Kwetsbaarheid

CHOICEZ.NL

Kwetsbaarheid

Tussen vrees en waar-heid

Minder kwetsbaar door Vipassana?

Choicez Rituals

Kwetsbaarheid

Alles van waarde is weerloos

Tweelingzielen

De donkere nacht van de ziel Hooggevoeligheid

& kwetsbaarheid Foto Door | Margot van den Bergwww.margotvanden-berg.com

Een ervaring is een ervaring, welke kleur jij er

ook aan geeft. Wil je meer inzicht in waarom je leven is

zoals het is, de mensen in je leven, de situaties. Vragen over

zielsverwantschap en kruispunten in je leven. De relatie

tussen je persoonlijkheid en je ziel. Keer dan naar binnen.

Alle antwoorden over jou, vind je in jou. Er leiden

verschillende wegen naar jou. Een zielsregressie, oftewel een

Life between lives is er één van.

Een mooie, zachte, diepgaande manier om jezelf beter

te leren kennen, je balans te versterken.

Een dieper bergrip voor jezelf en je leven. Antwoorden op

levensvragen. Ontmoeting met je gids.

En zoveel meer waarvan ik de woorden niet ken...

Meer inzicht in jezelf, je keuzes, je levensloop en patronen.

Life between lives; alle antwoorden over jou, vind je in jou.

Maak nu een afspraak! www.reincarnatietherapie.info

http://www.reincarnatietherapie.info

Vorige Levens | regressie

Introductiesessie

Life bewtween lives

Uplifting conversations

Krachtlevens

Innerlijk kindwerk

http://www.reincarnatietherapie.info/?page_id=273






Uitgever | Choicez

Eindredactie | Chantal van den Berg

Vormgeving | Choicez

Contact |[email protected]

Foto’s | Stock.XCHNGhttp://www.sxc.hutenzij anders aangegeven

KVK | 30241072 ABN | 58 100 84 80

Colofon

Cover foto Door | Margot van den Bergwww.margotvandenberg.com

http://www.choicez.nl

http://www.linkedin.com/in/choicezchantalvandenberg

https://www.facebook.com/ChoicezMagazine

https://twitter.com/ChoicezNL

http://www.margotvandenberg.com

Dit jaar was ik op mijn meest kwetsbaarst ooit. Ik verloor mijn moeder afgelopen mei na 3.5 jaar vechten tegen kanker. De persoon die mij vanaf mijn eerste celdeling kent, mijn grootste fan, de vrouw die van mij hield zoals geen an-der ooit van mij zal houden. De geweldige vrouw die er altijd voor mij was en zelfs op mijn meest lelijke momenten mijn schoon-heid kon zien.

De kwetsbaarheid van een mensen-leven is mij nu duidelijker dan ooit.

Ik ben kwetsbaar, mijn hart is open. En het is goed zo. Dit maakt mij tot wie ik ben. Ik beleef in-tens, de pieken en de dalen. Ik leef. Als ik anders had willen zijn dan was ik dat wel geweest.

Durf kwetsbaar te zijn. Chantal

Editorial

Cover foto Door | Margot van den Bergwww.margotvandenberg.com

http://www.margotvandenberg.com

Kwetsbaarheid. Misschien is de gedachte onkwetsbaar

te zijn een illusie en precies hetgeen wat ons vooral kwestbaar

maakt. De verwachting dat we niet te kwetsen zijn. Uiteindelijk

zijn we allemaal te kwetsen, allemaal kwetsbaar. Hoe groot en

hoe sterk we ook zijn. We hebben allen onze zwakke plek. Onze

wonden die we verstoppen. Onze gezichten die we denken te ver-

bergen. Soms willen we gekwetst worden, om te voelen dat we

leven. Verslaafd aan de spanning die drama met zich meebrengt.

Het is pas echt als je er-voor moet vechten en bloeden. Dat wat makkelijk komt zal makkelijk gaan. Is dat ook zo? Ik denk dat we het meest kwestbaar zijn wanneer we bij onzelf vandaan gaan. Ons laten verleiden de luchtkastelen bin-nen te gaan en ons onder te dompelen in de leugen. We zijn het meest kwestbaar wanneer we onze eigen grenzen pas-seren en die passeren meestal wanneer we niet meer vanuit onszelf maar vanuit de ander denken. Bij jezelf vandaan dus.

Wanneer je met de ander bezig bent, ben je niet meer aanwezig. Zie je jezelf niet meer goed. En wanneer je jezelf niet ziet, gaat een ander er met jou vandoor. Kwetsbaarheid is bereid zijn.

Kwetsbaarheid

Choicez | Artikel | Door | Chantal van den Berg

Kw

etsbaar

heid

Kwetsbaarheid

Bereid zijn om je hart te openen en alle onzekerheden te omarmen. Want in kwetsbaarheid ligt kracht. In kwetsbaarheid vind je het vuur van het leven.

Het zijn die momenten dat wij open zijn, verwachtingloos zijn, in het moment zijn dat we voelen dat we leven. We willen dat gevoel niet verliezen, dus willen we controle. Over de ander, over de situatie. Zodat we de kans om gekwetst te raken zo klein mogelijk maken. Denken we. Zo vervallen we in strategieën die we ooit geleerd hebben en die ooit heus wel eens effectief waren. Alleen nu niet meer. En juist dat maakt ons kwetsbaar. We gaan uit verbinding en in strategie. Bij onszelf vandaan. Niet meer in verbinding vanuit het hart. Niet meer open.

Strategieën maken je kwetsbaar. Oude patronen die nu niet meer bij je passen, maar waar je hardnekkig aan vast houdt kosten enorm veel ener-gie. Doordat het niet meer bij je past creëer je steeds situaties van spanning. Heel vermoeiend.

Dat wat je doet en diegene wie je bent zitten niet meer op 1 lijn. Je gedrag en jij gaan verschillende kanten op.


Het gaat mis in de uitvoering. Je voelt dat je A wilt doen, maar je doet B. Omdat je dat gewend bent. Dat zorgt voor stuurloosheid en onrust en juist DAT maakt je kwetsbaar. Het eeuwig twijfelen ondermijnt je zelfvertrouwen en maakt je zwakker en kleiner dan je in werkelijkheid bent.Maar dat zie je niet. In plaats daarvan hang je er nog steviger in. Loslaten komt niet in je op. Je moet en je zal. Door roeien en ruiten. Als iets niet werkt heb jij daar ook je aandeel in, pak het op en pak het aan.

Dat wat je doet en diegene wie je bent zitten niet meer op 1 lijn.


Wanneer wij met veel onrust en emotie op iets reageren waarbij we feitelijk niet zo heftig zouden hoeven reageren, dan zitten we op een golf vanuit een ouder vat. We projecteren iets. Deze nieuwe situatie triggert oude angsten en overlevingsstrategieën omdat je er iets in herkent. Zie het als een cadeau om er dit keer los van te komen. Een strategie is meestal een logisch (kind) antwoord op een onlogische situatie met als enig doel om te overleven. Wees je bewust waar vanuit je projecteert en dat het nu niet meer hoeft.

De angst dat de ander je niet voor vol aan ziet, dat jij het niet waard bent. Niet goed genoeg bent.... komt omdat jij jou niet ziet

En daar ligt en belangrijke link met kwets-baarheid. Zichtbaar zijn maakt kwetsbaar. Wat als de ander het ook ziet...dat jij het niet waard bent.. Dus verstoppen we onszelf en geloven we in de illusie van onkwetsbaarheid en controle.

Het gaat mis in de uitvoering. Je voelt dat je A wilt doen, maar je doet B. Omdat je dat gewend bent.

Lach, huil, bid, schreeuw, praat, wees stil, zing, vertel, deel,geniet, keer naar binnen, keer naar buiten, dans, schilder, wees lui, wees actief, ga het helemaal aan...Leef! ......De wereld is mooier met jou.


Meer lezen van Chantal? Kijk op Choicez.NL


Zichtbaar zijn en bereid zijn om gekwetst te raken

We verdoven onszelf en sluiten ons af. Daarmee zetten we andere kwaliteiten ook in de vriezer; ik noem er en paar ...creativiteit, passie, verbindng. In verbinding ligt kwetsbaarheid, we worden zichtbaar.

Het maakt niet uit of je je met een project, relatie of iets ander verbindt, in verbinding ligt kwetsbaarheid. Je raakt gekwetst in het leven. .thats life. Hoe eerder je dat omarmt, hoe eerder jij jezelf bevrijdt. Heb lief, neem risico’s, ga op avontuur -wat jouw avontuur ook is- Verbind je met dat wat je in je vel doet schudden en doet lachen. Ga het aan. Helemaal. Leef! Sterven kan altijd nog.

Het gaat mis in de uitvoering. Je voelt dat je A wilt doen, maar je doet B. Omdat je dat gewend bent.

Lach, huil, bid, schreeuw, praat, wees stil, zing, vertel, deel,geniet, keer naar binnen, keer naar buiten, dans, schilder, wees lui, wees actief, ga het helemaal aan...Leef! ......De wereld is mooier met jou.

.

Lezersaanbieding De feeks van Montpézat Choicez

Verkoopprijs inclusief verzendkosten: ! 23,35

Lezerskorting: ! 4,85 -/-

Lezersaanbieding: ! 18,50

http://www.tekstschrijvernodig.nl/contact

Naast de liefde in Armands hart, groeide woede. Een woede die

op bepaalde momenten zijn ziel beheerste, die hem in zijn macht

nam. Dan zonderde hij zich af van iedereen en trok hij de bergen in

naar de enorme kloof, de Canyon van Verdon. Daar schreeuwde hij

zijn woede uit naar de wereld, alleen de wereld hoorde hem niet. Zijn

stem werd meegenomen door de wind die door de Canyon waait.

Armand moet leven met het feit dat zijn vader door een onbekende

op gruwelijke wijze is vermoord. Hij hoort vaag iets over de achter-

gronden, maar krijgt er nooit helemaal vat op. Zijn oom Alex, eens

zijn grote beschermer, heeft er ook mee te maken. Maar ook diens

rol blijft onduidelijk. Hij vindt troost en steun in de armen van zijn

grote liefde, Tamar. Een vrouw waar menigeen bang voor is, maar ze

brengt Armand tot zijn ware zelf.

In dit spannende verhaal, vol verwikkelingen, wordt langzamerhand

duidelijk wat de hoofdpersonen beweegt en drijft. En hoe zij een

speelbal dreigen te worden van de machtigen die in het verleden hun

strijd gestreden hebben.

Choicez Lezers aanbieding





Klik op de boek-cover om ge-bruik te maken van de lezers aanbied-ing.

Wim Beunderman toont zich in zijn debuutroman

een getalenteerd verteller. Hij weet de aandacht

moeiteloos vast te houden en zet een ingenieus

verhaal vol passie en verdriet neer.

CHOICEZ NAGAZINE | ADVERTENTIE

In de kwetsbaarheid van het leven bevindt zich een enorme kracht

Langzaam maar gedecideerd liep Pepe de oude, krakende zoldertrap op in zijn ouderlijk huis.

Eenmaal boven zocht hij in het weinige licht naar de kist waarvan hij wist dat het er moest staan. Daar tussen de vele spullen die zijn ouders in de loop der jaren hadden verzameld.

Zijn intuïtie wees hem de weg en een paar tellen later kniel-de hij voor de kist die met een stoflaag was bedekt. Met het hart in de keel, liet Pepe zijn handen over de verroeste gren-del glijden. Hij slikte, sloeg en-kele seconden zijn handen in-een en ontgrendelde de kist.

Toen hij de zware deksel omhoog tilde, was het al-sof kwam hij oog in oog met zijn verleden en met de lang vergane dagen van zijn pas overleden ouders.

Eergisteren nog, toen zijn vader een week na het overlijden van zijn moeder zijn laatste woorden sprak, wist Pepe dat de tijd was aange-broken om de geesten van vroeger te confronteren.

Zo kwam het dat hij nu, met gemengde gevoelens voor de kist knielde en zich afvroeg wat hem in godsnaam bezielde. Eigenlijk wist hij het antwoord al en daarbij stortte hij in een wirwar van beelden die zich ineens aan zijn innerlijke oog presenteerden.

Choicez | Verhaal | Door | Wim Beunderman

In de kwetsbaarheid van het leven bevindt zich een enorme kracht

De tijd was aangebroken om de geesten van vroeger te confronteren....

In een splitseconde waande hij zich terug in zijn beginjaren bij de politie van Los Angeles, voor hij bij de recherche kwam te werken. Toen patrouil-leerde hij met zijn collega’s de straten van de hoerenbuurt. Ineens zag Pepe levendig voor zich de taferelen die zich daar afspeelden en die hij tot een goede afloop moest begeleiden. Tenminste, in zoverre dat mogelijk was. Geregeld werden de meisjes, de meesten hadden de twintig nog niet bereikt, beroofd, mishandeld en uitgebuit.

Nu Pepe eraan terugdacht, voelde hij weer de woede van al die jaren geleden, in alle hevigheid opborrelen. Witheet werd hij om hoe de klanten, als je de mannen zo kon noemen, de dames van lichte zeden behandelden. Alsof het hun goed recht was om hun lusten op hen bot te vieren. Toen had Pepe de mannen erom veroordeeld, nu had hij met hen te doen. Want, hij wist dat zowel de vrouwen die noodgedwongen hun lichaam verkochten als de mannen die hun ego voorrang gaven boven de gevoelens en het welzijn van de vrouwen, deel uitmaakten van de meest zieke kronkel in onze collectieve gedachtegang.


Hij slikte de brok in zijn keel weg. Ja, de vrouwen met de rode lampjes, die had-den pas kracht, zei hij in zichzelf. Toen herhaalde hij hardop wat hij na 35 jaar trouwe politiedienst had geleerd: “In de kwetsbaarheid van het leven bevindt zich een enorme kracht.”

Zij hielden allen de leugen in stand. De grote leugen dat het noodzakelijk was voor deze vrouwen om zich op te offeren als prostitué om de verkrachting van andere vrouwen te voorkomen. En ook de leugen dat zij dit beroep uit vrije wil kozen. Pepe wist beter. Uiteraard waren er enkele vrouwen die voor dit leven hadden gekozen, maar die bevonden zich meestal niet achter de roodverlichte ramen in de hoerenbuur-ten in Pepes werkgebied.

Nee, 99,9 % van de vrouwen die veroordeeld waren tot dit harde, kille leven en daarna tot het zwervend bestaan nadat zij door hun pooiers afgedankt werden, waren het product van gebroken gezinnen en armoede. Bij dit besef zeurde het verdriet in Pepes maag.

De prostitutie was nergens goed voor. Pepe begreep dan ook niet hoe anderen het goed konden praten dat al die ouders hun harten gebroken werden en hun dromen verbrijzeld werden om de ellende van hun dochters.

“Wat zijn wij toch hard en meedogenloos,” fluisterde Pepe troosteloos, “dat wij kwets-bare kinderen dit aan kunnen doen,” en hij slikte de brok in zijn keel weg. Ja, de vrouwen met de rode lampjes, die hadden pas kracht, zei hij in zichzelf. Toen herhaal-de hij hardop wat hij na 35 jaar trouwe politiedienst had geleerd: “In de kwetsbaarheid van het leven bevindt zich een enorme kracht.”

Hij slikte opnieuw, raspte zijn keel en richtte zich weer op de kist. Daar viel zijn blik op een stapel brieven die zijn vader aan zijn moeder had geschreven in hun jonge jaren. Dit waren de brieven waarover zijn vader had gesproken op zijn ster-fbed. Als hij deze las, zou alles hem duidelijk worden, had zijn vader hem gezegd. Waarom Pepes ouders met zo’n tederheid Pepe en zijn broers en zusters hadden op-gevoed en waarom Pepe zich in al zijn tijd bij de politie zich met zoveel mededogen had bekommerd om de minderbedeelden in de samenleving.

Pepes ogen prikten terwijl zijn hart in zijn keel bonkte. Met trillende vingers trok Pepe de strik om het bundeltje aan gevoelens en hartstocht los. Hij vouwde de bovenste brief open en terwijl zijn tranen op het vergeelde blaadje drupten en de inkt iets deden vlekken, begon hij hardop de eerste woorden te lezen.

“Mijn lieve Roxanne, je hoeft vanavond de rode lamp niet aan te zetten.”


.Meer lezen van Wim? Bezoek zijn website http://www.tekstschrijvernodig.nlZie ook de aanbieding van zijn debuutroman op P.16

http://www.tekstschrijvernodig.nl/nl/Welkom

Tweelingzielen.....

Door het hele universum heen zullen tweelingzielen naar elkaar toegetrokken worden door de draad van herinnering die hen met elkaar verbindt. Tweelingzielen spiegelen elkaar. Ze zijn in alle opzichten voor elkaar bestemd. Er is sprake van voorbeschikking, een twee-eenheid.

Lees verder over tweelingzielen op blz 92

CHOICEZ MAGAZINE | Preview

Het neerhalen van de maan gebeurt tijdens volle maan. Tijdens dit ritueel voedt je jezelf met de kracht van de vrouwelijke goddelijke energie.

De voorbereiding van dit ritueel doe je tijdens nieuwe maan. Op het internet vind je een maankalender. Zet (het liefst een glazen) schaal buiten en laat deze tot volle maan buiten staan zodat deze door regenwater gevuld wordt. Zorg ervoor dat de kat of hond niet uit de schaal drinkt.

Neem op de dag van de volle maan voorafgaand aan je ritueel een douche en trek lichte gemakkelijke kleding aan. Kies een plek in de buitenlucht bij open water waar je ongestoord je ritueel kunt uitvoeren. Denk hierbij aan zee, rivier maar het kan ook een sloot zijn. Mocht je niet in de buurt van open water wonen maar je hebt wel een vijver in de tuin, dan kan je het ritueel ook daar uitvoeren.

Trek je schoenen en sokken uit en zorg dat je met blote voeten goed geaard staat. Haal een paar keer goed adem vanuit de buik en voel dat je voeten geankerd in de grond staan. Voor diegene die dat willen en durven, mag je dit ritueel ook naakt uitvoeren.

Blessed Be............... Manou

Het neerhalen van de maan

Meer lezen van Manou? Bezoek haar website www.in-sense.nl

Choicez | Rituals | Door | Manou Burghout

http://www.in-sense.nl/

Ga in het maanlicht staan en stel jezelf open voor de energie van de maan. Pak de schaal gevuld met regenwater met beide handen vast en laat het maanlicht schijnen in de schaal. Kijk in de schaal naar het water. Door de weerspiegeling van het licht krijg je misschien een boodschap, kom je tot nieuwe inzichten en of voel je hernieuwde energie. Bevochtig je handen, polsen, voeten en eventueel meer delen van je lichaam met het water. Wat je ook ervaart en of voelt; dit is jouw moment waarbij je de kracht van vrouwelijke goddelijkheid in haar volste energie op je lichaam en door je lichaam heen kunt voelen.

Zodra je merkt dat het ritueel ten einde is, geef je het water uit de schaal terug aan moeder aarde door het aan de zee, rivier, sloot of vijver te schenken. Doe dit in jouw tempo en in volle aandacht. Tot slot bedank je de maan voor de energie die ze geschonken heeft.

Belangrijk bij dit ritueel is dat jij deze ervaart in vrijheid van geest. Wil je elementen toevoegen? Wil je naakt of in badkleding het water ingaan nadat het ritueel ten einde is? Doe dat. Ik geef je enkel enkele aanwijzingen, maar voel je vrij om het ritueel in te vullen zoals jij wenst.

Blessed Be............... Manou

Het neerhalen van de maan

Meer lezen van Manou? Bezoek haar website www.in-sense.nl

Choicez | Rituals | Door | Manou Burghout

http://www.in-sense.nl/

CHOICEZ MAGAZINE | Preview

En ik besefte; zo groot mijn duister zo groot mijn licht.

P. #110 | De donkere

nacht Van de ziel

KwetsbaarheidIk ben kwetsbaar.Jij bent kwetsbaar.

We zijn allemaal kwetsbaar.Midden in de samenleving sta ik in mijn nabije omgeving.Van dichtbij zie en beleef ik kwetsbaarheid in meerdere vormen.Dat kan zijn vanwege het verlies van een baan, financiële problemen, scheiding, ziekte of angsten.Waar kwetsbaarheid is aangeraakt, is respect, gelijkwaardigheid en samen een bundeling van kracht.Alleen wanneer je toegeeft aan je kwetsbaarheid, kan iemand er voor je zijn.Kunnen handen ineen geslagen worden en een cirkel van verbond zal je omringen.Je kunt een stevige muur om je heen metselen.Zelfs een hele stevige muur zal omvallen wanneer er een bom op valt.Bij de meesten van ons moet er eerst een bom vallen, voordat we onze kwetsbaarheid durven te tonen.Terwijl je kwetsbaarheid een mooi iets is.Het maakt dat je voelt, ervaart en beleeft.Dat je kunt begrijpen wat anderen meemaken.Dat gesprekken een diepgang krijgen.Waarom tonen we graag ons enthousiasme, geluk en gedrevenheid?Die mooie auto, goede baan en tweede huis.Waarom niet je oude fiets, onderbetaalde baan en veel te klein huurhuis?Omdat het laat zien waar je kwetsbaarheden liggen.

Wanneer je geen muur meer om je heen hebt, is er uitzicht om te vinden. En is je kwetsbaarheid je kracht geworden.

Choicez Magazine | Kwetsbaarheid | Door | Marja Willems

.

Minder kwetsbaar door Vipassana

Recent heb ik een 10-daagse Vipassana stilte-retraite gedaan. Vipassana is een meditatietechniek die de beoefenaar in staat stelt door middel van zelfobservatie zelfkennis te verwerven. De belangrijkste reden dit te doen was dat ik een aantal mensen ken die dit eerder gedaan hadden. Mensen die zonder uitzondering buitengewoon positief waren. Voor een enkeling was het zelfs ‘life-changing’. En dit waren geen zweef-types of vaag-hazen, maar ‘mensen zoals jij en ik’ (alhoewel ik jou niet ken).

Daarnaast was ik al wel overtuigd van het nut van mediteren. Ik had al eens een meditatiecursus gevolgd, beb boeken zoals ‘Leren mediteren’ gelezen en ben wel drie maal in ‘De kracht van het nu’ van Eckhart Tolle begonnen. Die laatste ben ik alleen nog nog nooit helemaal doorheen gekomen. In de praktijk lukte het mediteren echter maar matig. Binnen een minuut gingen mijn gedachten via het boek dat ik nog moest terugbrengen, naar mijn racefiets die ik moest schoonmaken, een vriendin die ik nog moest bellen tot aan het verjaard-agsfeestje van mijn vader.

Om me soms na een kwartier pas weer te realiseren dat ik aan het mediteren was. Als dat niet sterk zou verbeteren na een 10-daagse meditatie training… En, toegegeven, er speelde ook een ‘try-before-you-die’ aspect mee. Tien dagen niet praten, wat zou dat met me doen? Moet je een keer proberen.

Choicez | Ervaringsverhaal| Door | Sjaak Zonneveld

inder kwetsbaar door Vipassana

Per trein en bus vertrok ik naar Dilsen-Stokkem in België, waar het Vipassana meditatie centrum zich bevindt. Bij het pontje over de Maas sprak een jongen mij aan, die dezelfde bestemming bleek te hebben. Hij heette Markus, kwam uit Yorkshire, was inmiddels naar Haarlem geëmigreerd, getrouwd met een Nederlandse die hij tijdens een reis in Nieuw Zeeland had ontmoet. Hij was meubelmaker van heel moderne meu-bels. ‘Hier heb je mijn kaartje’. En dat alles binnen twee minuten nadat ik hem ontmoet had. Een echte prater en ik dacht ‘die gaat het nog moeilijk krijgen’. Hij deed Vipassana omdat zijn vrouw het eerder had gedaan en het leek haar ook wel goed voor hem. Ik had niet het idee dat hij zelf veel inspraak in dat besluit had gehad.

Aangekomen op het centrum moesten we ons inschrijven en ik moest mijn telefoon en geld inleveren. Geen enkel contact meer met de buitenwereld. Tien dagen zonder internet alleen al zal best meditatief werken, dacht ik.

Ik kreeg kamer 102 toegewezen welke ik met Chris uit Duitsland en Dirk uit Nederland bleek te delen. Chris was er ook in navolging van zijn vrouw en Dirk door het zien van de film The Dhamma Brothers.

Dit was het laatste contact dat we zouden hebben en we zeiden ‘tot over 10 dagen’ terwijl we de komende 10 dagen toch zeer dicht op elkaar zouden leven, maar elkaar wel compleet zouden negeren. Er viel geen etiket op te plakken, alhoe-

wel een enkeling zo leek te zijn weg-gelopen uit ‘One flew over the cuckoo’s nest - The musical’. Ik vroeg me af wat ik daar tussen deed…

‘Ruzie zullen we in elk geval niet krijgen’ dacht ik.

Ik observeerde enkele passerende mede-cur-sisten. ‘Van alles en nog wat in een jogging-broek’, van twintiger tot 65-plusser.

Om 18.00 werd er nog een maaltijd geserveerd en ik ging tot die tijd nog even een rondje lopen. Een rondje wat ik nog tientallen keren zou gaan maken, want het terrein is 4 hectare groot. Meerdere mensen waren het-zelfde aan het doen en zo liepen we als zombies rondjes over het terrein. Zonder er ooit één gezien te hebben, stelde ik me zo voor dat een gesloten inrichting er ongeveer uit zou zien.


Het programma voor de volgende 10 da-gen werd uitgelegd. Deze dag was nog niet de eerste dag, maar dag 0. En de cursus eindigt ook niet op de 10e dag, maar een dag later. Als het een commer-ciële cursus zou zijn zou deze ongetwi-jfeld als ‘12 dagen, 11 nachten’ verkocht worden, maar Vipassana is verre van commercieel. Het zijn dus ruim 10 dagen.

Lange dagen. ‘s morgens om 04.00 worden we gewekt, van 4.30 – 6.30 med-iteren, van 6.30 – 8.00 ontbijt, van 8.00 -11.00 mediteren, van 11.00 – 13.00 lunch, van 13.00 – 17.00 mediteren, van 17.00 – 18.00 koffie/thee pauze en tenslotte van 18.00 – 21.00 nog anderhalf uur mediteren en anderhalf uur video-les, waarna er nog een half uurtje tijd is voor het beantwoorden van vragen.

Horizontale programmering: iedere dag ziet er precies hetzelfde uit.

Het lijkt ook wel een ‘format’: op alle Vipassana centers wordt exact hetzelfde gedaan en worden exact dezelfde regels gevolgd. En de regels zijn streng. Ik noemde al het zwijgen. Dit wordt het principe van ‘nobele stilte’ ge-noemd.

De maaltijd van 18.00 uur bleek direct het laatste avondmaal te zijn. Er wordt tijdens de 10 daagse cursus uitsluitend ontbijt en lunch geserveerd.

Naast me ging een jongen met een jezus-uiterlijk heel ingewikkeld in lotushouding op de stoel zitten. Op een stoel met arm-leuningen! “Uitslover” dacht ik. Over een dag of 10 ben ik vast veel te ‘zen’ om me over zoiets te ergeren. Ik vroeg me af of ik dat zou trekken, 10 dagen geen avondeten. Het niet praten, wat twee uur later zou ingaan, daar maakte ik me geen zorgen over.

Een paar medecursisten, waaronder de meubelmaker, spendeerden nog zoveel mogelijk van hun spraakwater, zolang het nog kon. Ik begon al naar de stilte te verlangen.Na het eten was er een centrale presentatie waarbij alleen gelu-isterd hoefde te worden. Er was gelukkig geen ‘voorstelrondje’ dus ik had dan ook geen idee wie mijn mede-cursisten, 45 mannen en 45 vrouwen, waren.


Ik maakte me meer zorgen over het hele dagen stilzitten. Ik had al enkele maanden geoefend op een meditatiekussen en het lukte me inmiddels een minuut of 50 stil te blijven zitten. Die avond om 20.00 uur stond de eerste meditatiesessie op het pro-gramma en daarmee begon tevens de nobele stilte. Voor het betreden van de meditatie ruimte werden één voor één de namen opgenoemd. Toen ik aan de beurt was fluisterde de portier ‘G1’. Ik knikte alsof ik het begreep. Bij het betreden van de zaal werd duidelijk dat dit het nummer was van mijn meditatiemat.

In de ruimte waren twee maal 45 matjes van een vierkante meter uitgestald. Rechts voor de vrouwen, links voor de mannen. Op deze postzegel moest ik de komende 10 dagen dagelijks 10 uur stil zitten. Het eerste uur ging, fysiek gezien, niet on-aardig. Het laatste kwartiertje werd wel wat pijnlijk, maar ik hield het een uur vol. Mijn redenatie was dat mijn lichaam aan deze houding zou gaan wennen en dat het daardoor steeds gemakkelijker zou gaan. Om kwart over 9 lag ik al op bed, iets wat mijn lichaam nog niet gewend was. Bijna overtrad ik op dat moment al 1 van de 5 voorschriften. En voordat iemand de verkeerde indruk krijgt: het was aan de snelheid van de mug te danken dat ik het eerste voorschrift niet heb overtreden.

Naast niet praten wordt je geacht ook geen gebaren te maken en alle oogcontact te vermijden. Je moet alleen met jezelf bezig zijn. Daarnaast mogen er geen religieuze activiteiten gedaan worden, je mag niet lezen of schrijven, geen strakke of weinig verhullende kleding dragen en lichamelijk contact is verboden. Nu worden mannen en vrouwen strikt gescheiden dus dat zal niet zo’n probleem zijn. Ik vond dat scheiden van mannen en vrouwen nogal overdreven, maar tijdens de presentatie begreep ik het toch. Onwillekeurig en instinctief checkte ik toch of ‘er nog iets tussen zat’. De andere sekse bleek toch af te leiden.

Aan het eind van de presentatie diende iedereen te beloven de gehele cursus uit te zitten en ‘de vijf voorschriften na te leven’. Ik beloofde me te zullen onthouden van het doden van welk levend wezen dan ook; me te onthouden van stelen, seksuele activiteiten, liegen en alcohol en/of drugs. Dat leek me al-lemaal niet zo problematisch.


De volgende morgen klonk 04.00 uur ‘s morgens de bel voor dag 1. Ik stond op met een jetlag. Voor mij komt 21.00 uur naar bed en 04.00 uur opstaan overeen met vliegen naar India. Een jetlag ben ik normaliter na een dag wel kwijt, dus ook hierover maakte ik me geen zorgen. Tijdens de meditatie bleek mijn theorie dat mijn lichaam eraan zou wennen helaas niet op te gaan. Al na een half uur moest ik gaan verzitten omdat ik de pijn in mijn benen niet meer trok. En dit zou de rest van de dag niet verbeteren. Ondertussen was het de bedoeling mijn ademhaling te observeren, iets wat me nog niet erg goed af ging.

Na vijf ademhalingen geobserveerd te hebben schoten mijn gedachten al weer alle kanten op, om al snel te belanden bij de pijn in mijn benen. ‘Dit is echt niks voor mij’ besloot ik, en het leek me sterk dat ik die 10 dagen zou gaan volmaken.

Nu hadden de vrienden die dit al eerder gedaan hadden me al verteld dat de eerste 3 dagen afzien waren, maar dat het daarna mooi zou worden. Even volhouden nog… Ik ben geen opgever en 3 dagen afzien kan ik wel. Ik was opgelucht toen de video van S.N. Goenka begon om 19.00 uur. Nu mocht ik ‘gewoon’ zitten, met de benen gestrekt. Goenka begreep duidelijk de moeilijkheden van de eerste dag. Hij noemde de geest (of je gedachten) een ontembare furie. ‘Na twee ademhalingen gaat hij er alweer vandoor’. Een zucht van herkenning merkte je in de zaal en ik dacht ‘hmmm, dan valt het bij mij nog mee: ik haal zelfs 5 ademhalingen’. Bij de afsluitende meditatie van een half uur lukte het me opeens een kwartier lang mijn ademhaling te observeren, zonder dat ik afdwaalde. Dat gaf de meditatieburger moed en niet ontevreden viel ik in slaap.

Ook op dag 2 was geen sprake van minder fysieke pijn. Sterker nog: de interval-len dat ik het uithield werden alleen maar korter. Ik besloot van de ‘kussen-methode’ op de ‘bankjes-methode’ over te stap-pen. Dit leek wat beter te gaan en ook het mediteren lukte iets beter.

Op dag twee moest de ademhaling tot op het subtielste detail geobserveerd worden. Hoe de inkomende lucht iets kouder was dan de uitgaande lucht. Hoe de lucht de wanden van je neus raakte. Hoe je neus-vleugels subtiel naar binnen en buiten bewogen bij elke ademhaling. Het was me nooit eerder opgevallen, maar nu wel. Door het observeren hiervan wordt de geest aangescherpt.


De volgende morgen klonk 04.00 uur ‘s morgens de bel voor dag 1. Ik stond op met een jetlag. Voor mij komt 21.00 uur naar bed en 04.00 uur opstaan overeen met vliegen naar India. Een jetlag ben ik normaliter na een dag wel kwijt, dus ook hierover maakte ik me geen zorgen. Tijdens de meditatie bleek mijn theorie dat mijn lichaam eraan zou wennen helaas niet op te gaan. Al na een half uur moest ik gaan verzitten omdat ik de pijn in mijn benen niet meer trok. En dit zou de rest van de dag niet verbeteren. Ondertussen was het de bedoeling mijn ademhaling te observeren, iets wat me nog niet erg goed af ging.

Na vijf ademhalingen geobserveerd te hebben schoten mijn gedachten al weer alle kanten op, om al snel te belanden bij de pijn in mijn benen. ‘Dit is echt niks voor mij’ besloot ik, en het leek me sterk dat ik die 10 dagen zou gaan volmaken.

Nu hadden de vrienden die dit al eerder gedaan hadden me al verteld dat de eerste 3 dagen afzien waren, maar dat het daarna mooi zou worden. Even volhouden nog… Ik ben geen opgever en 3 dagen afzien kan ik wel. Ik was opgelucht toen de video van S.N. Goenka begon om 19.00 uur. Nu mocht ik ‘gewoon’ zitten, met de benen gestrekt. Goenka begreep duidelijk de moeilijkheden van de eerste dag. Hij noemde de geest (of je gedachten) een ontembare furie. ‘Na twee ademhalingen gaat hij er alweer vandoor’. Een zucht van herkenning merkte je in de zaal en ik dacht ‘hmmm, dan valt het bij mij nog mee: ik haal zelfs 5 ademhalingen’. Bij de afsluitende meditatie van een half uur lukte het me opeens een kwartier lang mijn ademhaling te observeren, zonder dat ik afdwaalde. Dat gaf de meditatieburger moed en niet ontevreden viel ik in slaap.

Alles leuk en aardig, maar ik zag het nut er nog niet erg van in, en ik nam me voor dat ik echt geen 10 dagen lang deze ellende zou volhouden.

‘s Avonds bij de video les bleek Goenka gedachten te kunnen lezen. In elk geval voelde hij feilloos aan hoe de cursisten zich na dag twee voelen. ‘Frustrerend, dag twee ging slechts een klein beetje beter dan dag één’. Dag twee bleek één van de dagen waarop veel mensen afhaken. Maar Goenka belooft een gelukkig(er) leven voor iedereen die het volhoudt. Nu was ik al tamelijk gelukkig (ik gaf mijzelf een 9 op de geluk schaal eerder dit jaar), en vooralsnog scoorden deze eerste twee dagen niet hoog. >>>>


>>>>Toch zorgt de video voor voldoende nieuwsgierigheid en motivatie om in elk geval nog een dag te blijven. Even na 21.00 uur val ik als een blok in slaap. Nooit geweten dat niets doen zo vermoeiend kon zijn.

Ook het vroege opstaan op dag 3 leverde geen enkel probleem op. Het mediteren was fysiek nog steeds lastig, maar de concentratie ging steeds beter. Het aandachtsgebied voor de observatie werd verkleind tot het gebied rond de neusvleugels en onder de neus, op de bovenlip. Op deze dag moesten we proberen ‘sensations’, of ‘gewaarwordingen’ waar te ne-men. ‘Sensations’ kunnen zijn koud, warm, droog, vochtig, jeuk, trillen, pijn, pulseren, stijf, etc. etc. De eerste uren nam ik nog niets waar. Waar is die kriebel aan m’n neus als je hem nodig heb? Maar opeens merkte ik dat ik mijn hart voelde kloppen onder mijn neus. En even later leken mijn neus-vleugels stijf te worden.

En weer even later leek mijn neus wel te ‘golven’. Ondertussen hield ik het nog steeds niet langer dan een kwartier uit zonder van positie te veranderen en ik wis-selde tussen kussen- en bankjes-methode. Gelukkig was ik niet de enige. Ik zag vrijwel iedereen worstelen. Er was een grote voorraad kussens en bankjes be-schikbaar die als hulpmiddel gebruikt konden worden. Op de derde dag was alles inmiddels in gebruik genomen door cursisten die van alles probeerden om de pijn te verzachten.

Precies in het midden torende de meubelmaker boven iedereen uit. Hij had een complete troon gebouwd van kussens en bankjes. De meubelmaker bleef in elk geval dicht bij zijn leest.Het hielp hem overigens niet veel, want ik hoorde hem zeer frequent van positie wisselen.

Op een bepaald moment donderde zijn hele bouwwerk in elkaar.‘Pak gewoon een stoel’ dacht ik.

Want als je het zitten echt niet volhoudt kun je ook ‘overstappen’ naar een stoel. Dat mediteert minder goed, dus naar dat redmiddel wilde ik niet grijpen. Drie mannelijke cursisten zijn opeen stoel overgestapt en twaalf vrouwelijke. Dit meld ik maar even om de mythe te ont-krachten dat vrouwen beter pijn kunnen verdragen… De jongen naast me heeft het net zo moeilijk als ik en moet ook elk kwartier de benen strekken. Ik maak er een sport van dit niet eerder dan hij te doen. Vast niet de bedoeling van Vipas-sana. De man voor me zit de hele dag doodstil en ik ben jaloers. Ik zie pas vandaag, na 3 dagen dat dit mijn kamergenoot Chris is.


‘s Avonds legde Goenka in de video les uit dat het lichaam niet uit vaste materie bestaat, maar uit deeltjes die bewegen. Dat was geen nieuws voor me. Wel nieuw voor me was dat de sensations die ik inmiddels kon waarnemen door deze bewegende deeltjes veroorzaakt werden. Het doel is alle sensations alleen maar te ob-serveren (Vipassana betekent letterlijk ‘de dingen zien zoals ze zijn’) en daarbij ‘gelijkmoedig’ te blijven. Gelijkmoedigheid (‘equanimous’) is vanaf dat moment het keyword. Door alle sensations, prettig of onprettig, gelijkmoedig te observeren, ‘train’ je jouw lichaam en geest om ook op gebeurtenissen in het dagelijks leven gelijkmoedig te reageren.

We zijn gewend om op gebeurtenissen te reageren, waarbij prettige gebeurtenissen resulteren in verlangen, en onprettige gebeurtenissen in aversie. Op de laatste reageren we vaak met irritatie of boosheid. We voelen ons gekwetst en gaan reageren. Misschien wel met het doel de ander ook te kwetsen. Hierdoor maken we de zaken vaak nog erger.

Door Vipassana toe te passen zullen situaties waardoor ik normaliter boos zou worden, me gekwetst zou voelen of gewoon licht geïrriteerd zou raken, in de toekomst mind-er impact hebben.

Op dat moment kon ik me nog niet voor-stellen dat het zo eenvoudig zou zijn.

Op dag 5 blijven we het lichaam steeds van top tot teen scannen. Een ‘total body scan’ duurde bij mij ongeveer een kwartiertje en daardoor kon ik redelijk inschatten wanneer een sessie over was.

Op een gegeven moment voelde ik overal wel ‘iets’. De buik bleef het heftigst reageren, daar zat blijkbaar ‘van alles’. Toen werd er vriendelijk maar dringend verzocht tijdens de sessies van een uur, gedurende het gehele uur stil te blijven zitten. Dus niet meer elk kwartier even van houding wisselen, of de benen strekken. Na een half uur uur gingen de benen serieus pijn doen en tegen het einde was het gewoonweg niet meer uit te houden.

‘Zingen, gast, zingen!’ dacht ik.

Het einde van iedere sessie werd namelijk ingeleid door het ‘chanten’ van Goenka. Een soort zingen. Echt mooi was het niet maar zeer welkom. Ik kwam dag 5 (let-terlijk) met pijn en moeite door en aan het einde had ik wederom een serieus motivatie probleem. We waren inmiddels precies halverwege.

Deze eerste 3 dagen waren dan ook nog geen Vipassana maar Anapana, en die zijn een voorwaarde om aan Vipassana te kunnen beginnen. Dit was de eerste dag dat ik niet over ‘stoppen’ dacht. Ik was benieuwd naar Vipassana en dat zou ik de dag erna leren.

In de morgen van dag 4 praktiseerden we nog steeds Anapana. Het aandachtsgebied werd nog verder verkleind en de G-spot van de Anapana meditatie bleek het kleine driehoekje onder de neus te zijn. ‘s Middags maakten we dan eindelijk de overgang van Anapana naar Vipassana. Waar Anapana zich uiteindelijk beperkte tot dat plekje onder mijn neus, het aan-dachtsgebied van Vipassana werd verlegd naar…. heel het lichaam! Bij Vipassana dient men de sensations op elk plekje van het lichaam, van top tot teen waar te nemen. We begonnen op de kruin… ik nam niks waar… vervolgens via de schedel naar het gezicht… ik voelde nog niks… de neus… ja die ‘deed het’ al langer en ook nu voelde ik die bewegen. Ik ‘scande’ mijn rechterarm, linkerarm en bij beide nam ik niks waar. Dan via mijn hals, borst, buik en – wow, wat was dat! - . Mijn buik draaide en kolkte en ik kreeg bijna geen lucht. Dat was met recht een ‘sensation’! Vervolgens de benen. Die sensation was gratis: die heet PIJN! Bovenbenen, knieën, ik voelde ze continu. Toch stoorde de pijn me inmiddels minder. Zo lang ik gewoon elk kwartier even ging verzitten hield ik het wel uit. En ook het feit dat mediteren goed gaat ging hielp hierbij. Vergelijk het met ski-les. Als je de beste in de klas bent voel je geen kou. Lukt het daarentegen voor geen meter, dan heb je het koud en misschien zelfs hoogtevrees.


Op dat moment kon ik me nog niet voor-stellen dat het zo eenvoudig zou zijn.

Op dag 5 blijven we het lichaam steeds van top tot teen scannen. Een ‘total body scan’ duurde bij mij ongeveer een kwartiertje en daardoor kon ik redelijk inschatten wanneer een sessie over was.

Op een gegeven moment voelde ik overal wel ‘iets’. De buik bleef het heftigst reageren, daar zat blijkbaar ‘van alles’. Toen werd er vriendelijk maar dringend verzocht tijdens de sessies van een uur, gedurende het gehele uur stil te blijven zitten. Dus niet meer elk kwartier even van houding wisselen, of de benen strekken. Na een half uur uur gingen de benen serieus pijn doen en tegen het einde was het gewoonweg niet meer uit te houden.

‘Zingen, gast, zingen!’ dacht ik.

Het einde van iedere sessie werd namelijk ingeleid door het ‘chanten’ van Goenka. Een soort zingen. Echt mooi was het niet maar zeer welkom. Ik kwam dag 5 (let-terlijk) met pijn en moeite door en aan het einde had ik wederom een serieus motivatie probleem. We waren inmiddels precies halverwege.

De 5 afgelopen dagen leken wel 2 weken te hebben geduurd. En nu zou ik nogmaals zo’n periode, dag in dag uit een beetje mijn lichaam moeten gaan zitten scannen? Met al die pijn?

Ik moest er niet aan denken en ik dacht erover de volgende ochtend misschien wel eens de brui aan te geven. En ik was niet de enige: kamergenoot Chris bleek die dag opeens te zijn vertrokken. En ik dacht dat hij het zo gemakkelijk deed en was zelfs jaloers op zijn stilzitten.

Die avond bleek Goenka opnieuw feilloos aan te voelen wat wij als cursisten voelden. Het ging over ‘misery’, ellende. Ellende die veroorzaakt wordt door verlangen en aversie. Ellende die Vipassana allemaal zou gaan oplossen. Maar Goenka realiseerde zich dat voor ons die dag de ellende steeds na een half uurtje mediteren begon, en na 3 kwartier ondraaglijk werd. Dag 5 bleek inderdaad een breekpunt.

Deze eerste 3 dagen waren dan ook nog geen Vipassana maar Anapana, en die zijn een voorwaarde om aan Vipassana te kunnen beginnen. Dit was de eerste dag dat ik niet over ‘stoppen’ dacht. Ik was benieuwd naar Vipassana en dat zou ik de dag erna leren.

In de morgen van dag 4 praktiseerden we nog steeds Anapana. Het aandachtsgebied werd nog verder verkleind en de G-spot van de Anapana meditatie bleek het kleine driehoekje onder de neus te zijn. ‘s Middags maakten we dan eindelijk de overgang van Anapana naar Vipassana. Waar Anapana zich uiteindelijk beperkte tot dat plekje onder mijn neus, het aan-dachtsgebied van Vipassana werd verlegd naar…. heel het lichaam! Bij Vipassana dient men de sensations op elk plekje van het lichaam, van top tot teen waar te nemen. We begonnen op de kruin… ik nam niks waar… vervolgens via de schedel naar het gezicht… ik voelde nog niks… de neus… ja die ‘deed het’ al langer en ook nu voelde ik die bewegen. Ik ‘scande’ mijn rechterarm, linkerarm en bij beide nam ik niks waar. Dan via mijn hals, borst, buik en – wow, wat was dat! - . Mijn buik draaide en kolkte en ik kreeg bijna geen lucht. Dat was met recht een ‘sensation’! Vervolgens de benen. Die sensation was gratis: die heet PIJN! Bovenbenen, knieën, ik voelde ze continu. Toch stoorde de pijn me inmiddels minder. Zo lang ik gewoon elk kwartier even ging verzitten hield ik het wel uit. En ook het feit dat mediteren goed gaat ging hielp hierbij. Vergelijk het met ski-les. Als je de beste in de klas bent voel je geen kou. Lukt het daarentegen voor geen meter, dan heb je het koud en misschien zelfs hoogtevrees.


Ook na deze dag houden veel cursisten het voor gezien. De videolessen van Goenka zorgden bij mij steeds voor een motivatie boost, precies op het goede moment. Ze zijn leerzaam, maar Goenka brengt zijn wijsheid ook nog eens met heel veel humor. En de videolessen voorkwamen dat ik tien dagen niet geleefd zou hebben (in het kader van ‘een dag niet gelachen, is….’). De pijn van het zitten bleek ook een functie te hebben. Als iemand je kwetst doet dit ook pijn en reageren we. We willen bereiken dat we niet gaan reageren en daardoor ook minder snel gekwetst zullen worden. Dat we daar als het ware immuun voor gaan worden.

De pijn van het zitten zijn sensations die we daarom met gelijkmoedigheid moeten observeren. Hiermee leren we ons lichaam en onze geest om te gaan met pijn, met kwetsen. En door de pijn alleen maar te observeren zou deze te verdragen zijn. Zou het echt zo eenvoudig zijn?

Op dag 6 probeerde ik hetgeen ik hiervoor beschreef toe te passen. Gewoon de pijn observeren. Nadat ik mijn focus van het pijnlijke been ver-legde werden deze minder heftig. Het is niet dat ik niks meer voelde, maar het lukte me inderdaad met minder pijn en moeite het uur vol te houden. Die middag begon Goenka op een bepaald moment met chanten terwijl ik nog niet eens zat te wachten op zijn stem.

Dat het zo eenvoudig was de pijn te verdragen! Hadden we die les niet op dag 1 kunnen krijgen? De motiva-tie kreeg weer een boost en er mee stoppen speelde niet meer door mijn hoofd. Ik zou hier een succes van maken, iets wat Goenka ook steeds voorspiegelde; ‘work patiently, work dilligently, you are bound to be suc-cessfull, bound to be successfull’ klonk het meerdere malen per dag.

De zevende dag borduurde voort op het blijven toepassen van dezelfde techniek. Deze dag scanden we van top tot, maar ook van teen tot top. En we leren de benen en armen simul-taan te scannen. Variaties op het-zelfde thema dus, maar het ging me goed af. De buik gaf nog steeds de heftigste sensations, maar wel iets minder dan de dag ervoor. Goenka heeft ons geleerd dat dit de opgesla-gen ‘sankaras’ zijn die aan de opperv-lakte komen.

Sankaras zijn in je lichaam opgesla-gen reacties op gebeurtenissen die ‘iets’ met je doen, zowel in positieve als in negatieve zin. Deze komen door de Vipassana meditaties naar boven en ‘lossen op’ (waarna er weer nieuwe boven zullen komen). Wat het precies was weet ik niet, maar bij mij lag er blijkbaar ‘iets’ in mijn buik opgeslagen wat tijdens het mediteren naar boven kwam.


Haverwege dag 8 voelde ik me plotseling erg neerslachtig en had als niet eerder daarvoor zin om te vertrekken. Mijn verstand zei me echter dat dit nergens op sloeg: opgeven met de finish in zicht, en ik deed dit dan ook niet. Maar ik had echt totaal geen zin meer en voelde me enorm depressief. Wel merkte ik die middag dat de sensations bij mijn buik veel minder werden en bijna even subtiel als op de rest van mijnlichaam.

Twee uur later voelde ik me beter en vrolijker dan dat ik me de hele week tot dan toe gevoeld had. Volgens de leraar was dit heel gebruikelijk. Bij het naar de oppervlakte laten komen van de ‘sankaras’ komt er ‘oud zeer’ boven, wat dus snel weer verdwijnt. Onvoorstelbaar hoe snel dit ‘oplost’. Of het oude boosheid, verdriet of gekwetstheid was die als sankaras in mij opgeslagen waren weet ik niet, maar het was naar boven gekomen en opgelost. Ik zal er niet als enige last van gehad hebben want gedurende de week barstten er meerdere malen (vrouwelijke) cursisten in huilen uit tijdens het mediteren. En op deze dag verliet een andere cursist alsnog de cursus…

Ook aan de binnenkant van mijn buik ble-ken er nog flinke sensations te zitten. Door te blijven mediteren ontdoe je je op deze manier van ‘onzuiverheden’. Die avond stelde Goenka nog wel even de verwachtingen naar beneden bij. Van de 10 situaties of gebeurtenissen waar ik normaliter geïrriteerd op zou reageren, zal ik nog 9 keer hetzelfde reageren. Maar, 9 keer zal 8 keer worden, 5 keer worden, etc. Ik laat me verrassen…

Op dag 10 mochten we eindeli-jk weer praten, vanaf 10 uur ‘s morgens. De meubelmaker hield vanaf dat tijdstip niet meer op, en ook anderen hadden duidelijk naar dit moment ver-langd. Bij mij viel dat nog wel mee en besloot zelfs eerst nog een uurtje door te mediteren.

De opgewektheid hield ook op dag 9 aan. Goenka gaf aan dat dit de laatste dag was dat er serieus gewerkt kan worden. Immers, op dag 10 mag er weer gesproken worden en dan kan er niet meer echt serieus gemediteerd worden, aldus Goenka.

Ik was zo fanatiek dat ik zelfs in de pauze na de lunch door mediteerde. Geen tijd te verliezen. Inmiddels wist ik het lichaam te scannen met een ‘free-flow’ waarbij je snel van top tot teen in één keer het lichaam scant, zonder bij elk lichaamsdeel afzonderlijk stil te staan.

Tevens leerden we, naast het scannen van de oppervlakte van het lichaam, ook op de binnenkant van het lichaam te focussen.


Daarna deed ook ik mee aan de babbelbox. Ik was met name nieuwsgierig naar de ervaringen van cursisten die al meerdere keren Vipassana gedaan hadden. Want ook al ervoer ik inmid-dels de positieve krachten van Vipassana: ik kon me niet voor-stellen dit ooit nog een keer te doen. Voor sommigen bleek Vipassana hun redding.

Mensen met serieuze agressie problemen, drugs problemen of terugkerende depressies, hadden deze issues door Vipassana weten op te lossen. De meeste cursisten kwamen echter – net als ik – niet om een specifiek probleem op te lossen, maar om zich er beter door te voelen. En dat was absoluut zo. Ik voelde me uitstekend die dag en zo te merken alle andere cursisten ook. De sfeer werd zelfs wat uitbundig. Ik stelde voor die avond een bonte avond te houden, maar die grap werd niet door iedereen begrepen. Het blijft een serieus ge-beuren natuurlijk.

De volgende morgen werd ik opgehaald door mijn vriendin. Ik had haar niet eerder zo gemist en was blij samen naar huis te rijden. Was ik na 10 dagen helemaal zen? Dat niet. Eerlijk gezegd had ik me toch af en toe kunnen ergeren. Aan die gast die zo traag was, dat het wel leek of hij in slow motion zijn eten stond op te scheppen. Ik zorgde er altijd voor niet achter hem in de rij te staan. Of aan die kerel die altijd met zijn armen gekruist op zijn rug liep. Altijd! Het zou me niet ver-bazen als hij zelfs zo sliep. Dat doe je toch niet? Je armen horen langs je lichaam. Desnoods je handen in de zakken, maar niet op je rug! En aan die ouwe die te pas en te onpas scheten liet. Weliswaar buiten, maar toch. Ik noem dat geen nobele stilte. Maar ik voelde me prima en heel relaxed.

We besloten nog even te gaan tanken in België. Het was zondagochtend vroeg en rustig bij het tankstation. Precies bij de pomp die ik moet hebben stond echter een auto. De bestuurder was aan het afrekenen, maar bleef gezellig staan te kletsen bij de kassa. Even dacht ik ‘schiet even op!’ maar was me daar direct bewust van. En van de onzin om me daar over druk te maken: ik had niet eens haast. Toen ze eindelijk bij de auto terug kwam lachte ik naar haar. “Op één van de 10 situaties heb ik alvast anders gerea-geerd” dacht ik. Over volgende 9 mag ik me gewoon opwinden .


Inmiddels is het twee weken later. Ik merk nog steeds dat ik rustiger reageer op situ-aties. Dat ik me bewuster ben van mijn emoties, wanneer er situaties zijn waaraan ik me stoor. Ik mediteer nog dagelijks en dit gaat me ook nog steeds goed af. Toen Chantal me een poosje terug vroeg een stukje te sschrijven voor het thema ‘kwetsbaarheid’ vond ik het lastig iets te bedenken. Ik voelde mezelf niet erg kwetsbaar. Maar inmiddels weet ik wel dat ik snel geirriteerd kon raken, boos worden door bepaalde gebeurtenissen of door iets wat iemand tegen me zei.

Tijdens Vipassana realiseerde ik me opeens: op zo’n moment wordt ik dus wel degelijk gek-wetst. In elk geval geraakt en ik raak er van van slag.

Ik reageer op een manier waardoor het niet beter wordt. Vipassana heeft me op een heel praktische manier ‘getraind’ minder snel gekwetst, geirriteerd, boos of verdrietig te worden. En dat is zeer waardevol. Ik weet nog steeds niet wat voor sankaras er nu door het mediteren aan de oppervlakte gekomen zijn en opgelost zijn. Maar dat doet er niet toe. Dat is ook het mooie van Vipassana.


Als je meer wilt weten over de Vipassana cursus-sen: kijk op

http://www.paj-jota.dhamma.org

Ook de hiervoor genoemde film ‘The Dhamma Brothers’ en de documentaire ‘Do-ing time, doing Vipassana’ zijn de moeite waard. Beide zijn op in-ternet terug te vinden

Of je nu issues hebt die voorkomen uit een slechte jeugd, of doordat je vroeger gepest bent, of verwaarloosd bent door je ouders, of misschien zelfs uit een vorig leven, dat doet er niet toe. Door het toepassen van een betrekkelijk eenvoudige techniek kun je deze gewoon oplossen. Want Vipassana is voornamelijk een training in techniek.

Er is niets zweverigs of religieus aan. Sterker; men benadrukt continu dat dit niets met religie te maken heeft en religieuze handelingen zijn dan ook uit den boze tijdens de training. De techniek werkt, of je nu Christen, Moslim, Jood of Hindoe bent. Er worden zelfs executive cursussen gegeven (Goenka is zelf ook voormalig zakenman).

Voor het geld hoef je het in elk geval niet te laten: je hoeft niets te betalen voor de Vipassana cursus. Zelfs niet voor het ver-blijf of het eten. Eten wat overigens vegetarisch, lekker en uitstekend verzorgd is. Wel word je gevraagd een donatie te doen, zodat je iemand anders ook weer de kans geeft Vipassana te doen. Een heel mooi systeem, wat goed werkt, want de donaties dekken de kosten ruim.

Dus investeer die 10 dagen in jezelf en maak jezelf minder kwetsbaar. Je zult er geen spijt van hebben. .


Meer lezen van Sjaak? Bezoek zijn website sjakiez.wordpress.com

http://www.pajjota.dhamma.org

http://www.pajjota.dhamma.org

http://sjakiez.wordpress.com/


Introductiesessie

Life bewtween lives


Krachtlevens

Innerlijk kindwerk







#56 Fashionblog | Ellen Venema #58 Kwetsbaar | Peter Waterschoot #68 Alles van waarde is weerloos | Coen Vermeeren #76 Op zoek naar werk | Divers #84 Tussen vrees en waarheid | Chantal van den Berg

Life Style

Foto door Canol Zeren http://instagram.com/canolz

http://instagram.com/canolz

Wie staat er niet vaak ‘s ochtends voor de kast en bedenkt zich, wat moet en wil ik aantrekken? Maar vraag je jezelf dan ook ‘bewust’ af: hoe voel ik mij vandaag en/of wat wil ik uitstralen? Wat je uitstraalt heeft namelijk te maken met een combinatie van hoe is je stemming, hoe wil ik vandaag overkomen, wat is mijn doel van de dag is en hoe wil ik mij voelen!

We hebben dan ook niet altijd door wat voor boodschap we afgeven met de kleuren en kleding die we dragen. Kleur gaat gepaard met emoties, maar ook een fysiek gevoel. Heb je niet eens voor een groep gestaan en het gevoel gehad dat de mensen je niet serieus namen, zelfs een beetje de overhand kregen ipv dat jij de leiding had? Dit kan onder andere komen doordat je bijvoorbeeld te zachte kleuren droeg, te zachte stoffen of vormen voor jouw uitstraling op dat moment. Of je kunt juist het tegenovergestelde creëren, dat mensen niet op je af durven te stap-pen, je afstand uitstraalt. Dit alles heeft te maken met de combinatie van jouw uitstraling, karakter en kleuren.

Laat ik je een paar voorbeelden geven;Rood is opvallend, extravert en een assertieve kleur. Voel jij jezelf die dag ook stevig in je schoenen staan en moet je voor een groep gaan spreken dan is dit een goede keuze.

Fashionblog: Mode en kwetsbaarheid

Choicez | Fashionblog| Door | Ellen Venema

https://www.facebook.com/EV.Styling.amsterdam?fref=ts

Wanneer je een huidskleur draagt ben je juist weer erg toegankelijk maar ook meer op de achtergrond. Deze kleur kan je dra-gen wanneer je even een dag ‘onzichtbaar’ wilt zijn. Je huidskleur raad ik dan ook niet aan als je jezelf moet presenteren voor een groep.

Paars: Paars wordt geassocieerd met het onbewuste, met in-tuïtie en zelfkennis. Paars is mysterieus en spiritueel. Paars is daarentegen niet gemakkelijk voor kledingstukken, dit omdat het om een krachtige persoonlijkheid van de drager vraagt.

Zo hebben alle kleuren emoties en boodschappen. Dit samen met kleding stoffen en vormen geeft iedereen boodschappen af. Een ding is zeker; kleur en stijl is een heel krachtig en een heel boeiend com-municatiemiddel! Succes dames en vergeet vooral niet, straal zowel van bin-nen als van buiten!EllenVenemaStyling

Fashionblog: Mode en kwetsbaarheid

Choicez | Fashionblog| Door | Ellen Venema

Een wandelaar. Een niet-perfect asfaltbaantje: België. Mooie Belle epoque vil-la’s met witte muren en rode dakpannen. Een warme augustusdag

Kwets-baar

Choicez | Artikel | Door | Peter Waterschoot

De wandelaar ben ikzelf. Mijn vroegere wandelterritorium in Oostende en omgeving heb ik in-geruild voor een voor mij spik-splinternieuw panorama van Duinen en Noordzeestrand, van laagbouw en levenskwaliteit, van onbereikbare villa’s en klasse, en van mensen: Duitsers en Oosten-rijkers en Nederlanders, boeken-lezende en sudokuoplossende, die laatste, geen kathedraal-beplas-sende.

De Haan is waar tegenwoordig mijn dagelijkse meditatieve- een groot woord voor een klein gebeuren- wandelingen doorgaan. Mijmerend en switchend tus-sen staten van voortdurend non-duaal bewustzijn en neutraal observeren, en staten waarbij ik het geobserveerde bin-nenlaat en het met graagte ga beoordelen en/of er een mooie mening over ga vormen. Wat had je gedacht?

Ik bevind me in De Haan, daar waar het gemiddelde inkomen van de inwoners, ik tel er voor het gemak de niet-perma-nente-residenten even bij, hoger ligt dan in je gemiddelde Belgische badplaats. Hoewel dat gemiddelde recent een flinke deuk te verwerken heeft gekregen sinds mijn eigen bescheiden migratie. Van Oostende naar De Haan: elfduizend meter. In vogelvlucht.

Choicez | Artikel | Door | Peter waterschoot

Mijn staat van oordelen, die de laatste tijd weer meer en meer de overhand neemt, wordt vandaag plotsklaps onderbroken door een luid panisch kermen en grommen af-gewisseld met een hoog dierlijk keelgeluid dat een ogenschijnlijk oprechte doodsangst met zich meevoert. De oorzaak van het gebeuren speelt zich een tiental meter voor mij af. Op het voetpad bevinden zich een oude dame in een rolstoel met een op het eerste zicht nog oudere man met zijn handen op de handvaten alsof hij de rolstoel voorwaarts wenst, maar door iets gehinderd wordt. Ik zie plots de rolstoel haperend nog enkele centimeters verder hobbelen en hoor tegelijkertijd hoe de dierlijke geluiden overgaan in een permanente agressieve grom en op dat moment begint de oude dame op haar beurt verschrikte piepgeluiden te produceren. En dat is het mo-ment dat ik in actie kom. Jaja, redelijk laat, ik weet het. Vergeef me.

Twee à drie looppassen verder neem ik met mijn eigen ogen de oorzaak van dit koppel hun ellende waar. Ik ga er vanuit dat ze reeds jaren een koppel vormen omdat het besje ongegeneerd de meest grove verwijten naar haar partner ’s hoofd gooit. De verwijten waren in de Franse taal en meteen een gedegen excuus om ze hier niet te hoeven herhalen. Tussen de verwijten door herhaalde de vrouw enkele malen, ‘doe toch iets, Henri, doe toch iets’, maar dan eveneens in het Frans, en met angst in de stem weliswaar, want het gegrom was er nog steeds niet op verminderd, maar daar kom ik zo dadelijk op terug want de oor-zaak van dit alles is zo hallucinant dat hiervoor echt een nieuwe alinea moèt begonnen worden.

Met het zachte, kwetsbare deel van de keel naar boven gericht, en met diezelfde keel door een vuurrode halsband voor meer dan de helft dichtgesnoerd kronkelt een donker-bruine herdershond op de straats-tenen. Halvelings op zijn zijde. De ogen met veel zichtbaar wit, wijd open en met angst erin, en kwets-baarheid. Vooral. Kwetsbaarheid. Niet beseffend dat hij zichzelf bij iedere beweging iets dichter bij de verstikkingsdood brengt. De leiband van het dier was meegedraaid met het wieldopje van het bespaakte wiel van de niet zo moderne rol-stoel. Ik schatte de verrijdbare stoel zowat even oud als de om-liggende villa’s.


De hond lijkt nog uitsluitend door de neus te ademen want ik zie met zeer korte tus-senpozen luchtbelletjes uit de pikzwarte wijd opengesperde neusgaten spatten en om de haverklap probeert het stikkende dier nog een zwakke grom, als een Japanse Samoerai die verdrinkend in drijfzand wil uithalen met een karatetrap. En ik word doordrongen en overspoeld met mededogen. In de eerste plaats voor het dier, natuurlijk, en in de laatste plaats voor het nog steeds scheldende en snikkende dametje. Oordelen, hoe makkelijk!

De oude man bevind zich ergens in het midden, op schalen van mededogen wel-teverstaan. Vijf op tien. Eenheid van mededogen: Moeder Theresa. Zoals in Richter, maar dan zonder aardbevingen. Vijf Moeder Theresa voor de man, eentje voor de vrouw en tien Moeder Theresa voor de hond. Ik stapte op de man toe en merkte dat hij trilde. En er liep een straaltje speeksel uit zijn linker mondhoek. Hij leek me niet op te merken, ook niet toen ik zacht mijn hand op zijn rechterhand plaatste.


Met zachte stem vroeg ik: ‘Je peut?’ en probeerde hem duidelijk te maken dat ik wou dat hij de rolstoel losliet. Geen reac-tie. Of ja, toch, maar dan van zijn gade, zij stopte met schelden, probeerde zich om te draaien, maar kon me naast haar partner, aan de achterzijde van haar voertuig niet waarnemen en dus vroeg ze: ‘wie is daar?’ jawel, u raadt het; in het Frans. Maar ik negeerde haar.

Mijn prioriteit lag bij de hond, en dus legde ik nu beide handen op de man zijn armen en voelde hoe de oude man stond te shaken van jewelste, zich van geen kwaad bewust, apathisch en in shock, en nog steeds een voorwaartse druk op de rolstoel uitoefenend alsof hij de diepe wens bezat om vanaf morgen voor één schepsel mind-er te hoeven zorgen.

Zonder nogmaals te vragen ‘of ik mocht’ klemde ik mijn vingers rond smans polsen en rukte zijn zwetende vingers, niet gewelddadig maar evengoed krachtdadig, van de gladde zwarte handvaten. Met een verbaasde trek op zijn gelaat strompelde de man enkele passen achterwaarts en ik was hem dankbaar hiervoor. Want dat was de richting die we uit moesten vandaag, om vooruit te geraken, tenminste: achter-uit.



Zonder aarzelen nam ik de rolstoel beet, maar niet via de bezwete handvaten, aan de lederen zitting van het oudje, en trok het gevaarte achteruit, ondertussen met één oog de rode leiband en het dier in het oog houdend. Na drie meter terug in tijd en afstand stond het dier moedig op de vier poten en met een gierend geluid zuurstof in de longen te happen. Het lukte. En van blijdschap trok hij manhaftig zijn bovenlip zo hoog als hij kon en gromde kwaadaardig naar bemoste stoeptegels.

Er kwam geen reactie, en ik wist dat alles weer goed was en dat het dier vanavond gezellig samen met zijn baasjes voor TV mocht liggen, om gehypnotiseerd te worden, en te vergeten dat één van zijn verre afstammelingen een volbloed wolf was geweest.Ik draai me naar de oude man toe en merk dat die aarzelend een pas in mijn richting zet. Hij steekt zijn hand uit en ik schud ze. We zeggen niets en de vrouw vraagt opnieuw: ‘wie is daar?’ maar met rust in haar stem deze keer, en haar man antwoord: ‘personne, ma petite, per-sonne.’

De man plaatst zijn handen waar ze volgens hem thuishoren, op de zwarte handvaten, en kijkt me opnieuw aan. Hij glimlacht naar me en ik merk een eenzame traan die aan zijn rechterooghoek ontsnapt. De traan begint aan wat op het eerste gezicht een onoverkomelijk hin-dernissenparcours van rimpels en kloven lijkt, maar ze haalt heelhuids de rand waar zijn magere gelaat met een rechte hoek overgaat naar een benige nek. De traan besluit om geen risico’s te nemen en duikt de diepte in, richting stoeptegels, maar ik zie ze nooit neerstorten want een warme vochtige spons die tegen mijn rechterhandpalm wordt geduwd doet me opzij kijken zowat een fractie voor de impact. De spons blijkt een ruwe hondentong te zijn. De hond en ik kijken elkaar in de ogen en ik lees dankbaarheid vervlochten met een eeuwig vleugje kwetsbaarheid..

Meer lezen van Peter? Bezoek zijn website peterwaterschoot.wordpress.com

http://peterwaterschoot.wordpress.com/


Introductiesessie

Life bewtween lives


Krachtlevens

Innerlijk kindwerk







CHOICEZ | Artikel | Tweeduizendtwaalf | Door | Coen Vermeeren

CHOICEZ | Artikel | Tweeduizendtwaalf | Door | Coen VermeerenCHOICEZ | Artikel | Tweeduizendtwaalf | Door | Coen Vermeeren

lles van waarde is weerloos

Alles van waarde is weerloos.

Met deze tekst van Lucebert bevestigen we op de meest Darwinistische wijze de angst die we voelen bij alles wat we mooi en waardevol vinden. Om die re-den - en Nederlanders zijn Olympisch kampioen op dit terrein - verzekeren we ons bijvoorbeeld een slag in de rondte.

Ons huidige paradigma houdt ons in de greep van de angst om kwetsbaar te zijn. We worden immers geboren als hulpeloze larf in een uiterst vijandige wereld. Jaren zijn we - zo kwetsbaar als we zijn - overgeleverd aan ouders en opvoeders voor we in staat zijn om voor ons zelf op te komen.

De mens als slecht ontwerp van de natuur. Waarom lopen we niet meteen - als een gazelle - achter de kudde aan, op de vlucht voor de alom vertegen-woordigde belagers? Waarom liggen we eerst jaren op onze rug om vervolgens een groot deel van de jaren daarna op onze knieën door te brengen? Waar we aan bijvoorbeeld de baas, de bank en de belastingdienst zijn overgeleverd. Nee, dat leven hier is geen pretje.

Van jongsaf aan wordt ons daarom geleerd om niet in situaties te komen waarin we kwetsbaar zijn. Zwakheid en emoties zijn immers slecht. Sterk moet je zijn want alleen de sterksten zullen overleven. Dat overleven op zichzelf is al een fantastisch gegeven en ik moet onmiddellijk denken aan die prachtige jaren-50 filmpjes waar kinderen op school worden getraind om onder hun bureautjes te duiken als de atoombom valt.

Ik kon dat als kind al niet begrijpen.

>>>>>>

A

Kijkend naar het alles-verwoestende effect van deze atomaire won-deren van de weten-schap, snapte ik al dat het bureautje niet ook maar enig soelaas zou bieden. En bovendi-en, al zou je de eerste klap overleven, welk nut heeft het om dat te doen?

Het maakt niet uit dat we nog steeds niet weten wat leven of dood precies is, alles gaat er aan. Hoewel we niet weten wat de tijd precies is, de tanden des tijds kluiven alles op. Vooral de diepere of enige zin en betekenis achter het verhaal ont-gaat ons en daarom kunnen we alles alleen maar uitdrukken in ver-schillende vormen van kwetsbaarheid.

Je komt in een door straling voor jaren verwoeste planeet. Langzaam zul je be-zwijken aan de gevolgen van radioactiviteit.

Het leek me zinloos. Bovendien is het leven - als logisch gevolg van het huidig wetenschappelijk denken bijvoorbeeld - zelf zinloos.

‘Vluchten kan niet meer.’ Een opbeurende songtekst uit de tijd van mijn jeugd. Kwetsbaarheid is universeel. We spreken over de ‘dood’ van mensen maar ook over die van sterren en sterrenstelsels. Niets is zeker zeggen we.

We onderzoeken, bedrijven statistiek en stellen tabellen op om te zien welke ri-sico’s we ergens lopen om daar dan een prijskaart aan te hangen en vervolgens daarmee op zoek te gaan naar iemand die dat moet gaan betalen. Dat is ons zorgstelsel inderdaad.

De manier we met de zorg voor elkaar omgaan toont de kwetsbaarheid van de soort inmiddels het beste aan. Zo hoorde ik een arts laatst zeggen dat we allemaal ziek zijn alleen niet ieder-een weet dat van zichzelf. Je kunt dus - volslagen onterecht - doorgaan voor gezond, maar enorme kwalen onder de leden hebben.

En daarom kunnen we alles alleen maar uitdrukken in verschillende vormen van kwetsbaarheid


Fijn verhaal, om maar niet te spreken over ziektes waar patenten het medici-jn zo duur hebben gemaakt dat het onbetaalbaar wordt voor miljarden mensen op de planeet. Of ziektes die zo zeldzaam zijn dat het hebben ervan je tot een asociale laaienlichter maakt op het moment dat je je er voor wil laten behandelen.

En het gaat nog veel dieper. Ook ge-luk is namelijk slechts een staat van ti-jdelijke afwezigheid van ongeluk. Het is slechts een kwestie van tijd voordat het ongeluk toeslaat en je kunt je dus maar beter alvast daartegen wapenen. Op die manier zijn we net als de wereld, continu in staat van oorlog tegen .... iets.

Terroristen bijvoorbeeld, die ons met een aan zekerheid grenzende waarschi-jnlijkheid van alle kanten bespieden, wachtend op het moment dat ze toe zullen slaan en ons alles van waarde zullen afnemen. In Londen varen om die reden vliegdekschepen de Theems op en wordt afweergeschut op daken van flatgebouwen in volksbuurten gezet.


>>>>>>

Kwetsbaar zijn, naast mensen en minderheden, ook hele landen en de vele duizenden miljarden die per jaar worden ‘geinves-teerd’ om ons te beschermen tegen onszelf zijn daarom goed besteed. Preventieve oorlogen zijn de nieuwste uitvinding om de soort te beschermen. We voorkomen dat we in de toekomst kwetsbaar zijn.

Zo zijn we al schietend en moordend op weg naar een betere wereld.

Kwetsbaar zijn ook onze systemen. Banken bijvoorbeeld mo-gen niet omvallen. Daarom is in wetgeving verankerd dat de winsten van banken toekomen aan enkelen en de verliezen worden verspreid over de rest. Inmiddels is nu ook officieel doorgerekend dat 99% van de waarde op aarde behoort aan 1% gelukkigen en dat de overige 99% het moet doen met de laatste 1%.

Toch zijn er ook lichtpuntjes. Drie miljard mensen zijn er gelukkig over de afgelopen 5 jaar, 25% in inkomen op vooruit gegaan: hun inkomen bedraagt nu 1,25 $ in plaats van 1$ per dag.

Het is maar goed dat alles van waarde weerloos is.

Weerloos is ook onze planeet. De planeet die lijdt aan homo sapiens. En dat terwijl ze onverzekerd is. De planeet die we levend noemen maar die we in naam van de vooruitgang ver-moorden omdat het uiteindelijk toch haar lot zal zijn, dat zij bijvoorbeeld ooit opnieuw zal worden getroffen door een grote steen uit de ruimte.

De angst daarvoor brengt het beste in ons naar voren. Omdat oerbossen dan zullen sterven kappen we die alvast maar. We planten wel een paar stekkies terug om biodiesel van te maken zodat we geen fossiele brandstoffen meer hoeven te verstoken. Want we zijn goed bezig.


We hebben ook een goed ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid. Ons komt immers als soort alles toe. Dus omdat kleine vissen in de oceaan door grotere vissen gegeten worden, vangen wij ze allebei. Dat zal ze leren om aan onze spullen te zitten. De pla-neet is gelukkig gezegend met het Westers kapitalisme. Omdat lucht, zon en water gratis zijn, verkopen we hun afgeleiden en creeren schaarste zodat we het aloude ‘voor niets gaat de Zon op’ spoedig naar het land der fabelen kunnen verwijzen. Kooldioxide brengt geen leven maar dood. Uitademen is een daad tegen de mensheid geworden. En het hoogtepunt van menselijk vernuft is het in kaart brengen van het volledige planetaire genoom. Nu kunnen we alle individuele eigenschappen van alle ontdekte soorten patenteren. Op dat moment wordt het bestaan zelf bij wet een criminele daad. We leven op een gevangenis-planeet.

Die ons uitleggen dat we ons vooral niet kwetsbaar moeten opstellen, niet zelf na moeten denken, niet in actie komen. Want dan zou je je wel eens kwetsbaar op kun-nen stellen. En dat terwijl kwetsbaarheid wel eens de meest ondergewaardeerde, de meest positieve menselijke eigensc-hap zou kunnen zijn die we eerder zouden moeten koesteren dan wegstoppen.

Dat de gedachte aan kwetsbaarheid van zelf en anderen ook een daad van sublieme creativiteit kan oproepen. Niet anders dan kan oproepen...

Zo zijn we de grootste vijand geworden van onszelf. De kwetsbaarheid van onszelf en onze planeet in onze strijd om voort te bestaan is zo allesomvat-tend, dat we graag onder onze bureau-tjes kruipen en ons daar, middels het bombardement van onze sociale en andere media, in slaap laten wiegen door iconen van onwetendheid die ons in praat- en actualiteitenprogramma’s, documentaires en anders soaps, ver-tellen dat alles goed komt.


Meer lezen van Coen? Bezoek zijn websie op www.coenvermeeren.nl/

http://www.coenvermeeren.nl/


<<<<<

Het geeft immers perspectief om te weten dat we als mens op aarde zijn gekomen om in die omstandigheden - die waarin we in bepaalde situaties kwetsbaar zijn en mogen, miss-chien zelfs moeten zijn - tot onze beste prestaties te komen. De atleet die aan de rekstok letterlijk potentieel halsbrekende toeren uithaalt voor het oog van de hele wereld. Kwets-baar is, kan vallen maar ook goud kan halen. De tijd is nu! En dat geldt voor ieder individu - mens, dier en plant - als voor de soorten en de planeet als geheel.

En verder. Zo boven, zo beneden. Ziehier de grootste uitdaging van vandaag. Ik wens mijzelf en u - lezer - een bewust kwetsbare toe-komst! .Meer lezen van Coen?

Bezoek zijn websie op www.coenvermeeren.nl/

http://www.coenvermeeren.nl/

Een vast contract is niet meer wat het was.

Veel mensen zijn druk bezig met het

vinden van een baan die bij ze past. En

dat is niet altijd even makkelijk.

Daarom helpt Choicez een handje.

4 mensen stellen zich voor en vertellen

wat ze zoeken en wat zij te bieden heb-

ben.

Misschien heb jij iemand in je netwerk die iemand kent, die weer iemand kent

die precies een van deze kandidaten zoekt. Laten we elkaar een beetje helpen....

Hier zijn (tromgeroffel) Moon, Miranda, Canol en Evelien.

Moon Fung

PROJECTMANAGER

zoekt communicatiebureau in Brabant / Randstad

Aangenaam! Ik ben Moon Fung Fong, ik ben 30 jaar en ik woon in Tilburg. Ik ben op zoek naar een baan als projectmanager bij een dynamisch en professioneel com-municatiebureau in Brabant of de Rand-stad. Als projectmanager maak ik snel een juiste analyse van de klantbehoeftes en begeleid ik met alle plezier de projecten van A tot Z. Ik ben sterk in organiseren, werk ge-structureerd en resultaatgericht. Als pro-jectmanager houd ik altijd het ‘waarom’ van het project in het oog. Ik hecht daar-bij sterk waarde aan de belangen van de klant.

Werk jij voor een communicatiebureau? Of ken je zo’n bureau? Dan kom ik graag met jou in contact.

Bekijk mijn volledige cv op mijn website. E: [email protected] T: 06 48 14 15 94 www.moonfung.wordpress.com

Bekijk mijn volledige cv op mijn website.

E: [email protected]

T: 06 48 14 15 94

www.moonfung.wordpress.com

http://www.moonfung.wordpress.com



Organseren met passie. Hands-on mentaliteit. Service gericht. Avontuurlijk. Loves Life!

Inspirator Krachtig Kundig Eigen-Wijs

Ik zoek een werkgever….

Als organisatietalent, kan ik met een schat aan werkervaring op administratief en secretarieel gebied, alle voorkomende werkzaamheden aan. Van de simpele t/m belangrijke dingen zoals het verzorgen van het kantoor, haar mensen en cliënten, tot aan administratieve, cijfermatige, secretariële en commerciële werkzaamheden. Ik ben graag de spin die een gezellig maar zeker ook efficiënt web spint en daarin de vrijheid krijgt om dingen aan te pakken. De combinatie van creativiteit en zakeli-jkheid is dan ook mijn grootste kracht.Ik ben een teamplayer, doorzetter, houd van afwisseling en ben nauwkeurig en service-gericht.

Organisatie, creatief, improvisatie, humor, communicatie, klantgerichte houding, gericht op samenwerken, enthousiasteling, zelfstandig, snel-heid, bereidwillig, onderzoekend, avontuurlijk, gezellig.

Ik ontspan graag door te gaan schrijven, dansen, lezen of te fotograferen. Ik speel graag met de mijn 2 teckels en wandel graag door bos en over de hei met ze. Daarnaast ben ik graag creatief bezig met allerlei dingen, ook op de computer. Cultuur op allerlei vlakken vind ik leuk net als geschiedenis.

http://nl.linkedin.com/in/mirandabrinksma

What you see is what you get. Kortom 100% PUUR: Wilt u mij benaderen voor een baan? Mail mij op [email protected].

Functies waarin ik floreer:

Office Manager*, Secretaresse, Facilitair Medewerkster, Telefoniste-Receptioniste

*niet te verwarren met de directiesecretaresse en/of taken.

Miranda Brinksma

http://nl.linkedin.com/in/mirandabrinksma

Deze foto is gemaakt door Canol. Wil je meer van hem weten en zien? Lees dan snel verder.....0ok hij stelt zich voor.


Fotograaf & online marketeerIk ben Canol Zeren (fotograaf en online marketeer).

Wie ik ben? Volgens mijn persoonlijk profiel en mijn gevoel ben ik: Een orginele inventieve denker, veelzijdig, vooruitziend, snelle denker, actiegericht, motivator.

Wat ik zoek? Fotografie opdrachten in breedste zin van het woord, behalve natuur- en landschapsfotografie. Ik moet en wil met mensen werken. Emoties vastleggen, leuk of minder leuk.

Ik voeg toe: Bij sommigen leg ik de mo-menten voor altijd vast, bij anderen zorg ik voor kwalitatief goede en originele foto’s.

Waar ik zoek?Om de hoek tot en met de andere kant van de wereld :)

Owja mijn foto’s https://canol.jux.com/ en http://instagram.com/canolz

Canol Zeren

https://canol.jux.com/ http://instagram.com/canolz



https://canol.jux.com/


Per direct beschikbaar een gemotiveerde duizendpoot op admin-istratief gebied. Bij voorkeur in de omgeving Zeeland voor 16 t/m 32 uur per week. Ik stel mijzelf ten alle tijden open voor het uitbreiden van mijn kennis en het flexibel opstellen van andere ten behoeve van de organisatie.

Mijn naam is Evelien van Renswoude en tot op heden ben ik werkzaam als consulent van het flexbureau bij Zorgstroom.Hier maak ik deel uit van een klein team die op een creatieve wijze oplossingen bedenkt voor openstaande diensten in verschillende locaties bij mijn huidige organisatie.

Ik ben bekend met onder andere het maken en het bijhouden van de planning, initia-tief nemend, zelfstandig, bekend met verschillende software pakketten, nauwkeurig, stressbestendig en weet goed met vertrouwelijke informatie om te gaan.Mijn huidige organisatie heeft mij vanaf 2006 de gelegenheid en vertrouwen gegeven om te groeien in hun bedrijf. Op administratief vlak ben ik breed inzetbaar en ga ik uitdagingen zeker niet uit de weg. Helaas is mijn functie door middel van een reor-ganisatie per 1 oktober jl. beëindigd. Dit maakt mij boventallig en per direct beschik-baar voor u in uw bedrijf

Evelien van Renswoude

CONTACT E: [email protected] Evelien op LinkedIn

Fotograaf & online marketeer

Canol Zeren


http://www.linkedin.com/pub/evelien-van-renswoude/57/836/171

Tussen vrees en waarheidDat wat wij vrezen bieden we doorgaans veel aandacht en energie. Onze gedachten worden er naar toe getrokken en elke actie, elk woord, elke blik intepreteren we in de hoek van dat wat we vrezen. We stellen geen vragen. We vullen in en percipiëren volgens onze angsten.

“Ik val zeker door de mand, zo ervaren ben ik niet” “Hij wil mij alleen voor de sex” “Ik kan er niks van, nog even en de projectleider ziet dat ook” “Ik vind nooit een baan. Wie zit er op mij te wachten? Anderen zijn toch beter”....etc...

En nog erger dan de angst is de schaamte wanneer men je imperfectie ontdenkt.

Juist omdat we onze angsten zoveel aandacht bieden met onze gedachten, creëren we situaties waarin precies dat gebeurt wat we vrezen. Onbe-wust nemen we een bepaalde houding aan en trekken we die mensen aan die onze overtuigingen bevestigen. Dat is namelijk het hinderlijke aan overtuigingen. Ze wllen graag bevestigd worden. Let daarom op wat je denkt over jezelf en wees je bewust dat we zelden accepteren dat een ander zo tegen ons praat zoals wij over onszelf kunnen denken.


Tussen vrees en waarheidTussen vrees en waarheid ligt een web van creaties en zich-zelf waarmakende voorspellingen

Dat wat je denkt en voelt is de voorbode van het toneel waar je straks op komt te staan. Een voor-bode van het verhaal waarin je straks speelt. Je keuzes uit het verleden hebben naar je nu geleid. Waar wil je naar toe? Wat heb je nodig om jou en alles wie je bent te omarmen? Jou te accepteren met alles erop en eraan. Wat heb je nodig om kwetsbaar te dur-ven zijn, bereid om het leven aan te gaan in de wetenschap dat het een niet zonder het ander kan bestaan. Kwetsbaarheid en kracht komen uit dezelfde bron. Het negeren van de een heeft effect op de ander. Omarm dat wat je vreest en biedt aandacht aan dat wat je wenst. Stel doelen. Geef je brein iets te doen. Leer jezelf kennen en besef dat je krachtiger bent dan je denkt.

De wereld is mooier met jou..


Meer lezen van Chantal? Kijk op Choicez.NL


A D V E R T O R I A L | CHOICEZ

CHOICEZ.NL


https://www.facebook.com/ChoicezMagazine?ref=hl

Wim Beunderman

Tekstschrijver nodig

[email protected]

www.tekstschrijvernodig.nl

06 245 44 691

A D V E R T O R I A L | CHOICEZ A D V E R T O R I A L | CHOICEZ

CHOICEZ.NL

Een krachtige, eigen plek in de maatschappij voor alle meiden en vrouwen

Wat is F4P? In de F4P-classes worden meiden en vrouwen in een veilige setting, door middel van training gebaseerd op Thaiboks oefeningen, geconfronteerd met hun emoties zoals angst, boosheid, spanning en pijn. Het streven is om de meiden en vrouwen hun innerlijke kracht te leren voelen en hun gevoel voor eigenwaarde (weer) te laten groeien.

Vrouwen werkzaam in de hulpverlening en een veeleisende baan: Jaarlijks krijgen veel mensen die op wat voor wijze dan ook werken in de hulpverlening of een veel eisende baan te maken met een burn-out, overspannenheid of lichamelijke klachten. In het werkveld is het extra van belang je bewust te zijn van je eigen emoties om de pijn en problemen van cliënten te kunnen loslaten. Door het geven van hulp, advies en kracht aan anderen wordt er makkelijk voorbij gegaan aan de eigen grenzen. Door fysiek bezig te zijn in de F4P Classes wordt er geleerd weer contact te maken met het lichaam, wordt negatieve energie losgelaten en wordt opnieuw eigen kracht en weerbaarheid opge-bouwd.

F4P en hulpverlening: F4P vormt een goede combinatie met een hulpverleningstraject, maar ook vrouwen die geen hulpverleningstraject volgen, zijn welkom bij F4P. Indien mogelijk en gewenst zoeken wij graag de samenwerking op met therapeuten of hulpverlenende instanties om zo de com-binatie tussen mentaal en fysiek aan jezelf werken te stimuleren.

Resultaten: Naast het opbouwen van conditie en spierkracht, hebben F4P classes een positief effect op lichaamshouding, coördinatie, mentale conditie en algeheel gevoel van welzijn. Doordat een hoge mate van lichamelijke coördinatie nodig is bij de oefeningen, wordt de aandacht tijdens de lessen weggeleid van de dagelijkse (lichamelijke en mentale) spanningen. Hierdoor ontstaat na afloop van de les direct een opgeruimd gevoel en een heldere geest. Het is vooral de mentale begeleiding die de F4P classes uniek maakt. Bij regelmatige deelname aan de F4P classes wordt fysieke spierkracht en conditie opgebouwd. Dit geeft tevens een gevoel van mentale kracht.

Investering: op aanvraagIndien gewenst verzorgen wij trainingen op locatie, waarbij F4P veel aandacht besteed aan de ge-schiktheid van de locatie. Ook is het mogelijk een clinic/workshop op maat,ter introductie te organ-iseren. Voor meer informatie of een offerte kunt u contact met mij opnemen.

Contact | Jacqueline Janssens | Telefoon: 06-45706873 | KvK 54814103 te Utrecht | [email protected] www.fighting4power.com


http://www.fighting4power.com

http://www.facebook.com/FIGHTING4POWER

www.4lifecoaching.nl06-41468218

Competentieprofiel van € 375,- voor € 175,- incl. rapportage en b.t.w.

Over het competentieprofiel; Het competentieprofiel is gebaseerd op de archetypen van Prof. Carl Jung.Hierin kan je terugvinden wat je kern competenties zijn en ook achterhalen waarom je deze nog niet verder ontwikkelt hebt. En wat je kunt doen om deze WEL te effectief in te zetten. Voor de verdieping in je leven, binnen je huidige functie of voor de juiste match met een nieuwe baan. Kennis is macht. Zelfkennis is bewust creëren. Ken u zelve.

www.4lifecoaching.nl06-41468218

*Deze aanbieding is geldig t/m 14 februari 2013 ** Voor bedrijven is de prijs excl.btw


http://www.lumenmediastudio.com/

http://www.4lifecoaching.nl



Spiritualiteit#92 Zielsliefde | Caroline #110 De donkere nacht van de ziel | Cindy Couwenberg #116 Kwetsbaarheid | Ivonne Veldscholten #126 HSP & Kwetsbaarheid| Maaike Kruijsen

Zielsliefde“Tweelingzielen (de andere helft van zichzelf) herkennen onmiddellijk het feit dat ze altijd 1 waren, 1 zijn en 1

moeten zijn. Zelfs indien ze misschien eeuwenlang tevergeefs vochten om hun lot te ontvluchten. Bijna vanaf het

eerste moment dat ze elkaar ontmoeten en in het oog krijgen, spoeden hun geesten zich samen in een vreugdevolle

herkenning. Alle conventie omverwerpend, alle sociale regels en gedrag opzij zettend door hun innerlijke weten dat

te groot is om te worden ontkend” - Linda Goodman | Love Signs

Choicez | Artikel | Door | Caroline

Zielsliefde“Tweelingzielen (de andere helft van zichzelf) herkennen onmiddellijk het feit dat ze altijd 1 waren, 1 zijn en 1

moeten zijn. Zelfs indien ze misschien eeuwenlang tevergeefs vochten om hun lot te ontvluchten. Bijna vanaf het

eerste moment dat ze elkaar ontmoeten en in het oog krijgen, spoeden hun geesten zich samen in een vreugdevolle

herkenning. Alle conventie omverwerpend, alle sociale regels en gedrag opzij zettend door hun innerlijke weten dat

te groot is om te worden ontkend” - Linda Goodman | Love Signs

Tweelingzielen spiegelen elkaar. Ze zijn in alle opzichten voor elkaar bestemd. Er is sprake van voorbeschikking, een twee-eenheid.

Zodra je ‘thuiskomt’ (de herkenning) voel je de Goddelijke verbinding. Niet alleen op zielsniveau maar ook op fysiek en mentaal vlak. De (seksuele) aantrekkingskracht is namelijk gigantisch groot. Je weet: ‘hier kom ik nooit meer vanaf’.

Je kunt deze liefde niet met je normale intelligentie bevat-ten. Het reikt ver boven alle vormen van de ‘normale’ liefde uit. Het overkomt je, ernaar op zoek gaan heeft geen enkel nut.

Eigenlijk biedt het pad van tweelingzielen een soort ‘versnel-ling’ naar een veel meer omvattend en vervullend niveau van verbinding. Een tweelingziel is iemand die alleen al door zijn of haar aanwezigheid een diepe transformerende werk-ing heeft op alles in jouw leven.

Wanneer jij je zielsliefde ontmoet en hem of haar in de ogen kijkt dan weet je dat met je hele ziel. Het is een diep innerlijk weten dat ver voorbij woorden of concepten gaat. Ik krijg vaak de vraag: ”Heb ik mijn tweelingziel ontmoet”? Laat ik dit zeggen, een vraag als deze is omwille van romantiek, en dat komt voort uit een groot verlangen naar de Ware Liefde. Heel begrijpelijk allemaal. Echter zit er achter de ontmoeting met je ‘andere helft’ een ander, veel groter doel, een Kosmisch plan; het is de weg naar onvoorwaardelijk liefde en staat in teken van (persoonlijke) groei.

Hij of z i j i s j e ul t i eme s p i eg e l!


Uit eigen ervaring is gebleken dat ‘de (beginnende) zielsliefde-ontdekker’ vreselijk veel behoefte heeft aan een ervaringsdeskundige. Want de emoties die vrij komen bij het ontmoeten van de tweelingziel blazen je volledig omver. Ik zag mijn jaren als spiritueel ‘zoeker’ en lifecoach in opleiding als voorberei-ding op dit werk.

Want de herkenning van een tweel-ingziel gaat namelijk gepaard met een liefde die zo totaal is dat je het nooit voor mogelijk hield. Het is een ervaring die je nooit meer loslaat en je werkelijkheid op losse schroeven zet.

Tweelingzielliefde gaat hier aan voorbij, want zuivere liefde geeft en verlangt niets terug. De druk van het Universele lot brengt tweelingzielen samen. Het Hogere Bewustzijn brengt hen steeds weer met elkaar in verbinding!Waarom ik gespecialiseerd ben in zielsliefde-coaching?

Het is geen verbinding waarin je de kans krijgt om terug te vallen in oud gedrag. Je wordt wakker geschud! Het voordeel is dat alles om je heen er anders uit gaat zien. Maar het is een zware weg, een weg vol hobbels. Er wordt nameli-jk van je verlangd om onvoor-waardelijk lief te leren hebben.

Onvoorwaardelijke liefde is iets wat je bij (je) kinderen ervaart. Het geheim van onvoorwaardeli-jkheid is om het ‘als’ weg te den-ken. Je zegt: ‘ik houd van jou’. En niet ‘Ik houd van je als …..je dit of dat doet’!

Er staat veel geschreven over zielsliefde en tweelingzielen, in boeken en op het net. Alleen hoef je niet zomaar alles klakkeloos aan te nemen. Ik benader het zielslief-deconcept graag realistisch, helder en nuchter. Ik, en velen tweeling-helften met mij, krijgen weleens een punthoofd van mensen die maar blijven beweren dat tweelingzielen geen strijd hebben. Zij geloven in Hollywood sprookjes.


Zielsliefde, tweelingzielen, tweelingvlammen, heilige contracten, een heilig huwelijk, what’s in the name? We hebben het hier over een Goddelijk plan; twee zielen die naar elkaar toegetrokken worden door de draad van herinnering die hen met elkaar verbindt. Zielsliefde is de hoogst mogelijke vorm van liefde en reikt je alle tools aan om je per-soonlijk te ontwikkelen. Het is de weg van transformatie van het hart en het loslaten van het ego. De zielsliefdesvlam veroorzaakt trillingen die het éénzijn laat ervaren. Het is de energie van de integratie van innerlijke polariteiten, van ieder individu. Creërend en manifesterend.

De herkenning van de tweelingziel is op ziels-niveau altijd wederzijds. Het weten is sterk voelbaar en allesomvattend, via het hart. En het hart is extatisch, zoals Ware Liefde. Het voelt als thuiskomen. Het is een liefde, zo groots en ontwrichtend, dat je er bijna niet omheen kunt. Het raakt je diep in je ziel. Toch kunnen er prak-tische en emotionele omstandigheden zijn die maken dat één van beiden zich tegen de herkenning verzet.

In het boek TWEELINGZIEL van Kristien de Win-ter wordt de tweelingzielliefde prachtig weerge-geven: “Niets in jou blijft onaangetast door de aanwezigheid van degene die jou het meest vervoert, maar je ook de stuipen op het lijf kan jagen. De tweelingziel richt zich immers naar jou in je totaliteit, dus hij of zij beroert ook de zaken die je verbergt in je schaduwzijde.

Dat zijn zaken die je nog niet hebt geïntegreerd in je persoonlijkheid, je kleinere of grotere gebreken.

De dynamiek maakt de tweelingzielrelatie soms moeilijk en confronterend, maar anderzijds ook uiterst waardevol. Het is juist in de overbrug-ging van de complementaire karaktertrekken dat de liefde vorm krijgt. Je leert jezelf kennen door de andere, je kunt niet ontsnappen aan jezelf en daardoor wordt de kern van liefde in jezelf meer en meer ontbloot. Je staat naakt voor elkaar met het Universum als toeschouwer. En dit op alle niveaus, ook het seksuele, waarin de li-chaamssappen zich met elkaar vermengen en de unieke liefdesgeur van het koppel creëren.


Er is immers eerst de natuurlijke, bijna instinc-tieve aantrekking en vervolgens het bewuste pad van de overbrugging, om tenslotte in alle een-voud samen te kunnen zijn, 1 zijn in de puurste vorm.Het leven zal misschien niet gemakkelijk zijn, er zullen veel onzekerheden aan de oppervlakte komen. In feite zal er maar 1 zekerheid zijn: de kracht van jullie liefde, de kracht van eenheid”.

SymboliekenJe kunt in het proces ook te maken krijgen met symbolieken (synchroniciteit), in allerlei soorten en vormen. De term synchroniciteit (letterlijk: gelijktijdigheid) is in 1930 bedacht door de Zwit-serse psychiater en psycholoog Carl Gustav Jung.Van synchroniciteit is sprake wanneer twee of meer gebeurtenissen min of meer tegelijkertijd optreden in een voor de betrokkene zinvol ver-band, dat niet noodzakelijk als redengevend wordt ervaren. Eenvoudig gezegd: je ervaart het als “meer dan gewoon toeval”; omdat de twee gebeurtenissen voor jou met elkaar te maken schijnen te hebben.

Symbolieken worden in een tweelingzielverbinding op allerlei manieren ingezet, om bijvoorbeeld aan te geven dat er weer een nieuwe periode van (persoonlijke) ontwikkeling nodig is.

*Bron:TWEELINGZIEL | Een spiritueel liefdesverhaal. Auteur: Kristien de Winter ISBN 978 90 223 2647 3


Ofwel dat je op het proces mag vertrouwen, ofwel om op aardse wijze te ervaren dat jij en je ‘andere helft’ wel degelijk door een onzichtbare draad met elkaar verbonden zijn, voor altijd en eeuwig. Die draad kan dus door niemand worden doorgesneden, niet door jou, niet door je ‘andere helft’, niet door de buitenwacht en ook niet door de Kosmische rechtbank. Hoe meer je je er tegen verzet, hoe dieper je de verbinding zult ervaren.

Vanuit mijn eigen ervaring kan ik spreken van talloze symbolieken (of synchroniciteiten). Mijn zielsliefde werkt als hulpverlener en zo zie ik bijna dageli-jks vrachtwagens met loeiende sirenes, vrachtwagens met zijn achternaam op de zij- en achterkant, hulpverleners die het zelfde beroep uitoefenen als hij. Tevens zie ik continu Universele getallen als 11 en 22 maar ook in een drie-eenheid; 111 of 222. Tevens heeft mijn twin een half jaar geleden een nieuwe ketel opgehangen en sinds-dien valt de ketel regelmatig op storing, juist op die momenten dat we te lang ‘uit elkaar zijn’. Dus dan moet er weer opnieuw (fysiek) contact gelegd worden – ten bate van onze groei.


Uit een onverwachte hoek doemde enige tijd geleden ook ineens een kopie van zijn motor op, niet zo bijzonder zou je kun-nen denken. Toch nam ik er een foto van. Eenmaal thuis vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats; zijn initialen op het nummer-bord en last but not least; het woord TWIN op de flank. Dan moet je je dus voorstel-len dat mijn ‘andere helft’ al jaren met dit ‘prachtige gegeven’ op zijn motor rondrijd – en dat het mij niet eerder is opgevallen. Ik hoor als zielsiefde coach veel prachts-ymbolieken van ‘andere helften’, maar als ik dat hier allemaal op zou schrijven haal ik de deadline niet. Maar geloof mij, de dynamiek van de tweelingzielliefde is

................MAGISCH!

Hoe ik erachter kwam dat ik mijn tweelingziel had ontmoet?

Op een avond toen ik thuis zat, keek ik naar de film ‘Woeste Hoogten’ (Wuthering Heights), een klassiek liefdesverhaal. Ik bleef er gek genoeg naar kijken. Toen de hoofdrolspeelster Cathy de pure zielsliefde-uitspraak deed: “waar onze zielen ook van gemaakt mogen zijn, zijn ziel en de mijne zijn dezelfde. Hij is meer mezelf dan ik ben!...Ik ben Heathcliff”, voelde ik dat de diep begraven waarheid mij raakte. Ik heb er verder niets mee gedaan. Een aantal dagen later liep ik een boekhandel binnen. Omdat ik veel esoterische boeken lees stond ik te kijken naar diverse titels. Het boek ‘Tweelingzielen, vind je ware partner’ van Patricia Joudry en Maurie Pressman viel uit het schap. Op de eerste bladzijde werd de verwijzing naar de film ‘Woeste Hoogten’ gemaakt.


Vergeet niet dat ook ik het hele onderwerp onrealistisch en uitermate overdreven vond, in eerste instantie. Maar ik heb verhalen ger-edigeerd voor het Zielsliefde boek en dat had een grote impact op mij. De zielsliefde-verhalen die ik moest redi-geren van mensen die hun tweelingziel waren tegengekomen riepen de volgende vragen bij mij op; ‘Waren dit ontmoetingen die vast-lagen en was mijn ‘mooie man’ dan misschien ook mijn tweelingziel?’

Ik ging op onderzoek uit want het was allemaal toch wel heel theore-tisch voor me. Aan de andere kant was het voor mij ook heel belangrijk, want ik voelde hetzelfde. Daar wilde ik een verklaring voor!

Meer dan vaak werd er in mijn eigen omgeving gesuggereerd dat ik mijn tweelingziel toch maar moest loslaten, want ‘ik kon toch niet eeuwig wachten’ of ‘je verdient beter’. Ik ontving ook veel goedbedoelde adviezen als:

’kind, je vergooit je leven’ of ‘geloof je nu echt in je eigen fantasieën?’.


Aardig bedoeld allemaal maar loslaten kan eenvoudig weg niet. Onmogelijk! Het gaat niet om loslaten. Als je dat kon, dan zou je het allang hebben gedaan. Het is niet: laat het los. Maar liever: laat het zijn”. De tweelingziel-energie laat zich niet sturen, de energie komt namelijk meteen weer terug, blijft plakken, dringt zich hard-nekkig op en weigert pertinent te vertrekken. Op de momenten waarop ik in totaal wantrouwen schoot reisde ik tijdens mijn meditaties af naar de Kosmische Rechtbank. Om een ‘scheiding’ aan te vragen, maar het is me nooit gelukt. Tevens ben ik tot op heden nooit een ander tegen het lijf gelo-pen die mij zo diep heeft kunnen raken. Ik kan je verzekeren; dat is ook niet de bedoeling. Sterker nog: je kunt geen intieme binding met een ander aangaan en bent zelfs bereid om al-leen te blijven wanneer je ‘andere helft’ niet in je leven durft te komen.

Je bent als tweelingzielpaar namelijk door een onzichtbaar Universeel draad verbonden en dat zit zo krachtig in elkaar verstrengeld dat jij je onmogelijk los kunt maken, zelfs als je dat zou willen. We hebben allemaal een vrije keuze, tot een bepaald punt. De ontmoeting met je tweelingziel is namelijk een levensthema, en levensthema’s kun je eenvoudigweg niet omzeilen. Tweelingzielliefde is niet iets wat je met je normale intelligentie kunt bevatten, het reikt ver boven alle vormen van de ‘normale’ liefde uit!

Je gaat door diverse stadia, eerst heb je de ontmoeting (de reünie) ofwel de Honeymoon fase, daarna krijg je het aantrek-ken en afstoten, dan de overbruggingsperiode. Deze overbrug-gingsperiode is bedoeld om elkaars polariteiten te verenigen, om uiteindelijk samen te vloeien. Maar niet ieder tweeling-zielkoppel komt bij elkaar – dit feit ligt vast in je blauwdruk.

’kind, je vergooit je leven’ of ‘geloof je nu echt in je eigen fantasieën?’.


Herinner je dit: vergeet nooit de energieke en energetische uitwisseling van dat eerste mo-ment, de eerste keer dat je in elkaars ogen keek! Hét moment waarop jij je thuis voelde komen. Zoiets kun je niet wegrationaliseren. Blijf te allen tijde in je eigen energie staan. Het vergt al genoeg van je om je überhaupt staande te houden. Er wordt namelijk veel van je gevraagd. Je mag een nieuw beeld van de liefde neerzetten en bovendien wordt er van je verlangd om de liefde opnieuw te duiden.

Door het hele universum heen zullen tweeling-zielen naar elkaar toegetrokken worden door de draad van herinnering die hen met elkaar verbindt. Zij herkennen elkaar met absolute zekerheid en kunnen nooit bij elkaar weggaan.

Het is een zoektocht door vele levens heen en in de loop van die levens hebben zij elkaar zeker eerder ontmoet. Maar telkens was de verbinding niet volledig.Misschien kan het tweelingzielconcept pas nu, in het Aquariustijdperk, aan bekendheid winnen en zijn we nu pas rijp voor de uiteindelijke voltooiing

Wil je meer informatie over zielsliefde of over mij? Kijk dan eens op mijn website: www.carmacoaching.nl


http://www.carmacoaching.nl

“People think a true twinsoulmate is

your perfect fit, and that´s what eve-

ryone wants. But a true twinsoulmate

is a mirror, the person who shows

you everything that is holding you

back, the person who brings you to

your own attention so you can change

your life. A true twinsoulmate is prob-

ably the most important person you´ll

ever meet, because they tear down

your walls and smack you awake. A

twinsoulmate´s purpose is to shake

you up, tear apart your ego a little

bit, show you your obstacles and

addictions, break your heart open so

new light can get in, make you so out

of control that you have to transform

your life” - Elizabeth Gilbert

Meer informatie over Life between Lives? KLIK HIER

Meer informatie over regressie &

werken met vorige levens? Klik Hier

Nederlandse web-site voor LBL Therapeuten

opgeleid door het Newton Instituut

Klik HIER

NVRT

Nederlandse Vereniging Van

Reïncarnatie Therapeuten

klik HIER

Choicez Magazine | www.Choicez.nl

Michael Newton

De ife between Lives Methodiek:

De methodiek komt uit Amerika. De grondlegger Dr. Michael Newton heeft gedurende meer dan 30 jaar onderzoek gedaan onder ruim 7000 cliënten naar hun ervaringen in het leven tussen levens.Zijn bevindingen heeft hij beschreven in Journey of Souls. Case studies of Life Between Lives en Destiny of Souls. New case studies of Life Between Lives , Llewellyn, St. Paul, respectievelijk 1994 en 2000.In september 2004 heeft de door Dr. Newton opgerichte Society for Spiritual Regression de eerste Europese training gegeven, in Nederland gehouden. Deze society is onlangs van naam veranderd en heet nu:The Michael Newton Instituut for Life between Lives hypnotherapie.

De boeken van Michael Newton over dit onderwerp zijn ook in het Nederlands verkrijgbaar bij o.a. Bol.com Zijn meest recent verschenen boek, boven op het plaatje afgebeeld is nog niet vertaald en alleen in het Engels verkrijgbaar.

Wanneer je op de cover van het boek klikt dan ga je

rectstreekt naar de website van het Michael Newton

instituut. Hier kun je o.a. praktijkcases lezen.

www.newtoninstitute.org

Dr. Michael Newton werkte als psychiater ook wel eens mt hypnose. Ruim 30 jaar geleden kwam hij ‘per ongeluk’ het LBL gebied binnen. Dit liet hem niet meer los en hij deed onderzoek onder meer dan 7000 mensen en ontwikkelde een methodiek

Choicez Magazine | www.choicez.nl


Introductiesessie

Life bewtween lives


Krachtlevens

Innerlijk kindwerk







De donkere nacht van de ziel

Het was alsof de Duivel ermee speelde. Alles kwam tegelijk. En toen ik dacht dat ik er was, bleken mijn beproevingen slechts voorgerechten te zijn geweest. Childs play in vergelijking met de rest.

Ik weet nog dat ik 2 jaar geleden tegen mijn vader zei; “nu zit ik op mijn diepst’.” Hij lachte en zei; “nee hoor, je kan altijd dieper en dat zal misschien ook wel gebeuren. Het gaat erom dat je weet dat je opstaat en dat je uiteindelijk leert om te blijven staan, wat het leven je ook biedt het mag je niet van je pad afhalen. Stay on track.”

Na alle klappen van het leven was ik kwetstbaar; Ik was totaal zonder bescherming helemaal omdat het mij onder-tussen ook niet meer interesseerde.

Ik had het gevoel alsof er een glas tussen mij en de wereld stond. Flatline deed haar intrede in mijn leven en er was nog maar weinig dat mij echt van binnen kon beroeren.

Waarom leefde ik eigenlijk? Whats the point, is er wel een point? Een tijdje had ik geen vaste woonplaats en zwierf ik van bank naar bank.

Hoe gezellig ook.....ik wortelde niet. Aanwezig in afwezigheid.

Choicez | De donkere nacht van de ziel | Door | Cindy Couwenberg

De donkere nacht van de ziel


“Hoe diep kon ik gaan?”

Ik ontmoette een man in Niemandsland mijn alarmkerkklokken begonnen te luiden, mijn aandacht was gewekt en ik begon een perfect web van illusies te weven om hem mooier te maken dan hij was. Niemandsland is die plek waar je naar toe gaat om niet te voelen en pardoxaal genoeg ook die plek waar je naar toe gaat om wel te voelen.

Die plek die zich kenmerkt door zijn dor, kaal en grauw uiterlijk waar slechts schaduwen van lust en woede leven en waar desinteresse heerst. Waar de leugen de tong roert en woorden van liefde onoprecht de lippen verlaten en gebruikt worden om te verleiden. Die plek waar je doet alsof krom recht is. Die plek waar je doet alsof het liefde is.

De leegte, het duister. Ik dook erin en trachtte het te verlichten met mijn aan-wezigheid en hoopte zogenaamd dat zijn aanwezigheid mijn leegte zou vullen....

Mij via valse liefde een soort van ‘short cut’ naar mijn hart zou geven zonder de pijn te voelen die erbovenop lag.

Mijn leegte werd holler en holler en mijn ziel begon zich te roeren, eerst zacht, toen hard. Projectie werd mijn vriend en nadat ik voor het eerst mijn grens was overgegaan werd het steeds makkelijker.Onrust greep mij naar mijn keel, muren kwamen op mij af en voordat ik het wist zat ik in mijn auto onderweg naar iets, iets om dit niet te voelen. Waar ik ook belande het iets was nooit volledig bevredigend de onrust stuwde mij voort.

Ik wilde weg, weg van mij. Ik zakte steeds dieper de duisternis in. Steeds verder bij mij vandaan. Ik dook in zijn leegte, en passeerde grens na grens. Het interesseerde mij niet meer. Ik omarmde alles waarvan ik wist dat ik het niet wilde. Zelfkastijding.

Maar waar strafte ik mij eigenlijk voor?

Die vraag verdween even zo snel als dat ze kwam. Andere vragen kwamen ervoor in de plaats.

Hoe zou het zijn om jezelf te vernietigen? Je licht te doen doven? Hoe ver kan ik mijzelf duwen? Waar ligt mijn breekpunt? Hoe diep kan ik gaan?

“Stay on track......”


We dansten, ik brak door mijn flatline heen. Mijn hart huilde, iets in mij lachte en ergens diep ont-krulde de slang. Ik voedde mij liever met valse liefde dan voelen wat er werkelijk aanwezig was. Ik betoverde mijzelf en bouwde luchtkastelen. ‘Paint it pink’. Ik zag dat ik het deed en stond het toe. Ik ging nog dieper de leugen in, ze werd bijna echt. Ik stond aan de vooravond van het geloven, van het echt maken van mijn illusies. Snel deed ik een stap naar achteren en stelde mij de vraag of ik nu zou kunnen sterven zodat de illusie ge-boren kon worden.

Ik schrok van mijn bereidwilligheid tot zelfvernietiging en in een reflex deed ik nog een stap naar achteren en struikelde zo de donkere nacht van de ziel binnen. Ik keek naar beneden en zag een duistere, eindeloze leegte zo enorm dat het nauwelijks te bevatten was. Een plotseling verschenen Engel en ik daalden af, er kwam geen einde aan. Het leek een eeuwigheid te duren en ik besefte zo groot mijn duister zo groot mijn licht.

De Engel raakte mijn hart aan en ik viel op mijn knieën.

Mijn zorgvuldige gebouwde illusie begon haar barsten te vertonen. Ik vond er geen troost. Ik zakte terug naar Niemandsland waar hij op mij wachtte. Hij reikte zijn hand om verder te dansen, hij vroeg niet waar ik was geweest toen ik struikelde of hoe het met mij ging.

Ik keek ondertussen weer met mijn hart en kon de leugen die wij dansten simpelweg niet meer omar-men. Ik kuste hem en zwom door het water van mijn ware pijn terug naar de oevers van mijn hart.


.

Wat is kwetsbaarheid?

Kwetsbaarheid wil zeggen dat iemand te kwetsen is. En kwetsen betekent wonden, kneuzen, beledigen. Het ouderwetse woord voor wond is kwetsuur. Iemand die kwetsbaar is, is dus te verwonden. Fysiek wordt het gebruikt bij baby’s, zieken of gewonden, die eerder kwetsbaar, gevoelig of vatbaar zijn voor ziektes dan volwassenen of gezonde mensen.

Het woord kwetsbaar wordt fysiek ook wel toegepast bij, met name, zacht fruit. Zacht fruit is gemakkelijk te kwetsen of kneuzen, wat zich uit in zachte plekjes op de schil. Hoewel het in dit artikel vooral gaat om emo-tionele en mentale wonden bij mensen, is de vergelijking met fruit wel treffend.

Wanneer je al een wond hebt, kunnen bacteriën, ziekten, nare opmerkingen of gedragingen sneller binnen dringen en hun schadelijk werk doen of het nou fruit is of een mens. Bij fruit kun je de ‘wond’ of kwetsuur echter zien. Bij mensen niet.

Kwetsbaarheid

Choicez | Artikel | Door | Ivonne Veldscholten

Kwetsuur

Kwetsbaarheid wordt vaak toegeschre-ven aan iemand die gevoelig is, snel verdrietig of zich snel iets ‘aantrekt’. In mijn mening vinden kwetsuren niet al-leen hun uiting in emoties als verdriet, maar in feite in elke emotie of karak-tereigenschap die niet in balans is bij een mens. Iemand die zich ‘niet goed genoeg’ voelt, is te kwetsen via onge-zouten kritiek over zijn prestaties, ge-drag of mening. Iemand voor wie ma-terie belangrijk is -groot huis, goede auto, mooie kleren- is emotioneel te treffen door hem te korten in zijn finan-ciën door chef, belasting of overheid. Ie-mand die niet goed uit zijn woorden kan komen, kan in emotionele uitbarstingen van woede of verdriet worden gelokt. Iemand die bang is om alleen te komen te staan, doet alles om bij iemand of een groep te horen.

Iemand die de mening van anderen hoger aanslaat dan die van hemzelf, kan worden overreed achter een over-tuiging -over zichzelf of een ander- te gaan staan, die niet werkelijk de zijne is. En zo zijn er nog vele vormen meer. Al deze mensen zijn te raken in hun ver-wonding, als een blauwe plek die steeds weer wordt aangetikt.

Wie kwetst wie?

Velen van ons zijn opgegroeid met het idee dat iemand anders jou kwetst. Daar-mee leg je in feite de verantwoordeli-jkheid van het gekwetst worden bij de ander. Dat jìj gekwetst bent is in ieder geval de schuld van die ànder, waardoor jij in feite in de slachtofferrol kruipt.

Het is niet jouw schuld; de ander doet jòu toch iets aan? Toch?

Wanneer ben je kwetsbaar?

Gek genoeg is iemand pas kwetsbaar, wanneer hij (of zij natuurlijk, maar laten we voor het gemak deze keer ‘hij’ aanhouden) al een kwetsuur heeft. Daarmee gaat de vergelijking met fruit al weer mank, omdat deze in onkwetsbare vorm ook gemak-kelijk te kneuzen is. Deze stelling is gemakkelijker te verklaren, wanneer ik begin bij uitleggen in welke vormen zo’n wond kan voorkomen.


Je kunt het ook van een andere kant bekijken: jij vòelt je gekwetst, doordat de an-der iets doet of zegt, wat je raakt in een pijnlijk stuk, een oude wond. Het feit dat die ander natuurlijk wel de verantwoordelijkheid heeft en behoudt over zijn manier van communicatie laat ik hier buiten beschouwing. Het gaat even om het stukje ‘raken of geraakt worden’. Doordat je de verantwoordelijkheid over je gevoelens weer naar jezelf toehaalt, in plaats van ze bij de ander te laten, kun je er ook iets aan doen. Dat is het voordeel. Alleen je eigen gedrag kun je namelijk veranderen, niet dat van de ander.

Bescherming

Mensen hebben geleerd zich te beschermen voor of te verweren tegen kwetsuren. Een voorbeeld van een prachtige bescherming is ‘de groep’. Wanneer je tot een groep be-hoort of de massa, doe je mee met wat de meerderheid van die groep van je verwacht. Met deze meerderheid achter of naast je ben je, althans zo voelt het vaak, onkwets-baar. Je kop boven het maaiveld uitsteken, naast de gebaande paden treden, hoge bomen die veel wind vangen, thinking outside the box is vragen om moeilijkheden. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoe

Galileo Galilei verkondigde begin 17e eeuw dat de aarde niet het centrum van het heelal was, maar om de zon bewoog. De hele wereld -en met name de kerk- viel over hem heen! Dan kun je maar beter niet opvallen; dat is een superbescherming tegen kwetsuren. De groep werkt dan als harnas. Ook indivi-dueel trekken we dat vaak over ons heen. Het is soms letterlijk een verharding van onszelf. Geen afwijkende meningen heb-ben, geen verantwoordelijkheid nemen, onverschilligheid, de schuld bij de ander leggen, allemaal beschermingsmaatrege-len ter overleving van het verwonde ik. En ze werken allemaal. Tot iemand er -hard of zacht- doorheen prikt…

Stelling

Weer terug naar de stelling ‘iemand is pas kwetsbaar, wanneer hij al een kwetsuur heeft’. De voorbeelden die ik hierboven genoemd heb, laten dat zien. Iemand die geen kwetsuur heeft, is in balans. Hij kan reageren vanuit zijn ik, vanuit liefde, opre-chtheid, respect. Hij snapt dat degene aan de andere kant ongevoelige dingen kan zeggen of doen uit onwetendheid of gepro-jecteerde angst en dat dat helemaal niet op hem hoeft te slaan. Hij kan de opmerking of het gedrag bij die ander laten en trekt het niet naar binnen.

L

E

V

O


Dat wil niet zeggen dat hij geen verdriet of mededogen kan voe-len met de ander, vanwege de noodzaak tot bescherming of verdediging van de eigen verwonding.

Bovenstaande stelling houdt nog iets in: wanneer we er vanuit gaan dat we allemaal beginnen als onbeschreven blad en we pas gekwetst kunnen worden, wanneer er al een wond zit, hoe komt die eerste wond er dan?

Waar komt die vandaan?

Kwetsbaarheid als middel tot groei

Wanneer we terug gaan naar onze ziel en de Aarde vanaf de kant van de Hemel of Kosmos bekijken, zien we -dat doe ik althans- één grote leerschool. Het is de ultieme wens van elke ziel om te groeien in Liefde. Wanneer ik andere leer-scholen dan de Aarde even buiten beschouwing laat, bete-kent dat -willen we groeien- we op de Aarde uit dat centrum van Liefde moeten, omdat we op Aarde in de dualiteit leven. Zo werkt de Aardse leerschool nou eenmaal. We leren hier de grenzen van de dualiteit kennen en verleggen, de gren-zen van te veel en te weinig. Nadat we de grenzen hebben verkend, gaan we weer terug naar ons centrum van Liefde en opnieuw daarbuiten, als in het symbool van oneindigheid. Al doende lopen we verwondingen op, brengen we ze bij anderen aan en helen tegelijkertijd die van ons en/of onze medemens.

Omdat we gekozen hebben om uit ons centrum te gaan, is het kwetsuur met het te weinig van het één of te veel van het ander al aangebracht voor we op Aarde komen. We zijn al kwetsbaar, wanneer we voor de eerste keer geboren worden! Kwetsbaarheid is geen eigenschap met een oordeel van goed of juist iets om te verbeteren, maar een middel dat noodzakelijk is om te kunnen ervaren, leren en groeien. Het uiteindelijke doel van dit alles is om de wonden te helen en opnieuw -op Aarde- tot Eenheid te komen met een groter vermogen om Liefde te geven en te ontvangen.


Uiteindelijk zal de mensheid de noodzaak van kwetsbaarheid als groeimogelijkheid ontgroeien en zich ook kunnen ontwikkelen zonder dualiteit. Maar goed, dat duurt nog even.

Heling van wonden

Schaaldieren en andere geleedpotigen hebben een harde buitenkant -het exoskelet- en

een zachte binnenkant. Om te kunnen groeien, dienen ze hun oude harde buitenkant

volledig af te gooien, waarna een nieuwe, grotere, verharding ontstaat. Bij zoogdieren

en andere gewervelden is het andersom: zij hebben een zachte buitenkant en een

harde binnenkant, het endoskelet. In onze spirituele groei hebben we wel wat van de

schaaldieren. We dienen onze verhardingen van ons af te gooien om te kunnen groeien

Ons eigen skelet zou je kunnen vergelijken met onze innerlijke waarden, zelfliefde, zelfvertrouwen en zelfrespect. Wanneer ons skelet bestaat uit deze waarden, hebben we geen ver-hardingen meer nodig. Je weet wie je bent en waar je staat. Eventuele aantijgingen kun je op waarde schatten, teruggeven aan de ander of indien de aantijging terecht was, jezelf corrigeren. Om zo te kunnen reageren, is het belangrijk om je wonden te helen.

Het is niet zo moeilijk om ze te vinden: wanneer je van jezelf merkt dat je er-gens (te) emotioneel op reageert, boos-heid, verdriet, angst, irritatie, dan weet je dat er een wond bij je is aangeraakt, die geheeld kan worden.

We zeggen wel: kwetsbaar opstellen doe je door te laten zien wie je bent. Wanneer je in je eigen skelet van zel-fliefde, zelfvertrouwen en zelfrespect je zachte kant laat zien, ben je dan nog kwetsbaar of te verwonden? En ook al hebben alle gewervelden een endoskel-et, wanneer je in je eigen skelet staat, ben je dan een ècht mens geworden? Degene die je werkelijk bent?

Wees wie je werkelijk bent.

Wijt het niet aan die ander, geef hem niet de schuld.

Don’t kill the messenger.

Hij heeft alleen maar als spiegel gedi-end, je wond aangeraakt, zodat jij weet waar die zit. Wees hem dankbaar, hoe moeilijk of raar dat ook lijkt.

.


Don’t kill the messenger.

Meer lezen van Ivonne? Bezoek haar website www.praktijkvanleven.nl

http://www.praktijkvanleven.nl/

Hooggevoeligheid & kwetsbaarheid

De kwetsbaarheid van hooggevoelig-heid Wanneer je hooggevoelig bent, is het extra van be-lang te zorgen dat jij goed bij jezelf kunt blijven om niet ten prooi te vallen aan je kwetsbaarheid. Als je hooggevoelig bent, sta je open voor allerlei signalen waar de meeste mensen zich niet eens bewust van zijn. Waar de gemiddelde mens warm, neutraal en koud ervaart, voel jij het subtiele verschil van één graad. Een voorbeeld: je bevindt je in een conflict-situatie. Omdat je hooggevoelig bent, zie je tijdens die situatie al in waar jouw stukje van het conflict zit én hoe heftig het voor je aanvoelt. Ook maakt het uit met wie je een conflict hebt.

Maakt het tonen van je kwetsbaarheid je krachtig of een schietschijf? Wat het antwoord op deze vraag is, hangt af van of je in balans bent of niet. Welke vorm van kwetsbaarheid herken jij nu in je leven?

Choicez | Artikel | Door |Maaike Kruijsen

Hooggevoeligheid & kwetsbaarheid

Heb je een conflict met iemand die jou wel begrijpt maar ook zijn of haar eigen standpunt heeft, dan zul je hier makkelijker mee om kunnen gaan dan wanneer je een conflict hebt met iemand bij wie je je onbegrepen voelt. Dat komt doordat de ander het stukje van zichzelf niet altijd inziet en jij jouw eigen aandeel wel. Een ander aandachtspunt is dat je je zó vereenzelvigt met de ander vanuit de em-pathie die je met je geboorte meegegeven is, dat je in de energie van de ander bent gekropen. Dit gaat vaak heel onbewust en kan zich uiten in de gedachte dat het aan jou ligt, dat jij overdreven of gevoelig reageert of dat je de ander lastig valt met jouw kant van het verhaal bijvoorbeeld. Je raakt dan van jezelf af en zweeft eigenlijk wat tussen jou en de ander in.

Maakt het tonen van je kwetsbaarheid je krachtig of een schietschijf? Wat het antwoord op deze vraag is, hangt af van of je in balans bent of niet. Welke vorm van kwetsbaarheid herken jij nu in je leven?


Nu lijkt het misschien net of er alleen lastige situaties zijn waarin je kwets-baar bent, maar er zijn ook leuke situaties te bedenken. Denk je maar eens in hoe je als hooggevoelig mens met een ervaring als verliefdheid omgaat. Deze ervaring is voor elk mens al een intense belevenis. Immers, we slapen en eten er niet meer van! Maar als je nu hooggevoelig bent en dit dus uitvergroot ervaart, kan dit behoorlijk veel impact in je leven hebben. De roze bril is nog intenser roze en door het meer

openstaan met al die verliefde vibes, is de neiging om één te worden met de ander en dus van jezelf af te raken, groot.

Hoe ga je ermee om?

Hoe zorg je ervoor dat je als hooggevoelige dicht bij jezelf blijft, om te voorkomen dat je ten prooi valt aan je kwetsbaarheid?

Daar zijn verschillende technieken voor, zoals visualisaties. Wanneer je de behoefte voelt deze te gaan toepassen, vind je op het internet talloze voor-beelden.

Kies de visualisatie die bij je past. Veelal helpt het wortels onder je voeten te visualiseren die diep de grond in gaan. Ook is het belangrijk om jezelf regel-matig energetisch te reinigen. Hiermee ruim je je eigen energetische ‘rommel’, zoals ergernissen, vermoeidheid en emoties op. En niet alleen die van jezelf, maar ook die van anderen, die vaak zonder dat je er erg in hebt naar binnen geslipt zijn.


Een vriendin legde me ooit uit dat je als hooggevoelig mens een soort ver-licht bushokje bent in de nacht.

Mensen komen graag op dat licht af en brengen daarbij hun eigen issues met zich mee!Een visualisatie die hierbij kan ondersteunen:

Stel je een grote ronde lamp met wit licht ongeveer een meter boven je hoofd voor. Visualiseer nu dat je het licht uit de lamp in je aura trekt, rondom, boven en onder je, Ongeveer een meter, meer mag ook. Wanneer je hele aura gevuld is met dit licht, trek je het vanuit de lamp via je hoofd je lichaam in en vul je je lichaam er-mee. Vergeet ook niet alle hoekjes en gaatjes te vullen. Zie je donkere energie zitten, focus hier dan even op en breng hier extra licht, tot de donkere en-ergie verdwenen is.Wanneer je je weer opgeladen en fris voelt, ben je klaar.


Neem als dat nodig is rustig de tijd om de situatie waar je mee ron-dloopt even voor jezelf helder te krijgen. Neem wat afstand van de persoon die er eventueel bij be-trokken is en voel voor jezelf wat het met jou doet en wat jij nodig hebt.

Visualisatietechnieken zijn tools, een soort ‘eerste hulp bij energie-onbalans’. Maar, het belangrijkste om goed in evenwicht te zijn en te blijven, is zelfkennis.

We kunnen ervaren dat we door anderen geraakt worden omdat ze iets in ons laten zien wat van onszelf is.

Het kan daarbij om positieve en minder positieve eigenschappen gaan. Vervelende eigenschappen zien we liever niet van onszelf, dus verhullen we die zo goed mogelijk. Vroeg of laat echter zal iemand die eigenschappen terugspiegelen; het is aan jou of je dat dan als een spiegel oppakt.

Heb je hierover nog vragen, of zou je via een coachingstraject eens uit willen zoeken hoe het één en ander bij jou werkt? Als coach en zelf hooggevoelig, specialiseer ik mij momenteel in hooggevoeligheid en bied ik tegen gereduceerd tarief coachingstrajecten aan voor mensen die hooggevoelig zijn. Voor meer informatie zie: www.maaikekruijsen.nl Wil je weten of je hooggevoelig bent? Doe dan eens de test op de website van Vereniging Hooggevoelig Nederland: http://www.vereniginghooggevoelig.nl/

www.maaikekruijsen.nl

http://www.vereniginghooggevoelig.nl/

En alsof het Leven het begrepen hebt, bezit je als hooggevoelig mens de gave om altijd bezig te zijn met je zelfontwikkeling! Zelfre-flectie is dan ook een automatisme bij veel hooggevoelige mensen. Zo automatisch dat het vaak verbazing oproept dat niet iedereen de hele dag nadenkt over zijn of haar keuzes of bepaalde situaties. Je zelfreflectie en wens tot ontwikkeling helpt je om je zwakke plekken en valkuilen in te zien, want zij zullen je het beste ondersteunen in het zijn van een krachtig mens.

Kwetsbaarheid als kracht

Zoals kwetsbaarheid zijn valkuil kent, kent het ook zijn kracht.Wanneer je kunt zien en kunt delen wat jou van binnen raakt, ben je een heel krachtig mens. Belangrijk hierbij is dat je zelf in even-wicht bent en dat wat je doet, losstaat van wat anderen hiervan zullen vinden. Zolang je namelijk nog bezig bent met de vraag of de ander iets van jou goed- of afkeurt, is datgene wat je deelt afhankelijk van een ander. Dat maakt je kwetsbaar op een zwakke manier.

We hadden het al eerder over conflictsituaties en je kwetsbaarheid als hooggevoelig mens. Dit kun je ook als kracht inzetten. Wanneer je jezelf kwetsbaar opstelt door helder aan te geven wat een situ-atie met jou doet, geef je ook de ander de ruimte zich kwetsbaar op te stellen. Vraag jezelf af: wat doet de situatie met me? Welke emotie(s) roept dit bij me op? Hoe zou ik het anders willen? Wat kan ik daarbij zelf aanbieden en wat zou ik willen van de ander? Wat levert die verandering voor mij op? Dat laatste is heel belangrijk, want het zal een motivator voor de ander zijn om mee te werken aan een oplossing voor jullie beiden!

Heb je hierover nog vragen, of zou je via een coachingstraject eens uit willen zoeken hoe het één en ander bij jou werkt? Als coach en zelf hooggevoelig, specialiseer ik mij momenteel in hooggevoeligheid en bied ik tegen gereduceerd tarief coachingstrajecten aan voor mensen die hooggevoelig zijn. Voor meer informatie zie: www.maaikekruijsen.nl Wil je weten of je hooggevoelig bent? Doe dan eens de test op de website van Vereniging Hooggevoelig Nederland: http://www.vereniginghooggevoelig.nl/

.


www.maaikekruijsen.nl

http://www.vereniginghooggevoelig.nl/

“Creating more you”

dat is mijn missie.Ik creëer meer van jouw persoonlijkheid door dit (nog meer) zichtbaar te maken. Bezoek mijn web-site voor meer informatie. ChanT

ChanT a cup of Art -De kunst van mooi zijn-


MINDFULNESS TRAINING

Mindfulness is een levenshouding afkomstig uit het boeddhisme. Mindfulness leert u hoe u bewust kunt worden van gedachten, gevoelens,uw lichaam en waarnemingen. Hoe gaat u om met stress en pijn? Het leert u zaken te accepteren zoals ze zijn. Mindful-ness kan helpen om uw bloeddruk te verlagen, hoofdpijn te verminderen en nog veel meer lichamelijke klachten. Maar bovenal leert het u gelukkiger in het leven te staan. Onze mindfulness trainingen zijn gebaseerd op de leer van Buddha, Prof Carl Jung, Jon Kabat-zin en Lao Tze. Tijdens de trainingen krijgt u achtergrond informatie over o.a.. stress en uitleggen van dromen. Daarnaast zijn er eenvoudige yoga oefeningen en leert u verschillende meditatie technieken.

€ 150,- voor 8 sessies van 1 uur inclusief werkboek en cd.Locaties: Utrecht en AmsterdamStart: vanaf midden januariDag; zaterdag van 10.00-11.00 www.4lifeevents.nl

06-41468218

http://www.4lifeevents.nl


A D V E R T O R I A L | CHOICEZA D V E R T O R I A L | CHOICEZ

De Praktijk van Leven is een spirituele praktijk waar je terecht kunt met levensvragen. Hier wordt het mentale in evenwicht gebracht met het emotionele, het lichamelijke met het energetische en het spirituele met het aardse.

Alles is één en één is alles. Jij en je omgeving zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar wederzijds. De situaties waarin je terecht komt, kun je zien als spiegel voor wat er binnenin je zit. Negatieve overtuigingen of onbalans in bepaald gedrag kunnen er voor zorgen dat je in pijnlijke situaties terecht komt. De situatie de schuld geven, is één mogelijkheid. Een andere is uitzoeken wat het Leven jou wil leren door je in een dergelijke situatie te brengen. Vaak is dit het af of juist aanleren van een bepaalde menselijke eigenschap, zoals ‘altijd een ander de schuld geven’, ‘alleen maar het negatieve in een situatie zien’, ‘reageren uit liefde’ of ‘grenzen aangeven’. Wanneer je de les uit de praktijk die Leven heet, geleerd hebt, zul je merken dat je ineens niet meer in dergelijke pijnlijke situaties terecht komt.

Om de levenslessen op te sporen en te integreren, wordt in deze Praktijk gebruik ge-maakt van energetische therapie, regressie- en reïncarnatietherapie, reading enhealing, lichtwerk en kristallen. Zowel therapie als (e-)coaching behoren tot de mogelijkheden.

Wees je eigen Meester! www.praktijkvanleven.nl

Ivonne Veldscholten


http://www.margotvandenberg.com/





http://www.tekstschrijvernodig.nl/contact

Naast de liefde in Armands hart, groeide woede. Een woede die

op bepaalde momenten zijn ziel beheerste, die hem in zijn macht

nam. Dan zonderde hij zich af van iedereen en trok hij de bergen in

naar de enorme kloof, de Canyon van Verdon. Daar schreeuwde hij

zijn woede uit naar de wereld, alleen de wereld hoorde hem niet. Zijn

stem werd meegenomen door de wind die door de Canyon waait.

Armand moet leven met het feit dat zijn vader door een onbekende

op gruwelijke wijze is vermoord. Hij hoort vaag iets over de achter-

gronden, maar krijgt er nooit helemaal vat op. Zijn oom Alex, eens

zijn grote beschermer, heeft er ook mee te maken. Maar ook diens

rol blijft onduidelijk. Hij vindt troost en steun in de armen van zijn

grote liefde, Tamar. Een vrouw waar menigeen bang voor is, maar ze

brengt Armand tot zijn ware zelf.

In dit spannende verhaal, vol verwikkelingen, wordt langzamerhand

duidelijk wat de hoofdpersonen beweegt en drijft. En hoe zij een

speelbal dreigen te worden van de machtigen die in het verleden hun

strijd gestreden hebben.

Choicez Lezers aanbieding





Klik op de boek-cover om ge-bruik te maken van de lezers aanbied-ing.

Wim Beunderman toont zich in zijn debuutroman

een getalenteerd verteller. Hij weet de aandacht

moeiteloos vast te houden en zet een ingenieus

verhaal vol passie en verdriet neer.



Introductiesessie

Life bewtween lives


Krachtlevens

Innerlijk kindwerk







CHOICEZ.NL Spiritueel Mind - & Lifestyle magazine.

Choicez Magazine | jaargang 3 | nr.21| www.choicez.nl


https://twitter.com/ChoicezNL


http://www.linkedin.com/in/choicezchantalvandenberg

Kwetsbaarheid

Documents

Transcript of Kwetsbaarheid