LITURGIE LAATSTE ZONDAG KERKELIJK JAAR

20 november 2016

Kerkelijk Centrum De Bron ‒ IJsselmuiden

2

Nelleke Beimers, voorganger

Marcel Blekkenhorst, organist

Atty Westerink, lector

In deze dienst gedenken wij mensen die zijn overleden. De namen van diegenen

die behoorden tot onze gemeente worden genoemd. Daarnaast is er voor ieder

die dat wil gelegenheid een lichtje aan te steken om iemand te gedenken die u/jij

mist.

3

Welkom

Mededelingen

Klokgelui

Stilte

Lied 283: 1 t/m 4 ‒ ‘In de veelheid van geluiden’

1 In de veelheid van geluiden

in het stormen van de tijd,

zoeken wij het zachte suizen

van het woord, dat ons verblijdt.

2 En van overal gekomen,

drinkend uit de ene bron,

bidden wij om nieuwe dromen,

richten wij ons naar de zon.

3 Want wij mensen op de aarde

raken van het duister moe.

Als uw hart ons niet bewaarde

sliepen wij ten dode toe.

4 Laat uw dauw van vrede dalen

in de voren van de tijd.

Vat ons samen in de stralen

van uw goedertierenheid.

Openingswoorden

Lied 283: 5

5 Die ons naam voor naam wilt noemen,

al uw liefde ons besteedt,

zingend zullen wij U roemen

en dit huis zingt met ons mee!

4

Gebed om ontferming

Na de woorden zo bidden wij allen samen, zingen wij

‘Wek uw kracht en kom ons bevrijden’ (refrein van lied 295)

Antwoordlied 274 – ‘Wij komen hier ter ere van uw naam’

2 Ontferm u God, kyrie eleïson,

wees ons nabij, kijk speurend naar ons om,

kom met uw vrede, uw barmhartigheid,

zonder U raken wij de liefde kwijt.

3 Wij zingen samen van uw gloria,

dank voor het leven, dank U voor elkaar,

geef ons uw geestdrift, vuur ons leven aan,

leg zo uw glimlach over ons bestaan.

Moment met de kinderen waarna kinderkring

5

Bij de bloemschikking

In de spiegel zien we de glans van de herinneringen. De kapotte stukken geven het

verdriet weer vanwege de gebrokenheid van ons bestaan en het moeten missen

van hen die dierbaar waren. In de spiegel zien we het licht dat niet dooft. De ver-

schillende bloemen geven de verscheidenheid aan van de mensen die wij dit jaar

moesten loslaten.

Gedicht van Gonny Lyijpers

Blijf geborgen in je naam.

Wees als een mens gezegend,

om wat je hebt gezegd, om wat is verzwegen,

de rafels van je hart omdat je bent gesleten.

Om je wezen, zwak en sterk,

Leven is een mensenwerk.

Blijf geborgen in je naam.

Wees als een mens gezegend,

om wat je hebt gedaan, om wat is nagelaten,

wat soms is misgegaan, de scherven die je maakte.

Onvermijdelijke pijn

voor wie mensen moeten zijn.

Blijf geborgen in je naam.

Wees als een mens gezegend,

om je vasthoudendheid, om angsten in het donker,

de pijnen in je lijf, en je geloof in morgen.

Wisselvallig is het tij

voor wie mensen kunnen zijn.

Blijf geborgen in je naam.

Wees als een mens gezegend,

om wie je hebt getroost, gedragen in gedachten,

je liefde en je hoop, de keren dat je lachte.

Alle zegening en heil

van wie mensen mogen zijn.

6

Blijf geborgen in je naam.

Wees als een mens gezegend,

om heel je reisverhaal met alle mensenfouten,

om vriendschap en begrip, en ongeschokt vertrouwen.

Om het leren mettertijd

van de naam ‘Ik zal er zijn’.

Blijf geborgen in je naam.

Wees als een mens gezegend.

Lied 961 ‒ ‘Niemand leeft voor zichzelf’ (2x)

We lezen 1 Corinthiërs 13 vers 1 t/m 13

Al spreek ik met tongen van engelen en mensen, maar liefde heb ik niet: ik ben

schallend koper, een rinkelende tamboerijn. Al ben ik een profeet, ziende het

onzienlijke, in alles ingewijd, en is mijn geloof zo volkomen dat ik de bergen verzet,

maar ik heb geen liefde, ik ben niets. En geef ik alles weg, en laat mij martelen als

het moet heb ik geen liefde, dan dient het tot niets. Liefde is ruimte geven, tijd

laten, goedheid, geduld. Liefde is niet kleinzielig, jaloers, hebzuchtig. Liefde laat

zich niet gelden, ijdel, grof, ongenaakbaar. Wie liefheeft is niet belust op zichzelf.

Liefde wordt niet verbitterd, liefde vindt niets onvergeeflijk. Onrecht maakt haar

7

niet gelukkig, waarheid maakt haar gelukkig. Liefde houdt stand tegen alles:

telkens weer gelooft zij, alles verdraagt zij, altijd opnieuw vol hoop. Nooit bezwijkt

de liefde. Profetenwoorden wel, talen verstommen, alle kennis is eindig. Ach, al

wat wij weten is stukwerk – en onze visioenen: flarden licht. Maar als het oneindige

aanbreekt, houdt al het eindige op. Toen ik nog een klein kind was, praatte ik zoals

kinderen doen, en dacht ik niet verder dan kinderen doen. Nu ik volwassen

geworden ben, heb ik dat achter mij gelaten. Nu nog zien wij spiegelbeelden,

raadselachtig, eenmaal staan wij oog in oog. Nu nog weet ik niet de helft, ooit,

eenmaal, zal ik alles weten, zoals Hij alles weet van mij. Geloof, hoop en liefde

zullen blijven, alle drie, maar de grootste is de liefde.

Overdenking

Antwoordlied 791: 1, 2 en 6 ‒ ‘Liefde, eenmaal uitgesproken’

1 Liefde, eenmaal uitgesproken

als uw woord van het begin.

Liefde, wil ons overkomen

als geheim en zegening.

2 Liefde, die ons hebt geschapen,

vonk waarmee Gij zelf ons raakt,

alles overwinnend wapen,

laatste woord dat vrede maakt.

6 Liefde boven alle liefde,

die zich als de hemel welft

over ons: wil ons genezen,

bron van liefde, liefde zelf!

De kinderen komen terug

8

Gedachtenis van de overledenen uit onze gemeente

Wij gedenken:

Henk Hannink, 10 september 1934 – 25 december 2015

Egbert Jan van Asselt, 26 november 1930 – 25 april 2016

Hennie Brink, 21 maart 1938 – 23 mei 2016

Piet van Hulsentop, 18 juni 1956 – 2 september 2016

Miep Rebel, 5 mei 1920 – 20 oktober 2016

Na elke naam die genoemd wordt zingen we

9

Na de gedachtenis krijgt ieder de gelegenheid een lichtje aan te steken. Om

iemand te gedenken die jou het leven gaf of aan wie jij leven gaf. Iemand met wie

je liefde en vriendschap deelde. Iemand die je mist. Nog maar kort of al heel lang.

We sluiten af door staande te zingen

lied 727: 1, 2 en 10 ‒ ‘Voor alle heiligen in de heerlijkheid’

1 Voor alle heil’gen in de heerlijkheid

die U beleden in hun aardse strijd,

zij uw naam lof, o Jezus, t’allen tijd!

Halleluja, halleluja!

2 Gij waart hun rots, hun burg en al hun macht;

Gij, Heer, hun loods en licht in storm en nacht;

Gij hebt uw pelgrims veilig thuisgebracht.

Halleluja, halleluja!

10 Van alle einders, van de verste kust

zullen zij vinden vrede, feest en rust,

U lovend, Vader, Zoon, heilige Geest!

Halleluja, halleluja!

Gebeden

Stil gebed

‘Onze Vader’

Collecte

10

Slotlied 1005: 1 ‒ ‘Zoekend naar licht hier in het duister’

Zegen gevolgd door

lied 1005: 5

5 Met zoveel gaven aan ons gegeven,

voor zoveel leed, zoveel gemis.

Maak ons uw dienaars, leer ons te delen,

totdat uw rijk hier is.

refrein

11

Sterven

Je ogen zien het varend schip

voorgoed vertrokken van de ka

kleiner en kleiner worden na,

tot enkel nog een vage stip

verdwijnt achter de horizon;

waarna een stem terzijde zegt:

‘keer je maar om, nu is het weg,

je deed het laatste wat je kon.’

Maar is het weg? Vanuit het zicht

van hier verdween die kleine boot,

maar ginds vaart hij nog even groot

als toen het anker werd gelicht,

en juist als hier klinkt: ‘laat ons gaan’

roept iemand aan de overkant

al wijzend, wijzend met zijn hand:

‘daar komt hij aan, daar komt hij aan.’

Hans Mudde