Londen muziekstadDe excentrieke broers Ron en Russell Mael van de Amerikaanse cultband Sparks kozen Londen uit als locatie voor een even uniek als krankzinnig project: het live uitvoeren van alle albums die ze sinds 1970 maakten. Muziekmedewerker Bram van Schaik móest daar bij zijn en boekte shows 20 en 21 van Sparks Spectacular. Het was meteen een goede gelegenheid om herinneringen op te diepen aan eerdere trips, een rocktour per minibus te maken en Londens actuele muziekaanbod onder de loep te nemen.

TeksT BRAM vAn ScHAik

42 14 - 2008 14 - 2008 43

foTo

: hh

/lai

f

14 - 2008 4544 14 - 2008

Of het de laatste avond alsjeblieft wat rustiger kan, smeekt mijn vrouw. Metrostation Shepherd’s Bush is wegens renovatie gesloten en we hobbelen per dubbeldekker richting hotel op de hoek van

Oxford Street, tegenover Marble Arch. We hebben net de derde bijzondere concertervaring in evenzoveel dagen achter de rug, maar vooral het vele onafgebroken staan tijdens die evenemen-ten, gemiddeld vier uur per avond, breekt haar op en nu heeft ze rugpijn. Een alternatief voor dat vele staan was er niet, want zitten bij rockconcerten is not done, vinden wij. Zitten is voor losers.

Wat hebben we die drie avonden plezier gehad, om te beginnen bij de twee geweldige optredens van Sparks, die ik vanaf 1972 ken maar pas in 2006 – in Amsterdam – voor het eerst zag en sindsdien heb herontdekt. Gelukkig is mijn partner begripvol en dat maakte de beslissing om voor twee bijzondere optredens naar Londen te gaan stukken eenvoudiger (voor de goede orde: ik heb vooraf plechtig moeten beloven te gaan shoppen in Harrods, Kew Gardens te bezoeken, ’s nachts over Tower Bridge te wandelen en te lunchen in Tate Modern, waar je een magnifiek uitzicht hebt over de Theems én de City).

Never a dull momentDe eerste Sparksshow is in Islington Academy (metrostation Angel), een betrekkelijk nieuwe zaal met een capaciteit van 800 bezoekers. Het is er heet maar niet benauwd, want er mag niet worden gerookt. Het tweede Sparksconcert is in het klassiekere Shepherd’s Bush Empire, waar 2000 mensen in passen. De klima-tologische omstandigheden daar zijn tegenovergesteld: de lucht-verversing, of wat daar voor doorgaat, staat zo koud afgesteld dat ik halverwege het concert mijn jas áántrek. Het is altijd wat bij popconcerten, stellen we vast, maar zolang het om slechts een beetje ellende gaat, is het te overzien.

De avond tussen de twee in Nederland geboekte Sparksshows moest natuurlijk ook nuttig worden ingevuld. Op zoek naar weer een andere locatie komen we in The Jazz Café terecht (metro Camden Town). Deze trendy zaal werd door een in Londen wonende collega aangepre-zen met ‘never a dull moment’, en bij het zien van de programmering geloofde ik haar meteen. Wij heb-ben het geluk de première te mogen meemaken van One Taste Collective 2008: een bonte show met dichters, rappers, zangers, zangeressen, een dj en musici die in allerlei samen-stellingen of individueel hun niet geringe kunsten vertonen. Voor ons volslagen onbekend, maar verras-send goed. En dus begrijpelijk dat dit hippe collectief deze zomer op tal van Engelse festivals te zien zal zijn.

You Can’t Always Get What You WantDe nacht voor het vertrek droomde ik dat tijdens ons verblijf in de Britse hoofdstad The Rolling Stones gratis in Hyde Park zouden optreden, Deep Purple na bijna vier decennia op herha-ling ging in de statige Royal Albert Hall, de legendarische Dion (DiMucci) een knus optreden verzorgde in de Metro Club, voor-malig Talking Heads-voorman David Byrne exclusief was te zien in de fraaie Union Chapel, rastagrootheid Lee ‘Scratch’ Perry zijn dubs liet weerklinken in The Jazz Café en de roemruchte

Stranglers hun klassiekers vertolkten in de Roundhouse. Het ergste, zo droomde ik verder, was dat ik er slechts eentje mocht kiezen. You Can’t Always Get What You Want, spookte het door mijn hoofd, en ik ging puzzelen welke het zou worden.

Zo’n droom is verklaarbaar, want voor een muziekliefhebber met meer dan gemiddelde interesse (ik kan uit de voeten met zowel rock als punk, ska/reggae, pop, soul, hiphop, country, hardrock, folk, singer-songwriter… ja, wat eigenlijk niet?) biedt Londen evenveel als alle grotere Nederlandse plaatsen samen. Het aantal venues, van klein tot groot en op redelijke afstand van elkaar is indrukwekkend, het aanbod navenant. Clubs waar dj’s de dienst uitmaken blijven dan nog buiten beschouwing.

Tegelijk met het eerste Sparksconcert speelt het even klassieke als obscure Blue Oyster Cult (The Forum). Daags erna kunnen we kiezen uit de veelbelovende Estelle (Shepherd’s Bush Empire), het luid geprezen Joan As Police Woman (Scala) en het verrassingspakket One Taste Collective. Op zaterdag treedt neo-soul fenomeen Gnarls Barkley op in Union Chapel; een prachtplek, zo weet ik van uitzendingen op de BBC. Ons voordeel voor deze ene keer: je mag er zitten. Maar we grijpen naast de kaartjes en neuriën die Stonessong nog maar eens.

Even op en neerLonden heeft als absolute meerwaarde dat heel wat artiesten of producties er exclusief zijn te

zien. Sparks is een goed voorbeeld, en dat geldt ook voor War of the Worlds. Deze Engelse mon-sterproductie naar het verhaal van H.G. Wells van componist-dirigent Jeff Wayne verscheen weliswaar als album al in 1978, met medewer-king van onder anderen acteur Richard Burton, Phil Lynott (Thin Lizzy) en Justin Hayward (Moody Blues), maar is pas in 2006 voor het eerst live uitgevoerd – in Wembley Arena. Een ongekend muzikaal en visueel spektakel, maar ik moet me vooralsnog behelpen met de dvd-registratie en mag hopen op de 30th Anniversary tour in 2009.

En dan de Bonzo Dog (Doo-Dah) Band, een bizar en hilarisch Londens gezelschap uit de jaren zestig en de muzikale evenknie van het Monty Pythonteam. Ik leerde de Bonzo’s waarderen dankzij een supergedreven muziek-leraar, maar was destijds te jong om ze te zien. Toen ik wel de leeftijd had, bestonden ze niet meer. Maar zoals veel ‘oude’ bands, kropen de bandleden in 2006 ‘na een pauze van 35 jaar’ weer bij elkaar voor een reeks concerten. Te beginnen, uiteraard, in Londen (Astoria). Dat ging volslagen langs me heen, maar verdorie, vijf dagen voor mijn geplande trip, spelen ze er opnieuw. Hoewel ik beslist geen gelegen-heid had, ben ik toch nagegaan of ik binnen een etmaal heen en weer kon. Dat bleek niet alleen mogelijk, maar bovendien betaalbaar: toegangskaartje ¤ 30,-, vliegticket Düsseldorf-London Stansted ¤ 60,-, treinretour London ¤ 30,- en dan nog een paar muntjes voor metro, een hamburger en een pilsje.

All time favoritesIk heb meer met London dan met welke andere grote stad. No Sleep ‘Till Hammersmith van Motör-head en It’s Alive van The Ramones, respectieve lijk opgenomen in de historische zalen Hammers-mith Odeon en de Rainbow, zijn al decennialang favoriete liveplaten. En het nog altijd onverslijt-bare tv-programma Later van musicus-presenta-tor én Londenaar Jools Holland op de BBC heeft in mij al vele jaren een vaste kijker.

Mijn eerste elpee, gekocht in mei 1971, was van The Beach Boys en had als titel Live in

Vorige pagina’s: in de voetsporen van George, Paul, Ringo en John over het beroemde zebrapad bij de Abbey Road Studio’s. Boven: Wembley Arena is geregeld venue voor concerten.Midden: singer-song-writer Joe Driscoll is een van de circa dertig leden van One Taste Collective; Ron (links) en Russell Mael vormen samen al bijna veertig jaar Sparks.Rechts: met een Oyster Card kun je onbeperkt gebruik maken van bus en metro.

wat is er te doen?

Zin in een tripje naar 100 Club, Barfly, dingwall’s of des-noods de o2 arena? op www.ticketweb.co.uk > england - London zijn veruit de meeste locaties te vinden, met het aanbod, de moge-lijkheid kaarten te bestellen en vaak als extra service een link naar de betreffende zaal. Je speelt op safe door de tourlijst van je favoriete artiest in de gaten te houden en ruim van tevoren te bespreken. wie zich wil laten verrassen, kan op de bonnefooi langs bij clubs als the dublin Castle in Camden town, waar de rocksterren van morgen het beste uit zichzelf halen (let wel: het aanbod in deze proeftuin varieert sterk).

Muziek kopen doe je tegenwoordig via internet, maar de echte liefhebber wil gewoon eindeloos wroeten in bakken cd’s (of dvd’s en elpees). dat kan nog altijd in megasto-res als HMV en Zavvi (voorheen Virgin), beide in oxford street.

foTo

: hh/

Cam

era

pres

s

foTo

: Ton

y ba

rTol

o fo

To: b

lake

-ezr

a Co

le

foTo

: lo

nely

pla

neT/

barb

ara

van

zanT

en

46 14 - 2008 14 - 2008 47

Reservering VVAA ledenreis

PeR MiniBuS lAnGS ROCkMOnuMenTen

Soho is uit de gratie voor livemuziek: clubs (met dj’s) nemen de macht over. De zwaar gehavende gevel van de leegstaan-de punkclub intrepid Fox is illustratief voor de boodschap van tourguide Damon tijdens de London Rock Music Tour by Minivan van Blackroad. in ruim drie uur gaat een gezelschap van max. 16 personen langs allerlei memorabele locaties uit de recente en lang vervlogen rockhistorie. er is een Rock Legends & Beatles tour met stops bij onvermijdelijke plekken als de Abbey Road Studio’s (en het beroemde zebrapad), het huis van Freddie Mercury, tot aan Sticky Fingers: het restau-rant van ex-Rolling Stone Bill Wyman. Minstens zo leuk is de Bohemian Soho & North London tour, langs de muziekwinkels in Denmark St, de clubs in Camden, het huis van Pink Floyd-drummer nick Mason naast dat van Boy George in Hamp-stead, het geboortehuis van de broertjes Davies van The

kinks en de pub ertegenover waar ze voor het eerst speel-den, het Alexandra Palace en Pentonville Prison, de bajes waar nogal wat rockhelden van naam een strafje uitzaten. De feiten die je onderweg bij bosjes krijgt, kloppen als een bus. en wie het beter denkt te weten: commentaar leveren wordt aangemoedigd. Zo’n tour is een aanrader, want voor iets meer dan € 30,- kom je op zeldzame plaatsen. Voor wie echt alles wil zien, is er de dagtrip Full Day Monsters Of Rock. kosten ruim € 60,-. en wie even genoeg heeft van de muziekfeitjes; de gids heeft op verzoek vaak ook nog andere anekdotes paraat. Meer informatie: www.londonrocktour.com.

londen

in samenwerking met stedenspecialist Panta Reizen biedt VVAA reisbureau een driedaagse stedentrip naar londen met verblijf in het trendy Cumberland Hotel.

HotelThe Cumberland is een gevestigde naam in Londen. Onlangs werd het na een jarenlange en zeer ingrijpende verbouwing heropend. Dit trendy hotel met zijn opval-lende designinrichting is centraal gelegen, tegenover Speakers Corner (Hyde Park) en vlak bij Oxford Street en Bond Street (metro Marble Arch). Het hotel beschikt over een enorme lobby (met kunst van toonaangevende hedendaagse kunstenaars) en lichte en comfortabele kamers met o.a. plasma-tv, laptopsafe, power shower, minikoelkastje, luxe badjassen en toegang tot internet. Verder heb je in het hotel een bar, restaurant en coffee-shop, met keuze uit tal van internationale keukens.

Reissom British Airways (*) KLM (**)

1/10 - 31/10 ¤ 422,- ¤ 456,-1/11 - 31/03 ¤ 374,- ¤ 396,-Bovengenoemde prijzen zijn vanafprijzen per persoon.(*) Amsterdam – London Gatwick(**) Amsterdam – London Heathrow

inbegrepenRetourvlucht inclusief diverse taxen en belastingen (voor zover op moment van publicatie bekend), 2 nachten verblijf in een 2-pers. deluxe kamer in The Cumberland met Engels ontbijt en een reisgidsje Londen.

Bijkomende kostenBijdrage Calamiteitenfonds Reizen (¤ 2,50 per boeking), boekingskosten (¤ 20,- per boeking) en vliegtax (¤ 11,25 p.p.).

BijzonderhedenVoor diverse dagen en periodes gelden toeslagen. Voor uitgebreide informatie en reserveringen, bel (030) 247 48 97 en vraag naar het stedenprogramma van Panta Reizen.

London (Capitol, 1970). Een jaar later, lente 1972, bezocht ik de stad voor het eerst. Ik herinner me eindeloze strooptochten door platensupermarkt His Master’s Voice in Oxford Street en een bezoek aan de indrukwekkende rockmusical Jesus Christ Superstar, toen lang niet zo bekend, omdat de gelijk-namige film van Norman Jewison nog moest verschijnen.

Na een kort bezoekje in 1980, waarvan de details niet zijn bij-gebleven, ben ik een kwart eeuw niet meer in Londen geweest. In september 2006 was er echter geen ontkomen aan: ik moest en zou de oversteek wagen want Osaka Popstar and the American Legends of Punk, een nieuwe punksupergroep uit New York met allemaal beroemde muzikanten, had The Electric Ballroom (metro Camden Town) uitgekozen voor de wereldpremière on

stage. Het werd een onvergetelijke ervaring en de basis voor toekomstige uitstapjes, omdat alles vanachter de pc kon worden voorbereid, inclusief een kijkje bij de locaties via webcam en Google Earth.

De jongste trip heeft opnieuw bevestigd dat de serieuze liefhebber van rock, pop en aanverwante genres Londen beslist niet moet overslaan bij het consulteren van de concertagenda. Je zou zo maar eens wat aardigs missen… Een collega heeft deze aanpak ook ontdekt, want direct na thuiskomst lag er het voorstel in het najaar ‘even’ in minder dan 24 uur heen en weer naar Shepherd’s Bush te gaan voor de Stranglers, een van onze all time favorites. Nú boeken betekent dat de totale kosten de ¤ 150,- niet overschrijden. Een verleidelijk idee…

Mijn vrouw heeft zich bij voorbaat geëxcuseerd. Vier uur ononderbroken op de benen staan voor een stelletje getatoe-eerde herrieschoppers is tot daar aan toe, maar daarbij ook nog een etmaal zonder slaap (want hotel slaan we over) is voor haar echt de overtreffende trap van rock-’n-roll. Dat laat ze liever aan domme mannen over.

© Y

.T. B

OU

MA

Van links naar rechts: straattafereel in de wijk Camden; wie een ruim aanbod zoekt aan livemuziek, kan niet om londen heen; panorama op ‘The City by night’; het terras van Tate Modern biedt een fraai uitzicht over Theems én stad; in de statige Royal Albert Hall trad sinds de roaring sixties menige rockgod op.

foTo

: hh/

laif

foTo

: lo

nely

pla

neT/

neil

seT

Chfi

eld

foTo

: lon

ely

plan

eT/

jam

es b

raun

dfo

To: h

jh/p

hoTo

libr

ary

foTo

: lon

ely

plan

eT/d

oug

mCk

inla

y

VeRVOeR

naar londen reis je het snelst (en vaak goedkoopst) per vlieg-tuig. een retour met easyJet van Schiphol naar london Stansted of london luton, of met Ryanair van eindhoven of Düsseldorf-Weese naar london Stansted hoeft niet veel te kosten; hoe vroe-ger je boekt, hoe goedkoper. Vanuit beide luchthavens is een snelle treinverbinding (retourtje ca. € 30,-) naar stations king’s Cross/St. Pancras (luton) of liverpool Street (Stansted), waar je met de underground verder kunt.

Tip: koop bij verblijf van drie dagen of langer een Oyster Card (magneetkaart) waarmee je gedurende een vaste periode (3, 7 of meer dagen) onbeperkt kunt reizen met metro of bus binnen de populaire zones 1 en 2. een taxirit van het station naar het centrum kost 10 tot 15 pond (1 pond = 1,25 euro). Alle belang-rijke concertzalen zijn gemakkelijk per underground bereikbaar en de concerten eindigen ruim voor de laatste metro vertrekt.