Stop rescuing Greece!How Dutch taxes end up saving German banks

Identi� cation policy at Uni-versity LibraryAbout the obligation to show your identifi cation papers within the University Library of Utrecht

42 3

Bouw een Studenten-beweging voor Vrij OnderwijsNieuw pamplet van KSU: “We kunnen niet langer oprecht geloven dat dialoog, de beste argumenten en publieke steun voldoende zijn om te winnen. “

voor en door studenten van de UU, HU en HKU Nr. 14 I december 2012 I offl ine

Krantje BoordKrantje BoordKritisch en Onafhankelijk

Gratiskrant

Neem mee

2 CrisisKrantje Boord

Stop rescuing Greece!How Dutch taxes end up saving German banks

Mariana Γκλιάτη

Enough has been said about the ineffectiveness of

austerity with respect to debt sustainability and its dreadful consequences upon the people of Greece or Spain. It is now time to speak of the hidden victims of austerity: the Dutch and German taxpayers.

Once upon a time, there was no crisis. This is not to say that prosperity reigned in Europe. But it was the time that econo-mies with a surplus found it beneficial to invest in state bonds of countries of the periphery dealing with big deficits and who were willing to pay high interest.

This all changed when the crisis hit the German banks. The goal then was immediate repatriation of their capital plus interest. This has had tremendous consequences on the economies of the periphery and led them to default. The Greek economy was the first one to fall.

In this hostile economic environment, it was impossible for states to pay off their debt. A big part of the loans had been spent in private and public buildings, the value of which had dropped due to the crisis. Selling them off would never pay off the debt. Besides, recession has led to the inability of the middle class to con-sume, which did not only affect the main source of indirect taxes, but it also had a domino effect on the rest of the economy.

The obvious solution here would be to boost economic growth, a path that led to the exit from the Great Depression of the 1930s. However, the solution that is pushed by Germany now is austerity upon austerity, which is counter-produc-tive according to all economic analysts. So, why does Germany insist on the aus-terity policy?

Giannis Varoufakis, Professor of Economic Theory at the University of Athens, answers this question in his anal-ysis by explaining the bright idea of the private bondholders, primarily German banks. They figured that under the pres-ent circumstances, it would be impossible for them to get their money back from the

states, in the bonds of which they had invested. Thus, they decided that Euro-pean taxpayers can pay them off instead! They put pressure on the German gov-ernment to lead the way in giving loans to the countries of the periphery coming from taxpayers’ money. These loans are called ‘rescue packages’ but it is not at all clear who they’re going to rescue. In practice none of this money is forwarded to the Greek economy, for instance. It is all intended to support the state debt, thus it goes straight to the German banks. To

put in simple words, the idea behind this is: in an economy that is falling apart, let’s save the loan shark (who is responsible for the crisis in the first place) so that he can keep lending us!

What is happening in fact is that the damages of the private creditors are

shifted to the public sector of Europe and upon the shoulders of the European tax-payer. What is even worse is that Europe-an taxpayers are never going to see their money back, since austerity memoranda have become prerequisites for the rescue packages. A first year Economics student would be able to explain that austerity in times of crisis reduces the purchasing power of the public, causes unemploy-ment, and leads to deeper recession. In other words, it does not raise money!

However, as Prof. Varoufakis sug-gests, this is the only way to convince the German or the Dutch Parliament to approve the loans: the taxpayers need to be assured that Greeks are paying for these loans with their ‘blood and sweat’.

It becomes obvious now that the situ-ation is not as clear-cut as ‘Dutch tax-payers versus lazy Greeks’. In practice, Greeks do not benefit at all from these loans, while Dutch taxpayers have been tricked into saving the German banks.

One of the ways to break that vicious circle, Prof. Varoufakis suggest, is for the European Central Bank to print a few tril-lion Euros and instead of giving it to the banks, as it did last December, the money should be handed over to the European taxpayers whether in Germany or Greece, under the condition that they’ll pay off any debts they have towards the state or the banks.

‘In an economy that is falling apart, let’s save the loan shark, so that he can keep lending us!’

“Greeks do not benefit at all from

the loans, while Dutch taxpayers

have been tricked into saving the German banks”

3Krantje BoordUniversiteit

Show us who you are before we show you the booksAbout the obligation to show your identification papers within the University Library of Utrecht

Joska Ottjes

Why should we identify ourselves to the security

of the University Library of Utrecht while entering the library after 5 o’clock in the evening and in the weekends? Regular visitor of the University Library, Ruben van Luijk, asked himself the same question

but could not find any satisfying answer.

About one year ago, the University of Utrecht has implemented a new secu-rity policy at the Uithof Library and the Library of Language and Literature in the city center. Until now this new policy of being obligated to show identification papers to access the library has not been subject of heated discussion. Finally an online petition has been set up one month ago by Ruben van Luijk with the goal to exert pressure on the University to reverse this policy and make the library freely accessible again.

The argument that lies at the heart of this policy is presented to the library visi-tor as ”necessary means to prevent annoy-ance in the library and inconvenience to other visitors”. But the argumentation reveals an unjust positive causal relation-ship between the obligation of identifi-cation and reducing annoyance. In this respect, the foundation ‘Meldpunt Mis-bruik ID-plicht’ (Check-in point for the abuse of the obligation of identity papers) concluded, based on practical experience concerning the enlargement of obligation of identification in 2005, that it does not prevent any ‘criminal’ intentions or acts whatsoever.

Apart from refuting the pro-argu-mentation of this policy, there are many reasons that speak clearly against it and give us reason to not accept the obligatory identification. The library is a public space that, among other things, states its mis-sion as to be flexible, customer oriented and contributory to education, research

and the rendering of social services. In practice they do not seem to live up to this statement. At first, a library should be a public space for everyone to use, while with this policy the library becomes less accessible – note that the law does not oblige you to carry an ID all the time - or not accessible at all for those that don’t possess an ID or do not carry one because of principled objections. Secondly, this policy bombards every visitor to be a potential criminal which does not make you feel really welcome at all and infringes your privacy.

But probably most important is that we should recognize that the library shows us a tendency of increased obligatory identification within our society and the lack of resistance against it. Acceptance and co-operation dominates this debate while obligatory identification stems from a system implemented by the German occupiers during the Second World War. With the present biometrical passports and ID’s, electronic patient files, public transport cards, face scans and extensive camera supervision, the Netherlands has the best registration of personal data in Europe. As Loesje, a Dutch free speech organization, states on a poster: ‘Identifi-catieplicht – Ik identificeer mij het liefst met vrijheid’ (Obligation to carry identi-fication papers – I rather identify myself with freedom). A statement we should think about twice as the library security asks us to identify ourselves once again.

To sign the petition, go to: www.kritisch-estudenten.nl/blog/nieuws/stop-id-controle-utrechtse-universiteitsbibliotheek/

De universiteitsbibliotheek (UB) op de Uithof

4 Krantje Boord Studentenbeweging

Vrij onderwijsMet vrij onderwijs bedoelen we gratis

onderwijs, maar dat is niet het enige. Vrij onderwijs is ook onderwijs dat vrij is van de invloed van het bedrijfsleven en de overheid. Deze vrijheid is niet het eind-doel, maar is wel essentieel om te komen tot een rechtvaardige maatschappij. Om werkelijk vrij te zijn moet onderwijs vol-doen aan twee voorwaarden: toegankeli-jkheid voor iedereen en een autonome, democratische organisatie.

Om onderwijs toegankelijk te maken voor iedereen, moet het worden gefinan-cierd door iedereen via een progressief belastingstelsel. De belofte van sociale mobiliteit door onderwijs moet worden nagekomen en niet, zoals nu gebeurt, worden verbroken. Niemand mag worden uitgesloten. Als menselijke kennis en vaardigheden het product zijn van de generaties voor ons, is het dan

Bouw een Studenten-beweging voor Vrij OnderwijsAl dertig jaar lang is het onderwijs doelwit van bezuinigingen en hervormingen. Het onderwijs wordt geoff erd aan de goden van de economie op het altaar van de bezuinigingen. Het moment is gekomen om in opstand te komen. Het is tijd om de verkoop van onze toekomst te stoppen. Dit pamfl et is een oproep aan alle studenten die het mis zien gaan, maar zich te alleen en machteloos voelen om hier iets aan te doen. Het is een oproep tot het opbouwen van een beweging. Een beweging

die de bezuinigingen kan

tegenhouden en haar eigen programma voor vrij onderwijs op de kaart kan zetten. Wij zijn de generatie van wie de toekomst in gevaar gebracht wordt door de crisis van het kapitalisme. We kunnen niet verwachten dat anderen deze strijd voor ons zullen voeren. We moeten dit zelf doen. We moeten nu, samen in actie komen voor onze eigen toekomst en die van de generaties die na ons komen. We zullen onszelf organiseren. We zullen niet langer zwijgen maar de straat opgaan en al het nodige doen voor een echt vrij onderwijssysteem.

generaties voor ons, is het dan die de bezuinigingen kan langer zwijgen maar de straat opgaan en al het nodige doen voor een echt vrij onderwijssysteem.

5Studentenbeweging Krantje Boord

niet vreemd dat een individu of instelling hier een claim op kunnen leggen? Zou het op basis van onze gedeelde menselijkheid niet juist veel logischer zijn om elke vorm van kennis als ons collectieve eigendom te beschouwen? We moeten toegang tot dit collectieve erfgoed opeisen om hierop voortbouwend onze gezamenlijke toekomst verbeteren.

Om onderwijs autonoom en democra-tisch te organiseren moet het vrij zijn van de grillen van de vrije markt en gevestigde politiek. We mogen niet toestaan dat pub-lieke investeringen in onderwijs worden gekaapt door het bedrijfsleven. In het bedrijfsleven gaat het in eerste instantie om winsten en marktaandeel en niet ons welzijn of dat van de maatschappij. Wij vinden dat de vorm en inhoud van onder-wijs bepaald moet worden door degene die hier rechtstreeks bij betrokken zijn: stu-

denten, docenten, onderzoekers en

ouders. Onderwijsinstellingen moeten een ruimte zijn voor het ontwikkelen van een kritische geest. Een ruimte waar je niet simpelweg wordt opgeleid in de domi-nante ideeën en ideologieën van onze tijd, maar waar je leert om hier kritisch op te reflecteren. Onderwijs moet een sociaal goed zijn, diep ingebed in de gemeenschap waar ze uit voortkomt. Met als doelstell-ing het creëren van een maatschappij die zelfbewust is, die kan zien waar fouten worden gemaakt en die er naar streeft deze recht te zetten.

Collectieve lasten, private winstenDe afgelopen dertig jaar is ons onder-

wijssysteem hervormd volgens de neo-liberale logica. In deze radicale econo-mische ideologie wordt onderwijs niet langer gezien als een maatschappelijk goed maar als een individuele investering in je eigen toekomst. De schulden die op deze manier worden opgebouwd, moeten worden terugbetaald door het verkopen van jouw toekomstige arbeidskracht. Een opleiding is een product geworden dat je koopt en verkoopt. De huidige onderwi-jsbezuinigingen versterken deze ontwik-keling. Neem bijvoorbeeld de omzetting van de studiefinanciering in een lening. Hierdoor zullen alleen degene die zich de bijbehorende studieschuld kunnen per-mitteren nog gaan studeren. De anderen zullen effectief uitgesloten zijn van het onderwijssysteem.

De nieuwe heilige drie-eenheid van overheid, kennisinstellingen en het bed-rijfsleven hebben een systeem gecreëerd waarin winstgevendheid belangrijker is dan het gemeenschappelijk goed. Stud-ies in de sociale en geesteswetenschappen verdwijnen in hoog tempo, of worden gedwongen zich aan te passen aan de belangen van het bedrijfsleven. Tegeli-jkertijd investeert de overheid publieke middelen in high-tech onderzoek, waar-van de resultaten worden gepatenteerd en omgezet in winsten voor het bedrijfsleven. Kortom, de kosten en risico’s zijn publiek en de winsten privaat.

Het grotere plaatjeDe aanval op onderwijs van de laatste

decennia is onderdeel van een groter neoliberaal project waarvan zowel de arbeidersklasse als de studenten het doelwit vormen. De stijgende kosten van levensonderhoud en het afbreken van de verzorgingsstaat zorgen voor een steeds grotere kloof tussen arm

en rijk. Onderwijs zou iedereen in staat moeten stellen te worden wie hij of zij wilt zijn, maar deze belofte van sociale mobiliteit is gebroken. Elke regering maakt onderwijs namelijk duurder en minder toegankelijk. Het zijn echter niet alleen studenten die worden opgezadeld met steeds hogere schulden. Wij hebben geen recht om eisen te stellen voor onszelf als dat ten koste gaat van andere groepen in de samenleving die geraakt worden door dezelfde hervormingen. We moeten samen met deze groepen optrek-ken en solidariteit opbouwen in de geest van de gezamenlijke strijd van studenten en arbeiders in de jaren zestig en zeventig. De succesvolle studentenstrijd in Québec in 2012 heeft laten zien dat dit niet alleen goed is om te doen, maar ook een win-nende strategie.

Een studentenbeweging opbouwenAls we deze doelen willen bereiken, hebben we een studentenbeweging nodig. De studentenvakbond LSVb heeft laten zien wat niet werkt: top-down organiseren en lobbyen. We kunnen niet langer oprecht geloven dat dialoog, de beste argumenten en publieke steun voldoende zijn om te winnen. Dat is geprobeerd, maar heeft niets opgeleverd.

Progressieve veranderingen ontstaan door organiseren van onderop en agitatie. Hiervoor moeten we:

• meer studenten betrekken in grass-roots organisaties

• kennis opdoen via open bijeenkom-sten, acties en zelfeducatie

• netwerken opbouwen voor weder-zijdse steun van docenten, onder-zoekers en medewerkers

• projecten uitvoeren die laten zien hoe vrij onderwijs er in de praktijk uitziet

• steun bieden aan lokale strijd die we kunnen winnen en deze inte-greren met de bredere visie waar we voor vechten

• ageren tegen en verstoren van ‘business as usual’, door onder meer protesten, bezettingen en burgerli-jke ongehoorzaamheid

• groepen ondersteunen die onze steun en solidariteit verdi-enen

denten, docenten, onderzoekers en decennia is onderdeel van een groter neoliberaal project waarvan zowel de arbeidersklasse als de studenten het doelwit vormen. De stijgende kosten van levensonderhoud en het afbreken van de verzorgingsstaat zorgen voor een steeds grotere kloof tussen arm

• groepen ondersteunen die onze steun en solidariteit verdi-enen

6 Krantje Boord Recensies

Paul Verhaeghe - Identiteit Ingekorte recensie geschreven door Martijn Jeroen van der Linden - via globalinfo.nl

Klinisch psycholoog en psychoanalyticus Paul Verheaghe onderzoekt in zijn nieuwe boek

op een doordachte wijze de eff ecten van dertig jaar neoliberalisme en haar organisatie van arbeid en maatschappij op onze identiteit. Verhaeghe stelt dat er geen wezenlijke menselijke identiteit is; wie wij worden hangt grotendeels af van onze omgeving. Identiteit is dus steeds een product, een constructie op grond van een wisselwerking tussen degene die de identiteit draagt en de ruimere omgeving.

De mens is volgens Verhaeghe van nature goed, het is de postmoderne maatschappij beïnvloed door het neoliberalisme die ons slecht maakt.Verheaghe legt uit hoe het neoliberalisme de nieuwste generatie heeft beïnvloed. Volgens hem is er een generatie opgegroeid die allemaal dezelfde boodschap te horen heeft gekregen, namelijk dat elke behoefte, elk verlangen per-fect te bevredigen is, bovendien zelfs op de korte termijn, en dat genieten via consumptie het belangrijkste levensdoel is. Het onderwijs heeft hen erg gestimuleerd in het neoliberaal denken.

Verhaeghe gaat in Identiteit ook in op het nature-nurture debat; hij pleit voor balans; hij concludeert dat de waarheid in het midden ligt. Volgens Verhaeghe zit onze identiteit dus niet enkel in onze genen en zijn mensen geen competitieve individuen zoals nieuwste versie van het sociaaldarwinisme ons wil doen geloven. De mens is een sociaal dier waarbij de affectieve onderbouw (buikgevoel) in cruciale situaties veel belangrijker is dan de rationeel-cognitieve bovenbouw. Hij haalt Frans de Waal aan die op basis van onderzoek con-cludeert dat primaten niet wezenlijk goed (empathisch en altruïstisch) of slecht (egoïstisch en agressief) zijn, maar dat omstandigheden (omgeving) bepalen in welke richting het gedrag gaat. Ook de mens is als sociaal dier zowel gericht op solidariteit als op egoïsme. Omgevingsfactoren bepalen wat de overhand krijgt. De gemeenschap waarin de identiteit wordt gevormd bepaalt dus de invulling van de identiteit van haar leden, die samenhangt met de wijze van uitwisseling binnen die bepaalde maatschappij. Verschillende economische systemen bepalen verschillende vormen van uitwisseling en bijgevolg andere identiteiten binnen andere sociale verhoudingen.

Verhaeghe sluit af met een pleidooi voor een nieuwe ethiek die gebaseerd is op zelfzorg om het goede leven te bereiken; die gebaseerd is op het idee dat we onze onvolkomenheid, onvrede en eenzaamheid niet in termen van schuld bij de ander moeten leggen; dat we via zelfzorg zelf moeten veranderen; dat zelfzorg (in het Grieks epimeleia) in de juiste vormgeving ook zorg voor de ander en de gemeenschap met zich meebrengt; en dat die verandering gaat door en via het veranderen van onze waarden. Wij moeten ons dus allemaal veranderen van con-sumenten naar burgers die zich verantwoordelijk voelen voor de gemeenschap. Verhaeghe pleit voor een andere organisatie van het werk waarbij zelfsturing en bottum-up doelen stellen richtinggevend zijn.

De antwoorden vanuit het collectief van het neoliberal-isme zijn niet de goede antwoorden. Zoveel is duidelijk na het leven van het boek Identiteit. Deze hebben geleid tot indi-vidualisering, atomisering en eenzaamheid, tot de reductie van mensen tot louter consumenten die elkaar beconcurreren; tot individuen die in de illusie leven dat ze uniek zijn terwijl wij slechts kopieën zijn van elkaars exclusiviteit. En voor alle duidelijkheid: Verhaeghe heeft het dan niet over anderen maar over jij en ik. Het juiste antwoord op het op het neoliberalisme ligt volgens hem dus in een nieuwe kritische beweging die een nieuwe politiek bestel nastreeft dat de steeds moeilijke en noodzakelijk evenwichtsoefening nastreeft tussen gelijkheid en verschil, groep en individu, verplichte gelijkheid en vrije keuze. De inspiratie voor deze gedachte wordt geleverd door Michel Foucault. Wij zullen dit zelf moeten doen door keuzes die wij maken op basis van veranderde waarden. Het boek Identiteit onderbouwt de noodzaak voor deze verandering op een overtuigende wijze, wat we nu precies kunnen doen blijft echter wat filosofisch. Toch is het boek een aanrader voor eenieder die het neoliberalisme wil overwinnen.

Zie voor volledige versie van deze recensie:globalinfo.nl/Recensies-enzo/paul-verhaeghe-identiteit.html

7

AgendaElke dinsdag met KSU borre-lenen of vergaderen, zie voor data: kritischestudenten.nl

Open KSU Borrel. 21.00 in Cafe de Bastaard, Jansveld 17

Open KSU Vergadering. 19.30 in Boekhandel de Rooie Rat, Oudegracht 65

6 december 2012Basta! debat: Dít is niet ons onderwijssysteem! 19.30, Kargadoor, Oudegracht 36

8 december 2012Is Greece the Weimar Repub-lic of today? 16.00, De brakke grond, Amsterdam, REINFORM.nl

13 december 2012Basta! Docu: La Educación Prohibida (Forbidden Educa-tion) 19.00, Kargadoor, Oude-gracht 36

13 december 2012Boekpresentatie De Keisni-jders met Pieter de Buysser 20.00, Rooie Rat, Oudegracht 65

19 januari 2013Anarchistische boekenmarkt 10.00-22.00, Moira, Wolvenstraat 10, Utrecht ak-utrecht.nl

6 februari 2013Reading Group: Education in the neoliberal age - history, resistance and alternatives 19.30, Rooie Rat, Oudegracht 65

Recensies Krantje Boord

Pieter de Buysser bevecht, bezingt en bezweert in De Keisnijders

In november 2012 is bij uitgeverij de Geus de literaire roman De

Keisnijders uitgegeven. Krantje Boord interviewt Pieter de Buysser over zijn debuutroman.

In De Keisnijders hebben we te maken met een uchronie; het kapitalisme is oud geworden en heeft ten langen leste haar flitsende imago verloren. Het Amerikaanse Tijdperk is voorbij, haar wereldheerschap-pij nog slechts een herinnering, en het zwaartepunt van de wereldeconomie is naar Azië verschoven. Vijfenzeventig jaar na het afbreken van de muur leven vier oudere mensen rondom een grote ronde muur in het hart van Berlijn. De vier oud-eren staan bekend als de keisnijders en voor een halve eeuw is het leven rond de muur een bron van nieuwe gebruiken, ver-halen en bewegingen. Het verhaal begint wanneer vier kinderen (Marthe, Anouk, Jules en Peter) bij de muur verschijnen. Ze hebben over de ouderen en hun muur gehoord, gelezen en gedroomd.

Krantje Boord: Wat is voor jou de belangrijkste aanleiding geweest om De Keisnijders te schrijven?

Pieter de Buysser: Het verlangen om

in één vloeiende beweging een kei door midden te snijden. Handig is het niet om met zoiets opgezadeld te zitten, dus vroeg ik me af waar dat verlangen van-daan kwam. De hoop de oorsprong ervan te kunnen traceren ging gepaard met de redelijke verwachting om dat wat intus-sen was uitgegroeid tot een probleem met wortel en al uit te kunnen roeien. Dat is jammerlijk mislukt. Er is weliswaar een kei uit mijn schedel gesneden, er ligt nu een bloedmooie hardcover in de winkelrekken en Marthe, Jules, Peter en Anouk leven, maar de fundamentele ontevredenheid met de dingen zoals ze zijn, met de kei zoals hij is, blijft.

Krantje Boord: Het leven rond de muur doet soms denken aan dat van vrije gemeenschappen als Ruigoord, Slab City en Twin Oaks. Zijn dergelijke sociale experimenten een inspiratiebron voor je geweest?

Pieter de Buysser: Zeker, maar ook soci-ale experimenten uit vroegere periodes van de geschiedenis, maar allicht nog het meest inspirerend zijn die experimenten die lit-erair gebleven zijn. Deze hebben, denk ik, op een meer indringende manier het doen en laten bepaald dan de experimenten die zonder pardon zijn gematerialiseerd. Er is een rijke traditie van utopische romans en geschriften, maar er is een kapitaal verschil met De Keisnijders. In de vertrouwde uto-pische verhalen en experimenten bestaat de utopie uit een eiland, een afzondering. De Utopia van Thomas More was een eiland, en dat eilanddenken heeft zich doorgezet, Ruigoord, bijvoorbeeld, was een eiland. De utopie is de uitzondering, de afzonder-ing, en in dat insulaire ligt ook de kiem van het totalitaire. De Keisnijders speelt zich net af buiten het utopische eiland. Het hart van de utopie hebben de keisnijders ondoordringbaar gemaakt, dat is de bin-nenkant van de ronde muur waar niemand komt, het ideaal zit daar goed volmaakt rond te wezen, en net dat, maakt dat Susan, Robbert, Marthe en co daarbuiten blijven.

Lees het volledige interview op www.kritischestudenten.nl/blog/interviews

Boekpresentaties: 13 dec. in Utrecht zie agenda & Amsterdam: 30 en 31 januari te zien in de Brakke Grond in Amsterdam met Bookburn-ing: Een verstopte geschiedenis, meer info op www.pieterdebuysser.com

8Krantje Boord

Kritische Studenten Utrecht (KSU) Kritische Studenten Utrecht is een open collectief van studenten dat zich met

woord en daad inzet voor een maatschappij gebaseerd op vrijheid, solidariteit en samenwerking. In tegenstel-

ling tot de huidige klassenmaatschappij streven we naar een samenleving waar sociale en economische

gelijkheid heerst, zonder uitbuiting, en waar behoefte in plaats van winst centraal staat. Binnen dit kader

doelen we op democratisch georganiseerd onderwijs dat voor iedereen toegankelijk is. Vanuit die visie verdiepen we ons in politieke en maatschappelijke kwesties, organiseren verzet en dragen alternatieven aan. Hier-

mee stimuleren we de sociale en politieke betrokkenheid van medestudenten om vanuit hun eigen omgeving veranderingen teweeg te brengen.

Wil je meer weten, met ons in contact komen of een open vergadering bijwonen? Kijk dan op: www.kritischestudenten.nl of stuur een mailtje naar:

kritischestudentenutrecht@gmail.com

Krantje Boord wil je geldKrantje Boord is gratis voor de lezer, maar helaas niet voor ons! Steun Krantje Boord en doneer aan Stichting Vrienden van KSU 25.46.48.614 onder ver-melding van ‘Krantje Boord’

NL: Krantje Boord is een tweemaan-delijkse krant gemaakt voor en door studenten die zich zorgen maken over de huidige maatschappij. In deze krant wordt er met een kritische blik gekeken naar onze samenleving met als doel mensen te informeren, maar vooral ook dialoog en actie te stimuleren.

EN: Krantje Boord is a bi-monthly newspaper made by and for students that are concerned about the state of society. In this newspaper we take a critical perspective on this state of affairs with the goal of informing people, and especially to stimulate dialog and action.

Krantje Boord?

STIL zoekt vrijwilligers Nederlandse les aan vluchtelingen

STIL is een organisatie, gevestigd in Lombok, Utrecht, die praktische hulp en steun biedt aan vluchtelin-

gen en migranten zonder verblijfsvergun-ning. Er zijn ongeveer 120 cliënten die ondersteund worden bij medische, sociaal-juridische en/of humanitaire vragen. Ook worden er soms activiteiten georganiseerd om mensen bij elkaar te brengen, en om voor wat afleiding te zorgen. Veel cliënten zitten namelijk in moeilijke situaties. Een van de activiteiten is Nederlandse les. We merken dat hier vanuit onze cliënten veel interesse voor is. Door op een laagdrempelige manier mensen kennis te laten maken met de Nederlandse taal hopen we zelfredzaamheid te kunnen stimuleren. De lessen zijn bovendien gezellig en informeel, en voor iedereen toegankelijk. Of je nou al een beetje Nederlands spreekt of niet.

STIL heeft al vele jaren Nederlandse les aangeboden, op dit moment is er gebrek aan een nieuwe vrijwilligersgroep. Zodra er voldoende vrijwilligers zijn, zullen de lessen weer van start gaan. De lessen worden een paar keer per week aangeboden. Daarbij wordt rekening gehouden met de verschillende niveaus.

Vind jij…• Het leuk om op een interactieve manier met taal bezig te

zijn? • Wil je graag kennis maken met mensen met verschillende

culturele achtergronden? • Lijkt het je wat om mensen te helpen hun weg te kunnen

vinden in de Nederlandse taal?

Ben jij…• Creatief en open minded?• Zelfstandig en integer?• Communicatief vaardig en sociaal?

Heb jij…• Een sterk rechtvaardigheidsgevoel?• Affiniteit met de doelgroep?• Gevoel voor verantwoordelijkheid?• Een flexibele en mensgerichte instelling?• Sta je stevig in je schoenen?

Word dan nu vrijwilliger bij STIL en help mee om Nederlandse les op te zetten en te geven! info@stil-utrecht.nl / www.stil-utrecht.nl