Scheutnieuws juli-augustus 2018 1

Missiehuis van ScheutNinoofsesteenweg 548 • 1070 Brussel • tel. 02 526 14 00 Redactie : colla.luc@gmail.com • Administratie : receptie@scheut.be www.scheut.be

Tweemaandelijks – 48ste jaargang Nr. 4 – JULI-AUGUSTUS 2018 – Afgiftekantoor Brussel X - P006670

Scheutnieuws

70 jaar CICM Japan

Op 12 mei van dit jaar was het 70 jaar geleden dat de stichters van de Japanse Scheut-missie aankwamen in Himeji. Wij schrijven “stichters” omdat ze allebei de voorbereidingen hadden gedaan, en ook samen voet aan wal hebben gezet in Yokohama, Japan, op 8 mei 1948: de paters Jozef Jennes (° Mariaburg 1902 - † Kessel-Lo 1999) en Jozef Spae (° Lochristi 1913 - † Gent 1989). In zijn boek “Japan, de eerste jaren” gaf Wim Michiels (° Mazenzele 1927 - † Leuven 2007) een samenvatting van het dagboek dat pater Jennes, die als “superior missionis” was aangesteld, nauwgezet bijhield. Wat volgt is het begin van het derde hoofdstuk. Tijd van het gebeuren is het naoorlogse Japan, dat drie jaar eerder onder twee atoombommen was verpletterd en nog bezet was door het Amerikaanse leger. Plaats is het westelijk gedeelte van het bisdom Osaka, waarvoor bisschop Taguchi de hulp van Scheu-tisten had ingeroepen. De taal van het dagboek is nog van vóór Vaticanum II. Bedoeling is ons eraan te herinneren hoe onze eerste confraters daar ook droomden van “een goede en mooie missie” - zoals onze Stichter pater Verbist ooit zei.

Werner Lesage, cicm

Op woensdag 12 mei 1948, om 9 uur in de morgen, komen wij behouden te Himeji aan. Deo Gratias! Aan het station worden wij opgewacht door de E.H. Julio Uenaka Juri, door de heer Suyari

Tomo’ichi, en zijn chauffeur Kitano Jûzô. De auto van Mr. Suyari, die met houtskool gestookt wordt, brengt ons door de drukke, typische straten naar

PB- PP B-BELGIE(N) - BELGIQUE

00000B-00012

Van links naar rechts: Pater Jozef Yennes, Pater Jozef Spae en Priester Julio Uenaka

een prachtig Japans huis, gelegen op een hoogte met heerlijk uitzicht op de stad. De voorbouw is Europees. Op een paviljoen boven het terras prijkt een groot, wit kruis, en op de Japanse ingangs-poort staan de woorden katorikku kyôkai (katho-lieke kerk). Dit is het huis, gelegen in de stadswijk Yamanoi, waarover Mgr. Taguchi ons geschreven had. Na een eerste kennismaking dragen wij de mis op in een schone zaal, die een volledig paviljoen beslaat. Schuifdeuren, tatami (rijststromatten) en uitzicht op een kleine siertuin. Wij hebben onze schoenen aan de ingang van het huis laten staan, en lezen de mis op onze kousen, zoals dat op tatami gebruikelijk is. Wij zijn plots in een volledig Japans midden.

Na de mis ontbijten wij, en maken nader kennis. Priester Uenaka kwam naar hier in februari. Hij was gezonden door Mgr. Taguchi om onze komst voor te bereiden en voor ons onderdak te zoeken, vermits er in de stad Himeji noch kerk noch pastorie was. Hij maakte kennis met de heer Suyari, die dit mooie huis aanbood zonder huishuur. Priester Uenaka deed zelf zijn keuken. Hij legde de eerste contacten en heeft nu ongeveer 25 geloofsleerlingen.

De heer Suyari, 51 jaar oud, is nog ongelovig. Hij is een van de rijkste mensen van de stad, bezit verschillende huizen, en uitgebreide werkplaatsen met eigen hospitaal te Nibuno, enkele kilometer

Het kasteel van Himeji

3Scheutnieuws juli-augustus 2018

ten noorden van de stad. De fabriek werd niet gebombardeerd, doch een deel ervan brandde af door de nalatigheid en onvoorzichtigheid van de Amerikaanse soldaten die er in verbleven. Mr. Suyari is bereid het schone huis, dat wij voorlopig betrekken, aan ons te verkopen, alsook het zieken-huis van zijn fabrieken te Nibuno.

Van op het terras van ons huis hebben wij een prachtig zicht op de stad en het beroemd versterkt kasteel, een prachtwerk van middeleeuwse Japanse bouwkunst, nu staatsmonument. Wij nemen samen het middagmaal. Al pratend vernemen wij dat reeds in de maand maart onze komst en de oprichting van een kerk in de plaatselijke bladen werden bekend gemaakt. Ook dat Mgr. Taguchi op 11 april een plechtige mis opgedragen heeft op het plein voor het kasteel, in tegenwoordigheid van veel niet-kristenen en boeddhistische monniken.

Na de middag voert Mr. Suyari ons met zijn auto naar het terrein dat Mgr. Taguchi ons voorstelt voor kerk en school. Het is zeer goed gelegen, vlak bij het kasteel, en groot genoeg voor alle centrale werken. Wij bezoeken ook het hoger vermeld hospitaal van zijn werkhuizen in Nibuno. Het is pas voltooid en wordt niet gebruikt voor zieken, maar voor burelen. Het beantwoordt volledig aan onze verlangens. Het ligt wat buiten de stad, bij een

der eerste stations op de treinlijn naar Wadayama. De fabrieken zijn praktisch niet meer in gebruik. Tijdens de oorlog maakte men er hulzen van bommen. Nu is er nog een bloemmolen in, en een bakkerij. Mr. Suyari bezit ook weilanden met vee, en kan dus zorgen voor brood en melk. Hij is een wonder man, die niet lang school gelopen heeft, maar een gezonde, praktische geest bezit, en tevens een aangenaam en opgeruimd karakter. Vroeger liet hij in zijn fabriek twintig jongens uit een verbeteringsgesticht werken, om ze een deftig leven te leren leiden.

Priester Uenaka heeft aan alles gedacht. Hij heeft zijn gehuwde zus om hulp gevraagd, zonder ze definitief in dienst te nemen. Hij heeft tot nu toe zelf de keuken gedaan, en wil ons die last besparen. Het is heel goed mogelijk dat Mr. Suyari met al zijn dienstbetoon ook persoonlijke belangen zoekt, maar even zeker is dat hij ons veel mogelijkheden biedt. Niet alleen hebben wij van nu af huisvesting, maar kunnen ook grond en huizen kopen, iets wat in vele steden zeer moeilijk is. Hier hebben wij een echte kans, en met Gods genade kan hier een bloeiende missie begonnen worden. Mogen het Onbevlekt Hart van Maria, de H. Franciscus Xaverius, de H. Theresia van het Kind Jezus, en Sint-Jozef ervoor zorgen dat deze droom werke-lijkheid wordt !

Komen en gaan (lijst afgesloten op 20 juni 2018)

Kwamen op verlof :Van Ackere Eugeen (Filipijnen) - Mouton Romain (Dominicaanse Republiek) - Ockerman Mark (Brazilië) - Hoet Jan (Haïti) - Vandecandelaere Guido (Haïti) - Hostens Jean (Haïti).

Keerden terug naar hun missie :Ollevier Willy (Taiwan) - Vanvolsem Ivo (Congo) - Demyttenaere Jan (Brazilië).

Getuigenis van een Confrater in de vorming in Ngoya, Kameroen

Sylvain Clerveau (°1988 Carice, Haïti) is een Haïtiaanse Scheu- tist, nu in het derde jaar theologie in het internationaal vor- mingshuis van Scheut in Ngoya, Kameroen. Na zijn vierde jaar theologie zal hij naar de Filipijnen, het missie- land van zijn bestem-ming, vertrekken voor zijn stage.

Dikwijls stellen mijn vrienden mij de vraag wat wij doen tijdens onze opleiding tot religieus-missi-onaris. Mijn confraters hier in het vormingshuis krijgen dezelfde vraag van familieleden en vrienden. In feite denken velen onder hen dat de activi-teiten in het seminarie beperkt blijven tot slechts een paar, namelijk leren bidden, eten en drinken. Het zijn uitzonderingen die denken aan de studies die wij ook moeten doen. Daarom vind ik het

belangrijk wat verduidelijking te geven en ons vormingsprogramma toe te lichten. Ik zal een overzicht geven van de verschillende activiteiten, de harmonie die eruit resulteert en het doel van elke activiteit.

Ons vormingshuis in Ngoya, Kameroen is de plaats waar wij van dag tot dag leren om betere CICM religieus-missionarissen te worden. Zoals de constituties van Scheut zeggen, is de vorming een proces van bekering en groei van de hele persoon. En zo, tijdens onze vormingsjaren ontwikkelen en verdiepen wij de menselijke, christelijke en reli-gieuze waarden, zoals gebed, naastenliefde, zorg voor het werk, verantwoordelijkheidszin, teamgeest, aandacht voor de ander, broederlijke correctie, respect voor mens en milieu, zorg voor rechtvaar-digheid, vrede en integriteit van de schepping, enz..., waarden zonder dewelke het religieuze missi-onarisleven onmogelijk zou zijn. Het programma omvat de vijf pijlers van de vorming: het spirituele leven, het gemeenschapsleven, het intellectuele leven, handenarbeid en apostolaat.

Hoe ziet onze week er uit?Voor ons begint de week op

zondag. Het is de dag van de Heer. Wij brengen de dag door in de nabijgelegen christelijke gemeen-schappen. Wij vieren de zondags- eucharistie samen met hen, en blijven er de rest van de dag voor andere pastorale activiteiten. Maan- dag is onze vrije dag, een dag zon- der lessen. Zodoende kunnen wij onmiddellijk na het ochtendgebed, eucharistieviering en ontbijt, de ge- wone dagelijkse taken van onder- houd en schoonmaak afwerken. Daarna zijn wij vrij om naar de Vormingshuis in Ngoya

5Scheutnieuws juli-augustus 2018

Getuigenis van een Confrater in de vorming in Ngoya, Kameroen

stad te gaan om familie, vrienden en kennissen te bezoeken of om boodschappen te doen. Van dinsdag tot en met zaterdag volgen wij elke dag lessen van 8u tot 12u aan het theologisch instituut Sint-Cyprianus in Ngoya. De namiddagactivi-teiten verschillen van dag tot dag. Op dinsdag doen wij sport van 3u tot 5u; op woensdag hebben wij workshops in methodologie of theologie; op donderdag is het de tijd voor wat handenarbeid; ’s vrijdags zijn er speciale taalcursussen in Grieks, Hebreeuws of Latijn. Zaterdag, na het middagmaal, vertrekken we naar de verschillende plaatsen van apostolaat waar we tot zondagavond blijven. Elke avond van 6u30 tot 7u30 besteden wij aan gebed en meditatie. Na het avondmaal trekt iedereen zich terug op zijn kamer om te studeren.

We beginnen en eindigen elke dag met gebed. Het gebed is eigenlijk de olie zonder welke onze roeping zou uitdoven. Elke dag zijn er momenten van persoonlijk en gemeenschapsgebed, en een tijd voor meditatie en contemplatie. De gemeenschap is voor ons de ideale plaats waar wij, komende uit verschillende culturen en hoeken van de wereld, Indonesië, Filipijnen, Congo, Kameroen en Haïti, op een concrete manier de universele broeder-schap ervaren. Maar diep in ons hart zijn wij ervan overtuigd dat deze verschillen ons verrijken en voorbereiden op onze toekomstige missie.

Onze constituties zeggen: “Gedurende hun studies verwerven de confraters in initiële vorming de kennis en bekwaamheden, die nodig zijn voor hun missionaire taak”. Zo verwerven wij de kennis en de nodige vaardigheden om later te werken met de mensen van andere culturen naar wie we als missionarissen gezonden zullen worden.

Ons programma voorziet ook een wekelijkse periode voor handenarbeid. Zo produceren we

een deeltje van wat we zelf consumeren: groenten, bananen, maïs, enz. Het is een vorm van onze solidariteit met al diegenen die zich wereldwijd inzetten voor het bewerken van het land voor voedsel. Zoals ik al zei is er elke week ook tijd voor apostolaat. We steken een handje toe in de parochies bij onze oudere confraters. Zo doen we nieuwe ervaringen op en bereiden ons voor op wat we later zullen moeten doen wanneer we zelf in de missies werkzaam zijn.

Wij geloven dat het programma dat we nu aangeboden krijgen tijdens onze vormingsjaren ons in staat stelt om later goed werk te doen als religieuze missionarissen waar ook ter wereld. De wereld mag verscheurd zijn door allerlei kwaad, wij geloven dat het getuigenis van een leven in broederlijke verbondenheid en in liefde voor de mensen, vooral de minst bedeelden, de moeite waard is. Dit geloof bezielde ook Theophile Verbist en zijn eerste metgezellen om hun vertrouwde omgeving te verlaten en zich te wijden aan de dienst van de weeskinderen in China. Zij noemden het een “goede en mooie missie.” Wij willen in hun voetstappen treden en proberen hun werk verder te zetten.

Sylvain Clerveau, cicm

Kapel in het vormingshuis in Ngoya

Getuigenis van een Confrater in de vorming in Manila, Filipijnen

Charles Ron Capin (°1985 Pasig City, Fili-pijnen) is een Filipijnse Scheutist, nu in het vier- de jaar theologie in het internationaal vormings- huis van Scheut in Que- zon City, Filipijnen. Hij vertrekt dit jaar naar Brazilië, het missieland van zijn bestemming, om zijn stage te beginnen.

Onze stichter, Theophile Verbist, was er diep van overtuigd dat een degelijke voorbereiding en een goede vorming onontbeerlijk zijn voor elke missionaris om trouw te kunnen blijven aan zijn roeping. De vorming van de confraters, vooral de initiële vorming, kreeg steeds en krijgt nog altijd bijzondere aandacht in Scheut. De voort-durend veranderende omstandigheden en nieuwe inzichten maken het echter niet eenvoudig en vragen geregeld aanpassingen. Het tweede Vati- caans Concilie benadrukte dat onze missie op de

eerste plaats de missie van God is. Missionarissen moeten getuigen van Gods blijde boodschap en werken voor en met de mensen voor de opbouw van zijn Rijk. Zij stellen zich volledig ten dienste van het koninkrijk Gods. Het planten van de Kerk en het dopen van nieuwe christenen zijn dus niet de hoofdbekommernis. Paus Franciscus maakt het duidelijk dat missie meer moet zijn dan het instandhouden van wat er geweest is. Hij vraagt missionarissen, religieuzen en priesters om midden onder het volk te leven, met hen mee te leven. De vorming die we in Scheut ontvangen wil ons hierop voorbereiden.

De pijlers van de vormingJonge mensen vormen en voorbereiden op

de toekomst is geen gemakkelijke opdracht. Nog moeilijker wordt het om missionarissen te vormen in deze complexe wereld en tijd, waarin verschillende wereldvisies om aandacht vragen. De vormingsjaren zijn uiterst belangrijk en bepalend voor wat men later in het leven zal doen. Daarom heeft Scheut in Manila, Filipijnen, een theologische school opgericht om studenten van

verschillende congregaties een professionele opleiding te geven. Dankzij de samen-werking met andere congre-gaties kan de school rekenen op de meest bekwame profes-soren, religieuzen en leken. De studie van theologie is heel belangrijk en krijgt de nodige aandacht. Maar er is meer nodig in de opleiding van toekomstige missiona-rissen. Het programma in het internationale vormingshuis van Scheut in Manila is gericht op een vorming van Beeld van Pater Theophile Verbist in Manila

7Scheutnieuws juli-augustus 2018

Getuigenis van een Confrater in de vorming in Manila, Filipijnen

de hele mens. Naast de theologische studies is er aandacht voor de algemene ontwik-keling, op religieus, sociaal en persoonlijk vlak. Studies, communiteitsleven, apos-tolaat en gebed vormen de steunpilaren van onze opleiding. Zij helpen ons te groeien tot volwassen en evenwichtige personen die zichzelf beter leren kennen en ook de nodige aandacht besteden aan God, de medemensen en de wereld.

Het leven in een multiculturele gemeen-schap met confraters, komende uit verschil-lende landen, is een goede leerschool. Samenleven met confraters uit andere culturen brengt heel wat uitdagingen met zich mee. Soms geeft het aanleiding tot kleine misverstanden en conflicten in de communiteit. Toch leren we hierdoor onze eigen culturele vooroordelen kennen en ontdekken we de rijkdom en wijsheid van andere culturen. De ervaring doet ons de kortzichtigheid van het eigen gelijk inzien en maakt ons meer ontvankelijk voor de anderen. Het apostolaat brengt ons in contact met het dagelijkse leven van de mensen rondom ons. Het maakt ons gevoelig voor hun vreugden en verdriet, hun rijkdom en armoede, hun dromen en frustraties. Het is een directe voorbereiding op ons leven in de missie. Het dagelijkse gebed brengt ons in de nabijheid van God van wie we onze roeping ontvingen en geeft ons de visie en kracht om trouw te blijven aan die roeping. In heel het vormings-proces worden wij bijgestaan door begeleiders. Door hun levenservaring in de missies zijn zij de aangewezen personen om met ons op weg te gaan.

Dankbaar voor de gekregen vormingAls vierdejaarsstudent ben ik dankbaar voor

de vorming die ik tot dusver gekregen heb. Wij genoten de nodige vrijheid om onze talenten te ontwikkelen. Er werd naar ons geluisterd en

wij kregen de gelegenheid om eigen ideeën en gevoelens te uiten. In de dagelijkse omgang met onze confraters leerden wij geven en vergeven, ontvangen en delen. Van onze begeleiders zagen we dat autoriteit en leiderschap niet macht maar dienstbaarheid betekent. Wij mochten voelen dat wij ook als jongeren echt deel uitmaken van de congregatie. Zo voelen we ons steeds meer en meer één met alles wat er in de congregatie leeft en neemt onze liefde voor de missies steeds toe. Met enthousiasme kijken we uit naar de dag dat wijzelf mogen vertrekken naar onze eerste missie.

Wij begrijpen wat Paus Franciscus bedoelde toen hij schreef dat God de kunstenaar is die de jonge mannen in priesteropleiding kneedt zoals de pottenbakker doet met klei, zolang zij Hem laten doen. Ons vormingshuis is een plaats waar God op zijn eigen mysterieuze wijze jonge mensen voorbe-reidt voor de missie die Hij hen toevertrouwt. Ons vormingshuis is geen perfecte plaats, onze opleiding is niet perfect, wijzelf zijn niet perfect, maar zolang wij Gods Geest toelaten kunnen wij gevormd worden tot bruikbare instrumenten voor zijn “goede en mooie missie.”

Charles Ron Capin, cicm

Kapel van het vormingshuis in Manila

Redactie : Romain Clement, Luc Colla, Werner Lesage, Erik Maes, Marcel Peeters, Frans Van Humbeeck, Nand VerhoevenVerantwoordelijke uitgever : Luc Colla, Missiehuis van Scheut, Brasschaatsebaan 126, 2970 Schilde

Bankrekening : Missiehuis van Scheut - Brussel, IBAN-code : BE34 4392 1002 4190, BIC-code : KREDBEBB, met de vermelding : “voor Scheutnieuws”Drukkerij-Uitgeverij Jan Verhoeven nv - Sint-Pieters-Leeuw

Onze overledenenOnze overledenen

P. Paul VincentGeboren te Jette op 05.03.1930Eerste geloften op 08.09.1951Priesterwijding op 05.08.1956Missionaris in Congo en BelgiëOverleden in Zuun op 10.05.2018

P. Roger Van CauwenberghGeboren te Stekene op 23.01.1924

Eerste geloften op 08.09.1946Priesterwijding op 22.07.1951

Missionaris in de Filipijnen, USA, Rome en België Overleden in Zuun op 18.05.2018

P. Herman FlameyghGeboren te Diksmuide op 16.11.1927Eerste geloften op 08.09.1948Priesterwijding op 02.08.1953Missionaris in de FilipijnenOverleden in Baguio (Filipijnen) op 02.06.2018

P. Steven LindemansGeboren te Brussel op 22.03.1931

Eerste geloften op 08.09.1949Priesterwijding op 12.09.1954

Missionaris in Congo, Rome en BelgiëOverleden in Zuun op 21.06.2018

Overleden familieleden van confraters

Sint-Denijs-Westrem, 19.04.2018: Marc Moortgat, broer van Luke (Filipijnen).Geluwe, 27.04.2018: Mvr. Clara Ingelbeen, zus van Urbain († 2017) en schoonzus van André Decock(Brazilië).Schaijk (Nederland), 01.05.2018: Dhr Sjaak van den Heuvel, broer van Jan (Anderlecht).Hoogstraten, 27.05.2018: Dhr Charles Rommens, broer van Frans († 2002).Wevelgem, 30.05.2018: Dhr Paul Herpels, broer van Jozef († 1993).Elst-Brakel, 02.06.2018: Dhr Gentil Pycke, broer van Nestor (Kessel-Lo).Herentals, 09.06.2018: Dhr Gust Dierckx, broer van Victor (Zuun) en Herman († 2013).Kortrijk, 19.06.2018: E.H. Jozef Oost, broer van Willy (Zuun).