Info Sfan 12

1

Maandblad voor science-fiction en fantastiek Informatief orgaan van S F A N vereniging voor science-fiction en fantastiek. Lidgeld-abonnement : 250 Fr Steunabonnement : 500 Fr Gezinsabonnement : 350 Fr Losse nummers : 35 Fr I N H O U D S T A F E L

Inhoudstafel xx 1 Het kletspraatje van uw eindredacteur Simon Joukes 2 Cijfer Cijfer Cijfer Cijfer Paul Van Herck 3 Zelfmoord 1 Leonard Frankenstein 4 Sfancon III Danny De Raeve 5 Voorzitter's nachtegaal Robert Smets 6 Nieuwsflits - sfanbib xx 14 Voor u gezien Barnabas Collins 15 Kort verslag algemene ledenvergadering Simon Joukes 18 Met Sfan naar EUROCON I Triëste Simon Joukes 19 De man die verwant was met stukjes glas David A. Sutton 20 Zelfmoord 2 Leonard Frankenstein 20 Een traan voor Klaatu William Pratt 21 Roomijs voor de doden Walter A. Wallie 22 West avenue superman Julien C. Raasveld 23 Boekbesprekingen Eddy C. Bertin 24 Robert Smets 27 Julien C. Raasveld 29 Confrontatie Thys Van Ebbenhorst T. 32 Wat er al niet kan gebeuren op Xenon-13 Leonard Frankenstein 33 Bibliotheek voor monsters Eddy C. Bertin 34 Het wierookvat de lezers 36

Omslag : Thys van Ebbenhorst Tengbergen, illustraties TvET en Atom hoofdingen naar werk van Atom en Frank-Ivo Van Damme. VERSCHIJNT MAANDELIJKS Ieder huisje heeft zijn kruisje. Een kruisje in nevenstaand vakje betekent dat uw lidgeld uitgeput is, gelieve 250 Fr te willen storten op PCR 0.10 van het Gemeentekrediet van België te Brussel, t.g.v. oranjerekening nr 1751864/8/60 t.n.v. Paul Torfs. Dank u ! Nieuwe leden kunnen ook storten op deze rekening. Redactieadres en verantwoordelijke uitgever : Paul Torfs MelkMARKT 33, 2000 ANTWERPEN. Eindredactie : Simon Joukes

INFO SFAN NUMMER 12 FEBRUARI 1972

U hebt kunnen merken dat het nieuw jaar goed werd ingezet op het SF-front : het blad verschijnt weer regelmatig, de inzendingen voor de jaarlijkse korte verhalen-wedstrijd stromen binnen en aan de organisatie van SFANCON III (niet vergeten, op zondag 23 april !) wordt hard gewerkt. Bovendien werd de SFANBIB met maar liefst 1000 titels uitgebreid. Ere wie ere toekomt : de edelmoedige schenker was in dit geval onze FANJAN, alias Jan Jansen (die het ook niet kan helpen dat hij toevallig zo heet). In verband met die bibliotheek : ik stel vast dat tot nu toe steeds dezelfde (en trouwe) klanten met stapels boeken naar huis gingen. Dat is fijn, zeker, maar dat moet ook uitbreiding nemen. Kom gerust kijken, de koffie staat steeds klaar bij Danny De Raeve, ook al neem je niets mee. Maar daar twijfel ik tóch wel aan, want zo langzamer- hand groeit onze collectie toch flink aan en wie kan zeggen dat hij alles heeft gelezen ? Onze nieuwe rubriek 'Post voor Info-Sfan' heeft ons tot hiertoe heel wat mondelinge commentaar opgeleverd, naast de pennevruchten van enkelingen die blijkbaar niet veel aansporing nodig hebben om eens hun mening op papier te zetten. Ik denk dat deze rubriek ook flink uitbreiding moet nemen. Per slot van rekening is het een ideaal middel om het contact tussen SFANS onderling en tussen leden en bestuur te bevorderen. Doe het eens ! Wie weet hoeveel vrienden (of vijanden) je op die manier krijgt. Naast de gebruikelijke rubrieken, kunt u in dit nummer ook een verslag lezen van onze informele vergadering van 5 februari. Het was echter te laat om ook nog een verslag te brengen van de SF-tentoonstelling in het ICC te Antwerpen. Dat komt dan in het volgend nummer. Ga intussen eens kijken, voor het te laat is. Voor de amateurs nog dit : elke vrijdagavond om 23 uur, verzorgt Jan Geysen op BRT 3 een Essef-uitzending, met boekbesprekingen, interviews en korte verhalen. Ef Leonard en Sam Moskowitz kwamen reeds aan de beurt. Probeer eens, je weet nooit ... O ja, en wat denken jullie van de nieuwe FeH-reeks van Bruna, met fantastiek en horror ? Er zit absoluut goed werk in. Tenslotte : J.R.R. TOLKIEN vierde enkele dagen geleden zijn 80ste verjaardag en werd te dier gelegenheid vereerd met de 'Order of the British Empire'. Hij legt nu werkelijk de laatste hand aan zijn manuscript 'The Silmarillion', zodat wij binnen afzienbare tijd weer van de hobbits op Middenaarde zullen kunnen genieten. Verder deel ik u met vreugde mede dat Fritz Leiber weer aan het schrijven is gegaan ( ... voor de zoveelste keer). En het allerlaatste praatje : CLOCKWORK ORANGE, Kubrik's nieuwe film naar de roman van Burgess (1962), is in de VSA in première gegaan met een overweldigend succes. Het kreeg al onmiddellijk de Prijs van de New Yorkse Critici en er bestaat een grote kans dat het uitgeroepen wordt tot Beste Film 1971. En nu maar hopen dat wij niet lang op deze prachtprent zullen moeten wachten ... Tot ziens. --==ooOoo==--

Simon JOUKES

"Je bent gek," zei de directeur Van Filiaal Filiaal Filiaal van de Natiotal City Bank. De jonge uitvinder deelde ogenschijnlijk deze mening niet. Hij staarde naar de blad blad blad blad die hij voor de directeur op het bureau had neergelegd. Ze waren volgekribbeld met kabalistische tekens. "Je denkt dus onze oude, beproefde rekenmethode te kunnen vereenvou- digen door het invoeren van wat je noemt "telwoorden" ?" "Precies, ja. Ik pieker er al jaren over. Waar we altijd "dollar dollar" zegden, zou je nu "twee dollar" kunnen zeggen. Dollar dollar dollar zou je kunnen vervangen door "drie dollar". Enzovoort. Je zou astronomische getallen in één adem kunnen noemen." Hij wees weer naar zijn voorbeeld. Een heel blad, folio, stond volgekribbeld met het teken $. "Je zou dit vermogen dat hier op dit blad staat, en het is niet eens zo groot, volgens mij kunnen beschrijven als ... tweeduizend dollar. Kijk. Dit getal hier, met de drie mooie ronde cijfertjes ... nullen zou ik ze willen heten ... zou duizend zijn. En het kleine zwaantje ervoor betekent dat je twee ervan hebt.' Denk eens aan wat een tijdbesparing dat voor u zou betekenen, voor uw bediende, voor de vereenvoudiging van uw boekhouding." De enormiteit van het voorstel van de jonge man drong pas nu voor- goed door tot de directeur. Hij stond nijdig recht en begon door het vertrek te ijsberen. "Stel je voor," brieste hij, "stel je voor dat mijn beste cliënt hier komt binnengewandeld en naar de omvang van zijn vermogen vraagt, en ik scheep hem met één woord af, of met een minuscuul slipje papier met een van je verdomde ... cijfers erop, inplaats van hem de eer te bewijzen een bediende op hem af te sturen die hem enkele dagen lang te woord staat om zijn vermogen op te noemen. Het schandaal ! Nee, jongeman, jouw systeem zou, nu mag het nog zo geniaal zijn, na enkele dagen de ruïne van onze bank betekenen, en daar bestaat ze al veel te lang voor." "Maar --- " probeerde de jongeman. "Of stel je voor dat een respectabele grijsaard aan wie men zijn leeftijd vraagt zou kunnen antwoorden met één woord, of woord woord of hoogstens woord woord woord. Waanzin !" Hij schudde verontwaar- digd het grijzende hoofd. "Ga je idee ergens anders verkopen," besloot hij. "Misschien kun je er de een of andere idioot mee ruïneren en dat kan me helemaal niet schelen. Of probeer het eens bij de minister van onderwijs." Hij wees de jongeman de deur. Een andere bank ... De minister van onderwijs ... Ach, hij had alles, alles al platgelopen. Dat maakte nu al zeker ... maand maand maand maand maand maand dat hij met zijn uitvinding de deuren afliep, telkens met hetzelfde resultaat. De conservatieve idioten ! Wat zou het gemakkelijk zijn om "zes maanden" te zeggen inplaats van het omslachtige maand maand maand maand maand maand ... Maar nee, de stijfkoppigheid van die lui nagelde zijn uitvinding aan de grond.

Wat zou er allemaal in een minimum van tijd kunnen berekend worden met zijn systeem, welke vlucht zou de wetenschap kunnen nemen, maar nee. Mistroostig ledigde hij de inhoud van zijn tas ... met alle details over zijn uitvinding ... in een publieke vuilnisbak en stapte in zijn gammele auto. De nummerplaat was een volle vierkante meter groot, gevuld met bolletjes, het gaf hem de kriebels. Hij had geluk en parkeerde recht voor zijn flat. Het huisnummer, bestaande uit streepjes inplaats van bolletjes, nam zowat de hele gevel van de benedenverdieping in beslag. Hij woonde op verdieping verdieping verdieping verdieping verdieping verdieping verdieping verdieping. Toen hij ze had bereikt liet hij zich doodmoe in zijn zetel vallen en dronk achtereenvolgens whisky whisky whisky whisky. Met soda. Hij voelde zich al een stukje beter. Hij belde zijn liefje op om haar de slechte tijding te melden : hij was niet van zijn uitvinding af geraakt, en ze hadden er toch zo op gebouwd. Het vormen van het nummer nam een vol half uur in beslag. Het tele- foonboek van deze wijk van New York - nou wat wil je ook als elke abonnee een bladzijde nodig heeft voor zijn nummer - nam zijn hele bibliotheek in beslag. Maar hij zou het niet opgeven. O nee. Dat zwoer hij zichzelf toen het gesprek beëindigd was. Misschien zou het in het buitenland wel lukken. Misschien. Hij schreef een half uur aan de datum op zijn eerste brief. Die was gericht aan het Kremlin. De Russen hapten erin. Ze overlaadden de jongeman met roebels, eer- bewijzen en nodigden hem en zijn liefje uit naar Moskou. Ze trouw- den daar, bleven er wonen en waren gelukkig. En zo wonnen de Russen de derde wereldoorlog. Wel hadden de Amerika- nen, vanaf hun vooruitgeschoven posten in het noordpoolgebied, de Russische raketten in 't snotje toen ze eraan kwamen, maar het kostte de bemanning een vol uur om het nummer van het Pentagon te draaien. Iets te lang

--==ooOoo==--

Z E L F M O O R D 1

De man ontdubbelde zich. Eerst verwrong zijn gezicht. Het rekte in de breedte uit als een beeld dat weerkaatst wordt in een lachspiegel. Dan klink een doffe "ploep" en twee hoofden trilden op één hals bovenop een romp die op zijn beurt als gummi dat uitgerekt wordt, in de breedte begon uit te deinen. Na nog vier "ploepen" was de man volledig ontdubbeld. Hij keek zichzelf aan. Onzeker ? Ik glimlachte. "Bedankt," zei ik. En schoot toen mijn dubbelganger neer. Kon het eenvoudiger ? Leonard Frankenstein --==ooOoo==--

MEDEGEDEELD

Het Bestuur van SFAN, in voltallige vergadering bijeen gekomen, pro- testeert met klem tegen de verregaande luchtverontreiniging welke veroorzaakt wordt door de frietwalm op de Grote Markt (Groot ... nou ja !) van Hannuit. Zij eist dat de genoemde Michel FERON onmiddellijk zijn schadelijke werkzaamheden stopzet en overschakelt op de handel in Rahat Lokum (Turkish Delight), Buikdanseressen en Draaiende Derwisjen ! ---

10.30 - openen der deuren 11.00 - opening derde science fiction congres - voorstelling van tentoonstelling van de Franse kunstschilder André Béguin 11.20 - onthulling van een eerste boekenstand 11.32 - paul torfs pakt koffers pockets uit.... 12.00 - gelegenheid tot lunch in het unieke decor van t o t de galerij (eertijds een kapel) - menu : broodjes + 14.00 sfoxo, en/of stella, koffie - dessert: 'mars' 14.05 - voorstelling namiddagprogramma 14.10 - akademies moment : uitreiking sfan awards 1972 + proklammatie prijsvraag voor het korte sf verhaal+ overhandiging van de diploma's 14.40 - guest of honor 1972 ????? MICHAEL M O O R C O C K 15.15 - pauze - gelegenheid tot kort debat rondom en stella & co(ke) -bar... 15.35 - paneelgesprek / essef quiz 16.30 - korte pauze (drink sfan-dry !) 16.45 - about new wave, by michael moorcock 17.27 - sfaniaans interludium ! 17.30 - en triëste 1972 ? ! ? ! 17.45 - grote essef veiling (gadgets, posters, pockets, nog andere dingen + 1 gemummifieerde martiaan 18.15 - afspraak voor de film om 20.30 uur ??? 20.30 - vertoning essef film

5

S F A N C O N III

zondag 23 april 1972 - kunstgalerij de zwarte panter - hoogstraat 70 - antwerpen (nabij grote markt). wat kost het ? ja, ... 40 F

P R O G R A M M A

VO O R Z I T T E R ' S N A C H T E G A AL .

Katastrofaal !

Het neemt je enige tijd voor je de ware aard van je ontdekking

beseft en de volle omvang van deze bedreiging van de veiligheid

van de staat,ja,van van het bestaan zelf van de Unie..

In een korte opwelling van ontmoediging en ironie bedenk je plots

dat dit,in nu gelukkig voorbije eeuwen van gewapende konfrontatie

een algemene krisis zou hebben teweeggebracht,niet enkel in het

observatorium te Kislovodsk,maar over het ganse grondgebied.

En het kost je enige moeite je de krankzinnige paniek voor ogen

te roepen,die de toenmalige politieke en militaire leiders zou

hebben aangegrepen,in hun onmacht tegenover een gevaar van deze

orde.

Ontmoedigd:wel bracht nagenoeg een millenium co-existentie het

einde van agressie onder vele vormen,maar toch sloot dit dan

blijkbaar toch weer niet de scherpste vormen van economische en

wetenschappelijke wedijver uit.

Weliswaar bracht een vloed van nieuwe ontdekkingen en technieken

meer dan voldoende verschillende produktie- en afzetgebieden voor

elke groep van landen,én een fabelachtige sprong vooruit in de

beheersing van de natuur,wat vroeger,zelfs met een begin van tech-

nologie,ondenkbaar was geweest.

Maar anderzijds ging de onvermijdelijke specialisatie niet zonder

een toenemend isolement.

Vereenzaming ook van het individu,die vaak bijna elke gemeenschap-

pelijke belangstelling met anderen mist,en ook met hen,die hem

nochtans dierbaar zijn.

En zo geef je er jezelf rekenschap van dat je minder het hoofd

zal moeten bieden aan opwellingen van collectieve psychose,dan

wel aan een algemene reaktie van onbegrip en onverschilligheid,

en,niettegenstaande je voorbeeldige zelfbeheersing,valt het je

moeilijk een opkomend gevoel van haat te onderdrukken.

Haat tegen deze onbenullige dreiging-een mechanisch speeltuig !-

onschuldig en haast belachelijk ondanks zijn kwaadaardigheid,

onwaarschijnlijk ondanks zijn statistische onverbiddelijkheid,

ongeloofwaardig,maar o,zo afschuwelijk consequent.

Hoe maak je het hen duidelijk ?

------------------

Eén van de eisen ,die je werden gesteld als medium bij deze-ove-

rigens ongevaarlijke-exploratie-opdracht in een tijd-ruimte-con-

tinuum,was nochtans een open blik en een onmiddelijk inzicht in

de mogelijkheden van elke situatie.

Natuurlijk speelde ook je jarenlange belangstelling voor het voor

dit experiment verkozen tijdperk een belangrijke rol bij je aan-

duiding.

1762 !

Volledig ontspannen rust je midden een uitgebreide apparatuur,

meer dan dertien eeuwen later.

Doch,op datzelfde ogenblik,vereenzelvig je je reeds met de per-

soon van de genaamde Schouvalev,Graaf van geboorte,kamerheer en

diplomaat van Catharina II.

En je knipperoogt in de zon,wanneer je,een namiddag in de nazomer

1762 ,te Versailles aanlandt,terwijl de beuken van de grote in-

ganglaan hun eerste roodachtige tinten aannemen en het water

in de bassins van de fonteinen roerloos de blauwe hemel en één

enkele ragfijne wolk weerspiegelt.

De inspannningen en de vreugden van je opdracht.

Wat is er dan verkeerd gegaan ?

Bij de controle zeker niets.

Tot dan toe heb je je,bij de technocraten van de Administratie

slechts doen opmerken door je misschien te herhaalde verzoeken

om bijkomende fondsen en door enkele te royaal beoordeelde gif-

ten aan de linkse elementen van de eeuw.

En,wel ja,aan minder linkse dames van uiteenlopende afkomst..

Zijn het kleine zwakheden,die het je tegenstander mogelijk maak-

ten je hier op te merken ?

Je overdreven smaak in hoog-klassieke kamermeisjes,en,ergens,de

vrucht van een toevallige ontmoeting ?

Je passie voor het schaakspel,die je ertoe bracht,bij het gade-

slaan van de grootmeesters van weleer,in het Café de la Régence,

aanmerkingen te maken,die noodzakelijk vragen deden rijzen ?

Vragen,die wel onbeantwoord zullen blijven..

Maar blijk je,zonder het zelf te weten,niet verzeild in een gigan-

tisch schaakspel,met jezelf als een eenvoudige pion en ,ergens,

een tegenspeler,die er duidelijk eveneens in geslaagd is geschied-

kundige gegevens te componeren,door combinatie van paralele waar-

schijnlijkheden,en die zich hier een situatie heeft geschapen,

waarin hij alleen de regels kent.?

Een tegenspeler,die waarschijnlijk geamuseerd je akties heeft

gevolgd en je pogingen om een stroom van sympathie voor je vader-

land in het leven te roepen.

Je buitensporige dotaties,je aankopen van kunstvoorwerpen en van

hele bibliotheken,waar Catherina natuurlijk een blijf mee weet,

en je groeiende relaties en je compleet onzinnige verhalen over

het modernisme van je zogenaamde opdrachtgeefster,die,jou te ge-

loven,bereid zou zijn in haar onmetelijke domeinen het Utopia te

stichten waar een generatie filosofen van droomt..

Toegegeven dat ook jouw opdracht niet honderd percent zuiver his-

torisch is,maar iemand anders is méé in competitie,en met meer-

dere stukken voor.

------------------

Midden het toneel van je drukke aktiviteit,staat het landelijke

kasteel van de Duchesse de la Marc als een oase van rust.

De Duchesse zelf heeft amandelvormige ogen,een ivoren teint,

een heerlijk compact figuurtje en zoveel,zoveel meer,waar je je

met regelmaat en toewijding aan te buiten gaat.

Bedwelmend vrouwelijk en naïef..een wonder van een archaeologische

vondst,in de volmaaktheid van haar eerste rijpere jaren.

En juist hier..

Het is een mooie dag,een zorgeloze dag,en vrolijk dartel je rond,

en gewoon overweldigd door een hele gamma hoogst aangename ge-

voelens vericht je de gebruikelijke oefeningen en middelerwijl

tatert de Duchesse door over duizend-en-een-dingen,en over die

verrukkelijke zending Chinees porselein,die ze die morgen heeft

ontvangen,en waar een vogeltje bij is dat echt fluit..

Nu heeft de toenmalige Rus een grove reputatie,en dus weerhoudt

je je van een overigens onwelvoeglijke woordspeling,die je op

de lippen lag.

En omdat ze aandringt om te komen kijken,be-eindig je zo stilaan

wat je begonnen was,en wat nog in je bedoeling lag en be-eindig

je nogmaals,zoals een tijdgenoot het uitdrukte.

Ergens vindt je wel een kamerjas van de Duc de la Marc en terwijl

je vanzelfsprekend niet kan nalaten het elementaire toilet,dat

de Duchesse toch wenst te maken,alvorens het boudoir te verlaten,

nog herhaaldelijk te verstoren,declameer je,op verschillende

tonen:"Oh,laten wij dit wonder gaan aanschouwen,oh,laten wij,

oh,laten wij..."

Een wonder,jawel !

In een opvallend blikken doosje,met rode plastic roosjes,wipt

een vilten nachtegaaltje over en weer:een diskreet aangebracht

sleuteltje laat toe het mechanisme verder af te stellen,en,als

je goed luistert,hoor je warempel enig gefluit,tegen een achter-

grond van "Blauwe Donau"-getingel..

En wanneer je-o,voorzichtig,voorzichtig-het kooitje omkeert,

prijkt daar in al zijn luister een mauve export-zegel:

"MADE IN THE PEOPLE'S REPUBLIC OF CHINA"

"Weet jij wat dat betekent ?"vraagt de Duchesse.

Nauwelijks van je ontzetting bekomen,verwijder je,als mechanisch,

haar zachte hand van tussen de plooien van je kamerjas,en fluis-

ter je,nagenoeg onhoorbaar:"Een ramp.."

------------------

Het principe,dat dergelijke exploratie mogelijk maakt,is dat

altijd ergens wel een waarschijnlijkheid bestaat,waarin het

gekozen tijdstip overeenstemt met je eigen eeuw.

Als historicus en chronoloog zijn de technische aspekten je na-

tuurlijk vreemd.

Het zou je overigens niet toegelaten zijn ze hier te herhalen.

Min of meer komt het echter neer op een verschijnsel van inter-

ferentie:stel dat je in een ruimteschip hebt plaatsgenomen en

dat je wordt ingelopen door een toestel met een later tijdschema,

dat dus na het eerste is vertrokken.Er is een ogenblik kontakt,

waarna één van beiden zich naar believen kan verwijderen,zij

het door relatief te versnellen ,zij het door terug te vertragen,

terwijl het andere tuig als het ware bevroren stil schijnt te

staan.

Hoewel je dus historisch ter plaatse blijft,en de gebeurtenissen

in 1762 hun loop een tijdlang opschorten,kost het geen enkele

moeite onmiddellijk in je eigen tijdperk over te stappen,in het

centrum,en je ontdekking wereldkundig te maken.

Massa zelf overbrengen en stabiliseren in de tijd ?

"Onmogelijk,Pavel Yelisseev"stamelen je oversten,"volstrekt uit-

gesloten,zelfs volgens de meest recente theoriën"

"Onlogisch,in strijd met alle bekende feiten !"

"En toch is hier geen twijfel mogelijk"merk je op.

"Wij kunnen enkel vaststellen dat hier sprake is van een ontstel-

lende voorsprong ten opzichte van het stadium waarin ons onder-

zoek verkeert.Het resultaat van een jarenlange studie,die buiten

het weten van onze agenten werd gevoerd:een doelbewuste aktie

en ee diabolisch plan."

Steeds duidelijker dringt de waarheid zich aan je op.

"En wanneer iemand in staat is een nachtegaaltje te fixeren,dan

belet niets hem morgen,met een grotere machine,allerlei mate-

riaal over te brengen,bewapening incluis.

En wanneer onze onbekende tegenstander verkiest van dit belache-

lijk speeltuig over te brengen,dan kunnen wij aannemen dat daar

een jaar of meer computerwerk aan voorafging,en dat het plaatsen,

welgerekend van dit voorwerp,welgerekend op dit tijdstip,naar

alle waarschijnlijkheid gevolgen heeft op planetaire schaal."

Het is duidelijk dat ook je eigen escapade in de persoon van

Schouvalov kleine wijzigingen meebrengt in de loop van volgende

eeuwen,maar het staat wiskundig vast dat deze-tenzij je er wer-

kelijk doelbewust op aanstuurt-enkel van lokale aard kunnen zijn

en zich na verloop van tijd als het ware uitwissen,zoals de rimp-

els op het water,nadat een kei naar de bodem is gezonken.

De baardige filosofen van de anticipatie(een litterair genre dat

vooral in de lage Nederlanden bloeide,op het einde van de negen-

tiende eeuw)hebben destijds de gevolgen van een beperkte tijds-

manipulatie schromelijk overschat.

Natturlijk lag het in de bedoeling van je opdracht van juist iets

grotere veranderingen teweeg te brengen,maar dan direkt en histo-

risch verantwoord.

Welke paradoxale inhoud het woord historie in dit verband dan

stilaan ook aanneemt.

Maar hier sta je voor een brutaal en gewild anachronisme,een

klap in het gelaat,een spaak in het wiel van de geschiedenis.

Als een wagen,waarvan je niet meer weet waarheen hij raast,maar

waarvan je zeker weet dat jij,en je hele vaderland,er ergens

zal worden afgeslingerd,onder gegrinnik van je tegenstander.

Wie en waar en hoe ?

En was je ontdekking gewoon een waanzinnig toeval,dat je misschien

nog toelaat je land te redden ?

Of was het ook bedoeld ?

Of ben je slechts een pion in het plan,opgemerkt en uitverkozen

om de ontdekking te doen en verder,door een ongelukkige reaktie-

als bijvoorbeeld het eenvoudig verwijderen van het voorwerp-de

ondergang van je land te bezegelen ?

Redder ?

Getuige ?

Wanhopige toeschouwer ?

Of willoos werktuig ?

------------------

En hier begint je kruistocht,Pavel Yelisseev,tegen de traagheid

van de Administratie en het onbegrip van officielen.

Tegen het spottend lachje,dat je loon is,wanneer je,na eindeloze

diskussies,bent doorgedrongen tot een verantwoordelijk persoon

en je begint te verhalen hoe een plastic nachtegaal,ergens in

1762,het bestaan van de Unie bedreigt en hoe hieraan,desnoods

ten koste van een enorme financiele inspanning,dient verholpen.

Een opeenvolging van vernedering en teleurstelling en achteruit-

stelling.

Diskreet aanwezige psychometrische observatie en openlijk wantrou-

wen,het nagaan van je verleden,je bevoegdheden en je relaties.

Reserve tot bij je vrienden.

Een maandenlange strijd tegen overheden en bureaucratie,én tegen

ontmoediging en twijfel.

Een wedloop ook tegen de tijd.

Maar je zet door,en na eindeloze besprekingen komt een eerste

lichtpunt en wordt je koppigheid met een eerste,beperkt sukses

beloond.

Tijdelijk wordt een chronoscoop van tamelijk recente makelij tot

je beschikking gesteld en het lukt je er omheen een twaalftal

historici en technici te verzamelen.

Men kent deze apparaten,die voor enige tijd sensatie verwekten,

maar die,omwille van hun hoge kostprijs en hun tenslotte beperkt

nu nooit op grote schaal werden vervaardigd.

Vulgariserende videos wezen er toen op dat elk organisme,op ieder

ogenblik,zijn omgeving beinvloedt en wijzigt.

Meestal werd er dan vergeleken met de infra-rode warmte-straling,

waardoor elk levend voorwerp,ook buiten gewoon licht,kan worden

waargenomen.

Op micro-schaal wordt elke straling,en dus ook warmte,geregistreerd

door alle voorwerpen in de nabijheid.

Neem nu een muur:mits een astronimische vergroting zou het dus

mogelijk zijn hierop de invloed af te lezen van personen,die zich

vóór die muur bevonden.

En gebeurtenissen,die zich als het ware filmisch voor de muur heb-

ben afgespeeld,zouden dus,in hun opeenvolging,uit iedere gelaagd-

heid kunnen worden afgeleid.

Ook voorbije feiten.

Het is natuurlijk absurd dit voorbeeld,voor wat "warmte"betreft,

verder uit te diepen.

Het is echter heel anders gesteld met sub-atomaire en sub-elemen-

taire straling,die exacte indrukken nalaat en die toelaat feiten

te observeren,die zich afspeelden tegenover welk voorwerp je ook

maar in je bezit hebt:een vaas,een schilderij,ruines van een pa-

leis,om het even.

En de chronoscoop bevestigt je vermoedens !

in aanwezigheid van hogere specialisten toon je aan dat,eerst te

Versailles,en later in het Louvre,in de loop der jaren een

stroom van staatshoofden en beroemdheden het diertje bewondert-

en zijn makers in zijn bewondering betrekt.

Vandaar tot grondige wijzigingen in hun politiek ten overstaan

van onze Chinese broeders is maar één stap,en alle hypoteses met

betrekking tot je eigen lot in die bewogen periode zijn toegela-

ten.

"Maar er bestonden toch muziekdozen en Zwitserse horlogerie,die

fijner waren dan dit"merkt iemand op,"waarom dan toch.."

"Een uitgerekende onderbewuste motivering,bijzonder geldig voor

die jaren ?"

"De nachtegaal van de voorzitter"mompelt één van de aanwezigen,

Andersen indachtig.

Inmiddels defileren,verbaasd,verrukt,Victoria in de bloem van

haar jeugd,Louis Bonaparte,Wilhelm II,en iets vroeger,meer ach-

terop,half verborgen door een nieuwsgierige massa,een filosoof

met bekende trekken.

"Hegel"merkt een topfuktionaris op,"en die baardige jonge student,

die hem vergezelt.."

------------------

Een overtuigender demonstratie kon je moeilijk dromen.

En van persoon tot persoon en van personaliteit tot minister,wint

de opinie veld dat iets moet worden gedaan en dat je alle steun

verdient en onbeperkt krediet.

En op een dag sta je tegenover een van de leden van het praesidium,

die je op het hart drukt dat de toestand ernstig is en dat de ge-

varen niet mogen worden onderschat en dat hoogstnodig een tegen-

aktie dient overwogen;en dat je hiertoe alle volmachten krijgt en

het volste vertrouwen van de regering,die met ongeduld je instruk-

ties tegemoed ziet en die niet zal aarzelen je definitieve tegen-

maatregelen zonder de minste zwakheid uit te voeren.

Je haalt diep adem en aanvaardt deze ommekeer van de situatie én

de zware verantwoordelijkheid op je schouders.

En terwijl het hele land angstvallig je richtlijnen afwacht,begint

volgens je instrukties en ten koste van een nationale inspanning

en enorme kredieten de opbouw van een computerketen,die recht-

streeks verbonden is aan chronoscoop en historische fakulteit,en

die je het antwoord zal dienen te geven.

Je drukt erop dat het van essentieel belang is dat de computer

over alle geschiedkundige gegevens beschikt,ook deze van zesde en

zevende orde,om de samenhang van de feiten juist te kunnen beoor-

delen en te kunnen afwegen en om een advies uit te brengen over de

haast minieme wijziging die werd geschapen.

Om en bij de twee jaar wordt je multivac gevoed,door honderden

histori-technici,met miljoenen en miljoenen feiten,die telkens

mathematisch worden geformuleerd.

Want wat betekent voor een computer een"belangrijke"invloed,of een

"grote stap voorwaarts" ?

En ook aan de taal wordt bijzondere aandacht verleend,want het zou

niet de eerste maal zijn dat een machine een twijfelachtige term

of een dubbelzinnige uitdrukking van een technicus overnam.

En waar sta je dan ?

In een gesloten afdeling worden door twee personen geheime en ver-

trouwelijke rapporten ingebracht en,achter dit alles,werken nog

tienduizenden aan onderzoek en analyse van de meest verscheiden

bronnen.

Zelf werk je,hoog in het gebouw dat door je multivac wordt ingeno-

men,wekenlang met een ploeg programmeurs aan de exacte formulering

van je eind-vraag en aan het eindeloos opnieuw onderzoeken van de

premissen.

Gelukkig neemt dit werk zo uitermate veel van je tijd in beslag

dat je slechts zelden een ogenblik hebt om je rekenschap te geven

van de verbijsterende som aan investeringen die je"Operatie Nachte-

gaal"vertegenwoordigt,of nog,om buiten alle redelijkheid te twijfe-

len aan jezelf en aan de ernst van je ontdekking.

Tenslotte komt dan de dag waarop de laatste inlichting werd door-

gegeven en waarop je dient te beslissen dat menselijk al het moge-

lijke werd gedaan en dat je multivac thans over alle gegevens be-

schikt om zijn instrukties te verstrekken.

Alle personeel wordt verwijderd,en,voor een groep van twintig top-

figuren van regering,wetenschap en veiligheid,stel je je kapitale

vraag:

"In de historische samenhang,die wordt bepaald door het geheel aan

gegevens,waarover het brein beschikt,werd,op plaats en tijd waar-

van de co-ordinaten volgen,een vreemd voorwerp ingebracht,met vol-

gende uitwendige beschrijving en fysische en chemische analyse:..."

"Dient,teneinde de gestelde historische samenhang in zijn integri-

teit te vrijwaren en de belangen van deze natie te dienen,hierte-

genover een stap ondernomen ?

En,zo ja,dewelke ?"

Eindeloos lijkende stilte,roerloze aanwezigen,ingehouden adem,

zorgelijke trekken,zenuwachtige spanning,terwijl multivac zijn

triljarden geheugencellen raadpleegt,combineert en afweegt,rede-

neert en deduceert.

Een zacht gezoem duidt,na zowat twintig minuten,op het einde van

deze aktiviteit.

Je bukt je over de scriptor en leest,in plaats van de verwachte

instrukties,een korte conclusie:

"Betreft:Nachtegaal. 1762 A.D.

Laat vallen.

Stop"

------------------

Twee jaar.

En het maakte dus niets uit.

Onder het oog van twintig topfiguren zak je ineen.

Dertien eeuwen vroeger verplettert een uitzinnige Schouvalov

het kooitje,alvorens onder het oog van de bemiddelijke Duchesse

de la Marc,zijn hoofd tegen de muur te beuken.

"Maar wat krijg je ?"barst ze in tranen uit,"kijk,hij fluit niet

meer..."

------------------

Veertien dagen verblijf je in een kliniek-of in een zenuwinrich-

ting,om meer precies te zijn,onder voortdurende bewaking van een

lieftallige dokteres en minder lieftallige bewakers.

Het is inderdaad zo dat je in die veertien dagen bij herhaling

hebt getracht een einde aan je leven te maken,bij middel van een

ouderwets vuurtuig.

Dan wordt je een bezoeker aangekondigd.

Jeherkent de Minister van Veiligheid,die omzichtig half verscho-

len blijft achter de brede en veilige rug van je bewakers.

"Pavel Yelliseev ?"

Wel,alles wel beschouwd blijk je je niet vergist te hebben.

In een stemming,waarvan de minister geen nadere beschrijving

wenst te geven,werd na je wegbrenging beraadslaagd,en,na dagen

diskussie werd uiteindelijk,op advies van twee van de twaalf

historici,besloten voor alle zekerheid je vraag te herhalen.

Noodzakelijk met een lichte variante.

Een verzoek om ontleding van de historische gevolgen van de in-

brenging van een-niet-meer-werkend-mechanisch voorwerp,waarvan

uitwendige beschrijving,etc.

Wel,het gevolg is welbekend.

Hoe een speeltuig buiten werking gevoelens van frustratie ver-

wekt en een onbewuste weerzin tegen zijn maker.

Hoe je diertje in de loop der jaren enkel een tweetal doktorale

thesisen voor gevolg had en in de loop van de twintigste eeuw-

overigens een rauwe tijd-als een smakeloze grap uit het Louvre

werd verwijderd.

Hoe we weliswaar enkele van de beste bladzijden van Karl Marx

ontberen in verband met de asiatische produktie-vormen,maar hoe

anderzijds de opkomst van het Mao-isme in dit werelddeel met

meer dan tweehonderd jaar werd vertraagd.

Hoe toeristen tot in de vier-en-twintigste eeuw de keizerlijke

raketbasissen bezochten in Set-chuan.

Hoe Pavel Yelisseev erin slaagde aan te tonen dat de landing

van Ierse monnikken en van Noors-Ijslandse mariniers in Noord-

Amerika,in de vijfde en de tiende eeuw,dienden toegeschreven

aan een interventie van de Noord-Amerikaanse veiligheidsdienst.

En hoe het verzet van de inlandse bevolking ook hieraan een einde

maakte.

Zoveel,zoveel meer.

En hoe Pavel Yelisseev werd onderscheiden met de Orde van Lenin

en veertien andere eretekens en hoe hij zijn multivac uitbouwde

tot het meest essentiele element van onze nationale veiligheid.

Zijn naam wordt niet vergeten.

------------------

NIEUWSFLITS - SFANBIB Terwijl de laatste hoofdingen getekend worden, de laatste gaatjes gevuld van ons lijfblad, gaat plotseling de telefoon. Paul met een 'moeten ze nu juist afkomen ?' neemt de hoorn aan en met een aside zegt 't is Danny. Ik hoor de geschiedenis natuurlijk maar tweedehands. Blijkbaar moest Danny met zijn echtgenote een bezoek afleggen vanmiddag en werd beroep gedaan op grootmoeder om op de kinderen te passen. Hetgeen al eens meer gebeurt. Dochtertje kleurt graag, heeft een lekker stel verfjes, en heeft de gelegenheid te baat genomen de ruggen van een honderdtal boeken uit de sfanbibliotheek eens lekker hij te werken. Verbazing en angst toen grootmoe de kamer binnenkwam, maar een gelukkige glimlach als blijkt dat met een nat doekje de sporen spoedig verdwijnen. Onopgemerkt verdwijnen dan natuurlijk eveneens de referentienummers volgens dewelke de boeken in de rekken gerangschikt staan. Dochtertje haalt graag boeken aan; en grootmoe maar poetsen tot de rekken haast leeg zijn, en dan het probleem, waar moet nou wat. Grootmoe heeft ook een rekje boeken en bij haar staat alles mooi volgens grootte en volgens kleur van de band. 't Zal ook hier wel lukken. Zo gezegd, zo gedaan. Om het letterlijk over te nemen: "Ik moet wel bekennen,als je zo binnenkomt. Het doet je wel wat." Toekomstige bezoekers aan de boekerij hoeven geen angst te hebben, de uitleningen gaan gewoon verder, maar we deden wel graag beroep op de eerstvolgende bezoekers om desgevallend een uurtje mee te helpen om de nummers terug op de kaften te plaatsen, te rangschikken en dergelijk kleine karweitjes meer. Het zal waarschijnlijk nooit meer gebeuren, maar Danny' s eerste aankoop is toch een flesje watervaste inkt.

Barnabas Collins IDO ZERO DAISAKUSEN/LATITUDE ZERO (Paniek in de diepzee) - Japan/USA 1969 - Regie : Inoshiro Honda - Scen : Ted Sherdeman naar zijn verha- lencyclus 'Latitude Zero' - Cam : Taichi Kankura - Muz : Akira Ifuku- be - Spec.eff : Eiji Tsuburaya - Prod : Toho C°/Ambassador Prod. - Verd : Excelsior - Kleuren - Scope - Duur : 97 min - Vert : Joseph Cotten (Capt.Craig McKenzie), Cesar Romero (Malic), Akira Takarada (Dr Tashiro), Linda Haynes (Dr Ann Barton), Richard Jaeckel (Peery Lawton), Masumi Okada (Dr Jules Masson), Patricia Medina (Lucretia), Tetsu Nakamura (Pirate) Zoals bekend onderbreekt de Japanse monsterspecialist Inoshiro Honda, geregeld zijn monsterreeks om een SF film in de klassieke trant te realiseren. Zo ontstonden prachtige werkjes als 'The Mysterians!, 'The H-Man', 'Human Vapor', 'Matango' en nu dan 'Latitude Zero'. Ditmaal plaatst hij de aktie in een onderzeese stad, Latitude Zero, die volledig ten dienste staat van de wetenschap. Kapitein McKenzie staat aan het hoofd van een internationale ploeg geleerden, die zich uit vrije wil in de stad vestigden om onderzoekingen te vemchten in naam van de vrede, iets dat in 'de beschaafde' wereld niet meer mogelijk is. Deze 'beschaafde'wereld wordt vertegenwoordigd door Malic, zoals zijn naam zegt, de eeuwige slechte, die probeert de stad te veroveren, teneinde wereldheerser te worden. Honda heeft zijn film verwezenlijkt in de onvervalste serial-stijl, wat eigenlijk de grootste charme van dit werk werd. We hebben hier weer de zwart-wit tegenstelling goed (McKenzie, Latitude Zero) en kwaad (Malic, Blood Rock). De strijd duurt reeds meer dan honderd jaar (McKenzie en Malic zijn zo om en bij 200 jaar oud) en zal slechts eindigen bij de dood van één van beiden. Malic, het kwade genie, gebruikt al zijn kennis ten dienste van het kwaad. Hij fabriceert mutaties, menselijke breinen in het lichaam van kunstmatig vergrootte vleermuizen, ratten en zelfs een leeuw. Zijn duikboot 'The Black Shark' is met alle mogelijke moorddadige snufjes uitgerust, terwijl McKenzies onderzeeër 'Alpha' enkel zijn snelheid voor heeft op voornoemde. Latitude Zero wordt beschermd door een ongevaarlijk, maar voor vreemden ondoordringbaar magnetisch veld, terwijl Blood Rock door alle mogelijke even fantastische als dodelijke valstrikken omringd is. De vertolkers doen wat van hen verwacht wordt en hun speelstijl past volledig in het kader. Wij krijgen natuurlijk de Amerikaanse versie in onze zalen en treffen in de hoofdrollen dan ook Amerikaanse akteurs aan. Joseph Cotten en Cesar Romero beheersen het geheel, maar ook Richard Jaeckel en de Japanner Akira Takarada, die we reeds kennen uit een tiental Honda-films, zijn uitstekend in hun rol. De grote revelatie voor mij was echter de mij onbekende Linda Haynes, een even bevallige als goede aktrice, waarvan we waarschijnlijk nog wel meer zullen horen.

De grootste attracties zijn natuurlijk weer de speciale effekten van de betreurde Eiji Tsuburaya, die hier weer voor meesterlijke trukages zorgt. 'Latitude Zero' is misschien wel niet zo sterk als 'The H-Man' of 'Matango', maar het is in elk geval veel beter dan vele van de Ameri- kaanse produkties, en staat op een veel hoger peil dan de gelijkaardige 'Captain Nemo and the Floating City' van James Hill of 'The Aquarians' van Leslie Stevens.

SCARS OF DRACULA (In de greep van Dracula) - Engeland 1970 - Regie : Roy Ward Baker - Scen : John Elder geïnspireerd op het personage van Bram Stoker - Muz : James Bernard - Mont : James Needs - Prod : Aïda Young for Hammer Productions - Cam : Moray Grant - Verd : Excelsior - Kleuren - Duur : 96 min - Vert : Christopher Lee (Count Dracula), Dennis Waterman (Simon), Jenny Hanley (Sarah), Christopher Matthews (Paul), Patrick Troughton (Klove), Michael Gwynn (Priest), Michael Ripper (Innkeeper).

Nadat Freddie Francis en Peter Sasdy tevergeefs poogden om Hammers Dracula-reeks, die ze overnamen van Terence Fisher, nieuw leven in te blazen, is het nu de beurt aan Roy Ward Baker, die het er niet veel beter afbracht. Na Fishers meesterlijke 'The Horror of Dracula' en de iets minder 'The Brides of Dracula' en 'Dracula - Prince of Darkness' was de fut uit de serie. Het gewrocht van Freddie Francis 'Dracula Has Risen From the Grave' kunnen we bezwaarlijk nog film noemen. Sasdy's werk 'Taste the Blood of Dracula' had enkele goede momenten, maar ontgoochelde als geheel, terwijl deze 'Scars of Dracula' eigenlijk niets meer is dan een hoop aan elkaar geplakte clichés en hoeveel moeite Chris Lee ook doet, hij slaagt er niet in om deze realisatie van de grond te krijgen. De wederopleving van de vampier is op de meest kinderachtig-naïeve wijze geënsceneerd en hier daalt Baker zelfs tot het peil van de fan- tasieloze knoeier Francis. Deze scene kan hoogstens een meelijwekkend gelach veroorzaken. Verder is elk beeld en elk shock-effect voorspel- baar en de vleermuizen, die in hoopjes te bewonderen zijn, bewegen op de meest houterige manier die maar in te beelden is. Dat Baker, die dan toch verantwoordelijk is voor de prachtige SF-films 'Quatermas and the Pit' en 'Moon Zero Two', een werk van zulk laag gehalte kon afleveren, had ik niet verwacht, zeker niet na zijn 'The Vampire Lovers', welke dan toch een vernieuwing betekende van de vam- piersmythe.

THE BED SITTING ROOM - Engeland 1969 - Regie : Richard Lester - Scen : John Antrobus, Charles Wood naar het toneelstuk van Spike Mulligan - Cam : David Watkin - Muziek : Ken Thorne - Prod : Oscar Lewenstein, Richard Lester for United Artists - Kleuren - Vert : Rita Tushingham (Penelope), Ralph Richardson (Lord Fortnum), Mona Washbourne (Mamie), Peter Cook (Inspector), Dudley Moore (Sergeant), Harry Secombe (Patriot), Michael Hordern (Bules Martin), Arthur Lowe (Dad), Spike Mulligan (Sailor), Roy Kinneer (Plastic Mac Man), Marty Feldman (Nurse). Duur : 90 min.

Dick Lester heeft reeds bewezen met films als 'Help', 'The Knack', 'A Funny Thing Happened on the Way to the Forum', 'A Hard Day's Night' en 'How I Won the War', dat hij een meester is in het bekritiseren van bepaalde wantoestanden van onze samenleving. Deze kritiek wordt niet op de algemeen zwaarwichtig-ernstige wijze behandeld, maar Lester beschikt over de kunst om een bittere pil 'with a spoonful of sugar' toe te dienen. Zo gaat het ook weer in deze 'The Bed Sitting Room', die handelt over

de laatste overlevenden van de atoomoorlog, de kortste oorlog ooit ge- streden, en waarbij de Engelse bevolking van 20 miljoen teruggebracht werd op 20 zielen. Het scenario navertellen is onmogelijk, daar de film enkel een opeenvolging is van koldereske gags. Elk personage is een karikatuur tot het uiterste van wat hij personifieerd; de lord, de dokter, de BBC, de zee- man, de patriot, de 'electriciteit van de natie', en het 'gelukkige' gezin. De enige dreiging die nog bestaat is de politie, welke in de een luchtballon over het land zweeft en op de meest onverwachte ogen- blikken uit de lucht valt om te zeggen dat de mensen moeten doorlopen. Stilstaan is verboden, daar dit de kans geeft op samenzwering tegen de staat. De twee politieagenten worden op onverbeterlijke wijze voorgesteld door het duo Dudley Moore/Peter Cook, die reeds samen te zien waren in het uitstekende 'Bedazzled' van Stanley Donen. Ralph Richard- son leent zijn gestalte aan de lord, die door atomische mutatie in de 'bed-zitkamer' uit de titel verandert. Mona Washbourne, de moeder van het gezin, verandert in een linnenkast, terwijl Arthur Lowe, de vader, een papegaai wordt. De beste prestaties worden geleverd door Rita Tushingham, als de zwangere dochter, en Marty Feldman als de verpleegster, die haar bij de bevalling helpt. --==ooOoo==--

Simon JOUKES De tweede algemene ledenvergadering van SFAN vond plaats in een zaal van cafe DE SINJOOR in het centrum van Antwerpen. Omstreeks 14 uur kwamen de eerste SFANS binnengedruppeld en om 14.30 u kon worden gestart in aanwezigheid van 28 mensen, dus iets meer dan verleden jaar. Penningmeester P. Torfs bracht een nuchter, maar nogal ontmoedigend financieel verslag uit over 1971 en rekende de vergadering voor dat er in 1972 over meer inkomsten beschikt moet kunnen worden, wil de vereniging niet op de fles gaan. Naar aanleiding van dit verslag werd voorgesteld het lidgeld met 100 Fr te verhogen en dus te brengen op 250 Fr. De meerderheid was hier voor, zodat er voortaan meer geld in de kas kan worden verwacht. S. Joukes sprak enige woorden over de werking van de vereniging tijdens het afgelopen jaar en Danny De Raeve gaf een uitgebreid programma- overzicht in verband met SFANCON III, waarop Michael Moorcock als Eregast aanwezig zal zijn (zie elders in dit nummer). Ook werd gesproken over EUROCON I te Triëst en over de mogelijkheid een ge- zamenlijke reis naar deze belangrijke Convention te organiseren (zie ook elders in dit nummer). Aangezien twee bestuursleden, namelijk W. Magiels en L. Raeijmaekers ontslag hebben genomen, diende het bestuur met minstens 2 kandidaten te worden uitgebreid. Na coöptatie van Robert Smets en Benny Suyker- buyk, werd de kandidatuur van P. Boumans door de vergadering aanvaard. R. Smets zal zich in het bestuur 'onledig' houden met P.R.-werk en redaktie-werk, B. Suykerbuyk met bibliografieën en contacten met uitgevers, terwijl P. Boumans, technische hulp zal verlenen in de vorm van de realisatie van het blad. Na een langdurige pauze tijdens welke zich zeer interessante discussies ontsponnen over SF, terwijl talrijke leden de boekenstands van Ron Bennett en Andre De Rijcke met een bezoek vereerden, werd reklame- materiaal voor SFAN uitgedeeld. Hierna werd de discussie over de verhoging van het lidgeld opnieuw geopend omdat sommige leden van mening waren dat er niet genoeg alter- natieven waren voorgesteld. Behartenswaardige dingen werden in dit verband naar voren gebracht door Gilbert Verschooten, Eddy C. Bertin, Julien C. Raasveld, Danny De Raeve, Walter Belpaeme, Jan Jansen, André De Rijcke, Simon Joukes, Benny Suykerbuyk en anderen. Uiteindelijk werd de verhoging met 100 Fr(ten tweede male ter stemming gebracht, en definitief aanvaard.) Bij pot en pint werd er inmiddels verder gedis- cussieerd, waarbij het past hulde te brengen aan de niet minder dan 9 man sterke Gentse Sfan-kern. De vergadering werd officieel gesloten om 18 uur, maar talrijke, hier niet nader genoemde leden (n'est-ce pas, Michel ?), verlieten pas het café rond een uur of acht. Al met al een succes. Tot ziens ! --===ooOoo==--

Simon JOUKES EUROCON I, de eerste Europese SF-convention wordt van 12 tot 16 juli 1972 te Triëste georganiseerd. U hebt hierover al vaker in Info-Sfan kunnen lezen. Ziehier een beknopt programma-overzicht : Dinsdag 11 juli 15-19 uur Inschrijving Woensdag 12 juli 9 - 12 uur Inschrijving 12 - 15.30 Officiële opening van Eurocon Lezing van een der Eregasten (de Poolse auteur Stanislas Lem) Vernissage van de verschillende essef-tentoonstellingen. 20 uur 'Vriendschapsparty' in het San Giustokasteel op het Bastione Fiorito. Donderdag 13 juli 15.30 uur Lezing van een der Eregasten Debat en panel-discussies 20 uur Bezoek aan de stad Vrijdag 14 juli 15.30 uur Lezing van een der Eregasten Debat en forum Boekenveiling Zaterdag 15 juli 15.30 uur Lezing van een der Eregasten Debat en forum Internationale party Zondag 16 juli 9 uur Algemene vergadering tijdens welke de plaats van de volgende EUROCON zal worden bepaald 10-18.30 uur Lezingen, boekenverkoop en debatten 20.30 uur Slotbanket, tijdens welke de Europe Awards worden uitgereikt. Elke morgen, van woensdag tot en met zaterdag, kunnen de deelnemers de filmvoorstellingen bijwonen van het 10de Internationaal SF-film- festival van Triëste. Onderwerpen van de lezingen en debatten zijn : SF versus Kunst, Mainstream, humor, theologie, psychiatrie, stripverhalen, fantastiek, ecologie, film en theater. Bovendien worden er debatten over Tolkien verwacht. Belangrijk zullen vooral de besprekingen zijn van het verschijnsel SF in de wereld en haar functie in een moderne maatschappij. Aangzien SFAN van oordeel is dat deze EUROCON hèt evenement van het jaar is op SF-gebied, heeft het bestuur besloten de reis naar Triëste te organiseren indien er voldoende belangstelling bestaat (minstens 15 personen). De treinreis 2de klas met couchette (heen en terug), tijdens welke er een fanzine zal worden geproduceerd op de cyclostyle van Michel Féron, zal om en nabij de 2500 Fr kosten (uiteraard zonder hotelkosten en inschrijving). Schrijf ons vóór 30 maart uw principieel akkoord met storting van 500 Fr op PCR 452947 van S. Joukes, Haantjeslei 14, B-2000 ANTWERPEN. Mocht het nodige aantal mensen op die datum niet worden bereikt, dan wordt het geld teruggestort.

Schrijf in ! Doe mee aan deze mystieke en fantastische bijeenkomst van gelijkgezinden. Ontmoet Poul & Kay Anderson (... en misschien Astrid Anderson, voor wie van lekker vlees houdt), John & Marjorie Brunner, Forry Ackerman, James & Judith Blish, Robert Silverberg, Jacqueline Osterrath, Cronimus, Patrice Duvic, Ethel Lindsay, Ion Hobana, Ann McCaffrey, Don Wollheim, Hal Clement, Charles & Dena Brown, Per Insulander, Arthur Clarke, Brian & Margaret Aldiss, Harry Harrison, Stanislas Lem ... en het voltallige SFAN-BESTUUR ! + talrijke andere auteurs en fans. Laat u niet kennen en neem uw vakantie in het zonnige Triëste. Trouwens : goedkoper kàn echt niet ! --===ooOoo==--

door David A. Sutton wanneer hij op een stukje glas trapt het gras verlangt rood de aarde verlangt rode wormen de man wanneer hij op een stukje glas trapt verlangt de man verlangt een bloedtransfusie 'The Man with an Affinity for Bits of Glass', from the poetry collection 'Dark Voices' by G.E. Symonds and David A. Sutton (c) 1971 by David A. Sutton, Birmingham U.K. Translated by the kind permission of the author by Eddy C. Bertin.

Leonard Frankenstein Eerst schoot hij zijn vader neer. Dan dronk hij zijn verjongingselixir, dat hij pas na vele jaren van hard speurwerk had weten te bereiden, in één teug op. Wat dacht je ? Welja, het werkte onmiddellijk ! Zienderogen kromp hij ineen. Een baby .. Een embryo .. Een zaadcel .. en toen ? Niets meer ...

William Pratt Twintig jaar geleden ontdekten we voor de eerste maal een man, die reeds tien jaar filmgeschiedenis achter de rug had zonder roem te oogsten. Eén film was genoeg om hem die roem te brengen. Michael Rennie kwam tot onze aarde vanuit de ruimte ten einde onze wereld van de ondergang te redden. Klaatu, de intelligente allochtoon, de man die onze aarde redde op 'THE DAY THE EARTH STOOD STILL', is niet meer. Michael Rennie werd geboren op 25 augustus 1909 te Bradford in Enge- land. In 1938 debuteerde hij in het theater in Shaw's 'Pygmalion'. In 1940 zagen we hem voor het eerst op het filmscherm in 'Dangerous Moonlight'. Het duurde echter tot in 1951 alvorens hij zijn echte kans kreeg, dank zij Robert Wise in 'The day the Earth Stood Still', waarin zijn akteurstalent zo overdonderend was dat Rennie al gauw tot de meest gevraagde filmakteurs behoorde. Na zijn uitbeelding van Klaatu zou hij nog geregeld tot de fantastische film terugkeren, al wou hij beslist niet tot 'horrorakteur' uitgeroepen worden. Hij werd bedreigd door een man uit een andere tijd/ruimte dimensie in 'The Man of Two Worlds'. Hij trok naar het Amazonegebied in gezel- schap van een andere veteraan Claude Rains, op zoek naar 'The Lost World'. Hij was een half-menselijk/half-machinale tijdreiziger uit de 21ste eeuw in 'Cyborg 2089'. Hij beschikte over een allesoverheer- send superbrein in 'The Power". Was inspekteur op zoek naar een bovennatuurlijke maniak in 'The Young, the Evil and the Savage'. Als laatste fantastisch personage vond hij eigenlijk iets symbolisch. In 'Dracula versus Frankenstein' is hij Dr. Warnoff, een geleerde die met de hulp van buitenaardse wezens de monsters uit het bijgeloof tot leven roept : het monster van Frankenstein, Dracula, de mummie en de weerwolf. Enkele maanden later in juni 1971, overleed een groot akteur op 62-jarige leeftijd. Had hij enkel de rol van Klaatu vertolkt, dan reeds was hij in de gedachten van elke SF-liefhebber blijven bestaan. Deze slanke, rijzige en intelligente bezoeker uit het heelal werd in 'The Day the Earth Stood Still' terug tot leven gewekt door zijn robot Gort. Nu we Gort nodig hebben is hij niet te vinden, om het mirakel nogmaals te herhalen.

MICHAEL RENNIE IN ZIJN FANTASTISCHE FILMS

THE DAY THE EARTH STOOD STILL - USA 1951 - R : Robert Wise - Sc : Edmund H. North naar de roman 'Farewell to the Master' van Harry Bates - P : Julius Blaustein for 20th Century Fox - Vert : Michael Rennie (Klaatu), Patricia Neal, Hugh Marlowe, Sam Jaffe, Billy Gray.

MAN OF TWO WORLDS/I'LL NEVER FORGET YOU - U.K. 1951 - R : Roy (Ward) Baker - Sc : John L. Balderston naar zijn roman 'Berkeley Square' - P : 20th Century Fox - Vert : Tyrone Power, Ann Blyth, Michael Rennie, Dennis Price.

THE LOST WORLD - USA 1960 - R : Irwin Allen - Sc : Irwin Allen, Char- les Bennett naar de roman van Arthur Conan Doyle - P : I.Allen for 20th Century Fox - Vert : Michael Rennie (Lord Roxton), Claude Rains

(Prof. Challenger), David Hedison, Jill ST.John, Richard Haydn.

CYBORG 2089 - USA 1966 - R. Franklin Adreon - Sc : Arthur C. Pierce - P : Arthur C. Pierce for Feature Productions - Vert : Michael Rennie (Garth), Arthur Franz.

THE POWER - USA 1967 - S : Byron Haskins - Sc : John Gay naar de roman van Frank M. Robinson - P : George Pal for M.G.M. - Vert : Michael Rennie (Nordlund), George Hamilton, Suzanne Pleshette, Richard Carlson, Yvonne De Carlo, Gary Merrill, Barbara Nichols, Arthur O'Connell, Aldo Ray.

NUDE ... SI MUORE/THE YOUNG, THE EVIL AND THE SAVAGE - Italië 1967 - R : Anthony Dawson (Antonio Margheriti) - Sc : A. Margheriti, Franco Bottari naar een verhaal van Giovanni Simonelli - P : Lawrence Woolner, G. De Blasio for Super International Pict. - Vert : Michael Rennie (Inspector Duran), Mark Damon, Eleonor Brown, Vivian Stapleton, Allan Collins, Ludmilla Lvova, Sally Smith, Franco Derosa.

EL HOMBRE QUE VINO DE UMMO/OPERATION : TERROR/DRACULA VERSUS FRANKEN- STEIN Italië/Spanje 1970 - R : Tulio Demichelli - Sc : Jacinto Molina Alvarez - P : Jaime Frades - Vert : Michael Rennie (Dr. Odo Warnoff), Karin Dor, Craig Hill, Patty Sheppard, Peter Damon, Paul Naschi, Manuel De Blas, Gene Reyes.

--==ooOoo==-- ROOMIJS VOOR DE DODEN Walter A. Wallie De soldaat in het cafeetje ziet er uit als een vermoeide safarigids. Hij zit op een barkrukje. Hij heeft een bierglas tot op de bodem ge- ledigd. De kilte in zijn ingewanden voelt prettig aan. Hij neemt een tweede glas. Hij drinkt het in één teug uit. Hij likt het schuim van zijn snorretje. Hij houdt zijn groot, melancholisch hoofd wat schuin, tegen de wind in van de ventilator. Hij kijkt naar het aquarium met de regenboogforellen. Ze herinneren hem aan een zomeravond in een restaurant ...

Op een schaal ligt een forel met een citroenschijfje op zijn ge- roosterde buik. Van de lege, weggebrande ogen van de vis kijkt hij naar die van het meisje voor hem die tintelen in het licht van drie kaarsen, groot en helder naar alle kanten - hij hoort nog het prettig prikken van haar vork en het zacht knisperen van haar mes in de weke, met amandelnootjes bestrooide rug van de vis. En dan slaat hij zijn hand om haar vingers en haar ogen krijgen iets dromerigs, en het blauw wordt plots zo diep dat hij niets anders meer ziet, ver en diep als de wolken in de blik der lagunes ... Een week later is hij weer in die stad, die niet meer bestaat. Met enkele makkers van de hygiënische dienst moet hij een ontsmettingsmiddel sproeien over die zwartgeblakerde vlakte. Waar hij de slang richt bevriest de aarde onder een koud, glinsterend poeder dat pas na dertig jaar langzaam zal smelten. Het heet X F 112-03 maar iedereen noemt het 'roomijs voor de doden'...

Het is een mooi aquarium. Hij zou er uren naar kunnen kijken. Hij neemt weer een glas. Eén teug. Uit. Hij gooit het in de spoelbak. Met genoegen stelt hij vast dat hij het kantineritme weer aankan. Er staat nog een heel rijtje te wachten.

Het aquarium boeit hem weer. Hij ziet nu de zuurstofbelletjes als zilveren knikkers tussen de waterplanten schieten. --==ooOoo==--

Ik zag de oude man plots wankelen, de handen aan het hoofd

slaan, en van een onuitstaanbare pijn over de grond beginnen

rollen. Ik was niet de enige toeschouwer, hoewel op deze tijd van

de nacht West Avenue gewoonlijk verlaten is. Het was zeker niet

het uur waarop je een tienjarige knaap zou verwachten.

Geïnteresseerd bestudeerde hij het krampende lichaam, het

vertrokken gezicht en de uitpuilende ogen van de oude man. Deze

lag plost weer stil, terwijl ik het zweet over zijn gelaat kon

zien lopen in kleine, kleffe straaltjes. Bevend van uitputting

kwam hij overeind, merkte het jongetje op, deinsde met een ge-

baar van afgrijzen terug achteruit en begon West Avenue af te

rennen. Vijftig meter verder was het alsof hij tegen een onzicht-

bare muur opbotste. Ik hoorde zijn rochelende kreet en toen was

het afgelopen met hem.

Zwijgend kwam ik uit de schaduw tevoorschijn en bekeek het

triestige hoopje vlees, botten en klederen dat eens een mens ge-

weest was. Het jongetje , dat me blijkbaar nu pas opmerkte, kwam

kwaadaardig grijnzend naderbij. Er was niets merkwaardigs aan

hem, een typisch produkt van de grootstadse achterbuurten :

ongewassen, slecht gekamd, armoedig gekleed. Ik kon het niet hel-

pen een zekere vorm van medelijden met hem te hebben, hoewel ik

wist dat hij het niet waard was.

"Niet erg netjes," zei ik, "een oude man die niemand iets

misdaan heeft."

Hij keek me bevreemd aan. "Wat heb ik daarmee te maken ?"

"Denk je dat ik het niet gezien heb ?"

"Ik heb hem niet aangeraakt."

"Toch..zo !"

Zijn hoofd schokte achterover, alsof hij een klap in het ge-

laat gekregen had. Ik voelde de golf van ongeloof in hem omhoog-

slaan, en dan de woede, vermengd met vrees. Zijn tegenaanval was

van een intensiteit die me toch even verraste, hoewel ik hem ver-

wacht had. Hij was verduiveld sterk voor zijn leeftijd, even

vreesde ik dat hij me zou overweldigen, maar dan was ik de situ-

atie meester. Ik liet zijn lichaam met pijngolven doorschokken,

zoals hij met de oude man gedaan had, en gaf hem dan de genade-

slag.

Ik keek naar het zielige lichaampje, keerde me om en wan-

delde weg. Dat er nog iemand was als ik, had ik niet kunnen ver-

moeden, maar ik had er geen spijt van dat ik de Ander gedood had.

Er was geen plaats meer voor één van ons.

En daarbij, ik heb altijd een zwak voor oude mannen gehad,

ze herinneren me aan mijn grootvader ...

DE GRIEZEL-THRILLERS VAN DAN SHOCKER In het mystery-genre vinden we herhaaldelijk detectives die geconfronteerd worden met bovennatuurlijke verschijnselen en griezelige gebeurtenissen, die soms aan het einde toe een rationele verklaring krijgen. 'Griezeldetektives' werden o.a. geschreven door Conan Doyle, Agatha Christie, Havank, W.H. Hodgson, Seaburry Quin, Patrick Quentin, Sax Rohmer en nog vele anderen. Met de opkomst van de spionageroman en de super-agent à la 007, treden we binnen in het harde genre van de thril- ler, het terrein van de FBI agent en de 'private eye'. Wat er nu gebeurt wanneer een geheim-agent speciaal belast wordt met de opklaring van mysterieuze zaken die een reukje hebben van het okkulte, het afgrij- selijke en het bovennatuurlijke, kunnen de Duitslezende SF & horror- liefhebbers ontdekken in de griezelthrillers van Dan Shocker. DAN SHOCKER is natuurlijk een pseudoniem, dit van een jonge Duitse auteur over wiens identiteit zijn uitgeverij verder niets bekend wenst te maken. Reeds enkele jaren zijn zijn romans aan het verschijnen à rato van één per maand in de reeks 'Grüsel Krimi', een reeks die reeds voorbij de 35 is, en waarvan 'Shocker' de enige auteur is, in tegenstelling met andere Duitse pulp-reeksen à la Perry Rhodan waaraan een groep auteurs verbonden is. Deze reeksen verschijnen bij ZAUBERKREIS- VERLAG, Karlsruher Strasze 22, 7550 Rastatt, W-Duitsland; slappe boek- jes op diges-formaat van elk ongeveer 66 blz en verkocht aan 90 Pfg (14 Fr). Elk nummer heeft een kleurig makaber omslag, meestal een reproduktie uit een horror-film of een fotomontage met klassieke grie- zelelementen zoals schedels, grijpende handen, klauwen, loerende ogen, en dergelijke. De romans verschijnen eerst in de reeks 'Krimis' (die detectives, spionageromans, thrillers, e.d. bevatten) met als bijver- melding 'Grüsel Krimi' (griezelthriller), en deze oorspronkelijke reeks bereikte nr 35 in september 1971. Het sukses van deze reeks was echter zo groot dat dit jaar de uitgeverij startte met een heruitgave reeks 'Silber Grüsel Krimi' die uitsluitend de eerste romans van Shocker herdrukt naar rato van één elke veertien dagen of drie weken, in chronologische volgorde ... terwijl terzelfdertijd voortdurend nieuwe romans verschijnen. Het hoofdpersonage in de reeks is Larry Brent, een dertigjarige gewezen FBI-agent, die in de eerste roman een lugubere reeks vampiermoor- den oplost op eigen houtje, en die overgeplaatst wordt naar de PSA. De PSA staat voor 'Psychoanalytische Specialabteilung' (Psychoanaly- tische Speciale Afdeling), een officiële organisatie die nauw samen- werkt met de FBI en Interpol, en die uitsluitend belast is met het opklaren van zeer mysterieuze misdaden. De PSA heeft haar hoofdkwartier twee verdiepingen beneden Manhattan in New York, en telt uitsluitend 20 agenten, hoewel ook een vrouwelijke afdeling gestart wordt. De agenten zijn genummerd van X-Ray-1 tot X-Ray-20, en zijn drager van een massief gouden zegelring, waarin een wereldbol gegraveerd is met het gestileerd gelaat van een man en de woorden 'In de dienst van de mens- heid'. Deze ring is een miniatuurzender, en is ingesteld op hun lichaamstemperatuur. Wanneer deze beneden een bepaald punt zakt - en

zo de dood van de agent aangeeft - vernietigt de ring zichzelf. De leider van de PSA, onbekend zelfs voor zijn nauwste medewerkers, is een gewezen geheimagent die tijdens een ongeval het zicht van zijn ogen verloor, en die gedurende vier minuten klinisch dood was. Een operatie heeft hem gered doch tevens is iets veranderd aan zijn brein, zodat hij nu een 'empath' is, een blinde die echter gevoelens en emo- ties kan waarnemen met een soort zesde zintuig. Gewapend met zijn moed, vernuft en stoutmoedigheid, en slechts zelden geholpen door zogenaamde 'gadgets' en technische snufjes komt Larry Brent in de meest onheilspellende situaties terecht, en geliefkoosde themas zowel in de wereld van het griezelverhaal als van de SF komen ruimschoots aan bod. We ontmoeten een verzameling moordende getrainde vampier- vleermuizen en een tot leven gewekte mummie in DAS GRAUEN SCHLEICHT DURCH BONNARDS HAUS; spookvershijningen, verborgen gangen en projek- ties in drie dimensies in DIE ANGST ERWACHT IM TODESSCHLOSS; gruwel- nachten in een wassen museum, een massamoordenaar die na twintig jaar uit het graf oprijst om wraak te nemen en de perfekte toepassing van somnambulisme en metempsychose in IM KABINETT DES GRAUENS. DER DAMON MIT DEN TOTENAUGEN is een schizofrene Jekyll-Hyde die door een perfekte vorm van hypnose kan doden door zijn naakte blik, door ver- lamming van het vegetatieve zenuwstelsel van zijn slachtoffers. Het ganse gamma van de spiritisten komt tevoorschijn in NACHTS, WENN DIE TOTEN KOMMEN : ectoplasmas, séances, moordende geestesverschijnselen; terwijl een gans andere soort terreur heerst in het huis dat leidt naar DIE TREPPE INS JENZEITS : alle erfgenamen zijn lekker samen in het vervloekte huis, maar waarom komt het lijk terug van de man wiens erfenis ze verdelen ? Niet voor niets is Satan 'de Heer der Vliegen'. In DER SATAN SCHICKT DIE HOLLENBRUT, heeft een misdadigersorganisatie een vloeistof ontwikkeld die gewone huisvliegen tot moorddadige razer- nij brengt, en ze gebruiken de kleinste wezens als gruwelijk moordwa- pen. DAS TOTENHAUS DER LADY FLORENCE tenslotte blijkt bewoond te zijn door een onzichtbare moordenaar, die een procédé ontdekt heeft dat het licht doet afbuigen en terzelfdertijd een dodelijke mantel van ! elektrische energie rondom hem weeft. Zoals de lezer merkt : griezel- en fantastische SF-elementen genoeg. Wel speelt het toeval vaak een wat te grote rol voor de goede afloop van al deze romans, doch zonder uitzondering zijn ze allen uitermate vlot en boeiend geschreven. Iedereen vindt er zowat zijn gading in. DAN SHOCKER : BIBLIOGRAFIE 1. DAS GRAUEN SCHLEICHT DURCH BONNARDS HAUS (De griezel sluipt door Bonnards huis) 2. DIE ANGST ERWACHT IM TODESSCHLOSS (De angst ontwaakt in het dodenslot) 3. IM KABINETT DES GRAUENS (In het kabinet van de gruwel) 4. DER DAMON MIT DEN TOTENAUGEN (De demon met de dode ogen) 5. NACHTS, WENN DIE TOTEN KOMMEN ('s Nachts als de doden komen) 6. DIE TREPPE INS JENZEITS (De trap in het hiernamaals) 7. DER SATAN SCHICKT DIE HOLLENBRUT (De satan zend zijn hellebroedsel) 8. DAS TOTENHAUS DER LADY FLORENCE (Het dodenhuis van Lady Florence) 9. DER FLUCH DER BLUTENDE AUGEN (De vloek van de bloedende ogen) 10. DIE BESTIE MIT DEN BLUTHANDEN (Het beest met de bloedhanden) 11. DIE MORDERPUPPEN DER MADAME WONG (De moordpoppen van Mw Wong) 12. DER MONCH MIT DEN TEUFELSKRALLEN (De monnik met de duivelsklauwen) 13. DER SARG DES VAMPIRS (De doodskist van de vampier) 14. DAS GEHEIMNIS DER KNOCHENRUFT (Het geheim van de knekelkelder) 15. UM MITTERNACHT IN LEICHENHAUS (Te middernacht in het lijkhuis) 16. IM TODESGRIFF DER SCHRECKENSMUMMIE (In de dodengreep van de schrik- mummie.

17. VOR DER TUR STAND FRANKENSTEIN (Voor de deur stond Frankenstein) 18. DAS GRAUEN VON BLACKWOOD CASTLE (De gruwel van Blackwood Castle) 19. IN DEN KATAKOMBEN DES WAHNSINS (In de catacomben van de waanzin) 20. DIE LEICHENKAMMER DES DR. SARDE (De lijkenkamer van Dr Sarde) 21. SCHREIE AUS DEN SARG (Kreten uit de doodskist) 22. DIE MORDENDE ANAKONDA (De moordende Anaconda) 23. DAS MONSTER AUS DER RETORTE (Het monster uit de proefbuis ) 24. SCHREI, WENN DICH DER HEKSENJAGER WURGT (Gil, als de heksenjager je wurgt) 25. DAS BEINHAUS DER MEDUSA (Het beenderenhuis van de Medusa) 26. DIE BLUTSAUGER VON TAHITI (De bloedzuigers van Tahiti) 27. DRACULAS LIEBESBISS (Draculas liefdesbeet) 28. DRACULAS HOLLENFAHRT (Draculas Hellevaart) 29. IHRFAHRT DER SKELETTE (Dwaalreis der skeletten) 30. DIE MENSCHENFRESSENDE BESTIE (Het mensenvretende beest) 31. PARTY IM BLUTSCHLOSS (Party in het bloedslot) 32. DER WURGER AUS DEM SEE (De wurger uit het meer) 33. DIE PEST FRASS SIE ALLE (De pest wrat ze alle op) 34. DIE SCHLANGENKOPFE DES DR. GORGO (De slangenkoppen van Dr Gorgo) 35. ORUNGU-FRATZE AUS DEM DSCHUNGEL (Orungu-veelvraat van de jungle) ecb --==ooOoo==-- DE STATUSPLANEET, door Robert Sheckley (The Status Civilisation) Bruna-SF 5, 1971 - 191 blz - 50 Fr Omslag : Rinke Doornekamp, vertaling : Ef Leonard (!) Deze vlotte SF-avonturenroman dateert uit Sheckley's voorgaande periode, d.w.z. de periode van zijn meest bekende kortverhalen en van 'The Jour- ney of Jones', dus SF waarin de satire en de droge humor doorkomen, maar die niettemin gebonden blijven binnen de perken van de logica, in tegenstelling met de meer 'absurd-komische' werken zoals 'Mindswap' en 'Dimension of Miracles'. THE STATUS CIVILISATION verscheen oorspronke- lijk als een 2-part vervolgverhaal in 'Amazing Stories', Augustus en september 1960, en nog hetzelfde jaar als paperback in Signet. De serial heette 'OMEGA', en die is dan ook het centrum van deze roman. Omega is een strafplaneet, waarnaar alle misdadigers van de aarde gede- porteerd worden, nadat alle herinneringen aan de aarde én aan hun misdaad uit hun geheugen gewist worden. Omega is een planeet bestuurd dóór misdadigers, waar het kwaad een eer is, de Duivel aanbeden wordt, men verplicht is zich aan drugs te verslaven, en waar men in status stijgt via de gebruikelijke middelen van moord en doodslag, binnen de perken van de wetten van de misdaad wel te verstaan. In deze wereld komt Will Barrent, veroordeeld wegens een moord die hij zich niet kan herinneren, terecht, en zonder de hulp van een mooie jonge vrouw die onmiddellijk weer verdwijnt, zou hij zelfs de eerste dag niet overleefd hebben. Op boeiende wijze tekent Sheckley met de hem eigen talenten van sociale satire en bittere humor een maatschappij gebouwd op de misdaad, en verhaalt tevens de odyssee van Will, op zoek naar zijn verleden, en tevens moeite hebbend om te overleven. Want je kan ook proberen té slim te zijn ... Geen grote SF, maar een zeer aangenaam leesbare ontspanningsroman. Liefhebbers van Sheckley behoeven beslist geen verder aansporing. ecb --==ooOoo==--

THE FINAL PROGRAMME Michael Moorcock Mayflower science-fiction Bij Mayflower, dat met hoge frequentie verder Moorcock diffuseert, verscheen nu ook het al een vijftal jaren oude 'The Final Programme', dwz het originele Jerry Cornelius-verhaal, waarvan ook onder de titel 'God uit de Machine' een Born-vertaling voorhanden is, momenteel zelfs tegen verminderde prijs. Voor wie met 'New Worlds' en min of meer parallele publicaties vertrouwd is, is Cornelius' tweeslachtige zg. underground-exponentiële figuur geen onbekende. Naast twee romans van Moorcock zelf, nl.'The Final Programme' en 'A Cure for Cancer', en een aantal kortere verhalen van dezelfde auteur, waaronder 'The Dehli Division', 'The Peking Junction', 'Tank Trapeze' enz., is hij ook de protagonist van een aantal zg.apocriefe teksten, o.m. van James Sallis ('The Anxiety in the Eyes of the Cricket'), Norman Spinrad ('The Last Hurrah of the Golden Horde'), Brian Aldiss, Maxim Jakubowski, John Harrison ('The Ash Circus') en Langdon Jones. Ook verschenen zijn avonturen een tijdlang in strip-vorm in de 'I.T.' Een vorm van 'ready-made' anti-held voor de Britse New-Wavers, of een oproep tot 'do-it-yourself' dus, plooibaar tot in het oneindige, onsterfelijke ook als je wil, maar waarvan de schaarse konstanten ieder telkens weer blijken aan te spreken. Men kan moeilijk ontkennen dat Cornelius, op het onderbewuste vlak dan misschien, een aantal aspekten vertoont, waaraan de actualiteits- gevoelige, pop-verwante kunstenaar moeilijk ongevoelig voorbij kan gaan : iets van Superman en veel van James Bond (het naald-geweer) in zijn politiek-militaire 'opdrachten'; iets van de pop-en beat-scène, o.a. in kledij en drug-gebruik; vage verwijzingen naar de intellek- tuele scène, zij het maar zeer beperkte aspekten hiervan, in on-con- ventionalisme, amoralisme, irrationalisme en oosters-mystieke tenden- sen. Toch ergens een contour-figuur, waarbij eigenlijk, buiten een enigs- zins negatief aanvoelen van wat Jerry niet is, of niet zou doen, verder nagenoeg alles mogelijk blijft, als in een kleurboek uit onze prille kinderjaren. In dit geval onderneemt Jerry, samen met Miss Brunner, een commando- operatie tegen het door zijn broer bezette vaderlijke pand in Norman- dië, deels ter bevrijding van zijn geliefde (en) zuster Catherine, deels ter recuperatie van een vorm van laatste-oorlogsjaren geheimm- dokument en van de (ha-ha) ontdekkingen van een astronaut. De operatie is geen volledig succes, en terwijl de toestand in Euro- pa snel deterioreert (zie Jung's theorie van de kosmische periodes), onderneemt Jerry diverse stappen, waaronder een gigantische maanden- durende party, die ergens herinnert aan 'Vercoquin et le Plancton', terwijl Miss Brunner van haar kant diep in een grot in Lapland de bouw onderneemt van een alles-omvattend computercomplex, DUEL, bestemd om alle menselijke kennis te omvatten, o.m. de voormelde (Ha-ha) dokumenten. Het geheel mondt dan uit in de versmelting van alle kennis in de geest van de tot hermafrodiet samen-herboren gedaante van Cornelius- Brunner, die als 'God' lemming-achtige miljoenen door Europa leidt, om ze tenslotte, buiten Portugal, in de zee te storten, alvorens ver- dere bekeringen te plannen. 'Make what you will of this one' zei Moorcock(in Best of New Worlds 6). Stylististisch valt hier natuurlijk steeds de onverklaarde over- gang op tussen elk van de elementen van het verhaal, en het afronden van elke neiging tot verklaring met niet ter zake doende korte frases. Op het vlak van de ideeën, hooguit vage verwijzingen en het gewild- confusè van even zovele denkbeelden, welke ons ter exploratie voor- liggen.

'C'est parfois agréable, mais souvent pas grand'chose de plus' zei Jerry. 'Sinds wanneer ben jij in bookreviewing ?' vroeg de bewaker, hem scherp aanstarend. 'Een vorm van auto-consumptie', antwoordde hij mijmerend, terwijl hij de man over de billen aaide. Bij nader inzien, schoot hij hem met het naald-geweer door de keel, verbaasd van zijn zelfbeheersing. Hij voelde zich verwarrend zuiver en leeg. 'Het onweert boven de Karpathen' zei miss Brunner. 'Prachtig. Dan laten we de wagen hier.' rs WHITE FANG GOES DINGO Thomas M. Disch. Arrow Books-SF-484 Bijzonder aanbevolen ! Doch systematisch : Een knap gepresenteerde pocket (eindelijk !) : Masaccio's Adam en Eva in een Douanier Rousseau-decor; geen zoveelste pseudo-Dali of ersatz-Tanguy, maar een intelligente cover, die 'Disch' aanvoelt; moeilijk zo direkt te zeggen waarom - of eerder teveel over te zeggen. Welgevulde bundel : 20 verhalen, dwz de inhoud van een 1966 - Compact - bundel onder de titel '102-H-Bombs and other sf stories', aangevuld met een zevental meer recente verhalen, terwijl een ander verhaal uit de eerste reeks als titelverhaal (en cover-motief) werd verkozen. Ouder werk van Disch, in sommige gevallen nog niet dé heel-grote Disch, geconfronteerd met nieuwer werk, waaronder 'The discovery of the Nullitron" en 'The Descent of the West-End'. 'White Fang ... and other funny sf stories' preciseert de uitgever juist-of veiligheids-halve. "Funny" inderdaad : vertonen meerdere verhalen reeds een ongekende diepgang, dan staan hiertegenover een tiental andere, meestal kortere, waarin de lichte toon overheerst, en soms de heel lichte : fantasy in enkele gevallen ('Princess'Carillon', 'Dangerous Flags', 'The Vamp'), lichtere sf in andere. Met een zekere gemakkelijkheid, parodieert Disch hier bepaalde sprook- jes-thema's of griezel-elementen ('The Vamp', 'Bone of Contention'). Lichte varianten op klassieke sf-ingrediënten als robots, machines en vreemde werelden komen voor in 'Demi-Urge', 'Utopia ? Never !' of 'The return of the Medusa'. Maar zijn deze verhalen dan gebaseerd op een meer of minder geslaagde pointe, dan treft toch reeds onmiddellijk die grootse stijl, én die uitzonderlijke beheersing van woord en taal, én die drang tot gedurf- de en originele vernieuwing van het genre, die later Disch naam tot een begrip zouden maken. Wat dan te zeggen van de andere verhalen van de bundel ? Even verscheiden als goed. Bijzonder geslaagde persiflage op de ingezonden brief en de 'inner space' in 'The Invasion of the Giant Stupid Dinosaurs'. Een krankzinnige charge in twee verhalen, waarin we mede de hand van J. Sladek terugvinden, nl.'The Nullitron' en 'Danny's nieuwe vriendjes van Deneb'. New-wave-elementen in 'The Descent of the West-End', 'Happy Story' en in het roman-abrégé 'The Wonderful World of Griswald Tractors'. Enkele langere verhalen tenslotte : -'102-H-Bombs', het vroegere titelverhaal dus, herinnert onwille- keurig aan het latere 'Echo round his Bones'. Een aantal kinderen worden geselecteerd uit weeskinderen-trainingskampen en naar de

eenzaam overblijvende Empire State Building gebracht. Iets nieuws is in hen - en komt tot uiting in een vorm van tijd-reis, die dan weer met een eigenaardig, niet helemaal uitgesproken fade-out slot een einde neemt - juist de tijd om nog enkele pacifistische bedenkingen te maken, weigerig tegenover een naïef en over-aktief happy-end, zoals terzake gebruikelijk is. -'Invaded by Love' : aliens preken de alles-reddende liefde, inclu- sief chemische en radio-hypnotische overtuiging en bekering hiertoe. Doch de Secretaris-Generaal (van de UN) staat hier huiverig tegenover : reeds sterven mensen van honger uit respekt voor dierlijk leven of leven ze in ellende omwille van hun respekt voor ongedierte etc. In een opflakkering van inzicht weigert hij de 'brother, brother' - predikers een algemene-ontwapening; integendeel. Is hij dan een nieuwe Pilatus ? -'White Fang goes Dingo' : een eigenaardige titel, iets als 'Poedel- tje wordt wild'. Als troeteldiertjes behandeld door on-aardse Meesters, revolteren sommige mensen niettemin : spottend kwalifieert men ze als dingo's dwz wilde honden, tov de brave beste-vrienden-van-de-meesters. Het hele verhaal verloopt dan in een kurieuze sfeer die het midden houdt tussen 'verloren paradijs' en 'vrijheid-tegen beter weten in'. De bundel bevat verder nog 'Genetic Coda', een absurd verhaal in verband met afzondering van niet-geheel-normalen, 'Final Audit' - een klassiek verhaal in esp-trant, waarin een boekhouder over een hoogst uitzonderlijke vorm van vooruitziendheid beschikt - en 'The Affluence of Edwin Lollard', of het proces tegen wie in een welvaart- maatschappij gewoon arm durft te zijn. Zonder een ogenblik flagrant te worden, is de verwijzing naar verschillende geschiedkundige en litteraire figuren in meerdere verhalen duidelijk. Disch is nu eenmaal een man met een verbazingwekkende litteraire (en algemene) eruditie, voor wie 'niets menselijks vreemd is'. Ontegensprekelijk een der grootste - zoniet de grootste figuur in de hedendaagse sf, en hier, nagenoeg konstant, op zijn best. rs DE ZAAK CASSIOPEIA - Chloe Zerwick en Harrison Brown Zwarte Beertjes 1384 - 40 Fr - 192 blz (The Cassiopeia Affair) Als u een boek wilt dat boeiend is zonder sensationeel te zijn, zonder buitenaardse monsters, reizen in de ruimte e.d., dan is dit een boek voor u. De vraag die de auteurs zich gesteld hebben is : wat zal er gebeuren als wij een boodschap uit de ruimte ontvangen ? Hun antwoord is zeer bevredigend. Er komt geen supergeleerde tevoorschijn die onmiddellijk een SDL-schip ontwerpt en de 'broeders in de ruimte' gaat bezoeken. De boodschap is ook logisch, en niet vergezocht zoals in 'Andromeda', waar zij resulteert in de creatie van een supe- rieure vrouw die de aarde dreigt te gaan overheersen (en welk nut halen de buitenaardsen daar dan uit ??). Nee, hier wordt de ontwik- keling ontleed zoals ze zou kunnen zijn. Een zeer degelijk, boeiend boek. Moet u lezen. jcr ALMURIC - Robert E. Howard NEL 2864 - 5/- 125 blz. Wie houdt van Sword & Sorcery à la Burroughs, mag zeker dit werk van een ander klassiek auteur in het genre (de schepper van o.a. Conan) niet missen. Grote literatuur is het niet, de plot doorstaat geen kritische ontleding, maar dat wordt vergoed door de snelle aktie, de spanning en de schitterende fantasie van de auteur. Het verhaal is in de klassieke trant van het begin van deze eeuw opgebouwd. Esau Cairn, een gespierde held van het zuiverste gehalte, doodt een man en moet vluchten. Hij komt terecht bij een geleerde die voorsteld hem naar een vreemde planeet te sturen.

Esau Cairn aanvaardt en komt (hoe wordt gemakkelijkerwijze niet onthuld) op Almuric terecht, een rauwe, wilde wereld waar Cairn zich goed blijkt te kunnen aanpassen. De inwoners zijn woeste, aapachtige spierbundels met, oh wonder, ongelooflijk mooie vrouwen. Eén dezer wordt natuurlijk de oogappel van Cairn en wanneer de Yagas, een duivels ras van gevleugelde wezens haar ontvoeren, neemt hij haar redding op zich. Hoef ik u te vertellen dat het een happy end wordt ? Voor niet al te kritische lezers. jcr VORTEX - New Soviet Science Fiction Pan Books 0 330 02705 0 - 25 p- 190 blz Russische SF is bij ons zo goed als onbekend, misschien ten on- rechte, maar wat ik uit deze bundel bijeengelezen heb duidt toch niet op een ernstig verlies. Toegegeven dat, zoals ook in de inleiding gezegd wordt, de hier vertaalde werken niet noodzakelijk het beste vertegenwoordigen van wat in de USSR geproduceerd wordt. Een aanduiding daatvoor is THE SECOND MARTIAN INVASION van Arkadii en Boris Strugatskii, een novelette die de helft van het boek vult. Alleen al om dit verhaal is de bundel gewettigd, beter, het is een ware revelatie, een prestatie waarvoor ik in het westen geen equi- valent zie. Eigenaardig (of toch niet) is wel dat dit ook het enige stuk is dat niet overeenstemt met de opinies die in de inleiding ten beste gegeven worden. Hier wordt eens te meer het bewijs geleverd dat men zonder wetenschappelijke gadgets, zonder duizeling- wekkende trips door het heelal, zonder gedetailleerde futuristische prognose, een knap sf-werk kan scheppen, ja, dat het zelfs meer en meer noodzaak blijkt te worden om deze dingen te laten vallen om een werkelijk hoog literair peil te bereiken. Wat niet betekent dat alle andere SF als (soms hoogstaande) ontspanningsliteratuur te ver- smaden zou zijn. Een korte ontleding van de anthologie : - At the Frontier of the Present Age (Ariadne Gromova) : een nogal klassieke inleiding, waarin wel wat interessante dingen gezegd worden. Maar een opinie als zou de SF-auteur ook een wetenschapsman moeten zijn; gaat er bij mij niet in. De beste SF is tenandere geschreven door mensen die geen bal van wetenschap (wat daar algemeen onder verstaan wordt toch) afweten (reeds hoor ik kreten van verontwaardiging opstijgen uit de rangen van de SCIENCE-maniakken. - The Time Scale (Aleksander en Sergei Abramov) : tijdverhaal van zeer, zeer laag gehalte. - Futility (Andrei Gorbovskii) : vreemde onderzoekers exploreren de Aarde, uitgaande van de stelling dat intelligent leven slechts mogelijk is als het beschermd wordtdoor een flinke laag water, m.a.w. op het diepste van de zeebodem. Redelijk goed. - The Test en The Old Road (Arthur Mirer) : twee extracten ui de cyclus Artificial Jam. Volslagen artificiële jam wat mij betreft, volslagen onleesbaar. Rommel van dit soort heeft in de Angelsaksi- sche landen de New Wave een slechte naam gegeven. - The Silent Procession (Boris Smagin) : een schilderij als tijd- machine. Origineel en goed geschreven, maar met een zwak slot. - He will Wake in Two Hundred Years (Andrei Gorbovskii) : conventio- neel gelouter over een man die zichzelf voor tweehonderd jaar wil diepvriezen. - The Second Martian Invasion (Arkadii en Boris Strugatskii) : om dit verhaal te kennen, zult u het moeten lezen. Het is veel te origineel, te boeiend om er u ook maar iets van te verklappen. Dit verhaal verdient de eerste Hugo voor niet-angelsaksisch werk !

Een ontegensprekelijke must ! Voor dit verhaal moet u de bundel ko- pen, anders mist u een prestatie van formaat. jcr MORE THAN SUPERHUMAN - A.E. Van Vogt Dell 5818 - 75 c - 215 blz Eindelijk weer eens een vrij recent werk van A.E. Van Vogt, een auteur die voor mij nog niets van zijn originele, fascinerende schrijf- trant verloren heeft. In tegenstelling tot Asimov, Heinlein e.a. Clarkes blijft Van Vogt aktueel en nieuw aandoen; zeker, ook zijn werk gaat niet boven het peil van de avonturenroman (zoals Asimov en Hein- lein), maar hij heeft een manier van schrijven, een plotontwikkeling, die boven zijn tijdgenoten uitstaat. Asimov is belangrijk om zijn Foundation-trilogie en heeft het onvergetelijke Nightfall geschreven, Heinlein schiet uit de middelmaat met bv ... Jonathan Hoag, maar Van Vogt is in al zijn werk even fascinerend. Deze nieuwe bundel bevat zes verhalen uit de periode van 65 tot 71, waarvan twee in samenwerking met een ander auteur. - Humans, Go Home ! : twee onsterfelijke mensen menen dat zij de laatsten van het menselijk ras zijn, en trachtten beschaving te brengen op een planeet van primitieve, feodaal ingestelde vechtjassen. Er gebeuren echter zaken die erop wijzen dat alles niet is zoals het schijnt te zijn ... - The reflected Men : een kristal dat naar wens duplicaten van een mens schept, gaande van het best mogelijke duplicaat tot het slecht- ste. Maar alleen het beste kan overleven. Waar komen de kristallen vandaan en wat is hun bedoeling ? - All the Loving Androids : het zwakste verhaal uit de bundel. Per- fekte androids complotteren om de mens te overheersen ... - Laugh, Clone, Laugh : (met Forrest J Ackerman) een doldwaas verhaal (men zou het ook 'a shaggy clone story' kunnen noemen). - Research Alpha : (met James H. Schmitz) een professor neemt proeven voor versnelde evolutie op twee mensen. De gevolgen zijn nog verras- sender dan u zou denken. - Him : Josiah Him, dictator van de aarde, en zijn tegenstanders die hem op een originele manier uit de weg ruimen. jcr Ten stelligste aanbevolen. DE BOUWERS VAN DE KOSMOS - Clifford D. Simak Zwarte Beertjes 1401 - 45 Fr - 174 blz Oorspronkelijke titel van dit werk is 'The Cosmic Engineers', wat op de inhoud slaat. De Nederlandse vertaling zit er (weer eens) naast, en zo krijgt men de indruk dat het om de 'Bouwers' gaat, terwijl met 'The Cosmic Engineers' de hoofdpersonages bedoeld worden, die ons universum van een ramp pogen te redden. Betere vertaling zou geweest zijn : 'De Redders van het Universum' of iets dergelijks. Soms heeft men sterk de indruk dat de Nederlandse vertalers het te vertalen werk zelfs niet eens lezen. Zo is er in het boek sprake van 'zonnestelsels' (d.w.z. galaxies of sterrenstelsels), wat korrekt is, maar anderzijds van 'ons zonnestelsel', wat niet korrekt, maar wel ingeburgerd is. Eigenlijk moet het 'ons planetenstelsel' zijn. Om verwarring te ver- mijden had men de term 'zonnestelsels' (die weinig of niet gebruikt wordt) gerust mogen vervangen door sterrenstelsels (in het Engels spreekt men toch ook van 'star systems', heren vertalers ?). Goed, na enkele bezwaren, plaats voor enthoesiasme. Want enthoesiasme heb ik gevoeld bij het lezen van dit boek. Eindelijk nog eens een space-opera, maar dan een van het goede soort. Boodschappen van de rand van het heelal, ganse universa die op elkaar toesnellen en met elkaar in botsing zullen komen, een supervrouw (wel, geestelijk dan toch), een gevecht tussen ruimtevloten, een waanzinnig schepsel dat een ganse planeet beheerst ... ingrediënten voor een roman die van de eerste tot de laatste bladzijde boeit. Een boek dat zowel liefhebbers van klassieke als moderne SF kan bevallen. Jcr

Geen spoor mocht hij achterlaten. Zijn kleren had hij in het wrak gelegd,want hun fijnheid wees op industriële afkomst. Dezelfde weg ging zijn horloge,dat eerder nog dan zijn kleding hem verraden zou hebben. Naakt rende hij weg en liet zich achter een rotsblok vallen. Met een verblindende flits detoneerden de explosieven. Een meters- wijde krater gaapte in de bevroren bodem. De kleine poel van vloeibaar metaal stolde snel; hij schopte er stof overheen. Drie dagen moest hij het uithouden; tegen die tijd zouden ze hem zeker gevonden hebben. Maar hij vreesde niet in staat te zijn de plaatse- lijke bevolking te ontlopen. Zijn sporen waren echter uitgewist. Niets kon nog verraden dat hij van het verre Antarctica afkomstig was, waar de laatste technokraten zich hadden ingegraven tegen de anti-technische horden van de barbaar- se naoorlogse Aarde. In de met kraters bezaaide vastelanden echter waren de tech's hulpe- loos en konden zij enkel voorwenden nooit een wentelend wiel gezien te hebben, wanneer de wilden hen in handen kregen. Honger voelde hij niet, dorst evenmin. Zwart en vruchtbaar schemerden de mistige vlakten in de diepte. Geen planten hadden de vallei veroverd, want nog steeds waarde radio- actieve straling er als een onzichtbaar spook rond. Over de hoge bergtoppen moest hij gaan, wilde hij in leven blijven, te dicht bevond hij zich bij de bron van de dood, die mens en machine gelijkelijk vernietigde. Veel later zonk de zon. De besneeuwde bergtoppen lagen rood in het stervende licht. In het oosten rees de zwarte nacht. Gloed doofde.

Zijn schaduw verlengde zich naar de oneindigheid. In de hemel brandden kristallen sterren en een ijskoude wind begon te blazen. Maar ook de koude deerde hem niet. Uit de duisternis kwamen zij, vlammende toortsen in de blauwaderige handen. Hij verhief zijn stem en stapte de lichtcirkel binnen. 'Ik kom in vrede ! Moge Lagasja de technocraten onheil brengen !' Hij was naakt in het gouden licht, wapenloos, bedekt door het vuil van de aarde. Ook zij kwamen naderbij. In hun ogen was haat, een eeuwenoude haat tegen alle wetenschap, alle machines, een haat die geboren was in de schaduw van de vurige atoom- paddestoel en de brandende steden. Hij gilde, eenmaal maar. Toen drongen de pijlen in zijn lichaam binnen. Elk teken van zijn vaderland had hij afgelegd, maar een ding had hij vergeten. Zó lang hadden de technocraten de hoogontwikkelde robots als hun gelijken behandeld, dat de robots zelf het verschil niet meer beseften. Krijsend stortten de wilden zich op de metalen man. Thys van Ebbenhorst Tengbergen

--==ooOoo==-- WAT ER AL NIET KAN GEBEUREN OP XENON-13 bijvoorbeeld : Zijn voelsprieten betastten haar gramizon met weke, vochtige teder- heid. Ze hijgde een weinig, haar oog gloeide beurtelings rood-blauw- groen-rood in haar driehoekige kijk-opening. - Kom, kom, kirde ze. Hij grijnsde. Een smalle mondspleet werd bloedloos. De andere vervormde tot een rechthoekig hol. Tenminste twee octaven Xharttoon hoger dan haar stem, klonk nu zijn triomfkreet. Haar gramizon wendde zich plots van hem af, scheurde zich los van haar golvingen, en vloog volledig zelfstandig een eindje de bergflank op. Hij staarde de gramizon lang na, met woede en ontgoocheling in zijn blik. - Vervloekt ... (het klonk meer als een snik dan een verwensing !) Toen draaide hij zich om en sloeg haar met één zwierige klap van zijn staart tegen de grond én morsdood, waarna hij een nieuw slachtoffer, ditmaal met een gewilliger gramizon, ging opzoeken ... Leonard Frankenstein

--==ooOoo==-- NIEUWE LEDEN Julien VANREMOORTERE Pontonstraat 12 OOSTENDE J. van de Goor p/a N.Eeghenlaan 35 AMSTERDAM E. VANHEYMBEECK Galgestraat 97 MECHELEN Herman PALS Maasfortbaan 131 LIER Paul BOUMANS Oude Koornmarkt 34 ANTWERPEN Roland HUYGEN Baron de Caterstraat 50 BERCHEM Kris VAN HASSEL Cogels Osylei 1 BERCHEM Marceline BAETSLEER Baron Cyriel Buysseplein 19 ST DENIJS W Robert MEERT Drietorenstraat 16 LONDERZEEL

eddy c. bertin In 'Info-Sfan' nr 6, 1971, hadden we reeds degelegenheid enkele vluchtige woordjes te zeggen over de zeer puik verzorgde reeks 'BIBLIOTHECA DRACULA', kwaliteitsuitgaven verzorgd door Carl Hanser Verlag (Kolbergerstrasze 22, 8 München, Postfach 860420, W-Duitsland). Nu zijn wij in de gelegenheid om wat meer in detail te treden over deze reeks. In principe zal 'BIBLIOTHECA DRACULA' al de grote klassiekers van de griezel- en gotisch-makabere roman brengen, terwijl anderzijds enkele anthologieën voor de afwisseling zorgen door het brengen van realistische dokumenten, zeldzame kritieken op verschenen werken en door opname van de werken van jongere en meer recente auteurs, zoals tentoongespreid bv. door enkele kortverhalen van minder bekende Duitse auteurs in de anthologie 'Von denen Vampiren' en door o.a. Blackwood, Bloch en Wheatley vertegenwoordigd in 'Schwarze Messen'. De luxueus ingebonden boeken zijn in uniform zwart lijnwaad met het gouden vleermuis-embleem dat de reeks kenmerkt. De vertalingen zijn steeds uitstekend, soms bevatten zij ook een inleiding door de auteur zelf over zijn werk, en bijna altijd een nawoord met uitgebreide biografie, bibliografie zowel literair als filmografie, en aangestipte referentiewerken over boek of auteur in kwestie. Alle omslagtekeningen zijn van de hand van Uwe Bremer, uitgesproken bizar en guignolesk; meestal vormt haar stijl een soort tussenstap tussen de tekeningen van Roland Topor en Gahan Wilson, hoewel de kwaliteit niet altijd even puik is. Alle werken bevatten eveneens enkele zwart/wit binnenillustraties van dezelfde. Het aantal pagina's schommelt rond de 500 meestal ('Das Phantom der Oper' bv. telt er 342, 'Der Mönch' 578 terwijl 'Melmoth' er zo maar eventjes 1007 inhoudt !) de prijs tussen de DM 17.80 (Phantom, Kiste) en de 24.80 voor de meer lijvige volumes. Enkele woordjes over de diverse reeds verschenen werken. VON DENEN VAMPIREN bevat verhalen van Phlegon, Philostratos, Ossenfelder, Hoffman, Goethe, Heine, Lord Byron, Polidori, Merimée, Gauthier, Baudelaire, Gogol, Tolstoi, Turgenejew, Le Fanu, Stoker, Durrell en andere, 450 blz in totaal, aangevuld met 150 blz artikels en biblio- grafische gegevens. Een der meest uitgebreide en volumineuze antho- logieën op het vampierthema. Charles Robert Maturin's MELMOTH, DER WANDERER (Melmoth, the Wanderer) is een der hoogtepunten van de Zwarte Romantiek, de Gothische Roman (en daarmee bedoel ik niet de lichte kost voor juffrouwen die tegenwoordig verkocht wordt als 'Gothic Romances' of 'Gothics'), het fantastische en beklemmende avontuur van een man die door zijn pakt met Satan gedwongen werd om 150 Jaar lang de aarde te bewandelen tot hij iemand vond die hem ervan kon bevrijden. Voorzien van een uitgebreid nawoord door Dieter Sturm over Maturin en zijn werk, vormt dit het lijvigste deel van de 'Bibliotheca'. Geen enkele dergelijke reeks zou kompleet zijn zonder een uitgave van Shelley's FRANKENSTEIN, en de Hanser editie in een metaalzilveren omslag met zwarte druk is wel één der mooiste.

Niet alleen bevat ze Shelley's voorwoord hoe ze er toe kwam de roman te schrijven, doch hij bevat ook kritieken op de roman o.a. door Walter Scott, besprekingen van de toneelopvoeringen, biblio- en filmografies, gesprekken met Boris Karloff over zijn rol als het monster, enz. DIE FALSCHE KISTE (The wrong box) is een minder bekend werk van Robert Louis Stevenson en Lloyd Osbourne, een menge- ling van zwarte humor met de typische elementen van de Victoriaanse 'horror', en alles met een korreltje zout genomen in deze 'black comedy' van lijken en doodskisten, dieven en bestolenen, en noem maar op. DRACULA zelf, in een roodblakend omslag, blijft voortdurend in druk, en is reeds tevoren één der mooist gepresenteerde edities genoemd van Stoker's klassieke meesterwerk. Een ander hoogtepunt van de griezelroman : Mathew Gregory Lewis' DER MONCH (The Monk) de meest shokerende roman van zijn tijdperk, een lijvig boek dat alle elementen van de gothiek : vervallen graftomben, onder- aardse kerkers, het kontrakt met Satan, ontvoeringen, folteringen, verkrachtingen, moord, alle mogelijke aardse en onaardse gruwels, samenbrengt in de bloedige carrière van de monnik Ambrosio. SCHWARZE MESSEN bevat verhalen of fragmenten uit het werk van J.K.Huysmans, Dennis Wheatley, Robert Bloch, Markies de Sade, E.F. Benson, Gustave Meyrinck en andere, over hekserijen en zwarte kunst in het algemeen. Een nieuwe anthologie is eveneens aangekondigd onder de titel KUNSTLICHE MENSCHEN (Kunstmatige Mensen). We kunnen deze reeks enkel vergelijken met de unieke werken van Arkham House, en hopen dat nog vele nieuwe delen de 'Bibliotheca Dracula' zullen komen verrijken met hun makabere aanwezigheid.

--==ooOoo==--

NOODKREET

Robert Terny, Hofbouwstraat 7, 9002 Ledeberg vraagt dringend alle mogelijke dokumentatie omtrent VOODOO (riten, waar toegepast, enz)

--==ooOoo==--

Aan de Sfanman van Dienst, Eerst en vooral proficiat voor de new-look van IS, dat is een duide- lijke vooruitgang, en ook het algemene inhoudspeil schiet flink in de hoogte. Eindelijk, eindelijk krijgen we lezersbrieven en meteen de mogelijkheid om eens flink te polemieken. Ook van mij krijgt Karel D'Huyvetters de eerste prijs, al was het maar omdat zijn stukje 'Sci- ence Fiction Als Literatuur' mij de kans geeft om eens flink van leer te trekken tegen een aantal misopvattingen die nog steeds schering en inslag blijken te zijn bij bepaalde mensen. Eerstens raad ik Karel aan om mijn artikel 'Science Fiction, A Mis- understandment' (niet misunderstanding, zoals sommige mensen hebben menen te moeten opmerken, het gaat hier niet om een misverstand, maar om een misunderstanding of statement, wat ik met een neologisme heb willen uitdrukken) nog eens grondig te lezen. Het gaat niet om een pleidooi voor SF zonder binding met 'Science', maar wel om de lezer opmerkzaam te maken op de verkeerde begrippen die rond 'Science' heersen, zodat veel SF niet als SF aanvaard wordt door zogenaamde puristen omdat er geen 'Science' in te vinden zou zijn. Dat noch deze mensen, noch vriend Karel op de hoogte zijn van de laatste wetenschappelijke ontwikkelingen op het gebied van de parawetenschappen (dat zijn de wetenschappen van o.a. de paranormale verschijnselen, Karel) of van de niet-technische wetenschappen (o.a. filosofie en psychologie), is geen reden om aan te nemen dat de steller niet weet waar hij het over heeft. Mijn dithyrambische lijnen (sic) schrijven niets toe aan SF, zij omschrijven ook geen SF, zij trachten alleen een indruk te geven van wat de mens kan aanzetten tot het schrijven van SF : zijn confrontatie met het universum, zijn nog steeds haast religieuze angst en aanbidding voor de geheimen van de inner en outer space die hij tot uitdrukking kan brengen in zijn literatuur, maar ook in de beeldende kunsten (bv. het surrealisme). Ook ik ben een tegenstander van het definiëren van SF, en juist dàt was het wat ik vooral heb aangevallen in mijn artikel. En daarin zijn we dan toch wel akkoord, is het niet, Karel ? Indien Karel vindt dat 'Indien onze wereld inderdaad bevolkt wordt door duistere machten en onvermoede verschrikkingen waartegen geen verweer bestaat, indien deze krachten werkelijk op de vernietiging, en dan nog liefst op de meest walgelijke en bloedige wijze, van de mens uit zijn, alleen maar omdat zij kwaadaardig zijn, dan heeft de wereld voor de mens geen zin meer', dan raad ik hem aan eens te over- denken wat er op de slagvelden van bv. WO I gebeurd is, wat er in kampen als Büchenwald en Auschwitz voorviel, wat de oorlog in Vietnam betekent, en wat de gevolgen zullen zijn van overbevolking en milieu- vervuiling, laat staan van een atoomoorlog. Wat moet je dan doen, Karel, zelfmoord plegen ? Of je afschuw neerschrijven in simbolische vorm en toegeven dat 'De Monsters Zijn Onder Ons', of je hoofd in het zand drukken en denken dat je in de best mogelijke wereld leeft. Je kan natuurlijk demonstraties houden, of nieuwe partijen oprichten, maar ik neem aan dat je een objektief denkend mens bent en geen naieveling. Het zal je misschien verbazen maar er is een vernieuwde belangstelling in de occulte wetenschappen, zelfs van mensen die méér dan een univer-

sitaire kennis hebben. Om een voorbeeld te noemen : men is tot de vaststelling gekomen dat de cyclussen van de Hindoes (manvantara, kalpa, yuga) op verrassende wijze overeenkomen met de modernste teo- riën over het ontstaan van het heelal, de omloopstijd van de galaxis, de verschillende geologische perioden, enz. Folklore ? Bijgeloof ? Troje heeft zeker alleen maar in de fantasie van een Grieks dichter bestaan ? En de Aleph uit de Kabbala is niet mathematisch ontwikkeld door Cantor ? Allemaal gewilde obscuriteit, opzettelijk foutieve in- terpretaties ? Er is ook nog het verschil tussen de moderne horror, die zuivere sadistische grondslagen heeft, en de horror die gebaseerd is op teoriën over het bovennatuurlijke. Voor Karel D'Huyvetters is het bovennatuurlijke natuurlijk folklore en bijgeloof, maar niettemin worden er wetenschappelijke onderzoekingen naar verricht. Het enige tegenargument dat men tegen bepaalde vormen van SF en Horror kan gebruiken is het feit dat het meeste ervan slecht geschreven is, maar dat is ten eerste een kwestie van persoonlijke smaak, en ten tweede geen waardebepaling voor het genre in zijn geheel. Anders kan men ook alle andere literatuur veroordelen, want op 1 boek van waarde worden duizenden andere prullen gepubliceerd, in de officiële literatuur misschien nog meer dan in de fantastische. Niemand zal het in zijn hoofd halen om James Joyce op één lijn te plaatsen met A. Hans. En toch vaagt de heer Karel D'Huyvetters de ganse horrorliteratuur met één veeg weg alsof er ook geen goede horrorschrijvers zijn. Het Monster van Frankenstein, Dracula ... Werken die tot de wereldlite- ratuur gerekend worden, maar in de ogen Van Karel dus waardeloze prullen moeten zijn... SF en Horror hebben dus niets gemeen ? Dan is 'The Puppet Masters' geen goed boek, want het zit vol horror (geen bovennatuurlijke, maar buitenaardse, maar als je daar verschil in gaat maken geef ik het op). Toch heb ik zo het idee dat Karel D'Huyvetters wél van dat boek houdt. Ik niet, en waarom ? Omdat de plot niet origineel is (het tema van dergelijke buitenaardse invasie is al tientallen malen gebruikt) en omdat het geschreven is in een stijl die nauwelijks uitstijgt boven die van detectivepulps. Diepdoorleefde ernst en sprankelende humor zijn al evenmin universeel in de SF, sommige mensen hebben nu eenmaal de levensmoed om de grauw- heid en het pessimisme onder ogen te zien en uit te drukken. Het is zelfs een kenmerk dat we veelal in de grote literatuur terugvinden. Ik lees met meer plezier de Bijbel, Plato, Dostojevski, Joyce en Ballard dan de middelmatige avonturenverhalen van Asimov, Heinlein en Clarke. Ik héb ze ook gelezen en misschien is het juist daarom dat ik tweederangsliteratuur als die van voornoemd drietal scherper veroor- deel dan gewettigd is. Er zijn inderdaad slechtere auteurs, maar het stuit me tegen de borst dat ze als leidinggevende figuren beschouwd worden. Misschien waren ze dat in de vijftiger jaren (hoewel ik enkele andere namen zou kunnen noemen), maar als men ze nu vergelijkt met figuren als Brian Aldiss, Cordwainer Smith, J G Ballard, Roger Zelazny, Thomas M Disch, Philip K Dick, Robert Sheckley, Samuel R Delaney, R A Lafferty, om maar enkele van mijn favorieten te noemen, dan beseft men dat ze voorbijgestreefd zijn en dat de SF als literatuur niet alleen volwassen is geworden, maar zelfs een leidinggevende rol gaat spelen in het Angelsaksische taalgebied. Dat is mijn overtuiging en overtuigingen zijn er om niet gedeeld te worden. Bravo, laat ons polemiseren. Dat maakt een tijdschrift als IS pas interessant. Julien C Raasveld

Red. : en nu maar weer wachten op briefschrijvers die het dan weer niet eens zijn met Julien's opvattingen. Wat dacht u ervan, Karel D'Huyvetters ?

Van M. Roothooft, - Antwerpen ... Info-Sfan nr 10 is een topper, al zal al dat gekleurde papier wel duur zijn. Bijgaand een reaktie van me op Karel d'Huyvetters reaktie op een artikel van Raasveld : als er plaats voor is mag u het opnemen ... Ik vind de reaktie van Bertin op 'Torens van Nergens' zeer persoonlijk en zeer streng. Natuurlijk mag iedereen zijn mening zeggen, maar ik kreeg zo'n beetje de indruk dat de kritiek nogal overtrokken is : per slot van rekening heeft Raasveld BALLARD niet afgeschreven, maar heeft hij een persoonlijke visie gebracht. Dat Raasveld door BALLARD werd beïnvloed zal ik niet loochenen, maar dat vind ik zelf een grote eer : alleen zeer grote meneren kunnen invloed uitoefenen. En is het niet zo dat er vaak van auteurs gezegd wordt dat zij invloed ondergingen van die of gene andere auteur ? Zonder dat daarom hun talent zelf ter sprake werd gebracht ? ...

Red. : je reaktie werd reeds opgenomen in Info-Sfan nr l1. Op het ogenblik dat we deze regels typen, ontvingen wij nog geen wederwoord van vriend Julien, hetgeen overigens niet nodig is na uw 'Verdediging'. Dat gekleurde papier is inderdaad duur, te duur zelfs : het was slechts een experiment om een (heel klein) beetje (en vriendelijk) de draak te steken met een lezersbrief.

Van Melanpugos - Brussel ... Wanneer verschijnen die tientallen artikelen die ik in de loop der maanden opstuurde. Dat is geen manier van doen, om iemand niets te laten weten. En als ze niet goed zijn,waarom zegt men het dan niet ?

Red. : Kom, kom, niet overdrijven hoor, beste Melanpugos, we hebben nog 2 artikelen van je in portefeuille. Ze zijn niet slecht, maar toch weer niet zo goed dat ze niet zouden moeten wijken wanneer we over aktueler 'stuff' beschikken. Ze worden in ieder geval dit jaar nog geplaatst.

Van BETWETER - Antwerpen Uw brieven van lezers vind ik zeer levendig : het begint al goed met een hoogoplopende kritiek van Bertin op Raasveld. Als Raasveld nu uit zijn krammen schiet, kan dat nog veel goeie polemieken in ons blad be- loven. Alleen ben ik wel van mening dat men beleefd moet blijven, al doe ik dat zelf ook niet altijd, maar ja : doe wat ik zeg, maar doe niet wat ik doe. Komt er eindelijk nog eens een beoordelingrooster in Info-Sfan ?

Red. : Beleefdheid in een polemiek kan nooit kwaad, maar het is nu ook weer niet zo dat men zo beleefd is dat men niet meer durft te zeggen wat men meent. De gulden middenweg zal hier wel het beste zijn. Het moeilijke is natuurlijk dat de ene rapper op zijn teentjes getrapt is dan een andere, zuiver een kwestie van persoonlijk tempe- rament. Moet je onze eindredacteur soms eens horen : die heeft het nogal in zijn bol. O ja, dat beoordelingsrooster : het komt, het komt, ... nog even geduld !

Van Tom Bombadil - Ninove ... lijkt misschien gek, dat een regelmatige medewerker een lezersbrief instuurt. Dacht dat het hier toch wel van belang was : is er nu eindelijk eens iemand van de redaktie bereid om eens hulde te brengen aan de vent die het eigenlijk allemaal doet en die -godbeter 't- dan nog de pijnlijke bijnaam 'Silent Slave of Sfan' toebedeeld kreeg. 't Wordt verduveld tijd dat iedereen weet dat zonder onze Paul Torfs, het blad nooit zou verschijnen. Red. : waarvan akte ...

Van Bog Teenstamper - Oostende

... Mea maxima culpa, dat ik reeds zovele maanden niets meer van me liet horen. Apprecieer toch enorm wat jullie doen. Jammer dat ik niet dichterbij woon, dan zouden we ons fijn kunnen amuzeren met het maken van het blad ... Ik meen dat jullie de lezers veel te veel ver- wennen voor dat armzalige lidgeld : als ik van u was, dan vroeg ik 300 Fr of 400 Fr en dan zouden jullie misschien eens een goed Amerikaans verhaal kunnen brengen ? De formule die je thans aanhoudt : zo'n 40 bladzijden per nummer, vind ik ideaal, al zullen bepaalde rubrieken dan wel moeten verdwijnen, vrees ik ... Red. : Inderdaad moet het lidgeld naar omhoog, maar 400 Fr is toch wel zeer veel geld voor een gestencild blad, ook al verschijnt het zeer vaak. Wat die 40 bladzijden betreft : we moeten het aantal bladzijden noodgedwongen beperken omdat de realisatie van één nummer toch al drieduizend frank kost en op die manier zijn we snel door het lidgeld heen. De verdwijnende rubrieken : dat zal in hoofdzaak minder verhalen zijn, of in ieder geval kortere verhalen. Van Sigismund Framende ROT - Antwerpen

... FIAWOL !! Waar blijft het nieuws over het Vlaamse fandom ?

Red. : er is nog geen nieuws want er bestaat nog geen Vlaams fandom : dat proberen we aan te kweken bij onze leden. Helemaal juist is dit natuurlijk niet : er is op zijn minst 'Parallax' van Julien C. raasveld ... Van Danny De Laet - Antwerpen

..... C E N S U U R C E N S U U R C E N S U U R .....

Red . : .... C E N S U U R C E N S U U R C E N S U U R Van Michel Féron - Hannut

Dites, il y a au moins une friture dans les environs de SFANCON ? Sinon je ne viens pas. Je ne vous promets rien, mais j'essaierai d'écrire un comte-rendu de l'Eastercon à Chester ...

Red. : Cher Michel, il y a une bonne douzaine de fritures dans les environs de SFANCON 3. Seulement, on ne les prépare pas à la graisse de cheval comme chez toi, mais à la graisse de boeuf, ce qui confère aux frites anversoises leur saveur toute spéciale dont raffolait même Don Wollheim l'annee dernière. Merci d'avance pour ton compte- rendu ... Van A. Van Hageland - Alsemberg

Hartelijk gefeliciteerd voor Info-Sfan nr 10 ! Een speciaal woord van lof voor de twee bijdragen van de heer Karel D'Huyvetters. Men hoeft niet met elk detail akkoord te gaan, om het hoge niveau te appreciëren van die uiteenzettingen. Het is op die manier, dat de SF ook hier een volwassen aanpak krijgt en ik ben er zowel de auteur als uzelf dankbaar voor. Alle rubrieken zijn trouwens interessant. Meer dan de woorden nog apprecieer ik de geest die spreekt uit zelfs de geringste kroniek. Dat sommige lezers zo entoesiast zijn dat ze zelfs het onmogelijke zouden willen is zeker niet negatief. Hoe hoger men rijkt, hoe meer men zal bereiken. De dynamiek is belangrijker dan het spreekwoord dat men 'niet verder mag springen dan zijn stok lang is' :in vele gevallen is de lengte van die stok moeilijk te meten en dikwijls komt men door een krachtlge inspanning veel verder dan de lengte van de stok zou laten vermoeden. Een kleine korrektie op de in dat nummer opgenomen brief van onderge-

tekende : intussen werd door MEULENHOFF de Nederlandse uitgave voorzien in een tamelijk nabije toekomst van 'The Weapon Shops of Isher' en 'The Weapon Makers', iets wat alle SFANS zal verheugen. P.S. : zijn jullie het er ook mee eens dat de bundel van ons aller Eddy C. Bertin DE ACHTJAARLIJKSE GOD bij BRUNA een hoogvogel is ? Red. : Geachte Heer Van Hageland, wat ons betreft is uw 'hoogvogel' in verband met Bertin's bundel zelfs een 'paradijsvogel'. Volgens ons is dat werkelijk van internationaal niveau al kan men over smaak zeer moeilijk redetwisten. Het is inderdaad verheugen dat er eindelijk wat meer van VAN VOGT op de Nederlandstalige markt verschijnt : laten we hopen dat ooit alles van deze auteur vertaald zal zijn. Verder bijzonder hartelijk dank voor uw 'hart onder de riem' en uw riem onder het hart' : we doen ons best maar woorden als die van u kunnen we soms best gebruiken als de moed weer eens een weg is. Tot ziens op SFANCON III ! Van Eddy C. Bertin - Gent ... SF als Literatuur. Veel grootse stadhuiswoorderij. D'Huyvetters heeft wel een paar interessante dingen gezegd, maar hij verkoopt war- taal ook. Kan je gerust zo aan hem mededelen. 'Horror literatuur die tegen de fundamentele waardigheid van de mens ingaat' ? (p 31) - "Onbegrijpelijke naïviteit en grenzeloze smakeloosheid van bijdragen als 'Waarom bang zijn' van E.C.B. ?" (p 32) Wel, dat weten we dan ook weer. Luister eens, jongen, herhaal dat van die smakeloosheid en naïviteit op Sfancon als ik er ben, en je kan met een blauw oog naar huis gaan. Elk heeft zijn eigen subjektieve kijk op zaken, zowel in horror als SF. Dat zeg je zelf in de laatste alinea van je epistel. Ik vind dat scheldwoorden daar weinig overtuigingskracht aan geven, temeer daar je geen snars van 'fantasy' en 'horror' schijnt te kennen. Moest je een beetje beter op de hoogte zijn van zowel SF als van horror, dan zou je misschien ook de termen 'science fantasy' en 'weird science' kennen, en weten wat ze betekenen, en dan zou je ook al eens gehoord hebben van pulps en dergelijke. Je veroordeelt zonder er zelf iets van te kennen. Wat bedoel je met 'horror literatuur' ? De snert die het grootste deel van de moderne 'griezelfilms' in bloedige lagen op het doek smeren ? Het soort sex & horror & sadisme dat zo populair schijnt te zijn bij Pan Books ? Moest je mijn artikel begrepen hebben, dan zou je ook weten waarom ik gans blz 32 van je artikel apekool en larie vindt. Ik heb destijds nog brieven van 12 getypte blz. gewisseld over deze begrippen, vraag dat maar aan Julien Raasveld en Dany De Laet, maar toen had ik daar de tijd voor. Ik zou je nu ook kunnen antwoorden met een blz. lange tekst, maar eer- lijk gezegd, ik heb er noch de tijd noch de zin voor. Als ik je ontmoet op Sfancon, zullen we er eens over praten bij een pint bier, en dan kan je me je grote kennis eens openbaren over de horror-literatuur, want daar je zo vlotweg veroordeelt, veronderstel ik dat je die ook bezit. Maar begin niet met 'verontwaardiging' en scheldwoorden, want dan kan je opdonderen. Klein Griezelverhaaltje was leuk, moge het onze vriend Karel in de keel blijven steken. Red. : Waarom maak je er geen paneeldiscussie van op Sfancon III.

Financieel verslag - ledenvergadering 5.2.1972 Robert SMETS

Ook een vereniging, die gewijd is aan toekomst (en) fantasie heeft haar onmiddellijke en reëele problemen. Dit zal wel niemand verwonderen. En zoals ieder die zich respekteert, heeft ook SFAN op dit ogenblik monetai- re en financiële crisissen te overwinnen. Het voorbeeld komt van hoog. Wij mogen wel zeggen dat in de meters en meters en kilos wetenschappelijke speculatie die de bestuursleden in hun leven hebben doorgenomen, nergens een kunstgreep voorkomt om hieraan iets te verhelpen. In verband met 1971 kunnen wij kort zijn. Het is nu eenmaal niet aangenaam voorbije kopbrekens weer op te rakelen en de moeilijkheden, die de SFAN-kas heeft doorgemaakt roepen nu ook niet bepaald vrolijke herinneringen op. De SFAN-kas is een tenger plantje, dat is zeker. Het kan volstaan te zeggen -maar dat hebben wij vroeger reeds laten verstaan- dat de lage opkomst bij Sfancon II en enkele andere faktoren een diepe wonde in onze geldmiddelen hebben nagelaten -ook wat sommige persoonlijke bijdragen be- trof van bestuursleden. Gedeeltelijk uit ontgoocheling - gedeeltelijk ook om andere redenen, volgde een zekere uitdunning van de rangen van het bestuur, en - als vuurwerk achteraf, de volledige ondergang van onze technische afdeling, met het afsterven van onze eerste historisch stencil- apparaat. De SFAN-kas stond op dat ogenblik gevaarlijk dicht bij een absoluut nulpunt en het moet gezegd worden dat de laatste nummers van 1971 nagenoeg uitsluitend te danken waren aan belangrijke persoonlijke giften van bestuursleden, die echter naamloos wensen te blijven. Het is hier misschien het momemt om deze mensen -anoniem dan - namens alle leden op- recht te danken. Om al deze redenen hebben wij ons ditmaal voorgenomen, voor 1972 en de volgende jaren een grondige voorafgaande studie te maken van alle faktoren, die bij een gezond financieel beheer een rol spelen. EEN EERSTE PUNT IS VAN TECHNISCHE AARD. Een van de belangrijkste -en alleszins kostelijkste- aktiviteiten van SFAN is het uitgeven van ons maandblad Info-Sfan, en het oplossen van de technische problemen, die zich in dit verband stellen is dus van essentieel belang voor onze kas en voor het verderwerken van Sfan zelf. Technische problemen : welke zijn dat ? Al wat met de publikatie van Info-Sfan verband houdt : levering van papier, levering van stencils, het stencillen zelf, aankoop van allerhande kleiner materiaal, drukinkt, kleefband enzomeer. Verzenden van de nummers en posttarieven ook. 'Wat kost nu zo'n nummer van Info- Sfan ?' vraagt men ons dikwijls (en dat hebben wij onszelf ook regelmatig afgevraagd). 'Hoe kunnen jullie dat in godsnaam doen ?' voegt men hier dan gewoonlijk snel aan toe, wanneer wij cijfers nemen. 'Moeilijk' hebben wij hierop tot hiertoe geantwoord. Ziehier enkele gegevens : Onze huidige oplage bedraagt 200 exemplaren - 150 à 170 leden, reserve voor proefnummers en nieuwe leden -en - misschien een aantal exemplaren voor rechtstreekse verkoop. In papier uitgedrukt betekent dit, wanneer wij aan weerszijden afdrukken, 20 à 25 bladen per exemplaar, hetzij een totaal van 4000 à 5000 bladen. Wij kunnen de kostprijs dan als volgt weergeven : 1. Stencils : ongeveer 50, wanneer we ook allerhande mededelingen, mee- rekenen, kataloog van de biblioteek, sfantooms etc. Dank zij een belangrijke korting : 200 Fr 2. Elektronische stencils, voor illustraties, kaft 120 Fr 3. Papier: 4000 à 5000 vel à 130 Fr/1000, wat nog een belangrijke korting inhoudt, want normaal koop je dit papier à 180/200 Fr+18% BTW 600 à 700 Fr 4. Het aftrekken van de nummers, zolang wij geen eigen machine op gang kunnen brengen : 5 Fr opzetten x 50 = 250 Fr 0,10 Fr aftrekken x 8 à 10.000 = 800 à 1.000 Fr samen : ongeveer 1.200 Fr 5. Samenstellen van het nummer, lijm, tape, varia : ongeveer 150 Fr

i

II

6. verzenden 165 omslagen à 2,40 Fr + postzegels samen : ong. 600 Fr ALLES TESAMEN : ONGEVEER 3.000 Fr Een bedrag dat te denken geeft niet ? En hierbij moeten wij toch laten opmerken -zoals u waarschijnlijk reeds zelf hebt gedaan, wanneer u iets van deze zaken afweet, dat verschillende prijzen uiterst laag komen te liggen. Het is inderdaad zo dat wij een begin van oplossing aan deze kwestie hebben kunnen geven, door samen te werken met een bevriende vereniging, namelijk Jeugd-en-Studenten-toerisme, JEST, waarvan het bestuur en dan voornamelijk onze vriend Paul Boumans, ook sterk in sf geïnteres- seerd zijn. Het is natuurlijk zo dat deze prijs, ca 3000 Fr, zou kunnen teruggebracht worden, wanneer wij over een eigen stencilmachine komen te beschikken. Aankoop van een nieuw apparaat, en zelfs van een goede okka- sie valt uiteraard buiten beschouwing. En zo waren wij dan weer aangewe- zen op - weer naamloze - giften en wonderlijk genoeg beschikken wij op dit ogenblik zelfs over 2 apparaten : één wel en één niet automatisch, respektievelijk van Poolse (geloof ik toch) en van Zweedse afkomst. SF is internationaal. Het is alleen zo dat beide apparaten respektievelijk enkele kleine Poolse en Zweedse stukjes missen ... doch hieraan kan waarschijnlijk binnen afzienbare tijd een mouw worden gepast. Laten wij even samenvatten : één nummer Info-Sfan : 3.000 Fr, later misschien, ongeveer 2.500 Fr tenzij wij op minder blz. drukken, wat niemand van ons wenst, neem ik aan. 10 à 12 nummers van Info-Sfan komen dus op respektievelijk 30 of 36.000 Fr, of wanneer wij een eigen apparaat op gang krijgen, op ongeveer 25.000 Fr. Hier spreken wij dan nog niet over bijzondere nummers. Verder is er dan onze jaarlijkse conventie, dit jaar buitengewoon interessant, met het huren van een zaal, 1.000 à 2.000 Fr, toekennen van Awards, toekennen van prijzen aan de winnaars van de ver- halenwedstrijd (2.250 Fr), films, verblijf van buitenlandse gasten enz. En er is onze bibliotheek ..., die regelmatig uitbreiding neemt, en die ook vele leden interesseert en wekelijks meer bezoekers ontvangt. Onze huidige leden storten ons - op zijn best - ca 20 à 25.000 Fr. Reken maar. En dan zijn er onze verder plannen : op aanvraag van vele leden starten wij kortelings met een stripverhaal over 4 nummers van Thijs ... Elek- tronische stencils kosten echter geld. Verder wacht ons ook de publikatie van speciale nummers, de publikatie van de winnaars van onze ver- halenwedstrijd en zo meer. En ik kan u nu wel reeds vertellen dat onze SFANCON III als eregast niemand minder ontvangt dan M. Moorcock in persoon. Wat vragen wij nu ? Verschillende zaken : In de eerste plaats achten wij het onvermijdelijk, om op de huidige basis te kunnen voort- werken, en om onze projekten te kunnen uitwerken, over meer inkomsten te kunnen beschikken : verschillende leden, met welke wij hebben gesproken, begrijpen gewoon niet hoe wij het tot hiertoe hebben kunnen doen. Ver- uit de meerderheid ziet geen bezwaar tegen een verhogen van de lidgelden. En zo viel de beslissing, na uren en uren diskussie, en cijferen en rekenen - en met alle begrip voor de beurs der leden, een lidgeldverhoging tot 250 Fr aan deze vergadering ter goedkeuring voor te stellen. Dit kan veel lijken, maar gelet op de verhoging van alle prijzen, is het werkelijk niet overdreven. U weet allemaal wat op dit ogenblik de kleinste zaken kosten. 250 Fr vertegenwoordigt zelfs niet de aankoopprijs van één langspeelplaat, noch van één van de duurdere hardback SF uitgaven, die tegenwoordig te koop worden aangeboden. En u begrijpt ook dat waar tot hiertoe, leden van het bestuur financieel tussenbeide kwamen, wanneer moeilijkheden rezen, wij dit onmogelijk kunnen verder verwachten, wanneer we letten op de omvang van ons budget en de bedragen welke hierbij te pas komen. Maar er zijn andere zaken : Uw belangstelling Sfancon II werd een financiële ramp, omwille van de lage opkomst van de leden. Wij hebben dit jaar de inkomprijs veel lager gesteld ... kom AUB. Medewer- king, opinies, kritiek als het moet. Wij hebben vorig jaar gesmeekt om

III

reakties en brieven van de leden. Nu, gelukkig, kwam deze reaktie eindelijk, zoals u ook aan onze rubriek lezersbrieven hebt gemerkt. Geloof ons vrij : één brief van u maakt ons even gelukkig als alle geldelijke steun samen. Al slagen wij die niet af ! Ledenwerving. Ook hier moeten wij op aandringen ! Vissersclubs tellen 5000 leden, een vereniging voor liefhebbers van sierplanten en cactussen meer dan 4000 ... en Sfan - onze enige - unieke Sfan 150 à 170 mensen ... En dan spreken wij nog niet over de Will Tura-fan club. Doe een inspanning : publiciteit is in de zaal verkrijgbaar : spreek uw kennissenkring aan, spreek over Sfan met uw vrienden, die ook SF lezen want SF wordt nu massaal gelezen. Spreek erover met uw boekhandelaar - uw dagbladwinkel : 'of ze niet een publici- tair blaadje kunnen meegeven aan wie SF bij hen koopt ...' Spreek de mensen aan, die u in de boekhandel naast u bij de SF stand ziet zoeken : 'Interesseert u zich voor SF ? Wist u dat er een gespecialiseerde vereniging bestaat ... met een maandblad, en zooooveel leden en vergaderin- gen, en ruilen van boeken en een bibliotheek ... ?' Geef hen het alleen- zaligmakende adres van Paul Torfs en win een nieuw lid of beter, win er méér. U KAN het ! Slechts met een grote stap vooruit in ons ledenaan- tal kunnen wij de financiële toestand blijvend en grondig gezondmaken. En dan ook : technische hulp:de cijfers van onze kostprijsberekening blijven ter inzage. Kan u ons helpen kan u ons materiaal leveren aan lagere prijzen, weet u andere oplossingen, zeg het ons. Is uw oom of uw gebuur, of uw schoonvader of de vader van uw verloofde drukker, groot- handelaar in papierwaren, zeg het ons ... Heeft u familie in de nieuwe regering en kan u ons een belangrijke subsidie loskrijgen van Nederlandse kultuur, doe het ... Kent u een maecenas of ontmoette u bij uw laatste vakantie in Spanje een bouw-promotor op de vlucht, die alles weer goed wil maken, spreek hem aan ... SFAN is heel wat, en betekent heel wat. Voor u, Voor ons. Maar Sfan is niet enkel wat het is en wat wij trachten in stand te houden. Sfan is ook wat het worden kan. En dat kan enkel met uw hulp, financieel en materieel, maar vooral met goede wil, en mede- werking en durf. --==ooOoo==-- FILM - SF Op woensdag 23.2.72 20.15 u wordt in het kader van de Tentoonstelling Science Fiction in de wereld en in samenwerking met het filmtijdschrift Kosmos en Centrale filmclub IEV een speciale filmvoorstelling ingericht in Studio Century, Drink te Borgerhout. Op het programma : de Belgische première van de prachtige SF-film 'Op de komeet' (1970) van Karel Zeman. Een kleurprent naar de roman 'Vector Servadac' van Jules Verne. Een meesterlijk werk van de bekende cineast van o.a. 'Een duivelse uitvinding' en 'Een reis in de oertijd'. Deze vertoning wordt voorafgegaan door de projektie van het klassieke meesterwerk van Tod Browning 'Freaks' (1932) het jarenlange verboden, absolute hoogtepunt van de fantastiek. Een programma om niet te missen ! De inkom is vastgesteld op 55 Fr en kaarten kunnen besteld worden bij Willy Magieis, Langstraat 170, 2200 Borgerhout (tel 03/36.80.83). --==ooOoo==--

NIEUWE LEDEN Nelly JACOBS Karmelietenstraat 93 BERCHEM Walter WILLAERT Sijsjeslaan 11 SINT-AMANDSBERG

Info Sfan 12

Documents

Transcript of Info Sfan 12