17

Inwonerparticipatiein de Weverstraat

Bij de gemeente doen wij ons werk voor inwoners. En

steeds meer ook samen met inwoners. Een goed voorbeeld

daarvan is de aanpak van wateroverlast in de Weversstraat

in Oosterbeek. Ik praat erover met projectleider Bas Jansen

en inwoner Etske Thie.

DOOR LIESBETH VELDHOVEN

Een beetje nattigheid kunnen we wel aan. Maar zowel in

2005 als in 2010 is er zo’n enorme regenbui dat er vooral in

de steile Weverstraat grote wateroverlast ontstaat. En omdat

het klimaat verandert, zou dat vaker kunnen gebeuren. Etske

Thie woont nu vijf jaar in de Weverstraat. Ze houdt haar duim

en wijsvinger een paar centimeter van elkaar: “Bij de laatste

bui stond het water zó’n stukje van onze drempel af. We

waren gelukkig gewaarschuwd toen we verhuisden, dus we

hadden de drempel al verhoogd. Maar bij de buren regende

het uit het kelderplafond.” Bas: “De Weverstraat is als het

ware het afvoerputje van Oosterbeek. Bewoners hadden last

van ondergelopen kelders en woningen. Als gemeente hebben

we dan een zorgplicht, dus gingen we kijken of we er iets aan

konden doen.” Eén ding is daarbij vanaf het begin duidelijk: de

inwoners moeten hierbij betrokken worden.

INFORMEREN EN LUISTEREN

Bas: “De eerste stap was een enquête die we naar alle bewoners

van de Weverstraat stuurden. Hierin vroegen we of mensen

overlast hadden, of ze zelf al maatregelen hadden getroffen

en of ze wilden meewerken aan oplossingen. Maar we vroegen

ook heel concreet waar het water precies vandaan komt en

heen stroomt. Dat gaf een heel goed beeld van de problemen.”

Etske: “Toch hoor ik van een aantal buren dat ze de enquête niet

hebben gezien. Maar ja, het is ook zo’n gek straatje met allemaal

achterafhoekjes.”

Bas: “Tijdens een bewonersavond presenteerde ingenieursbureau

Wareco dit voorjaar een maatregelenplan met vijf scenario’s. Alleen

nog de grote lijnen, hoor! Daar hebben we heel veel feedback

op gekregen.” Etske: “Sommige mensen hadden natuurlijk heel

andere ideeën. Of ze zeiden: maar vroeger was het ook al zo! Dat

leverde soms heftige discussies op.” Bas: “Ja, die discussie wilde ik

eruit halen. Het ging ons er vooral om input te krijgen.”

“Dat vond ik echt top gedaan,” vertelt Etske. “Eerst gaven jullie

alle informatie: dit is het probleem, dit zijn mogelijke oplossingen,

dat scheelt zoveel millimeter water. Als tweede was er ruimte

voor vragen. Toen kwamen al die emoties los. En in het derde

onderdeel mocht iedereen problemen aangeven. Daarbij werd

ook echt iedereen gehoord! Dat vond ik een hele goeie manier,

dat mag je wel aan je collega’s meegeven.” Bas: “Zo samen

met inwoners een probleem verkennen levert echt waardevolle

informatie op. Wij dachten bijvoorbeeld dat al het water van

bovenaf kwam, maar bewoners vertelden dat het ook via andere

straten binnenstroomt.”

STEEDS CONCRETER SAMENWERKEN

Tijdens die eerste inwonersbijeenkomst kunnen inwoners die

betrokken willen blijven zich aanmelden voor een werkgroep.

Inmiddels zijn er drie bijeenkomsten geweest met deze groep van

twaalf inwoners. Begin december hebben alle bewoners van de

straat een brief gekregen over de voortgang. Het proces loopt

dus goed, maar is nog lang niet klaar. Hoe gaat het verder? Bas:

“De vorige bijeenkomst was een schetssessie. Iedereen kon ideeën

spuien. Tijdens de vierde bijeenkomst gaan we alles uitwerken:

wat voor bankje wil je dan, welke stenen kies je, wat doen we

met het groen. Op basis daarvan maak ik een voorontwerp. Dat

moet ergens in januari af zijn. Op dit voorontwerp vraag ik eerst

feedback van collega’s, de interne projectleden. Daarna bespreken

mijn collega’s en ik het met de inwonerwerkgroep. Die gaat er

vervolgens mee naar alle andere bewoners toe.”

MENSEN MEENEMEN IS DE KUNST

Is dat eigenlijk niet lastig, om aan zo’n proces te beginnen waarvan

je de uitkomst van te voren niet weet? Bas lacht: “Ik vind het juist

superrelaxt! Vanuit de regierol kun je prima sturen, maar zelf

buiten de discussie blijven. Dat je nog niet weet waar je uitkomt,

vind ik juist hartstikke leuk. Je kan wel iets technisch bedenken,

maar mensen moeten snappen waarom je ergens voor kiest. Dan

hebben ze het proces meegemaakt. Ik loop als het ware mee tot

aan het collegebesluit.”

Etske complimenteert: “Dat is inderdaad de kunst! Je geeft

precies aan waar het ‘m in zit. Bas, jouw doel is om inwoners mee

te nemen, en dat is voelbaar. Je zegt niet ‘hier moet een stoepje’,

maar je wilt onze inbreng oprecht horen. Dat zorgt ervoor dat

18

mensen verantwoordelijkheid nemen.” Tegelijk vindt ze dat

ook spannend aan inwonerparticipatie. “Je moet er wel heel

consequent in zijn. Als je zegt dat inwoners daadwerkelijk mogen

meedenken, mag er niet ineens een besluit komen waar zij niks van

afweten. Als werkgroeplid praat ik voor de rest. Daarmee steek ik

mijn nek uit! Want wat vinden mijn buren eigenlijk? Ik wil geen

ruzie krijgen.” Bas: “Daarom hebben we daar ook op gehamerd

tijdens de laatste twee bijeenkomsten met de werkgroep: hoe

krijgen we draagvlak bij de rest van de straat?”

IDEAALPLAATJE

De Weverstraat wordt uiteindelijk heringericht. Etske: “De

waterafvoer verbetert dan, dat is één. Maar het is ook belangrijk

dat het sfeertje blijft. De Weverstraat is een gemoedelijk, schattig

straatje, haast ‘Frans’ volgens de toeristen.” Bas: “Maar niet

alles kan zomaar op het budget van Water! Als we meer willen,

moeten we daar elders geld voor vinden.” Etske: “Ja, daar is Bas

als projectleider heel helder in. Zo van: ik ben geen Sinterklaas,

maar zeg nou eerst maar wat je wilt, en dan proberen we daar zo

dicht mogelijk bij in de buurt te komen. Als dat duidelijk is, zijn

inwoners ook reëel.”

OOK AAN DE SLAG MET INWONERPARTICIPATIE?

Wat is ervoor nodig om inwonerparticipatie tot een succes te

maken? Bas: “Het uiteindelijke besluit ligt bij het college. Dat heb

ik niet in de hand. Daarom heb je een bestuur nodig dat mee wil

en ambtenaren de ruimte geeft, om participatie te laten slagen.”

Een andere succesfactor is de persoon die de regierol uitvoert.

Etske: “Bas, jouw fysiek helpt ook mee aan natuurlijk overwicht!

Er zitten wat macho’s tussen de bewoners, dus moet je er geen

stropdasman of meisje in kokerrok neerzetten.” Bas: “Inderdaad,

je moet niet over je heen laten lopen. Ik hou wel van die rol. Je

moet wat durven zeggen, wat humor gebruiken en dan maar

zoeken naar wat er mogelijk is.”

Etske sluit af: “Vertel je collega’s maar dat je mensen dit gevoel

moet geven: JA, we hebben je écht gehoord en alle deuren staan

open. MAAR we beloven niets. En blijf ze vervolgens supergoed

informeren!”

MEER LEZEN OVER DE WEVERSTRAAT

Kijk op de website:

www.renkum.nl/Bestuur/Actueel/Projecten/Wateroverlast_Weverstraat

Tips of adviezen nodig? Vraag het Bas eens!

“Geef ruimte aan emoties en luister naar iedereen”