BESTE LAAGSTE DREMPEL Het is gratis, lokt veel volk, speelt in de (22) Brugse wijken

onder de vlag van Uitwijken en kreeg recent een heel

terechte prijs: die van het evenement met de laagste

drempel. Dit is een onderscheiding, uitgereikt door het

Netwerk tegen Armoede, die een ‘vrijetijdsaanbieder’

beloont die extra-inspanningen doet om een cultureel

aanbod toegankelijk te maken voor mensen in armoede.

De prijs is een mooie opsteker voor het dynamische team

van Brugge Plus en beleidscoördinator Steven Slos. Voor

Stad Brugge is het een verdiende appreciatie voor de

ruime ondersteuning (270.000 euro) die Uitwijken geniet.

BESTE BACH Eveneens in de prijzen: Bach Academie Brugge, door

klassieke radiozender Klara gekozen als ‘Muziekproject

van het jaar’. Dit jaarlijks terugkerend festival ontving dit

jaar meer dan 6.000 muziekliefhebbers, waarvan dertig

procent buitenlanders, een opmerkelijk cijfer. De twee

partners, Concertgebouw Brugge en Collegium Vocale

Gent, engageerden zich tot ‘minstens 2021’ om dit

unieke festival te organiseren. Bach forever.

BESTE TOERISTISCHE ATTRACTIE Van een andere orde, maar evenzeer een grote

publiekslokker, is Historium Brugge. Het mocht recent

opdraven bij de Toerisme Vlaanderen-awards in de

categorie ‘Beste familievriendelijke Toeristische Attractie’,

maar greep in de finale naast de hoofdprijs die naar

Hidroda uit Herentals ging. Ze hebben daar een leuk

motto: ‘Luidruchtige kinderen zijn enthousiaste kinderen’.

Intussen neemt Historium meer en meer afstand van het

concept ‘museum’ en kiest voluit voor de wereld van de

virtual reality. Ze ontwikkelden ook een app die toelaat

het middeleeuwse Brugge vanuit je luie (buitenlandse)

zetel te verkennen. Na het Belfort is Historium het

tweede Brugse bezoekerskanon.

BESTE KOOKBOEK Het kookboek ‘One Healthy Family’ (uitgeverij

Lannoo) van onze huisfotografe Ellen Charlotte Marie (De Meulemeester) boert goed: de jury

van de Gourmand World Cookbook Awards –

de ‘Oscars’ van de kookboekenwereld - riep

de publicatie uit tot de nationale winnaar in de

categorie Best Food & Family Book. ‘One Healthy

Family’ zal op 27 en 28 mei in het Chinese Yantai

nu meedingen met de winnaars van andere landen

voor de titel van Best in the World.

DE BRU-TAALSTE Brugge en de literatuur, van het

Gruuthusehandschrift over Guido Gezelle tot Peter

Verhelst, is vroeger al uitvoerig beschreven in het

standaardwerk ‘Brugge Beschreven’ van Fernand

Bonneure en in ‘Brugge Letterlijk’ van het duo

Berten-Bonneure. Een goed idee van KAAP (fusie

De Werf en Vrijstaat O.) om Brugge te verrijken met

een heus literatuurfestival in mei onder de noemer

BRU-TAAL. Een veertigtal auteurs uit binnen- en

buitenland zullen teksten en ideeën loslaten

op intieme plekken in de binnenstad: cinema’s,

boekhandels, bibliotheken, podia, bibliotheken en

musea. De opener op 5 mei is een auteursavond

in het Concertgebouw, de afsluiter op 13 mei een

Brutaalfeest’. De deelnemerslijst oogt internationaal

met onder meer Arnon Grunberg, Philippe Claudel

en Sandro Veronesi. Voor de Brugse roots tekenen

Peter Verhelst en Bart Moeyaert, van boven de

Moerdijk komen Connie Palmen, Cees Noteboom,

Herman Koch en Stefan Hertmans. Het belooft

‘een nieuwe lente, een nieuw geluid’ te worden ‘in

de stad van kantwerk, uitvaarten en stergewelven’

zoals Hugo Claus ooit over zijn geboortestad

dichtte. (LF)

EXit thuis bezorgd?

Schrijf 15 euro over op

rekeningnummer

BE31 738-0012352-55

(referentie ‘Abonnement

EXit’) met vermelding

van naam en adres

en ontvang een jaar

lang het maandelijkse

cultuurblad in uw

brievenbus!

P 4083356m a a n d e l i j k s c u l t u u r b l a d - n r 2 6 7 - m a a r t ‘ 1 7

Anima Eterna Brugge buigt zich over Gershwin

p. 3

Loes Maveau neemt afscheid van Cactus

p. 4

Moonlight Matters schrijft soundtrack Are We Here?

p. 5

Virtual reality in Historium Brugge

p. 6

Black Swan Gallery is nieuwe kunstgalerij

p. 7

Henk Linskens tekent boek over dyslexie

p. 9

exitbrugge // www.exitbrugge.be

maart ‘17 - nr. 275 - 1

Anima Eterna Brugge serveert Gershwin’s greatest hits

JOS VAN IMMERSEEL: ‘MUZIEK MOET JE UITVOEREN MET DE JUISTE MIDDELEN’Op vrijdag 3 en zaterdag 4 maart weerklinken in het Concertgebouw de greatest hits van George Gersh-win (1898-1937), wereldvermaard door composities als An American in Paris, de opera Porgy and Bess en vooral Rhapsody in Blue. Opvallend: Gershwin wordt hier gebracht door Anima Eterna Brugge met dirigent Jos van Immerseel, sinds jaar en dag gekend als een “diehard” uit de wereld van de historische uitvoering-spraktijk. Ook Gershwins muziek ontsnapt niet aan deze ijver. ‘Je moet de muziek presenteren zoals de componist die in zijn hoofd had’, verdedigt van Immer-seel zijn beproefde aanpak.

EXit: Gershwin en van Immerseel, mag ik dat een vreemd huwelijk vinden?JOS VAN IMMERSEEL: ‘Helemaal niet. Weet

u, ooit moest ik voor mijn eindexamen aan het

Conservatorium een concerto spelen. Ik stelde

Gershwins (enige) pianoconcerto voor en werd

meteen voor twee weken geschorst. Gershwin

mocht niet, not done, beetje vulgair. Nochtans

vind ik dat één van de beste pianoconcerto’s.

Ik heb toen maar Grieg gespeeld.’

‘Ik ben altijd geboeid geweest door de muziek

van Gershwin zoals met ‘An American in Paris’

dat we al in 2007 in het Concertgebouw

hebben gebracht. Maar uiteraard is Gershwin

niet het soort repertoire waarmee men mij

doorgaans associeert. Er heerst trouwens enig

misverstand over de muziek van Gershwin.

Het is geen jazzmuziek, maar hij heeft zich wel

door de jazz laten beïnvloeden. Ik speelde al

lang met de gedachte om iets met zijn muziek

te doen, maar dan pas na grondig voorberei-

dend studiewerk. Die kans bood zich nu aan.’

EXit: Welke kans?VAN IMMERSEEL: ‘Toeval. Ik las een artikel

in een New Yorks muziekmagazine over de

claxons die Gershwin gebruikte in zijn com-

positie An American in Paris, ter illustratie

van de Parijse sfeer. Hij gebruikte die claxons

als muziekinstrument, maar de notatie

erbij bleek verkeerd gelezen te zijn. Men

dacht dat de A,B,C en D een nummering

voorstelden, maar de zoon van de eerste

uitvoerder, percussionist, zette de fout recht.

Bleek dat het om vier ‘tonen’ ging (La, Sib,

Do en Re) die logisch klinken in het geheel.

Zo zie je maar.’

‘Momenteel wordt ook hard gewerkt aan een

kritische en volledige editie van ‘s mans werk.

Na zijn dood hebben de uitgevers geknoeid

met zijn oeuvre. Daar houden wij nu rekening

mee. We plegen, in samenwerking met enkele

Amerikaanse partners, heel wat research die

moet leiden tot de correcte partituren, zoals

gebruikt in de jaren twintig. Ik mag u verze-

keren, de verschillen met vroeger zijn enorm,

vooral dan door het ‘gemengd’ gebruik van

de instrumenten.’ (LF. Er volgt een technische

uitleg over het verschil tussen de ‘warmere’

darmsnaren en de ‘koude’ metaalsnaren.)

‘Tot slot bood het nieuwe tweejaarlijkse

muziekfestival van Brugge – B Major! – de

ideale context voor een bijzonder project

als dit. Het publiek lijkt onze mening alvast

te delen, want het concert van 3 maart was

in een mum van tijd uitverkocht! Gelukkig

kwam ons ‘huis van vertrouwen’ Concert-

gebouw Brugge met de ideale oplossing

door op 4 maart een extra matinee in te

plannen…’

EXit: Iets heel anders nu: op 24 novem-ber 2016 liet u zich in het Concertgebouw als dirigent vervangen door de jonge Jakob Lehmann. Lonkt het afscheid?VAN IMMERSEEL: ‘Helemaal niet. De

bedoeling is wel om uit te kijken naar de toe-

komst van het orkest. Mocht ik, na meer dan

dertig jaar ervaring met research en muziek-

praktijk, uit het beeld verdwijnen, moet het

orkest verder kunnen gaan. We hebben

lang gezocht naar een goede oplossing. De

formule met een vaste gastdirigent bleek

niet leef- noch betaalbaar. Daarop bedach-

ten we de formule met jonge assistent- en

gastdirigenten. Zo krijgen onder meer de

Brugse klavecinist Korneel Bernolet en violist

Jakob Lehmann de kans om met het orkest

muziekprojecten te realiseren. Voor alle dui-

delijkheid: er komt voorlopig geen nieuwe

vaste leiding bij Anima Eterna Brugge, maar

we geven enkele jonge mensen graag de

kans om te groeien in het orkest.’

‘Overigens, het orkest heeft vandaag een

jeugdige basis die bulkt van talent en ambi-

tie. Ze zijn ‘gebeten’ door het project dat hier

is opgebouwd. Dat kun je op het Conserva-

torium niet leren!’

EXit: Bij elk muziekproject van Anima Eterna Brugge zet u fors in op de histo-rische uitvoeringspraktijk. Wordt u die strijd nooit moe?VAN IMMERSEEL: ‘Nee. Je moet de

muziek presenteren zoals de componist die

in zijn hoofd had. Vergelijk dat met kunst-

werken die na een grondige restauratie voor

het eerst een heel andere aanblik geven en

terug hun oorspronkelijke staat laten zien.

Muziek moet je dan ook uitvoeren met de

juiste middelen, maak er geen grijze brij van.

Maar geheel terzijde: iedereen doet maar

wat hij of zij graag wil, wij volgen onze koers.’

(LUC FOSSAERT)

Gershwin’s greatest hits- Anima Eterna Brugge in Concertgebouw Brugge - vrijdag 3 (20 uur) en zaterdag 4 maart (15 uur) in het kader van de nieuwe muziekbiënnale B Major! Info en tickets: animaeternabrugge.be, bmajor.be en In & Uit.

\Duo’s duiken op tijdens B Major!Het luik Pas de Deux van de eerste editie van de Brugse muziekbiënnale B Major! laat het kunstencentrum KAAP invullen door zeven verrassende duo’s op verschillende Brugse locaties (Concertgebouw, Blindekenskapel, Sint-Godelieveabdij, Villa Bota). Te noteren in de agenda: zondag 5 maart vanaf 11 uur.

RAWFISHBOYS Rietblazer Joachim Badenhorst en de

Franse contrabassist Brice Soniano namen

afgelopen zomer in de Sint-Godelieveabdij

twintig nieuwe composities op waarvan

onder labelnummer W.E.R.F.145 een aantal

worden uitgebracht op cd (‘Fengling’),

andere op LP (‘The White Starline’).

HELEEN VAN HAEGENBORGH & CHRISTIAN MENDOZA Nóg een releaseconcert: jazzpianist

Mendoza en klassiek geschoolde pianiste

Van Haegenborgh slaan een brug tussen

jazz, hedendaags klassiek en minimalisme,

met als vertrekpunt de muziek van Bach

voor quatre mains. Debuutplaat ‘Copper’

verschijnt zowel op cd als LP (W.E.R.F.146).

VERNERI POHJOLA & AKI RISSANEN Jazz uit Finland. Trompettist Verneri

Pohjola, één van de ontdekkingen van

de (helaas) laatste editie van Jazz Brugge

(2014), en pianist Aki Rissanen brengen

in hun duo akoestische en elektronische

muziek samen.

DUO À L’ENCRE Kruisbestuiving tussen twee talentvolle

artiesten uit verschillende disciplines: Teun

Verbruggen, één van de meest gevraagde

drummers, en Vincent Glowinski, de graffiti-

artiest ‹formerly known as› Bonom.

INSUFFICIENT FUNS Dit Iers duo - bas-saxofonist Sam Comerford

en drummer Matthew Jacobson – was één

van de grote revelaties van de laatste editie

van het showcasefestival 12 Points. In hun

debuut-EP weerklinkt zowel de invloed van

Ornette Coleman als van BadBadNotGood.

VILLA BOTA SESSIONS Tijdens een zogenaamde Boiler Room-

sessie in Villa Bota presenteert KAAP twee

jonge duo›s. Wie geen kaartje te pakken

kreeg, zal toch kunnen volgen via een live

videostream.

Glass Museum (pianist Antoine Flipo en

drummer Martin Grégoire) noemt als groot-

ste invloeden artiesten zoals Gogo Penguin,

BadBadNotGood en Mouse On The Keys.

Amber Haze is een samenwerking tussen

de Italiaanse zangeres/muzikante Francesca

Palamidessi en onze stadsgenoot pianist

Hendrik Lasure (SCHNTZL). (PJG)

www.kaap.be

\ Refugees for Refugees Cultuurcentrum Brugge trekt binnen B Major! de kaart van de wereldmuziek. Op vrijdag 3 maart staan de muzikanten van Refugees for Refugees op scene in de Stadsschouwburg.

Dit ensemble werd in mei vorig jaar in het

leven geroepen en bestaat uit muzikan-

ten die hun land van herkomst moesten

ontvluchten. Het gezelschap onderneemt

een muzikale reis langs de Zijderoute met

topmuzikanten uit Syrië, Irak, Afghanistan,

Pakistan en Tibet. Dit alles onder de leiding

van de talentvolle Belgische ûd-speler

Tristan Driessens.

Naast het optreden op 3 maart zijn er in het

Rode Kruis Opvangcentrum (Vlamingstraat

55) enkele avond- en middagconcerten met

muzikanten van Refugees for Refugees en

bewoners van het centrum.

➜ Woensdag 1 maart (13 uur): Dolma Renqingi & Kelsang HulaDolma Renqingi (zang, Tibet) werd geboren

in de bergen van Tibet. Ze ontwikkelde zich

van jongs af tot zeer virtuoze zangeres. Land-

genoot Kelsang Hula (zang en dramyen)

leerde zelf de mandoline bespelen, zingt,

danst, componeert en trad toe tot het Tibe-

tan Institute of Performing Arts. Hij bespeelt

de ‘dramyen,’ een traditioneel snaarinstru-

ment uit het Himalayagebergte.

➜ Donderdag 2 maart (13 uur): Asad Qizilbash & Simon LeleuxAsad Qizilbash (sarod, Pakistan) geniet

internationale faam als sarodspeler, een

Hindoestaans negensnarig instrument. Hij

speelde onder meer voor Nelson Mandela.

Hij wordt op oosterse percussie begeleid

door de Belgische virtuoos Simon Leleux.

➜ Donderdag 2 maart (20 uur): Aman Yusufi & Majid Zare Aman Yusufi was pas elf toen hij de dambura

ontdekte, de tweesnarige langhalsluit die

typisch is voor het Hazara-volk uit het cen-

trale berggebied in Afghanistan. Hij wordt

op tabla, bestaande uit twee trommels,

begeleid door Majid Zare.

www.ccbrugge.be of www.bmajor.be

PETER JACQUEMYN VERRAST BRUGGE MET BEELDEN EN KLANKEN Binnenkort is in onze stad Peter Jacquemyn in meerdere gedaanten aanwezig: als beeldend kunstenaar siert hij de ruimtes van Galerie Pinsart met een selectie uit nieuw werk, als muzikant demonstreert hij in het Concertgebouw op 2 maart zijn improvisatietalent op contrabas. EXit peilde naar zijn band met Brugge, maar wou eerst weten: wat betekent toch Gihr-Gihr, de titel van de tentoonstelling?

PETER JACQUEMYN: ‘Gihr-Gihr is een uit hout gehakt

mensachtig beeldje uit de cultuur van de Chukchi,

rendiernomaden uit (Siberië). Elke rendiereigenaar heeft

zo’n persoonlijke Gihr-Gihr, een voorwerp dat meerdere

functies en betekenissen in zich draagt: plankje om (ritueel)

vuur te maken; amulet behangen met allerlei sculptuurtjes

en relikwieën die al wat van belang is in het leven van de

eigenaar symboliseren, bv. overlijden van een verwante of

vriend(in) en een verpersoonlijking van de relatie tussen de

levenden, de voorouders en de rendieren.’

EXit: Een bron van inspiratie voor eigen crea-ties, onder andere in samenwerking met Veerle Hommelen?JACQUEMYN: ‘De eerste kiem voor een creatieve

samenwerking met Veerle, die textielontwerp heeft

gestudeerd en nu medewerkster is voor top couturiers

in Parijs, werd gezaaid toen zij nog bij een modevaktijd-

schrift werkte. Voor een presentatie had zij vormeloze

klompjes hout van mij gebruikt om er textiel rond te

wikkelen. Voor déze expositie heb ik haar 7 à 8 van mijn

sculpturen bezorgd, die zij geheel vrij en naar eigen inspi-

ratie met stoffen mocht omkleden. Echt gezamenlijke

kunstwerken dus, waarvan ik enkele zelf pas in afge-

werkte vorm heb gezien net voor de tentoonstelling, ook

voor mij een ontdekking.’

EXit: Hoe is die band met de mensen van Pinsart gegroeid?JACQUEMYN: ‘Die eer komt Rik Bevernage toe! Zijn

droom was om aan festival Jazz Brugge ook een museale

poot en een kunstluik te koppelen, en ik bewonder hem

dat hij daar daadwerkelijk in geslaagd is. Hoewel geen

“echte” jazzmuzikant werd ik (editie 2012, PJG) aange-

zocht voor een middagconcert met Evan Parker op de

zolder van Sint-Janshospitaal: Rik heeft Manfred Sellink

toen enthousiast gemaakt om in die ruimte sculpturen

van mij te plaatsen. Dat resulteerde onder meer in een

kennismaking met Sabine en Dan van Galerie Pinsart, die

voor mij de deur in de kunstwereld hebben geopend.’

EXit: In maart sta je in het Concertgebouw, maar dan als muzikant? JACQUEMYN: ‘Via Jazz Brugge – nog maar eens -

maakte ik kennis met Jeroen Vanacker van het Concert-

gebouw die mij vervolgens diverse keren uitnodigde: als

solist in de opera ‘Hold Your Horses’ van Serge Verstockt,

voor een beeldend luik in het kader van kunstenfestival

SLOW wat resulteerde in mijn eerbetoon aan de Japanse

monnik Enkū, een reeks houten sculpturen. Op 2 maart

vorm ik met Sigrid Tanghe een van de drie duo’s die

beeld en muziek smeden tot één performance: terwijl zij

live aquarelleert, improviseer ik op contrabas waardoor

een eenmalig kunstwerk met uitgesproken tijdelijk karak-

ter ontstaat. Ik word graag uitgenodigd naar Brugge, dat

op kunstgebied steeds interessanter wordt en waar heel

wat boeiende culturele zaken gebeuren.’

PAUL GODDERIS

Gihr-Gihr in Galerie Pinsart, nog tot en met 19 maart, op vrijdag, zaterdag, zondag, telkens van 14 tot 18 uur. www.pinsart.be Klank / Beeld / Verbeeldingsrijk concertparcours (B Major!) in Concertgebouw Brugge op donderdag 2 maart om 20 uur - www.concertgebouw.be

\ B’Rock zet publiek tussen de muzikantenOp donderdag 2 maart ziet de Magdalenazaal er volledig anders uit. Daarvoor zorgen het Gentse barokorkest B’Rock en het scenografenduo ‘De Ruimtevaarders’. Zij concerteren in een ruimtelijk hertekende zaal waarbij het publiek tussen de muzikanten mag plaatsnemen. Opvallend ook: de belichting. Tomas Bisschop, directeur B’Rock, licht toe.

‘Ruimtevaarders werkt aan een alternatieve concertopstelling, waarbij het ensem-

ble, circa vijftien musici, zich op verschillende plaatsen in de ruimte opstelt’, zegt

Bisschop. ‘Het publiek neemt at random plaats op stoelen in de zaal, en de musici

spelen centraal in een cirkel of verplaatsen zich tussen het publiek. Het programma

vertrekt vanuit de bundel L’Estro Armonico van Antonio Vivaldi waarbij één, twee of

vier vioolsolisten het voortouw nemen. Deze werken worden geconfronteerd met

hedendaagse muziek van Steve Reich (voor drie strijkkwartetten) en Gyorgi Ligeti

(waarbij twee groepen strijkers anders worden gestemd). Er is dus niet alleen de luis-

terervaring die verschilt omwille van de positie van het orkest tegenover het publiek,

er is ook de confrontatie in muzikale taal, waarbij toch vele gelijkenissen te horen zijn

tussen de 18de en de 20ste eeuw.’

Een andere verrassing is Light Designer Jan Maertens, bekend van samenwerking met

dansregissseurs als Arco Renz, Claire Croizé en Meg Stuart. Hij zorgt voor een extra

dimensie door een verrassend lichtplan. (LF)

Harmonic Inspirations, B’Rock en De Ruitevaarders op donderdag 2 maart (20 uur) in de Magdalenazaal. Info op www.bmajor.be

Jos van Immerseel / Foto Ellen De Meulemeester

Hendrik Lasure / Foto Willy Schuyten

Refugees for Refugees / Foto Dieter Telemans

Peter Jacquemyn / Foto Sigrid Tanghe

maart ‘17 - nr. 275 - 32 - nr. 267- maart ‘17

\ Belmundo dompelt Brugge in zuiders badHet festival Belmundo doet van vrijdag 17 tot en met zondag 24 maart even de winterse koude vergeten dankzij een mediterrane mix van onder meer muziek, film en een party met buikdans in de Stadsschouw-burg. Niet alleen Zuid-Europa biedt inspiratie, ook de cultuur van Egypte komt aan bod. Daar draagt de Egyptische Bruggeling Sherif Hasuna van Passion for Food (18/3) ook zijn steentje toe bij.

‘Met haar betoverende verschijning en

bezwerende stem wordt Alsarah beschouwd

als de rijzende ster aan de nog maar pas

ontgonnen oase van de Nubische retropop.

Dit wordt een muzikale trip naar het diepe

hartland van de voormalige farao’s’, luidt

de beschrijving voor het concert van

Alsarah & The Nubatones op zaterdag 18

maart. In de slipstream van dit optreden

zal Sherif Hasuna, eigenaar en kok van het

mediterrane restaurant Passion for Food

(Philip Stockstraat), een workshop geven

hoe je Egyptische hapjes kunt bereiden. Ze

worden na het concert opgediend tijdens de

afterparty in de foyer van de Stadsschouw-

burg. Sherif is geboren in Alexandria en

kwam tijdens de Golfoorlog begin de jaren

90 naar België. ‘Ik werkte op een Nijlcruise,

maar in de toeristische sector was er plots

geen werk meer voor ons. Op uitnodiging

van familie ben ik naar Brugge gekomen. Ik

vond hier meteen werk en leerde in korte

tijd de taal, zo werd ik aanvaard. Het was niet

de bedoeling dat ik hier zou blijven, maar

ik bouwde in Brugge ondertussen wel mijn

leven op. Ik krijg veel warmte en liefde van

de Bruggelingen. Ik doe alles voor mijn stad.

Brugge zit echt in mijn bloed. De stad kan

mij nog elke dag verbazen. As ik op reis ga,

mis ik Brugge. Brugge is the best!’

FINALIST WESTTALENT 2001 Sherif kijkt uit naar het muzikale luik van

Belmundo. Hij is immers ook muzikant

(percussionist) en maakte vroeger deel

uit van De Boze Geesten, de band met

Dr. Dekerpel, Philippe Duthoy, Peter

Vangheluwe en Kris Demets die in 2001

finalist was van het provinciaal rockconcours

Westtalent. Ze speelden toen semi-

akoestische trance-muziek met invloeden

uit de wereldmuziek, doorspekt met jazz,

blues en soul. Te omschrijven als een

psychedelische folkreis van de oudheid

tot nu. ‘Nu ben ik niet meer zo muzikaal

actief,’ zegt Sherif die in zijn zaak wel nog

vaak musicerende collega’s over de vloer

krijgt. ‘Een muzikantenbestaan is moeilijk te

combineren met een job in de horeca én

een gezinsleven. Ik houd van de traditionele

Egyptische muziek, gemaakt door gewone

mensen. Muziek die vanuit het hart komt,

niet vanuit de school. Tijdens mijn workshop

zal ik de mensen leren hoe ze oriëntaalse

hapjes kunnen maken en welke specifieke

kruiden ze hiervoor kunnen gebruiken,

maar tegelijk wil ik ook een streepje van

mijn cultuur doorgeven. Ze mogen me

ook vragen stellen over politiek, natuur of

godsdienst. Ik sta open voor hen.’ (ADC)

www.ccbrugge.be

AFSCHEID VAN CACTUSSER LOES MAVEAUNa bijna veertien jaar als pers- en promotiemede-werker heeft Loes Maveau half februari de deur van Cactus Muziekcentrum achter zich dichtgetrokken en gaat ze nu aan de slag bij Toerisme Brugge. ‘Ik heb mijn werk heel lang beschouwd als een fulltime hobby, ’t was een stukje van mijn identiteit, maar nu is het tijd voor een nieuwe uitdaging. Uiteraard blijf ik Cactus een warm hart toedragen en werk ik als vrijwilliger nog verder mee. Kwestie van het afscheid wat te ver-zachten’, zegt ze. Een afscheidsgesprek met tips over de concertkalender van haar voormalige werkgever.

EXit: Hoe kijk je terug op die veertien jaren Cactus?LOES MAVEAU: ‘Toen ik bij Cactus startte

was dat een droom die uitkwam. Het jaar

2003 betekende helaas ook net het einde

van de club in de Sint-Jakobsstraat. Al die

jaren al vecht Cactus voor een nieuwe eigen

plek. Geen gemakkelijke jaren. Ik hoop dat

de nieuwe zaal op het Kanaaleiland snel

een feit is! De afgelopen jaren heb ik de

organisatie van de clubwerking en het Cac-

tusfestival heel erg zien professionaliseren.

Ook de soms dreigende afhankelijkheid van

subsidies zal me bijblijven.’

EXit: Vinden we jou terug op de eerste rijen voor het concert van Sam Amidon en het Kamerorkest tijdens B Major! in de Stadsschouwburg (4/3)?LOES: ‘Absoluut. Altijd leuk om je eigen

muzikale helden te mogen promoten.

Amidon is bovendien een heel aanspreek-

bare vent die zijn eigen promo verzorgt.

Een verademing in tijden van dikke lagen

management waarmee tegenwoordig

zelfs beginnende bands worden omringd.

Dit optreden wordt trouwens een heel

uniek concert, waarbij de strijkers van

het Het Kamerorkest live de arrangemen-

ten toevoegen die hedendaags klassiek

componist Nico Muhly voor Amidons songs

schreef. Onder leiding van concertmeester

Jolente De Maeyer brengt het strijkorkest

bovendien een aantal thematisch verwante

stukken, zoals pakkende fragmenten uit

de ‘There Will Be Blood-soundtrack’, van

de hand van Radiohead-gitarist Jonny

Greenwood.’

EXit: Cactus Muziekcentrum reserveert graag plaats voor Belgisch talent. Wat maakt de Brusselse groep Robbing Milli-ons zo bijzonder (10/3)?LOES: ‘Helaas een van de weinige bands

uit de nieuwe Brusselse en Waalse lichting

die ook hier de aandacht weten te trekken.

Volkomen terecht in dit geval, want de band

wordt overal onthaald als het Belgische

antwoord op Tame Impala en MGMT en

heeft met zijn debuutalbum een ultra catchy

popplaat uit. De band heeft bovendien een

fantastische live reputatie. En er zijn nog

steeds tickets!’

EXit: Met Novastar/Joost Zweegers halen jullie een muzikaal monument in huis (17/3). Ik zag hem vorig jaar optreden in de Stadsschouwburg en heb met open ogen, oren en mond zitten gapen naar zoveel muzikaal speelplezier!LOES: ‘Ja, Zweegers is een klassebak! In

mijn studententijd ooit nog naar Leuven

getreind om hem daar in zijn beginda-

gen aan het werk te zien. Gelukkig geen

verplaatsingen deze keer. Voor zijn concert

op 17 maart gaan we nóg intiemer dan de

Stadsschouwburg. In de Biekorf kun je als

publiek zowat bij Joost op schoot. Snel zijn

is de boodschap. En ondanks mijn toptijd bij

Cactus hoop ik toch stiekem dit: ‘the best is

yet to come’.’

EXit: Moses Sumney komt van Los Angeles naar de intieme Ryelandtzaal overgevlogen voor een concert (9/4). Een voorlopig onbekende naam, maar hij schreef wel al samen muziek met de zus

van Béyonce. Dat geeft straks vonken?LOES: Moses Sumney wordt in één adem

genoemd met heel wat van mijn persoonlijke

helden als Beck, The Cinematic Orchestra,

Sufjan Stevens, Erykah Badu en Grizzly Bear,

met wie hij al samenwerkte. De favoriete

artiest van mijn favoriete artiesten, dus

eigenlijk. Wegens het nomadisch bestaan

van Cactus kwamen we voor dit concert bij

de Ryelandtzaal uit. Een locatie die met zijn

licht galmende akoestiek en aparte sfeer de

muziek van Sumney ongetwijfeld volledig tot

zijn recht zal doen komen.’

EXit: Stef Kamil Carlens komt nieuw werk try-outen (21/4). Volg je ’s mans muzikaal parcours al die jaren al?LOES: ‘Ik ben opgegroeid met Evil Super-

stars, dEUS en Moondog Jr. en ben dus

automatisch Zita Swoon en Stef Kamil blijven

volgen. Met ‘Stuck In The Status Quo’ keert

hij naar het pure songwriten, met prachts-

ongs vol verhalende songteksten. Present!’

EXit: The Vibronics, de peetvader(s) van de UK dub scene, doen de MaZ (13/5) ongetwijfeld vollopen. Ben je er ook, Loes?LOES: ‘Altijd in voor een avondje positieve

vibes! Alle lof ook voor de Bruggelingen

van Forward Fever waarmee Cactus al sinds

2010 deze reeks Dub Revolutions organi-

seert. Ze hebben sinds kort een eigen label

en werken samen met heel wat lokaal talent.

Ik ben fan van de absoluut ontspannen sfeer

die op deze avonden van Cactus hangt. En

van de veggieburgers, uiteraard!’ (ADC)

www.cactusmusic.be

\ Brugge Studentenstad fuift‘De heetste 100 dagen party van Brugge’, onder deze slogan vindt op donderdag 9 maart de tweede editie van de 100 dagen-fuif ‘Oenderd Groaden’ plaats. Het evene-ment wordt georganiseerd door vzw Suburb Soundz, vzw Brugealive en Jeugdraad Brugge en vindt plaats in de fuifzaal van Het Entrepot.

De toegang is gratis voor alle laat-

stejaarsscholieren, op vertoon van

hun studentenkaart. Aangezien de

meeste jongeren hun laatste hon-

derd dagen middelbaar onderwijs

al inluiden de avond voor het

officiële feestmoment, opteer-

den de organisatoren om op dat

moment een leemte in Brugge in

te vullen. Met een diverse line-up,

bestaande uit lokaal en regionaal

gekende artiesten, wordt gemikt

op het grote publiek. De deuren

gaan open om 21 uur en het feest

blijft duren tot 6 uur ’s ochtends.

De feestvierders die bij het och-

tendgloren nog steeds van de par-

tij zijn, krijgen een ontbijt alvorens

ze naar school vertrekken.

SPRING BREAK Drie weken later, op donderdag 30

maart, tovert diezelfde vzw Suburb

Sounds Het Entrepot opnieuw om

in een danstempel voor Brugse

studenten. Hogeschoolstudenten

ditmaal. In samenwerking met

Brugge Studentenstad en alle

Hogescholen uit Brugge vindt

alweer de vierde editie van Spring

Break plaats.

Bekende Belgische dj’s zoals Pat

Krimson, Dimaro en Freaquency

zullen de vloer van Het Entrepot

alvast doen daveren, maar de

naam die het meest in het oog

springt, is ongetwijfeld schla-

gerboyband De Romeo’s. De

toegang is gratis voor studenten

uit het Brugse hoger onderwijs

op vertoon van een geldige

studentenkaart.

www.facebook.com/oenderdgroaden, www.brugge.be/springbreak

Licht- en muziekfestival Are We Here? strikt Brugse wereldmuzikant

MOONLIGHT MATTERS: ‘IK STA ELKE DAG OP MET DE WOORDEN: WAUW, MERCI!’Heel binnenkort mogen we nieuw werk (een samenwerking met Texas!) van Moonlight Matters verwelkomen, maar eerst gaat Brug-geling Seba(stiaan) Vandevoorde aan de slag met een aantal jongeren om een soundtrack te creëren voor de vierde editie van het licht- en muziekfestival Are We Here?. Dit audiovisueel evenement van Het Entrepot is te zien op vrijdag 3 en zaterdag 4 maart op de Burg.

Are We Here? is een (multi)mediale verkenning van

de culturele identiteit van jongeren en wordt gemaakt

door video- en muziekfanaten van 15 tot 26 jaar. De

wereldvermaarde dance-artiest, producer en remixer

Moonlight Matters werkt hier graag aan mee. Voor

de jongeren is het een droom om met deze 35-jarige

Bruggelingen samen te werken. Hij maakte al remixen

voor onder andere Adele, Lana Del Rey, Mark Ronson,

Charlotte Gainsbourg, Goose, Digitalism en Ellie Goul-

ding. Ook voor eigen rekening heeft Moonlight Matters

singles op het schap liggen, onder meer met Texas, SX

en Gustaph, de leadzanger van Hercules & Love Affair.

Dit wordt voer voor een nieuw album dat wellicht nog

dit jaar zal verschijnen. ‘Het concept wordt bepaald

door Het Entrepot. Daarop plaats ik een skelet waarop

we verder bouwen’, zegt Seba. ‘Brugge is mijn home-

town. Ik heb al bepaalde klanken in mijn hoofd, we

gaan het eerder zoeken in een symfonisch ‘cinematic’

kader met een moderne toets. Bepaalde klankeffecten

kunnen we dan perfect synchroniseren met de kleurrijke

beelden die op de gevels zullen worden geprojecteerd.

Tijdens de opname van dit muziekstuk in mijn studio

moeten de jongeren zichzelf zijn. Ik zal ze daarin bege-

leiden en het beste in hen naar boven halen. Mijn job

is ook om de mensen op hun gemak te stellen. Ik heb

er het volste vertrouwen in dat het ook deze keer goed

zal lukken. Ze moeten zich thuis voelen in mijn studio.

Ik voel me vereerd dat ik dit project mag begeleiden.

Ze krijgen bij mij de kans om eens in een echte studio

te werken en zo een muzikaal ‘product’ van A tot Z tot

stand zien komen. Voor een beginnend muzikant is dat

proces sowieso heel leerrijk. Eenmaal ik het skelet heb

opgezet, zetten we een paar akkoorden in een lichte

bezetting op om een sfeer te scheppen. Zo hebben we

meteen een beeld waar het geheel naartoe zal groeien.

In die structuur kunnen de jongeren hun ding doen. Als

componist van de soundtrack sta ik open voor alles: als

er iemand een akkoord wil veranderen of toevoegen,

is dat geen probleem, zolang het de muziek maar ten

goede komt. Hoe meer ze kunnen toevoegen, hoe

beter.’

SERIEUS SCHOUDERKLOPJE Seba Vandevoorde: ‘Mijn opdrachten lopen op

verschillende manieren binnen: soms via sociale media,

of gewoon via mijn eigen platenfirma. De mensen die mij

benaderen, weten wat ik in het verleden al heb gedaan.

Ze vragen me dan of ik beschikbaar ben en of dat project

me na aan het hart ligt. Ik aanvaard niet alles, maar van

bepaalde zaken heb ik wel spijt. Zo heb ik niet aan het

debuutalbum van Oscar & The Wolf kunnen werken

wegens tijdsgebrek.’

EXit: Is het moeilijk om een creatief proces in je studio te onderbreken voor een optreden?VANDEVOORDE: ‘Neen, het ligt in het verlengde

van elkaar. Enkele jaren geleden kreeg ik serieuze

problemen met mijn schildklier met extreme vermoeid-

heid als gevolg. Daardoor zit het er niet meer in om

elk weekend twee à drie optredens af te werken. Mijn

gezondheidsproblemen hebben me gedwongen om

de focus te verleggen naar meer studiowerk.

Dat is fysisch beter voor mij, al schrijf ik de podia niet

af, nu de nieuwe plaat er zit aan te komen. Maar voor

een optreden van een uur zal ik niet meer over en weer

vliegen naar Singapore zoals ik in het verleden nog

heb gedaan. Dan pas pleeg je zware roofbouw op je

lichaam. Ik ben halverwege de dertig, ik heb niet meer

de bewijsdrang om elk weekend op een podium te

moeten staan voor duizenden mensen. Mijn passie ligt

nu in mijn studio. Componeren en door samenwerking

met mensen mooie dingen creëren. Blij dat ik mezelf in

die nieuwe richting heb kunnen oriënteren.’

EXit: Vroeger dus wel?VANDEVOORDE: ‘Jawel, in het begin wilde ik me zelf

bewijzen. Je hebt dat ook nodig om jezelf op de kaart

te zetten. Hoe ouder ik word, hoe minder die drang

aanwezig is. Mijn liefde ligt niet in het feit dat mensen

me adoreren, maar wel in het schrijven van muziek

en mijn muzikale ontwikkeling. Dàt is een oneindige

wereld.’

EXit: Met andere woorden: jij hebt een topjob!VANDEVOORDE: ‘Echt de max, ja. Ik sta elke dag

op met de woorden: wauw, merci! De muziekbusiness

is geen branche waar je emotionele en financiële

stabiliteit mag van verwachten. Soms verdien je veel

geld en soms niets. Soms word je opgehemeld en sta

je in alle kranten, soms moet er een jaar later niemand

meer iets van je weten. Die rollercoaster moet je

incalculeren, maar ik ga elke dag met plezier aan het

werk.’ (ADC)

www.hetentrepot.be

\ Blauwdruk voor meer creatieve ruimteHoe is het gesteld met de creatieve wer-kruimte in Brugge? Die vraag stelde Het Entrepot eind vorig jaar aan 200 Brugse creatievelingen in het kader van Blauwdruk, het Grote Entrepot-onderzoek naar ruimte voor Brugse artiesten. Wat blijkt? De nood aan betaalbare ruimte is groot.

Het Entrepot wordt regelmatig

gecontacteerd door jonge makers

die werkplekruimte zoeken. Om aan

die grote vraag te kunnen beant-

woorden, stelde het jongerenhuis

een onderzoek op poten om meer

inzicht te krijgen in de effectieve

noden. Het onderzoeksproject

kreeg de naam Blauwdruk en lokte

heel wat reactie uit. Uit de resultaten

bleek dat de vraag het aanbod

van Het Entrepot ruim overstijgt

waardoor de organisatie besloot

om de hand uit te reiken naar enkele

betrokken partners in de hoop om

samen tot een oplossing te komen.

De resultaten van het onderzoek zijn

al openbaar gemaakt en werden

gebundeld in een Blauwdruk-pu-

blicatie, gratis te verkrijgen bij de

betrokken organisaties. Enkele

conclusies uit het rapport: 83%

van de ondervraagde kunstenaars

is op zoek naar een nieuw atelier.

De voornaamste redenen hiervoor

zijn gebrek aan ruimte en te weinig

interactie met ander kunstenaars.

Maar liefst 91% van de bevraagden

kan niet leven van de kunst. Volgens

het onderzoek is betaalbaarheid dan

ook één van de belangrijkste karak-

teristieken van een ideaal atelier.

Aangezien 75% van de kunstenaars

bereid is om een werkplek te delen,

lijken gedeelde ateliers alvast een

toekomstige trend in Brugge. Het

Entrepot zal zich dan ook voorname-

lijk daarop richten in hun poging om

creativiteit een werkplek te geven.

Het initiatief is alvast positief

ontvangen. Het Entrepot hoopt dan

ook dat Blauwdruk een katalysator

kan zijn in de realisatie van ruimte

voor creatie en creativiteit in Brugge.

(LDD)

www.hetentrepot.be

Loes Maveau / Foto Ellen De Meulemeester

Sherif Hasuna / Foto Ellen De Meulemeester

Moonlight Matters / Foto Matthias Desmet

maart ‘17 - nr. 275 - 54 - nr. 267- maart ‘17

HET HISTORIUM LOKT JEUGD MET VIRTUAL REALITYMet twee interactieve vernieuwingen in het aanbod wil het Historium een pioniers-rol gaan spelen in wat ‘de beleving van een historische attractie’ wordt genoemd. Ze doen dat met de ‘VR Experience’ die je letterlijk in het middeleeuwse Brugge onderdompelt en met de ontwikkeling van een app die toelaat om datzelfde Brugge uit de Gouden Eeuw thuis te beleven.

Het Historium heeft een moeilijke ontstaansgeschiedenis. Oorspronkelijk

geconcipieerd in een nieuwbouw aan het Zonnekemeers moest het plan

wijken voor klachten van anderhalve buur. Terzelfdertijd kwam het (huidige)

pand op de Markt vrij en dat bleek een toevalstreffer van formaat. De start

was moeilijk, bekent manager Christophe Roose, de kritiek was niet mals en

het Brugse publiek reageerde sceptisch. Het initiatief was vooral onbekend,

maar sinds de Bruggeling de attractie gratis mag bezoeken, is de perceptie

helemaal omgeslagen.

CHRISTOPHE ROOSE: ‘Ons doelpubliek is vandaag heel breed, van

het lagere schoolkind tot alle leeftijden. Brugge heeft natuurlijk een groot

aanbod klassieke musea, maar onze aanpak is totaal anders en laagdrem-

pelig. We werken eerder aanvullend. Daarom profileren we ons niet als

museum, maar als historische attractie. Wat we brengen is echter historisch

heel correct.’

‘2016 was ook voor het Historium een rampjaar. Normaliter bereiken

wij jaarlijks 200.000 bezoekers, maar vorig jaar liep dat cijfer terug naar

165.000. Intussen is de kentering ingezet met een uitstekend jaareinde

en jaarbegin. Zo is het Historium vandaag, na het Belfort, de tweede,

meest bezochte toeristische attractie. We bestaan nog maar vier jaar

en zijn uiteraard zeer blij met deze cijfers. Onze ligging is natuurlijk een

onwaarschijnlijke troef.’

VIRTUAL REALITY Het Historium zet fors in op innovatieve technieken om de bezoekers te

verwennen.

ANN COSYN (MARKETING & SALES MANAGER): ‘Op de

gelijkvloerse ruimte is sinds kort een tiental cabines ingericht

waarin de gebruiker letterlijk een duik neemt in het Brugge van

de roemrijke tijden. Gewapend met een hi-techbril vaar je mee

met handelaars die via het Zwin Brugge bereiken en hun lading

lossen in de Waterhalle. Daarbij kun je je handen gebruiken

om bepaalde handelingen uit te voeren. Het filmpje duurt acht

minuten en dat volstaat, want tijdens zo’n VR Experience worden

alle zintuigen intens beproefd. Overbodig te zeggen dat deze

toepassing zeer geapprecieerd wordt door jongeren. Daarom

wordt nu al gewerkt aan een uitbreiding naar 20 cabines.’

‘Voorts heeft het Historium een interessante app ontwikkeld die

toelaat om vanuit de klassieke luie zetel het laatmiddeleeuwse

Brugge op een speelse manier te bezoeken. Je praat met mid-

deleeuwers, grabbelt in een ton, je roeit op de Reitjes, het kan

allemaal. Door gaming toe te voegen aan de virtual reality wordt

de beleving nog spannender dan voorheen. Qua innovatie is dit

top binnen de museale wereld’, zegt Cosyn.

‘Tot slot vermeld ik graag dat we recent finalist zijn geworden

bij Toerisme Vlaanderen Awards in de categorie ‘Beste Fami-

lievriendelijke Toeristische Attractie’, een mooie erkenning

van ons werk met jongeren’, besluit Roose. (LF)

Historium, Markt 1, www.historium.be. Tarieven VR-Reality: 3,5 euro voor Bruggelingen, 2 euro voor scholen en groepen. Het Historium zelf is gratis voor alle Bruggelingen.

\ Brugse toerisme- en museumcijfers klimmen uit dal Dankzij de Triënnale, het driejaarlijkse kunstevenement, was 2015 een toeristisch topjaar. 2016 was dan weer door aanslagen en onrust een rampjaar. Wie de toeristische bezoekcijfers van beide jaren naast elkaar legt, wordt daar niet meteen vrolijk van. Maar, zo blijkt uit een door-gedreven en adequate meetmethode, zowel de toeristi-sche bestemmingen als de musea klimmen uit een diep dal. Zeven van de tien topdagen werden overigens in de recente maand december genoteerd.

Laten we wel wezen: Brugge blijft een toeristische

topper. De binnenstad verwelkomde vorig jaar

6,7 miljoen bezoekers. Dat is nog steeds veel,

maar een pak minder dan in 2015. Het voorbije

jaar is dan ook tot nader order een annus horribilis

, vooral omwille van de aanslagen en ronddolende

para’s in winkelstraten. Toerisme-manager Dieter

Dewulf is echter overtuigd dat de kentering is

ingezet, want zowel de bezoekcijfers voor de dag-

als de verblijfstoerist gaan in stijgende lijn. Gerichte

publicampagnes in het buitenland missen hun

doel niet. Sinds december 2016 noteerde hij een

forse toename verblijfsbezoek uit de Verenigde

Staten, Spanje en Italië.

Ook het aantal dagrecreanten, uit de dichte

en verre buurgemeenten, evolueert sinds het

jaareinde in positieve zin. Opmerkelijk cijfer:

vooral Torhout, De Haan en Gistel zorgen voor

grote aanvoer.

Dagtoeristen, bezoekers die buiten een straal

van 20 km rondom Brugge wonen, waren in

2016 met ruim 4,5 miljoen, maar dit is toch

een terugloop van 15,1 procent in vergelijking

met 2015. Vooral Fransen lieten het afweten,

gevolgd door Belgen, Nederlanders en Britten.

Ook hier is een keerpunt bereikt: sinds decem-

ber 2016 stijgt het bezoekcijfer van Duitsers,

Spanjaarden, Amerikanen en Italianen. Brugge

moet derhalve blijven inzetten op binnen-

lands toerisme en zeer gericht op buitenlands

toerisme. Zeebrugge en de cruises zijn (terug)

corebusiness, net als de internationale

busverbindingen en de geplande realisatie van

een nieuw beurs- en congresgebouw.

MUSEUMBEZOEK Als het regent in toerismeland, dan druppelt

het in de musea. Eind 2016 tikte Brugge af op

net geen 800.000 bezoekers, een riant cijfer,

maar desondanks 150.000 minder dan in

2015. Hier noteren we slechts twee groeiers:

het Sint-Janshospitaal en de Gentpoort. Het

Sint-Janshospitaal, het vierde meest bezochte

(Brugse) museum, scoorde hoog met 48.604

bezoekers voor het succesvolle De Heksen

van Bruegel. De Gentpoort verviervoudigde

zijn matige bezoekcijfers, geheel te danken

aan een installatie uit de Triënnale. De

absolute bezoektopper blijft het Belfort. De

lichte terugloop is te wijten aan het beperken

van het aantal bezoekers omwille van de

veiligheid. Dat gold ook voor museumtopper

twee, de Onze-Lieve-Vrouwekerk, waar

renovatiewerkzaamheden plaatsvonden.

Overigens lopen de Brugse museumcijfers

bijna parallel met deze van gelijksoortige

tentoonstellingen elders te lande. Bij de Brugse

privémusea horen we een zelfde verhaal: een

pestjaar achter de rug, beterschap in zicht. (LF)

BLACK SWAN GALLERY: ‘ONDERLIGGENDE SPANNING IN KUNST IS INTERESSANT’Binnenkort heeft Brugge er een nieuwe kunstgalerij bij. Kristoff Tillieu en Lieve De Cuyper doopten hun initiatief Black Swan Gallery, een verwijzing naar de beruchte zwarte zwaan die enkele jaren geleden voor heel wat oproer zorgde. Als vreemde eend in de bijt wensen zij het net iets anders aan te pakken dan het gevestige aanbod. Van zaterdag 4 maart tot en met zondag 2 april vindt hun eerste tentoonstelling Trans-ruptie plaats. Samen met curator Els Wuyts werden er vijf kunstenaars uitgenodigd om hun werk te etaleren.

Het atypisch gerenoveerde herenhuis in de

Langerei 24 is van buitenaf niet wat het lijkt.

Vier jaar geleden kochten Kristoff Tillieu en

Lieve De Cuyper de oude chirurgenpraktijk

en toverden het om in een intiem labyrint

met afgebakende ruimtes. Voor Tillieu,

gepassioneerd kunstliefhebber –en verza-

melaar, werd de invulling van die ruimte als

nel duidelijk. “De neiging om mijn voorliefde

voor kunst met de buitenwereld te delen,

werd na al die jaren steeds groter en daar dit

pand zich hier uitstekend toe verleent, kan ik

deze droom nu ook werkelijk waarmaken.”

EXit: Het uitgangspunt van Black Swan Gallery ligt niet op commercieel niveau. Waarop richten jullie zich dan wel?KRISTOFF TILLIEU: ‘Wij willen

hedendaagse kunst tonen waar we zelf

achterstaan, werken die volgens ons de kans

moeten krijgen om getoond te worden.

Aangezien wij beiden een beroep uitoefe-

nen die losstaat van de galerij hebben we

die vrijheid om, samen met een curator, los

van commerciële criteria een tentoonstelling

samen te stellen die gewaagd en verfrissend

is.’

EXit: Els Wuyts cureert jullie eerste tentoonstelling. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?TILLIEU: ‘Sowieso vond ik het noodzakelijk

om me voor dit project te laten omringen

met mensen die solide kennis in kunst heb-

ben. Els heeft die achtergrond, ze is ook één

van de curatoren voor de volgende Triënnale

in Brugge. Ondertussen kennen we elkaar

al een tiental jaar en wou ik al langer eens

met haar samenwerken, dus bleek Els een

logische keuze.’

EXit: De tentoonstelling heet Transruptie. Wat mogen we verwachten?TILLIEU: ‘De titel is een samentrekking van

de termen transitie en disruptie. Transruptie

behandelt het transformatieproces dat

ontstaat uit het doorbreken van bestaande

denkkaders. Het in vraag stellen van de

vertrouwde gedachtepatronen komt sterk

aan bod in de geselecteerde werken die

we zullen tentoonstellen. Kunst hoeft voor

mij trouwens helemaal geen antwoorden

te geven, het is net die onderliggende

spanning wat het interessant maakt. In dat

opzicht zijn de vijf kunstenaars die Els en

ik uitgenodigd hebben dan ook personen

waar we volledig achterstaan en die volgens

ons meer dan de moeite waard zijn om een

plek in Black Swan Gallery te krijgen.’ (LDD)

De tentoonstelling Transruptie, met werken van Fia Cielen, Femmy Otten, Kostas Synodis, Nathalie Vanheule en Jan Van Oost, loopt van 4 maart tot en met 2 april, elk weekend van 14 tot 18 uur en op afspraak. www.blackswangallery.be

\ Leen Demeester over de evolutie van sportmodeDrie jaar na de publicatie van het succes-volle Fashion Icons brengt Leen Demeester een tweede modeboek uit. The Giants of Sportswear handelt over de evolutie en trends in sportkledij doorheen de eeuwen heen. Het boek werd, net zoals Fashion Icons, vanwege de internationale uitstraling wederom in het Engels geschreven.

Demeester ontdekte haar passie voor mode toen ze als interieurjournaliste in

Londen werkte. De modebuurten en -galerijen in de Britse hoofdstad bleven haar

inspireren en al snel ontstond het idee voor Fashion Icons. Toen ze enige tijd later

in Los Angeles op een bloedhete Sunset Boulevard exclusieve skipakken spotte

die ontworpen waren door Karl Lagerfeld werd ze begeesterd door haute couture

in de sportkledij. Die interactie tussen de catwalk, sportmode en streetstyle werd

de basis voor The Giants of Sportswear.

Het boek is onderverdeeld in de twaalf grootste internationale sporten, telkens

gepaard met het meest representatieve sportmerk en zijn beruchtste ontwer-

per. Demeester schrijft over de geschiedenis van de sportmode, maar ook de

sport op zich wordt uitvoerig

besproken. Daarnaast komen

heel wat gevestigde namen in

de ontwerperswereld aan bod,

elk met hun visie over modieuze

sportkledij. Het boek bevat

bovendien een zorgvuldig geko-

zen selectie aan modefoto’s in

de sportwereld. Vooral de afwis-

seling tussen retrofoto’s met

hedendaagse afbeeldingen van

atleten is opvallend en brengt

de mode-evolutie duidelijk in

beeld. (LF)

\ ‘Theater moet ernstig zijn, zelfs de komedie’Brugge telt heel wat theatergroepen die jaar na jaar het publiek de zalen in lokken. Theater Melanie neemt een eigen plek in binnen dat landschap. Het gezelschap brengt maatschappijkritisch theater met een boodschap en mag dit jaar tien kaarsen uitblazen. EXit sprak met bezieler Marc Reynaert.

EXit: Hoe is het gezelschap destijds ontstaan? MARC REYNAERT: ‘Ik was meer dan dertig jaar actief als

programmamaker en regisseur bij de VRT. Die jaren zijn

een belangrijke inspiratiebron geweest voor mijn theater.

Ik schreef enkele jaren terug het filmscenario Een jonge

vrouw, kon daarvoor rekenen op subsidies van het FAV, maar

uiteindelijk kregen we de financiering niet rond. Ik maakte er

een toneelstuk van en sindsdien ben ik mij helemaal gaan

toeleggen op theater. In 2007 ben ik naar Brugge verhuisd.

Het stuk Melanie lag toen op mijn schrijftafel en dat werd

meteen ook de naam van het gezelschap.’

EXit: Theater Melanie heeft een heel eigen filosofie? REYNAERT: ‘Mijn credo is: theater moet ernstig zijn, zelfs

de komedie. Theater Melanie wil op haar bescheiden

manier degelijk theater maken. We brengen geen vrij-

blijvende stukken, maar onderhoudend theater, met de

nodige ironie en een beetje sarcasme als het moet. Alles

draait om maatschappelijk relevante thema’s. Nagenoeg

al mijn stukken hebben daarom een open einde. Ik daag

het publiek uit om over de inhoud na te denken.’

EXit: Sugarbaby, het stuk van dit jaar speelt ook in op een zeer actueel gegeven?REYNAERT: ‘Vorig jaar trok een artikel rond dit thema

mijn aandacht. Blijkbaar werken duizenden studentes in

Vlaanderen als sugarbaby. Er zijn er bij wie het puur om

luxe draait, maar er zijn heel wat jonge vrouwen die het

uit noodzaak doen. Studeren is duur, inschrijvingsgelden

worden hoger. Voor onbemiddelde ouders is dit vaak niet

evident. In die zin is het stuk een aanklacht.’

EXit: Wat is het verhaal? REYNAERT: ‘Klaartje combineert haar studies met een

parttime job in een warenhuis en ze werkt ook in een

café. Op een bepaald moment wordt het haar te veel

en stort ze in. Ze krabbelt recht en spiegelt zich aan één

van haar vriendinnen die al sugarbaby is. In het stuk

worden de relaties tussen vier personages uitgespit: de

sugarbaby en haar moeder, de vriendin van de moeder

en een sugardaddy.’

EXit: Het spel van de acteurs is cruciaal?REYNAERT: ‘Op het vlak van enscenering ga ik uit van

de ‘black box’ of lege ruimte, omdat daarin het spel van

de acteurs ten volle tot zijn recht komt. Mijn spelers creë-

ren ook mee op de vloer. Ik schrijf de tekst op voorhand,

maar die fungeert als werkdocument. Tijdens het repeti-

tieproces wordt die nog grondig aangepast. Deze manier

van werken vraagt om zeer geëngageerde, soepele en

gedreven spelers.’

EXit: Is Marc Reynaert na tien jaar een tevreden theatermaker? REYNAERT: ‘Zeker. Ik kan het theater brengen dat ik echt

wil en heb daar een bescheiden, maar trouw en geïnte-

resseerd publiek voor. Ik kan ook rekenen op een reeks

toegewijde acteurs met twee vaste waarden die er al van

bij het begin bij zijn: Annette Swimberghe en Rebecca Van

Overbeke. Het is jammer dat Brugge geen kamer theater

heeft, maar we vinden altijd wel een speelplek. Sinds enkele

jaren is dat Daverlo, maar evengoed spelen we op locatie.’

EXit: Wat met Melanie na het jubileumjaar? REYNAERT: ‘Ik zou ooit graag een stuk maken rond Louis

De Potter, een Brugse edelman en revolutionair die een

belangrijke rol speelde bij het tot stand komen van de Bel-

gische staat. Hij had de eerste president van België kunnen

worden. Ik wil de grote en de kleine drama’s uit zijn leven

belichten, maar dat is toekomstmuziek. Schrijven ga ik alvast

altijd doen en ook op regisseren staat volgens mij geen

leeftijd. Er is wel één voorwaarde: geïnspireerd zijn en dat

ben ik nog steeds voor honderd procent!’ (SD)

‘Sugarbaby’, vrijdag 31 maart, zaterdag 1 april om 20 uur, zondag 2 april om 17 uur, Zaal Daverlo, Dries 2, Assebroek, 8 of 6 euro (+60 jaar/-25 jaar) kaarten aan de kassa of via marc.reynaert@theatermelanie.net

Historium / Foto Ellen De Meulemeester

Lieve en Kristoff van Black Swan Gallery / Foto Ellen De Meulemeester

Marc Reynaert / Foto Ellen De Meulemeester

maart ‘17 - nr. 275 - 76 - nr. 267- maart ‘17

Info & Tickets: www.symfonieorkest.be | +32 (0)50 84 05 87

Pastorale

Za. 18.03.2017 — 20.00 u CC Zwaneberg.

Heist-op-den-BergDo. 23.03.2017 — 20.00 u

Concertgebouw. Brugge Za. 25.03.2017 — 20.15 u

CC Het Perron. IeperZo. 26.03.2017 — 15.00 u

deSingel. AntwerpenMa. 17.04.2017 — 20.00 u

O.L.V.-Ter-Duinenkerk. Koksijde

Aaron Copland | Appalachian SpringLuc Brewaeys | Along the Shores of Lorn

Ludwig van Beethoven | Symfonie nr. 6 ‘Pastorale’

Dirigent | Karel Deseure

\ Bruggeling Peter Verhelst kaapt Herman de Coninckprijs weg

Groot was de verrassing niet toen Peter Verhelst onlangs twee keer gevierd werd: met de (pres-tigieuze) Herman de Coninckprijs voor de bundel Zing, Zing (uit 2016) en de Publieksprijs voor het gedicht ‘Als je geen con-tact meer hebt met de dingen’. Bovendien staat Verhelst ook op de affiche van het Brugse lite-ratuurfestival BRU-Taal dat op 5 mei start en loopt tot 13 mei. EXit vroeg aan Verhelsts partner Maud Bekaert wat haar favoriete gedicht is uit de nieuwe bundel ‘Koor’.

\ JAARWERK MMXVI: West-Vlaamse auteurs in beeld De VWS, Vereni-ging van West-Vlaamse Schrijvers, met zetel in Brugge, publiceerde over een periode van ruim 50 jaar 283 (!) VWS-ca-hiers waarin telkens een West-Vlaamse publicist werd belicht. Eind 2014 werd de provinciale betoelaging helaas stopgezet. VWS blijft evenwel niet bij de pakken zitten en wil met de publicatie van een jaarboek met gevarieerde bijdra-gen over het literaire landschap in de provincie voortwerken aan de uitbouw van de Bibliotheek van de West-Vlaamse letteren. Uniek in Vlaanderen.

Eind 2016 verscheen de tweede editie van dit jaarboek

‘JAARWERK MMXVI’ met een terugblik op het voorbije

literaire jaar. Er is ruime aandacht voor

auteur Willy Spillebeen die in 2016 de

VWS-prijs kreeg als erkenning voor zijn

oeuvre. In diverse bijdragen worden

bijna-vergeten auteurs gememoreerd

(Omer Karel de Laey, Petrus van Gena-

beth, Raymond Brulez) en nieuwe

grote namen als thrillerauteur Hilde

Vandermeeren en illustrator Carll

Cneut in de kijker gesteld. Kristien

Bonneure looft de stilte van het

westen en Alain Delmotte belicht het

taaie dichterscollectief ‘Het venijnig Gebroed’ en dichter

Frederik Lucien De Laere. Xavier Roelens heeft het over

de teloorgang van de literaire prijzen in de provincies en

Karel Platteau brengt Guido Gezelle in de actualiteit. Paul

Rigolle gaat op zoek naar de aantrekkingskracht van de

Westhoek op hedendaagse auteurs en Jan van Herre-

weghe houdt een heftig pleidooi voor meer verbeelding

aan de macht.

Leden van VWS (30 euro/jaar) krijgen het jaarboek toegestuurd. Het boek is ook te koop bij het secretariaat van VWS (janbonneure@skynet.be) of in de boekhandel. www.vwscahiers.be

Brugse VN-universiteit krijgt doorstart

UNIVERSITEIT VAN DE VERENIGDE NATIES WERKT SAMEN MET UGENT EN VUBHet Grootseminarie aan de Potterierei 72 is niet alleen het oplei-dingscentrum voor priesters, maar sinds vijftien jaar de weinig bekende thuishaven van wat een beetje pompeus de ‘Universiteit van de Verenigde Naties heet’, afgekort UNU. Deze ‘universiteit’ is iets tussen een denktank en een onderzoekscentrum en telt wereld-wijd zestien vestigingen met Tokio als centrale zetel. Eén afdeling bevindt zich dus in Brugge, UNU-CRIS. Recent koppelde de Vlaamse Regering verdere subsidiëring aan een inbedding in een Vlaamse universiteit. Een samenwerkingsakkoord met de universiteiten van Gent en Brussel geeft UNU-CRIS nu extra zuurstof en zicht op een nieuwe start. De man die de vernieuwde werking in goede banen moet leiden, is Bruggeling Anthony Antoine, een academicus met adelbrieven.

WAT DOET DEZE ‘UNIVERSITEIT’ ? Het is een onderzoekscentrum, een think tank, die

onderzoek doet naar een aantal heikele thema’s,

ten dienste van de Verenigde Naties. Vandaag

zijn meerdere van die thema’s razend actueel:

vrede, veiligheid, het belang van regio’s in een

geglobaliseerde wereld. Tot voor kort werd deze think

tank bemand door een kleine twintig (internationale)

onderzoekers, maar door de recente onzekerheid over

het voortbestaan van UNU-CRIS liep de getalsterkte

sterk terug. Na het vertrek van de toenmalige directeur

Luk Van Langenhove is het de beurt aan Bruggeling

Anthony Antoine om deze instelling op een nieuw

spoor te zetten. Deze directeur (a.i.) studeerde politieke

wetenschappen aan de VUB, werkte enkele jaren voor

de NAVO om nadien terug te keren naar zijn Alma

Mater, de VUB. Hij staat er al vijftien jaar aan het hoofd

van het Instituut voor Europese Studies. De leiding over

UNU-CRIS beschouwt hij als een tijdelijke job. ‘Men had

iemand nodig om de zaak uit te bouwen, en het liefst

iemand die het Vlaamse universitaire landschap kent’,

zegt hij.

DE UITDAGING De uitdaging is niet minnetjes. De Vlaamse

Overheid besliste twee jaar geleden al om de

subsidies (660.000 euro) afhankelijk te maken van

de ‘inkanteling’ in een of meerdere universiteiten.

De vraag aan de universiteiten luidde concreet:

‘Hebben jullie een project lopen waarin

samenwerkingsmogelijkheden zitten met het Brugse

UNU-CRIS?’ Deze ‘wedstrijd’ leidde tot een akkoord

met de universiteiten van Gent en Brussel.

Met 660.000 euro subsidie kan directeur Antoine de

zaak niet drijvende houden. Daarom komen beide

universiteiten samen over de brug met 330.000

euro. Ze willen werken rond thema’s die in deze

onzalige Trump-tijden schreeuwen om aandacht.

EXit: Welke concrete thema’s pakken jullie aan?ANTHONY ANTOINE: ‘De westerse bevolking

raakt door de globalisering een beetje ‘de kluts

kwijt’. Als de Verenigde Staten terugplooien op

zichzelf, zal dat de wereldeconomie schaden. Je

moet geen econoom zijn om dat te snappen. Idem

voor de Brexit. Ook dit verlies is perfect becijfer-

baar. Ons project wil dat onderzoeken: hoe kun je

de globalisering in goede banen leiden, zonder

afbreuk te doen aan de democratie en aan de

natiestaat? Beide universiteiten zullen zowel stu-

denten als professoren afvaardigen: de UGent stelt

twee doctoraatstudenten per jaar ter beschikking

en zorgt ook voor een aantal professoren, de VUB

staat garant voor één groot project per jaar en

logistieke hulp. Eenmaal op volle sterkte verwacht

ik hier een 25-tal vorsers.’

EXit: Hoe belangrijk is dit voor Brugge?ANTOINE: ‘Zeer. UNU-CRIS levert een belangrijke

bijdrage aan het uitbouwen van Brugge tot een

internationaal centrum voor academisch onder-

zoek. Het is een plek waar onderzoekers van over

de hele wereld samenwerken om onderzoek te

verrichten.’

(LF)

HENK TEKENT ZICH AUTOBIOEen nieuwe naam duikt op in de wereld van de kinderboeken. Henk Linskens schreef en tekende met zijn debuutboek ‘Henk en de Dansende Letters’ een autobiografisch verhaal over dyslexie, een aandoening die ervoor zorgt dat je moeite hebt met het kunnen lezen van woorden. Op zondag 19 maart geeft Henk enkele cre-atieve workshops tijdens het jaarlijkse Jeugdboekenfeest van de Biekorfbibliotheek.

GEEN GROOT PROBLEEM, WEL KLEIN ONGEMAK HENK LINSKENS: ‘Ik vind het moeilijk om dyslexie

als een ‘groot probleem’ te omschrijven, ik zou het

eerder als een ‘klein ongemak’ bestempelen. Als kind

ondervond ik moeilijkheden om te lezen. Voorlezen in

de klas was een complete ramp. Dat was een van de

akeligste momenten in mijn schooltijd. Je probeert

jezelf weg te stoppen om maar niet vooraan in de klas

te moeten staan. Je leest de woorden en zinnen wel,

maar het gaat niet vlot. In plaats van extra aandacht te

krijgen, trakteerde de leerkracht me op een uitbrander.

‘Zorg dat je de volgende keer een beetje vlotter leest!’

kreeg ik dan als opmerking te horen. Het heeft me

gedurende mijn leven een stuk onzeker gemaakt.

In de klas kreeg ik al snel een stempel mee terwijl ik

intelligent genoeg was, maar gewoon last had om de

letters en cijfers in de juiste volgorde te plaatsen. De

leerkrachten dachten dat ik leerachterstand had en

stopten me in een speciaal klasje met extra oefeningen

zodat ik zou kunnen bijbenen. Die extra oefeningen

waren ook niet meteen de oplossing.’

SPECIFIEK LETTERTYPE LINSKENS: ‘De diagnose wordt nu sneller gesteld

dan pakweg twintig jaar geleden. Men kan nu

sneller aan de alarmbel trekken en de kinderen beter

begeleiden. Nu wordt er volop geëxperimenteerd met

lettertypes. In mijn boek gebruik ik ook een speciaal

lettertype. Hoe kun je een letter zo vormen zodat

hij beter leesbaar is voor iemand die dyslexie heeft?

Een Nederlandse graficus heeft zo’n type ontwikkeld.

Op de website www.dyslextiefont.com kun je het

gratis downloaden. Het zit ‘em vooral in de vorm.

De kapitaaltjes zijn ietsje dikker zodat je een mooi

onderscheid krijgt tussen het begin en het einde van

een zin. Begrijp me niet verkeerd: ik kan lezen, maar

het gaat soms ietsje trager. Tegenwoordig moet alles

via e-mail en sms heel snel gaan. Ik heb mijn tijd nodig

om alles mooi gelezen te krijgen.’

FOTOGRAFISCH GEHEUGEN LINSKENS: ‘Als kind was ik misschien niet zo goed met letters, met lijnen kon ik veel beter uit de voe-ten. In creatieve vakken merkte ik al snel dat ik beter

was dan de andere kinderen. Dan probeer je daarin uit te blinken zodat je er ook weer bij hoort. Zo was geschiedenis bijvoorbeeld mijn favoriete vak. Dat is zowel beeld als taal tegelijk. Ik beschik over een fotografisch geheugen. Ik kan al snel zaken plaatsen door er een beeld aan te koppelen. Het is vooral opvallend dat veel creatievelingen met dyslexie te maken hebben, denk maar aan jeugdschrijver Roald Dahl, computerspecialist Bill Gates of de beroemde kok Jamie Oliver.’

PICASSO LINSKENS: ‘Wat ik heb met Pablo Picasso? Ik leerde

hem kennen – niet persoonlijk – tijdens de lessen

geschiedenis en hij intrigeerde mij onmiddellijk. Ik

beschouw hem als een jeugdheld. Hoe productief kun

je zijn als creatieve mens? Pas later ontdekte ik dat hij

ook met dyslexie te kampen had. De subtiele link in mijn

boek is er wel: de hoofdfiguur Henk draagt ook een

gestreepte trui, een knipoog naar de bekendste foto

van Picasso. Als hij nu nog zou leven, zou ik hem zeker

opzoeken. Hij is een groot voorbeeld dat het anders kan.’

ERFELIJK LINSKENS: ‘Mijn ouders hebben het boek ook gelezen.

Mijn vader is uit de kast gekomen, want hij herkende

zichzelf in het verhaal. Daar wisten wij niet van. Na zoveel

jaren… Mijn boek ‘Henk en de Dansende Letters’ brengt

dyslexie onder de aandacht. ik ben er zelf beginnen over

na te denken toen ik vader werd. Op een dag moet ik

zelf voorlezen voor mijn dochter en hoe zou ik daarmee

om gaan? Hoe zal ik dat plaatsen en hoe kan ik dat

overbrengen aan mijn dochter? Het idee ontstond om er

een boekje van te maken. Mijn dochter heeft me er zelf

mee geconfronteerd: ‘Jij leest niet zo vlot als mama, hé?’

Deed wel eventjes pijn. Ik koop veel prentenboeken en ik

lees alles op voorhand, twee à drie keer, op eigen tempo.

Je hoeft niet iedere letter te volgen, je kunt je eigen

fantasie erin stoppen.’ (ADC)

Info: www.clavis.be, www.henklinskens.be

VAAS

Kun je een vaas haar breekbaarheid verwijten

of een hand het breken van de vaas?

Misschien is het zo bedoeld

dat de vaas de hand op zich af zingt

zodat de hand niet kan weerstaan,

hoewel de hand weet dat hij slaat

en in de vaas al scherven zingen

voor ze zijn ontstaan.

Waarom zou de hand verlangen naar een vaas

die, als een hals, zich uitstrekt naar de hand

die haar wil slaan? En waarom wil de vaas

haar scherven naar de oppervlakte zingen

zodat de hand haar niet langer kan weerstaan?

Misschien droomt de vaas wel van de hand

een roos te maken, wil de hand op zoek gaan naar de

vaas

om eindelijk de scherf te vinden

waarmee hij rozen uit zijn eigen pols kan slaan.

Peter Verhelst

Henk Linskens / Foto Ellen De Meulemeester

Anthony Antoine / Foto Ellen De Meulemeester

Peter Verhelst / Foto Ellen De Meulemeester

maart ‘17 - nr. 275 - 98 - nr. 267- maart ‘17