wegwijs

Depressief zijn

In deze uitgave onder andere aandacht voor:

Mantelzorginterview0806Wonen met uitzicht op het verleden1816 Lijn 51 op Wicherumloo

45e jaargang - nummer 3 - herfst 2018

3wegwijs

Voorwoord - Van de bestuurder 4Depressief zijn 6Mantelzorginterview 8Kleurrijke herfst op de Veluwe 10Vrienden van Bethanië 11Mijn moeder steeds dichterbij 12De kennis in huis 14Lijn 51 op Wicherumloo 16Nieuws 17Wonen met uitzicht op het verleden 18Depressie: meer dan een herfstdip 20Terugblik op de jubileumfeestweek 22Op de koffie bij manager facilitair Ben van Gils 24Nieuwe medewerkers 26Kort interview 27Een greep uit onze activiteiten 28 Puzzelpagina 29

inhoud

RedactieledenMevrouw W.F.(Willy) de Groot - van Saane (hoofdredactie) De heer S.J. (Silvester) van der Pol (eindredactie) Mevrouw S.E.(Sylva) van Prooijen-LazaromVormgevingDe heer B.C. (Ben) van Gils / YourdentityDrukwerkDrukkerij van Eden

OOK VOOR ALUW FITNESSAPPARATUUR!

OOK VOOR AL

SLIJPKRUIKWEG 30 • EDE • WWW.MAXSTEIN.NL

TIJD VOOREEN NIEUWE

FIETS!

TIJD VOOREEN NIEUWE

FIETS!

PARTSNL EDEAchterdoelen 10, 6711 AV EdeTel: 0318-84 85 86 • partsnl.nl

VAKMENSEN MET ECHT GEVOEL VOOR SERVICE

Alle merken

verkrijgbaar

Het grootste

onderdelen

assortiment

van Nederland!

Wij repareren ook!

Wegwijs is een uitgave van Stichting Bethanië, Platteelhof 3, 6711 JK Ede. Tel: 0318-689999E-mail: info@bethanie.nl - Website: www.bethanie.nl

LET OP! Inleverdatum kopijvoor het volgende nummer: 1 november 2018

Een laatste afscheid, een laatste groet. Daar dragen wij met liefde en betrokkenheid zorg voor. Als een warme familie band rondom elke familie. Voor onze families vervullen we elke laatste wens. Bij elke crematie of begrafenis staan wij u bij. Dank u wel voor uw vertrouwen.

Schaapsweg 79 | 6712 CC Ede | 0318 65 00 00 | zorgvooruitvaart.nl

45e jaargang - nummer 3 - herfst 2018

5wegwijs

Het is oktober, volop najaar dus, en we mogen terugzien op een voorjaar vol festiviteiten rond ons jubileum en daarvan nog wat nagenieten. We hebben een warme zomer achter de rug; warme weken, waarin bewoners, voor zover mogelijk, buiten op het terras of op een andere plek rond ons gebouw hebben genoten van het mooie weer. Een groot compliment voor al onze medewerkers en vrijwilligers die ondanks de warmte hun werk hebben gedaan!

We zijn blij met ons pand waarin we het nog redelijk koel hebben kunnen houden. Veel van onze medewerkers zijn op reis gegaan; even afstand nemen van de dagelijkse werkzaamheden om vervolgens enthousiast weer aan het werk te kunnen gaan. De Bijbel spreekt heel positief over werk. Het liefdegebod in de Bijbel luidt: God liefhebben boven alles en de naaste als onszelf. Dat zal ook in ons werken doorklinken. We werken niet voor onszelf, maar om door ons werk de ander en zelfs de hele samenleving te dienen. Een mooi thema om eens tijdens een kwartaalbijeenkomst te bespreken!

In de natuur zien we de herfst alweer zijn intrede doen. Persoonlijk kan ik altijd erg genieten van de herfst; de prachtige kleuren om ons heen; het lijkt wel of we door de natuur gedwongen worden een stapje terug te doen om plaats te maken voor bezinning. De bekende website Wikipedia noemt dit een herfststemming: een weemoedige gemoedsgesteldheid in het najaar, een sfeer die wordt opgeroepen doordat de zomer plaats moet maken voor de winter.

Dat niet iedereen de herfst even positief waardeert kunt u lezen in deze uitgave van Wegwijs. Gelukkig mogen we erop vertrouwen dat de Heere altijd Dezelfde is en met ons mee zal gaan; ook als het herfst wordt!

Opnieuw is geprobeerd om u te informeren over een aantal zaken en door de prachtige interviews krijgt u een inkijkje in het persoonlijk leven van medebewoners.

We blikken in deze Wegwijs terug op onze feestweek van afgelopen mei. Wat hebben we genoten van en met elkaar! Dankbaarheid is er voor het feit dat alles zo goed mocht gaan.

Voor de organisatie zijn de laatste maanden belangrijk als het gaat om de inkoop van de zorg bij het zorgkantoor en de zorgverzekeraars.

Naast de normale inkoopafspraken is het de bedoeling dat we bij het zorgkantoor ontwikkelplannen inleveren, die betrekking hebben op de inzet van meer medewerkers zodat we de zorg aan onze bewoners blijvend kunnen ontwikkelen. We hopen dat de plannen goedgekeurd worden waardoor we kunnen gebruikmaken van de extra middelen die de overheid hiervoor heeft beschikbaar gesteld. Het is heel fijn om te merken dat al onze medewerkers elke dag zeer gemotiveerd zijn om ervoor te zorgen dat de kwaliteit van zorg goed is! Extra middelen vanuit de overheid bieden ons nu de ruimte om te kijken hoe we deze zorg zodanig kunnen bieden dat iedereen er wel bij vaart: u als bewoner en cliënt, maar ook onze medewerkers die meer collega’s naast zich krijgen.

We zijn in al onze plannen afhankelijk van de zegen van de Heere; laten we daarom bidden om wijsheid, inzicht en zegen op ons werk en in ons dagelijks leven.

Willy de Groot-van SaaneRaad van Bestuur

VoorwoordVAN DE BESTUURDER

Willy de Groot - van Saane

God liefhebben boven allesen de naaste als onszelf.

7wegwijs

Als het herfst wordt en de bladeren gaan vallen, zijn er vaak meer mensen depressief. Het jaargetijde kan invloed hebben op de menselijke geest. Maar in de meeste gevallen maakt het niet uit, we kunnen in elke periode depressief worden. We kunnen er gevoelig voor zijn, maar soms niet eens goed de oorzaak ervan weten.

Het is wel heel erg zwaar om depressief te zijn. Wie daar nooit last van heeft, kan mensen met een depressie soms moeilijk begrijpen en zeggen: Hoe komt het toch dat je zo neerslachtig bent en dat je alles door een donkere bril bekijkt?

Iemand zei eens tegen mij: ‘Het is altijd donker bij mijn vrouw, nooit ziet ze een of ander lichtpuntje.’ Het viel voor hem niet mee om goed met zijn depressieve vrouw om te gaan.

Hij kon haar maar niet opbeuren, hoe hij het ook probeerde.

We denken hierbij aan de tekst uit het Spreukenboek: Maar een neerslachtige geest, wie kan haar opbeuren? Wij moeten als antwoord geven: Niemand van ons. Wij zijn niet in staat om een neerslachtige geest op te beuren. Het helpt zelfs niet als wij met mooie beloften vanuit de Bijbel komen. Het doet hem of haar niets. In zijn depressiviteit mist hij vaak ook nog het vertrouwen op de Heere en Zijn Woord. Hij

voelt zichzelf helemaal leeg van binnen.

Nu zijn er wel medicijnen in de vorm van antidepressiva, die de depressiviteit wat onderdrukken, maar dat is nog geen genezing. Het is voor ons moeilijk te bemerken dat wij weinig of niets kunnen doen om echt verandering in deze toestand aan te brengen. Maar laten wij hem of haar toch niet vergeten. Het is juist van zeer groot belang om in die moeilijke periode er te zijn in liefde en trouw. Onze aanwezigheid en betrokkenheid betekent al heel veel voor hem of haar.

Mensen met een depressie kunnen gaan denken: Mijn leven is zinloos. Waar leef ik nog voor? Laat mij er maar niet meer zijn. Ik ben de ander alleen maar tot last.Dan mogen wij aan hen duidelijk laten blijken dat dit echt niet het geval is. We kunnen dan het volgende tegen hen zeggen: We houden van je en we bidden voor je dat je weer mag herstellen. We bidden én hopen op de Heere, Die je kan helpen en redden uit de nood en dat op Zijn tijd en wijze ook wil doen. We laten je

echt niet in de steek en lijden met je mee. En geloof me, ook in deze donkere periode is de Heere bij je, al voel je dat zelf niet en denk je van de Heere verlaten te zijn. Maar Hij laat je niet los.

Gelukkig mag de depressiviteit bij velen na kortere of langere tijd weer overgaan. Maar we kunnen ook levenslang ervan last blijven houden. Steeds is er dan weer die neerslachtigheid die ons maar terneer blijft drukken. Dan is het leven zwaar voor ons.

We kunnen dan ook sterk verlangen naar de eeuwige, zalige toekomst waarin er geen depressies meer zullen zijn. Dan zal het nooit meer donker worden in ons leven, en er alleen maar eeuwig licht zijn. Wij zullen vrolijk wandelen in het licht dat van Gods aangezicht straalt. Wij zullen uit alle ellende volkomen verlost zijn en de Heere eeuwig danken en loven. Naar deze vreugdevolle toekomst mogen wij met groot verlangen uitzien. Wij zullen deze heerlijkheid verkrijgen, dankzij onze Heere Jezus Christus. Dan is alle leed geleden en alle strijd gestreden, en zal er eeuwige rust en vrede voor onze ziel zijn. God zij dank voor deze heerlijke bevrijding.

Ds. D.C. Floor

Maar een neerslachtige geest, wie kan die opbeuren? Spreuken 18 : 14b

Depressief zijn

D.C. Floor

“Hij laat jeniet los”

“We verstaan elkaar hier.”MANTELZORGINTERVIEW

Toen ik bij het adres van geboren en getogen Edenaren Willem en Geke van Voorst op het Oldenhofplantsoen aanbelde en even later de voordeur door Willem werd geopend, waren we allebei even verbaasd. Willem, omdat hij iemand anders verwachtte, en ik omdat ik toen ik hem zag dacht: Hier wonen toch alleen oude mensen? Maar sinds vorig jaar mei klopt dat niet meer, want toen verhuisden Willem (1962) en Geke (1963) naar de Oldenhofplantsoen vanwege zijn ziekte multiple sclerose (MS). We komen al snel te spreken over hun leven voor en na de diagnose, en over wat MS in de praktijk zoal betekent en op de lange duur heeft uitgewerkt. En natuurlijk ook even over hun wonen nabij Bethanië. WILLEM, WIL JE IETS VERTELLEN OVER JE ZIEKTE?In 2005 is de MS vastgesteld. Daaraan ging een lange periode vooraf waarin zich wel allerlei verschijnselen open-baarden, maar waarvan we niet wisten wat het was. Het allereerste was dat ik constant zand in mijn ogen dacht te hebben. Dat is typisch iets wat bij MS hoort, trouwens. Verder kreeg ik op allerlei plekken pijn en/of uitval, en mijn geheugen ging erg achteruit waardoor bijvoorbeeld afspraken werden vergeten. Al deze zaken gaven natuurlijk al gauw problemen op mijn werk.

WAT DEED JE VOOR WERK?Ik was instellingskok. Vanaf mijn eerste tot aan mijn laatste werkdag ben ik kok geweest. Ik ben begonnen als restaurant kok, maar later heb ik mij gespecialiseerd tot instellings- en dieetkok. Ik heb in alle ziekenhuizen hier in de omtrek gewerkt. Dat was vroeger trouwens spannender dan nu. Toen ik nog in het Julianaziekenhuis (de voorloper van ziekenhuis Gelderse Vallei – red.) werkte, maakten we alles zelf: brood, gebak, noem maar op, tot aan bonbons toe. Nu is daar geen budget meer voor en dat begrijp ik ook wel hoor.

HOE GING HET VERDER MET DE MS?Ik heb jarenlang zo doorgetobd, naar de dokter gaan kwam niet in mij op. Maar toen kreeg ik een shub (spreek uit: sjoep – red.), een grote aanval van MS waarbij verschillende lichaamsfuncties uitvallen, en werd ik direct in het ziekenhuis opgenomen. Toen er daar eenmaal een MRI was genomen, werd direct duidelijk wat het was.

WAS DAT EEN KLAP VOOR JE?De diagnose was vooral een feest van herkenning. Eindelijk werd duidelijk wat er al die jaren aan de hand was. Ik was eerder opgelucht dan verdrietig. Je moet weten dat we daarvoor heel moeilijke jaren hebben gekend. Ik kreeg om het geringste woedeaanvallen, we hadden veel ruzie en zo maakte ik onbedoeld Geke het leven bepaald niet gemakkelijk. Het waren echt crisisjaren toen.

GEKE, WAT HEEFT JULLIE DOEN BESLUITEN HIER TE KOMEN WONEN?Willem kreeg na de diagnose van tijd tot tijd weer een shub en dan kwam de ambulance telkens weer voorrijden. We hadden een jaren-dertigwoning, en de trap daar werkte bepaald niet mee als de ziekenbroeders Willem boven van zijn bed kwamen tillen. Toen zei zo’n broeder: “Als ik jullie een tip mag geven, ga zelf op zoek naar een aangepaste woning. Het komt er toch van, en dan houd je de keuze in eigen hand.” Dat hebben we gedaan, maar nadat we onze woning hadden verkocht moesten we eerst nog een half jaar op een camping wonen vanwege de wachtlijst hier.Willem: Eerst waren we niet zo blij met onze woning aan de achterkant van het gebouw en grotendeels in de schaduw. Maar later bleek het een zegen te zijn. Ik kan niet goed tegen zonneschijn, maar nu kan ik altijd op ons balkon zitten als ik wil.

HOE GAAN JULLIE OM MET DE ZIEKTE?Willem: Geke heeft nog steeds haar betaalde baan verspreid over vier dagen van de week en dan heb ik alle rust voor mijzelf. Nee, ik verveel mij bepaald niet. Mijn levenstempo ligt een stuk lager dan dat van haar. Het is voor mij belangrijk om een vast ritme aan te houden. Mijn energie is snel op en het niveau kan van uur tot uur veranderen.

“Vanaf dag één voelden we ons helemaal thuis.”

Opstaan, wassen en aankleden is meestal al een hele toer. Dat zie je niet zo aan me en dat is dus soms lastig uit te leggen.

GEKE, HOE IS DAT VOOR JOU?Na de diagnose is Willem een aantal maanden in revalidatiecentrum Klimmendaal in Arnhem geweest. We hebben daar ook samen gesprekken gehad. Een van de dingen die ik moest afleren is de automatisch aangenomen rol van verzorger. Al gauw ben je aan het betuttelen, maar het is juist zaak dat Willem zo zelfstandig mogelijk blijft. Ik moest leren dat hij zijn eigen verantwoordelijkheid heeft. Dankzij de smartphone - zijn geheugensteun - én dankzij humor lukt dat nu heel aardig.

WAAROM KOZEN JULLIE VOOR EEN WONING HIER NAAST BETHANIË?Geke: Het was vanwege de mooie appartementen, de mooie omgeving vlakbij het bos en het dorp en vanwege de identiteit. Wij zijn Christelijk Gereformeerd en vanaf dag één voelden we ons hier helemaal thuis. Ik weet niet goed hoe je het moet zeggen, maar we verstáán elkaar. Vanwege dezelfde achtergrond hoef je bijvoorbeeld bepaalde dingen niet telkens uit te leggen. Nog een reden waarom wij voor het wonen bij Bethanië hebben gekozen, is dat de verwachting voor de toekomst is dat Willem hulp nodig zal hebben van verpleging en huishoudelijke dienst.Willem: Nog wat, niemand heeft hier haast, dus val ik niet op qua tempo. We voelen ons erg op ons gemak. Wat ons betreft draagt het samen koffiedrinken, wat de bewonerscommissie organiseert, daaraan ook bij. Het is gezellig en we hebben samen plezier. Ook een praatje op de gang draagt bij aan de goede sfeer.

ZIJN ER BIJ JULLIE DINGEN VERANDERD DOOR DE ZIEKTE?Willem: De belangrijkste dingen in het leven zijn erdoor verstevigd. We hadden geen slechte huwelijksrelatie, maar de onderlinge band is nu hechter dan vroeger. Dat geldt ook voor de relatie met de Heere en die met de kinderen. Blijkbaar zitten wij mensen zo in elkaar dat er eerst iets heftigs moet gebeuren, voordat we hierin echt vooruitgang boeken…

9wegwijs

(door: Silvester van der Pol)

11wegwijs

Vrienden van BethaniëIn het beleidsplan van de “Stichting Vrienden van Bethanië” staat dat wijernaar streven jaarlijks meerdere wensen van “Stichting Bethanië” en“Hospice Ede- de Olijftak” in te willigen. Het gaat hierbij altijd om wensendie niet vergoed worden vanuit de Wet Langdurige Zorg en/of door dezorgverzekeraar en dus is het noodzakelijk om gelden te verwerven doormiddel van donaties, legaten, giften en allerlei acties.

Bovenstaande doelstellingen vindt u standaard terug in Wegwijs omdat wijalleen door uw gulheid in staat zijn om wensen van onze bewoners te honoreren.

De feestweek ligt weer achter ons en we kijken er met heel veel plezier op terug.

Woensdag 30 mei was met name voor onze stichting een heel belangrijke dag, immersalle opbrengsten van de zomermarkt waren voor onze stichting bestemd. Inmiddels hebben wij met het geld een rolstoel met ondersteuning kunnen aanschaffen.Het was die dag prachtig weer en ook over de opkomst waren we niet ontevreden. Dank aan alle mensen die een bijdrage hebben geleverd. Hun hulp was niet voor niets, want die leverde ruim € 2.000,-- op. Dank daarvoor.

Inmiddels zijn we volop bezig om met de notaris de statuten en het huishoudelijkreglement aan te passen. Alle betrokken partijen zijn op de hoogte gebracht en hebbeninmiddels ook hun goedkeuring uitgesproken over de voorgestelde wijzigingen.

Ontvangen op de rekening van het Hospice:

1. € 500,00 van de Diaconie Gereformeerde Gemeente te Ede (gift).2. € 208,45 van de Diaconie Gereformeerde Gemeente te Arnhem (collecte).

Als u ons wilt helpen kan dat; bij de receptie kunt u zich als vriend aanmelden en/of informatie inwinnen.

Het bankrekeningnummer van de stichting is:NL31 SNSB 0925 8288 07 of NL 46 INGB 0005673692

De Stichting is door de belastingdienst aangemerkt als Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI), zodat uw gift aftrekbaar is.

Contactgegevens:Stichting Vrienden van Bethanië

t.a.v. de heer M. van de Kolk Platteelhof 3, 6711 JK Ede

KvK nummer 41048193 | RSIN 816128662

Het is weer zover, de herfst doet haar intrede in het Veluwse bos en langzaam maar zeker gaan de bladeren verkleuren. Ieder najaar hetzelfde verhaal, tenminste… Het ene seizoen misschien wat heftiger dan het andere, maar het proces voltrekt zich onomkeerbaar. Er is absoluut geen ontkomen aan en niemand houdt het tegen.Als we zo door het herfstbos struinen, zien we dat het verkleuren van de bladeren steeds meer op gang begint te komen. Sommige bomen zijn al helemaal verkleurd, terwijl andere nog helemaal groen zijn.

Foto 1. Prachtige oude beukenboom op de Ginkelse heide.

Het zijn allemaal verschillende kleurstoffen die samen de kleur van de

herfstbladeren bepalen. De kleur van de bladeren verschilt per boomsoort, maar hangt ook af van het weer en van de plek waar de boom staat. Vlakbij het Veluwse dorp Ede staat op de Ginkelse Heide een prachtige, oude beukenboom. In de herfst staat hij er kleurrijk bij.

Bronsttijd edelherten Wat natuurlijk ook ieder jaar weer plaatsvindt op de Veluwe, is de bronsttijd van de edelherten. Dan galmt de zware bronstroep door het bos. We zien een zware twintig-ender aan de bosrand staan, trots kijkt hij om zich heen, gooit even later zijn kop in de nek en dreunt het burlgeluid: ‘Oooooh…. aaaaah… oooooh ….’ over de heide en door de bossen. Tot ver in de omtrek is hij te horen en hiermee is de bronsttijd begonnen.

Foto 2 – Bronstroep van de edelherten galmt over de heide.

Minstens vier weken lang zal het burlen te horen zijn en wordt er onderling gevochten door de herten, allemaal om de hinden (vrouwtjes). In deze tijd heeft het plaatshert soms wel zo’n twintig tot dertig hinden om zich heen.

Vergane glorieOp onze wandeling passeren we een oude boomstronk, die helemaal overwoekerd is met mos en prachtige elfenbankjes, het lijkt net een trapje. Hier stond eens een boom, maar blijkbaar was zijn tijd om en is hij omgezaagd. Weg uit het bos waar hij jarenlang vertoefde. Naar de houtzagerij, waar hij verzaagd werd tot balken of planken. Dus is het nog niet helemaal ‘over en uit’, nee… zeer zeker niet, want de boom krijgt nog een tweede leven.

Foto 3. Oude boomstronk in het bos “Vergane glorie”.

VergankelijkheidAls je jaar in jaar uit in alle seizoenen en bijna een leven lang in de natuur rondzwerft, ga je toch iets anders kijken naar het leven. Vooral, als je – net als ik – in de ‘herfst’ van je leven bent gekomen, zoals dat wel eens mooi wordt uitgedrukt. Dan sta je, soms ongemerkt, toch wat vaker stil bij de vergankelijkheid van het leven. Want, hoe dikwijls wordt er niet gezegd: “Nou man, ik zie je volgende week wel weer, of tot volgend jaar, of… op naar de honderd!” Maar, wie zegt dat en wie garandeert mij – als ik dat al zou willen – dat ik ook daadwerkelijk honderd wordt?

Meer info: www.de-veluwenaar.nl

Kleurrijke herfst op de VeluweBomen verkleuren en de herten laten zich weer horen…

(Tekst en foto’s: Louis Fraanje)

13wegwijs

Het verhaal van mijn moeder en vader: Keer je om als het nog kan.

Mijn moeder stierf toen ze 74 jaar was. In de laatste dagen van haar leven beklaagde ze zich er meermaals over dat ze geen eerlijke kansen heeft gehad in het leven. Ze had vier gezonde kinderen, tien prachtige kleinkinderen en toch was ze teleurgesteld over haar leven. Door die bitterheid overleed ze als een vrouw die niet vrij was in haar hart. Ze leefde te zeer in het verleden. Mijn vader deed het precies omgekeerd. Hij had met ruziënde broers en gedoe in de familie meer reden tot klagen, maar deed dat niet. Hij wilde niet blijven hangen in de teleurstellingen en sloot vrede met zijn broers en schoonzus. Hij durfde de minste te zijn en werd daardoor juist een vrij mens. Zo stierf hij ook, op 82-jarige leeftijd. Bij mijn moeder ontbraken familieleden bij het laatste afscheid, bij mijn vader stond iedereen om de baar. Dat is het verschil: hoe kun je op de drempel van de dood een vrij mens worden en in het heden leven zodat je de tijd die je rest met dankbaarheid kunt leven?

Dit verhaal gaat vooral over mijn moeder, een schat van een vrouw aan wie ik zo veel heb te danken en die ik bemin door de dood heen. Door haar inzet mocht ik naar het gymnasium, door haar betrokkenheid had ik de moed om naar de universiteit te gaan. Ik maakte de droom waar die zij niet had mogen beleven. Ze wilde onderwijzers worden en trok daartoe naar de ursulinen in Bergen. Daar op het internaat was ze geliefd bij haar medescholieren en bij de zusters. Daar droomde ze van een toekomst in de klas. Tot dat ene telefoontje van haar vader, agrariër, die bij de ziekte van zijn vrouw maar één uitweg zag: hij riep zijn dochter Beppie terug naar de boerderij om daar het huishouden te regelen.

Die teleurstelling dat ze haar droom niet mocht leven, heeft haar leven bepaald. Ze had niet de stilte om die teleurstelling aan te kijken, ze durfde niet te wachten op betere tijden, ze nam niet de tijd om te beseffen dat je sommige dingen in het leven niet kunt veranderen. Als je stil bent, durft te wachten en de tijd neemt, ontdek je dat niet alles van jou afhangt en dat je je teleurstellingen ook kunt aanbieden aan God. Dan sluit je vrede met de tegenslagen en komt er ruimte om weer echt te leven. Veel mensen worstelen met tegenslagen en wachten te lang om in het reine te komen met zichzelf. Sterven wordt dan moeilijk omdat je bent vastgeketend aan het bestaan. Wacht niet tot morgen of volgende week, maar maak goed wat je kunt verzoenen.

Mijn moeder deed het allemaal niet en leefde zodoende in het verleden, mijn vader deed het wel en schiep zo de ruimte voor nieuwe kansen in het heden. Als je in het verleden leeft, zie je nooit de schoonheid van de ander en van God. Dus open je ogen, wees stil, durf te wachten, neem de tijd, maak het goed en daal af naar de bodem van je hart. Want er is in je huis maar één plek waar God tot ons spreekt: op de bodem van ons hart. Als dat gebeurt ben je niet meer alleen, maar ‘een met allen’. Als je genoeg hebt van de eenzaamheid, leef dan maar met die Ene. Alleen en eenzaamheid zijn twee woorden die je om kunt draaien.

Mijn moeder leefde in het verleden. Dat is nooit zonder gevolgen. Want de zus van mijn moeder heeft haar niet meer gezien en stond niet bij het graf. De breuk werd niet meer geheeld. Mijn vader deed het anders. Hij sloot vrede met zijn schaduwen, zocht de verbinding met zijn naasten en stierf als een vrij mens. Laat dit een les zijn voor iedere oudere: word een vrij mens, maak het goed, leef van de barmhartigheid van je naaste en van God en ervaar het geluk dat je nooit alleen bent. Dat kun je ook bereiken in de herfst van je leven. Als oudere is het nooit te laat om stil te zijn, te wachten, tijd te nemen en in je eigen hart te kijken. Als je dat durft, maak je het goed en word je een vrij mens.

Leo Fijen en Manu Keirse, Mijn moeder, steeds dichterbij, Adveniat, 200 pagina’s, € 17,50.

(door: Leo Feijen)

15wegwijs

ONZE VERTROUWENSPERSONEN

PERSONEELSVERENIGINGIn de afgelopen periode heeft de personeelsvereniging de volgende giften ontvangen:

1 x € 250,00 Hiervoor onze hartelijke dank. We gebruiken deze giften voor het organiseren van activiteiten waarin het verbinden tussen collega’s centraal staat. Naast het organiseren van uitjes, vervuld de PV ook een belangrijke taak in lief en leed, het sturen van een kaartje of bloemetje bij ziekte of blijde gebeurtenissen. Mocht u een gift willen geven aan de personeels ver eni-ging, dan kunt u hiervoor bij de receptie terecht. Zij zullen de gift in ontvangst nemen en aan ons doorgeven. Ook is het mogelijk om uw gift over te maken.Het rekeningnummer is: NL73 RABO 0103 2327 37t.n.v. Stg. Bethanië Personeelsvereniging Namens de Personeelsvereniging,Joop Adams

VAN DE CLIËNTENRAADIn de maandelijks gehouden vergaderingen van de cliëntenraad in afgelopen periode zijn verschillende onderwerpen aan de orde geweest. Naar aanleiding van uitkomsten van het cliënttevredenheidsonderzoek hebben we als raad besproken op welke manier we ons beter zouden kunnen profileren. Het resultaat is dat er nu een poster in de liften hangt en een bericht is geplaatst in dit blad. Ook op de website van Bethanië staat intussen een artikel. De cliëntenraad heeft in verband met het vertrek van mevrouw De Vos een bindende voordracht mogen doen voor een nieuw lid van de Raad van Toezicht. Dit is erg belangrijk voor ons omdat het nieuwe lid gaat deel uitmaken van de Commissie Kwaliteit, Zorg en Veiligheid, beleidsterreinen waarmee ook de cliëntenraad nadrukkelijk bezig is.

In de gesprekken met de Raad van Bestuur vertelde Willy de Groot dat een tweetal welzijnsmedewerkers in deeltijdbetrekking wordt benoemd en dat

binnenkort nog een derde medewerker benoemd zal worden. Wij hebben als cliëntenraad de laatste tijd veel gesproken met de bestuurder over het welzijn van onze bewoners. Daarbij stond de vraag centraal: Hoe vullen we dit in en welke functies zijn hiervoor nodig? Wij zijn zeer te spreken over de wijze waarop onze bestuurder hiervoor beleid heeft ontwikkeld.

De cliëntenraad heeft besloten de contactuurtjes met de achterban opnieuw in te voeren. De eerstvolgende datum hiervoor is maandag 5 november van 15.30 uur tot 16.30 uur. U kunt ons in het restaurant ontmoeten en daar met ons in gesprek gaan.

We hopen dat met deze genomen verbetermaatregelen de cliëntenraad beter in beeld is en bewoners/cliënten en contactpersonen ons weten te vinden. Want… de cliëntenraad is er voor u!

Henk Waanders, voorzitter van de cliëntenraad h.waanders9@upcmail.nl en tel: 06-53502085

VERTROUWENSPERSOON BEWONERS

Bij de vertrouwenspersoon kunt u advies vragen of een klacht indienen. De vertrouwenspersoon zal u helpen zoeken naar een passende oplossing voor uw probleem. Ook kan zij u doorverwijzen, raad geven of gewoon naar u luisteren.

Mevrouw R. de Korte is telefonisch bereikbaar op nummer 0318-621139.

VERTROUWENSPERSOON ONGEWENSTE OMGANGSVORMEN PERSONEEL EN VRIJWILLIGERS

Als u/jij te maken hebt met ongewenste omgangsvormen op het werk bij Bethanië of andere vertrouwelijke zaken, stuur dan de klacht schriftelijk per e-mail naar Mevrouw L. (Lianne) van Leeuwen-Schepping.

E-mail: vertrouwenspersoon@bethanie.nl

17wegwijs

Lijn 51 op WicherumlooDoor: Henk Blotenburg

“We wilden meer mobiliteit voor onze bewoners,” vertelt Jantine Burgers, fondsenwerver van de Stichting Vrienden van Wicherumloo. Zij stond aan de basis van de aanschaf van een elektrische bus, waarmee bewoners van Wicherumloo en inwoners van Wekerom samen naar mooie plekken in de omgeving kunnen rijden. “Mobiliteit met een activiteit vergroot levenskwaliteit,” was het motto (bedacht door Henk Blotenburg – red.) in de subsidieaanvraag bij de Provincie Gelderland. Om de leefbaarheid van kleine dorpskernen te vergroten kwam Wicherumloo in aanmerking voor een mooie subsidie. Dit bedrag werd aangevuld met opbrengsten van activiteiten van de Vrienden van Wicherumloo en daardoor stond er eind juni een mooie nieuwe elektrische bus op de parkeerplaats.

“Lijn 51 brengt mensen in beweging.”Inmiddels hebben veel bewoners kennis gemaakt met het rijden in LIJN 51. Want zo noemen we de bus met een verwijzing naar het huisnummer van Wicherumloo. Ook de dagbesteding is al op stap geweest. Gemiddeld drie keer per week kunnen bewoners en inwoners zich inschrijven voor een rit in de omgeving met een tussenstop om iets te drinken of een stukje te wandelen. Toen een rit naar een pannenkoekenhuis werd gepland, was de bus binnen een uur volgeboekt. Er kunnen zeven bewoners/inwoners instappen, vergezeld door een vrijwilliger als begeleider. Inclusief chauffeur dus maximaal negen personen. Per rit rijden we ongeveer 20 kilometer, de maximale snelheid is 25 km per uur en we hebben vergunning om op alle zandwegen in de gemeente Ede te rijden. We komen dus echt op mooie

plekken en er valt onderweg veel te zien. Deelnemers kunnen met een vrijwillige bijdrage hun waardering laten blijken voor het rijden met Lijn 51.

Helaas kunnen mensen in een rolstoel niet mee, een rollator is echter geen probleem en met een uitschuifbare treeplank stapt iedereen gemakkelijk in.

Dick Janssen is de coördinator van de chauffeurs en hij kan kiezen uit een groep van 15 ervaren chauffeurs. Met drie ritten per week rijdt een chauffeur dus gemiddeld eenmaal per vijf weken; dat is goed te doen. Dick doet dit met veel plezier, want zegt hij: “Lijn 51 brengt mensen in beweging én met elkaar in contact, en het is mooi om daaraan bij te dragen.”

UW PRIVACY EN DE NIEUWE WETGEVINGSinds 25 mei 2018 is de Algemene Verordening Gegevensbescherming ingegaan. Deze verordening verplicht ons dat we alleen gegevens (denk aan naam, geboortedatum, eventueel medische gegevens, etc.) van bewoners, medewerkers en vrijwilligers vastleggen als dat echt noodzakelijk is. Natuurlijk moeten we deze gegevens goed veilig stellen (zoals een beveiliging van onze computers en kasten). Ook mogen we de gegevens niet zomaar delen met anderen. Voor een aantal zaken zullen we toestemming moeten vragen. Graag willen we aan de betrokkenen betere informatie geven over welke gegevens we van hen nodig hebben en wat we daarmee

doen. Daar zullen we de komende periode verder aandacht aan geven.

Door het ingaan van deze verordening zijn we kritisch gaan kijken naar de diverse rubrieken in dit huisblad. Dit heeft geresulteerd in het feit dat, in overleg met de Cliëntenraad en de Ondernemingsraad, de rubrieken ‘Overleden bewoners’, ‘Nieuwe bewoners’ en ‘Medewerkers uit dienst’ niet meer gepubliceerd worden.

Als u vragen heeft over hoe Bethanië omgaat met uw persoonsgegevens, laat het ons weten via een medewerker of via info@bethanie.nl. Ook kunt u contact opnemen met onze Functionaris voor Gegevensbescherming: De heer J. Klein: privacy@transmissie.nl of 0183-682824.

RECTIFICATIEEen oplettende lezer maakte ons erop attent dat er een kleine fout stond in het interview met onze koster Maarten van Hunnik in het vorige nummer van Wegwijs. Maarten vertelde daarin dat er nog nooit een doopdienst in de kapel van Bethanië had plaatsgevonden. Dat klopte voor wat betreft de huidige kapel, maar in het vorige gebouw van Bethanië is wel degelijk iemand gedoopt, namelijk begin 1994 en met een uit de Bethelkerk geleend doopvont.

EXPOSITIE 70 JAAR BETHANIËNaast de veelal prachtige schilderijen, foto’s en andere kunstwerken die de gangen van Bethanië regelmatig sieren, is vanaf de afgelopen jubileumweek ook een expositie ingericht in de gang van woonlaag 2 die loopt vanaf de trap naar het hospice. Op een zevental panelen zijn meerdere (meestal zwart-witfoto’s) afgebeeld uit de geschiedenis van Bethanië in de afgelopen 70 jaar tot op heden. De expositie zal tot het einde van dit jaar blijven hangen. Zeer de moeite van het (nog eens) bekijken waard en hierbij van harte aanbevolen!

NIEUWS

19482018

Wonen met uitzicht op het verledenEEN BEWOONSTER VAN WICHERUMLOO STELT ZICH VOOR

Mevrouw J. van Lambalgen-van de Pol woont vanaf de oplevering van het zorgcentrum Wicherumloo in november 2015 in haar appartement op etage Vijfsprong in Wekerom. Het bijzondere daaraan is dat ze vanuit haar woonkamer uitzicht heeft op haar vroegere huis, waarin ze vanaf haar trouwdag tot voor een aantal jaren geleden heeft gewoond. Zo’n uitzicht heeft niet iedereen in een zorgcentrum. Hoewel ze niet in Wekerom is geboren, heeft mevrouw Van Lambalgen een levensgeschiedenis die zich grotendeels in de buurt ervan heeft afgespeeld. En nog steeds wonen haar kinderen en kleinkinderen niet heel ver weg. “Ik heb alles heel kortbij,” zegt ze daar dan ook zelf over. En ook: “Ik heb niets te klagen.”

BENT U HIER IN WEKEROM GEBOREN?Nee, toen ik werd geboren woonden mijn ouders in De Valk. Als kleuter ben ik meeverhuisd naar Harskamp waar ik mijn hele jeugd heb doorgebracht. Vader en moeder hadden vier kinderen: drie meisjes en een zoon die de oudste was en nu niet meer leeft.

WAT DEED UW VADER VOOR WERK?Hij had een boerderij die niet heel groot was, een paar koeien, wat varkens en ook kippen. Wij hoefden nooit mee te helpen, hij kon alles goed alleen af.

WAT BENT U GAAN DOEN NA DE LAGERE SCHOOLTIJD?Het was toen oorlog en door schaarste aan alles ging op een bepaald moment de school dicht. En daarna is het er niet meer van gekomen. Het waren ook andere tijden dan nu, hè? Toen ik zestien jaar was ging ik buitenshuis werken in de huishouding. Dat was bij een notaris in Barneveld. Ik ging er elke dag op de fiets heen, viereneenhalf jaar lang. Tegenwoordig hoor je dat er soms wel vijftien euro per uur wordt verdiend, maar toen verdiende ik vijftien gulden per week. Nee, dat hoefde ik niet af te dragen thuis. Ik mocht dat zelf sparen, voor later.

HOE HEBT U UW MAN LEREN KENNEN?Dat was op de markt in Barneveld. Toen we trouwden was ik drieëntwintig en hij vijfentwintig jaar. Hij werkte toen ook al, als vrachtwagenchauffeur voor Bruil. Dat heeft hij veertig jaar lang gedaan. Het waren lange werkdagen, die soms ook tot ’s avonds laat doorliepen. Hij reed altijd in een tankwagen die bitumen voor asfaltmachines vervoerde.

ZIJN ER KINDEREN GEBOREN UIT UW HUWELIJK?Ja, we kregen twee jongens, die zijn nu rond de zestig jaar. De een woont hier heel dichtbij en komt me dagelijks even opzoeken. Hij houdt z’n moeder goed in de gaten. De andere woont iets verder weg, in Ederveen, en zit ook op de vrachtwagen; ja, net als z’n vader. En ik heb ik ook vijf kleinkinderen.

WAT WAS DE REDEN DAT U HIER NAARTOE BENT VERHUISD?Mijn man overleed na een lang ziekbed op 83-jarige leeftijd. De eerste tijd krijg je dan nog veel aanloop, maar na de begrafenis wordt het stiller. Je blijft uiteindelijk toch alleen in zo’n huis achter. Met mijn gezondheid ging het ook bergafwaarts, ik moest een paar keer in het ziekenhuis opgenomen worden. Mijn zoon en schoondochter stonden dag en nacht voor mij klaar en hielpen – samen met Opella – waar ze maar konden. Maar toch, ze hebben ook hun eigen leven. Toen ik op de hartbewaking in het ziekenhuis lag, dacht ik: zo kan het ook niet langer. En samen met een ouderling van de kerk en de kinderen hebben we toen besloten dat ik hier naartoe zou gaan verhuizen. Ik woonde er zelfs naast toen het werd gebouwd. (Mevrouw Van Lambalgen wijst mij vanaf het balkon haar vroegere huis aan.)

WAS DE OVERSTAP GROOT OF VIEL HET MEE?Je laat wel een hoop achter aan herinneringen. Ik heb er altijd heel fijn gewoond en gelukkig heb ik nog steeds contact met de buren. Maar ik heb geen spijt van de verhuizing, want het is hier heel best. Er wordt veel georganiseerd, allemaal door de behulpzame vrijwilligers hier: bingo, wat ik erg leuk vind, het zanguurtje, handwerken, en er is nu ook een busje, daarin ben ik al een keer mee geweest pannenkoeken eten in Lunteren.

BENT U TEVREDEN MET DE ZORG HIER?Ik heb nu niet zo heel veel zorg nodig, maar wat ik heel fijn vind is dat de huismeester altijd voor je klaar staat. Hij helpt waar hij kan en je kunt altijd bij hem terecht. KUNT U ZICHZELF EEN BEETJE REDDEN?Om en om rijdt een van mijn twee kleindochters wekelijks met de auto met mij naar de EMTÉ hier in het dorp en doe ik mijn boodschappen. Warm eten doe ik om 12.00 uur beneden waar ik ’s morgens rond half elf vaak koffie drink.

VERVEELT U ZICH NOOIT?Nee hoor, ik sta nooit zo vroeg op en ontbijt dan op mijn gemak. Na wat lichte schoonmaakwerkjes ga ik meestal naar de koffie beneden, of er komt bezoek. En elke dag is er wel iets bijzonders. Een activiteit beneden, een visite, boodschappen doen, soms ga ik naar de begraafplaats en elke vrijdag hebben we zussenmiddag.

DAT MOET U EVEN UITLEGGEN.Mijn twee zussen zijn er ook nog, en we wonen vlakbij elkaar. Mijn ene zus woont ook hier in het huis. Van ons alle drie zijn de mannen overleden en elke vrijdag zoeken we elkaar op. Dan halen we wat lekkers van de bakker en praten gezellig bij.

KUNT U ZELF NOG NAAR DE KERK?Nee, maar dat is hier heel goed geregeld. Er staat in Vios, de gezamenlijke ruimte, een groot scherm en daarop kun je de kerkdienst rechtstreeks volgen.

U VOELT ZICH ZO TE HOREN NIET MEER ALLEEN?Nee, ik heb voldoende aanspraak hier. Zeker als je van deze streek komt, zijn er veel bekenden die je weer ontmoet in dit huis. We praten dan ook wel plat onder elkaar hoor. Dat is voor een buitenstaander dan wel een beetje moeilijk te volgen, maar voor ons wel zo leuk! Ik heb eigenlijk niets te klagen.

(door: Silvester van der Pol)

19wegwijs

Depressie is geen zonde Hoe zit dat met de vragen die vaak worden gesteld en wellicht nog veel vaker worden gedacht? Kun je een depressie ‘wegbidden’? En is het mogelijk om zoveel geloof te hebben dat een depressie vanzelf wegebt? De Lely is hierover stellig: “Depressie is geen zonde, maar een behandelbare ziekte. Ik zal niet zeggen dat bidden om genezing niet helpt, maar geloof en depressie betreffen verschillende lagen van ons bestaan. Geloof staat tegenover ongeloof, depressie tegenover psychische gezondheid. Geloof maakt niet gezond, maar vernieuwt.

Onderscheid tussen geloof en depressieToch zijn geloof en depressie niet van elkaar te scheiden, zegt De Lely. “Bij beide is dezelfde psyche, dezelfde persoon, betrokken. Wel moeten we ze van elkaar onderscheiden, omdat het gaat om verschillende domeinen van het bestaan.” Als depressie en geloof niet of te weinig van elkaar worden onderscheiden, wordt een depressie soms gezien als een teken van gebrek aan geloof of juist als een teken van diepgang. Maar geloof is wat anders dan gezondheid. Ziekte en zonde hebben een zeker verband - als er geen zonde in de wereld zou zijn, was er ook geen ziekte - maar dat kun je niet zomaar op elke individuele situatie leggen. Geloof kan ziekte en dus ook depressie verlichten, maar depressies kunnen het geloof ook verduisteren. Wat daarom ook goed moet worden onderscheiden, is het verschil tussen geloofsaanvechting en depressie. Het eerste wordt zelden voor depressie aangezien, maar andersom wordt depressie wel eens voor geloofsaanvechting gehouden.

Maakt geloof depressief?Vanuit de kritische hoek kan gemakkelijk worden beweerd dat orthodox geloof depressief kan maken. Het bewijs hiervoor is echter uiterst mager. Wel zijn er aanwijzingen dat bevindelijk gereformeerden minder klagen, hun werkzaamheden voortzetten, minder snel hulp zoeken en minder suïcidaal zijn. Toch is hulp zoeken wel iets wat raadzaam is. Depressiviteit valt immers niemand aan te rekenen, net zomin als elke andere ziekte. Als het wordt gezien als zwakte komt daar al snel het gevoel van falen bij. Of men is bang om verslaafd te raken aan medicatie. De Lely hierover: “Antidepressiva kunnen uitstekend helpen, net zoals een neusspray bij verkoudheid of cholesterolverlagers bij een te hoog cholesterol.”

Is depressiviteit een welvaartsziekte?Er wordt weleens beweerd dat er een depressie-epidemie gaande is. Ook dat beeld wil Arie-Jan de Lely nuanceren. “Vroeger zou depressie minder vaak voor komen, maar dat idee is niet gebaseerd op onderzoek. Net zomin als depressie in het rijke Westen meer voor komt dan in arme landen. Het is wel zo dat er op dit moment veel druk op ons ligt. We ‘moeten’ met z’n allen mooi en succesvol zijn en genieten. Als je dat niet doet of kunt, ben je een loser en heb je gefaald.”

De kans op depressie heeft ook te maken met erfelijkheid en negatieve ervaringen in de kindertijd. Wie geneigd is negatief te denken, is kwetsbaarder voor een depressie. Zo’n donkere bril bepaalt onze houding ten opzichte van de wereld om ons heen. Daar kan huiswerk liggen, en de belangrijkste stap is om te realiseren dat je hulp nodig hebt en die wilt zoeken en aanvaarden. Arie-Jan de Lely heeft geen last van de antidepressiva die hij gebruikt, integendeel. “Ik voel me er goed bij. Mijn gevoelens zijn niet afgevlakt, ik word er niet dik van en kan er in principe honderd jaar mee worden.”

Wie naar aanleiding van dit artikel hulp wil zoeken, kan zich in eerste instantie tot de huisarts wenden.

Zie ook: www.eleos.nl | Tel.nr. 088 - 892 02 50

Als de dagen weer gaan korten, ervaren veel (vooral oudere) mensen een dip. Dat is niet direct hetzelfde als een depressie, die met ruim een miljoen slachtoffers de tweede volksziekte van ons land kan worden genoemd. Arie-Jan de Lely, psychiater bij de christelijke hulpverleningsorganisatie Eleos, wil dat getal echter wel relativeren. “Niet iedereen die antidepressiva gebruikt, is of was depressief. Sommigen hebben bijvoorbeeld een angststoornis of gebruiken ten onrechte antidepressiva. Maar er zijn ook depressieve Nederlanders die geen antidepressiva gebruiken, terwijl dat wel goed voor hen zou zijn,” stelt hij. De Lely heeft wetenschappelijk onderzoek gedaan naar depressie bij bevindelijk gereformeerden. In 2012 schreef hij hierover het boek Wat depressie metje doet.

Arie-Jan de Lely is niet alleen psychiater, maar ook een ervaringsdeskundige. Ruim vijftien jaar geleden was hij zelf depressief. Hij had het eerst niet eens door. “Er kwam in die periode heel veel op mij af. We kregen ons derde kind, ik veranderde van werk en we verhuisden. Kortom: veel stress. Ik dacht gewoon dat de situatie was zoals ik ‘m ervoer. Namelijk: dit is mijn leven, ik kan het niet en het gaat me nooit lukken. Uiteindelijk zei iemand: ‘Volgens mij ben jij depressief.’ Toen viel het kwartje.” Arie-Jan de Lely kreeg antidepressiva, werd minder somber, dacht minder negatief en na drie weken verscheen er weer een lach op zijn gezicht.

Depressie: meer dan een herfstdip

(door: Silvester van der Pol – citaten en (deels) teksten met toestemming overgenomen uit Elisabethmagazine)

wegwijs

21

Arie-Jan de Lely

wegwijs

23

ZATERDAG 26 MEI OPTREDEN SHOWBAND IRENE OP DE PLATTEELHOFMet een spetterend optreden nam Showband Irene de muzikale aftrap van de feestweek.

De zon scheen vrolijk en de vlaggen hingen uit op het moment dat de muzikanten de Platteelhof op marcheerden. Velen stonden het muziekkorps buiten op te wachten om te

kunnen genieten van een fraai staaltje muziek.

MAANDAG 28 MEI UITVOERING ZANGKOOR ‘LOOFT DEN HEER’ IN DE KAPEL VAN BETHANIË

Serieuzere muziek kwam uit de kelen en monden van het gemengde zangkoor ‘Looft den Heer’. Een koor dat in 1945 is opgericht en al vele decennia nauw is verbonden aan

Bethanië mocht natuurlijk niet ontbreken in onze feestweek.

DINSDAG 29 MEI SPECIALE DAG VOOR ONZE BEWONERSVeel vrolijkheid was er op de speciale bewonersdag, die in het teken stond van ‘vroeger’.

Er was een heuse militaire jeep, een authentieke solexbrommer, binnen was er een bescheiden tentoonstelling van gebruiksvoorwerpen van toen en buiten waren er

oudhollandse spelletjes. Diverse personeelsleden maakten zich nu op een heel andere wijze nuttig: zij dorsten het graan met een vlegel.

Terugblik op de jubileumfeestweek

WOENSDAG 30 MEI FEESTEDITIE VAN ONZE ZOMERMARKTOok deze dag scheen het zonnetje uitbundig, mede waardoor de markt een succes werd. Naast de verkoop van allerhande vaak zelfgemaakt spulletjes en lekkernijen was er ook

een kinderkleedjesmarkt.

DONDERDAG 31 MEI SYMPOSIUM OVER HET THEMA ‘WAARDEVOL WERK,

INSPIRATIE VROEGER EN NU’Een symposium met ruimte voor bezinning, kunst en muziek. Dominee A. Romein en

mevrouw M. Oskam (voormalig directrice van Bethanië) spraken over ‘inspiratie vanuit de traditie’. Vervolgens volgden muzikale intermezzo’s waaronder een samenzang van het lied Ubi caritas et amor, Deus ibi est (waar liefde is, daar is God) o.l.v. Rineke de Wit

en Lex Pelamonia. Dagvoorzitter Marije Stegenga leidde een interview met medewerkers en vrijwilligers over het thema ‘van waarde zijn. Leo Feijen sprak over ‘hoe blijf ik bezield

in mijn leven en werk?’ en kunstenares Wilma Veen bood een door haarzelf gemaakt schilderij aan waarop de tekst staat: ‘Jij bent geliefd … vergeving voor jou’. Het was al

met al een middag die een diepe indruk heeft achtergelaten bij de aanwezigen.

VRIJDAG 1 JUNI VRIJWILLIGERS IN HET ZONNETJEAlle vrijwilligers kregen een high tea aangeboden van Bethanië. Als dank voor het vele

goede werk dat zij week in week uit, verrichten.

ZATERDAG 2 JUNI DANKDIENST IN DE KAPEL VAN BETHANIË

Na afloop van zo’n feestweek was er veel om dankbaar voor te zijn. Die dankbaarheid werd geuit in de goedbezochte dankdienst in onze kapel.

25wegwijs

Op de koffie bij manager facilitair Ben van Gils

(door: Silvester van der Pol)

Ben van Gils is veruit de langst zittende manager van Bethanië en voor velen in en rond Bethanië is hij dan ook een bekend en vertrouwd gezicht. Veel mensen weten (zo ongeveer) wel wat hij doet, maar dat Ben, voordat hij ruim tien jaar geleden manager facilitair werd, ongeveer net zo lang kok is geweest in Bethanië, weet lang niet iedereen. Hoogste tijd voor een interview dus, waarbij we komen te spreken over privé en werk, met de nadruk op het laatste. Iemand met inmiddels zo’n lange staat van dienst moet wel wat te vertellen hebben, schatte ik tevoren en dat klopte helemaal.

WE BEGINNEN BIJ JOUW BEGIN.Ik ben in 1972 in het Julianaziekenhuis in Ede geboren. Het gezin bestond uit vader, die zijn leven lang een opwaartse carrière had bij de PTT, moeder en een broer. Toen ik drie jaar was verhuisden we naar Apeldoorn vanwege mijn vaders werk. Ik heb daar een goeie jeugd gehad, stabiel, vrij gewoon en zonder gekke dingen. Het kok willen worden zat er al vroeg in. Toen ik acht jaar was hielp ik al mee salades maken bij de party-service van mijn ‘ome Cees’. Na het afronden van de vakopleiding voor kok heb ik in de praktijk de finesses geleerd, als eerste bij Het Deelerhof in Hoederloo.

WAS JE VROUW TOEN AL IN ZICHT?Ja, Rianne en ik zaten op dezelfde club van de kerk, (grijnst) en dan komt soms van het een het ander. We zijn dus eigenlijk heel traditioneel een stel geworden. Ik woonde eerst een tijdje alleen, nota bene in een huisje van de diaconie, en na ons huwelijk trok Rianne bij mij in. Na een aantal andere adressen wonen we nu weer vlakbij waar die huisjes ooit stonden, in het voormalig huis van mijn schoonouders in Beekbergen.

JULLIE HEBBEN TOCH TWEE DOCHTERS?Ja, Rosanne van dertien en Joëlle van tien. Het is het mooiste wat je kan overkomen in je leven. Dat sowieso, maar misschien nog meer omdat we de jaren ervoor ontdekten dat zwangerschap, zachtjes uitgedrukt, geen vanzelfsprekendheid was. Dan wordt de kortste geloofsbelijdenis ter wereld ‘God bestaat’ realiteit. Dat Hij er is had ik trouwens als tiener al mogen ervaren, toen er op een hulptransport naar Roemenië vanuit de kerk de mooiste dingen gebeurden.

WANNEER BEN JE IN BETHANIË BELAND?Dat was in 1997. Ik trof een mooie keuken en fijne collega’s aan. Door een aantal omstandigheden werd ik al snel souschef en even later hoofd keuken. Daarna mocht ik ook de technische dienst gaan aansturen. De directie zag nog wel meer in mij en adviseerde om te gaan studeren. Dat is uiteindelijk ook gebeurd, waarna ik teammanager facilitair kon worden en vanaf 2008 manager facilitaire dienst.

WAT IS ER ZO LEUK AAN FACILITAIRE ZAKEN?Goede zorg heeft in toenemende mate te maken met faciliteit. Het gaat erom dat we de voorzieningen optimaal laten meewerken om telkens de best denkbare zorg te geven. Vanwege alle technische ontwikkelingen is er nu veel meer mogelijk dan vroeger. Maar niet alleen dat maakt mijn werk boeiend. Het gaat over huishouding, receptie, technische dienst, voeding, verzekeringen, bedrijfshulpverlening, vastgoed, inkoop, ITC en nog wel meer zaken. Zodoende spreek ik elke dag met een reeks van mensen. Een afwisselender baan dan deze kan ik niet bedenken.

IS ER INMIDDELS AL EEN MIJLPAAL IN JE CARRIÈRE GEWEEST?Ik heb ontzettend veel geleerd van de nieuwbouw en de verhuizing daarna in 2012. Vanuit facilitair mocht ik in veel zaken meedenken en -beslissen. Die bouw is toen wel een beetje ‘m’n kindje’ geworden. En de verhuizing zelf vond ik ronduit fantastisch. We hebben toen wekenlang amper geslapen omdat we alles tot in de puntjes correct wilden laten verlopen.

HOE REAGEERT HET THUISFRONT OP AL DIE WERKDRIFT?Die zijn af en toe wat minder blij, ja. Een tijdje geleden stond ik vanwege een onverwachte lekkage hier te dweilen, terwijl we juist toen een gezinsuitje hadden gepland. Maar ik vind veiligheid voor de cliënten altijd topprioriteit hebben. Daarvoor ben je manager. Aan de andere kant is dit werk niet te doen als je gezin er niet achter staat. En dat is het ook zeker het geval hoor.

KUN JE IETS ZEGGEN OVER JOUW MOTIVATIE VOOR DIT WERK?Die is heel eenvoudig: ik wil graag iets betekenen voor de veelal kwetsbare mensen hier. En om het nog dichterbij te halen, ik vraag mijzelf vaak af hoe ik mijn eigen ouders verzorgd zou willen zien. Mijn schoonmoeder is vorig jaar naar een verzorgingshuis gegaan, dan zie je ineens de andere kant van het verhaal. En ook al waren we niet altijd zo blij met de zorg daar, toch leer ik er ook weer van.

WAT VIND JE MOEILIJK OF SPANNEND?Moeilijk vind ik het als het gaat om de grenzen te bepalen tussen het faciliteren en het zorgen voor onze cliënten. Als manager ben je betrokken bij het hele proces. Elke afdeling heeft zijn deskundigheid en samen zijn we verantwoordelijk voor het welzijn van onze cliënten. En spannend waren de twee brandjes in het huis. Toevalligwijs was ik er beide keren niet direct zelf bij en dat maakte het extra lastig. De eerste keer dat het gebeurde was net de voltallige receptie op cursus en zat een stagiair-facilitair achter de receptie. Zal je net zien. Gelukkig is het beide keren goed, om niet te zeggen met een sisser, afgelopen.

JE HEBT VAST NOG WEL EEN ANEKDOTE VOOR DE LEZERS.We hadden ooit een bewoner die vond dat de porties vis te klein waren. Toen hij daar weer eens over klaagde, vertrouwde hij mij toe dat ik nog in staat zou zijn er een uit het (toenmalige) aquarium te halen. Toen heb ik van een wortel een goudvis gesneden en die laten opdienen. Je had hem moeten zien kijken toen het dekschaal werd verwijderd! Hij wist natuurlijk direct wie hem dit had bekokstoofd. Van de weeromstuit kwam hij mij met z’n stok achterna. Maar het was van beide kanten natuurlijk gewoon spielerei.

“Ik wil graag iets betekenen voor de veelal kwetsbare mensen hier.”

27wegwijs

Mijn naam is Jeanine van Veldhuizen. Ik heb voor mijn studie tot verpleegkundige stage gelopen op de afdeling De Bosrand. Die stage beviel zo goed, dat ik in Bethanië blijf werken. Het zal afwisselend zijn, omdat ik een oproepcontract heb gekregen. Ik hoop op een mooie tijd!

Mijn naam is Erlinde Smit-van Ingen. Op 17 september 2018 hoop ik te beginnen als personeelsadviseur bij Bethanië. Ik ben geboren en getogen in Bennekom en woon sinds mijn trouwen in Kockengen. Samen met mijn man Pieter-Gerrit, heb ik twee kinderen; Lisa (14 jaar) en Fleur (12 jaar). Als kind kwam ik al in Bethanië omdat mijn opa er woonde. Ik hoop u in Bethanië te ontmoeten!

Mijn naam is Annet Westerink en vanaf 1 juni ben ik welzijnsmedewerker in Bethanië. Een nieuwe functie die ik samen met een collega, die ook net begonnen is, mag gaan vormgeven. Een mooie uitdaging. Ik vind het een voorrecht om in dit fraaie pand te mogen werken met betrokken mede-werkers. En heerlijk dat ik op mijn fiets naar mijn werk kan. In mijn vrije tijd bezoek ik

graag musea en tentoonstellingen. Ook wandelen en fietsen in de natuur doe ik graag. Verder ben ik kleur- en stijlconsulente en vind ik het leuk om workshops te geven aan groepjes vriendinnen, zus-sen, etc. of een presentatie te houden over de effecten die kleuren op ons kunnen hebben. Wil je meer weten, schiet me dan aan. Ik hoop op een fijne tijd in Bethanië en een plezierige samenwerking.

Mijn naam is Harma Pasterkamp. Met ingang van 1 september werk ik als verpleegkundige op de Bosrand. Inmiddels heb ik in verschillende zorginstellingen gewerkt. In deze instellingen heb ik zowel verzorgende, verpleegkundige, als EVV-ta-ken gedaan. In mijn laatste baan werkte ik op een kleinschalige woonvorm voor ou-deren met een dementie. Ik ben getrouwd

met Willem en ben moeder van drie kinderen. Onze oudste zoon studeert en woont op kamers. De jongste kinderen van 18 en 13 wonen nog thuis. Wij wonen met veel plezier in Lunteren. Na ons trouwen zijn wij hier komen wonen. Ik heb niet altijd in deze omge-ving gewoond, maar ben geboren en opgegroeid in Drenthe.

Ik ben Sanne Veldhuizen, 23 jaar. Vorig jaar augustus heb ik mijn studie voor Sociaal Pedagogisch Hulpverlener afgerond op de Christelijke Hogeschool in Ede. Ik houd ervan om creatief bezig te zijn. Zo speel ik in mijn vrije tijd graag piano, vind ik het leuk om te tekenen, of lekker bezig te zijn met sport (acroba-tiek). Vanaf september ga ik aan de slag

als medewerker welzijn bij Bethanië. Ik ben erg blij met deze baan en ik heb zin om aan het werk te gaan. Ik vind de zorg-visie van Bethanië, waarin God een belangrijke rol speelt, erg mooi. Vanuit deze gedachte wil ik ook gaan werken. Ik hoop samen met u een fijne tijd te hebben en tot in september!

Mijn naam is Toos van de Waerdt en ik woon in mijn geboorteplaats Wouden-berg. Vanaf 1 juni ben ik als rooster/planner in Bethanië komen werken. Ik heb verschillende facilitaire functies bekleed in de zorg, waarbij de taak van het roosteren mij niet onbekend was. Voor Bethanië is het een nieuwe functie zodat het voor mij ook een leuke uitda-

ging is. Ik hoop zo ook iets voor de medewerkers, en indirect dus ook voor de cliënten van Bethanië te gaan betekenen.

Mijn naam is Herbert Westerink en vanaf november mag ik aan de slag als manager zorg bij Bethanië. Ik kijk er-naar uit om de organisatie en de men-sen die er wonen en werken te leren kennen. Om u alvast een klein beetje beeld te geven van wie ik ben stel ik mij graag even voor. Ik woon in Ede, ben getrouwd met Evelien en vader van

zoontje Micha (15 maanden oud). Na mijn studie Communi-catie aan de Christelijke Hogeschool Ede ben ik als teamma-nager aan het werk gegaan bij Icare Wijkverpleging. Hier heb ik de wereld van de zorg leren kennen en gemerkt dat deze sector mij enorm aanspreekt. Ik draag graag een steentje bij in het organiseren van goede zorg voor degenen die dat nodig hebben. Naast mijn werk vind ik het fijn om tijd te besteden met mijn gezin, familie en vrienden. Dit doe ik bijvoorbeeld op de racefiets, als ik met anderen door onze prachtige omgeving fiets. Ik zie er naar uit om u te ontmoeten.

Ik ben Bart Geels en ik woon in Ede. Ik ben sinds kort weekend hulp horeca in Bethanië. Ik zit op het Marnix College en doe daar het gymnasium. Verder zit ik op waterpolo. Ik hoop hier een leuke tijd te hebben!

NIEUWE MEDEWERKERS

De heer H.H. de BoerAppartement 307

WAAR EN WANNEER BENT U GEBOREN?Ik ben geboren in Zwaagwesteinde (Friesland) op 20 januari 1926.

WAT DEDEN UW OUDERS VOOR WERK?Ze hadden een timmerfabriek in Bergum.

HOE GROOT WAS TOEN HET GEZIN?Dat was niet zo groot. M’n ouders natuurlijk, en dan was er nog een broer en een zusje.

HOE WAS UW KINDERTIJD? Die was goed. Vader had altijd goed geboerd en daarom hadden wij het altijd goed van eten en drinken.

KUNT U IETS VERTELLEN OVER UW WERKZAME LEVEN?Ik ben beroepsmilitair geweest in Ede en bij de staf in Apeldoorn. Op het laatst was ik als kolonel hoofd van het LLC (leger logistiek commando).

BEN U GETROUWD?Ik ben getrouwd geweest. Mijn vrouw is overleden. We hebben één zoon die hier vlakbij woont en die mij veel steun geeft.

WAAR BENT U GRAAG MEE BEZIG?Ik lees graag de krant, ga naar buiten en kijk graag Flikken Maastricht. Ik zit in een rolstoel omdat m’n benen niet meer willen. Momenteel lig ik in bed vanwege een blaasontsteking.

HOE TYPEERT U ZICHZELF?Tja, wat moet je daar nu op zeggen? (Denkt even na en antwoordt dan:) Ik ben recht door zee!

Mevrouw G.J. Klaui-VosAppartement 504

WAAR EN WANNEER BENT U GEBOREN?Ik ben geboren in Ter Aar, een klein dorpje in Zuid-Holland, op 30 april 1932.

WAT DEDEN UW OUDERS VOOR WERK?Mijn vader werkte in de bouw, hij was heibaas. Moeder was gewoon huisvrouw.

HOE GROOT WAS TOEN HET GEZIN?Ik ben de oudste van zeven kinderen. Ik heb vier broers en twee zussen.

HOE WAS UW KINDERTIJD? Die was niet gemakkelijk, want het was oorlog. Toen ik acht jaar was brak die oorlog uit. Ik herinner me vaak de overvliegende vliegtuigen, dat was heel angstaanjagend. Als oudste kind moest ik elke dag eten gaan halen bij de gaarkeuken.

KUNT U IETS VERTELLEN OVER UW WERKZAME LEVEN?Na de lagere schooltijd moest ik veel thuis helpen. Uiteindelijk heb ik toch een kantooropleiding kunnen doen en ging ik een aantal jaren werken bij een advocatenkantoor in Leiden, als typiste.

BEN U GETROUWD?Ja, maar mijn man is nog niet zo lang geleden vrij plotseling overleden. Hij werkte in een bakkerij in Leiderdorp toen we elkaar ontmoetten. Later zijn we naar Wageningen verhuisd waar hij ook in een bakkerij heeft gewerkt. We hebben vijf kinderen gekregen, een zoon en vier dochters.

WAAR BENT U GRAAG MEE BEZIG?Ik lees heel veel en ga regelmatig naar de bibliotheek hier in Bethanië. Ook houd ik van puzzelen.

HOE TYPEERT U ZICHZELF?Een bezig mens. Ik wil altijd iets te doen hebben, niks doen is niets voor mij.

29wegwijs

ACT

IVIT

EITE

N PUZZELPAGINA

Een

gree

p ui

t onz

e

Alle andere activiteiten zijn te vinden op onze website of op de daarvoor bestemde publicatieborden.

BingoElke maand wordt er een gezellige bingomiddag georganiseerd. Woensdagmiddag van 14.30-16.00 uur in de ontmoetingsruimte. Woensdag 14 november is de eerstvolgende keer.

Muzikale activiteiten/korenEr zijn meerdere muzikale uitvoeringen / activiteiten gepland. We verwijzen u voor de data naar de website www.bethanie.nl/agenda en de publicatieborden in Bethanië.

SnackmiddagLekker een frietje of een kroket eten in het restaurant?Dat kan eens in de maand op een vrijdagmiddag tijdens de Snackmiddag!Vrijdag 26 oktober en 30 november.

ModeverkoopIn het najaar zijn er verschillende kledingverkopen:9 oktober modeverkoop Cee Jee mode vanaf 14.00 uur.30 oktober schoenenverkoop vanaf 14:00 uur door de firma Scholten.

BijbelkringDe Bijbelkring zal plaatsvinden op D.V. woensdagavond 10 en 24 oktober en 21 november vanaf 19:00 uur. Op 7 november is het Dankdag en zal er geen Bijbelkring zijn.

Aan tafel! D.V. Vrijdag 7 december bent u om 18.00 uur weer van harte welkom om aan te schuiven voor een Hollands buffet in het restaurant van Bethanië.Het restaurant is open vanaf 17.30 uur. De kosten voor het diner inclusief 2 drankjes en een kopje koffie zijn € 19,50 per persoon. Vooraf aanmelden is noodzakelijk, er is een beperkt aantal plaatsen beschikbaar. U kunt zich alleen aanmelden tot 30 november a.s. door het bedrag voor dit diner te betalen in onze winkel (geopend van ma. t/m za. van 9:30 tot 16.30 uur).

G

E

Z

E

L

L

I

G

H

E

I

D

R

Z

N

I

W

A

A

I

E

N

W

M

O

I

S

T

O

R

M

L

R

D

I

E

Z

S

J

A

A

L

K

L

F

A

C

D

L

R

W

T

S

B

A

A

S

L

H

E

E

E

A

I

T

L

S

V

T

B

E

W

T

G

N

D

A

A

T

L

T

T

R

E

N

E

D

E

M

D

A

E

A

S

U

R

A

N

E

M

P

E

N

S

F

F

M

K

M

J

L

N

P

R

J

S

E

R

L

E

B

A

E

I

O

E

E

I

L

E

O

R

E

S

N

N

T

N

S

W

G

H

O

S

4

3

2

1

5

2

1

8

7

2

9

1

5

8

3

7

4

9

3

4

8

9

8

6

2

5

6

BladerenGezelligheidHerfstbladHerfsttafel

KastanjesMantelzorgMedewerkersMeditatie

RegenjasSjaalStamppotStorm

WaaienWandelenWicherumlooWisselvallig

WOORDZOEKER SUDOKU

VOLG DE STIPPEN...Hier beginnen

Oplossing: Dhr./Mw.:

Telefoonnr.:

Gratis Aan Tafel? Puzzel mee!Maak alle puzzels op deze pagina en win een dinerbon voor de eerstvolgende ‘Aan Tafel’. Vul hieronder uw gegevens in, lever dit vel in bij de receptie en doe mee!

Verkoop van tweedehands artikelen voor het onderhoud van de Oude Kerk en de andere kerkgebouwen in Ede.

Adres: Veenderweg 118a, 6712 AE Ede

Openingstijden:Woensdag 10.00 - 12.00 uur

13.30 - 17.00 uur19.00 - 21.00 uur

Zaterdag 10.00 - 12.00 uur

De bovenverdieping is alleen op woensdagavond openvan 19.00 - 21.00 uur.

Moeten er goederen opgehaald worden of apparte-menten en of huizen leeg? Wij halen dit op, als u beltnaar tel. 0318-655222, dan maken wij een afspraak.E-mailadres is : info@winkelvansinkel-ede.nl

Bellen kan tijdens de openingstijden en dagelijks van 17.00 - 18.00 uur.

Voor meer informatie zie onze website: www.winkelvansinkel-ede.nl HOORN 13, 6713 KR EDE - 0318-241001

info@zorgtotaalgroep.nl - www.zorgtotaalwinkel.nl

ROLLATORSZEER RUIM ASSORTIMENT

TOT 7 JAAR GARANTIE

GROTE VOORRAAD

KOM LANGS!

ZAKELIJK DRUKWERKvisitekaartjes, briefpapier, rekeningen, enveloppen, complimentscards, mappen

RECLAMEDRUKWERKfolders, brochures, flyers, posters, stickers, kalenders, ansichtkaarten

FAMILIEDRUKWERKgeboorte-, trouw-, jubileum-, rouw- en uitnodigingskaarten

DIGITALE KLEURENPRINTSEN KLEURENKOPIEËN

VORMGEVINGlogo’s, huisstijlen

DRUKKERIJ

Telefoonweg 68, 6713 AL Ede • T (0318) 650 250

E info@vanedendruk.nl • I www.vanedendruk.nl

Uw grafische dienstverlener

MonutaMaanderweg 19, EdeT 0318 - 610 360

E ede@monuta.nlI www.monuta.nl/ede

Uw uitvaart is geen onderwerp waar u dagelijks bij stil staat. Toch is het wel verstandig om alvast na te denken

over uw laatste wens bij overlijden. Want alleen u weet hoe uw uitvaart eruit moet zien.

Een persoonlijk gesprek Wij komen graag vrijblijvend bij u langs om uw wensen te bespreken. Wij kunnen u adviseren over de vele mogelijkheden en zullen samen met u uw wensen op papier zetten. Zo creëert u een geruststellend gevoel voor u en uw nabestaanden. Ook geven wij inzicht in de kosten van een uitvaart. Zodat u weet waar u aan toe bent. Vindt u het fijn dat de mensen die u dierbaar zijn bij het gesprek aanwezig zijn? Dat kan natuurlijk. Neem gerust contact met ons op voor een afspraak: 0318 - 610 360.

Uw afscheid goedgeregeld in eenpersoonlijk gesprek.

Peter Mol, Carin Graveland en Lisa Fokker

170x125 Adv_Monuta Ede-Veenendaal.indd 1 07-11-17 15:55

Stichting Bethanië en TR-Care zetten zich beide in voor de best mogelijke zorg. De juiste zorg op het juiste moment met de juiste hulpmiddelen.

E: info@tr-care.nl

T: 085 485 83 90

Samen Bankieren Omdat u er niet alleen voor staat.

Uw Samen Bankieren Coaches Thilda en CarinZo lang mogelijk meedoen. Daar maakt de Rabobank zich sterk voor. Met verschillende hulpmiddelen kunt u langer zelfstandigblijven bankieren. Dat is Samen Bankieren. Soms kan het regelen van bankzaken best lastig zijn. En langskomen lukt ook niet altijd.Bijvoorbeeld als u ziek bent of andere beperkingen heeft. Onze Samen Bankieren Coaches Thilda Tempelman en Carin Massen helpenu dan thuis met uw dagelijkse bankzaken. Bijvoorbeeld met het openen van een rekening, een volmacht verlenen of uitleg geven over online bankieren.

Onze Samen Bankieren Coaches staan voor u klaar! Maak een afspraak via (0318) 660 660 of stuur een e-mail naar info.vr@rabobank.nl.

www.rabobank.nl/samenbankieren

Dijkgraaf 246721 NK BennekomTel. 0318 414 451

Eikenlaan 56721 DM BennekomTel. 0318 419 407

www.bakkerijtenveen.nl