IK LOOP MET JE MEE begeleidt en ondersteunt bij een groot of klein verlies in je leven. In de begeleiding komt er orde in chaos en is er ruimte voor het uiten van allerlei emoties. Samen gaan we op zoek naar balans, een nieuw perspectief en versterkt zelfbewustzijn. Verlies en verdriet wat bewust ervaren en geuit mag worden geeft ruimte en wordt lichter om te dragen.IK SCHRIJF MET JE MEE heeft een aanbod rond het werken met levensverhalen.

DE RUGZAK augustus 2014 5e jaargang nr. 6

Beste lezer,Midden in de zomer een rugzak vol verhalen, nieuws en inspiratie. Veel leesplezier!

Dit valt er te lezen:ACTUEEL: Over de grilligheid maar ook de mooie dingen van het leven. AGENDA: Een stiltewandeling, de schrijfproeverij en de schrijfgroep in het najaarTHEMA: Levensweg - labyrintBLOG: Lex en LucAANRADERS: allerlei

ACTUEELIn week 33 – 34 – 35 is mijn praktijk gesloten in verband met vakantie. Daarna ben ik weer bereikbaar en zal ik reageren op mail of voicemail.

Het is volop zomer. Veel zon, soms hele warme dagen, en ook geregeld regen. Ben je net gewend aan die overmatige hitte, dan slaat het weer om en blijft het dagen regenen. We kunnen niet anders dan ons steeds weer aanpassen aan veranderde omstandigheden.

Eigenlijk geldt dat voor ons hele leven. Als iets goed of fijn is, willen we dat het zo blijft. Terwijl het leven voortdurend in beweging is. Het leven kan zelfs grillig zijn. Twee en een halve week geleden stapten een heleboel mensen onbezorgd een vliegtuig in. Sommige mensen gingen terug naar huis na familiebezoek, veel mensen gingen op vakantie en anderen vlogen in verband met hun werk. De afloop kennen we allemaal. De eerste beelden waren verpletterend, enorme verwoesting, hier en daar brandjes. Wat voor mij

1

DE RUGZAK nieuws- en inspiratiebrief van

IK LOOP MET JE MEEverliescounsellor / wandelcoach

nog onwerkelijk was in het begin kreeg meer inhoud toen ik verhalen las over de mensen die omgekomen waren. De Volkskrant opende een speciale rubriek met de bedoeling om de slachtoffers van vlucht MH17 een gezicht te geven en de levens te beschrijven die abrupt werden beëindigd. http://www.volkskrant.nl/vk/nl/31522/Vliegtuigcrash-in-Oekraine/article/detail/3692400/2014/07/22/De-slachtoffers-van-vlucht-MH17.dhtmlDe rubriek werd telkens aangevuld en ik heb er vaak naar gekeken. Tot mijn verbijstering kwam ik de naam tegen van iemand die bevriend is met een vriendin. Toen kwam het ook voor mij wat dichterbij.

Ik heb me vaak afgevraagd hoe nabestaanden gekeken hebben naar de beelden van de ramp, ook in de dagen daarna en hoe ze zijn omgaan met het politieke geharrewar om hulpverleners en onderzoekers toe te laten op de rampplek. Of ze nog wel een krant openslaan want het houdt maar niet op. En wat een schril contrast tussen die dagenlang stilstaande wagons ergens in the middle of nowhere in de Oekraïne en de plechtige en respectvolle ceremonie in Eindhoven in de dagen dat de kisten met stoffelijke resten van slachtoffers arriveerden. Ook vandaag vindt in Eindhoven weer zo’ n zelfde ceremonie plaats. Ze wachten op bericht over identificatie en kunnen nog geen afscheid plannen.Voor de nabestaanden wacht ongetwijfeld een zware tijd. Dat deze ramp te wijten is aan menselijk handelen en dat er zoveel gedoe was rond het bergen van de lichamen van hun dierbaren zal het rouwproces niet verlichten. Ik hoop dat ze troost vinden in het meeleven van heel veel Nederlanders en ook mensen buiten ons land. Meeleven, dat is wat wij kunnen doen, niet meer. De rouw is voor de nabestaanden. Hun leven is voorgoed veranderd.

Mijn werk gaat in de zomer gewoon door, rouw heeft geen vakantie. Ook als je weg gaat neem je je eigen rugzak mee. Op vakantie gaan kan wel een fijne afleiding geven en gelukkig, genieten en gezellige dingen doen mag. Beter nog, het zorgt voor het broodnodige tegenwicht aan de zwaarte van rouw. Mijn zus is voor het eerst in haar eentje op vakantie met de caravan waar ze samen met haar man zoveel vakanties in heeft doorgebracht. Het was wennen, de eerste dagen, zegt ze. Nu heeft ze haar draai gevonden. Vorige week reisde ik haar achterna om haar in haar tweede week een dag of 5 gezelschap te houden. We hadden fijne dagen samen.

Er kwam een eerste opdracht om het levensverhaal te schrijven voor een bejaard echtpaar. Intussen zijn er drie van de 5 afgesproken middagen geweest waarin ik geboeid luisterde naar hem of naar haar. Bijzonder om met hen terug in de tijd te gaan, naar hun jeugd, de oorlogsjaren, hun latere leven. Lief en leed, ingebed in een tijd die heel anders was dan nu. Ik merk dat mijn coach/counsellingsvaardigheden ook hier van pas komen. Een vertrouwensband opbouwen, me afstemmen op de ander, het verhaal volgen en tegelijkertijd soms even afstand nemen om de grote lijn in de gaten te houden. Soms doorvragen naar details of naar een diepere laag gaan. Thuis werk ik de aantekeningen uit en maak het tot een geheel. Ook dat schrijven is fijn om te doen.

Eindelijk is het zover. Mijn website heeft een professionelere uitstraling gekregen en is zo ook op Iphone en tablet beter te lezen. Een goed moment om stil te staan wat ik wel of niet ‘mee wilde nemen’ naar de vernieuwde website. De persoonlijke begeleiding is en blijft de basis van mijn werk. In de loop van de afgelopen jaar is mijn aanbod daar rond omheen uitgegroeid. Sommige activiteiten waren succesvol, andere minder. Realiteit is dat het lastig is om een rouwgroep voor lotgenoten van de grond te krijgen, ik hoor het ook van collega’s. Jammer, want ik geloof in de kracht van lotgenotencontact.Na 5 jaar stop ik met het aanbieden van stiltewandelingen. Niet omdat ik het niet meer fijn vind om te doen, meer omdat de belangstelling terugloopt en ik keuzes moet maken. De laatste stiltewandeling zal op 26 oktober zijn, op de landelijke Dag van de Stilte. De belangstelling voor schrijfgroepen groeit, blijkbaar is dat laagdrempeliger. Daar richt ik me nu op.Ik ben heel benieuwd wat je vindt van de nieuwe website, reacties zijn welkom. De foto’s zijn verdwenen, mijn bedoeling is wel dat er hier en daar weer passende afbeeldingen komen.

2

Mijn smartphone liet het een paar weken geleden afweten. Gevolg: even geen Facebook en Twitter. Goed om te ervaren dat het mijn leven een stuk rustiger maakt. Een goede les voor mij, ook al ervaar ik social media als positief. Er sluipt ongemerkt iets verslavends in, net als vaak op een dag de mail checken en de computer continu stand-by willen hebben.

Op een zomerse dag doe ik mijn kleindochter in bad. Ik geniet van de intense manier waarop ze zittend in het badje bezig is met haar handjes. Ze probeert bewegingen van mij met mijn handen in het water na te doen. Het is Mindfulness in zijn puurste vorm, eigenlijk voor ons allebei. Waar zijn we dat kwijtgeraakt?

Ik vind het terug in mijn tuin. In het rondje s’ morgens. Hier en daar pluk ik wat onkruid en luister naar het gezoem van allerlei bijen. In de namiddag kijk ik liggend in een tuinstoel naar de wolken die voorbijdrijven en naar de bladeren van de notenboom die op en neer bewegen. Ik luister naar de zwaluwen hoog in de lucht. In de koelte van de avond geniet ik van de geur van bloeiende floxen en bewonder de oplichtende bloemen van de teunisbloem, die dan pas echt opengaan. Later zie ik de vleermuizen heen en weer vliegen.

Op de morgen van mijn verjaardag heb ik een telefoongesprek met een oud- klasgenootje. We zien elkaar nog maar heel af en toe en toch is er een lijntje dat blijft. Ze is heel ernstig ziek, ik heb het pas gehoord. Wonderlijk, we hebben een fijn en ontspannen gesprek, ze wil nu vooral van elke dag genieten met haar naasten. En ja, ze vindt het fijn als ik met nog iemand anders van ons oude viertal een keer langskom!

Levenspaden die ooit elkaar kruisten. Haar pad zal anders gaan dan dat van mij. Het is wat het is.Dat levenspad is meteen het Thema van deze RUGZAK. Je leest er ook hoe de levensweg liep van Lex Maes waar ik vorige keer al over schreef.

AGENDA: • Zomeravondstiltewandeling http://ikloopmetjemee.nl/home/agenda/De tweede wandeling is in bosgebied de Groote Heide in Heeze vanavond 4 augustus. We verzamelen op Oudenmolen 2a.De wandeling duurt van half 19.30 u. tot 21.00 uur. Daarna praten we even na bij een kopje thee. Kosten voor deelname zijn €5,-. Graag even een berichtje via info@ikloopmetjemee.nl of een telefoontje naar 040-2264451 als je mee wilt lopen.

• Schrijfproeverij op 24 september a.s. Op een vrijblijvende en ongedwongen manier kunt je kennismaken met het schrijven van levensverhalen. Speels en afwisselend gaan we al schrijvend een positieve herinnering verkennen. Je gaat naar huis met een zelfgeschreven verhaal uit je eigen leven.Laat jezelf verrassen door herinneringen die al schrijvend helderder worden. Ervaar hoe fijn het is om op zo’n manier te schrijven. Schrijfervaring is niet nodig.De eerstvolgende ‘Schrijfproeverij’ is op woensdagmiddag 24 september van 14.00 u. tot 16.30 u.. Je bent welkom op Heezerenbosch 9a in de sfeervolle praktijkruimte van Marianne Bennenbroek.Kosten voor deelname zijn € 12,50. Koffie en thee zijn inbegrepen.Het aantal deelnemers is beperkt. Wil je meedoen, dan graag even aanmelden vooraf. Dat kan via mail info@ikloopmetjemee.nl of telefonisch 040-2264451 • Schrijf je mee - Cursus rond het schrijven over je eigen leven.In 8 wekelijkse bijeenkomsten gaan we op een speelse en gevarieerde manier op zoek naar vooral positieve herinneringen. Een thema is telkens het startpunt van een ontdekkingsreis in een aspect van ons leven. Het gaat niet om een volledige chronologische volgorde, eerder het tegenovergestelde.

3

De bijeenkomsten zijn op woensdagmiddag van 14.00 uur tot 16.30 uu. in een sfeervolle ruimte aan Heezerenbosch 9a in Heeze. De start is op 1 okt.. Deelname kost € 120,-. Wie heeft deelgenomen aan de Schrijfproeverij krijgt € 15,- korting.Het plezier in het schrijven staat voorop, niet het eindresultaat. Ervaring met schrijven is niet nodig. Het gaat om een schrijfgroep, niet om een therapiegroep! Aan het einde van de cursus heeft iedere deelnemer een aantal verhalen, die weliswaar geen compleet levensverhaal zijn maar wel een levendige en kleurrijke indruk daarvan geven. De cursus is voor iedereen die geïnteresseerd is in het schrijven van verhalen uit zijn/haar eigen leven.

Intussen zijn er al een aantal aanmeldingen, deze groep gaat zeker door! Het aantal deelnemers is beperkt dus mocht je geïnteresseerd zijn, wacht dan niet te lang!

THEMA: Levensweg - labyrintHoe onze weg door het leven zal lopen weten we niet en dat is maar goed ook. We hopen allemaal op liefde en geluk, op voorspoed. De realiteit vertelt een ander verhaal. In ieders leven is het er allebei, voorspoed en tegenslag, leven en ook de dood. Heel lang kan het ogenschijnlijk goed gaan. Waarom sommige mensen in korte tijd het een na het ander meemaken, kan ook ik niet begrijpen. Dat is de grilligheid van het leven, het overkomt je, je vraagt er niet om. Heeft het met noodlot te maken, toeval, is het voorbestemd? Vragen waar ik geen antwoord op heb. Het enige wat ik in kan brengen is dat je zelf de keuze hebt in het omgaan met dat wat je tegenkomt op jouw levenspad.

In mij komt het beeld op van het prachtige labyrint wat ik een tijdje geleden samen met een paar andere deelnemers aan Leven Beleven en Doorleven legde in de kas van Oogenlust. Doorleefde knoestige druivenstronken begrensden het pad. Het werd gelegd volgens een eeuwenoud patroon. Nee, een labyrint is geen doolhof. Je loopt erin en volgt gewoon het pad, je kunt maar één kant op. Altijd kom je uit in het hart, het midden. Je loopt als het ware de weg van buiten naar binnen. Buiten, dat is wat de buitenwereld van je ziet, je gedrag, je spreken, je overtuigingen. Binnen is je diepste wezen, je voelen, je innerlijke weten, je pijn en kwetsbaarheid, je diepste geluk, je ziel. Op de terugweg ervaar je het pad anders dan op de heenweg.

4

Het labyrint is een metafoor voor het levenspad. Je begint er op te lopen en volgt gewoon het pad. Soms maakt het een omweg en moet je een stuk terug. Het ene moment lijkt het veel langer te duren dan je denkt. Op een ander moment gaat het verrassend snel. Hoe je pad loopt is niet voorspelbaar. En welke obstakels kom je tegen onderweg? Als je op deze manier kijkt kun je zeggen dat de heenweg de weg is die je tot nu toe hebt afgelegd. Het hart is het nu. Daar kun je in liefde loslaten wat je niet meer dient. Oude ballast die je lang genoeg mee hebt gesjouwd. Overtuigingen die je belemmeren. Vanuit dat hart mag je iets meenemen voor je toekomst. Ik had allerlei voorwerpen uit de natuur in het hart gelegd. Symbolen voor hoop, verlangen, liefde, vertrouwen, moed.

Een andere manier om het labyrint te lopen is als ritueel bij veranderingen in je leven. Als je een kind krijgt, gaat samenwonen, bij het afscheid van een dierbare, als je stopt met werken of juist begint aan een andere baan. Of als je leven op een andere manier een andere wending krijgt. Labyrint-lopen is ook gekoppeld aan zoeken naar de zin van je leven, al lopend stilstaan bij jouw bestemming.

De middag bij Oogenlust leidde tot mooie ontmoetingen met bekende en ook onbekende mensen. Een jong stel met een lief jongetje van 3 liep er met zijn drietjes. Er waren mensen die een vraag hadden en die meenamen op de weg door het labyrint. Er kwamen verrassende ervaringen. Een vrouw van middelbare leeftijd samen met een vriendin. Ze vond de terugweg makkelijker dan de heenweg. Ze was zichtbaar ontroerd toen ik zei dat de terugweg staat voor haar toekomst. Een groepje van een oma, haar twee dochters en een kleindochter. Toen oma bij het hart was haakte ze af. ‘Ik word er helemaal dol van.’ Ze maakte een wat verwarde indruk. Later hoorde ik dat ze een tijdje geleden een zoon had verloren en dat ze begon te dementeren. Ze was zichtbaar de weg kwijt. Een meisje kwam tot drie keer terug. Ze was er de hele middag samen met haar moeder. De eerste keer had ze heel zorgvuldig een klein mooi steentje uitgezocht. Ik zei dat het een geluksteentje was. Ze kon het altijd bij zich dragen. Bv als ze op school een proefwerk had of als er iets naars was.

Dit gedicht had ik er opgehangen en ik merkte dat het veel mensen aansprak.

5

Vele wegen kent het leven, maar van al die wegenis er één die jij te gaan hebt.Die éne is voor jou. Die ene slechts.En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan.De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.Met onwil om de kuilen en de stenen,met verzet omdat de zon een wegdie door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.Of met de wil om aan het einde van die wegmilder te zijn, en wijzer, dan aan het begin.De weg koos jou, kies jij ook hem?  Hans Stolp naar Dag Hammarskjöld Uit: Kijken met de ogen van je hart, Ten Have, 2004

Wil je ook eens een labyrint lopen? Wie weet kom je er deze zomer een tegen op je vakantie. In Vught ligt een labyrint in het gras bij Kloosterhotel Zin. In Wernhout bij Breda ligt het Maria-labyrint. Als je kijkt op Google kom je er nog veel meer tegen. Soms als mozaïek in kerken of in de vorm van een vingerlabyrint op een muur.

BLOG: Lex en LucOp een doordeweekse dag lopen we door de gezellige straatjes van Burgh-Haamstede. Bij een kleine galerie staat uitnodigend de deur open en er klinkt muziek. In de etalage staan houten voorwerpen, die gemaakt zijn op een draaischijf. Ik zie ook figuurtjes van roodgebakken klei. Een spelend kind, een zittende vrouw. Nieuwsgierig lopen we binnen. De winkelbel gaat en een vrouw met een schort voor komt binnen. Aan haar handen te zien is ze bezig met klei. Ze roept haar man, zegt ze, ook al willen wij alleen maar even rondkijken. Al gauw is hij met Martien in gesprek over de kunst van het hout draaien. Ik kijk intussen rond want als het technisch wordt haak ik heel snel af. In een hoekje zie ik kaarten en een klein wit boekje. Nieuwsgierig kijk ik erin en zie eenvoudige tekeningetjes met kleine gedichtjes. Ze komen meteen bij me binnen. En ja, het boekje is te koop!Het is gemaakt door Lex Maes, tweelingbroer van de man waar we mee in gesprek zijn. Hij maakte het in zijn laatste levensjaar, toen hij wist dat hij ongeneeslijk ziek was. Asbestkanker, hoe kom je daar nu aan? Verder lezen? Kijk dan hier http://ikloopmetjemee.nl/lex-en-luc/

AANRADERS

• PPEP 4 All Patient en Partner zelfmanegment Educatie Programma voor alle chronische aandoeningen. Een oppepper voor patiënt en partner. Mijn collega Lianne Voncken woont in Deurne en biedt bij voldoende aanmeldingen in het najaar samen met een eveneens gecertificeerde trainer dit groepsprogramma aan. http://www.liannevoncken.nl/ppep4all/

• Zomaar zinnige zomerdagEen morgen met een uur yoga, daarna uitleg over het labyrint en gelegenheid tot lopen, afsluiting met een lunch. En dat voor € 25,-http://www.kloosterhotelzin.nl/agenda/121/zomaar-zinnige-zomerdag.html

• Caroline Peeters – herinnerdoosjes http://www.carolinepeeters.nl/Caroline is keramiste, zij was een van de deelnemers aan Leven, Beleven en Doorgeven. Ze is gefascineerd door het bewaren van herinneringen en maakt doosjes en andere attributen uit klei om iets in te bewaren. Mooie producten en ook nog een mooi mens!

• Troostdekens van Troostz http://www.troostz.com

6

Net als Caroline zijn ook Teske en Chantal twee aardige, creatieve, jonge mensen die iets maken wat te maken heeft met herinneren en troost. Van kleding van een dierbare maken ze een warme ‘troostdeken’.

• Het vermoeden – met Inger van Nes (1986), een jonge theologe met een frisse en eigenzinnige kijk op de kerk en het leven.http://tvblik.nl/het-vermoeden/inger-van-nes-1 Haar grote held is Pippi Langkous, het sterke, eigenwijze meisje met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Ze doet vrolijk waar ze zelf zin in heeft. Maar als je anders kijkt is dat schijn, Pippi moet veel alleen doen, haar vader is naar zee. In de uitzending praat Inger van Nes openhartig over haar eigen leven en hoe somberheid en depressie haar leven bepaal heeft. Ze noemt het: het is het ontbreken van geloof, hoop en liefde. God is voor haar een verlangen en een anker, hoewel ze Hem in de dorre woestijn van haar depressie niet is tegen gekomen. Ze voelt zich gedragen door haar dierbare tekst van theoloog Dietrich Bonhoeffer die haar aanmoedigt en geruststelt: je hoeft niet bang te zijn om ergens in te stappen, je kunt het ook gewoon doen en dat wat je doet achteraf betekenis geven.

• Schoonheid en troost – Schrijven over je eigen leven met Monica Boschman en José Franssen. Zaterdag 8 november ook in het Zin-hotel in Vught.Ik zie het nog niet op de agenda van Kloosterhotel Zin, maar dat komt vast nog. Ik heb de informatie van José Franssen. Jammer genoeg kan ik zelf niet meedoen omdat ik dat hele weekend weg ben.

Hopelijk had deze RUGZAK ook voor jou iets te bieden. Reacties, op- of aanmerkingen zijn welkom!Nog een goede zomer!Hartelijke groet Nellie

Volg me ook op https://www.facebook.com/IKLOOPMETJEMEE en https://twitter.com/ikloopmetjemee

www.ikloopmetjemee.nlinfo@ikloopmetjemee.nl Eerder verschenen nieuwsbrieven lees je op http://www.ikloopmetjemee.nl/agenda/nieuwsbrief . Afmelden als abonnee kun je via http://www.ikloopmetjemee.nl/contact doen.Vermeld: afmelden nieuwsbrief.　 

7