MEDEDELINGENBLAD VAN DE VERENIGDE ... 263.pdfIn 2016 ben ik begonnen als seniorenpastor en later als...

MEDEDELINGENBLAD VAN DE VERENIGDE

DOOPSGEZINDE GEMEENTE BARSINGERHORN/ZIJPE NOORD-ZIJPE ZUID-WIERINGERMEER/MEDEMBLIK

Contact Augustus 2019 2

45e Jaargang no. 263 Augustus 2019

Adressen

Predikant Ds. Jelle Waringa

Tel. 06-252 90 372

email: [email protected]

Voorz. Secr.

Kerkenraad W. Hofman

Korfwaterweg 6 1755 LB Petten

06 17 33 89 44

Boekhouder A. Dijkstra

Schoener 3 1771 EA Wieringerwerf

0227-501050

Rabobank Schagen NL 92 RABO 030 56 01 458

Gironummer NL 43 INGB 0000403833

Zusterkring zr. R. Blokker Swaag


Vermaning te Schagen

Cornelis Bokstraat 1

1741 GT Schagen

Vermaning te Medemblik

Tuinstraat 7

1671 AH Medemblik

Internet: http://www.dgschageneo.doopsgezind.nl Email: [email protected]

Inleveren kopij:

De kopij voor het okt/nov nummer van Contact inleveren

vóór 15 september 2019.

Indien mogelijk digitaal per email naar

kaan.ontwerp 12move.nl

Als dit bij U niet tot de mogelijkheden behoort graag

duidelijk geschreven, sturen naar:

br. K.J. Kaan

Witte Paal 74

1742 NV Schagen

0224-218 244

http://www.dgschageneo.doopsgezind.nl/

mailto:[email protected]


Van de voorzitter

We leven alweer in de maand juli en de vakantie nadert.

En weer tijd voor een stukje in contact. Binnen de gemeente

een rustige periode, want in de maanden juli en augustus

worden er geen extra activiteiten gepland.

Alhoewel afgelopen maand hadden we een zeer belangrijk

moment voor onze gemeente; het contract met br. Jelle

Waringa is getekend en dat heeft de kerkenraad als een

heuglijk moment ervaren.

We zitten nu met een nieuwe situatie en hoe gaan we dat met

elkaar invullen? We hebben een jonge vitale predikant

aangetrokken voor onze laat ik zeggen; toch wat grijze

gemeente. Els en ik, 70-tigers, zijn volgens mij de

jongste leden en dat stemt mij regelmatig toch nadenken

over; hoe gaat de toekomst van de gemeente eruitzien?

Elk stukje of artikel dat ik tegen kom wordt dan ook door mij

gelezen. Onlangs las ik in Trouw dat, anders dan statistici

beweren en ondanks onszelf, zijn we hartstikke religieus.


Maar dan moet je wel voorbij willen kijken aan het

clichédebat over God en zijn gevolg.

Religiositeit speelt zich tegenwoordig veel vaker af buiten de

kerken. Vieringen: De auteurs schetsen een modern beeld

van de “nieuwe religie”; het vieren van

overgangsmomenten/levensgebeurtenissen (vroeger onze

Christelijke feestdagen, dopen, belijdenis) Bijvoorbeeld het

vieren van de eerste zoen, 21 ste verjaardagen, after burn-

outbarbecue en ontstaat daardoor een soort alternatieve

seculiere feestkalender.

Lijden voor een hoger doel: Zo werd Maarten

van der Weijden een moderne Christus en Messias genoemd

vanwege zijn bijna bovenmenselijke prestatie en lijden voor

een hoger doel. Het volgen hiervan op televisie werd als een

hoogmis bestempeld! Met zijn vrouw Daisy die hem vasthoudt

als een mater dolorosa en zijn hoofd liefdevol kust in zijn

“lijden”! Prediken van Schuld en hang naar zuiverheid:

Denk aan alle moderne discussies en onze bekeringsijver en

drang tot moraliseren over; gendergelijkheid, dierenrechten,

milieu en lifestyle vaak uit ideële, maar volgens de auteurs ook

door aanhoudend schuldgevoel in ons.

De auteurs hebben alles prachtig in kaart gebracht, maar wat

ik vooral mis bij deze auteurs is een perspectief en het

fundament van waaruit je leeft en handelt.

Dan denk ik wat mogen wij ons gelukkig prijzen met ons geloof

en ons fundament in Jezus. Dat doet mij denken aan een

uitspraak die mij raakt: Gelovige mensen zijn geen betere

mensen, maar ze zijn wel beter af!

Tot ziens in de gemeente en een fijne zomer!

Wil Hofman


Zondagavond. Het eten is net achter de kiezen, vaatwasser

vol, onze jongste net naar bed gebracht. Tijd om terug te

blikken op de dag. Maar ook om vooruit te blikken op de

komende zomer. Dit is de zomer dat ik begin met mijn werk in

uw gemeente, die met die lange naam ‘Verenigde doopsgezinde

gemeente Barsingerhorn-Zijpe Noord-Zijpe Zuid-

Wieringermeer-Medemblik’.

Maar laat ik beginnen me voor te stellen.

Mijn naam is Jelle Waringa, geboren op 27 oktober 1972 in

Amsterdam. Ik ben opgegroeid in Uithoorn, Kampen, IJlst en

Leeuwarden. Ik zie mezelf als een Hollandse Fries; drie van

mijn vier grootouders waren Fries en die provincie en taal

heeft altijd een belangrijke rol gespeeld. Ik ben getrouwd

met Tori (uit Engeland) en we hebben drie dochters; Anna

(17), Nella (15) en Famke (11) en we wonen in Akkrum. Tori

vertaalt Nederlandse teksten naar het Engels en werkt

daarnaast parttime in de lokale zeilschool bij ons in het dorp.

In 2016 ben ik begonnen als seniorenpastor en later als

voorganger in de drie doopsgezinde gemeenten van Sneek,

Joure en Bolsward. Het takenpakket van die drie gemeenten

bleek moeilijk te combineren te zijn met een druk gezin én

mijn studie aan het doopsgezind seminarium. Ik ben blij om nu

te kans te krijgen om mijn predikantschap in uw gemeente

verder te mogen ontwikkelen, met meer mogelijkheid om zo nu

en dan eens even samen adem te halen.

Als kind ben ik gedoopt in de gereformeerde kerk. Dat

moment markeert mijn eerste stapjes in de christelijke kerk.


Mijn ouders hebben mij daarmee welkom geheten in hun

wereld met God – dat is misschien wel de belangrijkste

introductie van mijn leven geweest. Op de kleuterschool zong

ik uit volle borst mee met “Blij blij, mijn hartje is altijd blij”.

Later kwamen daar verhalen bij; over het dochtertje van

Jaïrus, over de werkers in de wijngaard. Over mensen die niet

wisten, maar wel voelden dat hun leven dieper, hoger of

zachter werd door een kracht die henzelf te boven ging. Wij

zijn die kracht ‘God’ gaan noemen. Ik leerde verhalen over

rechtvaardigheid en de keuze voor de underdog. Verhalen die

niet altijd blij, blij waren, maar waar wel het vaak juist die

ogenschijnlijk kleine gebeurtenissen zijn die zulke grote

uitwerkingen hebben. Niet voor hele volksstammen,

koninkrijken of keizers, maar voor kleine mensen die een

verschil kunnen maken in de wereld. Voor een kind dat weer

kan staan, of die ene blindeman die weer duidelijk voor ogen

krijgt wie hij is. Of voor die jongen die in de nacht een stem

hoort en snapt dat hij iets moet met zijn leven. Of voor die

vader die zijn zoon in zijn armen neemt en zo blij is dat hij de

terugweg heeft gevonden. Het zijn steeds weer de verhalen

van mensen die een nieuw begin zien zitten. Mensen die weten,

snappen, voelen dat ze op mogen staan.

In januari kreeg ik een telefoontje van Wil Hofman. Of ik

bereid was eens te komen praten. “We zijn maar een kleine

gemeente en ik weet ook niet hoe lang we nog zullen bestaan”,

zei hij. Het was dat realisme en die oprechtheid die me

nieuwsgierig maakten. Ik vond het eerlijk gezegd een

verademing; het gaat immers zo vak over groei, succes,

nieuwer, groter, meer – en nu werd ik geraakt door de wens

om, hoe klein ook, toch gewoon dóór te gaan met elkaar.


Niet met onmogelijke doelen voor de toekomst, maar in het

geloof dat het goed is om samen door te gaan met bidden,

lezen, ontmoeten, nadenken en zingen. Bedankt dat ik daarin

mee mag gaan doen.

Ik kijk ernaar uit om kennis met u te maken. Op 15 september

staat mijn intrededienst gepland, maar ik hoop in augustus

hier en daar al eens kennis te komen maken.

U kunt natuurlijk ook contact met mij opnemen als u dat wilt

op telefoonnummer 06-252 90 372

of per email: [email protected]

Graag tot ziens!

Met broederlijke groet


Zondag 26 mei, 9.45 uur, de eersten lopen het pad op van

Dopersduin. Uitgaansdag 2019! De koffie wordt binnen

gebracht en er is heerlijk

gebak.

Het voelt als thuiskomen,

Wieteke en Martijn zijn nog

even in de weer om na de koffie

één en ander te vertellen over

Costarica. We zien de veel

kleurige beelden, we zien prachtige natuur, we zien zusters en

broeders die voor gaan in de dienst. Anders, muziek en dans,

intens! De zondagsdienst, niet van 10.00 tot 12.00 uur, open

van 9.30 tot....tot ieder de kerk verlaten heeft. Hoogte punt

rond 10.30 uur met een preek/ verhaal voor iedereen. Voor

voeding onderweg, voor momenten van delen, vieren met

elkaar, anders maar zo puur! Onder de indruk van dit mooie

verhaal met beelden zingen wij elkaar de vrede toe, ook dat

voelt heel goed! De verbondenheid voel je tot diep van

binnen! Moge we deze verbondenheid vasthouden en

koesteren.We delen de maaltijd met elkaar, wat een

gezelligheid, de tongen komen los!


Uitgezwaaid door Wieteke en Martijn stappen we om 14.30

uur in de Zonnetrein, deze staat klaar op het terrein van

Dopersduin. Een prachtige rondrit door de Schoorlse Duinen

volgt, een enthousiast verteller completeert de rit.

Over de branden die geweest zijn, het kappen van bomen om

ruimte en licht te geven aan de andere bomen, de enorme

mierenhoop met de werkers, de stammen hout die wallen

vormen. Op een mooi punt stappen we uit de trein en genieten

van een drankje en lekkers. Daarna wordt de rit vervolgt en

brengt de bestuurder ons terug naar Dopersduin! Een dag van

ontmoeten, een dag van luisteren naar, kijken naar en

genieten in de prachtige natuur.

Bijzonder!

Fijne zomer allemaal!


Het VERMANINGSPAD 2019

Dit jaar, traditioneel op hemelsvaartdag, werd het

Vermaningspad georganiseerd op initiatief van de

Broederkring van de Doopsgezinde Gemeente Apeldoorn.

Zoals gebruikelijk reden wij dit pad weer met onze

Workumer broeder en zuster. Al enkele dagen voordat we

naar Apeldoorn zouden gaan kregen we van de organisatie al

een mail toegestuurd met het adres waar we in Apeldoorn

vlakbij de kerk konden parkeren. Vanuit Friesland reden wij

m.b.v. de navigatie naar een Doopsgezinde broeder in

Apeldoorn die in een geel hesje ons de parkeerplaats op ca.

50 m. van de Vermaning aanwees. Dat was al keurig geregeld.

Na het afladen van de fietsen togen wij naar de kerk waar al

veel broeders en zusters, Vermaningspadrijders uit het hele

land, aanwezig waren. Weer een heel feest van begroeting. Na

de koffie en het welkomstwoord met enige uitleg over de

route gingen we op pad naar Hoog- Soeren. Onderweg

stonden erbij moeilijke oversteekplaatsen of ietwat

onduidelijke richting aanwijzers, weer leden van de

Doopsgezinde Gemeente Apeldoorn, in gele hesjes, om het

verkeer te regelen of om ons de goede weg op te sturen.

Zonder de “gele hesjes” hadden we het ook nu niet gered.

Ook was het goed geregeld dat we vooraf de

telefoonnummers meekregen van bezemwagens en voor

andere noodgevallen. De route ging met veel vals plat richting

Hoog-Soeren, daarna naar Uddel-Elspeet, Mennorode. Op

Mennorode werd, en dat was ook weer een ander idee, de

lunch gezamenlijk door alle honderdvijftig deelnemers

tegelijk genoten. En zoiets geeft toch ook een

Broederschapsgevoel. Na de uitgebreide ,smakelijke maar


bovenal gezellige lunch bekeken we het kerkje de Luwte.

Sober en lief, al zal het soms moeilijk zijn om tijdens het

Woord de aandacht erbij te houden want het zicht vanuit het

kerkje is toch ook wel erg mooi en inspirerend. Mennorode

altijd nog een goed mennisten initiatief uit het verleden.

De route terug ging via Gortel en Niersen naar de vermaning

in Apeldoorn om de vesper, verzorgd door de nieuwe

voorganger van Apeldoorn, Dirk Jan van Steenbergen, bij te

wonen in de meer dan volle kerk met als thema : “Veilig

Achterop”, naar het lied van Paul van Vliet . Na het zingen van

lied 276 , Vrede voor jou, en het luisteren naar het Veilig

Achterop van Paul van Vliet ging de voorganger in zijn lezing

en uitleg: Geen zorgen voor de dag van morgen want Hij is er

altijd, over naar het gevoel dat je als kind had, bij vader

achterop op de fiets met je benen in de zijtassen en af en toe

een wat beduimeld pepermuntje toegestopt gekregen,

ondertussen de armen stevig om vaders middel. Er kon niets

gebeuren. Zo moeten wij ons ook voelen bij Hem achterop

maar zo moeten wij ons ook voelen als broeders en zusters

ten opzichte van elkaar. Dan kan er niets gebeuren. Veilig

Achterop bij Hem. De vesper werd besloten met het zingen

van “Ik voel de winden Gods vandaag”. Een lied misschien soms

wat “afgezaagd” maar nu door 150 mensen uit volle borst

gezongen weer indruk wekkend. Zelfs aan de voorganger was

te merken dat hij dit nog nooit zo had meegemaakt. Een hele

mooie vesper.

Tot slot hieven alle deelnemers de niet- alcoholische gevulde

avondmaalbekers op onze toekomst. En als die net zo

verloopt als dit mooie goed georganiseerde en goed

bezochte Vermaningspad in Apeldoorn, komt dat zeker wel

goed.


Toespraak ter herdenking van

Francisca Hendrika Johanna Mantje-Princé (Ciska) in de Vermaning te Schagen op woensdag 5 juni 2019

Op de voorkant van uw liturgie staat de bekende “fundament

tekst” (1 Korintiërs 3:11) van Menno Simonsz. Dat was ook de

dooptekst van Ciska, nadat ze daar een bewuste keuze voor

had gemaakt. Mogelijk was dat tevens de reden om haar zoon

Niek als tweede naam Menno te geven.

Als tienermeisje heeft zr. Mantje de oorlogsjaren in

Amsterdam-Zuid beleefd, wat haar geest en ontwikkeling

diepgaand beïnvloed heeft. De strenge gereformeerde leer en

opvoeding pasten niet langer meer bij de dingen die

passeerden. Vriendinnen die opeens niet meer op school

kwamen. Huizen die plotseling niet meer bewoond werden. Ze

zag het, ze hoorde het, ze las erover; ze werd opstandig. In

wezen is deze gemoedstoestand nooit overgegaan. Die

spanning maakte uw moeder tot de vrouw die ze was:

uitgesproken zelfstandig, muzikaal, creatief en een lieve

strenge moeder. Ze was een persoonlijkheid waar de

buitenwacht niet omheen kon. Haar volgens gereformeerde

ideeën wat al te vrije geest kwam tot rust in de omgang en

het huwelijk met jullie vader Andre Mantje van Texel en de

levenswijze van de Doopsgezinden aldaar. Die levenswijze, de

gemeente en de goede omgang met elkaar bewerkten de ware

vrijheid, waarin je jezelf kon zijn. Het kostte een periode van

aanpassen van de stad naar Texel, maar ze vond het heerlijk.

In 1973 verhuisde het gezin naar Stroet. Dat werd Ciska’s

domein voor een heel gelukkige periode, dat samen met Andre

13 jaar mocht duren.


De Doopsgezinde gemeente is in die periode een belangrijke

rol gaan spelen.

Het geestelijk leven werd nog verder verdiept door een

mystieke ervaring op de top van een berg in Zuid-Frankrijk:

alle puzzelstukjes vielen plotseling samen tot een helder

geheel. Aan interesse ontbrak het haar niet: lezen; de tuin op

orde houden; de zusterkring bezoeken, bezoekwerk doen,

pianospelen en orgelspelen op doordeweekse dagen. En veel

wandelen of koffiedrinken met wat lekkers daarbij, vooral ook

buitenshuis, want dan ontmoet je mensen. Niek, je moeder

hield van mensen en in het bijzonder van jullie, haar beide

zoons. Aan de andere kant vond ze het steeds moeilijker in

haar nieuwe omgeving van het appartement in Schagen zich te

bewegen en om te gaan met de generatie na haar en nog

jonger. Ook hoe de gemeente vroeger was, kon ze met

weemoed over spreken. De huidige vrije doopsgezinde geest

vond ze wel erg opgerekt. Het gaat er toch om je verder te

verdiepen in het geloof en daar krijg ik toch zo weinig van

mee. Een generatiekloof? Niek, je moeder en ik hadden het

voorrecht om samen inhoudelijke en diepgaande

geloofsgesprekken te voeren. Over de verwondering, de

grootsheid van God, en het uiteindelijk zo weinig weten als

mens. Maar wél geloven en vertrouwen houden in de vrijheid

die God ons in Christus geschonken heeft. En je die vrijheid

niet laten afnemen door de wereld om je heen. Door elkaar

vragen te stellen oefenden we onze hersens, wat we beiden

boeiend en verrijkend vonden. Gemeenteleden behoren aan

elkaar te groeien. Dat kan op allerlei manieren. Zo bezorgde

Ciska de zusterkring met mooie middagen over een aantal

Nederlandse schilders.


Ze bracht ook gedichten in en boekbesprekingen. Maar toen

het niet meer gelukte om naar de kringmiddagen en diensten

te komen, erkende je moeder duidelijk nu bezig te moeten

zijn met leren ‘oud’ te worden. Samen met haar heb ik daar

een bijbels gelovig antwoord op gezocht. In het mooie

appartement in Schagen heeft zr. Mantje haar best gedaan

er wat van te maken, ook met de medebewoners. Maar als je

eenmaal tegen je eigen beperkingen oploopt, was er weer dat

opstandige. Je zoons leren loslaten, makkelijker gezegd dan

gedaan, want het blijven je kinderen en je houdt van ze.

Bovendien, zolang je er bent heb je een taak. Die taak werd

soms een moeizame worsteling om daarna toch weer op te

veren. Ze was een sterke vrouw, die het goed vond om

uiteindelijk los te komen van de aardse lasten en thuis te

komen bij God. Hans en Niek, jullie eigen keuze in het leven

werd door jullie moeder gerespecteerd. Haar vrije geest was

voor jullie misschien niet altijd gemakkelijk om mee om te

gaan. Maar de liefde, waardering en vertrouwen in elkaar is

altijd ten volle gebleven. Ze heeft het als een Godsgeschenk

gezien, dat ze niet in een verpleeghuis moest worden

opgenomen, mede door alle zorg en aandacht die er het

laatste jaar aan zr. Mantje werd besteed. Wij koesteren de

herinneringen nu zij in geloof mag rusten bij God. Amen.

Erica van Harlingen


De Broederkring op stap

Op Maandag 3 Juni gingen 9 broeders, te weten Wim Bouwes,

Ton van Harlingen, Siem Kaan, Homme Heidema, Eppie Roorda,

Rob van Zijtveld, George Waiboer, Kees Stuurman en Albert

Dijkstra, op verkenning naar de Afsluitdijk, in het bijzonder

naar het nieuwe “Waddencenter” dat nabij Kornwerderzand in

2018 verrezen is. De meesten zullen in het voorbijgaan dit

architectonisch opmerkelijke gebouw al wel eens gezien

hebben, dus dat maakt nieuwsgierig. Het feitelijke startpunt

van onze reis was de parkeerplaats van Hotel Van der Valk bij

Wieringerwerf, waar wij vanuit alle windrichtingen tezamen

waren gekomen. Na de begroeting en herverdeling van de

reizigers in drie auto’s gingen wij om circa 13.30 verder over

de snelweg A7 naar het Waddencenter. Ondanks de lage

snelheid van onze voertuigen, kwamen wij toch op de geplande

tijd bij het Waddencentrum aan. Op de parkeerplaats aldaar

is nauwelijks beschutting, maar omdat er weinig wind was en

de zon uitbundig scheen, was er geen reden tot mopperen. De

entree van het museum was voorzien van een luchtsluis met

dubbele glazen deuren, zodat ook daar de somtijds straffe

wind geen hinder kon opleveren. De architectuur aan de

buitenkant weerspiegelt het patroon van de zeskantige

basaltblokken, die voor de dijk werden gebruikt. Er is niet op

een cent gekeken bij de bouw van dit museum, want de

provincies Noord-Holland en Friesland trokken de

portemonnee, benevens het Waddenfonds en de Europese

Unie. De luxe van het gebouw was zeker geen weerspiegeling

van de sobere barakken, waarin de dijkwerkers bivakkeerden.

Dan was een zwart geteerde houten schuur met zand op de

vloer veel beter geweest. Enfin, we werden allervriendelijkst


ontvangen door het personeel en wegwijs gemaakt door de

twee verdiepingen van het museum.

Het centrale thema van de tentoonstelling was natuurlijk de

strijd tegen het water, de Afsluitdijk en Cornelis Lely. Aan

dr. Ir. Lely (1854-1929) werd veel aandacht geschonken, o.a.

door een reconstructie van zijn kantoor, waarin Lely op

holografische wijze levendig geprojecteerd was. Zoals bekend

was hij een Doopsgezinde broeder, die weliswaar voor de kerk

niet veel betekend heeft, maar voor het land des te meer.

Het eerste ontwerp van de Afsluitdijk stamt uit 1891; er

hangt een grote tekening van het plan in het museum. Op 36-

jarige leeftijd was hij al Minister van Waterstaat, Handel en

Nijverheid. In totaal was hij drie keer minister en is

bovendien van 1902-1905 gouverneur van Suriname geweest.

Hij overleed in 1929 en heeft aldus de drooglegging van de

Wieringermeer en de realisatie van de Afsluitdijk niet meer

mogen beleven.

In het museum werd natuurlijk aandacht geschonken aan de

overstromingen die ons land in de loop der eeuwen geteisterd

heeft: 1672 in Friesland, 1916 in Noordelijk Nederland en in

1953 Zeeland en Zuid-Holland. De hedendaagse dijkenbouw

wordt er duidelijk belicht. Ook de plannen voor een

“vismigratie-rivier” in de Afsluitdijk van de Waddenzee naar

het IJsselmeer werden getoond. In een bioscoopzaaltje

hebben we bijzondere filmbeelden gezien, o.a. van de redding

van circa 100 paarden, die in het buitendijks gebied van Boven

Marrum door het wassende water waren ingesloten. Ja, er

was erg veel te zien in het Waddencenter! Ook het

restaurant en het terras met uitzicht over het water zijn aan


te bevelen. Vanaf het dak is er bij goed weer een magnifiek

uitzicht over Waddenzee en IJsselmeer. Op de terugweg zijn

we uitgestapt bij het grote standbeeld van Lely, dat door de

Haarlemse beeldhouwer Mari Andriessen is gemaakt en door

Koningin Juliana in 1954 werd onthuld.

De tocht ging verder naar het bekende aloude (1936)

restaurant “De Zingende Wielen” in Den Oever voor een

sobere, maar voedzame, doopsgezinde maaltijd. Vanaf deze

pleisterplaats gingen we terug naar Van der Valk om weer in

de eigen auto’s huiswaarts te rijden. Al met al een prachtige

dag!

Aldus genoteerd door Albert Dijkstra en Ton van Harlingen


Uit het archief van de familie Bouwes


Zingende vogels,

Geniet u ook zo van de zingend vogels? Het is druk bij ons in

de tuin.

Roepende tortels, zo aardig om te zien. Boven op de stronk

spelen zij het minnenspel !

De iets meer aanwezige houtduiven, duidelijk te horen maar

oh zo grappig. De mezen, merels, groenlingen en de koekoek!

Jawel hij laat zich weer zien bij het uitkijkpunt achter ons

huis. Hoor, zeg ik tegen onze kleinzoon, deze vogel roept zijn

naam! Het is even stil en ja hoor, oma, ik hoor het ook. Mooi

toch?

Deze tijd bloeit en groeit alles om ons heen uitbundig, dat

stemt tot dankbaarheid! Lieve mensen open de ogen, het hart

en laat het binnen komen! Een cadeautje van de natuur, ons

gegeven!

Dit is een morgen als ooit te voren!

Dit is een morgen als ooit de eerste

Zingende vogels geven hem door.

Dank voor het zingen, dank voor de morgen Beide ontsprongen

nieuw aan het woord!

Blijf u verwonderen,

Els Hofman- Baardse


Agenda

15 sept Schagen 14.30 uur Intrededienst ds. J. Waringa.

Broederkring:

7 oktober 14.00 uur in de Vermaning te Schagen

26 oktober Landelijke Broederkringendag 10.00 uur te

Heerenveen.

4 november 14.00 uur in de Vermaning te Schagen

Zusterkring:

8 oktober Viering 75-jarig bestaan.

12 november 14.00 uur in de Vermaning te Schagen.

10 december 14.00 uur in de Vermaning te Schagen.


Kerkdiensten

28 juli Medemblik 10.00 uur zr. T. Dijkstra de Vries

4 aug. Schagen 10.00 uur zr. T. Dijkstra de Vries

11 aug. Geen Dienst.

18 aug. Medemblik 10.00 uur da. M. Bakker van Kampen

25 aug Schagen 10.00 uur ds. J. Waringa

1 sept. Geen Dienst.

8 sept. Medemblik 10.00 uur br. J. W. Stenvers

15 sept Schagen 14.30 uur ds. J. Waringa

Intrededienst.

22 sept Medemblik 10.00 uur oec . dienst

St. Martinuskerk .

29 sept Schagen 10.00 uur ds. J. Waringa

MEDEDELINGENBLAD VAN DE VERENIGDE ... 263.pdfIn 2016 ben ik begonnen als seniorenpastor en later als...

Documents

Transcript of MEDEDELINGENBLAD VAN DE VERENIGDE ... 263.pdfIn 2016 ben ik begonnen als seniorenpastor en later als...