JDD EXPERIMENT - KUNST & POËZIE doe wel en zie niet om…doe wel en zie niet om…doe wel en zie niet om…doe wel en zie niet om…

COLLAGE JDD

Nieuwsbrief 30 DECEMBER 2015

Beste Kunst- en Poëzievrienden,

Laat ik deze brief beginnen met een hartelijk dankwoord aan de velen onder jullie van Noord Nederland tot in Mozambique en die me moed inspraken na enkele dagen blind te zijn geweest van een ziekenhuisbacterie opgelopen na een cataractoperatie aan het linker oog. De genezing verloopt nu traag naar wens. En het is weer eens fysiek aanpassen geblazen. Maar kunst en poëzie, de vreugde om wat creatiefs te brengen helpen me er bovenop. In de aanhef van deze Nieuwsbrief vinden jullie mijn laatste gedicht geschreven nadat ik terug…ietwat zien kon !!! De titel ervan is ‘Blindelings’ . Erna volgt het gedicht ‘ de roep’… een stukje zelfgetuigenis geschreven in 2014. Verder is er het gedicht dat ik schreef als hommage voor schilder Roger Raveel, alsmede een kleine biografie over de kunstenaar zelf. In WEZENHEID heb ik het over de luister der dingen…en vervolgens is er de overstap naar o.a. het gedicht als klankbeleving. Uit mijn persoonlijke collectie van werken toon ik een olieverfschilderij van een jonge fiere …Afrikaanse vrouw, dat ik schilderde in de jaren 80. En nu we weer midden de winter zitten vond ik het gedicht ‘ DE WINTER STAAT STIL’ van Gerrit Kouwenaar heel passend voor deze Nieuwsbrief.

Ik sluit deze Nieuwsbrief af met een gedicht over…het oog, dat spleetje aan me !!!

Prettige feesten en een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel gelukkig Nieuwsjaar ! Jos De Decker

ART CENTER MANSVELD

Oudenaaksestraat, 4, 1671 Elingen (Pepingen- Pajottenland)-België tel 02 532 57 11 joz.dedecker@telenet.be

met open vizier luister ik zoek de bodem op van wat men stilte noemt snuif een ademruimte in die ik delen mag in mijn lot van enkeling aangewezen ben ik zo op één bestaan dat midden het vragenspel der dingen staat ik ben hier en daar dool zwerf burger mij in maar geraak de roep niet kwijt van waaruit ik ontstond en …blindelings sta

Jos De Decker 6 nov 2015

roep

toen we de kern van de roep niet vonden midden in de slingering van onmogelijke werelden terechtkwamen…

luisterden we intens naar de wegtrekkende echo’s en bleven we zitten naast een krassende pen…

met ingehouden adem keken we uit naar een identiteit die we ons bedachten en vonden geen rustpunt…

alleen maar een leeg blad voorbehouden voor een gedicht waarop we dienden te improviseren bovenop de toedracht der dingen…

17 sept 2014 Jos De Decker

Roger Raveel (1921 – 2013) Kijken naar de werken van Raveel bracht me tot het schrijven van volgend gedicht. JDD

De schilder wentelt zich dag in dag uit

in zijn zelfaanschouwing en de dingen om hem heen:

een karretje, de poes aan zijn voeten, een leeg vierkant ‘als witte magie’.

In enkele rake trekken schildert hij

de dingen die hem fascineren

en maakt hij een loflied voor een karretje dat hij de titel meegeeft van ‘hemel’ lopend op wielen,

maakt werk voor een kerk ‘als een soort religie van de vreugde’,

Matisse indachtig met zijn kapel in Vence.

Hij strijkt brede stroken rood, groen, geel, wit uit met een leeg vierkant er middenin als sacraal element,

als zijn affirmatie van het zien, als inkijkbeeld

van een vreemde ruimte of …

fixeert hij de vlucht van een witte vogel op weg naar een vreemde bestemming.

Jos De Decker 2 mei 2013

.

De kunstenaar

Roger Raveel wordt als één van de belangrijkste Bel gische kunstenaars na WO II beschouwd. Zijn werk is niet in de

bekende kunsthistorische hokjes te catalogiseren. H et is eigentijds en tij dloos. Het schuwt elke eenzi jdige

benadering. De voedingsbodem van Raveels kunst is z ijn onmiddellijke omgeving, wat niet betekent dat R aveel

lokaal gebonden zou zijn. De dingen om hem heen kri jgen in zijn schilderijen, tekeningen, objecten en installaties

een universele betekenis: de man, de vrouw, de plan ten, de fietskar, de reclame, de technologie worden in tij d en

ruimte gezien.

Ongemeen boeiend is zijn gevarieerde plastische taa l. Vaak tegengestelde schrifturen of schilderwij zen geven aan

zijn werk een spanning die de beschouwer opnieuw de werkelijkheid doet ontdekken.

Roger Raveel werd op 15 juli 1921 geboren in Machel en-aan-de-Leie, een dorp nabij Gent waar hij altij d heeft

gewoond en gewerkt tot zijn overlij den op 30 januar i 2013. Hij studeerde aan de Stedelijke Academie va n Deinze en

aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent. Zijn leraren waren o.a. Hubert Malfait, Jos Verdeghem.

Via zijn vriend Hugo Claus leerde hij in het begin van de jaren 50 schilders van de Cobragroep zoals K arel Appel en

Corneille kennen. Hij wil echter heel andere wegen op met zijn schilderkunst. In 1962 verbleef hij dri e maanden in

Albisola Mare (Italië) waar hij werkte en tentoonst elde met kunstenaars als Lucio Fontana en Asger Jor n.

In de tweede helft van de jaren 50 evolueerde hij n aar een soort van abstracte schilderkunst die haar wortels heeft in

het beleven van het organische, het vegetatieve, he t animale. Maar omstreeks 1962 schilderde hij een d rieluik

'Neerhof' met in het midden een kooi met levende du if. Hij wou een directe dialoog tot stand brengen t ussen kunst

en werkelijkheid.

In 1966-67 transformeerde hij de keldergangen van h et kasteel te Beervelde (bij Gent) tot een picturaa l environment. Hierbij kreeg hij de medewerking van Etienne Elias,

Raoul De Keyser en Reinier Lucassen. Na de schilder ingen te Beervelde ontstonden er een aantal beschil derde objecten zoals de 'Illusiegroep' en 'Tuintje met karretje

om de hemel te vervoeren'. Zijn alert milieubewustz ijn bracht de kunstenaar ertoe zijn engagement te v isualiseren door middel van manifastaties als 'De Z wanen van

Brugge' en 'Raveel op de Leie' (1971). Bijna 20 jaa r later, in 1990, zal Roger Raveel het uitbreken va n de Tweede Wereldoorlog herdenken door met een op wielen

gemonteerde beschilderde kleerkast doorheen het sta dscentrum van Brussel te rijden.

Zijn werk is te zien in het ROGER RAVEEL MUSEUM , Gildestraat, 2, 9870 Machelen-aan-de-Leie. Tel 09 381 60 00

WEZENHEID

luister der dingen het wordingsverhaal de moeilijke partituur voor wie leeft

daar middenin een wezenheid vinden werveling van metamorfosen dagelijkse portie verandering

verankering in de bewogenheid het stille glijden in het oog van de andere zo mede voor een stuk de andere worden

het bereiken van een open hart een trillend vermogen om te zijn veelkleurig en bewogen

de stilte slijpen met een zien binnenin het zien opstanding naar een continue aanwezigmaking

het trillend vermogen om te ‘zijn’ voorop op de dood materie die zich verheft tot leven een hartenkreet slaakt middenin zijn verschijning

Jos De Decker 9 nov 2013

Een lentezon doorprikt een wintergedachte. Een stoel wordt aarzelend verschoven. Een duif kirt, de natuur puft. Een gedicht voelt zich bekocht. Men flopt het eruit. Het is er. Het is er. Maar een rijzige stilte dwarsboomt het gezegde. Iemand wordt zijn klankbeleving, Een rollend woord op woord, Maar het oor heeft moeite. Waar wil het heen, waarheen? Hij valt uit een hemelbevel zonder missie. Hij staat tussen twee vuren. Een punt ratelt in weerwil Van de schreeuw die er aan vooraf gaat. De bodem is geen bodem. Een boom van symbolen ligt geveld. De letterbekleding rafelt uiteen. Men is onderweg van het ‘ergens nergens’ Naar het elders zonder bestemming. De lucht trilt. De zon behoudt zijn rechten. Een duif kirt verder zoals weleer. Een mens omkleedt zich met weerklank.

Jos De Decker – Tekening en gedicht ©

NAME IT. TELL ME , TELL ME WHAT YOU SEE !

GLANCE Olieverfschilderij op hout - 1980

DE WINTER STAAT STIL

Schrijf de winter staat stil, lees een dag zonder dood

spel de sneeuw als een kind, smelt de tijd

als een klok die zich spiegelt in ijs

het is ijskoud vandaag, dus vertaal wat men schrijft

in een klok die niet loopt, in het vlees

dat bestaat als sneeuw voor de zon

en schrijf hoe haar lichaam bestond en zich boog

gelenigd in vlees en keek achterom

in het oog van vandaag, en lees wat hier staat

de zon op de sneeuw, het kind in de slee

het dichtgewaaid spoor, de onleesbare dood

Uit: 'Een glas om te breken', 1998.

Gerrit Kouwenaar ( 1923 – 2014 )

vrolijk kerstfeest

en

een fijn

gelukkig nieuw jaar 2016

JDD

het oog dat spleetje aan me waarlangs de wereld zich te kond doet

het oog

dat gleufje waaraan andere blikken

zich spiegelen komen

het oog de zwijgende getuige

van een opzichtig gebeuren dat het omringt

het oog

dat de dingen buitenste binnen keert en een glimlach opwekt

Jos De Decker ©13 nov 2015