26

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

4

Voordat ze diabetes had, fietste Kim wel re-

gelmatig, maar dat was puur recreatief. “Ik

kreeg echter de smaak te pakken en fietste

steeds meer. Uiteindelijk sloot ik me aan bij

een duatlonclub en waagde ik mij aan mijn

eerste wedstrijden. Maar toen kreeg ik plots

te horen dat ik diabetes had. Gelukkig ben ik

omringd door de juiste mensen en kan ik stel-

len dat een normaal leven als diabeet perfect

mogelijk is, op voorwaarde dat je bewust en

gezond leeft.”

Een kluwen aan vragen“De eerste twee jaren als diabetespatiënte

waren intense leerjaren”, vertelt Kim. “Ik

moest veel metingen doen om de werking van

mijn lichaam en metabolisme te doorgronden

en mijn kennis over voeding bijspijkeren. Ik

plan nu ook elke dag nauwgezet mijn acti-

viteiten. Telkens als ik eet, ga ik na hoeveel

ik heb bewogen en hoeveel ik de uren erna

zal bewegen. Heb ik een intervaltraining of

een duurtraining, moet ik naar het werk, zal

ik het huishouden doen, is het warm of koud

buiten,… In mijn hoofd overloop ik steeds

opnieuw een kluwen aan vragen. Zo weet ik

hoeveel koolhydraten ik moet eten en hoe-

veel insuline ik nodig heb. In het begin was

dat een moeilijke oefening, maar je leert uit

de fouten en met de nodige discipline en veel

metingen leer je je lichaam lezen. Natuurlijk

zijn er dagen dat ik het beu ben, maar ieder-

een heeft wel eens een off-day, toch?”

Hartcentrum ondersteuntKim toont haar insulinepomp die ze altijd bij

zich heeft. “Hiermee kan ik een scherpe dia-

betesregulatie bereiken. In de pomp kan een

sensorfunctie geactiveerd worden. Met be-

hulp van een sensor kan de pomp dan een

grafiek weergeven van mijn suikerspiegel. Zo

hoef ik maar enkele keren per dag vingerprik-

jes uit te voeren, nodig om de sensor te ijken.

Vooral bij wedstrijden is dat handig. Ik verlies

dan geen tijd en weet meteen of ik iets moet

eten of inspuiten. Bovendien is een prikje

slechts een momentopname.” De sensors zijn

prijzig en worden niet terugbetaald door het

ziekenfonds, maar het Hartcentrum Hasselt

geeft Kim financiële ondersteuning en deelt

zijn kennis over diabetes en beweging met

haar.

Een apart gevoelDie kennis kan Kim goed gebruiken, want haar

sportief programma voor 2014 is niet van de

minste. Op nationaal niveau werkt ze toe naar

de Belgische kampioenschappen. “Nu ik vice-

kampioen van België ben, zijn er deuren open-

gegaan. Ik ben aangesloten bij ETZ, de duat-

lonclub van Wevelgem. In Limburg betekent

duatlon niet zoveel, maar hoe meer je richting

West-Vlaanderen en Frankrijk trekt, hoe meer

het leeft. Zeker in Frankrijk zijn de budgetten

veel groter, waardoor het met zijn Grand Prix

een competitie op topniveau aanbiedt.” Atle-

ten uit verschillende landen nemen deel aan

de Grand Prix, de kwaliteit is hoog en de top-

pers meten zich er aan elkaar. Voor hen is het

een goede voorbereiding op het EK en WK.

“Het geeft een apart gevoel om daar tussen

te staan”, glundert Kim. “En ik krijg ook veel

respect omdat ik ondanks mijn diabetes op dit

niveau sport. Als ze mijn insulinemeter zien,

grappen ze soms dat ik wel een heel erg grote

gps bij me heb.”

CCU-medewerker Kim NulensVice-Belgisch kampioen, ook met diabetes!

ind 2010 kreeg Kim Nulens (CCU) te kampen met gezondheids-problemen. Diabetes type 1, luidde het verdict. Maar ze bleef niet bij de pakken zitten: met een ijzeren discipline houdt Kim haar diabetes onder controle en verbaast ze iedereen met haar sportieve resultaten die ze als duatlonatlete neerzet. Enkele maanden geleden werd ze Vice-Belgisch kampioen duatlon op de lange afstand, binnenkort neemt ze voor de tweede keer deel aan de Franse Grand Prix.

E

27

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

4

Zaaien op vruchtbare grondKim zit ook in een Franse ploeg, Les Tritons

Meldois. Daarnaast heeft ze zich aangesloten

bij een atletiekclub, waar ze voor het eerst

scholing krijgt van trainer Jos Maes. Op het

programma: coördinatie, stabilisatie, loop-

techniek en pistetraining. “Het is wel gek om

nu pas te leren lopen, maar op training zien

we progressie dus hopelijk vertaalt zich dat

ook in de competitie. Vorig jaar eindigde ik bij

de Grand Prix in de middenmoot, ik ben be-

nieuwd wat het dit jaar zal geven. Mijn trainer

Jos zegt me dan: ‘Ge zijt nu aan het zaaien op

vruchtbare grond, we zien wel wat de oogst

gaat zijn’.”

De Grand Prix bestaat uit vijf wedstrijden van

eind maart tot begin oktober. Wij duimen al-

vast voor Kim en wensen haar mooie resulta-

ten op nationaal en internationaal niveau!

CCU-medewerker Kim NulensVice-Belgisch kampioen, ook met diabetes!

Diabetes type 1

Diabetes op de werkvloer

Kim lijdt aan diabetes type 1, een chronische aandoening waarbij het

afweersysteem zich tegen de eigen cellen keert waardoor het lichaam geen

insuline meer aanmaakt. Hierdoor blijft er glucose in het bloed en wordt de

bloedsuikerspiegel ernstig verstoord. De internationale Diabetes Federatie

schat dat 8,0% volwassenen in België diabetes (type 1 of 2) hebben. Tegen

2030 zou dat verder oplopen tot 9,6% of 1op 10.

Kim kan gelukkig op veel begrip en steun van haar col-

lega’s op CCU rekenen. Ze kennen haar ook goed genoeg

om te zien hoe ze het stelt. “Een tijdje geleden moesten

we rond etenstijd een reanimatie doen. Tijdens de hart-

massage vroeg een collega aan mij of het wel ging. Ik

voelde niets en zei dus dat alles oké was. Maar blijkbaar

zag ze aan mij dat mijn suikerspiegel toch niet goed zat.

Ze nam vlug drie dextro’s en gaf die aan mij. Na de reani-

matie toen ik mijn suikerspiegel ging meten, bleek dat ik

echt wel kantje boordje stond. Ze zorgen hier dus niet al-

leen goed voor de patiënten, maar ook voor de collega’s”,

glimlacht Kim.

Als ze mijn insulinemeter zien, grappen ze soms dat ik wel een heel grote gps bij me heb.

“"

Ze zorgen op CCU niet alleen goed voor de patiënten, maar ook voor de collega’s.

“"

In het vorige nummer van Jess kreeg

je een leuke fotoreportage en een

kort verslagje mee van de vriend-

schappelijke strijd die 29 Jessateams

aangingen tijdens de Super Prestige

Wisselbeker op 12 oktober 2013. Ook

de teams die de top 3 haalden kregen

een vermelding. Daar speelde het zet-

duiveltje ons echter parten. Niet team

‘het foute antwoord’ behaalde immers

brons, maar wel onze collega’s van den

RX. Beide teams eindigden met een-

zelfde score, maar de RX’ers haalden

het dankzij de schiftingsvraag. Onze

excuses voor deze misser, collega’s

van de RX. Op de foto zie je de RX’ers

glunderen met hun prijs.

RX’ers behalen brons op Super Prestige Quiz

27

janu

ari |

feb

ruar

i ‘1

4