raad ik drie andere parkenaan: Duden, Wolvendaal en Woluwe.Dit laatste is verbonden met een vroegerespoorweg, die er nu niet meer is en door-dacht vervangen werd door een ver-keersvrije weg van 6 km (ook voor fiet-sers), die volledig vlak en rechtlijnig is enStokkel met Oudergem verbindt.

Nu moet je alleen nog enkele city trips organiseren … en je uitrusting niet vergeten!

54 mijnsport

SYNDIELY WADE

Altijd durven, soms toegeven, nooit opgeven. Als dat je motto is, danvolgt je levensloop niet de geijkte paadjes. Wie Syndiely Wade wil

volgen, is geen rust gegund. Het leert dat het woord ‘onmogelijk’ nietbestaat in de taal van de sport. Probeer het gewoon …

Laurence DUBOIS

“En wat nu?”

“Ik ben opgegroeid in Dakar, op eenschiereiland dat het uiterste punt vanWest-Afrika is in de Atlantische Oceaan.Niet meer dan normaal dus dat ik als kindaan watersport deed, zoals surfen. Ookpaardrijden deed ik vaak en ik won trou-

wens enkele jumpingwedstrijden. Toen ikin Parijs ging studeren, probeerde ikandere disciplines uit. Maar geen enkelestadssport sprak mij aan. Ik kreeg hetbenauwd in een zaal zonder daglicht. Ikheb er dus een punt achter gezet. Pas toen

ik in Genève ging werken, heb ik weeraangeknoopt met de natuur … en desport.”

ALS EEN GROENTJE … Syndiely geeft het toe, ze heeft zich een beetje

55On the Move

tè onbeslagen op haar eerste marathon ge-stort. Zonder enige voorbereiding! “Ik wasbegeleidster voor een club, vertelt ze glimla-chend. “Toen ik eenmaal in Madrid was, konik het echt niet laten om het rugnummer vaneen clublid over te nemen. Ik leende een outfitvan een meisje uit de groep en ging lopen metde ‘basketsloefkes’ die ik toevallig aan had,maar die eigenlijk alleen maar mooi stondenbij mijn jeans. Ik had nog nooit gelopen, geenmeter! Ik dacht, ik probeer het en we zien wel.Ik heb vooral alle kleuren van de regenbooggezien. Pijn dat mijn voeten deden! Omdatmijn schoenen niet geschikt waren en voetenonderweg opzwellen, gingen ze al snel span-nen. Mijn tenen bloedden. Ik heb er zes uurover gedaan (lacht!). Een nachtmerriegewoon. Ik ben tijdens de race bij jongensvan de club gebleven. Toen ik na 12 km woustoppen, hebben ze me aangespoord om tot25 te gaan, en daarna tot 30. Ik was toen iets

ronder dan nu. Pas daarna ben ik gaan afval-len, want kilo’s zijn de vijand van de marathon-loper. Maar ik heb de finish gehaald. Uitgeputnatuurlijk, maar ik wist dat ik het nog zou doen,dan wel met beter schoeisel natuurlijk. In eenmarathon zijn er zoveel kleine details die u hetleven draaglijker kunnen maken.”

EEN KLAP IN HET GEZICHT!De bal ging aan het rollen. Sindsdien staatde teller van Syn op tien marathons, éénper jaar. “Ik heb dat doel nodig, andersvrees ik dat ik niet de nodige motivatievind om te trainen. Ik ga twee keer perweek lopen, anderhalf uur op de ene dagen 10 km of een halve tijdens het week-end. Tot 2012 hebben knieproblemen mijtelkens weer parten gespeeld bij mijnvoorbereiding.” Je snapt het plaatje, datSyndiely elke marathon uitliep, dankt zevooral aan haar wilskracht. “Ook in de

tweede marathon heb ik afgezien natuur-lijk, maar enkel aan de spieren. Ik hebnooit letsels gehad, alleen erg zerebenen! Het geweldige is dat je hersenenje kunnen redden. Op een bepaald ogen-blik neemt je geest het over. Dat geldt vooralle marathonlopers. Zij die vooraan ein-digen, beulen zich net zo goed af om snelte vorderen en zonder verpinken over deeindstreep te gaan. Dat is juist zo fascine-rend aan de marathon, je vindt er alleniveaus en je komt allerlei mensen tegen.Je brengt zoveel tijd door op de weg. Jekijkt om je heen, vraagt je soms af wat jedaar in godsnaam doet. En dan zie jeanderen lopen die er nog erger aan toezijn, soms gehandicapten, en dat doet jeheel klein voelen. In New York heb ik ‘han-disporters’ op krukken gezien! Wat eenklap in het gezicht! Dan denk je echt nietmeer aan klagen.”

‘Ik heb dat doel nodig, anders vrees ik dat ik niet de nodige motivatie vind om te trainen.

56

EEN ANDER VAATJE, HETZELFDE ENTHOUSIASME Tot zover de marathon. Deze 42,195 km die nooit dezelfde zijn endie je tot het uiterste doen gaan. Intussen tapt Syn uit een andervaatje, dat al even uitputtend kan zijn: raids in team. “Het is helemaalanders, maar even fantastisch. Je wil de andere teamleden nietteleurstellen, je wil niet dat zij moeten boeten als jij sputtert. Weten datde meiden van hun kant even hard trainen, werkt dubbel motiverend.‘L’Arbre Vert’ is een multisport-raid voor vrouwen in ploegen van drie.Hij bestaat uit een wedloop, een trekking, een mountainbikerace,een kanovaart en nog enkele andere proeven zoals karabijnschie-ten en avonturenroutes, naargelang het landschap van het gastland.Dat was vorig jaar het eiland Mauritius en dit jaar Maleisië. In hetbegin wil ik altijd eerst eens kijken wat het inhoudt. Maar telkens weerkrijg ik de smaak te pakken en wil ik gewoon terugkomen. Ik vraagme dus de hele tijd af: en wat nu?” (lacht)

DAT SLA JE NIET AF… Syndiely Wade kent niets van langlaufen, maar kan niet weigerenom deel te nemen aan de ‘Trophée Mer Montagne’? Hoe pakt zedat aan? “Ik ben naar de Franse skischool getrokken om nog snelwat les te krijgen voor de race van de volgende dag! Dat wasvorige winter. Vier dagen lang komen alle skidisciplines aan bod,van snelskiën tot toerskiën, via de slalom. En de biatlon. Het niveauligt vrij hoog omdat ook vroegere Olympische kampioenen deelne-men, zoals Luc Alphand, en berggidsen. Het is ook zeer zwaar. Ikheb leren skiën toen ik 23 was. Ik ben nu 40. Ik doe het, maar ikneem mijn tijd!” (lacht)

Nog een uitsmijter? ... Syndiely won twee keer de ‘Rallye desGazelles’ een 4X4 raid die enkel voor vrouwen voorbehouden is.Een veelvraat van outdoorsporten, Syn? “Ik zit altijd tussen tweesportieve uitdagingen in. Het is buitengewoon … en ik ga altijd doortot het einde!”

In het begin wil ik altijd eerst eens kijken wat het inhoudt. Maar telkens weer krijg ik de smaak te pakken en

wil ik gewoon terugkomen.

On the Movemijnsport

57On the Move 57mijnsport

SHOPPING

SALOMON X SCREAMDe Scream legt de nadruk op dynamiek en demping. Eencitytrail schoen is het zeker, maar die zijn energie uit de bergenhaalt. Zijn goede pasvorm gaat gepaard met een onvergelijk-baar comfort en een goede grip, op gelijk welke ondergrond.Vele kleurtjes. Voor vrouwen en mannen. Ook beschikbaar inGTX-versie met Gore-Tex® membraan voor 30¤ extra.110€

SALOMON PARK TEEDit T-shirt is gemaakt van ClimaUV® 50+ en Actilite® stretch en is ontworpen voor outdoorspor-ten (en dan vooral Citytrail®). Het koppelt de look en de zachtheid van katoen aan de eerste-rangsperformance van een tech tee. In de catalogus staan verschillende varianten, met heel

toffe motieven. Ook voor vrouwen, met specifieke snit. En dan is er ook nog de versie metlange mouwen, voor 10¤ meer.

45€

SALOMON PARK 2IN1 SHORTDeze runningshort bestaat ook uitClimaUV® 50+ en Actilite® en heeft eenondersteunende binnenbroek voor meercomfort. Salomon beklemtoont vooralhet lichtgewicht (208 gram in maat L) enzijn vermogen om vocht te verwerken.Verschillende kleuren, voor mannen envrouwen (met specifieke snit). 50€

SALOMON PARK WP JACKETEen joggingjack om te trainen als hetwat frisser, winderig of regenachtig is(of alle drie samen). Hij is licht, water-dicht en ademt dankzij een construc-tie uit ClimaPRO® (10/10 en 2,5l).De Park WP onderscheidt zich ookdoor zijn borstzakje voor headset eneen reflecterende markering omzowel voor als achter te zien te zijn.Verschillende kleuren, voor mannenen vrouwen. 140€

THE NORTH FACE WRECK MID GTXDe Wreck Mid GTX wandelschoenen zijn vooral bestemd voor avonturen op wandelpaden.

Hun membraan van Gore-Tex® staat borg voor waterdichtheid op de top, samen met een zeergoede luchtdoorstroming. De Vibram®-zool doet een goede grip houden, terwijl The North Face

voor tal van kleine attenties zorgde die comfort en bescherming van de hoogste plank bieden.Verschillende kleuren. Bestaat voor vrouwen en mannen.

150€

ODLO LOFTONE JACKETNu de herfst nadert, wordt hetweer tijd om uw warme fiets-

sjaal boven te halen, om niet terillen als u gaat fietsen. B’Twin,het merk van Decathlon, biedteen zeer efficiënte sjaal aan

voor een zacht prijsje. 160€

Back to business Het naseizoen, het einde van een lange zomer (een eufemisme!)… Tijd om na te denken over de juiste uitrustingvoor de nieuwe weersomstandigheden, voor de typischesportpret van de minder mooie dagen.

58 mijnsport

B’TWIN 500 REGENJASDe B’Twin 500 is bedoeld voor fietsers, omdat hijideaal is om goed zichtbaar te blijven dankzijreflecterende stroken in felle kleuren. Deze regen-jas ademt, weegt niet veel (276 gram in maat L) enheeft op de rug een praktische zak met vakjes. 29,95€

FIETSSJAAL B’TWIN 700 Nu de herfst nadert, wordt het weer tijd om uw warmefietssjaal boven te halen, om niet te rillen als u gaat fiet-

sen. B’Twin, het merk van Decathlon, biedt een zeer effi-ciënte sjaal aan voor een zacht prijsje.

15,95€

KALENJI RUNNINGTASDeze tas is ontworpen voor de loopstersdie graag wat dingetjes meenemen enonderweg vocht willen blijven innemen.Het is de grote nieuwigheid van Kalenji.De pofzak heeft een inhoud van 7 tot 13liter. In de waterzak kan 2 liter van de kost-bare vloeistof. Zoek je een goede verhou-ding tussen prijs en kwaliteit, ga er danvoor ! Dit model bestaat ook in een versievoor mannen met een inhoud van 9 liter,die tot 14 liter kan uitgebreid worden. 29,95€

GILET KALENJI PROTECT BY NIGHTKalenji, nog een merk van Decathlon, heeftook gedacht aan de ‘nachtlopers’, met ditmouwloos windjack. Hij geeft licht af en biedtzichtbaarheid op 360°. Klein pluspunt: eenzak met rits om allerlei spulletjes mee tenemen. 24,95€

LAFUMA ECRINS 30Deze slaapzak werd bedacht om te kamperen bij zachtetemperaturen. Hij heeft een comfortzone rond de 1° enwordt bij voorkeur gebruikt bij temperaturen tussen +7 en -12°. De Ecrins 30 is koppelbaar en wordt geleverd meteen opbergzak voor een eindvolume van amper 14 liter. 60€

LAFUMA LD ATAKAMAEen schoen voor al wie enkele dagen lang gaat trekken op een gemiddeld

geaccidenteerde ondergrond. Maximaal waterdicht en ademend, dankzij de voering.Je bent zeker ook in je nopjes met de Vibram®-zool van de Atakama’s, net als met

de binnenzool met hielsteun van EVA. Diverse kleuren. 120€

www.salomon.comwww.decathlon.be

www.decathlon.comwww.btwin.com

www.kalenji-running.comwww.thenorthface.com

www.eider.comwww.lafuma.com

www.millet.fr

LAFUMA FASTLITE 25Wat zo eigen is aan deze

rugzak van 25 liter is het AirShell rugpaneel, dat tegelijk

superlicht, comfortabel enluchtig is. Lafuma besteeddeveel zorg aan de afwerkingvan de zakken. Er is ook eenvakje om het nodige vocht tekunnen meenemen. Openingonderaan, wandelstokbeves-

tiging en flessenhouder omhet geheel af te maken.

Verschillende kleuren. 132€

MILLET LES DRUS XTREME PANTOm een rots te beklimmen of een berg-

top te bereiken, is deze broek vanDrynamic® Extrem Cordura het onmisba-

re wapen. Hij is super stretchy en daar-naast bijzonder sterk. Droogt bliksemsnel.

129,90€

LAFUMA FLOE JACKETDeze trekkingjas van polyamide met Climactive mem-braan heeft een afneembare kap die op drie puntenverstelbaar is. Zijn borstzak is volkomen waterdicht, netals zijn twee handwarmers. Ook de polsen zijn aan-pasbaar met velcro. De Lafuma Floe jas heeft een trek-koord aan de taille. Ook in andere kleuren. 142€

EIDER AERO SOFTSHELL JACKETDeze minimalistische softshell ademt volop.Hij is vervaardigd uit Windstopper® Light enMesh (een exclusiviteit van Eider), met eenzeer aansluitende snit, ventilatie-openingenmet rits onder de armen, duimgaten of elastie-ken rijgkoordjes aan de taille en de hals. Zowordt de Eider Aero een betrouwbare part-ner voor uw activiteiten in de bergen ofergens anders. 199,95€

EIDER FEEL SWEAT WDeze sweat is voor jullie, dames, om te ontspannen of om te spor-ten. Hij is uitgevoerd in Techno Breath Cloudy, is zeer rekbaar enbestrijdt doeltreffend zweet. Te noteren: het sleutelzakje. Wordt

ook verkocht in fuchsia en blauw. 79,95€

On the Move 59

EIDER TARGET KNIT JACKETDeze jas van Gore-Tex® Active met drie lagen is een heus juweeltje. Hij is superlicht(minder dan 300 gram) en superluchtig en kan bogen op een elegante borstzak meteen waterdichte rits en zijn vaste kap met lycra aantrekkoord. Warmgelaste naden enmouwuiteinden zijn ook van de partij. Grote keuze in kleuren. Voor vrouwen en man-nen in specifieke pasvormen. 349,95€

BARNABÉ FOURGOUS

Als hij een landschap bekijkt, ziet Barnabé waarschijnlijk niet hetzelfde als de gewone sterveling…Bergen, heuvels, meren, rivieren vindt hij natuurlijk allemaal mooi, maar wat hem

echt aantrekt, aanspreekt is wat er achter zit, of liever onder…

Nolwenn PATRIGEON

Verkenner van dieptes

60 mijnsport

Barnabé Fourgous werkt vandaag alscanyoning- en speleologiegids, maar hij isook wetenschappelijk medewerker van deFranse speleologiefederatie (FédérationFrançaise de Spéléologie). Kortom, hijbrengt even veel tijd onder als boven degrond door en verkent alles wat onder onzevoeten te vinden is. Het is een volwaardigewereld die noch jij noch ik ons echt kunnenvoorstellen. Volgens sommigen is het de hel,voor Barnabé het paradijs!

VAN KINDSBEEN AF…Barnabé Fourgous werd geboren in de

Vercors en brengt zijn kindertijd groten-deels door in volle natuur. Zijn vader wasnamelijk parkwachter van het plaatselijkeregionale park. Fourgous senior geeft alzijn kennis over de lokale flora door aanzijn zoon en brengt hem ook verantwoor-delijke waarden bij. Hutjes bouwen, kik-kers redden uit de dorpspoel en urenlangdoor de bossen van het plateau trekken,op zoek naar allerlei voorwerpen die talvan verzetsstrijders uit de tweede wereld-oorlog er achterlieten. De kleine Barnabébeleeft hier al volop zijn passie. Hij zalzelfs de inspiratiebron zijn voor het perso-

nage dat zijn naam draagt in een romanvan Daniel Pennac (‘MonsieurMalaussène’). Dertig jaar later is hij noggeen haar veranderd.

ZONDER BIJBEDOELINGEN Hij is nu 35 en Barnabé heeft al talrijkeinternationale expedities op zijn actiefstaan, van Papoea tot Mexico, viaNieuw-Zeeland, Chili en de Oost-Europese landen. Niemand daalde zodiep af onder de Everest als hij. Hetrecord van -2.180 meter staat dan ook opzijn naam. Geologische waarnemingen,

Barnabé Fourgous behoort totdie mensen die niet uit zijn op

huzarenstukjes om roem ensucces te oogsten.

Bijbedoelingen heeft hij niet.Bij hem gaat alles gewoon omde passie, puur en eenvoudig.

61On the Move

topologische rapporten, karstologie…speleologie is een wetenschap, maarwat Barnabé vooral aantrekt is het men-selijke aspect. Voor hem is ”speleologieeen unieke belevenis, want diep onderde aarde is de enige plek waar sinds dui-zenden jaren niets veranderd is. Alles is ernog zuiver. Er zijn geen parasieten. Jewordt niet gehinderd door voorwerpen,comfort, technologie.” Er zijn geen kunst-grepen om je achter te verbergen. ”Datmaakt alles sterker, echter. Als je op ont-dekking gaat in de ondergrondsewereld, moet je uit je diepste binnensteputten. Je leert jezelf anders kennen endat verandert ook je kijk op anderen.”Voor hem zijn de banden die in dezeruwe natuur worden gesmeed tussen demannen en vrouwen die onder de aardeduiken, door niets te overtreffen. BarnabéFourgous behoort tot die mensen die nietuit zijn op huzarenstukjes om roem en suc-ces te oogsten. Bijbedoelingen heeft hijniet. Bij hem gaat alles gewoon om depassie, puur en eenvoudig. Geluk is voordeze man samenzitten met vrienden,rond een vuur, naast een nieuwe grot dieze gauw gaan verkennen.

IOWA 2014 De laatste expeditie van Barnabé brachthem naar het andere eind van de wereld,

naar Papoea. De Franse federatie hadvijftien doorgewinterde speleologen ver-zameld om drie weken lang het massiefvan het Nakanai-gebergte te verkennen,dat pal in het primair evenaarswoud gele-gen is. Hier krijgt het woord expeditie zijnvolle betekenis. Het was een heus avon-tuur, niet zonder gevaar en vol emoties.

TROTSE EN VERRASTE PAPOESWekenlang werd het team ondergedom-peld in een onbekend en vaak riskantnatuurlijk milieu en maakte uiteraard kennismet de plaatselijke bevolking. De Papoeswaren trots om mee te werken en blekenverrast over de hardnekkigheid van dezeFransen die tot elke prijs wilden weten wat

Onder onze voeten, een volwaardige wereld.

Voor sommigen de hel, voor Barnabé

het paradijs!

62 mijnsport

er onder de grond zat! Dagelijks baandenze zich met de machete een weg door dedichte plantengroei. Het verschrikkelijkvochtige klimaat in combinatie met de rudi-mentaire hygiëne tastten de gezondheidvan sommige teamleden aan (schimmel-aandoeningen, verwondingen, tropischezweren, ontstoken beten van beestjes aller-hande…). De omstandigheden waren dusmoeilijk, maar de missie was ook zo span-nend. En het loonde de moeite. Er werdennieuwe galerijen blootgelegd op 500meter diep en sommige speleologen kon-den zelfs nog dieper gaan (-600 m). Datzijn al buitengewone resultaten, maar een

toekomstige expeditie zal de lat noghoger leggen!

Deze herfst komt een film uit met het heleverhaal van IOWA 2014. Hij wordt gere-gisseerd door Phil Bence en CédricLachat en is echt niet te missen. Hij staat alop het programma van een twintigtal fes-tivals, waaronder de beroemde‘Rencontres du Cinéma de Montagne’die dit jaar van 11 tot 15 november lopenin Grenoble.

Meer info op de blog van de expeditie:http://iowa.papouasie.org

Kruipen, klimmen, glijden, afdalen,bestijgen, soms zelfs zwemmen …speleologie is een sportactiviteit diezich uitsluitend onder de grondafspeelt. De onderaardse wereldbestaat uit afwisselende landschap-pen, soms met en soms zonderwater en ijs. Smalle doorgangen,beschadigde galerijen, rivieren, put-ten, grote zalen, bekkens, waterval-len … de mens, die nu eenmaalnieuwsgierig van aard is, heeftaltijd al alles wat hem omringt wil-len verkennen: de oceanen, de ber-gen, nieuwe horizonten, maar ookdie onbekende werelden die onderde grond slapen. Nietwaar,Barnabé?Want de speleologie was eerst eenwetenschappelijke discipline enwerd pas later een sport. Hetvraagt een grote lichamelijkeinspanning en veel behendigheidom met de touwen om te gaan,maar brengt vooral veel bij over degrotten. Hoe zijn ze ontstaan, hoezitten gesteenten in elkaar, hoestroomt het water, welke fauna leefthier, hoe ziet de topografie eruit,wat kunnen archeologen eruitleren? Dat is een hele boterham, dieook nog eens heerlijk smaakt.

Speleo... wat??

Diep onder de aarde is de enige plek waar sinds duizenden jaren niets veranderd is. Alles is er nog zuiver. Er zijn geen parasieten. Je wordt niet gehinderd doorvoorwerpen, comfort, technologie.

On the Move

NEEM NU EEN ABONNEMENT!

Of stuur je gegevens in een gefrankeerde omslag naar:

mijnsport mijngezondheidRushmore Communication

Tentoonstellingslaan 424 / b20B-1090 Brussel, België

Je stort de som van 13,50€ op de rekening van:Rushmore Communication IBAN BE22 0688 9651 4847

BIC GKCCBEBB

Mijn gegevens: 1M 1V

Naam, Voornaam ……………………………………………..……………………………………………..……………………………………………..

Adres ……………………………………………..……………………………………………..……………………..................………………………..…………………

……………………………………………..……………………………………………..……………………………………………..……..…………………………………………..

Postnummer Stad ……………………………………………..…………………

Land ……………………………………………..………………..…………………………………..……………………………………………..……………………….......

Mijn tel.- of GSM-nummer: ……………………………………………..……………………………………………..…………….

Mijn geboortedatum: ………………………………………………………………………………………………….. 19 ……………

Mijn e-mail: ……………………………………………..……………………………………………………..…………………………………………….........

Datum : …………/…………/………………… Handtekening:

Rushmore Communication is verantwoordelijk voor de database met de gegevens die jij het ter beschikking stelt. De database heeft tot doel je op de hoogte te houden vanwat wij doen. Je hebt altijd het recht je gegevens te laten verwijderen of aan te passen. Je doet dat via mail naar info@mijnsportmagazine.be Je gegevens kunnen worden

doorgegeven aan andere bedrijven. Indien je dat niet wenst kun je dat voorkomen door dit vakje 1 aan te kruisen.

FORMULIER$

En je blijft bij. Dankzij mijnsport mijngezondheid. Op het mooie ritme van de seizoenen bovendien. Met heel veel tips om te trainen en het geknipte materiaal te vinden. En voedingstips ook, net als ontspanningsmethodes. De beste spots om te trekken, te skiën,te fietsen, te joggen en als het opnieuw warmer wordt, te zeilen of te paddlen. En wedden dat die spots allesbehalve toevallig steeds in een prachtigstuk(je) natuur liggen?

4 nummers per jaar België: 13,5€

Abonneer je nu meteen online viawww.mijnsportmagazine.be

63Abonnement

64 mijnsport

RICHARD PARKS

De Welshe internationale rugbyspeler was nog maar 31 toen hij door een zwaar schouderletsel eenpunt achter zijn carrière moest zetten. Maar hij bleef niet bij de ovalen bal zitten. Hij stortte zich opeen andere sport en hoe! De term avonturensport is nog licht uitgedrukt. Eerst beklom hij de hoog-ste toppen van de planeet en onlangs trok hij als tweede snelste solo en zonder assistentie van dekust van Antarctica naar de Zuidpool. Het verhaal van een geslaagde ‘omscholing’…

Sébastien DUVAL

veert weer op

65On the Move

Lijkbleek, uitgeput, verma-gerd en kloven op de rechter-schouder: de foto’s die hij ophet einde van zijn expeditiemaakte, dragen de sporenvan de strijd die hij leverde

om deel uit te maken van degeschiedenis van de witte

woestijn.

“Ik weet hoe ik lichamelijk weer op krachten moetkomen, ik was mijn hele leven professioneel

atleet, maar die psychologische afmattingkrijg ik maar moeilijk weg.”

Zijn gelukkige momenten, zijn geploeter,zijn twijfels… helemaal alleen in de immen-se ijsvlakte van Antarctica filmde RichardParks alles dag na dag voor een docu-mentaire die op een Britse televisiezenderwordt uitgezonden. Toen hij de rushesbekeek en zijn eigen pijn zag, ontdektede Brit een andere ik. “Het was angstaan-

jagend om naar te kijken. Ik herinner mezelfs niet dat ik bepaalde scènes hebgefilmd. Ik herken mezelf niet, ik zie er ver-schrikkelijk uit!”

29 DAGEN, 19 UREN EN 24 MINUTENLijkbleek, uitgeput, vermagerd en klovenop de rechterschouder: de foto’s die hij op

het einde van zijn expeditie maakte, dra-gen de sporen van de 29 dagen, 19 urenen 24 minuten van strijd tegen de elemen-ten om deel uit te maken van de geschie-denis van de witte woestijn. Enkel deNoor Christian Eide legde de afstand(1150 km) sneller af dan hij. Dat was in2011. “Antarctica heeft mij geen nieuw

record willen geven”, relativeert Parks, diehet in december vorig jaar moest opne-men tegen bijzonder zware weersomstan-digheden.

GEESTELIJK MOE Enkele weken nadat hij – eindelijk! – zijnfamilie en vrienden terugzag in Wales,heeft Parks weer wat kleur en herwon hijenkele kilo’s van de 12 die hij op het ijsveldverloor. Hij zit op een caféterras, de bruineogen op de baai van Cardiff gericht. Hijwikt en weegt zijn woorden even omzich-tig als zijn stappen in de sneeuw. Achterzijn glimlach gaat een bescheideniemand schuil, zonder vooringenomen-heid. Hij is blij dat hij Frans kan praten (dathij leerde tijdens een kort verblijf inPerpignan). Maar die ogenschijnlijke rustverbergt een vermoeidheid, die minderzichtbaar is maar dieper gaat dan toen hijzijn lijf afbeulde als derderijer. De terug-

keer naar de werkelijkheid heeft hem‘tegen een muur doen lopen’. Belegeringdoor de media, verplichtingen tegenoverde sponsors, persoonlijke plannen … De“kalmte” en “zuiverheid” van zijn pool-avontuur zijn al veraf. “Ik moet mij weeraanpassen”, legt hij uit. ”Het is niet vanzelf-sprekend om je draai te vinden in de wer-kelijke wereld als je zolang hebt inge-zoomd op één enkel doel – van punt Anaar punt B gaan. Ik heb tijdens dezeexpeditie mijn mentale grenzen verlegd.Ik heb deuren geopend die ik nooit eer-der opende. Ik weet hoe ik lichamelijkweer op krachten moet komen, ik was mijnhele leven professioneel atleet, maar diepsychologische afmatting krijg ik maarmoeilijk weg.”

DE ZIN VOOR AVONTUURRichard Parks was nochtans niet aan zijnproefstuk toe. Hij ging in 2011 al een origi-

nele uitdaging aan, onder de naamChallenge 7-3-7: in minder dan 7 maan-den de 3 polen en de hoogste bergtop-pen van de 7 continenten bedwingen (deEverest inbegrepen). Twee jaar eerderhad een ernstige schouderkwetsuur eeneinde gemaakt aan zijn carrière als rugby-man. “Het was een donkere tijd,” weet hijnog. “Ik had de indruk dat ik niet hadafgemaakt wat ik begonnen was. Ik zakteweg in een depressie. Ik moest uit datzwarte gat kruipen, mijn energie weerkanaliseren om er iets positiefs uit tehalen.” En dan hoort hij de lokroep van debergen, de vroegere speler vanPontypridd, Leeds en Newport die tot dantoe nooit hoger was geklommen dan de1.085 m van Mont Snowdown, het hoog-ste punt van zijn geboorteland Wales!Ondanks zijn indrukwekkende verschij-ning kreeg Parks de beginselen van deberg- en van de klimsport snel onder deknie. Hij maakte zich vertrouwd met dezeaparte omgeving van rotsen en ijs. ”Ik wasaltijd al avontuurlijk aangelegd en beoe-fende graag outdoor activiteiten,” stelt hij.“Maar ik was nog nooit zo hoog, zo vergegaan. Dat heeft veel werk gevraagd enik ben erg blij dat ik er vandaag kan vanleven”. Hij bewondert de gemeenschapvan de bergbeklimmers waarvan hij hetrespect wist te winnen. Maar Richard

mijnsport66

Hij hoopt vooral dat al wie zijn omscholing volgde,beseft dat hij het deed om eenvoudige en oprechte redenen.

Parks hoopt vooral dat al wie zijn omscho-ling volgde, beseft dat hij het deed “omeenvoudige en oprechte redenen”.

EEN BLADZIJDE OMGEDRAAID Hoe staat hij nu tegenover rugby? In hetbegin wilde hij er niets meer mee te makenhebben, “zoals met een ex-vriendin waarje niets meer over wil horen”. Vandaagheeft Parks wel weer oren naar die sport

die zijn grote passie was. Het wrangegevoel is helemaal weg. “Het is waar, ikheb de bladzijde kunnen omdraaien. Ikkan weer een match bekijken voor het ple-zier, zoals gelijk welke supporter. Hetrugby heeft mij veel gegeven en ik bentrots op wat ik in al die seizoenen hebbereikt, maar ik mis het niet meer. Ik kijk lie-ver vooruit.” Wel geeft de man die tot vierkeer de rode trui droeg in de Welshe

selectie toe dat zijn carrière als rugbymaneen doordrijver van hem maakte. ”Ik washet type speler dat veel geeft van zichzelf,zonder zichzelf ooit te sparen. Ik was hetgewend om pijn te hebben, om over degrenzen van mijn comfortzone te gaan.”

Nog een overeenkomst: ”Ik heb de laat-ste 1.150 kilometer van mijn expeditie mis-schien wel alleen afgelegd, maar wel alsresultaat van maanden voorbereiding metveel mensen achter mij, zoals mijn kinesistof mijn persverantwoordelijke … Zij heb-ben mij allemaal echt gemotiveerd toenhet wat minder goed ging.”

Vooraleer hij door Antarctica ging skiën,nam de nu 37-jarige onderdaan van HerMost Gracious Majesty deel aan enkelevan de strafste proeven ter wereld: de YakAttack (een mountainbikerace in Nepal),de Jungle Ultra in Peru en een dubbeleIronman-triatlon in het noorden vanWales. Een mens zou uren naar hem kun-nen luisteren, maar plots gaat zijn horlogetrillen. Hij moet zijn koffers pakken om eenweek te gaan “ontladen” in Alpe d’Huez.Hij mist de sneeuw al.

67On the Move

Advies voor sportfietsers: de ArcticRace is cooler en heel wat minder ijzigbedoeld dan de expeditie naarAntarctica (niet verwarren, aub!)waarvoor Richard Parks bovenmense-lijke inspanningen moest leveren. Dewedstrijd wordt in vier dagen geredenin het prachtige Noorwegen. De etap-pes brengen de deelnemers vanHammerfest naar Tromsø, via deNoordkaap, voorbij de Arctische pool-cirkel dus. Het is wellicht de noordelijk-ste koers in de wielergeschiedenis!

Arctic Race

Het is niet vanzelfsprekendom je draai te vinden in de

werkelijke wereld als je zolang hebt ingezoomd op één enkel doel – van

punt A naar punt B gaan.

68 mijnsport

HARTVER-WARMENDE

Mannen en vrouwen die zich nietlaten doen door harde klappen?We kwamen ze vorig jaar tegenin het Zuid-Afrikaanse Durban,

waar de 19de World TransplantGames plaatsvonden.

Honderden deelnemers uit 55landen namen het tegen elkaarop in elf disciplines en dertienproeven. Hier bijten de atletenvolop in het leven. De emotie is

gewoon tastbaar.

Raphaël GODET

sporters

Hij heeft zich voorbereid als een kampioen,Alain Fossard. Om in topvorm te zijn, slikte hijtalloze kilometers op de kronkelwegen vande Dordogne. Met daarbij een perfectelevenshygiëne, geen alcohol, geen sigaret-ten, geen al te vette maaltijden. Hij kijkt danook al uit naar dit treffen. Hij zal de kleurenvan de Franse ploeg vertegenwoordigen.De man is 60. Hij is ingeschreven voor dewielerwedstrijden, tegen de tijd en op deweg. Zijn tegenstrevers kregen net als hijeen donororgaan. Een lever, een hart, eenlong, beendermerg… Nieren in zijn geval.”In 2005 werd polycystose van de nierenbij mij vastgesteld, een erfelijke ziekte, verteltde landbouwer uit Bergerac. Een transplan-tatie was mijn enige redding, want dialysewas niet meer genoeg.” Vandaag maaktAlain Fossard het goed. Hij sport weer,“alsof er niets gebeurd is.”

OM DE TWEE JAAR In Durban zijn ze met enkele honderden,die net als Alain een transplantatie onder-gingen en vast van plan zijn om de anderenmaar ook zichzelf hier te overtreffen ommedailles in de wacht te slepen. Naastwielrennen staan ook onder meer zwem-

men, badminton, golf, petanque, squash,tafeltennis, volleybal op het programma.Het evenement bestaat sinds 1978. DezeWorld Transplant Games vinden om detwee jaar plaats, onder de vleugels van deWTGF, de Internationale Federatie. Eerderliepen ze al in Singapore, Boedapest,Vancouver, Manchester, Sidney, Kobe,Nancy, Londen, Bangkok, Gold Coast en

Göteborg. In 2015 is Mar del Plata inArgentinië aan de beurt.

ORGAANDONATIE AANMOEDIGENHet gaat hier natuurlijk om meer dan sportalleen. Op deze manier willen de organi-satoren ”het grote publiek bewust makenvan de noodzaak van orgaandonatie envia de atleten aantonen wat een geslaag-de transplantatie kan betekenen.” Daar isde Fransman Jean-Claude Le Bourhis, dieuit de Vendée komt, een levend voorbeeldvan. De kranige zeventiger besloot om metde fiets Frankrijk te doorkruisen om deboodschap over te brengen. Hij legt12.000 kilometer per jaar af en meent dat

Ze kregen een nieuwelever of long, een nieuwhart, nieuw beendermerg …Nochtans sporten ze weer alsof er niets aan de hand is.

69Mijn Gezondheidhet idee meer en meer ingang vindt. ”In hetbegin vragen de mensen zich af wat dieopa wil bewijzen met zijn fietstocht. Maarals ik mijn uitleg doe, zien ze het wel zit-ten.” Jean-Claude gaat het verhaal overzijn ‘nieuw hart’ ook vertellen in scholen.“Ik heb het kneepje gevonden om de scho-lieren te raken. Ik maak ze duidelijk dat hetook hun eigen grootouders, hun ouders ofhenzelf kan overkomen. Dat is even schrik-ken, ik weet het. Maar het werkt tenminste!Wie zijn of haar orgaan of organenschenkt, redt levens. De eerste stap is jeomgeving op de hoogte brengen van wat

je wil.” Hij neemt geen blad voor de mond,Jean-Claude: “Ik was een vogel voor dekat en zie mij hier nu zitten op mijn fiets!” Endan zag je hem nog niet bezig op de atle-tiekbaan, waar hij meer dan goed presteertop de 100 meter en de 1500 meter.

“IK HEB DE DOOD VOOR OGEN GEZIEN”Ook Charlotte Rodriguez uit Toulouseheeft veel te vertellen. Dat zie je en dathoor je. “Ik heb er geen enkele moeitemee om mijn verhaal te doen. Met de tijdheb ik mijn beleving leren benoemen.” Zewas amper 25 toen de artsen de diagno-se van leukemie stelden. Haar wereldstortte ineen. “Het was vreselijk om dat tehoren. Ik heb de dood voor ogen gezien.”Maar Charlotte is een vechtster. “Ik hebde ziekte aanvaard. Dat was een eerstestap. Dan volgde de chemo, met hoogtes

en laagtes. Ik had het vooral moeilijk als ikweer herviel. Het was hard, maar ik wouniet opgeven.” In september 2011 heeftze geen keuze meer. Charlotte moet eenbeenmergtransplantatie ondergaan. “Datwas mijn enige kans om die rotziekte kleinte krijgen.” De transplantatie gaat goed.De jonge vrouw moet uiteraard nog altijdgeregeld bij de arts langs, maar haar glim-lach spreekt boekdelen: “Het ergste isvoorbij. Nog enkele chemosessies dit jaar(2013), mijn medicatie en afspraken in hetziekenhuis en dan is het allemaal achterde rug. Afgelopen.” Er is dus wel degelijknog een leven na een transplantatie. Zegdat Charlotte het u gezegd heeft.

Over haar stuur gebogen, straalt ze danook één en al hoop uit. De sportieveCharlotte staat niet alleen goed haarmannetje op de fiets, ze is ook eengeduchte tafeltennisster. ”Deze WorldTransplant Games zijn een beetje onzeeigen Olympische Spelen.” Met dat ver-schil dat de kampioenen hier voortdu-rend in het oog worden gehouden doorde artsen. “ Door de transplantatie moetik meer opletten. Dat kan niet anders. Ikluister goed naar mijn inwendige muziek-je, naar mijn ademhaling en ik pas mijaan. Als ik moe ben, vertraag ik.”

En als ze eens minder goed in haar vel zit,denkt Charlotte aan haar donor. Ze zouhem zo graag willen bedanken. ”Hijheeft mijn leven gered. Ik heb alles aanhem te danken. Ik hoop dat hij trots op mijis.” Ze is trouwens van plan om hem naZuid-Afrika te schrijven.

Deze World Transplant Games zijn een beetje

hun eigen Olympische Spelen.Met dat verschil dat de

kampioenen hier voortdurendin het oog worden gehouden

door de artsen.

MAAK HET ZELF

70 mijnsport

Een koekje voor iedereen dat zowel in de smaak valt van mijn dochtertje, ook mij bevalt en de maag

van Jules kan verwennen …

Een versterkend koekje en een smakelijk tussendoortje! Doe-het-zelf is erg in de mode. Koken, knutselen, naaien, tuinieren,cosmetica, enzovoort. Ligt het aan de crisis? Misschien niet. Dat ‘huis-gemaakt’ vandaag zo in de lift zit, is wellicht eerder een kwestie vanmilieugericht dan van economisch denken. En als we onze dagelijksegebaren nu weer zin willen geven? Niets geeft zoveel voldoening alsiets zelfs kunnen doen of maken… Doen jullie mee?

Auriana BEAUTÉ

71Mijn Gezondheid“Mama, ik wil taart…”. Mijn ukkepuk kannog maar zes maanden spreken, maar kanal heel goed zeggen wat ze wil. Als eentweejarig kleintje met rozige wangetjes jezo smekend aankijkt (met slimme oogjes),dan beweeg je toch hemel en aarde. Vanhet kant-en-klare pak uit de supermarkt, hoebiologisch ook, kan geen sprake zijn!

EN WAAROM GEEN KOEKJE DAT MENSEN BIJ ELKAAR BRENGT?“Hé, er zijn geen taartjes meer?! »… Devraag/opmerking van Jules klinkt danweer minder aanmoedigend. Ik heb hetzelf gemerkt toen ik deze middag metgrote trek van de yogales thuiskwam.”Awel, NEE, er zijn geen taartjes meer!”Niet voor Jules, niet voor mij, niet voormijn kleintje. Ik vraag me af of er zoietsals een alles-in-één koekje zou bestaan.Een koekje voor iedereen dat zowel inde smaak valt van mijn dochtertje, ookmij bevalt en de maag van mijn partnerkan verwennen en natuurlijk ook nogGEMAKKELIJK te maken is!

GEHEIMPJES VOOR EEN GOEDE UITHOUDING Toen ik nog eens ging snuffelen in mijnbibliotheek botste ik (weer) op het boekvan het echtpaar Berg, “Secrets d’endu-rance”. Dat is een heuse bijbel van desmakelijke en veganistische tussen-doortjes die energie geven. Mijn oogvalt op een recept op de pagina‘Marche Nordique’. Ik heb wel zo mijntwijfels, want de ingrediënten voor dekoek zijn rogge, haver, amandel en sui-kerstroop. Hoe hou je die dingen bijelkaar zonder eieren, zonder boter?Nieuwsgierig ben ik nu wel. Ik pas hieren daar wat aan (een mens moet hetdoen met wat in de kast staat), maar hetresultaat is verrassend en vooral lekker!

VAN DICHTERBIJ… Deze koek bevat geen eieren en dus ookgeen melkproducten. Daarom is ze per-fect voor de kleine schatten die liefst zoweinig mogelijk producten krijgen voor-geschoteld die een allergie kunnenveroorzaken. Een bestanddeel is rogge,een graan dat al te vaak links blijft liggen.Laten we vandaag zijn lof zingen, wantzijn voedingseigenschappen zijn erg inte-ressant. Dit graangewas is rijk aan cal-

cium, kalium en natrium. Bovendien verza-digt het meer dan tarwe. Haverzemel isdan weer rijk aan mangaan, fosfor, ijzeren magnesium. De twee granen in dezekoek vullen elkaar dus mooi aan. De aga-vesiroop, die de Azteken honingwaternoemden, heeft een hoge fructose-waarde en een zeer lage glycemischeindex, wat ideaal is om langzaam te ver-spreiden en een te lage bloedsuikerspie-gel te vermijden. En tot slot heeft de aman-delpuree, naast zijn voedingskwaliteiten,een basisch effect op het organisme.Ideaal om weer op krachten te komen!

PAK DIE POTTEN EN PANNENDoe in een grote slakom zes eetlepelspuree van oliehoudende planten*, 300ml plantaardige melk (rijs, soja, spelt) enzes eetlepels agavesiroop. Alles goedmengen tot een homogeen deeg. Voeg200 gram roggemeel, 250 gram haver-zemelen, een beetje kaneel en enkelehandvollen droge vruchten toe. Hetgeheel is erg kleverig en niet zo goed uitte rollen. Handen uit de mouwen dus,

het eindresultaat zal de moeite waardzijn! Schik gelijke hoopjes op een oven-plaat en laat 150 minuten bakken op180°C. Snij de taartjes met een vormnaar keuze uit met een pizzarollertje(ideaal!) en bewaar ze droog.

Het vieruurtje doet de ogen van de kin-deren glinsteren. Ook Jules is opgeto-gen als hij na zijn zondagse trail thuis-komt. En voor mij, die ’s morgens lieverniets eet, zijn deze koekjes mijn bond-genoten geworden om de kaap van 10uur te omzeilen. Ze verkwikken en zul-len dus aanslaan bij al wie aan sport wildoen, maar toch af en toe een lekker-nijtje lust (zonder schuldgevoel).

Inspiratiebron: “Secrets d’endurance”van Kecily en Kristof Berg, uitgeverij LaPlage.

(*) De voorkeur gaat naar amandelen… maar veranderen is altijd prettig enqua smaak moet hazelnootpuree nietonderdoen!

Ze verkwikken en zullen dus aanslaan bij al wie aan sport wil doen, maar toch af en toe een lekkernijtje

lust (zonder schuldgevoel).

72 mijnsportDE TREKKINGS AAN DE ANDERE KANT VAN DE WERELD DOOR GRÉGORY ROHART

Met meer dan 4 miljoen bezoekers perjaar is de Grand Canyon het drukstbezochte nationaal park van West-Amerika. Zijn architecturale lijnen gingendan ook de wereld rond. Hij is immens, hijis wondermooi. Je moet er wel voor val-len. Hij is vlot bereikbaar van in Flagstaffen de meeste reizigers nemen genoegenmet een bezoekje aan de South Rim.Maar het is een stuk interessanter om deColoradorivier af te varen, op ontdekkingvan 1,8 miljard jaren … en de geologi-sche schatten die erbij horen!

BRIGHT ANGEL TRAILWist u dat er jaarlijks maar amper 22.000mensen door de Grand Canyon raften?Het klopt dat commerciële expedities langvooraf moeten gereserveerd worden endat de kandidaten voor een ‘niet-commer-ciële’ reis meestal door lottrekking wordengekozen. Maar hun geduld wordt ruimbeloond, want op de Colorado varen ineen overweldigende omgeving, puurgeluk. Om naar Pike Creek te gaan iswaar het achtdaagse raftingavontuurbegint, moet je eerst langs de Bright Angel

Trail hoog op de South Rim. Deze routevan 8 mijl loopt 1300 meter lager naar deColorado, over de kloven van de IndianCreek waar de Zuni-indianen vroeger leef-den. Deze ene tocht alleen geeft eengoed idee van de minerale geschiedenisvan de Grand Canyon, maar ook van dediversiteit van de flora en de fauna.Wapiti’s, aardeekhoorns met hun goudenjasje en alle soorten hagedissen laten zichwaarnemen op de grond, terwijl deStellergaai of de roodkopgier door deazuurblauwe hemel klieft.

RAFTING OP DECOLORADO

Van aan de South Rim snijdt de Grand Canyon de adem af. Van beneden af gezien is hij nog mooier. Wie de Colorado afvaartmet een raft, kan gebieden bereiken die op geen enkele anderemanier toegankelijk zijn. Fun, avontuur, acht dagen en 136 mijl lang,met sterren in de ogen!

Grégory ROHARTTekst en foto’s

Peddelen in een dergelijke magistrale omgeving is puur geluk.

De Grand Canyon van beneden af gezien

BIJ DE EERSTE WATERVALLEN GAAT HET AL MISOnze bootjes wachten op ons in PipeCreek. Vijf rafts met peddels, van bijnazes meter met plaats voor maximaalzes passagiers. Daar komen nog eenraft met motor voor de logistiek en zesrasecht Amerikaanse gidsen met langebaard en de onmisbare pet op hethoofd bij. Ze mogen dan een beetjeraar overkomen, het zijn volleerdeberoeps. Ze sommen de veiligheidsre-gels op, iedereen trekt zijn reddingsvestaan en we zijn vertrokken … We pak-ken de eerste watervallen aan, houdenons vast aan de footstraps om niet in hetwater te vallen! In tegenstelling tot deandere rivieren wordt voor deColorado niet de internationale kwote-ring van 1 tot 6 toegepast, maar eenschaal van 1 tot 10 om de moeilijkheid

van een waterval te bepalen. Goednieuws: we laten de Granite Rapid zon-der kleerscheuren achter ons (tochniveau 8!). Goed, we zijn doorweekt,maar de adrenaline stroomt volop enwe voelen ons onoverwinnelijk… totaan de Saphire Rapid (niveau 6), dienochtans niet zo gevaarlijk is. De raftwordt achteraan geraakt. Dave en Jim

vliegen uit hun zitje en botsen tegen demetalen structuur aan. ”My leg is bro-ken”, gilt Dave. Een uur later vliegt hijmet de helikopter naar het ziekenhuisvan Flagstaff. Jammer, maar we wetennu alvast dat de hulpdiensten goed wer-ken!

HET KAMP ORGANISEERT ZICH Op het eind van de dag leggen de raftsaan op een strand. Ze worden leegge-maakt en wie beslist om niet in openluchtte slapen, slaat zijn of haar tent op. Alletassen moet goed afgesloten zijn om devolgende ochtend niet te moeten vech-ten met een hagedis, een schorpioen of

erger nog, een ratelslang. Lezen, eenpartijtje petanque, een spelletje kaart,een aperitiefje, een hapje doen deavond voorbijgaan. Je toilet maken, doeje aan de rivier. Opgelet, de gidsenlachen niet met de hygiëneproducten.Alleen biologische zeep mag. De natuurheeft een prijs waarover niet te onder-handelen valt.

73Mijn Bestemmingen

De lokale gidsen hebben veel respect voor de werkelijk fantastische

fauna en flora.

74 mijnsport

SLIPPERS EN WANDELINGENNa de watervallen wordt de stroming rusti-ger. Ideaal om te dagdromen… We zienons al honderden, duizenden jaren terug,vliegend naast de Californische condor, tepaard tussen de Havasupai-indianen toenze nog op de oevers van de blauwe engroene rivier woonden… ”Pak je peddelsvast”, schreeuwt Chris me toe. De film isafgelopen! Tijd om te gaan stappen … Elkedag heeft zijn deel aan voettochten. Enkele

minuten om aan een paradijselijke water-val te komen, in het midden van deze dorreomgeving, een bekken dat uitnodigt om tebaden of een rots om een sprong van 7 of8 meter te maken. Het wordt mooier enmooier, van Elves Chasm tot Deer Creek,Havasu Canyon, Pumpkin Spring… te veelom op te noemen.

FORMALITEITENFrankrijk, België en Zwitserlandbehoren tot de landen die mee-werken aan het ‘Visa WalserProgram’ (VWP) programma. Eris dus geen visum nodig. Maardat hangt af van de datum vanhet paspoort en geldt dus nietvoor iedereen. Reizigers met eenoptisch leesbaar (van vóór 26oktober 2005), elektronisch ofbiometrisch paspoort moetengeen visum aanvragen. Wel is deESTA vereist. Deze ‘ElectronicSystem for Travel Authorization’kan gedownload worden vanhttps://esta.cbp.dhs.gov/esta/.Het paspoort zelf is natuurlijkverplicht en moet nog zes maan-den na terugkeer geldig zijn.

ERHEEN REIZEN Vanuit Paris CDG biedt USAirways een vlucht naar Phoenixaan, via haar hub in Philadelphia.Als u geen auto huurt, is de Arizona Shuttle (http://arizonashuttle.com) de snelste en goedkoopste manier omnaar de Grand Canyon te gaan.

MET WIE REIZEN? Grand Canyon Whitewaterwww.grandcanyonwhitewater.comis de specialist van raftreizen opde Colorado door de GrandCanyon. Het agentschap biedt tripsaan met rafts met motor of ped-dels, van vijf tot vijftien dagen.

De Grand Canyon praktisch

De kliffen van de Grand Canyon vertellen hetgeologische verhaal van het Coloradoplateau.

75Mijn Bestemmingen

LAVA RAPID, KRACHT 10We varen nu al zes dagen de Coloradoaf. We staken tientallen rapids over, maarde zwaarste moet nog komen. We nade-

ren de Lava Rapid. ”Dit is de zwaarste,klasse 10”, hoor ik van John, “maar weesgerust, we zijn er altijd al in geslaagd”voegt hij er snel aan toe… Oef, zou ik zeg-gen! We varen langs de Hualapai IndianReservation en Vulcan’s Anvil, een enormevulkaanrots die ons vertelt dat de bewusterapid niet ver af meer is. De opwinding isin alle blikken te zien. Ook in de mijne,neem ik aan. Net voordien gaan we naareen uitkijkpunt om het beest in te schatten.De handen worden klammer, de glimlachhier en daar wat meer gespannen. Wemoedigen elkaar aan, checken de red-dingsvesten en waterdichte tassen. Hetgaat raft per raft. We worden heen enweer geschud, de adem stokt, de ogentrachten tevergeefs een vast punt te vin-den… Elke gids heeft zo zijn eigen metho-de om de Lava Rapid te bedwingen: Johntrots als een piraat, Chris stilletjes in hurkzit,Jeff met de peddels in aanslag. Op zijnAmerikaans klapt iedereen elkaar in dehanden om elkaar te feliciteren. “We doit!” gilt Tom. Yes, we hebben het gedaan.Een krachttoer is het niet echt, maar webeseffen dat niet iedereen zo’n bijzonde-re week meemaakt.

Vanavond smaakt mijn nacht onder dehemel naar geluk.

De 450 kilometer lange GrandCanyon werd uitgesleten doorde Coloradorivier. Alle geologenzijn het daarover eens, maarwanneer en hoe? Daaroverlopen de theorieën uiteen …Voor de wetenschappers is deGrand Canyon een open boekop de geschiedenis van hetColorado Plateau. Er werden opde wanden zowat 40 verschillen-de rotslagen geteld. De oudstegaan terug tot het begin der tij-den: 1,8 miljard jaar, bijna halfzo oud als de aarde zelf! Dewetenschappers meenden eerstdat de Grand Canyon 5 of 6 mil-joen jaar geleden ontstond.Vandaag kunnen de geologen,dankzij de apatie-fissiesporenthermochronologie van de kris-tallijne massieven, de thermischeweg en de verticale bewegingenvan deze rotsen reconstrueren.Met dit procedé konden zebepalen dat het apatiet weeraan de oppervlakte kwam doorde werking van deColoradorivier. De oudste zoneszouden 70 miljoen jaar oud zijnen bevinden zich in het centralegebied van de Hurricanekloof.Ook werd de Grand Canyonzoals we hem vandaag kennen,inderdaad 5 tot 6 miljoen jaargeleden door de Coloradorivieruitgegraven.

We pakken de rapids aan, houden ons stevig vast aan de footstraps om niet in het water te vallen!

Hoe oud is de Grand Canyon ?

76 mijnsport

Een fantastisch speelterrein waar elke discipline een plaats heeft. Kanovaren, MTB, trektochten, speleologie… dit is plezier in XXL-formaat in een verblindend mooie omgeving.

1. BOOTTOCHTJE OP DE TARNLaten we zachtjesaan beginnen, bijvoor-beeld met een boottochtje op de Tarn,onder de viaduct van Millau door. Vanbegin april tot eind september nemen deschippers van de viaduct (Bateliers duViaduc) u mee voor een vaart van 9 kmdie begint in het middeleeuwse dorpCreissels. Het gaat richting Peyre, éénvan “De Mooiste Dorpen van Frankrijk”,met zijn huizen die voor een deel in de rot-sen liggen. De schippers vertellen u alleswat ze zelf weten over de lokale faunaen flora en onthullen natuurlijk ook degeheimen van dit onwaarschijnlijkebouwsel, de viaduct die in 2014 zijn tien-de verjaardag vierde. www.bateliersduviaduc.com

2. PARAGLIDEN BOVEN MILLAU Om deze tuibrug van 2.640 meter langen 270 meter hoog (360 meter met de

pylonen) te bewonderen, spreken we afop de rustzone ‘L’Aire du Viaduc’. Daarkan je alvast in de sfeer komen met lekke-re ‘capucins’, een soort van kegelvormi-ge pannenkoeken gevuld met de besteproducten van de Aveyron (roquefort,abrikozen, …), en bedacht door MichelBras (drie Michelin-sterren). Daarna trek-ken we naar boven, voor een onvergete-lijke paraglidevlucht. Deze stad van25.000 inwoners staat ook bekend alséén de hoofdsteden van de vrije vlucht.Dat is te danken aan de uitzonderlijkeopstijgende warmtestromen. De besteparagliders zweven zelfs naar de zee …150 km verder! Wij houden het echtermeer bescheiden en beperken ons toteen vlucht over de ‘Cité du Gant’, in hetgezelschap van de gieren (echt waar)!Onderweg genieten we volop van hetadembenemend panorama van LesGrands Causses tot Les Cévennes. Eenware lust voor het oog. www.tete-a-lenvair.com

3. TOCHT MET DE ELEKTRISCHE FIETS OP HET CULTURELE CIRCUIT VAN LE LARZACTrekkers langs de pelgrimsroute naarCompostella (GR 65) waarderenAveyron erg voor zijn GR71 C en D: tweegrote routepaden langs de ‘Causse du

Larzac’ (kalksteenplateau), in het hart vanhet regionale natuurpark ‘Parc NaturelRégional des Grands Causses’. Voor eeneerste kennismaking kozen we voor eentochtje met de e-bike (elektrische fiets) metvertrek in het middeleeuwse dorp LaCouvertoirade, dat ook behoort tot ‘DeMooiste Dorpen van Frankrijk’. We wor-den op sleeptouw genomen door XavierChabanne van L‘Ecole Buissonnière. Hijlaat ons een deel van dit hoogplateaudoorkruisen, waar de Tempeliers enHospitaalridders nog vele sporen nalie-ten. Geloof ons, fietsen in deze zeeraparte omgeving, te midden van uitge-strekte dorre vlaktes in groen en geel,bestrooid met imposante rotsruïnes, datdoet iets met een mens. Het is trouwenshier dat de Lacaune-schapen wordengekweekt die hun lekkere melk leverenvoor de Roquefort. www.randolarzac.com

4. DE IJZEREN WEG VAN MONTPELLIER-LE-VIEUX De departementen Aveyron en Lozère zijnerg in trek bij aanhangers van de via ferrata.Een uitstekende keuze is ongetwijfeld de rots-chaos van Montpellier-le-Vieux (de grootstevan Europa). Deze via ferrata loopt eerstondergronds (vochtig en best glad!) om inde buitenlucht sterk te klimmen, van 700 tot

AVEYRON & LOZÈRE

Onmiddellijk instappen voor het zuidwesten van Frankrijk. Aan de enekant Aveyron, qua oppervlakte één van de grootste departementen vanhet land (8.735 km²), met zijn beroemde en indrukwekkende viaduct vanMillau. Iets meer oostwaarts Lozère: het dunst bevolkte departement met14 inwoners per km². Twee speelterreinen, twee lijsten als uit rotsen gehou-wen. Hier zijn nog weidse ruimtes. We bevinden ons op het grondgebiedvan de ‘Causses et Cévennes’, dat op de natuurlijke werelderfgoedlijst vande UNESCO opgenomen is als ‘Mediterraan Cultureel landbouw- en wei-delandschap’. Op voor een flinke hap zuurstof als geen ander …

En waarom geen boottochtje op de Tarn, onder de viaduct van Millau door?

77Mijn Bestemmingen

2 speelterreinen, 8 belevenissen …

78 mijnsport

850 meter. Kers op de taart zijn vier tokkelba-nen van 20 tot 50 m. Kriebels in de buik ver-zekerd. Toegankelijk vanaf 12 jaar, reken optwee uur en trek vooral wat tijd uit om hetlandschap te bewonderen. Van Les GrandsCausses naar de Gorges de la Dourbie, viaLes Cévennes…het uitzicht is gewoonwegverbluffend!www.montpellierlevieux.com

5. NEEM EEN DUIK IN DE GROT VAN AVEN ARMAND Nu is het tijd voor het departement Lozère.Een goed begin is een duik in de druipsteen-grot van Aven Armand. Ze is meer dan 100meter diep en is sinds 1927 open voorpubliek. Het is een heuse geologische kathe-draal die niet minder dan 400 stalagmietenhuisvest op een oppervlakte van ongeveer2.000 m² (waaronder de grootste die tot nutoe werd ontdekt, van 30 meter hoog). Eenreisje door deze onderaardse wereld is eenonvergetelijke ervaring. Het lichtspel maakthet hele decor nog magischer en adembene-mender. Bezoekers worden normaal met eentreintje naar beneden gebracht, van april toteind november, maar wie wil betaalt iets meerom af te dalen aan het touw. www.aven-armand.com

6. SPELEOLOGIE IN CASTELBOUCLozère geldt als een heuse bakermatvan de speleologie (zie daarover hetartikel op pagina 60) en telt dan ooktal van vermaarde spots. Zo isCastelbouc, aan de rand van deGorges du Tarn, één van de toploca-ties voor deze discipline. Er zijn tal vangrotten te vinden, zowel horizontaleals verticale, met touwen of tokkelba-nen of allebei. Cévennes Evasion kentde sector door en door en kan u uitge-breid adviseren, naargelang uw wen-sen en niveau om u te gidsen met deglimlach als toemaatje. www.cevennes-evasion.fr

7. KANOËN EN KAJAKKEN IN DE GORGES DU TARN De Gorges du Tarn zijn ook de max vooreen tochtje met de kano of de kajak. Uitde aangeboden routes kozen wij deweg van Castelbouc naar Saint-Enimie.Dat is een afvaart van 7 km, die afwisse-lend snel en rustig gaat. Twee uur er evenhelemaal uit in een wondermooie natuuraan de voet van de kliffen. Sommige rou-tes duren wel zes en een half uur en gaantot La Malène of Baumes-Basses. Er is

zelfs een formule van twee dagen metbivak (vertrek in Castelbouc en aan-komst in Les Vignes). www.cevennes-evasion.fr

8. BEZOEK AAN SAINT-ENIMIE, ÉÉN VAN DE MOOISTE DORPEN VAN FRANKRIJK…Ook Lozère blijft niet achter en kanbogen op enkele van de ‘mooiste dor-pen van Frankrijk’. Denken we maar aanLa Garde-Guérin en Saint-Enimie. Saint-Enimie is gebouwd op de hellingen vaneen canyon die uitgesleten werd doorde Gorges du Tarn. Het is een middel-eeuws stadje dat zijn ontstaan danktaan een klooster uit de elfde eeuw(waarvan enkel nog een kapel en eenkapittelzaal resten). Flaneren langs destraatjes van stenen uit de Tarn, langs dekalkstenen huisjes en mooi gerestaureer-de pleintjes heeft veel weg van eenheuse reis in de tijd. De tijd lijkt hier welstil te staan. Maar het is wel flink klim-men! Haal zeker ook die stapschoenenboven en vergeet vooral uw fototoestelniet! www.tourisme-aveyron.comwww.lozere-tourisme.com www.ryanair.com*

(*) Lijnvluchten van Charleroi naar Rodez, voor Belgen die ons lezen.

Een toplocatie voor de vrijevlucht, die partij trekt van uitzonderlijke opstijgende warmtestromen.

79

ZWITSERSE

Maar nu, lekker kokkerellen. De tweebereidingen in kwestie komen uit een uit-stekend boekje dat uitgegeven is door deBelgische vertegenwoordiging vanSwitzerland Cheese Marketing SA. Erstaan 40 recepten van hobbykoks in, diegekozen werden door de vermaardegastronomische auteur Marie-ClaireQuittelier.

DE GAZPACHO VAN DE ALPENWEIDEN … We beginnen met een koude erwten-soep met Tête de Moine AOP.• Fruit in olijfolie met een blokje kippen-bouillon gedurende vijf minuten eengesnipperde ui, een gehakt knoflook-teentje en vier takjes munt. Verwijder de

munttakjes, voeg de erwtjes (400 gram)en de muntblaadjes toe. Breng aan dekook, zet het vuur zachter en laat nog 10minuten op het vuur staan. Maak eenpuree van de erwten. Doe er degeraspte Tête de Moine AOP onder.Breng op smaak met zout en peper enbewaar een uur in de koelkast.Bestrooien met komijn- of karwijzaadjes.

GEGRATINEERDE TRAGE SUIKERS!We gaan verder met het hoofdgerecht:macaroni met drie kazen… uitZwitserland natuurlijk. Meng een snuifjegehakte platte peterselie onder 150gram Emmentaler AOC en blokjesTomme Vaudoise. Doe er 2,5 dl verse

room en 75 gram Tête de Moine AOCin krullen bij. Verdeel deze ‘garnituur’over 300 gram macaroni die u voorafgaar kookte. Laat een kwartiertje grati-neren in de oven. En dan smullen maar.

Goed, het is nogal zwaar, maar echtperfect voor sporters die hun dagen inopenlucht doorbrengen, hoog in de ber-gen.

De Helvetische Confederatie viert dit jaar de zeer officiële oprichting van de wintersporten, 150 jaargeleden. Is dit geen goed moment voor een maaltijd met plaatselijke kazen? We serveren u twee nogal‘sportieve’ gerechten. Toegegeven, ze bevatten wat calorieën, maar ze zijn wel zeer gezond. De Zwitsersverkondigen immers dat hun harde en halfharde kazen geen additieven en ook geen kleurstoffen bevatten.Wel zitten er veel voedzame elementen, eiwitten, magnesium, calcium en ook vitamines A en B in.

Er zitten veel voedzame elementen, eiwitten,

magnesium, calcium en ook vitamines A en B in.

79

par Louise BIRON

smaken Mijn Bestemmingen 79

80 mijnsport

VER VAN DE KLOTSENDE VAPORETTO’S …

Het is nooit te vroeg om de volgende vakantie voor te bereiden, zeker als het de max belooft te worden.En zeer (zeer!) exclusief. Luxesuite, privé-jet, sterrenrestaurants, denkt je dan? Nee, we hebben iets veelbeters voor je in petto…

La Serenissima andersDenis ASSELBERGHS

Venetië is een uniek kader, dat iedereen min-stens één keer in zijn of haar leven moetgezien hebben. Het is een plek die altijdweer verbaast, door zijn unieke sfeer, doorzijn heel aparte schoonheid, door het verle-den dat uit zijn bruggen, zijn kades, zijn plei-nen en straten spreekt. Zomaar eventjes 177kanalen doorkruisen de Dogenstad. Botenmaken dus deel uit van het ‘straatbeeld’ endan zeker de beroemde gondels. Zij staansymbool voor een stad die gewoonweglangs het water moèt verkend worden. Maarzoals altijd met toeristische trekpleisters, wordthier soms goed doorgerekend. Het tochtjezou een flinke duit kunnen kosten. Waaromdan niet met de kajak het water op? Hijneemt niet veel plaats in, is vlot hanteerbaaren past op en top in deze omgeving.

DE LAGUNE, EEN KIJKJE OP HET PLATTELAND Met de kajak kunt je niet alleen op jeeigen ritme en dus ook rustig binnen deVenetiaanse stadsmuren varen (en liefsthet superdrukke Canal Grande vermij-den), maar ook moeiteloos naar deLagune trekken. Daar liggen tientalleneilandjes, vooral schorren of landaanwas-sen die niet meer onderlopen. Ook hierblijken de voordelen van de kajak. Doorzijn geringe diepgang is het risico dat hij

vastloopt heel wat kleiner. Hij kan dus veeldichter bij deze ecosystemen komenwaar de vogels aan de macht zijn. De pur-perreiger, de steltkluut of de kleine zilver-reiger zullen je vergezellen op je tochtdoor dit labyrint van kwelders. Verdervaart je langs kleine en grotere eilandjes,die zo elk hun eigen karakter en charmehebben. Torcello bijvoorbeeld, ooit hethart van het oude Venetië. Er zijn nogenkele architecturale overblijfselen uit deglorietijd, zoals de indrukwekkende kerkmet haar klokkentoren. Voor het overigeheeft de natuur hier haar rechten opgeëisten alles wat de mens hier door de eeu-wen heen moeizaam bouwde, weer‘opgeslokt’. Een uitstap met je bootje datop maat gemaakt is en je langs het kleine

De kajak neemt niet veel plaats in, is vlot

hanteerbaar en past op en top in deze

omgeving.

81

kanaal een blik gunt op deze ruïnes, is enblijft een belevenis. Ook een must is heteiland Burano, een kleurige parel. Dit isVenetië in miniatuur, met de overhellendeklokkentoren, de kanalen en de bruggen,een lust voor het oog, tussen de poppen-huisjes, kantklosters en vissers van vroeger.Maar Burano is ook de locatie bij uitstekvoor wie eerst wat beter wil leren pedde-len om daarna de iets roeriger waterenvan La Serenissima op te gaan.

IN HET HEILIGE DER HEILIGEN Het heeft weinig zin om alle goede rede-nen op te sommen voor een bezoek aandeze stad van bruggen en water. De lijstmonumenten, paleizen, kunstwerken isimmers eindeloos. Het is trouwens vooralde sfeer die een onuitwisbare indruk maakt.Lange tijd gold dat iemand de stad alleenwandelend helemaal in zich kon opnemen.Dat is niet alleen een pijnlijke zaak voor devoeten, het is ook een hele opgave om zichdoor de mensenmassa te wringen.Groepen van alle slag verdringen zich aande bezienswaardigheden, stromen opeen-gepakt langs de mooiste esplanades,maar ook de kleinste calli. Angstaanjagendgewoon! Wat is dan de oplossing? Ja, jekunt in een peperdure gondel stappen enzoals op alle prentkaarten langs de PiazzaSan Marco varen. Maar er zijn betere

ideeën. Ga met je heel eigen vaartuigjewaar je maar wil. Het loopt vlot en je krijgtalles te zien van dit openluchtmuseum. Evenpeddelen en de kajak glijdt alweer enkelemeters verder, rustig, stil, naar het Arsenaal,het Ghetto, het sestiere Canaregio. En plotsdringt het door … het is toch wel grappigom te varen met een stadsplan op deknieën. “De tweede rechts… Ah, één rich-ting. Opgelet, aan het volgende kruispuntmoet je voorrang geven.” Maar het com-fort, de stabiliteit en het vlotte manoeuvrerenmaken het allemaal zo prettig dat je met-een onder de betovering komt van deze‘meest serene’ ooit republiek, die haarnaam niet gestolen heeft.

Contact voor deze driedaagse belevenisin optimale omstandigheden, omkadering,uitrusting en logies inbegrepen:www.eaurigne.neteaurigine@hotmail.fr0033 7 87 46 98 37

De zeekajak of toerka-jak is een activiteit dievolop boomt. Het isdan ook een goedemanier om andersmoeilijk bereikbaresites te verkennen.Natuurlijk is het weeraltijd een risico, datzelfs gevaarlijk kanzijn. Maar voor eenbezoek aan een stadzoals Venetië en haarlagune heeft het kli-maat weinig invloed.De zee is niet woelig enje kunt nooit ver afdrij-ven. Hier kajakkenvraagt geen ervaring,noch een bepaaldefysieke conditie. Zelfskinderen vanaf achtjaar kunnen het, net alsde senior die graag inbeweging blijft. Laat jedus bekoren …

Laat je bekoren

Even peddelen en je glijdt alweer enkele meters verder, rustig, stil, naar het Arsenaal, het Ghetto, het sestiere Canaregio

j gMijn Bestemmingen

SPORTEN MAAR! “Hij liep op het water”… en nog meerzelfs! Aan boord van deze reusachtigegebouwen krijg je toegang tot eenindrukwekkend palet van sportdiscipli-nes. Dein mee op de golven en haalalles en nog meer uit de supermodernsteinfrastructuren. Klimmuur, flow rider (eensurfsimulator op kunstmatige golven),golf, schaatsen, basketbal, volley,zwemmen, zip line (tokkelbaan), jog-gen, tennis,… Met natuurlijk altijd datonvergetelijke uitzicht! De meeste crui-

seschepen hadden al veel weg van drij-vende steden. Er was ook al veel te bele-ven, maar heuse decathlons? Neem deproef op de som. De tarieven zijn zeerschappelijk en de formules zijn zogericht dat ze iedereen wel aanspre-ken. Uit de best gevulde arrangementenpikten we het aanbod van RoyalCaribbean International en van HollandAmerica Line.

ON BOARD… AND OUT BOARD Je wil gewoon de batterijtjes opladenzonder daarom fors te sporten? Het ismaar een woord. De meeste maatschap-pijen stelden wellnessprogramma’ssamen die bestaan uit fitness, yoga, pila-

tes, Zweedse gymnastiek, thalasso enaquagym. Voor wie het achterdek wat tekrap is, zijn er zeker cruises die ook activi-teiten op zee aanbieden, zoals water-skiën, windsurfen, kajakken of duiken. Datkan op de halteplaatsen onderweg of tij-dens specifieke uitstappen.

OP VASTE GROND Op de halteplaatsen kan er ook aan typi-sche landsporten gedaan worden. Opaanvraag kan je gaan trekken, paardrij-den of moutainbiken. Ben je uit op wat

meer avontuur, weet dan dat sommigemaatschappijen aanmeren aan somsongerepte gebieden. Respect voor hetmilieu is hier natuurlijk geboden. De plaat-sen zijn beperkt en iedere cruisegangermoet bepaalde gedragsregels naleven.Silversea Expeditions en de Compagniedu Ponant zijn twee referenties op dezenichemarkt. Op hun lijst van bestemmin-gen staan onder meer de Noordpool,Antarctica, Alaska en de Galapagos.

Komaan, duik erin en doe je voordeelmet de lastminutepromoties. Neem sneleen kijkje op de sites www.croisierenet.comwww.cruisetravel.be

82 mijnsport Mijn Bestemmingen

EN WAAROM De wereld verkennen zonder grenzen, is kinderspel geworden. Sinds enkele jaren behoort de zee weer tot de toppers van tour operators. Cruises zijn erg in, beleven een tweede jeugd. De oceaan zover de blikreikt, adembenemende bestemmingen, activiteiten te over… Het aanbod van de maatschappijen doet dromen en niet enkel liefhebbers van ligstoelen op het dek… De passagiers kunnen nu intensief aan hunconditie werken. Buiten het traditionele zwembad is er ook nog een hele reeks andere disciplines, die soms verrassen. Wil je meer weten? Kom dan aan boord!

Denis ASSELBERGHS

Dein mee op de golven en haal alles en nog meer uit de supermodernste infrastructuren.

geen cruise?