Jaargang 11 Nummer 4 Oktober 2012

Kits4all

Magazine van de

Algemene Kitcarclub Nederland

Jaargang 12 Nummer 1 Januari 2013

Kits4all

Magazine van de

Algemene Kitcarclub Nederland

2

3

KITS4ALL - JAARGANG 12 - NUMMER 1 - JANUARI 2013

Colofon Kits4all

is een uitgave van de ALGEMENE KITCARCLUB

NEDERLAND

Kits4all verschijnt vier maal per jaar en heeft een

oplage van 450. Het wordt gratis verspreid

onder de leden en de adverteerders.

Redactie: Frans de Vries

Redactie e-mail: redactie@kitcarclub.nl

Advertenties Full color:

1/4 pagina binnen: € 100 / jaar

1/2 pagina binnen

€ 150 / jaar

1/1 pagina binnen € 275 / jaar

1/1 pagina

omslag binnen € 400 / jaar

Tarieven zijn inclusief banner met link naar de eigen website op

de KCC website

Kopijdata Kits4all:

Sluitingsdata voor inzending van kopij:

15 maart 15 juni

15 september 15 december

ADVERTEERDERS INDEX

IN DIT NUMMER: 4 Clubmededelingen 6 4e Regiobijeenkomst Zuid West Frans de Vries 6 IKS perikelen Peter Huijts 8 Column P. Rutser 8 Club artikelen Frans de Vries 10 Stoneleigh trip Thomas Walder 11 Kitcar nieuws Frans de Vries 12 MNR Vortx bouwdagboek deel 11 Patrick Van den Langenbergh 16 Dobby goes to Holland Chris Humphreys 18 Op bezoek bij Rob van der Ende Peter van Oosterhout 21 Classic Remise Düsseldorf Peter van Oosterhout 22 Eerste race seizoen Frank Hoekstra 24 Centerfold Stijn Sioen 26 Facelift van een Westfield SEiW Gerrit Bruntink 28 Jem’s Pocket Rocket James Elliott 32 Tien tips voor auto fotografie Elja Trum 36 Te leuk om jullie te onthouden Fabian Snijders 38 Striker in de revisie Ben en Jan-Willem van Ganswijk 40 Gelezen Frans de Vries 41 Rijtechnische tips en truucs Peter van Oosterhout 42 Persberichten 44 Alles Kits? Nieuwe leden stellen zich voor 43 De strip van Remy Remy van Gaalen

EPS Uitlaten 2 The Kitcar Collection 7 DAX Benelux 7 Sidepipes.nl 9 Steijn Sportscars Taxaties 15 Motorious 15 Fury Sportscars 15 Amitek 17 Oracle cars 20

www.kitcaronderdelen.nl 23 CDRwinkel.com 27 ABC Assurantiën 35 Kronenburg Management Systems 37 Speedon 39 Nanocam 38 HP Motorsport 45 Motio Development 45

4

CLUBMEDEDELINGEN

de omgeving laat genieten. Zowel bij een paard als bij een kitcar ben je tijd kwijt, en net altijd nog iets meer geld dan je had ge-hoopt. En als je er te lang mee bezig bent ga je er naar ruiken. De totale hoeveelheid ‘paardenkrachten’ varieert maar uiteindelijk komen de hobby’s op hetzelfde neer. Als rode lijn door een paar grotere activiteiten dit jaar proberen we het thema vrouwen beter naar voren te laten komen.

Het bestuur van de Kitcarclub wenst je een prachtig en kitcarrijk 2013!

Ledenvergadering Een Algemene Ledenvergadering of ALV, wie is er nog warm voor te krijgen? Nou, de KCC-leden wel! Bij ons geen eindeloze discussies over het huishoudelijke reglement of andere formele gekkigheid, maar een gezellige dag met andere kitcar liefhebbers, met een bijzonde-re activiteit en lekkere lunch gekoppeld aan de ALV.

stimuleert en helpt te realiseren. Ze kunnen op grote dankbaarheid van de hele club reke-nen.

Deze werkgoepen zijn een belangrijke onder-steuning voor het bestuur, want een klein bestuur kan bij een zo grote club als de onze echt niet effectief zijn zonder veel helpende handen. Patrick, onze secretaris, zal helaas aftreden, dus er moet op de volgende ALV een opvol-ger komen. Zeker als je mag steunen op een aantal actieve leden in de werkgroepen, dan is dit een taak waar veel voldoening uit te halen is.

Ons forum is een succes, maar blijft dat al-leen als er actief gemodereerd wordt. Dus zit je toch regelmatig op het forum, dan is dat misschien iets voor jou. Het idee is om forum moderatoren regelmatig te wisselen.

Dus laat je horen en doe mee. De club en onze prachtige hobby hebben je nodig!

We hebben een club met een bui-tengewoon divers ledenbestand. Het enthousiasme, of de liefde als je het zo wil noemen, voor onze autootjes hebben we gemeen, maar wat we ermee willen doen is heel verschillend. Voor zover we dat al niet wisten heeft de ledenenquête dat wel aan-getoond. Dat betekent dat de verwachtin-gen, als je lid wordt van onze club, ook heel verschillend zijn. De een wil lekker toeren en de ander wil hardcore racen. En weer een ander wil alleen maar vette handen. Voor al die verschillende mensen en wen-sen probeert onze kitcarclub een antwoord te zijn. Maar hoe doe je zoiets?

Zoals je op de volgende bladzijde kunnen zien, hebben we nu een echt redactieteam. Dat is mooi, zo kunnen we de clubleden elk kwartaal een mooie, dikke, interessante Kits4all voorschotelen.

Ook hebben we nu een actieve IKS com-missie, die bezig is de weg te effenen voor kitcar keuringen in Nederland.

Maar de club groeit en we kunnen met z’n allen nog veel meer doen.

Zo zijn de KCC regiomeetings op gang aan het komen. In een aantal regio’s zijn mee-tings gehouden, soms zelfs al meerdere en tot grote tevredenheid. Willen we dit aan de gang houden en uitbreiden, dan heeft de club behoefte aan aan aantal enthousiaste regioduwers. Regiomeetings zijn simpel te organiseren; het kost weinig tijd en de vol-doening is groot!

Als je luistert, dan blijkt dat er ongelooflijk veel ideeën zijn voor leuke activiteiten. Tot nu toe hadden we één evenementen-man, maar het is voor één “regelaar” on-doenlijk om een lekker volle clubagenda te organiseren. Er zou een evenementen-commissie moeten komen, die ideeën

Vrouwen Tijdens de laatste bestuursvergadering en de laatste vergadering van het redactieteam kwam het onderwerp ‘vrouwen’ voorbij. Vrouwen, en wat we er precies mee moeten in het kader van de kitcar hobby.

Op een of andere manier zijn auto’s toch al een mannending maar de kitcarwereld is helemaal extreem mannelijk. Waarom ei-genlijk? Natuurlijk hoor ik wel eens van individuele gevallen waarbij mannen vluch-ten voor hun relatie. Ze proberen dan hun vrouw uit de weg te gaan door zoveel moge-lijk in de garage te zijn. Ik snap dat die vrou-wen niet veel met kitcars hebben. Maar eigenlijk zou je verwachten dat vrouwen veel meer begaan moeten zijn met de kit-carhobby dan nu het geval is. Mijn stelling is dat een typische vrouwenhobby als paardrij-den uiteindelijk op hetzelfde neerkomt.

In beide gevallen gaat het om een vervoer-middel dat vrijheid geeft en je optimaal van

VAN DE VOORZITTER Natuurlijk vergaderen we ook. Daar praten we over de belangrijke strategische zaken binnen de club. Wat voor activiteiten willen jullie als leden? Wat zijn jullie wensen voor 2013 en verder? Waar moeten we als club ons budget aan uitgeven? Juist de interactie met de leden van de club is voor ons heel waardevol om de plannen voor 2013 en ver-der omheen te bouwen.

KCC-lid Alex de Vries organiseert de ALV dit jaar. We selecteren op dit moment een bij-zondere locatie, vandaar dat we de datum nu nog niet kunnen aangeven, maar het zal wel worden in het voorjaar, dus april/mei. Meer informatie volgt!

Houd het KCC-forum op www.kitcarclub.nl in de gaten. Op het forum komt in het onder-deel ‘evenementen’ meer informatie beschik-baar over de ALV als we dit hebben. We hopen op een zo hoog mogelijke op-komst!

Thomas Walder

Vernieuwen en verbeteren

5

De recente leden enquête heeft laten zien dat de KCC leden ons clubblad Kits4all zeer op prijs stellen. Dat was een goede reden om eens goed over de toekomst van Kits4all na te denken, aangezien het voor jullie redacteur soms echt niet meevalt om voldoende inhoud bij elkaar te sprokkelen. Om daar een broodnodige verbetering in aan te brengen wordt de redactie van Kits4all nu toevertrouwd aan een team, dat bestaat uit vijf leden. Dat betekent niet dat iedereen nu wel kan ophouden met schij-ven. Integendeel! Het redactieteam zal na-tuurlijk zelf tekstbijdragen leveren, maar vooral ook op zoek gaan bij leden naar goe-de verhalen. Deze Kits4all is de eerste die door het nieuwe team tot stand is gebracht. Geniet ervan en bedenk intussen wat je voor Kits4all kunt doen, niet wat Kits4all voor jou kan doen (klinkt bekend, hè?). Het redactieteam wil zich graag aan jullie voorstellen: Frans de Vries. KCC lid sinds 2002. Bouwjaar 1947, tot voor kort adjunct directeur bij een bedrijf in analyse apparatuur voor laboratoria en sinds juli 2012 met pensioen. Af en toe toch nog fijn even aan het werk. Eigenaar van een zelf gebouwde Marlin Cabrio met een lekkere dikke Cosworth V6 erin. Redacteur van Kits4all sinds de jaargang van 2007 en heel blij dat er nu een redactie-team is! Peter van Oosterhout Bouwjaar 1957, inder-daad het bouwjaar van de introductie van de Lotus Super Seven, een mooi jaar dus... Lid van de KCC sinds 2009. Getrouwd met Jeanne en eige-naar van een Super Seven, “Haynes Roadster”, voorzien van

een VW 1.8T 20V motor. Het chassis hier-van is dus gebouwd volgens de handleiding van het boek “Build your own sportscar on a budget” van Chris Gibbs. De overige onder-delen zijn bij elkaar gezocht. Een “echte” kitcar dus! Deze is in 2012 in Nederland op de weg gekomen. Ik ben niet een echte techneut, maar wil(de) zo wel e.e.a. leren. In het dagelijkse leven heb ik van mijn hobby mijn beroep gemaakt en probeer ik chauffeurs hogere rijvaardig-heid bij te leren. Ben van Ganswijk Ook van het fan-tastische bouwjaar 1957 en sinds 2007 lid van de KCC. Samen met mijn zoon een Striker gebouwd en een Fury totaal gerestaureerd. Beide zijn we fanatiek sleutelaar en beleven veel ple-zier aan de uitdaging die het aan de praat houden van een kitcar is. In het dagelijks leven ben ik ondernemer in de mode-detailhandel. Dirk Strikwerda Ook een goed bouw-jaar, namelijk 1968. En op 1 april afgele-verd ! Ik val in de categorie "jongste bediende van de zaak" omdat ik nog maar een maand of 4 actief ben in de kitcar business. Ik ben een Robin Hood S7 compleet opnieuw aan het opbouwen. Zie ook mijn stukje in 'Alles Kits' elders in deze uitgave. In ieder mens schuilen verhalen. De een vertelt ze spontaan, de ander heeft een zetje nodig en een derde kan ze mooi ver-tellen maar heeft moeite ze aan papier toe te vertrouwen. Ben jij zo iemand of ken je zo iemand in je omgeving ? Geef het door aan het redactie-team; wij kunnen er wat mee ! En, denk ook eens aan uw echtgenotes voor de nodige vrouwelijke inbreng.

Thomas Walder Ik ben Thomas Walder. Ik rijd in een Westfield, heb weinig verstand van auto's maar mag ondanks dat wel voorzitter zijn van de KCC. In het dagelijks leven werk ik bij een adviesbureau aan projecten die overstromingen van rivie-ren moeten voorkomen, ben ik voor D66 Statenlid in Overijssel en heb ik een bedrijfje voor het maken van korte filmproducties. Ik zit in het redactieteam omdat het blad enorm belangrijk is voor de club. Ik hoop mee te werken om dit startende redactie-team op te krikken naar een groot en stabiel redactieteam vol goeie ideeën en leuke artikelen! Leden van het redactieteam zijn gewoon enthousiaste leden die zo nu en dan bijdragen aan het blad, dus overweeg je ook maar een klein beetje iets te willen bij-dragen aan het blad, laat je horen! Fabian Snijders Bouwjaar ’72, KCC lid sinds 2005. Auto Westfield 2 L Ze-tec uit 2006 zelf ge-bouwd. Zonder enige technische kennis, want ik ben van origine res-taurant –kok. Dacht altijd: eenmaal in de garage en hij is af, maar niets is minder waar. Ben nog steeds bezig, het eind komt in zicht. Schrijf al vanaf het begin stukjes voor het mooie clubblad. Bij de vraag om in het redactie team plaats te nemen, was het antwoord natuurlijk ! doen. Al 17 getrouwd met Mariëlle en 3 toppers van kinderen. Die graag meegaan in de hobby van pappa. Ben in het dagelijks leven regiomanager bij een cateringbedrijf gespe-cialiseerd in scholen. Aangaande KCC, schrijf over alles wat los en vast zit, ben van rijden en een hoop plezier maken. Dan ook zeker de oproep ; schrijf wat je meemaakt, foto erbij en naar Frans sturen. Tot op de meetings en of gewoon op de weg ;-)

Even voorstellen: het Kits4all redactieteam

6

VIERDE REGIOBIJEENKOMST ZEELAND/WEST BRABANT

zeker een pijlsnelle auto. En een kenteken zit er ook al op. Dat is toch wel mooi gere-geld bij zo’n VM. Er werden vele technische wetenswaardig-heden uitgewisseld en we konden ook een laatste blik werpen op de Caterham van Gerard Mulder. Die is intussen verkocht en zoals wij begrepen hebben moest daar een Westfield met een V8 voor in de plaats ko-men. Een spierballen auto, zeg maar.

De helft van het gezelschap bestond -zoals dat hoort- uit dames en ook die vermaakten zich opperbest. Er was evolutie te constate-ren in de meegebrachte lekkernijen. Er wa-ren deze keer ook hartige hapjes bij! Ook

was er meer creativiteit: een taart in de vorm van een reservewiel! Te oordelen naar de reacties op het forum heeft iedereen zich prima geamuseerd en dus kunnen we gaan denken aan de volgen-de bijeenkomst. Het was een fijne dag en het was geweldig dat ook Patrick en Christel er weer bij konden zijn. Dus: grote dank aan de familie Meewisse!

Het is te hopen dat we meetings gaan zien in alle regio’s, want hier in het zuidwesten weten we intussen dat het echt voorziet in een behoefte.

Frans de Vries

Op 4 november ontvingen Antoon en Bernadette Meewisse en zoon Bram ons weer in de kas, net als vorig jaar november. Het is natuurlijk super dat je naar Hoogerheide kunt rijden in de veilige wetenschap dat je met kitcar en al lekker droog en warm binnen kunt staan.

En dat deden er ook heel wat. Het totale gezelschap bestond uit meer dan dertig personen! En er stonden ondanks het weer toch zes kitcars binnen. Natuurlijk heeft iedereen de vorderingen van de VM-77 van Bram en Antoon bestudeerd. Goed bezig, die mannen. Met die S2000 erin wordt het

Op 25 november 2012 heeft Jan Gijsberts als kartrekker van de IKS commissie een presentatie gehouden voor belangstellende KCC leden over de stand van zaken bij het individueel goedkeuren van een kitcar in Nederland. Aan de hand van het door de RDW uitgegeven boekwerk “Individuele goedkeuring personenauto’s” wordt door de commissie nagegaan of het voor een parti-culiere zelfbouwer mogelijk is om bij de RDW tot een goedkeur te komen. Tevens wordt gekeken naar de eisen die de IVA in Engeland stelt. De conclusie is dat de IVA eisen nagenoeg vergelijkbaar zijn met de IKS eisen met uitzondering van het geluid, de remproef en de sterkteberekening (of een trekproef) van de bevestigingspunten van de veiligheidsgordels. De voorlopige conclusie van de IKS com-missie is dat het geluid en de remproef de drempel weliswaar hoger maken in vergelij-king met de IVA maar dat dit niet onoverko-melijk is. Twee KCC leden hebben bij de RDW dit punt al bereikt. Alleen de sterkte-berekening (of een trekproef) van de gordel-bevestigingspunten levert op dit moment nog wat hoofdbrekens op.

Contact hierover met de RDW is door Jan Gijsberts geïnitieerd. Over de keuringskos-ten kan nog niets worden vermeld. De commissie streeft ernaar om in het voor-jaar van 2013 met een goed bericht te ko-men. Wellicht kan dan bij de eerstvolgende

Algemene Ledenvergadering (voorjaar 2013) voor belangstellenden een presenta-tie van de resultaten worden gehouden. Wordt vervolgd……….. Peter Huijts

Voorbeeld uit de presentatie om verschillen aan te duiden t.a.v. geluidsmeting.

IKS PERIKELEN

7

8

COLUMN door P. Rutser

Hoe zwaarder je auto hoe meer wegenbe-lasting en dat is vrij logisch, de weg slijt harder van een tank dan van een Seven. Wat je dan weer niet kunt begrijpen is dat het leger, volgens mijn informatie, vrijge-steld is en niets betaald voor het gebruik van ons wegennet. Je zou kunnen zeggen dat het niet logisch is dat ze moeten betalen voor de verdediging van ons Koninkrijk. Dat snijdt alleen ook geen hout, want dat doen ze tegenwoordig voornamelijk in Afghanis-tan. Als je hier een legervoertuig ziet dan is het waarschijnlijk op weg naar een receptie of bier aan het halen voor de manschappen. Het wordt nog veel gekker, want brandweer-voertuigen betalen ook geen wegenbelas-ting en juist zij rijden de klinkers uit de straat. Zelfs BPM hoeft niet voor aangewe-zen voertuigen, als je een dure Range Ro-ver koopt en er een zwaailicht op plakt dan is hij de helft goedkoper. Nu weet u waar het enorme aantal dienstvoertuigen van de brandweer vandaan komt. Iedere zichzelf respecterende preventiefunctionaris heeft tegenwoordig zijn eigen auto, want ze kos-ten toch niet veel. Helaas belasten ze wel onze weg. Nu zult u zeggen: “Piet je haalt de dingen door elkaar, want wij betalen belasting om het leger en de brandweer in stand te hou-

Wegenbelasting! Op het forum liepen de gemoederen weer hoog op want de vrijstelling voor voertuigen van 25 jaar of ouder komt te vervallen. De oudjes zouden een aanslag op het milieu zijn en dan moet je daarvoor betalen. Om een aantal redenen is dat vreemd, in de eerste plaats natuurlijk dat kitcar-eigenaren daar over klagen want als het goed is weegt een kit niet veel. In de tweede plaats het feit dat je deze vreselijke misdaad, het ten on-der doen gaan van onze planeet, blijkbaar gewoon uit mag voeren als je er maar voor betaalt. Naar mijn beste weten zijn de meeste kit-cars geen 25 jaar oud en verandert er dus niets. Als je auto wel van voor 1987 is en je bent bang voor de prijsverhoging, dan heb je hem gewoon veel te zwaar gebouwd. Haal die loodzware zijklepper er uit en doe er iets in van lichtmetaal. Vervang de hou-ten velgen voor van die mooie aluminium dingen en je zit zo in het laagste tarief. Even opnieuw laten wegen bij de RDW en het is zo geregeld, tenzij je in een niet nader te noemen merk rijdt en je elk bezoek aan een officiële instantie zorgvuldig moet zien te voorkomen.

CLUB CAPS EN CLUB TEESHIRTS

Alle kleuren zijn leverbaar, mits zwart. Dat gold voor de T-Ford en dat geldt ook voor de T-Shirts en petjes van de KCC. Een paar jaar geleden zijn ze gemaakt en onlangs is er een grote doos herontdekt, dus grijp je kans om op de volgende clubmeeting erbij te lopen als iemand die weet hoe het hoort. De teeshirts zijn er in de maten L, XL en XXL en de petjes passen altijd. Je kunt ze bestellen via de webshop van Speedon. Mischa heeft zijn webshop geheel belangeloos ter beschikking gesteld en hij zorgt ervoor dat de opbrengst terecht komt in de clubkas. Prijzen: T-shirts alle maten: € 11,00 Petje (cap): € 7,50 Bestellen bij: www.speedon.nl, webshop kiezen en dan rechts on-deraan “kitcarclub”

den en als die ook belasting moeten betalen dan gaat die van ons weer omhoog”. Na-tuurlijk snap ik dat maar het blijft een onlo-gisch verhaal, je hebt voor je lol een oud autootje en omdat je dat hebt moet je belas-ting betalen. Met het onderhoud van de wegen en met het milieu heeft dat helemaal niets te maken. Als klassiekers en kitcars een aanslag betekenen voor het wegdek, dan moeten ook fietsers mee gaan betalen aan het fietspad. Het aantal kilometers dat wij met z’n allen maken is zo minimaal dat het wegdek waarschijnlijk harder slijt van de overstekende voetgangers. Of breng ik Mark en Diederik nu op een idee? Ook het milieu aspect is geen eerlijk ver-haal. Van een oude Escort of Sierra een nieuwe auto bouwen is volgens mij nog altijd het toppunt van recycling. En alle lief-de en zorg die wij in onze wagentjes steken staat in schril contrast tot wat er verder in deze wegwerpmaatschappij gebeurt. Nee het is maar één ding: het bezit wordt belast. Laat ze dat eerlijk zeggen dan kun-nen wij ons druk gaan maken over echte problemen, zoals het verhogen van de be-lasting op verzekeringen. Die hakt er name-lijk veel harder in. Piet Rutser

9

10

OP STAP NAAR STONELEIGH

De Super Seven Club Nederland (SSCN) organiseert dit jaar een gezamenlijk bezoek naar de Stoneleigh Kit Car Show in Engeland

Voor degenen die niet weten wat dit evenement inhoudt: Het is de grootste Kit Car Show in de wereld! Nagenoeg alle kitcarfabrikanten en toeleveranciers zullen hier present zijn. Daarnaast is de display op de parking al een belevenis. De Show zelf is op zondag 5 mei en maan-dag 6 mei 2013. KCC-leden met een Seven zijn welkom om mee te gaan met deze SSCN-activiteit. De SSCN is een leuke en enthousiaste Seven club en zij stellen dit evenement open voor Seven eigenaren van de Kitcarclub. Dit is een van de evenementen waarbij we de komende jaren meer met de SSCN willen samenwerken. Wat houdt de trip in: (onder voorbehoud) en op basis van 2 personen per Seven; Wanneer: : vertrek uit Hoek van Holland vrijdag 3 mei, eind van de middag. : terugkomst in Rotterdam op dinsdagochtend 7 mei. Wat krijg je: : 2 nachten aan boord van de ferry in 2-persoons binnenhut; - heen Hoek van Holand – Harwich; - terug Hull – Rotterdam; : 2 nachten in tweepersoons kamer in een hotel in de nabijheid van de Show; : parkeerplaats bij hotel; : 4 x ontbijt en 4x diner; : Toegang tot de show op zondag met speciale gereserveerde SSCN club parking; : route beschrijving heen en terug; Max deelnemers: : 30 Sevens op basis van inschrijf/aanbetaal volgorde. Kosten: : (raming) 1 Seven met 2 personen : € 690,= (€ 345,= pp) Exclusief: : Lunch, drankjes, verzekering en brandstof. Inschrijving open: : 14 december 2012 dmv inschrijfformulier (scan/mail of post). Inschrijving dicht : 1 maart 2013 Zie de website van de show: http://www.nationalkitcarshow.co.uk/ Let op: de kosten van het evenement worden voor SSCN-leden deels gesponsord door de SSCN, het is nog niet bekend of de KCC dit ook doet voor deelnemers aan haar kant, dus ik durf nu nog niet te zeggen wat de deelnemersprijs is voor KCC-leden. Over het algemeen geldt dat we geen activiteiten medefinancieren voor beperkte clubjes, alleen als het een 'brede' activiteit is. Ik zal tzt, bij voldoende aanmeldingen vanuit de KCC overleggen met de penningmeester of wij als KCC hierin iets voor de KCC-leden kunnen beteken. Overigens zal het niet meer dan een paar tientjes schelen.

Thomas Walder

11

KITCAR NIEUWS

MEVSTER

Stuart Mills van MEV (Mills Extreme Vehi-cles) heeft het weer voor elkaar. Aan de inmiddels lange reeks geesteskinderen heeft hij de MEVSTER toegevoegd. Alles is zoals gebruikelijk bij MEV, gericht op een snelle en eenvoudige bouw. Net als bij de EXOCET wordt voor de MEVSTER gebruikt gemaakt van de Mazda MX-5 voor donor parts. Je kunt de hele body van een Mazda MX-5 in een paar uur verwijderen en wat je dan overhoudt is een rollend chassis, met de volledige techniek intact. Daarop monteer je op de originele bevestigingspunten het Mev-ster frame, dat opgetrokken is uit vierkante en ronde pijp. Dat geeft een zeer stijve con-structie. Het frame zelf weegt maar 53 kg. De overgebleven Mazda bodyparts kun je proberen op Marktplaats aan de man te brengen, dat scheelt weer. MEV levert in de kit bijna alles wat je nodig hebt voor een complete auto. Extra’s zijn een volledige rolkooi voor als je wilt gaan racen, een GRP dakje, stoelen en een verlichtingsset. Je gebruikt de kabelboom van de Mazda. Natuurlijk kun je de Mazda motor oppeppen, daar zijn heel wat tuning kits voor te koop. Je kunt er 200 pk uit halen en dat staat niet slecht bij een autootje van 620 kg.

Terug van weg geweest: de Royale Sabre.

Vader en zoon Malcolm en Daniel Badger van Automotive Creation hebben op de Sto-neleigh Show de Royale Sabre opnieuw geïntroduceerd. En dat is fijn, want de Sabre is een zeer markante verschijning, die waar hij ook opduikt, altijd op veel belangstelling mag rekenen. Met zijn vloeiende lijnen, ongetwijfeld geïnspireerd door de Franse supercars van de dertiger jaren, zoals Delage en Delahaye, zet hij menigeen op het verkeerde been, want je moet een kenner zijn om te weten dat het hier om een moderne auto gaat. De originele bedenker, John Barlow, heeft de kitcarwereld een groot plezier gedaan met deze prachtige auto. De Royale Sabre is door Automotive Creation voorzien van een 2 liter Ford Zetec die 170 pk levert. Er wordt gewerkt aan een versie op basis van BMW componenten. Het interieur is luxueus uitgevoerd, met alle comfort zaken die je kunt wensen.

Meer informatie: www.automotivecreation.com

Aston Martin DBR1

Stirling Moss, Carroll Shelby en Roy Salvadori vierden er einde vijftiger jaren triomfen mee en laatst werd er een verkocht voor 20 miljoen euro! Bovendien zijn er maar vijf gebouwd en dat maakt de kans voor ons normale stervelingen om er een te bezitten ongeveer even groot als de kans om nog eens op Mars rond te lopen.

Niet dus ……! MEV haalt weer een nieuwe stunt uit: Een Aston Martin DBR1 replica kit voor om en nabij de 10.000 Euro! Dus hier is je kans om een van de mooiste auto’s ooit gebouwd, te bezit-ten. Op deze website vind je meer: http://www.replicar.net/index.htm en Bas Klaaijsen van de Kitcar Collection helpt je graag verder.

12

oprij-rampen, en geen gemanoeuvreer… Aan boord is alles goed geregeld en even later ontdekken we onze kajuit. Het is er krap maar proper, er staat ons een stapelbed en een douche met wc ter beschikking. Na ons even verfrist te hebben gaan we het schip verkennen. Op het bovenste dek aangeko-men merken we dat de trossen worden los-gegooid en we het ruime sop kiezen. We zijn op weg naar Engeland! In het restaurant schuiven we aan voor een zeer ruim warm en koud buffet en maken een praatje met de Filippijnse bemanning. Wanneer we het res-taurant verlaten is het buiten al donker. We scheppen nog een luchtje voor we ons bed opzoeken. De warmte in de kajuit en het monotone gedreun van de scheepsdiesel maken dat we regelmatig wakker worden. Toch hebben we redelijk goed geslapen en na een verkwikkende douche zoeken we het restaurant op voor een uitgebreid ontbijtbuf-fet. Tegen dat we ons cooked English break-fast verorberd hebben, varen we de Humber reeds op. Even later zijn we door de ochtend-spits op weg naar Harrogate. We verliezen in Hull zelf al direct een half uur in de lokale files… Eenmaal we Hull verlaten hebben, zitten we in druk maar vlot verkeer en tegen 11u30 komen we bij MNR aan. Onze auto staat al klaar om geladen te worden. Marc Nordon heeft de afkeurpunten hersteld en de herkeuring zou nog slechts een formaliteit mogen zijn. Veel tijd om bij te kletsen hebben we niet. We moeten immers om 14u00 in het VOSA keuringsstation te Beverley zijn. Be-verley ligt een 10-tal mijlen ten noorden van Hull. We zullen onze tijd dus best kunnen gebruiken. We laden de MNR in de trailer en nadat we onze rekening betaald hebben vertrekken we terug. Chris heeft ons aangeraden om ons bij het keuringsstation aan te melden en naar Joan te vragen. Chris kent haar en ze zou er wel voor zorgen dat administratie vlot zou verlopen. Zo is het ook gegaan, Joan is een vriendelijke dame en ze maakt direct de pa-pieren in orde. We mogen de auto uit de trailer halen en aanschuiven voor de herkeu-ring. Terwijl we zitten te wachten bekijken we de aanpassingen die MNR Ltd. heeft gedaan om de keuring succesvol te doorlopen… Er staan grote Engelse koplampen op de auto en de

MNR BOUWDAGBOEK

ons wel wat zorgen. Buitenlanders kunnen immers niet meer terecht in Engeland voor een IVA-keuring. Enkel fabrikanten kunnen een links gestuurde auto aanbieden. Maar volgens Chris Nordon zou dat helemaal geen probleem mogen zijn. We gaan immers na-mens MNR Ltd. de herkeuring doen. De twee vorige keren, toen we de kit twee jaar geleden gingen ophalen en vorige maand wanneer we de auto terugbrachten naar MNR, zijn we telkens via Calais - Dover gereden. Omdat dit zo’n ellendig lang eind rijden is en het echt niet opschiet met een trailer achter de auto, hebben we beslist om deze keer met de nachtboot via Zeebrugge – Hull te gaan. De overtocht is wel een stuk duurder, maar je bespaart wel een flink stuk op brandstof en een hotelovernachting. Die twee zaken in acht genomen blijft de reis via Hull nog steeds een honderdtal Euro duur-der, maar door het verhoogde comfort is die meerprijs met de glimlach betaald. We heb-ben ons een heel strak tijdsschema opge-legd. Dinsdagavond vertrekken in Zeebrug-ge, woensdagochtend aankomen in Hull en vertrekken richting Harrogate. ’s Middags aankomen bij MNR, kort praatje maken, kosten afrekenen, auto laden en direct ver-trekken naar Beverley. In de namiddag de IVA herkeuring doen en vandaar sito presto naar Hull om de nachtboot terug naar Zee-brugge te halen. ’t Zal krap zijn, maar het moet lukken! We zijn ruim op tijd in Zeebrugge aangeko-men en rijden als een van de eersten de terminal op. Na de gebruikelijke douane- en veiligheidscontroles te zijn gepasseerd rijden

we met de trailer de ferry op. De oprij-rampen zijn zo steil dat de achterbalk van de trailer met een luide “bonk” op het dek slaat. Gelukkig heeft de aanhanger geen schade opgelopen. De beste manier van in-schepen die we tot nu toe meemaakten was toch deze van de Euro-tunnel. Lekker vlakke

Eindelijk is het 10 november. Dé grote dag in ons ganse bouwtraject dat we sinds 2 jaar hebben afgelegd. Vandaag wordt onze auto gekeurd in het VOSA station in Beverley. Omdat 11 no-vember een vrije dag is in België, hebben we met Chris Nordon afgesproken dat ze ons vanop de keuring, direct na afloop op de hoogte zouden brengen van resultaat. Als hij er van de eerste keer door is, gaan we onmiddellijk een ferry boeken om ’s anderendaags te vertrekken om de auto terug te halen... Na een zenuwslopende dag, krijgen we rond 14u00 van MNR een e-mail met slecht en goed nieuws. Het slechte nieuws was dat de auto niet door de keuring is gekomen... Het goede nieuws was dat het om slechts enkele kleine afkeurpuntjes ging... Het achteruitrijlicht, welk ’s ochtends voor de keuring nog werkte, deed het niet meer op de IVA. De originele bevestigings-bouten die bij de tweedehands rolgordels zaten droegen geen treksterkte keurmerk en dan zat er nog een te scherpe rand aan de bussen in de steunen van de cobra rolbeu-gels, waarop we een motorfietstopkoffer willen bevestigen. Omdat het echt wel om heel eenvoudig op te lossen probleempjes ging, hebben ze gelijk een datum voor de herkeuring afge-sproken. De auto zal reeds op 16 november om 14u00 voor de herkeuring kunnen wor-den voorgereden in het IVA station van Beverley. We spreken met MNR af dat wij die herkeuring zullen doen. We maakten

13

voorste knipperlichten staan op héél lange staken. Ons OMP stuurwiel is vervangen door een stuurwiel met een rubberen kap op het center. Omdat de knipperlichten op de zijkant, niet zichtbaar zijn wanneer je van heel laag achter de auto kijkt (door de brede achterspatborden), hebben ze bij MNR spie-gels uit de sloop gehaald en daar afzichtelij-ke oranje knipperlichten op gemonteerd. Die spiegels staan met één boutje vast op de scuttle. Het is opletten geblazen wanneer je de spiegels wilt verstellen. Het lijkt of je ze alle momenten in je handen hebt liggen i.p.v. dat ze op de auto zitten. De bedrading van het achtermistlicht werd aangepast. We had-den het mistlicht aangesloten zodat het kan branden, net als bij de Volvo, vanaf dat de stadslichten branden. Voor de IVA mag dit slechts vanaf dat de kruislichten branden. Het Savage controlelampje voor het rem-vloeistofpeil is vervangen door een Savage drukknop/controlelampje. Door op de druk-knop te duwen kan de bestuurder de werking van het lampje controleren. Rare jongens daar op de IVA… Maar het gekste was wel de aanpassing van de onderkant van de body. De hoek tussen de zijkant en de on-derkant van de body is namelijk “te scherp”.Wanneer je iemand aanrijdt, en er daarbij echt overheen rijdt, zou het slachtof-fer verwondingen kunnen oplopen aan die “scherpe rand” (hoewel die toch al dood zou zijn...). Om dat op te lossen heeft MNR een zwart geschilderd houten moulure-tje met enkele popnagels aan de onderzijde van de auto bevestigd. Nu kunnen we lekker iemand

deel 11

overrijden zonder dat die extra verwondingen oploopt, buiten enkele houtsplinters in zijn dan toch al opengereten huid ;-) Op alle koppen van bouten en moeren zijn nylon kapjes geplaatst. En dan is er nog één aanpassing die me eigenlijk wel erg stoort… Omdat de balancebar van het rempedaal niet verstelbaar mag zijn, zetten ze er een “afstandsbediening” op, welke onklaar wordt gemaakt door er een gaatje doorheen te boren waarin een veerpen wordt geperst. Tot zover geen probleem, alleen hebben ze die joekel van een knop naast het stuur in het dashboard geplaatst met nog een opvallende waarschuwinssticker erbij! Daar ben ik niet zo blij mee. Een groot deel van de MNR’s die

gebouwd worden zijn raceauto’s en krijgen zelfs geen chassisnummer. Voor een race-wagen is het wel handig om die regelknop binnen handbereik te hebben. Dan kan je de remkracht verdelen over de voor- en achter-wielen terwijl je rijdt! Maar onze auto is een toerwagen en we hebben bijzonder veel aandacht besteed aan de layout van ons dashboard. Ik vind die grote knop bijzonder storend en vrees dat die mettertijd zal gaan roesten door het gat dat ze erin boorden… Die moet ooit een ander plaatsje krijgen! Plots komt de keurmeester op ons af. In mijn beste Engels probeer ik uit te leggen wie we zijn en wat we komen doen. “Yes, I know, Joan told me who you are…” antwoordt hij. Hij kijkt even de afkeurpunten na. 5 Minuten later zegt hij ons dat hij de auto zal goedkeu-ren en dat ik de MNR al terug in de trailer mag rijden. Ondertussen verdwijnt de keur-meester in het bureau om de papieren in orde te brengen. We hebben de MNR nog maar juist vastgesjord wanneer de keur-meester ons het fel begeerde IAC (Individual Approval Certificate) komt overhandigen!!! Yes, yes!!! We hebben een goedgekeurde auto! Met een zalig gevoel vertrekken we naar de haven van Hull. We zijn nog veel te vroeg, maar zijn zo opgewonden dat het niet eens in ons opkomt om onderweg ergens te stop-pen om iets te gaan drinken of zo, neen we hebben gewoon anderhalf uur in de auto

14

Wat ik nu achteraf wel kan besluiten, is dat wat wij vóór wij aan de bouw begonnen ook hoopten. Namelijk dat ook mensen die totaal geen ervaring in de autobranche hebben, zelf een auto kunnen bouwen. Wel dien je jezelf op cruciale momenten te omringen door mensen waar je op kan terugvallen. Zo wil ik Mischa Bauman en Steven Geldhof van Speedon hartelijk danken voor de tips en support die we van hen kregen. Ook al leg-den we hiervoor ettelijke kilometers tussen België en Nederland en vice versa af, uitein-delijk was dat meer dan de moeite waard! Dankzij die twee super kerels begrijpen we nu beter hoe een auto in elkaar steekt. De twee leken, die we zijn, hebben een sportwagen gebouwd!!! Patrick en Christel Van den Langenbergh www.mnr-racing.be (momenteel off-line i.v.m. Belgische registratie )

op het dashboard. Door het pennetje, dat men bij MNR plaatste, te verwijderen worden de remmen terug regelbaar en dat van op afstand. Omdat ik niet zo blij ben met de plaats waar ze die lelijke regelknop plaats-ten, heb ik ze dan ook verzet naar een plaatsje net onder het toegangsluik boven de pedalen. Ze behoudt dus haar functionaliteit, maar vanop een discretere plaats. De ga-pende opening in het dashboard, waar de knop zat, heb ik gedicht met een stukje poly-ester (dat ik had uitgezaagd voor de meetin-strumenten) en enkele lagen polyester aan de onderzijde. De fijne afwerking breng ik later wel aan met een beetje gelcoat. Daarmee is onze MNR VortX RT Inboard voorlopig af en kunnen we beginnen aan het Belgische registratietraject. Hoe dat uiteinde-lijk zal uitdraaien weten we nu nog niet, maar kom ik in een aparte reportage nog wel op terug. Er zijn nog wel een aantal zaken aan de auto te doen, maar ook dat vertel ik wel eens in een andere reportage.

gezeten, gewoon zitten wachten tot wan-neer de slagboom opent en we als eerste de ferry kunnen oprijden. De Filipijnse kel-ner, met wie we gisteren een praatje maak-ten, staat op het parkeer dek om mensen aanwijzingen te geven hoe ze de weg naar de bovendekken kunnen vinden. Hij herkent ons en begint enthousiast te zwaaien. Pre-cies om 18u30 worden de trossen losge-gooid en zetten we koers naar Zeebrugge. Wanneer we die avond in het restaurant aanschuiven voor het avondmaal, bestellen we een “beter” flesje wijn dan gewoonlijk. We hebben per slot van rekening een méér dan serieuze reden om te vieren! We hebben deze keer de verwarming in de kajuit dichtgedraaid, en hoewel die scheeps-diesel blijft doordreunen, slapen we op de terugreis veel beter dan op de heenreis. De vermoeidheid zal daar ongetwijfeld zijn steentje toe bijgedragen hebben! Na een voorspoedige zeereis door de gitzwarte nacht, staan we ’s ochtends vroeg op om ons nog eens te goed te doen aan het uitge-breid ontbijtbuffet. Wanneer we enkele uren later van Zeebrugge richting huis rijden met een goedgekeurde MNR in de trailer is dat met een haast euforisch gevoel. De dagen nadat we zijn thuisgekomen heb ik de richtingaanwijzers op lange staken, RHD koplampen en het stuur met het cen-trale stootkussen terug vervangen door deze van ons. Om aan de IVA eisen te vol-doen had MNR ltd. enkele aanpassing aan de kabelboom laten doen door een lokale autoelektricien. Nu heb ik zo mijn twijfels over de vakbekwaamheid van die man, want hij had de verbindingen gemaakt door gewoon de draden in elkaar te torsen en te isoleren met tape. Tijdens de IVA test heeft alles gefunctioneerd, maar of dat op termijn ook het geval zou zijn, betwijfel ik ten zeer-ste! Ik heb er dan ook nog een beetje werk ingestoken om “mijn kabelboom” terug net-jes op orde te maken. Ik denk nu te begrijpen wat men op Piston-heads.com bedoelt met “ built to a very high standard by an engineer...” Om de pedalbox met rempedaal met balan-cebar gekeurd te krijgen, plaatste men bij MNR een “afstandsbediening” op de balan-cebar met een onklaar gemaakte regelknop

15

beëdigde taxaties volgens art 7.960 BW (voorheen art. 275 WvK)

vanaf € 95,- incl. BTW

Bij u aan huis: € 130,- incl. BTW 2e auto: € 100,00 (tegelijkertijd, op dezelfde locatie)

collecties en clubdagen op aanvraag

aangesloten bij: Verenigd Register van Taxateurs Fehac erkende rapporten

Steijn Sportscars Taxaties

Alphen a/d Rijn tel. 0172-421544 www.steijntaxaties.nl info@steijntaxaties.nl

in- en verkoop van eerlijke 2de hands kitcars gespecialiseerd in: - sportieve en nette Supersevens, Fury’s, racewagens - Hayabusa motor preparatie, onderdelen en tuning - circuit preparatie en begeleiding - afstellen van het onderstel van a tot z, o.a. uitlijnen, uitwegen, demperinstelling-, veerspanning- en draagarm aanpassingen ruime ervaring in de racerij met sportscars en Supersevens - veiligheids- en circuit trainingen met uw eigen auto - persoonlijk advies en aankoopkeurngen - schade taxaties en contra expertise

www.furysportscars.nl

DE KITCARSPECIALIST VAN HET NOORDEN

Fury Sportscars B.V. Hoofdweg 1 8424PL ELSLOO tel. 06 55545523 Uitsluitend geopend na telefonische afspraak

16

the M25 before even crossing into Kent. Through the rain I saw that this grey TF was loaded up and must be our friends (who else would have an NG out on this misera-ble day?). We followed them all the way to the planned rendezvous and then I saw that this TF was just like me with SVA screen, spot lights and chrome wires. So this was to be my companion for the week.

The next stage of the journey took us to Dover where we queued up to embark the ferry to Calais and still it rained. Once on board, MDH and I had a little shelter from the persistent precipitation while our folks made use of the ship's café for a spot of lunch.

Now the adventure began as I had to get used to motoring on the right (or should that be the wrong) side of the road. My master had prepared me with stickers on the winds-creen as a reminder and spots on the spee-dometer to mark the main kph divisions. I have to say I don't know what all the fuss is about as the roads seem less frantic over on the continent, so we made steady progress (even though the rain continued on and off) mostly at around 100kph.

We crossed the border into Belgium and continued to our first service stop where the A18 joins the A10 west of Brugge, where my master had "fun" trying to work the petrol pump with his card. We continued, following the planned route, taking some slightly less obvious roads to avoid Antwerp in the rush hour. We then passed through a trio of tun-

nels to the North of Antwerp which took us into the Netherlands and within 10 miles we arrived at our destination, Bergen op Zoom. We were greeted by Wim & Janine and ushe-red into a long drive beside their lovely hou-se. MDH and I slept soundlyafter 250 miles in the rain.

The next day, weather still damp, we all went for a short tour to see the Dutch Seawater project at Neeltje Jans dyke and also Zoute-lande. At least we managed to get our hoods down a little and, as there were two of us NGs, we created a bit of interest.

The following day MDH and were given a rest while the others all set off about 130km in Wim's and Janine's cars for the Appeltern Gardens. They met up wÎth members Ad and Joke van Schaik who had taken their NG. I'm told they finished off the day by gorging themselves on some pancakes at the Panne-koekenbakker -greedy lot!

As Wim is rebuilding an NG, Johnny and my master spent a little time nosing around the garage and I gave Wim a ride locally to help him see what fun he would have when he was finished. Janine too had a ride and pop-ped in on a friend, pretending that my master was her new boyfriend. I thought they'd all grown out of that sort of thing!

Other days were spent locally shopping, visi-ting the delightful Tholen Windmill, a trip to Rotterdam (where I'm told they took a river cruise) and a visit to see a nearby canal. Each day the weather became a little brigh-ter.

DOBBY GOES TO HOLLAND

My master had always wan-ted to go to Holland ever since a planned Easter trip in 2007 was cancelled.

The NG Owners Club has a number of members in the Netherlands and one in particular had recently invited us over for a vis it. I thought that was very friendly -but then the NGOC is renowned for being a friendly club.

Wim Bielars and his wife Janine had joined the club and met my master at the SE Area Annual Christmas Lunch at the end of 2010 and my master tells me they hit it off at on-ce.

I reminded him I hadn’t yet been to main-land Europe (I'd only been to Guernsey and the Isle of

Wight) and that I was up for another adven-ture so a date was set for July 2012. The master made an appeal in the magazine and managed to tempt one other interested party from the Club. I was excited to be going on holiday with another NG and it was even another TF but I was also a little ner-vous as I hadn't met it before.

So it was that on a very soggy July day we set off for Dover. My master had arranged to meet up with Johnny Baker and his partner Jan at Maidstone Services but imagine my excitement when I spotted another NG on

17

The day before we came home, we had been invited to join the Dutch Kit Car Club on a run. So MDH and I took our respective hu-mans and we all met up with 20-30 kitcars at Seppe Airport. Of these, 5 were NG TFs quite a statement. As well as MDH and my-self, there were Ad van Schaik's Red AL,

Wally Soute's Blue AM and Fokke van Zeijl's Red RHS (sorry I didn’t catch their real na-mes so have to use their number plate let-ters). After the humans had toured the air-craft museum we all set off in a follow my leader style, which was novel but a little hairy -doing 80kph on the "other" side of the road

for a couple of hours and having to keep up to save getting lost and taking everyone else with me. This was a gloriously sunny day though and all tops were down. At last we returned to Seppe and after some farewells we parted fram our 3 NG friends and retur-ned to Bergen op Zoom to recover for the long drive home.

Next day, after a leisurely coffee and fare-wells to our Dutch friends, MDH and I set off for home, taking the same route as going. This time, however, it was really hot. Sun cream and drinks were needed frequently. One more excitement awaited us on the re-turn as we had booked the Chunnel. Being a sports car, I liked this better than the ferry more sure footed and quicker.

Now back on the left (or should that be the right) side of the road we soon made it home -and all on one tank of petrol from Holland. Would I go again? You bet I would!

Dobby Humphreys

18

OP BEZOEK BIJ ROB VAN DER ENDE

loempia’s, pangsit goreng e.d. Meestal heeft Sa dan ook haar fotocamera bij zich en schiet ze mooie plaatjes.

Op een mooie zonnige winterse dag werd richting Zeeuws-Vlaanderen getogen om met Rob een praatje te maken over zijn kitcar hobby en andere bezigheden. Zijn woning was vanaf de dijk niet moeilijk te vinden met een 4x4 Van en een Big Foot voertuig op de oprit. In de openstaande gara-ge was ook nog de neus van een Countach zichtbaar!

Dat hij niet echt stil heeft gezeten de laatste jaren bleek al snel tijdens het gesprek. Rob werkt bij Imtech met als specialisatie E en I (Elektriciteit en Instrumentatie). Hiervoor moet hij overwegend van Terneuzen naar Shell Moerdijk. Regelmatig doet hij dit ook met een van zijn kitcars. Dit kan volgens hem net met één tank op en neer.

Zijn eerste interesses liggen aanvankelijk bij het 4x4 rijden. Dit werd o.a. aangewakkerd tijdens zijn militaire diensttijd (lichting 84-01). Na een periode van “gewone” voertuigen, zoals Datsun 120Y, Citroën GS, Datsun Bluebird, Audi 80 en 100 werd in 1999 zijn eerste echte 4x4 gekocht: een Nissan Terra-no. Na een eerste zandervaring met deze Terrano bij de GAF (General Armgreen Foundation) te Axel, kreeg hij steeds meer plezier in het zand.

Er werden hiervoor een aantal Suzuki’s 410/413 aangeschaft (Rob heeft er totaal 5 gehad) en ook een Unimog 404 in legeruit-voering mocht in die periode niet ontbreken.

Deze laatste werd uiteindelijk ingeruild voor een Nekaf in UN versie (een witte dus), die inmiddels al weer ongeveer 12 jaar in zijn bezit is. Als erfenis van deze zandervaring is Rob nog steeds bestuurslid/toezichthouder van het 4x4 terrein te Axel. Daar speelt hij regelmatig in de weekeinden, naar zijn zeg-gen, een soort politieagent, om zo alles in veilige banen te leiden.

Zo’n 6 jaar geleden begon voor hem het seri-euze werk met een Honda CRX op het on-derstel van een Nissan Patrol. Deze werd door hem zelf gebouwd in de avonduren. De CRX staat op 39,5 inch hoge en 18 inch brede banden. Het is al een opgave om hier-in te komen, laat staan om mee te rijden. Op het 4x4 terrein kan Rob hiermee echter goed uit de voeten.

Het virus van het bouwen had hem nu echt te

Als leden nieuw zijn, dan presenteren zij zich vaak in de Kits4all bij “even voorstel-len”. Er zijn echter ook leden die al lange-re tijd lid van de club zijn, maar soms we-ten we van hen niet altijd meer wat zij de-den of nu nog aan het doen zijn.

Rob van der Ende uit Terneuzen is moge-lijk zo iemand. Hij houdt het ook niet bij één project, hij heeft er momenteel drie lopen. Gezien zijn huidige voertuigenpark wordt hij binnen een club van intimi zelfs Rob “Leno” genoemd. Trouwens, in Enge-land kennen ze hem op diverse fora als “the flying dutchman” door de enorme blo-wer op zijn kitcar.

Rob is lid van de KCC sinds 2008. Mis-schien dat een aantal leden Rob toch al kennen van het forum, de diverse regio-meetings, toertochten of open dagen. Ze-ker omdat zijn vrouw Sa er dan ook vaak bij is (kan je volgens Rob ook nooit te laat thuis komen...) en dan vaak voor de inwen-dige mens zorgt in de vorm van (mini)

19

interview

pakken gekregen. Hij wilde iets bijzonders bezitten voor het rijden op de weg. De eerste auto waar hij naar ging kijken stond bij een bedrijf in Eindhoven, het was een Robin Hood V8 op gas (het bleek trouwens tijdens ons gesprek, dat deze daar nu nog steeds te koop staat!?). Deze auto werd het uiteindelijk niet, maar het moest zeker wel een 8 cilinder gaan worden, anders heeft het volgens Rob geen "echt" blok...

Na een bezoek aan een open dag bij DAX Benelux in 2007, werd via hun een DAX Rush met V8 blok in de UK gevonden. Nadat deze was aangeschaft en op Neder-lands kenteken gezet, moest er natuurlijk

wel weer e.e.a. aan verbouwd worden… Het stuur ging van rechts naar links. De velgen, remmen, rolbar, stoelen, spatbor-den werden ook vervangen. Ook de 5 bak, een LT77, werd een 4 traps automaat van een Range Rover. Uiteindelijk kwam het echte werk met een Weiland 142 blower. Met deze opbouw werd Rob beroemd en berucht. Velen wa-ren verbaasd dat hij hiermee nog enig zicht op de weg had. Zeer recentelijk heeft Rob deze blower echter verkocht en het is de bedoeling dat er in de toekomst nu twee turbo’s op het blok gebouwd gaan worden.

Rob had inmiddels in 2010 ook een speci-aal motorblok aangeschaft een 427 Mo-town Stroker (Chevy V8) blok met 520 pk, met Holley carburateur en een 4 traps TH700 automaat. Het was eigenlijk de eerste bedoeling om dit blok met bak in de Rush in te bouwen, maar dit werd van diverse zijden sterk afgeraden gezien het vermogen van het blok. Dus dit motorpro-ject moest toen voorlopig nog even in de ijskast.

Inmiddels had toen in 2010, naar zijn eigen zeggen, de “midlifecrisis” ook echt toege-slagen. Bij een praatje aan de keukentafel over auto’s, bleek dat zijn gesprekspartner bij zijn moeder een Countach Mirage kitcar op UK kenteken gestald had. De Countach sprak bij Rob heel erg aan van o.a. de film “Canonball run” (ik zelf heb meer een beeld bij deze auto van de video Miami Spice…). Na wat heen en weer gepraat werd door Rob besloten deze Countach daadwerkelijk aan te schaffen. De auto had geen motorblok. Het zou dus weer wel een meerjaren project gaan wor-den.

Inmiddels is de Countach voorzien van een Nederlands kenteken. Omdat de RDW de aparte groene kleur niet kende staat er nu op het kenteken “zwart”. Het spuiten van de Countach moet dus ook nog gaan ge-beuren… Ook hebben er ondertussen alweer een aantal werkzaamheden plaatsgevonden. Het stuur is van rechts naar links gegaan.

20

interview

Het dashboard is daarvoor ook aangepast. Een Rover 3,5 liter (uiteraard V8) blok is geplaatst, samen met de versnellingsbak van een Renault Turbo. De meeste onderdelen zijn inmiddels wel weer verzameld. De ko-mende werkzaamheden zijn gepland op het gebied van de elektrici-teit, het lassen van de uitlaat en de aanschaf van 2 achterbanden in de maat 345/35-15. Deze banden zijn trouwens niet echt goedkoop, als ze al te vinden zijn...

Dat dit allemaal nog niet genoeg was bleek, toen Rob het idee kreeg om een geschikt voertuig te gaan zoeken voor zijn speciale motor-blok. Het antwoord hierop werd in 2012 gevonden. Rob had zich namelijk ooit voorgenomen dat, wanneer de kans zich voordeed, hij een Cobra zou aanschaffen.

Nou die kans deed zich voor in de vorm van een Roadcraft Cobra met een 3,5 liter (uiteraard V8) injectie blok van een Rover Vitesse en een LT 77 bak.

Deze Cobra is inmiddels ook voorzien van een Nederlands kenteken en al in een goed rijdbare staat. Het is dus wel de bedoeling om in de toekomst het Motown blok hier in te gaan bouwen! Ook moet het stuur nog van rechts naar links. Stel voor dat de auto klaar was en er geen werk meer was!?

Het trotse gezicht van Rob spreekt trouwens boekdelen als hij de Cobra nog even start! Wat een sound! Of zoals Porsche vroeger zei in een advertentie:" Het klinkt als de Stradivarius van de weg...."

O ja, Rob heeft ook nog voor het dagelijkse werk een Dodge B 300 Pathfinder 4x4 (V8 uiteraard) die in het weekend trekpaard is voor zijn trailer en ook nog een Ford(je?) KA!

In de overgebleven vrije tijd is Rob trouwens ook nog steeds zend-amateur, roepnaam papa delta 1 alfa lima yankee (of wel callname PD1ALY), maar deze hobby staat momenteel wel op een wat lager pitje.

Op het einde van ons gesprek zijn we nog even naar het 4x4 terrein in Axel gereden. Dit is een ca. 8 hectare grote zandbak voor volwassenen. Bijna onvoorstelbaar dat op dat parcours gereden kan worden door de diepe kuilen en plassen. Dat wordt denk ik wel erg lastig, voor als we er ooit zouden gaan rijden met onze eigen kleine Suzuki Jimny....

Rob is op het einde ook nog gevraagd wat nu ei-genlijk zijn echte "ideale auto" was. Na heel even nadenken kwam hij met het antwoord: “een Range Rover V8". Deze mag namelijk veel trekken, is 4x4 en vooral ook veilig.” Eigenlijk wel een logisch antwoord van Rob gezien zijn voorgaande geschiedenis!

Rob zal waarschijnlijk zo nog wel even bezig blijven met zijn hobby’s. Hij heeft nog steeds plannen en ideeën genoeg.

Een kitcar blijft volgens hem een doorlopend project en is nooit klaar.

Hij is voor deze stelling het levende bewijs! We zijn benieuwd waarmee hij ons in de toekomst nog allemaal gaat verrassen....

Peter van Oosterhout.

21

Ook Volkswagens zoals bussen, Kevers en Karmann Ghia’s ontbreken bijna nooit. Altijd zijn er ook wel exoten te vinden zoals DeLorean, Mosler, Bizzarrini e.d.

In de stalling staan er prachtige auto’s, zoals Wiesmann, Bugatti Veyron, Ford GT, Mustang, Viper. De eigenaars laten op deze wijze anderen ook van hun voertuig genie-ten. Ook kitcars ontbreken vaak niet in de vorm van Super Sevens, Cobra’s maar ook zelfs een keer in de vorm van een Porsche 917 replica. Ik denk dat foto’s boekdelen spreken.

Dus ben je in de buurt van Düsseldorf ga er zeker langs, parkeren en entree is gratis. Kijk voor de openingstijden op:

http://www.remise.de/Classic-Remise-Duesseldorf-dutch-summary.php

Peter van Oosterhout

CLASSIC REMISE DÜSSELDORF

Onlangs was ik weer eens in Düsseldorf (D). Dan is een bezoek aan de Classic Remise gelegen aan de Harfstraße 110a niet te ver-mijden. Ik ben daar nu al diverse malen geweest, maar telkens verbaas ik me weer om de bijzondere auto’s die daar te zien zijn. De Classic Remise, voorheen “Meilenwerk” genaamd was voorheen een “rond locomo-tief gebouw”. Dit was dus een soort schijf waar locomotieven gekeerd werden. Er is nog een schaalmodel hiervan te zien. Het gebouw is nog steeds herkenbaar in deze originele staat.

Er is naast Düsseldorf ook een soortgelijk gebouw te vinden in Berlijn (daar was het voorheen een tramdepot). Unieke gebouwen met een magische uitstraling dus.

Terug naar Düsseldorf. Hier bevindt zich namelijk een scala aan garages, hulpdien-sten en dealers van klassieke auto’s. Er zijn daar ook winkels voor auto-onderdelen, kle-ding, modelauto’s en accessoires. Alles wat er aan auto’s (en ook een paar motoren) staat, is dus te koop, wordt daar onderhou-den of staat er gestald. De voorraad is wisselend, want er worden regelmatig voertuigen verkocht en weer andere aangevoerd. Er staan onder andere altijd wel klassieke en moderne Alfa Romeo’s, Porsches (véél 911 en 356), Mercedessen (veel SL), Jaguars (E type), Citroëns (DS), Morgans, Aston-Martins (DB..), Ferrari’s, Lamborghini’s en Maserati’s te koop.

22

die al een aantal jaren racen met hun Westfield. Het was in het begin even wennen, we kenden elkaar helemaal niet, maar op het circuit maak je erg snel vrienden en hoor ik er nu helemaal bij. Super leuk. Dan eindelijk de eerste wedstrijd en ook nog op het mooiste circuit van Europa, Spa. Vol zenuwen samen met mijn zoon Max naar België gegaan voor mijn eerste wedstrijd. Jammer dat het dat weekend erg rotweer was, regen, regen en nog eens regen. Tijdens de vrije training rustig aan gedaan en pro-beren te onthouden hoe de baan precies loopt. Ging allemaal prefect. Wel even wennen dat we samen met de Sakers en Radicals de baan op moesten; die dingen gaan echt hard. Eindelijk de eerste start, deze is rollend bij de SOT omdat de Radicals nog wel eens haperen bij een staande start. Door mijn enthousiasme niet goed opgelet hoe alles precies zin werk ging en stond dus te slapen bij de start. Ik dacht dat de start een stuk verderop was, maar desondanks ging het helemaal niet slecht. Voor het eerst met z’n allen door Eau Rouge, echt het mooiste wat er is! Dat weekend kwam ik met 1 tweede en 1 derde plaats thuis, helemaal blij. Twee weken later de eerste CCRC wedstrijd op Zandvoort, dat ging ook erg goed. Tijd

naar de 2.00 gebracht en de eerste race als vierde geëindigd .Tweede race uitgevallen met een los gelopen centrale wiel-moer, met 170 km/u de grindbak in op het Schei-vlak. Even schrikken maar de schade viel mee. Daarna volgde nog 2x Zolder, 2x Assen en nog 3x Zandvoort.

Erg druk race jaar gehad en ondanks een behoorlijke klapper op CPZ een geweldig jaar gehad. De race van de klapper was tijdens de kwali-ficatie van een SOT race en voor de eerste keer was mijn hele familie aanwezig. Zul je net zien. Ik ging echt als een speer, tijd was al naar de 1.57 gegaan en ik wist dat dit al snel genoeg zou zijn voor een goede start positie maar op mijn laptimer kun je halver-wege zien op wat voor tijd je kan uitkomen. Zag ik een 1,56 staan……Tering, dat gaat goed! Over de finish en zie weer 1,57 staan. Klote,dan nog maar iets later remmen en net wat eerder op het gas….ik zal die 1,56 halen! Dat ging dus niet goed, bocht insturen en kwam er al snel achter dat ik veel te hard ging. Ging vol in de remmen rechtdoor, scheef de banden stapel in en schoof nog 20 meter langs de boarding. Daar sta je dan, compleet rechter voorwiel met alles wat er aan zit was weg, motorkap stond omhoog, neus scheef maar er lekte geen vloeistoffen uit. Auto door de sleep-dienst opgehaald en terug naar de pits. Mijn Bananas vrienden keken elkaar aan en knikten even. Dat maken we vanavond wel, jij rijdt morgen weer. Ik dacht zelf dat de Westie was afgeschreven

Eind 2011 zag ik hem staan bij Martin Born, een mooie rood/witte Westfield in cup uitvoering. Dat moest hem worden en gelukkig was de deal snel rond. Direct allemaal aanbiedingen om aan ra-ces mee te doen, maar ik moest eerst de EU licentie nog halen. In oktober 2011 had ik de club licentie al gehaald en kon die in een halve dag opwaarderen naar een EU licentie. Dit heb ik gedaan bij de DRDA van Dillon Koster en Danny van Dongen. Nu begint het echte werk. Eerst een test-dag via de Westfield cup op Zandvoort en daar heb ik erg veel geleerd. Samen met een instructeur erg veel rondjes rijden en proberen om dat late remmen en op tijd gas geven te leren. De ideale lijnen rijden, de hele baan goed gebruiken en op die dag ging ik van een 2.10 naar een 2.02. Top dus, helemaal als beginner. De Westfield die ik gekocht heb was van een team lid van de Bananas. Dat zijn 4 race freaks die samen naar de SOT wed-strijden gaan. SOT is de Special Open Trophy en wordt door onze zuiderburen georganiseerd. Vaak op 1 dag de sprint wedstrijden en een dag later de endurance van 160 minuten. Ik heb mij alleen inge-schreven voor de sprint wedstrijden, 1x vrije training, kwalificatie training en dan 3 wedstrijden van 20 minuten. Ik werd door de Bananas uitgenodigd om bij hun in het team te komen, helemaal mooi, want al-leen is maar alleen en een beetje hulp van ervaren coureurs is nooit weg. Team Bananas bestaat uit Co de Vet, Eel-co Sirag en At Reitsma. Allemaal mannen

EERSTE RACE SEIZOEN…..

23

maar dankzij het hele team was de auto ‘s avonds om 22.00 weer startklaar. Wat ge-weldig om in zo’n team te rijden. Die zondag nog een super schrik moment gehad, de auto was niet helemaal recht meer maar langzaamaan begon ik weer wat zelf-vertrouwen te krijgen. Reed mooi op een vierde plaats en liep aardig in op nr 3. Dus maar weer erg laat in de ankers richting de Tarzan bocht, weer iets te laat…… Met 200 km/pu een dubbele 360 graden gemaakt, ik zag de vangrail al op me afkomen maar wonder boven won-der stond ik weer recht met de wielen de goede kant op en kon zo doorrijden. Later bleek dat ik met de spin nog een 2.04 had gereden. Moest wel even een schone onderbroek aantrekken…. Al met al was dat ook een erg goede dag voor mij; in de laatste race nog 2de gewor-den met een auto die niet echt recht meer was. De laatste race op Assen was ook erg leuk,

Nr. 1 reed met een 250 pk en op slicks, niet bij te houden dus. Die reed vrolijk 1.55. Dag afgesloten met 2 tweede prijzen en de laat-ste race reed ik ook op de tweede plaats meer door dat het al donker werd ben ik 2 ronden voor het einde gestopt, ik kon de bochten niet meer zien, dan maar geen be-

ker. Achteraf niet zo slim, met dat resul-taat was ik derde geworden in het alge-meen klassement van de super sevens, nu dus op 2 punten verschil vierde. Nu ligt de Westfield uit elkaar en maken we hem weer klaar voor komend sei-zoen. Ik heb mij al ingeschreven bij de SOT, vooral door de zeer professionele organisatie, de leuke sfeer en de zeer leuke strijd op de baan en we gaan dit jaar 2x naar Spa. Kortom daar moet ik

bij zijn. Voor iedereen die nog twijfelt om te gaan racen, vooral niet te lang wachten, dit is echt het leukste wat er is met je kleren aan…. Op naar 2013 met de Westfield nr. 33 ! Frank Hoekstra

…..in de CCRC en de SOT met de Westfield

met de CCRC begin dit jaar al eens daar gereden en dat viel niet m;. Best een moeilijk circuit als je er nog nooit bent geweest en reed toen met veel pijn en moeite 2.00. Ik had dus eigenlijk niet zo veel vertrouwen in de laatste wedstrijd maar toch maar probe-ren. De auto was nog steeds krom en stuur-

de niet echt lekker meer, maar zolang ik kon rijden was het mij eigenlijk wel goed. Nu goed kijken hoe de snelle mannen rond gaan en proberen om dan hetzelfde te doen. Al snel een 1.58 op de klok en later zelfs een 1.57. Was van de super zevens eigenlijk de hele dag de op een na snelste.

24

CENTERFOLD

25

De Dax Rush van Stijn Sioen

26

FACELIFT WESTFIELD SEiW

Ik zag de oproep voor kopij en dacht gelijk: ja, dit gaan we doen! Dronten, 9 december 2012 Na 15 jaar niet meer op een motor te heb-ben gezeten en op dringend advies van mijn vrouw dit ook niet meer te doen, wou ik toch iets snels, open en leuks naast de Kever uit 1970 en de Citroen DS uit 1971, waar jaar-lijks de nodige rally’s mee worden gereden. Na het nodige speurwerk op internet en diverse bezoeken aan Bas, de stap geno-men en een Westfield SEIW uit 1992 met een 2 liter Pinto gekocht. Het doel was een auto met wat werk….. En dat is gelukt…. Om de auto door de APK heen te krijgen zijn er de nodige uurtjes in gestoken. Begin-nende met het vervangen van de bedrading, een nieuw dashboard, het dicht maken van

de tunnel. Remmen achter loshalen, schoonmaken en weer goed werkend afstel-len. Vóór de hele remmerij vervangen voor nieuw op de klauwen na, die uit elkaar zijn geweest en ook weer mooi werkend zijn gemaakt. De hele remmerij doorgepompt met schone remolie en tegelijkertijd ont-lucht. Geweldig zoals de boel nu vertraagt. Dan kom je op een punt dat de auto zover is dat ie gekeurd kan worden, zodat we einde-lijk (legaal ) de weg op kunnen. Natuurlijk waren er al wat stukjes gereden, het is toch waanzinnig leuk als je door iedereen wordt nagekeken. Dus een reden temeer om er voor te zorgen dat het legaal mocht . Ik kneep hem wel bij de keuring want de motor en bak lekken behoorlijk olie. (Klusje dat is gepland voor de winter.) Maar de keurmeester begreep dat een auto een druppeltje mag lekken en veegde keurig het net ontstane druppeltje onder de bak weg.

Met als gevolg een goedgekeurde auto. De auto heeft in de UK een aantal jaren stil gestaan, e.e.a. is te merken aan uitgeharde dichtingen en de lekkage van de bak en krukas keerringen, zweten van de voet- en koppakking etc. Ik heb vanaf augustus tot november heerlijk kunnen rijden met de nodige hiccups… een koppelingskabel die te dicht onder het uit-laatspruitstuk doorloopt en bij te lang stil-staan vast gaat zitten…. Erg hinderlijk als je wel kunt ontkoppelen maar niet meer kun koppelen op een kruising… De kabel omge-legd en dat is ook weer voor elkaar. Dan ineens olie in de cabine.. Ships, waar komt dat vandaan? Gelukkig alleen een lekkende leiding naar de olie meter. Maar gelijk vervangen, samen de water- en olie temperatuur meter voor een elektronisch exemplaar.. De wintermaanden staan voor de deur en de eerste klussen zijn alweer gedaan. De rol-beugel laten stralen en poeder coaten en nu het kofferbakje er toch uit was ook daar maar eens even orde op zaken gesteld in de bedrading achterin. Wat kunnen mensen er in de loop van de jaren een heerlijke puin-hoop van maken. Draadjes van 30 cm aan elkaar zetten om zo met 4 stukken tot een meter te komen. Alles tot aan de tunnel vervangen. Ziet er weer mooi strak uit. Gelijk de wishbones aangepakt en weer helemaal netjes gemaakt, idem met de schokbrekers achter. Hier had de tand des

27

tijds zijn werk gedaan. De schokbrekers werken goed, dus de boel uit elkaar, op-nieuw gelakt en weer gemonteerd. De Sint vond veiligheid erg belangrijk. Dus inmiddels ook een 3e remlicht onder de rolbeugel gemonteerd. Staat ook weer erg fraai. De laatste klus die afgelopen weekend is gedaan is het bekleden van de tunnel. Bij Jan Sikkes in Zwolle 2 meter skai gekocht en dit mooi strak op de tunnel gelijmd. Om het hier en daar iets op te rekken het skai met de föhn iets opgerekt. Ben erg tevreden met het resultaat.

De volgende klus is nu de motor en bak er even uit te halen en de oliekeerringen en pakkingen te vervangen. Ach, en als de boel er toch uit is ook de koppeling en drukgroep maar even meenemen, dan is dat deel voor komend seizoen ook weer helemaal klaar. Het is en blijft leuk om zo met je hobby be-zig te zijn, je hoofd lekker leeg te kunnen maken en te weten dat je van het voorjaar weer met een compleet nagekeken auto de weg op gaat. Groeten van een enthousiaste sleutelaar, Gerrit Bruntink

28

29

This article originally appeared in the December 2012 issue of Classic & Sports Car magazine, which has given us permission to reproduce it. Copyright: Classic & Sports Car.

30

31

32

Waarschijnlijk is een auto niet direct het type model dat je voor je camera verwacht te hebben, maar het kan absoluut een inte-ressant en divers onderwerp zijn. Het lijkt wellicht niet zo moeilijk, maar er komt nog aardig wat kijken bij het maken van een goede autofoto. Hierbij tien fotografie tips om de mooiste autofoto's te maken. Verlichting Het is natuurlijk al een goed gebruik om altijd je verlichting aan te zetten bij een auto. Dat geldt zeker ook bij het fotograferen van een auto. De foto wordt met verlichting altijd inte-ressanter. Het licht trekt de aandacht direct naar de auto.

Fotograferen rond zonsop- en ondergang is sowieso al aan te raden voor het mooie aan-wezige licht. De schemer is echter ook per-fect om de verlichting van de auto goed op de foto te krijgen. Als het echt donker begint te worden is een statief onmisbaar om de auto onbewogen vast te kunnen leggen.

Begint het echt donker te worden, dan is er nog een leuk type autofoto te maken. Zet je camera op een statief en kies een lange sluitertijd terwijl de auto langsrijdt. De verlich-ting van de auto vormt nu een lang lichtspoor en de omgeving blijft door de langere sluiter-

TIEN TIPS VOOR AUTO FOTOGRAFIE

lend patroon op de achtergrond, bijvoorbeeld een rij bomen of een hekwerk. Details Richt je ook op details van een auto. Telkens een auto in zijn geheel erop zetten wordt saai. Vaak heeft een auto prachtige lijnen die ook goed uit de verf komen wanneer je er dicht op zit. De nauwkeurige afwerking bij duurdere auto's en bij klassiekers laat zich goed fotograferen.

Denk ook aan het interieur van de auto. Ver-snellingspook, toerenteller, aan- uit schake-laar. Het kunnen allemaal interessante de-tails zijn om vast te leggen. Ook hier geldt; schakel de verlichting in en parkeer eventu-eel op een donkere plek of fotografeer in de avond om de verlichting echt uit te laten ko-men. Beweging Een stilstaande auto kan er natuurlijk prima uit zien, maar ook hier geldt dat een autofoto beter wordt als je 'm fotografeert zoals we hem het vaakst zien; in beweging. Je kunt hiervoor een techniek gebruikt die 'panning' wordt genoemd. Je trekt hierbij de camera mee met de beweging van de auto. De be-doeling is hierbij de auto scherp op de foto te krijgen terwijl de achtergrond sterk bewogen is. Dit geeft een duidelijk gevoel van snel-heid.

tijd ook zichtbaar. Zeker op een bochtige weg kun je hier prachtige resultaten mee bereiken. Omgeving Auto's horen thuis op het asfalt. Parkeer je bolide dus niet ergens in een weiland, om-geving en onderwerp sluiten dan niet op elkaar aan. Dat oogt raar in een foto. De auto op een weg of parkeerterrein geeft een betere combinatie. Lijnen op de weg kun je goed gebruiken om het oog van de kijker naar de auto te leiden.

Uitzondering op deze tip zijn natuurlijk off-roads. Auto's die juist thuishoren in de wil-dernis moet je daar ook plaatsen. Natuurlijk is een weiland ook geen geschikte omge-ving voor een stevige Landrover. Ga op zoek naar een zandafgraving of iets in die trant. Vooral hoogteverschillen kunnen dui-delijk maken dat je op terrein bent waar je met een doorsnee auto niet kunt komen. Achtergrond Let bij het uitzoeken van een locatie ook goed op de achtergrond. Ook hier geldt dat een ruige industriële omgeving vaak beter past dan uitgestrekte weilanden. Let er ook op dat de achtergrond niet de aandacht wegtrekt van de foto en dat je geen elemen-ten uit de achtergrond op een storende plaats opneemt. Voorkom bijvoorbeeld een boom die uit het dak van een auto lijkt te komen. Probeer je achtergrond rustig te houden. Het kan hierbij helpen om ervoor te zorgen dat de achtergrond onscherp is. Dit kun je bereiken door een klein diafragma (grote opening) te gebruiken of iets meer afstand te nemen en een teleobjectief te gebruiken. De rust kun je ook creëren door een herha-

33

Er zijn een paar basisregels bij het maken van panning foto's. Zet je camera op sluiter-tijd voorkeuze (de AE of TV instelling op je camera). Hierbij zet je de sluitertijd op een vaste waarde terwijl de camera het bijpas-sende diafragma bepaald. Door je lichtge-voeligheid te veranderen kun je invloed uitoefenen op het diafragma; een hoger ISO geeft je meer scherptediepte (een kleiner diafragma, groter diafragmagetal) en een lager ISO geeft je minder scherptediepte. De benodigde sluitertijd om de auto scherp te krijgen en de achtergrond bewogen hangt af van het gebruikte objectief en de snelheid en afstand van de auto. Waarschijnlijk moet je ergens tussen 1/150 seconde en 1/60 seconde gaan zitten. Echt een kwestie van uitproberen. Gebruik de autofocus tracking (AI servo) mogelijkheid van je camera. Je camera stelt hierbij scherp op het bewegen-de onderwerp; doorgaans zolang je deze in het midden van het beeld houdt. Ga op een plek staan waar je de auto aan kunt zien komen en weg kunt zien rijden. Houdt de camera stevig tegen je lichaam zodat je zo min mogelijk last hebt van trillin-gen. Terwijl de auto nadert begin je met deze te volgen. Volg de auto al voordat je de foto maakt en blijf de auto in een vloeien-de beweging volgen nadat je de foto ge-maakt heb. Dit helpt je een vloeiende bewe-ging te maken. Het belangrijkste bij deze techniek is oefe-ning; je kunt best tientallen foto's nodig heb-ben voordat je een geslaagde panning foto hebt. Oefening baart, zeker bij deze tech-niek, kunst. Beweging (2) Een andere vorm van beweging in je foto's kun je bereiken door vanuit de auto te foto-graferen. Net als bij de panning-methode

kun je hierbij de auto scherp op de foto krijgen terwijl de omgeving bewogen is. Gebruik een langzame sluitertijd van circa 1/30 seconde of zelfs nog langer om van de omgeving een waas te maken. Het is dan natuurlijk wel belangrijk om de camera zo stil mogelijk te houden. Klem deze tegen de auto aan, eventueel met een iets zachts er tussen om beschadiging van de auto te voorkomen. Zelf heb ik al een paar keer met een statief uit het raam van een rijdende auto gehan-gen om een mooie bewogen foto te kunnen

maken. Het statief, met daarop de camera, hield ik dan vlak boven de grond zodat deze goed bewogen op de foto kwam. Dankzij een groothoekobjectief krijg je nog een aar-dig deel van de auto erop. Een beetje lef en een goede verzekering zijn een vereiste. Onderstaande foto heb ik gemaakt met behulp van een speciaal statief voorzien van zuignappen. Deze plakte ik aan de auto-deur. Tijdens het rijden maakte ik met be-hulp van een draadontspanner een tiental foto's. De schemer in combinatie met de lichten vormde een mooie foto.

34

gen en afstoffen kan doorgaans geen kwaad. Een glimmende versnellingspook of een flitsend dashboard wil je niet laten verpesten door een veelheid aan stofjes. Let behalve op stofjes ook op andere details. Een stuur dat recht staat oogt bijvoorbeeld veel netter dan een stuur dat gedraaid is. Net als een handrem die omhoog steekt ook niet al te netjes oogt in een foto. Kijk naar anderen Er zijn veel professionele fotografen die van auto's fotograferen hun werk hebben ge-maakt. Kijk naar hun foto's voor ideeën. Ge-bruik eventueel een bestaande foto van een andere fotograaf als uitgangspunt. Dat is vaak een goede oefening en jouw top foto

van die dag zal ongetwijfeld toch heel anders zijn dan het uitgangspunt waar je mee be-gonnen bent. Behalve websites zijn natuurlijk ook autobla-den en (auto)reclamefolders een goede bron voor inspiratie. Kijk voor meer fotografietips ook eens op www.photofacts.nl. Door: Elja Trum (is oprichter van Photofacts, auteur van een boek over zwart-wit fotografie en schrijft regelmatig voor fotomagazine Zoom.nl). (Dit artikel is eerder verschenen in “Superb Seven”. Met dank aan de SSCN - red.)

Wissel van standpunt Beperk je niet tot steeds hetzelfde stand-punt. Er zijn tientallen standpunten vanuit waar je een auto kunt fotograferen. Beperk je niet tot één of een paar standpunten, maar leg de auto vanuit alle hoeken vast. Waarschijnlijk kom je tijdens dit proces nog op een aantal interessante standpunten uit. Denk bijvoorbeeld eens aan een hoog standpunt waarbij je op de auto neerkijkt. Of fotografeer de auto recht van achter en laag bij de grond. Elke hoek is op zijn minst het proberen waard. Het zal per auto verschillen wat het mooiste standpunt is. Wissel van objectief Wat voor hoeken geldt, is ook waar voor de objectieven die je gebruikt. Als je met een spiegelreflex camera en bijbehorende objectieven werkt kun je hiermee veel ver-schillende effecten bereiken. Ga laag bij de grond en dicht op de auto staan met een groothoek objectief om een wat agressieve, dreigende en vertekende foto te maken. Neem wat afstand met je teleobjectief en beperk zo de hoeveelheid storende achtergrond in je foto. Gebruik een macro objectief om de fijnste details vast te leggen. Als je de apparatuur ervoor hebt, moet je er natuurlijk gebruik van ma-ken! Schoonmaken Het is misschien voor de hand liggend, maar je wilt het niet over het hoofd zien. Voordat je een auto gaat fotograferen; maak hem schoon. Ook als een auto op het eerste gezicht niet heel vuil oogt zul je bij de nabewerking nog veel viezigheid terugzien. Het is dus belangrijk een zo'n schoon mogelijk uitgangspunt te hebben. Anders ben je in de nabewerking veel tijd kwijt met het wegpoetsen van vlekjes. Met veel reflectie is dat ook niet altijd even makkelijk. Voorkomen is dus beter dan genezen. Neem ook een poetsdoek mee in de auto zodat je eventuele nieuwe vlekjes ook nog tijdens het fotograferen even weg kunt poetsen. Denk ook aan het interieur. Even stofzui-

35

36

heen gaat: het verbergt zijn kolossale ge-wicht in de hoogste regionen van het toeren spectrum Ga daar maar heen, en wat voor een auto je zelf ook hebt, je zult versteld staan van de klap die dat geeft. Ik was er ondersteboven van. Sterker, je kunt de vering direct aan het werk zien, en de remmen ook, en als je aan het stuur draait, dan bewegen de wielen. Zo voor je ogen. Je kunt deze auto recht op zijn doel af sturen. Niet in de buurt van de witte lijn, zoals je zou doen in een pijnlijk trage Lambo of een Ferrari , maar precies op de lijn. Ik voelde me onderdeel van de auto: een orga-nisch geheel. Je gebruikt een gewone auto om je ergens naar toe te brengen, en dat zo plezierig mo-gelijk. Maar een Westfield gebruik je nooit gewoon als vervoermiddel, want dit is rijden om het gevoel, en zodoende ben je geen passagier. Je zit daar om je werk te doen, en dat betekent dat je niet meer en niet minder belangrijk bent dan een van de zuigers of de ruitenwisser. Dit is je ware sensatie. Alles wat er gebeurt, gebeurt omdat het gebeurt. Niet omdat een of andere Duitser in een witte jas vindt dat het moet gebeuren. De marketing afdeling heeft de geluiden, de schokken en de ver-snelling niet ontworpen. Die zijn er omdat dit een lichte, krachtige sportwagen is en dit de eigenschappen zijn die je van zo’n ding kan verwachten. Ik vond het niet prettig. Gedeeltelijk omdat ik er niet zo goed in pas, het stuur zit op mijn dijen, en dat betekende dat ik in noodgeval-len niet kon oversturen. En hoewel Caterham best een auto voor je wil bouwen, is hij ont-worpen als bouwpakket om zelf in elkaar te

TE LEUK OM JULLIE TE ONTHOUDEN ….

Uit de verhalen van ene J. Clarkson Zoals opgetekend door Fabian Snijders “Alle moderne auto’s isoleren je van de weg, ze sluiten je op ineen veilig wereldje van fluweel, slam FM en airco. De wind die je in een moderne cabrio door je haar speelt is helemaal geen echte wind, het is eerder een vriendelijk briesje, speciaal voor jou ontwor-pen door een aerodynamica ingenieur er-gens in Duitsland. En die lekkere rasp in je uitlaat bij 5000 toeren is daar ingezet door iemand bij de echokamer in Stuttgart. Dus als je in de auto zit, zit je eigenlijk in de Matrix. Tot nu toe is het mij nooit gelukt om eruit te stappen, de echte lucht op te snuiven en echte motorgeluiden te horen. Het is mij nooit gelukt om te doen wat Keanu Reeves deed omdat ik er met mijn 1,95 te lang was voor een Seven. Maar nu is er een langere, bredere versie beschikbaar voor een, laat ik zeggen, lang, volslank figuur. En vorig weekend mocht ik er een uitproberen. Kanonnen zeg. Behalve dat hij groter was, was hij ook nog eens een stuk krachtiger. In wezen biedt hij tot 442 pk per ton, en niets op de weg komt daar ook maar in de buurt. Een Ferrari 575 levert 298 pk per ton, terwijl een Lamborghini Murciélago 319 pk per ton geeft. Eerst vraag je je af waar dat vermo-gen is gebleven. Maar dat komt omdat je doorschakelt wanneer het lawaai en de vibraties ondragelijk worden. Doe dat maar niet. Schakel pas als het bloed je uit de ogen spuit en je rechtervoet van je enkel is getrild. Dan ontdek je waar het vermogen

zetten. Zo kan het bedrijf de regels over ge-luidsoverlast, veiligheid en uitstoot omzeilen. Geweldig, maar ik zou nooit iets kunnen ver-trouwen dat ik zelf in elkaar heb gezet; ik zou bang zijn dat het stuur er elk moment af kon vallen. Bovendien vond ik de VM niet prettig omdat het net kamperen was. Het dak ziet er zo angstaanjagend uit dat je het tijdens het rijden niet boven je hoofd wil hebben. Maar aan de andere kant is het zo ingewikkeld dat je het ook niet omlaag wilt hebben. Het is duidelijk ontworpen door een man die de hele nacht buiten wil slapen, misschien een pad-vinder, ver weg van alles, met alleen een dun laagje canvas tussen hem de jongens en de regen. En dan moet je ook nog eens beslissen wat je aan wil trekken om in een Robin hood te rij-den. Zelfs het kortste ritje in deze Striker vereist een bezoek aan de kledingwinkel. Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Je moet een gebreide wollen muts hebben, een anorak en een broek die tegen alles bestand is. Want er is een bijna opzettelijk gebrek aan stijl aan dit soort autorijden verbonden. Captain Slow beschreef zijn ritje in de Dax Rush van zijn vrouw, van het station naar ons huis, als “de ellendigste 5 minuten van mijn leven”. Het probleem is dat we hier in een van de uiterste hoeken van auto-enthousiasme zitten. En zoals bij alle hobby’s gaat het fout als men-sen het te serieus nemen. Iedereen vindt het leuk om zo nu en dan een wormpje in het water te hangen. Maar de Mojo staat gelijk aan s’ochtends om 3 uur opstaan en in de regen op een kanaaloever zitten tot het weer donker wordt. Iedereen kijkt op als er een Concorde over-vliegt, maar de Tiger Avon staat gelijk aan naar Griekenland vliegen om een stel Olympi-sche 737’s te kunnen zien vliegen. Zou jij het risico willen lopen te worden gearresteerd voor jouw liefde voor deze auto. Sommige mannen wel. Ik ben geïnteresseerd in autoracen maar ik wil geen wedstrijdcommissaris worden. Ik vind postzegels best mooi maar ik hoef er geen album van. Ik hou van muziek maar ik ga niet mijn eigen instrument bespelen. En ik hou van rijden maar ik ben veel te oud, te rijk, te week en verwijfd. En ook nog eens te lang voor wat zonder enige twijfel de ultieme rijma-chine is”.

37

38

er op schrijft wat het is, dan moet je ook nog weer goed onthouden waar je die zakjes neerlegt, anders ben je nog geen steek op-geschoten. Toen de motor eruit was zaten we na te den-ken wat er nog meer verbeterd kon worden. Strikers zijn auto’s met een fantastische wegligging, maar de remmen waren niet geheel naar verwachting. We hadden de remmen van de Sierra donor gebruikt in combinatie met geventileerde schijven. Loei-zwaar allemaal en naast dat het niet echt hard remde waren ze ook nog eens moeilijk te doseren. Het plan was om er gewone schijven en Willwood Powerlites op te bou-wen, ook op de achteras aangezien Wilwood ze tegenwoordig ook met ingebouwde hand-rem heeft. Via via hebben we die in Enge-land voor weinig geld op de kop getikt. Het duurde even voor ze kwamen en ik was al bang dat we opgelicht waren, maar dat viel mee. Na enige tijd arriveerde er een zware doos met mooie spullen, het bleek dat de overschrijving er nogal lang over gedaan had. Met nieuwe remmen en een LSD was er al

een hoop verbeterd echter helde de auto nog steeds veel over. Dit komt omdat een (straat) Striker over het algemeen redelijk lichte ve-ren heeft. Om niet teveel in te leveren op comfort hebben we er voor gekozen om een Anti Roll Bar te installeren. Nu konden we hier zelf wel wat voor fabriceren, maar toeval-lig vonden we op locostbuilders.co.uk een Engelsman, mr. Robert Farley, die een erg mooie set maakt voor de inboard suspension van Sylva kits. Na wat heen-en-weer ge-email ben ik de ARB bij Robert zelf op wezen halen aange-zien ik toch al van plan was om naar Sto-neleigh te gaan. Hij is een gepensioneerde tuinman die nu in een snelle Stylus meedoet aan hillclimbs. Door de inboard suspension kan er gebruik gemaakt worden van een erg kleine ARB en Rob heeft hiermee flink wat praktijkervaring door zijn Stylus. Na de over-handiging hebben we onder het genot van een bak huisgemaakte (slappe!) Engelse koffie even nagepraat. Voor het inbouwen van de ARB moeten er wel bevestigingspunten in het chassis ge-maakt worden. Gelukkig was de motor er

STRIKER IN DE REVISIE

Vorig jaar was onze Striker met een kapotte koppeling teruggekomen uit Lelystad. Helaas moet dan de motor er uit en als je toch bezig bent dan kun je net zo goed even kijken wat je nog meer wilt verande-ren. Bas bood op het forum een sperdiffe-rentieel aan en het leek ons een goed plan om die er in te zetten. In lange bochten had de Striker de neiging om niet op gang te willen komen en dat zou met een limited slip diff. een stuk beter moeten worden. Het differentieel van Bas was een mooie ATB(Torsen) van Quaife en dit is een van de weinige 7” Sierra LSDs. De auto moest dus helemaal uit elkaar, de achterkant er af en de motor er uit. We hebben hem helemaal zelf gebouwd, maar vreemd genoeg moet je soms goed naden-ken hoe je het ook al weer hebt gedaan. Al werkende komen er in de schuur steeds meer losse onderdelen te liggen en de bewegingsruimte wordt steeds kleiner. Als je alle bouten en moeren in zakjes doet en

39

ten waren: “if you do not need it you’re not driving fast enough”. Ben en Jan-Willem van Ganswijk

toch al uit en konden we er goed bij. Ook zat het oliefilterhuis in de weg en moest deze voor de tweede keer verplaatst wor-den. De remmen konden gelukkig gemakkelijk bevestigd worden door de mooie adapter-blokken van Rally Design, er waren alleen nieuwe slangen nodig door het type NPT draad die de Amerikanen gebruiken. We hebben er voor gekozen om de standaard Sierra hoofdremcilinder te blijven gebrui-ken. Volgens mijn berekening komen we dan op een remverdeling van 69% voor en 31% achter. Het resultaat is dat de auto een stuk fijner is gaan rijden. De remmen zijn goed do-seerbaar en de rembalans is ook prima. Van het differentieel merk je niet heel veel, en dat is precies zoals een torsen hoort te werken. De auto kan zijn vermogen nu gewoon goed kwijt. De anti rolbar is een succes, de auto helt minder over en is daardoor nog wendbaar-der geworden. Toch mooi dat een stukje

Engelse huisvlijt zo veel aan de wegligging toe kan voegen. Maar Robert Farley had het ons al verzekerd toen we met hem over de zin en onzin van de anti rollbar aan het pra-

40

GELEZEN

Lotus Seven and the Independents Door Dennis Ortenburger. ISBN 1 902351 12 6.

Ik heb het al een tijdje in de kast staan. Een heerlijk boek om in te neuzen, met 208 pagina’s en heel veel afbeeldingen. De hele geschiedenis van de Seven en al zijn opvol-gers staat erin. Eigenlijk een must voor alle kitcarliefhebbers. Het is een publikatie van 2004, maar op het internet zijn er nog zat te krijgen, gebruikt en nieuw. Hieronder een vertaling van de intro-ductie op de binnenflap.

Het debuut van de Lotus Seven was op de Earls Court Motor Show in oktober 1957. Hij werd met spanning verwacht als de logische opvolger van de Lotus Six. Dat was de auto waarmee Colin Chapman zijn visie op de zelfbouw kitcar voor het eerst toonde. De koper van een Six kreeg een chassis, een body en nog een paar onderdelen om daar-mee een zelfbouw project op te starten. Chapman’s idee voor een kitcar was niets nieuws, maar zijn nieuwe Seven was een enorme stap voorwaarts omdat hij aangebo-den werd als een CKD, Completely Knocked Down ofwel volledig gedemonteer-de auto. Met andere woorden, alles wat nodig was voor het samenstellen van een volledig legale, maar zeer rudimentaire sportwagen, zat in onderdelen bij de kit.

In Colin Chapman’s eigen woorden: “Een motorfiets op vier wielen”.

De geschiedenis van de Lotus Seven werd voor het eerst beschreven in “Legend of the Lotus Seven”, uitgegeven in 1981. Dit boek

tweede grootste, de Cobra. Colin Chapman zou verbaasd geweest zijn!

“Lotus Seven and the Independents” gaat over die industrie en geeft eerst een over-zicht van de ontwikkeling van de auto die de inspiratiebron was voor al die toewijding. Het grootste deel van het boek bestaat uit een gedetailleerde beschrijving van alle 65 bouwers in 15 verschillende landen.

De individuele verschillen worden bespro-ken met foto’s en specificaties erbij, maar het boek graaft ook in de geschiedenis van elke fabrikant. In sommige gevallen lees je zo’n verhaal als een avonturenboek, com-pleet met helden en booswichten en met veel drama. In elk geval is het enthousias-me voor dit zeer speciale soort automobiel enorm en, te meten aan het aantal concur-renten, ook zeer besmettelijk. Groot is ook de opwinding, haast fanatisme, van de eige-naren van deze auto’s. Pas op als je dit boek leest. Net als de schrijver zou je je gedwongen kunnen voe-len om achter het stuur te kruipen van een eigen Seven!

Frans de Vries

was een dieptestudie naar de Seven, zoals die zich ontwikkelde in de vier productie series.

Tegen 1981 was de Lotus Seven al acht jaar uit productie maar de vraag naar repl-lica’s was groot genoeg voor Caterham in Engeland, Donkervoort in Nederland, Elfin in Australië en Steel Brothers in Nieuw Zee-land om er van rond te komen. Er waren er nog meer, in allerlei verre oorden, die de auteur van dit boek toen nog niet ontdekt had. In de 23 jaar sinds de publicatie van het eerste boek zijn vrijwel alle bouwers van replica’s ontdekt en gedocumenteerd. Dit boek is dus het resultaat van twintig jaar onderzoek naar een auto die te goed was om te laten sterven.

Het is bijzonder dat er een hele industrie kon ontstaan en tot bloei kon komen omdat Colin Chapman niet meer geïnteresseerd was in zijn eigen schepping.

Tegenwoordig zijn er veel meer onafhankelijke Seven constructeurs dan van de

41

RIJTECHNISCHE TIPS EN TRUUCS

lingspedaal te lang zijn, schuif dan met de hak over de bodem om het laatste stuk door kantelen van de voet, dus met gevoel, te ont-koppelen. Het linkerbeen moet redelijk ontspannen gestrekt deze handeling kunnen verrichten. Dus hierbij niet de stoelzitting indrukken of bo-ven deze zitting los zweven. Alleen hiermee licht contact maken. Mocht er sprake zijn van een automaat, gebruik dan het aflegpla-teautje voor de linkervoet, voor het bepalen van de juiste beenaf-stand. Leg de linkervoet er op en span het linkerbeen licht aan. Op dat moment moet de onderrug vaster in de stoelleuning worden gedrukt. Ook hierbij maakt het licht gestrekte been alleen licht con-tact met de stoelzitting. Dus ook weer niet indrukken of zweven bij de zitting. Dit aanspannen met het been wordt trouwens ook automatisch gedaan, wanneer met hoge snelheid een bocht wordt ingezet. Op deze wijze zetten we ons “schrap”. We gaan hierdoor dus vaster in de stoel zitten om optimaal contact te houden. Stap 3. Arm(en): De afstand van het bovenlichaam tot het stuurwiel wordt bepaald door de armlengte. Ga met de rug en schouders tegen de rugleu-ning aan zitten. Leg de rechterarm ter hoogte van de overgang van de arm en de pols boven op het stuurwiel. Dus op “twaalf” uur. Met de schouders tegen de rugleuning moet deze arm nog juist ge-strekt zijn. Mocht dit niet het geval zijn, corrigeer dan met de stand, lees kanteling, van de rugleuning de juiste afstand. Let hierbij op, dat deze rugleuning t.o.v. de stoelzitting een maxi-male hoek maakt tussen 90 ̊ en 110 ̊. Minder dan 90 ̊ is mogelijk toekomstige nekklachten, meer dan 110 ̊ is mogelijk later last krij-gen met de onderrug door te zware belasting. Dus nooit de onderzitting (beenlengte) wijzigen om een juiste arm-lengte te krijgen. Daarmee wordt de eerder verkregen juiste been-lengte bepaling mee om zeep geholpen! Zo, nu kunnen we het stuur met een lichte kromming op de juiste stand vast pakken op een ontspannen manier. Maar dat wordt voor de volgende keer.

Door Peter van Oosterhout, instructeur verhoogde rijvaardigheid. Met deze reeks wordt uitleg gegeven voor veilig en gecontroleerd auto te rijden. De goede zithouding in de auto: Om goed en veilig te kunnen autorijden is een juiste zithouding enorm belangrijk. Om de juiste zithouding te bepalen zijn er een aan-tal stappen na te lopen. Deze stappen zijn vast en NIET omkeerbaar uit te voeren. Dus alleen in deze volgorde! Stap 1. Zithoogte: Voor het goede rijgevoel is een optimaal contact met het voertuig van belang. Dat wordt verkregen door de afstand tussen het zitvlak en de onder-zijde van de auto zo kort mogelijk te houden. Dus het advies is zo “laag” mogelijk te zitten. Via de bodemplaat, de stoelzitting, het ach-terwerk, de rug, het ruggenmerg, de zenuwen, het evenwichtsorgaan worden zo signalen door gegeven aan de hersenen. Deze verwerken al deze input. Dus hoe lager de zit is, des te meer signalen komen juist door. Uiteraard bepaalt het verkrijgen van het “zicht” ook de zithoogte. Stap 2. Benen: Met het linkerbeen wordt de afstand van de onderzijde van de stoel, de stoelzitting, bepaald. Bij een auto met een koppelingspedaal moet het pedaal met de voet met de hak op de grond geheel ingedrukt kun-nen worden. Door het kantelen van de voet kan zo met gevoel gekoppeld worden. Mocht de slag van het koppe-

42

PERSBERICHTEN

Vervangen van flexibels in uw uitlaat Een lekke uitlaat? Net in het duurste deel, daar waar de katalysator in zit? Er zijn goedkopere en betere oplossingen dan het vervangen van een complete voorpijp met katalysator. De Zwakke schakel in uw uitlaat De meeste uitlaatsystemen bestaan uit een einddemper, een middendemper en een voorpijp met katalysator en flexibel. Dit flexibele deel is bedoeld om motortrillin-gen, kantelen en uitzetting in materiaal op te vangen. Na vele kilometers, Neder-landse weersomstandigheden, en vele trillingen zijn deze flexibele delen vaak de zwakke schakel in een uitlaatsysteem: ze rotten weg of scheuren. Flexibel kapot! Nieuwe katalysator? Helaas is dit vaak een geheel met de dure katalysator. Bij dealers en de bekende leveranciers van aftermarket uitlaten worden vaak alleen katalysatoren met flexibels in één geheel aangeboden. het is ook heel goed mogelijk om alleen dat deel wat problemen geeft te vervangen, je zaagt het oude flexibel uit de voorpijp en last daar netjes een nieuw exemplaar tussen. Om voorlopig geen omkijken naar uw uitlaat te hebben is het aan te bevelen om een goed RVS exemplaar te gebruiken. Klaar terwijl u wacht Vaak kost het vervangen van alleen een flexibel niet meer dan een uurtje van uw tijd. Terwijl de monteur uw uitlaat hersteld drinkt u een kopje koffie waarna u met een aanmerkelijk goedkopere oplossing dan een nieuwe katalysator, weer kunt rijden Voor een kleine operatie als deze kunt u terecht bij EPS Uitlaten BV in Kiel-Windeweer. Er zijn flexibels in verschillende lengtes en diameters uit voorraad leverbaar zodat de juiste maat altijd op de plank ligt. EPS Uitlaten BV, Nieuwe Compagnie 23, 9605PX Kiel Windeweer www.uitlaten.com - info@uitlaten.com

Snel vast én los met de V-band-uitlaatkoppeling!

Snelle auto: verlagingsset, katvervanger …. en verkeersdrempels!! Schrrraaaaap … Alweer met de uitlaat over de klinkers!

APK keuring: Weer die katvervanger loshalen, deze zit muurvast.

Als je hem eindelijk los hebt is de pakking kapot.

Zandvoort: Te veel decibellen, een extra demper er tussen, maar over 10 minuten moet je starten! Ga je dit redden?

Ook last van dit soort problemen?

Dan is V-band-uitlaatkoppeling dé perfecte oplossing!

Compact gebouwd en steekt nauwelijks onder de buis uit, dus meer bodemvrijheid

Makkelijk vast én los te maken door één bout los te draaien. Gemaakt van RVS, dus geen roest!

Geen buizen die in elkaar moet steken, dus geen geworstel met een uitlaat die naar achteren moet.

Geen lekkage, Geen pakking, maar nauwkeurig gedraaide ringen die altijd gasdicht afsluiten

V-band-uitlaatkoppelingen zijn de professionele oplossing voor uitlaatverbindingen die regelmatig vast én los moeten. Af fabriek o.a. toegepast bij de Opel Zafira OPC

Geïnteresseerd? EPS uitlaten levert de gangbare maten v-band-uitlaatkoppelingen uit voorraad. Klaar-terwijl-u-wacht-montage op afspraak. Bel 0598-350335 of mail naar info@uitlaten.com voor informatie, bestelling of een montageafspraak.

43

as 5bhp more than the R300 road car. Caterham Cars announced a bold new joint venture engineering partnership this week with Renault, which will result in a range of brand new vehicles, starting with an ambi-tious ‘everyday’ sportscar that will deliver the brand’s ‘accessible fun’ philosophy to new markets. But the Supersport R shows the firm’s continuing commitment to develop the iconic Seven, which it has been engi-neering and building for nearly 40 years. Caterham Cars’ Chief Executive, Graham Macdonald, said: “The Supersport’s formula has struck a chord with driving enthusiasts and we are confident that, by extending the range to include an R model, we will be able to build on the original’s success. The performance of the car is very impressi-ve but, teamed with the accessibility of the suspension specification that works so ef-fortlessly on the road and track on the base model, it is well-balanced, satisfying and fun in terms of the driving experience it offers.” The front-mounted Caterham-developed

Ford Duratec engine pairs up with a limited-slip differential to further enhance its perfor-mance credentials. Meanwhile, grippy Avon CR500 tyres, Su-persport dampers and race springs ensure the car’s handling is highly-focussed but still supple enough for the road. Weighing 535kg, the new vehicle extends the Supersport line, which already includes road and track versions of the 1.6-litre mo-del. Inside the cabin, a bespoke Supersport steering wheel, integrated change-up light, composite race seats and four-point race harnesses complete the track-inspired expe-rience. Naturally, an aero screen comes as standard. The Supersport R’s DNA stems from the Caterham Supersport Championship, which is the fourth rung of its motorsport ‘ladder’ and is Caterham’s fastest-growing series. Please visit www.caterham.co.uk or call 01883 333 700 for more information .

OPEN UP AND SAY ‘R’ Caterham has added to its iconic range of Sevens, giving the acclaimed Supersport a steroid-induced brother, the 2-litre Super-sport R, which packs 180bhp and track-bred dynamics. Like the standard Supersport, the new edition has many circuit-orientated perfor-mance essentials, but gains a bigger engi-ne and a five-speed gearbox to boost out-right performance significantly. Designed to sit immediately above its 1.6-litre sibling in the Seven range, the new adaptation’s 2-litre Ford Duratec engine has proven its durability and performance on the track, having been developed du-ring three years in Caterham’s R300 race championship. Competitively priced at £24,995 (incl tax) in self-build form or £27,995 fully-built, the new model benefits particularly in mid-range ‘punch’ and features a 25 per cent power increase on the Supersport, as well

44

ALLES KITS ? nieuwe leden stellen zich voor …..

Wie ben je? Bert Pluijmakers, 60 jaar, woon in Borger Drenthe.

Wat doe je? Heb jaren in de ICT/Telecom gewerkt. Ben begonnen bij IBM in system engineering en in sales, vervolgens voor een Frans bedrijf de Nederlandse vestiging opgezet in com-puterleasing en services. Gedeeltelijke ma-nagement buy-out gedaan van de telecom activiteiten, aandelen verkocht en nieuw bedrijf opgezet in straalverbindingen voor telecom operators. Op mijn 50e besloten (bypass operatie) om heel iets anders te gaan doen. Interim manager geworden en als project directeur een golfbaan opgezet met vakantie woningen, een hotel verbouwd en inmiddels 6 jaar manager van een Roompot vakantiepark in Drenthe. Wij wo-nen op het park.

Bert Pluijmakers

Ger Snijders

Om toch nog een beetje sportief in de wind te zitten, heb ik de Kitcar aangeschaft. Om samen met mijn vrouw leuke tochten te maken. Ik wil in de toekomst een ander motorblok in de Dax bouwen, een Zetec- blok of iets dergelijks. Maar wij willen voor-lopig nog lekker toeren en bij de club sleutelinformatie vergaren.

Je kitcar? Een Merlin 2+2, 1,8l EFI gebouwd in 1997 en na 1998 is er niets meer aan gedaan. Heeft 15 jaar stil gestaan. LHD, staat op Nederlands kenteken en geregistreerd als Merlin! Is gebaseerd op Ford Escort donor car, met een nieuw kokerframe en polyester opbouw. Ford Zetec 1,8l EFI motor. Ge-kocht bij Bas in Swifterbant.

Auto is heel netjes opgebouwd, alles ver-nieuwd of gereviseerd. Motorisch lijkt alles ok. Het volgende moet nog gedaan worden, dashboard met meters, stuur ontbreekt, bedrading uitzoeken, bekleding, kap, stoe-len en omdat hij zolang stil heeft gestaan alles controleren. Carrosserie laten spuiten.

Waarom een kitcar? Ik heb al een keer een Jaguar MK2, volle-dig gerestaureerd en wilde eigenlijk graag nog een keer een XK 150 gaan doen. De onderdelen hiervoor zijn echter zo duur geworden dat dit niet leuk meer is. Ben toen over een kitcar gaan nadenken en werd erg aangesproken door de “look “ van de Merlin, wat een Morgan replica is.

Plannen met de kitcar? Afbouwen, alles controleren, bekleden en spuiten. Denk er een jaar over te doen en dan er lekker mee te gaan toeren!

Hallo, Ik ben Ger Snijders,woonachtig in Rhoon. Ben 40 jaar. Machinist geweest bij de N.S en nu met pensioen. Heb ongeveer 1 jaar geleden een Dax Rush gekocht bij Dax Benelux, in België, bij John Cox. Hij heeft voor mij het stuur omgebouwd van L naar R omdat ik toen geen ruimte had om zelf zo’n klus te klaren. Hij heeft toen meerdere aanpassingen voor mij aan de Dax gedaan. Inmiddels heb ik een garagebox waar ik zelf wat kan sleutelen. Ik heb een Kitcar gekocht omdat ik mijn hele leven motor gereden heb, maar waarop ik mij op een gegeven moment onzeker ben gaan voelen. De BMW K100 RT heb verkocht.

Ron Verhoogt

Hallo, ik ben Ron Verhoogt uit de omge-ving van Rotterdam, 44 jaar, getrouwd en 1 zoon van 11 jaar. Ik ben Hoofd techni-sche Dienst bij de grootste zorginstelling uit de regio Rijmond.

Sinds augustus dit jaar ben ik in het bezit van een Donkervoort S8A uit 1988. Deze auto is voor mij geen onbekende daar hij 5 jaar in het bezit is geweest van mijn buur-man en ik er menig uurtje sleutelen in heb zitten om de auto te perfectioneren. Om het een en ander te controleren heb ik er menige kilometer mee gereden en zijn mijn vrouw en ik er verschillende weekenden mee weg geweest . Toen mijn buurman besloot om met ver-vroegd met pensioen te gaan en daarvoor zijn Donkervoort moest verkopen, was voor mijn vrouw en mij de keuze snel ge-maakt : hij wordt van ons !!

Onze Donkervoort is op het wiel na dat niet meer achterop zit, maar vervangen is door een RVS bumper, nog in originele staat. Voorlopig willen wij dit nog zo laten, gezien het gewoon bij deze auto hoort gezien zijn leeftijd. De wagen is inmiddels technisch tip top in orde op wat elektrische kleine dingen na. Deze moet ik nog even na kij-ken, maar onder het dashboard sleutelen bij een Donkervoort staat gelijk aan het Kama Sutra boek in één nacht doorne-men.

45

HP-Motorsport de totaal leverancier voor autosport artikelen. Van remleiding nippel tot rolkooi, HP-Motorsport is uw leverancier. Kijk op www.hp-motorsport.nl voor de actuele aanbiedingen. Peter Köhler tel: 06-46213219

46

Er is nog wat lichte schade, deze wordt stap voor stap onderhanden genomen zodat hij er weer visueel strak bij komt te staan. Verder hebben we deze auto gekocht vanwege zijn rijgedrag. Autorijden zoals autorijden be-doeld is “ no compromise“, zoals de Donker-voort slogan luidt . De één is er gek van, de ander vindt het niks. Nou, wij horen bij de eerste, zelf heb ik diverse race cursussen gevolgd en tja, dan is een Donkervoort toch heerlijk om mee te sporten !!

Mijn buurman was lid van de Donkervoort-club en ik ben diverse keren met toertochten mee geweest , maar de meeste leden zijn mensen met te veel geld en totaal geen pas-sie voor auto en techniek op een enkeling na, en dus voor mij niet erg aansprekend.

Nieuwbouw of herbouw is mij om het even. Dat laatste heb ik o.a. ook al eens met een Rover SD1 gedaan. Een wonder op wielen maar ik blijf het een mooie auto vinden; 

Ik ben erg gecharmeerd van motoren die op z’n minst 6 cylinders meesjouwen. Helaas voor een nieuwe kitcar niet echt meer te doen, want: 

Ik ben niet van plan duizenden euro’s naar de belastingdienst te dragen voor een totaal onrechtvaardige CO2 (die er niet is) uitstoot tax !!!!! Drie keer een bak overdrachtsbelasting i.v.m. wonin-gen vind ik ondertussen wel genoeg; 

Ik heb geen zin in ‘gedonder’ met keu-ringen; in het verleden heb ik een – netjes gezegd – merkwaardige ervaring met de RDW gehad. 

 

Eind september heb ik bij Bas van Kitcarcol-lection mijn ‘projectje’ gescoord. Een in En-geland rond 1995 gebouwde Robin Hood S7 met kenteken uit 1984. Deze kitcar ga ik volledig herbouwen waarvan ik vanaf de volgende Kits4All verslag ga doen in “De avonturen van Robin Hood”. Onderstaand een foto van de RB toen die nog bij Bas stond. Ondertussen ben ik ook lid van het redactie-team van de Kits4All; zie het artikel elders in deze uitgave.

ALLES KITS ? nieuwe leden stellen zich voor …..

job, maar ik blijf wel een techneut. Daar-door ben ik in de hobbysfeer veel met tech-niek bezig. Een van die hobby’s is ‘knutselen’ aan auto-’s, variërend van poetsen tot het repareren van automatische versnellingsbakken en alles daartussen. Vorig jaar werd mijn belangstelling gewekt voor kitcars, waarbij de aantrekkingskracht bij mij vooral zit in het zelfbouw c.q. her-bouw aspect. Na bestudering van e.e.a. kwam ik tot de volgende punten: Het moet een Seven “achtig” type zijn;  Ik ben 1,93 meter lang en pas daardoor

niet in alle Sevens; 

Dirk Strikwerda

Dirk Strikwerda, 44 jaar, woonachtig in Bid-dinghuizen en sinds enige tijd weer single. Dat laatste heeft overigens ook wel weer voordelen, want ik kan te pas en te onpas de garage induiken. Dat schijnt bij andere kitcar ‘collega’s’ wel eens anders te zijn . In mijn dagelijks leven ben ik Lead Architect bij KPN. In die rol ben ik betrokken bij grote deals met klanten die het beheer van hun ICT (werkplek, telecom, datacenter) willen uitbesteden aan KPN. In die trajecten praat ik wel veel over techniek en bijbehorende architectuur, maar zit ik niet meer zelf ‘aan de knoppen’. Erg leuke – soms hectische -

47

DE STRIP VAN REMY

Indien onbestelbaar : retour Schaepmanlaan 69, 4623 XW Bergen op Zoom