Nee ASVA, het bedrijfsleven is niet onze vriend

Studentenbonden lijken niet in te zien dat het bedrijfs-leven de onderwijshervor-mingen toejuicht, en zoeken tevergeefs hun steun.

Albert Einstein: ‘Why socialism?’“Innumerable voices have been asserting for some time now that human society is passing through a crisis, that its stability has been gravely shattered. “

Onderwijs van, voor en door de 1% of 99%?KSU en Comité Ander Europa namen het Europees onderwijsbeleid onder de loep

63 2

Gratis

krant

Neem mee

voor en door studenten van de UU, HU en HKU Nr. 11 I april 2012 I offline

Krantje BoordKritisch en Onafhankelijk Onderwijs Special

2 OnderwijsbeleidKrantje Boord

Onderwijs van, voor en door de 1% of 99%?KSU en Comité Ander Europa namen het Europees onderwijsbeleid onder de loep

door Alexander Beunder

& Jeremy Crowlesmith

Binnenkort verschijnt de brochure Europa en het Hoger onderwijs: Meer winst voor bedrijven, hogere kosten voor studenten, minder kwaliteit. Hieronder alvast een korte preview.

De tendens van commercialiser-ing van het hoger onderwijs is algemeen en is zeker niet alleen

in Nederland aan de orde. Deze trend komt niet uit de lucht vallen maar is het gevolg van een neoliberale benadering van het onderwijs, een benadering waarbij onder-wijs en onderzoek in dienst staan van ‘de economie’, of eigenlijk van het streven naar winst. Het is een benadering waarbij aan onderwijs en wetenschappelijk onder-zoek geen eigen intrinsieke waarde meer wordt toegekend.

Het Europees beleid is nauw verbonden aan een internationale tendens. De inter-nationale denktank Tri-lateral Commis-sion (waaraan deelnemen de VS, Japan en Europa) schreef in 1975 een publicatie get-iteld ‘Crisis van de democratie’. Deze crisis was het feit dat er te veel democratie was opgekomen in de jaren zestig en zeventig, oftewel burgers hadden te veel invloed op beleid. ‘De instituties [kerken, scholen en universiteiten] die traditioneel gezien verantwoordelijk zijn voor het indoctri-neren van jongeren hebben gefaald’, aldus de publicatie. Om deze trend te keren werd voorgesteld om het voor studenten moeili-jker te maken om zich met activisme bezig te houden. Een van de manieren om dit te doen was om collegegeld in te voeren of te verhogen. Met studieleningen van tien-duizenden dollars of euro’s zullen niet veel studenten voor ideëel werk kiezen. Omdat je de lening terug moeten betalen zullen ze eerder kiezen voor een goed betaalde baan bij een groot advocatenkantoor.

Europa speelt een centrale rol in het doorvoeren van het neoliberalisme in het algemeen. Maar geldt dat ook voor het hoger onderwijs? Formeel heeft Europa op dit onderwerp slechts een ‘aanvullende bevoegdheid’. Toch heeft Europa wel degelijk direct en indirect grote invloed op veranderingen in het hoger onderwijs. Onderwijs is een terrein dat niet onder de bevoegdheid van de EU valt, maar allerlei niet-bindende afspraken tussen Europese

landen bleken voldoende om het hele hoger onderwijs volgens neoliberale lijnen om te vormen.

In maart 2000 kwamen de Europese regeringsleiders in Lissabon bij elkaar voor een vergadering van de Europese Raad. Ze formuleerden een doelstelling voor Europa in 2010: “Europa moet de meest competitieve en dynamische ken-niseconomie van de wereld zijn.” Daarvoor was in de woorden van de Raad “een ambi-tieus programma voor het moderniseren van de stelsels van sociale zekerheid en onderwijs noodzakelijk.”

Het was tijdens de top in Lissabon zeker niet de eerste keer dat Europa zich uitsprak over het hoger onderwijs. Er werd al langer gepleit voor ‘modernisering’ en er waren al de nodige stappen gezet. Na het uiteenval-len van de Sovjet-Unie in 1991, toen de Europese integratie in een stroomversnel-ling kwam en nieuwe lidstaten zich bij de Europese Unie aansloten, werd op verand-eringen in het hoger onderwijs aangedron-gen. De Europese Commissie publiceerde in 1991 een ‘Memorandum on higher education in the European community’ waarin enkele voorstellen werden gedaan. De Europese Commissie constateerde toen dat er vanuit werkgevers behoefte was aan de creatie van één Europese arbeidsmarkt van hoger opgeleiden.

De Europese Commissie pleitte er voor om de grote ondernemingen en het midden- en kleinbedrijf een stem te geven in het onderwijsbeleid. “Zowel het curricu-lum als de onderwijsvorm moet mede door werkgevers worden bepaald en vertegen-woordigers van werkgevers moeten een plaats krijgen in de besturen van onderwi-jsinstellingen en adviserende commissies,” aldus het memorandum. Inmiddels is dit beleid ver doorgevoerd. “Topondernemers controleren de universiteiten,” was dan ook de conclusie van NRC Handelsblad in een artikel uit 2006 waarin de belangen-verstrengeling tussen universiteiten en het bedrijfsleven werd onderzocht.

Opvallend in het 1991 memorandum is ook de doelstelling om “het grote poli-tieke ontwerp van politieke eenwording van Europa aan studenten te leren.” Het bijbrengen van een positieve houding ten opzichte van de Europese eenwording zien we steeds terug in de Europese onderwi-jspolitiek, zo ook in het ‘Bologna proces’.

Een belangrijkste stap in de richting van een geharmoniseerde Europese onderwijs-

markt werd in juni 1999 gezet in Bologna, Italië. Daar ondertekenden 29 Ministers van Onderwijs uit EU-landen en een enkel niet-EU-land de “Bologna verklaring”. Ofschoon het slechts een verklaring en geen bindend verdrag is, heeft de Verklar-ing van Bologna en de verdere uitwerk-ing daarvan, het zogenoemde “Bologna proces”, een groot effect op het hoger onderwijs in Europa.

Brochure: Europa en het Hogeronderwijs - Meer winst voor bedrijven, hogere kosten voor studenten, minder kwaliteit

Commercialisering van wetensc-hap; Steeds duurder onderwijs; Groter belang van ‘rendement’, meetbare ‘targets’ en onder-linge concurrentie; Vermind-erde medezeggenschap van stu-denten en personeel binnen het onderwijs; Braindrain van oost/zuid naar noord/west Europa.

Benieuwd hoe dit allemaal met de EU samenhangt? Lees de brochure binnenkort op kri-tischestudenten.nl of haal een hard-copy op bij een van onze activiteiten.

Deze brochure is uitgegeven door Comité Ander Europa, geschreven in samenwerking met Kritische Studenten Utre-cht. De brochure wordt in een oplage van 5000 stuks gedrukt en wordt gratis verspreid.

3Krantje BoordOnderwijs & Bezuinigingen

Nee ASVA, het bedrijfsleven is niet onze vriend

door Anton

Studentenbonden lijken niet in te zien dat het bedrijfsleven de onderwijshervormingen toejuicht, en zoeken tevergeefs hun steun. Of ze laten zich bewust misbruiken voor een agenda van anderen.

Afgelopen vrijdag stond ASVA (amsterdamse studentenbond) gesteund door LSVb (de landeli-

jke) op de Dam. Hun eigen verslag: “Na speeches waaruit bleek hoe studenten, docenten, de instellingen en het bedrijf-sleven getroffen worden door de bezuinigingen op het hoger onderwijs gingen 1200 ballon-nen de lucht in.” De 1200 balo-nnen stonden symbool voor de ‘vervlogen dromen’ van stu-denten, die opgeroepen waren in het zwart gekleed te komen en te rouwen.

Ja, onderwijsbezuinigingen hebben vermoedelijk schadelijke gevolgen voor de economie en dus ook delen van ‘het bedrijfs-leven’, maar om nou studenten aan dezelfde kant als het bedrij-fleven te plaatsen in dit conflict is ronduit bizar en bijna lachwek-kend gezien het bedrijfsleven zelf de onderwijsplannen vaak hard toejuicht en doordrukt.

De FME (ondernemersorganisatie voor de technische industrie) verklaarde in juli 2011 nog bang te zijn dat de overheid onvoldoende daadkracht zou hebben om de Strategische Agenda (die veel verder gaat dan de afschaffing van de basisbeurs, zie hier) van staatssecrataris Zijlstra uit te voeren: “FME is bang dat de ministers de

onderwijslobby niet kunnen weerstaan.”Inmiddels is er ook veel bekend over

hoe de European Round Table of Indus-trialists (Europa’s belangrijkste bedrijfs-lobby) de Europese Commissie onderwi-jshervormingen dicteert, vooral sinds de jaren 80. De ERT klaagde al in ‘89 over het gebrek aan directe invloed van het bedrijfsleven in het onderwijsbeleid en stigmatiseerde de traditie om studenten de keuze te geven hun eigen interesses te ontplooiien, in plaats van zich vol ziel en overgave te storten op de belangen van de arbeidsmarkt. De Europese Commissie verwerkte de aanbevelingen netjes door in hun beleid, legt Nico Hirtt uit.

Die aanval op keuzevrijheid van student-

en door een bedrijfslobby zou LSVb toch aan het hart moeten gaan, gezien ze hier in juli 2011 nog aardig boos over klonken: “met deze strategische agenda wordt de student zijn vrijheid in studiekeuze ont-nomen en komt deze in handen van de universiteit”.

In de VS hebben inmiddels onderwijs- en gevangenisbedrijven zich verenigd in

dezelfde lobbygroepen voor een gemeen-schappelijk doen: een privatisering van de publieke sector. Ze pleiten niet voor een kleine overheid trouwens, maar voor een grote geprivatiseerde overheid; een over-heid als trouwe vaste klant van het bedrijf-sleven, zegt Paul Krugman in de New York Times. Een overheid als grote inkoper van diensten als detentie en onderwijs geleverd door de private sector.

Dit zet nog grotere vraagtekens bij de beslissing van de ASVA om de CEO van bedrijfsimulaties.nl spreekruimte te bieden op het programma van de manifestatie op de Dam. Bedrijfssimulaties.nl - specialist in e-learning - biedt “maatoplossingen voor bedrijfsleven, onderwijs en overheid”.

Leerwinkel.nl mocht ook de microfoon pakken. Zij leveren “educatieve producten in Ned-erland op maat gematcht met jouw profiel”.

Het persbericht van ASVA voorafgaand aan de actie klonk nog leuk: “De ASVA studente-nunie heeft de woordvoerders van de grote politieke partijen laten weten dat zij vrijdag niet mogen spreken op de studen-tenmanifestatie op de Dam. [...] “Dit keer mogen de politici in het publiek staan en naar de stu-denten luisteren”, zegt ASVA

voorzitter Eline Peters.”Uiteindelijk werd het een

zwartere dag dan gedacht. Laten we een minuut stilte nemen voor het veel te vroeg overlijden van strijdbare Neder-landse studentenbonden.

Protesterende student tijdens manifestatie tegen bezuinigingen op de Dam in Amsterdam

4 Krantje Boord

Schoonmakers

en studentenEen nieuwe fase in de sociale strijd

Pouyesh Vafaie

Al meer dan 11 weken staken de schoonmakers voor betere arbeidsvoorwaarden. Waar deze

voorwaarden voor andere sectoren van-zelfsprekend mogen zijn, is dat helaas niet zo in de schoonmaaksector. Doorbetaald krijgen als je ziek bent? Niet de eerste twee dagen. Praten met anderen tijdens je werk? Nee liever niet. Twee keer zo veel schoonmaken in dezelfde tijd met dezelfde hoeveelheid schoonmaakmid-delen? Gewoon omdat het ‘kan’. En zo zijn er talloze misstanden in deze sector te noemen. Voor studenten geldt de afbraak van het onderwijsstelsel als een belangri-jke reden om in actie te komen. Daarom hebben de schoonmakers en de studenten besloten om gezamenlijk de strijd aan te gaan.

Ondanks de lange staking is er uit eerdere onderhandelingen weinig goeds gekomen. Daarom moest de druk worden toegenomen en werden openbare ruim-tes opgezocht als strijdtoneel, waaronder de universiteiten. Op deze drukbezochte plekken verwacht men fatsoenlijke werkomstandigheden, maar daar zijn helaas veel kanttekeningen aan toe te voegen. De universiteiten in Nederland hebben besloten om hun schoonmaakaf-deling uit te gaan besteden. Dit betekent concreet dat om de zoveel jaar de uni-versiteiten met een budget komen, welk altijd lager is dan de voorafgaande jaren, en vragen verscheidene schoonmaakbedri-jven om daarvoor de universiteiten schoon te maken. Deze verlaging van het budget betekent dat hetzelfde werk met minder geld gedaan moet worden, een prijs die de schoonmakers moeten betalen.

Daarnaast worden de studenten op hun beurt bedreigd met een nieuwe, zeer zware ronde aan bezuinigingen. De studiefinan-ciering zelf staat ter discussie, laat staan een eventuele tweede bachelor of master, wat al voor de grote meerderheid onbeta-albaar is geworden. Het is daarom niet verbazingwekkend dat de studenten en de schoonmakers de handen ineen hebben geslagen om tegen het rechtse kabinet en bedrijfsleven op te staan. De bezuinig-ingen voor zowel de schoonmakers als de studenten komen voort uit hetzelfde beleid en eisen een gezamenlijke strijd,

vanwege de gemeenschappelijke belangen. Het neoliberalisme weigert vooralsnog zijn eigen graf te graven en maakt daar-door vele slachtoffers. Maar de solidariteit welk nu is ontstaan tussen de studenten, schoonmakers en zelfs een deel van de universiteitsmedewerkers is een belangri-jke ontwikkeling en een eerste stap in de goede richting.

De bezettingen: Utrecht en AmsterdamUtrecht: Op maandag 27 februari werd

het Ruppertgebouw aan de Universiteit Utrecht bezet door 2000 schoonmakers en tientallen studenten. Ondanks het feit dat de actie was uitgelekt wisten de studenten samen met de schoonmakers via zijwegen het gebouw binnen te komen. Dit ging aan het begin niet gemakkelijk, maar met enige creativiteit heeft men het gebouw toch weten te bezetten. Na een aantal inspirerende speeches van de vakbond, de studenten en andere groepen die zichzelf solidair verklaarden aan de strijd van de schoonmakers, was er een volledig dag-programma door de studenten opgezet. Verschillende debatten, variërend van onderwerpen van ‘gezamenlijke strijd’ tot ‘solidaire economie’, verhaalvertellingen, poëzie sessies en live muziek stonden op het programma.

De universiteit ging al snel in onder-handeling met de organizers van de FNV. Hoewel men van te voren had afgespro-ken dat ook een van de studenten hierbij aanwezig zou zijn, is dat uiteindelijk niet gebeurd. Dit leidde tot een aantal vraag-tekens bij de actievoerende studenten, vooral toen er tijdens de onderhandelin-gen werd afgesproken om het gebouw na

een dag te verlaten zonder dat er ook maar één van de eisen was ingewilligd. Desalni-ettemin was het een geslaagde actie en een eerste poging om verschillende sectoren in de maatschappij met elkaar te binden.

Amsterdam: In Amsterdam liep het allemaal wat soepeler. De actie was niet uitgelekt en hierdoor verliep het bezetten van het gebouw een stuk gemakkelijker. Op maandag ochtend, 5 maart, werd het hoofdgebouw van de Vrije Univer-

siteit bezet door duizend schoonmakers en tientallen studenten. De rest van de schoonmakers was vertrokken naar het hoofdkantoor van het schoonmaakbedrijf ISS in De Meern, één van de grootste schoonmaakbedrijven in de wereld, om ook daar een sit-in actie te houden.

Dat de schoonmakers de VU hebben uitgekozen als plaats om de actie te ver-volgen, is niet zonder reden. VU intimi-deert stakende schoonmakers al weken en heeft meerdere malen, tegen de regels in, stakingsbrekers ingezet. Daarbij worden er ook nog eens tientallen miljoenen bezuinigd op eigen personeel.

Bij het binnenkomen werd al snel een van de grote collegezalen bezet om het

Bezetting van schoonmakers en studenten van het Ruppertgebouw

Na anderhalve dag bezetting en de groeiende solidariteit tussen verschillende sectoren

werkend aan de VU, wist het College van Bestuur niet hoe snel zij aan de eisen van de

bezetters moest voldoen.

De wondere wereld buiten je studie

5Onderwijs & Bezuinigingen Krantje Boord

Studenten tegen onderwijsbezuinigingenOver het netwerk ‘Goed Toegankelijk Onderwijs’

Sander van Lanen

Samen sta je sterk, ook als het om onderwijs gaat. Met dit idee is er begin 2012 besloten om een landelijk netwerk van studentengroepen tegen de onderwijsbezuinigingen in het leven te roepen. Kritische Studenten Utrecht is een van de groepen die zich aansloot bij het nieuwe netwerk: Goed Toegankelijk Onderwijs.

Op 1 februari organiseerde Ons Kritisch Alternatief (ONS) uit Amsterdam een actiebijeenkomst

voor iedere student die zich druk maakt over de nieuwe bezuinigingsronde op onderwijs, waarin deze keer onder andere de studiefinanciering en ov-studentenkaart opgeofferd worden. Kritische Studenten Utrecht, die zich al langere tijd bezig houdt met het tegengaan van onderwijsb-ezuinigingen, ging ook naar Amsterdam.

Tijdens de vergadering werd er besloten om een landelijk netwerk op te richten om lokale acties van studentenactivisten op elkaar af te kunnen stemmen, en om ervaringen en ideeën uit te wisselen. Het netwerk moet langer houdbaar zijn dan één collegejaar en daarom is er besloten om de boodschap niet alleen op de hui-dige bezuinigingsronde te richten, maar breder te formuleren: Goed Toegankelijk Onderwijs. Dit netwerk beperkt zich niet

tot een bepaald beleid, een bepaalde tijd of een bepaalde vorm van onderwijs. Hierdoor ontstaat hopelijk een netwerk dat duurzaam is en waarbij basis- en mid-delbaar onderwijs zich ook aan kunnen sluiten.

De grondbeginselen zijn duidelijk: kwal-itatief goed onderwijs, er mag dus niet bezuinigd worden op onder andere leraren en onderwijsmiddelen. De huidige kwalit-eit mag niet verslechteren, maar moet juist verbeterd worden. Daarnaast moet onderwijs toegankelijk zijn voor iedereen, ongeacht sociaaleconomische achtergrond, hiermee neemt het netwerk stelling tegen (a)sociale leenstelsels en verhogingen van collegegeld. In plaats van een duurder en tegelijkertijd korter studietraject willen we ons onder andere in gaan zetten voor uit-breiding van het reisrecht naar het MBO en vermindering van collegegeld. Ondanks dat het om een landelijk netwerk gaat, is het geen centraal gecoördineerde organi-satie. Lokale groepen kunnen hun eigen acties en evenementen organiseren en deze onder de naam Goed Toegankelijk Onder-wijs uitvoeren. Op deze manier hopen we sneller aansluiting te vinden bij student-en door een landelijk vertrouwde naam te gebruiken en kunnen we het netwerk inzetten om gezamenlijk te organiseren, mobiliseren en ervaringen uit te wisselen.

Ondertussen is het niet alleen bij de oprichtingsbijeenkomst gebleven en zijn betrokken studenten al meerdere keren actief geweest. Zo is er op 11 februari gedemonstreerd bij het GroenLinks con-gres tegen hun steun voor het omzetten

van de studiefinanciering in een sociaal leenstelsel. Met succes, op dit congres heeft GroenLinks haar standpunt veran-derd naar een studieloon voor alle student-en. Op 14 februari, Valentijnsdag, hebben verschillende groepen in meerdere steden flyers uitgedeeld om te informeren over de bezuinigingen. Bovendien waren stu-denten van GTO betrokken bij de bezett-ingen door schoonmakers en studenten op zowel de Universiteit Utrecht als de Vrije Universiteit in Amsterdam. Als meest recente actie is een fietsdemonstratie in Utrecht en in Nijmegen gehouden op 20 maart, in de actieweek die is afgekondigd door de LSVb. De dag erna heeft er een informatieavond in Utrecht plaatsgevon-den om nieuwe geïnteresseerden van de fietsdemonstratie meteen de kans te geven mee te denken over toekomstige acties. GTO is momenteel bezig om meerdere van dit soort informatieavonden op te zetten in verschillende studentensteden om het belang van zelforganisatie uit te leggen en het netwerk te introduceren. Op deze manier hopen we het netwerk uit te breiden en de stap te maken naar een landelijke studentenbeweging. En uitein-delijk natuurlijk de bezuinigingen tegen te houden en investeringen af te dwingen!

Houd Goed Toegankelijk Onderwijs in de gaten op de website (www.goedtoegan-kelijkonderwijs.nl) om te zien wat er op de planning staat of om naar een van de open actievergaderingen te komen. Ook is het mogelijk om aan te schuiven bij de infor-matieavond over onderwijsbezuinigingen op 12 april in de Kargadoor te Utrecht.

dagprogramma te kunnen starten. De bezetters werden verwelkomd door organizer Ashna Kamta van de FNV en daarna begon het dagprogramma. Vervolgens verklaarden verschillende groepen en sectoren zich solidair met de staking van de schoonmakers, zoals de groep Linke Leraren, verschillende medewerkers van de VU zelf en de SP. Hoopgevend was ook de actie van het kantinepersoneel. Na decennia voor de VU te hebben gewerkt, wordt hun werk nu overgeheveld naar een cateringbed-rijf en dreigen hun arbeidsvoorwaarden ondergebracht te worden in de horeca-cao. Dit betekent in de praktijk dat zij van vaste contracten over zullen gaan tot flexwerk contracten en er veel slechter voor komen te staan. Hierdoor besloot het kantinepersoneel om zich bij de stak-

ing aan te sluiten en werden hun eisen opgenomen in de lijst van de eisen van de schoonmakers.

Na anderhalve dag bezetting en de groeiende solidariteit tussen verschil-lende sectoren werkend aan de VU, wist het College van Bestuur niet hoe snel zij aan de eisen van de bezetters moest voldoen. En dit geeft aan hoe belangrijk een gezamenlijk strijd is. De volgende eisen werden ingewilligd:

1. Dat het College van Bestuur een brief stuurt aan de werkgeversorganisa-tie van schoonmaakbedrijven, waarin het toezegt de cao-eisen van de schoonmaak-bond door te berekenen in de contracten. 2. Dat de zes stakende schoonmakers op de VU van wie het contract is beëin-digd per direct hun baan terugkrijgen. 3. Dat de personeelsleden van het cater-

ingbedrijf een werk- en arbeidsvoor-waardengarantie krijgen.

Toch had er meer bereikt kunnen worden. De leiding van de FNV stopte de actie al na een dag bezetten. De ABVAKABO leiding buiten de univer-siteit voorkwam een 2-uurse staking van het cateringpersoneel op de tweede dag en besloot uiteindelijk om de sit-in een halt toe te roepen terwijl maar een deel van de eisen waren ingewilligd. Men had meer druk kunnen uitoefenen door langer te blijven en de acties uit te bereiden om zo de solidariteit tussen de schoonmakers, studenten, kantineper-soneel en de medewerkers van de VU te versterken. Desondanks kunnen we van twee geslaagde bezettingen spreken, maar dan wel als een eerste stap in de verbreding van de sociale strijd.

6 Krantje Boord Uit de ouwe doos

Albert Einstein: Why socialism?What follows is a shortened version of Albert Einstein’s ‘Why Socialism?’ written for the first edition of the Marxist journal Monthly Review. For the full version visit our website.

Innumerable voices have been assert-ing for some time now that human society is passing through a crisis,

that its stability has been gravely shat-tered. It is characteristic of such a situ-ation that individuals feel indifferent or even hostile toward the group, small or large, to which they belong.

However, man is, at one and the same time, a solitary being and a social being. As a solitary being, he attempts to protect his own existence and that of those who are closest to him, to satisfy his personal desires, and to develop his innate abilities. As a social being, he seeks to gain the recognition and affection of his fellow human beings, to share in their pleasures, to comfort them in their sorrows, and to improve their conditions of life. Only the existence of these varied, frequently con-flicting, strivings accounts for the special character of a man and their specific com-bination determines the extent to which an individual can achieve an inner equi-librium and can contribute to the well-being of society [...] It is “society” which provides man with food, clothing, a home, the tools of work, language, the forms of thought, and most of the content of thought; his life is made possible through the labor and the accomplishments of the many millions past and present who are all hidden behind the small word “soci-ety.”

The essence of the crisis of our time concerns the relationship of the indi-vidual to society. The individual has become more conscious than ever of his dependence upon society. But he does not experience this dependence as a positive asset, as an organic tie, as a protective force, but rather as a threat to his natural rights, or even to his economic existence. Moreover, his position in society is such that the egotistical drives of his make-up are constantly being accentuated, while his social drives, which are by nature weaker, progressively deteriorate.

The economic anarchy of capital-ist society as it exists today is the real

source of the evil. We see before us a huge community of producers the mem-bers of which are unceasingly striving to deprive each other of the fruits of their collective labor—not by force, but on the whole in faithful compliance with legally established rules. In this respect, it is important to realize that the means of production—that is to say, the entire pro-ductive capacity that is needed for produc-

ing consumer goods as well as additional capital goods—may legally be, and for the most part are, the private property of individuals.

The owner of the means of production is in a position to purchase the labor power of the “worker”. By using the means of production, the worker produces new goods which become the property of the

capitalist. The essential point about this process is the relation between what the worker produces and what he is paid, both measured in terms of real value. Insofar as the labor contract is “free,” what the worker receives is determined not by the real value of the goods he produces, but by his minimum needs and by the capital-ists’ requirements for labor power in rela-tion to the number of workers competing

for jobs. It is important to understand that even in theory the payment of the worker is not determined by the value of his product.

The situation prevailing in an economy based on the private ownership of capital is characterized by two main principles: first, means of production (capital) are privately owned and the owners dispose

“The education of the individual, in addition to promoting his own

innate abilities, would attempt to develop in him a sense of responsibility for his fellow

men in place of the glorification of power and success in our present society.”

7

AgendaElke dinsdag met KSU drink-en of vergaderen, zie voor data: kritischestudenten.nl

Open KSU Borrel. 20.30 in Cafe de Bastaard, Jansveld 17

Open KSU Vergadering. 19.30 in Boekhandel de Rooie Rat, Oudegracht 65

5 aprilMigratie en Illegaliteit - Basta! info-avond: 19.00, Oudegracht 36 kritischestudenten.nl/basta

12 aprilOnderwijs-bezuinigingen: Wat dan wel? - Basta! debat 19.00, Oudegracht 36 kritischestudenten.nl/basta

16 aprilReal World Economics: Europe in Crisis and the BRICs Rising? 20:00, CREA café Amsterdam globalinfo.nl

18 aprilKSU Reading Group: Work in the 21st Century - Changing labour relations in Holland 19.00, Oudegracht 36 kritisch-estudenten.nl/reading-groups

5 & 6 meiEU in crisis: analysis, resis-tance and alternatives to Corporate Europe tweedaagse conferentie in Brussel,corporateeurope.org

Krantje Boord

Albert Einstein: Why socialism?of them as they see fit; second, the labor contract is free. Of course, there is no such thing as a pure capitalist society in this sense. In particular, it should be noted that the workers, through long and bitter politi-cal struggles, have succeeded in securing a somewhat improved form of the “free labor contract” for certain categories of work-ers. But taken as a whole, the present day economy does not differ much from “pure” capitalism.

Production is carried on for profit, not for use. There is no provision that all those able and willing to work will always be in a posi-tion to find employment; an “army of unem-ployed” almost always exists. The worker is constantly in fear of losing his job. Since unemployed and poorly paid workers do not provide a profitable market, the production of consumers’ goods is restricted, and great hardship is the consequence. Technological progress frequently results in more unem-ployment rather than in an easing of the burden of work for all. The profit motive, in conjunction with competition among

capitalists, is responsible for instability in the accumulation and utilization of capital which leads to increasingly severe depres-sions. Unlimited competition leads to a huge waste of labor, and to that crippling of the social consciousness of individuals.

There is only one way to eliminate these grave evils, namely through the establish-ment of a socialist economy, accompanied by an educational system which would be oriented toward social goals. In such an economy, the means of production are owned by society itself and are utilized in a planned fashion. A planned economy, which adjusts production to the needs of the community, would distribute the work to be done among all those able to work and would guarantee a livelihood to every man, woman, and child. The education of the individual, in addition to promoting his own innate abilities, would attempt to develop in him a sense of responsibility for his fellow men in place of the glorification of power and success in our present society.

Slavoj Zizek tells an old Russian jokeIn the good old days of really existing socialism, a joke was popular among dissidents - a joke used to illustrate the futility of their protests:

In 15th century Russia, occupied by Mongols, a farmer and his wife walk along a dusty country road. A Mongol warrior on a horse stops at their sight and tells the farmer that he will now rape his wife. He then adds: “But since there is a lot of dust on the ground, you should hold my testicles while I’m raping your wife, so they’ll not get dirty. After the Mongol finishes his job and drives away, the farmer starts to laugh and jump with joy. The surprised wife asks him: “How can you be jumping with joy when I was just brutally raped?!” The farmer answers: “But I got him! His balls are full of dust.”

This sad joke tells of the predicament of dissidents. They thought they were dealing serious blows to the Party Nomenklatura [higher officials of the Soviet Union], but all they were doing was getting a bit of dust on the Nomenklatura’s testicles. Is today’s critical left all too often not in a similar position? We think we are doing something terribly subversive, but we are just... Our task is to discover how to make a step further. Critical leftists have hitherto only dirtied with dust the balls of those in power. The point is, to cut them off.”

8Krantje Boord

Krantje Boord Short - self organized education specialReading Group: Work in the 21st Century - Changing labour relations in Holland April 18 - June 18, 2012 Subscribe now via kritischestudenten.nl

“If workers can manage a factory, we can manage the school,”

CHILE: “If workers can manage a factory, we can manage the school,” says Cristóbal, 17, as he flashes a smile. Cristóbal is a student at the Luis Galecio Corvera A-90 high school in the Santiago borough of San Miguel. The school is among the 200 in the city that students have occupied. On September 26, they decided to follow the example of the workers of Cerámi-cas Zanón, the Argentine factory workers took over and began running it ten years ago. “Things were getting complicated because the occupation was weakening,” Cristóbal says. “It was clear to us that it wasn’t enough to just criticize our education. We had to do something more, but we didn’t know where to start until we heard that the Zanón workers were giving a talk at the University of Chile. We went to listen to them and when we came back we started running the school ourselves.” Camilo, a second-year student: “Now [that the students run the school], you can just be who you are. You can just freely express yourself, you come here to be educated, not to be militarized.” Source: Edu-factory, RAÚL ZIBECHI, February 15, 2012.

‘Alternative University’ Project Redefines the Way We Learn.

UNITED STATES: Still in its infancy, the idea for the Alter-native University Project first arose at the McGill University, conceived by students in the midst of tuition protests and the looming possibility of student strikes. It has since grown to

include over 50 members and many others who support the idea of stepping outside the conventional university to learn. The project aims to redefine the educational system by offering free classes taught by students and professors while encour-aging a communal learning structure. It is non-hierarchical, consensus-based and run entirely by volunteer learners and facilitators. The AUP’s academic calendar currently boasts 11 courses described as “drop-dead gorgeous” that allow one to participate in studies in post-capitalist futures, a programming and web-design study group, a sustainable architecture studies course—and even a knitting class. Source: The Link, COREY POOL, January 24, 2012

Undocumented Students in Georgia Forced to Attend Underground ‘Freedom University’

UNITED STATES: Freedom University is an ad hoc underground school in Athens, Georgia, US, where university professors volunteer to teach undocumented students who are kept out of the public classroom. Indeed, as Georgia votes in its Super Tuesday primary, the State Senate has voted to ban undocumented immigrant students from all public universi-ties, DemocracyNow reports. Undocumented students from Georgia are already barred from the state’s five most competi-tive schools and must pay out-of-state tuition at other state schools. “Telling us that we cannot obtain higher education, that we cannot go to college or community college, even if we work hard and do our best in school, it is crushing dreams, it is crushing goals,” says Keish Kim, an undocumented student from South Korea who now attends Freedom University. Source: watch the full videoreport on DemocracyNow!, March 6, 2012

Kritische Studenten Utrecht (KSU) Kritische Studenten Utrecht is een open collectief van studenten dat zich met

woord en daad inzet voor een maatschappij gebaseerd op vrijheid, solidariteit en samenwerking. In tegenstel-

ling tot de huidige klassenmaatschappij streven we naar een samenleving waar sociale en economische

gelijkheid heerst, zonder uitbuiting, en waar behoefte in plaats van winst centraal staat. Binnen dit kader

doelen we op democratisch georganiseerd onderwijs dat voor iedereen toegankelijk is. Vanuit die visie verdiepen we ons in politieke en maatschappelijke kwesties, organiseren verzet en dragen alternatieven aan. Hier-

mee stimuleren we de sociale en politieke betrokkenheid van medestudenten om vanuit hun eigen omgeving veranderingen teweeg te brengen.

Wil je meer weten, met ons in contact komen of een open vergadering bijwonen? Kijk dan op: www.kritischestudenten.nl of stuur een mailtje naar:

kritischestudentenutrecht@gmail.com

Krantje Boord wil je geldKrantje Boord is gratis voor de lezer, maar helaas niet voor ons! Steun Krantje Boord en doneer aan Stichting Vrienden van KSU 25.46.48.614 onder vermelding van ‘Krantje Boord’

NL: Krantje Boord is een tweemaan-delijkse krant gemaakt voor en door studenten die zich zorgen maken over de huidige maatschappij. In deze krant wordt er met een kritische blik gekeken naar onze samenleving met als doel mensen te informeren, maar vooral ook dialoog en actie te stimuleren.

EN: Krantje Boord is a bi-monthly newspaper made by and for students that are concerned about the state of society. In this newspaper we take a critical perspective on this state of affairs with the goal of informing people, and especially to stimulate dialog and action.

Krantje Boord?

Deze krant is mede mogelijk gemaakt door: