1

Jaargang 3, nummer 3, April 2015

2

WOORD VOORAF

Allerliefste faculteitsgenoten, de lente is in het land! Voelen jullie het al in de lucht? Ik hoop het, want op het moment van dit schrijven voel ik het absoluut nog niet. Maar goed, lente: de periode van bloei, verfrissing en nieuw leven, die brengt tevens de geboorte van een nieuwe Heilige Taube. Een beetje voorzichtig, maar nieuwsgierig komt het jonge kuikentje uit zijn ei gekropen, zich reeds vaag bewust van zijn opdracht om Katechetika te vervullen met de geest van blijdschap en vitaliteit. Dartel verspreid het nu alle weetjes en kennis die het de voorbije maanden heeft verzameld bij onze studenten en laat het ieder delen in deze heuglijke kennis. Wat kunnen we nu concreet van deze Taube verwachten? Zoals iedereen ondertussen al weet bestaat ze zowel uit een stevige intellectuele kern, als uit ludieke tierlantijntjes die het geheel uitgebreid opfleuren. Zo starten we, naar gewoonte, met de foto van de maand, de terugblik op voorbije activiteiten en een vooruitblik op wat nog in het verschiet ligt. Dit wordt gevolgd door de vurig gewenste huisdierenrubriek, waar verschillende katechetikanen hun steentje hebben aan bijgedragen. Daarna stijgt de erotische spanning weer tot een hoogtepunt met een vervolg op het kortverhaal van Elie en Lars uit vorige editie. Om terug af te koelen kunt u de bijdrage van Pol Ralph over de Quakers lezen. Ralph is een Oostendse doctorandus filosofie aan de faculteit wijsbegeerte te Gent die zich specialiseert in Spinoza en zeer geïnteresseerd bleek in onze studies. Daarna kunt u genieten van een schijnbaar uit het leven gegrepen fictie met theologische onderbouw, geschreven door Xenia, die hiervoor in de huid kruipt van een ziekenhuisdirecteur. Ons enthousiast duo uit de tweede fase laat ook weer van zich horen. Dit keer met een verslaggeving van de India dagtocht in Eupen. Het verloop van de artikels moest hierachter wel abrupt verbroken worden vanwege een dringende nieuwsflash op pagina 38. Maar toch is het nog steeds niet afgelopen want daarop volgt nog een

3

motiverende reflectie over het op Erasmus gaan, geschreven door Myrthe. Ideaal voor mensen zoals Ivo, die nu wellicht al bloednerveus rondlopen voor hun vertrek. Tenslotte komt u aan mijn eigen bijdrage in het thema van de relatie kunst en religie. Deze keer heb ik mij gefocust op de perceptie van de kleur zwart door de eeuwen heen. Een Taube is echter incompleet zonder de spelletjeshoek, de katechetimon, de dixits, de weetjes en de zoekertjes. Al dit lekkers kunt u dit keer achteraan vinden. Dit is vanaf pagina 46. De winnaar van het kruiswoordraadsel verdient ook deze keer een pintje. Maar ik wil hierbij wel een verzoekje doen: kan iedereen alstublieft superhard zijn best doen zodat Fien deze keer eens niet wint? We weten dat deze editie uitzonderlijk dik is. Hopelijk vindt u de tijd om al de fantastische bijdragen van onze ijverige katechetikanen en niet-katechetikanen eens door te nemen. Bij deze wens ik ook al wie zich voor Die Heilige Taube heeft ingezet nog eens uitdrukkelijk te bedanken. Jullie zijn fantastisch! Dan kan ik u, beste lezer, enkel nog veel leesplezier wensen alsook een schitterende paasvakantie. Moge deze duif (of eend) over u neerdalen, uw verstand verhelderen en uw hart vervullen met vreugde.

Anton

4

FOTO VAN DE MAAND

We hebben weer een winnaar, en deze keer zijn het wijzelf. Maar ook

al waren wij dit niet, dan hadden we deze foto toch gekozen. Daarbij:

het is toch vooral Gertjan die de kroon spant. Zie hem daar staan! Zijn

armen hangen daar misschien wel alsof het hem allemaal nogal

onverschillig laat. Maar uit de expressie van zijn gezicht spreekt het

tegendeel. Dit is het soort enthousiasme dat we van echte Vikings

kunnen verwachten. Het lijkt wel alsof hij zich jarl waant op

oorlogspad. Achter dit Vikingopperhoofd staat dan een al even grote

woesteling als hij zelf. Aders opgezwollen van adrenaline en mede.

En vanachter op de boot staat Freya haar wolken te spinnen en ons

gezang (gebrul) en drinkgelag aan te moedigen met een sensuele

dans.

Oh en als iemand zich nog herinnert tijdens welk cantusliedje dit

allemaal plaatsvond, gelieve het ons te laten weten.

5

TERUGBLIK

ENKELE ONVERGETELIJKE MOMENTEN IN UW GEHEUGEN GEGRIFT…

We zetten het tweede deel van het academiejaar onmiddellijk stevig

in met de So you think you can be who you wanna be?! – party!

Nadat de meeste studenten hun examenuitslagen te weten waren

gekomen, konden ze al jubelend in de pinten vliegen of zich van

schmertz gaan bezuipen.

Dat was niet pijnloos voor onze portemonnee aangezien de pintjes

redelijk duur waren (twee euro en tien cent alstublieft) maar dat

hield menig student niet tegen om zich te bezatten.

Velen waren leuk verkleed zoals Imke in generaal, Bieke in Griekse

godin, Anton kwam als marginaal, - maar in mijn ogen eerder als John

Travolta, miauw! –, Marjolein was als prinses Leia die zich kon

transformeren in Lara Croft, er liepen vele onbekende en duistere

figuren rond uit Game of Thrones e.d., Ella kwam als Hilke en Hilke

als Ella! Zelf wil ik later graag een Tirolermeisje worden op de

Oktoberfesten… Enkele sfeerbeelden voor jullie!

Zie je nu dat ik de

normaalste ben??

6

7

De maandag erna hadden we de mogelijkheid om het feesten

verder te zetten op de Vikingcantus. Het thema werd goed

ingekleed door onze twee cantoren Nico en Anton, die ons

meenamen op verscheidene plundertochten en rondvaarten met

snekken en drakars doorheen de liedjes in onze codex. Ondanks het

koude bier hebben we goed gedronken en luid (vals) gezongen.

Enkele foto’s om ons zwaar aangetast geheugen te helpen

herinneren:

8

De twintigste februari vond ons faculteits-eigen kloosterweekend

plaats. We trokken met een twintigtal studenten naar de abdij van

Averbode, waar we, onder de coördinatie van professor Steen en de

spirigirls Joke en Bieke, onze geest mochten verruimen. We kregen

onder andere een rondleiding in de abdij, volgden het getijdengebed

mee en we hebben contemplatief gedialogeerd. Maar bovenal

hebben we geen moment vergeten te lachen! :D

Een andere memorabele avond vond plaats op 25 februari, toen

zowel professoren als studenten in grote getale afkwamen naar onze

fakbar. Er was veel volk en wel dubbel zoveel ambiance. Ook heeft

de decaan daar een schijnbaar onuitputtelijk vat getrakteerd (per

ongeluk een groot in plaats van een klein vat), wat zorgde voor de

nodige brandstof om de ambiance gaande te houden. De proffenfak

9

werd beschreven als ‘beste fakbar van het jaar tot nu toe’, en Anton

Milhs commentaar op de foto’s van de betreffende avond spreekt

boekdelen: “intense close-ups, kussende lesbo’s, Briers die speelt op

een stuk bamboe, Briers die speelt op een barkruk, confronterende

opkuisfoto’s … mooie selectie!” Om u een idee te geven van deze

mooie selectie: ziehier enkele foto’s!

10

De toon is gezet! Sinds de

proffenfak is er weer leven in de

fakbar, want ook de week

daarop was het een feestje om

U tegen te zeggen. Boven kon

men strijden om de eerste

plaats in de fifa-competitie, en

beneden ging het volk in de

fakbar weer lekker tekeer. Goed

om te weten is dat dit semester

iedere fakbar in thema is. Dit

hebben we nog te verwachten:

een filmavond, een paasfakbar,

een pyama-disneyfak, een

internationale fakbar, open mic,

en kristallen kristuskes.

De activiteiten houden niet op, want de week daarop was het al tijd

voor de Thomascup. Daar konden we wederom rekenen op de

traditionele nederlaag, hoewel we echt héél goed gespeeld hebben.

Het vrouwenteam heeft dit jaar opvallend goed gepresteerd in

vergelijking met anders: 1-1 gelijkstand met NFK. Ook was

Katechetika dit jaar qua supporters weer veel beter

vertegenwoordigd dan de filosofen.

11

Laat deze nederlaag op oppervlakkig niveau u echter niet van de wijs

brengen, want wijsbegeerte blijft nog steeds onze dienstmaagd. Zo

blijkt onder meer uit de docentenevaluaties, waar wij hen – en

andere faculteiten – simpelweg verpletterd hebben met een

uitmuntende score van 77%. Dit heeft ons een gratis vat opgeleverd,

getrakteerd door Wouter Biesbrouck, maar ook een prijs van 300

euro voor onze faculteit. Bedankt aan iedereen die dit heeft helpen

te bekomen door zijn/haar docentenevaluaties in te vullen en

anderen hier toe aan te sporen, en special thanks voor Bryan, die

vastbesloten was te zegevieren over NFK, en zodoende alles in het

werk heeft gesteld om de overwinning te realiseren.

Indien onleesbaar: op het bord staat: “Bestel een docentenevaluatie

aan de toog ”

Het Thomasfeest vierden we de week erna op woensdag 18 april.

Voor menig katechetikaan werd dit een zware dag: van ’s morgens

vroeg tafels klaarzetten, naar de mis en naar de lezing gaan, ’s

middags helpen met het eten, taarten snijden, afruimen, de zaal

12

afbreken en opkuisen, ’s avonds nog naar the Great Gatsby kijken in

de fakbar… wat een dag! Gelukkig was de drank talrijk en het eten

heel lekker: verschillende soorten pasta’s en legio sauzen. Hmmm!

Het werk dat onze dames van feest (Sandra en Mariet) hier hebben

ingestoken, maar ook in de organisatie in het geheel, valt niet te

onderschatten. En niet te vergeten: decaan Lamberigts trakteerde de

vlijtige helpers bij afloop van het feest op een pakje friet!

Het weekend van diezelfde week (amai wat is maart ongelooflijk

druk) ging Katechetika op weekend. Daar gaan wij u echter niet al te

veel over vertellen omdat we nog steeds uitgaan van het motto:

‘What happens in Achel, stays in Achel’. Natuurlijk moet gezegd

worden dat het fantastisch leuk was en zeer gezellig, en moeten we

hier ook onze dank betuigen aan iedereen die mee was, en in het

bijzonder aan de weekendgirls Fien en Ella. Hierop volgen enkele

foto’s om een tipje van de sluier te lichten van hoeveel plezier u zou

kunnen hebben moest u beslissen om volgend jaar mee te gaan.

13

Samenvatting van het weekend: Wally, Achel, Robbe, Carapils, Spek

met eiers, pluymboom, hashtaghashtaghashtag, beenmassage,

flammazine, dienstmaagd, pink panters, reet petite, J.C., Macarena,

Limburg is raar, bollekes en sterrekes.

14

AGENDA

Er schiet nog maar een week over voor de paasvakantie begint.

Sommigen gaan op reis met professor Bieringer naar Turkije, anderen

oefenen ijverig voor het Katechetika-toneel, nog anderen slaan

misschien uit verveling eens de boeken open… wie zal het zeggen!

Maar wat belangrijker is, ook al zijn jullie de kater van het galabal nog

aan het uitzweten, Katechetika heeft voor het laatste deel van het

academiejaar nog een aantal activiteiten in petto!

Laten we er een aantal voor jullie op een rijtje zetten: Zondag, 29/03 *Palmzondag Dinsdag 31/03 *Cursusdienst 13:00 Woensdag 01/04 *Cursusdienst 13:00 *Cultuur: UHO-concert Compose van Aglaja 20:15 in PDS aula *Paasfakbar Donderdag 02/04 *Witte donderdag Vrijdag 03/04 *Goede vrijdag

*Cultuur: UHO-concert Compose 20:15 in PDS aula Zaterdag 04/04 – zondag 19/04 *paasvakantie Zondag 19/04 *Plan Sjarel : VTK 22:00 Dinsdag 21/04 – vrijdag 24/04 *Toneel: 20:30 elke dag in Zwartzusterskapel Woensdag 22/04 *Pyjama-Disney fakbar

15

MJN HUISDIER EN IK Katechetika herbergt blijkbaar een groot aantal dierenliefhebbers. De liefde die zij voor hun beestige metgezel koesteren konden zij niet langer onderdrukken, en moesten dit met ons delen. In wat volgt krijgt u te zien wat deze pluizige, of stekelige schatjes voor onze katechetikanen betekenen.

ANNEMIE EN NORI

Hallo, ik ben Annemie. In mijn leven zijn er twee grote passies, theologie

studeren en honden. Op de foto zie je mijn hondje Nori, ze is nu een flinke pup

van achten maanden oud. Noortje speelt graag in de tuin en haar

lievelingsspeeltje is onze keerborstel van het terras. Noortje heeft ook een

be(e)ste vriend, onze haan, ze spelen vaak samen in de tuin. Elke vrijdag als

ik thuis kom in het pittoreske Schoten is Noortje is mega blij en uitbundig om

mij te zien. Ik ben echt uitzonderlijk opgetogen dat Nori in het leven van mijn

mama, mijn zussen en mij is, ze vervolledigd mijn bestaan!

16

ALBRECHT EN JELLE

Ten huize De Preter resideren er vele

dieren. Er loopt een hyperactieve hond

rond, twee dikke, luie katten en

daarnaast nog enkele kippen en een

gans. Maar het allermooiste dier dat er

rondloopt, is en blijft mijn kat, Jelle.

Onze Jelle is niet zomaar een kat, met

zijn zachte en mooie grijs-witte pels is hij

een ware schoonheid. Zijn drie favoriete

hobby’s zijn: slapen, spinnen in de zon

en vleesjes eten. Ook wordt hij heel

graag geaaid en is hij een kampioen in

het beklimmen van bomen. Met andere

woorden: hij is een echte superkat!!

JULIE EN MINI

Ik ben mini, zoals je op de foto al kan zien is mezelf wassen mijn grootste

hobby. Als kitten werd ik mishandeld door mijn baasjes. Op een dag kwam ik

aan bij het huis van de buren en zij hebben me goed ontvangen. Samen met

mijn broertje Chipie heb ik een nieuwe thuis gevonden bij hen. Soms ben ik

bang van mensen maar mijn baasjes vertrouw ik ondertussen wel blindelings.

Af en toe pak ik een muis, vogel of maak ik ruzie met Chipie maar meestal

ben ik wel braaf. O ja,

voor ik het vergeet.

Mijn geweldige baasje

is Julie

17

SANDRA EN BACCIA

Ik heb een heel bijzonder huisdier. Zijn naam is

Baccia. Hij is tien jaar oud en heeft doorheen de

jaren een eigenzinnige modestijl ontwikkeld. Zo

draagt hij graag lange pruiken en grote

zonnebrillen (zoals je kan zien op de foto). Hij

neemt ook graag selfies terwijl hij zijn tong

uitsteekt. Stiekem is hij een beetje te dik, maar hij

trekt zich daar niets van aan. Hij droomt ervan

ooit een goede waakhond te worden. Daarom

blaft hij steeds als iemand bij ons aanbelt. Ik vrees

alleen dat hij niet beseft dat hij met zijn grootte,

zijn omtrek en al dat haar in zijn ogen nooit echt een gevaarlijke indruk zal

maken.

18

ELIE EN DE HOMO HOLLANDIS

Eindelijk de kans om mijn nieuwe huisdier voor te stellen! Sinds dit academiejaar zijn we de trotse eigenaar van een echte ‘Homo Hollandis’. Ondanks dat hij in het begin klein en schattig was, blijkt hij nu toch wel wat groot uit te vallen. Desondanks blijft hij zijn knuffelgehalte wel behouden *oef* Om zijn energie (en hitsigheid) te verbranden, laten we hem iedere dag los

in de fitnesszaal, iets waar deze grote jongen helemaal in opleeft. Echter maken we ons de laatste tijd wel wat zorgen, want hij weigert om voldoende te eten. Ook zijn broodnodige bier-vitamines laat hij links liggen. Iemand enig idee wat er scheelt met onze lieverd? PS: Tips over zindelijkheidstraining zijn ook meer dan welkom! LINDSY EN NINA Naam: Nina Ras: Golden Retriever Baasje: Lindsy Vrijgezelin Desmet Thuis: Broadwayfarm, waar ik met 10 andere Goldies vertoef. Dit doe ik het liefst: in de modder rollen. Dit doe ik niet graag: in bad gaan. Ik ben verliefd op: Poepoezeke, onze roste kattin. Ik haat: ’s morgens pas om 5uur eten krijgen, terwijl ik al om 4uur wakker ben. Hobby’s: model spelen voor mijn baasje, wandelen, reutjes versieren. Later wil ik: mama worden van vele puppy’s. Boodschap voor jullie: be yourself, unless you’re not a Golden: be a Golden.

19

BIEKE EN HAAR KOEIEN

Ik heb thuis veel mooie Blonde d’Aquitaine koeien. Dit is een heel speciale

soort, maar ze zijn wel steeds meer te bespeuren in België. De Blonde

d’Aquitaine koe is een mooi, groot en elegant ogend dier. De huid is fijn en

de horens zijn zeer kenmerkend voor dit ras. Wij hebben thuis ook een

hoeveslagerij en daartoe dienen deze koeien eigenlijk. We kweken ze heel

dik zodat ze later sappig en mals vlees kunnen geven. Vlees pronkt als een

kostbaar juweel in onze etalage. Wij staan garant voor versheid, kwaliteit

en hygiëne! Als u een fijnproever bent, raad ik u zeker aan om van dit

fijndradig en smaakvol stuk rundsvlees eens te komen proeven! Voor meer

contact:

t Oud Rozenhof

Zabekestraat 6

8211 Aartrijke

+32 50 20 00 07

Openingsuren

za: 8u30 - 18u00

20

ANTON (Lingier) EN POESIE

Dit is mijn kat: Poesie. Ze wordt door

mij ook wel stouterik, koningin of

kapitein stomkop(je) genoemd. Het is

een klein beestje, maar dat maakt haar

niet ongevaarlijk. Integendeel! Dit is

geen katje om zonder handschoenen

aan te pakken, het liefst van al

fluwelen handschoentjes. Vanaf het

minste dat niet naar madam haar zin

is, zitten haar klauwen in je vel. Help!

mijn kat is een psychopaat! Maar

goed, het is al verbeterd, want ze

begint te dementeren. Ze is namelijk al 18 jaar oud, en daarmee ouder dan

enkele katechetikanen, met name zij die na augustus 1996 zijn geboren.

BAARDUS EN ZIJN STEKELBEEST

In de voorbije zomer ben ik in Nederland mijn nieuw huisdier gaan oppikken.

De vrouw die mijn egel verkocht had ook acht wasberen, twee hulken van

uilen, en paar honden, een

verzameling kippen en soorten

parkietjes. Sinds vier september

staat deze egel bekend als mijn

egel, onder de naam Earl Gray. Ja

zoals de thee. Het is een hij, zéér

prikkelbaar en schuchter. Earl is

zéér nieuwsgierig eenmaal je hem

in je handen hebt.

Grappig is echter dat hij zich oprolt

en dat hij blaast wanneer hij zich

bedreigd voelt. Net een oude

brompot.

Baardus Earl

21

LISE EN OSCAR

Hallo. Mijn naam is Oscar.

Ik ben de kat van Lise. Mijn

leven bestaat voor-

namelijk uit eten en

slapen. Af en toe doe ik

eens een nachtje door,

best vergelijkbaar met

jullie studenten dus. Ook ik

word liever niet wakker

met een kater. Geef mij

maar een hete poes!

Ik kan niet spinnen, nooit

gekund trouwens. Onze

lieve Heer heeft mij

gezegend met een veel

beter talent. Ik kan ongelooflijk goed zingen. Zo goed dat de buurvrouw in

haar wit nachtkleed eens naar buiten kwam om nog intenser van mijn

serenade te kunnen genieten.

Verder heb ik heel wat autistische trekjes. Ik ga ervan uit dat ik elke ochtend

om 7u stipt mijn Wiskas voorgeschoteld krijg. Zo niet kan mijn baasje zich aan

een surprise op de deurmat verwachten #kattenbakkenzijnvoorpussies. Ik

drink nooit rechtstreeks van mijn drinkbakje. Nee, ik voel eerst met mijn

rechterpoot of de watertemperatuur niet boven de 13°C is.

Ik hou ervan om op open cursussen te liggen, al geef ik de voorkeur aan een

laptop. Wist je dat die toetsen heel gemakkelijk kapot gaan?

Anyways, see you next life!

22

ANTON 1 EN EMIEL (EN KAT)

Dit is Emiel, de cocker van Anton 1

(Milh). Emieltje/Emilio houdt van

zijn dutjes tussen het moment dat

zijn ene bosske naar haar werk

vertrekt ’s ochtends vroeg (5 of 6u)

en ’s middags (12u). Hij gaat heel

graag wandelen in het park en

speelt graag met andere honden op

de hondenwei. Hij wordt het liefst

over zijn buikje geaaid, en zal zich

ook demonstratief op zijn rug laten

vallen om over zijn buikje geaaid te

worden. Emiel houdt van soep en af

en toe een nieuw kussen om op te

liggen in het zonnetje

.

Dit is een onbekende kat die altijd aan mijn raam komt staan miauwen thuis.

23

SILKE EN BALOU

Balou is een kleine kater

van nog geen jaar oud,

zijn favoriete hobby’s zijn

slapen, eten, en vechten

met wie of wat dan ook.

Het liefst vecht hij met

vogels, muizen,

baasjes(/slaafjes), de

haren van die baasjes en

pennen. Enkele van zijn speciale talenten zijn: op de meest ongemakkelijke

plaatsen in slaap kunnen vallen, in hoge bomen klimmen, planten stukmaken,

voeten aanvallen en alles gedaan krijgen van zijn baasjes. Kleine anekdotes

over Balou:

Hij heeft eens een hele nacht in het kippenhok van de buren overleefd, omdat

zij dit op slot deden zonder te weten dat hij daar aan het spelen/jagen was,

hij is die nacht beter doorgekomen dan enkele van zijn baasjes. Balou heeft

een aartsvijand gevonden in het koordje van de gordijnen in de living. En

tenslotte, hij heette eerst Fiona, tot we erachter kwamen dat hij een jongetje

was.

24

FIEN EN LOTTE

Dit is mijn hond Lotte. Lotte is de

meest gewéldige hond ter wereld!

Dit zijn enkele interessante zaken

over haar leven:

1) Lotte gaat bijna iedere week

wandelen samen met enkele

mannelijke hondenvrienden (strikt

vriendschappelijk!). Dit doet me

vermoeden dat Lotte aseksueel is.

2) Lotte is een echte klassedame en

houdt er dan ook niet van om vuil of

nat te worden. Dan weigert ze nog

verder te stappen en blijft ze koppig

zitten.

3) Zaken waar Lotte naar blaft en/of

bijt: het openen van wijnflessen

(geen stiekem alcohol drinken voor mij), de grasmaaier, de borstel voor het

terras, katten (van op afstand)

4) Zaken waar Lotte bang van is: diezelfde katten (van dichtbij), de

binnenborstel, groepen van meer dan twee mensen, vuurwerk,... (Lotte is een

schijtluis)

5) Lotte kent veel toffe trucjes, zoals 'Leeuwtje' (zie foto). Voor meer, en bijna

uitsluitend, coole foto's van mijn hond, zie snapchat

25

STORYTIME EEN ONVERWACHTE LIEFDE: DEEL 2

Lars 12 minuten. Nog zo lang zou het duren voor Elie ook naar het kringlokaal zou komen. Ze hadden afgesproken om deze namiddag samen in de bib te studeren. Lars was er zelf nog nooit geweest, maar Elie had beloofd hem te laten zien waar hij de nodige boeken kon vinden. Lars keek voor de derde keer sinds twee minuten op zijn horloge. Waarom was hij ook zoveel te vroeg gekomen? De deur van het kringlokaal zwaaide open en Lars veerde recht, maar het was een van de masterstudentes die binnen-kwam. Ze was weer even vrolijk, maar vooral even luid als anders. - “Heey Lars! Ça.va? - “Ja, gaat wel” - “Mag ik naast jou komen zitten?” - “Euhm ... ja, doe maar.” Er stonden vijf zetels in het kringlokaal, waarom moest ze per se naast hem komen zitten? Is er iets mis met de andere vier? Die blauwe zat zelfs veel beter dan de zetel waar hij in zat. Ze bleek niet eens met hem te willen praten, want ze haalde

meteen haar laptop boven en sloot haar koptelefoon aan. Toen liet ze zichzelf onderuitzakken met een diepe zucht. De deur zwaaide weer open. Deze keer was het wel Elie. Cool blijven, dacht Lars bij zichzelf. Vooral niet laten merken hoe blij je bent. Elie - “Ah, Lars, je bent er al? Hey dingske.” - “Seg Elie, ’t is wel ...” Hij liet haar niet uitspreken en keek Lars recht in de ogen. - “Kom Lars, we gaan. Die scriptie gaat zichzelf niet schrijven.” Elie was blij dat Lars al in het kringlokaal zat toen hij aankwam. Dan hoefde hij geen smalltalk te voeren met die andere studente. Om een voor de wereld nog onbekende reden voelde hij een zekere aversie tegen praatgrage medestudentes. Misschien was het omdat hij liever zelf aan het woord was dan te moeten luisteren naar roddels die hij toch al lang wist? Lars stond recht en volgde Elie de trap op naar de bib. Ze kozen twee lege werktafels uit op de derde verdieping en legden hun spullen neer. Elie keek naar Lars en zag de onwennige blik in zijn

26

ogen. Hij stelde daarom voor om meteen aan de slag te gaan. Lars had blijkbaar al een lijstje klaar met boeken en de bijpassende codes van de plaats waar je ze kon vinden. Elie had al spijt dat hij zelf onvoorbereid gekomen was, maar besloot om eerst Lars te helpen voordat hij zijn eigen boeken zou opzoeken op Limo. Hij nam het lijstje uit Lars zijn handen en gebaarde dat hij moest meekomen. Lars Lars haalde diep adem. De zelfzekerheid die Elie uitstraalde toen hij het papiertje uit zijn handen nam, werkte aanstekelijk en hij kreeg er plots zin in om samen op zoek te gaan naar de boeken. Terwijl ze door de rekken liepen, op zoek naar dezelfde code op de achterkant van het boek als op het papiertje, verwonderde Lars zich erover hoeveel oude boeken er in de rekken staan. Hij vond er één met de titel ‘Met de duivel naar bed’ en wilde dit aan Elie laten zien, maar hij kon hem niet meteen vinden. Hij zette het boek terug in het rek en fluisterde Elie’s naam zo luid mogelijk. Geen reactie. Hij zocht hem tussen de rekken en zag plots dat Elie aan de andere kant van de zaal met een vrouw stond te praten. Hij had haar precies al eens eerder gezien. Was zij niet een van de nieuwe studentes die er dit

semester bijgekomen was? Hij stapte op hen af en voelde bij elke stap die hij zette een steek in zijn hart. Hij wist niet waarom, maar hij voelde zich aan de kant gezet. - “Je had beloofd mij te helpen met mijn boeken.” Elie Elie zag de teleurstelling in Lars zijn ogen. Bij wijze van veront-schuldiging stelde hij Alice aan hem voor. Hij legde uit dat ook zij op zoek was naar boeken voor een paper en hem vroeg even te helpen. Hij draaide zich terug naar Alice en vroeg haar of ze alleen verder kon. Hij merkte in haar blik dat ze verward was door de interventie van Lars en dat ze het jammer vond dat Elie haar niet verder zou helpen. Hij verontschuldigde zich aan haar en nam Lars stevig bij de onderarm beet terwijl hij terug naar de andere kant van de zaal marcheerde. Elie voelde zich duidelijk op zijn tenen getrapt. Hij had toch niets verkeerd gedaan? Waarom leek het dan alsof Lars hem met een schuldgevoel wilde opzadelen? - “Ze lijkt me wel leuk.” De ironische toon waarop Lars dit zei, maakte Elie helemaal geïrriteerd.

27

- “Ja, Alice is een toffe. Je bent toch niet jaloers? Je stond er bij alsof iemand je teddybeer had afgepakt.” Lars’ blik verstarde en hij trok zijn arm los van Elie’s hand. Elie besefte dat hij te ver gegaan was en wilde zich verontschuldigen, maar Lars ging al richting zijn werktafel. Elie merkte dat Alice hem aankeek. Even vergat hij Lars en wilde hij op Alice afstappen, maar ze draaide zich om en verdween achter een van de rekken. In zijn ooghoek zag hij Lars de trap af gaan. Lars Hij zat terug in het kringlokaal. De studente van daarstraks was verdwenen. Hij was blij dat hij alleen was, hoewel hij niet zeker wist of hij wilde dat Elie met hem zou komen praten of niet. Net toen hij zijn ogen vijf seconden sloot, ging de schuifdeur, die hij bewust dicht gedaan had, voorzichtig open. Hij besloot te doen alsof hij sliep, ervan overtuigd dat het waarschijnlijk Elie zou zijn. Hij hoorde iemand zacht zijn naam zeggen en herkende de stem. Het was niet Elie, maar Alice. Hij opende zijn ogen en zette zich recht. Ze keek hem verontschuldigend aan. - “Sorry als ik je overstuur gemaakt heb. Dat was niet de bedoeling. Maar je moet weten

dat ik niet tussen jullie wil komen, wat er ook is tussen jullie.” Lars zou maar wat graag tegen haar uitgevlogen zijn over hoe ze niet moet denken dat ze hier zomaar de boel kan komen saboteren. Maar ze klonk oprecht en hij was ondertussen ook al wat gekalmeerd. Hij besefte nu dat zijn reactie daarstraks overdreven was. - “Ik moet sorry zeggen. Het is gewoon dat...” - “Je vindt Elie echt leuk, hé?” Lars voelde zich blozen en knikte. Alice Alice zette zich in de zetel tegenover Lars. Op één of andere manier vond ze het schattig hoe Lars in de bib gereageerd had. En nu ze hem hier zo zag zitten, wist ze zeker dat hij best een goeie jongen was. Ze hoopte dat ze het hele misverstand konden vergeten en probeerde een conversatie te starten. - “Heb je de boeken gevonden die je nodig had?” - “Nee, alleen het boek “Met de duivel naar bed”. Ze keek hem met grote ogen aan en kon uiteindelijk haar lach niet meer inhouden. Ze was blij te zien dat Lars er ook om moest lachen. Voor de volgende twintig

28

minuten praatten ze over hoe een faculteit theologie niet helemaal is wat je er van zou verwachten. Alice kwam heel wat te weten van Lars over bepaalde nogal opmerkelijke figuren waarbij je discussies best vermijdt en van wie je de tips over relaties met een korreltje zout moet nemen. Na een tijd viel er een korte stilte en Alice zuchtte. Ze besefte dat ze blij was dat er ook normale mensen theologie studeerden, zoals Elie en Lars. Net op dat moment kwam ook Elie het kringlokaal binnen.

- “Als je van de duivel spreekt ...” flapte Alice eruit. Lars had uiteraard de verwijzing naar het boek wel door en kon zijn lach niet inhouden. Elie begreep er niets van.

Let op: elke overeenkomst met bestaande personen, gebeurtenissen of plaatsen berust op louter toeval

Anonieme auteur

29

VREES EN BEVEN

HET GEVAL QUAKERS

We schrijven 24 oktober 1656. Een opmerkelijk schouwspel valt de

nietsvermoedende inwoners van het Engelse Bristol te beurt. James

Naylor, een charismatische voortrekker van de toen nog prille, maar

in populariteit snel toenemende beweging der Quakers, gaat over tot

de wat bizarre orde van de dag. Gezeten op een ezel, voorafgegaan

door een aantal vrouwen die het af te leggen pad met palmbladeren

bestrooien, en gevolgd door een rumoerige horde volgelingen die

luidkeels de komst van de Messiah bezingen, maakt hij zijn intrede in

de stad. De blijde intocht van Jezus in Jeruzalem op Palmzondag

wordt geëvoceerd; de politieke en religieuze goegemeente davert op

zijn grondvesten. Christus was in hem, proclameert Naylor, wie oren

heeft om te horen, die hore!

Naylor’s onderneming zou hem en de Quakers duur komen

te staan. Het subversieve karakter van de Quaker leer had in de loop

der jaren steeds meer de aandacht van het centrale gezag in Londen

getrokken, en die zag nu zijn kans schoon om een duidelijk signaal de

wereld in te sturen. Naylor werd tijdens een sterk gepolitiseerd

proces veroordeeld voor blasfemie. Een aantal gruwelijke lijfstraffen

volgden: hij werd meermaals door de straten van Londen

‘voortgesleept’, zweepslagen en publieke vernederingen

ontvangend, zijn tong werd doorboord met een ijzeren staaf en de

letter b (voor ‘blasfemist’) werd op zijn voorhoofd gebrand. Dit alles

gevolgd door twee jaar eenzame opsluiting met dwangarbeid. De

Bristol- episode zou ook de andere Quakers parten spelen. Voortaan

stonden ze geboekstaafd als onruststokers en religieuze fanaten;

vervolging, bestraffing, en onderdrukking nam toe.

Wat, beste vrienden van de theologie, zou een dergelijke

behandeling - zowel in de ogen van kerk als van staat -

rechtvaardigen? De Quaker-beweging, ook bekend onder de naam

‘Genootschap der Vrienden’, zag het levenslicht in de jaren 1640 in

30

Noordwest Engeland. De beweging groeide in enkele jaren tijd uit tot

de meest radicale exponent van de Protestantse Reformatie.

Quakers predikten een ondogmatische, non-conformistische en

vrijdenkende benadering van het Evangelie. Centraal stond een

intieme, persoonlijke beleving van het ‘innerlijke licht.’ Zaligheid en

verlossing, zo stellen de Quakers, bestaat uit niets anders dan de

erkenning en omarming van het licht van Christus, ‘het licht dat elke

mens verlicht dat in de wereld komt.’ Het nieuwe testament getuigt

van dit licht, en vraagt gehoorzaamheid aan dit licht alleen. Zij die de

christelijke piëteit reduceren tot vastomlijnde leerstellingen,

rituelen, sacramenten of ceremonies dwalen. Enkel door omarming

van ‘innerlijke Christus’ - een licht dat ons in staat stelt goed van

kwaad te onderscheiden en zich boven alles manifesteert in werken

van liefde en barmhartigheid - kan het proces van sanctificatie

aanvangen.

Nadruk op de inwendige getuigenis van de Heilige Geest, op

inspiratie en innerlijk licht als bron van sturing en bezieling was

uiteraard eigen aan vele strekkingen binnen de Reformatie. Om grip

te krijgen op het ongetwijfeld revolutionaire karakter van de Quaker

beleving van ‘innerlijke Christus’ lijkt het aangewezen even stil te

staan bij hun conceptie van de tweede Advent. De Quakers, net zoals

vele andere protestantse groeperingen uit die periode, leefden in de

vaste overtuiging dat de wederkomst van Christus, en daarmee ook

het laatste oordeel, niet veraf meer was. De repressieve politiek van

de Rooms katholieke kerk, en vooral de afbraak en ‘vernietiging’ van

hun machtsbasis die hiermee gepaard ging, werd door vele

reformisten gezien als de historische volbrenging van wat reeds werd

aangekondigd in het boek Openbaring. Het einde der tijden was

nabij, en het geloof ontstond dat de condities waren aangebroken

voor de her-installering van de ware Kerk, een zuivere

geloofsgemeenschap gemodelleerd op de praktijken van de

oorspronkelijke Christenen. Wat de Quakers echter bijzonder

maakte, was het geloof dat Christus’ wederkomst door elke mens

reeds op een spirituele manier beleefd kon worden, hier en nu!

31

Christus was niet langer afwezig of ‘op afstand.’ God stuurde zijn

zoon - ‘Christus, Woord van God, leven en licht dat eenieder verlicht

die in de wereld komt’ - zodat de mens rechtstreeks en zonder

mediatie van buitenaf geleid kon worden door zijn geest. Door

nadruk te leggen op een onmiddellijke, inwendige kennis van

Christus, beweerden Quakers het Woord van God te belijden zoals

de oorspronkelijke Christenen dat deden. Deze laatste werkten en

predikten in een periode waarin het Nieuwe Testament

eenvoudigweg nog niet op papier stond. Hun ervaring van de

goddelijke realiteit was bijgevolg niet gebaseerd op een of andere

extern convenant, maar op het convenant van het leven met God

zelf. Anders gesteld, voor de Quakers was het duidelijk dat God niet

gezocht moest worden in gebouwen, artefacten, of stukken tekst; de

mensen zelf zijn diens tempel, God huist uitsluitend in onze harten.

Door elke vorm van kerkelijke autoriteit te verwerpen en hun geloof

uitsluitend te baseren op de erkenning van het innerlijke licht,

meenden Quakers dus het zuivere, primitieve Christendom te

herbeleven.

De Bijbel was voor de Quakers bijgevolg niets meer dan een

vodje papier. Uiteraard respecteerden ze haar waarde als bron van

inspiratie, maar niettemin was duidelijk dat ze slechts één boodschap

in zich droeg: de noodzaak het inwendige licht te omarmen. Zij die

dit nalaten te doen, moeten in elk geval geen heil verwachten in een

letterlijke lezing van de Schrift. De nadruk op innerlijk licht bracht

voor de Quakers ook met zich mee dat priesters en georganiseerde

kerken finaal overbodig werden: eenieder staat in rechtstreekse

communicatie met zijn schepper; het enige wat vereist is voor

verlossing is de herkenning van, en overgave aan, dit inwendige

goddelijk licht. Man, vrouw, jong of oud, allen zijn deelachtig aan

inwendige Christus. De Quakers kenmerken bijgevolg een egalitaire

en non-hiërarchische organisatiestructuur: eenieder heeft de

autoriteit om te spreken en te getuigen van dit licht.

Deze korte, ongetwijfeld onvolledige, beschrijving van de

Quaker leer maakt al snel duidelijk waarom deze groep

32

‘enthousiasten’ de theologisch-politieke wereld met verstomming

sloeg. Desondanks jarenlange vervolging en beschimping groeide de

beweging niettemin uit tot een stabiel geloofsgemeenschap die tot

op vandaag mensen weet te inspireren. Opmerkelijk is echter dat

Quakers in de loop van de 17de eeuw steeds meer de aandacht gingen

trekken van verlichtingsfilosofen allerhande. Zo zouden veel van

Descartes’ orthodoxe tijdgenoten diens epistemologische

benadering - de conceptie dat enkel onze goddelijke ingegeven idées

claires et distinctes de waarheid van onze oordelen garanderen -

vergelijken met Quakerisme! Descartes’ rationalistische volgelingen

waren in hun opinie even geschift als de Quakers, want ook zij

benadrukten de kracht van het individu om zelfstandig, zonder

mediatie van buitenaf, tot ware morele oordelen te kunnen komen.

De nadruk op individuele ontvoogding, op morele rechtschapenheid

die het gevolg is van zelfontplooiing eerder dan blinde

gehoorzaamheid, zou verworden tot het centrale credo van de

zogenaamde seculiere Verlichting. Durf denken, nietwaar!

Pol Ralph

33

CONFLICTUEUZE HARMONIE

Het is al even geleden dat ik schreef, tijd ontbreek me dan ook vaak

in mijn veel te snel voorbij flitsende leven. Het huwelijk tussen mijn

perfectionisme en mijn faalangst, dat op voorhand reeds

voorbestemd was te mislukken, begint meer en meer zijn tol te eisen.

Maar gelieve nu niet te veel stil te staan bij de onvermijdelijke

onzekerheid des levens. Tijdens de middag kwamen we samen met

de pastorale werkgroep om te bespreken hoe we de Paasviering dit

jaar zouden kunnen verzorgen. Daar mijn kennis van vieringen maken

redelijk beperkt is, en we enkele geleerde theologen en enkele

zusters in ons midden hadden, hield ik me veiligheidshalve afzijdig.

De moderatorrol an sich, joeg me reeds de stuipen op het lijf. De

vergadering gaat van start en al snel worden de rollen eerlijk

verdeeld. Aanvankelijk lijkt iedereen in de groep hier zijn of haar weg

in te vinden. Ik knik en denk bij mezelf: waarom gaat niet elke

vergadering zo gezwind voorbij. Die pastorale mensen toch, steeds

alle scherpe kantjes verzachten met de mantel der liefde in een tijd

waar deze mantel nog maar weinig benut wordt en vervangen wordt

door het harnas van narcisme en bijhorend eigenbelang.

Plots begin ik me wat ongemakkelijk te voelen. De net nieuw

aangenomen pastorale medewerkster vraagt of de eerst

oudtestamentische lezing mag vervangen door een profane lezing,

zodat de kinderen, die hopelijk talrijk aanwezig zullen zijn, dit goed

zullen verstaan. Bovendien komt ze op het illustere idee om het

profane verhaal om te vormen tot een toneelstuk waarbij de

kinderen zelf een rol kunnen spelen. Ik knik, uit gewoonte ‘ja’, actieve

betrokkenheid van de kleinsten onder ons lijkt me bovendien een

zeer mooi gegeven!

34

De drie zusters aan tafel werden plots heel stil. Er was dan ook geen

woord tussen haar bezield betoog te krijgen, misschien het gevolg

van een klein beetje positieve geldingsdrang, wegens nieuw in het

gezelschap. Waar was de o zo belangrijke communicatie? Ik vroeg

naar de mening van de kloosterlingen: ze keken bedenkelijk… maar

bleven zwijgen. De profane lezing met de kinderen werd een feit.

Vrede werd gehandhaafd, maar onderhuids leek er iets niet te

kloppen. De middagpauze en dus ook de vergadering liep op zijn

einde. Geen wolkje aan de lucht. De zusters lachten vriendelijk en

gingen terug naar de kapel waar ze hun agapè verder gingen

beoefenen.

Nu ik thuis ben, vraag ik me af waarom de zusters niet eerlijk

toegaven dat ze de profane lezing maar niets vonden. Het leek niet

dat ze niet voor zichzelf durfden opkomen, het leek eerder alsof ze

de aanwezige harmonie niet uit balans wilden brengen. Ook al ben

ik er vrij gerust in dat er geen zielen gekwetst zijn en dat de viering

top zal zijn, toch vraag ik me af of deze niet nog beter had kunnen

zijn wanneer de zusters gezegd hadden bijvoorbeeld dat een Bijbelse

lezing ook perfect kan gespeeld worden door kinderen.

Zoals ik eerder zei, ik ken niet veel van misvieringen, maar de

gedragingen van mijn medemensen zijn me niet onbekend.

Sommigen komen ongelimiteerd voor zichzelf op, anderen

vertrouwen in de ongebreidelde goedheid van de ander.

Xenia

35

HILSKY EN ELLSKY

MEMOIRES VAN EEN DUO LEUVENSE STUDENTINNEN

DIE HUN LEVEN RIJKELIJK VERGOOIEN.

We maken de straten van Leuven onveilig,

We zijn de grootste fans van Whitney Houston

En we houden af en toe wel van eens stevig doorzakken.

Het tweede semester is alweer begonnen. Lessen boordevol

interessante leerstof, cursussen van 400 bladzijden dik en nachten

waarvan we niet meer zo heel goed weten wie we precies zijn

tegengekomen en hoe we nu eigenlijk in ons, of in een ander bed zijn

geraakt. Het klassieke begin van een nieuw semester blijft

onveranderd en schaamteloos. En zo hebben we het graag. Toch

biedt dit semester heel wat verrassingen voor ons! Vandaag willen

we een van deze nieuwe avonturen in ons Leuvens bestaan met jullie

delen.

Op zondag 15 maart begon de dag voor ons extreem vroeg. Om exact

05.00 uur ging onze wekker af. We wisten niet wat er gebeurde, maar

toch moesten we onszelf uit ons bed sleuren en omstreeks 06.27 uur

vertrok onze trein naar het verre Eupen. Jullie vragen je waarschijnlijk

af wat jullie favoriete komische duo in een verre stad als Eupen doet.

Wel, wij zijn gaan wandelen. En niet zomaar gaan wandelen en ook

niet zomaar met ons tweetjes. Nee, deze wandeling was naar

aanleiding van de komende India-reis die in 2016 zal plaatsvinden.

Samen met nog 15 andere gemotiveerde studenten, Chaïma en

professor Broeckaert trokken we het prachtige Veengebied in.

Omstreek 08.00 uur vatten we onze tocht aan. Iedereen zag het nog

zitten en iedereen dacht: “Amai, waar zijn we aan begonnen!” Het

begon goed, niet te lastig, niet te vuil en een mooi uitzicht. We

hadden zelfs tijd (en adem) om enkele klassiekers uit ons repertoire

voor te stellen aan de rest van de groep.

36

Maar dan, naargelang de dag vorderde kwamen er wat aparte

problemen naar boven. Omstreeks 10.23 uur begon Hilsky haar

vesica urinaria (haar blaas, met andere worden) geleidelijk aan vol te

geraken waardoor ze toch wat rare gezichten begon te trekken. De

ontlading was dan ook enorm toen ze omstreeks 11.56 uur het lang

verwachte plasje kon plegen. Na een fancy lunch uit de

boterhamdoos en lekkere soep van professor Broeckaert, konden we

weer verder de bossen in gaan. En toen veranderde alles. Vooral

Ellsky haar broek.

Zoals Hilsky haar gezicht veranderde na haar ‘lossing’, veranderde de

ondergrond van de wandeltocht redelijk snel en drastisch. De zachte

bosgrond ging nogal snel over naar een groot moeras. Wie had dat

gedacht in een klein gebied als België, laat staan in Eupen! Professor

Broeckaert herhaalde vaak de volgende waarschuwing: “Pas op met

die plassen! Ze zijn dieper dan ze lijken! Sommige kunnen tot 50 cm

diep zijn, en geloof me, daarin wil je niet belanden”. Konden we maar

zeggen dat iedereen deze raad mooi had nagevolgd. Wij, Hilsky en

Ellsky, zijn eerder van het avontuurlijke type en als echte theologen

37

moeten we altijd kritisch staan tegenover wat ons wordt verteld. Dus,

wij gingen op onderzoek: Zijn de plassen in de Hoge Venen wel echt

zo diep als er verteld wordt? Spreekt ene B.B. wel de waarheid? De

enige manier om dit te weten te komen was dus om op onderzoek te

gaan, op een heus veldonderzoek in deze situatie. De ene al wat

verstandiger dan de andere. Hilsky kwam in Signal de Botrange aan

met een vuile wandelstok, Ellsky met een bruine broek die

oorspronkelijk een wat geler kleur had (zie foto). We kunnen jullie

dus met zekerheid melden: de plassen in de Hoge Venen zijn

inderdaad dieper dan ze lijken. En Ellsky haar broek zal het geweten

hebben.

Na zo’n wandeling verwacht je natuurlijk geen avontuur meer. Een

hapje eten, even opfrissen en dan gezellig op de trein naar huis. Wat

zou er nu kunnen misgaan? Er kan veel misgaan hebben wij gemerkt.

Wegens een ongeval op de spoorweg kwam onze trein niet af. Na

anderhalf uur te hebben gewacht, werd ons geïnformeerd dat er een

bus op ons stond te wachten naar Welkenraedt, waar we een trein

zouden kunnen nemen naar Verviers-Centraal, waar we dan opnieuw

op een vollere bus zaten op weg naar Luik. Daar stond de laatste trein

die naar Leuven vertrok op ons te wachten. Omstreeks 00.00 uur

kwamen we moe maar voldaan aan in het station in Leuven. Van een

avontuur gesproken…

Ellsky & Hilsky

38

NIEUWSFLASH: bananen gespot op de faculteit! De laatste maanden is er een nieuwe ziekte opgedoken op de faculteit. Steeds meer katechetikanen worden gespot met de bananen-in-de-mond-griep! De volgende foto’s getuigen van dit opmerkelijk fenomeen. Weet iemand wat er aan de hand is? Het schijnt een virus te zijn dat zich verspreid via Snapchat, en het blijkt nogal besmettelijk. De besmetting is aanvankelijk moeilijk op te sporen gezien de incubatieperiode een vrij lange tijd betreft. Ik ben alvast besmet, maar gelukkig blijkt mijn lieftallige collega Aglaja immuun voor het virus. Hoe zit het met u?

39

40

MIJN ERASMUSERVARING IN WENEN

Ik herinner me nog heel goed met welk gevoel ik op

erasmusuitwisseling vertrok. Ik had de Indiareis net achter de rug en

alle prachtige herinneringen en momenten die ik daar beleefd had

zaten nog vers in mijn hoofd. Daardoor vertrok ik met een dubbel

gevoel richting Wenen: ik keek heel erg uit naar alle nieuwe dingen

die ik daar zou meemaken, toch wist ik toen al dat ik iedereen hier

erg zou missen (melig, ik weet het ;) ). Toen ik helemaal alleen op het

vliegtuig zat dacht ik: "Myrthe, waar ben jij nu weer aan begonnen?

Waarom zou je in godsnaam helemaal alleen naar een land gaan

waar je niemand kent? Naar een land waar je de taal (laat ons eerlijk

zijn) niet volledig begrijpt, laat staan spreekt? Naar een land waar je

niet eens weet of je kot, dat je via facebook gevonden hebt, er wel

echt is? ... En dat om daar te gaan studeren?" Ik was dan ook erg

opgelucht toen ik op de luchthaven mijn huisgenote, Julia-Maria, zag

staan. Ik was nog blijer toen we toekwamen in een supermooi

appartementje waar ik samen met drie Oostenrijkse meisjes mijn

Erasmustijd zou doorbrengen. De volgende avond leerde ik de eerste

mede-erasmussers kennen. Ik heb nog nooit zo gemakkelijk, zo veel

mensen leren kennen. "Hey, I'm (naam invullen), nice to meet you.

What's your name?" en het gesprek was begonnen. Tijdens de eerste

weken was het dan ook een overrompeling van namen, gezichten en

talen. Langzaam maar zeker begon ik steeds met eenzelfde groepje

af te spreken en zo snel hechte vriendschappen op te bouwen.

Verder leerde ik ook de stad beter en beter kennen. En Wenen is een

prachtige stad: parkjes, Schönbrunn, het operagebouw, het

donaukanal met al zijn graffiti, Stephansdom, gezellige koffiehuisjes

met lekkere Sachertorte, grote shopstraten, leuke cafés,.... Er viel

altijd wel iets nieuws te ontdekken. Een andere ontdekking was hoe

erbarmelijk mijn Duits was. Ik zat dan ook erg vaak in de les als een

gek door mijn miniwoordenboekje Duits-Nederlands te bladeren.

Mijn uitspraak was ook allesbehalve perfect maar mijn huisgenoten

41

vonden het wel entertainend. Ik had dan ook erg veel stress voor de

examens die ik allemaal mondeling in het Duits zou moeten afleggen.

Gelukkig begrepen de proffen beter Nederlands met een Duitse klank

dan verwacht ;) en armbewegingen hielpen ook wel. Ik ontdekte ook

dat het veel moeilijker is om grapjes te maken in een andere taal...

Niet dat ik in het Nederlands supergrappig ben, maar probeer het

maar eens in het Duits of Engels. Mensen keken me soms nogal

vragend aan terwijl ik met mezelf zat te lachen. :D Daarom was het

ook leuk dat ik enkele Belgen en Nederlanders leerde kennen,

waardoor ik de mogelijkheid had om eens te ventileren in mijn eigen

taal.

Verder was het ook erg interessant om geconfronteerd te worden

met verschillen en om te horen hoe dingen in Oostenrijk, Zweden,

Australië, Polen, Frankrijk, Italië,... gaan. Het is verrijkend om in te

zien dat dingen anders kunnen en dat het niet vanzelfsprekend is dat

dingen geregeld worden zoals in België. Zo hadden ze in Oostenrijk

bijvoorbeeld geen cursussen, laat staan een cursusdienst, en moest

je alles leren van je eigen notities. Daar stond bij mij nogal vaak: 'nu

zegt de prof iets wat ik niet begrijp'. Maar gelukkig kende ik op het

einde van het semester wat behulpzame Oostenrijkers die hun

notities wouden delen. Verder vond je bijvoorbeeld nergens een

frituur maar overal 'Würstelstande' waar je alle soorten

braadworsten enz. kon kopen tot in de vroege uurtjes.

Al deze zaken zorgden ervoor dat ik een ongelofelijke tijd beleefd heb

in Wenen. Het was een tijd vol diversiteit, samenhorigheid,

vriendschap, taalgesukkel, prachtige momenten en nieuwe

ontdekkingen.

p.s.: Zeker op Erasmus gaan als je de kans krijgt!

Myrthe

42

ZWART

het is een buitengewoon hedendaags concept dat ons toelaat een brug te slaan tussen de beeldhouw- en de schilderkunst. Zwart is zeer belangrijk, de geestelijke voorstelling van het wezen der vormen. Zwart is absoluut, transcendent, elegant en verfijnd. Zwart is de negatie van alle, zelfs de beste, beelden.1

Als men in de middeleeuwen al nadacht over kleur, dan werd dit volstrekt anders gedaan dan wij de dag van vandaag gewoon zijn. Sinds de moderne tijd heeft de kleur zwart, als gevolg van de wetenschappelijke ontwikkelingen, een degradatie ondergaan van kleur naar niet-kleur. Onze huidige natuurkundige visie op kleuren is gebouwd op de theorie van Newton. die houdt in dat zichtbaar wit licht, dat zich tussen infrarood en ultraviolet bevindt, bestaat uit de zeven kleuren van de regenboog. Rood heeft de langste golflengte, Violet de kortste. Alle materie heeft een bepaalde moleculaire samenstelling, en wanneer daar licht op valt, kan het oppervlak golven van een bepaalde golflengte absorberen of weerkaatsen. Een groen voorwerp bijvoorbeeld zal alle magentakleurige golven absorberen en de rest van het spectrum weerkaatsen. Als gevolg daarvan zien we de kleur die complementair is aan magenta: groen. Wanneer een voorwerp alles weerkaatst dan zien we dit als wit; als het alles absorbeert zien we zwart. Om die reden wordt zwart in de natuurkunde gezien als een niet-kleur, en wit als de combinatie van alle kleuren.

Deze wetenschappelijke omgang met kleur is objectief en verklaart niets van het effect van de waarneming op het individu. Goethe onderneemt in het begin van de 19e eeuw dan ook een poging om de fysische verschijnselen van kleur en hun werking op het subjectieve vlak te verbinden. Hij schenkt aandacht aan de zintuigelijk-morele werking van de kleur. Toch is Goethe ergens nog te sterk gericht op het fysische, gezien hij de kleuren zwart en wit niet in hun eigenheid bespreekt. Vanuit een schilderkunstige visie zou men zwart en wit als kleuren zoals alle andere moeten beogen, want zelfs uit de kleinste toets spreekt een schilderkunstige beslissing,

1 Rafael Canogar, Het zwart in de beeldhouwkunst, Atelier 340, 1993, p. 153.

43

waarbij het gebruik van zwart en wit even sterk meetelt als het gebruik van andere kleuren. Verf werkt immers op een andere manier dan licht: via subtractieve -, in plaats van additieve kleurmenging2. De wetenschappelijke kennis die we nu hebben over kleur heeft maar weinig gevolgen voor de effecten ervan op ons gemoed. Het verklaart de oorzaak, en die heeft maar een minimale invloed op de interpretatie van het effect. Op basaal vlak is men vermoedelijk nog steeds even aangedaan van de werking van kleur als men was vόόr Newton. Een extreem voorbeeld hiervan is dat een kamer met blauwe muren een rustgevend effect heeft op het lichaam, terwijl rode muren het omgekeerde effect hebben. Het grote verschil tussen de tijd van voor Newton en nu is wellicht dat men toen effect en oorzaak van een kleur te rap met elkaar in verband bracht. Een voorbeeld hiervan is de directe, bijgelovige associatie van de negatieve aspecten van de zwarte kleur met bepaalde dieren: kraaien, vleermuizen, zwarte katten, etc. werden op een gegeven moment allen verdacht van duivelse intenties. Rationele kennis van de wetenschappelijke oorzaak van een kleur, Darwins evolutietheorie en een groeiende zekerheid over de natuur kunnen dergelijke misvattingen vermijden.

Zwart heeft vaak een onplezierige werking op het gemoed. Dit valt te wijten aan het feit dat zwart gelijk is aan duisternis. Perfect zwart absorbeert alle licht, en is daarom onzichtbaar, en dus onkenbaar, mysterieus en dit kan gevaarlijk zijn. De mens is als dagdier meestal niet erg op zijn gemak in het donker. Als mensen een gevoelsinterpretatie moeten geven van de kleur zwart, dan vallen vooral woorden als dood, einde, vernietiging, mysterie, onderwereld, etc. Wanneer bijvoorbeeld een huis in vlammen opgaat, gaat dit gepaard met agressieve kleuren van de vernietiging zelf, maar achteraf blijven slechts zwartgeblakerde ruïnes over, te midden van grauwe as. In de natuur zijn tal van voorbeelden te geven die antwoord kunnen bieden op de vraag waarom zwart voor veel mensen geen prettige associaties oplevert. In het bijzonder vanaf de

2 In additieve kleurmenging wordt wit gevormd door de combinatie van cyaan, magenta en geel. In de subtractieve menging krijgt men in diezelfde combinatie de kleur zwart.

44

11e tot ongeveer de 14-15e eeuw werd zwart sterk gewantrouwd. Zwart werd – vooral in combinatie met rood – de kleur van de duivel bij uitstek. Op de afbeelding onder3 is te zien hoe de duivel, geschilderd als een pekzwarte entiteit, bij Judas het kwaad influistert4. Vanaf de 15e eeuw werd opnieuw een nuance gebracht in deze eenzijdige interpretatie van zwart en werd het zelfs opgewaardeerd naar een kleur van hoge stand. Dit heeft onder andere te maken met de moeilijk te verkrijgen kleurstof om kledij te verven. Aan de grondslag van die angstige omgang met zwart, ligt, zoals eerder vermeld, het onkenbare en mysterieuze karakter van de kleur. Maar dit wil niet zeggen dat zwart noodzakelijk leidt tot associaties met het kwaad. Begrippen als duisternis, einde en dood kunnen

3 Giotto, Het verraad van Judas (1304-1306). 4 Cf. Lc 22,3: “Toen nam de satan zijn intrek bij Judas, ook Iskariot geheten, die behoorde tot de kring van de twaalf. “

45

evenzeer als mysterie benaderd worden, waarbij de angst plaatsmaakt voor eerder sublieme ervaringen van ondoorgron-delijkheid. Een voorbeeld waarbij dit naar mijn mening zeer tastbaar wordt is het binnenwandelen in een grot of tunnel, wat steeds opnieuw een soort spanning oproept. Op voorhand is het onmogelijk te weten wat er in de duisternis loert. Onderstaande afbeelding is een werk (een ruimte) van Anish Kapoor5, en drukt dit soort ervaring treffend uit. De zwarte leegte die uitdagend voor de toeschouwer gaapt heeft zowel iets uitnodigend als iets beangstigend. Als we de titel van het werk in beschouwing nemen zien we dat dit ontleend is aan een schilderij van de 19e eeuwse schilder Gustave Courbet: L’origine du monde, dat ik niet in de Heilige Taube zal plaatsen, maar zoek het op en ge zult het u niet beklagen (het hoeft geen betoog dat dit schilderij in zijn tijd als een schandaal werd beschouwd). De associatie met het schilderij van Courbet geeft dus een seksueel geladen spanning aan het werk van Kapoor. Net zoals de zojuist

5 Anish Kapoor – Origin of the World, 2004. In het geval dat de foto niet duidelijk is: het betreft hier een ruimte van ongeveer 7m hoog, waar een holte in een schuine wand is gemaakt die langs de binnenkant met donker pigment is ingekleurd.

46

beschreven ‘interesse’ in tunnels ook freudiaans kan geïnterpreteerd worden. Toch mag dit werk niet uitsluitend als een abstractie van het vrouwelijk geslachtsdeel gezien worden. De holte roept ook iets zeer spiritueels, mystiek op. Het is als een opening naar iets transcendent, iets onwerelds. Dit transcendente karakter van de kleur wordt onder andere ook gevonden in het gebruik van de kleur in de ogen van iconen. De vroegste christelijke iconen hadden vaak zeer grote, donkere ogen. Gezien de functie van het icon enigma was, de weg van het zichtbare naar het onzichtbare mogelijk maken, zou dit het gebruik van zwart als transcendentale kleur verklaren. En toch brengt het werk van Kapoor ook een soort van ongerustheid of onzekerheid teweeg met het risico op een tragisch resultaat, net als het gevoel dat men krijgt bij het zien van Frodo die door Smeagol wordt binnengelokt in Shelobs hol (waarvoor sommigen echter ook een freudiaanse interpretatie geldt). Het drukt zowel iets zeer fundamenteel en elementair uit, als iets finaal dat bijna als eschatologisch kan gezien worden.

Zwart draagt dus iets zeer universeel en tijdloos in zich. Het is als de grenzen van de werkelijkheid, de alfa en de omega. Het tweede vers van Genesis zegt: “De aarde was woest en leeg; duisternis lag over de diepte, en de geest van God zweefde over de wateren.” (Gen 1,2). Als God spreekt dat er licht moet zijn, wordt de duisternis opgegeven, maar daarvoor was alles zwart. Er is geen kleur oorspronkelijker dan zwart. Technisch gezien is dat omdat zwart geen kleur is, maar voor het oog van de kunst is het dat wel, en daarmee is het tevens het oerkleur. Net als de kleur van het einde, van transformatie en van een stap in het ongewisse, is zwart dus ook de kleur van het ultieme begin.

Anton

47

DIXIT & WEETJES

“Leffe is fake. Geen Leffe meer drinken. Als ik jullie daarvan kan overtuigen is mijn cursus geslaagd.“ - Johan De Tavernier

- Silke op cantus van december zegt: “er is wel maar een zwakke opkomst van eerstejaars op de cantus hé, maar 2 jongens en 2 meisjes” - Ruben antwoordt: “Waar zijn die twee jongens? Ik zie alleen Wannes.”

“Ge moogt over mij zeggen wat ge wil, maar ik pijp mij een weg door de faculteit voor de examens.” – Elie

“Maar nee ik moet geen lief. Fictieve vrouwen zijn veel aangenamer.” – Anoniem

“Ik wil Freud van Kant maken.” – Fien

“Stay Jung, eat Freud!” – Fien

“Nietzsche heeft me bij m’n pietzsche.” – Anton

“Ik zit op mijn bureaustoel onnoemelijk te studeren, ik wou

dat ik twee hondjes had dan kon ik ze castreren.” – Fien

Wist je dat… … Els Agten aan populariteit wint in het eerste jaar door dezelfde mopjes te vertellen als professor Lamberigts tien jaar geleden? … professor François veel weet over kleuren en mode?

48

SPELLETJESHOEK KRUISWOORDRAADSEL

Horizontaal 1. Veel voorkomende eigenschap, en tegelijk ook de bijnaam van onze Bram 2. Poolse drank met bizongras 3. Eerste woord van motto van Frankrijk 4. Brugs voor duivelmaker, bijnaam voor Jeroen Bosch5. Gebakken vlees uit Perzië in een broodje 6. Blijde boodschap 7. Samuel op de doopcantus 8. Gymleader van Cerulean city 9. Oprichter van Les Béatitudes, die zijn openbaring had in een pizzeria Verticaal 10. Kunstenaar die veel werkt met vilt 11. Gebakken vlees uit Perzië in een wrap 12. Middelbare scholieren hebben het wel, wij niet. 13. Grote koning van de 8e-9e eeuw. 14. Lastig 15. Liefde voor de vreemdeling of gastvrijheid, tevens de naam van een theologiestudente 16. Flexibel 17. Doortrapt 18. Pools voor ‘Ja’

49

VERBIND DE PUNTJES!

Tip: het is zeker niet Aglaja!

50

WIE ZIJN DEZE KATECHETIMON?

51

WIE ZIJN DEZE KATECHETIMON?

52

ZOEKERTJES

Maanden geleden kreeg het redactieteam van Die Heilige Taube een

dramatisch hopeloze lezersbrief. De persoon in kwestie wilde zich niet

bekend maken aan ons, maar hoopt wellicht op de verspreiding van

haar brief, opdat haar vurige verlangens eindelijk eens zouden

kunnen geblust worden.

Heilige Taube, lieve lieve duif ik wil een duif. voor mij. een grote sterke beer mag ook Een lieve elegante blabla mag ook, als het maar geen wijf is. Ik ben niet wanhopig. Want ik vind altijd wel weer 'iets' .. het is alleen een beetje problematisch hoe weinig die 'iets'en op boyfriend-material lijken, de laatste tijd.. Van een behaarde bosaap met een vreemdsoortig engelstalige samengestelde naam, naar rosse koppen, naar cipiers en het meest recentelijk: iemand die me uitschold voor "vuile slet, you fucking cunt, smerige hoer van babylon" omdat ik dacht dat we misschien niet zo goed bij elkaar pasten, als ik eerst dacht. Johee. Ik ben dus niet wanhopig. Ik ben immers nog jong. Maar ik luister wel graag naar Nele Needs A Holiday. Vooral als ik nadenk over het leven en over #ermahgerd het "echte" leven, het werkleven. Ik kreeg altijd complimentjes dat ik fijn was als begeleider omdat ik

53

nog zo jong was. Ik heb deze week voor het eerst gehoord dat ik té jong was. Woorden zoals "chill" en "mindfuck" hoort een leerkracht niet te gebruiken, ohjee. Ik schrijf dit massa's impulsief.. dus ik ga hier later spijt van hebben. Maar ik heb toch al geen facebook status gepost over mijn recentelijke shockerende effecten en mijn vlog (of hoe heet zoiets, een dagboek op video?) nergens online gepost, dus wat dat betreft ben ik nog safe. Pluspunten: Impulsief Chaotisch Avontuurlijk Rationeel ingesteld als het over logische dingen gaat Zot Spraakwaterval Overload aan Liefde Zacht (incl. zachte borsten!) Kinderlijk (want ja, alleen als je bent als een kind, geraak je in het Rijk Gods)

Duiven, sterke beren en elegante blabla’s mogen zich altijd

aanmelden via heiligetaube@katechetika.be of mogen, indien ze de

persoon in kwestie zouden herkennen, rechtstreeks met haar

contact opnemen.

54

OPLOSSINGEN KATECHETIMON

Het is Albrecht!

Het is Nico!

Het is Heleen!

Het is Ella!

55

NAWOORD

Beste katechetikanen, Die Heilige Taube zit er weer op voor deze

periode. Wij hopen van harte dat jullie genoten hebben van onze

paaseditie. Nu we vooruitkijken naar de hoogste hoogdag van het

jaar, laat ons de liefde ervaren van het offer van ultieme

barmhartigheid, waardoor de mens dichter tot bij God is gekomen.

Dit jaar gedenken we deze wederkomst, maar tegelijk anticiperen we

daarmee op de eindtijdelijke parousia.

Hiermee is samen met de vasten, ook een zeer drukke periode achter

de rug. Wij wensen te bedanken, niet alleen zij die deze editie hebben

helpen realiseren, maar uiteraard ook allen die geëngageerd zijn

binnen de kring. Jullie máken Katechetika!

Wij wensen iedereen een deugddoende vakantie, zowel diegenen die

in het verre Turkije zitten met professor Bieringer, als degenen die

gezellig thuis blijven. We zien jullie graag terug na de paasvakantie.

Hartelijke groet,

Aglaja en Anton

56