MAGAZINE VAN DE HAAGSE HOGESCHOOL

Wat ging er mis

bij Bouwkunde?

24 uur bij de beveiliging

Leonard Geluk:

‘Den Haag is de meest

uitdagende plek’

maart 2014

41

VRIENDSCHAP

2 LINK • 41

Passie

Zijn passie voor autoraces begon op de middelbare school toen Jettro Tjie meegenomen werd naar een race. Tweedejaars student Business IT & Management hoopt dit jaar zijn eerste Grandprix mee te maken. tekst Claire Schouten • beeld Bas Kijzers

‘Ik heb wel aardig wat Formule 1 merchandise: een stuk of

vijftien shirts en overhemden, drie truien en een hele stapel

petten. Ik ben er elke dag wel mee bezig. Ik lees over nieuwe

modellen of ontwikkelingen in de sport. Ook zoek ik oude frag-

menten op. Zelf racen gaat niet: het is een hele dure sport. Wel

ga ik soms karten met vrienden. En op de PlayStation speel ik

af en toe race-spellen. Een uurtje gamen loopt vaak uit naar een

middag, dus dat heb ik voor mijn studie op een lager pitje gezet.

Ik ben nog nooit naar een echte Grand Prix geweest, maar als

alles volgens plan gaat komt daar verandering in. Ik wil volgend

schooljaar in Singapore stage lopen en in september zijn daar de

Grand Prix races. Dat kan ik dan mooi meepakken! Het allerlief-

ste zou ik nog een keer in zo’n auto zitten: ik hoef er niet in te

rijden, al is dat wel de ultieme droom!’ •

‘Formule 1 rijden is de ultieme droom’

41 • LINK 3

Link wordt uitgegeven en geproduceerd door de dienst Communicatie & Marketing van De Haagse Hogeschool.

Redactieadres Ovaal 0.82/ Poseidon 6 Postadres Postbus 13336, 2501 EH Den Haag e: link@hhs.nl f: 070 445 7554 i: http://link.hhs.nl Redactie Dieuwke de Boer (070 445 8851), Esha Gowricharn (070 445 72 81, stagiaire), Laura Muis (070 445 72 81, stagiaire), René Rector (070 445 8813, hoofdredacteur), Martine Seijffert (070 445 8814), Youri van Vliet (070 445 8796) • Studentredacteuren Mariska van Andel, Ilse van Beest, Esther Bliek, Martin Cok, Patty Elbersen, Kerttu Henriksson, Tim de Jong, Stefan van Klink, Danielle Peterson, Darren Power, Astrid Prins, Yvonne Rijff, Claire Schouten • Medewerkers Cheryl Porcelijn, Jacco van Uden • Strip Margreet de Heer • Beeld Mieke Barendse, Quintin van der Blonk, Thirjeet Gurwara, Bas Kijzers, Michel Mees, Barbara Mulderink, Mireille Schaap, Loek Weijts • Vormgeving Mustafa Özbek, Josean de Pie • Druk OBT bv, Den Haag Advertenties Bureau Nassau, Achterom 100c, Hoorn Postbus 4130, 1620 HC Hoorn e: info@bureaunassau.nl t: 020 623 0905 f: 020 639 0846 i: www.bureaunassau.nl ISSN 2210-7983 Copyright Het is verboden zonder toestemming van de redactie artikelen geheel of gedeeltelijk over te nemen. Aan de inhoud van deze uitgave kunnen geen rechten ontleend worden. Het volgende nummer komt uit op 1 mei. Op 24 april verschijnt een Engelstalig nummer.

Redactioneel

DOSSIER BOUWKUNDE

Inhoud

OVER LINK

6 Leven met faalangst Huilbuien en lichamelijke klachten krijgen van een tentamenweek, om uitgeput af te wachten wat je gepresteerd hebt. Twee portretten van studenten met faalangst en tips om het aan te pakken.

8 Dossier Bouwkunde In januari 2013 stapten ontevre-den studenten Bouwkunde met hun klachten naar het Landelijk Studenten Rechtsbureau. Een terugblik. Wat kan de hogeschool leren van dit dossier?

12 Vriendschap is… Maximaal zes echte vrienden heeft de gemiddelde HHs-student. Daarvoor laat je alles vallen als het nodig is. Link presenteert de uitslag van de vriendschapsenquête.

17 Leonard Geluk, de nieuwe collegevoorzitter

20 Een dag waken met de beveiliging

24 Scriptieprijs: mogen Nederlandse schepen knokken tegen piraten?

Rubrieken

4 In beeld: jouw sportieve moment

5 Column Jacco: eert uw manager

23 Onder de hamer

26 Juweeltjes: win de stadsgids 100% Den Haag

28 Melting pot: rouwmaaltijd uit Kenia

Geruststellende rimpelingen

Het was op de onderzoeksdag, 13 maart, dat niemand minder

dan onze nationale wetenschappelijke mopperkont Maarten

van Rossem een mooi verhaal over de toekomst kwam vertel-

len. Ik had twee goede redenen om daar te zijn: even daarvoor

hadden we de Link scriptieprijs 2014 uitgereikt, dus ik was er

toch al. En Van Rossem live… yolo!

Van Rossem gromde iedereen tegen zich in het harnas, maar

hij had wel een punt. De toekomst voorspellen is onbegonnen

werk, omdat we naar de verkeerde dingen kijken. We vinden

het heel gewoon om de geschiedenis te zien als een aaneen-

schakeling van incidenten. Die berusten op toeval. Van Rossem

claimt dat incidenten maar rimpelingen in het wateroppervlak

zijn. ‘Maar,’ zei Van Rossum, ‘over de onderliggende processen

kun je wel iets zeggen.’ Bijvoorbeeld: de bevolking in Neder-

land gaat krimpen, vanaf 2035. Dat kun je voorspellen, omdat

je nu al weet dat er vanaf dan meer mensen doodgaan dan er

geboren worden. Zo ziet onze bevolkingsopbouw er nu een-

maal uit. Vandaar dat Van Rossem flink uithaalde naar iedereen

die nu verbaast constateert dat er zoveel ouderen zijn. Dat was

veertig jaar geleden al te voorzien.

Op 12 maart, één dag voordat orakel Van Rossem sprak, stemde

de hogeschoolraad in met de reorganisatie. Een incident van

belang, dus daar schreven we online over. Maak je een sprong

van twintig jaar, dan zijn de diensten voorspellenderwijs weer

wat ze zijn, maar niet nadat beleid en uitvoering uit elkaar

geharkt zijn geweest, en weer bijeen gevoegd zijn. De school

heeft alleen nog maar computerruimtes en colleges worden al-

lemaal online gegeven, en daar is het gebouw door de verbou-

wing van 2022 ook op ingericht.

De onderliggende processen in de hogeschool zijn te vatten in

termen van samenvoegen en splitsen: mensen in steeds weer

andere groepjes bij elkaar zetten omdat dat op dat moment het

beste lijkt. Dat veranderen komt omdat de ideeën over onder-

wijs, over hoe je dat aanstuurt en de gewoontes van studenten

veranderen.

Geruststellend dus: op de lange termijn zijn incidenten onbe-

nullig als je, zoals Van Rossem, de toekomst wilt voorspellen.

Al kan ik me moeilijk voorstellen dat de arrestatie van Justin

Bieber, of gekrakeel over de gemeenteraadsverkiezingen über-

haupt de moeite waard zijn, incident of niet. •

René Rector

Hoofdredacteur Link

Sportief

4 LINK • 41

In beeld

Tussen de Olympische Winterspelen in

Sochi en het Braziliaanse WK voetbal gaan

studenten en medewerkers van De HHs

gewoon door met sporten. Hiernaast zie je

ze vrolijk, actief of uitgeput vastgelegd.

Nancy van der Burg [1] droomde ooit van

een carrière als profwielrenner, maar doet

nu de opleiding Voeding en Diëtetiek

(V&D). Haar liefde voor wielrennen blijft

echter bestaan. Net als de liefde die

Saskia Zwaard [2], stagiaire dienst O&Sz,

heeft voor hoogspringen. Haar wereld

stond letterlijk upside down toen deze

foto genomen werd. [3] Mecheline Rutjes

gaat liever wekelijks badmintonnen met

haar sportieve collega’s. En terwijl Iris de

Goede [4], student V&D, zich na de Ladies

Run in Leiden alweer klaarstoomt voor

een halve marathon, heeft Tamara van der

Spek [5], student Commerciële Economie,

een schaatswedstrijd achter de rug. Lori

Popelier [6] blijft naast haar opleiding

V&D graag synchroonzwemmen. Door

een blessure is dit helaas niet mogelijk.

Gelukkig heeft Lori deze foto nog als

een herinnering. Boulderen is niet echt

een bekende sport, maar docent halo

Michiel Krijger [7] beklom met plezier de

rotsen in Frankrijk. Dion Troumpas [8] deed echter mee aan de onbekendste

sportieve activiteit: ‘kruiwagen lopen.’

Lianne Bijl [9] doet aan teamwork met een

grote groep meiden bij het Showballet in

Schiedam. Karin Vreeken [10] beklom de

‘top’ in Spanje juist alleen. [11] Yin Wong

moest haar tegenstander flink van zich

afschudden toen ze aan het voetballen

was. De winnaar [12] van deze maand

hoefde zich geen zorgen te maken over

andere sporters. Eva van Groningen

(opleidingscoördinator MPC): ‘Deze foto is

een van mijn beste selfies ever! De blauwe

lucht, witte sneeuw en onze kleurige

skikleding maakt deze foto extra vrolijk.’

Eva wint de waardebon van vijftig euro. •

[9]

[5]

[1]

[10]

[2]

[12]

[6]

41 • LINK 5

Ook 50 euro?De lente staat voor de deur met haar

bloemetjes, lammetjes en mooie weer. Naar buiten dus, voor quality time met

moeder natuur. Stuur een foto van jezelf in de natuur, dat koddige lammetje of de eerste bloesems.

Mail ’m uiterlijk dinsdag 22 april naar link@hhs.nl. Zet je naam en studie of

dienst in de mail en vertel waar/wanneer/waarom je deze foto maakte. De winnaar

krijgt een tegoedbon van 50 euro.

Jacco

Eert uw manager

Een opstootje tussen stichting Alpe d’Huzes en KWF Kankerbestrijding. De

eerste haalt veel geld op bij veertigers op fietsen in de verwachting dat de

tweede er belangrijke dingen mee doet. De NOS bericht erover: ‘Uit het onder-

zoek van Nieuwsuur bleek dat pas 200.000 euro van het geld aan wetenschap-

pelijk onderzoek is besteed. Wel is er minstens 686.000 euro uitgegeven aan

managementfees, reis- en verblijfskosten. Dat geld is gedeclareerd door drie

niet-wetenschappers.’ 1

De NOS weet dat het de kwestie niet zwaarder hoeft aan te zetten. De niet-

wetenschappers, dat zijn de managers, dat is het Kwaad. Managementfees?

Een laf eufemisme voor wat de gekrijtstreepte geldwolven zich toe-eigenen,

liefst ten koste van minderjarige kankerpatiëntjes.

Ik neem niet eens meer de moeite om de lezersreacties te bekijken bij dit soort

berichten. Noord-Koreaanse showprocessen zijn het. De schuldige manager

is een pleonasme. De managers zelf kiezen intussen eieren voor hun geld. Ze

doen iets in marketing of werken gewoon bij de bank. Alles om dat ene woord

maar te vermijden. Ik zeg: manager, herpak jezelf en word weer trots op je vak.

Over management wordt vaak gezegd dat het geen rocket science is. Terecht

natuurlijk, want managen is een stuk lastiger dan een raket in elkaar sleutelen.

Ten eerste. Ik ken meer goede raketwetenschappers dan goede managers.

En dat terwijl ik nauwelijks raketwetenschappers ken, en veel managers. Dat

moet wel iets over de zwaarte van het managementvak zeggen. Ten tweede.

De beelden van een goed functionerende raket zijn scherp en breed gedeeld.

Managers kunnen het nooit goed doen. Denk je je medewerkers fijn in hun

eigen kracht te hebben gezet, dan missen ze toch dat stukje richting en kaders.

Ten slotte. Raketwetenschappers werken met heerlijk willoze materie. Mana-

gers moeten het stellen met (zelfverklaarde) professionals die zich hebben laten

aanpraten dat zij, en niemand anders, het primaire proces zijn. De handen aan

het bed, het blauw op straat, de inspirators voor de klas. Hoe goed ook de relatie,

als het erop aankomt zullen ze niet nalaten de ophefbaarheid van je manage-

mentfunctie te benadrukken. Da’s niet lekker naar je werk fietsen ’s ochtends.

Toegegeven, het was best leuk, dat management bashing van de afgelopen jaren.

Maar nu is het klaar. We gaan aan het werk. Onder leiding van onze managers. •

Jacco van Uden is Lector Change Management aan De Haagse Hogeschool

1 http://nos.nl/artikel/585380-ruzie-tussen-kwf-en-alpe-dhuzes.html

[3]

[7]

[11]

[4]

[8]

6 LINK • 41

Faalangst

41 • LINK 7

Spanning voor een belangrijk tentamen, wie heeft hier geen last van? Voor de een blijft dit bij gezonde spanning, maar voor de ander gaat het veel verder. Alles moet altijd meer dan perfect en het is nooit goed genoeg. Faalangst. ‘Ik hield het mentaal niet vol.’ tekst Astrid Prins • beeld Barbara Mulderink

Als falen GEEN OPTIE is

J e hebt hard geleerd, goed gepland en je bent op

alles voorbereid. Toch ben je bang om te misluk-

ken. Of erger: je krijgt midden in een tentamen

een black-out en je kunt geen enkele vraag meer

beantwoorden. Dat is faalangst. Uit een onderzoek

van hogeronderwijsbladen over studieresultaten op

vijf hogescholen en tien universiteiten (zie ook Link

17, pagina 10) blijkt dat landelijk gezien vier op de

tien studenten last heeft van zeer grote stress over

hun studie. Op De Haagse Hogeschool zijn dat zelfs

zes op de tien studenten. Haagse studenten ervaren

dus meer stress tijdens hun studie dan landelijke stu-

diegenoten. Bij 51 procent van deze stress-studenten

ontaardt de zeer grote stress in faalangst. Iets waar

vrouwen overigens vaker last van hebben dan man-

nen. Maar wat is faalangst eigenlijk?

Vluchten of vechtenFaalangst begint bij stress. Stress zet een proces in

de hersenen in gang. Bij het ervaren van spanning

komen er stresshormonen in het bloed. Deze

stresshormonen maken het lichaam klaar om te

vluchten of om te vechten: deze flight-or-fight-response is een oerinstinct van de mens. Hierdoor

verhoogt de hartslag en bloeddruk, het lichaam

begint te zweten en bij langdurige stress neemt de

‘Ik was geobsedeerd door school’Sanne* faalde nooit op school, want dat stond ze zichzelf niet toe. Ze betaalde er wel een prijs voor: klasgenoten begrepen haar niet en ze kreeg lichamelijke klachten.

‘Zo lang ik mij kan herinneren heb ik faal-angst. Op de basisschool viel het nog mee. Pas toen ik in de eerste klas van het vmbo zat, werd mijn faalangst problematisch. Ik deed het goed op school en ik haalde heel goede cijfers. Niks om bang voor te zijn, zou je zeggen. Blijkbaar wilde ik altijd negens en tienen blijven halen, maar dat hield ik mentaal niet vol. Ik mocht van mezelf geen fouten maken en mijn hele wereld draaide nog alleen om school. Alles wat ik deed, moest perfect zijn. ’s Morgens kreeg ik niks

meer door mijn keel en ik moest bijna elke les huilen. Op een gegeven moment dachten klasgenoten zelfs dat ik thuis mishandeld werd, wat totaal niet het geval was.

Nachten voor een toets kwam ik bijna niet in slaap door het gepieker en ik werd uren voor mijn wekker wakker met buikpijn van de zenuwen. Mijn mentor kreeg door dat er iets mis was en heeft me op een faalangsttrai-ning gezet. Daar leerde ik ermee omgaan en sindsdien gaat het beter met me. Nu heb ik vooral last van faalangst als ik in een nieuwe omgeving kom.

Zo was de overgang naar het hbo weer groot gevecht met mijn faalangst. Ik was

weer zo geobsedeerd door school dat ik mijn propedeuse in één jaar heb gehaald, zonder herkansingen. In de zomer na het tweede studiejaar stortte ik in. Ik kreeg veel steun van mijn studieloopbaanbegeleider en ouders en ik heb hulp bezocht bij een mental coach buiten school, die me hielp om situaties beter te visualiseren. Het gaat nu goed met me, ook al blijft faalangst altijd een deel van mij.’

Sanne studeert aan de Academie voor European Studies & Communication Management.

* De namen in dit verhaal zijn op verzoek gefingeerd.

8 LINK • 41

‘Wil ik zo tachtig worden of zoek ik hulp?’Door zijn onzekerheid en extreme perfecti-onisme is alles wat Daniël* doet nooit goed genoeg voor hem. Uiteindelijk brak dit hem mentaal en fysiek op.

‘Ik ben altijd al perfectionistisch en onzeker geweest. Tijdens mijn havo-examen begon ik te merken dat er iets met mij aan de hand was. Ik had vaak negatieve gedachten zoals: wat als ik het als enige niet haal en wat als ik moet herkansen? Ik was heel bang om mezelf en mijn omgeving teleur te stellen.

Toen mijn eindexamens er eenmaal op za-ten, kon ik niet meer uit mijn bed komen. Ik was helemaal gesloopt. Mijn rug zat zo vast

van het non-stop leren, dat ik bijna niet meer kon lopen. Uiteindelijk moest ik hiervoor een aantal weken naar de fysiotherapeut en heb ik daarnaast veel bedrust moeten houden.

Aan het begin van mijn huidige opleiding kwam ik weer dezelfde belemmeringen te-gen. In de eerste weken wilde ik overal waar ik was leren. In de trein richting school las ik alles nog een keer door en zelfs tijdens het koken stond ik met een studieboek in mijn hand. Ik was alleen maar met school bezig. Ik lag nachten wakker, omdat ik het gevoel had dat ik het niet kon. Door dit gevoel bleef ik het maken van verslagen maar uitstellen tot het allerlaatste moment.

Mijn moeder werkt in de zorg en ze herkende bij mij de klassieke symptomen van faal-angst. In twee nachten sliep ik maar één uur en ik had het non-stop over school. Toen ik na mijn eerste tentamenweek weer mentaal en fysiek was uitgeput, heb ik het besproken op school. Ik dacht: wil ik zo tachtig jaar worden of zoek ik hulp? Na een gesprek met mijn loopbaancoach en de decaan ben ik bij de studentpsycholoog terecht gekomen. Ik krijg nog maar kort hulp, maar ik heb nu al meer rust en vertrouwen in mezelf.’

Daniël studeert aan de Academie voor Bestuur, Recht en Veiligheid.

weerstand af. Al het zuurstofrijke bloed gaat naar

het lichaam, waardoor de hersenen minder zuurstof

krijgen. Normaliter zakt die lichamelijke reactie snel

af, bij faalangst versterkt dit proces zich juist. Je blijft

constant alert en de spanning blijft onafgebroken.

Hierdoor raak je uiteindelijk mentaal uitgeput en krijg

je fysieke klachten.

Faalangst uit zich op drie verschillende manieren.

Cognitieve faalangst is de angst om te falen tijdens

denkwerk. ‘Het gaat hierbij vooral om het maken van

tentamens of verslagen,’ vertelt Marieke Lambeek,

studentpsycholoog aan De HHs. Sociale faalangst

heeft te maken met het optreden in het openbaar.

‘Het stellen van een vraag in een volle collegezaal of

een presentatie houden is een grote drempel voor

de student. Maar bijvoorbeeld een gezellig avondje

karaoke in de kroeg is ook een nachtmerrie.’ Motori-

sche faalangst ten slotte heeft te maken met de angst

om het lichaam te gebruiken. Lambeek: ‘Bijvoorbeeld

tijdens een belangrijke sportwedstrijd. Vaak voelt het

lichaam dan verstijfd of verdoofd aan.’

Piekeren Lambeek krijgt met veel faalangstige stu-

denten te maken. ‘Om eerlijk te zijn kom ik

nooit echt pure faalangst tegen. Meestal is

het een mix van meerdere situaties samen,

waardoor er stress is en faalangst ontstaat.’

Lambeek zet een aantal tips om met

faalangst om te gaan op een rijtje: ‘Zorg voor

een goede planning waarin je rust en ruimte

creëert, zodat je op de avond voor het tentamen

niet meer hoeft te leren. Maak tijd om goed te

eten en te sporten. Door te sporten maak je

je hoofd leeg en hou je minder energie over om

te piekeren. Vergeet daarnaast niet te ontspannen!

Probeer de ontspanningsoefeningen eens op www.

psycholoog.net/ontspanningsoefeningen. Heb het

er ook op school over met klasgenoten, docenten,

je decaan en je studiecoach, zodat ze er rekening

mee kunnen houden. Kom je er zelf niet uit?

Maak een afspraak met de studentpsycholoog via

studentpsycholoog@hhs.nl.’ •

41 • LINK 9

In februari 2013 werd de opleiding Bouwkunde opgeschrikt door een serie klachten van verschillende studenten. Twee onafhankelijke onderzoeken moesten de ernst en omvang

van de problemen in kaart brengen. Nu, ruim een jaar later, maakt Bouwkunde de balans op. Wat was er mis, hoe gaat

het nu en wat kunnen andere opleidingen van de casus Bouwkunde leren? tekst René Rector en Youri van Vliet • beeld Shutterstock

Bouwkunde

‘We zijn hardhandig wakker geschud’

DOSSIER BOUWKUNDE

10 LINK • 41

‘Ik had pas echt door dat er iets structureel mis was toen de individuele klachten gebundeld wer-

den,’ vertelt Ton de Jager, academiedirecteur van TIS Den Haag. ‘Als je terugkijkt, zie je ook dat het

aantal klachten bij de toets- en examencommissie enorm was, veel meer dan bij andere opleidingen.

Die signalen hadden we eigenlijk eerder en adequater moeten oppakken.’ De Jager kijkt samen met

de interim-teamleider van Bouwkunde Peter Vroom en collegelid Jan Lintsen terug op een bewogen

jaar met veranderingen in het curriculum, maar ook in de manier van lesgeven en de cultuur bij de

opleiding. Waarom was dat nodig? Om dat te begrijpen spoelen we terug naar 24 januari 2013.

Die dag steken zo’n dertig Bouwkundestudenten de koppen bij elkaar om over hun problemen

met de opleiding te praten. De emoties lopen hoog op, maar daar is de onvrede ook naar.

De communicatie en organisatie zouden rammelen: toetsen raken kwijt, waarna studenten verplicht

worden een herkansing te maken. Studenten hebben het gevoel dat ze van het kastje naar de

muur gestuurd worden. De manier van beoordelen deugt volgens hen evenmin: ze krijgen geen of

tegenstrijdige feedback op gemaakte opdrachten. Ook vinden ze het merkwaardig dat hun cijfer na

het verwerken van feedback lager uitvalt. En een deel van het docententeam krijgt er van langs:

het hanteert onduidelijke en verschillende wijzen van beoordelen, maakt selectief uitzonderingen,

is moeilijk bereikbaar, reageert onprofessioneel en houdt zich niet aan de afspraken, vinden de

studenten. Omdat sommige studenten niet durfden te komen uit angst voor represailles, stelt de

groep een e-mailadres open. In februari wordt de balans opgemaakt: 53 studenten beschrijven een

bonte verzameling klachten.

De studenten stappen rechtstreeks naar het Landelijke Studenten Rechtsbureau (LSR). De klachten

aanbieden aan de teamleider of de academiedirecteur vinden ze een gepasseerd station. Het LSR

zoekt op haar beurt versterking bij Judion (Juridische Dienstverlening Onderwijs). Het College van

Bestuur en de LSR komen na een aantal overleggen tot de conclusie dat alle partijen het meeste

baat hebben bij een eerlijk, onafhankelijk onderzoek naar wat er aan de hand is. Op 8 mei is er witte

rook. In een officiële mededeling laat het College van Bestuur weten: ‘In goed overleg met het LSR

en het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO) is besloten om een onderzoekscommissie in te stellen.

Deze zal bestaan uit vier leden, waarvan er twee door het LSR, en twee door De Haagse Hogeschool

worden aangewezen. Deze commissie zal onder leiding staan van een onafhankelijke, externe

voorzitter.’ Daarnaast zal adviesbureau Hobéon de organisatie van de opleiding, de inrichting van de

Onderwijs- en Examenregeling en de wijze waarop deze wordt toegepast onderzoeken.

De Jager juichte destijds het idee van een externe commissie toe. ‘Natuurlijk had ik liever gehad

dat studenten naar mij waren gekomen, maar het belangrijkste is dat we wat met die signalen gaan

doen. En met zo’n commissie kan je op een neutrale manier helder maken wat er aan de hand is.’

Uiteindelijk meldden ‘slechts’ achttien studenten zich bij de onderzoekscommissie, opmerkelijk

weinig in verhouding met de originele 53 klachten in februari. Drie klachten wijst de commissie af,

één gedeeltelijk, één student treft een regeling met de opleiding voordat de commissie een uitspraak

kan doen en bij dertien zaken constateert de commissie dat ‘mede door inadequaat handelen van

de opleiding studieachterstand is ontstaan’. Voor de gedupeerde studenten adviseert de commissie

daarop aan het College van Bestuur (CvB) een compensatie in de vorm van extra ondersteuning

bij het afstuderen (drie studenten) of een financiële vergoeding (twee studenten). Acht studenten

krijgen beide compensaties – in een enkel geval loopt die vergoeding op tot een periode van achttien

maanden. Het CvB en Bouwkunde nemen alle adviezen van de onderzoekscommissie over.

ONDERZOEK

KLACHTEN

41 • LINK 11

‘We zijn hardhandig wakker geschud,’ zegt Jan Lintsen, terugkijkend op het proces. ‘In principe hoop je

dat de klachten al eerder gehoord waren, want er zijn in het hele proces natuurlijk al eerder studenten

geweest die via toets- en examencommissies dingen aan de kaak hebben gesteld, maar die zijn toen niet

goed genoeg opgepakt. Ik ben ervan overtuigd dat iedere kwalitatief hoogwaardige opleiding met een

goed kwaliteitsproces ook Bouwkundeachtige klachten kan hebben, maar zo’n opleiding doet daar wel

eerder zelf wat mee. Helaas was het zuiverend vermogen van Bouwkunde vorig jaar niet groot genoeg.

Door dit proces hebben we daar door schade en schande lering uit getrokken. Nu zitten we in de fase dat

we het juist heel goed proberen te doen.’

Met die verbeterfase houdt vooral Peter Vroom zich bezig, de nieuwe interim-teamleider die in juni op

De Haagse begon. ‘Ik zag al vrij snel, mede dankzij Hobéon, dat er patronen waren die niet productief

waren, zowel op het gebied van de basiskwaliteit als het curriculum en de cultuur. En daar hebben we

sinds de zomer grote stappen in gezet,’ aldus Vroom. Zo heeft de opleiding bijvoorbeeld de beruchte in

2008 ingevoerde OverAll-Toets afgeschaft, een toets van acht onderdelen. Haalde je een onderdeel niet

– en dat kwam nog wel eens voor – dan moest je de hele toets overdoen. Ook zijn er concrete plannen om

het curriculum te vereenvoudigen. Zo zijn er volgend jaar niet meer dertien modules (met dertien ver-

schillende inschrijfmomenten), maar slechts twee. Waren er voorheen nog drie afstudeercoördinatoren,

is dat er nu nog één (dat maakt het makkelijker om de afstudeereisen te bewaken en voorkomt verwar-

ring bij studenten) en het zogeheten Plan van Aanpak moeten studenten nu direct aan het begin van het

vierde jaar maken. Vroom: ‘Als studenten dan in januari aan hun afstudeerperiode beginnen, kunnen

ze zich helemaal daarop focussen. Deze verandering vinden ze geweldig.’ En was er in het verleden

nog wel eens sprake van koehandel waarbij docenten aparte afspraken maakten met studenten, maakt

Vroom daar nu korte metten mee. ‘Ik hou de docenten, maar ook de studenten aan de afspraken die we

maken. Als je te laat bent voor het inschrijven voor een module, dan ben je echt te laat. Dat doet even

pijn, maar daar moeten we duidelijk in zijn.’

Ten slotte heeft Vroom nog met wat hulp een win-winsituatie gecreëerd voor de grote groep docenten

die hij onder zijn hoede heeft en de noodzaak om het curriculum te actualiseren. ‘Binnen Bouwkunde zijn

veel docenten met kleine aanstellingen. Het gevolg is dat verbindingen snel verwateren, maar je hebt

ze wel nodig om een consistente lijn uit te zetten. Toen ik in juni vroeg waar we onze studenten precies

voor opleiden, kreeg ik twintig verschillende antwoorden. Dat kan natuurlijk niet.’ Om dit probleem te

tackelen, blies Vroom zes kennisclusters in het leven: een groep relatief autonome docenten die een be-

paalde specialisatie hebben, die in staat zijn te anticiperen op wat in het werkveld gebeurt en die voor-

stellen kunnen doen voor de inhoud van het onderwijs. Vroom, gepassioneerd: ‘De verbeteringen die we

nu bedenken, hebben alleen zin als je weet waarvoor je het doet en dat was bij Bouwkunde verdwenen.

We hebben nu gezegd: we verbinden onze opleiding met Civiele Techniek en Climate & Management

voor de toekomstige bachelor of Built Environment, en wij kiezen waar we onze ingenieurs voor willen

opleiden: voornamelijk voor de herbestemming van bestaande gebouwen in een stedelijke omgeving.

Op deze manier weet ik zeker dat we een betere opleiding worden, en ook een unieke.’

Rest de vraag: wat kunnen andere opleidingen van Bouwkunde leren? Volgens Lintsen moet De Haagse

Hogeschool sneller ‘op schaal’ durven te communiceren. ‘Wat je wilt hebben is een situatie waarbij men-

sen ook met hun probleem naar voren komen. En wat je vaak ziet - en daar is De Haagse niet uniek in - is

dat mensen zich verantwoordelijk voelen voor een probleem en dat ze hun leidinggevende daar niet mee

willen lastigvallen. Maar het is juist wél de bedoeling om je baas daarmee lastig te vallen. Het hoeft niet

te betekenen dat die dan direct ingrijpt - vaak is luisteren voldoende - maar dan is hij wel bekend met het

probleem en mocht het dan toch escaleren, dan kan die altijd nog inspringen. Het melden van een pro-

bleem is geen zwakte, het is juist een teken van kracht en die mentaliteit moeten we hier versterken.’ •

TOEKOMST

12 LINK • 41

Enquête

Met een klik is het gebeurd: een nieuwe vriend erbij. Zo makkelijk kan het op Facebook althans. Maar is zo’n vriendschap ook iets waard? We vroegen HHs’ers in een enquête wat zij vinden van vriendschap. Wat blijkt? Echte vrienden tel je nog steeds op één hand. tekst Laura Muis en Martine Seijffert • beeld Bas Kijzers en Loek Weijts

Liever één vriend aan tafel, dan tien op het web

D e cijfers liegen er niet om: in Nederland

besteden we wekelijks een uur of veertien

aan sociale media, aldus onderzoeksbureau

Multiscope. En wees eerlijk, die smartphone is stie-

kem ook best verslavend. Intussen wordt het hebben

van een sociaal leven ook steeds belangrijker. En heb

je naast je studie ook vaak een bijbaantje, sportver-

eniging, misschien een studentenvereniging. En dan

moet er natuurlijk ook nog tijd zijn om te chillen. Er

is dus een overvloed aan keuzes waarin je je moet

zien te handhaven, zeker als student, stelt ook lector

Filosofie en Beroepspraktijk Marli Huijer in haar boek

Discipline waarover ze vertelt in Link 39. Hoe kijken

studenten tegenwoordig tegen vriendschap aan in dit

drukke leven?

Link voelde 275 studenten aan de tand met een

vriendschapsenquête. Allereerst vroegen we de

HHs’ers naar hun definitie van vriendschap. Wanneer

noem je iemand nou je vriend? Uit de verschillende

keuzeopties werd ‘Dingen delen die je niet zomaar

met anderen bespreekt’ het meest aangeklikt (72

procent). Maar ook het gevoel bij iemand op je gemak

te zijn telt flink mee (60 procent), en het gevoel dat

iemand voor jou door het vuur zou gaan (51 procent).

Een deelnemer aan de enquête vat het zo samen: ‘Een

vriend is iemand die je accepteert, ook met je minder

goede eigenschappen.’

Er zijn slechts drie respondenten die een Facebook-

vriendschap als voorwaarde zien voor een echte

vriendschap. Dat we best kieskeurig zijn als het

om onze vrienden gaat, zie je aan het aantal ‘echte’

vrienden dat een HHs’er zegt te hebben: zeventig

procent van de HHs’ers heeft er tussen de één en zes.

Daar wordt ook regelmatig mee afgesproken. Dertig

procent doet dat meerdere keren per week, ruim

zestig procent ziet zijn vrienden minimaal eens in de

week. Een grote meerderheid (86 procent) vindt face-

to-face afspreken een van de belangrijkste manieren

om contact te houden met vrienden.

Tijdens deze afspraken ondernemen studenten van

De Haagse van alles: sporten bijvoorbeeld (12 pro-

cent), winkelen (26 procent) of samen een hapje ko-

ken (23 procent). De top drie activiteiten met vrienden

vind je op de pagina hiernaast terug. Opvallend is dat

samen studeren (op culturele activiteiten na) de minst

41 • LINK 13

‘Ze kwam toen ik dacht dat mijn konijn doodging’

Demi Kok (17 jaar), midden op de fotoEerstejaars PedagogiekAantal echte vrienden: 5Aantal Facebookvrienden: zo’n 320Langste vriendschap: 4 jaar

Vriendschap is… dat je aan iemand net zo makkelijk een heel serieus verhaal kwijt kunt als dat je met iemand kunt lachen. Twee van mijn vijf vrienden, Michelle en Emma (zie foto), ken ik van De Haagse Hogeschool. We gaan buiten school met elkaar naar de stad, sporten, winkelen en uit eten. We leren ook samen en dat wisselen we dan af met een kopje thee drinken of even elkaars nagels doen. Mijn andere drie vrienden zijn wel weer heel anders. Daar zou ik niet zo snel thee mee gaan drinken, eerder gewoon bankhangen of uitgaan.

Het liefste wat een vriendin ooit voor me heeft gedaan? Het is misschien een beetje een raar voor-beeld, maar dat was toen mijn konijn heel ziek was. Zij was bij een verjaardag van haar oma met haar vriend, met wie ze normaal onafscheidelijk was. Ik belde haar op en zei: ‘Mijn konijn gaat dood!’ En toen kwam ze, zonder haar vriend. Mijn konijn bleek een dubbele longontsteking te hebben. Hij leeft gelukkig nog steeds.

Om contact te houden met mijn vrienden vind ik Whatsapp het makkelijkst, maar het liefst spreek ik af. Je kunt in een berichtje iemand nu eenmaal geen echte knuffel geven of zien hoe hard iemand ergens om moet lachen.

populaire manier is om je sociale leven in te richten.

Face-to-face afspreken gebeurt vaak, maar dat bete-

kent overigens niet dat Facebook helemaal geen rol

speelt in vriendschappen, want er worden een hoop

berichtjes over en weer gestuurd via het medium.

Ook WhatsApp is bij vrijwel iedereen populair (zie

infographic op pagina 14).

HHs-vriendschapAl is samen studeren niet echt een prioriteit in vriend-

schappen, toch is de studie voor 88 procent van de

respondenten de makkelijkste manier om vrienden

te vinden. Dat gemak levert niet de meeste vrienden

op: veertig procent van de studenten zegt minder

dan een kwart van zijn of haar vrienden ontmoet te

Wat doe je met je vrienden?

35%Naar de

kroeg gaan41%48% Thee/koffie

drinken

Ontspannen

Liever één vriend aan tafel, dan tien op het web

14 LINK • 41

hebben op De Haagse. Wie wel een vriend vindt op

De Haagse, ziet daar toekomst in: bijna veertig pro-

cent van de respondenten denkt in elk geval de helft

van die vrienden ook na zijn studie nog te zien.

Er zijn ook HHs’ers die zeggen helemaal geen echte

vrienden te hebben. Da’s bij elkaar drie procent van

de respondenten. De voornaamste reden van dit

groepje is dat ze ‘er geen behoefte aan hebben’. Van

deze zevenkoppige groep zeggen vier geen vrienden

te willen. Een paar hebben die behoefte überhaupt

nooit gehad, de rest is vooral teleurgesteld in vorige

vriendschappen.

Binnen De HHs zijn per studierichting wat sociale uit-

schieters. In de enquête deelden we alle studies in bij

Via welke kanalen

houd jij je vrienden

up-to-date?

Face-to- face

Facebook

Anders

86%

What’sapp75%

15%Bellen

15%

3%

f

f

‘Als een vriend een probleem heeft, laat ik alles vallen’

Pascal Rombout (24 jaar), rechts op de fotoDerdejaars Werktuigbouwkunde in DelftAantal echte vrienden: 3 Aantal Facebookvrienden: geen FacebookLangste vriendschap: 11 jaar

Vriendschap is… wederzijds klaarstaan voor elkaar. Ik heb drie echte vrienden. Eentje ken ik al sinds mijn dertiende. Inmiddels heb ik elke dag contact met hem, het liefst persoonlijk. Ik vind het heel belangrijk dat ik iemand zijn emoties en lichaamstaal kan zien, want zestig tot zeventig procent van je gesprek voer je zonder woorden. Met Facebook heb ik dan ook niks. Ik heb ooit een account aangemaakt zodat ik van Spotify gebruik kon maken en dat heb ik meteen op slot gegooid. Je moet vrienden niet op die manier in een systeem zetten.

Als één van mijn vrienden een probleem heeft, laat ik alles vallen. Zo woont een vriend van mij bij z’n ma en dat gaat niet goed. Ik leef erg met hem mee en help hem zoeken naar een andere plek om te wonen. Desnoods komt hij bij mij op de bank. Andersom krijg ik ook wat uit mijn vriendschappen terug. Die vriend die ik al heel lang ken, geeft me vaak inzichten waar ik wat aan heb. Als ik een projectgenoot niet begrijp, dan ziet hij de beweegredenen in van zo’n persoon.

Ik denk wel dat als ik een relatie zou hebben, dat ik dan minder tijd heb om af te spreken. Maar ik krijg denk ik niet zo snel een vriendin. Er is namelijk heel wat voor nodig wil zij meer voor mij betekenen dan mijn vrienden.

41 • LINK 15

Vriendschap is… dat je elkaar de wereld gunt. Dat gevoel heb ik ook echt bij de mensen uit mijn klas. Zelfs leraren zijn verbaasd over hoe hecht we zijn. Op vrijdag hebben we les en altijd blijven we alle dertien om wat te gaan drinken. Doordeweeks praten we elkaar bij via een Whatsapp-groep, ooit opgezet door een le-raar. Hij zit er nog steeds in, en als hij een dag even niet kijkt heeft hij zo 350 appjes gemist. Onbewust maken we vriendschap-pen voor het leven.

Naast mijn klasgenoten heb ik nog meer vriendengroepjes. In totaal heb ik zo’n 25 echte vrienden en hen zie ik als het even kan wekelijks. Mijn broertje is mijn beste vriend. Met hem kan ik alles bespreken en we hoeven elkaar maar aan te kijken, of we weten wat we bedoelen. Ik heb ook een beste vriendin en haar ken ik al sinds mijn geboorte. We hebben dagelijks contact door persoonlijke berichtjes te sturen via Facebook. Dat is voor mij een fijn middel, want ik heb familie in Engeland.

Dit jaar word ik op 25 juli 25 jaar en geef ik een groot feest. Normaal nodig ik zo’n honderd mensen uit voor mijn verjaardag, maar ik denk dit jaar wel meer.

Alice Vernout (24 jaar), midden op de fotoEerstejaars Bedrijfskunde MER-deeltijdAantal echte vrienden: 25Aantal Facebookvrienden: zo’n 1200Langste vriendschap: 24 jaar

‘Onbewust maken we

vriendschappen voor het leven’de zes studierichtingen van De HHs, en die verschil-

len onderling nog best wat in de gegeven antwoor-

den. De bokaal voor face-to-face-contact gaat naar

Onderwijs en Welzijn. In deze sector gaf iedereen aan

deze manier van contact op de eerste of tweede plaats

te zetten als het gaat om contact met vrienden. De

meest intensieve contacten vind je echter bij Recht,

Veiligheid en Maatschappij, waar twintig procent da-

gelijks contact heeft met zijn/haar vrienden. Dat komt

misschien ook omdat ze gemiddeld minder vrienden

hebben. Bijna de helft van de RVM’ers geeft aan één

tot drie vrienden te hebben. Online vriendschappen

bestaan overigens ook. Althans, van de afdeling Tech-

nology, Innovation & Society (TIS) beweert 2 procent

vrienden te hebben die ze nooit zien.

De studierichting die zich het liefst in een groep

vrienden bevindt is ICT&Media (82 procent). Die sa-

menstelling van groepen verschilt per studierichting:

zo gaan de vrouwen van ICTM het liefst met andere

vrouwen op stap, maar ook de mannen van Welzijn

en Onderwijs hebben overwegend vrouwen in hun

vriendengroepen. De kuddes mannen vind je bij Eco-

nomie en Markt, en TIS.

Verre vriendEen andere bijzondere groep vormen de buitenlandse

studenten. Wat opvalt is dat buitenlandse studenten

in tien procent van de gevallen dagelijks contact met

hun vrienden hebben. Dat is opvallend vaker dan bij

de Nederlandse studenten, namelijk 6 procent. Een

ander verschil is dat ze bijna allemaal vrienden heb-

ben op De HHs (96 procent), terwijl bijna een derde

van de Nederlandse studenten zegt helemaal geen

vrienden binnen de hogeschool te hebben. Gek is dit

niet: De Haagse Hogeschool is voor internationale

studenten meestal hun thuisbasis in Nederland.

Wat alle studenten gemeen hebben, is dat de ‘echte’

vriendschappen die zij hebben vaak behoorlijk inten-

sief zijn. Dat geldt zeker op de lange termijn. Volgens

de studenten zijn de paar goede vriendschappen die

zij opdoen vriendschappen om vast te houden. Of

zoals Bedrijfskunde-MER student Alice Vernout (zie

kader) het verwoordt: ‘Onbewust maken we vriend-

schappen voor het leven.’ •

De Hogeschoolbibliotheek feliciteert de winnaars van de Link scriptieprijs…

De Hogeschoolbibliotheek, voor niet te missen kennis

Larissa Gonzalez won de eerste prijs van 1.500 euro, Mirjam Brandsma (2e) 500 euro en Riska Veldhoven (3e) 250 euro.

Jij volgend jaar op het podium?

Kijk op www.hhs.nl/linkscriptieprijs

Wil je weten welkemasteropleiding bij je past?

Kom naar de Master Open Dag op 11 april!”

Wageningen University heeft 29 masteropleidingen

op het gebied van

• Economics & Social Sciences

• Nature & Agriculture

• Earth & Environment

www.wageningenuniversity.nl/masteropendag

“• Technology

• Food

• Health

zoektRedacteuren | Filmmakers | EditersAls studentredacteur werk je mee aan de productie van Link magazine en Link online, de nieuwsmedia van De Haagse Hogeschool. Je doet dat op basis van eigen inbreng en/of in opdracht. Jij bent……al enigszins ervaren in (journalistiek) schrijven of film maken.…iemand die zich journalistiek wil ontwikkelen.…initiatiefrijk, en hebt een kritische, open houding.…een goede beheersing van het Nederlands.

Wij bieden…een kans een journalistiek of toegepast folio te ontwikkelen...een progressief leertraject…een progressieve beloning

Solliciteren?Interesse? Stuur dan je motivatie, cv en een voorbeeld van je eigen werk (voor de filmers: een link naar youtube of vergelijkbaar) naar link@hhs.nl. Met vragen over de vacature kun je terecht bij René Rector, hoofdredacteur Link, tel. 070 - 445 8813

41 • LINK 17

Geluk

‘Ik zit hier niet voor het eerst, maar onwennig is het wel.’ De afspraak voor het interview is in zijn toekomstige werkkamer, en die voelt voor Leonard Geluk, vanaf 1 april de voorzitter van het College van Bestuur, nog niet helemaal vertrouwd. tekst René Rector • foto’s Quintin van der Blonk

‘Den Haag is de meest uitdagende plek’

G eluk volgt Rob Brons op, die begin febru-

ari de school verliet. Brons heeft hem in

die kamer in een paar goede gesprekken

bijgepraat over De Haagse. ‘Ik wil zoveel mogelijk

opzuigen wat er leeft in de organisatie, en daar hoort

natuurlijk ook een gesprek met je voorganger bij.’

Ben je daar nu al druk mee bezig?Dat wil ik graag. Bij het ROC Midden Nederland, waar

ik nu collegevoorzitter ben, ben ik mijn werkzaam-

heden aan het afronden. . En ik wil in april direct van

start. Die laatste periode voor de zomervakantie is

juist het moment om nog te kunnen bijsturen voor het

volgende collegejaar.

Wat zou je willen bijsturen?De Haagse is een bekende school. Gedegen. Sterk.

We denken van buiten naar binnen. De wereld om ons

heen kent De Haagse ook goed. Bovendien heeft De

Haagse haar profiel, zowel in de zwaartepunten als in

de lectoraten, goed gekozen. Het past bij deze regio.

Dat vormt een goede basis. Mijn eerste indruk is dat

de regio ons ziet als de vanzelfsprekende kennispart-

ner. Maar onze verankering in de regio kan denk ik

steviger. Het is de rol die de Wetenschappelijke Raad

voor het Regeringsbeleid het hoger beroepsonderwijs

aanbeveelt in dat veelbesproken rapport ‘Naar een

lerende economie’. Het onderwijs – met een accent

op het hbo – en het Midden en Kleinbedrijf moeten in

goede onderlinge samenwerking de motor worden

van onze economische groei. Daar ben ik het mee

eens. Dát is de stip aan de horizon.

18 LINK • 41

Dus als er een probleem is waar het bedrijfsleven of de regionale overheid door gebrek aan kennis niet zelf uitkomt, dan moet de hogeschool de eerste deur zijn waar ze aanklopt voor hulp. Gebeurt dat ook?We moeten ons niet te klein maken. Wij zijn er voor

studenten en voor bedrijven en instellingen in onze

regio. Onze focus moet duidelijk zijn. Ik merk, in de

beleidsplannen die ik zie, de prestatieafspraken met

de staatssecretaris, de jaarverslagen, de gesprekken

die ik voer, dat niet iedereen zou kunnen aangeven

wat die stip aan de horizon precies inhoudt. Dan krijg

je een organisatie die zoekt naar waar ze eigenlijk

voor staat. Je moet wel keuzes maken!

Waarvoor zou die keuzes moeten staan?Het is niet alleen aan mij om dat te be-

palen. Maar omdat het nergens expli-

ciet wordt wat onze waarden zijn, ben

ik er benieuwd naar. We vinden bij-

voorbeeld wel dat iedereen een plek

moet kunnen krijgen op deze school,

maar we willen met z’n allen tegelij-

kertijd niet inleveren op kwaliteit. Dat

laatste vind ik ook. Als je kijkt naar

de wereld om ons heen, dan is die het

meest gebaat bij een hoge kwaliteit.

Ik vind dat je die kwaliteit moet kun-

nen garanderen, en niet omdat anders

iemand uit het parlement protesteert

en ‘het hbo weer onder vuur ligt’,

maar omdat je mensen opleidt om iets

aan de samenleving bij te dragen en

je daarom als school die samenleving

als uitgangspunt moet nemen.

In de praktijk is dat een enorm dilemma: geen hoge

drempel, wel hoge kwaliteit bij de uitgang. Dan

vraag je nogal wat van je docenten. Wat mij dan zo

verbaast, is dat we met elkaar afspreken dat je als

student geacht wordt 1.600 uur per jaar aan je studie

te besteden, maar we het normaal vinden dat er stu-

denten een diploma kunnen halen die er veel minder

in gestoken hebben. Dat zie je trouwens in het hele

hoger onderwijs. In die tegenstelling zou ik de oplos-

sing zoeken om het studierendement te verhogen.

Onderwijs moet veel van studenten vragen, de lat

moet hoog zijn. Ik vind dat als je inzet toont, je het

moet kunnen halen, maar als je verslonst, heb ik er

geen problemen mee dat je vertrekt.

Die instelling kenmerkt je hele loopbaan. Ook toen je wethouder van Rotterdam was bijvoorbeeld, wilde je iedereen binnen boord houden, zolang die maar bereid waren er zelf ook moeite voor te doen.Ik vind doorzettingsvermogen belangrijk, ja. Daarom

heb ik ook zo’n zin in deze school. Kijk, in Amsterdam

of in Utrecht – laat staan andere delen van het land –

komen de kansen naar binnen gevlogen. Rotterdam

en Den Haag zijn prachtige steden, maar de grootste-

delijke problematiek is er van een andere orde. Hoger

opgeleiden trekken er vaak weg. Het is moeilijker.

Die problemen uit de samenleving zie je ook terug in

het hoger onderwijs. Daardoor kan een school als De

Haagse het verschil maken, juist in Den Haag. Als

deze school elders had gestaan, had ik geen inte-

resse gehad in de functie. Den Haag is voor mij een

bewuste keuze.

Dat lijkt me wel ingewikkelder besturen dan een regio waar alles voor de wind gaat.Dat is het ook. Maar samen met Rotterdam is Den

Haag wel de meest uitdagende plek. Aan het eind

van mijn wethouderschap heb ik gezegd: ‘Ik wil een

goed bestuurder zijn.’ Ik wil besturen bij organisaties

die maatschappelijk relevant zijn. De Haagse kan de

motor van Den Haag zijn. •

De Haagse Hogeschool kan de motor van Den Haag zijn

41 • LINK 19

Curriculum Vitae

Leonard Geluk (43) werd geboren in Dordrecht. Politieke interesse had hij al snel: op zijn zestiende werd hij lid van het CDA. Hij studeerde in 1994 af in Rechtsgeleerdheid aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. In datzelfde jaar werd hij als CDA-lijsttrekker raadslid van het Rotterdamse stadsdeel Delfshaven. In de jaren daarna bekleedde hij diverse functies, om in 2004 wethouder van Onderwijs en Jeugd in Rotterdam te worden. Saillant detail: in die functie kwam hij in opspraak toen hij ouders per brief ontraadde hun kind nog langer naar het Ibn Ghaldoun college te laten gaan – iets dat de rechter verbood, waarbij Geluk later van het Hof alsnog gelijk kreeg. In 2009 werd Geluk voorzitter van het College van Bestuur van ROC Midden Nederland in Utrecht. Die functie verruilt hij nu voor De Haagse Hogeschool. Hij woont in Rotterdam, is getrouwd en heeft drie kinderen.

20 LINK • 41

Reportage

41 • LINK 21

De wakers van Iedere dag lopen duizenden medewerkers en studenten er langs: de meldkamer van de beveiliging. In het aquarium bij de hoofdingang van de hoofdvestiging waken de beveiligers over de gebouwen van De HHs. ‘Je moet wel weten waar je mee bezig bent.’ tekst Youri van Vliet • beeld Bas Kijzers

‘D aar komen ze,’ zegt Roy Kalloe (35).

Het is 8.30 uur en de waterzebra die

kort daarvoor nog leeg was, ziet nu

zwart van de mensen. ‘Er is vast weer een trein

op Hollands Spoor aangekomen,’ concludeert Roy.

Sommigen slaan bij binnenkomst linksaf richting

de balie van de meldkamer om een sleutel of pie-

per op te halen. Voordat ze er om kunnen vragen,

heeft Roy de betreffende sleutel al gepakt. Met een

glimlach: ‘Je leert hier een hoop mensen kennen.’

Roy bemant vandaag samen met zijn collega van

de ochtenddienst Baris Lirau (36) de meldkamer,

het zenuwcentrum van de beveiligers. Op zes

schermen flitsen verschillende kamers, lokalen en

gangen van de verschillende vestigingen langs.

DE HAAGSE

22 LINK • 41

Ook hun leidinggevende, Jeroen Frieser, is aanwezig.

‘Er gebeurt hier van alles,’ weet Jeroen die de veilig-

heidscoördinator is van Profi-Sec, het bedrijf dat voor

De HHs de beveiliging doet. ‘Onlangs hebben we nog

iemand op heterdaad betrapt. Een student probeerde

met valse waardebonnen te betalen. Dat had ’ie al een

keer eerder gedaan, dus toen we ’m weer in het vizier

kregen, hebben we ‘m met de camera’s gevolgd.

Precies op het moment dat ’ie de bon wilde overhan-

digen, hebben we ’m ter plekke staande gehouden

en overgeleverd aan de politie. Zulke gebeurtenissen

maakt ons werk wel interessant.’

Intussen komt Baris terug van een rondje computer-

lokalen openen. ‘Nog bijzonderheden?,’ vraagt Roy.

‘Niet echt,’ antwoordt Baris. ‘Ali, de schoonmaker

van de bieb, heeft wat last van zijn ogen. Ik heb ge-

zegd dat hij moet langskomen als het erger wordt.’

Dan gaat de alarmtelefoon. Roy neemt kordaat op:

‘Alarmcentrale… Maar je belt nu met de alarmlijn,’

om vervolgens direct op te hangen. ‘Dat was een

collega. Die moet beter weten. De alarmlijn – 8000 –

moet altijd vrij blijven voor het geval er echt iets aan

de hand is.’ En dat is soms nog best lastig weet Roy,

want er zijn altijd studenten die het leuk vinden om

een lolletje te trappen.

CalamiteitProfi-Sec doet sinds 2013 de beveiliging van De HHs.

Zo’n twaalf mannen en vrouwen houden in drie ploe-

gen, vijf dagen per week, 24 uur per dag het gebouw

in de gaten. In het weekend is De HHs helemaal

verlaten, maar sommige beveiligers hebben dan wel

consignatiedienst; als een alarm afgaat, moet de

beveiliger er binnen een half uur zijn. ‘Een week-

endje Groningen zit er dan dus niet in,’ grapt Jeroen.

Een studente in een rolstoel meldt zich bij de balie.

Baris springt op en pakt de sleutel van de rolstoellift

waarmee de studente naar de foyer kan. ‘Over service

gesproken,’ knipoogt Baris. Kort daarvoor vertelde hij

dat Profi-Sec de opdracht heeft om gastvrijheid een

‘prominente plek te geven’. ‘Natuurlijk moeten we

ons gastvrij opstellen,’ vult Jeroen aan. Dat betekent

dat we dus ook af en toe een deur openen voor een

medewerker of de batterijen van sloten vervangen,

maar onze kerntaak is het borgen van de veiligheid.’

Hierop geeft Jeroen een hele rits van voorbeelden

waar de beveiliging zich zoal mee bezighoudt: ’s

ochtends de deuren openen en ’s avonds sluiten,

gedurende de dag meerdere keren surveilleren om te

zorgen dat je ‘zichtbaar’ bent, checken of de alarm-

telefoons in de lift en in het invalidetoilet nog wel

werken, de brandblussers controleren en eventueel

vervangen, eerste hulp verlenen als iemand onwel is,

en als je als roker binnen de lijnen van het rookverbod

je sjekkie aansteekt, krijg je dat ook van de beveili-

ging te horen. Als de rolstoelstudente vijf minuten

later is geholpen, mengt Baris zich nog even in het

41 • LINK 23

Onder de hamer

Informeer studenten op tijd

Studente S. van de opleiding Voeding en Diëtetiek hoort gedurende het afstudeerjaar dat ze, vanwege organisatorische redenen, in dat jaar geen tweede kans krijgt voor haar scriptie. Ook de examencommissie weigert haar een herkansing, maar S. laat het hier niet bij zitten. tekst Claire Schouten

De feitenStudente S. zit in het afstudeerjaar (2012-2013) van de opleiding Voeding

en Diëtetiek. Dit jaar bestaat uit twee onderdelen: een stageperiode en het

schrijven van een afstudeerscriptie. Studenten mogen zelf kiezen of zij eerst

de scriptie schrijven of eerst stage gaan lopen. In juli 2012 kiest S. ervoor om in

september 2012 te beginnen met haar stageperiode en in het tweede semes-

ter haar scriptie te schrijven. Omdat ze een onvoldoende haalt, vraagt S. een

herkansing aan, zodat ze in het lopende jaar nog kan afstuderen. Dit verzoek

wordt geweigerd door de examencommissie. Het is namelijk organisatorisch

niet mogelijk een tweede afstudeerronde te organiseren.

De argumentenS. vindt dat zij ongelijk behandeld wordt ten opzichte van de studenten uit

het vorige studiejaar. Zij hebben namelijk wel een tweede kans gehad om

in augustus hun scriptie in te leveren. Bovendien is pas tijdens het lopende

studiejaar bekendgemaakt dat de herkansingsmogelijkheid in augustus zou

vervallen. Als zij voor het begin van het studiejaar al van deze wijziging wist,

zou zij begonnen zijn met haar scriptie.

De tegenargumentenDe examencommissie stelt dat er geen sprake is van ongelijke behandeling,

omdat studenten die voor hun stage een onvoldoende hadden behaald in

periode 2 de herkansing ook in het volgende jaar moeten doen. Het verschil

met het vorige studiejaar is dat de zomervakantie toen een week eerder was

afgelopen, waardoor er ruimte was om een volledige tweede afstudeermoge-

lijkheid aan te bieden.

De uitspraakVolgens het College van Beroep behoort het tot de competentie van de oplei-

ding de tijdstippen vast te stellen waarop (her)tentamens en toetsonderdelen

kunnen worden afgelegd. De informatie hierover dient tijdig aan studenten

bekend te worden gemaakt, zodat de planning van hun studiejaar niet in het

gedrang komt. Het College van Beroep verklaart het beroep van de student

daarom gegrond.

Niet eens met een beslissing van de examencommissie? Je hoeft je er niet zonder meer bij neer te leggen. Kijk voor regels en procedures op studentennet.hhs.nl/loketrechtsbescherming

gesprek. ‘Kijk,’ zegt ie, ‘het werk dat we doen is niet

moeilijk, maar je moet wel weten waar je mee bezig

bent. En bij een brandmelding moet je er wél staan.

Toen ik hier begon heb ik kilometers door het gebouw

gelopen om alle gangen te leren kennen. In het geval

van een calamiteit wil je echt niet de Slinger met de

Strip verwisselen.’

Halve marathonEen paar uur later zijn Richard Jochemsz (30) en Merut

Aksu (24) bezig met hun avonddienst en maakt Yücel

Nehir (32) zich klaar voor de nachtdienst. Richard

heeft net een ‘rondje rugzakken’ gedaan, als hij druk

de meldkamer inloopt. ‘Die studenten Bewegingstech-

nologie kunnen mooie fietsen maken, maar ze moeten

wel wat beter op de veiligheid letten. De hele gang

staat vol met die dingen. Wat als er nu brand uit-

breekt? Moet je kijken!,’ roept Richard stomverbaasd,

terwijl hij de foto’s op zijn telefoon aan zijn collega’s

laat zien. Zijn collega’s Merut en Yücel kunnen er wel

om lachen. ‘Die stuur ik dus door naar Jeroen,’ belooft

Richard, ‘en dan mag hij de opleiding aanspreken.’

Het loopt tegen sluitingstijd en de beveiliging doet

een laatste ronde om te zorgen dat alle lichten uit en

alle deuren en ramen dicht zijn. ‘Het ergste wat ik ooit

heb meegemaakt is een vrijpartij,’ verklapt Richard als

hij de Slinger controleert. ‘“Broek aan en lekker naar

mama toe,” heb ik toen geroepen.’ Het zweet staat op

Richards voorhoofd als hij in hoog tempo van kamer

naar kamer loopt. ‘Ja, je moet wel van lopen houden

als je dit werk doet. Ik neem wel eens een stappentel-

ler mee en op een gemiddelde dag loop je al gauw een

halve marathon.’ Plots stopt hij bij een deur: ‘Port 2,

centrale post, 7.25 tweemaal.’ Dat blijkt codetaal voor

‘de batterij van het slot moet vervangen worden’, een

taakje voor de ochtenddienst. ‘Op beveiligingsgebied

is dit het mooiste wat er is,’ vertelt Richard enthousi-

ast. Er wordt niet over je schouders meegekeken en

zolang je je werk goed doet, heb je van niemand last.’

Dan gaan de lichten uit. Het is 23.00 uur en De Haagse

gaat op slot. Een licht geïrriteerde medewerker

meldt zich nog even bij de balie: ‘Krijgen we geen

seintje meer, dat de school dicht gaat?’ De beveili-

gers blikken terug op een rustige dag. ‘Ondanks de

duizenden studenten en medewerkers, gebeurt er vrij

weinig,’ concludeert Yücel. ‘In de tram lopen ze al met

handboeien rond, maar dat hoeven wij niet. Natuurlijk

zijn er wel eens opstootjes of studenten die stiekem

aan het blowen zijn, maar het merendeel wil hun

toekomst gewoon niet verpesten.’ •

24 LINK • 41

ScriptieprijsWat is de beste afstudeerscriptie? Link nomineert iedere maand een afstudeerder die niet alleen uitmuntend presteerde, maar nog relevant is ook. Jaarlijks in maart wint de beste 1.500 euro.

‘Nederland moet onze handelsschepen tegen piraten beschermen’

P ieter Rademakers ging met studentenorga-

nisatie Jason op studiereis met een marine-

schip, raakte geïnteresseerd in piraterij en

organiseerde een congres over het onderwerp. Daar

kwam hij in gesprek met een officier van justitie en

die legde de vinger op de zere plek: handelsschepen

lopen in de Golf van Aden het risico geënterd te wor-

den door piraten, die dreiging is constant aanwezig.

Twintig procent van de wereldhandel wordt door dat

gebied vervoerd – door Nederland alleen al jaarlijks

zo’n driehonderd schepen. De Nederlandse marine

kan niet alle Nederlandse schepen tegen piraterij be-

schermen. En zelfstandig een gewapend knokploegje

aan boord nemen om piraten van je schip te laten

slaan… dat mag niet van de Nederlandse overheid. In

steeds meer andere landen mag zo’n ‘knokploegje’,

of beter gezegd een particulier beveiligingsbedrijf,

wel. Piraterij is zeker voor Nederland dus een enorm

probleem. Pieter was meteen geïnteresseerd.

Het was een mooi juridisch doolhof: de overheid die

haar burgers niet kan beschermen, staat het diezelfde

burgers niet toe zichzelf te verdedigen. Hoe kan dat?

Gek genoeg is de grootste moeilijkheid dat de zee

geen landoppervlak is. Van land is wereldwijd be-

paald dat het iemands territorium is. De Nederlandse

rechtsgeleerde Hugo de Groot riep in de zeventiende

eeuw dat de zee van iedereen was. Dat is handig:

geen land kan daardoor een stukje zee claimen en er

belasting gaan heffen. ‘Mare liberum’, vond De Groot:

de zee is vrij. Schepen in internationale wateren ma-

ken via hun vlag kenbaar welke set rechten en regels

aan boord gelden, maar toch is het juridisch gezien

geen territorium van dat land, waardoor aan boord

niet alle regels helder zijn. Juist omdat de zee vrij is,

blijven internationale afspraken soms in gebreke over

wat er mag of niet mag.

In de praktijk zijn er voor reders nu twee ‘oplossingen’:

je opent een kantoortje in bijvoorbeeld Groot-Brittan-

Pieter Rademakers in de biblio-theek van het Vredespaleis met op de achtergrond – hoe kan het anders? – Hugo de Groot, die in de zeventiende eeuw de basis voor het huidige zeerecht legde.

Pieter RademakersStudie: HBO-RechtenScriptie: Neerlands Koopvaardij onder Vuur - Volkenrechtelijke Verplichtingen voor het toestaan van Private Gewapende BeveiligingCijfer: 9

Je mag in Nederland niet zomaar een wapen dragen. Dat is voorbehouden aan overheidsfunctionarissen, zoals de politie of militairen. Maar wat nu, als die ‘niet thuis’ geven, en je moet toch iets gevaarlijks doen? Pieter Rademakers belandde voor het beantwoorden van die vraag in een woud van internatio-nale regels en wetgeving. tekst René Rector • beeld Bas Kijzers / Anke Nobel

41 • LINK 25

Link scriptieprijsBen je (bijna) afgestudeerd en wil je ook kans maken op de hoofdprijs van € 1.500,-? Kijk op www.dehaagsehogeschool.nl/linkscriptieprijs hoe je mee kunt doen. Scripties zijn terug te vinden in de hbo kennisbank. www.hbo-kennisbank.nl

1 Zeerecht. De zee is een vrije plaats. Geen enkele overheid mag er buiten haar territoriale wateren optreden.

2 Vlagstaat. Schepen die de vrije zee opgaan, voeren altijd een vlag van het land waar ze toe behoren. De wetten en regels van dat land gelden aan boord.

3 Regels, geen rechten. Op zo’n schip gelden wel de regels, maar dat maakt het schip nog steeds geen onderdeel van het territorium.

4 Het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens stelt dat iedereen het recht heeft te mogen leven.

5 Het Europees Verdrag geldt ook buiten Europa, zolang het maar van toepassing is op plaatsen en personen die op dat moment binnen Europese macht vallen.

6 Omdat piraterij levensbedreigend is, en schepen en haar bemanning voldoen aan de vereiste ‘plaatsen en personen-mix’, geldt het Verdrag aan boord.

7 Volgens het Europees Verdrag zijn lidstaten verplicht acties te ondernemen wanneer een levensbedreigende situatie zich voordoet.

geslaagde kapingengefaalde aanvallenafgeweerde aanvallen

2008

2009

2010

2011

2012

0 50 100 150 200 250 300

Aantal aanvallen door piraten in de Hoorn van Afrika

In Nederland mag je niet zomaar een wapen bij je hebben. Of dat op een handelsschip wèl mag, of dat de staat de plicht heeft schepen tegen piraten te verdedigen, herleid je in zeven stappen.

Mag een koopvaarder zich verdedigen..... ..of niet?

Mare liberum

nië en gaat onder Britse vlag varen. De Britse overheid

staat namelijk wèl toe dat je gewapende beveiligers

mee aan boord neemt. Of je laat een beveiligingsploeg

op volle zee aan boord van je schepen komen. Het

eerste is niet goed voor de Nederlandse economie, het

tweede brengt de schipper in de problemen zodra er

echt iets gebeurt, en daardoor ook de overheid (want

dan geldt natuurlijk ineens wel dat het schip waar

ongeregeldheden waren onder Nederlandse vlag voer).

In de rechtsgeleerdheid bewijs of ontkracht je uit-

spraken door te kijken hoe in vergelijkbare gevallen

het recht heeft gesproken. Rademakers kwam in

zijn speurtocht naar vergelijkbare gevallen uit bij

het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens

(EVRM). Dat verdrag geldt op Europees grondgebied,

uiteraard. Maar het geldt ook voor situaties waarin

praktisch gezien Europees gezag geldt. Pieter: ‘Je

kunt het een beetje vergelijken met militairen van

Europese lidstaten die op een vredesmissie patrouil-

leren. Die militairen hebben zich dan te houden aan

het EVRM. Ze mogen bijvoorbeeld krijgsgevangen

niet martelen of executeren.’ Ongelukkig genoeg

staat in het EVRM niet met zoveel woorden waar en

wanneer precies het verdrag van kracht is. Pieter had

er pagina’s lange juridische analyse voor nodig om

erop uit te komen dat het fundamentele recht op leven

niet alleen de staat verbiedt om levensbedreigend ge-

weld te gebruiken, maar bovendien verplicht om op te

treden tegen mensen die dat recht aantasten, zelfs

aan boord van Nederlandse schepen. Rademakers

concludeert: ‘Nederland moet onze handelsschepen

tegen piraten beschermen.’

En dat is een probleem. ‘Praktisch gezien kan dat

niet. Daarvoor is de marine niet groot genoeg,’ stelt

Rademakers. ‘Daarom heb ik uitgezocht onder wel-

ke voorwaarden je die verdediging kunt overlaten

aan particulieren. De angst leeft dat er een trigger

happy knokploegje piraten om zeep gaat helpen.

Dat kun je ondervangen door alleen gecertificeerde

beveiligingsbedrijven toe te staan op zulke sche-

pen, en hen goed te controleren.’

Inmiddels is het in de Golf van Aden een stuk rustiger,

maar de discussie over particuliere beveiligers woedt

in politieke kringen volop. Immers: het is er nu rustig,

omdàt er veel wordt opgetreden. Piraterij is nu een

groter wordend probleem aan de westkust van Afrika.

De huidige minister van Defensie, Jeanine Hennis-

Plasschaert, laat nu uitzoeken hoe het inzetten van ge-

wapende particuliere beveiliging toch zou kunnen.•

26 LINK • 41

Treinrit boeit tot laatste minuut

Een experiment om de opwarming van de aarde te stoppen mislukt dramatisch: de aarde verandert in een diepvrieskist waarop geen menselijk leven mogelijk is. Slechts enkelen overleven de ramp; de passagiers op de trein Snowpiercer.

Deze trein, gebouwd door Mr. Wilford om de mensheid te redden, raast non-stop over de wereld. Diezelfde Wilford besluit om de klassenverschillen tussen mensen in stand te houden: de voorste wagons zijn voor de rijken, de achterste voor de armen. Het wordt de kijker al snel duidelijk dat het leven achterin de trein geen pretje is: de ruimte is klein, er is geen daglicht, voedsel is schaars en de rijken mishandelen met hun wapens de armen. Curtis (Chris Evans), een passagier in één van de achterste wagons, besluit hiertegen in opstand te komen. Samen met zijn goede vrienden Gilliam (John Hurt) en Edgar (Jamie Bell) bedenkt hij een plan om de zwaar beveiligde, voorste wagons te bereiken en een revolutie tot stand te brengen.

Hun harde tocht door de trein roept verschillende emoties op. In hun gevecht tegen de ongelijk-heid tussen arm en rijk voel je als kijker de band tussen Curtis en zijn vrienden groeien, wat zorgt voor diepgang in de film. De bloederige

actiescènes zijn prima in balans met rustige momenten, zoals wanneer Curtis het middenstuk van de trein bereikt en voor het eerst in jaren weer daglicht en de bevroren wereld ziet. Ook humor ontbreekt niet: pro-beer je lach maar eens in te houden als Minister Mason, het stuntelige hulpje van Mr. Wilford, in haar truttige witte mantelpakje en turend door haar jampotglazen de armen tot orde roept.

Deze afwisseling zorgt ervoor dat de film van begin tot eind boeit. En ondanks het scifi-karakter van de film, sneeuwt de belangrijkste boodschap van de film niet onder. Regisseur Bong Joon-Ho maakt dit in de laatste scène heel duidelijk: een ijsbeer kijkt je lang genoeg aan om te beseffen dat de opwarming van de aarde grote gevolgen kan hebben. • PE

JuweeltjesLEZERSACTIE

lllllSnowpiercerGenre: Science fictionVanaf 3 april in de bios.

Of je nu een Hagenaar in hart en nieren bent en stad op je

duimpje kent, of als uitwonende student net de eerste stap-

pen zet in de internationale Hofstad, de 100% Den Haag

stedengids is voor iedereen handig. Wil jij ook de hotspots van

Den Haag (her)ontdekken met behulp van dit boekje? Doe dan

mee aan de prijsvraag!

De leukste activiteiten van Berlijn, Milaan, Istanbul en vele an-

dere steden staan al opgesomd in de 100% boekjes. Maar nu zijn

eindelijk ook de haven van Scheveningen, Noordeinde, Maduro-

dam en andere (verborgen) parels verzameld in 100% Den Haag.

Drie wandelingen leiden je langs de mooie plekken van de stad.

Zo kan je tijdens een wandeling langs het Binnenhof zo lang het

nog bestaat shoppen bij Maison De Bonnetrie of een hapje eten

bij een van de restaurants op de Avenue Culinaire.

De bijbehorende navigatie app wijst je niet

alleen de weg, maar geeft ook aan welke leuke

adressen zich in jouw buurt bevinden. Zo

leer je in no time de leuke plekjes van de stad

kennen.

Wil je ook een echte Den Haag kenner worden? Link geeft drie

exemplaren van 100% Den Haag weg. Geef aan welke hotspot

echt niet kan ontbreken in de reisgids en mail dit voor 14 april

naar link@hhs.nl. Vergeet hierbij niet je naam en opleiding/

dienst te vermelden.

Welcome to O’Casey’s Irish Pub

Noordeinde 140 The Haque Holland • www.ocaseys.nl

O’Casey’s is the biggest international bar of The Hague Come in and enjoy a pint of

tm and

some of our traditional Irish food. We offer daily entertainment on 2 floors and in Sarah’s Garden

wich used to be part of our Queen’s Royal Gardens

Come in and enjoy a pint of some of our traditional Irish food. We offer daily

Win3x Den Haag stedengids

41 • LINK 27

Pharell Williams maakt ons ‘happy’Het lijkt wel alsof alles wat hij aanraakt in goud verandert: Robin Thickes Blurred Lines, Get Lucky van Daft Punk en het nieuwe album van Beyoncé. Alleen ging de Oscar – zijn nummer Happy was genomineerd – aan Pharell Williams’ neus voorbij. De verwachtingen voor Girl, het tweede soloalbum van de succe-sartiest, waren hoe dan ook hoog

gespannen. Met de nummers Come Get It Bae en It Girl weet Pharell het vrolijke ritme en de groove van Happy vast te houden. Misschien te goed, want Pharell zingt dan wel op verschillende toonhoogtes, echt divers is de plaat niet. Het album, dat een ode aan de vrouw moet zijn, gaat vooral over het najagen van vrouwen. Verder beschrijft Pharell hoe hij zijn ‘prooi’ te grazen neemt. Over het instrumentale gedeelte valt echter niks te klagen. Girl bevat vooral veel vrolijke up-tempo num-mers die je heel happy maken. • EG

Verbeter je dancemoves op het StadsbalHou je van salsa, bachata, ballroom of doe je toch liever de tango? Op het Stadsbal, zaterdag 5 april in het stad-huis van Den Haag, kan je dansen in deze en meer andere stijlen. Het Atrium wordt dan omgetoverd in een grote dansvloer, waarbij verschil-

lende dj’s voor een feelgood-sfeer zullen zorgen. De dansvloer is onder-verdeeld in drie area’s met drie verschillende podia. Zo geniet je in area 1 onder andere van exotische salsa muziek en dans je de Argentijnse tango in area 3. Ben je niet bekend met de dansstijlen of zien jouw dansmoves eruit alsof Bambi zich net op het ijs begeeft? Dan kun je de workshops voor beginners volgen.

Als student betaal je € 7,50 voor de entree in plaats van € 15,00. Kijk voor meer informatie op: www.stadsbal.nl.

lllllGirlPharell WilliamsGenre: R&B

TIPS VAN...

Hij mag dan wel in Voorburg wonen, als student Bestuurskunde is Sanne Jansen vaak in Den Haag te vinden. Hij zet zijn places to go en must sees voor je op een rij. tekst Esha

Gowricharn • foto Michel Mees en Bas

Kijzers

ETEN > Slagerij Van Muijden (Prinsestraat 12, Den

Haag)

Mijn lunch haal ik bij slagerij Van Muijden in de

Prinsestraat. Niet alleen zijn de broodjes heerlijk,

ook de Prinsestraat zelf heeft een gezellige ambi-

ance. Bovendien zit mijn kapper naast de slagerij.

Dus na een knipbeurt eet ik er vaak een broodje bal

met mayo.

WINKEL > Vinyl Grove (Boekhorstraat 97 C, Den

Haag)

Vorig jaar ontdekte ik in de Boekhorsstraat ‘Vinyl

Grove’. Deze platenzaak wordt gerund door een

getinte man met lang haar en een lange baard die

vaak hardrock draait. Niet echt mijn muzieksmaak,

maar dat je daar lp’s kan kopen, vind ik super gaaf.

Het liefst luister ik naar platen, omdat je dan echt de

tijd neemt om naar muziek te luisteren.

KUNST > Keith Haring (1958-1990)

Keith Haring vind ik een gave kunstenaar, door zijn

niet-commerciële en politieke insteek. Volgens hem

was kunst voor iedereen en niet alleen voor de elite.

Na mijn geboorte stond er geen ooievaar, maar een

schildering van Haring op het raam. Het is dus met

de paplepel ingegoten.

BIOS > Pathé Buitenhof (gebouwd in 1904)

Mijn films kijk ik het liefst in Pathé Buitenhof. Niet

alleen om het assortiment, maar ook voor de sfeer.

De art deco stijl van het gebouw maakt Buitenhof

erg authentiek. Ik heb veel premières in deze bios

meegemaakt. Zo werd ik geïnterviewd voor de

Haagsche Courant toen ik als tienjarig jochie stond

te wachten voor de première van Star Wars.

HANGPLEK > Zeeheldenkwartier (Den Haag)

Ik vind het Zeeheldenkwartier een hele mooie

buurt, omdat het heel authentiek en volks is. Vooral

de Piet Heinstraat vind ik gaaf, omdat daar veel

gekke winkeltjes zitten. Zo zit er een hipster- en een

stripwinkel, maar ook nog steeds een groenteboer.

Dat maakt de straat zo apart.

... Sanne Jansen

28 LINK • 41

Een Keniaans gerecht om een moord voor te doen

Wacht niet tot de eerstvol-gende Keniaanse begrafenis om een hapje te proeven van Pilau, een licht pittig eenpansgerecht. Josephine Gommans (22), eerstejaars International and European Law studente, vertelt hoe je deze populaire rijstschotel kunt maken. tekst Danielle

Peterson • beeld Mieke Barendse

Wat is dit voor gerecht en wan-neer hoor je het te eten?Pilau is een rijstschotel met

kruiden, tomaten, ui en vlees.

Officieel is het een gerecht dat

je eet bij begrafenissen, maar

iedereen in Kenia die kan koken

weet hoe je dit moet maken. Ik at

het voor het eerst bij een uitvaart

in Mombasa. Toen ik twaalf was,

verhuisden we naar Canada en

mijn broers en ik vonden het zo

lekker dat we onze moeder altijd

vroegen om het klaar te maken.

Dat deed ze niet altijd – het is

tenslotte een begrafenisgerecht –

dus ik heb zelf geleerd hoe ik het

moet bereiden. Hier in Den Haag

kan je de benodigde kruiden vin-

den in Afrikaanse supermarkten.

Hoe ziet een begrafenis in Kenia eruit?We rouwen op traditionele

wijze, maar huilen niet want het

rouwproces duurt de hele dag

en na een uur huilen ben je al

hartstikke moe. Mensen die in

de stad sterven worden naar hun

geboortedorp gebracht en mees-

tal komen dan alle inwoners naar

de begrafenis toe. Iedereen van

eten voorzien hoort erg bij de

Afrikaanse gastvrijheid en het

kan in een dorp dus zomaar zijn

dat je voor wel duizend mensen

moet zorgen.

Waarom is Pilau zo speciaal bij een begrafenis?Vlees is duur en niet een product

dat de meeste mensen in Afrika

elke dag eten. Dit is weliswaar

een vleesgerecht, maar je kunt

het makkelijk voor veel mensen

maken door de hoeveelheid rijst

te verhogen in verhouding met

het vlees. Mensen verwachten

dit gerecht bij een begrafenis.

Als je familie het niet serveert,

dan zullen de nabestaanden het

later niet zozeer hebben over

je leven, maar over dat er geen

Pilau werd geserveerd op je

begrafenis!

Wil jij Link uitnodigen in jouw keuken en vertellen over je culinaire roots? Stuur dan een mailtje naar link@hhs.nl.

Melting pot

RECEPT OP LINK ONLINEBekijk het recept voor Pilau en een filmpje over hoe het te bereiden op

link.hhs.nl