interview Paul Bergmans

2
Het brood van de vriendschap delen Interview met Paul Bergmans Wie is Paul? Al sinds de oproep in 1998 van de Fraters om bondgenoten in barmhartigheid is Paul Bergmans betrokken bij de beweging. Sinds 1999 zit hij in de kerngroep van de Beweging, waar hij samen met de andere leden ideeën bedenkt om de Beweging van Barmhartigheid gaande te houden. Paul werkt als pastor in het wijkpastoraat van het Oude Noorden in Rotterdam. Ooit begon Paul zijn loopbaan als juwelier. Een opmerkelijke koersverandering. “Ik kom uit een juweliersfamilie. Het was een logische stap om zelf ook in een juwelierszaak te werken. Maar er móest verkocht worden en dat ging mij tegenstaan. Er trok een andere wereld”. Die ‘andere wereld’ was er al vroeg in het leven van Paul. “Bij de Scouting leerde ik hoe ik mij in dienst kon stellen van de mensen in mijn omgeving. Zo hielp ik in het Dijkzichtziekenhuis om mensen in hun ziekenbed naar de mis te rijden. Op school zette ik mij in voor de missiegroep van de Franciscanen. We hielden acties met Afrikaanse muziek en fotocollages.” Het was ook de tijd van het Tweede Vaticaans Concilie. De mensen in de kerkbanken kregen een gezicht en ook een mond. Er waren parochievergaderingen. “Vanuit de parochie ging ik ouderen bezoeken. Door de vele vragen van deze mensen ben ik een cursus voor bijstandsambtenaren gaan volgen. Dit was mijn eerste stap richting maatschappelijk werk. Vervolgens ben ik aspirant maatschappelijk werker geworden in een buurthuis in Rotterdam-Zuid. Ik heb er 5 jaar gewerkt. Toen ik begon, liep ik in pak. Mensen hebben mij later verteld hoe ze mij in het begin ervaren hebben. Ze dachten: “Wat moet die man toch hier”. Ik moet zeggen dat de buurt daar destijds heel barmhartig voor mij is geweest”. Wijsheid uit Kameroen Na de jaren bij het buurthuis volgde er voor Paul een periode die veel veranderd heeft in zijn samenzijn met mensen. “Mijn vrouw en ik konden via de congregatie van de Mill Hill-missionarissen voor een periode van drie jaar naar Kameroen. We gaven voorlichting over Malaria en medicijnen en mijn vrouw was directeur van vijf scholen. Ik was onder de indruk van de gastvrijheid van de mensen. Hoe sober de omstandigheden ook waren, de mensen hadden oprecht tijd voor elkaar. Bij ons kwamen veel voorbijgangers langs. Het contact was maar van korte duur; we hebben moeten leren loslaten. Hierdoor leerden we heel veel uit dat ene moment te halen; de kwaliteit van dat korte moment.” Naast het ‘aanwezig zijn in het moment’ heeft Paul ook ervaren dat ieder mens zijn eigen achtergrond en denkwijze heeft. “Ik ging op bezoek bij een mattenvlechter uit het dorp. Hij had een stoel neergezet en bood mij aan erop te gaan zitten. Zelf zat hij op de grond. Ik wilde naast hem zitten. Toen gaf hij aan dat als ik niet op de stoel zou zitten, de mensen van het dorp de volgende dag zouden zeggen dat hij een slechte gastheer was, omdat hij zijn bezoek niet op een stoel liet zitten. Dat heeft mij veel geleerd. Nu ga ik altijd uit van de vraag: ‘Wat wilt u?'” Beweging van Barmhartigheid Boxtelseweg 60 5261 NE Vught tel. 073-6577044 fax 073-6577008 giro 9148656

Transcript of interview Paul Bergmans

Het brood van de vriendschap delenInterview met Paul Bergmans

Wie is Paul?Al sinds de oproep in 1998 van de Fraters om bondgenoten in barmhartigheid is Paul Bergmans betrokken bij de beweging. Sinds 1999 zit hij in de kerngroep van de Beweging, waar hij samen met de andere leden ideeën bedenkt om de Beweging van Barmhartigheid gaande te houden.Paul werkt als pastor in het wijkpastoraat van het Oude Noorden in Rotterdam. Ooit begon Paul zijn loopbaan als juwelier. Een opmerkelijke koersverandering. “Ik kom uit een juweliersfamilie. Het was een logische stap om zelf ook in een juwelierszaak te werken. Maar er móest verkocht worden en dat ging mij tegenstaan. Er trok een andere wereld”. Die ‘andere wereld’ was er al vroeg in het leven van Paul. “Bij de Scouting leerde ik hoe ik mij in dienst kon stellen van de mensen in mijn omgeving. Zo hielp ik in het Dijkzichtziekenhuis om mensen in hun ziekenbed naar de mis te rijden. Op school zette ik mij in voor de missiegroep van de Franciscanen. We hielden acties met Afrikaanse muziek en fotocollages.”Het was ook de tijd van het Tweede Vaticaans Concilie. De mensen in de kerkbanken kregen een gezicht en ook een mond. Er waren parochievergaderingen. “Vanuit de parochie ging ik ouderen bezoeken. Door de vele vragen van deze mensen ben ik een cursus voor bijstandsambtenaren gaan volgen. Dit was mijn eerste stap richting maatschappelijk werk. Vervolgens ben ik aspirant maatschappelijk werker geworden in een buurthuis in Rotterdam-Zuid. Ik heb er 5 jaar gewerkt. Toen ik begon, liep ik in pak. Mensen hebben mij later verteld hoe ze mij in het begin ervaren hebben. Ze dachten: “Wat moet die man toch hier”. Ik moet zeggen dat de buurt daar destijds heel barmhartig voor mij is geweest”.

Wijsheid uit KameroenNa de jaren bij het buurthuis volgde er voor Paul een periode die veel veranderd heeft in zijn samenzijn met mensen. “Mijn vrouw en ik konden via de congregatie van de Mill Hill-missionarissen voor een periode van drie jaar naar Kameroen. We gaven voorlichting over Malaria en medicijnen en mijn vrouw was directeur van vijf scholen. Ik was onder de indruk van de gastvrijheid van de mensen. Hoe sober de omstandigheden ook waren, de mensen hadden oprecht tijd voor elkaar. Bij ons kwamen veel voorbijgangers langs. Het contact was maar van korte duur; we hebben moeten leren loslaten. Hierdoor leerden we heel veel uit dat ene moment te halen; de kwaliteit van dat korte moment.” Naast het ‘aanwezig zijn in het moment’ heeft Paul ook ervaren dat ieder mens zijn eigen achtergrond en denkwijze heeft. “Ik ging op bezoek bij een mattenvlechter uit het dorp. Hij had een stoel neergezet en bood mij aan erop te gaan zitten. Zelf zat hij op de grond. Ik wilde naast hem zitten. Toen gaf hij aan dat als ik niet op de stoel zou zitten, de mensen van het dorp de volgende dag zouden zeggen dat hij een slechte gastheer was, omdat hij zijn bezoek niet op een stoel liet zitten. Dat heeft mij veel geleerd. Nu ga ik altijd uit van de vraag: ‘Wat wilt u?'”

Beweging van Barmhartigheid Boxtelseweg 60 5261 NE Vughttel. 073-6577044 fax 073-6577008 giro 9148656

Bloemen schikkenTerug in Nederland heeft Paul veel gedaan in het vluchtelingenwerk. En hij was gedurende 13 jaar medewerker Gemeenschapsopbouw en Diaconie bij het Bisdom van Rotterdam. De laatste 5 jaar is hij buurtpastor bij het Wijkpastoraat Oude Noorden, een Vogelaarwijk in Rotterdam. Ook hier gebruikt hij zijn ervaringen uit Kameroen. “Met het pastoraat kijken we goed naar wat er speelt in de buurt. De mensen komen naar het inloophuis en vertellen. Wij bezoeken mensen en horen hun verhaal. Vanuit deze verhalen en de ‘noden’ van mensen ontstaan activiteiten die we samen met de gemeenschap organiseren. Er is een inloophuis en een tweedehands goederenproject dat door vrijwilligers gerund wordt. Het bleek dat veel kinderen van de arme gezinnen niet op vakantie konden. We organiseren nu jaarlijks een vakantie voor deze groep. ”Samen met de Moskee worden af en toe maaltijden georganiseerd voor de buurt. En ook de inhoud van de twee wekelijkse vieringen wordt bepaald samen met de mensen die er komen. De gemeenschap levert de bloemen, ik schik ze alleen. Het is hun viering, hun bijeenkomst. Het is aan de gemeenschap om mij een plaats te geven.”

Psalm 146Het juweliersvak en het pastoraat komen samen in een cadeau dat Paul mocht uitzoeken uit de vitrinekast van zijn vader, een cadeau voor zijn 50e verjaardag. “Ik koos een zilveren vork met een ivoren heft uit. In het ivoor is een tekst uitgesneden: Dient God en weduwe en wees. Een verwijzing naar psalm 146. Juist deze psalm is Paul op het lijf geschreven. “De vork lijkt zo voor mij bestemd, want niemand in onze familie zit in het pastoraat. De vork staat voor mij bovendien symbool voor ontmoeting, de maaltijd delen, het brood van de vriendschap delen”.

Ineke Majoorjuni 2010

Beweging van Barmhartigheid Boxtelseweg 60 5261 NE Vughttel. 073-6577044 fax 073-6577008 giro 9148656