In Trans Jaargang 3 – editie 1 – december 2002

Van de RedactieVoor u ligt de eerste In Trans van bestuursjaar 2002-2003. Zoals de trouwe lezers van de In Trans op zal vallen, heeft de In Trans een metamorfose ondergaan. Naast deze gedaanteverandering gaat ook een verandering in de verschijningsfrequentie optreden: jullie favoriete kwartaalblad wordt nu een twee-maandelijks magazine boordevol informatie. Wij hopen dat deze informatie jullie tomeloze honger naar kennis ietwat stilt. Als jullie denken dat jullie de In Trans nóg interessanter kunnen maken; eigen inbreng is altijd welkom. Wij wensen jullie veel leesplezier toe.

Martijn BosAstrid de Haes

Joeri van HolsteijnMariette Oostinjen

Wetenswaardigheden

Vierkante wielen?!?NS kampte afgelopen herfst weer met bonkende, ‘vierkante’ wielen. Dit jaar erger dan ooit, met name in de dagen na de grote storm van 27 oktober. Vierkant wil in dit geval zeggen dat er ruwweg een millimeter afgevlakt is aan de buitenkant van het wiel, waarbij de wielen toch niet echt klein zijn. De afvlakking werd veroorzaakt door het slippen van de wielen op de tot glijpasta geplette emulsie van natte bladeren. Sowieso hebben metalen wielen heel andere wrijvingseigenschappen dan bijvoorbeeld rubberbanden; metaal heeft een veel lagere rolweerstand, met als gevolg dat het ook sneller doorslipt. Dat dit normaal niet aan de orde is komt door het enorme gewicht van een treinstel, wat slechts rust op enkele vierkante centimeters staal. Als een wiel dan blokkeert, rust het volledige gewicht op dit kleine oppervlak, wat zorgt voor een ‘opstuwing’ van metaal. Zelfs als dit maar een tiende millimeter is, zal er bij elke volgende omwenteling, zeker bij hogere snelheden een extra klap op dit stukje afgevlakt wiel komen, wat het metaal nog ietsje verder opstuwt. Het spreekt voor zich dat dit effect zichzelf langzaam maar gestaag versterkt, met alle gevolgen van dien. Daarom is het, hoe vervelend voor de reiziger ook, toch begrijpelijk dat NS treinen zo bijtijds mogelijk uit de dienstregeling haalde.

Vuurwerk op zeeHalf

november brak er een felle brand uit op de ‘Hanjin Pennsylvania’, een schip met aan boord onder andere 57 containers vuurwerk, grotendeels bestemd voor de Rotterdamse haven. Sommige containers explodeerden en werden tientallen meters de lucht in geslingerd, waarbij ze ruim buiten het schip in zee kwamen. Gelukkig hebben de Chinezen toegezegd extra vuurwerk te produceren, zodat de jaarwisseling niet zonder knal en flits voorbij hoeft te gaan.

Olieramp ‘Prestige’ op gunstige locatieDe ‘Prestige’, die sinds 13 november voor een natuurramp zorgt voor en op de Spaanse noordwestkust, ligt op een relatief gunstige locatie. Factoren als een hoge temperatuur (veel activiteit van micro-organismen), veel aanvoer van vers water (ter vermenging met het vervuilde water), veel wind (ter circulatie van water) en veel zon zorgen ervoor dat de natuur, als het goed is, in staat zal zijn sneller de troep af te breken dan bijvoorbeeld het geval was met de Exxon Valdez, in 1989 voor de kust van Alaska.

Vliegen weer veilig?Vliegen is al sinds jaar en dag een van de meest veilige modaliteiten. Ook de gebeurtenissen in Amerika van vorig jaar hebben die statistiek niet dramatisch doen veranderen. Toch zat de angst er goed in en hebben vrijwel alle luchtvaartmaatschappijen maatregelen genomen om de gevaren van aanslagen te beperken. De hieruit voorkomende kosten en met name de kosten van de gestegen verzekeringspremies werden doorberekend aan de klanten. Air Zimbabwe heeft nu als eerste carrier de veiligheidstoeslag weer uit

haar tarieven gehaald, omdat gebleken is dat er eigenlijk geen extra risico’s waren voor haar vluchten en de verzekeringspremie derhalve ook niet meer hoger was dan normaal.

In Trans 1

I n T r a n sStudievereniging Transito

Stageplaats nodig?pagina 5

Transito in Zuid -Afrika Pagina 6

NS kan van Japan lerenPagina 4

Het nieuwe bestuurPagina 2

Prof. Roos in ChinaPagina 5

Activiteiten12 december: constitutieborrel

17h00 tot 19h00 in de Smitse17 december: Transito kerstdiner21 maart – 29 maart: TransKito

In Trans Jaargang 3 – editie 1 – december 2002

Van de voorzitterHet is een groot genoegen om in de functie van voorzitter een stukje te mogen schrijven in deze eerste In Trans in de nieuwe opzet. Daar het blad het visitekaartje van de vereniging is ben ik verheugd over het enthousiasme waarmee aan de In

Trans gewerkt wordt. Het resultaat hiervan is zoals u ziet duidelijk zichtbaar.

Afgelopen weken hebben ook twee Transito- activiteiten plaatsgevonden; de excursie naar Volvo Trucks in Gent en het forum over maatschappelijke kosten & baten analyses in Corsendonck. Van verschillende kanten heb ik vernomen dat zulke activiteiten voor herhaling vatbaar zijn, dus zijn er grootse plannen voor een vervolg hierop. Zoals velen weten is de studiereis naar Zuid-Afrika een unieke ervaring geweest. Zowel op studie-gerelateerd vlak als op het sociale en cultureel vlak. In Kaapstad alle logistieke aspecten van de haven bekeken, maar ook Knysna als onderdeel van de Garden Route is niet onopgemerkt gebleven. Een aantal mensen is reeds bezig met de planning van een nieuwe studiereis dit jaar. Aangezien het team nog niet compleet zou ik de studenten van vervoer en logistiek die geïnteresseerd zijn in het organiseren van, dan wel deelnemen aan de studiereis willen uitnodigen om hiervoor bij mij even aan te kloppen.

Maarten Van de secretarisHet is inmiddels alweer december en we zijn hard bezig om er een mooi Transito-jaar van te maken. 31 oktober had ik de eer het secretarisstokje over te nemen van Lonneke Pronk. Zij past dit jaar de kennis en ervaring die zij opgedaan heeft tijdens haar Transito-

bestuursjaar toe als vice-president van de Economische Faculteitsvereniging Rotterdam. Ik wil haar bij deze veel plezier en succes toewensen in haar nieuwe functie. Vergeet ons niet, Lonneke!

Inmiddels hebben jullie al een aantal mailtjes ontvangen waarin jullie uitgenodigd werden voor gezellige en interessante excursies. Heb je deze berichten niet gekregen, dan heb je vast ook niet het mailtje ontvangen waarin ik je oproep opnieuw je adresgegevens aan Transito door te geven. Het is dus tijd om dat nu wel te doen zodat wij ons ledenbestand kunnen updaten. We zijn per post en per e-mail te bereiken op de bekende adressen maar je kunt natuurlijk ook altijd even langs komen op H05-23.

Ik wens jullie een gezellig jaar toe en hoop veelvuldig van jullie aanwezigheid op Transito-activiteiten te mogen genieten.Tot dan,

Astrid

Van de penningmeesterVia deze weg maak ik gebruik om mij als inmiddels

nieuwe penningmeester van Transito kort voor te stellen. Als geboren en getogen Rotterdammer is het naar mijn mening haast ondenkbaar om geen opleiding te volgen gerelateerd aan haven, vervoer en logistiek. Vandaar dan ook dat ik naast de familieachtergrond en eigen interesse

in de onderwerpen vorig jaar ben begonnen aan het verkort doctoraal traject van de universiteit. Als HBO- instromer van de HES Rotterdam was ik daarnaast nog niet toe aan het arbeidsproces en op zoek naar verbreding en verdieping van opgedane kennis.

In aanraking met Transito kwam ik via het werkcollege Vervoerseconomie waar eigenlijk de status van stil lid me meer paste. Het huidige bestuursjaar werd ik gepolst en enthousiast gemaakt voor meer betrokkenheid bij de vereniging en dat leidde uiteindelijk tot kandidaat en inmiddels geïnstalleerd penningmeester.

Op persoonlijk vlak heb ik naast de studie een vriendin, bijbaan bij het beroemde blauwgele woonwarenhuis uit Zweden en heb ik ook nog sporadisch tijd voor een paar hobby’s zoals het verzamelen van mineralen, spelletjes, (zowel bord als PC) en lezen. Verder hoop ik dat iedereen een gezellig en leerzaam jaar zal beleven en mocht je nog (financiële) vragen hebben na deze korte intro spreek me aan of loop langs de Transitokamer.

Remco

Van de commissaris activiteitenMijn naam is Marco Boerema, 24 lentes jong. Ik volg het 2e jaar van het verkort doctoraal programma ‘Economie van vervoer en logistiek voor afgestudeerden HBO’. Mijn HBO studie ‘Logistiek & Economie’ heb ik afgerond aan de Hogeschool Drenthe

te Emmen.

Mijn oorsprong ligt in Groningen, om precies te zijn Uithuizermeeden, een klein dorpje in de omgeving van de Eemshaven. Hier ligt dan ook de basis voor mijn logistieke voorkeur. Mijn familie heeft een kleine transportonderneming, waarin ik ben opgegroeid. Hier is vooral de praktijkkennis van het wegvervoer ontstaan. Tijdens mijn HBO-studie heb ik een half jaar Logistiek in Jyvaskyla (Finland) gestudeerd. Je leert hier enorm veel van, omgaan met andere mensen en andere culturen.

In Trans 2

Berichten van het bestuur

Actief lid??Wil jij je inzetten voor activiteiten van Transito, zoals een alumnidag, carrièredag of de studiereis? Kom langs op de Transito-kamer (H05-23) of stuur een mailtje.

In Trans Jaargang 3 – editie 1 – december 2002

Ik heb geleerd dat je praktijk en theorie naast elkaar moet zetten, om goede beoordelingen te kunnen maken. Daarom vind ik het bestaan van Studievereniging Transito ook zo belangrijk. Door middel van excursies, forums, borrels, lezingen, studiereizen en andere activiteiten leer je de praktijk en leer je elkaar kennen. Het is dan ook een uitdaging om de functie als commissaris activiteiten binnen Transito te mogen vervullen. Ik hoop jullie dan ook met regelmaat bij de activiteiten te mogen begroeten.

Marco

Van de commissaris externe betrekkingenAls eerst zal ik kort iets over mezelf vertellen. Ik ben bijna 25 jaar en geboren in Rotterdam, maar opgegroeid in Capelle aan den IJssel. Sinds 4 jaar woon ik weer in Rotterdam, waarvan 2,5 jaar samen

met mijn vriendin Petra en onze kat Jill. Mijn hobby’s zijn reizen, duiken, skiën, cabaret, Internet, karpervissen en stappen….Verder heb ik professionele interesses in accountmanagement, luchtvrachtmanagement (expresdistributie) en supply chain management.

Na de havo heb ik de mbo-opleiding Haven- en Vervoer gevolgd aan het STC in Rotterdam. Daarna heb ik de hbo-opleiding Logistiek en Economie afgerond aan de HES in Rotterdam. In het laatste jaar van deze opleiding heb ik de specialisatie Haven- en Vervoer gedaan.

Voor mijn scriptie heb ik onderzoek gedaan naar de mogelijkheden van e-business voor de Transport- en Inkoopafdeling van een grote baggermaatschappij in Capelle aan den IJssel. Op dit moment volg ik het schakelprogramma voor hbo-instromers wat hoort bij het ‘nieuwe’ verkorte BaMa-traject Transport and Logistics.Naast mijn studies heb ik altijd veel gewerkt. Ik heb 3,5 jaar bij DHL in Hoogvliet gewerkt als (internationaal) koerier en loodsmedewerker. Daarna heb ik als parttime projectmedewerker op de Marketingafdeling van een logistieke dienstverlener in Ridderkerk gewerkt aan een It-project. Op dit moment zit ik in het managementteam van Erasmus Koeriers & Chauffeurs. Ik hou me bezig met Marketing- en Sales van koeriers.

Daarnaast ben ik tijdens de ledenvergadering van Transito officieel benoemd tot bestuurslid, in de functie van commissaris externe betrekkingen. Als commissaris extern ben ik verantwoordelijk voor alle contacten met het bedrijfsleven en zal ik de noodzakelijke sponsors voor de vereniging binnen moeten gaan halen. Daarnaast verkoop ik, in samenwerking met de In-Trans commissie, advertenties voor dit verenigingsblad. Ook de Carrièredag-sponsoring, de belangrijkste activiteit van Transito, valt onder mijn verantwoordelijkheid. De precieze beleidsplannen zijn op de ALV behandeld, dus daar zal ik in dit stukje niet verder op in gaan. Al met al ben ik blij deel uit te maken van dit enthousiaste bestuur en wil ik samen met de leden er een leerzaam en gezellig studiejaar van maken met veel interessante activiteiten, zoals een studiereis!

René

In Trans 3

In Trans Jaargang 3 – editie 1 – december 2002

NS als Life-Style Developer?Het succes van de Japanse spoorwegen wordt nogal eens toegeschreven aan gunstige demografische, geografische en sociale factoren. Wanneer we de situatie echter nader bekijken, zien we dat de spoorwegbedrijven aldaar niet

alleen uitstekende en vooral klantgerichte vervoersdiensten aanbieden, maar ook een zeer succesvolle lange termijn visie aanhangen waarin de vervoersdiensten niet los worden gezien van andere activiteiten die de reizigers ontplooien. Door zich te begeven in markten als onroerend goed, detailhandel en amusement komen Japanse reizigers veelvuldig in contact met deze vervoersbedrijven.

De geschiedenis van Japanse spoorwegbedrijven die diverse activiteiten ontplooien gaat ver terug. Al rond 1920 zagen private spoorwegbedrijven zich gedwongen zich te begeven in de onroerend goed markt. Wegens nationalisatie van hun hoofdlijnen waren private spoorwegbedrijven gedwongen lijnen te openen in rurale gebieden. Om te overleven moesten er meer reizigers aangetrokken worden. Dit deden zij m.b.v. een lange termijn visie waarin het spoorwegbedrijf zich inzette voor het aantrekkelijk maken van de leefomgeving. Behalve het aanbieden van aantrekkelijke huisvesting zorgden deze bedrijven ook voor zaken als lokaal openbaar vervoer, winkels, sportclubs, uitgaansgelegenheid en recreatieve voorzieningen. Deze bedrijven zien zich dan ook niet als vervoerders, maar als ‘life-style developers’.

Deze spoorwegbedrijven hebben de mogelijkheid gegrepen de synergievoordelen tussen spoor en onroerend goed voor een groot deel te benutten en binnen het bedrijf te houden. De treinen kregen meer en meer reizigers omdat de overige activiteiten gunstig gepositioneerd werden t.o.v. de spooractiviteiten terwijl de winkels en dergelijke baat hadden bij een goed openbaar vervoerproduct.

In navolging van het succes van de private partijen is ook het voormalige Japanse staatsspoorwegbedrijf ‘Japan National Railways’ (JNR) zich gaan richten op andere activiteiten. Als gevolg van een enorme schuld en relatief – t.o.v. de private vervoerders – slechte dienstverlening werd JNR in 1987 geprivatiseerd en opgesplitst in zes regionale reizigersvervoerders (de JRs) en één vrachtvervoerder. Door opheffing van het verbod om niet-rail activiteiten te ontplooien konden ook de JRs voordeel halen uit synergie effecten, net als de privaten. De JRs veranderden dankzij kostenbesparingen, meer klantgerichtheid, deskundigen van buiten en toegenomen beslissingsvrijheid bij het management binnen een relatief korte periode (10 jaar) van een bureaucratisch vervoersbedrijf in een hoogwaardige dienstverlener.

Of een dergelijk succesvolle omschakeling binnen de Nederlandse spoorwegsector kan plaatsvinden is nog maar de vraag. Buiten het feit dat de culturele, geografische en demografische omstandigheden in Japan gunstiger zijn voor spoorwegen, is het in Nederland door de splitsing van infrastructuur en treinexploitatie zeer lastig om de mogelijke synergie-effecten nog op te vangen en te benutten. Hiervoor zou een langetermijnvisie nodig zijn, helaas zullen exploitanten die een concessie van een jaar of 5 winnen zich niet interesseren voor vastgoedontwikkeling. Om meer licht te laten schijnen op deze materie worden er op dit moment twee scripties geschreven over het thema van de splitsing van infrastructuur en treinexploitatie en over het thema van het onroerend goed en spoor.

Didier van de Velde en Robert Offermans

Haveneconomie vult twee etagesHet werk van een hoogleraar haveneconomie is om meer dan een reden leuk. Zeker wanneer je tot dit métier geroepen bent na een lange carrière in het bedrijfsleven en wanneer datzelfde bedrijfsleven, via ondersteuning van je positie, je de boodschap meegeeft ‘de aankomende generatie rijp te maken voor het transportvak’. Al snel heb je als hoogleraar in de gaten dat je in deze positie eigenlijk twee etalages te vullen hebt: die van het verzorgen van onderwijs aan de aankomende generatie managers en die van het verzorgen van kennistransfer naar de betrokken beroepsgroepen, naar het thans zittende management eigenlijk. Het eerste, het verzorgen van onderwijs, vraagt ‘aan de voorkant’ om veel onderzoek zodat de leerstof op niveau blijft. Zoals het vak haveneconomie zich nu ontwikkelt betekent dat ook dat er voeling wordt gehouden met relevante economische nevengebieden als de regionale economie, de economische clustertheorie en de institutionele economie. Maar zeker ook dat met grote ogen wordt gekeken naar wat zich buiten in de dagelijkse werkelijkheid van het mondiale havengebeuren afspeelt. Wetenschap krijgt hier het karakter van scherp waarnemen en van dito (sociaal-economisch) verklaren en duiden.

Die laatste kennis is evenzeer onmisbaar voor het vullen van hiervoor genoemde tweede etalage: die

In Trans 4

Ter Land, ter Zee en in de Lucht – berichten van het front

In Trans Jaargang 3 – editie 1 – december 2002

van voor het bedrijfsleven beschikbaar te maken kennis. Degenen die verondersteld worden die etalage ‘leeg te halen’ verhogen daarmee de collectieve intelligentie van hun werkomgeving; samen meer weten, maakt samen slimmer. Daarmee wordt dan meteen de vraag beantwoord wat het bedrijfsleven nu eigenlijk aan de Erasmus Universiteit heeft. Het is om die reden dat er vanuit de Leerstoel Haveneconomie een grote inspanning gedaan wordt om voor de Rotterdamse haven zoiets als een ‘knowledge circle’ van de grond te krijgen. Daarbinnen wordt gepoogd kennis zó aansprekend aan te bieden dat het bedrijfsleven die kennis wel móet consumeren. De knowledge circle kent op dit moment al enkele projecten waaronder EWALD (Early Warning Analysis Logistical Developments). Een ‘young round table’ is in oprichting, themadiscussies met het bedrijfsleven in voorbereiding. Het samen met het bedrijfsleven en de havenautoriteit opstellen van een onderzoeks-agenda krijgt evenzeer prioriteit. En ook hier wordt er een cirkel rond gemaakt. De kwaliteit van de leerstof aan de haveneconomiestudenten is gediend met de wijsheden die kunnen worden vergaard uit dit onderzoek en uit de dialoog met het bedrijfsleven.

Prof. Drs. H. Welters

ReisimpressiesOnlangs bezocht ik een aantal universiteiten in de Volksrepubliek China. Het bezoek aan die universiteiten heeft veel indruk gemaakt. De Chinese maatschappij in het algemeen is doortrokken van een gevoel voor stijl, distinctie en

beleefdheid, de universitaire gemeenschappen in het bijzonder zijn in hoge mate gericht op het aankweken van die eigenschappen. Ik voelde me weer staan in de vijftiger jaren hier te lande. Eén aspect van hun opleiding deed me met de ogen knipperen. Ik zag de eerstejaars op de grote plaats voor het universiteitsgebouw allerlei militaire oefeningen doen in exerceren. Op mijn vraag of dat een vast punt in het studieprogramma is, kreeg ik als antwoord dat de studenten gedurende twee maanden aan het begin van hun studie deze training krijgen. Het programma omvat slechts exercitie en niet het hanteren van wapens. Ik begreep ook dat deze oefeningen enkele jaren geleden verplicht zijn gesteld. Daarvoor bestond het niet eens. Wat mag de regering ertoe hebben gebracht deze maatregel te nemen? Daarenboven bleek uit gesprekken met studenten dat men niet negatief staat tegen deze introductieperiode. Het lijkt inderdaad wel een vervanging van de bij ons bekende ‘groentijd’ van de corpora doch meer nog op sommige inleidende rituelen gedurende de ontgroening van de jonge cadetten op de KMA.

Bovendien geldt voor alle studenten dat ze verplicht sportlessen hebben. Ik zag grote groepen studenten buiten, klassikaal gymnastische oefeningen doen. Een van de studenten zei mij ook nog dat studenten daar liever niet aan mee doen, doch dat je er misschien wel heel veel baat bij hebt. China kent geen verenigingsleven. Er bestaat niet het recht van vereniging en vergadering. Er zijn wel verenigingen, als die zijn goedgekeurd door de overheid. Ook studentenverenigingen bestaan er niet. De overheid lijkt er bijzonder bevreesd voor te zijn; wat moeten we hier nu van denken? Als docent aan een militaire opleiding kijk ik niet vreemd op van die militaire oefeningen. Als docent aan de Erasmus universiteit is het een curieus verschijnsel te noemen. Ik denk, dat de Chinese overheid op termijn niet meer bevreesd zal behoeven te zijn voor een der grondrechten verworven tijdens de Franse revolutie: de vrijheid van vereniging en vergadering. Doch er is stellig nog een lange weg te gaan. Een van de aspecten die dan ook direct opvalt is, dat ook brancheverenigingen niet zondermeer kunnen bestaan. Met een van docenten van de Shanghai Maritime University discussieerde ik over de wenselijkheid van het bestaan van brancheverenigingen. Men is aldaar er niet van overtuigd dat brancheverenigingen nut hebben. Wat is hun functie dan? Het is een goede zaak om daaromtrent eens te worden ondervraagd door kritische Chinezen. Het leidt tot een denkoefening die hier niet meer nodig is. Ik begreep zelfs, dat er geen expediteurs in China bestaan. (Er schijnt er één te zijn: Sinotrans) Hoe kan een land leven zonder expediteurs? Het is mij nog steeds een raadsel.

Wie verre reizen doet kan veel verhalen… Telken jare wordt er door de studenten een studiereis georganiseerd naar een ver land. Dat is bijzonder zinvol. Het verzamelen van indrukken helpt bij het beter beoordelen van toestanden hier en elders. Zo verging het mij ook.

Prof. Dr. H.B. Roos

In Trans 5

(Afstudeer-) stagesWil jij binnenkort stage gaan lopen bij een leuk en interessant bedrijf? Regelmatig wordt de capgroep op H-12 benaderd in verband met voor studenten economie van vervoer en logistiek. Loop dus regelmatig langs op H12 of kom langs op de Transito kamer (H05-23).

KerstdinerDinsdag 17 december zal het eerste Transito kerstdiner plaatsvinden. Wil jij hier aan deelnemen? Neem contact op met het bestuur.

In Trans Jaargang 3 – editie 1 – december 2002

Transito in Zuid AfrikaDe opdracht vanuit de In Trans-redactie: Een half A4-tje over de prachtige Zuid-Afrika studiereis van Transito van afgelopen juni. Een Half A4-tje!? Alleen als ik al de onderwerpen ga opschrijven waarover ik het wil houden, kom ik al op een hele bladzij. Toch maar proberen dan.

Een studiereis boordevol indrukken. Bedrijfsbezoeken naar Smit Pentow, de havens van Kaapstad en Saldanha Bay, wijnproducent Simonsig, SAA Cargo en de vele individuele bedrijfsbezoeken cq. interviews door al de groepjes. Een interessante seminar (georganiseerd door Henriette van Niekerk, de Zuid-Afrikaanse docente) bezocht met presentaties van onder meer Smit Marine, Cape Span, Safmarine, Spoornet en de National Port Authority van Zuid- Afrika. Colleges van Albert Veenstra, onze wetenschappelijk begeleider. En mooie weekenden gehad om van de “Flora en Fauna” (en de wijn en bier en sigaren) te mogen genieten.

Drie weken lang bivakkeerden we in het hart van Stellenbosch (dichtbij Kaapstad) in de Ryneveld Lodge. Vanuit dit luxueuze onderkomen togen we lopend naar de universiteit met haar statige gebouwen of gingen we al busjesrijdend met onze ware Fanta chauffeur Marco-ik-wil-altijd-achteruit-insteken-Boerema naar de afspraken. Op de universiteit werd door ieder hard geklust in de Fargha (de computerruimte) aan zijn of haar onderwerp over vervoer-en-logistieke zaken

betreffende Zuid-Afrika. ’s Middags een lekkere zware lunch in de Neelsie, terwijl we al elke ochtend in de lodge eerst een mooi ontbijtje kregen met de rituele openingszin van de serveersters: “What do you want for breakfast, Sir? Baked eggs, Scrambled eggs? Mushroom? Toast? White or brown?”. Wat trouwens toen al bleek was dat al ‘s ochtends vroeg de vrijgezelle heren van heel het genootschap al ware casanova’s waren. Roeland vond serveerster Beauty zo leuk dat hij haar wel in de koffer mee wilde nemen naar Nederland. ’s Avonds werd er ook goed opgelet voor het vrouwelijk schoon tijdens de tochten langs de Nu’ bar en de Drost. Uiteindelijk gingen een aantal mannen dan toch maar met de Zuid-Afrikaanse studenten aan de haal.

In de weekenden hebben we veel gezien en gedaan. Kaap de Goede Hoop bezocht. Een rugbywedstrijd tussen Wales en Zuid-Afrika gezien met daarvoor een heuse braai (BBQ) gehad. De Garden Route deels gedaan met bezoeken aan Knysna, Oudsthoorn. Daar in het wild dolfijnen, zeerobben en een walvis mogen aanschouwen met een speedboat op de Oceaan. Ook struisvogel gereden dat weekend, alwaar René van Zandwijk de minst populaire berijder bleek: de struisvogel besloot plots te stoppen. Dit alles resulteerde in een duik met voorwaartse schroef van onze René in de struisvogelpoep. Creativiteit een 9, uitvoering wat minder. In het laatste weekend nog gevoetbald tegen de Zuid-Afrikaanse studenten. Helaas moest dit voor Ronald van den Broek, die met een heuse gelijkmakersrush bezig was, leiden tot een op meerdere plaatsen gebroken been en een langdurig ziekenhuisbezoek voor hem. (Gelukkig gaat nu alles goed met deze pechvogel)

Naast al deze mooie belevenissen zijn de resultaten van de onderzoeken erg belangrijk. Ze zijn alle af en worden op dit moment bij elkaar gevoegd in Zuid Afrika tot een boekwerk. Daarna zal het verscheept worden naar Nederland. (Zullen die boeken ook tussen de bananen staan, net zoals de geïmporteerde wijn. ?) De Transitoleden zullen zeker over de publicatie horen als die verschijnt. en dan is de succesvolle studiereis Zuid-Afrika 2002 geheel afgesloten.

In Trans 6

Expeditie Transito

In Trans Jaargang 3 – editie 1 – december 2002

Een stukje terug noemde ik Albert Veenstra onze wetenschappelijk begeleider. Maar hij was wel heel meer dan dat. Zonder hem was de reis erg moeilijk te. Baie Dankie daarvoor.

Namens de gehele Studiereiscommissie 2002Erik Pruijmboom

AntwerpenweekendOp een fatsoenlijke tijd, rond een uur of twaalf, hadden wij ons verzameld op het centraal station in Rotterdam. Niet alle deelnemers namen de trein daarom reisden wij slechts met zijn vieren. Hein-jan, Mirella en Martijn waren al aanwezig toen ik vijf minuten na de afgesproken tijd de stationshal in kwam rennen. Iedereen had er zin in. Keurig op tijd namen wij de internationale trein op perron 1 naar Antwerpen. Anderhalf uur later zaten wij bij station Berchem achter ons eerste Belgische biertje op het terras van een café vol vieze oude mannen die genoten van twee blonde, uitdagende, Vlaamse barvrouwen. Het was prachtig weer en de sfeer zat er goed in. Na wat gereis met het stadsvervoer kwamen we aan bij de jeugdherberg. De herberg lag net iets buiten het centrum aan de rand van de ring van Antwerpen. Hier voegde ook Marco, Maarten en Roeland zich tot de groep toe. De drie heren waren met de auto naar België getogen. We moesten eerst nog even wachten tot 16:00 voordat we konden inchecken.

Eenmaal ingecheckt slenterden wij richting de tram om zo naar het centrum af te reizen. In de tram was het erg gezellig. Een grote groep Vlaamse schoolmeisjes stapte halverwege binnen. Ze waren gekleed in een grijs schooluniform dat bestond uit een grijs truitje met een kort zwart rokje. Dit konden wij erg waarderen. Ondanks onze grote waardering kwamen echte, concrete contactpogingen niet tot stand. Er moest eerst maar eens stevig ingedronken worden. Dit lukte wel moeiteloos. Tijdens onze kroegentocht door de stad bekeken we de vele mooie pleinen en gebouwen die Antwerpen rijk is. We aten een frietje in een echte Vlaamse frietkot en experimenteerden met verschillende Belgische bieren in zowel het authentieke Belgische stamcafé als in de standaard maar gezellige Ierse pub.

Rond een uur of zeven voegde Lonneke zich bij de groep. Nu waren we compleet en konden ons gaan

bezighouden met het zoeken naar een leuk restaurant om het avondmaal te nuttigen. Deze belangrijke taak werd door de groep uitbesteed aan Roeland en mijzelf. Terwijl de rest neerstreek op het terras van het overbekende “Het elfde gebod”, togen Roeland en ik er op uit op zoek naar een restaurant. Het aanbod was enorm. Grieks, Italiaans, Israëlisch, Afrikaans, Frans, Turks, ieder land had wel een vertegenwoordiging in het restaurantaanbod van Antwerpen. Uiteindelijk viel onze keuze op een origineel middeleeuws restaurant in de pelgrimsstraat. De kelders van oude herenhuizen waren omgebouwd tot sfeervolle, middeleeuwse ruimtes. Houten tafels, bier in kannen, een menu vol wild en aardappelen, middeleeuwse achtergrondmuziek en personeel gekleed in een Jan Steen outfit. Onze maaltijd in de Pelgrom was erg lekker wat de sfeer in de groep tot een hoogtepunt bracht.

Na uitgebreid te hebben gegeten was iedereen klaar voor de hippe activiteit van Antwerpen: zingen in de karaoke bar! Tijdens onze tocht waren we vier van dergelijke bars tegen gekomen. Onze keus viel op een klein maar authentieke bar. De sfeer die er hing was die van vergane glorie. Het was er erg donker. Er hingen gordijnen voor de ramen waardoor je geen flauw idee had hoe licht het buiten was, dit maakte de bar tijdloos. Er was een dj waar je liedjes aan kon vragen. Zelf zong ze af en toe ook een nummer om het gemiddelde niveau weer wat op te krikken en de mensen enthousiast te maken. In de bar zat een oude man die af en toe een nummer zong waarvan hij de melodie niet wist maar de tekst gewoon op zijn eigen manier ten gehore bracht. Ook zaten er twee Belgische tienermeiden die verveeld rondkeken en af en toe, alsof het een soort verplichting was, een nummer zongen. In een andere hoek stonden drie Ghanezen die de tekst op het scherm moeilijk konden volgen en dan opeens, bij het refrein, iets zongen waarvan zij dachten dat, dat de tekst zou zijn. En dan was er nog de groep op vrijgezellenavond inclusief de aankomende bruidegom die door zijn vrienden helemaal volgegoten was met drank. Soms kwam bij hem besef op dat hij in een karaoke bar stond en dan stapte hij het podium op om met de mensen die daar stonden spontaan mee te lallen. En wij waren er natuurlijk ook. De groep Nederlandse studenten zittend aan een tafel vol met glazen bier die ook af en toe een nummer zongen. Meestal uit het bekende Nederlandse repertoire wat iedere groep Nederlandse studenten in een karaoke bar ten gehore brengt. ( Suzanne, Zo verdomd alleen, België, Dromen zijn bedrog, Daar gaat ze, etc…) Om een uur of twee stapten wij allen in een taxibusje die ons snel weer naar de herberg bracht. Het was een geslaagde avond geweest.

De volgende ochtend moesten we er al weer vroeg uit. Net als in iedere jeugdherberg in Europa moest er voor tien uur uitgecheckt worden. Voor die dag was er een iets cultureler programma samengesteld. Eerst werd een bezoekje gebracht aan de indrukwekkende kathedraal van Antwerpen en aan het scheepvaartmuseum. Daarna was

In Trans 7

In Trans Jaargang 3 – editie 1 – december 2002

iedereen wel toe aan iets te eten. Voor de lunch kozen we de goedkope Italiaan. Na de avond ervoor dronken de meesten maar weer gewoon fris. Na de lunch zijn we allen naar op de achtersteven van de havenrondvaartboot gaan zitten. Twee en een half uur lang hebben we de kou en wind proberen te negeren terwijl de haven van Antwerpen in al haar glorie aan ons voorbij gleed. Na deze barre maar interessante tocht keerden we weer terug naar Rotterdam. Het was een mooi uitstapje geweest!

Koen Fasten

Bedrijfsbezoek Volvo Europa TruckOp 18 oktober was het zover. Het bedrijfsbezoek aan Volvo Trucks in Gent in België. 19 enthousiaste deelnemers reisden om 7.30 uur ‘s ochtends(voor sommige deelnemers zeer vroeg) af naar ons buurland. Voor de gelegenheid had Transito vervoer geregeld in de vorm van 2 busjes. Om 9.30 arriveren we in Gent bij Volvo Europa Truck. Na de ontvangst met koffie en thee volgt een algemene presentatie van Volvo. Het merk is de op één na grootste truckproducent van Europa. Sinds kort vallen onder de Volvo groep de merken Renault (uit Frankrijk) en Mack (uit Amerika).

Na de presentatie volgt een onthulling van de vernieuwde Volvo truck lijn, die in het begin van dit jaar in productie is gegaan. Voor velen blijft het een indrukwekkend apparaat zo’n vrachtwagen, vooral als plaats wordt genomen op de chauffeurszetel, blijkt de grootte van een vrachtwagen. Na het uiteindelijke resultaat gezien te hebben gaan we terug naar de basis van de Volvo truck, in dit geval de assemblagelijn. Van vele duizenden onderdelen (die wereldwijd worden betrokken) wordt een volledige vrachtwagen gebouwd, die naar de wensen van de klant wordt uitgerust. Uiteraard kiest de klant uit voorhanden onderdelen en opbouwmogelijkheden, maar door het uitgebreide aanbod is er geen Volvo vrachtwagen gelijk. Volvo werkt in de praktijk met logistieke begrippen als JIT (Just In Time) en Two Bin systemen.

Na de rondleiding door de assemblage hal worden we uitgenodigd voor de lunch. Deze drie gangen lunch is dan ook utstekend geregeld.

Na de lunch volgt een presentatie over Dynafleet, het transport managent systeem van Volvo.

Dynafleet is de link tussen voertuigmanagement en bedrijfsmanagement. Belangrijke zaken die tot doel hebben het verbeteren van de logistiek. Via een demonstratie model krijgen we vanuit verschillende perspectieven te zien hoe dynafleet werkt en wat een ieder er aan heeft en welke informatie voor wie beschikbaar is. Zo krijgt de fleetmanager informatie over onderhoud, verbruik, reparaties. De planning gebruikt dynafleet voor het verstreken van ritopdrachten, ferry informatie en ontvangt informatie over de status van de lading en vrachtwagen. De chauffeur geeft met dynafleet een bevestiging van het laden en het lossen en eventueel vertragingen door file of pech onderweg. De vervoerder en de klant kunnen op deze manier real time informatie bemachtigen, waardoor de servicegraad van een transportonderneming verbetert.

Tot slot wordt er een bezoek gebracht aan VAS (Volvo Action Service), de pechservice van Volvo. VAS in Gent heeft een Europese dekking. Alle pechgevallen die zich in een Europees land voordoen, komen terecht in Gent. Hiervoor is gekozen, omdat lijnen zo kort gehouden kunnen worden. Het grote logistieke proces hier is het coördineren van garage – monteur –chauffeur – ondernemer. In alle mogelijke talen kan de gestrande chauffeur te woord worden gestaan. Een voorbeeld is dat een Italiaanse chauffeur in Duitsland pech krijgt met zijn vrachtwagen. Hij zal door VAS in z’n eigen taal te woord worden gestaan, waarna de communicatie met de pechservice in het Duits verloopt. Een diagnose (bijvoorbeeld via dynafleet) kan direct duidelijk maken wat er met de wagen aan de hand is. Op deze manier worden monteur en garage op de hoogte gebracht van het probleem. Tegelijk wordt duidelijk of de benodigde onderdelen in voorraad zijn, of dat er een alternatieve oplossing moet komen (bijvoorbeeld een vervangende auto), of hoe snel de onderdelen ter plekke kunnen zijn. Maar VAS biedt niet alleen technische hulp, zij helpt bijvoorbeeld ook financieel wanneer er bijvoorbeeld een bekeuring betaald moet worden in het buitenland en de chauffeur heeft niet genoeg cash geld bij zich. Tijd speelt vaak een rol en het brengen van het geld door de ondernemer zelf kost vaak te veel tijd. Een Volvo dealer zit vaak dichter bij, waardoor er zo weinig mogelijk tijdverlies wordt geleden.

Al met al was het een zeer leerzame en gezellige dag, waarbij we Volvo bedanken voor de gastvrijheid.

Marco Boerema

Maatschappelijke kosten in de logistiekWaarom is het veelgeprezen concept van Just In Time helemaal niet zo kostenefficiënt en waarom biedt de proef met Distrivaart zulke grote kansen?

Deze en veel meer vragen c.q. kwesties kwamen aan bod bij het tweedaags congres van de Vervoerslogistieke Werkdagen in priorij Corsendonk, België. Leden van de studievereniging Transito werd de kans geboden om de slotdiscussie van dit

In Trans 8

In Trans Jaargang 3 – editie 1 – december 2002

congres kosteloos bij te wonen. Een unieke kans om kennis op te doen van de gang van zaken tijdens een dergelijk congres.

De ontvangst was uiterst royaal met een goede lunch in een uitermate fijne ambiance. Na een laatste glas wijn begaven de deelnemers zich naar de vergaderzaal om de slotdiscussie bij te wonen. Deze discussie begon lauw en kwam niet echt op gang. Met name omdat een van de panelleden zich als grappig moest profileren. Al snel kwam er echter een uitermate geanimeerde discussie op gang. In razend tempo werden er verschillende projecten geanalyseerd en beoordeeld op haalbaarheid dan wel op uitvoering. Het panel concludeerde dat bij veel projecten geen ( of te weinig) rekening werd gehouden met de maatschappelijke effecten daarvan. Een interessante stelling kwam van de Delftse professor Pols die het JIT-concept ter discussie stelde. Door de invoering van het Just In Time concept zal de frequentie van het aantal leveringen toenemen waardoor de voorraad afneemt (geen voorraad is een utopie). Hierbij is er uiteraard een berekening gemaakt waarbij de kosten van voorraad houden worden afgezet tegen de kosten van de frequentere belevering. Wat heel vaak wordt vergeten is dat de frequentere belevering tot een toename van de maatschappelijke kosten leidt. Er zijn bijvoorbeeld meer transportbewegingen noodzakelijk die tot een grotere vervuiling van het milieu en een grotere belasting (en daarmee slijtage) van de beschikbare infrastructuur leiden. Dit zijn maatschappelijke kosten. Om bij de infrastructuur te blijven, een belangrijk deel van de Nederlandse infrastructuur zijn de waterwegen. Sinds kort is er (wederom) een project gestart om een hogere utilisatie van deze waterwegen te bereiken: Distrivaart. De verwachting is dat er vooral op maatschappelijk vlak bespaard kan worden. Hierbij geldt vooral hoe de verschillende maatschappelijke gevolgen gewaardeerd worden.

Over de waardering van infrastructurele projecten ontstaat verdeeldheid. Met name de rentevoet staat ter discussie. Infrastructurele projecten zijn bedoeld voor een lange termijn (zoniet voor ‘de eeuwigheid’) zodat het niet juist is om de nu geldende rente te nemen. Is het überhaupt wel juist om de kapitaalmarktrente te nemen vraagt prof. Roos zich af. Moet men bij dit soort projecten niet uitgaan van

de historische rente voor projecten ‘voor de eeuwigheid’?

Het was een nuttige dag doch de discussie ging vooral globaal over de onderwerpen heen. In de breedte is veel besproken, maar de diepgang van de besproken onderwerpen liet te wensen over.

Jolle Jansma

TRAN-SKI-TO 2003®Graag willen wij u bij deze aankondigen TRANS-SKI-TO 2003®! De vereniging voor vervoer en logistiek biedt u de schitterende kans, op hoogtestage te gaan in een zeer illuster alpendorp. Alhier zullen wij de geheimzinnige maar interessante logistieke processen onderzoeken. Het eigenaardige en vooral op hoogteverschillen gebaseerde systeem (waarbij steeds langwerpige goederen en personen omhoog worden gehesen die zichzelf vervolgens op eigen kracht weer omlaag transporteren) vraagt erom om uitvoerig onderzocht te worden. Hierbij denken wij dat vooral het zelf deelnemen aan het proces de meeste vruchten zal afwerpen.

Deze schitterende stage zal gaan plaatsvinden in de week van vrijdag 21 maart (laat in de middag) tot en met zondag 30 maart (vroeg in de ochtend). De basisprijs van TRANS-SKI-To 2003® zal tussen de € 200,- en € 300,-liggen, afhankelijk van het aantal deelnemers. Hoe meer deelnemers we hebben hoe meer groepskorting we kunnen krijgen. Daarbij hangt de accommodatie af van het precieze aantal deelnemers en daarmee dus ook de prijs. De basisprijs is inclusief de busreis, skipas en het huisje. Daarnaast is er de mogelijkheid om voor ongeveer € 60,- skiles te nemen en voor ongeveer € 55,- ski’s en schoenen te huren, als u dit nodig acht.

De locatie hangt ook een beetje af van de hoeveelheid deelnemers, het is namelijk de bedoeling om één chalet te huren voor de gehele groep. U begrijpt dat we inmiddels diverse leuke chalets op het oog hebben, allen met verschillende grote. Al deze chalets liggen in hooggelegen Franse skigebieden die tot eind april sneeuwzeker zijn, en voor zover beginners als (ver)gevorderden alle mogelijkheden bieden.

In Trans 9

In Trans Jaargang 3 – editie 1 – december 2002

Verder is het natuurlijk ook de bedoeling de plaatselijke folklore te onderzoeken in de diverse après-ski bars en ons dan mengen in de plaatselijke gebruiken. Ook leuke dingen als; racletavonden in een berghut en vervolgens een tocht met de fakkel naar beneden, sneeuwballengevechten, ijs-karten(!) of gewoon lekker eten bij de openhaard in het chalet, behoren allemaal tot de mogelijkheden van de deelnemers van de TRANS-SKI-TO 2003® hoogtestage. Voor de duidelijkheid: iedereen kan mee, zowel (ver)gevorderden als complete skifeuten pardon, beginners, als niet-skiërs.

Lijkt u dit allemaal wel wat? Geef uzelf dan op bij ondergetekende of het bestuur.Met vriendelijke groeten

Roeland Hagehage96@hotmail.com

In Trans 10

Colofon

RedactieMartijn BosAstrid de HaesJoeri van HolsteijnMariette Oostinjen

BezoekadresErasmus Universiteit RotterdamKamer H05-23Burgemeester Oudlaan 50

PostadresStudieverniging TransitoErasmus Universiteit RotterdamKamer H12-07Postbus 17383000 DR Rotterdam

Tel: 010-4082070Fax: 010-4089156E-mail: redactie@transito.nuInternet: www.transito.nu

Oplage120