Paul Ferrini

Liefhebben zonderVoorwaarden

Reflecties van het Christusbewustzijn

Vierde druk

Uitgeverij Ankh-Hermes by – Deventer

Oorspronkelijke titel: Love Without Conditions; Reflections of the Christ Mind, uitgegeven door Heartways Press, South Deerfield (MA), Verenigde Staten

Vertaling: Kaja van Grieken

Eerste druk februari 1998Tweede druk juli 1998Derde druk maart 1999 Vierde druk januari 2001

CIP-gegevensISBN: 90 202 81429NUGI: 626Trefwoord: spiritualiteit/zelfverwerkelijking© Oorspronkelijke uitgave 1994, Paul Ferrini© Nederlandse vertaling 1998, Uitgeverij Ankh-Hermes bv, Deventer

Uit deze uitgave mag uitsluitend iets verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm, opnamen, of op welke andere wijze ook, hetzij chemisch, elektronisch of mechanisch, na voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.Any part of this book may only be reproduced, stored in a retrieval system and/or transmitted in any form, by print, photoprint, microfilm, recording, or other means, chemical, electronic or mechanical, with thewritten permission of the publisher.

Inhoud

Voorwoord van de auteurInleiding

De kern van de zaakOefeningen beoefening

Je broederInterpretatie

De noodzaak van wonderen Gebruikmaken van wat er is

Je openstellen voor het goddelijkeLeren luisteren

Liefhebben zonder voorwaardenDe deur openen

Je niet meer inspannenDoorzichtigheid

Het ontwakende hartHet geloof in schaarste uitbannen

Dankbaarheid Vrij zijn van gehechtheden

De heerlijkheid van de innerlijke GodAndere dimensies

De tirannie van 'het eens zijn’Misdaad en straf

Macht en meesterschapEen ander de liefde niet onthouden

Meditatie op het gevoel bemind te wordenDe illusie van een objectieve werkelijkheid

Het wonder: het doen komt ten einde De werking van vergeving

De dood van het egoHet geschenkZegenwens

Over de auteur

Voorwoord van de auteur

Met het oog op al het trompetgeschal dat tegenwoordig klinkt over 'channeling', lijkt het me van belang duidelijk te stellen dat dit geen 'gechanneld' boek is. De informatie in dit boek is niet afkomstig van een 'entiteit' of een persoon die losstaat van het bewustzijn en denken van de luisteraar of lezer. Dit boek is echter wel degelijk het gevolg van het samengaan van één luisteraar met het

Christusbewustzijn, waarvan zowel hij als jij, de lezer, een wezenlijk onderdeel uitmaken. Wanneer je Jezus ziet als iemand die buiten of onafhankelijk van jouw bewustzijn bestaat, begrijp je niet waar het om gaat. Want Jezus richt zich tot je in jouw bewustzijn. Hij is je intiemste vriend en hij spreekt je toe, soms met woorden maar vaak gaat het woorden te boven. Je communicatie en communie (eenwording) met hem is wezenlijk voor jouw toepassing van zijn leer.Laten we duidelijk stellen dat Jezus in het Christusbewustzijn geen exclusieve plaats inneemt. Krishna, Boeddha, Mozes, Mohammed, Lao Tze en vele anderen zijn daar, of wellicht kan ik beter zeggen 'hier', bewust met hem verenigd. Wanneer je het prettiger vindt je tot Boeddha of Krishna te wenden, doe dat dan alsjeblieft. Jezus zal het je niet kwalijk nemen. Sterker nog: het zal hem genoegen doen, omdat je gevolg geeft aan zijn leer dat er geen afscheiding bestaat. We leven allemaal in communie en communicerend met het Christusbewustzijn (je kunt ook zeggen het Boeddhabewustzijn of Brahman of de Heilige Geest, als je daar de voorkeur aan geeft). Dat komt doordat we allemaal verenigd zijn met het Bewustzijn van God. Als dat niet het geval was, zouden we in volslagen duisternis verkeren en elk sprankje hoop op verlossing ontberen. Ieder van ons bezit een klein sprankje licht dat de duisternis van ons onbewustzijn verlicht. Dat is de goddelijke vonk van bewustzijn die onze verbinding met God levend houdt. Deze vonk verbindt ons tevens met de goddelijke leermeester in onze eigen traditie en met de goddelijkheid in onze broeders en zusters. Wanneer we, zoals Jezus in dit boek duidelijk maakt, louter die vonk van licht in ieder van ons zouden zien, zou al wat in onze waarneming en beleving duister is zich oplossen, en de wereld zoals wij die kennen zou verdwijnen. Daardoor krijgt de liefde een plaats in ons eigen hart en in het hart van onze broeders en zusters.Vergis je niet. Denk niet dat alles wat een reflectie van het Christusbewustzijn is op iets anders gericht is dan de vestiging van het koninkrijk van liefde in ons denken en in ons hart. Dat is zijn enige doel. Daar streeft Mahavir naar. Daar streeft Sint Franciscus naar. Daar streeft de Baal Shem Tov naar. Daar streeft Rumi naar.Verdelingen in godsdiensten zijn de relikwieën van deze wereld. In het Christusbewustzijn bestaan dergelijke grenzen niet; daar verenigen alle wezens zich met één enkel doel. Voor ons is dat moeilijk voor te stellen, maar het is zo. Onder hen die zijn opgevoed binnen de joods-christelijke traditie bestaat er geen mens die niet iets heeft uit te werken met het leven en de leer van Jezus. Dat geldt evenzeer voor christenen als voor joden. En het geldt tevens voor atheïsten of agnostici.De joden dienen de geloofsoverdracht die Jezus hun gebracht heeft te begrijpen en te aanvaarden. De christenen moeten inzien hoe zijn leer van liefde en vergeving werd omgekeerd tot een leer van angst en schuld. Atheïsten moeten inzicht krijgen in zijn revolutionaire boodschap van gelijkwaardigheid.Eenieder die Jezus heeft verworpen of hem op een voetstuk heeft geplaatst, heeft

zijn leer verkeerd begrepen. Daarom moet er voor ons allemaal een correctie plaatsvinden. Jezus heeft voor ieder van ons een specifieke boodschap, die ons zal helpen ons schuldgevoel op te lossen en door onze angst heen te komen.Jezus vraagt ons niet ons tot het christendom te bekeren, want er bestaat niet zoiets als christendom. Het christendom is een mythe van afscheiding. Het onderscheidt een christen van een jood, een moslim of een boeddhist. Denk je werkelijk dat Jezus een dergelijk idee zou bepleiten? Natuurlijk niet!Een volgeling van Jezus bepleit geen enkele vorm van afscheiding. Hij praktizeert liefde en vergevingsgezindheid voor al wat bestaat, zichzelf daarbij inbegrepen. Hij omhelst de jood, de hindoe en de moslim als zijn broeder. Hij is er niet op uit anderen te bekeren maar voelt zich geborgen in zijn eigen geloof. Hij is evenmin van mening dat aan hen die een ander pad verkiezen de verlossing ontzegd zal worden. Een ware volgeling van Jezus weet dat God vele wegen heeft die ons naar huis voeren en twijfelt nooit aan de afloop. Ieder van ons kan een persoonlijke relatie met Jezus aangaan. Die relatie ontstaat eenvoudigweg zodra we ernaar verlangen en erop vertrouwen. Er komt geen techniek, geen aanroep, geen esoterische spirituele oefening aan te pas. Het enige vereiste is de eenvoudige maar authentieke behoefte aan zijn vriendschap en zijn leiding. Laten we duidelijk stellen dat Jezus niet de wens heeft een autoriteit voor ons te worden. Sterker nog, hij is tegen elke vorm van autoriteit, behalve die van God. Hij wil slechts dat we, als gelijke, zijn hand vasthouden en met hetzelfde wederzijdse respect en dezelfde intentie tot gelijkwaardigheid al onze broeders en zusters de hand reiken. Zijn leer mag dan eenvoudig zijn, maar het vraagt onze totale aandacht, al onze energie, al onze toewijding om die in praktijk te brengen. De intentie hebben 'gelijk te zijn' aan eenieder met wie we in contact komen, en alle vergissingen die zich voordoen te herkennen en te vergeven, is een revolutionaire leer. Het is een leer die onze schuld zal wegwassen en ons helpt door onze angsten heen te gaan. Toen ik aan dit boek begon, deed ik dat met dezelfde mate van overgave als die ik voor voorgaande boeken had opgebracht. Maar dat was niet voldoende. Ik heb, na kalme overweging en welbewust, ongeveer honderdvijftig bladzijden goed materiaal ter zijde gelegd. Het was eenvoudigweg niet het boek dat op dit moment van mijn leven het licht moest zien. Er werd iets totaal anders van me gevraagd. En ik vroeg iets anders van mijn leermeester. Ik wilde een eenvoudig, makkelijk te begrijpen boek dat van nut zou zijn bij het ophelderen van onze relatie tot Jezus en tot zijn leer. En aangezien ik daarom vroeg, werd het duidelijk dat er om een dergelijk boek te kunnen schrijven, iets van Paul ter zijde geschoven moest worden. Pauls identiteit moest ter discussie komen te staan. Zijn overtuigingen, zijn woordenschat moesten 'opgerekt' worden. Ideeën die hem het gevoel gaven los te staan van anderen, moesten met wortel en tak worden verwijderd. Als dat niet gebeurde, zou dit boek niet door kunnen komen.

Tijdens dat proces heb ik geleerd méér op mijn relatie met Jezus te vertrouwen, dan op alles wat ik ooit over of van hem gelezen had. Ik zag ook hoe Jezus onmiskenbaar de hand had in het leven van velen die er overtuigingen op na hiel-den die van de mijne verschilden. Overtuigingen werken afscheidend. Liefdevolle gedachten verenigen. 'Wanneer je mijn leer wilt volgen, leef er dan naar, de ene na de andere gedachte. Zegen je broeder, zelfs wanneer je het niet met hem eens bent.' Dat was altijd Jezus' leer geweest. Hij gaf die nu alleen een bredere toepassing. Toelaten dat dit boek van Jezus en het Christusbewustzijn kwam, betekende dat ik mijn leven op alle fronten moest aanpassen. Het vereiste niet zozeer een verandering in mijn schrijfstijl of mijn aanpak, maar een fundamentele omslag in mijn overtuigingen. Het overboord gooien van 'ideeën die aanleiding zijn tot waarnemingen en gevoelens van afscheiding' moest mijn dagelijkse spirituele oefening en praktijk worden.Ik verzeker je dat ik daarin allesbehalve volmaakt ben geweest. Maar ik ben diep dankbaar voor de ervaring die ik kon opdoen en voor dit boek, want beide hebben me geholpen bij het zetten van een uiterst moeilijke stap voorwaarts in mijn spirituele groeiproces.Ik hoop dat dit boek jou een eenvoudige maar diepgaande leidraad kan bieden die je helpt je te bekwamen in zelf-vergeving en on-afgescheidenheid, en dat je leven erdoor zal veranderen. Het is een bekwaamheid die Jezus tijdens zijn leven op aarde vervolmaakte. En het is een bekwaamheid die hij voortdurend blijft bepleiten, wanneer we ons in ons leven tot hem wenden en hem om hulp vragen. Uiteindelijk komt het menselijk lijden ten einde wanneer we samen besluiten dat we genoeg geleden hebben. Ieder van ons begint in zijn of haar eigen leven te vragen naar een betere manier, een betere weg. Denk je echt dat Jezus ons nu in de steek zal laten? Denk je echt dat het vonkje in jouw hart en in het mijne kleiner zal worden, zal vervagen, ten prooi zal vallen aan onze angst, onze schuld en onze pijn? Dat kan niet.De liefde van Jezus, Krishna, Boeddha en alle ten hemel gestegen meesters omringt ons bij ons oprecht gebed. Ze voedt zachtjes de vonk in ons hart en helpt ons om vollediger door onze angst en schaamte heen te gaan. Alle bekrompen over-tuigingen en omstandigheden die we ervaren, worden door die liefde op goddelijke wijze verlicht.Omdat het licht in ons is, kan het niet weigeren stralend te schijnen wanneer we er een beroep op doen. Het licht van Christus is in ons allen. Laten we het samen oproepen, in naam van de liefde.

Paul Ferrini, Santa Fe, New Mexico

Inleiding

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik alleen maar via jou spreek naar de mate waarin jij bereid bent de macht uit handen te geven. In die zin ben jij niet speciaal. Ik kan spreken via eenieder die deze bereidheid heeft. Wat je hoort, heeft veel te maken met wat al in je gedachtewereld leeft. Eenieder die zich openstelt voor mijn stem, neemt die waar in overeenstemming met zijn eigen opvattingen en vooronderstellingen. Dat is onvermijdelijk. Om de deur naar mijn aanwezigheid te kunnen openen, is het van wezenlijk belang dat je de wens hebt om met mij te communiceren. Ik zal me aan niemand opdringen. Je kunt vrijwillig een relatie met mij aangaan en iedereen moet daartoe zelf het initiatief nemen wanneer hij of zij daaraantoe is. Ik ben je net zo nabij als je zelf wilt dat ik ben. Dat komt doordat ik al een gedachte binnen jouw gedachtewereld ben. En al wat ik ben, vloeit uit die gedachte voort, precies zoals al wat ik niet ben uit een andere gedachte voortvloeit. Dit kun je alleen door ervaring leren. Sommigen beweren dat ik via hen spreek, maar desondanks luisteren ze naar een andere stem. Mijn stem veroordeelt nooit en maakt je nooit bang. Het is mijn bedoeling eenieder te zegenen. Ik zou graag zien dat ieder van jullie voor eens en voor altijd weet dat je niet schuldig bent, behalve in je eigen gedachtewereld, en dat die ingebeelde schuld ongedaan gemaakt kan en moet worden.Mijn leer is eenvoudig: ik onderwijs de vergeving der zonden. Ik onderwijs dat de zonde zelf geen werkelijkheid is. Hij lijkt alleen maar werkelijk, omdat je gelooft dat je gekwetst kunt worden. Je gelooft dat je een lichaam bent en dus geloof je, als je lichaam gekwetst werd, dat jou onrecht werd aangedaan.Ik begrijp dat je het moeilijk vindt om die overtuiging op te geven. Toch is dat wat ik van je vraag. Je bent geen lichaam, want het lichaam wordt geboren en gaat dood en jij bent niet geboren en gaat evenmin dood. Jij bent geen beperkte of beperkende gedachte, want elke gedachte die je beperkt is een lichaam dat een begin en een einde heeft. Het lichaam is niets anders dan de reikwijdte van je overtuigingen. Er zijn vaste lichamen en fijnstoffelijke lichamen, maar ze hebben allemaal een begin en een einde. Ze zijn allemaal onderhevig aan een of andere vorm van zelfinlijving.Ik ben een gedachte zonder beperkingen, want ik breid me almaar uit in de vormloosheid van God. Er is geen enkele vorm die mij kan bevatten. Ik heb me in volmaakte vergeving met God verenigd. Ik ben vrij van schuld. Ik ben vrij van wrok. Ik geloof niet dat mij kwaad kan worden berokkend en ik geloof evenmin dat ik de macht heb een ander kwaad te berokkenen. Want ik weet zonder enige twijfel dat elk wezen in God gelijk is.Ik weet dat je het moeilijk vindt dit te geloven, want er is in jouw wereld zo veel dat de indruk van ongelijkheid wekt. Maar deze ongelijkheden zijn simpelweg van eigen makelij. Ze zijn een onwaarheid die jij staande houdt. Je hoeft ze niet meer

staande te houden. Laat zien dat ze niet echt zijn door Gods liefde te doen uitgaan naar al je broeders. Alleen op die wijze kan Gods koninkrijk op aarde worden ervaren.Maak je niet druk om wat anderen doen of nalaten. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om hun gedachten of daden te evalueren. Wees eenvoudigweg verantwoordelijk voor wat je zelf denkt en doet. Want als je denkt en doet met God zul je anderen zonder een woord te zeggen beïnvloeden. Je kunt alleen een weldoener vinden door daar zelf verantwoordelijkheid voor te nemen. Doe je uiterste best voor jezelf en voor anderen en laat de rest aan God over.Jij bent niet verantwoordelijk voor de keuzes die anderen maken en zij zijn evenmin verantwoordelijk voor de jouwe. Je kunt en moet echter van elkaar leren, want wat jij kiest verschilt niet zo heel erg veel van de keuze die je broeder maakt. Jullie maken veelal dezelfde fouten. Fouten zijn een kans om te leren. Je broeder veroordelen omdat hij fouten maakt, wil zeggen dat je pretendeert zelf geen fouten te hebben, en dat is niet het geval. Ik heb het je eerder gevraagd en vraag het nog eens: wie van jullie werpt de eerste steen?Je kunt je broeder bevrijden van het oordeel dat je in je gedachten over hem velt. Hem bevrijden wil zeggen dat je hem liefhebt, want het brengt hem daar waar louter liefde is, voorbij elke vorm van oordeel.Het is voor je verlichting van wezenlijk belang dat je je eigen gedachten meester bent. Want door wat je denkt, kies je er ofwel voor met mij mee te gaan of van me weg te lopen. Ik ben niet als jij, ik ben constant. Ik zal niet van je weglopen. Ik sta altijd aan je zijde en wacht tot je mij accepteert. Als je wilt zijn zoals ik, moet je leren denken zoals ik. En als je wilt leren denken zoals ik, moet je elke gedachte aan mij overdragen. Ik zal je laten weten of het een gedachte is waar je wat aan hebt of niet. Gedachten waar je niets aan hebt moeten uitgebannen worden. Dat is de kern van het trainen van het denken. Er mogen alleen gedachten overblijven die een zegen zijn en ons de waarheid in herinnering brengen. Mijn leer werd verwrongen en dat zal blijven gebeuren, omdat die leer een bedreiging vormt voor elke onjuiste gedachte. En onjuiste gedachten die op die wijze bedreigd worden, proberen de leer in hun greep te krijgen en haar zo te kneden dat zij aan hun doeleinden voldoet. Dan duurt het maar even en de woorden die aan mij worden toegeschreven betekenen het tegenovergestelde van wat ik gezegd heb.Daarom wil ik je vragen doortastend te zijn. Verzet je niet tegen die verwringing, val haar niet aan en probeer haar niet in diskrediet te brengen, want daarmee versterk je haar alleen maar. Maar wees zelf helder in je denken en wijs het onjuiste af ten gunste van de waarheid.Eén enkele onjuiste gedachte kan degene die haar denkt tot wanhoop brengen. Maar een enkele ware gedachte kan het koninkrijk herstellen. Kies daarom je gedachten weloverwogen. En als je niet zeker weet wat te denken, leg mij dan je di-

lemma voor.Je aan mij overgeven is heel iets anders dan welke vorm van overgave in de wereld dan ook. Want de wereld zou je overgave wreed benutten om je te overheersen, maar ik benut haar zachtmoedig om je te bevrijden van onwaarheid en je terug te brengen tot je ware Zelf. Zij die mijn werk verrichten moedigen je aan jezelf precies zoals je nu bent lief te hebben en te bevestigen. Zij die me tegenwerken hebben veel op je aan te merken, zien vele fouten, die zij wel eens zullen verbeteren. Ze maken je daarmee voor je verlossing van hen afhankelijk. Aanvaard dat soort leugens niet. Leer onderscheid te maken. Niemand ter wereld heeft een beter antwoord voor je dan het antwoord dat je vindt door te vertrouwen op jezelf en op mij.

De kern van de zaak

Niemand is hardvochtiger tegenover jou dan jijzelf. Je lijdt in principe, net als al je broeders en zusters, aan het gevoel dat je tekortschiet en niets waard bent. Je bent van mening dat je verschrikkelijke fouten hebt gemaakt die vroeg of laat zullen worden afgestraft door mensen met gezag of door een abstract spiritueel gezag zoals God of de wet van karma. Al die onopgeloste kwesties rond het gevoel van eigenwaarde bepalen de voorwaarden waaronder je werd belichaamd. Met andere woorden: je bent hier om dat uit te werken. Je hebt je ouders zo gekozen dat je schuldgevoel overdreven groot werd, zodat je je ervan bewust kon worden. Het zal je daarom niet helpen als je hun je problemen verwijt, want je haalt er de voorwaarden die jullie onderling aan de liefde hebben gesteld niet mee weg. De enige manier om eraan te ontkomen, is dat je je meer bewust wordt van je eigen schuldgevoel en je eigen op angst gebaseerde overtuigingen en gedragspatronen.Op zoek gaan naar een speciaal persoon, iemand die je de liefde kan geven die je ouders je niet konden geven, zal ook niet helpen. Daar gaat alleen de temperatuur in de hogedrukpan door omhoog. Wees maar niet verbaasd als de partner die je uitkiest de volmaakte belichaming is van de ouder met wie je het meest hebt te vereffenen. Er valt niet aan te ontkomen: je moet oog in oog komen te staan met je eigen kwetsuren. Ouders, partners en kinderen zijn er om je attent te maken op je eigen behoefte aan genezing en jij vervult in hun leven dezelfde functie.In een wereld vol voorwaarden en condities is het zoeken naar liefde zonder voorwaarden onvermijdelijk tot mislukken gedoemd. Aangezien al je broeders en zusters handelen op grond van met schaamte beladen gedragspatronen, kunnen ze je niet de liefde geven die jij weet dat je verdient, en jij kunt die evenmin aan hen geven. Je kunt elkaar op zijn hoogst meer bewust maken van de liefde die je nodig hebt en er verantwoordelijkheid voor gaan nemen die liefde aan jezelf te geven.Wanneer je niet de verantwoordelijkheid neemt je oude verwondingen met liefde te

behandelen, kom je niet weg uit de vicieuze cirkel van aanval en verdediging, schuld en verwijt. Je gevoelens van woede, gekwetstheid en verraad, die allemaal gerechtvaardigd lijken, zijn dan alleen maar olie op het vuur van intermenselijke conflicten en blijven voedsel geven aan de onbewuste overtuiging dat je niet lief bent en ook niet in staat bent liefde te geven.Je moet de reikwijdte van je eigen zelfhaat onder ogen leren zien. Tot op het moment dat je in de spiegel kijkt en daar je eigen overtuigingen weerspiegeld ziet, gebruik je elke broeder en zuster met wie je iets meemaakt als een spiegel die je laat zien welke overtuigingen je hebt over jezelf. Daar is weliswaar niets verkeerds aan, maar het is niet de kortste noch de makkelijkste weg naar huis, omdat er altijd de neiging bestaat te denken dat hetgeen je ziet de les van een ander is. Wanneer je uit de vicieuze cirkel van de psychologie van de wereld wilt stappen, moet je een einde maken aan het spel dat projectie heet. Bij dat spel wordt je onbewuste doodsdrift verborgen achter een facade van verwijten en voorwaarden stellende ethiek. Het is ironisch, jazeker, maar juist op het moment dat je jezelf tot onschuldige uitroept ten koste van je broeder, versterk je tegelijkertijd je eigen gevoel dat je schuldig en inferieur bent.De cirkel van beschuldiging kent geen andere uitweg dan ophouden met beschuldigen. Maar kijk uit. Als je het rad van lijden wilt verlaten, kom je wellicht tot de ontdekking dat het je niet erg populair maakt. Degenen die niet meedoen met het projectiespel van de wereld, zijn de allereersten die een aanval te verduren krijgen. Al heb je helemaal niets opgestoken van mijn leven, dan zou je dit toch zeker geleerd moeten hebben!Ieder die zijn eigen angst wil erkennen zonder die te projecteren, vormt een bedreiging voor het spel. Ieder die zich zijn moordzuchtige gedachten durft toe-eigenen en ernaar streeft de wortel ervan te zoeken in zijn eigen bewustzijn, vormt een bedreiging voor de morele structuur van de maatschappij.De menselijke samenleving kent goed en kwaad. Wie goed doet wordt beloond en wie kwaad doet wordt bestraft. Zo is het altijd gegaan.Mijn leer vormt een bedreiging voor dit principiële uitgangspunt. Helemaal aan de oppervlakte zet het een vraagteken bij het idee dat iets verkeerds bestraft moet worden. Ik stond oog in oog met de roep om wraak, en koos voor vergeving en zal dat blijven doen.Op een dieper niveau zet mijn leer zelfs een vraagteken bij het idee dat iemand om zijn gedrag veroordeeld zou moeten worden. Wanneer iemand onjuist handelt, komt dat doordat hij onjuiste gedachten denkt. Wanneer hij de ongeldigheid en onwaarheid van zijn denkwijze beseft, kan hij zijn gedrag veranderen. En het is in het belang van de maatschappij hem daarbij te helpen. Maar als men hem een straf oplegt, worden zijn onjuiste ideeën versterkt en wordt er ook nog schuld aan toegevoegd.

Je kent vast de uitdrukking: twee kwaden maken nog geen goede. Dat is de kern van mijn leer. Alle fouten, al het kwaad moet op de juiste wijze worden gecorrigeerd. Anders is de correctie een aanval.Je versterkt een onjuist idee door ertegenin te gaan, het te willen overwinnen of tegen te spreken. Dat is de weg van het geweld. Mijn weg, anderzijds, is niet-gewelddadig. Mijn weg laat het antwoord zien in de wijze waarop het probleem benaderd wordt. Het brengt voor hen die verdriet hebben liefde met zich mee, geen aanval. De middelen zijn in overeenstemming met het doel.Iets verkeerd noemen wil zeggen dat je schuld onderwijst en vasthoudt aan de overtuiging dat pijn en lijden noodzakelijk zijn. Iets goed noemen wil zeggen dat je liefde onderwijst en laat zien dat liefde de macht heeft alle lijden te overwinnen. Eenvoudig gezegd: het is nooit goed om iets verkeerd te noemen en nooit verkeerd om iets goed te noemen. Om gelijk te hebben hoef je geen gelijk te krijgen, alleen maar gelijk te geven.Je kunt niet liefhebben op een niet-liefhebbende manier. Je kunt het niet bij het rechte eind hebben en tevens aanvallen wat verkeerd is. Een fout moet ongedaan gemaakt worden. En aangezien angst de oorsprong van alle fouten is, kan alleen het tenietdoen van de angst de correctie met zich meebrengen.Liefde is de enige reactie die de angst tenietdoet. Probeer het maar als je het niet gelooft. Heb elke situatie, elke persoon die angst in je oproept lief, en de angst verdwijnt. Dit geldt niet zozeer omdat liefde een tegengif is voor angst, maar omdat angst 'de afwezigheid van liefde' is. Daarom kan er waar liefde is geen angst bestaan.De meeste mensen weten veel van angst maar slechts een heel klein beetje van liefde. Jullie zijn bang voor God, bang voor mij en bang voor elkaar.Waarom zijn jullie bang? Omdat jullie in de overtuiging leven dat jullie noch lief, noch tot liefde in staat zijn.Die overtuiging is de enige overtuiging die veranderen moet. Alle negativiteit in je leven zal wegvallen als je deze eenvoudige onjuiste overtuiging over jezelf ongedaan maakt. Je bent niet wat je denkt te zijn, mijn vriend. Je bent niet sim-pelweg een optelsom van al je negatieve overtuigingen en daden. Dat denk je wel, maar dat ben je niet. Je bent Gods zoon, net als ik. Alles wat goed en waar is aanGod is goed en waar aan jou. Wanneer je dat, al is het maar voor een ogenblik, als feit aanvaardt, zou je leven volkomen getransformeerd zijn. Wanneer je dat, al was het maar alleen op dit moment, aanvaardt met betrekking tot je broeder, zouden alle conflicten tussen jullie ten einde zijn.Wat je ziet is een direct gevolg van wat je gelooft. Als je gelooft dat je schuldig bent, zie je een met schuld beladen wereld. En een met schuld beladen wereld moet gestraft worden, en jij dus ook.'God zal je ten val brengen. God zal de wereld verwoesten. God zal wraak nemen.'

Dit soort gedachten denk jij, mijn vriend. Dit zijn de absurde ideeën - hoe godslasterlijk ze ook mogen zijn - die jij aan mij zou willen toeschrijven! Gelukkig begrijp ik dat dit jouw eigen niet al te subtiele wijze is om jezelf de grond in te trappen.Het is een manoeuvre die de zaak vertraagt. Op den duur zul je er genoeg van krijgen. Het zal niet lang meer duren of je gaat schuld als concept in zijn geheel verwerpen - individueel en collectief - en het verlangen koesteren thuis te komen.Dat moment van volkomen oprechtheid en verantwoordelijkheidsbesef, mijn vrienden, wacht ik in alle zekerheid en met vreugde af. Op die dag, wanneer je jouw welzijn en dat van je broeder als een en hetzelfde ziet, zal al wat je van God scheidt wegvallen en zul je in al je pracht naast mij staan. Dan zal Gods liefde voor jou boven elke twijfel verheven zijn. Dan zul je weten dat Zij je nooit verlaten heeft, zelfs niet toen je waanzin ten top gestegen was en je geloofde dat Zij het was die je zou straffen en je wereld zou vernietigen. Dan zul je weten hoe groot de scheppingskracht van je gedachten is en dan zul je ervoor kiezen te scheppen samen met God, niet los van Haar.

Oefening en beoefening

Het woord oefening op zich nodigt al uit tot misverstanden. Want wat kun je anders oefenen dan wat je al weet en kent? En wat ken je anders dan schuld, angst en aanval? Je wilt toch zeker niet doorgaan met je te oefenen in juist die overtuigingen die jouw lijden ten gevolge hebben? Dus wat moet je oefenen? Misschien zou je kunnen beginnen met je eenvoudigweg te oefenen in bewustzijn. Oefen je in het bewust worden van je schuldgevoel, je angst en je aanval. Vermom het niet, ontken het niet, projecteer het niet op andere mensen. Doe niets anders dan deze verschijnselen waarnemen wanneer ze in je opkomen. Vraag, wanneer je boos of terneergeslagen bent, eenvoudigweg: waarom ben ik boos? Waarom heb ik behoefte mezelf te verdedigen? Waar ben ik bang voor? Blijf dat soort vragen stellen totdat je de bron van je boosheid en je angst gaat zien. Wanneer je eenmaal door deze emotionele lagen heen bent, vraag je dan af: waar ligt in dit geval mijn schuld? Wil je weten welke schuld dat is? Alle negatieve emoties in je leven komen voort uit een onbewust gevoel van schuld/schaamte. Daar moet je je bewust van worden. Het moet onder je aandacht worden gebracht, zodat je het kunt loslaten. Je gevoel van ontoereikendheid en onwaardigheid schept de angst te worden afgewezen. Wanneer je gelooft dat er iets niet deugt aan jou of dat je iets verkeerds gedaan hebt, ben je bang dat je gestraft zult worden. En als je bang bent dat je gestraft zult worden, verdedig je je tegen elke ingebeelde aanval. Iedere keer dat je van mening bent dat iemand je gevoel van eigenwaarde in twijfel trekt, sta jij al klaar om de trekker over te halen.

Deze hele scène van schuld en afwijzing speelt zich louter in je eigen gedachtewereld af. Als je haar projecteert, betrek je er anderen bij en moeten jullie het samen uitwerken. Daar wordt de tegenstrijdigheid alleen maar groter van. Het is onwaarschijnlijk dat je iets met een ander uit kunt werken wanneer je je niet bewust bent van je eigen aandeel aan het gebeuren. Je kunt beter beginnen met je bewust te worden van je eigen gedachten. Want dan ontdek je niet alleen dat schuldgevoel de oorsprong is van elke vorm van lijden, maar ook dat het noodzakelijk is jezelf te vergeven. Zonder jezelf te vergeven, kun je je niet van schuld bevrijden. Dus ook het drama van de verlossing speelt zich alleen maar af in je eigen gedachtewereld.Jij stelt in jouw gedachtewereld vast of je schuldig of onschuldig bent. Het doet er niet toe hoeveel mensen misbruik van je gemaakt hebben. Het zal je niets opleveren als je hun verwijten maakt. Jij bent de rechter die het vonnis uitspreekt. En zolang je een ander de schuld geeft van jouw problemen, weiger je jezelf vergeving te schenken.De openbaar aanklager en de rechter leven binnen jouw eigen gedachtewereld. Jij hebt jezelf schuldig bevonden en moet die schuld nu opheffen. Zolang je je schuld niet ongedaan maakt, kun je je onschuld niet ontdekken. Daar gaat het bij vergeving om. Het heeft niets te maken met het vergeven van anderen, het heeft alles te maken met jezelf te vergeven voor het feit dat je jezelf schuldig hebt bevonden. Op dit gebied valt er genoeg te oefenen en beoefenen. Er bestaat geen enkele situatie waarin je deze klus niet op je hoeft te nemen. Het draaiboek van je leven is van begin tot eind een terrein voor zelfonderzoek. Word je bewust van elke gedachte en elk gevoel, dan vind je algauw de bron van je schuldgevoel en het daaruit voortvloeiende lijden.Er is geen mens die hieromheen kan. Het is een wezenlijk onderdeel van de leergang van het ontwaken. Hoe eerder je dat beseft, des te makkelijker zal het voor je zijn.

Je broeder

Je overschat voortdurend het belang van de rol van je broeder in jouw leven. Aan de ene kant zou je hem graag de schuld geven van al je moeilijkheden en hem aan het kruis nagelen, zoals je met mij gedaan hebt. En aan de andere kant wil je hem op een voetstuk zetten en aanbidden, zoals je mij aanbidt.Het kost je echter heel veel moeite je broeder als je gelijke te behandelen. Toen ik je vroeg je naaste lief te hebben als jezelf, verschafte ik je een heel eenvoudige regel die als leidraad kan dienen bij je dagelijkse omgang met elkaar. Maar helaas, als je jezelf niet liefhebt, zal het liefhebben van je naaste je niet makkelijk afgaan. Leren van jezelf te houden en leren van je broeder te houden gaan hand in hand. Je kunt niet van je broeder houden en een hekel hebben aan jezelf, of van jezelf

houden en een hekel hebben aan je broeder. Wat je voor je broeder voelt, weer-spiegelt eenvoudigweg watje voor jezelf voelt. En in die hoedanigheid komen je interacties met je broeder je van pas, als je wilt zien wat je in jezelf moet vergeven. Dat je je broeder zijn misstap jegens jou vergeeft, helpt hem alleen maar als hij daardoor zichzelf kan vergeven. En evenzo is vergeving krijgen voor jouw misstap jegens hem voor jou alleen een hulp als jij daardoor jezelf kunt vergeven. Dat anderen je vergeven is alleen noodzakelijk wanneer jijzelf vindt dat dat nodig is. In dat geval, en dat geldt voor de meeste mensen, is een verontschuldiging van belang. Een ander om vergeving vragen laat zien dat je bereid bent zelf van gedachten te veranderen over wat er gebeurd is. Dat is een belangrijke eerste stap in het proces.Maak echter niet de vergissing je broeder de 'macht' te verlenen je te vergeven. Daarmee leg je de macht waar ze nooit kan zijn, namelijk buiten jezelf. Vraag hem om vergeving, maar als hij je die onthoudt, ga er dan niet van uit dat je nooit vergeving zult krijgen. Sterker nog: je hoeft niet eens vergeving te krijgen want vergeving is altijd voorhanden. Zij die een ander vergeving onthouden, onthouden die alleen aan zichzelf.Wanneer je merkt dat je je broeder veroordeelt, kun je er zeker van zijn dat je in wezen niet hem veroordeelt. Je veroordeelt een met schaamte beladen deel van jezelf dat je niet geaccepteerd hebt. Het zien van tekortkomingen in je broeder zorgt er niet voor dat je je beter voelt, maar vergroot slechts je eigen gevoel van waardeloosheid.Je kunt met een aanval op je broeder gerechtigheid noch verlossing verwerven. Alsjeblieft, zie het zoals het is. Elke nagel die je door de hand van je broeder slaat, houdt jou vast aan het kruis. Daar ben ik het bewijs van. Want zoals jij het ziet blijf ik aan het kruis genageld totdat aan alle aanval een einde is gekomen. Tot het zover is hebben jij en ik iets met elkaar gemeen: we zijn allebei gekruisigd. Je staat bij je interacties met je broeder voor een eenvoudige keuze: je kunt hem onschuldig of schuldig verklaren. Die keuze doet zich steeds opnieuw voor, elke dag, elk uur, elke minuut. Ofwel je zet je broeder gevangen, óf je laat hem vrij, gedachte na gedachte. En jouw keuze omtrent de manier waarop je hem behandelt, houdt tegelijkertijd hetzelfde oordeel in over jezelf.Je kunt niet in de hemel komen door je broeder eronder te houden, en je komt er evenmin als je probeert hem te dragen. Ieder van jullie heeft de middelen gekregen om zijn of haar eigen onschuld te ontdekken. Accepteer je broeder eenvoudigweg en wens hem het beste op zijn pad. Als hij je om hulp vraagt, geef die dan met plezier, maar probeer niet voor je broeder te doen wat hij zelf moet doen.Gezonde grenzen zijn een noodzaak wanneer je begrenzingen achter je wilt laten. Geef je broeder niet de verantwoordelijkheid voor jouw gemoedsrust en geluk en maak zijn gemoedsrust en geluk ook niet tot jouw verantwoordelijkheid. Hij is er niet om jou te redden, en jij bent er evenmin om hem te redden.

Anderzijds: bevrijd je broeder van alle wrok die je ten opzichte van hem koestert. Onthoud hem op geen enkele wijze je liefde. Want een poging hem af te houden van zijn geluk is niets anders dan een aanval op hem, waarmee je jezelf vastzet in de greep van angst en schuld.Ga de roep om hulp van je broeder niet uit de weg. Laat hem zolang hij wil aan je zijde werken. En wens hem alle goeds wanneer hij klaar is om te vertrekken. Geef hem eten en drinken voor onderweg. Verplicht hem niet aan je en dwing hem ook niet tegen zijn zin bij je te blijven.De vrijheid van je broeder is slechts een symbool van je eigen vrijheid. Laat hem daarom met alle egards komen en gaan. Heet hem welkom als hij aankomt en wens hem goede reis als hij weggaat. Meer kun je niet doen. Toch is dit al genoeg. Bekommer je zo om elke vreemdeling, en ik laat je een wereld zien waar het vertrouwen is weergekeerd en de naastenliefde regeert.Heb je naaste lief zoals je jezelf liefhebt. Ken hem evenveel belang toe. Offer je niet voor hem op en vraag hem ook niet zich voor jou op te offeren, maar help hem wanneer je kunt en neem dankbaar zijn hulp in ontvangst wanneer je die nodig hebt. Deze eenvoudige, waardige uitwisseling is een gebaar van liefde en acceptatie. Het is een teken van wederzijds vertrouwen en respect.Meer dan dat is te veel. Minder dan dat is te weinig.

Interpretatie

Je diepste overtuigingen, en de emoties die daaruit voortvloeien, kleuren je interpretatie van wat er in je leven gebeurt. Teleurstelling, bijvoorbeeld, staat direct in verband met je gevoel van schuld en ontoereikendheid. Wanneer er niet aan je verwachtingen voldaan wordt, krijg je niets meer of minder dan een correctie. Je krijgt te horen dat je niet de hele waarheid omtrent een situatie ziet. Je krijgt het verzoek je waarneming te verruimen. Een correctie is geen aanval. Het is geen straf.De opvatting dat je wordt gestraft of aangevallen wanneer de dingen niet gaan zoals je gewenst had, wordt volkomen ingegeven door schuldgevoel. Zonder dat schuldgevoel zou de correctie in dankbaarheid aanvaard worden en zou de waarneming worden verruimd, zodat de nieuwe informatie erin wordt opgenomen.Alles wat je meemaakt heeft maar één doel: je bewustzijn uitbreiden. Elke andere betekenis die je toekent aan wat je meemaakt in je leven, is een betekenis van eigen makelij. Het mag dan zo zijn dat je niet op bewust niveau besluit wat je overkomt, maar je interpreteert het wel degelijk volgens je eigen overtuigingen.De voornaamste vrijheid die je hebt, is dat je de ervaringen die op je weg komen kunt accepteren en ervan kunt leren. Uiteraard, je kunt wat je meemaakt van de hand wijzen. Je kunt weigeren ervan te leren. Maar die keuze leidt tot ellende. Als

je dat nog niet wist, zal het niet lang duren eer je dat doorhebt.Je zou kunnen vragen: 'Kan ik het leed laten verdwijnen door te accepteren wat me overkomt en ervan te leren?' Dat is een heel goede vraag. Je kunt niet alleen het leed uitbannen, je kunt de vreugde beleven één te zijn met God. Want door je ervaring in liefde te aanvaarden, krijg je de correctie en worden je gedachten op één lijn gebracht met het goddelijk bewustzijn.Het leven bestaat ofwel uit verzet óf uit overgave. Dat zijn de enige keuzemogelijkheden. Verzet leidt tot lijden. Overgave leidt tot gelukzaligheid. Verzet wil zeggen dat je besluit op eigen houtje te handelen. Overgave wil zeggen dat je besluit het samen met God te doen. Je kunt in het leven geen vreugde beleven wanneer je tegen de ideeën of daden van andere mensen ingaat. Je kunt alleen vreugde beleven door trouw te blijven aan de waarheid in je eigen hart. En die waarheid wijst anderen nooit af, maar betrekt hen erbij.De waarheid is een deur die altijd openblijft. Je kunt die deur niet dichtdoen. Je kunt ervoor kiezen niet naar binnen te gaan. Je kunt de andere kant op lopen. Maar je zult nooit kunnen zeggen: 'Ik probeerde naar binnen te gaan maar de deur was dicht.' De deur is nooit dicht, noch voor jou, noch voor enig ander.Als je het gevoel hebt dat de deur voor je neus werd dichtgeslagen, heb je je ervaring geïnterpreteerd vanuit je angst. Je bent ervan overtuigd dat de deur dicht is. Dat is niet zo, maar jouw idee dat de deur dicht is, kan jou en anderen er heel wel van overtuigen dat dit het geval is. Jullie zijn allemaal meesters in het omdraaien van de waarheid. Jullie hebben het creatieve vermogen aan alles een be-tekenis toe te kennen die jullie eraan willen geven. Jullie kunnen van een ja een nee maken en van iets verkeerds iets goeds. Zo sterk zijn jullie overtuigingen.Maar het simpele feit dat jullie de waarheid hebben omgedraaid, wil nog niet zeggen dat de waarheid ophoudt waar te zijn. Het betekent slechts dat jullie erin zijn geslaagd de waarheid voor jezelf verborgen te houden.Dus het is zeker van belang hoe je je ervaring interpreteert. Wanneer je in je verwachtingen wordt gefrustreerd, accepteer je dat dan als een correctie of houd je vast aan het idee dat je oneerlijk wordt behandeld? Ben je het slachtoffer van wat je overkomt of ben je iemand die het benut om ervan te leren? Dat is een vraag die je jezelf voortdurend moet stellen. Elke ervaring is een kans de waarheid in de armen te sluiten en de illusie af te wijzen. In dit opzicht is de ene ervaring niet beter of slechter dan de andere. Alle ervaringen hebben hetzelfde potentieel. Ze bestaan louter als de geboortegrond van je goddelijkheid.Daarom moet je nooit de moed opgeven. Je krijgt altijd weer opnieuw een kans om van gedachten te veranderen. Luister niet naar degenen die je iets anders voorhouden. Er bestaat geen laatste oordeel, behalve het oordeel dat je uitspreekt over jezelf wanneer je jezelf door mijn ogen beziet. Misschien geloof je me niet op dit moment. Misschien ben je ervan overtuigd dat je anderen leed berokkend hebt

of het slachtoffer bent van hun daden tegenover jou. Dat jij mijn woorden afwijst wil nog niet zeggen dat ik ophoud ze je aan te bieden. Want waarom zou het mij iets uitmaken hoe lang het duurt voordat jij ontwaakt?Tijd speelt beslist geen rol voor mij. En dat geldt ook voor jou, om je de waarheid te zeggen. Je hebt tijd te over om vergissingen te begaan en ervan te leren. Wanneer ieder van jullie geleerd heeft wat hij of zij kwam leren, is deze wereld niet langer noodzakelijk. Dit stoffelijke universum, dat voor jullie zo'n permanent karakter heeft, zal oplossen in het niets. Want zodra je ontwaakt bent, dient het geen enkel doel meer. Die tijd is in aantocht, maar er is geen haast bij.Je hoeft de rivier geen duw in de rug te geven en moet haar ook niet proberen tegen te houden. Daar schiet je niets mee op. Het goddelijk bewustzijn is in jouw bewustzijn werkzaam, hier en nu. Daarop moet je leren vertrouwen.

De noodzaak van wonderen

Wonderen zijn het bewijs dat het goddelijk bewustzijn in jouw bewustzijn en ervaring werkzaam is. Wonderen zijn noodzakelijk als leermiddel, net als tweeduizend jaar geleden. Elk wonder is een bewijs van het feit dat liefde sterker is dan angst.Je moet de mate waarin jouw wereld uit angst is opgebouwd niet onderschatten. Kijk om je heen. Kijk naar je eigen gedachten. Is er een plek te vinden waar de angst geen voet aan de grond heeft?Ik vraag je dit niet met de bedoeling je gedeprimeerd te maken. Ik wil alleen dat je realistisch bent. Zie de dingen in jouw wereld zoals ze zijn. Inventariseer je eigen gedachten. Je kunt niet gaan liefhebben als je niet beseft hoezeer je denken op angst gebaseerd is.Wanneer je bewuste aandacht geeft aan je angstige gedachten, schep je de mogelijkheid van een alternatief. Maar probeer alsjeblieft niet je negatieve, angstige gedachten te vervangen door positieve, liefdevolle gedachten. Dat schept alleen een conflict in je gedachtewereld. Laat daarentegen de bewuste aandacht zijn werk doen. Wees je eenvoudig van je angst bewust, voel de angst.Vervolgens, wanneer je die volledig hebt gevoeld, zeg je eenvoudigweg: 'Nu ben ik bereid om door mijn angst heen te gaan, Vader. Help me alstublieft.' En wees dan ook bereid de hulp waar je om vroeg te aanvaarden. Je verzoek zal niet worden afgewezen, dat verzeker ik je. Als je om hulp vraagt, erken je dat er een macht bestaat die groter is dan je angst. Je geeft ook aan dat je met die macht mee wilt werken om de angst en het conflict in je leven achter je te laten.Ik zou je nog één andere raad willen geven. Als je om hulp vraagt, realiseer je dan dat je vraagt dat je gedachten mogen veranderen. Dus affirmeer het volgende: 'Vader, ik ben bereid om met betrekking tot deze situatie van gedachten te

veranderen. Help me alstublieft dit niet door de ogen van de angst te bekijken, maar het te zien zoals U het ziet. Help me dit te zien met evenveel liefde voor mezelf als voor alle andere betrokkenen.'Dit is een krachtig gebed, broeder. Houd je eraan. Rust in de kracht en de vrede ervan. En laat God je verhoren in elk woord, elk gebaar, elke daad. Je kunt het pas ervaren wanneer je bereid bent het te ontvangen.Om het wonder te ervaren, moeten de volgende factoren aanwezig zijn:

1. Je moet weten dat je het nodig hebt 2. Je moet er oprecht om vragen3. Je moet bereid zijn het te ontvangen

Wanneer alledrie de factoren aanwezig zijn, zal het wonder gebeuren.Het kan echter helaas zo zijn dat zelfs als het wonder zich in je leven heeft voorgedaan, je er geen weet van hebt. Hoe komt dat? Dat komt doordat je een vooropgesteld idee hebt van hoe het wonder eruit zal zien. Dus al struikel je erover, de kans bestaat dat je het niet herkent. Wat heb je aan een wonder als je het nergens ziet? Als je het wonder in je hart aanvaardt, begrijp dan alsjeblieft ook dat het kan zijn dat het er anders uitziet dan je dacht. Stel je open voor de aanwezigheid van het wonder in je leven, en geef het de kans zich aan je te openbaren. Sommigen onder jullie vragen zich wellicht af: 'Waarom geeft God me niet het wonder waar ik om vraag?' Dat komt doordat de kans bestaat dat het wonder waar je om vraagt je niet van je angst zal bevrijden. Daarom is het niet wonderbaarlijk, en zal je angst alleen maar opnieuw de omstandigheden in het leven roepen waarin het wonder noodzakelijk werd.Laat God degene zijn die je gebeden verhoort. Probeer hem niet voor te houden wat je nodig hebt. Hij weet dat beter dan jij. Vertrouw daarop. Stel je open voor Zijn aanwezigheid in je leven. Wees bereid iets van Hem en over Hem te leren. In die bereidheid zal de angst zich oplossen. In die bereidheid open je de ogen voor je ware aard.

Gebruikmaken van wat er is

Je hoeft niet opnieuw het wiel uit te vinden om een zinvolle inbreng te hebben in het leven. Als je om je heen kijkt zie je vele manieren van zelfexpressie. Geen van die manieren is perfect. Sommige vereisen dat je je aanpast. Dat geeft niets. Het is mooi om aanpassingsvermogen te hebben. Het is mooi als je inziet dat iets op vele verschillende manieren gedaan en gezegd kan worden.Wanneer je de perfecte vorm probeert te vinden - de perfecte baan, de perfecte relatie - raak je voortdurend gefrustreerd. De wereld biedt in dit opzicht geen

volmaaktheid. Ze biedt je eenvoudigweg een gelegenheid om te groeien en te veranderen, en dat is niet moeilijk wanneer je niet hecht aan de vorm waarin je je uitdrukt.Maak gebruik van de vorm die je op dat moment ter beschikking staat. Laat je vooropgestelde ideeën los. Elk moment is nieuw. Elke situatie vraagt iets anders van je. Gehechtheid aan een bepaalde manier om iets te zeggen of te doen is tijdgebonden. Dergelijke gehechtheden houden je vastgeketend aan het verleden. Ze houden je vastgenageld aan een valse identiteit. Elke ervaring die op je pad komt stelt je voor de vraag of je bereid bent los te laten, bereid bent te vertrouwen, bereid bent buiten de tijd te treden. Wanneer je niet gehecht bent aan de vorm, is het makkelijk om buiten de tijd te treden. Je blijft gericht op het moment, je blijft in het eeuwige nu. Wat zich ook voordoet, het vraagt je volkomen aandacht.Maar hoevelen van jullie zijn volledig aanwezig bij wat ze meemaken? De meesten hebben het druk met de ervaring te beoordelen, er iets verkeerds aan te ontdekken, met wensendat het eruitzag zoals je verwachtte dat het eruit zou zien. Met andere woorden: jullie houden vast aan je valse identiteit. Jullie proberen het heden te conformeren aan het verleden.Vraag je oprecht af of je soms uit bent op een stabiel, voorspelbaar leven. Is dat wat je wilt? Als dat zo is, moet je beseffen dat de wereld je dat niet kan bieden. Alles in de wereld bevindt zich in een veranderingsproces. Niets staat vast. Niets is voorspelbaar. Er bestaat niets dat je meer kan bieden dan tijdelijke zekerheid. Gedachten komen en gaan. Relaties beginnen en eindigen. Lichamen worden geboren en sterven. Dat is het enige wat de wereld je te bieden heeft: onbesten-digheid, groei, verandering.Bestendigheid bevindt zich niet op het niveau van de vorm. Elke vorm is in wezen een vervorming van de oorspronkelijke vormeloosheid van het universum. Het al-omvattende, alaanvaardende en al-liefhebbende kan niet tot vorm beperkt worden. Liefde kiest haar geliefde niet uit, noch het moment waarop de liefde tot uitdrukking wordt gebracht. Liefde breidt zich altijd tot alles uit. Liefde heeft geen voorwaarden, dat wil zeggen dat ze 'zonder vorm' is. Betekent dit dat je in de wereld geen liefde kunt ervaren? Natuurlijk niet! Je ervaart echter minder liefde naarmate je meer behoefte hebt haar te interpreteren, of er greep op wilt hebben. Interpretatie stelt voorwaarden aan datgene wat zonder voorwaarden moet zijn. Wanneer je de liefde voorwaarden oplegt, ervaar je de voorwaarden, niet de liefde. Je komt in aanraking met de vorm, niet met de inhoud. Liefde kan zich alleen uitdrukken via een open hart. Je hart openen is geen techniek, maar een emotionele bereidheid die verder gaat dan de beperkingen van de conceptuele omschrijving. Naarmate de vorm verandert, opent het hart zich zonder angst voor de veranderende inhoud. Om wat zich in de wereld voordoet te begrijpen, moet je le-

ren verder te kijken dan de vorm, naar de creatieve intentie erachter. Stem je af op de bedoeling achter iemands uitingsvorm, dan zie je helderder wat die uiting voor hem betekent. Kijk je echter louter naar de kale vorm, dan zie je alleen wat die voor jou betekent.'Verder kijken dan de vorm', is een andere manier om te zeggen 'verder kijken dan je eigen vooropgestelde ideeën'. Om je broeder te kunnen zien zoals hij werkelijk is, moet je verder kijken dan jouw oordeel over hem. Wanneer je hem wilt leren kennen, moet je dicht bij hem komen, je hart openen en hem vragen wat zijn bedoeling is. Dat is het enige wat je doen kunt om hem te leren kennen. Wanneer iemands intentie verandert, verandert ook de vorm waarin die intentie gegoten is. Als je contact hebt met je eigen intenties en die van anderen, ben je beter voorbereid op de veranderingen in de vorm.Onthecht zijn van de vorm ontstaat door vertrouwdheid met anderen, niet door vervreemding. Je van anderen distantiëren levert geen onthechting op, maar juist het tegenovergestelde. Slechts het toelaten van anderen in je hart stelt je in staat hen los te laten.Medeleven en onthechting gaan hand in hand. Je kunt niet van iemand houden en er tegelijkertijd naar streven hem in je macht te hebben. Alleen door het beste met hem voor te hebben, kun je je broeder vrijheid geven. En wanneer je hem geen vrijheid geeft, geef je hem geen liefde.Gehechtheid aan de vorm ontstaat door uiterst diepgewortelde onzekerheid. Dat kun je pas helemaal begrijpen wanneer je die gehechtheid achter je hebt gelaten. Toch is die beweging onvermijdelijk. Zij ligt vast in de blauwdruk van het leven.Elke situatie in je leven geeft je de kans meer intimiteit en vrijheid te verwerven. Naarmate je steeds meer mensen steeds dieper liefhebt, raak je persoonlijk steeds minder aan hen gehecht. Je raakt gehecht aan de liefde die ieder naar je doet uitgaan, niet aan een bepaalde persoon. Dat gaat in derichting van de ervaring van goddelijke liefde, die het lichaam overstijgt, werkelijk elke soort vorm volkomen overstijgt.Wanneer ik je vraag gebruik te maken van elke vorm die je in het hier-en-nu ter beschikking staat, vraag ik van je dat je flexibel en ontvankelijk wordt. Ik vraag je naar het niveau van intentie te gaan. Ik vraag je intiem te worden zonder vast te leggen of controle uit te oefenen. Wanneer je dat doet, zul je nooit door de vorm beperkt worden of erdoor geobsedeerd worden. Je bent dan vrij om spontaan te scheppen. Dat is het beste advies dat ik je kan geven. Blijf in het hieren-nu zonder verwachtingen, zonder te hechten aan de afloop. Beklaag je niet over de vorm die je wordt aangeboden en schrijf die ook niet meer betekenis toe dan die heeft. Vol-maaktheid is, buiten je, niet verkrijgbaar. Wanneer je de waarheid wilt vinden, kijk dan naar binnen. Kijk naar je eigen bedoelingen. Dan is het onmogelijk de be-doelingen van een ander verkeerd op te vatten.

Je openstellen voor het goddelijke

Het zal je moeilijk vallen het goede in jezelf of anderen te ontdekken, totdat je begrijpt dat iedereen goed is. Je bent gewend naast het goede het slechte te zien. 'Dit is goed, dat is verkeerd of slecht.' Zo luidt het oordeel dat je over jezelf en je broeder velt. Het zal je nooit vrede brengen. Je broeder is niet goed of slecht, en jij evenmin. Jullie zijn allebei louter goed. Er is niets slechts in jou. Je kunt geloven dat er slechtheid in je is - het kan zelfs zo zijn dat je gelooft dat er weinig of niets goeds in je is, maar dat is een overtuiging die op een vergissing berust. Zolang je er die overtuiging op na houdt, trap je jezelf de grond in of je trapt anderen de grond in.Wat bedoel ik eigenlijk als ik zeg dat er louter goeds in je is? Wil dat zeggen dat je niet in staat bent tot een negatieve gedachte of een negatief gebaar? Beslist niet, anders stond je er niet zo voor als je er nu voor staat. Jouw wereld is een samenstel van negatieve gedachten en gedragingen die met positieve zijn vermengd. Je leeft in een schaduwwereld, een wereld waarin licht en donker met elkaar verweven zijn. Toch is de wereld die jij ervaart alleen maar opgebouwd uit gedachten. Als je het negatieve denken uit je gedachtewereld kon verwijderen, zou je in een heel ander soort wereld leven. In een wereld waarin alleen maar 'goede' gedachten zijn, is vergelijken onmogelijk. Zonder vergelijken is er geen interpretatie, dus kan er geen falen, bestraffing, opoffering of lijden zijn. Kun je je zo'n stralende, schuldeloze wereld voorstellen? Het lijkt wellicht vreemd dat er zo'n wereld kan bestaan, toch is ze niet moeilijker te creëren dan de wereld die jij bewoont!Je kunt die wereld gaan creëren door te begrijpen dat er in jou en in je broeder niets slechts is, alleen goeds. Het is de angst voor het slechte, die 'het kwaad' maakt tot iets dat ogenschijnlijk echt is. Alle negativiteit komt uit angst voort. Het idee van 'kwaad' is op zichzelf al een angstgedachte. Dus wat is er nog meer, behalve dan je goedheid die je geboorterecht is? De twijfel dat je niet goed bent, die is er. De angst is er.Je leven is opgebouwd uit goedheid die onder vuur wordt genomen door twijfel en angst. Hoeveel keer wordt er in de loop van de dag door twijfel en angst niet een vraagteken gezet bij jouw waarneming van je goedheid? Hoeveel keer zetten twijfel en angst niet een vraagteken bij de goedheid van je broeder?Zodra je eenmaal weet dat in jouw bestaan de angst en de twijfel voortdurend werkzaam zijn, kun je die bewust erkennen en accepteren. Vervolgens gaan ze eenvoudigweg deel uitmaken van de dans van het bewustzijn. 'O, jazeker, ik weet dat ik goed ben. Maar als ik dat nu eens niet ben?' Die dans speelt zich af in je gedachtewereld. De dialoog gaat heen en weer. Maar geleidelijk aan verliest die zijn veroordelende toon. Wanneer de angst in liefde wordt aanvaard, glijdt hij

geleidelijk aan weg.In het denken van iemand die zijn eigen goedheid erkent, worden conflicten weggevaagd. En wie zijn eigen goedheid heeft erkend en ingezien, kan die niet vasthouden zonder die naar anderen te doen uitgaan. Wanneer je een ander als slecht ziet, heb je de twijfel en de angst weer in je eigen gedachtewereld toegelaten.Het goddelijke is vrij van dualiteit, ofwel vrij van elke vorm van conflict. Je stelt je open voor de goddelijkheid wanneer je jouw goedheid en die van je broeder als een en hetzelfde ziet. Goddelijkheid is altijd gemeenschappelijk. Ze is nooit exclusief. Alle exclusiviteit is een creatie van de angst. Alle oordeel is een creatie van de angst.Alleen wanneer je het slechte afwijst en het goede accepteert, zul je de angst uit je hart bannen. Geen van Gods kinderen kan slecht zijn. In het ergste geval is hij gekwetst. In het ergste geval valt hij anderen aan en verwijt hun zijn pijn. Maar hij is niet slecht.Jazeker, zo diep moet je mededogen gaan. Er is geen mens die jouw vergeving niet waard is. Er is geen mens die jouw liefde niet waard is.Je kunt uitvluchten en voorwaarden verzinnen, maar die houden mij niet voor de gek. Ik heb je de waarheid gezegd. Het is niet in jouw belang die onderuit te halen.Als je het moeilijk vindt om iemand te vergeven en lief te hebben, zeg dat dan. Veroordeel hem niet teneinde je eigen zwakheid te rechtvaardigen. Als je bang bent, wees dan eerlijk. De waarheid brengt altijd geestelijke gezondheid met zich mee.Alleen iemand die bang is veroordeelt een ander. Kan de angst geen greep krijgen op jou? Als dat niet zo is, erken dan je angst. Wanneer je erkent dat je bang bent, zul je anderen niet veroordelen. Want dan ga je inzien dat de angst je waarneming altijd verwringt.Erken je angst en wees eerlijk ten opzichte van jezelf en anderen. Geef toe: 'Ik ben bang en kan momenteel niet juist zien.'Geef het oordeel op, want het is slechts een zinloze aanval op iemand wiens goedheid je niet kunt zien. Draag dat oordeel aan mij over. Zeg de waarheid: 'Jezus, ik kan deze broeder niet juist zien, want ik veroordeel hem. Help me mijn oordeel te laten vallen en te begrijpen welke angsten zijn gedrag bij mij oproept.'Elk oordeel dat je over je broeder hebt, laat heel precies zien wat je in jezelf onverdraaglijk vindt of niet kunt accepteren. Je hebt nooit een hekel aan een ander, tenzij hij je aan jezelf doet denken.Daarom is elke poging om woede, angst en oordeel te rechtvaardigen, jammerlijk tot mislukken gedoemd. Het is niets meer dan een poging een ander jouw eigen fout ten laste te leggen. De oprechtheid ontbreekt. De verantwoordelijkheid ontbreekt.Je beschikt over de middelen om het oordelen helemaal te beëindigen, maar je wilt

het desondanks nog steeds rechtvaardigen. Waarom? Omdat je je fout niet toe kunt geven. Je lijdt liever dan toe te geven dat je een fout hebt gemaakt. Je doet liever alsof je volmaakt bent dan dat je erkent dat je hier - op aarde - een leerling bent. Wat een niet te bevatten trots! Hoe kan ik nu de hand vasthouden van iemand die, ondanks zijn pijn, volhoudt dat hij perfect is? Ik kan je niet helpen als je mij niet laat helpen.Een fout maken is niet zo verschrikkelijk. Het zal je niet van liefde en acceptatie beroven. Jij denkt dat wel, maar dat is een verzinsel. Je wordt van liefde beroofd door de hardnekkigheid waarmee je gelijk wilt hebben wanneer dat niet het geval is. Daardoor kan er geen correctie plaatsvinden. Probeer dit alsjeblieft te begrijpen. Het fout hebben betekent niet dat je 'fout' bent en het goed hebben betekent niet dat je 'goed' bent. Iedereen heeft het honderden keren per dag zowel fout als goed. Neem maar van mij aan dat het aantal keren dat je het in de loop van je leven hier fout of goed hebt niet te tellen is.Deze wereld is een school en je bent hier gekomen om te leren. Leren betekent fouten maken en die corrigeren. Leren wil niet zeggen dat je het altijd goed hebt. Als je het altijd goed had, waarom zou je dan naar school moeten? Wees deemoedig, mijn vriend. Je bent hier als leerling, en als je je lessen meester wilt worden, moet je dat accepteren. Wanneer je niet erkent dat je een fout gemaakt hebt, kan ik je niet helpen die te corrigeren.Maar geef je fout toe en de correctie treedt op, tezamen met de vergeving. Dat is het pad dat ik voor je heb uitgestippeld. Probeer niet perfect te zijn, mijn vriend. Dat is een ondeugdelijke doelstelling. Alleen zij die verkiezen langdurig en hevig te lijden, koesteren de wens perfect te zijn. Koester daarentegen de wens elke fout die je maakt te erkennen, opdat je ervan zult leren.Perfectie kan pas spontaan en moeiteloos ontstaan wanneer je de waarheid spreekt, wanneer je het verlangen om indruk te maken op anderen loslaat, wanneer je je valse trots aflegt. Zij die om correctie vragen zullen die ontvangen. Dat komt niet doordat ze beter zijn dan anderen, maar louter doordat ze erom vragen.Vel geen oordeel over hen die er nog niet aan toe zijn hun fouten toe te geven. Geef eenvoudig je eigen fouten toe en geef de rest aan God.Vertel wat je ervaringen zijn, maar probeer niet die aan anderen op te leggen. Want jij weet niet wat anderen nodig hebben en het is ook niet aan jou dat te weten.Denk aan het goede in je broeder. Denk aan het goede in jezelf. Laat alle angsten en oordelen zich oplossen daar waar ze opkomen. Geef je fouten toe en wees tolerant ten opzichte van de fouten die anderen maken. Dat is het enige wat ik van je vraag.Eenvoudig, nietwaar? Het is zo eenvoudig dat je het steeds zult blijven vergeten. Maar laat je niet ontmoedigen. Wanneer je een sterk verlangen hebt naar vrede, zul je je er uiteindelijk aan overgeven. Zodra je besloten hebt dat dit is wat je wilt, kun

je niet anders dan thuiskomen.

Leren luisteren

Je hebt het zo druk met reageren op wat er in je leven gebeurt of niet gebeurt, dat je geen tijd hebt om je ervaring te proeven, tot je door te laten dringen. Je voelt je vreugde of je angst, je woede of je verdriet niet. Dat is jammer. Je verspilt zoveel tijd met buiten jezelf te zoeken naar oplossingen voor je problemen. Wanneer je gewoon de tijd zou nemen om in aandacht bij jezelf te zijn, zouden de oplossingen en antwoorden spontaan in je opkomen. Leer om je ervaring tot je door te laten dringen, erbij te zijn. Ik zeg niet 'probeer het uit te puzzelen'. 'Erbij zijn' is geen analytische activiteit. Sterker nog: erken dat je je ervaring niet uit kunt puzzelen. Je kunt er ofwel bij zijn, of je kunt het verstandelijk beredeneren, hetgeen uiteraard een vlucht is. Elke seconde krijg je suggesties die je kunnen helpen het schip van je leven weer op koers te sturen. Maar je kunt die suggesties niet horen als je niet de tijd neemt om te 'zijn' en te 'luisteren'.Ironisch genoeg is het zo dat de noodzaak tot rust en luisteren het grootst is op die momenten dat je het verwoedst bezig bent je problemen uit te puzzelen en te 'regelen'. Het kan zijn dat je dat aanvankelijk niet beseft. Maar het moet je toch opvallen dat de zaken warriger worden naarmate je harder bezig bent ze uit te puzzelen.Vroeg of laat geef je je pogingen om je leven 'goed te laten lopen' op. En dan vraag je je misschien af: 'Hoe komt het dat ik in deze overgangsperiode zit? Is het soms zo dat ik mijn aandacht moet verleggen?' En dan leer je te luisteren naar het antwoord.Als je regelrecht op een botsing afstevent, luidt het antwoord dat je krijgt meestal: 'Kalm aan, kijk om je heen. Misschien komt je in werkelijkheid niet uit waar je denkt uit te komen.' Dat is zo op het oog geen echt fantastisch antwoord, maar het is voldoende om je de volgende stap te helpen nemen. Vaart minderen en om je heen kijken is het begin van de koerscorrectie.Zolang de zaken soepel lopen hoef je niet te streven naar correctie. Maar wanneer het water woelig wordt, doe je er goed aan te pauzeren en je koers te overdenken.Een klein beetje introspectie op het juiste moment kan een grondig verschil uitmaken in je leven. Er zijn momenten waarop de uiterlijke werkelijkheid je simpelweg in het nauw drijft en de enig deugdelijke plek waar je nog heen kunt je binnenste is.Ik vraag je niet om twee uur per dag te mediteren. En ik zeg evenmin dat regelmatige meditatie je niet van dienst. kan zijn. Ik zeg alleen dat er periodes in je leven zijn waarin je stil moet zijn en moet luisteren. Wanneer je leert dat soort periodes te eerbiedigen, zul je jezelf een hoop verdriet besparen. Hoe beter je naar

je innerlijk leert luisteren, des te beter je bij je ervaring kunt 'zijn' wanneer die optreedt. Je ontwikkelt een deelgenootschap met je leven, de bereidheid eraan deel te nemen, al wat zich voordoet te voelen en te beleven. Wanneer je weigert de tijd te nemen je ervaring werkelijk te beleven, lijkt het of je het slachtoffer bent van wat er in je leven gebeurt. Dat is een enorme zelfmisleiding. Je verhoudt je tot je ervaring als was het iets wat je moet overwinnen en de baas moet worden. En als je ervaring weigert zich naar jouw verwachtingen te voegen, heb je het gevoel dat je ten onrechte gestraft wordt. Dat is echter niet wat er aan de hand is. Je ervaart daarentegen louter de negatieve gevolgen van je behoefte de zaak in de hand te hebben. Je staat niet open voor je ervaring. Je verhoudt je er niet voortdurend toe. Je bent er niet mee in dialoog. Geen wonder dat je er een haat-liefdeverhouding mee hebt. Je bent er dol op wanneer het gaat zoals jij wilt en je hebt er de pest aan wanneer dat niet het geval is. Je maakt er een zwart-wit-ervaring van. Het leven is voor jou ofwel een volkomen zegen ofwel een volkomen straf.De waarheid is dat het leven je zegent noch straft. Het werkt met je mee teneinde je te helpen ontwaken voor de waarheid omtrent wie je bent. Het leven is je leermeester. Het geeft je voortdurend feedback, voortdurende correctie, maar jij be-sluit niet te luisteren.Besluiten te luisteren wil zeggen dat je je overgeeft aan je deelgenootschap met het leven. Het betekent dat je de dans van gedachte, handeling en correctie accepteert. Het betekent dat je dit allemaal ervaart als een noodzakelijk maar niet onaangenaam deel van het leerproces.

Liefhebben zonder voorwaarden

Wat voorwaardelijke liefde is heb je geleerd van mensen wier liefde voor jou aangetast was door hun eigen angst en schuldgevoel. Zij zijn je rolmodellen geweest. Daar hoef je je niet voor te schamen. Je moet je alleen van dit feit bewust zijn.Vanaf dat je een kind was, werd je erop geconditioneerd jezelf alleen waarde toe te kennen als mensen positief op je reageerden. Je leerde dat je gevoel van eigenwaarde van buitenaf werd vastgesteld. Dat was de fundamentele vergissing die zich je hele leven door heeft bestendigd.De ervaring van je ouders verschilde niet van de jouwe, en die van je kinderen evenmin. Jullie moeten allemaal genezen van dezelfde wonden. Julie moeten je alle overtredingen/schendingen bewust worden, en de eraan klevende emoties loslaten. Op die manier komt eenieder die gewond is van het ondervinden van voorwaardelijke liefde tot het ondervinden van liefde zonder voorwaarden. Tijdens het genezingsproces leer je jezelf de onvoorwaardelijke liefde te geven die je van je biologische ouders nooit gekregen hebt. En bij dat proces word je 'herboren' en

opnieuw opgevoed, niet door andere autoriteiten, maar door de Bron van Liefde in jezelf.Liefde leren geven aan de gewonde mens in je binnenste, is de eerste stap bij de omkering van je overtuiging dat je eigenwaarde gebaseerd moet zijn op hoe anderen op je reageren. Langzaam school je jezelf om naar zelfwaardering om wie je bent, hier en nu, zonder voorwaarden. Dat kan niemand anders voor je doen. Andere mensen kunnen je bijstaan en aanmoedigen, maar niemand kan je leren hoe je vanjezelf moet houden. Dat werk moet ieder voor zich doen. Elke ziel komt het fysieke bestaansniveau binnen met het voornemen dit soort moeilijke kwesties omtrent het gevoel van eigenwaarde meester te worden. Al heel in het begin van zijn verblijf op aarde worden er echter voorwaarden gesteld aan zijn natuurlijke vermogen lief te hebben en anderen in zijn ervaringen te betrekken. Het omkeren van die voorwaardelijkheid is van wezenlijk belang. Wanneer een ziel de fysieke wereld verlaat in de overtuiging dat hij of zij het slachtoffer is van zijn ervaring hier, wordt hij opnieuw tot de aarde aangetrokken om die overtuiging af te leren. Als de ziel echter ontwaakt voor de waarheid dat zijn waarde niet afhankelijk is van iets of ie-mand buiten zijn gedachtewereld of ervaring, zal deze zich vestigen in de Bron van Liefde en ontwaken uit de droom van het misbruik.Ontwaken uit het misbruik wil zeggen dat je de illusie geen liefde waard te zijn zoals je bent, afwijst. Je geeft blijk van liefde door die onvoorwaardelijk aan jezelf te geven. En zodra je dat doet, trek je anderen aan die in staat zijn je zonder voorwaarden lief te hebben.Je poging om liefde te vinden buiten jezelf mislukt altijd, omdat je niet van een ander kunt krijgen wat je jezelf niet gegeven hebt. Wanneer je jezelf liefde onthoudt, trek je anderen aan die hetzelfde doen.Het ervaren van onvoorwaardelijke liefde begint in je eigen hart, niet in dat van een ander. Laat andermans vermogen jou lief te hebben geen voorwaarde zijn voor jouw vermogen jezelf lief te hebben. Stel geen vertrouwen in de voorwaarden die de liefde omgeven, of in de vorm waarin ze zich voordoet. Want die zijn onbestendig en onderhevig aan de wisselvalligheden van het leven van alledag. Ware liefde verandert niet. Ze bestaat onafhankelijk van de vorm waardoor ze tot uitdrukking komt. De Bron van deze eeuwige, alomtegenwoordige, vormloze Liefde bevindt zich in jou. Daar moet je je vertrouwen in stellen, want die liefde is zo vast en zeker als wat dan ook. En wanneer die eenmaal stevig verankerd is in je hart, zul je nooit buiten jezelf naar geluk hoeven zoeken.Mensen zullen komen en gaan in je leven. Sommige mensen zullen je goed behandelen. Anderen zullen je onaardig behandelen. Je zult de liefde die er is aanvaarden en het gebrek aan liefde zien voor wat het is: een kreet om hulp van ie-mand die gekwetst is. Je zult anderen aanmoedigen de bron van liefde in hun

binnenste te zoeken, zoals jij gedaan hebt, in het volle besef dat jij hun kleine problemen niet kunt verhelpen. De tragedie van hun leven kan alleen worden aangepakt vanuit hun bereidheid hun eigen hart en geest aan een onderzoek te onderwerpen.Iemand die liefheeft zonder voorwaarden stelt geen grenzen aan zijn vrijheid, noch aan die van anderen. Hij doet geen poging de liefde te behouden, want proberen haar te behouden betekent haar verliezen. Liefde is een geschenk dat voordurend gegeven dient te worden naar gelang de situatie erom vraagt. En de gever weet altijd wanneer en aan wie het geschenk gegeven moet worden.Een daad van liefde heeft niets gecompliceerds. Het wordt pas gecompliceerd wanneer men de ander liefde gaat onthouden, en dan is wat men geeft geen liefde meer. Iemand die zichzelf liefheeft is niet bang om alleen te zijn. Want alleenzijn betekent een kans zichzelf nog inniger lief te hebben en te accepteren. Voelt hij zich onwaardig wanneer zijn geliefde hem afwijst? Heeft hij medelijden met zichzelf en trekt hij zich terug uit de wereld, of stort hij zich volledig in het zoeken naar een vervanging? Nee. Hij gaat eenvoudig door met ademhalen en breidt zijn liefde bij iedere stap van zijn verblijf op aarde uit.Iemand die zichzelf onvoorwaardelijk liefheeft, bemint niet in gradaties of met 'kleine lettertjes' erbij. Hij is niet op zoek naar een speciaal persoon om lief te hebben. Hij houdt van iedereen die voor hem staat. De een is zijn liefde niet meer of minder waard dan de ander. Dat is de soort liefde die momenteel in jou geboren wordt, mijn broeder en zuster. Dat is de soort liefde die ik je geef, de soort liefde die ik je vraag naar anderen te doen uitgaan.Het is heel duidelijk. Je kunt wat ik je zeg niet misverstaan. Alleen tussen gelijken kan liefde bestaan. Alleen tussen wezens die geleerd hebben zichzelf innerlijk te waarderen en lief te hebben kan liefde bestaan. Liefde neemt niemand in gijzeling. Ze gooit het niet op een akkoordje. Ze wordt niet aangetast door angst. Sterker nog: waar liefde is, kan er geen angst - met zijn talloze voorwaarden - zijn.Ik wil je stimuleren om eerlijk te zijn, mijn vriend. Wat jij van liefde weet heeft geen betrekking op de soort liefde die ik beschrijf. De soort liefde die ik beschrijf is voor jou absoluut angstaanjagend!Hoe komt dat? Omdat het ervaren van Werkelijke Liefde een einde maakt aan jouw beleving van de voorwaardelijke wereld. Wanneer je Haar ervaart voel je je niet meer afgescheiden van anderen. Je raakt ieder stukje van je identiteit dat anderen bij je wegjaagt kwijt. Je opent je voor een grotere werkelijkheid, die je door middel van wederzijds vertrouwen samen met anderen creëert. Het oordeel valt weg en de acceptatie regeert.'Daar ben ik niet bang voor', zeg je. Maar denk er alsjeblieft goed over na. Wees eerlijk ten opzichte van jezelf en van mij. Je BENT er bang voor, want het maakt een einde aan deze droom, en je ego kent geen andere manier om de droom te

beëindigen dan door de dood. Dus alsjeblieft, erken je angst voor de liefde, je angst voor de dood, je angst vernietigd te worden.Ik heb gezegd: 'Tenzij je sterft en herboren wordt kun je het koninkrijk der hemelen niet binnengaan.' Toen ik dat zei sprak ik niet over reïncarnatie. Ik sprak over de dood van het ego, de dood van alle overtuigingen die je afscheiden van anderen. Ik sprak over het einde van het oordeel. Niet jij gaat dood. Alles wat je dacht dat je was gaat dood. Elk oordeel dat je ooit velde over jezelf of over wie dan ook. Dat gaat dood. En wat herboren wordt is vol licht en klaarheid. Het is de Christus die het eeuwige leven heeft, in jou en in mij.Ik zeg je, mijn broeder en zuster, dat je wederopstanding ophanden is. En jij bent er bang voor! Je kunt mij niet voor de gek houden. Ik zie je bibberend, op je knieën, opkijken naar het kruis waaraan je spoedig zal worden vastgenageld om voor je zondige gedachten en daden te boeten. Ontken je angst niet, anders kan ik je niet helpen. Jij bent het niet die aan het kruis sterft. Je bent het lichaam niet. Je bent je angstige gedachten niet. Dat alles kan en zal sterven. Als het nu niet gebeurt, gebeurt het later. Je kunt de dood van het ego niet ontlopen. Je kunt de dood van het lichaam niet ontlopen. Maar die twee zijn niet noodzakelijkerwijze hetzelfde. Maak niet de fout te geloven dat je ego sterft wanneer je lichaam sterft, of je lichaam wanneer je ego sterft. Je ego sterft wanneer je er niet langer nut van hebt. Totdat het zover is, zal het niet van je worden afgenomen. Je kunt je haast voor eeuwig aan je ego vastklampen, maar dat zul je niet doen. Want dat is een hel, en je wilt vast niet eeuwig in de hel leven. Er zal een moment komen dat de pijn overweldigend is. Er zal een moment komen waarop je uitroept: 'Jezus, help me alsjeblieft. Ik ben bereid het los te laten.' Zo'n moment komt voor iedereen, verzeker ik je.Tot het zover is kun je alleen maar door je angsten heen gaan. Erken elke angst die je hebt en draag ze allemaal over aan mij. 'Jezus, ik ben bang om dood te gaan ... Jezus, ik ben bang voor je liefde ... Jezus, ik ben bang dat God me zal verlaten.' Laat je angsten bovenkomen en draag ze over. Dat zal je ontwaken bespoedigen. Dat zal je regelrecht naar de essentiële kwesties voeren, naar de angst die al je angsten te boven gaat. Wees gerust: wanneer je op dat punt aankomt, zal ik naast je staan.Kalm aan, broeder en zuster, ik vraag slechts om je vertrouwen. Geef het me, dan lopen we samen weg uit dit schaduwgebied. Ik kan je niet beschermen tegen het onder ogen zien van je angsten, maar ik kan je hand vasthouden terwijl je het doet. Rustig maar. De afloop van je tocht staat gegarandeerd vast. Wat ik bereikt heb, zul jij ook bereiken. En dan zul je met absolute zekerheid weten dat jij Liefde bent. Ze is noch in jou geboren noch in jou gestorven. Ze is niet van je te scheiden. Ze is je enige Identiteit.

De deur openen

Om aandacht te kunnen geven aan iemand of aan een situatie, moet je bij jezelf, bij de ander en bij de onderhavige situatie aanwezig zijn. Teneinde aanwezig te zijn, kun je er geen eigen wensenlijst op na houden. Als je verwachtingen koestert over jezelf, over een ander of over een situatie in het algemeen, kun je niet volledig aandachtig in het hier-en-nu zijn. Je vermogen tot aandacht is afhankelijk van een open geest, een geest die vrij is van oordeel en vrij van verwachtingen.Het hebben van een open hart is evenzeer belangrijk, en dat vereist mededogen met jezelf en anderen, en vergeving voor de gebeurtenissen uit het verleden. Een open hart hebben wil zeggen dat je anderen tegemoet treedt als gelijken en uitkijkt naar een gemeenschappelijke basis, je openstelt voor de intimiteit en communie - eenwording - die daar te vinden is. De deur naar liefde opent en sluit zich naarmate jij je geest en je hart opent en sluit. Als de deur dichtgaat, moet men geduld hebben en vergevingsgezind zijn, anders gaat hij wellicht niet meer open.Men moet niet alleen de aanwezigheid van liefde voelen, maar ook haar afwezigheid. Wanneer men haar afwezigheid voelt, leert men luisteren en het hart milder maken. Wanneer men zich afgescheiden voelt van anderen, leert men uitkij-ken naar de subtiele oordelen die worden geveld. Elke ervaring van afscheiding of veroordeling is een kans je open te stellen voor de aanwezigheid van liefde. Op mentaal niveau brengt dat met zich mee dat men afstand neemt van vastgeroeste zienswijzen en de rechtvaardiging daarvan. Emotioneel gezien betekent het dat je het gevolg van de afscheiding voelt: je eigen pijn en de pijn van de ander.De omslag van oordeel naar acceptatie, van afscheiding naar empathie is de kern van het genezingsproces. Wanneer je niet in staat bent die omslag te maken, schep je de voorwaarden en omstandigheden voor ziekte (dis-ease, letterlijk: ongemak) op geestelijk en lichamelijk gebied.Jullie moeten allemaal de omslag leren maken van ongemak naar gemak, van benauwenis naar openheid, van wantrouwen naar vertrouwen. Jullie moeten laten zien hoe vrede werkt door een 'defensieve' houding om te zetten in een 'receptieve' houding, en harmonie in je relaties laten zien door 'uitsluitende' gedachten en daden om te zetten in 'insluitende'.Een genezer of wonderdoener zijn, wil zeggen dat je jouw aangeboren vermogen om vrij van conflict, vrij van schuld, vrij van oordeel en verwijt te zijn, accepteert. Wanneer je dat vermogen in jezelf accepteert, laat je de werking van wonderen in je leven zien, net zoals ik dat gedaan heb. Ik heb je vele keren gezegd dat je dat kunt. Genezing is niet alleen mogelijk, het is noodzakelijk. Ieder van jullie is de ge-nezer voor zijn eigen kwetsuren en voor het onrecht dat hem in zijn ogen is aangedaan, en moet zelf getuigen van de kracht van het wonder. Je enige doelstelling hier is genezing. Hoe eerder je dat beseft, hoe beter. Onthoud

alsjeblieft dat elke authentieke spirituele oefening begint met het aankweken van liefde voor en acceptatie van jezelf. Probeer niet van andere mensen te houden voordat je geleerd hebt van jezelf te houden. Het zal je niet lukken. Wanneer er iemand in je leven verschijnt die je volslagen op de zenuwen werkt, probeer dan niet van die persoon te houden. Zadel hem gewoon nergens mee op. Beschuldig hem niet, verwijt hem niets, maak hem niet tot vijand. Erken eenvoudigweg dat hij je op de zenuwen werkt en vraag om tijd om je gevoelens tot je door te laten dringen. Als je alleen bent - op jezelf bent - breng jezelf dan in herinnering dat wat je voelt alleen jou toebehoort. De ander heeft niets van doen met wat jij voelt. Maak je los van alle gedachten waarmee de ander verantwoordelijk wordt gesteld voor wat jij voelt.Vervolgens blijf je bij dat gevoel en zegt tegen jezelf: 'Wat ik voel laat me een aspect van mezelf zien dat ik veroordeel. Ik wil leren alle aspecten van mezelf te accepteren. Ik wil leren alle verwonde stukken van mij liefde te geven.' Nu heb je het terrein van onvervalste transformatie bereikt. Nu ben je zover dat je liefde in je hart kunt binnenlaten. Oefen je daar steeds en steeds opnieuw in en heb geduld met jezelf. Probeer niet je broeders en zusters en de wereld om je heen te genezen voordat je geleerd hebt liefde binnen te laten in je eigen hart. Een dergelijke poging leidt tot een mislukking en nog meer zelfveroordeling. Heb mededogen met jezelf. Neem kleine stapjes. Begin met het genezen van je eigen gedachten en gevoelens. Elke keer dat jij een veroordelende gedachte of een gevoel van afscheiding hebt geheeld, is dat voor elke geest en elk hart in het universum voelbaar. Jouw genezing behoort niet alleen jou toe, ze behoort alle wezens toe.Wanneer jij vrede sluit, ligt de wereldvrede daarin besloten. Als je al een verantwoordelijkheid hebt ten opzichte van anderen, dan is het deze: dat jij vrede sluit in je eigen hart en gedachtewereld.Sommige mensen vinden dat een dergelijke raad egoïstisch en onverantwoordelijk is. Zij geloven dat ze de wereld moeten redden teneinde het geluk te vinden. Dat is een vergissing in de waarneming. Tenzij zijzelf eerst vrede vinden, is de wereld verdoemd.Het kan zijn dat je dit moeilijk vindt om te horen, maar het is de waarheid. Tenzij je nu gelukkig bent, zul je het geluk nooit vinden. Dus wanneer je nu niet gelukkig bent, houd er dan mee op het geluk in de toekomst te zoeken en richt je aandacht op het nu. Daar ligt je geluk.Een open hart en een open geest zijn als een deur die zich opent voor de aanwezigheid van liefde. Zelfs wanneer de deur dicht is, wenkt hij je nog hem te openen. Zelfs wanneer je veroordeelt en je afgescheiden voelt van een ander, klinkt vanuit je binnenste de roep van de liefde. Ik heb je gezegd dat je, hoe vaak je ook geweigerd hebt het heiligdom binnen te treden, maar op de deur hoeft te kloppen en hij zal voor je worden geopend. Ik heb je gezegd: 'Vraag en het zal je gegeven

worden', maar je weigert mij te geloven. Jij denkt dat iemand jouw zonden aan het tellen is, jouw ogenblikken van besluiteloosheid of opstandigheid bijhoudt, maar dat is niet waar. Jij bent de enige die ze telt. Ik zeg je, broeder: houd op met tellen, houd op met uitvluchten verzinnen, houd op net te doen alsof de deur op slot is. Ik sta hier op de drempel. Reik me de hand, pak de mijne en we doen de deur open en stappen er samen door. Ik ben de deur naar liefde zonder voorwaarden. Wanneer jij erdoor gaat, zal ook jij de deur zijn.

Je niet meer inspannen

Wat er in je leven gebeurt is neutraal, het is positief noch negatief. Jij besluit of het positief of negatief, spiritueel of aards is.Alles wat je meemaakt kan spirituele kwaliteiten toegekend krijgen, door het met liefde, acceptatie en vergevingsgezindheid tegemoet te treden. Zelfs een dodelijke ziekte, een verkrachting of een moord kan door de kracht van jouw liefde worden getransformeerd.Je denkt dat je de zin en de betekenis van de gebeurtenissen die zich voordoen in je leven doorziet. Niets is echter minder waar. Je begrijpt nergens de betekenis van, omdat je er je eigen betekenis aan toeschrijft.Als je de betekenis van wat er in je leven gebeurt wilt begrijpen, houd er dan mee op er je eigen betekenis aan toe te schrijven. Laat de situatie zijn zoals zij is. Voel wat er gebeurt helemaal. Geef het de kans je te leren waarom het in je leven is gekomen.Wanneer je rechtstreeks tot de kern wilt doordringen, vraag dan: 'Hoe kan deze situatie me leren vollediger lief te hebben? Wat wordt er in deze situatie van me gevraagd dat ik nog steeds achterhoud?' Die vraag brengt je tot de kern van de zaak, omdat daaruit blijkt dat je bereid bent de situatie als een geschenk te beschouwen, en niet als straf. Wanneer je je eigen betekenis aan de situatie toekent, zul je het altijd als een straf zien voor jou of voor een ander. Dat is wat je angst doet met alles wat er in je leven gebeurt. Je angst veroordeelt jou en je zuster. Wees niet verbaasd als dat gebeurt. Sterker nog: je kunt erop rekenen. Probeer niet zonder angst te leven. Zonder angst proberen te leven is het beangstigendste uitgangspunt dat men zich kan voorstellen. Erken de angst gewoon en ga erdoorheen tot je aan de andere kant uitkomt. Probeer niet te leven zonder jezelf en anderen te veroordelen. Zie gewoon de veroordeling en ga er vergevingsgezind doorheen.Louter het feit dat er een keuzemogelijkheid is wil nog niet zeggen dat jij die keuze moet maken. Zie alleen de keuze en laat je bewustzijn erdoorheen gaan. Jij kunt niets doen waarmee je je verlossing kunt bewerkstelligen. In feite is het zo dat alles wat je doet, je er eenvoudigweg van weerhoudt te vinden wat er al is. De verlossing is er al. Je bent al gered. Je hoeft je verlossing niet los te kopen van mij, van je

broeder of van een of andere kerk of synagoge.Je beoefent vergeving niet om je verlossing te kopen, maar omdat het beoefenen van vergeving je in staat stelt hier en nu de verlossing te ervaren. Je leert datgene wat zich voordoet te accepteren als een geschenk, niet omdat je daarmee in een goed blaadje komt te staan bij God, maar omdat acceptatie je in herinnering brengt dat nu niets verkeerd is, en evenmin ooit iets verkeerd geweest is. Je kunt dat soort ogenblikken leren herkennen aan het feit dat je je gaat afsluiten en mensen wegduwt, omdat je inmiddels weet dat het zoveel beter voelt zachtmoedig, receptief en open te blijven. Je spiritualiteit wordt louter en alleen in het nu beleefd. Het heeft niets te maken met wat je ooit in het verleden gedacht of gevoeld hebt. Het gebeurt nu, in de omstandigheden die voor je voeten liggen.Je ervaart alleen maar duisternis en schaarste wanneer er volgens jou iets mankeert aan de situatie waar je op dat moment mee geconfronteerd wordt. Wanneer je de situatie bekijkt en er dankbaarheid voor voelt, ervaar je alleen maar gelukzaligheid.Probeer niet uit het duister weg te komen. Probeer niet je in de gelukzaligheid te begeven. De beweging treedt vanzelf op. Wees louter bereid in beweging te komen en laat je door die bereidheid bewegen.Het meeste van wat je voor jezelf tracht te doen, heeft geen succes omdat je niet weet wie je werkelijk bent. Je zelfbeeld is beperkt. Je kent en voelt de mate van Gods liefde voor jou niet. Je denkt dat er ooit, ergens in de loop der tijd, iets ka-potgegaan is, of dat je misschien gewoon wat onderdelen mist. Maar dat is niet waar. Je hebt geen ontbrekende of kapotte onderdelen. Je hele heelheid is hier en nu volkomen aanwezig.Velen van jullie verdiepen zich in prosperity consciousness, het geloof in overvloed, maar wat je ook doet, het werpt geen vruchten af. Hoe komt dat? Omdat je je werkelijke waarde niet kent. Wanneer je je werkelijke waarde zou kennen, zou je niet het gevoel hebben dat er iets aan je leven ontbrak. Je zou dankbaar zijn voor alles wat je hebt. Het komt erop neer dat elke gedachte vruchten afwerpt. Elke gedachte die je denkt voegt zijn energie, positief of negatief, toe aan de onderhavige situatie. Negatieve gedachten gedijen even goed als positieve gedachten. Omdat jij een mengeling hebt van positieve en negatieve gedachten, is je uiterlijke situatie een afspiegeling van beide. Je kunt echter je negatieve gedachten niet weg krijgen door je te concentreren op positieve. In feite is het zo dat je, hoe meer je je concentreert op positieve gedachten, je negatieve gedachten steeds meer kracht geeft. Aan die paradox valt niet te ontkomen.En dat is de reden dat je je affirmaties wel kunt vergeten. Dat is louter hocus-pocus. Houd ermee op je negatieve gedachten te willen veranderen en wees je er gewoon van bewust. Wees je bewust van de emoties die eraan kleven. En laat je door je aandacht, je bewustzijn, bewegen. Hoe kun je ooit leren ondersteund te worden door de goddelijke wetten wanneer je je steeds met de werking daarvan bemoeit?

Neem maar van mij aan: je kunt jezelf niet verbeteren.Je poging jezelf te verbeteren, versnippert je bewustzijn alleen maar in nog kleinere stukjes.Het kan lijken of ik je twee dingen voorhoud die elkaar tegenspreken, maar dat is niet het geval. Ik zeg je dat je leven louter de betekenis heeft die jij eraan toekent en dat je kunt besluiten het een positieve of een negatieve betekenis te geven. Ik zeg je ook dat elke betekenis die je eraan geeft beperkt zal zijn. Beide uitspraken zijn waar. Wanneer je je gedachten in de gaten houdt, word je je ervan bewust dat het ene deel van jou het ene resultaat verlangt en het andere deel een ander resultaat wil. Je denkt dat je tussen die twee delen moet kiezen en dat brengt spanning en conflict met zich mee.Wanneer je denken in conflict is, kom je er niet uit door te kiezen tussen twee tegenstrijdige stellingnames. Daar wordt het conflict alleen maar indringender van. Je komt het conflict te boven door beide stellingnames te accepteren. Met andere woorden: je accepteert de positieve en negatieve gedachten allebei, zonder de een 'beter' te maken dan de ander. Dat is een daad van liefde.Liefde overstijgt altijd elke vorm van dualisme. Liefde kiest nooit één kant. Ze accepteert altijd dat beide kanten redelijk en geldig zijn.Jij gelooft dat je moet kiezen tussen goed en fout. Maar ben jij of wie dan ook in staat om vast te stellen wat goed of fout is? Zodra je denkt dat je het weet, ben je de draad der waarheid kwijt.Dus probeer niet te kiezen. Je weet niet wat waarheid of onwaarheid is. Sluit niet de ene kant in de armen, terwijl je de andere afwijst. Sluit ze allebei in de armen, of geen van beide. Wees neutraal, dan leer je het leven kennen zoals het werkelijk is.Tenzij je die neutraliteit weet te bereiken, blijf je bezig je eigen betekenis toe te kennen aan wat er in je leven gebeurt, en daar zal altijd een aspect van schaarste, tekort of straf aan zitten, omdat jij je eigen waarde niet kent.Begrijp je wat ik zeg? Zelfs al was er iets aan jou dat verbeterd of in orde gemaakt moest worden - en ik suggereer niet dat dit het geval is - dan zou jij nog niet weten hoe je dat moest verbeteren. Als je kapot bent, hoe kun je dan jezelf repareren? Als je verdeeld bent of in tweestrijd verkeert, hoe kun je dan heelheid scheppen? Alleen wat niet gebroken is, kan zijn heelheid ervaren.Begrijp, broeder, dat er hier, op dit moment, niets mis is met jou of met je leven. Alles is zoals het moet zijn. Nu, op dit ogenblik, word je volkomen bemind. Is er pijn of strijd in je leven? Dat kan. Maar dat betekent niet dat je niet volkomen wordt bemind. De gedachte dat pijn je afsnijdt van de liefde, is een gedachte die jij de situatie hebt opgelegd. In werkelijkheid snijdt niets je af van de liefde, behalve je eigen overtuigingen. En dat is nu net de reden dat je pijn hebt. Je hebt pijn omdat je denkt en voelt dat je afgesneden bent van de liefde.Je keert de waarheid van de situatie om. Je maakt de oorzaak tot gevolg en het

gevolg tot oorzaak. Dat is jouw angst in actie. Zie het in, zodat je verder kunt kijken. Laat je aandacht en bewustzijn zich verdiepen. Zie het hele spel dat je ego speelt voor wat het is.Doorzie dat je jouw ervaring van de wereld creëert door middel van je eigen angst. Maar sla er jezelf niet mee om de oren. Accepteer wat je ziet en laat het uit zichzelf veranderen. Wanneer je de wereld in haar opperste neutraliteit beschouwt, begrijp je dat ze louter bestaat als leermiddel bij jouw eigen leerproces.Ik wil je niet in verwarring brengen met concepten. Maar je moet begrijpen hoezeer jouw angst de waarheid omkeert. Hij maakt jou tot slachtoffer van de omgeving en dat is niet waar. Als slachtoffer zul je nooit je scheppingskracht kennen, of weten dat je identiteit in Liefde ligt.Ga niet het slachtoffer spelen. Het is een leeg spel, een spiegelspel. Degene die jouw grenzen schendt is slechts een afspiegeling van je eigen gebrek aan gevoel van eigenwaarde. Jij hebt zijn aanwezigheid in jouw spiegel gecreëerd. Sta op, biecht de haat die je tegen jezelf koestert op en laat die ander gaan. Wrok tegen hem koesteren zal je niet helpen. Hem straffen zorgt niet dat je je beter voelt. Laat hen die je misbruiken vrij. Bid voor hen en zegen hen. Bind ze niet aan je door vergeldende gedachten, maar laat ze zachtjes vrij met woorden van liefde en bemoediging. En weet dat je jezelf vrijlaat wanneer je hen vrijlaat. Ik kan tegen je prediken over de kracht van vergeving, maar je zult nooit weten hoe groot die kracht is totdat je haar ervaart. De bereidheid jezelf te vergeven en anderen te bevrijden van jouw oordeel, is de grootste kracht die je kunt ervaren terwijl je een belichaamd leven leidt. De enige kracht die groter is, is de kracht van de liefde zelf. En zonder het gebaar van vergeving, een gebaar dat de sluier van de angst oplicht, blijft de kracht van de liefde ongrijpbaar en ongebruikt. Houd desondanks moed, mijn vriend. Elke keer dat je vergeeft, laat je een voorwaarde verdwijnen die je aan je eigen vermogen tot liefhebben hebt opgelegd. Elke keer dat je vergeeft, wordt de liefde in je op een dieper niveau wakker geroepen en wordt het makkelijker om die liefde uit te breiden. Dat is inherent aan de ontwikkelingsweg die je gaat. Heb er vrede mee, dan kan het niet anders dan dat de weg je thuisbrengt.

Doorzichtigheid

Wanneer je niets te verbergen hebt, wordt het licht van je bewuste aandacht niet langer aangetast door verborgen schaamte. Je hoeft geen leugens meer staande te houden. Je relaties worden niet vervuild door verborgen agenda's. Je leven wordt geregeerd door eenvoud en helderheid, want er is geen misleiding, geen valse voorstelling van zaken.Die helderheid staat ieder van jullie hier en nu ter beschikking, wanneer je de moed hebt alles wat je denkt en voelt zonder aarzeling aan anderen over te brengen.

Daaruit bestaat je gebaar van vertrouwen ten opzichte van je broeder en zuster. Daaruit bestaat je bereidheid zichtbaar en kwetsbaar te zijn.Wanneer je ergens bang voor bent en die angst aan anderen meedeelt, blijven die angst - en de schuld die eronder ligt - niet langer verborgen. Wanneer je een gedachte denkt die een ander veroordeelt, kun je die verdringen, maskeren of op iemand anders projecteren. Of je kunt hem omhoog halen om er aandacht aan te geven en hen te helen. Je kunt je aanvalsgedachten verstoppen of je kunt ze opbiechten. Het ritueel van de biecht belichaamt, zoals de meeste rituelen, niet langer het doel dat erachter zit. Het heeft niets te maken met het ontvangen van de absolutie (kwijtschelding) door een ander. Het heeft echter alles te maken met het afwijzen van de ondoorzichtigheid van een valse voorstelling van zaken, en het welbewust aandacht geven aan de angst en het schuldgevoel. Degene die de biecht aanhoort is geen rechter, maar getuige. Hij of zij hoeft geen toga te dragen of in een positie met gezag te verkeren. Elke getuige voldoet, zolang de getuige maar begrijpt dat het niet zijn of haar rol is te oordelen of veroordelen, maar dat er slechts met mededogen hoeft te worden geluisterd. Er is geen mens die geen fouten maakt. Het is gewoon dat de een zich, al of niet met opzet, bezondigt aan een overtreding ten opzichte van de ander. De hoop koesteren een einde te maken aan alle vergrijpen is dwaasheid. Alleen iemand die geen voeling heeft met zijn menselijke kwetsbaarheid, zou zich een dergelijk hoogdravend en slecht onderbouwd doel kunnen stellen. En hoe kan iemand die zijn menselijkheid niet kan omarmen, zijn goddelijkheid gaan accepteren? Er zullen fouten worden gemaakt, en ik wil je aansporen dankbaar te zijn voor elke fout die je maakt. Elke vergissing is een geschenk, want daardoor kom je bij de correctie uit. Wees blij met de kans alle vormen van manipulatie en misleiding aan de oppervlakte te brengen. Wees dankbaar voor de uitnodiging om contact te maken met de duistere gebieden van je gedachtewereld, de inhoud aan het licht te brengen en aan een aandachtig onderzoek te onderwerpen. Als je je fouten goedpraat, klem je je eraan vast, dwing je jezelf ze steeds opnieuw te verdedigen. Dat vraagt heel veel tijd en energie. Sterker nog: als je niet uitkijkt, kan het het overheersende thema van je leven worden. Waarom zou je je fouten niet opbiechten, zodat je niet de hele tijd bezig hoeft te zijn ze te verdedigen? Geef toe dat je jezelf misleidt, zodat je niet door die misleidingen wordt vastgeketend aan de beperkingen van het verleden. Zorg dat elk vergrijp openlijk erkend wordt. Wanneer je minachtend over je broeder denkt, zeg hem dat dan en vraag hem je te vergeven. Doe dat niet om hem op een voetstuk te plaatsen, maar om te voorkomen dat jezelf in de bodemloze put van zelfhaat en wanhoop valt. Dit is het medicijn dat je nodig hebt om te kunnen leven zonder angst, onoprechtheid en schuld. Slik dat medicijn, mijn vriend. Ik heb het je al eerder aangeboden en ik bied het je opnieuw aan.De ondoorzichtigheid van deze wereld is het gevolg van jouw gebrek aan moed als

het gaat om het toegeven van je fouten. Het is een gevolg van het 'doe maar alsof'-spel dat je met je zuster speelt. Geloof je werkelijk dat jij moreel op een hoger plan kunt staan of beter kunt zijn dan zij? Je kunt op zijn best gewiekster zijn in het verbergen van je fouten. Dat is een treurig en zelfondermijnend spel. Ik vraag je ermee op te houden.Ik vraag je je zuster te vertrouwen en je ervan bewust te zijn dat ze niet oordelend boven je staat, maar aan je zijde, als je gelijke. Ze kan jou niet veroordelen zonder zichzelf te veroordelen.Ga te biecht bij jezelf. Ga te biecht bij je partner, je baas, zelfs bij de vreemdeling op straat. Maak je niet druk om wat de mensen denken. Je geeft een revolutionaire leer door. Jouw biecht geeft anderen de ruimte hun eigen fouten met compassie te bekijken.Een vrouw die haar fouten toegeeft is een lichtbaken voor anderen. Ze heeft haar mantel van duisternis afgelegd. Het licht schijnt door haar heen, want haar denken is transparant, een helder kanaal waar de waarheid moeiteloos doorheen stroomt.Haar broeder en zuster weten onmiddellijk dat ze te vertrouwen is en willen haar hand vasthouden. Zo'n vrouw is een ware priesteres. Ze heeft zichzelf haar eigen zonden vergeven en kan dan die vergeving uitbreiden en naar anderen doen uitgaan. Haar gezag komt niet van buitenaf, maar van binnenuit. Ze werd door geen enkele wereldse autoriteit met het ambt bekleed. Desondanks wordt ze door ieder die bij haar komt herkend, vertrouwd en in vertrouwen genomen. Dit is de waarheid over de biecht. En elke man of vrouw kan priester zijn. Hecht geen geloof aan de leugens die je in mijn naam op een goudschaaltje zijn aangeboden. Gebruik je ge-zonde verstand.En schaam je niet als je je van de godsdienst hebt afgekeerd omdat je die leugens niet kon accepteren. Ook ik zou mehebben afgekeerd van een kerk die niets te bieden heeft dan misleiding, selectiviteit en schuld. Je doet er goed aan valse leringen af te wijzen. Maar laat je woede over de hypocrisie van wereldse personen in priestergewaden je niet afhouden van je directe relatie met mij. Vergeet alles wat je door anderen geleerd werd en ga uit van de waarheid in je eigen hart. Dáár moeten we elkaar ontmoeten, niet in een of ander opzichtig gebouw dat een aanfluiting is voor mijn leer en mijn leven.Ga uit van de waarheid, mijn vriend. Je kunt geen geheimen hebben voor mij of voor je broeder en toch je lijden achter je laten. Om een einde te maken aan het lijden, moet je een einde maken aan alle vormen van misleiding in je leven. En dat kan alleen door de waarheid te vertellen, tegenover jezelf, tegenover mij en tegenover je broeder. Wat heb je te verliezen, behalve de ondoorzichtigheid en de verwarring van de wereld? Wil je liever je geheimen bewaren en in de doolhof blijven of wil je ze opbiechten en bevrijd zijn van de duistere, kronkelige wegen? De keuze is aan jou. Maar houd jezelf niet voor de gek. In geheimhouding of

duisternis is geen verlossing te vinden. De verlossing wordt eenieder aangeboden in het licht der waarheid. En in dat licht kan geen schaduw van schaamte of zonde blijven bestaan.Heb de moed je fouten toe te geven, zodat je ze kunt vergeven en jezelf kunt bevrijden van de pijn, de strijd en de misleiding. Neem je broeder in vertrouwen, opdat hij jou op een dag in vertrouwen zal nemen. Ontken of verdring de waarheid niet en doe ook niet alsof je die niet gehoord hebt. Want ik heb je die hier en nu verteld, in eenvoudige bewoordingen die je kunt begrijpen. De rest is aan jou, want de Waarheid kan niet worden omarmd voor ze in je leven in praktijk wordt gebracht.Eenieder van jullie is een facet van de veelzijdige edelsteen van Gods liefde en barmhartigheid. Eenieder van jullie komt op zijn of haar eigen wijze eenvoudig en waardig tot uitdrukking. De schoonheid van het ene facet staat de pracht van een ander facet niet in de weg, maar voegt er zowel in de breedte als in intensiteit iets aan toe. Wat het ene facet doet schitteren, staat eenieder ter beschikking. Het licht dat in mij is, is ook in jou. En ik word door God niet meer bemind dan jij. Dat, broeder en zuster, moet je in je eigen hart gaan onderkennen. Geen enkele hoeveelheid onderricht of voorschriften kan maken dat je het gelooft. Daarom vraag ik je het in praktijk te brengen en te oefenen. Verwijder de onzuiverheden van het oordeel dat de helderheid van je waarneming in de weg staat. Verwijder de obstakels van wedijver, naijver en hebzucht die de stroom van liefde door je hart blokkeren. Biecht je angsten op, je gevoel tekort te schieten, je vergrijpen en je wrok. Breng het duister van je verborgen gedachten en gevoelens aan het licht, het licht van je welbewuste aandacht.Er is geen fout die niet kan worden rechtgezet. Er is geen vergrijp dat niet kan worden vergeven. Dat is mijn leer. Je kunt het niet louter door mijn woorden begrijpen. Ik heb alles wat ik onderwees ook laten zien in mijn leven. Hoe zou ik dan van jou minder kunnen vragen, mijn vriend?

Het ontwakende hart

Onvoorwaardelijke liefde is iets natuurlijks voor je. Het is je aard, je natuur om mededogen te voelen voor jezelf en anderen. Het is je natuur dat je een vriend de hand wilt reiken en troosten. Het is je natuur om liefde te krijgen van hen die om je geven.Niets van dit alles vereist enige inspanning. Niets van dit alles vereist enig leerproces.Hoe komt het dan dat je maar zo zelden onvoorwaardelijke liefde ervaart? Het antwoord zou je wel eens kunnen verrassen.In den beginne was je één met God en had je deel aan de almachtige kracht van

Zijn liefde. Niets was onmogelijk voor je. Maar toen ging je je afvragen hoe het zou zijn om los van God te creëren. Aangezien je dat nooit eerder gedaan had, was je niet al te zeker van jezelf. Toen kwam de twijfel en je vroeg je af: 'En als er nu iets mis gaat, wat dan?' Die twijfel was gewoon scheidingsangst, maar dat riep een heleboel andere angstige gedachten op. Onder die gedachten bevond zich de volgende: 'Als ik er een zootje van maak, is God misschien wel boos en dan geeft Hij me Zijn liefde niet meer.' En die gedachte gaf de doorslag.Het duurde niet lang eer je van die gedachte uitkwam bij schuldgevoel en het gevoel afgesneden te zijn van Gods liefdevolle nabijheid. Die afscheiding was weliswaar kunstmatig en je had hem jezelf opgelegd, maar voor jou was het werkelijkheid. Je geloofde erin.Dus alles wat je daarna creëerde, was het gevolg van de overtuiging: 'God houdt niet van me. Hij is ontevreden over me. Ik ben Zijn liefde niet waard.'En dus vond in jouw eigen gedachtewereld de 'zondeval' plaats. Je had geen deel meer aan de almacht en de kracht van Gods liefde maar werd bang voor die liefde. Je kunt het ook anders zeggen: je werd bang voor je eigen scheppingskracht, je eigen vermogens en verstopte die ergens waar je ze niet zien kon. Je hield ermee op een schepper te zijn en werd een slachtoffer. Je hield ermee op een oorzaak te zijn en werd een gevolg. Met andere woorden: je keerde de werkelijkheid binnenstebuiten. Je maakte liefde beangstigend.Wanneer je je afgescheiden voelt, is het moeilijk om je te herinneren hoe het was voordat de afscheiding plaatshad. Toch ziet het ernaar uit dat dit jouw grote dilemma is.En om de weg naar God terug te vinden, moet je op je schreden terugkeren en beseffen dat de 'afscheiding' jouw keuze was, niet de Zijne. Jij vroeg je af: 'Wat zou er gebeuren als ik deze vermogens misbruikte?' En toen ging je verder met het maken van een wereld waarin je vermogen beangstigend was. Je stopte er zelfs niet even mee om Gods antwoord op jouw twijfel en angst af te wachten.Wanneer je naar Zijn antwoord geluisterd zou hebben, dan had je zo ongeveer het volgende gehoord: 'Je wordt bemind zonder voorwaarden. Ik zal je Mijn liefde nooit onthouden. Als je in gedachten houdt dat je bemind wordt, kun je alleen maar liefdevol handelen.'Wanneer je naar Gods antwoord geluisterd zou hebben, zou jouw droom van de afscheiding ten einde zijn gekomen. Want Gods antwoord zet onmiddellijk vraagtekens bij jouw veronderstelling dat je niet bemind wordt. Die veronderstel-ling is het oorspronkelijke neurotische uitgangspunt. Elke vorm van slachtofferschap begint met dit idee. Je kunt geen 'verkeerde' dingen denken of 'verkeerde' daden ten uitvoer leggen, tenzij je gelooft 'de liefde onwaardig' te zijn. Elke vorm van aanval komt uit deze veronderstelling voort. Adam en Eva stelden dezelfde 'Wat zou er gebeuren als ...?'vraag: 'Wat zou er gebeuren als ik van de

appel at en even machtig werd als God?' Ook zij gaven hun eigen, angstige antwoord, voelden zich beschaamd en verstopten zich voor God. Jij stelt op dit moment dezelfde vraag. Je kauwt op dezelfde appel. Ook jij speelt verstoppertje met God. Sterker nog: het voortdurend stellen en beantwoorden van deze vraag zorgt ervoor dat je jezelf onwrikbaar als slachtoffer blijft ervaren. In jouw zelfgeschapen wereld ben je ofwel slachtoffer ofwel boosdoener. Wanneer je deze rollen aan een onderzoek onderwerpt, kom je erachter dat er weinig verschil tussen beide bestaat. Het slachtoffer heeft een boosdoener nodig en vice versa.De kwestie van 'het kwaad' doet zich pas voor wanneer iemand betwijfelt of hij het waard is liefde te geven en te ontvangen. Dat is de toestand waarin jij je bevindt. Je hebt er twijfels over of je liefde waard bent ... jij en alle anderen in jouw wereld. Nu komt de keuze, de enige keuze die je hoeft te maken: ga je de vraag 'ben ik lief, ben ik liefde waard' zelf beantwoorden, of wacht je tot je Gods antwoord hoort? Zo simpel ligt het. Ga je je oorspronkelijke, verkeerde veronderstelling door God laten rechtzetten, of ga je deze veronderstelling als de waarheid aannemen en je leven op die grondvesten opbouwen?Het is nooit te laat om te stoppen met op de appel kauwen. Het is nooit te laat om te beseffen dat jouw antwoord op je eigen angstige vraag onbevredigend is. Het is nooit te laat om je tot God te wenden en te zeggen: 'God, mijn antwoord heeft mijn gedachtewereld met angst vervuld. Mijn antwoord heeft alleen maar strijd en verdriet in mijn leven gebracht. Het is vast het verkeerde antwoord. Wilt U me alstublieft helpen een ander antwoord te vinden?' Kijk, je spirituele leven op aarde begint pas als je die vraag stelt. Het doet er niet toe welke godsdienst je aanhangt. Het doet er niet toe tot welke sociale of economische klasse je behoort. Ieder van jullie komt op een punt in zijn of haar leven waarop je bereid bent vraagtekens te zetten bij je eigen verkeerde overtuigingen en veronderstellingen. En dat betekent het begin van je genezing, en het herstel van je macht en doelgerichtheid.Het in twijfel trekken van je eigen twijfel, het afwijzen van je eigen afwijzing is het keerpunt, het einde van de afdaling in de stof en het begin van de opstijging ten hemel. Het is de vernieuwing van je deelgenootschap met God, het Nieuwe Verbond.Zolang je jezelf of iemand anders als zielig slachtoffer ziet, kun je Gods deelgenoot niet zijn. Het Nieuwe Verbond vereist dat je erkent dat het Koninkrijk Gods in je eigen hart ligt. Dat is een ander manier om te zeggen dat je de gedachte dat God los van je staat afwijst. Je wijst de gedachte dat jij niet lief bent of dat je broeder niet lief is af. Je wijst de gedachte dat er kwaad bestaat af, als zijnde een gedachte die in angst geschapen werd. Je wijst de gedachte dat Gods macht misbruikt kan worden af.Het Nieuwe Verbond betekent de acceptatie van Gods antwoord op de vraag 'Wat zou er gebeuren als ...?' Het is het begin van jouw persoonlijke verlossing en het

begin van de menselijke aanvaarding van het Koninkrijk Gods op aarde.Je hebt ooit, lang geleden, je deelgenootschap met God afgewezen. Nu ben je zover dat je die weer op kunt eisen. Ooit, lang geleden, was je vervuld van de gedachte dat je in Gods ogen niet lief kon zijn. Nu eis je je eeuwigdurende één-zijn in liefde met Hem weer op.Wanneer je God weer in je leven aanvaardt, verandert je beleving van de wereld en alle wezens die haar bevolken totaal. Je bent een vader en een moeder voor elk kind dat je benadert, een zoon of dochter voor elke oudere. Je bent zowel voor vrienden als voor hen die geen vrienden hebben een vriend. En je bent een geliefde voor degene die weet dat hij geliefd is zowel als voor degene die dat is vergeten.Er bestaat geen plek waar geen behoefte is aan jouw liefdevolle aanwezigheid en jouw getuigenis van Gods liefde. Iedereen schreeuwt om jouw zachtmoedige woorden. Iedereen wil drinken van de beker die jouw dorst gelest heeft. De droom van ongeluk komt ten einde wanneer hij in twijfel wordt getrokken en wordt afgewezen. Wanneer je je ongeluk in twijfel trekt, ontwaak je voor de onvoorwaardelijke liefde die in je hart besloten ligt. Wanneer je je ongeluk niet in twijfel trekt, verdiep je je beleving ervan, zodat je tot de bodem kunt gaan. Want tot aan het moment waarop je de bodem bereikt hebt, ben je tevreden met je eigen antwoorden. Niemand kan je dwingen te ontwaken. Elk mens ervaart de vergeefsheid van het geven en ontvangen van voorwaardelijke liefde pas als hij of zij eraantoe is. Elk mens klampt zich vast aan afscheiding en controle tot de pijn ondraaglijk is. De pijndrempel is voor elk individu anders, maar uiteindelijk gaat iedereen eroverheen.Daarom vraag ik je niet te preken tegenover anderen, maar slechts je liefde naar hen te doen uitgaan. Degenen die eraantoe zijn die te ontvangen zullen je volgen en om hulp vragen. Degenen die er niet aan toe zijn zullen hun weg vervolgen zonder zich met de jouwe te bemoeien. Een zielzorger 'zorgt voor' de behoeftigen. Hij doet liefde uitgaan naar hen die erom vragen, in stilte of met woorden. Hij intimideert de ongelovigen niet met woorden of concepten die een vage verlossing in het vooruitzicht stellen. De verlossing is er nu, voor degenen die verlost willen worden. Veroordeel de anderen niet, want het is niet aan jou te oordelen. Zij die later de schoot van Gods liefde bereiken zijn niet minder waard dan zij die hem eerder bereiken. In werkelijkheid is het niet God die je optilt. Ik ben het evenmin. Je tilt jezelf op, zodra je je herinnert hoe lief en beminnelijk je bent, en je rol in Gods plan aanvaardt. Je almacht aanvaarden is onmogelijk zonder je verzoening met God. Want alle macht komt van hem. Jij hebt daar deel aan als gelijkwaardige partner, maar je kunt die macht nooit los van Hem uitoefenen. Zelfs bij de 'Wat zou er gebeuren als ...'-droom heb je je nooit helemaal van zijn liefde los kunnen maken. In die droom overschreed je de pijndrempel en besloot terug te keren. Zo gaat dat met iedereen.

De macht van Gods liefde kan niet misbruikt worden. Zij kan afgewezen, ontkend, verdrongen en verborgen worden. Maar elke vorm van afwijzing, verdringing en verborgen schuld kent zijn grenzen. De waarheid kan verwrongen worden, maar ze kan nooit volledig uitgevlakt of verdrongen worden. Er blijft altijd een lichtje in de diepste duisternis. En dat licht wordt altijd gevonden zodra het verlangen het te vinden opkomt.Jij bent de held van je eigen droom, mijn vriend. Je bent de dromer van het duister en degene die het licht brengt. Je bent satan en verlosser in één. Als je het nog niet wist, kom je daar zeker achter.De enige onenigheid die je in dit zelfgeschapen drama hebt, heb je met God. Het lijkt onenigheid met je broeder te zijn, maar dat is het niet. De boom der kennis, de boom van goed en kwaad, groeit in je eigen gedachtewereld. En in je eigen gedachtewereld houd je je diepgaand bezig met vragen omtrent ongelijkheid en misstanden.Er zal een moment komen waarop jouw antwoord en Gods antwoord een en hetzelfde zullen zijn. En dan zal de boom van kennis van goed en kwaad veranderen in de boom des levens, ondeelbaar en heel. Liefde zal geen tegendeel meer hebben, maar zich vrijelijk in alle richtingen uitbreiden.Als je door iemand benaderd wordt die voorwaarden wil stellen aan jouw liefde of aan de zijne, dan zeg je tegen hem: 'Broeder, die droom heb ik gedroomd en ik ken de afloop. Hij leidt tot lijden en dood. Hij doet ons geen van beiden recht. Laten we samen een vraagteken zetten bij de veronderstellingen waarmee de droom tot leven werd gebracht. Ik vertrouw erop dat we samen een betere manier, een betere weg kunnen vinden.'Als je je ooit afvraagt wat jouw doel hier op aarde is, lees dan alsjeblieft de alinea's hierboven nog een keer. Dan weet je weer dat je hier slechts ten doel hebt de roep om liefde te beantwoorden, waar en wanneer je die maar hoort. Dat is niet moeilijk voor je wanneer je ertoe bereid bent. Het vereist geen speciale vaardigheden of talenten. Het hoe en waarom van de liefde regelt zichzelf, wanneer jij door de deur stapt die zich voor je opent.Ik heb nooit beweerd dat je door stenen muren of over water moet lopen. Ik heb slechts de open deur aangewezen en je gevraagd of je eraantoe was om binnen te treden. En dat is al wat je je broeder moet vragen. Iemand die liefheeft zonder voorwaarden is nooit gehecht aan de afloop. Mensen komen en gaan, en het waarom en waarvoor ken je nooit. Van sommigen denk je dat ze moeiteloos door de poort gaan en dan wenden ze zich plotseling af. Bij anderen ben je ervan overtuigd dat ze de poort nooit in zicht zullen krijgen, maar desondanks overschrijden zij onverwacht gracieus de drempel. Maak je geen zorgen. Het is jouw zaak niet wie er komt en wie gaat. Het verbond is in ieder hart gesloten en alleen God weet wie eraantoe is en wie niet. Laten we het weten aan Hem overlaten

en ons slechts in Zijn dienst stellen. Het leven verloopt een heel stuk gemakkelijker als we Zijn wil doen. En door ons vertrouwen in Hem zijn onze harten tot de rand gevuld en lopen ze over van liefde en acceptatie. En zo gaan we beseffen dat de voorraad liefde onbeperkt is. Ze kent begin noch einde. Alle beperkingen van de aarde worden opgenomen in de grenzeloze liefde van de hemel, wanneer het Koninkrijk Gods gevestigd wordt in ons eigen hart.

Het geloof in schaarste uitbannen

Het geloof in schaarste ontstaat doordat je vindt dat je geen liefde waard bent. Wanneer je niet het gevoel hebt dat je liefde waard bent, projecteer je buiten jezelf een tekort of gebrek. Je ziet het glas als halfleeg, in plaats van halfvol. Wanneer je het glas als halfleeg ziet, moet je niet vreemd opkijken als er binnenkort niets meer in het glas zit. Gebrek is het gevolg van een negatieve zienswijze. Uiteraard werkt hetzelfde principe ook omgekeerd.Zie het glas als halfvol en het zal niet lang duren eer het tot de rand toe gevuld is. Als je weet dat je liefde waard bent, heb je de neiging de woorden en daden van anderen op een liefdevolle wijze te interpreteren. Je bent niet gauw beledigd. Als iemand lelijk tegen je doet, houd je rekening met de mogelijkheid dat hij of zij wellicht een slechte dag heeft. Je voelt je niet misbruikt of geslachtofferd.Hoe jij je leven ziet is afhankelijk van het antwoord op de vraag of je je lief of niet lief voelt, waardevol of waardeloos, waardig of onwaardig. Hoe dan ook: je schept een uiterlijke situatie die jouw mening over jezelf versterkt.Elke geobsedeerdheid met bevoorrading ontstaat doordat je in het verleden leeft. Gebrek of tekort is eenvoudigweg de herinnering aan oude verwondingen. Die worden maar al tegemakkelijk in de toekomst geprojecteerd.Om een einde te kunnen maken aan het geloof in schaarste moet je het verleden vergeven. Wat er ook gebeurd is, het doet er niet meer toe. Het heeft geen gevolgen meer, omdat jij het hebt losgelaten.Voel je je oneerlijk behandeld? Als dat zo is, zul je een tekort in je leven projecteren. Alleen iemand die zich oneerlijk behandelt voelt, zal oneerlijk behandeld worden.Om een einde te maken aan het geloof in schaarste en tekort, kun je beginnen met je ervan bewust te worden dat je vindt dat je oneerlijk behandeld werd. Besef dat dit voortkomt uit je diepgewortelde gevoel van onwaardigheid. Doorzie dat je je op dit moment niet beminnenswaardig voelt. Probeer niet je gedachte te veranderen. Ga niet steeds de affirmatie 'Ik ben nu beminnenswaardig' opzeggen in de hoop dat dit je conditionering zal omkeren. Wees je er eenvoudigweg van bewust: 'Ik voel me nu niet beminnenswaardig. Ik voel me waardeloos. Ik voel me misdeeld. Ik ben bang dat de nare dingen die er in het verleden gebeurd zijn, opnieuw zullen

gebeuren.'Wees je er alleen maar van bewust hoezeer je hart strak en gespannen is geworden. Wees je ervan bewust hoezeer je je emotioneel hebt afgesloten. En vraag je af of je je nu veiliger voelt dan daarstraks.Je hebt informatie gekregen en had de keuze of je die negatief of positief zou opvatten. Je besloot het glas als halfleeg te zien. Je besloot een slachtoffer te zijn. Dat mag. Je hoeft je niet te schamen. Je hoeft niet nog meer te verstrakken. Je hoeft jezelf niet de grond in te trappen. Wees je alleen bewust van wat je besloot en hoe je je daardoor voelde. Zie het onder ogen en laat het los.'Ik zie het besluit dat ik nam en ik zie dat ik er ongelukkig van werd. Ik wil niet ongelukkig zijn, dus wil ik een ander besluit nemen. Ik zal het glas als halfvol zien.' Wanneer je deze woorden met gevoel en welgemeend kunt zeggen, laat je het verleden los, laat je de verwonding los. Probeer het maar. Het werkt.Je hebt je zeer bekwaamd in de rol van slachtoffer en beheerst die rol goed. Denk niet dat je onoverwinnelijkheid kunt verwerven zonder oefening. Zie alleen je keuze voor het slachtofferschap en wees bereid dat los te laten. Dat is voldoende.Geloven in voorspoed en overvloed wil zeggen dat je je bemind en waardevol voelt, hier en nu. Je kunt nu wel zeggen dat dit zo is, maar als de telefoon gaat en je hoort dat je zojuist een heleboel geld bent kwijtgeraakt of dat je vrouw je verlaat, hoe waardevol voel je je dan? Is het glas halfleeg of halfvol?Door alleen maar je op angst gebaseerde denken te onderkennen en te accepteren, ben je al een heel eind op weg bij het transformeren van je denken. Emotionele oprechtheid is bij spirituele groei van wezenlijk belang.Je kunt jezelf niet dwingen positief te denken, maar je kunt wel je negativiteit accepteren. Je negativiteit accepteren is een liefdevolle daad. Het is een gebaar van hoop. Het betekent: 'Ik zie wat er aan de hand is en ik weet dat er een betere manier bestaat. Ik weet dat ik een andere keuze kan maken.'Jezelf een andere keuze voorhouden is een onderdeel van wat je moet doen voor je persoonlijke verlossing. Het verleden vergeven en loslaten is de opmaat voor het maken van een andere keuze. Het doet er niet toe hoe vaak je dezelfde fout hebt gemaakt, je hebt een nieuwe kans jezelf te vergeven.Zonder vergeving is het onmogelijk het geloof in schaarste achter je te laten. En om te kunnen vergeven moet je je bewust worden van alle manieren waarop je pijn lijdt. Je moet de verwonding onderkennen. Daarna kun je haar vergeven. Verborgen verwondingen hebben een verborgen, onbewuste uitwerking, die ons tot gijzelaars van het verleden maakt. Diepe wonden moeten in eerste instantie verbonden worden, maar teneinde het genezingsproces te voltooien moeten ze aan de lucht en het zonlicht worden blootgesteld. Alle onbewuste overtuigingen en vooronderstellingen moeten bewuste aandacht krijgen.Schaarste is een belangrijke leermeester. Elke keer dat je in je omgeving een tekort

waarneemt, weerspiegelt dat een innerlijk gevoel van onwaardigheid dat je je bewust moet worden. Het ervaren van schaarste en tekort is niet Gods straf voor jou. Het wil zeggen dat jij jezelf een overtuiging laat zien die gecorrigeerd moet worden.Je hebt het vermogen jezelf lief te hebben. En dat vermogen moet in jou worden wakker geroepen, wil er authentieke spirituele groei kunnen plaatsvinden. Je leert jezelf lief te hebben door te zien hoezeer je jezelf liefde onthoudt. En vaak zie je hoezeer je jezelf liefde onthoudt door te zien hoezeer je het anderen onthoudt. Er komt geen overvloed in je leven doordat je een of andere abracadabra-toverspreuk uit je hoofd hebt geleerd, maar doordat je geleerd hebt liefde te geven aan de gewonde stukken van je psyche. Liefde heelt elke waarneming van verdeeldheid en conflict, en herstelt de oorspronkelijke waarneming van heelheid, vrij van zonde of schuld. Wanneer je jezelf gezien hebt zoals je werkelijk bent, weet je dat de liefde je niet kan worden afgepakt. De liefde behoort je eeuwig toe ... vormeloos, maar altijd aanwezig; onvoorwaardelijk, maar desondanks moeiteloos reagerend op de onderliggende omstandigheden. Bedenk, iedere keer dat er ogenschijnlijk slecht nieuws is, het volgende. Zou God je een twijfelachtig geschenk geven? Laat je niet misleiden door de verpakking van de doos, maar maak hem open met een open hart. En als je dan nog steeds de zin van het geschenk niet inziet, wees dan stil en wacht. God geeft geen twijfelachtige geschenken. Vaak zul je de zin van het geschenk niet kennen totdat het werkzaam wordt in je leven. Dat kan frustrerend zijn, maar het is onvermijdelijk.De geschenken van God zijn geen voedsel voor de verwachtingen van je ego. Ze hebben een waarde die van een hogere orde is. Ze helpen je je open te stellen voor je ware aard en doelstelling hier op aarde. Soms lijkt het of ze een deur afsluiten en begrijp je niet waarom. Pas als de juiste deur zich opent weet je waarom de verkeerde deur gesloten werd.Je hebt een deelgenootschap met het goddelijk bewustzijn. Probeer alsjeblieft niet om je overvloed en voorspoed tot jouw verantwoordelijkheid te maken, of die van God alleen. Jij hebt Hem nodig en Hij heeft jou nodig. Wees bereid je angsten en gevoelens van onwaardigheid onder ogen te zien, dan helpt Hij jou de ogen te openen voor de goddelijke vonk die in jou leeft.Wanneer je bereid bent jezelf lief te hebben, open je het kanaal waarlangs Gods liefde jou kan bereiken. Open de deur naar de overvloed binnen je eigen gedachtewereld, en zie de geschenken der liefde overal om je heen weerspiegeld. En spreek alsjeblieft geen oordeel uit over de waarde van deze geschenken of de vorm die ze in je leven aannemen. Want de waarde is boven alle twijfel verheven en de vorm wordt maar al te gemakkelijk misverstaan.

Dankbaarheid

Men kan het niet over voorspoed en overvloed hebben zonder het ook over dankbaarheid te hebben. Dankbaarheid komt voort uit gevoelens van waardigheid en ondersteunt de ervaring van overvloed. Aan de andere kant komen on-dankbaarheid en verontwaardiging voort uit gevoelens van onwaardigheid en versterken ze de waarneming van schaarste.Het zijn allebei gesloten cirkels. Om de cirkel van dankbaarheid binnen te komen, moet je jezelf of de ander liefde geven. Om de cirkel van angst binnen te komen, moet je jezelf of de ander liefde onthouden.Wanneer je in de ene cirkel staat, wordt de werkelijkheid van de andere cirkel in twijfel getrokken. Daarom heb je zo vaak het gevoel dat er twee werelden zijn die elkaar uitsluiten. Wie dankbaar is kan zich niet voorstellen dat hij of zij on-rechtvaardig behandeld wordt. Wie verontwaardigd is kan zich niet voorstellen dat God hem of haar liefheeft. Welke wereld wil jij bewonen? De keuze is aan jou. Elke seconde moet je beslissen of je het slachtoffer speelt, of in gedachten houdt dat je niet oneerlijk behandeld kunt worden. In het eerste geval ben je verontwaardigd over het geschenk en zie je het als een straf; in het laatste geval accepteer je wat er op je weg komt, in het besef dat het een geschenk is waarvan je de zegen nu nog niet kunt zien. Dankbaarheid wil zeggen dat je besluit om in alles de liefde van God te zien. Geen mens kan zich ellendig voelen als hij zoiets besluit. Want het besluit iets te waarderen leidt tot geluk, even vast en zeker als het besluit iets niet te waarderen tot ongeluk en wanhoop leidt.Het ene geeft steun en verheft. Het andere kleineert en haalt naar beneden.Jij besluit tot een bepaalde reactie op het leven, en die reactie bepaalt hoe je waarneming verder verloopt. Als je leven waardeloos en hopeloos is, komt dat doordat je besluit de geschenken die je gegeven zijn geen waarde toe te kennen. Ieder mens op aarde oogst de resultaten van de gedachten die hij gezaaid heeft. En als hij de aard van de oogst van volgend jaar wil veranderen, moet hij de gedachten die hij nu denkt veranderen.Denk één enkele dankbare gedachte, dan weet je hoe waar deze eenvoudige uitspraak is. Sta er de volgende keer, als je op het punt staat een geschenk geen waarde toe te kennen, even bij stil, en stel je hart ervoor open dat geschenk in dank-baarheid te ontvangen. Merk daarna op hoezeer je beleving van het geschenk en je relatie met de gever veranderd zijn. Sta er de volgende keer, als je op het punt staat om iemand te bekritiseren of te veroordelen, even bij stil en laat die ander binnen in je hart. Spreek een zegen uit daar waar je wilde veroordelen. Oordeel niet en wees blij dat je niet geoordeeld hebt. Voel de vrijheid die je ondervindt als je een ander bevrijdt van jouw benepen waarnemingen.Toen ik zei dat men zijn vijand de andere wang moet toekeren, gaf ik je de instructie je broeder te laten zien dat hij je niet kon kwetsen. Als hij je niet kan

kwetsen, kan hij niet schuldig zijn aan zijn aanval op jou. En als hij niet schuldig is, hoeft hij zichzelf niet te straffen.Wanneer je hem de andere wang toekeert, nodig je je broeder niet uit je nog een keer te slaan. Je herinnert hem eraan dat er geen kwetsuur bestaat. Je geeft hem te kennen dat je weet dat je niet oneerlijk behandeld kunt worden. Je laat hem zien dat je weigert een aanval te accepteren, omdat je weet dat je op dat moment waardevol en beminnenswaardig bent. En jouw waarde kennende, kan de zijne jou niet ont-gaan.De overtredingen en vergrijpen van deze wereld komen ten einde wanneer jij weigert een slachtoffer of een boosdoener te zijn. Dan stap je uit de cirkel van de angst en wordt alles wat je doet en zegt vervuld van barmhartigheid. Dit zal ieder van jullie meemaken.De Christus wordt in jullie geboren zoals Hij in mij geboren werd. Maar eerst moet je elke vorm van onwaardigheid, elk geloof in schaarste, elke behoefte aan te vallen of te verdedigen, opzijzetten. Eerst moet je leren de andere wang toe te keren.Het lijkt alsof er twee werelden zijn, maar in werkelijkheid bestaat er maar één. Angst is slechts de afwezigheid van liefde. Schaarste is slechts de afwezigheid van overvloed. Verontwaardiging is slechts de afwezigheid van dankbaarheid. Er kan geen gebrek aan iets zijn, tenzij het eerst in overvloed aanwezig was. Zonder aanwezigheid heeft afwezigheid geen betekenis.Het is net verstoppertje spelen. Wie gaat zich het eerst verstoppen? Jij of ik? Misschien is het de Grote Schepper zelf. In werkelijkheid doet het er niets toe. Als het jouw beurt is, ga jij je verstoppen en je broeder zal je vinden, zoals ik hem gevonden heb. Iedereen komt aan de beurt om zich te verstoppen en uiteindelijk wordt iedereen gevonden. De wereld der dualiteit komt uit heelheid voort en keert naar heelheid terug. Wat verenigd is gaat uit elkaar en komt weer bij elkaar. Het is een simpele dans. Het hoeft niet beangstigend te zijn.Ik wil je uitnodigen om mee te gaan doen aan de dans, zonder jezelf al te serieus te nemen. Jullie zijn geen van allen beroepsdansers. Maar iedereen is in staat de danspassen te leren. Als je iemand op de tenen trapt is een eenvoudig 'sorry' voldoende. Jullie zijn allemaal tegelijkertijd aan het leren, en dan kun je fouten verwachten.

Vrij zijn van gehechtheden

Mensen die uitblinken in het concreet realiseren van hun ideeën, hebben geleerd zich realistische doelen te stellen en ze flexibel ten uitvoer te brengen, daarbij inspelend op de geldende omstandigheden.Als je wilt weten wat flexibiliteit is, kijk dan eens naar de bewegingen van een jong boompje in de wind. De stam is dun en teer, maar heeft desondanks een ontzaglijke

kracht en uithoudingsvermogen. Dat komt doordat hij met de wind meebeweegt en niet ertegenin.Wanneer de omstandigheden zich voor een gebeurtenis lenen, voltrekt die zich zonder veel moeite. Wanneer de omstandigheden zich er niet toe lenen, zal zelfs een grote inspanning geen succes hebben. Meebewegen met de wind vereist een gevoeligheid voor de heersende omstandigheden. Er zijn momenten om te rusten en je terug te trekken, en momenten om energiek voorwaarts te gaan.Weten wanneer je al of niet in beweging moet komen, is een kwestie van gezond verstand en intuïtie. Louter abstract nadenken kan niet tot een waarachtige waarneming leiden. Het moet gecombineerd worden met emotionele gevoeligheid. Om de zaken juist te kunnen zien, moet je inzicht hebben in je emotionele betrokkenheid bij een situatie, en eveneens in de uiterlijke verschijningsvorm of het uiterlijke gedrag dat daaruit volgt. Er moet rekening worden gehouden met zowel de innerlijke als de uiterlijke werkelijkheden. Sommige mensen beweren dat de innerlijke werkelijkheid de uiterlijke werkelijkheid bepaalt. Anderen zeggen dat de uiterlijke werkelijkheid de innerlijke bepaalt. Beide uitspraken zijn waar. Zonder ei is er geen kip, en vice versa. Oorzaak en gevolg zijn niet lineair en opeenvolgend. Ze manifesteren zich gelijktijdig. Ze zijn cirkelvormig van aard. De oorzaak bepaalt niet alleen het gevolg, het gevolg bepaalt tevens de oorzaak.Het antwoord op de vraag: 'Wat was er het eerst, de kip of het ei?' kan slechts luiden: geen van beide, of allebei. De kip en het ei zijn gelijktijdige scheppingen. Alle of/of-vragen moeten op dezelfde manier worden beantwoord, anders is het antwoord onjuist. De Opperste Werkelijkheid kan vanuit een dualistisch referentiekader niet bevat worden. Zij omvat zowel de innerlijke objectieve werkelijkheid als de uiterlijke werkelijkheid en tevens hun wederzijdse spontane samenspel.De Opperste Werkelijkheid is de schepping van volkomen acceptatie, volkomen overgave en volkomen alomvattende liefde. Er bestaat niets wat er los van staat. Zelfs wanneer er bomen ontworteld worden en stroomafwaarts gesleurd worden, is er geen sprake van een tragedie, want er bestaat geen verschil tussen de boom en de stroom. In tegenstelling tot de stroom van Opperste Werkelijkheid bestaat er wel Weerstand, die diverse voorwaarden en omstandigheden in het leven roept. Dan steken onderscheid, vergelijkingen en oordelen de kop op, en wordt de natuurlijke stroom onderbroken.Opperste Werkelijkheid zegt van nature 'Ja'. Ze is van nature enthousiast en uitbundig. Ze neemt alles in zich op. Ze is de personificatie van geluk, want ze beschouwt alles en iedereen als zichzelf.Weerstand zegt altijd 'Nee'. Ze brengt van nature conflict en strijd met zich mee. Ze verzet zich tegen alles en is dus de ontevredenheid in eigen persoon. Waar geen weerstand is, is er ook geen ontevredenheid. Ontevredenheid verzet zich immer

tegen een bepaalde omstandigheid. Ze neemt een positie in op basis van een interpretatie voor of tegen iets. De oorsprong van ontevredenheid en ongelukkig zijn is gehechtheid. Let op, ik vraag je niet al je gehechtheden op te geven. Dat, mijn vriend, is geen realistische doelstelling. Ik vraag je slechts je bewust te worden van je gehechtheden, je zienswijzen, je interpretaties voor of tegen. Ik vraag je slechts op te merken hoezeer je voorwaarden hebt gesteld aan je geluk.Wanneer je wilt begrijpen wat onvoorwaardelijkheid is, kijk dan naar de boom die beweegt in de wind. Een betere metafoor zul je niet vinden. De boom heeft diepe wortels en brede takken. Onderaan zit hij vast, bovenaan is hij flexibel. Het is een symbool van kracht en overgave. Jij kunt dezelfde karaktervastheid ontwikkelen door flexibel mee te bewegen met alle situaties die zich in je leven voordoen. Sta rechtop en wees geworteld in het hier-en-nu. Ken je behoeften, maar sta toe dat eraan wordt voldaan zoals het het leven goeddunkt. Houd niet vast aan de eis dat er op een bepaalde manier aan je behoeften moet worden voldaan. Als je dat doet, bied je onnodige weerstand. De boomstam knapt wanneer hij tegen de wind in rechtop wil blijven staan. Beweeg in de wind. Je leven is een dans. Het is goed noch slecht. Het is een beweging, een continuum. De keuze is eenvoudig. Je kunt dansen of niet. Het besluit niet de dansen haalt je niet weg van de dansvloer. Om je heen blijft de dans doorgaan.De dans gaat door en jij maakt er deel van uit. Daar ligt een eenvoudige waardigheid in besloten. Ik wil je aansporen te genieten van de simpele gunst in leven te zijn. Als je de hogere betekenis van het leven zoekt, zul je teleurgesteld worden. Buiten de dans bestaat er geen betekenis.Alle voorwaarden openen zich vanzelf naar het onvoorwaardelijke. Wees louter open en aanwezig, dan val je in de armen van God. Maar verzet je slechts één seconde en je valt ten prooi aan nodeloze verwikkelingen van eigen makelij. Mensen kunnen niet vrij zijn van de voorwaardelijke werkelijkheid, omdat de voorwaardelijke werkelijkheid een schepping van het menselijk bewustzijn is. Houd ermee op te proberen aan je eigen scheppingen te ontsnappen. Accepteer ze eenvoudigweg, zoals de boom de wind accepteert. Jouw waardigheid is gelegen in het volledig mens worden, volledig open kunnen staan voor je eigen behoeften en die van anderen. Mededogen ontstaat niet door je af te snijden van het brede scala aan emoties, maar door er volledig deel aan te hebben.Er zijn mensen die beweerd hebben dat deze wereld een oord vol pijn is. Dat is absurd. Deze wereld is noch vol vreugde noch vol pijn; men zou hoogstens kunnen beweren dat ze beide tegelijkertijd is. Deze wereld is een oord waar het mentaal en emotioneel lichaam geboren wordt. De fysieke geboorte en dood maken het alleen maar mogelijk dat zich een denkend/voelend bewustzijn ontwikkelt, dat ver-antwoordelijk is voor zijn eigen scheppingen.Het is absurd om het belang van deze 'geboorte-weeën' te ontkennen. En het is even

absurd om ze te verheerlijken. Er bestaat geen mens die het geboorteproces meemaakt - de tocht op aarde aflegt - zonder zowel vreugde als pijn te ervaren.Zijn die allebei noodzakelijk?Beslist. Zonder pijn zou de moeder de baby niet uitdrijven uit het geboortekanaal. En zonder de vreugde om het pasgeboren leven zou de pijn zinloos zijn. Maar zeg niet: dit is een oord van pijn, of: dit is een oord van vreugde. Probeer van wat je beleeft niet iets te maken wat het niet is. Houd je verre van interpretaties waarmee je slechts één kant van het spectrum van het leven omarmt. Mijn ervaring hier was niet anders dan de jouwe. Ik heb de pijn niet verslagen, ik heb me eraan overgegeven. Ik heb de dood niet overwonnen, ik ben er bereidwillig doorheen ge-gaan. Ik heb het lichaam niet verheerlijkt, maar het evenmin veroordeeld. Ik heb deze wereld hemel noch hel genoemd, maar onderwezen dat ze beide van eigen makelij zijn.Ik ben de dans des levens ingestapt, net zoals jij er bent ingestapt, om meer begrip en acceptatie aan te kweken, om van voorwaardelijke liefde te komen tot de ervaring van liefde zonder voorwaarden. Jullie hebben niets gevoeld of meege-maakt, lieve broeder en zuster, dat ik niet heb gesmaakt. Ik ken elk verlangen en elke angst, want ik heb ze allemaal doorleefd. En dat ik ervan bevrijd werd kwam niet door een speciale godsbeschikking.Kijk, ik ben geen betere danser dan jij. Ik heb eenvoudigweg blijk gegeven van mijn bereidheid om mee te doen en te leren, en dat is alles wat ik van jou vraag. Wees bereid. Doe mee. Raak aan en laat je raken. Voel alles. Open je armen voor het leven en laat je hart geraakt worden. Daartoe ben je hier.Wanneer een mens zijn hart opent, is hij vervuld van liefde. Zijn vermogen tot geven en ontvangen is dan niet langer gebaseerd op iets van buitenaf. Hij geeft zonder gedachte aan terugkrijgen, want geven is het grootste geschenk. En hij ont-vangt niet alleen voor zichzelf, maar opdat ook anderen het geschenk zullen ervaren.De man of vrouw die een open hart heeft, wordt niet langer beperkt door de wetten van deze wereld. En dus gebeuren er wonderen, niet door een of andere speciale activiteit, maar louter door een uitbreiding van de liefde zelf.Wonderen komen niet voort uit het lineaire denken of een bepaalde reeks gedachten. Ze kunnen niet gepland worden. Men kan niet leren ze te verrichten of ontvangen. Wonderen doen zich spontaan voor bij iemand wiens hart zich geopend heeft en wiens geest afstand heeft gedaan van zijn behoefte aan controle of weten.Want het Godsbewustzijn is Onschuldig en Algevend. Het kan jou niet onthouden wat het zelf ter beschikking heeft, want jij bent er deel van. Het kent jou niet als afgescheiden. Zoals een ouder zijn enig kind beziet, beziet Het jou met on-wankelbare liefde en genegenheid.'Steek je hand uit en ontvang dit geschenk', roept het je toe. Maar je slaat er geen

acht op. In je frustratie hoor je de goddelijke stem die je toeroept niet. Als je om je heen kijkt naar de omstandigheden van je leven en er iets verkeerds aan ontdekt, ben je je niet bewust van de onvoorwaardelijke liefde van God die je omringt.Maar toch, hoe ver je je ook van God af voelt, je bent slechts één gedachte van Hem verwijderd. En nu is het het ogenblik van je verlossing.Onthoud dit, beste vriend. Nu, op dit ogenblik, ben je ofwel aan het luisteren naar de stem van God, of je bent nodeloos verwikkeld in je eigen psychodrama. Nu, hier, ben je ofwel tevreden en gelukkig of je hebt iets aan te merken op de om-standigheden van je leven. Sta jezelf toe aandacht te hebben voor je gedachten en vraag je af: 'Ben ik me hier en nu bewust van Gods onvoorwaardelijke liefde voor mij?' Als het antwoord ja is, voel je de warmte van de goddelijke aanwezigheid in je hart. En als het antwoord nee is, zal je aandacht ervoor zorgen dat je je die aanwezigheid herinnert en die naar je toetrekken. Het is een simpele oefening die niet kan mislukken. Probeer het maar en merk zelf wat er gebeurt.Als je leert je open te stellen voor het hier-en-nu, word je je in toenemende mate bewust van de goddelijke aanwezigheid in je gedachtewereld en in wat je meemaakt. In dit verruimde bewustzijn ontvouwt zich jouw persoonlijke doelstelling, hetgeen je helpt begrijpen hoe je jezelf en anderen het beste van dienst kunt zijn.Er ontstaan vlak voor je ogen bepaalde omstandigheden. Dat ze verschijnen lijkt vaak verbijsterend, maar je hebt er geen oordeel over. Je hebt niets op jezelf of op anderen aan te merken. Je leert je over te geven aan de onderhavige situatie en doet daarin wat in je vermogen ligt, terwijl je rust in de kracht van je eigen overgave.Je laat de afloop steeds meer aan God over, en weet dat jouw geschenk altijd aanvaardbaar is zoals het is. Het is altijd voldoende.Zo komt de periode van zelf-kruisiging ten einde en heerst er weer vrede in je gedachtewereld. Dan zul je mij zien zoals ik werkelijk ben, want dan heb jij de Christus in jezelf tot le ven gebracht. Dat ogenblik wacht ik met grote vreugde erg zekerheid af. Want dat is het moment van de waarheid. Dat is het einde van alle afscheiding. Dat is het einde van al het lijden.

De heerlijkheid van de innerlijke God

God is geen abstractie maar een levende aanwezigheid die algoed, algevend, gelukkig, heel en vrij is.Ik weet dat jij je dat moeilijk voor kunt stellen. Toch wil ik je vragen je denken wat op te rekken. Ontdoe je van de beperkingen die je oplegt aan wat er mogelijk is. God gaat die grenzen te buiten omdat Hij geen vorm heeft. Vormloos zijnde, leeft Hij in alle dingen. Er is geen plek waar Zijn aanwezigheid niet gevonden kan worden. God is mannelijk noch vrouwelijk, want Hij heeft geen lip-chaam en

daardoor geen geslacht. God wordt vaak aangeduid met 'Hij' omdat Hij in relatie tot ons mannelijk is. Wij zijn de schoot waarin Zijn Geestkracht gedragen, gevoed en voortgebracht wordt.Maar hoewel we in zo'n relatie tot Hem staan, als bruid ten opzichte van de bruidegom, conformeert God zich niet aan het mannelijke imago. Hij is noch strijder, noch sjamaan, noch verlosser. Hij is niet de wijze man met de witte haren en al evenmin de wijze vrouw. Al dat soort beelden zijn naar menselijke maatstaven gevormd. God is een liefdevolle aanwezigheid die alle positieve mannelijke en vrouwelijke eigenschappen in zich verenigt. Hij is voedend en tevens beschermend. Hij is zowel zachtaardig en vriendelijk als sterk en wilskrachtig. God heeft de wijsheid van een oude wijsgeer en de onschuld van een jong kind. Hij heeft de kracht van een strijder evenals de gevoeligheid van een jonge moeder. Dat alles is Hij, en meer.Hij gaat elke definitie te boven. Hij kan niet beperkt worden tot de ideeën die wij over Hem hebben.Zijn Geestkracht beweegt zich als onbeperkte aanwezigheid door onze gedachtewereld en onze ervaring. We ontlenen ons Wezen zelf aan zijn aanwezigheid. Dat is wat we zijn, al zijn we ons niet vaak met aandacht bewust van ons Wezen. Geestkracht, ofwel het goddelijke Wezen, wordt niet geboren en sterft niet. Het bestaat voor de fysieke geboorte en na de fysieke dood. Dit Wezen is niet onderhevig aan de hoogte- en dieptepunten van de mentaal-emotionele ervaring. Het is een standvastige, liefhebbende aanwezigheid, waar we naar terugkeren wanneer we zijn opgehouden met onszelf te kruisigen of anderen aan te vallen. Het goddelijke Wezen in jou verschilt niet van het goddelijke Wezen in je broeder of zuster. Het is één enkel Wezen, één enkele Geestkracht. Door het lichaam lijkt het dat je afgescheiden bent van elkaar, maar het goddelijke Wezen verenigt jullie. In je denken kun je met elkaar van mening verschillen, elkaar beoordelen en aanvallen, maar het goddelijke Wezen houdt alle denkwerelden bijeen in een eenvoudige harmonie.Als je je vereenzelvigt met het lichaam of met gedachten van afscheiding, vergeet je je Wezen. Je vergeet wie je bent. Je denkt dat je losstaat van je broeder. Je denkt dat je losstaat van God. Anders zou je niet kunnen oordelen of aanvallen. Als je in gedachten houdt wat je Wezen, je kern, je essentie is, houd je ook je spirituele verbintenis met al wat Leeft in gedachten. Als je in gedachten houdt wie je bent, is aanvallen onmogelijk.Je kunt Gods heerlijkheid niet kennen als je het goddelijke Wezen in je binnenste niet op waarde schat. Dit heeft niets te maken met je sekse, je ras, je economische positie, nationaliteit of godsdienst. Het heeft niets te maken met wie jij denkt dat je bent of wie anderen denken dat je bent. Het goddelijke Wezen in jou is volkomen lief en liefhebbend. Als je in contact staat met je Wezen, weet je dat je, precies zo-

als je bent, aanvaardbaar en welkom bent. Je weet dan dat er aan jou niets is dat veranderd of verbeterd hoeft te worden. Je Wezen kennen vereist dat je je zelfkritiek en je oordelen over jezelf van de hand wijst. Het vereist dat je alle kritiek op je broeders en zusters de deur uit doet. Hoe beter je leert rustig in een dergelijke staat te verkeren, hoe makkelijker je leven zal zijn. Dat is de reden dat je bij zovele spirituele richtingen de raad krijgt regelmatig te bidden en te mediteren. Communie - één-zijn - met God is een weldaad voor je zenuwen. Het is van wezenlijk belang voor je welzijn in het algemeen: fysiek, emotioneel en mentaal. Ik vraag je niet een uur per dag te bidden of te mediteren, hoewel daar niets op tegen is. Ik vraag je simpelweg om van elk uur vijf minuten je goddelijke Wezen in gedachten te houden, of van elke tien gedachten één daaraan te wijden. Zorg ervoor dat je God voortdurend gedenkt, zodat je niet wordt opgeslorpt door de soapserie van je leven. Misschien zijn er negen gedachten gewijd aan de noodzaak jezelf of een ander te verbeteren, maar laat de tiende gedachte gewijd zijn aan datgene wat niet verbeterd hoeft te worden. Laat de tiende gedachte gewijd zijn aan iets wat volkomen aanvaardbaar en volkomen beminnelijk is.Dit was het ritme dat de sabbat had moeten bewerkstelligen. Zes dagen lang kon je opgaan in het gedoe van werk en strijd, maar op de zevende dag moest je God gedenken. De zevende dag moest een dag van rust, van inkeer worden. Sta toe dat de wijsheid van de sabbat een plek krijgt in je dagelijks leven. Zodoende zul je niet al te lang kunnen vergeten wie jij bent en wie je broeder is. Begin met dit herdenkingsritueel en merk hoe je dagen, uren en minuten veranderen.Als je eet, zit God bij je aan tafel. Als je met je broeder spreekt, herinnert God je eraan iets aardigs tegen hem te zeggen. En als je dat allemaal vergeet en tegen je echtgenote of echtgenoot staat te schreeuwen, zal God zijn hand uitstrekken, je zachtjes aantikken en vrolijk zeggen: 'Welkom bij Goede tijden, slechte tijden!' En zo leer je om jezelf te lachen, en het gedoe waar je zelf de aanzet toe gaf wat minder serieus te nemen.Het draait allemaal om 'in gedachten houden', letterlijk 'herinneren'. Als je dat eenmaal beseft, zal de betekenis van het woord 'ritueel' volkomen anders voor je worden. En vervolgens kun je een rituele vorm kiezen die je helpt her-inneren. Het doet er niet toe hoe dat ritueel eruitziet. Gelukkig zijn er voldoende vormen voorhanden, zodat iedereen wel iets kan vinden waar hij of zij zich prettig bij voelt. Maak je niet druk om de keuze die je broeder maakt, zelfs wanneer die diepgaand van de jouwe verschilt. Weet dat wat hem helpt bij het gedenken, jou alleen maar kan helpen. En maak geen ruzie over de verschillen in vorm, die immers niet van wezenlijk belang zijn.Ik vind niets frustrerender dan holle discussies over vorm. Woorden en overtuigingen die mensen van elkaar scheiden, moeten ter zijde worden gelegd. Wanneer je een pad van barmhartigheid wilt bewandelen, zie dan voorbij aan de

zichtbare verschillen, zoek naar wat je met anderen gemeen hebt en richt je daarop.De waarheid manifesteert zich in allerlei soorten en maten, maar ze blijft één eenvoudige waarheid. Jullie moeten leren in elke vorm, in elke situatie, de waarheid te zien. Dat is wat een man of vrouw die vrede wil, moet doen. Jullie beginnen aan een periode waarin de culturele en religieuze grenzen overstegen zullen worden. Mensen en volkeren die verschillende talen spreken zullen elkaar leren verstaan en begrijpen. Tegelijk met de tolerantie ten opzichte van diversiteit, zal men Universele waarden gaan zien, die door iedereen aanvaard kunnen worden. Dit is een heel belangrijke periode. Ieder van jullie heeft een belangrijke rol te spelen bij het afbreken van de barrières op het pad naar de vrede.Daarom wil ik je aansporen op zoek te gaan naar de plek in je binnenste waar je heel en compleet bent. Van daaruit kun je blij zijn met alle mensen die er in je leven komen en hen accepteren. Vanuit die vrede in jezelf kun je een vredestichter zijn tussen vrouwen en mannen. Dat is mijn leer. Dat is door de eeuwen heen altijd mijn leer geweest.

Andere dimensies

Niet alleen in jouw dimensie kun je ervaringen opdoen. Er bestaan vele leslokalen en ze hebben allemaal hun eigen, unieke leerstof.In jullie leslokaal is gelijkheid het belangrijkste onderwerp. Jullie zijn hier om te leren dat alle mensen gelijk zijn, ongeacht hun schijnbare omstandigheden. In hun existentiële waarde zijn mannen en vrouwen, zwarten en blanken, hindoes en katholieken allemaal gelijk. Alle ongelijkheden zijn van eigen makelij en moeten afgeschaft worden. Velen van jullie zijn al een poos met deze leerstof aan het werk. Ik zal maar niet zeggen hoe lang! Jullie hebben een heleboel ingenieuze manieren ontwikkeld om je werkelijke spirituele gelijkheid met andere mensen te verdraaien. Sommigen onder jullie leven in armoedige omstandigheden, terwijl anderen meerdere huizen bezitten. Sommigen hebben veel te veel te eten; anderen hebben niet genoeg. Wees er alsjeblieft van doordrongen dat deze ongelijke toestand niet zou bestaan wanneer jullie de leerstof hier al meester waren. Dus: jullie zijn hier om de diepgewortelde overtuiging te boven te komen dat sommige wezens meer waard zijn dan anderen. Hoe bereik je dat?Ten eerste moet je de waarheid van de gelijkheid voor jezelf aanvaarden. Als je je superieur of inferieur voelt ten opzichte van enig ander menselijk wezen, heb je de waarheid over je spirituele identiteit niet aanvaard. Ten tweede moet je de gelijkheid van de mensen om je heen aanvaarden. Hun gelijkheid aanvaarden wil zeggen dat je bereid bent met hen te delen als jij meer hebt dan zij. En als jij minder hebt, ben je bereid hun om hulp te vragen.Je bent hier tevens om te leren respecteren dat iedereen het recht heeft voor zichzelf

te beslissen. Wanneer jij voor een ander beslist, of haar voor jou laat beslissen, heb je jullie wederzijdse gelijkheid niet geaccepteerd. Als de een het recht van de ander met voeten treedt, verleent dat je schijnbaar een vergunning om je broeder verantwoordelijk te stellen voor de beslissingen die jij neemt of weigert te nemen. Maar het is een valse vergunning. Op den duur zul je beseffen dat je slechts één mens kunt kwetsen en kunt helpen, en dat ben jijzelf. Totdat je geleerd hebt verantwoordelijkheid te nemen voor de beslissingen die jij neemt, en je broeder de ruimte kunt geven hetzelfde te doen, heb je de waarheid omtrent jezelf en hem niet aanvaard. Dit lijkt een uiterst eenvoudige kwestie, maar het in praktijk brengen van gelijkheid is desondanks heel diepgaand. Het kan je wereld transformeren en je in de gelegenheid stellen samen met al je broeders en zusters af te studeren. Als je je lichaam verlaat, gaat het leren door, in een onstoffelijk leslokaal. Daar zal het leren sneller gaan, omdat er geen tijd en ruimte is waardoor het creatieve effect van het denken wordt getemperd.In jullie wereld kost het tijd om gedachten om te zetten in zichtbare gevolgen. In de onstoffelijke dimensies treedt het omzettingsproces automatisch op. Als je bijvoorbeeld denkt: 'Ik zou wel eens bij mijn vriend Bob op bezoek willen', word je ogenblikkelijk overgebracht naar Bobs woonkamer. Je tocht kostte geen tijd en je reisde door geen enkele ruimte. Sommigen van jullie hebben ervaren dat ze konden communiceren met wezens in de onstoffelijke dimensies. Uiteraard vindt een dergelijke communicatie louter via gedachten plaats. Interdimensionale communicatie is moeilijk, maar onmogelijk is het niet. Met wat oefening zal je vermogen om verder te reiken dan je beperkte tijd-ruimte toenemen. Aangezien het leren in de onstoffelijke klaslokalen sneller gaat, zullen vele wezens die hun lichaam verlaten, erin slagen hun gedachten meester te worden. Daardoor vertrou-wen ze erop dat ze de stoffelijke wereld weer kunnen binnentreden en een proeve van bekwaamheid af kunnen leggen. Maar van de miljoenen die dat proberen is slechts een handjevol in staat om in de dichtheid van de stoffelijke wereld succesvol hun meesterschap te laten blijken. Dat valt niet zo moeilijk te begrijpen. Jullie wetenschap houdt je al voor dat je, als je de zwaartekracht van het mag-netisch veld van de aarde verlaat, praktisch gewichtloos wordt en in staat bent atletische krachttoeren uit te halen die je op aarde niet zou kunnen uitvoeren. De wetenschap houdt je ook voor dat, als je de dichtheid van de aardse atmosfeer verlaat, het verouderingsproces langzamer verloopt. Veel van de natuurkundige wetten die de aarde eigen zijn, veranderen als je de aardse sfeer verlaat. Als je het lichaam verlaat, treedt er een gelijksoortig verschijnsel op. Je ervaart een creatieve vrijheid die op aarde ongekend is, behalve wellicht in de droomtoestand, wanneer je aandacht naar binnen gericht is en je lichaamsprocessen vertraagd zijn. De droomtoestand is een goede metafoor voor de bewustzijnsverruiming die optreedt wanneer het lichaam wordt achtergelaten.

In je dromen creëer je je werkelijkheid nogal roekeloos. Je moordt en wordt vermoord, bedrijft met allerlei mensen de liefde, begeeft je in ongelooflijke gevaren en ontsnapt daar dan weer op wonderbaarlijke wijze aan. Er zijn er onder jullie maar weinig die ooit in waaktoestand iets ondernemen van wat jullie in de droomtoestand ondernemen. Een onstoffelijke ervaring is zelfs nog indringender dan de droomtoestand. De creatieve mogelijkheden zijn eindeloos. Dan wordt de leerschool aarde een omgeving waarin je de vaardigheden kunt testen die je in de (met de aarde verbonden) onstoffelijke leslokalen hebt ontwikkeld. Je kunt niet af-studeren van de school die aarde heet wanneer je er geen blijk van hebt gegeven de leerstof meester te zijn. Iedereen weet dat, en dus staat iedereen te trappelen om in een fysiek lichaam te incarneren om te laten zien dat ze hun lessen geleerd hebben.Waarom ze zoveel moeilijkheden ondervinden? Laten we even teruggaan naar de metafoor van de zwaartekracht. Een atleet springt in een omgeving met een zwaartekracht van nul met gemak vijf meter hoog. Hij kan zelfs door de lucht vliegen. Maar zet hem op aarde en door de druk springt hij nog maar twee, tweeënhalve meter hoog. En de gedachte aan vliegen laat hij wel uit zijn hoofd. De dichtheid en ondoordringbaarheid van het fysieke vlak is moeilijk onder de knie te krijgen. Het kost tijd om je lichamelijk te ontwikkelen. Je begint in je moeders schoot, volkomen van haar afhankelijk. Als je geboren wordt, ben je lichamelijk machteloos. Je moet leren jezelf te voeden, leren lopen, praten, greep krijgen op je omgeving. Geef het maar toe: voor iemand die zich nog maar kort daarvoor in een onstoffelijke omgeving bevond, waarin gedachten ogenblikkelijke gevolgen hebben, is dat een regelrechte kwelling. Na verloop van tijd trekt het bewustzijn zich samen en begeeft het zich vollediger in het lichaam, waardoor het zich af gaat sluiten voor het gewaarworden van de andere dimensies met hun creatieve mogelijkheden.Simpel gesteld: het bewustzijn wordt opgenomen in de dichtheid van de stoffelijke omgeving. Daar voelt het zich opgesloten en tot slachtoffer gemaakt. Het herinnert zich zijn minder beperkte toestand niet. Het herinnert zich niet dat het geen lichaam is.In een enkel zeldzaam geval trekt het bewustzijn zich niet volledig samen wanneer het het stoffelijke leslokaal binnentreedt. Deze mensen bewonen een lichaam, maar bewaren nog steeds de herinnering aan de onstoffelijke dimensie. Zij weten dat ze niet tot het lichaam beperkt zijn. Zij weten dat ze niet het slachtoffer zijn van andermans gedachten en daden. Zij weten dat ze door de kracht van hun gedachten de werkelijkheid kunnen creëren. Deze mensen zijn meesterlijke spirituele leraren. Ik was een van die leraren, een van de vele die in de stoffelijkheid incarneerden, om mijn broeders en zusters te helpen zich hun ware, onstoffelijke identiteit te herinneren. Zonder de aanwezigheid van die leraren zou de dichtheid van het aardse vlak het collectieve bewustzijn overschaduwen, en daarmee de verbinding

met de spirituele kennis grotendeels in de weg staan. Er zijn periodes in de menselijke geschiedenis geweest waarin het bestaan op aarde inderdaad duister was. Zelf noemen jullie een van die periodes de 'duistere Middeleeuwen'. Een andere duistere periode, die voor jullie wat dichter bij je eigen ervaring ligt, waren de eerste zestig, zeventig jaar van de twintigste eeuw.De huidige periode waarin jullie het stoffelijk klaslokaal bevolken, is een overgangsperiode. Technisch gesproken beschikken jullie over de mogelijkheid de stoffelijke wereld vele malen te vernietigen. Er staat jullie desondanks meer licht ter beschikking dan ooit in enige andere periode in de geschiedenis.Als dat klopt, vraag je je wellicht af waarom ik me niet bij jullie gevoegd heb in een fysieke belichaming. Velen onder jullie verwachten dat ik opnieuw een menselijke vorm zal aannemen, maar dat zal niet het geval zijn. Mijn werk is wat dit betreft bijna voorbij. En mijn fysieke aanwezigheid zou alleen maar uitstel betekenen voor de transformatie die jullie op het punt staan door te maken. De meesten onder jullie moeten onderhand de aard van de transformatie wel kennen. Jullie zijn hier om eindelijk je slachtofferschap te boven te komen. Jullie zijn hier om bewust te aanvaarden dat je de creatieve kracht hebt om je eigen werkelijkheid te bepalen, en om je broeder te helpen zijn creatieve kracht te aanvaarden. Jullie zijn eraantoe dit en masse te doen. En ik ben er om jullie daarbij te helpen. Via je onstoffelijke eenwording met mij en andere leraren, leer je de voorwaarden die je lijden versterken los te laten en zul je ontwaken voor je eigen goddelijkheid. Om mijn opdracht hier te kunnen vervullen heb ik van ieder van jullie hulp nodig. Want wat ik onderwijs moet elke seconde via elk van jullie blijken. Daarom kan de nadruk niet langer op woorden, die mensen van elkaar scheiden, liggen. De nadruk moet zich verleggen naar de actieve demonstratie van de principes van liefde en vergeving. Jullie individuele en collectieve afstemming op de onstoffelijke werkelijkheid is een wezenlijke stap in het planetaire transformatieproces. Als ik fysiek aanwezig zou zijn, zou de kruisiging zich herhalen. Wanneer je om je heen kijkt, zie je dat het nog steeds gebruikelijk is dat degene die de onderbouwing van de status-quo in twijfel trekt, onteerd, misbruikt en vervolgd wordt. De enige manier om dat te voorkomen is dat je zelf ontwaakt.Veroordeel je broeder niet ter dood, ook al spreekt hij zich uit tegen je heiligste overtuigingen. Want hem veroordelen wil zeggen dat je mij veroordeelt. Plaats hem ook niet op een voetstuk, ook al geloof je dat hij onkreukbaar is. Want hij is niet onkreukbaar. Niemand leeft zonder fouten te maken. Ook ik, waarde broeder, heb vele fouten gemaakt. Ik heb mijn broeder en mijn God geloochend en hen er allebei van beschuldigd dat ze mij verlieten. Maak mij niet tot iets speciaals. Maak geen van je broeders tot iets speciaals. Jullie leren allemaal dezelfde lessen.Leer je gelijkheid met je broeders en zusters hoog te houden en te vieren. Want daarmee stel je je gelijkheid met mij vast. En wanneer je mij als je gelijke ziet, zal

onze communicatie enorm vooruitgaan.Iedere keer dat je je broeder of zuster in je hart sluit, open je tevens de deur naar mij. Er is geen enkele broeder of zuster die mij niet lief is. Want ik schouw zowel de misdadiger als zijn slachtoffer in de ziel. Ik zie hen beiden schreeuwen om hulp en acceptatie en die zal ik hun niet weigeren. Wees niet geschokt dat ik hetzelfde vraag van jou, die mijn handen, mijn voeten, mijn stem in de wereld bent. Wees geduldig en standvastig, mijn broeder en zuster. Ons werk is niet af zolang er nog slachtoffers en boosdoeners zijn. Onze tocht is niet voorbij eer we Gods liefde voor ons hebben aanvaard, en die liefde hebben doorgegeven aan iedereen die we mee-maken. Daar is geen enkele uitzondering op. Iedereen moet, zoals hij of zij is, in de armen gesloten worden, opdat hij zijn angst en zijn behoefte zich op anderen te wreken kan laten varen.Wanneer je met mij door het leven gaat, wil dat zeggen dat je tegelijkertijd een dienaar bent van God en van de mensheid. Je dient de mens door hem te laten zien dat God hem niet vergeten is en om hem geeft. Je geeft hem eten en drinken en biedt hem soelaas in zijn lijden. Je omhelst hem en staat hem toe zijn hoofd op jouw schouder te leggen. En je moedigt hem aan zijn tranen te laten stromen. Want hij voelt zich verlaten door zijn ouders, zijn kinderen, zijn geliefden en door God. En terwijl hij huilt, troost jij hem. Want hoe lang is het geleden dat ook jij je verlaten voelde en bittere tranen schreide van ellende en spijt?Dat is de aard van het menselijk bestaan. Het is niet meer dan passend dat je medelijden hebt met je broeder. Want jullie delen hetzelfde lijden en jullie delen dezelfde bevrijding. Als de lessen van gelijkheid geleerd zijn op aarde, zal het elektromagnetisch veld van de planeet veranderen en zal de aarde nieuwe en glorieuzere leerstof baren. De zaden voor deze transformatie zijn al gezaaid. Het is jouw taak ze van water en voedsel te voorzien.

De tirannie van 'het eens zijn'

Het ego ziet liefde als iets dat gebaseerd is; op het met elkaar eens zijn. Het kan zich niet voorstellen dat er, als twee mensen het niet met elkaar eens zijn, sprake kan zijn van liefde. Maar als je de vrijheid niet hebt om het in een gegeven situatie al of niet met je broeder eens te zijn, kun je niet van hem houden. Bijvoorbeeld: als je broeder tegenover jou volhoudt dat hij het slachtoffer is van andermans acties ten opzichte van hem, ben je het dan met hem eens? Natuurlijk niet. Zelfs al smeekte hij je om hem in zijn waanidee te steunen, dan nog zou je zeggen: 'Het spijt me, broeder, maar zo zie ik het niet.'Anderzijds: als je zuster zich geroepen voelt een controversieel standpunt in te nemen en jou om steun vraagt, zou je haar die ontzeggen? Misschien betekent jouw steun aan haar dat ook jij een risico neemt, maar je zult' haar, louter omdat haar

besluit niet populair is, je zegen niet onthouden.Moet ik je er nog aan herinneren dat toegewijdheid aan de waarheid niet populair is? Het betekent vaak dat je 'ja' moet zeggen wanneer anderen 'nee' zeggen, of 'nee' moet zeggen wanneer anderen 'ja' zouden zeggen.Velen van jullie kunnen zich niet voorstellen dat 'nee' zeggen een liefdevolle daad kan zijn. Toch is het helemaal niet moeilijk om op liefdevolle wijze 'nee' te zeggen. Als je kind zijn hand op een hete kachel legt, laat je een snel en krachtig 'nee' horen. Je wilt niet dat het zich pijn doet. En vervolgens sla je liefdevol je arm om hem heen en stelt hem gerust. Hoe vaak komt je broeder niet naar je toe met zijn hand op de kachel? Je kunt geen steun geven aan gedrag waarvan je weet dat het pijnlijk is voor een ander. En je wilt ook niet dat je vrienden dat soort gedrag in jou ondersteunen.Een vriend is iemand die de vrijheid heeft om het met je eens te zijn of niet. Een vriend zal je de waarheid zeggen. Hij kan de situatie al of niet juist zien, maar hij is niet bang je te zeggen wat hij ervan denkt. Een vriend zegt de waarheid en her-innert je er vervolgens aan dat het je vrijstaat je eigen keuze te maken.Dat is liefde in actie. Een vriend houdt net zoveel van je wanneer hij 'ja' zegt als wanneer hij 'nee' zegt. Hij onthoudt je zijn advies niet en dringt je evenmin zijn mening op. Een vriend wil behulpzaam zijn. Hij behandelt je met respect en waardigheid en zegt je de waarheid. Je kunt geen vriend zijn als je niet bereid bent de waarheid te zeggen. Dat betekent niet onmiddellijk dat je gelijk hebt. Gelijk hebben is niet noodzakelijkerwijs hetzelfde als eerlijk zijn.Wanneer je eerlijk bent, geef je het beste wat je te geven hebt, vanuit het bewustzijn en de kennis waarover je op dat moment beschikt. Meer kan men niet van je verwachten. Of je advies goed is of verkeerd, is irrelevant. Maar eerlijkheid is niet voldoende. Eerlijkheid moet hand in hand gaan met nederigheid. Door je nederigheid zeg je tegen je broeder: 'Zo zie ik het. Ik kan gelijk hebben of ik kan ongelijk hebben. Hoe zie jij het? Tenslotte ben jij degene die de keuze moet maken.'Een nederig mens weet wat passende grenzen zijn. Hij weet dat een ander het recht en de verantwoordelijkheid heeft haar eigen keuzes te maken en is er nooit op uit zich dat recht en die verantwoordelijkheid toe te eigenen. Omdat je er voortdurend naar streeft het met elkaar eens te zijn, ervaar je maar zelden wat liefhebben zonder voorwaarden is. Het eens moeten zijn is de ultieme voorwaarde en staat daardoor voor de ultieme onderlinge afhankelijkheid of samenzwering. Er wordt gesteld: als jouw ego en het mijne het eens zijn, zal ik jou steunen.Als twee ego's het eens zijn, wees dan op je hoede. Het ligt namelijk in de aard van het ego om af te scheiden, te verdelen, te strijden met andere ego's. Dus als twee ego's het eens zijn, kun je er zeker van zijn dat ze zich verenigen om zich te verzetten tegen een ander ego. Dat is geen oprechte overeenkomst, het is een

tijdelijk bondgenootschap. Als de gemeenschappelijke vijand eenmaal overwonnen is, dient het bondgenootschap geen enkel doel meer, en gaat elk ego weer verder met zijn eigen plannetjes.Het is geen echt verstandige stap om te proberen liefde te vinden in 'het eens zijn'. Dat zal je teleurstellen, zoveel is zeker. Je zou er een stuk beter aan doen te proberen liefde te vinden in 'het niet eens zijn'.Je weet waarschijnlijk nog wel dat ik je zei: 'Heb je vijanden lief.' Dat zei ik niet omdat ik tegendraads of lastig wilde zijn. Ik zei dat om een aantal belangrijke redenen. Ten eerste: het is makkelijk om van je vriend te houden. Je vriend is het meestal met je eens en ondersteunt je. Dus is het niet moeilijk om van hem te houden.Maar je vijand is het niet met je eens. Hij vindt dat jij het mis hebt. Hij ziet je zwakheden en doet wat hij kan om die uit te buiten. Wanneer jij een blinde vlek hebt, reken er dan maar op dat hij die ziet. Om het maar eens simpel te zeggen: je vijand heeft geen zin om jou het voordeel van de twijfel te gunnen. Daarom is hij of zij je allerbeste leraar. Je vijand weerkaatst alles wat je aan jezelf niet prettig vindt. Hij laat je precies zien waar je angsten en onzekerheden zitten. Als je luistert naar wat je vijand tegen je zegt, weet je precies op welke punten je in jezelf correcties aan moet brengen. Alleen iemand die je op zo'n manier tegenstreeft, kan zo'n effectieve leraar zijn.Waarom zeg ik 'heb je vijanden lief'? Ik zeg 'heb je vijanden lief' omdat je, als je je vijand niet liefhebt, geen waarde zult hechten aan de geschenken die hij je geeft. Geen mens kan door het leven gaan zonder zowel medestanders als tegenstanders. Een goede medestander is bereid tegen je in te gaan. En een goede tegenstander is de beste medestander.Wanneer je leert je vijanden lief te hebben, geef je blijk van je bereidheid alle duistere stukken in je eigen gedachtewereld onder ogen te zien. Je vijand is eenvoudigweg een spiegel waar jij in kijkt, totdat langzaamaan het boze gezicht dat je ziet, terug gaat lachen.Om vrede te kunnen sluiten met je vijanden, moet je zowel door hun ogen als door je eigen ogen leren kijken. Dan ontwikkel je mededogen en kun je de strijd achter je laten. Onthoud vooral dat je het niet met je vijanden eens hoeft te zijn om vrede met hen te kunnen sluiten. Maar je moet wel leren hen lief te hebben.Er ontstaat geen vrede doordat ego's tot een overeenkomst komen, want ego's kunnen het onmogelijk met elkaar eens zijn. Er ontstaat vrede wanneer er liefde en wederzijds respect aanwezig is. Wanneer er liefde aanwezig is, wordt je vijand een vriend die niet bang is het niet met je eens te zijn. Je verbant hem niet uit je hart louter omdat hij de dingen anders ziet dan jij. Je luistert nauwgezet naar wat hij te zeggen heeft.Wanneer je net zo naar je vijand luistert als je naar je vriend zou luisteren, is het

niet je ego dat luistert. Het is de Geestkracht in jou die luistert naar de Geestkracht in hem. Elk menselijk conflict heeft een heel simpele oorzaak: beide kanten ontmenselijken elkaar. Aan beide kanten ziet men de ander als minder waardevol. Zolang elke partij de andere partij zo ziet, kan er zelfs over de simpelste details niet onderhandeld worden. Maar zodra beide partijen de ander met respect en acceptatie bejegenen, worden zelfs moeilijke details opgelost.Wonderen komen voort uit liefde. De oplossingen die voortkomen uit een liefdevol denkend mens, kennen geen grenzen. De bereidheid lief te hebben - elkaar als gelijken te beschouwen - is de grondslag van elke vorm van wonderdoenerij.Uit een diversiteit aan standpunten komt één standpunt naar voren waarin iedereen recht gedaan en geëerbiedigd wordt. Dit standpunt zal echter niet beschikbaar zijn zolang niet iedereen gehoord is. Het is jullie taak, mijn vrienden, om iedereen een oprecht luisterend oor te bieden. Dat is de kern van het begrip democratie, dat niet louter een spiritueel ideaal is, maar een levend, bewegend, ademend proces. Wanneer het proces instort, wordt het ideaal aangetast. Maar wanneer het proces sterk en onaangetast blijft - hoe onpraktisch en log het vaak ook lijkt - kan het niet anders of het ideaal moet zich verwezenlijken.Een samenleving die ruimte maakt voor verschillende gezichtspunten, is een samenleving die gebaseerd is op de praktische toepassing van liefde en gelijkheid. Wie naar overeenkomsten streeft, zet een totalitair systeem op, waarin de vrijheid van het individu wordt opgeofferd en het geheel nooit baat heeft bij de wijsheid van de delen. Dat soort systemen zijn gedoemd te mislukken. Er is moed voor nodig om het oneens te zijn. Er is wijsheid en een vooruitziende blik voor nodig om een sfeer van gelijkheid te handhaven, een sfeer waarin alle gezichtspunten overwogen kunnen worden. Het pad naar de waarheid is nooit gemakkelijk geweest. En het is al helemaal nooit op opportunisme gebaseerd geweest. Een opportunistische oplossing voor een conflict is dat je iedereen die het niet met je eens is uitroeit. Dan is niet liefde het doel, en zelfs begrip niet, maar is de vernietiging van de vijand je doel. Dat is het waardensysteem dat op jullie planeet door de hele geschiedenis heen de overhand had. De democratische benadering is een dapper, nieuw experi-ment. Daar wordt gesteld: laat alle stemmen gehoord worden. Daar wordt diversiteit verwelkomd en stelt men vertrouwen in de wezenlijke waarde van een menselijk individu. Het vereist dat je je tegenstanders liefhebt, respecteert en van ze leert. Het gaat ervan uit dat het menselijk hart en het menselijk denken diep en ruim genoeg zijn om al -die standpunten in zich op te nemen. Sterker nog: het is voor zijn succes geheel en al afhankelijk van jouw vermogen om een ander standpunt in overweging te nemen en, als dat passend is, van gedachten te veranderen. Totalitaire en fundamentalistische ideeën spelen je angsten in de kaart. Ze creëren altijd vijanden en zijn eropuit die te overwinnen. Ze geloven dat er één kant bestaat die goed is en een andere kant die slecht is.

Ze zijn in hun kijk op de wereld dualistisch en al te simplistisch. Maar het pad van mededogen, en dat is het pad dat ik onderwijs, daagt je uit alle mensen als gelijken lief te hebben en te accepteren. Het maakt geen uitzonderingen, want het is ervan doordrongen dat een oordeel over één persoon een oordeel over iedereen inhoudt. Het is geen gemakkelijk pad, want het erkent dat je toewijding aan het principe van gelijkheid voortdurend op de proef gesteld zal worden. En elke uitdaging moet met totale toewijding worden tegemoet getreden, als je de waarheid wilt laten zien. Er zijn veel mensen die mijn naam ijdel gebruiken. Ze schrijven me laakbare, veroordelende ideeën toe en gebruiken die om allerhande laaghartige daden mee goed te praten. Dat is de reden dat ik je duidelijk moet zeggen: gebruik mijn naam niet ijdel. Gebruik mijn naam niet om iemand, man of vrouw, te veroordelen. Ik heb me nooit aan de zijde van de een tegenover een andere broeder geschaard. Dat zou ik ook nooit van jou vragen.Ik heb je gevraagd vrede te sluiten binnen je eigen gedachtewereld. En ik heb je gevraagd vrede te sluiten met al je broeders en zusters. Hoe kun je deze eenvoudige leer verdraaien?Wanneer je mij in je hart gehoord en verstaan hebt, weet je dat je deze ideeën niet kunt gebruiken om ook maar één oordeel over of één aanval op een mens te rechtvaardigen. Als je over iemand wilt oordelen, kijk dan naar binnen en vraag je af: zou ik zo ook over mezelf oordelen? Want elk oordeel over je zuster is ook een oordeel over jezelf. En elk oordeel over jezelf is ook een oordeel over mij. Want ik sta niet los van jou. Zoals je jezelf en je zuster behandelt, zo behandel je mij. We zijn niet van elkaar te scheiden. Jouw bestemming en de mijne zijn innig met elkaar verbonden.Begrijp, mijn vriend, dat je geen liefde zult vinden als je naar overeenkomsten streeft. Liefde gaat dieper. Wanneer je leert degene die tegen je ingaat lief te hebben, vind je de Bron die oordeel of angst overstijgt. In die Bron zijn we allemaal als gelijken verenigd, vrij te denken en te handelen in overeenstemming met onze eigen richtlijnen. Ik steun je in je keuzevrijheid, zelfs wanneer je een andere keuze maakt dan ik zou maken. Want ik vertrouw op jou, mijn zuster. Ik vertrouw op Gods plan voor jouw ontwaken. En ik weet dat je nooit een fout kunt maken die je af zal snijden van Gods liefde of van de mijne.

Misdaad en straf

Als gedachten konden doden, hoevelen van jullie zouden dan nog in leven zijn? Laat me je er even aan herinneren: de zaden van alle daden zijn te vinden in je gedachten. Als je denkt: 'Ik kan die en die niet uitstaan', dan val je hem aan. Wat als gedachte begint, wordt al snel een woord. Wanneer je iemand tegenover anderen belastert, of iets achter zijn rug beraamt, val je hem aan.

Wat een woord wordt, wordt al snel een daad. Wanneer je woorden anderen besmetten die jou in je aanval steunen, kan het zijn dat je je gerechtigd voelt die man in elkaar te slaan of zelfs te doden.De maatschappij houdt je voor: 'Alleen de fysieke daad is laakbaar. Een mondelinge aanval is betreurenswaardig, maar onvermijdelijk. En niemand is zo gek dat hij probeert een ander rekenschap te laten afleggen voor zijn gedachten.' En dus zijn jullie hoogst verontwaardigd over een moord als daad, maar is de gedachte aan moord acceptabel. Jullie hebben die gedachte allemaal gehad. Jullie zijn hoogst verontwaardigd over verkrachting of seksueel misbruik als daad, maar de gedachte eraan vinden jullie niet echt verontrustend.Vergeet alsjeblieft niet dat alles wat je over iemand denkt, zegt of ten opzichte van hem doet, een afspiegeling is van wat je over jezelf denkt. Een negatieve gedachte over iemand anders toont aan hoe je jezelf ziet. Roddelen of kwaadsprekerij over een ander is een indicatie voor je eigen gevoelens van schaamte en emotionele afwijzing. En fysiek geweld tegenover een ander is een indicatie van je eigen zelfmoordneigingen.Dat is niet zo vreemd. Alleen iemand die pijn heeft haalt uit naar anderen. En dan vraag ik je: hoevelen onder jullie hebben er geen pijn? Hoevelen onder jullie halen niet in kleine dingen uit naar anderen?Het verschil tussen jou en degene die verkracht en moordt is niet zo groot als je denkt. Dat zeg ik niet om je een naar gevoel te bezorgen. Ik zeg dat om je te helpen ontwaken voor de verantwoordelijkheid die je ten opzichte van je broeder hebt.Als je jezelf kunt vergeven voor wraakzuchtige gedachten, waarom kun je dan de man of vrouw die handelt uit wraak niet vergeven? Die persoon voert alleen maar datgene uit waar jij aan hebt gedacht.Ik wil de wraakactie niet rechtvaardigen. Ik kan geen enkele aanval rechtvaardigen en wil niet de indruk wekken dat jij dat wel mag. Ik vraag je eenvoudigweg: waarom verban je deze broeder uit je hart? Hij verlangt wellicht nog wanhopiger naar liefde en vergeving dan jij. Wil je hem die onthouden?Je broeder heeft diepe wonden opgelopen. Hij is zonder vader opgegroeid. Hij is sinds zijn negende aan drugs verslaafd en woonde in een buurt waar hij zich nooit veilig gevoeld heeft. Voel je niet een beetje medelijden met de verwonde jongen in de man die de misdaad begaat? Als jij in zijn schoenen stond, zou je het er dan zoveel beter van afbrengen? Wees eerlijk, mijn vriend. En in die eerlijkheid kom je tot mededogen, als het al niet voor de man is, dan toch zeker voor de jongen die tot die man uitgroeide.En ik wil je nu direct laten weten dat het niet de man is die de trekker overhaalt, maar de jongen. Het is degene die overdonderd en bang is. Het is het jochie dat zich niet geliefd en geaccepteerd voelt. Het is de gewonde jongen die uithaalt, niet de man.

Mijn vrienden: er is geen man. Er is alleen maar een jongetje. Laat je blik niet verdraaid worden door het boze, laatdunkende gezicht van de man. Onder dat harde uiterlijk ligt een overweldigende pijn en zelfveroordeling. Onder het masker van overtrokken mannelijkheid en boosaardige woede zit de jongen die niet gelooft dat hij beminnenswaardig is. Als je de jongen in hem niet kunt omhelzen, hoe kun je dan de jongen of het meisje in jezelf omhelzen? Want er is niet zo heel veel verschil tussen zijn angst en de jouwe. Laten we eerst het masker van je morele superioriteit eens afnemen. En laten we dan de jongen of het meisje in jou eens laten kijken naar de jongen in hem. Dat is het punt waarop liefde en acceptatie beginnen. Dat is het punt waar vergeving haar wortels heeft.Misdadigers zijn slechts één groep van de 'onaanraakbaren' in onze maatschappij. Je wilt je niet in hun leven verdiepen. Je wilt niets van hun pijn weten. Je wilt ze ergens wegstoppen zodat je niets met hen te maken hoeft te hebben. Hetzelfde doe je met bejaarden, krankzinnigen, thuislozen enzovoort.Weet je, mijn vriend, je wilt niet de verantwoordelijkheid nemen je broeder lief te hebben. Maar zonder hem lief te hebben, kun je niet leren jezelf te accepteren en lief te hebben. je broeder is de sleutel tot je verlossing. Dat is hij altijd geweest en zal hij altijd zijn.Precies zoals een individu de negatieve neigingen die hij in zichzelf niet wenst te accepteren ontkent en onderdrukt, zo ontkent en institutionaliseert de maatschappij de problemen die ze niet onder ogen wil zien. Zowel het individuele als het collectieve onbewuste zitten vol met onuitsprekelijke verwondingen. Op beide niveaus wordt het gedrag in gang gezet door de niet-erkende pijn, de schuldgevoelens en angsten die in deze wonden liggen ingebed. Vergeving werpt een sterke lichtbundel in deze donkere gebieden van het zelf en de maatschappij. Daardoor krijgt je eigen schuld en angst de boodschap: 'Kom tevoorschijn en laat je zien. Ik wil je begrijpen.' En de misdadiger krijgt de boodschap: 'Kom tevoorschijn, maak kennis met de slachtoffers van je misdrijf, bied je verontschuldigingen aan en maak een begin met het genezingsproces.' De verwonding erkennen en accepteren is altijd de eerste stap van het genezingsproces. Als je niet bereid bent de angst die achter de wond schuilgaat onder ogen te zien, individueel en collectief, kan het genezingsproces niet beginnen. Het is zwaar om je eigen verdrongen pijn onder ogen te zien. Het is voor de maatschappij zwaar om de pijn van haar ver-schoppelingen onder ogen te zien. Maar het moet gebeuren. Iedereen leeft in een gevangenis van reactiviteit (voortdurende herhaling van het oude gedrag), totdat men zich de wond bewust is geworden. Niet alleen de misdadiger zit achter de tralies, ook de mannen en vrouwen die hem daar neergezet hebben zitten achter de tralies, zij het andere. Als je je niet bewust wordt van de kwesties die in je onbewuste spelen, komen die wel op hun eigen verwrongen wijze tot uitdrukking. Als je niet doelbewust met de misdadiger aan de slag gaat om hem te helpen liefde

te vinden en zichzelf te accepteren, komt hij terug in de maatschappij met dezelfde woede en rancune.Meer gevangenissen bouwen en meer politie de straat op sturen zal jullie buurten niet veiliger maken. Dat soort acties verergert de situatie alleen maar, omdat ze het angstniveau verhogen.Als jullie dat soort situaties willen verbeteren, ga dan in de gevangenissen en in de buurten aan de slag met vergeving. Stel meer leraren, therapeuten en maatschappelijk werkers aan. Geef de mensen te eten, stel ze emotioneel en mentaal voor uitdagingen. Geef ze de kans te ervaren hoe een veilige emotionele binding voelt. Bied ze mogelijkheden voor scholing en training. Geef hun hoop. Geef hun een warm hart. Geef hun liefde.Dat is wat een vredestichter te doen staat. Dat is dienstbaarheid. Dat is je naaste liefhebben als jezelf.En, onthoud dat alsjeblieft, door aan anderen te geven, geef je aan jezelf. Niemand geeft liefde zonder die te ontvangen. Niemand geeft een geschenk dat hij niet tegelijkertijd ontvangt.Het wordt tijd dat jullie ophouden met proberen de zondaar in jezelf en de misdadiger in jullie samenleving te straffen. Straf versterkt de afwijzing alleen maar, en er is juist behoefte aan het tegenovergestelde. Gevoelens van afwijzing moeten gelenigd en verzacht worden. Oordeel en aanval moeten aan het licht gebracht worden, zodat men zich ervan bewust is. Schuld en angst moeten gezien worden voor wat ze zijn. Werken aan rehabilitatie is hetzelfde als werken aan integratie. De duisternis moet aan het licht komen. Al wat onaanvaardbaar is moet aanvaardbaar gemaakt worden, zodat we er zonder angst naar kunnen kijken. In het denken moet men de zaden van het gedrag ontdekken, zodat ze in het denken kunnen worden aangepakt. Men kan het gedrag niet veranderen zonder de gedachten te veranderen. Als je bepaalde gedachten taboe verklaart, word je bang om ze onder ogen te zien. Dat is niet opbouwend. Wees bereid de moordlustige gedachten in de psyche onder ogen te zien, zodat je ze niet in het onbewuste hoeft te begraven. Help mensen verantwoordelijkheid te nemen voor de gedachten die ze denken, en voor de gevolgen van die gedachten. Persoonlijke kracht en een authentiek gevoel van eigenwaarde beginnen met het besef dat je de keus hebt als het gaat om wat je denkt, wat je zegt en wat je doet. Degenen die naar anderen uithalen hebben het gevoel dat ze geen keus hebben. Degenen die weten dat ze de keus hebben, halen niet uit naar anderen. Dat is de sleutelfactor. Toon iemand de keuzes die hij heeft en hij zal geen misdaad begaan. Een misdaad is een van de vele vormen van zelfbestraffing, die men onbewust kiest als reactie op onbewust schuldgevoel. De misdadiger begaat een misdrijf omdat hij blijft proberen zichzelf te straffen. En de samenleving verplicht zich aan hem, door hem te straffen en zijn schuld te versterken.

De enige manier om aan deze vicieuze cirkel te ontsnappen, is dat de samenleving de geplande verbanning en straf laat vallen, en zich aan de genezing gaat wijden. Aan iedereen die pijn lijdt moet gevraagd worden of hij zichzelf wil helpen. Hij moet hulp krijgen bij het bewust boven tafel brengen van zijn gevoelens van onwaardigheid en schuld. En hij moet worden bijgestaan bij het omzetten van deze negatieve gevoelens en overtuigingen over zichzelf in positieve gevoelens en overtuigingen.De melaatsen van jullie samenleving verschillen niet veel van de melaatsen in mijn tijd. Hun huid vertoont de wonden van ons allemaal. Zij zijn de dappere getuigen van de pijn waar jij niets mee te maken wenst te hebben. De samenleving zou hun dankbaar moeten zijn, want zij zijn wegwijzers. Zij wijzen ons het pad van genezing dat alle mensen moeten inslaan.

Macht en meesterschap

Om te kunnen voortbestaan is samenwerking met de natuurlijke wetten van de aarde van wezenlijk belang. Er bestaan echter ook nog andere, onstoffelijke wetten of geestelijke principes die medebepalend zijn voor wat je op aarde meemaakt.Het denken bijvoorbeeld, als activiteit, wordt aangewakkerd door een naar buiten gerichte blik en betrokkenheid bij wereldlijke zaken. Wanneer de geest zich naar binnen keert om zichzelf te beschouwen, wordt het denken vertraagd en komt uiteindelijk tot rust. De beschouwer en het beschouwde worden één.Het beoefenen van zelfobservatie heeft een heel krachtige werking. De barrière tussen subject en object wordt erdoor afgebroken, waardoor een nieuwe mogelijkheid tot intimiteit wordt gecreëerd. Het verleden en de toekomst geven zich over aan het huidige moment, het eeuwige 'nu' waarin al het creatieve potentieel besloten ligt. Macht bestaat als potentieel, het is een vermogen. Zodra ze zich naar buiten manifesteert, als werkzame kracht, moet ze de weerstand van haar omgeving overwinnen. Daardoor wordt ze verzwakt. Macht blijft het machtigst wanneer ze in bewaring wordt gehouden en niet naar buiten toe wordt uitgedrukt.Als je in actie komt, kies je een bepaalde gedragslijn. Vervolgens wordt het veranderen van die koers moeilijk, vooral als je een zekere vaart hebt bereikt.Daarom kun je beter, voordat je tot handelen overgaat, in gedachten de geplande actie op de situatie loslaten en zodoende feedback krijgen van de betrokkenen. Laat je verwachtingen los en luister goed. Je vermogen om verder te kijken dan je op het ego gebaseerde zienswijzen, kan je helpen om belangrijke en nuttige informatie te vergaren.Het conceptuele denken verwacht dat elke handeling lineaire gevolgen zal hebben. Toch zijn lineaire gevolgen zeldzaam. Zodra een kracht weerstand ondervindt, verandert de koers. De kracht gaat omhoog, omlaag, of om het obstakel heen. Er

wordt vaak van de oorspronkelijke koers afgeweken.Ondanks dit alles gaat jouw planning uit van lineaire gevolgen. Geen wonder dat je zo vaak teleurgesteld wordt. Aangezien de meeste beslissingen op verkeerde gronden genomen worden, hebben ze de neiging steeds weer op te duiken. Ze komen in een cirkelgang terecht, en wel door schuldgevoel. Schuldgevoel is zoiets als een magnetisch veld dat elke beslissing bloot blijft stellen aan voortdurende twijfel en herinterpretatie. Schuldgevoel brengt alles terug naar waar het vandaan kwam en legt je, in verschillende situaties, steeds opnieuw dezelfde keuze voor.Je kunt alleen maar zonder schuldgevoel actie ondernemen als je jezelf in gedachten in een bepaalde situatie neerzet en op de afloop anticipeert. Een plan waarbij rekening wordt gehouden met weerstand en tegenwerpingen, zal beter ver-lopen dan een plan waarbij dat niet het geval is. Dit klinkt alsof het een verstandelijk proces is, maar dat is het allesbehalve. Het is een uiterst intuïtief proces, waarvoor diepgaande luistervaardigheid vereist is. Er wordt geen actie ondernomen voordat men om richtlijnen heeft gevraagd. Slecht overdachte acties zijn maar zelden effectief. Er mankeert iets aan, en wel aan beide uiteinden van het spectrum. Aan de ene kant zijn ze impulsief. Aan de andere kant zijn ze al te doordacht en ontbreekt de spontaniteit.Als ik jou vraag hoe het zal zijn om iets bepaalds tegen je vriend Jacob te zeggen, kun je me op twee heel verschillende manieren antwoorden. Je kunt over Jacob en je verleden met hem nadenken, en een antwoord geven dat gebaseerd is op het verleden. Of je kunt gaan zitten, je ogen dichtdoen, aan Jacob denken, hem zeggen wat je wilde zeggen, en kijken hoe hij reageert. De laatstgenoemde methode geeft veel betere resultaten dan de eerstgenoemde. Alle informatie die je in je leven nodig hebt, is via een eenvoudige onderzoeksmethode in het hier-en-nu verkrijgbaar. Uiteraard werkt die methode alleen maar als je die informatie vanuit een neutraal standpunt opvraagt. Je voorkeuren zullen het antwoord dat je krijgt onjuist beïnvloeden en vervormen. Om vervorming te voorkomen, moet je voor je iets vraagt in volle ernst verklaren: 'Ik leg mijn voorkeuren en vooroordelen ter zijde en stel me open voor een ongebonden en oprecht antwoord.'Door de cyclische aard van gedachten en actie, komen er voortdurend lessen voor je naar boven. Die lessen onderstrepen altijd de kloof tussen wat je wilt en verwacht dat er zal gebeuren en datgene wat zich kennelijk in je leven manifesteert. Je blijft maar proberen aan dat dilemma te ontkomen, maar dat levert nooit iets op, omdat het dilemma zelf noodzakelijk is voor jouw leerproces.Het is onvermijdelijk dat je je aandacht richt op mensen en dingen buiten je. Dit is een wereld van condities. Een conditie is zowel een 'voorwaarde' als een 'toestand'. Deze wereld kan je niet geven wat je wilt. Ze kan alleen weerspiegelen wat je niet wilt.Het streven naar geluk in de wereld is een grimmig streven. De wereld kan je niet

gelukkig maken. Hoe eerder je dat leert, hoe makkelijker je strijd zal zijn. Wanneer je wat je meemaakt eerlijk bekijkt, zul je merken dat je je tijd grotendeels besteedt aan het 'tegenwerken' of proberen te vermijden van bepaalde situaties. Hoe meer je dit soort situaties probeert te vermijden, des te meer ze zich natuurlijk in je leven voordoen. Dat komt doordat je via vermijding en ontkenning niets kunt leren.Alleen wanneer je de situatie die hier en nu voor je ligt onder ogen ziet, en er verantwoordelijkheid voor neemt, maak je een begin met een zinvolle aanpak ervan. Je angsten onder ogen zien is de eerste stap bij het ontmantelen van die ang-sten.Je denkt dat je hier bent om een heleboel schitterende en belangrijke dingen tot stand te brengen, maar dat is slechts je ego dat om erkenning schreeuwt. Je bent hier helemaal niet om iets te doen, maar om je van de verkeerde gedachten en overtuigingen die je over jezelf en anderen hebt te ontdoen. Dat kan niemand anders voor je doen. Jij hebt deze ideeën geaccepteerd en jij moet degene zijn die ze afwijst. De leugen afwijzen heeft niets aanlokkelijks of schitterends. Sterker nog: het is een zeer aards en ontnuchterend proces. Besteed alsjeblieft wat tijd aan het bekijken van je doelstellingen. Hoeveel van de doelen die je jezelf stelt, hebben te maken met het in de wereld tot stand brengen van het een of ander? Je zult merken dat het er veel zijn. Schaam je daar niet voor. Realiseer je slechts dat je aandacht naar buiten gericht is. En erken alsjeblieft dat het bereiken van al die doe-len - als dat al mogelijk was - je niet gelukkig zou maken. Gelukkig zijn doet zich alleen voor in het hier-en-nu. Als je nu gelukkig bent, valt er niets anders te bereiken. Sterker nog: als je je zorgen gaat maken over de vraag of je morgen wel gelukkig zult zijn, of over vijf minuten, vergeet je nu gelukkig te zijn. Alle plannenmakerij en dromerij houdt je af van je huidige geluk.Velen onder jullie hebben zeer belangrijk werk waarmee je anderen van dienst bent. Toch zijn jullie nu, op dit moment, niet gelukkig. Dan moet ik jullie vragen: tegen welke prijs wil je anderen dienen?Geloof je werkelijk dat je een ander gelukkig kunt maken wanneer jij je zorgen maakt en zelf gespannen bent? Je weet ongetwijfeld dat dat niet kan.Ik moet het je vragen, mijn vriend: ben je bereid je 'belangrijke' doelstellingen op te geven, omwille van je geluk in het hier-en-nu? Heb je de moed je het hier-en-nu toe te eigenen, zonder te weten waar dat toe zal leiden? Alle chaos en verwarring in je denken en in je bestaan kan worden overstegen door het simpele besluit jouwerzijds om hier en nu volledig en aandachtig aanwezig te zijn. Dat is de wonderbaarlijke waarheid.Zou je vrij willen zijn van elk conflict, elk lijden, elke twijfel aan jezelf en elk oordeel? Als dat zo is, geef dan alle buiten jezelf gelegen doelstellingen op, alle zorgen en vooringenomenheden en wees je eenvoudigweg bewust van jezelf op dit moment, nu.

Ontwaken heeft niets glansrijks of aanlokkelijks. Mensen die ontwaken worden geen beroemde spirituele leraren. Ze zetten geen grootse organisaties op. Ze leiden een leven dat merendeels onopgemerkt blijft, behalve voor een paar leerlingen die hun ongebondenheid en autoriteit herkennen.De leraren die in de wereld erkenning krijgen, geven hun onderricht meestal op een uiterst oppervlakkig niveau. Want de wereld deelt beloningen uit voor tastbare resultaten en gevolgen, en spirituele successen zijn meestal niet tastbaar. Iemand die zijn denken meester is, wordt door de maatschappij niet gewaardeerd. Hij kan het machtigste wezen zijn dat op aarde leeft, maar je zult hem niet in een machts-positie aantreffen. In werkelijkheid zou hij, zelfs als hem zo'n positie werd aangeboden, die niet aannemen. Zo iemand houdt zich niet bezig met de manipulatie van gebeurtenissen buiten zichzelf.Voor hem bestaat er maar één vraag: 'Ben je nu, op dit moment, gelukkig?' Als het antwoord 'ja' is, ben je al in de hemel. Als het antwoord 'nee' is, vraagt hij eenvoudigweg: waarom niet?Je kunt hem dan dertig pagina's tekst overhandigen die duidelijk uitwijzen waarom je ongelukkig bent, maar hij vraagt doodeenvoudig opnieuw: waarom? En vroeg of laat ga je beseffen dat alle redenen die je hebt om niet gelukkig te zijn, nog steeds zijn vraag onbeantwoord laten. Want je hebt de keuze om hier, nu, gelukkig te zijn, en er bestaat niets, behalve je eigen hardnekkige behoefte om te zwelgen in het verleden, dat je ervan weerhoudt een andere keuze te maken. Een meester kan niets anders doen dan vragen: waarom niet? Hij kan je niet voorhouden wat je moet doen of moet laten, want de verantwoordelijkheid, zowel voor het doen als voor het laten, ligt bij jou. Het enige wat een meester kan doen, is je aanmoedigen die verantwoordelijkheid hier en nu te nemen.Leraren die je voorhouden wat je moet doen en laten, verraden daarmee hun spirituele onvolwassenheid. Een wijze lerares stelt goede vragen, maar ze geeft slechts heel weinig adviezen.

Een ander de liefde niet onthouden

Een ander de liefde geven die hij nodig heeft, versterkt die liefde in jou. Hem die liefde onthouden, maakt jou minder bewust van de aanwezigheid van die liefde. Wanneer je broeder zich ongepast gedraagt en daarmee jouw aandacht opeist, knap je daarop af en wend je je van hem af. Je weet tenslotte dat je niet aan zijn behoeften kunt voldoen.Maar door je van je broeder af te wenden, onthoud je hem liefde. En als je hem liefde onthoudt, onthoud je ook jezelf liefde.Je broeder wil alleen maar je liefde, maar hij weet niet hoe hij erom moet vragen. Sterker nog: hij weet niet goed wat liefde is. Dus hij vraagt om geld, of seks, of iets

anders. Hij probeert je zo te manipuleren dat hij krijgt wat hij wil. Natuurlijk wil jij niet gemanipuleerd worden. Jij wilt zijn ongepaste gedrag niet versterken door aan zijn eisen toe te geven. Maar je wilt hem evenmin afwijzen. Dus wat doe je dan?Je gedraagt je liefdevol tegenover hem. Je geeft hem de liefde die hij werkelijk wil. Je geeft alles wat je vrijelijk kunt geven. En je maakt je niet druk om het feit dat je niet aan zijn eisen voldoet.Met andere woorden: je zegt 'ja' tegen hem liefhebben en 'nee' tegen je laten manipuleren. Je zegt 'nee', maar je verbant hem niet uit je hart. Je veroordeelt hem niet, je maakt je niet van hem los. Je weigert een slachtoffer of een boosdoener te zijn. Je biedt hem liefde als reactie op zijn angstige gedachten.Je zegt: 'Nee, vriend, ik kan je niet geven wat je vraagt, maar ik zal een manier zoeken om jou te steunen waarbij wij allebei een hart onder de riem gestoken krijgen. Ik zal je niet afwijzen. Ik zal niet net doen alsof jij minder waard bent dan ik. Jouw behoefte aan liefde is even belangrijk als de mijne en dat wil ik eerbiedigen.'Zo spreekt iemand die liefheeft tot de geliefde. Hij zegt niet: 'Ik doe alles wat je wilt.' Hij zegt: 'Ik zoek een manier waarop ik ons beiden kan eerbiedigen.' Degene die liefheeft is gelijk aan de geliefde. Zij zijn de wederzijdse uitdrukking van liefde.Het is belangrijk dat je dit begrijpt. Velen onder jullie geloven dat je, als je geen 'ja' zegt op andermans eisen, je niet liefdevol gedraagt. Dat is niet waar. Zeg nooit 'ja' op andermans eisen. Dat is niet liefdevol ten opzichte van jezelf. Wees alsjeblieft aardig voor jezelf. Stel andermans behoeften niet boven de jouwe. Liefde heeft niets met opoffering te maken. Begrijp dit alsjeblieft. Sommigen onder jullie geloven dat ze tegen iedereen 'nee' moeten zeggen, om zichzelf tegen hun eisen te beschermen. Dat is niet waar. Door tegen iedereen 'nee' te zeggen, klamp je je slechts vast aan je angst voor intimiteit. Anderen fysiek of psychisch op een afstand houden is een op angst gebaseerde tactiek. Het heeft niets met liefde te maken.Zie alsjeblieft in hoe je anderen afwijst teneinde jezelf te beschermen en hoe je jezelf afwijst teneinde anderen te beschermen. Beide gebaren houden een ontkenning van authenticiteit en intimiteit in.Alleen een authentiek mens - iemand die zijn eigen waarheid eerbiedigt - is tot intimiteit met een ander mens in staat. Alleen een meevoelend mens - iemand die andermans waarheid eerbiedigt - is in staat volledig zichzelf te zijn. Je kunt niet ontvangen wanneer je jezelf niet geeft. En je kunt niet geven wanneer je anderen niet ontvangt zoals ze zijn. Capituleer niet voor elkaars eisen. Weiger je te laten manipuleren. Zeg 'nee' wanneer je vindt dat men te ver gaat en vergeef het de ander vervolgens. Laat het 'nee' tegen iemands gedrag niet uitlopen op een 'nee' tegen hun roep om liefde en steun.Breng dit in praktijk en blijf in het hier-en-nu. Laat je 'nee' tegen manipulatie een 'ja' worden tegen liefde en steun. Laat je 'ja' tegen liefde en steun een 'nee' tegen

manipulatie worden. Eerbiedig jezelf en anderen in gelijke mate. Val niet aan, an-ders word je het slachtoffer. Verdedig je niet, anders word je degene die aanvalt.Laat al je wrok vervangen worden door liefde. Wanneer je je aangevallen voelt, zeg dan 'nee' tegen de aanval, maar doe geen tegenaanval. Wanneer je anderen aanvalt, besef dat dan en bied je verontschuldigingen aan. Draag je schuldgevoel niet over op de volgende aanval. Zet het probleem recht in het hier-en-nu.Hoe meer liefde je geeft, des te meer liefde trek je aan. Dat komt doordat je door lief te hebben in de trilling van liefde blijft. Door te geven blijf je in de trilling van overvloed.Je moet leren 'ja' te zeggen tegen andermans behoefte aan liefde en steun. Hoe meer je dat doet, hoe minder hun gedrag ten opzichte van jou door angst zal worden ingegeven. Als je een oplossing wilt voor geweld, maak dan degenen die bang zijn niet nog banger. Breng hen je liefde en steun over. Liefde verlost. Haat veroordeelt.Je zult nooit beseffen hoe groot de kracht van de liefde is, totdat je die in je leven begint toe te passen. Verban je vijanden niet uit je hart, maar leer hen daar te aanvaarden, dan houden ze op je vijanden te zijn.Niemand wil ooit iets anders dan bemind en geaccepteerd worden zoals ze is. Geef het haar en ze is niet bang. Geef het haar en ze heeft geen behoefte jou aan te vallen.Het wordt tijd dat je begrijpt dat je alles wat je aan je zuster onthoudt, aan jezelf onthoudt. Want ze staat niet los van jou. En alleen door haar waardigheid te erkennen, wordt de jouwe bevestigd.

Meditatie op het gevoel bemind te worden

Als je broeder jou aanvalt, realiseer je dan dat hij zich niet bemind voelt. Als hij liefde zou voelen, zou hij jou niet aanvallen. Reageer niet op zijn aanval. Zoek een manier om hem eraan te herinneren dat hij bemind wordt. Doe dat steeds weer opnieuw. Hieronder volgt een eenvoudige meditatie die je onderweg kunt uitvoeren.Ga op een dag, als je vrolijk gestemd bent, de straat op en zoek, als je iemand tegenkomt die bedroefd of boos is, een manier om hem eraan te herinneren dat hij bemind wordt. Schenk hem een glimlach, geef hem een bloem, een ballon, een boterham of een kop koffie. Zing een lied voor hem of draag een gedicht voor. Zeg erbij: 'Dit is voor jou alleen. Maak er een fijne dag van, alsjeblieft.' Een andere keer, als je terneergeslagen bent, doe je hetzelfde. Doe dat steeds weer opnieuw. Je zult versteld staan van de resultaten. Niets is verrukkelijker dan er jezelf en anderen aan herinneren dat je bemind wordt. Onthoud dat niemand liefde kan geven als hij zich niet bemind voelt. Daarom heb jij slechts één verantwoordelijkheid: de liefde voelen die huist in je hart. En anderen helpen die ook te voelen.

Kun je je een wereld voorstellen waarin ieder mens inziet dat zijn enige verantwoordelijkheid bestaat uit het geven en ontvangen van liefde? Die wereld, mijn vriend, ligt binnen handbereik.Als er ooit iets aan je leven ontbreekt, is er behoefte aan liefde. Iedere keer dat je denkt dat je niet genoeg krijgt, gaat het om een bepaald aspect van de liefde en de steun die jij aan een ander onthoudt.Onthoud een ander je liefde en steun niet. Geef het vrijelijk, opdat je de overvloed aan liefde kunt ontvangen die je geboorterecht is.Voer deze meditatie uit wanneer je je bemind voelt en kijk wat er gebeurt. Voer haar uit wanneer je je aangevallen voelt en merk wat de gevolgen zijn.Experimenteer ermee. Speel ermee. Maak je niet druk om de vorm die deze meditatie kan aannemen. Wees louter bereid haar toe te passen, dan komt het met de vorm vanzelf goed.

De illusie van een objectieve werkelijkheid

De 'objectieve' werkelijkheid is volkomen gebaseerd op een subjectieve afspraak of overeenkomst. Als je echter deze overeenkomst aan een rigoureus onderzoek onderwerpt, blijkt zij flinterdun te zijn, als een kwetsbaar vliesje dat over de wereld die jij waarneemt gedrapeerd is. Achter dat vliesje is niemand het eens over wat dan ook. Met een zekere genadige regelmaat komen er dingen op je weg die bedoeld zijn om je te helpen. Maar dan ga jij je ermee bemoeien en probeert er betekenis aan toe te kennen, en daarmee gaan de regelmaat en de genade van die gebeurtenissen verloren. Zodra je denkt te weten wat iets betekent, ben je niet meer in staat het te begrijpen. Iets begrijpen vereist dat je er waardering en sympathie voor op kunt brengen. Ga een poosje met de situatie mee, dan komt de betekenis spontaan in je op. Het is geen verstandelijk proces. Het verstand velt een oordeel en trekt er vervolgens op uit om steun voor dat oordeel te zoeken. De wereld is opgebouwd uit diegenen die het oordeel accepteren en zij die zich ertegen verzetten. In een dergelijke wereld kan er niets anders dan concurrentie, strijd en hebzucht bestaan. Je vraagt je niet af hoe de wereld eruit zou zien wanneer ze vrij van oordeel zou zijn. Maar dat, mijn vriend, is de enige vraag die de moeite van het stellen waard is. Stel je nu die vraag? Vraag je: 'Hoe zou mijn leven er op dit moment uit zien als ik er geen oordeel over zou hebben?' Totdat je uiterlijke gebeurtenissen hebt losgemaakt van de oordelen die je ze hebt opgelegd, kun je onmogelijk weten wat ze betekenen.Wanneer je de 'werkelijkheid' wilt leren kennen, moet je je oordeel erover intrekken, en simpelweg en diepgaand bij de werkelijkheid verwijlen. Dat kun je met elke situatie in je leven doen.Is er zojuist kanker bij je geconstateerd? Welnu, sta stil bij de kanker. Geef toe dat

alles wat je over kanker denkt - positief of negatief - er slechts een interpretatie van is. Jij besluit wat het betekent.Besluit niet wat iets betekent. Laat het gewoon zijn wat het is en verwijl erbij, ga erin mee, adem ermee. Wees vrij van gedachten erover en je begint het te begrijpen. Het kan zijn dat je je inzicht niet in woorden kunt vatten, of misschien kun je dat wel. Dat doet er niet toe. Het inzicht komt.De betekenis of de zin van iets huist diep in je eigen gedachtewereld. Om die betekenis te ontdekken moet je in je eigen gedachtewereld naar binnen kijken. Naar buiten kijken, naar zogenaamde 'objectieve' gebeurtenissen en daarin een betekenis proberen te vinden, is tijdverspilling. Het is daar niet te vinden.Natuurlijk, je wilt allereerst anderen raadplegen over je toestand. Bel de deskundigen. Zorg voor een deskundige beoordeling van je situatie, verzeker je van een 'second opinion' en desnoods van een derde.Welnu, wees eerlijk. Heb je meer helderheid na de derde mening dan na de eerste? Heeft het raadplegen van deskundigen je inzicht of innerlijke vrede gebracht? Als dat zo is, kijk dan maar uit! Jouw eigen interpretatie vervangen door de hunne helpt je niet begrijpen wat er aan de hand is.Als je direct tot de kern van de zaak wilt doordringen, houd je dan verre van allerlei interpretaties en laat de situatie bestaan, sta erbij stil. Wanneer er mensen naar je toe komen die zeggen: 'Ik heb het antwoord', stuur ze dan beleefd weg. Hun antwoord is even vergiftigend voor je als je eigen oordeel over de situatie.Geef toe: 'Ik weet niet wat dit betekent, dus ik zal mezelf de tijd geven om dat te ontdekken. Ik vertrouw erop dat dezelfde intelligentie die deze situatie in mijn leven deed ontstaan, de betekenis ervan aan me zal onthullen.' Dat is de liefdevolste daad die je kunt stellen. Deze daad bevrijdt jou en iedereen om je heen van de dwangmatige neiging de situatie te beoordelen, te interpreteren of te rationaliseren.Je hoeft anderen niet van je af te duwen. Nodig hen uit en laat ze bij je zijn. Laat hen je hand vasthouden. Kijk hen in de ogen. Wees dankbaar voor hun oprechte bezorgdheid. En laat hun weten: 'Er is hier niets dat verbeterd moet worden ... er beweegt zich alleen op een dieper niveau iets in mijn leven.'Vrij zijn van oordeel en interpretatie is het makkelijkste wat er te doen valt. Toch vind je het steeds moeilijker. Dat komt doordat je bent vergeten hoe je kunt zijn. Zo wordt de eenvoudigste zaak van het leven het einddoel van de meest ingewikkelde meditatiesystemen. Je komt allerlei methoden tegen die je leren hoe je moet 'zijn'. Maar zolang er een methode is, ben je aan het 'doen'. Ik vind dat je alle methodes moet laten vallen. Je hebt ze niet nodig. Houd simpelweg op met oordelen, interpreteren, bedenken, speculeren. Laat alles wat geen 'zijn' is wegvallen. Vervolgens komt 'zijn' vanzelf tot bloei. Daarna ontvouwt de genade zich vanuit de schijnbare willekeur der gebeurtenissen. En jij begrijpt de betekenis en bent blij dat het is zoals het is.

Geen mens zou terugdeinzen voor zijn bestemming op aarde als die hem eenmaal onthuld is. Maar die kan zich niet onthullen zolang men met geweld probeert zijn leven open te breken.Wees geduldig. Wees voorzichtig. Alle vreugde en schoonheid van je leven staat nu voor de deur. Jouw bestemming manifesteert zich volledig in het hier-en-nu.Zoek niet naar een betekenis buiten je eigen beleving. Vertrouw op wat er is en verwijl daarbij. Dat is het diepzinnigste onderricht dat ik je kan geven. Want met deze eenvoudige oefening worden alle barrières naar de waarheid neergehaald.

Een wonder: het doen komt ten einde

Hoe meer je in je leven probeert te doen, des te groter je angst voor de dood wordt. Want de dood is het einde van het doen. Het is het einde van het denken en van het emotioneel reageren op de gedachten en daden van anderen. De dood is het einde van de afscheiding ... het einde van het lichaam, het einde van het geconditioneerde en voorwaardelijke denken.Wanneer je de overgang maakt, het lichaam achter je laat, bestaat er geen gedachtewereld of denkvermogen dat denkt, geen denkvermogen dat plannen smeedt, dromen of voornemens heeft, maar toch is er directe communicatie. Hoe komt dat?Het denkvermogen is naar zijn aard onbeperkt. Het conformeert zich niet aan tijd en ruimte. Het gaat aan alle grenzen voorbij.Jullie ervaren alleen dat deel van het denkvermogen dat jullie, individueel en collectief, zodanig beperkt hebben dat het past binnen jullie ervaring. Er bestaan echter andere aspecten van het denkvermogen die buiten jullie bevattingsvermogen of bewustzijn werkzaam zijn. De dood staat voor het einde van het subjectieve, afgescheiden denken. Hij staat voor het einde van de communicatie zoals jullie die kennen, want voor jullie vindt communicatie plaats tussen twee afzonderlijke, individuele denkende wezens. Een dergelijke beleving van communicatie is illusoir, dat wil zeggen dat het een buitengewoon begrensde beschrijving van een onbegrensde ervaring is. Zij die de dood dicht genaderd zijn, weten dat er een werkelijkheid bestaat die verder gaat dan de grenzen van de waarneming in deze wereld. In die wereld is de communicatie spontaan en allesomvattend. Met andere woorden: er is niemand die niet weet wat jij denkt, en dat vind je niet erg, want jij weet ook wat alle anderen denken.Omdat er geen privé-gedachten bestaan, wordt elke beperkte gedachte snel gecorrigeerd door een minder beperkte gedachte. Aangezien je zelfgevoel merendeels bepaald wordt door gedachten, ontstaat het gevoel dat het 'zelf' zich voortdurend uitbreidt naarmate de gedachte zelf zich buiten zijn beperkingen uitbreidt.

Het boeiende is dat je nu, op dit moment, zonder strijd of bewuste inspanning, al in nauwe verbinding staat - één bent - met onbeperkt zijn. Je lichaam baadt zich in het licht. Je hart is in staat onvoorwaardelijke liefde te ontvangen en je denkvermogen is in staat de waarheid direct in zich op te nemen. Dat is allemaal mogelijk als je alleen maar stil bent, en bereid bent dat te ervaren.Wanneer je eenmaal je lichaam verlaat, heb je geen keuze. Dan zit je midden in de ervaring, of je eraantoe bent of niet. Als je je daartegen verzet, word je door de zwaartekracht opnieuw naar een beperkt lichaam toe getrokken, waarin de beleving van de waarheid zich geleidelijk kan ontwikkelen. Als je klaar bent voor het ervaren van onvoorwaardelijke liefde, ga je door elke angst die je ooit gekend hebt en door elke beperking die je jezelf ooit hebt opgelegd heen, naar een plek die de angst en de beperking te boven gaat. Dit is de plek die jullie 'hemel' noemen.Naar de hemel gaan, de cyclus van geboorte en dood beëindigen, het Nirwana binnengaan, het karma transcenderen, het geconditioneerde en voorwaardelijke denken overstijgen, het betekent allemaal hetzelfde. Dit is het einddoel van de ontwikkeling van het bewustzijn. Iedereen zal daar aankomen. Iedereen zal uiteindelijk het meesterschap verwerven. Spirituele oefeningen, in welke vorm dan ook, zijn er alleen maar om jou tijd te helpen besparen. Ze zijn een uitnodiging om hier en nu onvoorwaardelijke liefde en barmhartigheid te ervaren. Ze zijn een uitnodiging om op te houden met doen, op te houden met denken, op te houden met plannen maken en dromen. Ze zijn een uitnodiging tot zwijgend éénzijn met jezelf. Ze zijn een uitnodiging om de gedachten en daden van je broeder ten opzichte van jou te zien als een spiegel van je eigen gedachten over jezelf. Ze vereenvoudigen de structuur van het leven tot één enkele gedachte, één enkele ademtocht, één enkele handeling. Ze laten je weten dat elke gebeurtenis, elke relatie, elk gebaar van hart en hoofd een voertuig is voor Godsbewustzijn. Ontdoe je van alle dogma's en holle rituelen, dan kom je uit bij de wezenlijke spirituele ervaring, de essentiële uitnodi-ging tot de eredienst. Die ligt besloten in iedere traditie. Sterker nog, ze ligt besloten in je hart en in je hoofd: de oproep tot vrede, tot vreugde, tot geluk. Die roep beantwoorden wil zeggen dat je het pad betreedt. Het maakt niet uit hoe je het noemt. Het maakt niet uit hoe je er uitdrukking aan geeft. Het pad van geven zal zich voor je uitstrekken. En zo je geeft, zo zul je van anderen ontvangen.Het pad kent zijn eigen eenvoudige schoonheid en zijn eigen raadsels. Het is nooit wat je denkt dat het is. Toch ben je zelf altijd in staat intuïtief aan te voelen wat de volgende stap moet zijn.Authentieke spiritualiteit is niet lineair. Het schrijft niets voor. Het kan je niet zeggen 'als je zus en zo doet zal er dit en dat gebeuren'.Wat er gedaan wordt moet van diep uit je binnenste komen. Het moet fris en helder zijn en samenkomen in je hart. Het moet spontaan gebeuren.Als er nog een klein overblijfsel is uit het verleden, een beetje angst, zal het

vertrouwen ontbreken en zal het wonder niet plaatsvinden. Elke gedachte die vrij is van angst, elke handeling die vrij is van de drang tot 'doen', tot 'redden' of 'genezen', is wonderbaarlijk van aard. Ze is vrij van de wetten van ruimte en tijd en is desondanks met vanzelfsprekende doeltreffendheid binnen die wetten werkzaam. Waarom is dat zo? Omdat het niet gerepeteerd is. Omdat het niet voortkomt uit het geconditioneerde en voorwaardelijke denken. Omdat het spontaan is en in volkomen vertrouwen gebeurt. Een dergelijke gedachte of handeling is een levend gebed. Je kunt er niet op vooruitlopen en het kan ook niet worden herhaald. Het is geen product van je leerproces. Het is een gevolg van je levende communie (een-zijn) met het onvoorwaardelijke denken.De roep tot ontwaken ligt diep in je psyche ingebed. Hij klinkt niet hetzelfde als de roep die de andere mensen horen. Wanneer je naar anderen luistert hoor je die roep niet.Maar als je hem eenmaal hoort, zul je inzien dat anderen hem, op hun eigen wijze, ook horen. En dan ben je in staat om je, door oprechte steun, met hen te verenigen. Door hen te zegenen, zegen je jezelf. Door hen de vrijheid te geven hun eigen pad te bewandelen, geef je jezelf de vrijheid het jouwe te bewandelen.Er is geen concurrentie. Er is geen hebzucht. Want er is niets te 'halen', niets te 'bereiken'. Alles ligt voor het grijpen, opdat het weggegeven zal worden. En in elk geschenk dat gegeven wordt, hetzij door jou, hetzij door een ander, ligt het wonder vervat.

De werking van vergeving

Ik heb vergeving als middel gekozen, omdat alleen vergeving het 'tijdslot' waarmee de verwonding vastzit, kan losmaken. Als er geen tijd is, is er geen verwonding. Laat het verleden los, en je koestert geen wrok. Eenvoudig, nietwaar?Door de tijd lijkt de verwonding echt. Hij zorgt ervoor dat de dood echt lijkt. Hij zorgt ervoor dat alle veranderingen die zich in je leven voordoen echt lijken. Toch zijn ze geen van alle echt.Als je slechts één enkel ogenblik zonder tijd zou kunnen zijn - en ik verzeker je dat je dat kunt - zou je begrijpen wat je redding is. In dat tijdloze ogenblik heeft niets van wat je gezegd of gedaan hebt enige betekenis. In dat ogenblik valt er niets te hebben: geen verleden, geen toekomst, geen identiteit. Er is niets anders dan het ogenblik van zuiver zijn, van niet-afgescheiden zijn, van niet-oordelen. Zo'n ogenblik beleef je voortdurend, zonder het te weten. Stel je dat eens voor: je bent al in de hemel maar je weet het niet!Je bent in de hemel, maar de hemel is voor jou onaanvaardbaar. De hemel verleent geen steun aan je ego, je plannetjes en dromen. De hemel verleent geen steun aan je machtsspelletjes, je lessen en zelfs niet aan je vergevingsproces. In de hemel

bestaat de noodzaak tot vergeving niet. Wil je weten waarom niet? Omdat in de hemel niemand schuldig is! Niemand die in het hier-en-nu leeft, heeft een misdaad begaan of een verkeerde gedachte gehad. De hemel verleent geen steun aan je soapserie van misdaad en straf, van zonde en verlossing. In de hemel hoeft er niets verbeterd te worden.Ook op dit ogenblik hoeft er niets verbeterd te worden. Onthoud dat en je bent in het koninkrijk der hemelen. Jij denkt dat je in de hemel komt door 'braaf' of 'goed' te zijn. Toch zijn nog geen twee mensen het met elkaar eens over wat 'goed' zijn betekent. Is het een wonder dat de weg naar de hemel nogal kronkelig is?Sommigen onder jullie hebben een meer verlichte instelling. Jullie geloven dat het niet erg is als je een fout gemaakt hebt, maar dat je van je zonden verlost moet worden. Jullie moeten je oude manier van doen afwijzen en goed begrijpen dat ik voor jullie zonden ben gestorven! Dat, beste vrienden, is niets anders dan klinkklare nonsens. Waarom, vraag ik jullie, zou ik voor jullie zonden sterven? Ik heb ze niet begaan! Ik neem aan dat jullie denken dat ik een edelmoedig type ben. Ik ben zo 'goed' dat ik gewoon al jullie zonden in me op kan nemen zonder dat ik erdoor beïnvloed word. En vervolgens komt het goed met ons allemaal, nietwaar?Jawel, maar komt het ook goed? Je bent er nu van overtuigd dat jouw heil van mij afhankelijk is. En wat gebeurt er als ik mijn belofte niet inlos? Zul je me dan opnieuw aan het kruis nagelen? Of wellicht jezelf van het leven beroven? Is dat jouw manier om te laten zien dat alles in orde is? In werkelijkheid is wat ik zeg enigszins anders. Jazeker, alles is in orde, maar niet in een of andere verre toekomst of door een daad van vertrouwen jouwerzijds. Alles is nu, op dit moment, in orde, zonder dat je er iets aan hoeft te verbeteren en zonder dat ik er iets aan hoef te verbeteren. Als je dit wilt begrijpen, moet je je bekwamen in het vergevingsproces. Iedere keer dat je denkt dat iets of iemand verkeerd is of niet deugt, vergeef je jezelf voor het denken van die gedachte. Iedere keer dat je denkt dat jij niet deugt, vergeef je jezelf voor het denken van die gedachte. Zeg tegen jezelf: 'Dit lijkt verkeerd, maar wat weet ik ervan? Waarschijnlijk is hier iets waar ik naar moet kijken, iets watik niet wil zien. Daarom denk ik dat het niet deugt, omdat ik er niet naar wil kijken.'Wees bereid te kijken naar de dingen die je geneigd bent te veroordelen. Dat is de snelste manier om je schuld te ontmantelen. Datgene waarvan jij denkt dat het fout is, en degenen van wie jij denkt dat ze fout zijn, laten je alleen maar zien wat er volgens jou fout is aan jou. Dat is je schuldgevoel, broeder. Je kunt er maar beter naar kijken, anders blijft het je leven beheersen.Houd ermee op te proberen illusies tot werkelijkheid te maken. Houd ermee op je oordelen te rechtvaardigen. Dat zal slechts je overtuiging dat je afgescheiden bent van anderen versterken.Wees dapper. Neem een echt risico. Zie in dat wat je dwarszit niets anders is dan je

schuldgevoel. Kijk naar alles wat je dwarszit en vergeef jezelf voor het feit dat je het zo serieus hebt genomen. Alleen een schuldig mens kan wat er in jullie idiote wereld gebeurt zo serieus nemen. Je hebt slechts één mens te vergeven tijdens je verblijf op aarde, en die ben jij zelf. Jij bent openbaar aanklager. Jij bent de rechter die de uitspraak doet. En jij bent de gevangene. Een onheilige drieëenheid, zoveel is zeker! Ontspan je, mijn vriend. Al wat je denkt dat je anderen hebt aangedaan is slechts een vorm van zelfbestraffing. Jij bent degene die met het schuldgevoel moet leven, niet zij. Hoe schuldiger jij je voelt, hoe meer je jezelf de grond in trapt. Jouw schuld op een ander projecteren en hem de grond in trappen vergroot het schuldgevoel dat jij met je meedraagt. De enige uitweg uit deze doolhof van angst is het toepassen van vergeving.Vergeef alles waarvan jij denkt dat het fout is, door jezelf te vergeven voor het feit dat je aan het oordelen bent. Bezie elk oordeel dat je velt met mededogen voor jezelf en voor degene over wie je oordeelt. Rechtvaardig je oordelen niet, dan maak je je illusies niet tot werkelijkheid.In het hier-en-nu worden de angst, het oordeel en de verwachting tenietgedaan. Het verleden en de toekomst worden in het heden neergezet. En dus is er nog slechts dit moment en de wijze waarop je dat nu ziet. En als je het met angst beziet, kijk je regelrecht naar je angst. En als je het veroordelend beziet, kijk je regelrecht naar je veroordeling. En als je jezelf je angst en je veroordeling vergeeft, maken ze de weg vrij. En dan zie je niet meer indirect, door een spiegel. Je voelt je op je gemak bij wat er is.Vergeving is het middel, omdat het de greep die tijd op de verwonding heeft losmaakt. Waar geen tijd is, is geen verwonding.Je bent aan geen enkele zonde schuldig, mijn broeder. Maar jij gelooft dat je dat bent. En omdat je dat gelooft, heb je behoefte aan vergeving. Het is de enige uitweg uit je zelfopgelegde illusie.Je bent er ten onrechte van overtuigd dat jij een ander kunt kwetsen en dat die ander jou kan kwetsen. Dat zijn de gedachten waardoor jouw wereld beheerst wordt. En dus ben je hier gekomen om alle gevolgen van je overtuigingen te aanschouwen en om, eindelijk, in te zien dat ze niet waar zijn.Wanneer ook maar iemand van jullie gekwetst zou kunnen worden, wanneer jullie heelheid zou kunnen worden aangetast of beschadigd kon worden door lijden of dood, dan zou jullie wereld buiten het bereik van de hemel liggen en zouden al jullie moordzuchtige gedachten tot in de eeuwen der eeuwen doordraven. Jullie zouden in een duistere en voor eeuwig verloren wereld leven.Ik weet dat het er af en toe de schijn van heeft dat dit ook waar is. Maar het is nu niet waar, en het is nooit waar geweest, zelfs niet in de meest duistere periodes. Jullie wereld, jullie leven, jullie gedachten zijn nooit buiten het bereik van de hemel geweest, want de hemel is hier, mijn broeder, de hemel is nu.

Je ziet wat je verkiest te zien, want elke waarneming is een keuze. En wanneer je ermee ophoudt jouw betekenissen op te leggen aan wat je ziet, zullen je spirituele ogen opengaan en zie je een wereld die vrij is van oordeel en schittert in haar oneindige schoonheid.De ketenen van de aarde vallen weg en je bent vrij om op te stijgen naar je plek te midden van de helderste sterren. Van daaruit kijk je omlaag naar de aarde, zoals ik nu, en zeg je meelevend: 'Daar heb ik ook rondgelopen, toen ik bang was en moest leren door al mijn angsten heen te gaan. Het is een heilige plek, een plek waar elke vijand een vriend werd, elke vriend een broeder en een leraar werd. GEEN HEILIG LAND waar de droom van afscheiding en dood ten einde kwam. Ik voel me bevoorrecht dat ik die tocht gemaakt heb en ben blij dat ik eindelijk thuis ben.'Dan weet je dat je de tocht niet had hoeven maken om gered te worden. je had thuis kunnen blijven zonder dat je onschuld ook maar enigszins bezoedeld was geworden. Maar als je de tocht niet had ondernomen, zou je je onschuld niet gekend hebben zoals ik die ken en zoals onze Vader/Moeder die kent.Een engel die de zondeval niet meegemaakt heeft, kan nooit een medeschepper met God zijn, want hij of zij is niet tot bewust scheppen in staat. Om bewust te kunnen scheppen moet je je schepselen begrijpen. En om je schepselen te kunnen begrijpen, moet je je met hen verenigen en hun ontwikkelingsweg meemaken. Dat heb jij gedaan, mijn vriend. Welkom thuis dus. Je bent onberispelijk en glansrijk uit je tocht door zonde en dood tevoorschijn gekomen. Halleluja! Lucifer is verlost. De verloren zoon is teruggekeerd naar huis. Alle engelen in de hemel verheugen zich. Maar zij die de tocht zelf ondernomen hebben, plengen ook tranen van vreugde.

De dood van het ego

Het ego wil naar zijn aard verdelen en heersen. Waar het ego geen verdeeldheid kan zaaien, kan het ook niet heersen. Een gedachte, welke dan ook, werkt ofwel afscheidend of verenigend. Gedachten die het ene idee van het andere scheiden, of de ene mens van de ander scheiden, leggen een sluier over je besef van de eenheid. Gedachten die de ene mens met de andere of het ene idee met het andere verbinden, laten de eenheid juist zien.Ideeën kunnen net zo makkelijk tegen elkaar ingaan als de mensen die ze denken. Jullie denken dat je iemands ideeën kunt aanvallen zonder die persoon aan te vallen, maar er zijn niet zoveel mensen die zich niet persoonlijk aangevallen voelen wanneer je hun ideeën aanvalt. Mensen identificeren zich met de gedachten die ze denken. Als je met mensen wilt communiceren, zoek dan naar wegen om hun ideeën te erkennen en er rekening mee te houden. Dan zal het, als je uiting geeft aan jouw ideeën, voor de ander makkelijker zijn ze te erkennen. Mensen zullen nooit in vrede naast elkaar kunnen samenleven als hun ideeën niet naast elkaar

kunnen bestaan, zonder met elkaar te wedijveren. Als je iemands idee accepteert, zelfs als je het er niet mee eens bent, wil dat zeggen dat je respect en vertrouwen naar hem doet uitgaan. In vrede samenleven vereist dat je kijkt naar wat je met an-deren verbindt, niet naar wat je van elkaar scheidt. Als je ziet wat jullie verbindt, kun je respect hebben voor de verschillen. Als je ziet wat jullie scheidt, zul je proberen die verschillen te overwinnen.Een poging om de verschillen te overwinnen is steevast tot mislukken gedoemd. Dat komt doordat het gezond is dat er verschillen zijn. Zolang ze gerespecteerd worden, staan ze de mogelijkheid tot intimiteit en hartelijke relaties tussen mensen niet in de weg.Geef een ander altijd de ruimte om anders te zijn. Dan zul je de intimiteit met hem niet uit de weg gaan.Wanneer je van mening bent dat je, om door hem geaccepteerd te worden, net als hij moet worden, of dat hij net als jij moet worden om door jou geaccepteerd te worden, probeer je de verschillen te 'overwinnen'. Laat de verschillen er gewoon zijn. Jij bent acceptabel zoals jij bent, en dat geldt ook voor hem. Dan blijf jij vanbinnen vredig en hij ook. Alles is in orde. Ga begrijpen hoezeer je probeert anderen te veranderen, zodat ze passen in het beeld dat jij hebt van hoe ze zouden moeten zijn. Wees je ervan bewust hoezeer anderen proberen jou te veranderen. Voel het duwen en trekken. Dat is de wereld van het ego.Het ego is het onzekerste wat er in het universum bestaat. Dat is de reden dat het altijd stelling neemt en zijn positie probeert te verstevigen. Het heeft geen aangeboren zelfvertrouwen en is daarom niet grootmoedig van geest.Het haat alles omdat het zichzelf haat. Al zijn trots is slechts schijn. Haal het ego uit elkaar en je ziet een open wond.Het ego is dat deel van jou dat niet weet dat je bemind wordt. Het kan geen liefde geven, want het weet niet dat het liefde te geven heeft.Hoe kan de onbeminde en niet-beminnenswaardige liefde krijgen? Het is de kreet van elke verbannen ziel ter wereld. Het ego moet te horen krijgen en leren dat het over liefde beschikt. Dit is een bedreigende bewering, want zodra het ego inziet dat het over liefde beschikt, houdt het op een ego te zijn. Het ego moet als ego sterven, om als liefde herboren te worden.Nu weet je dus waarom de meeste mensen zich tegen verlichting verzetten. De gedachte aan ontwaken is voor iedereen die nog slaapt beangstigend. Je denkt maar steeds: 'Als ik ontwaak, ben ik er misschien niet meer!'Dat is de reden dat je angst voor de dood en je angst voor het ontwaken dezelfde angst zijn. Het onbeperkte, universele Zelf kan niet geboren worden als niet eerst het beperkte, tijdelijke zelf gestorven is.Dus de dood treedt aan, hoe dan ook. Je gaat of dood, of je ontwaakt, hetgeen een andere vorm van doodgaan is. Wanneer je eenmaal ontwaakt bent, is doodgaan

niets bijzonders meer. Er staat geen kostbare identiteit meer op het spel. Het is niet van belang of je al dan niet in fysieke vorm blijft bestaan. Hoe het ook zij, je moet er zijn. Doodgaan is een van de beste manieren om te leren er te zijn, aanwezig te zijn. Als je een snel ontwaken wilt, probeer het dan eens met doodgaan. Wanneer je sterft, ben je je van dingen bewust op een wijze die je nog niet eerder hebt meege-maakt. Je merkt elke ademhaling, elke nuance, elke bloem, elk woord of gebaar van liefde op. Doodgaan is een stoomcursus in ontwaken. Dat wil overigens niet zeggen dat iedereen die doodgaat ontwaakt. Het betekent slechts dat ze de cursus doorlopen hebben. Degenen die de cursus met goed gevolg afsluiten, zijn overal waar ze heen gezonden worden tevreden. Als dat betekent dat ze ergens in een lichaam terechtkomen, dan is dat goed. Als dat betekent dat ze hulp bieden aan iemand in een lichaam, dan is dat ook uitstekend.Het maakt in feite niets uit waar je heen gaat, want je hebt niets te bewijzen. Je bent er simpelweg om dienstbaar te zijn. Je losmaken van een zinloze identiteit is een onvermijdelijk onderdeel van het pad terug naar huis. Hoe minder je te beschermen hebt, des te meer hulp je te bieden hebt. En hoe meer hulp je geeft, des te verrukkelijker het wordt. Hoewel ik niet zo ver wil gaan dat ik zeg: 'doodgaan is leuk', wil ik wel stellen dat doodgaan alleen maar 'niet leuk' is omdat jullie je nog steeds vastklampen aan een miniem stukje zelfbepaling.Alles wat je op aarde meemaakt is een proces waarin je leert vertrouwen te stellen in jezelf, in je broeder en in God. Op het uiteindelijke moment van ontwaken, wanneer het vertrouwen volledig tot bloei is gekomen, versmelten deze drie aspecten van het Zelf tot één geheel. Dat ogenblik kan niet in woorden beschreven worden, maar ik verzeker je dat je het mee zult maken. En zolang je het niet hebt meegemaakt, zal niets je ooit volkomen duidelijk zijn.

Het geschenk

Vergeving is een geschenk dat ieder van jullie voorgoed gegeven werd. Het is niet iets dat je al of niet krijgt, of iets dat weer kan worden afgenomen. Het is er altijd en het is het enige geschenk dat je ooit nodig zult hebben om verder te komen dan het ervaren van pijn en lijden. Vergeving is in deze wereld werkzaam, maar het is niet van deze wereld. Het komt uit geestkracht en kan zijn oorsprong niet vergeten. Hoe vaak het geschenk ook gegeven en ontvangen wordt, het is onuitputtelijk. Want bij elke zonde, of waarneming van zonde, is vergeving de oplossing. Jullie begrijpen niet hoe immens het geschenk is, omdat jullie het niet tot in alle facetten van jullie leven geaccepteerd hebben. Jullie hebben het niet in alle situaties aanvaard. Wanneer je dat wel doet, weet je ook dat er geen plek is waar vergeving niet bij kan. Er bestaat geen enkele situatie waarin het geschenk niet kan worden gegeven en ontvangen. Vergeving is het enige geschenk waarbij niets

teruggevraagd wordt. En het is daarom het enige geschenk dat zonder schuldgevoel gegeven en ontvangen kan worden. Op dit moment is de alomvattende liefde die je wacht, achter de deur die vergeving voor je opent, voor jou nog niet te begrijpen. Daarom brengt het praten erover je niets verder. Wees zoals je bent. Ga voor de deur staan en klop. Wees geduldig en vastberaden. Wees bereid elke pijnlijke en nutteloze gedachte onder ogen te zien en laat die dan los. Weet dat elke gedachte je vrijmaakt of gevangenzet, en kies ervoor vrij te komen.Wanneer je hart vredig wordt, gaat de deur open. De sluier wordt opgelicht. Mozes trekt het beloofde land binnen. Blijf, tot het zover is, waar je bent, in de kern van je oefening.God heeft je voor onderweg één geschenk gegeven, niet meer dan dat. Hij zei: 'Mijn zoon, onthoud dat je altijd van gedachten kunt veranderen.'Hij zei niet: 'Ga niet weg, zoon.' Hij zei niet: 'Zoon, je zult je ellendig voelen, totdat je terugkomt bij Mij.' Hij zei louter: 'Onthoud datje altijd van gedachten kunt veranderen.'Je kunt van gedachten veranderen over elke pijnlijke en nietvergevingsgezinde gedachte die je denkt. Je kunt elke ontevreden gedachte in twijfel trekken en een andere gedachte denken, die je vrijmaakt en je hart laat volstromen van vreugde.God heeft niet gezegd: 'Ik zal Mijn zoon geen fouten laten maken.' Hij zei: 'Ik vertrouw erop dat je terugkomt en geef je een geschenk dat ervoor zorgt dat je de weg naar huis vindt.' Al jouw fouten betekenen niets voor God. Voor Hem ben je gewoon een kind dat zijn omgeving verkent en zich met vallen en opstaan de regels die er gelden eigen maakt. God heeft die regels niet opgesteld. Die stelde jij op, toen je dit speelterrein maakte. Je vergat slechts één ding, en dat gaf God je, tezamen met zijn zegen. Hij zei: 'Waar je tocht je ook heen voert, zoon, onthoud dat je altijd van gedachten kunt veranderen.'Met één enkele gedachte maakte Hij iets wat jij definitief wilde maken, tot iets tijdelijks. Hij maakte wat jij werkelijkheid wilde maken, tot onwerkelijkheid. Jij hebt de as van de dood geschapen. Hij schiep de vleugels van de feniks. Op elke ontevreden gedachte die jij zou kunnen denken, gaf God een eenduidig antwoord: 'Onthoud, zoon, datje altijd van gedachten kunt veranderen.' Je probeerde, net als Prometheus, het vuur van de goden te stelen. Maar Hij heeft je daar niet voor gestraft. Hij heeft je niet aan een rots vastgeketend, waar je tot in de eeuwen der eeuwen je dagen moet slijten, met de gieren als enig gezelschap. Hij zei: 'Neem het heilige vuur, zoon, maar wees voorzichtig en onthoud dat je altijd van gedachten kunt veranderen.'Net als Adam en Eva stond je in de hof en werd nieuwsgierig, je wilde meer weten over goed en kwaad. Toen Hij wist dat je verlangen naar kennis niet over zou gaan, stuurde Hij de heilige slang naar je toe met een appel, en nodigde je uit ervan te eten. In tegenstelling tot de wijdverbreide opvatting, heeft Hij je niet slinks tot de

zonde overgehaald en vervolgens uit de hof verdreven. Hij zei alleen: 'Voorzichtig, mijn zoon. Als je deze vrucht eet, zul je de wereld anders gaan zien. Het kan zijn dat deze tuin er dan plotseling uitziet als een droge woestijn, waar helemaal niets groeit. Je lichaam, met al haar onschuldige gratie en heelheid, lijkt verdeeld te zijn in afzonderlijke onderdelen, waarvan je sommige accepteert en andere beschamend vindt. Je denken, dat nu deelheeft aan al mijn gedachten, denkt wellicht gedachten die tegengesteld zijn aan de mijne. Je bewustzijn en al wat je meemaakt wordt doordrongen van dualiteit en gevoelens van afgescheidenheid. Uit het kleine hapje dat je op het punt staat te nemen kan dit alles, en meer, voortkomen, maar onthoud, zoon, dat je altijd van gedachten kunt veranderen.' Het is niet alleen zo dat God je niet veroordeelt om je fouten, Hij houdt zich er zelfs niet mee bezig. Hij weet dat het kind zich brandt aan een open vuur. Hij weet dat de appel spijs-verteringsproblemen veroorzaakt. Maar Hij weet ook dat het kind zal leren voorzichtig met vuur om te gaan en het leert benutten om zichzelf te verwarmen en zijn pad te verlichten. En Hij weet dat het lichaam zich aan kan passen aan de zure smaak en de appel als voedsel kan benutten.Hij weet dat jouw besluit om te willen 'weten' je in gevaarlijke situaties zal brengen, situaties waarin je denkt dat je geluk afhankelijk is van de manier waarop iemand anders je behandelt, situaties waarin je vergeet dat je geen kwetsbaar or-ganisme in een dorre en vijandige omgeving bent. Hij weet dat je je oorsprong zult vergeten en dat er momenten zullen zijn waarop de hof slechts een verre herinnering is, waarbij zelfs het bestaan ervan nog twijfelachtig is. Hij weet dat er momenten zullen zijn waarop je Hem de schuld geeft van al je moeilijkheden en vergeet dat jij degene was die verkoos te 'weten'. Maar daar houdt Hij zich helemaal niet mee bezig. Want vlak voordat jij vastbesloten vertrok voor je tocht der afscheiding, zei Hij: 'Nog even, zoon. Het kan lang duren eer we elkaar weer zien. Wil je alsjeblieft dit eenvoudige geschenk van Me aannemen en het waar je ook gaat bij jou houden, ter herinnering aan Mij?' De meesten van jullie herinneren zich niet dat je antwoordde: 'Ja, Vader.' Maar ik verzeker je dat je dat zei. En dus ging de stem van God met je mee toen je in ballingschap ging. En hij is nog steeds bij je.Dus als je je eenzaam en verlaten voelt, als je vergeet dat jij deze tocht gekozen hebt, onthoud dan: je kunt altijd van gedachten veranderen. Ik ben hier om je te helpen je dat te herinneren.Dit is niet mijn geschenk, maar Gods geschenk aan jou. Omdat ik het geschenk van Hem gekregen heb, kan ik het aan jou geven. En als jij het van mij krijgt, kun jij het aan je broeder geven.Maar ik waarschuw je: houd je niet bezig met de identiteit van de gever. Ik ben niet van belang. Ik ben het geschenk niet, maar degene die het aanreikt, zoals ook jij dat waarlijk bent. Laat ons de oorsprong van het geschenk in gedachten houden, zodat

we het vrijelijk kunnen geven en ontvangen. Christus is de gever en de ontvanger van Gods geschenk. En Christus wordt, elke keer dat jij het geschenk geeft of ont-vangt, in jou geboren. Het doet er niet toe wie jou het geschenk van vergeving aanbiedt. Het kan je kind zijn, je vader of moeder, je vriend of je vijand. Het enige belangrijke is dat jij het van hem ontvangt. En zodra je het ontvangt word jij de Christus, en hij ook.Allen die Gods geschenk geven of ontvangen, zijn gastheer voor het Christuskind. Eenieder van jullie is Jozef en Maria, die Gods kind in de wereld welkom heten. En eenieder van jullie is dat kind, dat het geschenk van onbeperkte liefde van vader en moeder ontvangt.Jullie moeten voorzichtig zijn met de verhalen waar jullie geloof aan hechten. Veel dingen waarvan jullie denken dat ze van God komen, zijn uit jullie eigen angsten en zorgen gefabriceerd. Als je op zoek bent naar de waarheid, kun je maar beter geen bijbel, heilig boek of geschrift raadplegen dat in het verleden geschreven werd. Richt daarentegen je aandacht op de waarheid die op dit moment, nu, wordt neerge-schreven in je hart.God gaf je het geschenk van vergeving. Dat geschenk reist, waar je ook gaat, met je mee. Wanneer je er niet op vertrouwt, stuurt Hij je Zijn zoon om je aan het geschenk te herinneren. En Zijn zoon houdt je voor dat je het geschenk moet geven als je het wilt houden.Er zijn vele lichtwezens neergedaald als de Christus, die dat simpele geheugensteuntje meebrachten. We hebben allemaal dezelfde bedoeling, want Christus is geen persoon, maar de hoeder van de vlam, de gever van het geschenk, de boodschapper van de liefde. Hij straalt licht uit, omdat hij zich in de duisternis van de wereld het licht herinnerde. Hij straalt liefde uit, omdat hij het geschenk ontvangen heeft en heeft geleerd het zonder voorwaarden te geven aan eenieder die het wil ontvangen.Wat wij gedaan hebben, zal jij ook doen, en meer dan dat. Want in jouw verlossing ligt de verlossing van elke zoon van God besloten. Jij die de Christus ziet in je broeders, helpt hen de Christus in jou te zien. En zo wordt het licht der waarheid in vele harten ontstoken en zal de ster weer opkomen aan de hemel boven Bethlehem.Er zullen vele wijzen - mannen en vrouwen die open van hart en van geest zijn - bijeenkomen, om getuige te zijn van de geboorte van Gods zoon op aarde. En er zullen vele anderen tegen hem in opstand komen, niet wetende dat hij hen is. Alle dromen van kruisiging, opoffering en verlies zullen zich tevergeefs in slagorde opstellen tegen de korpsen der liefde, en liefde zal wederom zegevieren.Christus zal zijn armen uitstrekken, het gewonde kind in zijn armen nemen en het troosten. En dat kind zal in het licht van zijn liefde opstaan en de steen des doods opzijschuiven. Alle bannelingen keren terug naar huis, naar het hart van God, het beloofde land. Wanneer je dit leest, weet dan dat dit jou zal gebeuren. En houd

moed, want ik ben bij je.Laten we samen God danken voor Zijn geschenk van liefde en vergeving, voor Zijn eeuwige vertrouwen in het feit dat wij de weg naar huis weer zullen vinden. Vader, we houden in gedachten dat Uw stem in alle omstandigheden bij ons is en dat we erop vertrouwen dat Die onze gedachten en schreden leidt. Dankzij U zijn we niet alleen. Dankzij U hebben we onze broeders. U heeft ons niet zonder troost achtergelaten, maar ons machtige metgezellen gegeven die ons pad verlichten.We brengen in Uw naam hulde aan ons verblijf hier, en bidden onophoudelijk voor het einde van de schuld, de enige oorzaak van het lijden. En met die bedoeling sluiten we het geschenk dat U ons gegeven heeft in de armen, het enige geschenk dat we zonder schuldgevoel kunnen ontvangen of geven. Dank U, Vader, voor het geschenk van vergeving. We zullen er wijs gebruik van maken. We zullen het in alle omstandigheden gebruiken. Met dat geschenk ontsteken we Uw licht in alle duistere gebieden van onze ziel.

Zegenwens

Er is slechts één zoon van Goden dat ben jij.

Van hem ontvang je;je geeft aan hem.

Onthoud dat alsjeblieftals je jezelf bekijkt.

En, alsjeblieft, onthoud het ookals je je broeder bekijkt.

En als je angstig wegkijkt, onthoud dan alleen dit:

subject en object,minnende en beminde,

zijn niet tweemaar een en hetzelfde.

Wat je geeften wat je ontvangt

zijn spiegelbeeldenvan elkaar.

Over de auteur

Paul Ferrini is auteur van talloze boeken die steun bieden bij het genezen van het emotionele lichaam en het aanvaarden van een vorm van spiritualiteit die geworteld is in de onmiskenbare uitdagingen van het dagelijks leven. Paul legt in zijn werk de nadruk op het hart en de ervaring; hij moedigt ons aan door onze angst en schaamte heen te gaan en op authentieke wijze aan anderen te laten zien wie we zijn. Paul Ferrini is uitgever van het blad Miracles Magazine, een uitgave die zich wijdt aan het verspreiden van 'wonderverhalen', waarmee een groot publiek hoop en inspiratie geboden wordt. Hij leidt ook workshops en bijeenkomsten, en stelde duizenden mensen in staat hun vergevingsproces te verdiepen en hun hart open te stellen voor de goddelijke aanwezigheid in zichzelf en anderen.

Bij Ankh-Hermes verschenen van Paul Ferrini Stilte van het hart, Stappen naar een goede relatie en Het wonder van liefde. Ook verscheen eind 1999 bij Ankh-Hermes de Nederlandse vertaling van A Course In Miracles, het boek waaraan Paul Ferrini zijn inspiratie ontleent.

Contactadres in Nederland voor mensen die willen werken met het gedachtegoed van A Course In Miracles ofwel Een cursus in wonderen:

Stichting Miracles in ContactPostbus 127, 8200 AC Lelystad

tel.: 0320-284535, fax: 0320-284536