‘Maple Spring’Canadeese studenten in verzet

Wat begon als studenten-protest tegen verhoging van collegegeld groeide uit tot een indrukwekkende volks-beweging.

Hoe zwart is het Zwarte Gat?Afgestudeerd en werke-loos, beschouwen Merel en Sander de toekomst in onzekere tijden. Is de situatie hopeloos of schijnt er een lichtpuntje in de diepte van Het Zwarte Gat?

Blockupy FrankfurtA personal account of the European days of Action against the ECB and Troi-ka. - “A continent in crisis, Europe is calling. Calling for resistance.“

23 6

Gratis

krant

Neem mee

voor en door studenten van de UU, HU en HKU Nr. 12 I juni 2012 I offl ine

Krantje BoordKrantje BoordKritisch en Onafhankelijk

2

‘Als ik vertel dat ik net ben afgestudeerd, kijken

mensen vaak alsof ze een zure appel hebben

Net/Bijna AfgestudeerdKrantje Boord

Hoe zwart is het Zwarte Gat?

Merel en Sander in gesprek over onzekere tijden

Afgestudeerd en werkeloos, beschouwen Merel en Sander de toekomst in onzekere tijden. Is de situatie hopeloos of schijnt er een lichtpuntje in de diepte van Het Zwarte Gat?

Merel: Volgende week studeer ik af. Wat een moment zou moeten zijn van uitgelaten

gejuich, gevoelens van trot, verlossing en overdadig plezier, wordt overschaduwd door een vraag die mij constant gesteld wordt.

Nadat ik mijn scriptie ein-de-lijk had ingeleverd, na een intense periode van stress en slapeloze nachten, leek mij een beetje relaxen wel op zijn plaats. Als ik heerlijk een wijntje drink op mijn her-vonden vrijheid, kijkt een vriend mij opeens indringend aan. Hij heeft me eerst uitgebreid gefeliciteerd en mijn vreugde gedeeld. Nu staat zijn gezicht echter serieus, bijna triest, en vraagt hij: “Mag ik je dé volgende vraag stellen?” Naïef als ik ben en geen idee heb wat ‘dé volgende vraag’ zou zijn, is mijn antwoord posi-tief. Hij schuift ongemakkelijk heen en weer op zijn stoel en durft me niet aan te kijken als de noodlottige woorden over zijn lippen rollen: “wat nu?”.

Als ik vertel dat ik net ben afgestu-deerd, kijken mensen vaak alsof ze een zure appel hebben gegeten. Ze krimpen helemaal ineen als het ook nog eens antropologie blijkt te zijn waaraan ik mijn kostbare studiejaren heb besteed. Lieve mede alumni, het zijn zeker geen beste tijden. We hebben studieschulden die de pan uitrijzen en inspirerende banen, of überhaupt banen, zijn schaars. Onze reger-

ing is de werkvoorziening aan het afbreken en de mogelijkheden tot het volgen van verder onderwijs worden ingeperkt. Ook als je je toch onder de gelukkigen bevindt die een baan weten te bemachtigen, zal je contract nooit langer zijn dan een aantal maanden. Bovendien is onze regering bezig om de mogelijkheid tot ontslag te versoepelen en rechten van werknemers in te perken want, zoals zij weten, het is crisis en dan moet iedereen toch wat inleveren? Onzekerheid lijkt ons nieuwe levensmotto. De mensen om ons heen zien ons al aan de rand staan, een voetje eroverheen, ze zien ons bijna vallen, in dat diepe, Zwarte Gat. De kranten omschrijven ons als generatie 0, als de

generatie van werkelozen en uitzichtlozen. Ik denk echter dat mensen ons de ver-

keerde vraag stellen: ze kunnen beter vragen “wat nu niet?”. Algemene kennis vertelt ons dat mensen op hun creatiefst zijn als ze in een hoekje worden gedrukt.

In plaats van in Het Zwarte Gat te gaan zitten, zullen we het besmeuren met kleur-en en eruit klauteren. We zullen ons organ-iseren en degene die dit zwarte gat hebben gecreëerd verantwoordelijk houden. Het zal niet gemakkelijk zijn. Ik heb er zin, wat jij Sander?

Sander: Nadat ik een paar weken geleden ben afgestudeerd, ben ik nu mijn huur bij elkaar aan het sprokkelen via uitzendklus-sen en probeer ik tussendoor een baan te vinden. Maar beide zijn zeldzaam, ik heb nog het geluk dat ik mijn huur kan betalen met een paar dagen werk en dat de rest van mijn kosten ook laag zijn. Maar wat te doen? Ik wil niet zielig in een hoek gaan zitten en kijken wat de toekomst brengt, ik heb niet gestudeerd om af te wachten, ik wil er wat van maken!

Maar hoe dan? Als de mogelijkheden voor een baan ons ontnomen

worden, zullen we erachter komen dat we een hoop kunnen, ook zonder baan. Begin een coöperatief, bouw je eigen groente-tuin of organiseer buurt-projecten! Dit zal moeilijk zijn, dit zal zwaar zijn, maar

zoals je zegt zal dit onze creativiteit stimuleren. We

zullen elkaar moeten helpen, onze vaardigheden moeten

delen en samen werken aan een toekomst zoals wij die voor ons zien. Misschien is de term generatie 0 nog

niet zo negatief, is het de indicatie van een nieuw begin. Het begin van zelforganisa-tie, van bewustwording, van verandering. We laten ons niet tegenhouden door 3% regels, tijdelijk en flexibel werk en langer doorwerken. Nee, we gaan onze tijd, kennis en creativiteit gebruiken om naar de fun-damenten van onze samenleving te kijken en deze te veranderen waar nodig.

We moeten samen laten zien dat we niets zomaar accepteren, dat diegene die ons iets afpakt op weerstand kan rekenen en dat we ons onafhankelijk kunnen organiseren. Misschien moeten we deze zomer begin-nen, we hebben toch tijd zat.

door een vraag die mij constant gesteld

Nadat ik mijn scriptie ein-de-lijk had

gefeliciteerd en mijn vreugde gedeeld. Nu staat zijn gezicht echter serieus, bijna triest, en vraagt hij: “Mag ik je dé volgende vraag stellen?” Naïef als ik ben en geen idee heb wat ‘dé volgende

generatie 0, als de zitten en kijken wat de toekomst brengt, ik heb niet gestudeerd om af te wachten, ik wil er wat van maken!

Maar hoe dan? Als de mogelijkheden voor een baan ons ontnomen

onze vaardigheden moeten delen en samen werken aan een

toekomst zoals wij die voor ons zien. Misschien is de term generatie 0 nog

3Krantje BoordBezuinigingen & Verzet

“Maple Spring”van Canadees studentenverzet naar volksprotest

Peter Storm via Doorbraak.nl

Massademonstratie van studenten in Quebec

Onwaarschijnlijk groot zijn de straatprotesten van de laatste tijd in de Canadese provincie Quebec, en onwaarschijnlijk langdurig ook. Intussen breiden de protesten zich uit buiten de deelstaat Quebec, naar andere delen van Canada. Het begon als studentenprotest tegen een forse verhoging van het collegegeld. Het groeide uit tot een protest tegen een noodwet waarmee de regering het studentenprotest probeerde te beteugelen. Van studentenprotest is het uitgegroeid tot een indrukwekkende volksbeweging.

Het begon alweer maanden geleden. Sinds 13 februari staken veel studenten tegen een staps-

gewijze verhoging van het collegegeld in Quebec met 300 dollar per jaar, van nu tot in 2019. Zo moet het collegegeld van tweeduizend dollar nu in 2019 naar dicht-bij de vierduizend zijn gebracht. Student-en zijn daar logischerwijs erg boos over, ze dreigen met een grote studieschuld te worden opgezadeld. Voorstanders van de maatregel wijzen erop dat zelfs na de verhoging het collegegeld nog altijd lager is dan in andere delen van Canada. Daar wordt tussen de vier- en de zevenduizend dollar collegegeld geheven. Studenten buigen niet voor dat argument. Waarom zouden ze ook? Dat het elders nog duur-der is om te studeren dan in Quebec, is geen reden om daar ook een hoger col-legegeld te accepteren. Het is eerder een goede reden om op te komen voor min-stens een verlaging van het collegegeld in die andere provincies.

StakingStudenten gingen in staking, en

demonstreerden. Dag na dag na dag na dag. Al op 22 mei was het de honderd-ste dag van actie. Soms botsten de boze studenten hevig met de politie die haar botte ding deed met arrestaties en pep-

perspray. Soms voerden studenten actie in de universiteit, zoals op 17 mei. Toen verstoorden actievoerende studenten met een lawaaiprotest met fluitjes en trom-mels de colleges op de universiteit van Quebec. De dag ervoor was een grote demonstratie uitgemond in rellen, met vernielde ruiten van bankgebouwen, en ook met 122 arrestaties. De premier van Quebec gaf geen krimp, integendeel. Zijn regering kwam met een noodwet die de situatie nog verder hielp escaleren. Al eerder stelde hij zich provocerend op, door de studentenbond CLASSE uit onderhandelingen weg te sturen met als voorwendsel dat die tegelijk betrokken was bij een felle demonstratie waarbij met de politie gevochten werd. Daarop trokken ook andere bonden zich uit de onderhandelingen terug. Het onderhan-

delingsbod van de premier was sowieso een beetje raar: een iets meer gespreide invoering van de verhoging, maar wel naar een nog wat hoger niveau… De

strijd laaide steeds op. Nu gebeurde na die noodwet iets soortgelijks.

Die noodwet hield een aantal dingen in. Het semester werd erin voor afgesloten verklaard. Maar belangrijker: de noodwet perkte de demonstratievrijheid ernstig in. Demonstraties met vijftig mensen of meer moest je minstens acht uur van tevoren aanmelden, en daarbij diende de geplande route te worden doorgegeven. Op het niet nakomen van deze plicht kwamen boetes te staan. Ook het houden van pickets en het tegenhouden van stu-denten die de lokalen binnen wilden gaan, werd zwaar strafbaar. Op 18 mei werd het wetsvoorstel al wet ook.

Gigantisch protestAls de regering dacht dat met deze

intimiderende wetgeving de studentenop-stand snel bedwongen zou zijn, dan heeft ze een grote misrekening gemaakt. Stu-denten gingen meteen weer de straat op, en bleven dat doen. Omstanders maakten met applaus duidelijk dat ze de studenten steunden. Vanaf het aannemen van de wet lieten in sommige buurten van Montreal mensen met luidruchtig potten-en-panen-protest vanaf de stoep of hun balkon hun

4 Krantje Boord

afkeuring van die wet blijken. En op 22 mei vond een gigantisch protest plaats tegen de wet. Enkele honderdduizenden, veelal in rode shirts geklede, demon-stranten stroomden over de straten van Montreal. CLASSE, de bundeling van krachten die veel van het protest helpt organiseren, sprak van “de grootste daad van burgerlijke ongehoorzaamheid in de geschiedenis van Canada”. Een deel van de demonstratie hield zich aan de nieuwe regels. Maar het deel van de demonstratie waar CLASSE toe opriep, deed dat wel-bewust niet, en overtrad dus de nieuwe wet. Op het plein waar de demonstranten bijeenkwamen, passen zo’n honderddui-zend mensen; schattingen spraken van 75 tot 150 duizend; CLASSE had het zelfs over 250 duizend deelnemers. En ik heb hogere schattingen gezien.

De dagen erop bleven mensen protest-eren. Niet alleen studenten, en niet alleen in Montreal. Op 28 mei hielden zo’n 700 advocaten en andere juristen, veelal in toga, een stille tocht als protest tegen de wet. En voor gisteren was een oproep gedaan om in héél Canada om acht uur ‘s avonds met potten en pannen lawaai te maken. Op zestig plaatsen in Canada was dan actie voorzien, naast solidariteitsactie in Londen, New York, Washington en Parijs. Volgens iemand die bij de organi-satie hiervan betrokken is, is de actie in 72 uur tijd opgezet.

RepressieHet is duidelijk: heel veel mensen in

Canada herkennen zich in het protest van de stakende studenten. Heel veel mensen zijn verontwaardigd over wetgeving die het recht om actie te voeren zo inperkt. Zo groeit wat begon als studentenprotest uit tot een brede opstand tegen bezuinig-ingsbeleid en repressie. Het is een opstand die geen teken vertoont om snel te verd-wijnen, hoe hard de politie ook optreedt. En de politie treedt herhaaldelijk hard op. Het totaal aantal gearresteerde actievo-erders loopt al in de enkele duizenden, en het geweld van agenten schokt mensen.

Intussen staan ook de studenten zelf nog steeds voor hun verzet tegen de col-legegeldverhoging. Er wordt over de staking verteld dat er ‘maar’ een derde van de studenten meedoet. Welnu, hoe zou Nederland eruit zien als ‘slechts’ een derde van de studenten staakte, en dat al sinds februari? Hun strijd is goed en strat-egisch doordacht georganiseerd. Er zijn in Quebec meerdere studentenbonden: twee ervan zijn verbonden aan de nation-alistische partij in Quebec, en een derde

die onafhankelijk van partijpolitiek en openlijk anti-kapitalistisch is: ASSE. Die laatste bond staat midden in deze strijd. Ze heeft een bredere bundeling om zich heen, waar afdelingen van andere bonden ook aan deel kunnen nemen. Dit is het al genoemde CLASSE. Zo kunnen leden van diverse bonden samenwerken, terwijl het radicale ASSE toch haar zelfstandigheid bewaart en met haar radicalisme invloed op bredere groepen studenten uitoefent. Studenten organiseren zich in assemblees per faculteit of studierichting. Besluit-vorming verloopt niet, zoals we gewend zijn rond Occupy en dergelijke, op basis van consensus maar met meerderhe-idsstemming. Wel wordt gepoogd in de geest van consensusbesluitvorming te werken door in assemblees mensen aan te wijzen met als taak erop te letten dat mensen niet nodeloos hun mond houden of zich geschoffeerd voelen.

AssembleeBesluitvorming om te staken gaat slim:

een assemblee kan bijvoorbeeld besluiten tot staken, maar eraan toevoegen dat de staking pas begint als er in totaal minstens tweeduizend mensen meedoen, kortom: als er ook andere assemblees tot staking hebben besloten. Zo kun je gang maken, vaart krijgen. Deelname aan assemblees

is aanzienlijk. Tactisch treden studenten vaak ook handig op, bijvoorbeeld door professoren wel, maar studenten niet tegen te houden als ze naar de klaslokalen wilden. Zo krijg je wel een staking, maar geen nodeloze frictie tussen stakende en niet-stakingsbereide studenten. Al met al wekt het de indruk dat actievoerende studenten erin slagen slagvaardigheid in de acties te combineren met effectieve en breed gedragen zeggenschap over hun eigen strijd.

In de Guardian wordt de protestgolf – de studenten, maar ook allerlei andere protesten – intussen al “Maple Spring” genoemd, “Esdoorn-lente” naar het blad van de esdoornboom op de Canadese vlag. De veelvormigheid, de stevige aanpak, de steeds bredere omvang en de pure hardnekkigheid van het protest, maakt de revolte tot een ontwikkeling waar we zowel veel van kunnen leren als hoop aan kunnen ontlenen.

Peter Storm - Maker van het weblog Rooi-eravotr http://www.doorbraak.eu/?p=10309

Bezuinigingen & Verzet

Studenten werden gevraagd de route van de demonstratie op te geven bij de politie. Dit was daarop hun antwoord...

5Bezuinigingen & Verzet Krantje Boord

Kenneth Haar

The financial and economic crises have revealed the entrenched power of the banks in the Euro-

pean Union. In an essay, Corporate Europe Observatory’s Kenneth Haar describes how a wave of financial regulation was set in motion by the crisis in 2008. The dream of a European Union that would curb the power of finance has become a joke, and instead we’ve seen a bankers’ Europe emerge that may make even Wall Street envious. Here’s a summary of this essay, which can be read fully online.

The problem is systematic. The crisis revealed both extreme excesses by the banks and a flawed system of supervision and regulation. It left their public reputa-tion in tatters. But new effective regulation was not the first prior-ity. Top of the list was saving the banks.

Enormous amounts of public money have been put at risk to save the banks. Com-bined, the 27 member states of the EU have (by October 2011) set aside 4.5 trillion euro for support, guarantees and loan packages to banks, or almost double the annual GDP of Germany [The Neth-erlands put aside 313.33 billion, which is 53 percent of the Dutch GDP].

The generous side of the ECBThe euro crisis has revealed the poten-

tial to raise huge sums of money when the health of the balance sheets of banks is at stake. In December 2011, the new President of the European Central Bank, former Goldman Sachs director Mario Draghi, launched a bold initiative to ignite bank lending to the private sector and calm the rise or even reduce the interest rate on sovereign bonds. The ECB spent 489 billion euro in this first batch of the Long Term Refinancing Operation (LTRO) – cheap loans and no strings attached - a move widely welcomed by the banks. The bargain loan sale was to continue, and in

February 2012 another 530 billion was put up for grabs, this time to the benefit of certain consumer loans – and bringing the total to 1 trillion euro. But there is little real evidence to prove the LTRO has met its objectives. While President Draghi claimed the initiative to be ”an unquestion-able success”, his own ECB reported in February that loans to the real economy actually fell in February.

AbsurditiesThe jury may still be out on the final

verdict, but either way the LTRO begs a couple of questions. If the ECB can pro-vide so much money, why spend it boost-ing the banks’ coffers in the hope that the

banks will lend more cheaply to govern-ments? Why not lend directly to govern-ments? And there’s another absurdity at play: the money spent on the LTRO is double the amount of money put into the new rescue fund over the next three years, the European Stability Mechanism (ESM), to offer loans to the governments of states in severe crisis. While the LTRO attracted little political controversy, finding half the amount of money for government lending has been very difficult and has taken sev-eral EU summits to get settled. [In order to get access to ESM funding, countries should adhere to proposals of the EC and economic partnership programmes includ-ing structural reform descriptions. The ESM may demand an unlimited amount of money of European countries and they’re

allowed to make high risk investments.] Shaving GreeceDuring 2011 it had become clear that

it was impossible for Greece to service the burden of debt accumulated, which included loans to private banks. A so-called ‘hair cut’ to trim the debt was needed.

After negotiations at the Eurozone summit in July 2011 the banks had to swallow a 50 per cent cut, but the value of Greek bonds had plummeted to 35 per cent of their nominal value. With the deal, governments had in fact come to the aid of banks. Less a ‘hair cut’ for banks, more a full-body shave for Greece. And there was an extra bonus for the banks, with a clause in the treaty underpinning

loans to crisis ridden Euro-zone economies – the ESM Treaty - that will prohibit governments from future attempts to make the banks write off debt owed to them by governments.

Stop listening to the banks

What this comes down to is the dominance of the financial sector in the debate on financial regulation, and banking regulation is no exception to the rule. In a comment on banks’ influ-ence on the handling of Greek debt, two financial experts, Simon Johnson and Darem Acemoglu, recently wrote: “The lesson for

Europe – and for the US – is clear: it is time to stop listening to what banks say, and start focusing on what they do. We must re-evaluate the distorted political economy of the financial sector, before the excessive power of the few imposes even larger costs on everyone else.”

It ought to be shocking to see the depen-dence of decision makers in the Commis-sion and in member states on banks and bankers. When they want advice on bank-ing regulation, they ask bankers. When the banks are in trouble, they socialize their debt. When the economy is in trouble, they hand out money to banks. The bankers are grateful, but society at large shouldn’t be.

Next Krantje Boord: More about the Euro-pean Stability Mechanism and its consequences.

Stop Listening to banks“We’re seeing a bankers’ Europe emerge, that may make even Wall Street envious”

6 Krantje Boord De wondere wereld buiten je studie

Blockupy FrankfurtMy own experiences

Jori Jansen

A continent in crisis, Europe is calling. Calling for resistance.

For those of you who missed the news, Blockupy Frankfurt was a big international action against

the austerity disease across Europe at the HQ of the European Central Bank. I will not pay too much attention to the background. I want to tell a story about my experiences.

The weekend of May 17, 18 and 19 is clearly etched into my mind. Where normal days fade out, I can still vividly remember a lot of situations of this par-ticular weekend. It was impressive and intense. I am not an experienced protest-er; I had never before seen these numbers of both police and protesters out on the street. In the following I will highlight intense encounters with both over the three days of action.

Thursday morning a busload of Dutch activists departing from Nijmegen. Sing-ing, laughing, chilling and getting to know each other in the bus reminded me of school fieldtrips. The bus also gave us bits and pieces of information of the sit-uation in and around Frankfurt. Rumors of 3 (or was it 12?) busses stopped, searched and escorted back to Berlin or of activists randomly searched on the streets, police taking away camping gear

and handing out ‘platzverweisen’ (area restriction) as if they were campaign flyers. It sent us into a different reality. We began to realize that our field trip was heading to a daunting and unpredictable destination, where we would have to be on our guard and expect the worst.

When we got to Frank-furt we tried to avoid being seen by the police, so we got off the bus in the outer edges of the city to con-tinue by public transport. Hiding in the shadows and behind bushes we evaded long hungry snakes of police vans. Espe-cially at the ‘Hauptbahnhof ’ interesting things happened. The subway entrance was heavily policed (thirty+ vans). Break-ing off into affinity groups our first dis-cussion under pressure was to be made;

should we try to reach the subway, should we go to the next subway station or just walk to our sleeping place?

It all turned out to be unnecessary as a bus arrived at the ‘Hauptbahnhof ’ which was of great interest to all the policemen, so we could sneak behind and go into the subway system; safe at last.

What I found very difficult to figure out at the time and still actually is, if all our caution and precautions was really

necessary. Since I did not experience direct encounters with the police myself I cannot answer this question; although accounts from other people who were less fortunate are telling enough.

Friday the blockade was another day filled with precautions; w a l k i n g in small groups to not look suspicious, g rouping, r e g r o u p -ing, hunted

down, blocked by full gear riot cops and their massive backup of vans.

But there is so much more to tell than only this grim picture of being hunted. The protestors were a wonderful bunch of well-spirited, critical, energetic and creative minds. Back on at the University campus where we were hosted, we dis-cussed the day’s experiences, caught up with those arrested and already released and relaxed after an intense day.

An epic moment I clearly remember was after the huge demonstration on Sat-urday. After walking for a couple of hours in the burning sun it was time to chill. And chilling we did, with live music and DJ’s we partied in the park underneath the ECB, until the darkness crept up on us and brought thunder and rain. Feeling the rain on my face I looked up towards the tall bank towers and screamed, sang and danced with the ecstatic crowd. The whole experience gave me the feeling of connectedness to those near, of being in charge of myself and my life; I felt comfortable with myself and the world –and free.

All in all it was way more intense than I expected it to be. As I said it is etched into my memory. Impressed by the police presence, impressed by the protesters, impressed by the organization, impressed by the sheer numbers.

‘We began to realize that our field trip was heading to

a daunting and unpredictable destination...’

Demonstranten voor de Europese Centrale Bank in Frankfurt

7

AgendaElke dinsdag met KSU drink-en of vergaderen, zie voor data: kritischestudenten.nl

Open KSU Borrel. 20.30 in Cafe de Bastaard, Jansveld 17

Open KSU Vergadering. 19.30 in Boekhandel de Rooie Rat, Oudegracht 65

17-24 juni No Border Camp Stockholm Action camp to bring together the various fights against borders and migration policies www.noborderstockholm.org

25 juni Pornography: what about it? - Politiek café Alarm! 20.00, ACU, Voorstraat 71

1 juliToneelstuk: Marx in Soho (van Howard Zinn) 20.00, ACU, Voorstraat 71

5-10 juli Landbouwactiekamp 2012 6-daags kamp in Den Bosch met praktische workshops, trainingen, discussies en meer landbouwac-tiekamp.contrast.org

13-22 juli No Border Camp Keulen Ac-tion camp to bring together the various fights against borders and migration policies noborder.antira.info

De wondere wereld buiten je studie Krantje Boord

Griekse verkiezingenSolidariteitsdemo op Beursplein

Op 16 juni was er op het Beursplein in Amsterdam een solidariteitsmanifestatie met Griekenland in het kader van de verkiezingen van vandaag. KSU was erbij en doet verslag.

Vandaag zijn er verkiezingen in Griekenland en alle politici en economen in de Europese Unie

zullen deze op gespannen voet volgen. Maar misschien nog wel belangrijker dan voor deze politici en economen zijn deze verkiezingen voor de inwoners van Griek-enland en arbeiders in de rest van de Unie.

Een uitgesproken Grieks nee tegen de bezuinigingen zoals opgelegd door de IMF, EU en ECB bied hoop aan Grieken die hun leven aangetast zien door deze bezuinigingen. Een krachtig weerwoord tegen de ondemocratische hervormingen kan hoop geven aan strijdende inwoners van andere landen en heel misschien het begin zijn van een brede beweging tegen het neoliberale beleid van overheden op verschillende niveaus.

Om de stemmende Grieken vandaag te steunen en ze te laten zien dat ze niet de enige zijn die de draconische maatregelen verachten werd er gister in Amsterdam een manifestatie gehouden in solidarit-eit met de Griekse bevolking. Iets meer dan 100 man verzamelde zich op het Beursplein om te laten zien dat ook hier

mensen zijn die verdere neoliberaliser-ing, uitholling van arbeidersrechten en afbraak van de welvaartsstaat niet zien zitten.

Vertegenwoordigers van verschillende groepen spraken de verzamelde mensen toe, waaronder de Internationale Sociali-sten, ReinFORM, DIDF en een van de stakende schoonmakers van eerder dit jaar. Allen spraken zij een wens uit voor een socialer Europa waarbij economie en winst niet boven mensen wordt gesteld.

Vanavond zullen de eerste voorspellin-gen over de verkiezingen binnenkomen en kunnen we zien hoe hierop gereag-eerd worden. Verschillende leiders van Europa die democratie zogenaamd hoog in het vaandel hebben staan zullen niet blij zijn als deze democratie zich tegen hen keert en met verschillende dreigementen komen. Eerder deze week heeft de Griekse Minister van Defensie het Griekse volk gewaarschuwd ‘niet te twijfelen aan de capaciteiten van het Griekse leger’. Ver-schillende machtigen lijken koste wat kost te willen voorkomen dat de Grieken de verdere bezuinigingen afkeuren, de Grieken zelf hopelijk niet. Maar als de pro-bezuinigings partijen winnen kan het volk nog wel eens van zich laten horen. Het worden sowieso spannende weken in Griekenland.

Een spreker van ReInform (organisatie van Grieken in Nederland) spreek de demonstranten toe.

8Krantje Boord

Krantje Boord ShortWith the crisis getting tougher, more and more

people are getting up to resist. Strikes are being orga-nized in Spain, protests in Greece, there’s a huge stu-dent strike in Canada going on and the power of Putin is still being contested in Russia. Here we offer a very small fraction of news concerning the development of different forms and goals of protest.

Refugee Camp Ter ApelFrom the 8th until the 28th of May failed asylum

refugees camped outside the asylum center in Ter Apel to protest against their eviction from the Netherlands. This group of asylum seekers was heavily supported by several Occupy groups and the ASB, providing legal advice, tents, water and medicine. In the end they were evicted by the riot police and the sides were fenced off to prevent a renewal of the action. The police offered the asylum refugees housing for a week in exchange for their promise to help them with their eviction. Some of them logically refused and got forced out by police force.

Pop Up UniversityDo you want to do a second study? Do you want

a PhD but there are no paid places? Do you want to continue studying while officially graduated? On the 13th of June the first Pop Up University took place in Amsterdam. During the day several lectures were given on diverse subjects, and those who attended gained BA, MA or PhD titles, dependant on the amount of courses they took. And this all for a tuition fee between 2 and 5 euro per title! Pop Up University

is a form of academic activism that wants to point out the consequences of the current austerity policy on education. Check it out at http://popupuniversity.nl/

Student strike in QuebecWhile it takes a lot of effort to get 300 students to

protest in the Netherlands, there are in Quebec 17.000 students on strike against tuition hikes. The strike started 3 months ago and still lasts while the govern-ment is reacting with heavy police repression and a controversial law called Bill 78. This bill includes the illegalization of unannounced gatherings consisting more than 50 people, harsh penalties for teachers and students that advocate continuing the strike and heavy fines for student- and university employer unions that call up to join the strike.

Verontruste VU’ersAt the Vrije Universiteit Amsterdam a group that

calls itself ‘Verontruste VU’ers’ [English: Disturbed VU’ers] wrote an article in the local university news-paper stating that their university is led by well paid slave drivers with no heart for science and education. They protest against the ‘prepackaging’ of study pro-grams and unnecessary lay offs of university person-nel. To strengthen their message, two weeks later a group of around 200 university employees stormed in at a meeting of the executive council (College van Bestuur) and the works council (ondernemingsraad) against the layoff of 450 workers to cut down expens-es while at the same time big amounts are spend in prestigious buildings.

Kritische Studenten Utrecht (KSU) Kritische Studenten Utrecht is een open collectief van studenten dat zich met

woord en daad inzet voor een maatschappij gebaseerd op vrijheid, solidariteit en samenwerking. In tegenstel-

ling tot de huidige klassenmaatschappij streven we naar een samenleving waar sociale en economische

gelijkheid heerst, zonder uitbuiting, en waar behoefte in plaats van winst centraal staat. Binnen dit kader

doelen we op democratisch georganiseerd onderwijs dat voor iedereen toegankelijk is. Vanuit die visie verdiepen we ons in politieke en maatschappelijke kwesties, organiseren verzet en dragen alternatieven aan. Hier-

mee stimuleren we de sociale en politieke betrokkenheid van medestudenten om vanuit hun eigen omgeving veranderingen teweeg te brengen.

Wil je meer weten, met ons in contact komen of een open vergadering bijwonen? Kijk dan op: www.kritischestudenten.nl of stuur een mailtje naar:

kritischestudentenutrecht@gmail.com

Krantje Boord wil je geldKrantje Boord is gratis voor de lezer, maar helaas niet voor ons! Steun Krantje Boord en doneer aan Stichting Vrienden van KSU 25.46.48.614 onder ver-melding van ‘Krantje Boord’

NL: Krantje Boord is een tweemaan-delijkse krant gemaakt voor en door studenten die zich zorgen maken over de huidige maatschappij. In deze krant wordt er met een kritische blik gekeken naar onze samenleving met als doel mensen te informeren, maar vooral ook dialoog en actie te stimuleren.

EN: Krantje Boord is a bi-monthly newspaper made by and for students that are concerned about the state of society. In this newspaper we take a critical perspective on this state of affairs with the goal of informing people, and especially to stimulate dialog and action.

Krantje Boord?